ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΜΒΟΛΉ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΈΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΌ Ε, ΝΑΙ, ΛΟΙΠΌΝ ΈΧΟΥΜΕ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ! ΈΧΟΥΜΕ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΉ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΈΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΌ! Το ελληνικό πανεπιστήμιο θα ‘πρεπε από καιρό να έχει διακηρύξει δημόσια την καθολική του χρεωκοπία. Ο λόγος που δεν το ‘χει κάνει ακόμη είναι η σταθερά των δεσμών του με το στρατό και την αστυνομία. Η έρημος των προπτυχιακών σπουδών, τα συντρίμμια της ελληνικής εκδοχής του μαζικού πανεπιστημίου καθόλου δεν εμποδίζουν αυτήν την συστηματική και μεθοδευμένη εμπλοκή και συνεργασία. Το πανεπιστήμιο δεν είναι απλά ένα πάρκινγκ ανέργων, δεν χρεοκοπεί και δεν “υπολειτουργεί”, το πανεπιστήμιο χρηματοδοτείται και δουλεύει κανονικά όσο συμμετέχει σαν γνωσιολογικός κόμβος για τους σκοπούς του νέου φασισμού. Τα αφεντικά διεξάγουν έναν πόλεμο μεταξύ τους και έναν πόλεμο ενάντια στην πολυεθνική εργατική τάξη. Αυτός ο διπλός πόλεμος χρειάζεται την γνώση σαν προϋπόθεση και, ταυτόχρονα, παράγει γνώση. Η μόνη “πρόοδος” που χαρακτηρίζει τις εργασίες του ελληνικού πανεπιστημίου είναι η γνωσιολογική του παραγωγή για τις ανάγκες αυτού του πολέμου: ερευνητικά προγράμματα, μαθήματα, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, σεμινάρια, συνέδρια και συνεργασίες με το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα και τους επαγγελματίες ανθρωπιστές του. Ξανά: το ελληνικό πανεπιστήμιο ευθυγραμμίζεται με τις στρατηγικές του ελληνικού κράτους, για την συμμετοχή του σ’ αυτόν τον (διπλό) πόλεμο. Ο πόλεμος χρειάζεται την γνώση: για τον εξωτερικό και τον εσωτερικό εχθρό, τις δυνάμεις του, τις συνηθειές του: χρειάζεται τη γνώση της αποδιάρθρωσής του. Χρειάζεται τα θεωρητικά και τα τεχνοεπιστημονικά επιτεύγματα που θα αλλάξουν την ίδια την σκακιέρα, όχι απλά την θέση που έχουν τα πιόνια. Και αντίστροφα: η γνώση, η ακαδημία, οι καθηγητές μας χρειάζονται τον πόλεμο· τις χρηματοδοτήσεις του, την κρατική στήριξη, την συνεργασία με το σύμπλεγμα
της ασφάλειας που ανοίγει πόρτες και αφαιρεί φραγμούς. Νέος μιλιταρισμός σημαίνει πως ο πόλεμος δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στο πεδίο της μάχης. Ο πόλεμος είναι παντού: από τα σύνορα μέχρι το εσωτερικό των μητροπόλεων. Από τους μπράβους στις δουλειές μας μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κι από τα σύνορα μέχρι τους μπάτσους στις πλατείες. Η διαχείριση της κρίσης από τα αφεντικά προχωράει με άξονα την στρατιωτικοποίηση της εργασίας, την υπαγωγή του πολυεθνικού προλεταριάτου στην αρμοδιότητα του στρατού και των μπάτσων, τον έλεγχο και την επιτήρηση της κοινωνικής του αναπαραγωγής από ένα διευρυμένο σύμπλεγμα στρατοαστυνομίας, μαφιόζων και ανθρωπιστών. Ο νέος μιλιταρισμός είναι εργατική πολιτική. Είναι μητροπολιτική μηδενική ανοχή και “αντιτρομοκρατία”. Είναι frontex και ανθρωπισμός, ΜΚΟ και προσφυγική κρίση. Ο νέος μιλιταρισμός είναι το ιστορικό περιβάλλον λειτουργίας του ελληνικού κράτους και των θεσμών του: στον βαθμό που μας ενδιαφέρει εδώ, του ελληνικού πανεπιστημίου. Ο νέος μιλιταρισμός είναι καθολικός: αφορά το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, το σύνολο της εργατικής τάξης και το σύνολο των εχθρών της. Δεν αφορά ένα επιστημονικό αντικείμενο, δεν εξαντλείται σε ένα τομέα, και δεν είναι ένα υπουργείο. Δεν είναι η καρδιά του κράτους: είναι κάθε του πτυχή. Λέμε ότι ολοένα και περισσότεροι/ες προσλαμβάνονται και αξιοποιούνται σε τέτοια τεχνικά, ερευνητικά, διοικητικά, ιδεολογικά ή οργανωτικά πόστα. Λέμε ότι ο νέος μιλιταρισμός περνάει μέσα από το ελληνικό πανεπιστήμιο: σαν αντικείμενο έρευνας, σαν παραγωγή ιδεολογίας και σαν τεχνοεπιστήμη, σαν σχεδιασμός και σαν στελέχωση. Λέμε ότι σπουδές και εργασία για το νέο μιλιταρισμό σημαίνει δίκτυα ανάμεσα σε πανεπιστημιακά κέντρα ερευνών και think tanks, σημαίνει δίοδοι χρηματοδότησης σε καιρούς κρίσης. Λέμε ότι οι καθηγητές και οι καθηγήτριες του ελληνικού πανεπιστημίου οργανώνουν τις σπουδές στο νέο φασισμό.
ΔΟΥΛΕΙΈΣ ΜΕ ΜΠΆΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΌ/ ΣΕ ΠΆΝΤΕΙΟ, ΕΚΠΑ, ΕΜΠ / ΣΠΟΥΔΈΣ ΣΤΟ ΝΈΟ ΦΑΣΙΣΜΌ Η πρόσδεση των ακαδημαϊκών στους μηχανισμούς και τις στρατηγικές του νέου φασισμού περνά μέσα από την παραγωγή της υλικοτεχνικής υποδομής του. Και ιδού! Το παράδειγμα του ΕΜΠ. Στα τεχνοεπιστημονικά ερευνητικά προγράμματά του από το 2001 μέχρι σήμερα βρίσκουμε τις λέξεις “έλεγχος και επιτήρηση”: μπάρες στα αεροδρόμια και στα λιμάνια, κάμερες, βιομετρικά στοιχεία για την ταυτοποίηση “υπόπτων”: ερευνητικά που χρηματοδοτήθηκαν από και κατευθύνθηκαν προς το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα και τις διοικητικές του υπηρεσίες. Από τα ερευνητικά προγράμματα για την δημιουργία και την ανάπτυξη τεχνολογίας ελέγχου και επιτήρησης και τον έλεγχο σε δημόσιους χώρους (αεροδρόμια, λιμάνια κλπ) της περιόδου 2001-2004 στα ερευνητικά για τα ειδικά βιομετρικά στοιχεία ταυτοποίησης του διαστήματος 2006-2009 το ΕΜΠ ευθυγραμμίζεται με τις κρατικές στρατηγικές για την δημόσια τάξη, ικανοποιώντας τις τεχνοεπιστημονικές ανάγκες της ελληνικής αστυνομίας. Τίποτε δεν τελειώσε εκεί, όμως. Η κρατική στρατηγική της πολιτικής απαγόρευσης, του ελεγχόμενου θανάτου και της ελεγχόμενης κίνησης των μεταναστών και των μεταναστριών σήμαινε για το ΕΜΠ την ευκαιρία να σχεδιάσει και να κατασκευάσει το υλικό αποτύπωμα των συνόρων: τον φράχτη στον Έβρο. Την περίοδο της έντασης της μιλιταριστικής διαχείρισης των συνόρων οι καθηγητές του ΕΜΠ βρέθηκαν να λαμβάνουν τα συγχαρητήρια και τις ευχαριστίες των υπουργών Δημόσιας Τάξης. Επαναλαμβάνουμε: ο φράχτης σχεδιάστηκε εξ ολοκλήρου από το ΕΜΠ και χρηματοδοτήθηκε από το ελληνικό κράτος. Κι αν ένας φράχτης δεν στέκεται μόνος του, κι αν η συνδρομή στις εργασίες του στρατού στα σύνορα δεν μπορεί να μην συνοδεύεται από μία αντίστοιχη συνδρομή στις δουλειές των λιμενόμπατσων και της frontex, τότε σίγουρα οι ερευνητές του ΕΜΠ, οι μηχανολόγοι, οι χημικοί μηχανικοί, οι αγρονόμοι και οι τοπογράφοι μηχανικοί είναι έξυπνοι άνθρωποι! Την περίοδο 2013-2015 εισηγήθηκαν, πρότειναν, δούλεψαν και τελικά παρέδωσαν άλλα δύο ερευνητικά επιτήρησης χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων, το jason και το poseidon. Πριν από λίγο καιρό, το ΕΜΠ σε συνεργασία με το ΑΠΘ και το ΔΠΘ ολοκλήρωσαν την υπόθεση “ελληνικά drones”, πάλι για την φύλαξη των συνόρων. Λίγο αργότερα, το ΕΜΠ υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με το Πολεμικό Ναυτικό. Θάνατος από ψηλά, έλεγχος, επιτήρηση, καταγραφή, τεχνοεπιστημονική ανάλυση και κατασκευή του πολεμικού πεδίου: από τα σύνορα μέχρι το Αιγαίο. Πληρώθηκαν και πληρώνονται, δούλεψαν και δουλεύουν για τις τεχνοεπιστημονικές λύσεις του νέου φασισμού. Τίποτε λιγότερο. Κι αν η τεχνοεπιστήμη ήταν περισσότερο ή λιγότερο ύποπτη, τότε μας μένει μια αναφορά στις αθώες ανθρωπιστικές επιστήμες. Μας μένει μια αναφορά στο Πάντειο. Φαντάζει ένα φιλήσυχο, προοδευτικό, πανεπιστήμιο σε ένα θορυβώδη δρόμο, διαφημίζει την στελέχωσή του από την αφρόκρεμα της αριστερής διαννόησης. Όμως, από το τμήμα “διεθνών σπουδών”, φτιαγμένο για να υπολογίζει και να εποπτεύει τους διεθνείς συσχετισμούς ισχύος μέχρι τις διάσημες σχολές ψυχολογίας, ανθρωπολογίας, κοινωνιολογίας που στελεχώνουν τις ΜΚΟ και το τμήμα εγκληματολογίας που προωθεί νέα μοντέλα ελέγχου και διαχείρισης της εργατικής τάξης, το Πάντειο επιπλέει στον βούρκο του νέου φασισμού. Λέμε ότι το Πάντειο τα έχει τακιμιάσει στενά με τους μπάτσους και το στρατό. Ξέρουμε ότι το ελληνικό κράτος, ως χρηματοδότης και αποδέκτης αυτής της γνώσης, όσο ειρηνικό και κακόμοιρο ξέρει να δείχνει άλλο τόσο ενδιαφέρεται και συμμετέχει στους διακρατικούς ανταγωνισμούς και μάλιστα εδώ και καιρό οργανώνεται συστηματικά ενάντια στους εξωτερικούς και εσωτερικούς του εχθρούς. Ναι! Το ελληνικό κράτος αποτελεί ένα ακόμα καλό παράδειγμα ενός ιμπεριαλιστικού και φιλοπόλεμου κράτους. Γι’ αυτό, λοιπόν, το τμήμα διεθνών σπουδών μελετά τον παγκόσμιο πόλεμο και συμβουλεύει το ελληνικό κράτος για την εμπλοκή του σ’ αυτόν. Μελετά τις γεωπολιτικές διαστάσεις της “προσφυγικής κρίσης” και δουλεύει για την ανατίμηση του ελληνικού οικοπέδου μέσα στους διεθνείς -πάντοτε πολεμικούς- ανταγωνισμούς.Ο ανεπανάληπτος Α. Συρίγος, για παράδειγμα, διάσημος για τις προσφατες υποκριτικές του ικανότητες στο τηλεοπτικό δράμα, πληρώνεται για να διδάσκει πόσο σημαντική και χρήσιμη είναι η κρίση και η αστάθεια της Τουρκίας για την Ελλάδα και τα ντόπια αφεντικά της, πόσο προκλητικό και “νευρικό” είναι το τουρκικό κράτος, πουλάει αντί-τουρκισμό με το κιλό. Οι καθηγητές των Διεθνών Σχέσεων μιλούν, γράφουν, διοργανώνουν συνέδρια για τις ανάγκες του ελληνικού ιμπεριαλισμού: από την στρατηγική περικύκλωσης της Τουρκίας, τα μίλια, τις ΑΟΖ και την συνεργασία με την χούντα της Αιγύπτου και το μιλιταριστικό κράτος του Ισραήλ, μέχρι τα μαθήματα στις στρατιωτικές ακαδημίες, διαμεσολαβούν ιδεολογικά και γνωσιολογικά κάθε στιγμιότυπο του παγκόσμιου πολέμου. Οι διεθνολόγοι/γεωπολιτικοί αναλυτές είναι καθηγητές στο πανεπιστήμιο, ερευνητές στα think tanks, πράκτορες στα υπουργεία! Και στα τμήματα Κοινωνολογίας, Ψυχολογίας, Ανθρωπολογίας; Για όλους έχει η διαχείριση της “προσφυγικής κρίσης” από το ελληνικό κράτος! Συνέδρια με ΜΚΟ,
σεμινάρια για το πώς να δουλέψεις σε στρατόπεδο συγκέντρωσης! Οι φοιτητές των ανθρωπιστικών σπουδών εκπαιδεύονται να στέκονται πρόθυμα -εθελοντικά η πληρωμένα- δίπλα σε μπάτσους μελετώντας ή οργανώνοντας την διαδικασία καταγραφής, ταξινόμησης, εγκλεισμού και τελικά την ζωή, την εργασία και τον θάνατο των μεταναστών/τριών. Ο ανθρωπισμός είναι το άλλο μισό της στρατιωτικής διαχείρισης του πολυεθνικού προλεταριάτου και της διαχείρισης της ανεργίας. Οι απόφοιτοί του παραδίδονται απευθείας στην υπηρεσία των αφεντικών. Τρίτο και τελευταίο: το τμήμα εγκληματολογίας, δηλαδή η ιδεολογική και θεωρητική συναρμολόγηση της δημόσιας τάξης, της εργατικής πολιτικής του ελληνικού κράτους ενάντια στον εσωτερικό του εχθρό! Από τα συνέδρια περί υποβαθμισμένου κέντρου και περί της παραβατικότητας του πολυεθνικού προλεταριάτου μέχρι τις δημοσιεύσεις και τα άρθρα για την θεωρία και την εφαρμογή της μητροπολιτικής μηδενικής ανοχής, το τμήμα αυτό έχει καταφέρει να δώσει επιστημονική τεκμηρίωση στην στρατηγική του ελληνικού κράτους για την πολιτική απαγόρευση και τον εγκλεισμό των μεταναστ(ρι) ών, την κοινωνική νομιμοποίηση της αστυνομίας, και την έφοδο της ακόμη πιο πολύ στο δημόσιο χώρο (βλέπε “αστυνομικός της γειτονιάς”) . Όλα αυτά για την “πρόληψη του εγκλήματος”. Όμως, το κράτος δε νοιάζεται έτσι γενικά και αφηρημένα για το “έγκλημα”. Η θεωρία της μηδενικής ανοχής σημαίνει πολύ περισσότερο το ενδιαφέρον του κράτους για το πώς ζούμε, που αράζουμε, τι ακούμε, πώς διασκεδάζουμε και πώς όχι, τι λέμε μεταξύ μας για τα αφεντικά μας και πώς είναι οι κοινότητές μας και, εν τέλει, το πώς αναπαράγουμε και συντηρούμε την εργατική μας δύναμη. Το κράτος και οι εγκληματολόγοι του δεν ενδιαφέρονται για τίποτα παραπάνω από την μεθοδική ποινικοποίηση όλων εκείνων των πρακτικών και συμπεριφορών της εργατικής τάξης, που κίνουνται έξω από τα σχέδια που έχουν τα αφεντικά της γι’ αυτήν! Μ’ αυτά ασχολούνται στο τμήμα εγκληματολογίας, γι’ αυτό πληρώνονται! Οι μπάτσοι και ο στρατός πάνε στο Πανεπιστήμιο ή το Πανεπιστήμιο πάει στους μπάτσους και τον στρατό; Και τα δύο!
Ο ΠΌΛΕΜΟΣ ΠΕΡΝΆΕΙ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ/ Ο ΕΧΘΡΌΣ ΜΑΣ ΕΔΏ! Η ευθυγράμμιση του Πανεπιστημίου με τις κρατικές στρατηγικές για την πολύπλευρη υποτίμηση του πολυεθνικού προλεταριάτου, η συνεργασία του με το σύμπλεγμα της ασφάλειας, με τους μπάτσους και το στρατό, η παραγωγή τεχνοεπιστήμης, θεωρίας και ιδεολογίας για τους σκοπούς του νέου φασισμού ΔΕΝ είναι μια εξαιρετική στιγμή: είναι συνέχεια, είναι κανόνας, είναι πολιτική! Δεν επιβάλλεται απ΄έξω, δεν είναι παραγγελία, ούτε εργολαβία: είναι οργανική και δομική σχέση, είναι συνεργασία, είναι μία αδιάλλειπτη ανταλλαγή προτάσεων και μεθόδων, γνώσης και θεωριών. Είναι ο απαραίτητος όρος για την κοινωνική, υλική, ιδεολογική ανατίμηση των ακαδημαϊκών και των ιδρυμάτων τους. Είναι η συνθήκη εκείνη που επιτρέπει την χρηματοδότησή τους και είναι αυτή η τελευταία που εγγυάται την ενότητά τους και την σιωπή τους. Είναι αυτοί οι υλικοί λόγοι, αυτές οι υλικές προϋποθέσεις πρόσδεσης των ακαδημαϊκών στο φασισμό του ελληνικού κράτους, που απαιτούν αυτόν τον “ανεξήγητο” κώδικα σιωπής που στερεώνει την ακαδημαϊκή ενότητα. Οι καθηγητές δεν καταφάσκουν στο νέο φασισμό για ηθικούς ή αισθητικούς λόγους- έχουν υλική και πολιτική σχέση μαζί του. Το ίδιο και οι φοιτητές τους! Γι΄αυτό ανθρωπιστές και καραβανάδες τα πάνε καλά μεταξύ τους! Γι’ αυτό υπερασπίζονται το πανεπιστήμιο! Γι’ αυτό δεν θέλουν να βάφουμε τους τοίχους, να γράφουμε συνθήματα, να μοιράζουμε και να μιλάμε! Θέλουν να βγάζουμε το σκασμό για να κάνουν τις δουλειές τους! Αλλά υπάρχουμε! Όσο περισσότερο δεν γουστάρουν να κολλάμε και να βάφουμε σε τοίχους, τόσο περισσότερο θα μας βρίσκουν μπροστά τους,απρόθυμες να δουλέψουμε για τον νέο φασισμό, είτε αυτός φοράει το μιλιταριστικο είτε το ανθρωπιστικό του πρόσωπο. Γιατί, δεν είμαστε “φοιτητές” έτσι απλά, δεν είμαστε όλοι ίδιοι: μας χωρίζει η ταξική μας θέση και η συνείδησή μας γι’ αυτήν! Γιατί, ξέρουμε ότι η επιστημονική τους αλήθεια δεν είναι απλά ψέματα: είναι σύνθεση λόγων που σημαδεύουν το πολυεθνικό προλεταριάτο, που σημαδεύουν εμάς! Ξέρουμε και έχουμε πρόβλημα με τις δουλειές τους. Έχουμε πρόβλημα με τους μπάτσους μέσα στις σχολές μας! Έχουμε πρόβλημα με τα ερευνητικά τους, με τα think tank τους, με τα μεταπτυχιακά τους, τις έρευνες και τα συνέδρια τους! Έχουμε πρόβλημα με τον ελληνικό ιμπεριαλισμό, έχουμε πρόβλημα με τους φασίστες και τους ρατσιστές, τις μαφίες, τον στρατό, την αστυνομία και τους ανθρωπιστές της. Έχουμε πρόβλημα με το ελληνικό κράτος, τα αφεντικά και τους φίλους τους. Έχουμε πρόβλημα με το νέο φασισμό! Και γι΄αυτό έχουμε πρόβλημα με το ελληνικό πανεπιστήμιο! Είπαμε: ο πόλεμος περνάει μέσα από το πανεπιστήμιο, όσοι/ες δουλεύουν για αυτόν τον πόλεμο είναι οι δικοί μας ταξικοί εχθροί μέσα στις σχολές! Γι’ αυτό διαδηλώνουμε. Διαδηλώνουμε εναντίον τους. Διαδηλώνουμε την αδιάλλακτη και αδιάπραγματευτη εχθρότητά μας στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Διαδηλώνουμε την απόλυτη εναντίωσή μας στην συμβολή του στο νέο μιλιταρισμό.
αυτόνομη πολιτική ομάδα φοιτητών και φοιτητριών από τις σχολές της αθήνας diarriktes.wordpress.com