Auw La
Auw La
38
DILEMMA I
Auw La
POËZIE Hoor de belletjes klingelen Kling Klokje Klingelingeling Wat hou ik van die KKK op kerstmis. Kling Klokje Klingelingeling De deurbel zingt bezoekers arriveren met drank en kind Ach hoe houden we toch van elkaar op kerstmis hoera hoera hoera ik word er zo gelukkig van mijn lach verkrampt bijna We doen nog even ons best voor de Warmste Week, een schoon gebaar. Eens kijken hoeveel likes mijn Kerstkoekjes For Life oplevert dit jaar!
Een foto’ke met een uitgemergeld negerke erbij, en hopla, alle Vlamingen reageren blij “Wij kopen uw kerstkoek En slikken hem zoet.” Zij slapen voor alweer een jaar met een ingedommeld gemoed
Frederik Zool
#KERST
39
Auw La
Ach! Ach! de herfst is nu vergaan zie november's wak zie het lover liggen een rot en zompig vlak daar in het zwarte dal daar gillen bloedkeels wat biggen hun slachters zingen tot de maan "den woeste winter gaat beginnen" hogerop krimpt de toren hogerop vlucht het vrouwenkoor een afgebot mes blijft steken aan een klein bruin varkensoor een slachter sust zijn gedoemde dier merkt dan pas de stilte van de wind en uit zijn handen glipt als een blad het lijf van een blauw-roze kind
Kloos Krul
broer en zus weer terug thuis alleen het vriest das minder wordt koude nacht dekentje er overeen en je klein maken ;) Like · 1 · 18 January 2016 at 13:38 ja doe ik al hoor nee ik ga een elektrische deken kopen. kun je verwarmen das beter Like · 18 January 2016 at 13:41
Binyomen Rubinstein
40
DILEMMA III
Auw La Klinkerquintet Soms vervalt me een dynamische monoloog die slome woorden aaneenrijgt als een meter op een toog Als een oorverdovende koolmees die een worm naar binnen zoog Droog op de bodem geboren En getogen om te gedogen Dat vogels ze doden Hoeveel o's kan een mens nog horen Om te geloven dat ik Met speer en boog een schot in het donker in mijn hoofd wat verzen zag lonken En besliste dat ik ze ooit zo bijeen poogde te loodsen? Hoeveel zinnen kan ik nog linken Voor ze slecht gaan klinken en Alsof ik ze in winkelrekken dwing Naast de blinde binken gekocht door stoere vinken O wacht... Ik moet even wat drinken Ik begin nu te twijfelen en ijver naar Gelijke ritmen en rijmen Ik moet nu slijmen als een slak die Een zwijn wil ontwijken op zijn pad naar de weide anders zou wegkwijnen en verdwijnen in slijk En met rivierlelies drijven Naar de wijde waterwijken En nu zal ik zwijgen Ik leg de pennen neer Geef geen lelijke lettergreepspeling meer Want het doet soms zeer, Al dat wikkenwegengeforceer GeĂŻndoctrineerd door middelbare krachten van wel-leer Vel van een neergehaalde vreedzame beer Geveld door een al even vreetzame meneer met geweer Ik lijk mezelf nu te duwen In een kluwen tussen geplamuurde met gedichten geglazuurde muren Die mijn bovenburen sturen ik moet dringend eens gaan kuren Want mijn vingers krijgen het zwaar te verduren zo uren te turen op een eindig durende lijst om zonder gluren letters uit te puren Jullie hebben moeten wachten op de prachtige a in mijn dichtende gedachten Smaak maar raak van deze schijnbaar onachtzame woordenwachter Smachtend naar een andere klank Maar gevangen in oneindige achten van eindige klinkerlakens gewassen op vijf vocalen zonder wasverzachter Mij brachten deze woorden reeds in de late nacht dus ik staak nu mijn jacht En ga liggen onder mijn zalige matrassenvacht Slaap zacht
Sven Vandendriesche
#KERST
41
Auw La
December De winter bijt zich vast in mijn lange, smalle vingers, kruipt onder mijn nagels,
een kind je noemt me straatloper ik noem je bankhanger en ben weer wezen dwalen jouw verloren zoon gaan halen hoor hem een taal spreken die we nooit mogen leren luister naar zijn verhalen alsof het je eigen waren geef hem straks nog een naam zo kan hij niet opnieuw hopeloos verloren gaan er is vannacht een kind geboren en ik vraag of jij een moeder bent het antwoord is een open deur wat vergeten maar wel thuis en daar een tafel waaraan we samen schaven en de vraag wat we op Kerstmis zullen eten
Sven Van den Bossche
42
DILEMMA III
vriest zich vast tussen mijn haren. Een straat in december bedekt met sneeuw, zonder enige neiging zonder enige bedoeling ooit betreed te worden. Achter het krakende keukenraam volg ik de vogels, wijs ik ze na tot waar ik denk dat het warmer is.
Laurent Voet