Dilemma I - Jaargang 2014-2015

DILEMMA STUDENTENBLAD VAN DE BLANDIJN/ GENT/ SEPTEMBER 2014/ EDITIE 1

V.U. JAN BOGAERT & MICHIEL VERPLANCKE

Zet je budget op de kaart!

Maak kennis met de KBC-Prepaid Kaart: de betaalkaart waarop je eerst een som geld zet en waarmee je achteraf betaalt, wereldwijd ĂŠn online. Je budget staat op de kaart en je geeft niets meer uit dan je vooraf hebt gepland.

Geen rode cijfers of verrassingen aan het einde van de maand. Handig als je een doorgewinterde webshopper of een reisliefhebber bent. Mogelijkheden genoeg! Wil je meer informatie? Surf naar www.kbc.be/prepaidkaart.

Of kom eens langs in je KBC-bankkantoor.

KBC. Wij spreken uw taal.

KBC-Prepaid Kaart

2/ dilemma

www.kbc.be/prepaidkaart

De preses (s)preekt Hooggeachte Blandijnbezoekers, Dilemmalezers Ik wil ten eerste iedereen – volgens alle chichématige plechtigheden – meer dan welkom heten op deze eerste dag van het nieuwe schooljaar, een dag waarop ik vereerd ben om voor de eerste keer deze eerste pagina van het grootse Dilemma te mogen opvullen met wat waarschijnlijk niets anders dan zever zal blijken.

Maar vooral wil ik de nieuwkomers, de groentjes, de kersverse eerstejaars welkom heten. Voor jullie begint een nieuw hoofdstuk, en het is aan jullie om te bepalen wat erin verschijnt. Hoe vaak heb je al iemand de woorden “je studententijd is de beste tijd van je leven” in je oren laten proppen?

En hoe hard kijk je er nu dus naar uit om eindelijk op je eigen benen te staan? Filologica wilt jullie helpen om van deze periode de best mogelijke ervaring te maken.

Als je dag en nacht wilt studeren om zo de beste punten te halen die de Blandijn ooit gezien heeft, kan je bij ons terecht voor studiehulp en cursussen. Als je na je goedkope maaltijd in studentenrestaurant De Brug wel eens een toneelstukje wilt meepikken, ben je bij ons welkom om je tickets te bestellen. En als je ’s nachts wilt feesten en overdag in je bed liggen, kunnen wij je de feestjes en de juiste katermatras helpen uitkiezen. Van goeie restaurantjes tot administratieve hulp, wij zijn er om je wegwijs te maken.

Omdat dat origineel zou zijn, dacht ik hier ook nog een anekdote uit mijn eerste jaar

bij te flansen, met als moraal dat het soms wat veel kan lijken: al die grote cursussen blokken, zelf voor eten zorgen, zelf je was terug naar huis moeten brengen… De lijst is eindeloos. Ik zou willen vertellen over hoe dat allemaal wel losloopt en hoe je je daar geen zorgen over moet maken. Maar dat interesseert niemand ene moer, dus zoals ik al aankondigde, blijkt deze alinea niets anders dan zever.

Los van deze saaie sociale geplogenheden

(ja hoor), hoop ik vooral dat iedereen die genoeg tijd heeft om Dilemma te lezen op een weekdag, ook de tijd vindt om dit jaar (wederom) van ‘Gent:Studentenstad’ te genieten en er samen met ons het best mogelijke jaar van te maken, Filologica probeert alvast hetzelfde voor u!

Preses Filologica Joachim Schol

3/ dilemma

inhoud

3/inleiding De preses (s)preekt Inhoudstafel Scriptoriaal Colofon

3 4 5 5

6/focus Studentengids: Blandijndistrict Hotspots van de Blandijn Overleven op kot Inleiding algemene vakken Filologica

7 12 14 16 18

20/interview Bart Van der Straeten Streven naar perfectie

20

25/erasmici Mijn zomer aan UC Berkeley

25

26/culturama Literatuurlijk De Ilias T. Vermes/Look Who’s Back

27 28

Taalkunde Integroasje

29

Over vroeger en nu De geschiedenis in Game Of Thrones

30

Noise Bliepbroeders Gentse trots

32 34

Cinematique Filmfestival Gent Serieus

36 37

Photomaton The Morning After

40

Nunc Est Scribendum

41

42/extra Presidiumvoorstelling Opinie: literatuurwetenschap Ceci est une fiction

4/ dilemma

42 50 51

scriptoriaal

colofon /V.U. Jan Bogaert en Michiel Verplancke, scriptoren Filologica, Blandijnberg 2, 9000 Gent /Hoofdredactie Jan Bogaert Michiel Verplancke /Vormgeving Laurens DeBlock

Beste nieuwbakken dilemmalezers, Wij zijn verrukt om u welkom te mogen heten op de Blandijn, en – beter nog – in Dilemma.

Dilemma is het studentenmagazine van de Blandijn en wordt door jonge taal- en letterkundige talenten volgeschreven met nuttige en minder nuttige, nonsensicale informatie, edoch steeds op artistiek-literair verantwoorde wijze. We hemelen onszelf nu wel ongelofelijk op, maar eigenlijk zijn wij ook maar gewone mensen met gewone pennen. En wist u dat u ook kan deel uitmaken van dit geweldige team? Dus als u ook maar een beetje geïnteresseerd bent in het schrijvers wel en wee, als u begaan bent met de gezondheid van onze opleiding of als u al eens geire naar een toneelvoorstelling of concert gaat en het niet kan laten om uw mening daarover in het rond te strooien, dan zullen wij u met graagte in onze rangen inlijven. Niet verlegen zijn dus, en gewoon op 6 oktober naar de eerste kennismakende Dilemmavergadering/reclamepraatje komen.

Omdat het de start is van een nieuw academiejaar en we een shitload aan nieuwe studenten mogen verwelkomen op de Blandijn hebben we ervoor gekozen om in deze editie de focus te leggen op de Freshmen en jonge veulens die hun eerste stappen komen zetten naar een beter leven. We maken je wegwijs in de Blandijn en de buurt errond via onze handige Studentengids en Blandijnwegwijs, waarin we je rechttoe rechtaan vertellen waar te studeren, eten en drinken, en hoe je daar moet geraken. Maak je dus niet al te veel zorgen; met een Dilemma in het hand loop je niet verloren, daar hebben we persoonlijk op toegezien. We hebben onze collectieve kennis gebundeld in een aantal artikels, dus lees het eens op je gemak op kot, op de trein of tijdens een saaie les.

Maar ook de oude rotten kunnen zich natuurlijk weer nostalgisch verplaatsen in de tijd van toen en zich onderdompelen in ons stoombad van culturama. In deze rubriek verzamelen we artikels die het hele spectrum van cultuurproducten omvatten. We introduceren sinds dit jaar zelfs artikels over geschiedenis. Onder Van Vroeger en Nu kun je lezen over Game of Thrones en de ankerpunten dat het heeft in de geschiedenis. Daarbovenop heeft onze redactie samengezeten om vijf underdog series uit te kiezen die je als student zeker zullen kunnen bekoren.

Verder nodigen wij jullie graag uit tot een letterkunde-en-taalkundepolemiek, (ldb) heeft in deze editie gebruik gemaakt van het carte-blanche om een opiniestuk te schrijven over Over de klucht die men pleegt te noemen ‘literatuurwetenschap’. Toegegeven, we voelen ons lichtjes in onze eer gekrenkt maar als journalistieke wonderen weerstaan we geheel objectief deze aanval.

/Correctoren Jan Bogaert Michiel Verplancke Lisa Deelen Lynn Dessomviele Karen Cruyt Laurens DeBlock /Redactie Jan Bogaert Michiel Verplancke Joachim Schol Lucas De Corte Madelon Bakx Olivia Vandeputte Julie Aelbrecht Lennert De Backer Charlotte Van Acker Tina Hottinger Karel van Ooteghem Ben De Smet Rosanne Moreels Sam Ooghe Guinevere De Raymaeker Matthias Van de Velde Lucas Rabaey Sarah Vandoorne Tobias Cobbaert Fien Decavele /Oprechte dankbetuiging aan Bart Van der Straeten JOTIE Marcel Fransaert Het presidium voor de vlotte samenwerking /Oprechte middelvinger aan Herexamens

Last but not least, interviewden we Bart Van der Straeten, recensent, poëet en interessante mens tout court. We hebben het over zijn debuutbundel onbalans en creatief schrijven, want dit jaar zal Dilemma in samenwerking met de faculteit voor de eerste maal sessies ‘creatief schrijven’ organiseren voor al jullie creatieve zielen, ’t is niets.

Salut en de kost, Jullie schatjes van patatjes.

5/ dilemma

o F

s u c

focus

Studentengids

Het Blandijndistrict Met knikkende wangen en blozende knieën trappelen de frisgewassen, ijverige en onzekere jongskes de Blandijn binnen. Zij zijn hier om hun leven in tweede versnelling te smijten en hun karakter in een definitieve plooi te leggen. Maar laten we ons vooral tot jullie richten, want deze Dilemma is helemaal geconcentreerd op de nog-groen-achter-de-orenen, de vrolijke generatie van 1996 (of een beetje ouder of jonger), de eerstejaars die angstvallig hun oren spitsen en snuiten in de lucht steken om toch maar de weg te vinden in deze nieuwe wereld. Deze Dilemma is er uiteraard ook wel voor de regulars en d’ouwe zakken die nog steeds schaamteloos verloren lopen en het nu gewoon niet meer durven te vragen. Deze gids maakt jullie wegwijs in het Blandijndistrict, thuis van de humanist, de denker en de genieter. Ook wij weten heus wel dat zonder steun van mama of papa en met enkel ontluikende vriendschappen om op te rekenen, het geen eitje is om uit te zoeken waar je het best heen trekt om te studeren, waar je boeken op je liggen te wachten, waar de beste pitabar is, welke tram je moet nemen en waar je kan pintelieren naar hartenlust. Gelukkig heb je ons. Zet je schrap, berg van informatie incoming.

Academisch Auditoria In de eerste plaats kom je naar de Blandijn om er lessen te volgen, en jezelf tot een ware pseudo-intellectueel te ontplooien.

Blandino’s zijn geen wiskundigen, dus om er van A naar B te geraken, moet je niet op logische nummering rekenen. Het is overigens geen schande om eens te laat te komen in de les. De proffen aan de Blandijn zijn vrij laks, en roepen je (meestal) niet ter verantwoording.

In de Blandijn zijn er vijf auditoria, waarvan A en B de kleinste zijn. Als je langs de trappen van de hoofdingang (Trabla) binnen gaat, bevinden zij zich uiterst rechts, met B op de tweede verdieping. Vanuit datzelfde trablaans perspectief gezien liggen C en D niet boven elkaar, maar netjes naast elkaar in het midden. En let op: respectievelijk rechts en links. Het vijfde en grootste auditorium van de Blandijn is auditorium E. Dit is centraal gelegen op de tweede verdieping.

Algemene lessen die door hun omvang geen onderdak vinden in de Blandijn worden vaak gehouden in het Ufo, of het Universiteitsforum (Sint-Pietersnieuwstraat 33). Het Universiteitsforum is het gebouw van de Centrale Studentenadministratie, dus dat modern-ogend glazen kot waar je je als ijverige student met je ouders hebt ingeschreven in juli. Wel, het auditorium Leon De Meyer is er in gelegen en hier ga je wellicht met de meute binnenstromen op donderdagavonden voor Inleiding tot Moderne Literaturen om het drie uur la-

Auditorium E ter met een partymood te verlaten en er de volgende morgen met een kater binnen te slenteren voor het vak Historische Kritiek.

Maar dat willen wij je zeker niet toewensen. Het is een hel waar je niet in wil verzeild geraken.

Studeren Het volgen van de lessen is overigens niet genoeg. Je steekt er veel van op, maar na het verloop van de weken moet je die leerstof ook gladjes van buiten kennen. Voor de nieuwgekomen brossers: studeren doe je met lesnotities en een syllabus (een fancy academisch woordje voor cursus).

Lesnotities maak je zelf of kopieer je van dat gewillige meisje waar je eens een diepe staar mee hebt uitgewisseld; de syllabi koop je het best in de boekenhandel.

De meeste boeken en syllabi zijn te vin-

den in de Standaard Boekhandel in de Zuid, de Kouter of aan het Sint-Baafs of de Story, een online academische boekenhandel. Wij raden de Standaard Boekhandel aan, niet alleen omdat je er met je Filologica-lidkaart korting op je boeken krijgt. Oudleden zullen misschien verbaasd opkijken om te zien dat we de samenwerking met Story hebben stopgezet sinds dit jaar. Hun plotse switch naar een webwinkel zonder een deftig leversysteem uit te bouwen deed voor ons de das om.

Om het geheel wat efficiënt te doen verlopen, en ervoor te zorgen dat je zeker geen boeken over het hoofd ziet, zijn er gelukkig de boekenbestellijsten (geen zorgen, de nodige uitleg volgt bij jouw inschrijving bij de Filo).

Misschien is door bepaalde afleidende factoren studeren op kot voor jou geen

7/ dilemma

focus

aanrader. Het is best dat je tijdens het jaar al eens nagaat waar en hoe je het beste studeert. Als op kot of thuis voor jou niet de geschikte plaatsen zijn, dan kan je altijd terecht in de verschillende gedisciplineerde omgevingen die de UGent aanbiedt. Allereerst is er de bekende Boekentoren. Dit oude gebouw is wellicht in de nabije toekomst aan renovatie toe maar dat neemt niet weg dat de studeerzaal erg groot en rustig is. Bovendien is het ook heel dicht bij de Blandijn en zijn de tekeningen en teksten in de toiletten erg creatief; “Now I sit here and wonder, should I masturbate or shit the thunder?” Je hebt het al door, het is een inspirerende omgeving. Studentenhuis De Therminal is een moderner alternatief. Er worden hier tijdens het jaar geregeld activiteiten georganiseerd door verschillende verenigingen. Als de blok er dan eenmaal aankomt om je die leuke activiteiten te doen beklagen, kan je je hier al studerend nestelen tussen de boeken en energy drinks. Om hier te kunnen studeren moet je wel een plaats reserveren. Het grote voordeel is dat De Therminal open is tot middernacht. Mijn persoonlijke favoriet en wellicht de grootste en rustigste plaats om de studeren is de Faculteitsbibliotheek Letteren en Wijsbegeerte, diep verborgen in donkere krochten van de Rozier. Het gebouw staat recht tegenover de boekentoren en is volgens de legende het doolhof waar de minotaur in opgesloten zat. Om de bib te bereiken ga je meteen rechtdoor naar de binnenkoer; aan de niet zo Grieks uitziende pilaren ga je naar links, normaal zouden je ogen nu moeten gericht zijn op een gang met heel veel kasten. Echt superveel. Ga naar rechts en je zult het vrolijke pijltje zien waarop staat “Faculteitsbibliotheek Letteren en Wijsbegeerte”. Hoezee studeren! De bib is groter dan je zou denken en heeft verschillende kamers waar je je kan verschansen met die cursus Historische Kritiek en het is nog steeds een bibliotheek waar je al die bronnen voor je papers en thesissen kunt verzamelen.

Onthoud dat dit zeer gegeerde plaatsen zijn en dat iedere student examens heeft.

Zorg er dus voor dat je op tijd op de voorgaande locaties bent, zodat je nog plaats hebt. Om in De Therminal te studeren, moet je zelfs op voorhand reserveren. Op vrijdag sluiten ze ook allemaal vroeger

8/ dilemma

want de conciërges willen dan gaan feesten in de Overpoort.

Kopiëren en Printen Vanaf je voorbij dat dunne laagje schone schijn bent die de UGent je wil doen geloven met hun syllabi- en ad valvas-achtige woorden, dan besef je dat niet elke professor een gedrukt boek heeft, soms hebben ze zelfs geen cursus. Als ze die wel hebben, dan ga je best naar een kopieercentrum. Vele proffen zullen hun cursus op voorhand laten drukken en inbinden hebben bij Topcopy, waar de UGent duidelijk de hand mee heeft geschud. Het is een wandeltocht niet waard, je raast liever met je fiets langs de Coupure om dan naar de Martelaarslaan (of de kleine ring van Gent) te gaan. Gelukkig is er rechtover een McDonalds om de vetstoffen die je net hebt verbrand bij te vullen. Noteer dit adres maar in je agenda want Topcopy is de leverancier van vele nodige cursussen.

Als je de Blandijn buitenkomt ga je rechts langs de Sint-Kwintensberg naar beneden, vervolgens steek je de brug over en fiets je de Coupure (links) af. De derde straat links sla je in (Bijlokehof) en normaal sta je dan aan de Martelaarslaan.

Geen student kan zonder kopieer- en printcentrum, gelukkig ligt Copyland aan het Sint-Pietersplein dus kan je zelfs nog op het allerlaatste moment een sprintje inzetten om die ene zware taak alsnog op tijd in te dienen. Ook hier krijg je op

vertoon van je Filologica-lidkaart korting, waardoor je rond de 2,5 eurocent betaald voor 1 pagina. Da’s gelijk honderd pagina’s voor een pint (in de Overpoort).

Eten Er zijn weinig dingen die een mens liever doet dan zijn gezicht volstoppen met food, glorious food. Als dat voedsel dan nog eens dichtbij en betaalbaar is, dan weet je waar wij te vinden zijn.

Broodjes Tussen de lessen door speel je best gewoon een broodje naar binnen om vervolgens weer vol interesse de namiddaglessen te volgen. Zo’n maaggegrom werkt immers enkel afleidend en irriterend, en het zou wel eens het blandijnmonster, dat zich grauwend en klauwend onder de gewelven vooruit sleept, wakker kunnen maken.

Beste optie is zonder twijfel het cafetariabroodje: spotgoedkoop en bespottelijk lekker. De bediening van Tanja en Serda is ook niet te onderschatten, zeker als je ze een beetje kent. Het enige nadeel is dat jij niet de enige bent die Dilemma leest en er dus steeds een belachelijk lange rij staat op de piekuren. Daarom kan het soms wel eens baten om naar buiten te vluchten. Op een radiuw van nog geen honderd meter zijn er al zeker vier broodjeszaken. Dus als je de Kip Curry Hawaii van Tanja beu

Faculteitsbibliotheek Letteren en Wijsbegeerte

focus

bent, kun je daar ook altijd eens terecht. ’t Hoogtepunt, rechts van de Blandijn, is zeker een aanrader. Duurdere broodjes, maar snel en bij wijlen zelfs lekkerder dan die van Serda.

Fast Food De leuze van elke student luidt: “hoe vettiger, hoe prettiger.” Vrouwen zijn altijd op dieet, maar hebben zo af en toe wel eens fast food black out, en dan is het schranzen gelek de ganzen (nieuw spreekwoord).

Mannen hebben al lang hun sixpackdromen achter zich gelaten en hebben besloten om ladies te versieren puur op hun karakter. Maar waar verpest je nu het best je droomlichaam?

Onze Belgische trots, de friet, eet je – naar onze bescheiden mening – best bij Buzzy, op de Sint-Kwintensberg (zie: Koteten).

Clichégewijs zijn we ook verplicht om De Gouden Saté te vermelden. Bij dezen een eerbetoon aan wijlen Julien.

Dan komen we bij de geïmporteerde heerlijkheden: pita en pizza. Pita is een no brainer: Snack Tösi in de Overpoort.

De prijzen zijn helaas onlangs opgeslagen, maar verdomd lekkere pita’s. Pizza ligt wat moeilijker. Voor goed gevulde pizza’s (en goedkoper dankzij Filologica) van de Amerikaanse stijl, moet je bij Pizza Hut Express zijn aan het einde van de Kunstlaan. Voor de plattere maar echtere Italiaanse pizza’s wandel je door de Overpoort naar Prima Donna, lekker dat dat is! En goedkoop!

Dagelijks degelijk voedsel Om ons schuldgevoel toch wat tegen te gaan, kunnen we ook eens gaan profiteren van ons studentenstatuut en een bezoekje brengen aan De Brug. Nee, we sturen je niet naar een random brug waaronder een posse van zwervers drieënhalve hamburgers delen. De Brug is een studentenresto in de Sint-Pietersnieuwstraat. Het is niet altijd even lekker, maar wel degelijk en – alweer – belachelijk goedkoop. Voor een luttele drie euro en een kluts heb je al een spaghetti die nooit teleurstelt. Je betaalt nooit meer dan vijf euro voor een goed gevuld bord en beverage.

De uitslovers en gezondheidsgoeroe’s hoeven geen moestuin mee te nemen op de trein, want ook voor hen zorgt de UGent.

Wie dat wenst kan zijn eigen groentepakketten bestellen. Er zijn wekelijks drie soorten pakketten verkrijgbaar: groentepakket, fruitpakket of gemengd. Ze kosten zes euro per stuk en de samenstelling verschilt steeds. De pakketten zijn af te halen aan de Therminal.

Drinken

ting, de invulling van de charmante middeleeuwse stad bij nacht en de nodige vloeistoffen zullen je doen wegkwijnen in introspectie en pure bliss. Enkele Gentse klassiekers zijn Het Damberd, Het Spijker, Het Afsnis en de Minor Swing. Toch raden wij je aan om eens een bezoekje te brengen aan De Trollenkelder voor het bierke van de maand (2 voor de prijs van 1) op de Vlasmarkt en om vervolgens de Charlatan eens binnen te stappen voor een hiphop of housefeestje. Het equivalent van de Amber en de overpoort in het centrum, maar dan volwassener.

Gewoon op café Waar te drinken in het Blandijndistrict?

Hier kunnen we kort zijn: de Amber en de Overpoort. Maar dan zouden we aan productplacement doen. Er zijn twee manieren van drinken die je rond de Blandijn kan doen: chillen op café of feesten in d’uuverpuurte. Laten we kalm beginnen.

De Amber is recht tegenover de Blandijn en het stamcafé van de meeste studentenkringen die daar resideren, alsook Filologica. Er zal daar dus altijd wel volk te vinden zijn die je kent of nobele onbekenden met dezelfde interesses om diepe pseudo-intellectuele conversaties mee te voeren op de Trabla tot vier uur ’s nacht.

Een gelijkaardig café, maar dan volledig ontbonden van alle studentikoziteit is De Backdoor, gelegen op een kruispunt rechts van de Blandijn rechtover de Petrus en Defoo, altijd gezellig met een Rock ’n Roll decor en erg veel exclusieve bieren.

West-Vlamingen kunnen ook altijd terecht in Defoo.

Transport

Maar de echte mannen gaan geregeld op café in het Gentse stadcentrum. De set-

Openbaar Vervoer In afwachting tot de wetenschap eindelijk

Feesten Meestal begint de avond met wat pintjes op café om dan te evolueren tot wankele loopjes, dronken getier en intiem gegrind in de Overpoort. Het is niet ver weg, volg gewoon je neus over het Sint-Pietersplein tot je arriveert aan ‘t stroatse vol cafés en halve dancings. Vele studentenkringen, waaronder ook Filologica, organiseren doorheen het jaar feestjes in de Twitch, een feestzaal waar je tegen een goedkoop tarief altijd los kunt gaan. De Overpoort biedt een ruim en divers assortiment van café’s aan. Zowel de pastelboys als de alterno’s hebben er hun eigen cafés, dus ook voor jou moet er zeker een café op maat beschikbaar zijn.

9/ dilemma

focus

eens iets uitsteekt en transporteerportalen uitvindt, moeten wij ons nog behelpen met metalen constructies die rondom en doorheen Gent denderen. Waarschijnlijk komt u aan te Gent via het oerdegelijke en vrij (mja, toch wel) mooie SintPietersstation. Het zal slechts een week of twee duren voordat je even smooth als de gemiddelde zakenman doorheen de verwarde toeristen, kwade laatkomers en ontroerende herenigingen glijdt. Je hebt jezelf trouwens waarschijnlijk al beloofd om altijd je cool te bewaren en nooit achter een trein te hollen, laat het. Het is het niet waard.

Hoewel de steile weg naar de Blandijnberg zeker ook te voet te doen is, hoeven mensen zoals ons geen overbodige inspanningen leveren. Tram 1 staat op je te wachten in de Kortrijksesteenweg (als je het station vooraan buiten komt, gewoon rechtdoor stappen) om je op luttele seconden van de Blandijn te brengen.

Vlak naast het station (aan je linkerkant) is ook een busstation te vinden. Ze rijden zelden op tijd, maar als je geluk hebt, kan je zonder blaren en een hartaanval in het centrum van Gent of de iets minder fancy rondom liggende gemeenten geraken.

Fietsen Gent is echter vooral de stad van de fietser. Elke automobilist die al door Gent heeft durven cruisen tijdens het schooljaar zal die roekeloze, twee-wielige monsters de huid al hebben vol gescholden.

Het is dan ook enorm goedkoop om een fiets te huren bij StudentEnMobiliteit: amper om en bij de veertig euro voor tien maanden alstublieft! En ’t is een gele (met tinten van grijs)! Het centrale verhuurdepot ligt enkele meters verwijderd van de Blandijn, namelijk op de Kattenberg.

Het kan dus in elk geval geen kwaad om even binnen te springen. Daarenboven zijn er ook heel wat fietsherstelpunten, want je banden gaan vroeg of laat plat.

Onder onze dierbare faculteit is die gelegen. Je manoeuvreert je kapot getrapte ros naar de linkerflank van het gebouw en vlak voor de ingang kan je naar beneden op een parking. Vervolgens houd je links aan en volg je de pijltjes. Technisch gezien moet je er zelf je fiets herstellen, maar ze zijn heel behulpzaam en staan je bij met raad en vooral daad. Beste van al; je hoeft

10/ dilemma

enkel te betalen voor de gebruikte materialen (die echt nog goedkoop zijn). Minpuntje is wel dat ze amper open zijn. Je zal het bezoekje aan het fietsherstelpunt dus wel in je agenda moeten plannen.

Wandelen en lopen Gent is geen al te grote stad, op een kwartier à twintig minuutjes kun je van de overpoort stappen naar het centrum. Het centrum wordt vaak overschat of vergeten door beginnende studenten. We raden je zeker aan om eens de rechte Sint-Pieters – Blandijn te doorbreken en eens het oude stadscentrum op de zoeken. Gent heeft prachtige oude gebouwen en plaatsen om gewoon eens te verkennen. Als je wil lopen, raden wij de watersportbaan aan. De volledige tour bedraagt 5 kilometer.

Tips Studentenartsen Ook de student is niet ongenaakbaar. Het kan al eens voorkomen dat je anders uitstekende immuunsysteem omzeild werd door enkele ziektekiemen (waarschijnlijk opgeleid bij IS). Je voelt je belabberd en deze keer lijkt het niet afkomstig te zijn van een massieve kater. Geen nood, je hoeft geen mens onterende treinrit naar huis te overleven, want de UGent biedt zijn eigen studentenartsen aan. Vooral-

eer je er binnen komt gekropen, maak je best eerst een afspraak, anders kan het er wel eens een eeuwigheid duren. De consultaties worden gehouden in het Rectoraat, tussen de Vooruit en het UFO. Bij binnenkomst links afslaan, nog eens naar links, dan de gang uitlopen en neerploffen in een stoel in de wachtzaal. Wat kost dat?

Niet meer of minder dan een gewone consultatie. ’t Kan nie al vur niet zijn é.

Guido Gids Om maar meteen met de deur in huis te vallen: nee, dit is geen handleiding voor aspirant-Guido’s geschreven door de opgepompte Amerikaans-Italiaanse macho’s uit Jersey Shore. Wel is het een boek vol met nuttige informatie en bonnen die je overal in Gent kan gebruiken. Van boekhandels tot cafés, van kledingwinkels tot restaurants; het mag duidelijk zijn dat je heel veel kan vinden in je Guido Gids. De bonnen die je aantreft in je Guido Gids zijn niet altijd even spectaculair, maar wel altijd handig: geen enkele student zal ‘1 pintje kopen, 1 gratis’ of een euro korting op een Bicky in de frituur op de hoek afslaan. Eens op stap gaan met je Guido Gids is een goeie manier om Gent te verkennen; je komt zowel in het historisch centrum als in de studentenbuurten en wie weet ontdek je wel verborgen pareltjes! Voor de mensen die denken dat ze de

focus

Guido Gids na aankoop toch nooit gaan gebruiken: organiseer een Guidorolling.

Eerst kijk je welke bonnen je kan gebruiken tijdens het uitgaan, dan trommel je een aantal vrienden op, knip je de bonnen uit en ga je op pad. Je zoekt een frituur die in de Guido Gids staat, legt daar een goeie fond (op een nuchtere maag uitgaan is niet aan te raden, trust me) en trekt dan naar de befaamde (of was het beruchte?)

Overpoort. Een heleboel cafés in de Overpoort staan in de gids, dus ik kan je verzekeren dat je niet vroeg thuis zal zijn.

Voor de mensen die nog niet overtuigd zijn: toen ik in mijn eerste jaar meeging met de Guidorolling georganiseerd door Filologica is een niet nader genoemde proscriptor in een wasmachine gaan zitten. True story.

ISIC, qu’est-ce que c’est que ça?

ISIC (of International Student Identity

Card) is, zoals de naam al aangeeft, een wereldwijde identiteitskaart voor universiteits- en hogeschoolstudenten. En wereldwijd is niet overdreven, want de ISIC is beschikbaar in 120 landen en wordt erkend en gesteund door UNESCO. Maar wat is dat eigenlijk, zo’n ISIC? Wel, de ISIC biedt, net als de Guidogids, allerlei voordelen aan. Waar de Guidogids zich echter beperkt tot één stad (in ons geval Gent), biedt de ISIC maar liefst 40.000 kortingen op producten en services over heel de wereld. In Gent alleen al krijg je met de ISIC vijf euro korting op de ingang van het S.M.A.K, een gratis pintje bij je ribbetjes in de Amadeus en ga zo maar door. Het grote voordeel van de ISIC is dat ze dus ook in het buitenland geldig is. Zo kan je bijvoorbeeld in Parijs gratis binnen in het Louvre, de Orangerie of het Musée d’Orsay en ook in Madrid, Barcelona, Rome en Berlijn kan je gebruik maken

van de ISIC. Laat het duidelijk zijn dat de ISIC zowel voor studenten die graag eens een citytrip maken als voor Erasmussers die een semester in het buitenland vertoeven heel handig kan zijn.

Jan Bogaert, Lucas Rabaey en Michiel Verplancke

advertentie

11/ dilemma

focus

Hotspots

van de Blandijn Trabla, where it all starts Ik moét wel beginnen bij de Trabla, ook wel: de trappen van de Blandijn, want deze mythische trappen zijn vaak het beginpunt van veel memorabele momenten of avonden. Als bang eerstejaartje zonder vrienden sta je schuchter te draaien op en rond de trappen van de Blandijn, in de hoop om een eerste gesprek met medestudenten te kunnen aanknopen. Een paar weken later zal je er wellicht met je nieuwe vrienden en een blikje cara, of een flesje wijn (voor de stijlvollere onder ons) de tijd van je leven hebben.

Kelder (brakken met Filologica en co) De Kelder wordt bevolkt door verschillende studentenverenigingen en aanhangers. Zo heb je er Filologica, uiteraard, maar ook de broertjes en zusjes van geschiedenis (VGK), archeologie (KHK), klassieke talen (KK) en Oosterse en Afrikaanse talen (OAK). Kom gerust eens in de zetels hangen bij presidiumleden en andere mensen die daar hopeloos wachten op het verdwijnen van hun kater (met andere mensen bedoelen we de VGK, het toppunt van leeggangers) Het Aquarium, bij Tanja en Serda Het Aquarium, Blandiniaans voor de cafetaria, is een hotspot van de Blandijn die je onmogelijk kan vermijden. Je kan er ontbijt, lekkere broodjes en pizzabaguettes (nomnomnom) en vele andere lekkernijen krijgen, en allemaal voor een uiterst democratisch prijsje. Het is ook de ideale plaats om bij te praten met vrienden of om groepswerken te maken. Als je je koptelefoon meeneemt en je afsluit van het ‘lawaai’ kan je er ook best goed studeren (dat moet ook gebeuren kindjes!).

Binnentuin: zonnen. Als het weer mee zit, that is Deze hotspot is ideaal om een paar springuren door te brengen op een zonnige namiddag. Helaas is het Belgische weer niet altijd even aangenaam, maar de sporadische zonnige momenten kan je best doorbrengen in deze groene oase van rust in het midden van het Blandijngebouw. Met wat geluk stoot je op het Blandijnkonijn.

Rozier en de achterdeur (from behind) Als Taal-en Letterkundestudent zal je ook in het eerste jaar reeds de zware taak krijgen om les te volgen in enkele lokalen in het Roziergebouw, bijgenaamd het doolhof van Gent. Tip: vertrek zéker een half uur voor aanvang van je eerste les om zeker te zijn, want je loopt er ongelofelijk snel verloren. Zelfs met een plannetje in de hand kan je nog verloren lopen (ofwel heeft ondergetekende gewoon een heel beperkt oriëntatievermogen, dat kan ook.)

12/ dilemma

focus

Als je na een les in de Rozier terugsnelt naar de Blandijn voor je volgende les, kan je tijd besparen door de backdoor van de Blandijn gebruiken. Naast de boekentoren kan je makkelijk de achterdeur van de Blandijn bereiken en via de geheime trap (die iedereen eigenlijk constant gebruikt) kom je uit aan de befaamde cafetaria. Wees niet bang.

Amber (men moet gehydrateerd blijven tijdens het studeren) Niet echt een hotspot van de Blandijn, maar toch wel dichtbij de Blandijn. De Amber is de afgelopen jaren voor velen onder ons een deel van de Blandijn geworden Het is the place to be na je lessen, voor een gezellige avond met vrienden of een feestje van Filologica (d’uh). Leuke barman, altijd Filologica-volk aanwezig en drankjes aan schappelijke prijzen, meer heeft een Blandijnstudent niet nodig.

Charlotte Van Acker

advertentie

13/ dilemma

focus

Overleven op kot Wat eet ik?

Als kotstudent in Gent is afkicken van Hotel Mama ĂŠĂŠn van de eerste obstakels die je zal tegenkomen. Waar je vroeger doodgewoon de voeten onder tafel kon schuiven na een lange lesdag, zal je nu zelf je potje op tafel moeten toveren. Voor de gloednieuwe kotstudenten onder ons die nog nooit een wortel van dichtbij gezien hebben of niet weten hoe ze een aardappel koken, volgt hier een weekmenu met de lekkerste en simpelste gerechtjes voor een smaakmakende week op kot.

Maandag /Patatten met van alles Het begin van de week is altijd lastig: maandagen maken definitief een einde aan het o zo leuke weekend en introduceren een week vol lessen, studie en andere bezigheden. Dat vergt energie en waar zit meer energie in dan in boerenkost? Lekkere aardappeltjes, een sappige worst, een portie verse groenten en je bent helemaal klaar om de nieuwe lesweek tegemoet te gaan.

Om te beginnen bij het begin: hoe kook ik een aardappel? Voor sommigen zo vanzelfsprekend, voor anderen een groot, zwart gat.

Benodigdheden: 3 tot 5 aardappels per persoon en een snuifje zout.

- Je schilt de aardappeltjes en snijdt ze vervolgens in gelijke stukken.

- Breng een voldoende hoeveelheid water aan de kook.

-Wanneer het water kookt, voeg je de aardappeltjes toe, eventueel samen met een beetje

zout om de aardappels op smaak te brengen.

-De kooktijd voor aardappelen is verschillend. Meestal varieert deze tussen de 10-15

minuten. Om zeker te zijn dat je aardappelen klaar zijn, prik je er best even met een vork

in. Zijn ze nog redelijk hard, dan mogen ze nog iets langer in het water blijven. Vallen

ze praktisch uit elkaar, dan zijn ze meer dan voldoende gegaard.

Zo blijkt, aardappeltjes klaarmaken is alles behalve moeilijk en het is ook een gerecht dat je met zowat alles kan combineren: rode kool met worst, worteltjes of bonen in tomatensaus met een heerlijke burger, champignons met een lekker malse steak, en ga zo maar door. Er zijn eindeloos veel mogelijkheden.

Geen zin om tijd te verspillen met schillen? Je kunt eveneens krielaardappelen kopen. Die hebben een eetbare schil of veel supermarkten hebben ook kant-en-klare bakaardappeltjes die eveneens zeer smakelijk zijn.

Dinsdag/Macaroni in kaassaus Na een hele maandagavond aardappelen schillen, snakt de student naar verademing.

Op dat moment is pasta een mooi alternatief. Spaghetti bolognaise is dan een vanzelfsprekende oplossing, maar iets origineler kan ook: macaroni met kaas en ham.

Benodigdheden (voor twee personen): 100 gram macaroni, 100 gram gekookte ham, 100 gram gemalen kaas, 30 gram boter, 20 gram bloem, ½ liter melk, peper en zout. Voor dit gerecht leen je dus best de weegschaal van dat oud buurvrouwtje.

- Kook de macaroni beetgaar in gezouten water.

- Laat de boter smelten in een pannetje. Meng er de bloem

blij, roer het mengsel glad en laat het kort even staan op het vuur.

- Voeg de melk toe aan het mengsel en breng het langzaam aan de

kook. Blijf roeren tot de saus mooi glad is. Laat ze twee minuten zacht door- koken.

- Neem de saus van het vuur en strooi er de kaas bij. Roer tot de kaas volledig

gesmolten is en breng de saus op smaak met peper en zout. De hoeveelheid

14/ dilemma

focus

kruiden je in de saus doet, is afhankelijk van jouw eigen smaak, dus proef telkens voor je (meer) kruiden toevoegt.

- Voeg de blokjes ham toe aan de saus en vermeng ook de macaroni met de kaassaus.

- Indien je over een oven beschikt, kan je een deel van de gemalen kaas bovenop het mengsel strooien en het gerecht een vijftiental minuten in de oven zetten op 175°C.

Bij deze is een lekkere pasta- en/of ovenschotel gegarandeerd. Pasta is trouwens combineerbaar met heel wat andere gerechten: spirelli met een groentesausje en kip, tagliatelle met spinazie en zalm, cannelloni met pesto,…

Woensdag/Haute cuisine Het midden van de lesweek is een perfecte gelegenheid voor een heerlijke quiche. Iedereen weet hoe je quiche maakt. Toch? Nee? Je kunt altijd eens in De Brug je buik vol gaan eten.

Donderdag /Wraps Donderdag is de laatste kookdag voor de doorsnee kotstudent. Weinig tijd, de afwas van de hele week staat nog op het aanrecht, en bijgevolg een tekort aan pannen, te moe om deftig te koken… Elk excuus is goed om waanzinnige wraps te maken.

Benodigdheden (voor twee personen): 4 tortillawraps, 75 gram geitenkaas, ½ rode paprika, ½ wortel, 1 tomaat, 2 kippenborstfilets, ijsbergsla, vloeibare (of bak)boter en (kip)kruiden.

-Snijd de kippenborstfilets in kleine blokjes. Laat de boter in een pan smelten en voeg daar de

kippenblokjes aan toe. Breng de kip op smaak met kipkruiden of peper en zout. (let op voor

salmonella: gebruik apart bestek om de rauwe kip te behandelen)

- Snijd de paprika, wortel en tomaat op kleine reepjes of blokjes.

- Warm de tortilla’s maximum één minuutje in de microgolf, eventueel licht bevochtigd met

een paar druppeltjes water (zodat ze niet te droog worden).

- Smeer de geitenkaas op de tortilla’s, strooi er de kippenblokjes en groentjes op en je krijgt een heerlijke wrap!

Vrijdag/Om restjes bedelen De laatste uurtjes in Gent moet je zien te overleven zonder eten aangezien je de rest van je geld voor deze week gisterennacht uitgaf aan die enkele slokken en dat Julientje in de (t)Overpoortstraat. De gigantische kater die je eetlust belemmert kan op deze dag nog eens van pas komen. In je portefeuille vind je nog net twee euro waard aan rosse munten. Ideaal voor een broodje in het Aquarium!

Voor mensen die niet zulke meesterkoks zijn of gewoon te lui zijn, zijn er ook andere eetgelegenheden in de buurt van de Blandijnberg: De gouden Saté, of kortweg bij Julien. Deze frituur bestaat al meer dan 30 jaar en is beroemd en berucht in en buiten Gent. De frietjes zijn er vrij tot zeer goed, de prijs oké en als je geluk hebt, sta je er net geen half uur aan te schuiven. Heel wat vlotter gaat het bij Buzzy op de Sint-Kwintensberg, gemaakt door een man met een passie voor frieten.

Voor de pasta-en pizzafans zijn er ook verschillende mogelijkheden op wandelafstand van onze geliefde Blandijnberg. Er is de pastabar Basic Italian voor lekkere pasta’s (wel iets duurder). Woon je dichter tegen het centrum, dan kan je simpelweg Kastart-saus afhalen en zelf je potje pasta koken. Voor volgestouwde Amerikaanse pizza aan huis ga je best naar de Pizza Hut en wil je genieten van echte Italiaanse (en goedkope) pizza dan ga je best naar Prima Donna.

Pittabars zijn er genoeg, veel eten voor een klein prijsje (en je hebt zelfs het idee dat je echt gezonde groentjes gegeten hebt). Wij raden Snack Tösi aan in de Overpoort.

Of je neemt gewoon 5 tupperwaredoosjes met restjes van het eten van je mama van het weekend mee naar Gent. Free food is altijd beter, wellicht gezonder, en het is wetenschappelijk bewezen dat eten gemaakt door iemand anders altijd beter smaakt.

Tina Hottinger en Charlotte Van Acker

15/ dilemma

focus

Inleiding tot de algemene vakken van het eerste semester Overzicht van de historische kritiek Professor: Marc Boone (ook de decaan van onze faculteit) Te onthouden: Als je tegen het einde van het semester nog niet begrijpt wat de Annales precies inhoudt, ben je hopeloos verloren (maar niet heus). Daarnaast is het handboek ook gekend voor zijn opmerkelijke zinsconstructies. Prof. dr. Boone is een kunstenaar met bijzinnen en weet moeiteloos de ene zin aan de andere te koppelen zonder zich ooit te vergissen van subject of vervoeging. Het komt soms zelfs zo ver dat je tijdens het lezen beseft dat je het onderwerp van de zin al lang uit het oog bent verloren, maar je gewoon blijft verderlezen in de hoop dat het tot een goed einde komt, want de zin blijft maar doorgaan en doorgaan tot de frustratie ophoopt omdat je al voor de derde keer bent verloren gelopen in zijn donkere bos van bijzinnen en tangconstructies. Serieus, de reden waarom dit vak bekend staat als het buisvak voor de Taal- en Letterkundigen is omdat we hulpeloos worden blootgesteld aan de folterpraktijken waar prof. Boone onze taal zonder berouw doorsleurt.

Aanrader: De les daadwerkelijk volgen, en vergeet het maar om de donderdagavond uit te gaan. Daar is er in het tweede semester nog tijd genoeg voor (en het is dan ook minder koud). Vroeg slapen zodat je vrijdagochtend fris bent om drie uur aandachtig op te letten en te noteren.

Wat kan je verwachten?

Historische kritiek zal je kritisch leren omgaan met bronnen en historisch werk. Dit wordt aangevuld met casussen uit zowel heden als verleden (echt interessant!). Het boek zelf zal voor velen een worsteling zijn, maar geloof ons als we zeggen dat de lessen je zullen helpen om de leerstof beter te begrijpen. Daarnaast komen er ook casussen aan bod die niet in het boek vermeld staan. Het examen is niet poepsimpel, integendeel.

Professor Boone vraagt elk jaar twintig multiplechoicevragen, aangevuld met twee open vragen: een casus en een algemene overzicht-/inzichtssvraag. De voorbereidingsles op het examen bijwonen is handig meegenomen!

Historisch overzicht van de Wijsbegeerte Professor: Tim De Mey Wat kan je verwachten?

Zoals de naam al doet vermoeden, is het een algemeen overzicht van de (West-Europese) geschiedenis van wijsbegeerte. Je leert inzien dat wijsbegeerte nauw verbonden is met de vooruitgang van de wetenschap en dus niet louter uit een bende wacko’s bestaat met absurde levensvragen.

De vorige generatie werd onderwezen door de heer Braeckman waardoor we zelf niet zoveel informatie kunnen geven over de nieuwe professor van dienst. Wel kunnen we je de volgende tip geven: laat het boek niet ergens in de hoek van je kamer slingeren tot december. Maak er een gewoonte van elke week ongeveer 50 pagina’s te lezen. Zo verwerk je de leerstof al voor een eerste keer.

16/ dilemma

16/ dilemma

focus

Inleiding tot de voornaamste moderne literaturen Professor: Bart Keunen Aanrader: Breng je boterhammen mee want tussen 13u en 16u kan je rap een hongertje krijgen. Daarnaast is het best dat je de slides afdrukt. Zo kan je naast de afbeeldingen noteren wat ze inhouden.

Wat kan je verwachten?

In dit vak zal je een literaire wandeling maken doorheen de verschillende stromingen in de tijd. Daarbij zal je dus kennismaken met befaamde auteurs en hun werken. Het pakketje theorie wordt daarbij afgewisseld met filmfragmenten, tekstfragmenten, wat humor en dat allemaal in de zoetgevooisde stem van professor Bartje Keunen.

Als je deze cursus doorbladert, lijkt het op het eerste gezicht mee te vallen. Maar mispak je niet! Elk woord moet je effectief ook kennen. Op het examen zal je detailkennis getest worden (inclusief foto’s van de ppt’s: bekijk deze dus zeker). De inhoudsopgave is zeker de moeite waard om te gebruiken als overzichtelijk schema. Leer de inhoudsopgave dus zeker vanbuiten! Daarnaast kan ook de auteurslijst van Filologica een grote hulp zijn om de auteurs en hun boeken te memoriseren.

Tatjana Ceuterick advertentie

17/ dilemma

focus

Filologica Wie zijn we, maar vooral hoe kunnen we je helpen?

Filologica is de officiële studentenvereniging voor de richting Taal-en Letterkunde: Twee talen. Studentenverenigingen hebben vaak een slechte reputatie, maar we willen even duidelijk maken dat wij als erkende kring meer doen dan alleen drinken en om op neer te kijken zijn. In de eerste weken van het semester bieden wij een Filologica-lidkaart aan. Met deze goedkope lidkaart, je betaalt niet meer dan tien euro, kun je korting krijgen op je cursussen, je drukwerk, maar kun je ook gratis of tegen een spotprijs naar tal van onze activiteiten komen.

You shall pass - Studeren Eerst en vooral staan onze lieve dames van Boeken in voor het nodige cursusmateriaal en bieden ze jou, als de examenperiode nadert, stucu’s (=studenten cursussen) aan. Die cursussen zijn goedgekeurd door de proffen en bevatten naast een grondige samenvatting van de cursus in kwestie ook vaak extra notities van ijverige studenten die vlijtig naar de les gingen. De stucu’s worden elk semester aangeboden, tegen een kleine prijs, en hebben al menig studenten voor herexamens behoed. Zeker een must dus! Daarnaast staan alle presidiumleden, met nadruk op mezelf, open voor vragen over de vakken.

Aarzel dus niet om eens een berichtje te sturen.

Sport, omdat we wat conditie nodig hebben om de Blandijnberg te beklimmen Onze vereniging biedt ook een hele waaier aan sport aan. Wie denkt dat je als eerstejaar helemaal geen tijd meer zult hebben voor wat vrije tijd, heeft het mis. Work hard, play hard is de boodschap. De Sportjes staan klaar om je met open armen te ontvangen op de trainingen van onder andere voetbal, basketbal, volleybal ... Voor het complete overzicht van de verschillende trainingen, bekijk je Guidostartpakket!

Waar is dat feestje? Of waar is die culturele aangelegenheid?

Na een avondje studeren of na een lange lesdag op zoek naar ontspanning? Geen nood, want onze Feestjes, Cultuurtjes en T.A.P.’ers hebben heel wat activiteiten voor jullie in petto. Hou onze site en onze facebookpagina in het oog voor de opkomende events. En als je van reizen houdt, biedt onze Reispreses jullie zowel een skireis als cultuurreis aan in februari.

Specifiek voor de eerstejaars!

Peter- en-meteravond Sta je nog wat te bibberen op je benen na die boatload aan informatie? Een peter of meter is de ideale persoon om je gerust te stellen. Ze zijn immers studenten uit hogere jaren en hebben zelf wat Blandijnjaren achter de rug. Naast gezellige tête à têtes kunnen ze je vooral helpen met studieadvies, samenvattingen, aanpak van bepaalde vakken … Aarzel niet om je in te schrijven in de kelder voor deze activiteit en doorloop het eerste semester met heel wat stress minder.

Bachelorweekend De eerste dagen op de Blandijn vliegen voorbij: kennismaking met de proffen, de cursussen, de nieuwe faculteit … maar nog steeds benieuwd naar je andere medestudenten? Op het befaamde ba-

18/ dilemma

chelorweekend te Wuustwezel worden vrienden voor het leven gemaakt en onvergetelijke herinneringen gedeeld. Een weekend lang maak je kennis met de groep en de presidiumleden. Die mannen met hun lint zien er misschien wat fancy uit, maar geloof me, stuk voor stuk zijn het sympathieke mensen die je de tijd van je leven zullen bezorgen. Zoals eerder vermeld, doen wij meer dan alleen drinken. Wie zich zorgen maakt over het alcoholgehalte van dit weekend, zit bij Filologica zeker goed. We zijn geen dopende kring en de kleine cantus die aan bod komt, blijft rustig en netjes.

Tatjana Ceuterick

focus

Laat het feest beginnen

MARIAKERKE EVERGEM DESTELBERGEN

Brugsesteenweg 528 Kwadeweg 84 Dendermondesteenweg 488

Tel. 09/226 25 49 Tel. 09/335 50 03 Tel. 09/228 30 98

Open van dinsdag tot zaterdag van 9.30 - 12.00 uur / 13.30 - 18.00 uur. Gesloten op zondag en maandag.

Als jij er beter uit ziet, ziet alles er beter uit

19/ dilemma www.vijgeblad.be

interview

20/ dilemma

Š Jorid Van Laer

interview

Bart Van der Straeten Streven naar perfectie Dit jaar organiseert Dilemma in samenwerking met de faculteit Letteren & Wijsbegeerte voor de eerste maal een reeks workshops over ‘creatief schrijven’. Tot nog toe leerden onze professoren ons vooral over bronnenvermelding, juiste komma’s en correct taalgebruik. Het ‘academisch schrijven’ was met andere woorden baas aan onze faculteit. De Blandijn is echter een broeinest voor creatieve geesten die niet kunnen wachten om hun hersenweefsels op papier te spuiten. Daarom gaf Dilemma een aanzet tot een vrijer schrijven, die door de faculteit met open armen werd ontvangen. Eén van die enthousiastelingen is Bart Van der Straeten, die naast zijn werk aan de universiteit ook nog een gerespecteerd poëzierecensent en dichter is. Zijn gefundeerde feedback over uw geesteskinderen zal dus zeker en vast bruikbaar zijn. Zelf bracht hij onlangs nog een eigen debuutbundel uit: onbalans, een werk dat niets meer zegt dan het moet het zeggen en zich tussen de allergrootsten probeert te wurmen.

Wanneer is uw interesse gewekt voor ‘creatief schrijven’?

Van der Straeten: “Heel vroeg eigenlijk; ik schreef mijn eerste gedichtjes rond mijn twaalfde. Ik las op jonge leeftijd al veel boeken en raakte dan geïnspireerd door sommige dingen die ik daarin tegenkwam. De kwaliteit van wat ik toen schreef laat ik even buiten beschouwing.”

Hoe belangrijk is de poëtica van een dichter?

Van der Straeten: “Enerzijds totaal onbelangrijk en anderzijds het belangrijkste wat er is. Totaal onbelangrijk in die zin dat je niet mag denken dat je poëzie er zus en zo moet uitzien; het gevaar bestaat dat je op een bepaalde dichter of een bepaald genre wil lijken. Je moet eerst ontdekken wie je zelf bent en hoe je zelf schrijft. Je moet bepaalde stijlfases door waarin je een soort dichter probeert te zijn die je eigenlijk niet bent. Aan de andere kant vind ik het wel zeer belangrijk, voornamelijk

als ik het werk van andere dichters lees.

Dan merk ik dat de teksten die ik goed vind veel dichter bij mijn eigen poëtica aansluiten dan andere teksten. Ikzelf heb dus ook wel een fase doorgemaakt waarin ik wou schrijven in een bepaalde stijl, maar dat werkt gewoon niet. Dan krijg je onnatuurlijke en geforceerde poëzie. Eigenlijk moet je gewoon blijven schrijven totdat jouw stijl uit het papier komt gekropen, los van alles wat je wou zijn. Daar moet je dan vrede mee nemen, ook al is dat niet altijd even gemakkelijk.”

U heeft in 2011 een opiniestuk geschreven over het nichegedrag van jonge dichters. Heeft u daar ondertussen een evolutie in opgemerkt?

Van der Straeten: “Eén evolutie is dat poëzie zich steeds meer op evenementen toespitst en minder op publicaties. Vaak brengt dat maar één soort poëzie aan de oppervlakte, namelijk poëzie die het goed doet op een podium. Dat is meestal

kleinkunstpoëzie met een humoristische kwinkslag , hoewel Arno Van Vlierberghe (proscriptor; nvdr) nu ook op de Gentse Feesten stond en zijn poëzie herinnert allesbehalve aan kleinkunst. Waar het mij echter vooral om ging in dat opiniestuk is dat er tussen jonge dichters onderling amper nog debatten gevoerd worden over wat (goede) poëzie is en wat die voor u moet doen. Ik mis het poëticaal debat.

Vele van die jonge dichters zijn goed met elkaar bevriend en vinden alles wat ze doen superleuk en supergoed, maar dat kan gewoon niet. Het gaat altijd om de kwaliteit van het werk zelf. Het motto “alles kan, alles mag en we vinden alles leuk” is eenvoudigweg onzin. Er zijn altijd dingen die voor jou belangrijk zijn en dingen die minder belangrijk zijn en dat moet je proberen te verwoorden. Ik vind dat deze generatie dat te weinig doet.”

Hoe sterk zal u rekening houden met de commentaren die u op die debuutbun-

21/ dilemma

interview

del hebt gekregen?

Van der Straeten: “Die zal ik toch heel aandachtig lezen en overpeinzen. Sinds de uitgave van mijn debuut heb ik voorlopig nog geen poëzie geschreven, omdat ik wel nieuwsgierig ben naar de reacties op de bundel. Je kunt als schrijver alleen maar groeien als je degelijke, gefundeerde commentaar krijgt van mensen die je werk ernstig gelezen hebben. Het is heel moeilijk om echt overtuigd te zijn van je eigen stem als je schrijft. Je blijft altijd twijfelen of het wel goed genoeg is. In die zin zijn recensies een belangrijke vorm van feedback, als ze serieus gedaan worden tenminste. Ze helpen je om zelfinzicht te krijgen, om inzicht te krijgen in de sterke en de zwakkere aspecten van je werk.”

“Ik geloof dat je als jonge dichter de ambitie moet koesteren jezelf in een rijtje eeuwige werken te plaatsen” Als men te veel rekening houdt met kritiek kan ook de eigen stem verloren gaan.

Van der Straeten: “Nou, het publiek is toch ook belangrijk. Als dichter wil je altijd gelezen worden. Ook al trek je geen groot publiek met poëzie – die illusie hoeft niemand zich nog te maken – je schrijft toch altijd wel voor een ideale lezer die deze bundel nog nodig had om alles op zijn plaats te doen vallen in zijn bestaan.

Die lezer bestaat niet, maar je schrijft er wel voor. Je hoopt dat je altijd de wensen van die ideale lezer benadert.”

Houdt u voor uw eigen werk ook rekening met de opmerkingen die u anderen gaf bij het recenseren?

Van der Straeten: “Op dat vlak wil ik niet verdacht worden van enige consequentie.

Misschien schrijf ik over andere bundels soms kritische dingen die ook van toepassing zijn op mijn eigen bundel. Dat kan.

Ik besef heus wel dat mijn poëzie niet de beste is die er geschreven wordt. Maar het is wel mijn poëzie, en die ziet er zo uit. Als recensent haal ik er bij anderen de merites uit maar ook de zwakheden, en als die-

22/ dilemma

© Laer © Jorid JoridVan Van Laer

zelfde zwakheden ook in mijn eigen werk voorkomen, so be it.”

het alleen om het resultaat: de kwaliteit van het werk zelf is het enige dat telt.”

Poëzie hoeft niet perfect te zijn?

Van der Straeten: “Jawel, kunst hoort zo perfect mogelijk te zijn. Kunst is streven naar perfectie. Als je dat streven niet hebt, schrijf je niet eens. Er is een citaat van Henry de Montherlant, die ik leerde kennen door Ons Erfdeel-hoofdredacteur Luc Devoldere. Het luidt: “Dans la morale, il n’y a que les intentions qui comptent, dans l’art les résultats.” In de kunst, zegt hij, gaat

Onbalans We hadden het daarnet al over de poëtica van de dichter. Ook in onbalans schrijft u vier poëtica’s neer; zo hebt u het in “en de bomen” over de schoonheid van de essentie. Vindt u het belangrijk om terug te keren naar de essentie?

Uw poëzie is formeel in elk geval vrij beknopt.

interview

Van der Straeten: “Essentie is absoluut het belangrijkste, al hou ik niet van dat woord – alsof er één ware kern zou zijn.

Ik schrijf helemaal niet zo gemakkelijk. Ik vergelijk mijn hoofd vaak met een steen die ik moet uitpersen om er een paar woorden uit te krijgen. Dat is ook enigszins het gevolg van de grote hoeveelheid poëzie die ik ondertussen heb zien passeren. Elk jaar opnieuw verschijnt een nieuwe berg bundels waarvan drie kwart niet goed is. Dan vraag je je af of daar nog iets aan toegevoegd moet worden.

Ik vond uiteindelijk dus van wel - maar alleen als het iets was dat zo fundamenteel en beknopt mogelijk zou zeggen wat er te zeggen valt. Van Leonard Nolens heb ik de reactie gekregen dat hij mijn gedichten zodanig beknopt vond dat hij zich afvroeg hoeveel ik geschrapt had. Maar ik heb dus niets geschrapt, er blijft gewoon zo weinig te zeggen over.

In de begeleidende tekst bij de bundel die op de website van de uitgeverij staat, heb ik geschreven dat ik de perfectie van de stilte probeer te benaderen. We worden in de informatie-eeuw iedere dag met zoveel taal om de oren geslagen dat het de taak wordt van de poëzie om net dat te zeggen wat er te zeggen valt, en enkel dat.”

In “Ahmadinejad”, ondertussen niet langer president van Iran, kunnen we een verwijzing lezen naar de dichter-profeet die zijn lezer probeert te sturen. De vele imperatieven in uw dichtwerk lijken raad te geven aan de lezer.

Van der Straeten: “Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor grote leiders, charismatische figuren die een massa leiden. Ook Ahmadinejad vond ik een fascinerende figuur. Hij was een dictator en moslimfundamentalist en werd gediaboliseerd door het Westen, maar tegelijk was hij van heel bescheiden afkomst, iemand die zich niet boven het volk wou verheffen.

Of ik stiekem geloof in de dichter als profeet? Ik kan alleen maar bevestigen dat ik met mijn imperatieven iets wil teweegbrengen bij de lezer. Ik koester vaagweg het romantische idee dat de dichter ook een beetje een voorganger moet zijn die een gemeenschap van lezers of toehoorders sticht en die zijn volk, zijn lezers meetrekt naar wat dat ook moge zijn.”

lijk het eerste gedicht uit de reeks is zeer sterk, een woordje uitleg?

Van der Straeten: “Dat is een gedicht dat op een zeldzaam moment van hoge emotionele intensiteit in één ruk geschreven is.

Dat gebeurt zo eens om de vijf jaar, en dan voel je wel dat er iets speciaals gebeurd is.

Je moet er dagen van bekomen. Het is een gedicht dat ook mij niet loslaat. Het blijft terugkomen in mijn hoofd.”

“Kunst hoort zo perfect mogelijk te zijn. Wie dat streven niet kent, schrijft niet.

Beschouwt u eenzaamheid als iets negatiefs, of kan dat ‘alleen zijn’ naar uw mening ook positief zijn?

Van der Straeten: “Mijn jongere ik had altijd het idee dat de kunstenaar eenzaam moet zijn om te kunnen scheppen. Ik heb ondertussen door scha en schande geleerd dat dat niet altijd zo is. Je moet ook ergens inspiratie uit halen. Ergens moet je indrukken opdoen op basis waarvan je dan kan creëren. Maar de daad van het scheppen zelf, de worsteling met de taal, gebeurt wel in volstrekte eenzaamheid.

Ik vind eenzaamheid sowieso één van de fundamentele existentiële kenmerken van

sprak sprak tegen de folteraar de gefolterde weet u wat het is werkelijk alleen te zijn en ze keken elkaar aan folteraar gefolterde en ze wachtten samen op de lach de mens, een condition humaine die ieder voor zich moet dragen.”

In “wetten” gaat het over vergankelijkheid en lijkt u het idee van de dichter die voortleeft via zijn poëzie te ontkrachten: “versmelting van letters / verwerking van vetten / strottenhoofd ruis.” Gelooft u niet in het eeuwige leven van de dichter?

Van der Straeten: “Ik geloof in de onsterfelijkheid van het werk. Daarbij geloof ik in de ambitie die je als jonge dichter moet koesteren om je te plaatsen in een rijtje van eeuwige werken. Je moet de ambitie hebben om aan die canon iets toe te voegen of daarop te reageren. Daarom moet je ook op de hoogte zijn van je historiek en de voorafgaande poëzie.

Dit gedicht heeft eigenlijk een concrete aanleiding, namelijk de zelfmoord van Jeroen Mettes. Dat was een dichter die in

Eenzaamheid is een ander thema dat u vooral in “sprak” bespreekt. Voorname-

23/ dilemma

interview

het begin van de jaren tweeduizend heel actief was als recensent. Daarenboven had hij een eigen blog waarop hij op uitstekende wijze poëzie las. Op een gegeven moment had hij een leeg bericht op die blog gepost waarop allerlei reacties kwamen, want die blog was een echt discussieforum. Later bleek dan dat hij op diezelfde dag zelfmoord gepleegd had op zijn zesentwintigste. Ik vind het een heel vreemd fenomeen dat dat bericht en die blog nog altijd bestaan en dat daar nog steeds reacties op komen. Die stem leeft dus nog, maar de persoon erachter niet meer.”

U had het over de dichter die zijn werk in het rijtje van de ‘groten’ moet plaatsen. Is uw bundel dan een bijdrage aan de algemene zoektocht van de dichters naar perfectie, dat ene ideale gedicht waarover u het al had?

Van der Straeten: “Dat zou ik hopen, ja.

Natuurlijk faal je daar faliekant in. Maar toch is dat zeker mijn ambitie. Ik ben er me van bewust dat mijn poëzie niet zo modieus is. Ze sluit niet aan bij de vrolijke podiumpoëzie van al die Hollandse meisjes. Pas op, die poëzie heeft absoluut bestaansrecht. Maar mijn poëzie is poëzie zoals ik ze wil schrijven en waarmee ik mijn bijdrage probeer te leveren aan de eeuwenlange geschiedenis van de poëzie.

Als de mensen dat toereikend vinden, des te beter. Als dat niet zo is, dan is het ook zo.”

U heeft het ook over “wijsheid als beschutting” en “achter de linies / in hoofde waarvan”, waaruit blijkt dat het verstand de bovenhand heeft over het andere (emotionele of iets anders).

Heeft u ervaren, bijvoorbeeld op de universiteit, dat de eigenlijke ‘ik’ verscholen wordt achter, al dan niet echte, wijsheid?

Van der Straeten: “Ik leg in ieder geval geen link met de universiteit. Het gaat er mij om dat kennen en ervaren twee verschillende dingen zijn. De nadruk ligt in onze samenleving meer op kennen, maar er is een groot verschil tussen pakweg een oorlog kennen (erover geleerd hebben) en een oorlog aan den lijve ervaren. Je kunt je een heel leven opsluiten in kennis zonder dat je ooit daadwerkelijk gelééfd hebt.

Het leven is voor elk mens de ultieme opdracht. Ten eerste moet ieder voor zich fysiek en materieel zien te overleven, wat nooit een evidentie is. Ten tweede moet je dat leven ook betekenis geven en vullen met alle mogelijke ervaringen die een leven kan bevatten. Die opdracht maakt van

24/ dilemma

elk mens een artiest en van elk leven een kunstwerk.”

“Drie oorlogen” bevat een gedicht waarin je de lezer op het puntje van zijn stoel zet zonder hem/haar terug te laten zakken. Waarom die onafgewerkte zin?

Van der Straeten: “Dat gedicht is er gekomen op verzoek van Het Liegend Konijn, dat een nummer samenstelde met oorlogsgedichten. Ik heb het thema geïnterioriseerd, zoals dat heet, en deze gedichten kwamen aan de oppervlakte. Ik heb geprobeerd om de oorlog ook formeel uit te drukken. In dit gedicht is er feitelijk een krater geslagen na het laatste vers. Die “niet” staat daar als laatste woord verontrustend te wezen en dan volgt de gapende leegte van het witte blad. Dat is eigenlijk een verminking van het gedicht. De oorlog heeft zo ook formeel zijn sporen nagelaten in die drie gedichten. Het gedicht laat de lezer idealiter even verweesd achter als de overlever na de oorlog.”

Bedankt voor het gesprek.

Bart Van der Straeten zal op vrijdag 21 november enkele eigen gedichten voordragen op Woorden & Daden, de benefietavond van Filologica. U bent dus welgekomen om zijn bovenstaand verkondigde poëtica in praktijk te beluisteren. Zijn poëziebundel onbalans werd uitgegeven bij uitgeverij Vrijdag en is te vinden in de meeste Gentse boekenhandels.

Michiel Verplancke

drie oorlogen er zijn feiten gedachten en daden bevechtbare landschappen zonder dewelke het niet

erasmici

BuitenlandBoner

Mijn zomer aan UC Berkeley Julie Aelbrecht Ter voorbereiding op het Erasmiciproject lieten de scriptores mij, een oudgediende, opdraven om jullie te vertellen over grootse avonturen in het buitenland.

Dag vriendjes van de Blandijn, mijn naam is Julie en in een ver verleden was ik Bachelor bij Filologica, maar ondertussen heb ik mijn geliefde Gent verlaten om andere dingen te doen.

Ergens in mijn tweede jaar aan de Blandijn (oeh, lang geleden, ik ben oud) bedachten ik en Joke De Vos (nog ouder) dat het mooiste aan Taal- en Letterkunde studeren is dat, hoe diep in de nacht het ook is, en hoe dronken iedereen ook mag zijn, op elk moment iemand een zin kan beginnen met “Gisteren, toen ik Harry Mulisch las…” Ik weet niet meer precies wie van ons twee die magische woorden uitsprak, want het was diep in de nacht en we waren zo dronken dat onze breinen versmolten waren tot één enkele machine van epiek.

Ik weet niet meer wie het grotere genie was, maar voor de rest van mijn carrière aan de Blandijn was dat de waarheid waar wij naar leefden.

Nu ik afgestudeerd ben, is daar een waarheid bij gekomen; het mooiste aan Taalen Letterkunde studeren is dat de wereld voor u open ligt. Ja, ook voor u. Joke studeert ondertussen aan Vlerick (applaus en broeken die spontaan afvallen) en ik heb de zomer samen met Elana mogen doorbrengen aan een van de beste universiteiten ter wereld: de University of California at Berkeley. Mensen die oneindig veel verstandiger zijn dan u en ik hebben hier ooit economische game theory en de cyclotron uitgevonden, “Howl” is hier geschreven en voor het rookverbod van kracht werd vorig jaar, gebruikte men hier Nobel prijzen als asbakken. True story.

Elke zomer opent de universiteit hier haar deuren voor internationale studenten, vermoedelijk om de genenpoel divers te houden. Bijna alle vakken uit het gewone curriculum zijn beschikbaar. Ik volgde 6 weken lang International Business en Business Ethics en Elana deed een vak

over Human Rights. De kwaliteit van het onderwijs ligt, wat ze u ook mogen wijsmaken, onwaarschijnlijk hoog. Ik heb in de eerste 4 weken een heel vocabularium verworven om over, wel, geld en geld verdienen te praten, terwijl ik voor aankomst geen uur economie of bedrijfskunde gekregen had. Het is in elke zin van het woord een stoomcursus in gelijk wat je wilt. Ik ben mensen tegengekomen die zot specifieke behavioural finance deden, maar er waren er evengoed die public speaking of de geschiedenis van de fotografie volgden.

Now for the fun stuff! Ik heb een sigaret gerookt met zicht op de Golden Gate Bridge, ik ben in San Francisco naar een performance art stuk geweest alwaar ik eieren naar naakte mannen heb mogen gooien.

We zijn dan achteraf lekker casual met de artiesten naar Oakland gereden (waar je als blanke ‘s nachts best niet buitenkomt naar het schijnt) en we hebben daar in een bordeel-achtige club gedanst tot ze sloot.

Met de Amerikaanse vrienden die we daar gemaakt hebben, hielden we elke dinsdag een “salon” waarop we eerst wat psuedointellectueel deden voor we begonnen te drinken en de dag voor onze finals zijn ik en Elana met die mannen nog naar een gypsy jazz concert geweest in SF. We heb-

ben een weekend doorgebracht aan Lake Tahoe (net over de grens met Nevada), waar ik naar een voorstelling van As You Like It ben geweest en eentje in Yosemite (4 dagen niet douchen aw yiissss) en ik schreef het grootste deel van deze tekst terwijl we met de auto op weg zijn naar Los Angeles voor onze laatste dagen in California. You jelly?

Het like vettige accent, de dikke lucht van de uitlaatgassen en de 700-calorieën-vette hamburgers moesten we er wel bijnemen, maar ik zou het voor geen geld van de wereld willen gemist hebben. Ah, over geld gesproken. Amerikaanse studenten betalen hier gemiddeld 14.000 dollar per jaar om te mògen studeren, en dat merk je.

Ik heb zowaar iemand horen klagen omdat de prof te vroeg stopte met lesgeven; ze wou waar voor haar geld. De summer sessions zijn ook zeker niet goedkoop, we betaalden via LUC programs 1300 dollar per vak en dan nog een klets geld voor accommodatie en vliegtickets, maar het was het allemaal dubbel en dik waard.

Conclusie: in plaats van volgende zomer op uw lui gat in Lloret de Mar te gaan liggen, trek naar Berkeley. Ge gaat er godverdomme geen spijt van hebben.

25/ dilemma

u C

a r u t l

a m

culturama literatuurlijk

De Ilias klassieker der klassiekers De syllabus van Literatuur van de Oudheid (een aanrader) begint het hoofdstuk Homeros en het epos met het volgende aforisme: “Ilias en Odyssee zijn het beginpunt van de Europese letterkunde, maar eigenlijk zijn ze ook een eindpunt. (Ze zijn in ieder geval een hoogtepunt.)” Dit artikel zal u daar, althans wat de Ilias betreft, proberen van te overtuigen.

De Ilias is vermoedelijk in de achtste eeuw voor Christus ontstaan, hoewel een aantal keikoppen de negende, zevende of zesde eeuw blijven suggereren. Het duurt nog een eeuw voor de westerse filosofie zijn aanvang neemt met de Mileense wijsgeer Thales, die anders dan zijn naam doet vermoeden geen taalles geeft, maar aan natuurfilosofie en wiskunde doet.

De architectuur en keramiek begint zich aardig te ontwikkelen, maar in de literatuur is het nog steeds doodstil. Het ontbreken van een alfabet maakt de zaken er natuurlijk niet gemakkelijker op.

Op een normale 8e-eeuwse zomerdag beslist iemand om het alfabet en daarmee ook het schrift te ontlenen aan de Feniciërs. Mensen beginnen dingen neer te schrijven. Eerst zijn dat hoofdzakelijk tekstjes op vazen en andere gebruiksgoederen die zelfs archeologen op den duur gaan vervelen. Al heel snel echter, na enkele decennia, ontstaan de eerste echte literaire werken, de Ilias en de Odyssee. Eén nogal dubieuze maar interessante hypothese stelt zelfs dat het alfabet in Griekenland werd geïntroduceerd om de verhalen neer te schrijven.

De twee epen vormen zowel qua stijl als qua inhoud de basis voor de hele westerse literatuur. Volgens de bekendste hypothese zijn ze allebei ontsproten aan het brein van de briljante Homeros. De al even gekende ‘Homerische kwestie’ stelt echter vragen bij de persoon van Homeros. De aanzienlijke verschillen in toon en stijl tussen beide werken trekken de veronderstelling van één enkele auteur voor beide werken in twijfel. Misschien zijn

allebei de werken zelfs compilaties van onsamenhangende liederen van verschillende barden. De laatste decennia geloven meer en meer specialisten in de figuur van Homeros. Hoe dan ook hebben de Ilias en Odyssee een zeer grote schatplichtigheid aan de eeuwenlange orale traditie.

De Ilias is een 16.000 verzen tellend epos over de Trojaanse Oorlog, die zou plaatsgevonden hebben in de 12e eeuw voor Christus. De historiciteit van die oorlog is omstreden, maar zo spectaculair als de voorstelling in de Ilias lijkt hoe dan ook uitgesloten- de Ilias zit trouwens vol anachronismen. Het epos is geen relaas van de volledige Trojaanse Oorlog maar behandelt slechts een periode van 50 dagen in het negende jaar van de tienjarige oorlog. Eén van de grootste verdiensten van ‘Homeros’ is hoe hij aan de mondelinge, kroniekachtige cyclus met behulp van flashbacks, anekdotes en recapitulaties een moderne en aantrekkelijke invulling geeft.

Het verhaal van de Ilias is als volgt samen te vatten: de aanvoerder van de Grieken, Agamemnon, heeft Achilles’ mokkel afgepakt en daarom is die laatste knorrig. Het Griekse leger heeft Achilles echter nodig om de Trojanen te verslaan.

Verschillende tragische gebeurtenissen zijn nodig om Achilles te overtuigen om opnieuw mee te vechten, wat leidt tot nog meer tragische gebeurtenissen.

Die korte inhoud leest als de achterplattekst van een stationsroman, maar dat is de Ilias allerminst. De Ilias is het archetype van de westerse literatuur. De tekst is veel toegankelijker dan je zou verwach-

ten; fantastisch, episch en avontuurlijk, zonder flauw en plat te worden. De psychologie en emotie van de personages is dynamisch; de interferenties van de goden geven het geheel een filosofisch-ethische toets. Er is een constante spanning tussen de zelfbeschikking van de mens en het pure determinisme door de goden. Tegelijk zijn sommige van de dialogen tussen de goden zo banaal dat ze moeilijk niet ironisch kunnen begrepen worden. Vooral de discussies tussen een verveelde Zeus en zijn kibbelende zussen zijn best jolig.

De oorlogsscènes vervelen nooit, ook niet na 23 hoofdstukken. Zelfs de cataloog, een overzicht van alle geallieerden en hun leiders, blijft aangenaam om te lezen. De schildering van de personages varieert voortdurend van oprecht tot egocentrisch, van bloeddorstig tot vergevingsgezind. Beide partijen zijn genuanceerd beschreven, dus het is aan de lezer om een favoriet te kiezen. Ook biedt het boek een intrigerende bechrijving van de toen geldende waarden en normen, bijvoorbeeld over de positie van de vrouw.

Maar de Ilias is vooral indrukwekkend en zelfs aandoenlijk. De grootsheid van het epos, de pretentieloze en magische sfeer waarin het zich afspeelt, de pathetische uitingen van bromance en romance en de helfdhaftige strijd wekken in de lezer een aandoenlijk ontzag voor het werk op.

Wie de Ilias leest in een houding van letterkundige concentratie en leergierige onbevangenheid kan niet anders dan vol bewondering achterblijven.

Ben De Smet

27/ dilemma

culturama literatuurlijk

Timur Vermes/Look Who’s Back Dollen met Hitler Het is 2011 en Adolf ‘Slechtste mensch ooit’ Hitler wordt wakker op een grasveld in het midden van Berlijn. Door een willekeurige scheur in het ruimte-tijdcontinuum (minus ruimte eigenlijk) verliet Adolf ergens in het jaar 1945 zijn bunker van waaruit hij nog steeds pionnetjes en plannetjes smeedde die het leven zouden kosten aan duizenden onschuldigen. Een krantenverkoper pikt hem op en verwijst hem door naar het productiehuis Flashlight, omdat hij zo verdammt goed op Hitler lijkt. Van het een komt het ander en al gauw verschijnt snorremans op een populair televisieprogramma, à la Tegen de Sterren Op, en verzamelen zijn uitlatingen views bij de vleet op YouTube. De man levert namelijk satire van de bovenste plank door zijn vermeende method acting.

Vermes tackelt Duitslands grootste taboe alsof het niets is. Met een kietelveer kotert hij wat rond in de open wonde die de führer achterliet. Een kietelveer, want Timur Vermes is de plezantste thuis. Blijkbaar kunnen de Duitsers wél humor smaken, want het satirische boek verkocht al meer dan een miljoen (!) exemplaren.

Het humoristische aspect komt echter nogal veel van goedkope moppen, lollige misverstanden en herhaalde anachronistische gedachten van nonkel Wolff. Zelf zijn we meer fan van de subtielere knipoog.

Hoewel Timur ons daarmee ook wel eens advertentie

28/ dilemma

veel problemen (en zonder geldige identiteitskaart) verzamelt Hitler alweer een heuse schare bewonderaars en medewerkers achter zich. Nadat hij aangevallen is door een stelletje neonazi’s (de ironie), krijgt hij uitnodigingen van zowat elke politieke partij om hun rangen te vervoegen, terwijl hij zijn eigenlijke politieke standpunten nog niet heeft bekendgemaakt (althans, zo denkt men). verwent, is het meestal hilariteit alom omdat de conversatiepartner denkt dat Hitler een beetje satirische lol trapt, terwijl hij net doodserieus is.

Wie echter een beetje omheen de moppen leest, kan wat meer met het boek . Zo wordt het pijnlijk duidelijk hoe moeilijk het is om te discussiëren met Hitler, de echte of de valse (die eigenlijk de echte is). Want terwijl Hitler een partner voor een nieuwe coalitie probeert te vinden, trachten de partijleiders (onder andere de groenen) zo weinig mogelijk met Adolf overeen te komen. Het staat immers niet zo goed op je partijprogramma als je dezelfde standpunten hebt als Hitler. Maar hoe gruwelijk de man ook is, af en toe had hij ook wel eens een goed idee. Probeer daar dan maar eens rond te fietsen.

Daarenboven kaart Vermes de verafgoding van mediafiguren aan. Zonder al te

Ten slotte worden we ook geconfronteerd met onszelf. Misschien logisch omdat het een hoofdpersonage is, maar hoe verder we komen in het verhaal hoe meer we Adolf beginnen aan te moedigen (het Walter Whitesyndroom?). We maken onszelf wijs dat de absurditeit van zijn denkbeelden ervoor zorgt dat ze van ons afglijden.

Look Who’s Back is ontspannende lectuur die een vrij hoge amusementswaarde kent door haar grappen en grollen. Maar ondanks de vernoemde onderliggende serieuziteiten, zal een doorwinterde literatuurfreak al gauw verveeld raken. Alhoewel… Diezelfde freak heeft misschien ook wel eens nood aan een luchtig boekje (een luchtige boekje over Hitler, whut) tussen alle kloefen van literatuurwetenschappelijke boeken door.

Michiel Verplancke

culturama taalkunde

Integroasje Voorbemerking: Lees dit hardop - het maakt het begrijpen een stuk gemakkelijker.

Gelik gin andren en witte kik nie oe da’t is voe joenzelven t’integreern. Da was nie van doene, mee da iederjin wel jin of andren West-Vloamink (ofte ‘West-Fluut’) kendegde in min klasse. En dus zocht’ek z’ip en klaptegen me gezellig veurt e bikke Nederlands mee West-Vloamsche geluudjes derbie.

Oe langer damme da deeën, oe beetr da’k derin begoste te komn; ‘k studeerdege kik wok dialectologie en ‘k begoste ton m’n eigen dialect wok te hergebruukn. Oe dan wok, oe da’j’t wok keert of droait, ‘k wille joender, de trãë (‘trouwe’) lezers vandoage een stik veuruut elpn in junder Gentsche carrière. ’t Is tied vo jenzelven e bikke te goan intergreren, zodamme uldr wok kunnn verstoan.

M’ein gin tied vo joedr olle woordenskat en grammatica aan te ljirn, dus me goan geweune, voe te beginnn, udr nederlands verwestvloamschen. Me zulln zien oeverre damme komn njé. NDL stoa voe ‘Nederlands’ en WVL voe ‘West-Vloamsch’.

Allé, me zin parti: NDL lange a moej as e WVL oa uutspreekn (bvb. voadre, goan [hoan], moane, zoake, droake, moakn, loakn, ...). De o in WVL oa is vree kurt alleksins.

NDL lange o moej as e WVL woo of weu uutspreekn (bvb. brwood, bweum, ...). De klanke kun’k moeilik beskrievn, tis lik e soorte w da deur e NDL lange o gevolgd wier. Soms klinket mjir lik e NDL lange eu. ‘t Klinkt moeilijk, mo ‘t en is pertank nie moeilik nie wi!

NDL lange u is moeilik... NDL vuur, duur is WVL vier, dier. Mo NDL muur en is nie WVL mier (da’s Oalsters). Ik kunne nie ip jin twee drei een oplossing geevn; probeert lange u’s geweune te vermieden.

De NDL klank die als oe geskreevn wird, wier mee e o gevolgd deur e e (lik in NDL bedankt), bvb. moeder, boerestuutn, ...

Wok azo is ie (dus ie + e van in tanken), bvb. Piet, dief, lief, ...

Over de medeklinkers kuw kurt zin Ojje twiefelt, spreket mor uut. Belangrik is de sch- van in skietn die dus inderdoad misschien voe ‘t gemak as sk- kan wirdn uutgesprookn. Ge komter wok verre mee in’t Afrikaans, dusja. E -k(k)- tussen vocalen wier anders uutgesproken; ze noemn die klanke nen ‘glottisslag’. Ge moet mor noa jen lokalen West-Vloamink goan en vroagn ofdatn eki “me spekn plakn in me zakn” kan zegn voe joe. Ten loatste moej joen g’s als [h] uutspreken en jen h’s geweune loatn skietn. Das nuj eki voe nietn neudig dus fak dadde. Het hie hin heheuhen hie is goe genouf voe de mjiste meinsen, ze goan uj wel verstoan.

Nog e bikke vocabulaire, nuj damme nog kunnn: e stuute is twuk dajje uut brwood oalt. Ajje nie goe verstoak wuk dazze zegn, moej geweune wuk zegn. Odjemullehie is nie vree goe voe moatn te moakn, mo tis ne goeie statement. ‘n é hin woa wi zegje ozze leuns zitn te vertellen over e twukke.

E twukke kun vanolles zien. Ojje moat te verre gegoan is in de stroate, moej tegen em kjirrekewere zegn. Ot’n (‘als hij’) nie verre genouf van joe weg is, en ge moet der ip’t moment nietn van weetn, omdat’ne lik ne kissak bezig is, moej mo zegn dattie em goa gerten. Ge kunt wel nen kissak zin, moa das nie precies tzelfste lik kizzig. E kizzige bjeeste is bieveurbeeld e duuzendpwote of zukke twuk vuls. Ojje e twukke nie verstoan eit zeg ton, lik damme ierboovn gezeid ein, geweune eki zjere wuk en goat oan e twiene goan vroagn. En a do (‘als dat’) nie elpt, moej mor e meeltje stuurn. Allé, bon chance en de noaste kje zieme wel were, akkerdjieë.

Extra uitleg: en... nie (eerste zin) ‘niet’ (dubbele negatie) me ‘wij, we’; damme ‘dat wij, we’ joedr, jundr, udr, undr, ... zijn allemaal synoniemen en streekgebonden; ‘jullie (bezittelijk vnw.).

Idem voor wir(d), wier(d) ‘word(t)’.

Lennert De Backer

29/ dilemma

culturama van vroeger en nu

A History of Fire and Ice

De geschiedenis in Game of Thrones Disclaimer: veel spoilers bevat dit artikel niet, maar het zal zeker meer gesmaakt worden door Game of Thrones-kijkers(/lezers) die al tot seizoen vier zijn geraakt.

Mijn zus vindt het “te middeleeuws” en mijn kitten heeft de stapel boeken omver geschopt, maar het is onmiskenbaar: Game of Thrones, of A Song of Ice and Fire voor de boeksnobs, is hip. De Khaleesi wordt, alvast door mezelf, verafgood (draken! Tetten!), de scheldtirades over Joffrey “Kleine Klootzak” Baratheon/Lannister kleur(d)en menig cafégesprek, en speculaties over seizoen vijf en boek zes kunnen zelfs de beste vrienden tot een trial by combat drijven. Het is duidelijk: de strijd om de Iron Throne leeft ook buiten het mythische Westeros, Essos en alles daar rond.

Als een zichzelf respecterende historica in spe, kon ik natuurlijk niet anders dan opmerken dat er heel wat gebeurtenissen en personen de historie van The Seven Kingdoms en omstreken kleuren, die opvallend veel gemeen hebben met zaken uit onze eigen geschiedenis. Het spreekt voor zich dat ik hier niet alleen in ben. Voor al deze geschiedenis- én GoT-liefhebbers, volgt hier een opsomming van vier interessante historische parallellen uit Game of Thrones. Natuurlijk zijn er nog ongelofelijk veel meer gelijkenissen dan er in deze lijst te vinden zijn, maar zo kan je toch wat indruk maken op je medefans, zonder hun aandacht te verliezen omdat je wéér lang over geschiedenis praat (#historiciproblems). Mijn bronnen voor dit onderzoek vind je allemaal terug op het wereldwijde web - hey, what did you expect?

30/ dilemma

Koning Joffrey Baratheon Edward van Lancaster George R.R. Martin heeft al tijdens meerdere interviews toegegeven dat hij zijn verhaal op heel wat vlakken heeft gebaseerd op de Rozenoorlog. Voor de details van deze 15de-eeuwse oorlog tussen het huis Lancaster (Lannister! In het Zuiden!) en York (Stark! In het Noorden!) verwijs ik jullie graag door naar de geschiedkundige cursus van professor Deploige, maar om parallelfiguren te ontdekken met GoT moet u hier zijn. Eén van de hoofdfiguren uit die Rozenoorlog was Edward van Lancaster. Deze jolige rakker was de zoon van koning Hendrik VI en Margaretha van Anjou. Zo klonk alleszins het officiële verhaal: binnen en buiten de kasteelmuren gonsde het van de geruchten dat hij een

bastaard- of zelfs incestkind zou zijn - net als die lieve Joffrey, dus. Verder hadden beide jongens een neiging tot waanzinnigheid en een liefde voor al het gruwelijke en bloederige. Zo schreef de ambassadeur van Milaan ooit over Edward dat “de jongen, slechts dertien jaar oud, niet kan zwijgen over hoofden afhakken of oorlogen starten”. Fans die al tot seizoen vier (of de boeken natuurlijk) zijn geraakt, herinneren zich het bijna erotisch zalige gevoel van ermagherd yes toen Joffrey kreeg wat hij verdiende. Dit was bij het entourage van Edward vast niet anders, hoewel hij met meerdere messteken in plaats van een venijnig wijntje ter dood werd gebracht.

culturama van vroeger en nu

Theon Greyjoy George Plantagenet

The Battle of Blackwater Bay De tweede Arabische bezetting van Konstantinopel Stannis Baratheon probeerde via de baai van Blackwater King’s Landing in te nemen, wat hij zich al snel ten zeerste zou beklagen. De immer spitsvondige Tyrion Lannister was Stannis te slim af en versloeg zijn vloot met behulp van wildfire, een soort chemische substantie die water kan verbranden. Wie de klassieke geschiedenis goed kent, herkent deze methode misschien wel als dezelfde die gebruikt werd door de Arabieren bij hun tweede bezetting van Constantinopel in de 8ste eeuw. Door middel van Grieks Vuur, ook zo’n chemisch goedje, werden de tegenstanders op afstand gehouden. In de boeken gebruikt Tyrion zelfs ook een gigan-

tische ketting om de vloot van Stannis te verdelen, een techniek die nog duidelijker geïnspireerd is op die slag rond Constantinopel. De Arabieren gebruikten hierbij immers ook een enorm hulpmiddel, bekend als “The Great Chain of Constantinople”.

Theon Greyjoy groeide op in Winterfell als een soort surrogaatbroer van Robb Stark. Toen de War of the Five Kings begon, wierp Theon zich op als één van de grootste vertrouwelingen en supporters van Robb, om hem daarna in koelen bloede te verraden. George Plantagenet, de Theon uit onze geschiedenis, was zo’n semi-broer voor Edward IV van York. Ook hij begon aan de grote Rozenoorlog als de meest gewaardeerde adviseur van zijn bro, maar hij kon eveneens de verleidingen van het andere kamp niet weerstaan: hij liep over naar de Lancasters. Na de oorlog kreeg George Plantagenet zijn verdiende loon en werd in een wijnvat verdronken voor zijn verraad. De straf die Theon te verduren kreeg, valt hierbij echter in het niet...zelfs als meisje kreeg ik er pijn van.

(It’s just a pork sausage. What, did you think I was some kind of savage?!)

Jaime Lannister Gottfried von Berlichingen De 16de-eeuwse Gottfried von Berlichingen mocht dan lang niet zo lekker als Jaime Lannister, de twee mannen hebben wel een gemeenschappelijk, opvallend kenmerk. Toen de hand van Jaime werd afgehakt, heb ik hardop geroepen dat hij veel te mooi was om lichaamsdelen te verliezen (en ik ben hier zeker niet alleen in). Groot was dus ook mijn opluchting toen dat bloederige stompje bedekt werd met een gouden hand, bij wijze van prothese. Hierna begon Jaime intens te oefenen om te kunnen zwaardvechten met zijn, mhm, nieuwe hand-situatie. Gottfried von Berlichingen, die net als de Kingslayer een klinkende bijnaam had (Gotz of the Iron Hand), gaf hem hierin het goede voorbeeld. Gottfried werd ook geboren in een adellijke familie en stond bekend als een uitzonderlijk wapentalent. In 1504, tijdens de bezetting van het Duitse plaatsje Landshut, verloor hij zijn rechterhand door de ontploffing van een kanon. Gotz bleef, net als Jaime, niet bij de pakken neerzitten: hij liet een ijzeren prothese maken en trok gewoon weer ten strijde. Hij bleef zelfs één van de meest succesvolle soldaten van de tijd! De twee mannen verschilden echter op amoureus vlak: de Iron Hand van Gotz werd met zekerheid niét gebruikt om zijn zuster te bevredigen. Alhoewel...

En zo zijn we weer wat weetjes rijker: daar heb je historici voor, niet?

Olivia Vandeputte

31/ dilemma

culturama noise

Bliepbroeders Chiptune, ofte muziek met Gameboys Mario Land, Donkey Kong, Zelda en uiteraard ook Pokémon. De klassiekers op de Gameboy van Nintendo liggen ons allen nauw aan het hart – als je een fijne jeugd had, tenminste. Met de opkomst van de latere versies van de Gameboy (zoals de Advance), PSP, Nintendo DS en het Disney Channel zou je kunnen denken dat de ouwe rakker geen fans meer heeft. Let op!

U vergist zich schromelijk, jongeheer of –dame! Tegenwoordig dient onze allerdierbaarste spelconsole een hoger doel: muziek.

Wereldwijd waren er duizenden mensen die geen afscheid k––onden nemen van de 8-bit ‘bliepjes’ en ‘pjoews’, en uit pure nostalgie (en awesomeness) werd de geluidskaart van de Gameboy al gauw gekraakt om er ware composities mee te maken.

Het genre wordt ‘chiptune’ genoemd, en wint ook in Gent steeds meer en meer aan populariteit. Vandaag ontmoet ik zo’n cybertovenaar – hij wil z’n echte naam niet blootgeven, maar gaat in de chiptunewereld door het leven onder het weinig verhullende pseudoniem JOTIE.

© Wim Van Wambeke

Hoe gaat dat nu eigenlijk in z’n werk muziek met gameboys?

JOTIE: “Een sympathieke Zweed, Johan Kotlinski, heeft in 2000 een muziekprogramma voor de Gameboy gemaakt: Little Sound DJ. Het is slechts 1 megabyte groot en verkrijgbaar op klassieke Gameboycassetjes, zoals we ze ons allen herinneren. Voordien bestonden er wel al enkele programma’s om muziek te maken met je Gameboy, maar die verbleken bij Little Sound DJ. Voordat het uitkwam moest je eigenlijk je Gameboy uit elkaar vijzen en de geluidskaart omvormen tot instrument, en dat ligt niet erg voor de hand. Kotlinski’s programma is het populairste en toegankelijkste: steek het in de Gameboy en je toestel transformeert plots in een soort miniatuurversie van de software waarop men op PC muziek maakt. Je krijgt een chaotische wirwar van hexade-

32/ dilemma

cimale codetaal te zien en kan prachtige muziek maken met een EA7 - W50%, met een schone V01 en C37 erop, hmmm!”

Van de laatste heb ik maar weinig begrepen om eerlijk te zijn. Jij was vast ook ooit groen achter de oren: hoe ben je eigenlijk in de chiptunewereld verzeild geraakt?

JOTIE:“De officiële uitleg: passie en gedrevenheid. De waarheid? Door een ex.

Ze luisterde heel veel naar die muziek en ik vond het wel cool: de mooie klank van de Gameboygeluiden gaven me een nostalgisch gevoel. Een paar jaar later heb ik DJ Scotch Egg live gezien, die live dansbare herrie uit zo’n kleine machine pleurt en er dan overschreeuwt met gitaarpedalen en distortion op zijn microfoon. Die kerel was al altijd mijn favoriete artiest maar na hem gezien te hebben was ik echt weg-

© Wim Van Wambeke

geblazen en dacht: “wow, dit moet ik ook doen.” Ik was er me niet 100% bewust van dat dat effectief live op een Gameboy gebeurt. Geen laptops, vinyl of cd’s; gewoon puur tweedehands ‘rommel’ van op zolder.

Ik heb dat opgezocht, de forums gezocht, beginnen oefenen... En zo geschiedde!”

Daar zeg je het al: alles gebeurt op effectief op een Gameboy, maar ik kan me voorstellen dat die niet echt kan tippen aan wat een computer allemaal kan.

Door het feit dat je beperkt bent in je mogelijkheden, denk je dat er dan meer of minder creativiteit bij komt kijken?

JOTIE: “Meer en minder. Een Gameboy heeft maar vier audiosporen. Dat is als piano spelen met maar 4 vingers, voor alle gecomponeerde muziek ooit. Eén audiospoor daarvan is gewoon ruis, waarmee je bijvoorbeeld korte “tsh”-geluiden maakt

culturama noise

om hihats na te doen - dat is dus ook al geen mooi kanaal om melodieën mee te schrijven. Maak je een mooi akkoord?

Pech, want je drie overige audiosporen zitten vol en je kan niets meer van melodie, bas of effecten toevoegen.

Aan de ene kant maakt dat het wel gemakkelijk voor beginnende muzikanten, vind ik. Door die beperking kan je geen superingewikkelde symfonie schrijven en tot in het oneindige blazers en strijkers toevoegen, dus dat maakt de zaken wel simpeler. Aan de andere kant moet je zeer creatief zijn om een goed nummer te maken binnen de beperkingen. Bas en drums moeten goed in elkaar verweven zitten, een synth heeft maar een beperkt aantal instellingen waarmee je het zo interessant mogelijk mee moet doen klinken, et cetera. Een trucje dat de muziekcomponisten voor gamebedrijven rond 1980 hebben ontwikkeld, is een akkoord van drie noten in één audiospoor maken door de drie noten gewoon heel erg snel af te laten wisselen. Daardoor krijg je die hele karakteristieke “tritritri”-klank. In Little Sound DJ worden nog altijd nieuwe manieren en mogelijkheden gevonden om nieuwe geluiden te maken, ook al is het maar een programmaatje van 1 MB en is het al 14 jaar oud. De beperkingen zijn een grote creatieve uitdaging.”

Het klinkt alsof je werkelijk gepassioneerd moet zijn door het concept om je er effectief op toe te spitsen. Zijn er veel Belgen die er zich mee bezig houden, en hoe ziet de toekomst er zo een beetje uit voor chiptune in België?

JOTIE: “Toen ik begon viel het me op dat België wel wat potentieel had: een paar artiesten die in 2005 al op grote festivals in Tokyo speelden (Lo-bat, M-.-n) en op 8bitpeoples staan, zowat het belangrijkste label voor chiptune in Europa en de USA. Ik ben dan wat gaan rondneuzen tussen de Belgische artiesten, en sinds Facebook en Soundcloud gaat dat wat vlotter dan in 2005 – thank God for the internet. De ‘Chiptune Belgium’-community op Facebook bevat nu een 20 artiesten, wat voor een zeer klein en specifiek genre als chiptune vrij veel is in vergelijking met vele andere landen.

Er zijn veel jonge en beginnende artiesten, alsook een aantal fakers op FLStudio (programma op PC, nvdr.) - die muzikaal

wel beter dan ik zijn - die voor ‘de chipsound’ gaan. Er zijn ook verrassend veel artiesten die af en toe wat chiptune incorporeren in hun eigen sound: er is van alles gaande, het is aan het bougeren en het voelt echt aan als een begin van een era.

De organisaties zitten niet stil, ik word meer gevraagd voor optredens, Belgische collega’s zijn mij in rasse schreden vooruit aan het steken in LSDJ-skills en ons vaderland brengt steeds meer dijken van albums uit!”

tureel hoogstaande Jungle Book/Lacs du Conemaramashups.

Daarna is het weer wachten op de Limburgse organisatie Nintendoom om weer een insane aantal geweldige buitenlandse acts in een onbekend dorp in de middle of nowhere te krijgen, respect.

Iedereen houdt contact, en ’t is een fijne, diverse maar vooral ook hechte bende: Chiptune Belgium, all day, e’rryday.”

Nog grote events upcoming? Is het een hechte community waarin iedereen elkaar kent?

JOTIE: “De datum die iedereen moet noteren in zijn of haar agenda is Bitgrid 2 op 11 oktober in Antwerpen. Een open stage met ongeveer 14 acts, waaronder Arottenbit en Kenobit uit Italië die harde dubstep en geestige ravemuziek uit gameboys halen, Men Of Mega uit Nederland die uptempo dansmuziek maken met supermooie melodieën, Vegas – Hudson Mohawke op een Gameboy – Diamond, en ikzelf voor de no-nonsense 200 dreunen per minuut happy hardcore en de cul-

Voor de geïnteresseerden: onlangs kwam er een compilatie uit met tracks van Belgische (waaronder drie Gentse!) chiptuneartiesten. En de cover is geniaal.

Bedankt voor het interview, JOTIE!

Karel Van Ooteghem Online (download: https://bitgrid.bandcamp.com/) (Soundcloud JOTIE: https://soundcloud.com/jotie)

33/ dilemma

culturama noise

Gentse trots De muziekscène in eigen stad De laatste jaren is er veel aan de gang in Gent op vlak van muziek. Vooral bands zoals Raketkanon en Wallace Vanborn staan tegenwoordig vaak in het middelpunt van de belangstelling, en dat is niet onterecht. Beide bands zijn aan het doorbreken, niet alleen in België maar ook in de rest van Europa. We hebben het hier niet meteen over de eerste stek inpalmen op de ‘hotlist’ van Studio Brussel, echter wel over touren in ons Belgenlandje en omliggende landen en bij elk optreden meer faam, lof en vooral fans verwerven. Bovendien hebben hun connecties in de muziekwereld beide bands recent heuse avonturen opgeleverd.

Wallace Vanborn Wallace Vanborn AKA ‘Pletwallace’, een bijnaam die ze aan de allesverwoestende energie van hun optredens te danken hebben, debuteerde in februari 2010 bij PIAS Recordings met Free Blank Shots, een album dat zeer goed werd onthaald. Met zijn afwisseling tussen stevige riffs en melodieuze deuntjes in combinatie met Ian Clements rauwe maar hemelse stem, lanceerde deze plaat hen meteen naar de top van de – toen nog redelijk underground – Gentse muziekscène. Een mengeling van loeiharde stonerrock en elektronische elementen werd meteen bekend als de typerende Wallace Vanbornsound, en de hit ‘Atom Juggler’ blijft een vaste waarde op hun optredens, alsook het instrumentale meesterwerk ‘Cowboy Panda’s Revenge’.

Enkele Europese tours en twee jaar later mocht Wallace de studio induiken met David Bottrill, een Canadese producer die eerder onder andere meewerkte aan

34/ dilemma

albums van Tool, Muse, King Crimson en dEUS. Het resultaat van die samenwerking was Lions, Liars, Guns & God, hun tweede album dat verscheen in april 2012 bij East Records. Alweer een schot in de roos, zo bleek. Het album stond vol met catchy riffs en swingende drums, en vormde een krachtig geheel. Nummers zoals ‘We Are What We Hide’, ‘Found in LA’ en ‘Cougars’ blijven succes hebben bij het publiek tot op de dag van vandaag.

Het bewijs hiervan zagen we nogmaals op Boomtown de voorbije zomer en op ’t Endezomer in Aalter begin september.

Ondertussen staat alweer een nieuw album voor de deur. Op 14 mei – toen wij onze examens nog aan het voorbereiden waren – kwamen de mannen van Wallace Vanborn aan in de befaamde Rancho De La Luna-studio in Joshua Tree, Californië.

Dat slechts een week nadat de Foo Fighters de opnamestudio hadden benut. Daar hebben ze samen met Chris Goss (bekend van zijn werk met Queens of the Stone

Age, Kyuss, Soulwax ...) hun nieuwste album opgenomen. The Orb We Absorb, zoals het zal heten, komt uit in de herfst van 2014, en alle nummers zullen in het teken van maatschappelijke kritiek staan.

“The time is nigh and you know it. Shit is going to hit the fan tomorrow. We feel like that’s the only message now. So this record is going to be 12 songs that sound the alarm and help expose our shared cluelessness.” Zo viel er te lezen op de blog die de band in de Verenigde Staten bijhield. Eén van deze nummers, genaamd ‘Supply & the Damned’, werd onlangs al op SoundCloud vrijgegeven en mocht op een enorm enthousiast onthaal rekenen.

Ook live klinkt het nummer fantastisch.

Het ziet er naar uit dat de samenwerking met Chris Goss Wallace Vanborn naar een nieuw hoogtepunt zal brengen. De cd-voorstelling zal op 17 november in de Handelsbeurs doorgaan. Wij zijn alvast benieuwd.

culturama noise

RKTKN Maar niet enkel Wallace Vanborn heeft even in Amerika vertoefd, ook Raketkanon is onlangs het vliegtuig opgestapt.

De Gentse noiseband met elementen uit de sludge en hardcore, gesticht in 2010, bracht in 2012 hun eerste album uit bij Zeal Records. RKTKN #1 bracht meteen het hevigste in de bandleden naar boven. En niet alleen op CD, maar ook live is Raketkanon zeker de moeite. De duistere sfeer in de concertzalen of op de festivalweides bereidt het publiek meteen voor op het ergste. Pieter-Paul Devos, frontman van Kapitan Korsakov en dus een man met een geschiedenis in de Gentse muziekscène, zorgt live voor een ongelooflijke intensiteit. Tijdens het gemiddelde optreden rolt hij wel vijf keer al crowdsurfend over het publiek, waarna hij zelf het podium afstapt en mee ‘danst’ met de energetische toeschouwers. Een unieke ervaring waar weinig andere bands aan kunnen tippen.

Na hun eerste, zeer succesvolle, album en overweldigende tours trok Raketkanon op 23 juli naar Chicago, waar ze zich een maand lang opsloten in de Electrical Audio Studio om samen met Steve Albini

hun nieuwe album klaar te stomen. Albini is onder andere bekend voor zijn werk aan In Utero van Nirvana, maar ook samenwerkingen met the Pixies, Slint, Neurosis en Om. In november komt hun voorlopige naamloze nieuwe album uit, waarin ze ongetwijfeld hun no bullshit attitude zullen verderzetten. In de Handelsbeurs in juli kregen we alvast enkele voorproefjes van de nieuwe nummers. Ze sloten naadloos aan bij de nummers van RKTKN #1

en zorgden weer voor een uiterst aanstekelijke kettingreactie in het publiek.

Met nieuwe albums in het vooruitzicht van onze twee Gentse publiekslievelingen, ziet het er naar uit dat 2014 op vlak van album releases zijn hoog niveau zal behouden. Dat het snel november mag zijn!

Lucas De Corte

advertentie

1295

ANNO

35/ dilemma

culturama cinematique

Film fest Ge ival nt

Het Filmfest Gent is één van de hoogtepunten van het culturele jaar in Gent. Het bestaat al 41 jaar en wordt vandaag gerekend tot de meest gerespecteerde filmfestvals in Europa. Het vindt plaats van 14 tot 25 oktober in verschillende Gentse cinema’s. Het programma is bij het ter perse gaan van Dilemma nog niet bekend, maar de gebruikelijke ingrediënten zullen aanwezig zijn: de première van grotere producties waar naar uitgekeken wordt (het regiedebuut van Nick Cave!), films van beloftevolle jonge filmmakers, alternatieve niet-westerse films et cetera.

De openingsfilm van het Filmfest 2014 wordt The Loft van Erik van Looy. De langverwachte remake (zo langverwacht dat niemand er nog een moer om geeft) gaat op 14 oktober in première. Het nut van een Amerikaanse remake van een film die origineel al heel Amerikaans oogde ontging ook de Amerikaanse distributeurs, waardoor de film niet in de Amerikaanse zalen komt. Toch hoeft de film zelf daarom geen flop te zijn. Het origineel was zonder meer goed, dus het wordt uitkijken of de Amerikaanse versie daar nog iets aan kan toevoegen. Ook de jurvoorzitter is dit jaar een Amerikaan.

Bret Easton Ellis, de wereldvermaarde auteur van onder meer American Psycho, Less Than Zero en The Informers is volgens artistiek directeur Patrick Duynslaegher wegens zijn drang naar provocatie en tegendraadsheid de ideale voorzitter.

De traditionele focus is dit jaar Franse film.

Er komen Franse regisseurs op bezoek, er zijn Q&A’s, en er is een specifieke selectie Franse films. Ook wordt jaarlijks een iconisch cineast uit de filmgeschiedenis in de kijker gezet. Dit jaar is dat de Italiaanse

36/ dilemma

Frederico Fellini. Fellini kennen we van de legendarische Trevifonteinscène uit La Dolce Vita (1960), maar ook van bizarre arthousefilms zoals Satyricon (1969) en Roma (1972). Er is een tentoonstelling in het Caermersklooster in het Patershol, maar ook een concert met filmmuziek van zijn vaste componist Nino Rota en enkele van zijn films zullen worden vertoond.

Het reguliere aanbod op het festival is zo ruim en divers dat iedereen er zijn gading vindt. De programmaboekjes zijn enkele weken op voorhand overal te vinden en bevatten een korte inhoud per film en een handig uurrooster. Bij sommige films zijn regisseur of acteur(s) aanwezig. Voor studenten is er een verminderd tarief, dat vorig jaar 6 euro bedroeg.

Van 24 tot 27 september lopen overigens de BNP Paribas Film Days in heel België.

Dan geen exclusieve releases of speciale films, maar wel de reguliere programmatie aan 4 euro per film. Filmliefhebbers weten al wat te doen in de eerste maand van het nieuwe academiejaar.

Ben De Smet Bret Easton Ellis

culturama cinematique

Serieus Het leven van een student op kot kan eenzaam zijn. Maar soms moet je kunnen thuisblijven. En omdat wij je willen behoeden van hele avonden te spenderen aan scrollen op facebook - want echt lager kun je niet vallen - of dat je voor existentiële vraagstukken komt te staan zoals: “Fuck, welke film moet ik nu weer bekijken”, of “Wat doe ik in godsnaam op de Freshpage van 9GAG”, hebben wij een lijstje samengesteld van series waarmee je je eerste jaar probleemloos kunt vullen. Series zijn het ideale tussendoortje, en gemakkelijk om te downloaden of te streamen tijdens het eten, tussen het studeren door of voor het slapengaan. En omdat iedereen wel al weet waarover Game of Thrones gaat, of hoe How I Met Your Mother is geeïndigd, hebben wij er enkele erg goede underdogs uitgekozen.

House of Cards (Netflix 2013 – heden) House of Cards, Netflix’ eigenste bekroonde serie waarvan het derde seizoen nu gefilmd wordt, maakt haar reputatie meer dan waar. Hoe kan het dan ook anders, House of Cards zorgde voor de serieuze comeback van American Beauty’s Kevin Spacey en pikte onmiddellijk een verdiende Golden Globe nominatie mee.

Frank Underwood (Spacey), net verkozen tot minister van Buitenlandse Zaken, profiteert genadeloos van zijn functie door wraak te nemen op wie het hem maar belieft. Hij tracht een steeds hogere functie te bekleden om uiteindelijk de hoogste topfunctie te verkrijgen, die van president, allemaal met de hulp van zijn vrouw Claire Underwood (Robin Wright). De allereerste scene zet meteen de toon voor de rest van de serie waarin hij duidelijk maakt dat je soms iets “unpleasant but ne-

cessary” moet doen om je doel te bereiken; Frank vermoordt namelijk zijn huisdier.

Hoe corrupter hoe beter, dat is het motto van House of Cards. Het is ook echt, zonder zeveren, een van de beste programma’s tegenwoordig op televisie. Ach ja, hier dan wel betaaltelevisie. Netflix zou binnenkort ook naar België komen, wat mij nog enthousiaster maakt voor het derde seizoen.

Sommige onder jullie zullen House of Cards misschien van naam herkennen, want het is namelijk een remake van een Britse serie. Vergeet even die vooroordelen van Amerikaanse remakes want deze is veel beter dan het origineel. Geniet van de acteertalenten en de soundtrack, maar bovenal van de corruptie en genadeloosheid die ervan afdruipt.

Guinevere De Raymaeker

Treme (HBO, 2010 – heden) Treme is genoemd naar een buurt in New Orleans en speelt zich drie maanden na de vreselijke gebeurtenissen van ‘Hurricane Katrina’ af. Treme is het geesteskind van David Simon en Eric Overmeyer, waarvan de eerste naam vast een belletje doet rinkelen bij de betere serie-connaisseur (The Wire, inderdaad). Zo komen er heel wat thema’s terug die ook in The Wire gebruikt worden zoals corruptie, drugsgebruik en lokale politieke machtspelletjes. Interessant is dan ook hoe dezelfde thema’s tegen een volledig andere achtergrond geplaatst worden en toch overeind blijven. Uiteraard komt ook een resem nieuwe elementen aan bod, wat niet hoeft te verbazen gezien de zeer specifieke setting van een stad die, zelfs na lange tijd, nog steeds de gevolgen moet dragen van de zware natuurramp. Zo krijg je bijvoorbeeld overkoepelende politieke problemen voorgeschoteld zoals het gebrek aan financiële steun van

ruptie links en rechts, zaken gaan failliet, families worden uit elkaar gerukt, maar je merkt bij de (tevens enorm sterke acteerprestatie-leverende) inwoners een passie en vuur om alles terug te herstellen, overgoten met een prachtig Creools sausje waar New Orleans zo bekend voor is.

de Verenigde Staten zelf, waardoor de lokale structuur die de heropbouw zou moeten steunen meer dan inadequaat blijkt te zijn.

Man, man, man, … miserie, miserie, miserie. Fernand Costermans zou het naar z’n zin hebben in dit bijna post-apocalyptische Treme, maar helaas zou de F.C. De Kampioenen-humor het niet zo luchtig weten te brengen als de New Orleansians wel kunnen. Financiële problemen, cor-

Hou je van prachtig geconstrueerde plot twists, unieke en originele settings, drama, humor, een topcast, The Wire en kortom alles waar HBO zo bekend voor staat? Bekijk dan toch zeker eens enkele afleveringen van Treme (er zijn er in totaal jammer genoeg maar 36 verdeeld over 4 seizoenen) en beklaag het jezelf dat je nog nooit van deze geweldige serie gehoord had. Herbekijk enkele belangrijke levenskeuzes en vraag je af waarom jij geen orkaan bent. Treme.

Matthias Van de Velde

37/ dilemma

culturama cinematique

Firefly (Fox, 2002 – 2003) Het originele idee voor de show verwoordde oprichter Joss Whedon als “negen mensen die in de zwarte leegte van de ruimte kijken en negen verschillende dingen zien”. In Firefly volg je de avonturen van kapitein Reynolds en zijn crew op het ruimteschip Serenity in een wereld vol plotwendingen en flauwe grapjes die alleen tot hun recht komen als Nathan Fillion ze vertelt. Het is een fusie tussen een klassieke western en een moderne sciencefiction. Omdat de serie niet langer gedraaid heeft dan een seizoen, is Firefly – wellicht onder invloed van de hipsters, pssh - uitgegroeid tot een cultserie die achteraf uiteindelijk zoveel kijkers lokte dat men de gemoederen heeft proberen te sussen door er met een film een einde aan te breien.

We bevinden ons ongeveer vijfhonderd jaar in de toekomst en maken kennis met kapitein Malcolm Reynolds en zijn crew; een samenraapsel van aimabele boerenkinkels en mysterieuze verschijningen.

Kapitein Reynolds en zijn rechterhand

zijn beide oorlogsveteranen die vochten tegen de Alliantie, voorstanders van een eengemaakte ruimte-politiek - de klootzakken, dus. Hij verdient de kost met het smokkelen van allerhande goederen door de mazen van het net tot plotseling iets onverwachts gebeurt. Een van zijn passagiers smokkelde meer mee dan verwacht. De Serenity wordt plotseling geviseerd door de Alliantie omdat de cargo nu bestaat uit een hoogbegaafde, gezochte vrouw. In de juiste handen kan zij een machtig wapen zijn. En laat ons nu stellen dat de foute handen die van de Alliantie zijn. Capt’n Reynolds doet wat hij het beste kan en probeert haar uit de klauwen van die hebberige handjes te houden.

zelfde problemen als vandaag de wereld nog niet uit zijn. Er zijn nog steeds problemen met voedseltekorten en ook dezelfde politieke problemen blijven stand houden. De serie neemt je vanaf het eerste moment mee op een reis die je zeker zal bijblijven.

Rosanne Moreels

Tijdens het eerste en laatste seizoen maken we kennis met alle mooie en minder mooie kanten van zowel de kapitein als de bewoners van de verschillende planeten.

Hoewel er zeker plaats is voor een grapje, heeft de serie ook een serieuze kant. Ze toont ons dat na vijfhonderd jaar, ondanks de grote technologische vooruitgang, de-

Six Feet Under (HBO, 2001-2005) Six Feet Under is een HBO-serie die van 2001 tot 2005 in vijf seizoenen uitgezonden werd. Het brein achter de reeks is Alan Ball, bekend als de scenarist van de film American Beauty (ook een aanrader!) en de serie True Blood.

Uitleggen waarover Six Feet Under precies gaat en wat de serie zo beklijvend en uniek maakt, is geen makkelijke opdracht.

Op het eerste gezicht is het een tragikomische reeks die je een blik biedt op het leven van de dysfunctionele familie Fisher die een uitvaartcentrum runt. Wanneer de pater familias van het gezin omkomt in een verkeersongeluk komt de dood plots akelig dichtbij voor de rest van het gezin en kan niet meer louter gezien worden als een zakelijk gegeven. De serie gaat echter veel dieper dan dat. Doorheen haar vijf seizoenen laat de serie je alle hoeken van het emotionele spectrum zien. Zo kan het gebeuren dat je in eenzelfde aflevering over de grond rolt van het lachen en in de volgende scène wegkwijnt door wat de personages meemaken.

38/ dilemma

dat door de Fishers behandeld wordt. De dood wordt in deze serie op een nooit eerder geziene manier getoond en maakt het angstaanjagend realistisch, waardoor je er serieus over na begint te denken en je uiteindelijk je eigen sterfelijkheid gaat accepteren.

De reden dat je gaat meeleven met de personages (en van ze gaat houden) is dat ze zo realistisch geportretteerd worden. Iedereen heeft zijn goede en slechte kanten die eerst misschien wat overdreven lijken, maar bij nader inzien allemaal erg herkenbaar zijn. Vaak worden stereotypen ook omgevormd tot echte mensen van vlees en bloed; onder andere de joviale Rus, de wereldvreemde nerd en de zwarte, homoseksuele politieagent passeren de revue. Elke aflevering begint met een sterfscène die later aan het verhaal gelinkt wordt. Meestal gaat het om een lichaam

Tot slot dient nog vermeld te worden dat de drie laatste afleveringen van de serie waarschijnlijk het pakkendste zijn dat ooit op televisie is gekomen en de allerlaatste zes minuten zijn zelfs een klein emotioneel trauma dat je voor eeuwig zal bijblijven. Six Feet Under is meer dan een ontspannende serie, het lijkt alsof je een ietwat lugubere tweede familie hebt.

Tobias Cobbaert

Silicon Valley (HBO, 2014 – heden) Home Box Office zorgt telkenmale voor klassiekers, dat hebben ze in het verleden al bewezen met onder andere Game of Thrones of hun twee eerder vermelde series. Dit jaar zijn ze weer met een grote kanshebber ten tonele verschenen. Silicon Valley speelt zich af in, en draait om de gelijknamige streek in California, het tehuis van de grootste hightech bedrijven ter wereld. De serie is pas een seizoen oud en bestaat dus voorlopig nog maar uit zeven afleveringen van ruwweg 25 minuten.

In april komt het tweede seizoen uit.

groepje jongeren die samenleven in een zogenaamde Hack Hostel om aan hun eigen apps te werken. Richard Hendriks, de meest awkward persoonlijkheid doch meesterlijke coder, heeft zonder het te beseffen een innovatief algoritme geschreven en staat nu voor de keuze om uitgekocht te worden voor tien miljoen of om z’n eigen bedrijf op te richten met een pak minder geld. De serie zou niet echt interessant zijn, mocht hij voor het eerste gekozen hebben. De rest van het seizoen draait om de groeipijnen die de ondernemingsleken ondervinden bij het opstarten van Hendriks’ bedrijf Pied Piper.

Voorkennis hebben van de informaticaindustrie is geen vereiste om Silicon Valley te kunnen volgen. Het gaat over een

Silicon Valley is een komische reeks over nerds met perfect gecaste acteurs en geniale teksten. Maar niet het soort nerds

advertentie

www.gratisfuifzaal.be

die je ziet op The Big Bang Theory. De hoofdrolspelers zitten in de informatiebranche en hebben hun eigen visies. Zo heb je bijvoorbeeld Erlich Bachmann, een asshole met een goed hart die zichzelf als de nieuwe Steve Jobs beschouwt. “Why are you dressed like Steve Jobs?” – “O, am I? I guess Steve and I always shared a similar esthetic.” Zoals House of Cards het politieke leven satiriseert, biedt Silicon Valley een satirische kijk op die nieuwe gemeenschap wier doel het ‘zeker niet’ is om hopen geld te verdienen maar to make the world a better place. Zeker een aanrader, en ik ben erg benieuwd naar wat het tweede seizoen te bieden zal hebben.

Jan Bogaert

culturama photomaton

The Morning After

Seks als kunst. Rrrauwtch. Geef toe, sprekender dan “The Morning After” kan een titel voor een dergelijk pikant getinte tentoonstelling onmogelijk worden.

Onder het motto “Alles voor de kunst” (of onder de noemer “Wat Samantha Jones kan, kan ik ook”, wie zal het zeggen?), deelde fotografe Julie Scheurweghs het afgelopen half jaar de lakens met een toch wel respectabel (ahum) aantal mannen. Nieuwsgierige reacties stapelden zich op en intussen is de expositie in diverse media gehypet. Twee Sex & The City-fans zochten uit of dit toonbeeld van voyeuristisch welbehagen even aantrekkelijk is als de titel doet vermoeden.

Pikante hype C’est au premier étage, monsieur? Vriendelijk zijn ze wel in Hotel Bloom, het op zijn minst gezegd originele “museum” waar de foto’s van Scheurweghs tot hun recht komen. Oui oui, bereidwillig werden we doorverwezen naar een kamer op de desbetreffende verdieping. De focus in interviews met Scheurweghs ligt voornamelijk op losbandigheid en vrije liefde.

Waar proportioneel minder over bericht wordt, is de setting waarin de ‘tentoonstelling’ bekeken, bewonderd en (voornamelijk) begluurd kan worden. Een hotelkamer waarin zonder twijfel in het verleden al meermaals eenmalige ontmoetingen plaatsvonden, is, zonder er doekjes om te winden, een ideaal canvas om geni(t)ale taferelen op af te beelden. Schaamteloos voyeurisme of minstens even schaamteloze reclame voor de toch wel zeer ruime, moderne kamers van Hotel Bloom? Beide uitspraken gelden. Enkel zonde dat de ruimte, tenminste in vergelijking met reguliere galerijen, te beperkt was om iets van vlees om het lijf te hebben. Recidive koppels die kicken op seks in het openbaar wisten niettemin waarheen deze zomer.

Al is het niet onze bedoeling om u op foute gedachten te brengen. Neen, integendeel, [insert moraalridder], seks is fijner met een persoon die je door en door kent.

En na het huwelijk. En enkel in functie van voortplanting. Etcetera etcetera. Op een zekere manier lijkt de nymfomane fotografe, ondanks haar stoere uitspraken in interviews, het zelfs eens te zijn met de eerste van mijn sarcastische stellingen.

In het merendeel van haar zelfportretten zet Scheurweghs niet bepaald een vrolijk gezicht op. Al is dat vast schijn. Ludieke commentaren als “beft graag” en “heeft iets met bananen” beweren alleszins het tegendeel. Kwade grimassen en een blik

40/ dilemma

op oneindig voor de kunst? Och ja, waarom niet. Nu we toch bezig zijn.

Uitgebreid zijn de herinneringen die Scheurweghs overhoudt aan de zwoele nachten en het daarop volgende steevast minder romantische ochtendgloren evenmin. Dit kan uiteraard, zoals reeds vermeld, aan de oppervlakte van de expo liggen. Hoe dan ook is het resultaat van Scheurweghs’ veroveringstocht allerminst spectaculair te noemen. Het pronkstuk van de ‘collectie’ was een in tijden niet meer gewassen blauwe hoody. Anders dan haar overige escapades, geeft ze de naam en leeftijd van de mysterieuze eigenaar niet weer. Misschien was het haar die nacht meer om de trui in kwestie te doen? Over het algemeen is de collectie namelijk niet zozeer anoniem te noemen, integendeel. Wie een wilde nacht wil beleven, inclusief post-it als herinnering, kan mailen naar d**********@******.com. Om aan de emailadressen van Scheurweghs’ veroveringen te komen, heb je niet eens Tinder nodig.

Pikante hype? D’office (zoals ze dat zo mooi in Brussel en omstreken zeggen).

Even grote hype als Tinder? Goh. Overdreven hype? Dat kan je wel zeggen. Ervaringsdeskundige Scheurweghs kan bevuilde lakens in beeld brengen als geen ander, maar vanwege het gelimiteerde aantal foto’s mist haar tentoonstelling impact.

Kinneklop voor wie zin had in ‘s lands meest gegeerde hotelkamer. “The Morning After” liep tot 1 september. Dan maar zelf op avontuur zeker? Al een geluk dat je je net ingeschreven hebt bij Filologica. Enjoy.

Sarah Vandoorne

culturama nunc est scribendum

Zij die niet wist wat woede was En wilde oesterzwammen onwetend naar wonderwerelden verjaagde Lag zorgeloos in het gras te groenen Of snoezen dat kan ook.

In ons woud met grijze meren schieten ellebogen pijlen als witte ronde keien naar de avond die lach na lach weergalmt in de nacht Schertsend kunnen we de schimmen in de struiken strikken En iedere traan opprikken met stipjes voor dipjes.

Zolang de beek zich niet in ons verslikt en we de paden mijden Blijft het woud ons bergen, lopen we geen gevaar Maar haast je, haast je, haast je!

Voor de laatste vuurpijl vertrekt, alle kaarsjes zinken En de clou verloren gaat.

Fien Decavele

Korenvintje En toch is hij machtig, de man in de stad Die dag na dag met doelbewuste herenstappen zijn bouwwerf betreedt Onbevreesd voor een syndicaal compromis De schijnbaar gewone, eenvoudig rijke en terloopse woordgoochelaar Hij die met heldere geest de week en zijn zorgen doorziet En in pak van CafĂŠ Costume het geluk van de zondag opwacht Wanneer hij het pakketje mag ontvangen uit de trillende handen van de vrouw van de pistoletbakker.

Hier groeide hij op, hier is hij thuis Deel van de nieuwe wijken en oude velden Waar hij met jongere benen de graaiende klauwen van Korengraantje en Kalle met den Oak trotseerde en zoete honing deelde met het Ravenmeisje.

Fien Decavele

41/ dilemma

extra

Voorstelling Presidium 2014-2015 Filologica is de officiële studentenkring van de prachtige, hemelrijkende, horizon verleggende en toekomstzekere opleiding Taal- en Letterkunde. Zij stellen alles in het werk om het u zo goed mogelijk naar uw zin te maken tijdens de beste periode van uw leven. Ze cijferen zichzelf helemaal weg ter uw vermaak door culturele avonden te organiseren, het occasionele pintje achterover te slaan, de Watersportbaan op te zoeken of gewoon een (pseudo)intellectueel gesprek aan te gaan met eenieder die daar goesting in heeft. Wie zijn deze mensen die zowat verplicht worden om uw nieuwe BFF’s te worden? Wel… Joachim Schol (22)/Preses Roepnaam: Schol De pater familias, el presidente, een beetje zoals koning Filip maar dan met meer flair. De preses houdt het hele presidium op het rechte pad en is één van dé aanspreekpunten tussen studenten en faculteit.

Volgens Machiavelli is het veiliger om gevreesd te zijn dan geliefd. Welke van de twee draagt jouw voorkeur?

Het toeval wilt dat ik Il Principe net aan het lezen ben. Het klopt dat hij dat veiliger acht, maar hij spreekt nergens zijn voorkeur voor het ene of het andere uit (read yo’ classics, Michel). Uit idealistische overwegingen wil ik zeggen dat ik tracht de optimale weg tussen vrees en liefde te bewandelen, maar jij mag me altijd vrezen.

Waar zien ze je nooit meer terug?

Bij de Belgische Confederatie van Blinden en Slechtzienden. De vorige keer dat ik daar was, keken ze gewoon niet naar me om.

Karen Cruyt (21)/Vicepreses Bijnaam: Vodkaren De vrouw die de handen weer uit de haren trekt van onze teerbeminde preses. Ze ziet alles, hoort alles, weet alles en lost ten slotte alles op. Pulp Fictions Winston Wolfe van ons eigenste presidium eigenlijk.

Ermagherd. Denk snel: Een panda valt een baby aan. Wat doe je?

Panda’s zijn de meest luie beesten die ik ooit al heb gezien. Als een panda een baby aanvalt, zal die baby het wel verdiend hebben, dus ik doe helemaal niks terwijl ze vechten. ‘s Avonds zou ik de panda wel straffen door minder bamboe te geven want da’s nu niet meteen gedrag dat ik wil aanmoedigen in mijn panda. Uh, mijn panda, ik heb helemaal geen panda gestolen, foutje, sorry China! Zeker niet onder mijn bed kijken!

Eclairs of chocoladebollen?

Why not both? En als ik echt moet kiezen: hetgene waar een slagroomoptie bij is.

42/ dilemma

extra

David Ginsberg (20)/Secretaris Roepnaam: Davidstar Jewsberg Hij zag meer toekomst in Taal- en Letterkunde dan Economie en besloot zich dus maar bij ons aan te sluiten. He uses a machete to cut through red tape, want administratief werk gaat hem al even gemakkelijk af als twee Juliens in één uur tijd naar binnen schrokken.

Welke plek in Gent draag jij in je hart?

Simpel; het oude stadscentrum. Gent heeft een fantastisch historisch verleden. De drei torens en het Gravensteen zijn de pronkstukken. Om dan toch één plaats te kiezen: de Graslei (indien de zon schijnt dan wel). Je kan daar op het gemak zitten met wat dorstlessende frisse drank en genieten van het zonnetje. Het prachtige decor krijg je er gratis bovenop. Zeker een must do als student in Gent! (Al zijn de bedden van onze bevallige scriptoren een waardige vervollediging van het podium.)

Lynn Desommeviele (21)/Penningmeester Roepnaam: [‘li:n] niet [‘lin], of er worden lappen uitgedeeld. jk.

Geld houdt de wereld draaiende en zij houdt eigenhandig het geld draaiende. Via een belachelijk van de pot gerukte veralgemening zou je dus kunnen stellen dat zij de wereldhegemonie op zich heeft genomen.

Today was a good day? Hoe laag of hoog zijn jouw verwachtingen voor een geslaagde dag?

Een goeie geslaagde dag is naar een volledig seizoen van Friends kijken, onder een deken als het buiten regent, sneeuwt, onweert of als het 35 graden is buiten en de zon zo hard schijnt dat je spontaan blaren krijgt: altijd dus. OF, konijnen bevrijden, bontmantels verbranden, betogen, madeliefjes in Lana haar haar vlechten, een moestuin aanleggen en andere veganistische dingen. Ach kom, a vegan day is always a good day. OF, wereldvrede. Dat is ook altijd een goed antwoord.

One of the above.

Tatjana Ceuterick (20)/Bachelor Bijnaam: Tatje Als een eerstejaar het zou vragen, zou ze zonder tegenspartelen hand in hand met hem/ haar naar de les huppelen. Immer behulpzaam leidt deze ranke deerne onze verse geesten doorheen het Blandijniaanse doolhof.

In welke fase zit de overname van Gent door de West-Vlamingen ondertussen al?

Ik heb al bijeenkomsten meegemaakt waar we in de meerderheid waren! Maar soms heb je van die dagen when your plans for world domination just don't work out.

Een bruisende stad of een naar beerput geurend boerendorp?

Geef toe: de Albert Hein , de Gouden Saté en de Overpoort binnen 3 minuten wandel afstand is een luxe. Toch heeft mijn verlaten boerengat, met meer vee dan mens, ook wel zijn charmes na een drukke week. Die beerputgeur mag je wel achterwege laten, pretty please.

43/ dilemma

extra

Deze dames bezorgen jullie de nodige munitie om proffen weg te blazen tegen het einde van elk semester. Dankzij hen weten jullie op een uiterst ordelijke manier welke boeken jullie precies nodig hebben, maar vooral welke stucu’s er voorhanden zijn.

Charlien De Sutter (19)/Boeken Bijnaam: Charlander Aangenaamste syllabus van taal-en letterkunde?

Inleiding tot de voornaamste moderne literaturen. De lessen zijn leuk, de leerstof is chill, en ook gewoon omdat het door Keunen gegeven wordt.

Heb je een vreemde gewoonte die je wil delen?

Ik heb wel een aantal vreemde gewoontes ja. Ik wil iedereen altijd een knuffel geven, als ik een trap op loop neem ik steeds twee treden tegelijk en oh, ik was mijn haar zonder shampoo. Echt een aanrader voor iedereen. Het is beter voor je haar, je budget én het milieu, dus waarom niet?

Joyce Goossens (19)/Boeken Forumnaam: JumpForJoyce Jij beweert naar het schijnt dat Kenji Minogue op zijn minst genomineerd moeten worden voor een Nobelprijs in de literatuur? Explain yourself, woman.

De diepzinnige songteksten van Kenji Minogue laten niemand onberoerd. Keer op keer betrap ik mezelf erop een traantje weg te pinken bij het horen van ‘Veranda’. Het is duidelijk dat deze teksten geschreven zijn vanuit het hart. De teksten zijn van zodanig hoog niveau, dat er onmogelijk ook maar iemand als concurrent kan worden beschouwd in de strijd naar de Nobelprijs. Als je mij niet gelooft, ga dit geniale duo dan zelf maar eens checken op de Student Kick-off!

Foutste nummer dat je toch stiekem met gretigheid beluistert?

Heel stereotiep, maar een echte klassieker in de categorie van de foute nummers: Wannabe van Spice Girls! Als ik dit lied hoor, transformeer ik meteen in een volwaardig lid van een girlsband en haal ik mijn beste dance moves boven. Awkward dansen en overdreven playbacken, that’s my style.

“Maar een studentenvereniging doet ook nog echt serieuze dingen, hoor!” Deze lieverds houden je ouders tevreden, en vullen de gaten in je – nu ja – cultuur.

Lana Crois (21)/Cultuur Roepnaam: Sletlana of LAAANAAAA! Ben jij nooit toegelaten tot Vegan Academy of zijn vegan superpowers dan toch een mythe?

De brief die ik op mijn elfde van de Vegan Academy kreeg, heb ik bewust genegeerd. Liever dan tot een klein en elitair genootschap te behoren, verspreid ik het veganistische gedachtegoed in de Blandijn. Iemand een sojascheut?

Wat is het beste advies dat je eerstejaars kan geven?

Negeer de man van middelbare leeftijd die, gekleed in een gebloemde broek, menig faculteit afschuimt en beweert dat ruimtevaart fake is. It's not.

44/ dilemma

extra

Lucas De Corte (19)/Cultuur Bijnaam: De kette Puur uit evolutionaire overwegingen: hoe maak je je douchebaggery zo verdraaglijk?

Wel, ’t is vrij eenvoudig. Als douchebaggery ten koste van één individu in de smaak valt bij de rest van de groep én humoristisch getint is, kom je daar gemakkelijk mee weg.

Dat terzijde ben ik ook wel een vriendelijk persoon hoor, de occasionele stek moet je er maar bijnemen.

Wat is de beste film die je ooit zag?

Zonder twijfel, Pulp Fiction. De personages in Tarantino’s films zijn altijd intrigerend, en de manier waarop hij een hele film opbouwt rond doodnormale gesprekken en erin slaagt om ze interessant te houden, is geweldig. Plus, de soundtrack al gehoord? Die man heeft muzieksmaak. En bovenop dat alles is ongeveer elke zin in Pulp Fiction enorm memorabel. Denk maar aan “A five dollar shake?”, “Bitch, be cool”, “I’ma get medieval on yo’ ass” en dergelijke. Moet ik meer zeggen. ALL HAIL QUENTIN TARANTINO.

Een olijk duo dat zich afvraagt waarom slavernij ooit is afgeschaft. Met plezier werken zij zich uit de naad voor sponsors en ereleden.

Tina Hottinger (20)/Externe P.R. Bijnaam: Hottina Een nachtje doorbrengen met Marc Reynebeau of een trui gemaakt van Bart De Wevers verloren vet, een jaar lang doorheen de Gentse straten dragen?

Hoewel ik Marc Reynebeau ’s avonds liever niet tegen het lijf loop, breng ik veel liever de nacht door met hem, dan dat ik een jaar lang de pels moet dragen van een man van wiens ideeën ik persoonlijk moet walgen. Bovendien moet ik echt niet hebben van Bont en ga ik liever voor de korte pijn. Dus als het moet, Reynebeau. Al zou ik de nacht, als ik kiezen mag, toch liefst al pratend doorbrengen.

Wat is je grote zwakte?

Ik ben verschrikkelijk vergeetachtig. Ik kan iemand iets beloven om het diezelfde dag nog weer te vergeten. Of afspreken met iemand om dan een kwade telefoon te krijgen met de vraag waar ik blijf, terwijl ik al luilekker met m’n pyjama aan in de zetel voor de televisie zit. Ik ben ooit zelfs op reis vertrokken naar Spanje, terwijl m’n koffer nog thuis in de gang stond. Simpelweg vergeten. Vreselijk is dat. Ik kan ook iemand iets beloven om het diezelfde dag nog weer te vergeten. Of wacht, heb ik dat al vermeld?

Lucas Rabaey (19)/Externe P.R. Roepnaam: Luukske Externe, zit het bij jou, net zoals bij Koen, ook vanbinnen?

Om het met de woorden van één van mijn helden te zeggen: dat is nu toevallig één van mijn specialiteiten. Mijn Miranda zegt dat ook altijd: "Pa", zegt ze, "zoals het bij u vanbinnen zit, zo, ja, zo zit het bij mij vanbinnen, he?'

Welke oorden doen je herinneren aan een betere wereld?

Ik zou hier kunnen schrijven over een idyllisch plekje dat ik ergens ter wereld ontdekt heb, maar ik ga toch voor de Overpoort. Nee, niet de Overpoort by night, maar wel overdag. Wanneer ik daar rondloop en al de lege bekers, blikjes, flesjes (en af en toe ook een plasje kots) zie opgeruimd worden, denk ik aan een betere wereld. Een wereld waarin de bekers nog vol waren, de inhoud van je maag nog in je maag zat, de kater ver weg was en je je schoenen nog aan had. Die betere wereld bevindt zich in een ver verleden. Of was het gisterennacht?

45/ dilemma

extra

Zij organiseren de feestjes. Logisch wa.

Lisa Deelen (21)/Feest Roepnaam: Delen!

"Bier na wijn of wijn na bier?"

Na menig onderzoek concludeert de toxicoloog in mij dat de volgorde geen zak uitmaakt. Either way, plezier (en kater) gegarandeerd!

"Frisco in den disco of toch maar in dienst gaan bij de army of hardcore?"

Crème glace op een stokske tijdens commerciële schijven, thank you!

Karel Van Ooteghem (22)/Feest Bijnaam: Carlos Zou de universiteit een cursus moeten aanbieden, genaamd ‘Social skills: how to avoid awkwardness in everyday conversation’?

Waarom heb ik Michiel zijn vraag? (fuck you, gast, nvdr.)

Natalie Portman of Emma Watson?

Ik besef dat er nu een plaisanterie in verband met mijn toverstok verwacht wordt? maar mijn voorkeur gaat toch uit naar de klassevolle Natalie Portman - mon papillon d’amour.

De Sixtijnse kapel davert op zijn grondvesten bij het aanschouwen van zoveel grafische pracht en praal. De internes maken reclame voor filologische activiteiten met hun kleine en grote meesterwerkjes.

Berten Schreurs(22)/Interne PR Roepnaam: Bèrre Are you the one who knocks, of doet de bel het wel?

Bij ons thuis doet de bel het wel degelijk, en daar mag ook rijkelijk gebruik van worden gemaakt. Mensen die onverwachts een feestje willen beginnen, en ook zij die even willen pauzeren van het zware leven waaronder een Blandijnstudent gebukt gaat, zijn bij ons altijd meer dan welkom! Maar dat is slechts de rationele mens in mij die spreekt.

Diep vanbinnen ben ik een romantische ziel en kan ik het niet laten zo’n historische one liner te gebruiken om mijzelf te beschrijven. Walter “Heisenberg” White is overigens een van mijn grote rolmodellen. Puur op organisatorisch vlak natuurlijk. Je ziet het, de keuze valt mij zwaar.

McDonalds kan maar zoveel mensen aanwerven. Hoe zie jij je toekomst?

Bij elke Taal- en Letterkundestudent komt de vraag wel eens boven: wat kan ik hier nu eigenlijk allemaal mee doen? De vraag is echter: wat kan ik hier niét mee doen? Het is belangrijk dat wij voor ogen houden dat wij de elite zijn van een wetenschap, nee, van een voorwaarde voor de wereld waarin wij leven, namelijk de taal. De wereld ligt spreekwoordelijk aan onze voeten. Van de nobelste leek tot de meest arrogante farizeeër, allen hebben ze ons nodig om hun te vertellen of het nu ‘paardebloem’ of paardenbloem’ is.

-But seriously, I haven’t got a clue-

46/ dilemma

extra

Marie Van Den Berghe (21)/Interne P.R. Bijnaam: Nzeba Als de gifgroene octopus der verderf zijn vijfde tentakel rond de veerboot van Charon slaat terwijl Kazimir Malevich, Socrates en Amy Winehouse juist een boottochtje maken, wie valt dan het eerst uit de boot?

Al mijn geld op Amy! Gegarandeerd te zat om haar evenwicht te bewaren.

Wat is het beste boek dat je ooit gelezen hebt?

Als letterkundige zou ik een werk van een of andere vooraanstaande schrijver moeten kiezen.. Maar stiekem is Griezelstate van Anthony Horowitz nog steeds mijn absolute nummer 1.

Van Afrika tot in Amerika, vanop de Himalaya tot in de woestijn. Oké, zo ver reikt het grondgebied van onze reispreses niet, maar dankzij haar komen we toch al eens buiten het anders verrukkelijke Gent. En we zijn trouwens sowieso veel mooier als we samen zijn.

Charlotte Van Acker (22)/Reis Bijnaam: Charlie Staat er een limiet op het aantal hashtags waarmee je je leven zin kan geven? #nee #neverenough #hashtagsarelife #yoloswag #noshame #geenhaatajb Hipstering vintage of fancy classy?

Why not both? Een mix van classy vintage en fancy hipstershit. Of van hipstering fanciness en vintage classiness. Het is de Blandijn, jongens. Alles kan hier.

Jawel, op de Blandijn bent u ook in het gezelschap van creatieve genieën en literaire wonderen, meer bepaald twee schandalig schitterende heerschappen die schijnbaar zonder schroom, edoch steeds schuchter, hun schattige schuttingswoorden en schampere bevindingen neerschrijven met de hulp van een schare medewerkers in dit schmagazine. Van een neologisme meer of minder deinzen ze ook niet terug.

Jan Bogaert (20)/Scriptor Roepnaam: Jean Why do you only call me when you’re high?

Wil je dat wel weten?

Het meest epische gevoel ter wereld?

De geur van een versgedrukte Dilemma. Daar kan ik na een jaar nog steeds probleemloos een stijve van krijgen.

Michiel Verplancke (21)/Scriptor Roepnaam: Planck Wat is jouw grootste dilemma?

Of ik al dan niet mijn meest innerlijke en complexe gevoelens prijs zou geven, of ik gewoon mijn gevoelloze zelve blijf.

Ben jij echt zo aangenaam als men beweert?

Ja.

47/ dilemma

extra

Wie even genoeg heeft van de geestelijke acrobatie die hij/zij uitvoert aan onze universiteit, kan aankloppen bij onze eigenste Freddy De Kerpel en Gella Vandecaveye.

Zij ondernemen de nobele poging om de student aan het sporten te krijgen en enkele prijzen onderweg mee te scharrelen.

Jorn Lelong (19)/Sport Bijnaam: Djorno Kiezen is verliezen: drinken of sporten? Of seks?

Seks, want dat is ook sport natuurlijk. Al zal den dezen nooit een drankje ervoor, erna, of tijdens weigeren.

Het meest gespeelde nummer in je muziekbibliotheek?

In afwachting van het MTV Unplugged album van Ian Thomas, moet mijn meest beluisterde nummer toch wel ‘Shine on You Crazy Diamond’ van Pink Floyd zijn. Wat. Een. Schijf.

Michelle Schriemer (19)/Sport Bijnaam: Miessie Welke verschillen vallen het meest op met Nederland? Broodje kroket of een bakje friet?

Het verschil zit hem in een broodje kroket! Het broodje kroket wordt onderschat in België. Zo'n klef broodje met krokant restafval is stiekem best wel lekker. De verschillen tussen Nederland en België zijn enorm. Natuurlijk ben ik al tevergeefs op zoek gegaan naar 'de muur' (je weet wel, die muur waar alle Nederlanders hun snacks vandaan halen) en heb ik het fameuze 'patatje oorlog' moeten vervangen door een Gents 'Julientje' (wat stiekem een enorme verbetering is).

OMG, wat was het meest gênante moment in je leven?

Dat was twee jaar terug tijdens een goed avondje stappen. Ik was jarig en had dus een doseringsprobleem. Ik had nogal veel 'dropshot' op. Dat is een pikzwart naar drop smakend drankje, dat als het 'retour' komt ook zwart is. Zo lazarus als ik was, kotste ik het te veel aan dropshot uit op de net nieuwe, witte sneakers van een vriend...

Taalgerichte ActiviteitenPreses. Deze vrolijke jongens organiseren allerlei taalgroep- of cultuurspecifieke activiteiten. Maar ook de beruchte spaghettiavond hebben ze onder hun engelachtige vleugels.

Arne Chys (20)/T.A.P. Forumnaam: Zeeotter Stel dat er geen limiet stond op je menselijke vermogens en je jezelf zou kunnen reduceren tot een specialiteit. Welke zou deze dan zijn?

Ik zou kiezen voor het vermogen om vrede over heel de aarde te verspreiden en een eind maken aan de oorlogen. Uiteraard.

Heb jij even tijd om te praten over onze heer en verlosser, Jezus Christus?

Een man die water in wijn verandert... Natuurlijk heb ik tijd om over Jezus te praten. Jezus is my kind of person. Zelf ben ik ook een aanhanger van de Westboro Blandijn Church. God hates bags! Men zegge het voort.

48/ dilemma

extra

Timo Verhulst (20)/T.A.P. Roepnaam: Omit Hoe ben je van plan om jezelf dit jaar op schaal van epischniciteit weer te overtreffen?

Mijn moeder is net thuisgekomen en weet mij te vertellen dat ik moet stoppen met drinken omdat ik gisteren vijf keer (jawel, she did the math, of ja, the counting) de trap op en af ben geweest met bijkomend nachtlawaai om van mijn maaginhoud mijn maaguithoud te maken. Ze vindt dat niet zo tof. “Ik heb ooit eens moeten kotsen tijdens een feestje met de buren, en ik kon daar echt niet tegen.” Gelukkig kan ik wel tegen kotsen, en gezien ik gisteren voor de tweede keer ooit een turkey (drie strikes op een rij) heb gegooid, iets wat mij nog nooit nuchter is gelukt, is mijn plan dus om gewoon nog wat meer te drinken.

Zijn functieleuze gaat als volgt: “sitting in my mom’s basement creeping your Facebook”. Hoewel dat zijn favoriete bezigheid is, houdt hij zich natuurlijk ook bezig met allerlei cybergedoe waarvan wij niets begrijpen.

Jan-Willem De Jode (22)/Web Roepnaam: Jwoww Welke games of sites houden je momenteel in leven?

Ik ben aan het stoppen met gamen maar de laatste waren League of Legends, WoW (TBC private server), Oldschool Runescape en nog een paar. Er zal altijd wel tijd in mijn leven toegewijd worden aan gamen, het blijft een verslaving en ik kan er mijzelf in verliezen. Misschien wordt het wel eens tijd dat ik samen met mijn beste vriend eens begin aan dat spel dat al jaren op de ontwerptafel ligt.

Qua sites zit ik elke dag op Reddit, de grote lijn in mijn subreddits zijn architectuur, design, films, eten, fantasy, sigaretten en Chinees. Voor de rest is er nog Hotmail, Gmail, Twitter, The Pirate Bay, Filo Forum en random blog sites waar ik op terechtkom via Reddit. Vooral over eten, design en architectuur, hehe. advertentie

49/ dilemma

extra

opinie

Over de klucht die men pleegt te noemen literatuur’wetenschap’ Beste vrienden, kennissen en ‘mede’studenten (ikzelf ben tijdens dit schrijven nog steeds student, maar dat zal niet lang meer duren), ik hoop jullie met het volgende artikel een interessante nieuwe kijk te geven op de eeuwige discussie ‘Taalkunde of Letterkunde?’. Na deze captatio benevolentiae, oh de ironie, steken we gaarne van wal. Verwacht jullie maar aan (z)ware kost.

De meeste lezers zijn studenten Taalkunde en ‘Literatuurbespreken’, maar toch noemt men ons Taal- en ‘Literatuurwetenschappers’. In het tweede jaar zal, indien de opleiding - sinds ik ze twee jaar geleden afgewerkt heb - nog niet enorm veranderd is, de student te weten komen waarom het toch eventueel een soort verre vorm van ‘wetenschap’ zou kunnen (geweest? Men wil, kan, moet hopen) zijn, maar voor de eerstejaartjes is het nog niet te laat. Hen wens ik te redden, opdat hun diploma maatschappelijk gezien toch iets van waarde heeft, al was het maar een zaak van prestige.

Om een lang artikel kort te houden, want er valt veel te lezen in deze Dilemma, heb je als student aan de Blandijn, tenminste als je Taal- en Letterkunde studeert, keuze tussen precies die twee stromingen. Ofwel ga je jezelf in taalkunde specialiseren, waarin je trajecten hebt die eigenlijk vrij lastig en theoretisch kunnen zijn, maar ook hier zijn er snoodaards die er zich met wat corpuswerk gemakkelijk van af maken.

De andere kant van de medaille (en die is een pak vuiler) is het beruchte literatuurwetenschapgedeelte. Hierin bestudeer je niet zozeer edele theorieën over wat een taal is en hoe taal evolueert, vanwaar taal komt enzoverderenzovoort, maar eerder hoe “literaire” (maar wat is literair en wat niet? Dit kom je uiteraard te weten tijdens die o[h] zo zinvolle literatuurvakken) teksten in verhouding staan met de maatschappij. Of dat is toch hoe ik het ben beginnen zien, nadat ik een aantal keer quasi afgeslacht werd omdat ik één of ander boek niet gelezen had.

50/ dilemma

Ja inderdaad, literatuur gaat zich bezighouden met wat er in de maatschappij speelt en net dat wil men gaan bestuderen.

Als er ergens in een fragment staat dat ‘de lucht’ plots ‘knalblauw’ zag, dan kan een literaire studie daaruit concluderen dat de psyche of de geest van het (hoofd)personage plots verhelderd werd; dat hij/zij, het personage, plots een probleem weten overbruggen heeft; dat plots het thema, de probleemstelling, het kritische object van de tekst opgelost lijkt te zijn. Maar zou het niet kunnen dat de auteur wil beschrijven dat het gewoonweg helder weer is? De lucht is helderblauw, er zijn geen wolken noch regenbuien te vinden. Niets meer, niets minder.

Om mijn betoog, dat overigens niet erg coherent is, noch moet zijn - want het lijkt me wel duidelijk dat het niet aan de taalkundige is om te bewijzen dat de inferieure kant van het verhaal ook een wetenschap zou kunnen zijn -, verder te zetten, stel ik me enkel de vraag waarom de vrouwelijke medestudenten in mijn tijd en masse

voor literatuur kozen. Slechts enkelingen kozen voor taalkunde. Bij de mannelijke populatie was het verhaal al iets meer naar taalkunde gericht, maar ook daar is het bedroevend om te zien hoe mannen zich steeds laat strikken door de eenvoudige oplossing. Ik eis een statistisch onderzoek, om te controleren wat je statistisch gezien de meeste kans tot slagen geeft: de literaire weg, waar Zeverkunde van belang is, dan wel de taalkundige, waar enkel pure rationaliteit en harde feiten soelaas kunnen bieden. Ik denk dat we verrast zullen zijn van de resultaten.

Ik wacht geduldig op een weerwoord van een literaturicus. Veel succes, je zal het nodig hebben. Trouwens, het mag ook een vrouw zijn, die me van dat woord bedient (‘weer’ komt van het Proto-Germaanse wiraz ‘man’, vgl. weerwolf ‘man-wolf ’ [opmerking LDB]).

Lennert De Backer

extra

Ceci est une fiction

Inwoners provincie Qinghai op de vlucht voor Boeddhistische strijders na nieuw verlicht geweld, Westen reageert koel BRUSSEL - De Boeddhistische Staat (B.S.), de terreurorganisatie die streeft naar een onafhankelijk Tibet, heeft opnieuw terrein gewonnen. Na enkele weken van relatieve rust kwam het vannacht weer tot spanningen tussen Chinese burgers en Tenzinianen. De bevolking van de Chinese provincie Qinghai, die grenst aan Tibet, sloeg gisteren massaal op de vlucht. Ondertussen roept de Chinese president Xi Jinping op tot kalmte en vraagt hij met nadruk de steun van het Westen. Daar wordt heel uiteenlopend gereageerd op het Aziatisch geweld.

De Tenziniaanse troepen, genoemd naar hun grote leider Tenzin Giatso, drongen enkele weken geleden China binnen maar konden omwille van hun vele bezinningsmomenten nooit veel terrein winnen.

Sedert begin vorige week flakkerde het geweld echter weer op en werden verschillende Chinese dorpen totaal leeggeplunderd; de lokale bevolking zit naar verluidt zonder extra small-condooms, pakjes langkorrelrijst, de letters ‘L’bij Scrabble (de lokale versie heet Sclabble) en smerige rauwe vis. Ook zou één op de drie vrouwen in de getroffen gebieden mentaal verkracht zijn door ethisch verlichte Tibetanen. Volgens andere bronnen zouden de Tenzinianen Chinese jongeren ook van opium voorzien, waardoor ze niet alleen ernstige hersenschade zouden oplopen, maar ook plotsklaps heel smooth zouden zijn bij het andere geslacht. Hieruit kan dan weer voortvloeien dat er een babyboom ontstaat, wat gezien de ‘one child policy’ van de Chinese regering een financiële ramp zou betekenen voor de betrokken families.

De Chinese president Xi Jinping reageert onthutst op de golf oprukkende Tibetanen en eist meer standvastigheid van zijn bevolking. Beelden op YouTube tonen al dat geïmproviseerde Chinese volkswachten, met de sterkste mannen van elk dorp gezadeld op panda’s, klaar zijn voor een eventuele Boeddhistische inval. Kenners menen echter dat de Boeddhisten te sterk gewapend zijn en dat hulp van buitenaf absoluut noodzakelijk is. Daarvoor wordt onmiddellijk in de richting van de Verenigde Naties en hun bondgenoot Israël gekeken. Bij de VN wordt echter lauw gereageerd. Ban Ki Moon, nochtans ook zo’n spleetoog, heeft het over “im-

manente gerechtigheid”, en wordt daarin bijgestaan door de Israëlische president Netanyahu. Deze laatste liet in een communiqué verstaan dat “de Tibetanen al meerdere tientallen jaren woonachtig waren in hun eigen land”, en dat “de Chinezen het land in een korte tijd veroverd en onder hun heerschappij gebracht hadden, gemotiveerd door historisch incorrecte drogredenen”, wat volgens de president reden genoeg is om de Tibetanen nu zelfs bij te staan in hun ontsnapping uit de zogenaamde Ching-Chang-strook. De Verenigde Staten reageren gelijkaardig: president Obama merkte fijntjes op dat “B.S. niet toevallig ook voor bullshit staat” en dat “de internationale aandacht voor zo een randfenomeen fel overdreven is”. Het Congres eiste gisterenavond laat nochtans wel gespierde ingrepen. Ook Brits president Cameron staat open voor het opleggen van economische sancties.

In eigen land liet grootste partij N-VA weten dat het voorstander is van acties tegen het oprukkende verlicht geweld. Partij-

voorzitter Bart De Wever liet al weten dat “de B.S. niet zomaar ontstaan is” en dat hij vooral inzit met de Tibetaanse bevolking in België, sterk vertegenwoordigd in de steegjes nabij het Brusselse Chinatown.

Daar zouden monniken vrij spel hebben om jonge Boeddhisten mee het extremisme in te sleuren. De Wever eist alvast toegang tot de Boeddhistische tempels, aangezien daar de kiem van Tenzinianisme zou liggen. Het Vlaams Belang vraagt op zijn beurt de onmiddellijke uitzetting van alle personen met een huidskleur die hoger is dan zes op de geelheidsgraad van Simpson. Organisaties van Tibetaanse Belgen spreken van “ongehoold lacisme van het Vlaams Belang”.

De Wever en het Vlaams Belang worden bijgestaan door verschillende marriage consultants, gegroepeerd in de koepelorganisatie Vereniging van Belgische Huwelijksbureaus en Trouwfeesten (VBHT).

Volgens voorzitster Claudine de Meester zullen de Aziatische spanningen de rijsttoevoer naar West-Europa doen stokken, waardoor de traditie van het werpen van rijstkorrels naar nieuwbakken koppels noodgedwongen zou eindigen. De berekeningen van de VBHT voorziet dan een daling van 75 procent in het aantal huwelijken, “iets dat ten alle koste vermeden moet worden”. Een enig alternatief is het gooien van couscous, maar “gezien de huidige internationale situatie is het misschien beter om met peren te gooien” Wie meer info wil over verlichting of wie met vragen zit over stoelgangproblemen door overmatig rijstgebruik, kan terecht op het gratis nummer 0474283953.

Sam Ooghe

51/ dilemma

advertentie

advertentie

09 223 73 97 • info@basicdesign.be

goed en goedkoop drukwerk 52/ dilemma

Activiteitenkalender Woensdag 24 september 2014: Poezie Rendez-Vous met Stijn Vranken De huidige Antwerpse stadsdichter publiceerde in het voorjaar zijn derde dichtbundel, Maak plaats van mij. Vranken is een veelgevraagd poëzieperformer in Vlaanderen en Nederland en de bezieler van De Sprekende Ezels, een podium voor jong poëzietalent. Een gelukkige wint een dichtbundel van de gastdichter.

Woensdag 24 september 2014, 12:30 uur tot 13:15 uur Locatie: Poëziecentrum, Vrijdagmarkt 36, BE-9000 Gent Toegang: gratis Info en reserveren: tel. 09 225 22 25 of events@poeziecentrum.be Woensdag 24 september 2014: Dubbellezing Doina Ioanid en Jan H. Mysjkin Doina Ioanid (Boekarest, 1968) is een van de boeiende stemmen van de hedendaagse Roemeense poëzie. Met Ritmen om de vrouwtjesegel te temmen zijn al haar gedichten voor het eerst in het Nederlands beschikbaar. Ioanid wordt ingeleid door haar vertaler Jan H. Mysjkin die haar situeert binnen de Roemeense poëziescene.

Naast vertaler is Mysjkin ook dichter. Hij leest voor uit zijn nieuwste bundel Dit is nobel gezegd, maar duister, het sluitstuk van een langlopend poëzieproject. Na afloop receptie. M.m.v. het Roemeens Cultureel Instituut Brussel Woensdag 24 september 2014, 20 uur Locatie: Poëziecentrum, Vrijdagmarkt 36, BE-9000 Gent Toegang: gratis Info en reserveren: tel. 09 225 22 25 of events@poeziecentrum.be Vrijdag 26 september 2014: On the road in Mongolie: Lies Van Gasse & Bas Kwakman In september 2012 reisden dichter/beeldend kunstenaar Lies Van Gasse en Bas Kwakman, directeur van Poetry International Rotterdam, samen met een groep internationale dichters door Mongolië. Hun

indrukken van de reis verwerkten ze in de uitgave Een stem van paardenhaar (Azul Press). Kwakman en Van Gasse gaan met elkaar in gesprek en lezen vervolgens enkele fragmenten voor. Tussenin worden tekeningen van beiden en foto’s van de Mongoolse fotograaf Erdenebulgan geprojecteerd. Zangeres Bolorchuluu zingt traditionele long song. Na afloop receptie met Mongoolse drank en hapjes. M.m.v.

Paul Van Wouwe, ereconsul van Mongolië voor het Vlaams Gewest Vrijdag 26 september 2014, 20 uur Locatie: Poëziecentrum, Vrijdagmarkt 36, BE-9000 Gent Toegang: gratis Info en reserveren: tel. 09 225 22 25 of events@poeziecentrum.be Zaterdag 27 september 2014: Boekvoorstelling Vorm & visie Renaat Ramon Met Vorm en visie verschijnt voor het eerst in het Nederlandse taalgebied een geschiedenis van de visuele poëzie, geschreven door een kenner en beoefenaar van het genre, Renaat Ramon. Prof. dr.

Dirk De Geest (KU Leuven) leidt in. In een minitentoonstelling worden uiteenlopende voorbeelden gepresenteerd. Tot en met 17 oktober 2014.

Zaterdag 27 september 2014, 16:00 uur Locatie: Poëziecentrum, Vrijdagmarkt 36, BE-9000 Gent Toegang: gratis Info en reserveren: sara.rouges@poeziecentrum.be Oktober Woensdag 1 oktober 2014: Dichter des Vaderlands Charles Ducal nodigt uit Sinds januari 2014 is Charles Ducal de eerste Dichter des Vaderlands in ons land.

In de minitournee Charles Ducal nodigt uit wordt hij geflankeerd door dichters uit beide delen van de taalgrens. In Gent is dat Roel Richelieu Van Londersele (1952), Els Moors (1976) en Antoine Wauters (1981), de wonderjongen van de Waalse

poëzie. Hij studeerde filosofie en is filmscenarist en uitgever. De avond opent met een documentaire van dichter/videast Jess De Gruyter over Charles Ducal als Dichter des Vaderlands. Michaël Vandebril is gastheer. Een programma van Vonk & Zonen en Poëziecentrum, met de steun van het VFL. Woensdag 1 oktober 2014, 20 uur Locatie: Poëziecentrum, Vrijdagmarkt 36, BE-9000 Gent Toegang: € 5 / € 4 Info en reserveren: tel. 09 225 22 25 of events@poeziecentrum.be Donderdag 2 oktober 2014: Boekvoorstelling Som van tijd Roger de Neef Boekpresentatie Som van tijd van Roger de Neef; toelichting door de auteur; muziek van en door saxofonist/fluitist Ben Sluijs; voordracht gedichten door Brechtje Louwaard.

Donderdag 2 oktober 2014, 20 uur Locatie: Galerie De Zwarte Panter, Hoogstraat 70-74, BE-2000 Antwerpen Toegang: gratis Info en reserveren: sara.rouges@poeziecentrum.be Woensdag 8 oktober 2014: Lezing Marcel Proust: Treurnissen. Mijmeringen onder een wisselende hemel Marcel Proust (1871-1922) publiceerde vóór zijn beroemde Magnus Opus A la recherche du temps perdu een bundel met prozagedichten, Regrets. Deze verborgen parel uit de Franse literatuur is nu voor het eerst naar het Nederlands vertaald door Paul Claes en Chris van de Poel. Proust schreef de gedichten als twintiger in diverse bladen. In deze lezing verhelderen de vertalers de figuur van Proust en bespreken zij het werk met aandacht voor de vertaalaspecten.

Woensdag 8 oktober 2014, 19:30 uur tot 21:30 uur Locatie: Poëziecentrum, Vrijdagmarkt 36, BE-9000 Gent

53/ dilemma

advertentie

advertentie

54/ dilemma

Filologica DANKT HAAR

ERELEDEN

Prosenioren

Steunende leden

Bevriende kringen

Freek Braeckman 98-99 (Germania) Katrijn D’Herdt 02-03 (Germania) Koen Goossens 02-03 (Romania) Elisabeth Ghysels 03-04 (Romania) Bart Peeters 03-04 (Germania) Anne Bosman 04-05 Jeroen Meuleman 05-06 Benoît Lagae 06-07 Robin Van Cleemput 07-08 Aäron Maes 08-09 Tom Van Steendam 09-10 Stephanie Lannoo 10-11 Edouard De Prez 11-12 Maxim Mommerency 12-13 Madelon Bakx 13-14

Laurens DeBlock

BABYLON KHK KK KMF OAK SLAVIA VGK

Ereleden Tim Piens Thijs Goethals Saar Himpe Annelien Siau Lisa Vandenbossche Tom Vandevelde Sarah Vandoorne Ben Van Eck

Academisch personeel Anne-Laure Van Bruaene Anne-Sophie Ghyselen Benjamin Biebuyck Debora Van Durme Gunther Martens Ilse Logie Jacques Van Keymeulen Kristoffel Demoen Lars Bernaerts Magda Devos Mara Santi Marc Boone Philippe Codde Sanne Tanghe Stavros Kelepouris Steven Delarue Susan Verhulst Timothy Colleman Yves T’Sjoen

Peter Jelle De Groote

advertentie

55/ dilemma

ICA FILOLOG

EREN

SENT E R P K G &V

N E OP S G IN 14/10 F I U F VVK

n € 5 le d e le d e n € 6 n ie t -

ADK

n € 6 le d e le d e n € 7 n ie t -

22.00

AAL F E E S T ZO R U I T VO

y c n e u FreaqMr Noisy DJ’S

Kazzual

cept Fou Con