Dilemma I - Jaargang 2013-2014

Dilemma BLAD VOOR EN DOOR STUDENTEN TAAL- EN LETTERKUNDE - GENT - SEPTEMBER 2013 - EDITIE 1

And so it begins Het studentenleven

Negenduust

Met Herman Bachermans

Roderik Six

Een beetje nihilist

Erasmici

What to expect when expecting?

DILEMMA-EDITIE 1 -JAARGANG 10 -V.U. JAN BOGAERT EN MARCEL FRANSAERT, BLANDIJNBERG 2, 9000 GENT

De preses (s)preekt

Beste Dilemmalezer, Ooit was er niets. Toen was er een knal.

Dat was het begin van alles.

Ooit was er ook eens een klein (nou ja, klein, 1m68) en bang meisje dat zich voorbereidde op het nieuwe schooljaar.

Dat jaar zou voor haar alles veranderen.

Dat jaar zou het begin zijn van alles. De voorbereidingen namen enkele maanden van de zomer in beslag, een zomer die met drie maanden vakantie maar niet leek op te houden. Bij die voorbereidingen hoorde ook een tergend lange autorit vanuit een klein gehuchtje in Nederland naar Gent (die autorit liep bijna verkeerd af in het centrum van Gent). Die autorit, maar vooral het doel van die reis, betekende het begin van een opleiding aan de universiteit Gent.

Voor enkelen onder jullie, beste lezers, zal dit vast bekend in de oren klinken. Jullie hebben ook tijdens de zomer kunnen genieten van een (te) lange vakantie; jullie hebben ook die (auto-, trein- of tram-) rit gemaakt om je definitief in te schrijven, het begin van jullie studententijd. Jullie zijn allemaal vast wel zenuwachtig, net zoals het kleine, bange meisje, maar daar is eigenlijk geen enkele reden voor. Het kleine, bange meisje is ook op haar pootjes terecht gekomen, en probeert nu de nieuwe studenten een hart onder de riem te steken. Er zijn namelijk genoeg mensen die jullie door dit jaar zullen helpen, of sleu-

ren, hoe je het ook wil noemen. Ook Filologica wil jullie daarin helpen en dat doen wij op verschillende manieren. Zo wordt er bijvoorbeeld een Peter- en Meteravond georganiseerd, waarop een ouderejaars (je peter of meter) aan je toegewezen wordt om je onder zijn of haar vleugels te nemen. Hij of zij weet een antwoord op al jouw vragen (het kleine, bange meisje heeft bijvoorbeeld een enorm goeie peter gekregen).

Het zal voor jullie een grote aanpassing zijn, dit nieuwe jaar. Velen van jullie zullen op kot zitten, wat betekent dat mama of papa niet meer kookt, opruimt, de was doet… Vanaf nu moet je dat allemaal zelf doen. En ook al lijkt dat soms zwaar, als je zulke dingen samen met vrienden doet, wordt het ineens een stuk leuker. Ook voor de studenten die pendelen zal er veel veranderen, je zal bijvoorbeeld vroeger moeten opstaan, lang in de trein moeten zitten voor je terug thuis bent, enzovoort.

Ook met vrienden erbij wordt zo’n treinrit veel leuker en het is natuurlijk een mooie gelegenheid om eens te vragen wat de hete brunette die naast je zit, studeert. Verder worden de cursussen dikker dan vorig jaar en ook het blokken zelf zal meer tijd in beslag nemen. Laat je daar zeker niet door ontmoedigen, het kleine, bange meisje is ook door die joekels geraakt. Om al dat leed wat te verzachten, organiseert Filologica heel wat leuke activiteiten, zoals de openingsfuif op 15 oktober. Dat gebeurt dit jaar ook weer met onze goede

vrienden van de geschiedenis. Dit is voor iedereen de ideale gelegenheid om eens wat stoom af te blazen, en om die hete brunette van op de trein te trakteren op een pint (of twee, of drie).

Maar ook voor de ouderejaars begint er weer een nieuw jaar aan de Blandijn. Weer een jaar vol interessante lessen, feestjes, zagingen over het blokken van een stom vak en toffe activiteiten. Ook jullie wens ik opnieuw welkom, en ik hoop jullie ook allemaal terug te zien op een van onze vele activiteiten.

Het kleine, bange meisje (dat nu niet meer zo bang is, maar wel nog steeds even klein is gebleven) bereidde zich tijdens deze zomer ook weer voor op een nieuw jaar aan de Blandijn. Ze weet op voorhand al dat het een enorm leuk jaar zal worden, en ze weet ook dat ze ongelofelijk veel zin heeft om iedereen terug te zien, maar ook om heel veel nieuwe mensen te leren kennen.

Ik hoop dat jij daar tussen zit, beste lezer.

Of je nu een eerstejaars, tweedejaars of nog veel ouder bent, ik hoop dat ik je mag leren kennen op een van onze activiteiten, in de kelder, in de les of gewoon in de gangen van de Blandijn.

Ik wens jullie (mezelf incluis) een supercalifragilisticexpialidocious jaar toe!

Veel liefs, Madelon

DILEMMA • 3

Inhoudstafel De preses (s)preekt 3 Scriptoriaal 5 Colofon 5 Focus: And so it begins Studentengids: het Blandijndistrict 7 Inleiding tot de algemene vakken 11 Het lot van Charlotte: wat na je studies? 13 Negenduust De Caférub...burb 15 Filologica Presidiumvoorstelling 17 The Internetz 28 Bachelorweekend 29 Peter-en meteravond 30 Filologicatoneel: Richard III - Shakespeare 31 Activiteitenkalender

Erasmici In Limerick’s fair city... 34 Taalkunde Rawr 35 Interview Schrijver Roderik Six: een beetje nihilist 36 Culturama Noise Recensie: Mozes & The Firstborn, Ons 41 AM: het (her)debuut van Arctic Monkeys 44 Schriftuur Robert Galbraith - The Cuckoo’s Calling 46 Roderik Six - Vloed 47 Milan Kundera - De Traagheid 48 Bühne Bang Up! Opera - Così fan tutte 49 Extra Column: Eating animals 50 Ceci est une fiction: Betty goes bacon 52

DILEMMA • 4

Scriptoriaal

Colofon

Dilemma - Onafhankelijk tijdschrift voor studenten twee talen aan de Ugent - Jaargang 10, nummer 1 VERANTWOORDELIJKE GEVERS Scriptoren van Filologica Jan Bogaert Marcel Fransaert Blandijnberg 2, 9000 Gent

UIT-

HOOFDREDACTIE Jan Bogaert Marcel Fransaert Dag lieve ploppertjes Welkom op de Blandijn en welkom in dit fantastische studentenblad van Filologica; Dilemma. Dilemma wordt geschreven door ons, de scriptoren (lees: hoofdredacteurs). De Filo is de studentenkring voor alle studenten Taal- & Letterkunde aan de UGent, en is officieel erkend. Dit magazine verschijnt uitzonderlijk zes keer dit jaar, omdat Filologica dit jaar haar lustrum viert (Feest maddafakker!).

In deze eerste editie van Dilemma willen wij de nadruk leggen op de eerstejaars en vonden het onze bescheiden taak om hen wegwijs te maken in en rond de Blandijn, zowel op vlak van studies als in het uitgaansleven. In onze Focus zal u daarom ook een Inleiding tot de algemene vakken vinden door hare preses zelve geschreven, waarin de drie grootste ‘buisvakken’ worden belicht. In de studentengids Het Blandijndistrict nemen de beide scriptoren je handje vast en begeleidden we jou op een queeste langs alle Blandijnse bezienswaardigheden die je zeker moet kennen. Maar het studentenleven hoeft zich niet altijd om en rond de Blandijn af te spelen. Het centrum van Gent is zeker een aanrader. Onze eigen dikke West-Vlaming Herman Bachermans heeft zijn ervaringen na het drinken van het Trollenkelderse Bier van de Maand neergeschreven in de ‘Caférub…burb’. Viewer discretion is advised.

Dilemma heeft daarnaast ook de vrijheid genomen om je te berichten over de activiteiten die Filologica de komende maand zal organiseren. Speciaal voor de eerstejaars is er daarom wat uitleg over de Peter- en meteravond en het Bachelorweekend. Maar vooralsnog vonden wij het belangrijk om onszelf voor te stellen. Wie we zijn; hoe we zijn; wat we doen; en waarom wij onszelf zo awesome vinden, kan je lezen in de Presidiumvoorstelling. Check ‘t af.

De focus van deze Dilemma in gedachten hebben we ook journalist en debuterend schrijver Roderik Six geïnterviewd over diens roman Vloed en het eigenlijke leven van een debutant. In de Culturamarubriek vind je bovendien de recensie van Six’ roman, naast allerlei andere literaire oordelen van de Dilemma-redactie.

Als jij zelf ook deel wilt uitmaken van deze redactie, kom dan naar de redactievergaderingen die doorheen de jaren worden georganiseerd. Wij zijn steeds op zoek naar goede schrijvers, aspirant-dichters, cartoonisten of gewoon mensen met gevoel voor humor en een vlotte pen. Verdere informatie over de locatie en tijd van deze vergaderingen zullen jullie later kunnen vinden op de facebookpagina en het forum.

Ik denk dat we onszelf dan genoeg verkocht hebben als literaire sloeries, en je bent natuurlijk benieuwd naar de journalistieke kwaliteiten van onze redactie. Het antwoord op je nieuwsgierigheid is te vinden op de volgende pagina’s.

VORMGEVING Laurens DeBlock CORRECTOREN Madelon Bakx Jan Bogaert Marcel Fransaert Charlotte Vercruysse COVER Jan Bogaert FOTOGRAFIE Jan Bogaert Hoehel Feestboek MEDEWERKERS Madelon Bakx Jan Bogaert Daan Borloo Laurens DeBlock Guinevere De Raymaeker Marcel Fransaert Pablo Janssen Joachim Schol Charlotte Vercruysse Michiel Verplancke Laurien Vereecken ONZE OPRECHTE DANK AAN Herman Bachermans John Bogaert Tom De Acoholieker van de brigdeclub Roderik Six Wijn en koffie Aaike, Eva en Ann-Sophie van de KHK

Jan Bogaert en Marcel Fransaert

DILEMMA • 5

Focus

DILEMMA • 6

D

Focus

Studentengids Het Blandijndistrict Er doen heel wat legendes de ronde over de Blandijn. De ene al wat geloofwaardiger dan de andere. Zoals de gruwelverhalen over Blandor bijvoorbeeld. Een verbolgen wezen dat na zonsondergang door de kelder van de Blandijn zou zwerven. Het zou eens twee studentes kunstgeschiedenis hebben aangevallen, maar zij zijn er slechts met enkele schrammen en blauwe plekken van af gekomen na het verwond te hebben met het gezwaai van hun dreadlocks. Hallucinaties of niet, het is bijvoorbeeld geen leugen dat de ex-paus Ratzinger (Benedictus XVI) als Erasmusstudent nog op de Blandijn heeft gestudeerd. Naar verluidt had hij zelfs een bijbaantje als kok bij de pizzeria om de hoek. Op een avond besloot hij zijn lange shift af te sluiten met een bezoekje aan de Overpoort. De legende vertelt dat hij de volgende ochtend aan de Trabla, voorzien van een bekladde en ingedeukte koksmuts en kokskledij, de binnenstromende studenten begroette met een fles Château Migraine en het presenteerde als het bloed van Christus.

Maar hoe dan ook, welgekomen op den Blandijn! Een clichématige begroeting voor een niet zo clichématige faculteit.

Als nieuwe en schuchtere student heb je wellicht nog geen idee hoe het Blandijnleven functioneert, maar geen nood! Jullie scriptoren nemen in dit artikel je bibberende handje vast en loodsen je mee op een ontdekkingstocht van de cafetariaanse jachtvelden tot de diepe krochten van de kelder.

Lessen?

In de eerste plaats kom je naar de Blandijn om er lessen te volgen, en jezelf tot een ware pseudo-intellectueel te ontplooien.

Om er van A naar B te geraken, moet je niet op logische nummering rekenen, want wat logica betreft, hinkt de Blandijn ver achterop. Wees gerust, het is geen schande om eens te laat te komen in de les (*kuch* of mondeling examen) omdat je niet wijzer werd uit de pijltjes of nummering. Dat overkomt sommige proffen ook wel eens.

In de Blandijn zijn er vijf auditoria, waarvan A en B de kleinste zijn. Als je langs de trappen van de hoofdingang (Trabla) binnen gaat, bevinden zij zich uiterst rechts, met B op het eerste verdiep. Vanuit datzelfde trablaans perspectief gezien liggen C en D niet boven elkaar, maar naast el-

kaar in het midden. En let op; respectievelijk rechts en links. Het vijfde en grootste auditorium van de Blandijn is auditorium E. Dit is centraal gelegen op de derde verdieping.

Algemene lessen die door hun omvang geen onderdak vinden in de Blandijn worden vaak gehouden in het Ufo, of het Universiteitsforum (Sint-Pietersnieuwstraat 33). We gaan ons hier niet verlagen tot het maken van een flauwe mop over het verband met een zeker onbekend vliegend voorwerp, want dat soort, euh, aparte proffenhumor bevestigen wij liever niet.

Het Universiteitsforum is het gebouw van de Centrale Studentenadministratie, dus dat modern-ogend glazen kot waar je je wellicht hebt ingeschreven. Moet je daar dan nog iets meer over weten? Awel ja, het auditorium Leon De Meyer is er

Ufo

DILEMMA • 7

D

Focus

namelijk in gelegen en hier ga je wellicht de donderdagavonden voor Inleiding tot Moderne Literaturen het auditorium met een partymood verlaten en er de volgende morgen met een kater binnen slenteren voor het vak Historische Kritiek. Zo weet je dat ook weer.

Wa valt er hier te boefeuh?

Ook intellectuelen moeten zich voeden met iets anders dan kennis en er is daarvoor geen betere plaats te vinden dan de cafetaria van de Blandijn, ook wel aquarium genoemd. Dit is gelegen achter de auditoria C en D, en hier vind je ook de beruchte ad valvas met daarop de groepsverdeling per talencombinatie. Hier kun je jezelf verrijken met soep, koffie en allerlei soorten broodjes met beleg waar je nog nooit eerder van gehoord hebt. Denk er dan nog de zeer schappelijke prijs bij en je weet dat je hier vele dagen en meerdere euro’s zal slijten. Het is ook de beste plaats om eens de Blandijncultuur op te snuiven; hoe zij er uitziet en de gezonde hipsterbroodjes die zij beweert te eten. Verbazing gegarandeerd. En nu je daar toch langs de ad valvas in die ellenlange rij staat aan te schuiven, is het meteen ook de ideale plek om met die knappe gast of dat lekker wijv’ke eens een babbelke te slaan.

Warme maaltijden ga je op de Blandijn niet vinden, helaas. Maar voor die behoefte kun je altijd terecht in De Brug, het studentenrestaurant in de Sint-Pietersnieuwstraat tussen de boekentoren en het Ufo. Het is niet zo ver en ze serveren er hun legendarische spaghetti aan drie euro en een kluts. Voor andere gerechten, reikend van frieten met stoverij tot rijst met veggieburgers, zul je nooit meer dan vijf euro moeten neertellen. Voor een povere student lijkt het soms wel een door god geschonken feestdiner.

Woar es’t bier?

Om het nog even gezond te houden, kan je zowel in De Brug als in het Aquarium gratis water verkrijgen. Iedere Blandino is hier onvoorwaardelijk trots op. Als je goed oplet hoor je het echoën door de gangen van de Blandijn.

Wat het bier betreft, ademt het hele Blandijndistrict dit uit langs alle kieren en geulen die je er maar kunt vinden. Het is even acclimatiseren, maar je geraakt wel aan die bierlucht gewend. Zo heb je in de

DILEMMA • 8

Café The Backdoor Sint-Pietersnieuwstraat bijvoorbeeld The Q’s, het stamcafé van Filologica. Dit rustiek eetcafé zal de thuisbasis zijn waar Filo veel van haar evenementen zal huisvesten, van quizzen tot cocktailavonden.

Maar er zijn ook heel wat andere gezellige cafés waar je voor de iets zwaardere bieren terecht kunt. The Backdoor is er zo eentje.

Wil je een echte gezellige avond op café, dan kun je beter terecht in het centrum van de stad. (zie Caférub…burb).

Voor het echte feestgedruis zal je vaak plotseling in de Overpoort terecht komen. Een echte introductie behoeft deze feeststraat niet echt, en als je er toestuikt, wijst alles zichzelf wel uit. Er zijn danscafés genoeg, voor ieder wat wils, Le Blue voor de blonde poppemiekes en hemdjesboys De Decadance voor en alternatieve hip -hoppers of dubbers, of de Frontline aka ’t Steegske voor gabbers en stuikers (of is dit al gesloten?).

Filologica organiseert, zoals alle andere verenigingen, vaak feestjes. Kom zeker eens af naar de Filo’s en VGK’s Openingsfuif in de vooruit op 15 oktober. Er is een gratis vat, proffentap en over het algemeen zijn de fuiven in de concertzaal van de Vooruit altijd de beste.

En na het feesten komt studeren Voor de nieuwgekomen brossers: studeren doe je met lesnotities en een syllabus (een fancy academisch woordje voor cursus). Lesnotities kopieer je van dat gewil-

lige meisje waar je eens een diepe staar mee hebt uitgewisseld, maar een syllabus koop je het best in de boekenhandel om de hoek. Al doe je het enkel om een indrukwekkende boekenkast uit te bouwen of om je ouders met een dun laagje schone schijn te doen geloven dat je zeker niet al je tijd verdoet op het internet.

De meeste boeken en syllabi kun je vinden in de Story op de Sint-Kwintenberg.

Ach, het is een educatieve hemel. De wijsheid druipt er van de muren. Rekkenvol boeken fysica, recht, economie of filosofie en voornamelijk taal; stapels Nederlandse, Engelse en Franse romans. Maar daar blijft het niet bij, je vindt hier alles, gaande van wielergeschiedenisboeken (I shit you not) tot Maus van Art Spiegelman. Om het geheel wat efficiënt te doen verlopen, en er voor te zorgen dat je zeker geen boeken over het hoofd ziet, zijn er gelukkig de boekenbestellijsten (geen zorgen, de nodige uitleg volgt bij jouw inschrijving bij de Filo). En als je dan met de notie dat je alles hebt als circusapen met een stapel boeken balancerend tegen je buik in die slingerende rij staat aan te schuiven en je het zweet van je medestudenten denkt te proeven, dan kun je ter compensatie van die lijdensweg gelukkig genieten van de korting die je krijgt met een Filologica lidkaart. En alhoewel men mij zeker van sluikreclame mag betichten neemt dit niet weg dat stapels boeken veel geld kosten, want geld is een schaarse luxe voor studenten die niet Jean-Louis-Charles de Château Canardcustmainclaute III heten.

D

Focus Maar vanaf je voorbij dat dunne laagje schone schijn bent die UGent je wil doen geloven, dan besef je dat niet elke professor een gedrukt boek heeft, soms hebben ze zelfs geen cursus. Als ze die wel hebben, dan ben je het best af met naar een kopieercentrum te gaan. Vele proffen zullen hun cursus op voorhand laten drukken en inbinden bij Topcopy, waar de UGent duidelijk de hand mee heeft geschud. Het is een wandeltocht niet waard, je raast liever met je fiets langs de coupure om dan naar de Martelaarslaan (of de kleine ring van Gent) te gaan. Gelukkig is er rechtover een McDonalds om wat energie bij te tanken zodat je nog kan teruggaan.

Noteer dit adres maar in je agenda want Topcopy is de leverancier van vele nodige cursussen. Als je de Blandijn buitenkomt ga je rechts langs de Sint-Kwintensberg naar beneden, vervolgens steek je de brug over en fiets je de Coupure (links) af. De derde straat links sla je in (Bijlokehof) en normaal sta je nu aan de martelaarslaan.

Wuhuw!

Geen student kan zonder kopieer- en printcentrum, gelukkig ligt Copyland aan het Sint-Pietersplein dus kan je zelfs nog op het allerlaatste moment een sprintje inzetten om die ene zware taak alsnog op tijd in te dienen. Het grote voordeel ligt in het feit dat je hier korting krijgt met je Filologica-lidkaart wat al snel een verschil maakt.

Voor zij die nood hebben aan een gedisciplineerde omgeving waar de afleiding gering is en de computer veraf voorziet

De Therminal

de UGent verschillende locaties waar je kan studeren. Of dat effectief helpt hangt natuurlijk nog steeds van jezelf af, de verschillende spotted-pagina’s zijn daar een mooie illustratie van. Allereerst is er de bekende Boekentoren. Dit oude gebouw is misschien aan renovatie toe maar dat neemt niet weg dat de studeerzaal erg groot en rustig is. Bovendien is het ook heel dicht bij de Blandijn en zijn de tekeningen en teksten in de toiletten erg creatief; “Now I sit here and wonder, should I masturbate or shit the thunder?”. Je hebt het al door, het is een inspirerende omgeving. Studentenhuis De Therminal is een moderner alternatief. Er worden hier tijdens het jaar activiteiten georganiseerd door verschillende verenigingen en als de blok er eenmaal aankomt om je die leuke activiteiten te doen beklagen kan je je hier al studerend nestelen. De bovenste zaal is groot genoeg maar je hebt hier meestal minder ruimte dan in de boekentoren.

Het grote voordeel is dat De Therminal open is tot middernacht. Mijn persoonlijke favoriet en wellicht de grootste en rustigste plaats om de studeren is de Faculteitsbibliotheek Letteren en Wijsbegeerte of in zoals het in de studentikoze volksmond gebekt wordt; de Rozier. Het gebouw staat recht tegenover de boekentoren en is volgens de legende het doolhof waar de minotaur in opgesloten zat.

Of deze minotaur gewoon de dierlijke broer is van onze decaan, daar kan ik alleen maar over speculeren. Jaja, de Rozier is een ingewikkeld complex waar je gegarandeerd vijftien keer verloren loopt. Om de bib te bereiken ga je naar binnen (haha,

LOHIES WAJA) en neem je de deur rechts op de binnenplaats. Aan de niet zo Grieks uitziende pilaren ga je naar links, normaal zouden je ogen nu moeten gericht zijn op een gang met heel veel kasten. Echt superveel. Ga naar rechts en je ziet het vrolijke pijltje al waarop staat “Faculteitsbibliotheek Letteren en Wijsbegeerte”. Hoezee studeren! De bib heeft verschillende kamers waar je je kan verschansen met die cursus Historische Kritiek en het is nog steeds een bibliotheek dus ook de verschillende boeken die je moet lezen staan hier stof te verzamelen.

Onthoudt dat dit zeer gegeerde plaatsen zijn en dat iedere student examens heeft, dus zorg ervoor dat je op tijd op de voorgaande locaties bent zodanig dat je nog plaats hebt. Op vrijdag sluiten ze ook allemaal vroeger want de conciërges willen dan gaan feesten in de Overpoort.

De Kelder

Mijn vader noemde het ooit heel toepasselijk ‘een gortige stal’ en ’s mans woorden schieten niet tekort om de kelder te beschrijven. Maar het zal de meest liefdevolle gortige stal zijn die je ooit ziet want Filologica huist hier samen met de meeste andere Blandijnkringen. De kelder is heel makkelijk te bereiken door de trappen aan de hoofdingang naar beneden te gaan en de blauwe deur waar filologisch getier uit komt binnen te stappen. Wees gerust, we bijten niet hard. In de kelder schrijf je je in voor activiteiten, kom je studentencursussen halen of chill je gewoon even met lieve mensen die graag megalomane linten dragen. De Vlaamse Geschiedkundige Kring zijn een bende jolige geschiedkundigen die zich graag eens lazarus zuipen om de dag erna aan intellectuele debatten deel te nemen. Filologica en VGK kunnen gemakkelijk naast elkaar leven en de wederzijdse appreciatie voor elkaars capaciteit tot pseudo-intellectuele katerdiscussies heeft reeds voor een goede band gezorgd met die historische deugnieten.

Aja en een gezamenlijke superepische openingsfuif! De Klassieke Kring is de verzameling Blandijnse Seneca’s en Aristotelici.

Onze brothaz en sistaz die zich specialiseren in de Klassieke talen, moest je brein wat teveel swag hebben om dat af te leiden uit de vorige zin. De volgende vereniging op het lijstje in mijn brein is de KunstHistorische Kring (KHK) of de accumulatie van een stapeltje archeologen en kunsthis

DILEMMA • 9

D

Focus

torici. Naast het opgraven van oud huisvuil organiseren deze sloebers legendarische feestjes. Next up zijn de koningen van de Afrikaanse savanne en de heersers van het Oosten of minder dramatisch gezegd de Oosterse Afrikaanse Kring, voor studenten die zich gaarne feestelijk verdiepen in de Oosterse en Afrikaanse talen en culturen. De vrienden van de filosofie noemen zichzelf dan weer de Kring Moraal en Filosofie. Het zijn iets serieuzere jongens en meisjes in de zin dat ze studentikoziteit schuwen en zich liever met activiteiten zoals karaoke bezighouden. Goede karaokeavonden weliswaar, ik wist ervoor niet dat zoiets mogelijk was. Maar genoeg gezaag over karaoke, op naar de volgende kring die zich nestelt in de gangen van de Blandijn maar niet in de kelder want dat is niet zoals ze dat in Oost-Europa doen.

Neen, de kenners van het Russisch, liefhebbers van Siberische ijswinden en proevers van goulash klitten zich aaneen in de Rozier en een vereniging die bekend staat

ADVERTENTIE

DILEMMA • 10

als Slavia. Naar het schijnt zijn de vodkaavonden gestoord op een manier zoals enkel de Natasha’s op deze planeet ze kunnen organiseren.

Sint-Pietersstation “Wuk is nen treijn kèrl?” Geef nu toch toe eh Jefke; de tractor is een gedateerd transportmiddel en misschien wel goed om mest te verslepen, maar voor een snellere verplaatsing neem je dit academiejaar best de trein. Daarvoor is het Sint-Pietersstation natuurlijk de geschikte plaats (er is ook nog het station Dampoort maar dat is aan de andere kant van het centrum). Magische lange ijzeren constructies verplaatsen zich hier naar alle windrichtingen. Er staat naast het station ook een soort busstation (lees: veredelde bushalte) waar je bussen vindt naar het Gentse centrum en omstreken. Als je hier dus op een paard bent aangekomen, er is een beter en minder kakkend alternatief.

Ziezo, ik hoop dat ik je wat heb kunnen helpen op je tocht door de eeuwige jachtvelden van de Blandijnberg. Vergeet niet dat studentenverenigingen er zijn om je te helpen en niet enkel om zich te laven aan alcoholische vloeistoffen. Bij twijfels of vragen ben je gerust welkom om in de kelder je derrière neer te planten op een verdacht comfortabele zetel. Stel gerust ook vragen aan proffen of oudere studenten die er betrouwbaar uitzien. Als arrogante rechten- of economiestudenten commentaar geven op je richting en zeggen dat je geen geld zal verdienen later en nog allemaal zever waar mijn Blandijnsiaans bloed van gaat koken, onthoud dan dat het maar barbaren zijn en ze spelfouten maken waar peuters mee lachen nadat ze op het potje gekakt hebben. Whut? Inderdaad, een betere afsluiter dan verwarring en een referentie naar stront bestaat er niet. Toodaloo Mothafuckaaaaaahhh.

Jan Bogaert en Marcel Fransaert

D

Focus

Inleiding tot de algemene vakken Inleiding tot de voornaamste moderne literaturen

Professor Keunen heeft een aangename stem om naar te luisteren. Enkel daarvoor zou je al eens afzakken naar het UFO om zijn lessen mee te maken. Maar het blijft niet enkel bij z’n aangename stemgeluid, zijn lessen zijn ook echt interessant en hij geeft het vak op een aantrekkelijke manier. Hij durft namelijk al eens variatie te brengen in de horde literaire stromingen en auteurs die de revue passeren, door bijvoorbeeld filmfragmenten te laten zien die bij de les aansluiten. Het examen van professor Keunen is redelijk fair, maar je moet de stof uiteraard goed kennen. Een gouden tip bij het studeren is om de inhoudstafel van buiten te leren (ja echt). Je zal daardoor alle stromingen en auteurs beter chronologisch kunnen plaatsen en dat zal een grote hulp zijn bij de multiplechoicevragen waarbij je moet aanduiden welk boek/ auteur uit welke periode stamt. Professor Keunens lessen zijn dus niet enkel leuk om naar toe te gaan, je onthoudt alles ook sneller dan als je enkel de syllabus zou blokken.

Overzicht van de historische kritiek Inleiding tot de historische kritiek wordt nog door de decaan (professor Boone) gegeven, wat vrij uitzonderlijk is. De titel van het vak zegt je misschien vrij weinig, maar daar zal snel verandering in komen. In dit vak leer je kritisch omgaan met verschillende bronnen; je leert daarnaast niet enkel kritisch te kijken naar het verleden maar ook naar het heden. Verder krijg je ook vele interessante casussen die de leerstof illustreren. Het is ten zeerste aangeraden om naar de lessen te gaan, want met enkel het boek te leren kom je er niet. Je krijgt namelijk minstens een casusvraag op het examen, en er zijn veel casussen die niet in het boek staan maar die enkel in de lessen besproken worden. Naast die open casusvraag krijg je ook een algemene inzichtsvraag op het examen, waarbij je allerlei linken moet kunnen leggen tussen de leerstof.

Dit moet je ook kunnen bij de multiplechoicevragen, maar met wat logisch nadenken lukt dat wel. Dit vak staat te boek als een buisvak en ergens is dat het ook. De leerstof is echter wel enorm interessant en je zal na het examen blij zijn dat je dit vak gekregen hebt.

Historisch overzicht van de wijsbegeerte Dit vak wordt helaas op een onmogelijk tijdstip gegeven. Professor Braeckman (je hebt hem misschien al eens op tv gezien) is echter wel een man die op zo’n tijdstip nog aangenaam les kan geven. Hij legt vol passie de geschiedenis van de filosofie uit, gaande van de Romeinse en Griekse filosofen tot de meest moderne denkers. Het examen bestaat enkel uit multiplechoicevragen en je moet alleen het boek leren, de powerpoints van de lessen hoef je dus niet te kennen. Je hoeft dus eigenlijk niet naar de les te gaan, maar als je op voorhand weet dat je niks zal snappen van die filosofische gedachtekronkels, kun je toch maar beter gaan. De uitleg van professor Braeckman is heel verhelderend en zal ervoor zorgen dat je al die filosofen veel beter snapt.

Madelon Bakx ADVERTENTIE

DILEMMA • 11

NIEUWE LINGERIE COLLECTIE Specialiteit: lingerie in grotere maten.

MARIAKERKE EVERGEM DESTELBERGEN

Brugsesteenweg 528 Kwadeweg 84 Dendermondesteenweg 488

Tel. 09/226 25 49 Tel. 09/335 50 03 Tel. 09/228 30 98

Open van dinsdag tot zaterdag van 9.30 - 12.00 uur / 13.30 - 18.00 uur. Gesloten op zondag en maandag.

DILEMMA 12 Als jij er•beter uit ziet, ziet alles er beter uit.

www.vijgeblad.be

D

Focus

Het lot van Charlotte Wat na je studies?

Na vier jaar of langer op de Blandijn te hebben rondgezworven – of korter, zoals in mijn geval, maar dat is een heel ander verhaal – houdt het leven er niet mee op. Je kan, zoals de ex-reispreses naar Antwerpen (of all places) trekken om er een spionnenopleiding te krijgen (zijnde Diplomatie). Je kan, zoals wel vaker gebeurt met ex-Blandino’s, een lerarenopleiding volgen. Of je kan, zoals ondergetekende, een jaartje uitbollen, een thesis schrijven en ondertussen werken in een fitness om die droomreis naar de VS te betalen. Er zijn dus wel opties genoeg.

Als je Spaans studeert, kan je zoals velen voor jou naar Zuid-Amerika om daar rond te trekken en/of vrijwilligerswerk te doen. Als je Zweeds studeert, kan je (waarom niet?!) naar Lapland gaan om de Kerstman te bezoeken. Als je Frans studeert, kan je meertalig onderwijs geven in Canada. Als je Duits studeert, zal het wel minder sexy zijn – evenals met Nederlands. Hoewel ze in Suriname en Zuid-Afrika natuurlijk een variant van het Nederlands praten. Als je Engels studeert, ligt de wereld aan je voeten. Nog meer als je Chinees studeert, want iedereen weet dat China een nieuwe wereldmacht in wording is. Als je Afrikaanse talen- & culturen studeert, heb je niet minder dan een volledig continent te ontdekken. Als je Italiaans studeert, kan je elke dag een koffie drinken in een tankstation – en er na talloze columns een boek over schrijven.

En studeer je Latijn en/of Grieks… Euh, veel succes dan.

Het grote voordeel van talen te studeren, is dat je je doorgaans toch beter uit de slag kan trekken dan economisten – op talig vlak dan. De wereld ligt aan je voeten. De talen die je gekozen hebt, zijn waarschijnlijk talen die je doen dromen. Die je doen beseffen dat België eigenlijk een belachelijk klein land is en de rest van de wereld zoveel interessanter. De komende vier (of vijf of zes of …) jaar zul je tijd genoeg hebben om te dromen. Dromen die je erdoor zullen sleuren op moeilijke momenten, dromen die je de motivatie geven om die laatste duizend woorden van je masterproef te schrijven zodat je de Blandijn eindelijk vaarwel kan zeggen en de wijde wereld in kan trekken.

Maar genoeg gepraat over de (verre) toekomst. In deze Dilemma draait het om JOU, de pas begonnen student die dit boekje in handen gedrukt kreeg en toch niets beters te doen had. De overige studenten die vorig jaar al mijn kotavonturen

Caspar David Friedrich - Der Wanderer über dem Nebelmeer mee konden lezen, laat ik hier even buiten beschouwing; zij weten ondertussen al wat hen te wachten stond. Maar wat kan je dan precies verwachten? Veel feestjes en veel katers, niet noodzakelijk causaal verbonden. Niet zo veel ‘OMG waar ben ik aan begonnen?!’-momenten zoals in bepaalde andere richtingen – laten we daar eerlijk in zijn. Maar vooral zes Dilemma’s lang goede raad van tante Charlotte over

allerhande onderwerpen. Suggesties worden overigens ten zeerste geapprecieerd.

Tot slot nog een laatste woordje voor de definitief afgestudeerde doch nog steeds werkloze stiekemerds die een Dilemma hebben meegepikt: solliciteren zul je leren. Misschien zelfs in de laatste Dilemma van dit lustrumjaar.

Charlotte Vercruysse

DILEMMA • 13

Negenduust

DILEMMA • 14

D

De Caférub…burb

Negenduust

De bijeengeraapte avonturen van Herman Bachermans

Naar een eigen, net in leven geroepen traditie zal Dilemma elke maand zijn dikke West-Vlaming naar het café De Trollenkelder sturen om er uitgebreid hun Bier van de Maand te degusteren tot hij het er algeheel weer uitkotst, en daarvan een tekstuele getuigenis neerschrijft.

De Trollenkelder is een pittoresk bruin cafeetje dat gespecialiseerd is in het serveren van de beste Belgische bieren. Elke maand stellen zij een nieuw bier in de schijnwerpers, hun bier van de maand. Het is niet enkel een iconisch bier dat ze serveren, maar het is de studententip om een geniale caféavond te beleven, want je krijgt er twee voor de prijs van een.

Herman Bachermans: ’t Was aan de vooravond van de herfst die al in de fakking tweede week van september zijn regen over de vlasmarkt zeikte.

Twee dikke wijven met Lidlzakken waren aan het wachten op hun bus onder de luifel van de Bar des Amis, en het enige waar ik op hoopte was dat ze zich aan weerszijde van de bus zouden zetten, zodat die min of meer in evenwicht zou blijven gedurende hun rit. Sint-Jacobs bij avondregen was ook niet echt het zicht waar ik op had gehoopt, maar dra zou ik toch vervat zitten in de vochtige, Trollenkelderse schede met een licht verdwaasde twee-voor-een schot in mijn kloten. Gruut Amber was het ditmaal. En ondanks dat West-Vlaanderen duidelijk the beercapital van België is, kan Gent er met dit bier ook wel weg mee. De genialiteit van Gruut Amber zou liggen in het feit dat het niet met hop is gebrouwen, maar met een selectie van vier mouten en de Gentse Gruut kruidencombinatie. Een combinatie die zo onuitgesproken is als uw moeders G-spot (ja, dit is zo’n tekst, n.v.d.r). Maar al dat gezever kan mij eigenlijk geen moer schelen. Sorry, Jan en Marcel, maar dit zal geen bierrecensie worden, want ik weet evenveel van bier als ik weet van die eczeem die ik heb onder mijn rechteroorlel. Die shit zit daar nu al zeker een jaar.

zal kunnen geven, om mijn tweede flesje te vragen. Aan de toog stonden twee brede Amerikaners, een Hollandse blondine en een lelijke Duitser, en hoe hard dit ook op een cafémop zou lijken, het is er geen... of wel? Neen, maar toch kwam deze WestVlaming naast hen staan. Ik deed het eigenlijk voor die Hollandse, want aan de nasale kutstemmen van die Amerikaners en dat geschush van die Duitsers, had ik echt geen behoefte, noch aan dat verdomde Hollandse accent, maar haar borsten maakten het geheel wat dragelijker. Door een discussie tussen die twee Amerikaners en die mof, leek er wel een verbale tweede wereldoorlog te ontstaan. Die Hollandse griet was natuurlijk neutraal, en als ik haar niet eerst op mijn piet draaide, zou ze elk moment door die fuckers langs beide kanten kunnen worden binnengevallen. Mij aan hun gesprek toevoegen bleek makkelijker dan alles, want ook zij dachten dat er op mijn voorhoofd ‘bierexpert’ staat. Die gasten wisten duidelijk niet waar ze waren terecht gekomen en ik

stelde voor dat ze het best Bush moesten zouden drinken (het zwaarste Belgische bier, n.v.d.r.) waarop een van die Amerikaners allemaal Conservative-propaganda via zijn pijpmuil begon te jizzen. Uit zijn portefeuille haalde hij enkele foto’s van Afghanistan naar boven. Hij zat als hersenloos kogelvoer in de U.S. Marines en was net terug van een of andere missie in Afghanistan. Wellicht had hij besloten om met zijn soldij zijn trauma’s weg te drinken. Ik had zin om te kotsen op zijn foto’s, maar zijn maat was een rugby… alea, American Footballspeler, en als het ooit tot een gevecht zou komen, zou die me faliekant van ’t straat tackelen. Geen van beide Amerikanen had de toegang tot die Hollandse verworven. Die lelijke Adolf met wie ik voorlopig zeker geen gesprek wou hebben, had dat recht wel bekomen, want hij zat al zeker tien minuten heelsan aan haar perfect gevormde kont te prutsen. Even dacht ik dat hij een gaatje in haar jeans aan het krabben was om haar subtiel te kunnen vingeren in het bijzijn

Ik zat in de kelder van de Trollenkelder te wachten tot er zich een verhaal voordeed waarover ik kon schrijven, maar er leek niks te gebeuren. Dus liet ik dat laatste scheutje Gruut naar binnen glijden en ging naar boven aan de barman, die ik tegen de volgende Dilemma wel een naam

DILEMMA • 15

D

Negenduust van iedereen. Toen hij zag dat ik even hard op zijn wijf aan het geilen was, bracht hij met een verwaande blik zijn vingers netjes om haar middel. Stomme Adolf.

Die Hollandse griet bleek een fotomodel te zijn, en (oh well, how convenient) haar Duitse kompaan een fotograaf. Ze hadden al de hele wereld rondgetrokken om allerlei exotische foto’s te trekken. Ze was duidelijk zo’n nymfomane die haar weg naar boven al neukend had bereikt, maar daarentegen had ze haar looks zeker niet op een manipulatieve manier verkregen.

Hoe langer ik in de straal van haar parfum stond, hoe harder mijn lul tegen mijn riem begon te duwen, en ik wist dat ik haar moest doen. Die twee moderne kruisvaarders waren al na hun tweede Bushbier naar buiten gelopen om te kotsen. Dus nu moest ik enkel nog die gelederhoosde patattenzak zien buiten te krijgen, maar op een manier dat zij niet meeging en ik toch zeker tien minuten alleen kreeg met haar.

Ik schatte tien minuten voldoende, de klus zou ik wellicht al op vijf minuten geklaard krijgen. De overige vijf was in het slechtste scenario. Adolf was duidelijk wat meer bier gewend en leek niet met bier neer te krijgen. Maar zijn wuvtjen was alsmaar

DILEMMA • 16

meer dronken en hitsig aan het worden, dus ik moest hem nu zien weg te krijgen.

Ik nam hem even terzijde en fluisterde in pfafferig Duits dat er in de frituur om de hoek Wurst mit Sauerkraut te verkrijgen was. Ik geef toe, ik was radeloos, maar blijkbaar was hij al zodanig lang niet meer thuis geweest dat ik stiekem zijn soft-spot had geraakt. Ik wou er opzettelijk niet bij vermelden dat er een Jood achter het fornuis stond. Die Jood was nochtans een chille kerel, maar ik achtte de kans dat Adolf hem in de oven zou steken iets te klein. Adolfs motoriek was al te veel aangetast om over die glazen uitstalbalie te geraken.

Hij raasde met zijn dikke pens naar buiten en eindelijk was ik met die übergeile blonde deerne alleen. Ze staarde me een minuutlang in de ogen, en ik wist dat she wanted the D, dus stond ik op. Ze keek me raar aan. Ik greep haar bij de hand, smeet wat geld naar de barman, en geleidde haar naar buiten waar we die twee Amerikaners op de grond zagen liggen, doorweekt.

De rugbyspeler lag er bewusteloos met een plas kots, en die soldaat was stilletjes aan het huilen. Ik begeleidde haar over de Vlasmarkt naar de Charlatan en kan enkel

zeggen dat ze daar zo’n half uur geschuurd heeft tegen mijn lul, wiens lading nodig moest ontlast worden. Ik wou net mijn vingers in haar jeans laten glijden, tot die klootzak Adolf plotseling kwam binnengerold. Hij had de hele Vlasmarkt afgezocht, en was zeiknat. Hij duwde haar van mij af en begon haar in dat gortig Duits uit te kafferen. Het kon haar geen fuck schelen, haar ogen waren gefixeerd op mij. Die madderfakker ging die seksuele escalatie niet van me afnemen. Dus haalde ik die verroeste breinaald, die ik om geen nader benoemde reden altijd bij had, uit mijn binnenzak, en stak die, punt eerst, in zijn poepenolletje, waarop Mia, of hoe heette ze ook alweer, me in bewondering voor die heroïsche daad spontaan begon te pijpen. ’t Is jammer dat ik al slechts na amper drie minuten klaarkwam, maar ja what can I say. Alcohol, it fuels the desire, but kills the performance. Ik stak mijn lul terug in mijn broek, smeet haar een zakdoekje toe, en ging met voldane blik naar buiten.

En hé, moest je zien, daar liepen die twee dikke wijven met Lidlzakken weer, maar nu blijkt, was een van hen een man.

Herman Bachermans

D

Filo logica

Presidiumvoorstelling Filologica 2013-2014

Filologica is de studentenvereniging die zich engageert voor alle studenten Taal- en Letterkunde. Met hen kan je de meest hilarisch-dronken nachten meemaken en bovendien ook cultureel verantwoorde avonden met filosofische gesprekken tot middernacht. Om je wat meer vertrouwd te laten geraken met Filologica, etaleren we hier kort de bekleders van de presidiumfuncties.

Preses Madelon Bakx (21)

De mama van Filologica, de rots in de branding en onze verlichte despoot. De preses leidt het presidium en zorgt ervoor dat alles gaat zoals het moet gaan.

- Richting: Master Nederlands/Engels - Woonplaats: Gent/Brugge - Forumnaam: Madie L’Etat, c’est toi?

Ik ben in staat de staat te zijn.

Wie is je favoriete Hollandse celebrity?

Barbie Is God dood?

Nietzsche wel alleszins. Ik wil maar zeggen, een cirkel is altijd rond en het is maar de vraag of we wel degelijk bestaan. Zijn wij niet gewoon imaginaties van ons eigen brein? Misschien leven we wel in de Matrix.

Wat is je favoriete vakantiebestemming?

Sneeuw. Sneeuw, er moet sneeuw zijn! En mijn skilatten!

Vice Saar Himpe (22)

De rechterhand van de preses en degene bij wie het presidium aanklopt voor de nodige hulp. Het presidiale manusje-van-alles, if you will.

- Richting: Master Engels - Spaans - Dialect: Tielts - Forumnaam: Skippy Een aflevering Miami Vice of toch een aflevering van Bumba?

Toegegeven, ik heb beide programma's nog nooit bekeken, maar iets zegt mij dat het tweede volledig mijn ding is (maar niet heus).

Wat is je specialiteit?

Hmm, waar te beginnen? Laat mij het dan gewoon maar houden bij mijn eigen versie van Chili con carne.

Welke plek in Gent draag jij in het hart?

De Trabla (trappen van de Blandijn) heeft toch wel een plekje in mijn hart veroverd. Na drie jaar aan den Blandijn heb ik toch wel een heleboel zalige herinneringen overgehouden aan momenten beleefd op deze bijzondere trappen.

DILEMMA • 17

D

Filologica

Secretaris Matthias Van de Velde (21)

Meneer van Leemhuyzen heeft er niets aan, deze punctuele doch beestachtige jongeheer tekent de vergaderingen op en houdt zich bezig met administratieve zaken waar de gemiddelde YOLO’er hoofdpijn van krijgt.

- Richting: Master Engelse Taalkunde - Dialect: Deinzes - Forumnaam: RCMatthias Dali-snor of handlebarstash?

Op een zonnige ochtend in het idyllische Elysium in de blauwe rust van een kabbelend beekje verkies ik de Dali-snor. Voor een formeel diner waarbij tuxedo-dracht verplicht is opteer ik dan weer voor een handlebarstash.

P-r-o-c-r-a-s-t-i-n-a-t-i-o-n, u bekend?

Neen, helemaal niet.

Eclairs of chocoladebollen?

Hangt af van in welke soep deze zich bevinden. Bij aspergesoep verkies ik toch duidelijk de eclairs.

Wat is je grote zwakte?

Van geboortepijn tot nu mijn eenzaamheid die ik deel met duizenden nu ik weet wat ik weet: dat de mens een naald is zoekend naar een ader zoekend naar de kiespijn van zijn ver verleden. Junkieverdriet, bass-toon van deze tijd waar de verschopte verschaalt in een dode hoek van het denkperspectief, in de paranoia van de kleine penis en de schizofrenie van schaamte.

Penning Joachim Schol (21)

Onze Arnold Rothstein, of the dollaman van het gezelschap. Geld beheren en erop toezien dat elke filoloog braaf betaalt behoren tot de dagelijkse taken van deze heer.

- Richting: Derde Bachelor : Nederlands – Engels - Dialect: Heverlee - Forumnaam: Schol Money in the bank, G? Naar mijn ongelooflijk grote voorbeeld Rothstein, zit ook mijn echte rijkdom in the Brain (Rothsteins bijnaam, voor de onwetenden). Ik ben echter ook gewoon echt stinkend rijk.

Of met de woorden van die andere held 50 cent: ‘Money goes into my piggy bank’.

Of voor de nog echtere hiphopfans onder ons met de woorden van Large Professor: ‘I don’t give a fuck, I got money in the bank.’ Of misschien ben ik wel de gemiddelde student, die al blij is dat hij op het einde van de maand nog goedkope sandwichen kan eten? ‘Make an educated guess’, zoals John Malkovich zou zeggen.

Natalie Portman of Emma Watson?

Is dit een vraag, of eerder een absurd dilemma (hehe) zoals ‘als je moest kiezen, zou je dan liever op het strand in de zon bevredigd worden terwijl je een boek leest, of zou je liever de pest krijgen’? Natalie Portman, any day of the week.

Heb je even de tijd om te praten over Jezus?

Niet nu, Maria, ik heb hoofdpijn.

DILEMMA • 18

D

Filo logica

Bachelor Laurien Vereecken (18)

De toffe tante van het presidium, verantwoordelijk voor het begeleiden van eerstejaars. Zij zorgt ervoor dat de verse lading studenten niet hulpeloos de gangen van de Blandijn bewandelt. Maar vergis je niet, achter deze tante zit een strenge schachtentemmer.

- Richting: Tweede Bachelor Engels-Frans - Dialect: Moeses - Forumnaam: Sindel Ist Cara, trut?

Wat kan ik zeggen? Ja, omdat deze vraag herinneringen naar boven brengt van een vage avond met een verrassend lekker einde en mijn appreciatie voor Cara toen omhoog is geschoten. Nee, omdat ik mezelf veel te veel krediet geef op vlak van drinken en ik dus eerder naar de ‘vlugge korten’ grijp dan naar bier. ’t Is ook gewoon lekkerder.

En er gaat niks boven zout, tequila en een limoentje geserveerd op de plaatselijke hottie zijn keiharde buikspieren. Cara, however, wordt niet naar waarde geschat. Voor vijf euro of zo kan je je echt schijtemijter zuipen in liters Carabier – ideaal voor festivals (om te drinken of te gooien) en lange, eenzame nachten met bleitfilms zoals Bambi.

Het meest epische gevoel ter wereld?

Het gevoel van: “Dayumm, ’t is mij gelukt!” Dat kan gaan van vijf kilometer lopen zonder dood te vallen tot toch eindelijk een boek schrijven tot slagen voor je examens. Jaja, mijn liefste eerstejaars, het is een gevoel dat echt de moeite waard is. Of je nu regelmatig leert en er meteen goed door bent, of je feest je kapot en studeert de sterren van de hemel in augustus, voor mij is het eender. Maar doe je best. En als je het even niet ziet zitten kan je altijd bij je peter/meter of bij mij terecht voor een babbeltje. En dat meen ik echt waar, mijn deur staat altijd open! (Score, een verantwoordelijke indruk gemaakt én sluikreclame voor de peter-en-meteravond erin verwerkt.)

Wat is je grote zwakte?

Zeker en vast eten en Dimitri Verhulst. Met een van beide krijg je mij echt plat – je wil niet eens weten wat de combinatie dan teweegbrengt. (Dit zijn natuurlijk mijn ‘positieve’ zwaktes. Ik bedoel, Superman zou ook iets antwoorden als “Lois Lane verkleed als Superwoman” en niet ”kryponiet”.)

Boekenpreses

Deze deernes bezorgen jullie het nodige studiemateriaal dankzij een uitgebreid assortiment aan studentencursussen. Wees er dus maar lief voor.

Kim Callewaert (21) - Richting: Engels-Spaans - Dialect: Heuvellands - Forumnaam: Kirby

Historici en hun métier of De rivier van Herakleitos?

De rivier van Herakleitos omdat ik die toch vlotter geschreven vond. Het is natuurlijk wel een dik boek, maar je geraakt er makkelijker door dan Historici en hun métier. (Be warned, eerstejaars) Favoriete boek?

The Fault in Our Stars van John Green.

Eclairs of chocoladebollen?

Why not both?

DILEMMA • 19

D

Filologica

Boekenpreses Lana Crois (20) - Richting: 3de Bachlor Nederlands – Engels - Dialect: Algemeen Nederlands met een licht West-Vlaamse tongval - Forumnaam: Lana Maak jij nog een kruisteken voor het slapengaan?

Neen, eigenlijk niet, nooit gedaan ook. Ik ben niet gelovig, noch bijgelovig. Dat brengt ongeluk, zegt men.

Foutste nummer dat je toch stiekem met gretigheid beluistert?

Dat moet toch wel ‘Thunder’ van The Opposites zijn. In de tijd van ‘Broodje Bakpao’ was ik al fan maar ‘Thunder’ is toch wel écht een extreem geniaal nummer. Met een paar duizend man om me heen en het licht uit, ben ik echt wel klaar om te gaan!

Waarvoor mag men je ’s nachts wakker maken?

Kaas, jacuzzi’s en Anthony Kiedis (mag ook gecombineerd worden)

ADVERTENTIE

DILEMMA • 20

D

Filo logica

Cultuurpreses

Verantwoordelijk Culturele shizzle tegen een schappelijke prijs?

Joat ze.

Guinevere De Raymaeker (22) - Richting: 2e Bach Engels/Spaans - Dialect: Zoarlings (en een beetje Giesbaargs.)

- Forumnaam: Gwenhwyfar

In welke tijd was je liever geboren?

Moet dit een echt tijdperk zijn, anders had ik heel graag in Westeros terechtgekomen. Zo nen Stark of nen Lannister, da heeft ons Guinevere wel eens geiren.

Wat is je favoriete cd?

Dat is niet moeilijk. Hands down, RKTKN #1 van het Gents geweld Raketkanon. Heerlijk gewoon. Zoek gewoon eens de track Judith op and be amazed.

Wat is het beste advies dat je eerstejaars kan geven?

Wees niet bang om die vreemde roodharige aan te spreken of dat meisje op zoek naar rimpelcrème. Wie weet zijn jullie op het einde van het jaar wel onafscheidelijk.

Cultuurpreses Astrid Leuridan (19) - Richting: Tweede Bachelor: Frans-Italiaans - Dialect: Aalters - Forumnaam: grasparkiet Favoriete jazzmuzikant?

Moeilijke vraag, maar mijn persoonlijke favorieten moeten toch Oscar Peterson en Louis Armstrong zijn. Tegenwoordig ben ik ook wel een grote fan van Avishai Cohen.

Wat is je grote zwakte?

Geen twijfel mogelijk, jongens die goed kunnen basketten zijn mijn grootste zwakte!

Wat is het meest beluisterde nummer op je muziekspeler?

‘Catgroove’ van Parov Stelar.

DILEMMA • 21

D

Filologica

Externe PR

De externe pr’s vertroetelen de sponsors van het Filologicalandschap, They be gettin’ the dough.

Joke De Vos (20)

- Richting: Engels - Spaans - Dialect: Waaslands of nog nauwkeuriger Snoas.

- Forumnaam: Jo_dv. Ik was jong en onschuldig en zonder inspiratie.

Tien miljoen euro of een grote gewapende bever waar je op kan rijden?

Men moet telken male opnieuw kiezen voor de gewapende bever, zeker als men er op kan rijden. Awesomeness always prevails.

Wat is je favoriete vakantiebestemming?

The bonny bonny banks of loch lomond...

Romantiek of realisme?

Romantiek en escapisme en dichters die ten minste nog konden beschrijven waar een door opeaten geïnspireerde trip je naartoe bracht!

Externe PR Lisa Vandenbossche (21) - Richting: Master Nederlands-Engels - Dialect: Kuurns - Forumnaam: Rosered.

Favoriete film?

Jeux d'Enfants. Zonder twijfel.

Bier of wijn?

Tegen een goed wijntje zeg ik nooit nee.

Als een blauwe neushoorn zou vechten met een gele doch vrij grote eenhoorn omdat de eenhoorn heeft ingebroken in de bungalow van de neushoorn om zijn frigo te stelen, wie zou dan winnen?

De rode elandantilope, die afwacht tot beide dieren elkaar afgemaakt hebben en dan de frigo steelt.

DILEMMA • 22

D

Filo logica

Feestpreses

Nog zo een ambigue functieomschrijving. Iemand met literaire ambities maar een gebrek aan inspiratie zou er deze alliteratie van maken: de feestjes’ feesten fabriceren een fantastisch feestgevoel. Alstublieft.

Chanel Baert (21)

- Richting: derde bachelor Engels - Nederlands - Dialect: Brugs - Forumnaam: Porcelaintramp Je favoriete parfum? (huehuehue) Nice try, maar ik draag Tommy Girl.

Woar es da fiestje?

3 oktober in de Q's en 15 oktober in de Vooruit, woopwoop!

Wat is je grote zwakte?

"Ej Chanel, gaan we geen flesje Spitbull zetten?"

Feestpreses Karen Cruyt (20) - Richting: (vooral) derde bachelor Nederlands-Engels - Dialect: Harelbeeks én Kortrijks - Forumnaam: VodKaren

Stad of boerendorp?

Harelbeke, wereldstad!

Wat is je meest memorabele feestervaring?

In Manchester ging ik met een vriendin naar een club, maar in Engeland gaat alles rond drie uur dicht. In plaats van gewoon de lichten aan te leggen en ons buiten te jagen, speelden ze eerst nog Don't Look Back In Anger van Oasis, wat resulteerde in een hele club mensen die meekweelden en elkaar knuffelden. Blame it on the cheap jägerbombs.

Waarvoor mag men je ’s nachts wakker maken?

Een écht goeie hamburger. Eentje met lam, rucola en een goeie plak geitenkaas bijvoorbeeld. Of een Whopper. Nom nom nom.

Interne PR

Grafisch talent in de sporen van Raphael, Monet en Banksy. Bewonder hun creaties in de gangen van de Blandijn en kom zo te weten welke activiteiten Filologica organiseert.

Pragmatische kunst zou ik zeggen.

Lisa Deelen (19)

- Richting: Taal- en Letterkunde: Nederlands- Engels - Dialect: Opwijks - Forumnaam: neleedasil Favoriete kunstwerk?

Vincent van Gogh - Sterrennacht Zon of sneeuw?

Sneeuw. Bij zon wordt mijn vampiergehalte veel te hoog.

Wat is het beste boek dat je ooit gelezen hebt?

Catcher in the Rye - J.D. Salinger

DILEMMA • 23

D

Filologica

Interne PR Charlotte Van Acker (20) - Richting: Master in Taal-en Letterkunde: 1 taal, Duits - Dialect: Izegems - Forumnaam: Charlie Favoriete grafische kunstenaar?

Jack Crossing Romantiek of Realisme?

Realisme Is God dood?

Ja. Er is geen God die ons een essentie gegeven heeft. De mens bepaalt zelf zijn vrijheid. Deze vrijheid en openheid, dit ‘niet-bepaald-zijn’, is ook wel een loden last. We dragen totale verantwoordelijkheid voor ons eigen bestaan. ‘Zo ben ik nu eenmaal (gemaakt)’ kan nu God dood is, niet meer als excuus voor je eigen daden gebruikt worden.

Reispreses Lynn Dessomviele (20)

De organisator van de verschillende reizen die Filologica elk jaar voorziet, die zijn zodanig episch dat je moet meegaan om de grandeur ervan te beseffen.

- Richting: Engels - Nederlands - Dialect: Gents - Forumnaam: Linn Favoriete reisbestemming?

Op mijn reisverlanglijstje staat Antarctica bovenaan. Ik heb geen plaats die ik keer op keer opnieuw zou bezoeken. Elk jaar iets anders doen is meer mijn ding, hoe verder hoe liever. Reishoogtepunten tot nu toe waren Canada en Myanmar.

Zon of sneeuw?

Sneeuw (en latten).

Foutste nummer dat je toch stiekem met gretigheid beluistert?

‘Dragostea Din Tei’ van O-Zone. Best song ever.

ADVERTENTIE

DILEMMA • 24

D

Filo logica

Scriptor

Wij maken Dilemma. Een uitgebreidere omschrijving gaat als volgt: wij toveren niet enkel woorden uit onze pen maar slingeren literaire gedachten tegen uw hoofd terwijl we een stoofpotje ineenflansen. We zijn eveneens ongelooflijk knap en bescheiden.

Jan Bogaert (19)

- Richting: Bachelor 2 – 3 Engels - Nederlands - Dialect: Gents Tussentaaltje - Forumnaam: Jan Cremer Streef je met je coupe James Dean na of veeleer Chewbacca’s oma?

Interessante vraag, Marcel! Mijn kapsel, dat overigens fokking awesome is, heeft niet echt en streefdoel. ’t Is meer het gevolg van iets dat zich na verloop van tijd naar mijn hoofd heeft gevormd. Een beetje zoals een huisdier dat ik permanent bij heb en waaraan ik erg gehecht ben geraakt. Nu ja, de oorzaak van mijn coupe ligt bij mijn bijna bovenmenselijk briljante cunnilingusskills en je moeder die, euh, nogal veel vocht afscheidt.

P-r-o-c-r-a-s-t-i-n-a-t-i-o-n, u bekend?

Deze editie van Dilemma op één week tijd in elkaar flansen. Decide for yourself.

Is God dood?

Zulke vragen kwetsen. Hij is misschien niet altijd even zichtbaar, maar dood dat is hij zeker niet. ’t Is niet dat hij elke dag op zijn gat zit, maar af en toe een rustdagje mag toch? Ik wil nu niet te veel opscheppen, maar het is niet altijd even makkelijk.

Scriptor Marcel Fransaert (19) - Richting: Engels - Nederlands - Dialect: Gentsch gast, Gentsch - Forumnaam: McMurc Hoe was je vakantie?

Wat een kutvraag, Jan. Echt zalig, eerst een maand gewerkt en daarna herexamens. Het was één en al feest. Alhoewel de Gentse Feesten wederom legendarisch waren.

Had je tien miljoen wat zou jij dan doen?

Een eiland kopen, daar dan een replica van Bilbo’s huis zetten, heel veel boeken kopen, een drank- en eetvoorraad aanleggen en mij dan tijdens het extreem chillen afvragen waar ik die tien miljoen in godsnaam gehaald heb. Aja en mij een levenslang abonnement aanschaffen op Brazzers.

Wat is je favoriete film?

Ik ben een filmliefhebber dus het antwoord op deze vraag is niet simpel. Maar The Thin Red Line van Terence Malick (naar het autobiografische boek van James Jones) vind ik een meesterwerk. De filosofische monologen zetten je aan het denken, de soundtrack van Legend Hans Zimmer is bedwelmend, de lange natuurshots zijn prachtig en de schrijnende weergave van WOII is een welkome afwisseling met de anders irritant patriottistische Amerikaanse oorlogsfilms.

DILEMMA • 25

D

Filologica

Sportpreses

Ook de sportieve types op de Blandijn komen bij Filologica aan hun trekken. De twee hieronder vermelde heren schuwen anabolen en leeg in de zetel hangen, via allerlei verschillende iniaties en toernooien halen ze ook jou daarvan weg.

David Ginsberg (19)

- Richting: Handelswetenschappen - Dialect: Gents!

- Forumnaam: Davidster Partyjew Spreek je andere talen dan het Gents, David?

Hoewel me dit volledig overbodig lijkt, Gent is nog steeds hĂŠt epicentrum van de wereld, kan ik toch nog een aardig mondje Frans en Engels. In een ver verleden sprak ik ook nog vloeiend Latijn, maar tegenwoordig is die kennis gereduceerd tot 'ad fundum'.

Welke cursus werd het meest gefluoriseerd dit jaar?

Zonder twijfel het handboek voor het theoretisch rijexamen!

Eclairs of chocoladebollen?

Eclairs! Al lukt het me zelden om hem fatsoenlijk op te eten... (Tip: eclairs doppen in Amaretto is echt een aanrader!)

Sportpreses Timo Verhulst (18) - Richting: Tweede Bachelor Engels-Frans - Woonplaats: Roeselare - Forumnaam: Timo Favoriete non-sportactiviteit?

In juiste volgorde: drinken/fuiven/cantussen, eten en slapen, obviously. De ochtend erna daarentegen, daar zwijg ik over.

Wat is het beste advies dat je eerstejaars kan geven?

Luister in geen enkel geval naar mijn advies als het op studeren aankomt. I know nothing.

Favoriete film?

The first rule of ***** **** is: you do not talk about ***** ****.

DILEMMA • 26

D

Filo logica

T.A.P.

Of de Taalgerichte ActiviteitenPreses, De T.A.P. staat in voor het organiseren van taal-, taalgroep- of cultuurspecifieke activiteiten. En dus niet het tappen van bier zoals je eerst zou denken. Alhoewel ze dat ook goed kunnen.

Charlotte Binnemans (19)

- Richting: 2e Bachelor Engels-Spaans - Dialect: Bevers met een lichte inmenging van mijn Geelse roots - Forumnaam: CharlotteB Dacht jij ook eerst dat TAP iets met bier te maken had?

Stiekem toch wel. Net zoals vrijwel elke student legde mijn brein meteen de link naar pintjes pintjes dansen dansen. Jammer genoeg lust ik helemaal geen bier (working on it!) dus ben ik toch blij dat ik meer te doen krijg dan enkel de mensen hiervan te voorzien.

Natuurlijk hoort het er wel bij elke keer weer uit te leggen dat Filologica geen aparte functie heeft voor iemand die zijn dagen vult met pintjes te tappen, maar dat went wel.

En uiteraard tappen we met evenveel plezier de beste pintjes voor jullie!

Eclairs of chocoladebollen?

Zonder twijfel eclairs, omnomnom. Nadat ik er eens veel te veel had gegeten had ik gezworen nooit meer een éclairtje, of sjoeke, aan te raken, maar ik zou mezelf niet zijn als ik dat ook daadwerkelijk zou menen. Wees eerlijk: wie kan dat nu weerstaan? Zeker die met extra hagelslag bovenop de chocolade, hmmmm. Oh oh oh of die met witte chocolade bovenaan in plaats van donkere. Ja, ik weet al wat morgenvroeg mijn ontbijt zal zijn.

Beste boek?

Ik ga toch gaan voor Wuthering Heights hierbij. Ik had eerst de film gezien en heb me daarna meteen het boek aangeschaft. You think your love life sucks? Think again. Onmogelijke liefde, wraak, arrogantie, dood en de nodige portie drama, alles wat ervoor zorgde dat ik het boek al zes of zeven keer gelezen heb. Het beste eraan vind ik dat het een verhaal is dat in de 19e eeuw geschreven is maar waar je nu nog net zo goed aan kan relateren. Hoewel het niet aan te raden is nu een relatie te beginnen met je geadopteerde broer, blijkbaar is zoiets illegaal. Ondanks dat je Catherine soms een mep zou willen geven, en je van medelijden naar haat naar weer medelijden gaat voor Heathcliff, zeker een aanrader!

T.A.P. Lucas Rabaey (19) - Richting: Engels – Spaans - Dialect: Gents - Forumnaam: Lucas Speel jij nog met badeendjes als je je wast?

Kwik, Kwek en Kwak (Origineel, I know) staan zich al jaren te vervelen naast mijn badkuip (note to self: het wordt tijd dat ik me nog eens was).

Als je God één vraag mocht stellen, wat zou dat dan zijn?

Had je tien miljoen wat zou jij dan doen?

Wie ben je eeuwig dankbaar?

Het genie dat de dinokoeken heeft uitgevonden, de Power Rangers omdat ze de wereld al zoveel keer gered hebben en de dino’s zelf, omdat dinokoeken anders niet zouden bestaan.

DILEMMA • 27

D

Filologica

Filologica mag dan wel veel gemeen hebben met die toffe nonkel waar je op familiefeesten onnozel mee doet, op vlak van internetkennis staan we net iets verder.

Er bestaat namelijk zoiets als een heuse Filologica-website. Als je dit intypt in dat mooie balkje bovenaan: “http://fkserv. ugent.be/~filologica/”, dan zie je reeds het prachtige bordeaux dat als een fruitige wijn je ogen prikkelt. Of gewoon duidelijk maakt dat je op de juiste website zit.

Hier vind je het voltallige presidium en een kleine introducerende tekst bij elk lid daarvan, de statuten, informatie over de activiteiten, foto’s enzovoort. Het oogt allemaal vrij simpel maar dient vooral als hulpmiddel bij de andere epische daden van het Filologische koninkrijk.

Ook ons gigantisch toffe forum kan je hier vinden (ojoyeah zeg!). Op het forum worden allerlei intellectuele en veel min-

ADVERTENTIE

DILEMMA • 28

The Internetz

der intellectuele discussies gevoerd waar moeders al dan niet bij betrokken worden. Daarnaast is het forum een beetje zoals de Rozier, een soort doolhof met vele zijwegen en een je vrij constant gevoel van “Waar the fuck ben ik nu terechtgekomen?” geeft. Alle ongein terzijde kan je hier ook examenvragen vinden, vragen stellen aan het gehele Filologica-ledenbestand en heel belangrijk; zien wanneer de nieuwe Dilemma available is.

Als nu nog niet gebleken is dat Filologica meer kennis van het internet heeft dan de gemiddelde bejaarde, dan moet ik misschien melden dat de Dilemmasite nog niet op poten staat. Die is momenteel onder constructie, helaas, maar de trouwe dienaren en geestelijke vaders van dit blad zijn druk in de weer om deze webpagina naar een uitgebreider niveau te tillen maar dat is voor in de heel nabije toekomst. Dilemma-online zal steevast je

homepage op the interwebz worden. Om op de hoogte te blijven van al de allerlaatste nieuwtjes kun je alvast de facebookpagina ‘Dilemma’ liken, als wij je nog niet hebben uitgenodigd tenminste.

Nu we toch over facebook bezig zijn, is het een heuse tip aan alle eerstejaars om je te voegen bij de facebookgroep ‘Filologica’, en ‘Eerste Bachelors Filologica 13-14’. Daar zul je al de nodige updates vinden die je kunnen helpen op vlak van je studies, maar ook georganiseerde activiteiten.

Nu weet je al het nodige om op het internet met je virtuele surfboard de Filologische golven te bedwingen. Wat je met de rest van je internettijd doet wil ik niet weten, deugniet.

Marcel Fransaert

D Bachelorweekend Filo logica

Nu die drie eindeloos epische maanden die je nooit vergeten zal (of waar je je niets meer van herinnert), voorbij zijn, slaat het echte leven je met een boksbeugel recht in je gezicht. Die paar duizend man om je heen zijn verdwenen en alle tomaten die Gunther D deze zomer geplant had, zijn geplukt. Je hebt er net je eerste dag op de Blandijn opzitten en je overweegt misschien al te switchen naar een strippercarrière, maar geloof mij vrij: een cursus paaldansen is ziek duur. Dus kom gewoon mee op Filo’s Bachweekend! Ik hou er zelf niet van als mensen tegen mij zeggen wat ik ‘zeker gedaan moet hebben’ - Hallo, MAS, ik bepaal zelf wel wat ik gezien moet hebben – Maar dit wil je zeker niet missen. Hier worden vriendschappen voor het leven gesmeed (een bepaalde scriptor en penning zullen dit sterk beamen), ninja-skills worden gedemonstreerd en intieme geheimen gedeeld (blijkbaar is je ballen scheren iets waar je echt spijt van kan hebben).

Waar?

Dit jaar brengt het lichtend pad ons naar domein Vogelsberg in Balen. Dit luxueuze verblijf staat voor ons klaar vlak bij Mol in Antwerpen. Hier zullen we ons niet blind (hehe) staren op het feit dat dertig man in een kamer dezelfde aangename geur kan creëren als een rij Dixikotjes op de laatste festivaldag, evenmin als we zullen balen (hehe, nogmaals) van een gebrek aan poetskaboutertjes. Want let’s face it, het manvolk in het presidium is niet enkel extreem doenbaar, maar ze kunnen ons best helpen dweilen.

Wat? Wat we daar drie dagen zullen uitspoken is voor jou een even groot mysterie als chemische reactievergelijkingen voor mij. Je mag je verwachten aan alles. Wat ik je wel kan verklappen is dat we een kennismakingscantus houden. Laat je daar niet door afschrikken, wij zijn geen dopende kring. Het blijft best netjes. Als je niet wil drinken, maar toch bij je vereniging wil komen, zit je bij ons goed – net zoals de mensen die wel graag drinken en bij Filo willen komen.

Er is voor elk wat wils!

Inschrijven?

Het wordt episch, geweldig, fantastisch, even vreugdevol als dat moment dat je na een week feesten beseft dat je nog steeds geld genoeg hebt voor een warme maaltijd, en even lekker als Leonardo DiCaprio en Heath Ledger samengeteld. Inschrijven kun je doen in de kelder van de Blandijn. Een plek die je nu wellicht even onbekend in de oren klinkt als de Trabla. Maar dit alles zal wel je snel duidelijk worden, mijn lieve eerstejaartjes.

Ik zou nog pagina’s kunnen doorgaan over hoe zalig het wel was vorig jaar en over hoe zalig het dit jaar opnieuw zal zijn. Je kan maar één keert mee op Bachelorweekend, en dat is in het eerste jaar.

Spring dus het diepe in en wie weet heb je even veel geluk als ik had, en kun je tijdens de cantus van het voorrecht genieten om naast een halfnaakte jongen met niet onderontwikkelde buikspieren te mogen zitten. Het wordt hoe dan ook de moeite, en de thuisblijvers zullen spijt hebben bij het horen van alle leuke verhalen. Trust me on this one.

Laurien Vereecken - Bachelor FIlologica

DILEMMA • 29

D

Filologica

Peter-en meteravond

Eerlijke bekentenis: mijn eerste dagen aan de universiteit waren niet mijn leukste ooit. Alles komt zo snel op je af: zoveel nieuwe mensen (Bekeek dat meisje mij nu scheef? Zou mijn haar niet goed liggen?!), zoveel dikke boeken die gekocht – en geblokt – moeten worden, zoveel kleine gangetjes in één gebouw,… De allereerste Dilemma die ik in handen kreeg stond vol artikels met moeilijke woorden, vol vakken waar ik onmogelijk voor zou slagen en… ik was in paniek. Gelukkig maakte de mooiste gemeenplaats ter wereld zijn woorden waar en ‘kwam alles toch wel weer goed’.

Boeken: check. Vrienden: check. Awesome peter zonder wie ik dit nooit overleefd zou hebben: check.

Dit jaar is het aan mij om voor jullie dat laatste puntje waar te maken. Op dinsdag één oktober houdt Filologica haar wereldberoemde peter- en meteravond. Binnenkort zullen jullie bestookt worden met briefjes die jullie zullen vragen naar naam, studierichting en algemene interesses. Die kunnen jullie dan aan mij terugbezorgen, waarna ik die helemaal ga beMillionaireMatchmakeren. (Ja, ik geef mezelf echt helemaal de vrijheid om lelijke neologismen te maken en te gebruiken.) Deze peter of meter zal je, zowel op academisch als vriendschappelijk vlak, proberen helpen tot in het oneindige. Om te bewijzen dat ik niet zomaar wat aleatoir zit te zeveren, deel ik graag mijn verhaal met jullie.

Ik heb mij geweldig goed geamuseerd op mijn eigen PMA. Het was een superspannend moment toen we eindelijk de briefjes kregen met de naam van onze peter/meter op. Terwijl de showtune van Blind Date onverbiddelijk door mijn hoofd galmde, kon ik slechts één ding denken: please, please, please, laat het iemand leuk zijn! Ik kreeg

DILEMMA • 30

een jongensnaam die geen enkel belletje deed rinkelen en was stiekem een beetje jaloers op de vriendin die het kindje van de preses mocht zijn. Helaas (of misschien niet zo helaas) was desbetreffende jongen helemaal niet aanwezig. Joachim Schol, bachelor van vorig jaar, was dan maar zo lief om mij te adopteren, aangezien zijn kindje ook niet aanwezig was. Wat kan ik zeggen behalve dat ik geluk had? Ik heb zo veel aan Joachim gehad. Niet enkel op vlak van studeren, maar ook (en vooral) op persoonlijk vlak. Niet alleen vangt hij mij letterlijk op als ik van contentement in zijn armen spring, maar ook figuurlijk als ik het wat moeilijker heb. En het beste bewijs dat hij een inspiratie is geweest – amai, dat is hier echt mouwvegen eersteklas – is dat ik hier nu ook zit, als zijn

petekindje en zijn opvolgster.

Ook vrienden en vriendinnen zullen beamen dat een peter of meter hebben hun leven verrijkt heeft. Sleepovers, samen uitgaan, motiverende sms’jes tijdens de examens, celebratory tequila na de examens, trieste wel-daar-gaat-mijn-zomer wodka na de examens, samenvattingen, studietips, advies over liefjes (oh, ja, daar heb ik Joachim ook voor gebruikt) en een extra reden om naar veel Filo-activiteiten te gaan; allemaal voordelen van een peter of meter. Geef je dus zeker op en vind de studiematch van je leven, want je peter of meter is je trouwe vriend – een beetje zoals een hond, maar dan nog duusd beter.

Laurien Vereecken - Bachelor Filologica

D

Filo logica

Shakespeare Richard III Dit jaar speelt Filologica voor het eerst een toneelstuk van misschien wel de meest bekende toneelschrijver aller tijden. Richard III heeft zelf altijd minder belangstelling gekend, vergeleken met andere klassiekers zoals Hamlet, Romeo and Juliet, Othello en The Tempest, maar iedereen die het ooit zag, weet hoe onterecht dat is. ‘Lustrumwaardig’, met andere woorden!

In Richard III beschrijft Shakespeare het culminatiepunt van de Rozenoorlog tussen twee rivaliserende clans van de koninklijke familie Plantagenet. De verschrikkelijke burgeroorlog verscheurt het land in talloze fracties. De oude koning van het huis van Lancaster komt tot val en de nieuwe koning, Edward IV van het huis van York, wordt met de hulp van zijn twee broers en zijn aanhangers op de troon geholpen. Onder zijn bewind lijkt er een periode van relatieve vrede aan te breken.

genkampen en verminkte lichamen het wereldnieuws domineren, hoop ik met Richard III als scalpel de essentie van revolutie bloot te leggen en met het portret van de grootste baarlijke duivel uit de literatuur de maatschappij een spiegel voor te houden.

Bovendien wordt het een killer van een verhaal en een gigantisch leuke ervaring

voor wie nog nooit of al wel eens op de planken stond. Iedereen is welkom! En ik beloof plechtig koekjes te bakken voor al mijn acteurs. Kom dus zeker eens luisteren naar wat het allemaal inhoudt, neem vervolgens snel deel aan de auditieworkshopshizzle. Informeer je alvast bij mij, Guinevere, Astrid of Jan. Pieter De Pauw, regisseur

Vrede wordt echter niet gesmaakt door Edwards broer Richard, die in zijn eigen ogen met zijn misvormde lichaam een voorbestemde onruststoker is. Met die gedachte opent één van de bloederigste historische taferelen uit het oeuvre van Shakespeare. Richard besluit zijn broers tegen elkaar op te zetten en door middel van een slinkse combinatie van huwelijkspolitiek, dreigementen, chantage en executies zoveel mogelijk lords te overtuigen hem te steunen in een poging om zelf de macht te grijpen. Hij ontketent een meedogenloze strijd om de macht in Engeland, waarin niets of niemand – zelfs familie niet – wordt ontzien. Iedereen moet uit de weg geruimd worden zodat Richard koning kan worden; niemand van zijn tegenstanders blijft leven en enkel zijn geweten kan zich nog tegen hem keren.

Alles draait om Macht; Geld; Oorlog; Manipulatie; Revolutie. Niemand kan ontkennen dat de thema’s van Richard III vandaag niet relevant zijn. Nu revoluties en de gruwelijke beelden van vluchtelin

DILEMMA • 31

D

Filologica

Audities Filologica’s Lustrumtoneel Richard III – William Shakespeare

Grote liefdesverhalen, nog grotere complotten en BAM je bent dood! Een beetje zoals George R.R. Martin, maar toch nog wat anders.

Dat is Shakespeare, en het werd toch eens tijd dat Filologica Shakie onder haar vleugels zou nemen. Als we nu een welgemeende 'HELL YES!' van Sandro Jung krijgen, kunnen we rustig gaan slapen. Nu we het er over eens zijn dat Shakespeare eigenlijk wel heel cool was of nog steeds is, moet ik je er niet meer van overtuigen dat ons toneel, dat al aan zijn vijfjarig bestaan toe is (amai dat gaat snel!), ook wel meer dan de moeite waard zal zijn. Is dit nu het lustrum van het lustrumtoneel*?

Anyhow. Wou jij altijd wel al eens on-stage sterven met de woorden '“A horse, a horse, my kingdom for a horse!” (of ja, die zin in het Nederlands), dan moet je zeker niet twijfelen om je in te schrijven voor onze audities. Geen nood, mensen die het niet zo tof vinden om een dramatische dood te ondergaan kunnen ook gaan voor de 20-tal andere rollen die ons toneel te bieden heeft. De audities zelf gaan door op 1, 3 én 8 oktober, voldoende tijd dus om je mentaal voor te bereiden en je in te schrijven via cultuur@filologica.be.

We verwachten je telkens aan de Therminal in de Plenaire Vergaderzaal. Het is goed mogelijk dat je een paar keer verloren loopt in het doolhof dat de Therminal is, maar dat maakt het allemaal plezant. Oh ja, voor we het vergeten, je kan elke auditiedag je kunsten komen tonen vanaf 17u30 t.e.m. 23u.

Now get on your horses! *Het toneel werd vijf jaar geleden ingevoerd toen Filologica 5 jaar bestond, oftewel ons eerste lustrumjaar. Naast het toneel kan je ook dit jaar een tal van activiteiten verwachten die helemaal in het thema van ons tweede feestjaar staan.

Guinevere De Raymaeker

ADVERTENTIE

DILEMMA • 32

D

Filo logica

Activiteitenkalender

WANNEER? WAT? WAAR? Maandag 23/09 Openingsevent Blandijn Donderdag 26/09 Opwarmingsfeestje The Q’s Dinsdag 01/10 Peter- en meteravond The Q’s Audities lustrumtoneel Theminal – plenaire vergaderzaal Woensdag 02/10 Rondleiding Gent Trabla Redactievergadering: Dilemma II The Q’s Basketbal - gemengd GUSB Donderdag 03/10 Cocktailavond The Q’s Audities lustrumtoneel Therminal – plenaire vergaderzaal Maandag 7/10 Openingscantus Dinsdag Audities lustrumtoneel Therminal – plenaire vergaderzaal Vrijdag/zaterdag /zondag 12-14/10 Bachelorweekend (X marks the spot) Dinsdag 15/10 Openingsfuif Vooruit Woensdag 16/10 Minivoetbal - jongens GUSB Donderdag 17/10 Filmavond Dinsdag 22/10 Algemene Quiz The Q’s Woensdag 23/10 Kaas- en bieravond Therminal Minivoetbal - meisjes GUSB Maandag 28/10 IFT GUSB/RUSS Woensdag 30/10 Halloweenavond The Q’s Minivoetbal - gemengd GUSB Basketbal - gemengd GUSB ADVERTENTIE

DILEMMA • 33

D

Erasmici

In Limerick’s fair city…

Na een intense periode van Xtreme Limerick-joke Survival begon mijn Grote Avontuur aan de overkant van het Grote Kanaal (eigenlijk Kleine Zee, slechts een kwestie van perceptie). Hoewel het kluwen van de administratie op zijn minst gezegd Joyciaans ingewikkeld is, lukte het uiteindelijk toch om me doorheen het meeste te werken. Formulier A was netjes getekend door coördinator B en afgestempeld door Frankie van de receptie, het learning agreement bereikte dankzij Maurice de vergeelde postduif netjes zijn bestemming en na vijf onbeantwoorde emails naar een niet nader genoemde prof (prof. dr. Sloembreck voor het gemak) kreeg ik dan ook zijn toestemming om zijn vak door iets compleet anders te vervangen.

Ierland is het land waar men oprecht vraagt aan buitenlandse studenten (waaronder Belgen nota bene) om hen te tonen dat je ook zonder overdadig alcoholgebruik plezier kan maken, het land waar men zelf zijn sporten uitvindt waarvoor hun spelers zelf geen cent ontvangen, het land waar leprechauns je het einde van de regenboog tonen nadat je menige Guinness geleegd hebt.

Mijn schooltijd hier speelt zich af op the University of Limerick. Het is een immens grote, groene campus die ons van alle geneugten des levens voorziet: een bibliotheek, concertzaal, (een reusachtig) sportcomplex, winkels, pubs… En aangezien er in Limerick zelf niets te zien of te doen is, verspeel ik hier ook mijn andere tijd.

Limerick is de derde grootste stad van Ierland (lees: meer mensen dan koeien) en staat vooral bekend als een stad waar ze veel “een van de … grootste, beste of mooiste” dingen hebben. Helaas prijken ze zelf amper bovenaan de lijstjes. Op de toeristenbus langs oude muren, gemiddelde kerkjes en vooral laaghangende takken vertelde de gids ons over het heroïsche verzet tegen de ‘Dutch Vikings’. Wij waren even verbaasd als u. Blijkt dat er één groep Nederlandse Vikingen was die Limerick trachtte te bezetten terwijl de echte, bebaarde Scandinaviërs doorvoeren naar interessantere oorden. Volgens ons ging het simpelweg om brave Nederlandse huisvaders en koopmannen die op reis waren naar Ierland en daar zonder pardon bui-

DILEMMA • 34

ten gekegeld werden. Vervolgens hebben de Limerickers het verhaal wat aangedikt om te kunnen opscheppen tegen andere steden die wel te maken hadden met dreigende barbaren.

Ze zijn wel – zoals heel Éire – gepassioneerd door alles wat sport is. Om mijn eerste week hier af te sluiten ging ik dan ook in een typische, door sport bezeten pub mijn eerste hurlingwedstrijd kijken.

Hurling is een combinatie van voetbal, hockey, honkbal en rugby en de snelste sport op een grasveld waarin zowat alles is toegelaten. Het was de All Ireland Finals tussen Clare en Cork, twee teams uit dezelfde provincie Munster. Omgeven door vurige (hihi, gingers) supporters van zowel Clare als Cork en met een Guinness aan de lippen worstelde ik me gedurende de eerste helft door de spelregels van het (best wel eenvoudige – het zal de Guinness geweest zijn) spelletje.

De wedstrijd naderde zijn einde en werd

alsmaar spannender. Ons niet langer bevindend onder het juk van Hilde Crevits vlogen de decibels de pan uit. Speeksel en bier spetterde heen en weer, hoofden werden rood en scheldwoorden kaatsten in het rond. Op het laatste fluitsignaal werd er gelijkgemaakt en een tweede wedstrijd (penalty’s of extra tijd is voor continentale losers) dient zich aan. Na afloop vraagt een gedrongen Ier me in de Jack’s (als in wc) voor welk team ik supporterde. Een fout antwoord later bevind ik me ook onmiddellijk in mijn eerste pub brawl.

Meubilair werd gesmeten, dingen werden gezegd, mensen gekwetst… Ik wil het er liever niet meer over hebben.

En op die vrolijke noot rond ik af. Mijn excuses voor het belachelijke gebrek aan bruikbare informatie. Ik tracht tegen volgende keer wel iets nuttigs te beleven.

Cheers, lads!

Michiel Verplancke

D

Rawr!

Taal kunde

Tenzij je een natuurtalent bent, krijg je de titel van dit artikel niet deftig uitgesproken. Met echt stemgeluid bedoelen we dan, want in je hoofd klinkt alles alsof je nog Britser bent dan de Queen zelf. Ooit kreeg ondergetekende van een leerkracht de opmerking dat ze de [r] en de [R] door elkaar gebruikte en dat kon natuurlijk helemaal niet. Volgens de leerkracht in kwestie moet je namelijk consequent zijn in je r-gebruik. Tot dan toe was ondergetekende zich van geen kwaad bewust en wist ze zelfs niet dat ze de rollende r überhaupt kon uitspreken.

Met de r hebben nog wel mensen problemen. Niet-Engelstaligen die in het Engels een mooi klinkende /r/ willen uitspreken vallen al snel door de mand wanneer de /r/ te veel op een /w/ lijkt of te duidelijk wordt uitgesproken. Hoe de Engelsen het doen, blijft mij een raadsel. Ik kreeg van een vriend wel de tip om de r te zeggen terwijl je aan de w denkt (of was het nu omgekeerd?), maar dat leek moeilijker dan gedacht. Ook hebben Japanners het volgens het eeuwenoude cliché moeilijk met de r – niet dat we willen discrimineren.

Als student in Gent is het je vast al opgevallen dat echte Gentenaars ook een echte Gentse /r/ hebben. Eigenlijk is die r niet Gents, maar is het de Franse uvulaire (huig-) [R]. Gent was namelijk sterk verfranst een eeuw of twee geleden, en zo’n [R] hebben getuigde dan ook van klasse.

(Niet dat Gentenaars nog klasse nodig hebben, aangezien ze al in de beste stad ter wereld wonen. Just saying.) Later is die [R] dan ook doorgesijpeld naar de lagere klassen, waardoor Gent een [R]-eiland is in een alveolaire (rollende) [r]-zee. Ook in Nederland kwam de [R] vanaf de 18de eeuw opzetten, waarschijnlijk onder invloed van de Haagse hogere kringen die dus een sterke band hadden met de Franse hoven.

de variant van de /r/ is ontstaan: de Gooise /r/. Als het je niet lukt om de Engelse /r/ uit te spreken, niet getreurd: op YouTube zijn er genoeg filmpjes te vinden die het je stap voor stap leren.

De reden waarom Japanners vaak worden aangezien voor Japannels is best simpel: het Japans heeft maar één liquide consonant, die ergens het midden houdt tussen de Germaanse [r] en [l]. Waar wij dus twee klanken hebben voor dezelfde plaats, hebben zij er maar één. Dat verklaart waarom Japanners zo’n moeite hebben met het uitspreken en horen van onze liquide consonanten. Omgekeerd krijgen

we hetzelfde probleem: de Japanse [r] lijkt op onze [d] maar dan net iets anders en is (voor ons) de moeilijkste Japanse klank om uit te spreken.

Wanneer je dus nog eens sputtert bij het uitspreken van de achttiende letter van het alfabet, troost je dan met de gedachte dat je niet alleen bent. Het is nu eenmaal een rottige letter die bovendien veel te vaak voorkomt. Gelukkig zijn er nog vijfentwintig andere letters die je makkelijker kan uitspreken. Tenzij je West-Vlaamse roots hebt, dan.

Charlotte Vercruysse

Lawl*

De alveolaire [r] is namelijk typisch Germaans en wordt nu in het Nederlands en vooral in het Duits gebruikt. Het Engels heeft die ondertussen niet meer, daar is nu sprake van een retroflexe approximant.

Zo’n /r/ komt bij moedertaalsprekers van het Nederlands normaal gezien niet voor, hoewel in Nederland een hierop gelijken-

DILEMMA • 35

D

Interview

Roderik Six Een beetje nihilist

Bruce Combs - Reach beyond

Ruwweg een jaar geleden kwam met Vloed van Roderik Six een van de meest merkwaardige debuutromans van 2012 bovendrijven. De post-apocalyptistische parabel kreeg nagenoeg geen slechte recensies, al is het geen literatuur voor iedereen. In een ondergelopen wereld proberen vier studenten hun dagen enigzins aangenaam te slijten. Wat normaal moet heten verglijdt al vlug in een nevelig steekspel waar vriendschap met het vallen van de regen een steeds holler begrip wordt. Vloed leverde Six veel lof op, alsook de Bronzen Uil, maar wat blijft daar een jaar later nu van over? Op de achtergrond borrelt het vederlichte pianospel van Nils Frahm, en met de sigaret binnen handbereik spreekt de schrijver met Dilemma over escapisme, de aartsengel Michaël en West-Vlaamse missionarissen.

Auteur en verteller zijn in het verleden al vaak verkeerdelijk geïnterpreteerd als een en dezelfde. In welke mate verschilt Roderik Six van zijn destructieve verteller Victor?

Roderik Six: “Ik wou een universele parabel te schrijven waarin je niets autobiografisch kon herkennen. Wie echter in Leuven gestudeerd heeft herkent waarschijnlijk het studentengebouw Torres. Het is er zo gruwelijk als in het boek beschreven wordt. De architect moet een misantroop zijn geweest. Toen Vloed verscheen kreeg ik een mailtje van een van mijn ex-kotgenoten. Ze zei dat ik altijd al een beetje een aparte Torresiaan was geweest, maar nooit zo erg als mijn hoofdpersonage.

Alhoewel ik een duidelijk onderscheid maak tussen feit en fictie, kan je jezelf de vraag stellen of Victor geen afsplitsing is van mij.”

In welke zin?

DILEMMA • 36

Six: “Het wereldbeeld dat tentoongespreid wordt is in zekere zin wel mijn filosofisch wereldbeeld. Het gaat niet zo goed met de mens. We zijn vaak een wolf voor de andere.”

De voorgangers van het dystopische genre, 1984 en Brave New World, hadden vaak een zekere romantische insteek met een personage met wie we onszelf nog enigszins konden identificeren.

Vanwaar de keuze om de tragische held volledig te elimineren?

Six: “Omdat ik een kind ben van de jaren ‘90. Ik ben opgegroeid met Nirvana en al onze rocksterren zaten aan de heroïne. We liepen in het zwart rond en met gescheurde jeansbroek. Veel hoop was er niet. We waren de eerste generatie die het slechter had dan de voorgaande. Voor de eerste keer sloeg er iets van crisis toe. De gouden bergen waren plots weggesmolten. En die sfeer, daar waren wij van doordrongen.

Ik wou zo weinig mogelijk hoop in dat

boek. De enige held die er in rondloopt is Michaël en die ligt al buiten westen na het eerste hoofdstuk. Dat deed mij deugd.

Hij heet dan ook niet zomaar Michael. De aartsengel heet Michaël, de bewaker van het paradijs, en dan klop je die neer op een dak.”

Protagonist Victor krijgt pas op de laatste regel van het boek een naam. Alsof hij dan pas een soort persoonlijkheid of nieuwe kans krijgt?

Six: “Hij bestaat eigenlijk pas als je hem een naam geeft: Victor, of overwinnaar. Je kan je afvragen in hoeverre hij in de eindscène wel een overwinnaar is. Veel blijft er niet over.”

Hij wordt toch min of meer gered?

Six: “Dat staat volledig open voor interpretatie. Je kan jezelf afvragen: ‘Is dit wel echt of is dit een soort laatste droom? Zit hij nog in die kajak rond te dobberen of is hij al lang gestorven? Is dit het laatste

D

Interview flitsje menselijkheid dat dan nog door zijn brein gaat?’

De optimisten zijn dan overtuigd dat ze gered zijn en hun vrienden weerzien.

Neen, volgens mij zijn ze allemaal dood, maar dat staat u vrij om te denken.”

Je komt op plekken waar je anders nooit komt. Je ontmoet mensen die anders onbereikbaar waren. Je interviewt je literaire helden. Of ik nu boeken lees voor mijn plezier of er voor betaald wordt en er een mening mag over geven. Wat lijkt jou dan het beste?”

“Ik moet de stiel nog leren. Soms zit ik aan mijn bureau en denk ik: Shit hoe heb ik dat nu weer gedaan?”

Bekijken de schrijvers die u interviewt nu ook anders nu u zichzelf ook auteur mag noemen?

Six: “Dat helpt soms. Vooral bij internationale schrijvers die je niet kennen. Als die dan opvangen dat jij ook een roman hebt geschreven. vergemakkelijkt dat de zaken.”

Métier

U ziet auteursintentie niet als het hoogste goed om tot een juiste interpretatie te komen van een boek?

Six: “Neen. Ik haat romans die een plot hebben dat op het einde eenduidig is.

Ik wou iets maken dat openstaat, waarin je als lezer zelf kan meedenken. Of je nu vindt dat ze op een eiland stranden en of Nina al dan niet bestaat, dat is me allemaal eender. Als ik dat de wereld instuur is het aan u om daarmee aan de slag te gaan.”

Ontsnappen

nog harder aan.”

Kan de hele roman dan niet geïnterpreteerd worden als een soort drugsgeïnduceerde droom?

Six: “De beste recensies of de meest diepgaande stellen zich oprecht de vraag: “Bestaat Nina of is dat niet gewoon een soort afsplitsing van die jongen, een soort antigeweten die hem dwingt om dingen te doen die hij eigenlijk niet wil.”

Heeft ook Roderik Six nood aan een beetje escapisme?

Six: “Natuurlijk. Het kunnen bezig zijn met je fantasie, in het schrijven dus, is zelfs een extreme vorm van escapisme die je jezelf oplegt. Dat is vrijwillig aan je bureau gaan zitten en je afsluiten van de werkelijkheid om een fantasiewereld te creëren. Bezig zijn met taal aan een bureau is niet onmiddellijk vergelijkbaar met dronken zijn of een roes, maar dan ben ik toch niet hier.”

Ultra is een drug die splitsing veroorzaakt. Een deurtje naar een ander bewustzijn als het ware. Vanwaar die nood?

Six: “Eigenlijk was die Ultra een verhaaltechnische intentie. Ik wist dat als ik iets post-apocalyptisch ging schrijven dat het heel snel heel grauw wordt. Je hebt niet veel, een kapotte wereld die onder water staat. Dat beperkt je in wat je kan beschrijven. Ultra gaf mij de kans om heel wild en beeldend te gaan schrijven. Om er een soort veelkleurig contrast in te steken. Als je dan wakker wordt uit de meest fantastische hallucinaties, komt die harde wereld

Ziet u uzelf ooit iets anders doen dan schrijven?

Six: “Schrijven is de kern van mijn wezen.

Dat en mijn vriendin. Voor veel meer is er niet echt plaats. Mocht ik kunnen leven van mijn boeken alleen, wat quasi onmogelijk is, zou ik dat zeker doen.”

Daar zegt u zoiets, een dayjob is waarschijnlijk een noodzakelijk kwaad?

Six: “Ik vind mijn werk als recensent heel fijn. Ik noem het zelfs nauwelijks werken.

We zijn nu een jaar na publicatie. Wat is er allemaal veranderd? Wordt u herkend?

Six: “In de literaire kringen weet men wel wie ik ben, maar met de literaire kringen kan je hier de kamer vullen en dat is het dan.”

Is er iets veranderd? Ik ben alvast heel dankbaar, want mijn debuut is mooi opgepikt en besproken. Het heeft prijzen gewonnen en het loopt nog altijd. Het feit dat jullie hier zitten een jaar na datum bewijst dat. De meeste auteurs die met mij zijn gedebuteerd, zijn ondertussen al bezig aan een tweede boek en dat eerste is volledig verdwenen. Ik word nog altijd gevraagd voor festivals, voor lezingen. Het is een klein beetje een jongensdroom die uitkomt.”

Mogen we al iets weten over die tweede roman?

Six: “Ik weet er zelf nog niets van. Ik ben al een veertig à vijftigtal handgeschreven pagina’s ver en ik weet nog totaal niet waar het naartoe gaat.”

Dus u heeft op voorhand geen vast schema voor uw verhaal in gedachten?

Six: “Ik werk nogal organisch. Ik heb een aantal beelden en iets wat ik wil beschrijven in mijn hoofd. En dan wil ik daar zin na zin naartoe werken en ontrafelen waar dat juist over gaat.”

Harry Mulisch is het prototype van iemand die met een schema werkte, een soort blad waarop alle hoofdstukjes netjes stonden uitgelijnd. Hij wist waar hij ging beginnen, waar hij ging eindigen en de rest kleurde hij in. Ik kan zo niet werken.”

DILEMMA • 37

D

Interview

Omdat...

Six: “Ik elke keer iets nieuw probeer te doen. Het zou stom zijn om Vloed te herhalen, dus wil ik weer iets anders. Ik wil zelf ontdekken wat ik allemaal kan. Het is tenslotte nog maar mijn tweede roman. Ik moet die stiel nog leren. Soms zit ik aan mijn bureau en denk ik: Shit hoe heb ik dat nu weer gedaan?”

Ilja Pfeiffer staat bekend om een vast werkschema, net als bijvoorbeeld Brusselmans alleen ‘s nachts schrijft. Doet u daar aan mee?

Six: “Ilja’s schema bestaat uit opstaan, naar het Piazza delle Erbe lopen in Genua, wat vlakbij zijn deur is. Op een terras gaan zitten, prosecco drinken en beginnen schrijven. Hij blijft dan ook de hele dag door aan een gestaag tempo doordrinken.

Hij is het prototype van de bohemien zolderkamerschrijver die geen geld heeft en als hij geld heeft, dan verbrast hij het toch. Ik heb toch graag wat materialistisch comfort. Daarnaast moet ik natuurlijk ook bijdragen aan het gezinsleven.”

Hebt u een jaar na publicatie zelf al dingen ontdekt die beter kunnen in Vloed?

Six: “Soms blader ik er wel eens in en denk ik: ‘dat is niet slecht gedaan’. Ik heb nog niet ontdekt wat er beter in kon. Dat zou ook vreemd zijn, ik heb dat helemaal losgelaten. Ik zie dat, in zoverre mogelijk, als een soort wildvreemde roman.

Ik werk ook bijzonder traag, zijnde met de hand. Ik schrijf elke zin waarschijnlijk tien à twintig keer tot hij helemaal goed zit. Als ik er dan nog moet aan sleutelen dan is het een teken dat ik er niet genoeg aan gewerkt heb, wat erg teleurstellend zou zijn.”

U vermeldde daarnet dat u uitgenodigd wordt voor lezingen. Wij lazen op de website van Knack een verslag over de debutantennacht in Antwerpen waarin het het volgende stond: “De prijs voor ‘Sonoorste voorleesstem’ gaat naar Roderik Six”.

Six: “Ik kan moeilijk vrolijk op een podium gaan staan met mijn teksten. Daarbij Ik heb een nogal zware doorrookte stem, Ik lees wel graag voor maar ga er nooit een beroep van maken.

Je hebt tegenwoordig dichters die beter zijn op een podium dan op papier. Dat snap ik niet. Wat het publiek wil zien is een tekst die min of meer af is, een proevertje van het verhaal zodat ze daarna kunnen gaan lezen.

DILEMMA • 38

Je moet als schrijver altijd wel een beetje commerçant spelen, bijvoorbeeld op de boekenbeurs. Dan komt er iemand vragen: ‘Is jouw boek goed genoeg voor mij?’”

“Ik blijf handgeschreven brieven krijgen van katholieken uit WestVlaanderen die mij een heiligschenner vinden” Nog rare dingen meegemaakt?

Six: “Mensen die boeken lezen zijn meestal wel intelligente welopgevoede mensen.

Ik heb nog geen dramatische toestanden meegemaakt. Natuurlijk is er altijd wel eens een iets oudere vrouw die haar hand iets langer op de jouwe laat liggen of een meisje dat in je nek springt.”

Schrijnend Vloed ontving veel goede recensies, die bepaalde verwachtingen met zich meebrengen. Trekt u daar zich iets van aan?

Six: “Ik probeer mij daar zo weinig mogelijk van aan te trekken. Ik had gedacht dat er bij Vloed al kritiek ging komen gezien mijn positie als recensent, omdat ik een gemakkelijke prooi was: ‘Recensent wordt schrijver’, maar dat is niet gebeurd.

Een keer aan mijn bureau valt dat allemaal weg. Voor dat wit blad gaan zitten en een eerste zin schrijven, daar zit de stress.

De taal is mijn grootste criticus, de taal en mijn vriendin. Ik heb geen schrik van genadeloze recensenten maar wel van haar.

Stel je voor dat je drie jaar aan een roman werkt en dat ze zegt: Waar heb jij je drie jaar je tijd aan verspild? Het ergste oordeel dat ik me kan voorstellen.”

Googlet u uzelf wel eens?

Six: “Natuurlijk. Elke schrijver leest recensies, zelfs al zeggen ze dat zich daar niets van aantrekken. Wie zou daar kunnen aan weerstaan?”

Het is soms verbijsterend wat er allemaal verschijnt, bijvoorbeeld op obscure scholierenwebsites. Bizar maar ook heel leuk om te zien dat er in Noord-Nederland een meisje van 14 jaar mijn boek leest.”

Internet en dan vooral sociale media zijn natuurlijk wel het middel bij uitstek voor narrow-minded mensen om hun mening te spuien. Bent u ooit al in aanraking gekomen met de Pedro Poublons van deze wereld?

Six: “Natuurlijk, er zijn mensen die het troep vonden. Zelfs schaamteloze nihilistische drab.

Ik heb eens een column geschreven in de Knack over Jezus Christus. Dat is ondertussen 8 maanden oud en ik blijf handgeschreven brieven krijgen van katholieken uit West-Vlaanderen die het heiligschennis vinden. Als ik niet opkras dreigen ze hun abonnement op te zeggen.

Het is soms van zo’n grote triestheid dat je niet weet of je er mee moet lachen of niet.

Die wereld is zo ver van mij verwijderd.

Heb ik nu echt oprecht mensen gekwetst met een heel duidelijk ironisch stukje over Jezus?”

De huiskamer van de schrijver

D

Interview Onlangs was er het (brave) hanengevecht tussen Marnix Peters en Christophe van Gerrewey. Hebben literaire polemieken nog een functie?

Six: “Ik vond het alvast verfrissend. Het was lang geleden, ik denk zelfs van Komrij en Brouwers dat er nog echt en public een steekspel was, voor zover je het zo kan noemen.

De tekst van Christophe was redelijk goed geschreven maar ik snapte niet waarom hij Marnix aanviel. Wat Christophe doet is redelijk filosofisch doorwrocht en wat Marnix doet is totaal verschillend. Het is alsof ik Paris Hilton zou aanvallen. Doe dat tussen pot en pint.”

Over stijl gesproken, de stijl van de taal in Vloed lijkt wel net het essentiële aan te geven, en de versierzucht achterwege te laten.

Six: “Echt? Bij Humo noemden ze me een etaleur. Ik heb leren schrappen maar vond het in Vloed nogal bloemig af en toe.

Je hebt heel korte zinnetjes maar ook redelijk doorwrochte constructies met veel bijwoorden. Ik werk graag met restricties.

In Vloed was dat de regen telkens anders beschrijven.”

Om even een taboevraag boven te halen: welke zijn de invloeden van Roderik Six? Six: “Dat is moeilijk te achterhalen natuurlijk. Ik probeer zo creatief mogelijk zijn. Wij hebben een hele rijke taal die-

veel te weinig wordt benut. Ik ben zowel vergeleken met Bret Easton Ellis als Cormac McCarthy als Yves Petry maar als ik die boeken dan naast elkaar leg zie ik de link niet.”

Apolitiek Wat Coetzee in zijn Elisabeth Costello het failliet van de menswetenschappen en vooral van de literatuur aanhaalt, is vandaag met de situatie in het MiddenOosten meer dan relevant. Welke rol kan literatuur vandaag nog spelen?

Six: “Het helpt de wereld niet vooruit, dat is waar. Je lost met literatuur niets op, armoede of honger. Mensen die lezen zouden empathischer zijn maar ik hou mij daar ver van af.

Ik ben politiek niet bewust. In dat opzicht lijk ik wel een beetje op mijn nihilistische protagonist. Mijn PR had voorgesteld dat Kristof Calvo mijn boek zou komen voorstellen maar no way. Dan heb je onmiddellijk een profiel. Dat wou ik ten alle koste vermijden.”

U zou zich nooit als Tom Lanoye bijvoorbeeld, aan politiek wagen?

Six: “Ik zie daar geen heil in. Ik zie altijd de pro’s en de contra’s van iets. Dat maakt me al een heel slecht polemist, omdat je altijd overtuigd moet zijn van je gelijk. De enige keer dat ik me er aan gewaagd heb is wanneer David Cameron een pornover-

bod wou inschakelen. Toen dacht ik, dat is nu toch eens platte censuur en burgerlijk.

In Vlaanderen komt het communautaire in bijna elk gesprek naar voor maar dat is zo saai. Wat zou de plek van literatuur daarin moeten zijn?”

Als uitsmijter, hebt u misschien tips voor beginnend talent in de Blandijn die dromen van meer?

Six: “Het laatste wat je moet doen is taal –en letterkunde gaan studeren. Ik heb filosofie gestudeerd omdat ik bang was dat ik overspoeld ging worden met theorieën en technieken die mijn brein helemaal kapot gingen maken. Je ziet alle trucjes van de foor en analyseert ze kapot. Veel lezen is natuurlijk een klassieker, veel oefenen, man dat klinkt zo schools (lacht).

Ik heb er bijna twintig jaar over gedaan om schrijver te worden. Ik wist het op mijn zestiende maar pas twintig jaar later ben ik het. Veel kutjobs, brieven naar uitgevers, romans in de vuilbak gooien. Het is geen lijdensweg maar vergt wel volharding.

Streng zijn voor jezelf, geen schrijfcursussen volgen. Er tegen kunnen dat je werk afgekraakt zal worden en je niet wagen aan de zoveelste kloon van Herman Brusselmans.”

Laurens DeBlock en Marcel Fransaert

ADVERTENTIE

DILEMMA • 39

Culturama

DILEMMA • 40

Mozes and the Firstborn (2013) Mozes and the Firstborn

D

Culturama Noise

Rauwe Garagepop met inzichten in onze postpuberale miserie Mozes and the Firstborn, de debuutplaat van de gelijknamige jonge garagerockband uit Eindhoven. Garagerock? Ja, u hoort het goed. Muziek die rechtstreeks stamt uit een tot repetitiekot omgetoverde garage. De goede ouderwetse combinatie van simpele riffs, bedwelmende baslijnen, keiharde drumslagen en kreunend-geile gitaren met als resultaat: de nostalgische heropleving van de seventies en nineties in een decennia dat nog niet echt benoemd is. Deze band bied je het totaalplaatje van alles wat je tegenwoordig mist in de muziekindustrie: oprechtheid.

Waarom Dilemma nu beslist een onbekende Nederlandse rockband te recenseren, ligt ten eerste aan het feit dat Scriptor 1 hen tijdens de Gentse Feesten (Shit, da’s ook alweer twee maanden geleden) heeft kunnen aanschouwen in de Kinky Star op de Vlasmarkt. En ten tweede omdat ze door de Nederlandse radiozender 3FM bestempeld werden als Serious Talent en ze vervolgens als een pijlschot Europa, en momenteel zelfs de States, aan het veroveren zijn.

Op het eerste zicht doen Mozes’ bandleden met hun lange sluike haar, houthakkershemden en jeansbroeken je spontaan denken aan Nirvana. Het lijkt zelfs alsof Kurt Cobain geïncarneerd is tot een viermansband (en het zou kunnen, want ze zijn pas twintig. Coincidence? I think not!).

Hun muziek kun je echter moeilijk met dat van Nirvana vergelijken. Daarvoor is het, ondanks de scheurende en krakende gitaren, iets te lichtjes voor. ‘Lichtjes’ in de zin dat de band niet enkel aandacht besteed heeft aan vettige riffs, maar ook aan opfleurende melodietjes en gemakkelijk meeneuriebare teksten. Zanger Melle Dielesen omschreef hun muziek eerder als garagepop, en dat is misschien de beste term die je eraan kunt geven, want voor je beseft hoe verantwoord melig het klinkt, ben je ‘I Got Skills’ stiekem mee aan het mompelen. Sommige liedjes zijn in een zekere zin zeker toegankelijk, maar het is daarom niet meteen een album dat je aan je moeder kunt geven.

Zowel op het album als live wordt duidelijk hoe goed de groep aan elkaar hangt.

Hun ogenschijnlijke onophoudelijke tour

heeft hen een vlekkeloos samenspel bezorgd. Zelfs in de Kinky Star, op een podium waar ze amper ruimte hadden om van akkoord te wisselen, headbangden ze op en af zonder maar ook een keer per ongeluk de hoofden of gitaren te stootten.

Soms ving de microfoon eens een valse noot, maar dit ergerde hen niet. Ze speelden gewoon verder de ziel uit hun instrumenten en maakten de ervaring zo meer tastbaar en echter.

Het album, waarop overigens niet vals gezongen wordt, zet moeiteloos deze trend verder met hun oprechte ingeleefde teksten, en krachtige, simpele muziek. Geen overbodige studiostuntjes en overdubde zanglijnen, maar opgenomen op een manier dat het lijkt alsof ze in je woonkamer staan te spelen. Nummers als ‘Time’s a Headache’ en ‘Gimme Some’ doen je spontaan luchtgitaar spelen, maar onder die stevige gitaren schuilen teksten die je een inzicht verschaffen van de postpuberale moeilijkheden bij de hedendaagse jeugd. Noem het borderline, als je wil.

‘Skinny Girl’ vertelt bijvoorbeeld over een meisje met anorexia, dat walgt van zichzelf telkens ze in de spiegel kijkt. Dielesen zingt in het refrein bijvoorbeeld: “You’re worth every pound in gold… Give us some more” Over de algehele lei portretteert het album de verveeldheid en het gebrek aan passie en romantiek bij een jeugd die zich tot extremen keert, omdat ze alles heeft of vanzelfsprekend vindt. ‘Heaven’ is hiervan een mooi voorbeeld. In dit uiterst langzaam en discreet lied lijkt een depressie aan te slepen tot het halverwege naar

een psychedelische climax toe wordt gedreven. Het is een plotse explosie van een overstuurde en asymfonische gitaar die rauw verdriet en opgekropte pijn bevrijdt tot de haren op je rug ervan rechtstaan.

Dit lied wordt overigens aan het einde van de plaat nog eens met een reprise hernomen, met in de plaats van die gedempte folkgitaar een omarmende orgel die je spontaan bij de hand neemt op een hallucinatoire ontdekkingstocht door je muziekbespeelde fantasie. Die Hollanders weten wel van wanten.

Het debuut van Mozes and the Firstborn is zeker geslaagd. Het is een band die zich in de eerste plaats bekommert om hun muziek en gewoon goede muziek wil maken zonder veel ornamenten. Dat is hen volledig gelukt. Ze hebben het brute met het tedere verbonden. Hun debuutplaat is eigenlijk een must have voor iedere moderne ziel die zich bij peuk of pint wel eens durft af te vragen wat het allemaal voor zin heeft; of romantische dromen heeft van de tijden voorafgaand aan het internet en gsm, de tijden van LP’s en cassettes.

Toen er geen haast was, en therapeuten en psychologen amper klanten hadden. De tijden dat we nog niet verwend werden, en niet helemaal van de werkelijkheid ontkoppeld waren. Zijn we nu echt ontwikkeld of doen we ons enkel als ontwikkeld voor? Mozes and the Firstborn stelt zich terecht die vraag. Waar staan we nu?

Jan Bogaert

DILEMMA • 41

D

Culturama Noise

Ons EP (2013) – Ons

Een breekbare ontnuchtering

Ons, de wat verwarrende benaming voor het Gentse singer-songwriter duo Joppe Tanghe en Joris Vergaert, begon muziek te maken met enkel hun twee stemmen en een gitaar. Tussen het improviseren door kwamen ze op een organisch-spontane manier tot nieuwe nummers. Toen ze groter werden voegden drummer Elias Devoldere zich bij de twee en wonnen ze vorig jaar het concours der Jonge Wolven op de Gentse Feesten. Dit jaar openden ze het podium Bij Sint-Jacobs op de Gentse Feesten met de bassist Nils Vermeulen.

De EP waar ze de maanden voordien aan hadden gezwoegd, was er toen ook voor het eerst te verkrijgen. En Scriptor 1 liet de kans om er een tekstje over te schrijven natuurlijk niet aan zich voorbijgaan.

Een oase van rust Het ontdekken van dit onontgonnen talent gebeurde zo’n twee jaar geleden op een stuikerfestivalletje te Laarne, een festivalletje dat vandaag niet meer bestaat.

Tussen de breakcore en dubstep (before it became mainstream) en het ontwijken van trippende dreads door, kwam ondergetekende plotseling in een oase van rust terecht. Een tent waar zo’n tiental mensen zich op kleine houten stoeltjes hadden neergezet in bewondering voor twee van de straat geraapte achttienjarigen op het podium. Ze leken het publiek te omarmen met de sublieme samensmelting van hun stemmen en die onbezorgde glimlach. Als ze niet aan het spelen waren, sloegen ze een jolig babbeltje met het publiek. “Z’ hebben ons ier eigenlijk een uur gelede gebeld,” zei Tanghe in zijn doorrookt Gentse tussentaaltje, “Dus we zijn eigenlijk nie echt voorbereid, maja…” – Joris Vergaert kwam er dan tussen: “’k ging kik normaal gaan eten bij mijn schoonmama. ’t Is haaren verjaardag”. Waarop er plotseling een kerel in leeuwenpak naar hen toeliep, hen eens liet inhaleren van zijn sjwain.

Dit soort vriendschappelijke sfeer dat zij creëerden, maakte hun muziek al te sterker. Alsof we in een intieme jamsessie in iemands woonkamer waren terechtgekomen, waarbij hun liedjes spontaan overgingen op Bob Marleys ‘I Shot The Sher-

DILEMMA • 42

rif ’, of dan naar de plotse kreten van ‘The Lion Sleeps Tonight’. En je zag aan hun eigen verwonderde lachjes dat deze zijpaden niet voorbestemd waren, maar gewoon aan hun creatieve geest waren ontpopt. Hoe kan iemand nu niet verkocht zijn bij het zien van twee jonge kerels die zich gewoon aan het amuseren waren door het maken van prachtige muziek?

Wie ze waren, bleef onbekend tot ze met deze woorden van het podium gingen: “Alé, volgens mij moeten we der af. Euh… Merci gasten… Wij waren Ons, en jullie waren jullie.”

Van een pastorale onbezorgdheid tot de Jamaicaanse zon De setlists van Ons zijn altijd erg divers en kunnen gaan van Django Reinhardtachtige gyspy-jazz tot ruige bluesfunk. Maar dit hebben ze in hun EP bewust achterwege gelaten. Van dat zorgeloze enthousiasme dat ze tonen op podium is niks meer te merken. Hun EP is zo minutieus opgebouwd dat het evolueert van melancholie tristesse naar wat sprankelende hoop om te eindigen in dat gulden besef waardoor pijn kan plaats ruimen voor onbekommerd geluk.

Het eerste nummer is een instrumentele intro genaamd ‘Pulse’. De dromerige gi-

taarakkoorden brengen je naar een vredig pastoraal fantasiewoud bij dauw in het ochtendgloren, waar het leven in dat bos net ontwaakt, en de cimbalen je tot rust brengen. En als dan de drums invallen, bewonder je het woud met de ogen van een pasgeboren baby en voel je je vereenzelvigd met de natuur. De instrumentele stijl van het lied doet denken aan Bonobo, maar is minder elektronisch en veel meer relaxt. Bij ‘Use You’, het tweede nummer, wordt je gevangen in het verse verdriet van gedempte gitaarakkoorden zoals je die bij Jimi Hendrix of John Mayer zou terugvinden. De openingsstrofes gaan als volgt: “One day I will find you, next day I’m gonna lose you”. Je voelt duidelijk aan hoe ze zich opzettelijk inhielden om het lied zo ingetogen en intiem mogelijk te houden. Je hebt het gevoel dat het lied elk moment kan breken. ‘Stop Motion’ is wellicht het emotionele dieptepunt van de EP. Het lied lijkt een morbide impasse uit te drukken als ze zingen: “You say you live for nothing. You say you wanna die”. Dit is een van hun oudste nummers en speelden ze vroeger gewoon met hun tweetjes.

Maar in de studio is de essentie van het nummer op de voorgrond geraakt, en is het tempo zodanig verlaagd dat het nummer bijna echt lijkt stil te staan.

De EP krijgt een plotse omwenteling bij

D

Culturama Noise ‘Every Need’ en ‘Sunlight’. In tegenstelling tot ‘Stop Motion’ drukken deze liederen wel hoop en zin in leven uit. Zeker ‘Sunlight’ begint met de woorden: “And all that shit that you tell, and the times that you lied to. They are over”. Een nieuw hoofdstuk opent zich. Na het refrein bloeit het lied pas echt open met een kort solootje en de sample van een Malcolm X op bongs en jungle kreten. De EP barst pas echt los bij het reggaenummer ‘Mama Drove Me Mad’ waarin ze als een typische Jamaicaanse rasta prediken voor een yoloiaans naïef geluk:“Don’t make up stories that you don’t want around, they will bring you down when you’re not looking ‘round”

De EP besluit met ‘Thinker, Lover’ een terugblik op hun ontstaan. Joppe, Joris, een gitaar en gewoon een heel sterk en harteerlijk singer-songwriterlied: “My soul needs a thinker that knows what right, my heart needs a lover.”

Met hun eerste EP bewijst Ons waartoe ze echt staat zijn. Ze zijn levensgenieters, maar achter die zorgeloze glimlachen schuilen diepe emotionele gedachtegangen. Hun kracht bestaat er in dat ze die twee extremen op een sublieme manier gebundeld hebben in hun EP. Ons is een veelbelovende en getalenteerde band, en als Gentse band moet je ze zeker eens ge-

zien hebben, in een gezellig klein cafeetje of op een groot podium. Ze zullen genadeloos je hart uit die borstkas van je wringen en rauwe leegte achterlaten, als je de zaal verlaat.

Jan Bogaert

ADVERTENTIE

1295

ANNO

DILEMMA • 43

D

Culturama Noise

AM: Het (her)debuut van Arctic Monkeys

Hoe deze Sheffieldse viermansbezetting zichzelf steeds heeft heruitgevonden en geherdefinieerd Twee jaar na Suck It and See zijn de Arctic Monkeys als herboren met hun nieuwste plaat AM. Niet langer hoeven de fans halsstarrig te wachten op plotse single’kes, of hoeven ze het web af te scrollen op zoek naar belabberde opnames van de treiterige, met mondjesmaat gelekte liveprimeurs. Neen! Niet langer hoeven er pseudodiscussies te worden gevoerd over de al dan niet bevorderlijke transformatie van frontman Alex Turner, of hoeft er nog geklaagd te worden over de muzikale wegen die ze sinds 2009 besloten te bewandelen - want vroeger waren ze toch o-zoveel beter. Niet langer, gasten; niet langer, want met hun allernieuwste plaat AM keren de Arctic Monkeys die nostalgischconservatieve zwalpeieren vlakaf de rug toe. Zonder enige blijk van afwezigheid zijn de Arctic Monkeys plotseling herrezen. Ze hebben zichzelf veilig door hun puberale tienerjaren geloodst en zijn nu uitgegroeid tot volleerde iconen, but here comes the good part: met AM krijg je de indruk dat we nog maar aan de vooravond van hun potentie staan.

Van Whatever People Say I Am, That’s What I Am Not tot AM Turner zei het deze maand nog in een interview over hun laatste single ‘Why’d You Only Call Me When I’m High?’: “[The song] could have been on us first album, lyrically, maybe, but hopefully it has, like… improved slightly.”

Zoals de songtitel nogal rechtuit impliceert zijn berichtjes die ontspruiten aan de geest van een geïntoxiceerde ziel niet altijd degenen die de geadresseerde lieveling wenst te ontvangen. Dit verwrongen idee van benevelde liefde op de dansvloer

DILEMMA • 44

vormde zowat de rode draad doorheen Whatever People Say I Am, That’s What I Am Not (2006), de Monkeys’ eerste album. Dit idee schemert ook nu nog even door in hun vijfde AM (2013). De volgende verzen uit ‘The View From The Afternoon’ vertonen bijvoorbeeld een treffende gelijkenis met ‘Why’d You Only Call Me When I’m High?’: And the verse and chapter sat in her inbox And all that it says is that you’ve drank a lot. […] And you can pour your heart out around three o’clock When the two-for-ones undone the writers block.

And now it’s three in the morning And I’m trying to change your mind Left you multiple missed calls And to my message you replied: Why do you only call me when you’re high?

Maar waar de nieuwste plaat met de oudste overlapt, distantieert het zich er ook van. De twee nummers kunnen op muzikaal vlak haast niet harder van elkaar verschillen. In Whatever People Say I Am veroverde de scheurend-snelle indierock van de Monkeys de volledige Britse eilanden - het was de snelst verkochte debuutplaat ooit, tot Susan Boyle, gene zever. De nummers leken rechtstreeks uit jamsessies te stammen. Die post-punkachtige windvlaag aan gitaargeweld hoor je duidelijk in ‘The View From The Afternoon’, maar op AM blijft die bijzonder ingetoomd. ‘Why’d You Only Call Me When I’m High?’ blijft rock, maar is bijvoorbeeld ook duidelijk door R&B en hiphop beïnvloed. De drumbeats en gitaarriffs doen erg denken

D

Culturama Noise aan Dr. Dre’s ‘Next Episode’. Ze hebben hier duidelijk een statement willen maken door hun verleden te overtroeven.

Van Humbug tot Suck It and See De derde Monkeysplaat was de eerste grote omwenteling in hun carrière. Zowel qua muziek als tekst had de band hun kar gekeerd. Humbug (2009) werd, in tegenstelling tot de Britse studio’s, opgenomen in de iconische Rancho de la Luna in de Mojavewoestijn. Al bij de release van ‘Crying Lightning’ was het duidelijk dat de band niet bij hun indierockleest ging blijven zitten. Hun muziek verduisterde en werd zo beklemmend als de koude rillingen van een roestverlichte stad na middernacht, stil-verlaten, met slechts enkele naderende, holle voetstappen achter je, steeds luider weergalmend, steeds dichterbij. De Amerikaanse rocktraditie, en ongetwijfeld ook de mede-productie van Josh Homme (Queens of The Stone Age) zaten hier wellicht voor iets tussen. Maar ook Turners lyrics werden dieper en meer poëtisch.

Hij richtte zijn pijlen nu meer op zijn persoonlijke gevoelsbelevenis en verbeterde zijn sentimentele stem met neerslachtig perspectief op de stil-geconnoteerde details van een verloren liefde. Zijn teksten zijn erdoor wel in een ambigue mist terecht gekomen met heel wat ondoorzichtige metaforen, maar het bestendigde Turners lyrische talent des te meer.

Van Suck It and See tot AM Humbug was niets dat de band ooit eerder had gedaan, maar was op dat moment het beste dat de band ooit had gemaakt. Maar het kwam te vroeg voor zowel de band als hun fans. Ze compenseerden dit door hun vierde album. Suck It and See (2011) zette in een zekere zin diezelfde Humbugiaanse sfeer verder, maar dit keer werden de nummers verlicht met een nieuwe verliefdheid en verwarmd door de Californische zon. Het werd een zwoele zomerplaat, erg genietbaar met een Gin-tonic, maar nog geen half jaar erna begon er iets nieuws te groeien in de band. De B-sides van hun singles onthulden een soort rock‘n-roll gehalte. Een voorbode voor wat later zou culmineren in ‘R U Mine?’.

Suck It and See kwam in de problemen door de release van AM. Zijn eigen bescheiden pop-gehalte zit nu gevangen tussen twee baanbrekende werken. En op

een bevreemdende, en onterechte manier degradeert deze situatie Suck It and See tot slechts een nietszeggend album. Maar Suck It and See was een kritische schakel, een stepping-stone die de band nodig had om na Humbug AM te kunnen maken.

De toekomst begint met AM En dan is er nog de nieuwste plaat, AM. De aanloop naar AM was, op hun debuut na, misschien een van de grootste die een Arctic Monkeysplaat ooit heeft gekend.

Alleen al Turners plotse transformatie tot rock-‘n-roll eind 2011, toen de daarvoor verlegen sluike haarbos met parvenu-arrogantie glad naar achter werd gekamd en een vetkuif kreeg waar zowel James Dean als Elvis naar zouden opkijken. Turner begon zich meer en meer als een actieve frontman te gedragen en bestendigde dat imago na clips met de clip van ‘R U Mine’.

Turner kan zich ondertussen met gemak naast andere hedendaagse Rockiconen plaatsen zoals Josh Homme, Jack White, Dave Grohl en Pete Doherty.

AM is een perfect amalgaam van rock‘n-roll, hiphop, stonerrock en R&B. Elk nummer is op een verbazende manier uniek, maar bezorgt terzelfdertijd het album over de algehele lijn een vaste sound.

Het raast van rock met ‘Do I Wanna Know?’ en ‘Arabella’ naar emotionele ballades zoals ‘No.1 Party Anthem’ en ‘Mad Sounds’ om dan via het prachtige ‘Fireside’ naar hiphop te shiften met ‘Why’d You only Call Me When You’re High?’ en ‘Knee Socks’. Het album eindigt dan nog

met een traag nummer dat doet denken aan ‘505’ van hun tweede plaat Favourite Worst Nightmare, maar dat eigenlijk een gedicht is van de Britse punk-poet John Cooper Clark, ‘I Wanna Be Yours’.

De afstand die de band heeft afgelegd, is lang en met grote sprongen. Door terug te blikken op hun eerste plaat in ‘Why’d You Only Call Me When I’m High’ en ‘No.1 Party Anthem’ wordt eigenlijk impliciet gekenmerkt hoezeer ze zijn geëvolueerd, maar voornamelijk wat ze allemaal in hun mars hebben. Elk album kan bekeken worden als een soort experiment waarbij hun grenzen steeds verder werden verlegd, maar met AM hebben ze nu al die kennis vergaard en zijn ze als volleerde muzikanten bewust uit dat hokje ‘indie’ gestapt. De deur hebben ze netjes achter zich gesloten en voor hen staat nu een carte blanche op een muzikaal monopoly. Ze hebben zichzelf droogweg herdoopt tot Arctic Monkeys en kunnen zich nu om het even welke nieuwe inslag permitteren, want de kans is vrij groot dat ze er iets geniaals van zullen maken. Het heeft geen zin meer om hun aanpak te betwijfelen, want ze zijn er, en ze staan er als onwrikbare iconen. Of zoals Turner wat later in datzelfde interview zei, al was het op een zeer afwezige, en (oh well, how ironic) mischien zelfs bedwelmde wijze: “I don’t think anyone really expects us to continue… or return… to some approach we had like… seven years ago, or whatever.”

Jan Bogaert

DILEMMA • 45

D

Cultu rama Schrif tuur

Robert Galbraith The Cuckoo’s Calling

The Cuckoo’s Calling is het eerste boek van Robert Galbraith. Van deze auteur zullen de meesten onder jullie nog niet gehoord hebben, maar recent is aan het licht gekomen dat Robert Galbraith eigenlijk het pseudoniem is van J.K. Rowling. Aangezien de schrijfster veel naam maakte met de Harry Potterboeken, is het wellicht niet verwonderlijk dat ze een pseudoniem verkoos. Het doel daarvan was waarschijnlijk dat lezers het verhaal an sich weer zouden appreciëren, zonder meteen de link te leggen met de auteur. Aan de ene kant is dat gelukt, want het detectiveverhaal kreeg vele positieve reacties, maar aan de andere kant, toen aan het licht kwam dat J.K. Rowling de schrijfster was van het boek, zorgde dat voor een piek in de verkoopcijfers.

Toch moet dit verhaal niet gelezen worden als zomaar weer een nieuw boek van J.K. Rowling; het verhaal staat op zichzelf. Het boek handelt over Cormoran Strike,een ADVERTENTIE

DILEMMA • 46

mislukte detective die zijn leven weer op de rails probeert te krijgen. Hij krijgt een nieuwe opdracht van de broer van het beroemde model Lula Landry, die vraagt om de bizarre dood van zijn zus opnieuw

te onderzoeken. Hij gelooft namelijk niet dat Landry zelfmoord heeft gepleegd.

Strike krijgt bij deze opdracht hulp van zijn tijdelijke assistente Robin. Terwijl het hoofdpersonage de zaak van Lula Landry onderzoekt, krijgt de lezer ook steeds meer inzicht in het leven van de detective zelf. De auteur gebruikt een levendige vertelstijl die niet verveelt en de beschrijvingen van de verschillende personages zijn erg fantasierijk. Door het gebruiken van twee verschillende vertelstandpunten (soms wordt ook Robins standpunt gebruikt) krijgt de lezer een brede kijk op de zaak.

Het boek leest erg vlot, zoals het een echt detectiveroman betaamt. Het debuut van Rowling in de detectivescene is een schot in de roos, in tegenstelling tot haar minder goed ontvangen The Casual Vacancy.

Madelon Bakx

D

Cultu rama Schrif tuur

Roderik Six Vloed

Een kroniek van ontmenselijking Waar in het verleden de iconische voorgangers van het dystopische genre, Orwell’s 1984 en Huxley’s Brave New World nog in het bezit waren van een zekere graad van romantiek, vervalt Vloed al gauw in een luguber schaduwspel, waar de driften van het individu steevast de bovenhand halen op de collectieve nood.

Zonder een greintje sentimentaliteit proberen vier studenten hun leven in een ondergelopen wereld enigszins aangenaam te houden. Ze geven zich echter al te gauw over aan een rauw hedonistisch bestaan van alcohol, drugs en seksuele frustratie.

Een donker debuut, dat u tussen het lezen door waarschijnlijk even aan de kant legt, maar daarom niet minder heerlijk.

De constante in de debuutroman van Roderik Six is de onophoudelijke regen.

Op een niet nader genoemde dag begon het, zonder daarna ooit nog te stoppen.

Vier studenten zitten vast in hun appartementsblok op de berg Torres. Naast de kraaien die gulzig wachten op een volgend lijk, is er geen ander leven te bespeuren.

De zondvloed spoelde echter niet enkel het leven weg, maar ook elke morele verplichting die de vier hoofdpersonages delen. Protagonist Victor kwam al op zijn eerste dag universiteit in aanraking met Nina, Joke en Michael. Ze vormden een eenheid waar buitenstaanders geen verhaal aan hadden. Ook voor de vloed was het leven echter grijs. Zowel Nina als Michael waren respectievelijk Victor en Joke ontrouw, en bijgevolg gebeurde tussen die laatste twee het onvermijdelijke.

Wat volgt is een empirische studie van de menselijke vriendschap, die in elk mogelijk geval slechts subjectief blijkt. De maskers vallen gauw af nu het bestaan aan een

zijden draadje hangt. Ook als lezer valt bijgevolg niet veel te identificeren. Orwell’s Winston Smith mag dan geen lust voor het oog geweest zijn, zijn stille rebellie tegen Big Brother wekt een zeker heroïsch gevoel op, iets wat we kunnen delen. Victor, protagonist in Vloed, beschikt over geen van voorgenaamde. De student leeft quasi mechanisch op een dieet van lauwe alcohol, drugs en masturbatie.

Ook in stijl geen excessieve heroïek. Six oefent met het essentiële, niet als Hemingway of Elsschot maar als Roderik Six. Eer we de kans krijgen verveeld te geraken loert de volgende schok reeds om de hoek. Hard en zonder een greintje sentimentaliteit, maar toch uitnodigend. Wat dacht u bijvoorbeeld van: “Tot een tent vol benzinedampen in haar gezicht ont-

plofte en haar maskers wegbrandde. Van Nina is niets meer overgebleven. Nina is een maanlandschap geworden, koud en verlaten, badend in wat gestolen zonlicht.

Iemand moet er alleen nog een voet in drukken.”

Geen amnestie voor zwakheid, geen intimiteit noch vergiffenis. Zo wordt Michael na een wat heet een ‘ongeluk’ voor Victor een ‘lappenpop’. Hij heeft geen nut meer in het overleven en wordt ook als persoon de verdoemenis ingewerkt. Liefde is voor Victor slechts het opzoeken van lingerie en naaktfoto’s in reeds lang verlaten kamers, om zich daarna veelvuldig aan zichzelf te laven.

Daarnaast krijgen we ook een spel met feit en fictie, dat de auteur met ons speelt via de drug Ultra. Een drug die ‘splitsing’ veroorzaakt, alsof je brein in twee kamers wordt gesplitst, je even beslist de deur naar die tweede te nemen, waarna diezelfde deur daarna voor onbepaalde tijd onverbiddelijk in het slot valt. Zo wordt het bijster moeilijk om te beslissen wat echt is en wat hallucinatie, wat leven en dood, wat verzuchting en wat angst.

Vloed is geen vertier voor zachthartigen maar verleent ons wel even het inzicht dat het slechtste aan de mens in ons aller bezit is. Dat wij niet veel nodig hebben om onze menselijkheid opzij te schuiven. Het boek grijpt u bij keel en kloten, en niettegenstaande de gruwel ligt de waarde van het lezen in de reactie. Het erkennen van het puur menselijke is een boodschap voor iedereen.

Laurens DeBlock

DILEMMA • 47

D

Cultu rama Schrif tuur

Milan Kundera De Traagheid

Bijna 30 jaar na zijn debuut De Grap, schreef de Tsjech Milan Kundera (inderdaad, die van De Ondraaglijke Lichtheid van het Bestaan) het bijna ondraaglijk lichte boekje De Traagheid. In deze 136 pagina’s tellende roman schetst Kundera een hectisch en humoristisch-cynisch beeld van een samenleving die ledigheid en traagheid vervangen heeft door vergetelheid en frustratie.

Hoewel licht van inhoud, behoudt Kundera wel zijn typische fragmentarische en postmoderne stijl, doorspekt met existentiële pseudo-vraagstukken en boertige pornografische beschrijvingen. In dit boek nemen drie verhalen de bovenhand; een anonieme chevalier wordt in de achttiende eeuw verleid door een adellijke dame; Kundera zelf (als personage) bezoekt een kasteel met zijn vrouw Vera en Vincent (vriend van Kundera) beleeft, na een congres voor entomologen, een geflopte liefdesnacht. Enkele bijna absurde sub-belevenissen worden, ondanks de lengte van het boek, in mooi evenwicht verweven met de hoofdgebeurtenissen.

Toch zijn de verhaallijnen ondergeschikt

aan Kundera’s boodschap. Die hangt hij op aan de verschillende personages, die vaak vooral symbolische waardes hebben. Vincent bijvoorbeeld wordt psychologisch uitgediept als zijnde iemand die zoekt naar bevestiging en zelfs imitatie van zijn vriend Pontevin, van wie een natuurlijke aantrekkingskracht lijkt uit te gaan. Wanneer hij dan eindelijk een vrouw weet te veroveren om zijn eigen verhaal te kunnen vertellen, weigert zijn lid dienst en lacht Vincent het bijna uit in een absurde monoloog over waarom het diens volle glorie niet hoeft te bereiken.

Vincent beseft tijdens zijn ijdele zoektocht naar het ideale hedonisme en naar bevestiging van Pontevin steeds meer dat hij eigenlijk ‘een danser’ is, zoals vriend Ponte-

vin het noemt, iemand die de (al dan niet spreekwoordelijke) camera’s opzoekt op weg naar bekendheid. Hij raakt verloren in zijn zoektocht, beweegt zich te snel, en vergeet om in traagheid te genieten van waar hij is.

In het verhaal van de chevalier wordt weergegeven hoe de ware subtiliteit van het liefdesspel vooral verborgen zit in het geduld, de traagheid die ermee gepaard zou moeten gaan; een traagheid en subtiliteit die Vincent ontbreken. Toch strandt ook de chevalier met existentiële vragen na zijn nachtelijk avontuur.

Doorheen het verhaal worden de verschillende lagen van de roman blootgelegd en tegelijkertijd gecreëerd door de gedachtegang van de auteur die tevens de verteller in het verhaal is. Hij spreekt bijvoorbeeld met zijn eigen vrouw over de roman en wekt haar in zijn eigen verhaal door zijn eigen verbeelding. Lekker complex zowaar. De drie hoofdlijnen in de roman ontmoeten elkaar in de laatste vier hoofdstukken, waar Kundera (als auteur) de gelijkenissen en verschillen tussen de personages vagelijk en tegelijk pijnlijk scherp uit de doeken doet.

Ik zou kunnen proberen alles uit de doeken te doen over deze roman, maar de echte magie heeft Kundera verborgen in het lezen. Deze mengelmoes van woorden, absurde situaties en ideologische bespiegelingen laten de lezer op het ene moment luidop grinniken, het andere moment stooft het de grijze massa op een aangenaam temperatuurtje. Aanrader.

Joachim Schol

DILEMMA • 48

D

Culturama Bühne

Bang Up! Opera Così fan tutte

Mozart voor lijf en leden

Zo doen ze het allemaal. Ontrouw volgens Mozart klinkt anno 2013 niet anders, al verwerkte Bang Up!Opera Cosi Fan Tutte met het nodige bravoure om het geheel intens en beleefbaar te maken. Opera hoeft niet ver van bed te zijn, en zo bewees het collectief zijn waarde met een onstuimig rondom rond schouwspel. Niet gevreesd als Guglielmo even op uw schoot komt zitten.

Toegegeven, wie prutst met Mozart begeeft zich op glad ijs. De klassieke operazaal werd ingewisseld voor een bescheiden balletvloer, waar het publiek langs elke kant werd meegezogen in een verhaal van ontrouw en vergiffenis. De Italiaanse edelmannen hielden het bij sjofel hemd in broek, terwijl de Albanese verleiders enigszins hadden kunnen thuishoren in Geordie Shore. Wat overigens opviel was de aanwezigheid van blackberries, een verdachte gouden PIMP-ketting en meerdere tinten lippenstift. Dit alles brak echter niet af, maar droeg bij tot een intelligent geconstrueerd geheel.

Een kleine schets van de historie: Twee Italiaanse officieren, Ferrando en Guglielmo, worden door hun oude vriend Don Alfonso uitgedaagd tot een weddenschap om de trouw van hun geliefden Dorabella en Fiordeligi te bewijzen. Don

Na wat initieel getwijfel en schandaal vallen de jongedames na eindeloos proberen toch voor hun Albanese belagers. Het geheel eindigt vrij ironisch in een finale waar vergevingsgezindheid de bovenhand haalt.

Alfonso gelooft namelijk dat alle vrouwen ontrouw zijn, want così fan tutte. Rotsvast overtuigd van de trouw van hun jonge liefdes gaan Ferrando en Guglielmo de weddenschap aan. Onder het mom van een oproep tot militaire dienst verlaten de twee de scène om even later vermomd als Albanese loverboys de vrouwen te testen.

Nu mag opera niet het meest benaderbare der genres zijn, Bang Up! Opera slaagde er met haar versie toch in een hoge toegankelijkheidsgraad aan de dag te leggen. Akkoord, een basiskennis Italiaans is steevast meegenomen, maar ook zonder verbergt het verhaal geen grote geheimen.

Door werkelijk op een halve meter van het publiek, maar ook tussen de rijen door te razen is het delen van emoties met de vier protagonisten praktisch vanzelfsprekend.

Zo kreeg ondergetekende plots kamermeid Despina in de nek of stortte Ferrando ter aarde neer aan de knieën van een toeschouwer.

Het is een evolutie die we louter kunnen toejuichen. Opera voor lijf en leden, modern, fysiek maar immer integer zoals bedoeld. Naast de vrij minimalistische setting werd ook de muziek tot het strikt noodzakelijke gehouden. Een piano en klarinet zorgden ervoor dat het geheel nooit overstemd werd, en dat verhaal nooit plaats moest ruimen voor bombast.

Ook het thema mag op hedendag meer dan relevant genoemd worden. Mozart’s kritiek op het ideale vrouwbeeld is geen vorm van pure misogynie maar eerder een wake-up call voor zijn tijdsgenoten.

Datzelfde vrouwbeeld mag vandaag nog steeds normatief genoemd worden, en enige ironie is steevast op zijn plaats.

Laurens DeBlock

DILEMMA • 49

D

Extra

Eating Animals

Column

Zoals de slogan van onze moederinstelling reeds verraadt, durft elke zichzelf respecterende UGent-student te denken.

Alhoewel dit zich gedurende de eerste maanden (of in het slechtste geval jaren) vaak beperkt tot het uitdokteren van de kortste route tussen iemands kot en de dichtstbijzijnde nachtwinkel, bestaan er ook studenten die vanaf dag één op Cartesiaanse wijze elk aspect van hun leven in twijfel gaan trekken. Beïnvloed door het vroeg vrijdagse discours van de schrikwekkende Marc Boone ondergaat menig muurbloempje een metamorfose tot hyperkritische Blandino. Laat ons voorlopig even in het midden houden in welke van beide groepen jij of ik zich bevinden ten einde niemand uit te sluiten in deze discussie.

Ik wil het hier namelijk grotendeels hebben over een boek. Een boek dat zowel de meest kritische humanist als de meest ignorante en trouwe frituurklant – wiens zweet van het vele schranzen permanent naar zigeunersticks ruikt – aan het denken zal zetten. Ik alludeer hier op Eating Animals, het eerste non-fictie werk van de Amerikaanse schrijver Jonathan Safran

Foer, dat –ondanks het feit dat het reeds dateert van 2009 – nog elke dag actueler wordt. De Zuid-Afrikaanse schrijver en eigenaar van een Nobelprijs voor de Literatuur J.M. Coetzee schreef over het boek dat iedereen die na het lezen ervan nog vlees of andere dierlijke producten at “óf harteloos óf ongevoelig voor de rede, of allebei” moest zijn.

Safran Foer maakt in het boek een scherpe analyse van zowel de zogeheten bio-industrie (de bedrijfstak die ruwweg gezien de taak heeft veevoeder om te zetten in vlees, eieren en melk) als van de wereldwijde intensieve visvangst. Het werk is een magistrale synthese van het drie jaar durende onderzoek dat de schrijver verrichtte om uit te zoeken of hij zijn pasgeboren zoontje nu wel of niet vegetarisch zou grootbrengen. Hoewel het boek soms wat sentimenteel aandoet en Safran Foer hier en daar erg zwaarwichtige taal gebruikt komt de boodschap toch aan als een mokerslag.

Nagenoeg iedereen beseft dat de Chicken Nuggets die je bij KFC koopt nooit als vrolijke kippen rondscharrelden in de wei, maar het blijkt makkelijker te zijn zo min mogelijk na te denken over waar je snack vandaan komt. Zowat elke carnivoor met

DILEMMA • 50

meer hersencellen dan een prokaryoot weet bijvoorbeeld dat het internet wemelt van de vreselijke beelden uit de vleesindustrie, maar verdringt deze kennis liever dan dat hij zijn of haar eetlust bederft (de video ‘Meet your meat’ is hier een makkelijk vindbaar voorbeeld van én een goede introductie). Helaas is verdringen niet langer een houdbare tactiek. De situatie is de dag van vandaag zowel ethisch als ecologisch gezien rampzalig. Ethisch omdat we ons dringend moeten afvragen of het kortstondige genot dat vlees ons verschaft werkelijk zoveel dierenleed waard is. Ecologisch omdat het opeenpakken van zoveel (pluim)vee gigantische overschotten aan vervuilende mest veroorzaakt, een broeihaard vormt voor nieuwe levensbedreigende virussen, en een groot deel van al het eten in de wereld geïnvesteerd wordt in het productieproces (er is helaas nog weinig natuurlijk aan) van vlees.

Wat is er nu zo verschillend tussen een hond en een varken? Waarom kan men naar de eerste geen vinger uitsteken zonder dat de publieke opinie die afhakt, terwijl men de tweede vaak van wieg tot slacht in een claustrofobische, kunstmatige hel vol antibiotica grootbrengt waar

D

Extra

een mens geen twee minuten zou overleven in het geval van een stroompanne?

Kunnen we rustig genieten van een stuk barbecuevlees wetende dat de ervoor geslachte dieren wereldwijd worden behandeld als objecten? En zelfs als je zo stoïcijns bent dat hierdoor je geweten nog niet begint te knagen moet je redelijk genoeg zijn om de ernst van de ecologische kant in te zien. Veel intensieve kwekerijen kampen met dergelijke mestoverschotten dat ze die vaak dumpen in de natuur of zelf gewoon grofweg met volle kracht de lucht inschieten (waardoor zich een giftige nevel verspreidt over de omgeving).

De regel hier is dat het voor vele bedrijven economisch voordeliger is om de boetes voor deze wandaden te betalen dan te proberen op een milieuvriendelijke wijze met hun stront om te gaan.

Een andere rampzalige factor waarvan je bloed zou moeten gaan koken is het feit dat een dergelijk leeuwendeel van ons voedsel naar het slachtvee gaat. Jaarlijks

gebruikt de veehouderij namelijk genoeg maïs, graan en sojabonen om de 1,4 miljard mensen te voeden die nog steeds in bittere armoede leven. Tot slot moeten we beseffen dat wij niet hetzelfde vlees eten als onze voorouders honderd jaar geleden. Hedendaagse kippen zijn zodanig genetisch gemanipuleerd en volgepompt met antibiotica dat hun botten het vaak begeven onder hun onnatuurlijk gewicht.

Daarbovenop worden de dode kippen tijdens het slachtproces vaak geweekt in een chloorbad vol kippenstront en slachtafval waardoor hun lichaamsgewicht nog eens met gemiddeld acht procent toeneemt door het opgenomen vocht. U begrijpt waarom allerhande smaakversterkers in een laatste fase nodig zijn om dit zooitje naar kip te doen smaken.

zijn als een enkeling onder jullie stopt de waarheid te verdringen en zich een wegwijs laat maken in de werkelijke wereld van de bio-industrie door iemand als Jonathan Safran Foer. Durf denken en stel jezelf vragen bij datgene wat er op je bord terecht komt. Ik ben er van overtuigd dat velen mijn en Safran Foers mening zouden delen als ze hun spekblokjes van geboorte tot bord gevolgd hadden. Voor zij die besloten hebben hun tanden in dit boek te zetten in plaats van in een ribbeke: smakelijk!

Pablo Janssen

Ook al hoop ik oprecht dat deze feiten jullie raken, toch vraag ik jullie niet om een mirakel. We hoeven ons morgen niet allemaal vast te ketenen aan de poorten van de Gentse slachthuizen. Het zou al mooi

ADVERTENTIE

DILEMMA • 51

D

Extra

De lobby van Di Rupo houdt het nieuws angstvallig onder de radar in de hoop de eer van België alsnog te redden, Tanja Dexters haalt er haar majestueuze neus voor op en Ignace Crombé ontkent voorlopig elke betrokkenheid: Betty Owczarek, Big Brother-ster op rust en zaaibak van talloze hits, baant zich een weg naar de wereldtop in het vleesboefen. “Het eettornooi mag zich nog niet olympisch noemen, maar daar komt gauw verandering in,” aldus de ravissante blondine die volgende week onze driekleur aanmeet op het WK. “Ik was gewoon toe aan een nieuwe uitdaging, zoetje,” verklaart Betty haar carrièrewending, die ze uitvoerig uitlicht op haar twitterprofiel @baconbetty__x. “Ik heb gewoon aanleg voor het naar binnen

Ceci est une fiction Betty goes bacon

spelen van buitensporig veel vlees, ik zou niet weten waarom ik dat talent moet onderdrukken. Bovendien heb ik een kind bij een slager, zoetje – wat moet ik nog meer zeggen? Vlees gaat er bij mij altijd wel in” (gniffelt, en kwijlt. Een beetje. Op het tafelblad, n.v.d.r.).

“De publieke opinie dicht mij steeds slechts twee grote, goed ontwikkelde en nog steeds bloeiende talenten toe, ik ben dat beu.” Het blijft even stil. “Maar het houdt niet op bij zingen en presenteren, weet je wel. Ik heb veel meer in mijn mars.

Ik hoop dat mensen mij de kans willen geven om mij te bewijzen, ik schat mijn kansen op het WK hoog in. Omdat ik nieuw ben ik de sporttak ben ik de ideale underdog volgens mijn coach, hij zegt dat ik het tornooi op z’n hondjes moet afleg-

gen” (lacht. Een beetje luid, n.v.d.r.).

Het moest ons toch van het hart, of Betty het niet vervelend vindt uit te blinken in een discipline die door milieudeskundigen op de korrel wordt genomen omdat we nu eenmaal te veel vlees consumeren.

“Vergeef mij het woord, maar ik vind al die vegetariërs ordinaire slettenbakken.

Ze willen zo nodig de wereld redden, maar gaan dan wel als een bende geiten alle natuur opeten – dat gaat er bij mij niet in. Nu ja, zonder spijsvertering kun je volgens mij gewoon niet helder denken.”

Dat dit een rancuneuze reactie is op Griet Van Hees, Lesley-Ann Poppe en Tanja Dexters, de drie roze sterren van B-A-B-E die het vegetarische alternatief promoten, ontkent ‘Bacon Betty’ met klem. “Mijn deelname aan het WK vleesboefen is niets dan sportief en met die omhooggevallen kippen wil ik niets te maken hebben. Dat ik toentertijd uit de boot viel heb ik altijd als een zegen beschouwd, dat de muziek die ik heb gemaakt en blijf maken van een hoger niveau getuigt staat toch buiten kijf?”

‘Tarzan Toy’, de nieuwe single van Betty, is vanaf nu te koop in de betere platenzaak.

Daan Borloo

ADVERTENTIE

goed en goedkoop drukwerk

DILEMMA • 52

Bond Moyson spreekt jouw taal

www.bondmoyson.be 09 333 55 00 bond.moyson.ovl@socmut.be

Filologica DANKT HAAR

ERELEDEN

Prosenioren

Academisch personeel

Steunende leden

Freek Braeckman 98-99 (Germania) Katrijn D’Herdt 02-03 (Germania) Koen Goossens 02-03 (Romania) Elisabeth Ghysels 03-04 (Romania) Bart Peeters 03-04 (Germania) Anne Bosman 04-05 Jeroen Meuleman 05-06 Benoît Lagae 06-07 Robin Van Cleemput 07-08 Aäron Maes 08-09 Tom Van Steendam 09-10 Stephanie Lannoo 10-11 Edouard De Prez 11-12 Maxim Mommerency 12-13

Freek Adriaens Kristof Baten Benjamin Biebuyck Gert Buelens Philippe Codde Timothy Colleman Tine Defour Luc De Grauwe Kristoffel Demoen Steven Delarue Youri Desplenter Magda Devos Adriaan D’Haens Renata Enghels Marlies Jansegers Stavros Kelepouris Christophe Madelein Ilse Logie Yves T’Sjoen Veerle Uyttersprot Sara Vandenbossche Clara Vanderschueren Bart Van Der Straeten Matthias Velle Wim Verbaal Susan Verhulst Bart Vervaeck An Willems

Jeroen Cuvelier Quirine Cuyle Eva Debruyne Nick Delafontaine Hannes Mallezie Virguine Van de Winckel Joleen Vandierendonck Relinde Van Vlaenderen Ellen Verbestel

Ereleden Lore Aertsen Harald Berings Lien Desopper Elke Dirkx Thijs Goethals Sofie Hoogerwerf Elke Janssens Sander Laridon Dorien Leunens Nele Scheerlinck Annelien Siau Arnaud Thaler Julie Vandamme Lennart Vandurme Arno Van Vlierberghe Ben van Eck

Bevriende kringen BABYLON KHK KK KMF OAK SLAVIA VGK

Peter Tim Quintyn

Permanente vorming Hedendaagse Literatuur 2013-2014

Literatuur en terreur Faculteit Letteren en Wijsbegeerte Blandijnberg 2, Gent (tenzij anders aangegeven) Van 19u tot 20u30

www.taalenletterkunde.ugent.be/permanentevorming www.ugent.be/nl/onderwijs/studeren/permanente-vorming/opleidingen-pv.htm

De lezingen zijn vrij toegankelijk voor alle geïnteresseerden.

Wie de lezingenreeks wil volgen als Permanente Vorming en hiervan een certificaat wil ontvangen, schrijft zich in via de studentenadministratie van de UGent.

Info: Ilse.Logie@UGent.be Vakgroep Letterkunde - UGent

Maandag 30 september, Blandijn, auditorium C Over 09/11 Kries Versluys (UGent)

Dinsdag 8 oktober, Blandijn, auditorium A Over Zaterdag, Ian McEwan Sien Uytterschout (UGent)

Dinsdag 15 oktober, Blandijn, auditorium A Over Het lichtende kwaad, Roberto Bolaño Ilse Logie en Bieke Willem (UGent)

Dinsdag 22 oktober, Blandijn, auditorium A Over Ulrike Maria Stuart, Elfriede Jelinek/Het eerste weekend, Bernhard Schlink Deborah Van den Brande en Gunther Martens (UGent)

Dinsdag 29 oktober, Blandijn, auditorium A Over Zwerm, Peter Verhelst Matthias Velle (UGent)

Donderdag 7 november, Hoger Instituut voor Franse cultuur, Recollettenlei 3, Gent Auteur Patrick Deville (Kampuchéa): "Un roman d'aventure sans fiction" (in het Frans)

Dinsdag 12 november, Blandijn, auditorium A Over Een grafmonument voor Boris Davidovitsj, Danilo Kiš Stijn Vervaet (UGent)

Dinsdag 19 november, Blandijn, auditorium A Over De duivelsverzen, Salman Rushdie Caroline Janssen (UGent)

Dinsdag 26 november, Blandijn, auditorium A Over De welwillenden, Jonathan Littell Anneleen Spiessens (UGent)

Dinsdag 3 december, Blandijn, auditorium A Over De materiële tijd, Giorgio Vasta Monica Jansen (Universiteit Antwerpen)

Dinsdag 10 december, Blandijn, auditorium A Auteur Koen Peeters over Duizend heuvels