Dilemma V - Jaargang 2017-2018 by Dilemma

DILEMMA Studentenblad van de Blandijn

Au revoir See you later Tschüss Tot ziens Arrividerci Hasta la vista Hejdå Afscheid van de Blandijn

Interview Prof. T'Sjoen

Debuut: Jacob van Maerlandt

Gent

Editie 5

Mei 2018

V.U. : Youness Iken & Julie Vlaminck

DILEMMA V

www.filologica.be/dilemmaonline.php Â© William Paternotre

De preses (s)preekt Beste lezer, Kijk naar uzelf, het is u gelukt, weer een academiejaar overleefd! Het einde der '17-'18-tijden nadert en ge staat nog overeind. Een pluim, een adje op uw gezondheid, een pootje van je lievelingshond, van mij krijgt u het allemaal. De wisselvalligheid trekt weg; van de lessen, van het weer en, als ge lijkt op mij, van het ochtendhumeur. Iets met Persephone en de sterke geur van zonnebrand. Mijn melkflessen zijn er klaar voor, de uwe ook? En dan nu tijd voor lange bedankingen, ook al hoor ik die te bewaren voor mijn zwanenzang. Specifiek voor de Dilemmalezers zou ik graag met wat lof gooien, ook al is dit semester mijn laurierplant uit de Delhaize gesneuveld aan pijnlijk watertekort. Wat volgt zijn zes fundamenten van het micro-universum dat Filologica voor mij is. Bedankt eerstejaars om steeds zo talrijk, massaal en in overvloed aanwezig te zijn dat ik voor het eerst in mijn leven herhaaldelijk heb moeten zeggen: ‘Sorry maar ik ben slecht met namen’. Jullie enthousiasme was een bron hernieuwbare energie waar Mister Musk alleen van kan dromen. Bedankt aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte. En dan specifiek aan Tom Goedertier en Chris Bulcaen. Voor post, nuance en schouderklopjes was Filo altijd welkom. Ook aan professor T'Sjoen voor het vertrouwen in de kring en tot slot aan de vriendelijke mevrouwen van de vegetarische maaltijdsoep. O, en aan het gebouw! Mag ik een gebouw dankbaar zijn? Architectuur der Jaren Stillekes, Drager der Vochtplekken en de Vreemde Ander; you go girlfriend!

broederingen, aan Proto-Grof en Vrije Wil, aan gemiste lessen en gemiste kansen. Aan Milena en Charlotte. Aan Luna. Aan Robbe. Aan Jelle. Aan Tomas en Yorik. Aan dagdagelijkse schouders om op te blèren, merci. Tot slot aan mijn presidium. Aan hele hoge latten en hordelopen op slaaptekort. Aan verwachtingen en grote veranderingen. Op Trello, op Facebookalgoritmes en Zuckmemes, op Kostenramingen met de grootste K. Op dringend kleinere cantussen, op Zedenmeesters met Humor. Op olijven en Canva, op Maxims stilzwijgen en op Emiels ideeën. Op Dilemma, Filolopica en Landjuweel. Op lay-outs van stucu’s en vooral op jullie. Met komen en met gaan. Op Ambers zachte knuffels. En altijd, altijd op de Penning. Met bibberende handjes vol vertrouwen geef ik de hamer door aan Serafina, opdat zij Filo opnieuw laat schitteren in het Lustrumjaar. Op het heden, verleden en de toekomst! En eerlijk gezegd, ik hou van de dingen die niet overgaan. Prosit Senior. Prosit Proseniores. Ad libidum.

Ereleden en prosenioren, bedankt om mij inzicht te geven in de kunst van neuten op hoog intellectueel niveau. Misschien ligt uw wijsheid binnenkort in een schaal in plaats van de kan, doch dat zal niks sussen, iedere stem blijft even geldig. Tweederdemeerderheid viert! Maar even serieus: bedankt voor de eeuwige sfeer en de relativiteit van ouder worden. Afstuderen lijkt haast comfortabel als ik jullie grappen hoor. Aan de kringen, Blandinia en poëzie in auditoria, geen enkele strijd om beschimmelde pastapotten en uitgelopen vuilniszakken of om stucu’s en Guidopakketten is het risico om jullie kwijt te spelen waard. Collegiales, op de kelder!

Aulikki Lefèvre Preses Filologica 2017-2018

Aan vrienden en familie, aan oude mensen en jonge mensen, aan Erasmusstudenten, aan passanten en onverwachte ver-

Tot ziens

Inhoudstafel INLEIDING 3

CULTURAMA

De preses (s)preekt Inhoudstafel Scriptoriaal Colofon

ta:lk nd Etymologica: Afscheid Literatuurlijk Hommage aan Leonard Nolens Nunc Est Scribendum 'Verloren Zoon' Photomaton De Schijn van de Blandijn

Zwanen nemen afscheid van de Blandijn Het Jaar van de TRABLA

INTERVIEW Professor Yves T'Sjoen

ERASMICI

10 11

14 15

FILOLOGICA

DILEMMA V

29 29 31 31 33 33 35 35

7 8

Selena Ruiz Mínguez, Gent

Nieuwe preses (s)preekt Scriptorchallenge Quotologica Filo in het 2de semester

FOCUS 6

3 4 5 5

19 20 22 26

AUW LA Poëzie

38 39

SPEAKER’S CORNER 42 Opinie O tempora, o mores Satire 'Der Blandine Bloeme'

EXTRA Tabloid Flirttips Satire Meme

43 43 44 44

48 49 49 51 52

Scriptoriaal Allertrouwste boekjes-uit-de-bakjes-grabbers, Het is waar: het zit er bijna op. *snif* Maar jullie scriptoren zouden jullie scriptoren niet zijn mochten ze niet op een gepaste manier afscheid nemen. Want ‘afscheid’, daarover gaat deze editie. We zwaaien vandaag een prachtig academiejaar vol raadsels en verwondering uit. Een jaar van ‘cantussen’ en ‘naar de les gaan’. Van ‘stilte’ en van ‘drukte’. Van ‘studeren’ en voor sommigen ook ‘af-studeren’. Want helaas zullen enkele Filologen onder ons binnenkort de muren van de Blandijn voor eens en altijd achter zich laten. Een overzicht en een gepast woordje hieromtrent vind je op pagina 7. We blikken terug op een fantastisch academiejaar ’17-’18, praten nostalgisch na over de Literaire Alumni-reeks met professor T’Sjoen en staan nog even stil bij de uitreiking van het institutioneel eredoctoraat aan gerenommeerd schrijver Leonard Nolens. In de rubriek Filologica, worden de nieuwverkozen scriptoren aan de tand gevoeld in een ware scriptorchallenge en worden jullie onthaald door Serafina, in haar nieuwe preses (s)preekt. Ook geven we jullie nog enkele Etymologica-wijsheden mee zodat jullie straks tegen jullie vrienden kunnen zeggen: “Ik leer daar nogal wat hoor, in die Taal- en Letterkunde!”. Tot slot, maakt ook Jacob Van Maerlant van deze editie gebruik om zich een laatste keer tot jullie te richten. Wat hij te vertellen heeft, vinden jullie op bladzijde 46: hoort naer. Liefhebbers van Jeanne Wiemer en ander fresh auditoriumgespuis, Allerliefste Dilemma-snoesjes, Beste Blandino’s, Het was ons een waar genoegen een jaar lang jullie van vernuft en vertier te mogen voorzien. Voor ons is het voorbij, door anderen gaat het verder. Youness en Julie ex … Mona en Gilles in!

COLOFON V.U. Youness Iken Julie Vlaminck Scriptoren Filologica Blandijnberg 2, 9000 Gent Hoofdredactie Youness Iken Julie Vlaminck Vormgeving Abel Demuysere Correctoren Youness Iken Julie Vlaminck Redactie Floris Ameel Mona Bronsema Arthur Declercq Roelsraete Manon De Baecke Abel Demuysere Benjamin De Roover Luca Garcia Youness Iken Simon Lambrechts Aulikki Lefèvre William Paternotre Selena Ruiz Mínguez Jacob Van Maerlant Amber Van Landeghem Serafina Van Geertruyen Julie Vlaminck Nina Waegemans Arne Wittevrongel VAJDB Robin Verslegers Victor Ysebaert Wij bedanken Aulikki Lefèvre Alle literaire alumni Yves T'Sjoen Wij vervloeken De letter 'l' Kleder Mensen die schadelijk zijn voor de maatschappij

FOCUS

Focus

Afscheid van de

Blandijn

Youness Iken

Luca Garcia

Amber Van Landeghem

De Blandijn is rijker geweest dan ik altijd heb gedacht, meer dan de toiletten wier verhoopte poëzie mij steeds weer de vraag doen stellen waar ik in hemelsnaam ooit ben beland.

4 jaar Blandijn, het doet wat met een mens, of toch alleszins met mij. Ik was de Blandijn oorspronkelijk dankbaar voor koffie van 80 cent, maar toen werd het plots €1,5. Toch bedankt. Ik ben de Blandijn ook bijzonder dankbaar om me in mijn trainingsbroek naar de les te laten gaan, maar ook de mensen die dat niet zo vanzelfsprekend vonden ben ik dankbaar, jullie hebben me geleerd om kritisch in het leven te staan.

Dag Blandijn. 5 jaar lang mocht ik je mijn thuis noemen. 5 jaar lang heb ik genoten van de avonden die ik gespendeerd heb op de Trabla. Net als de uren die ik verloren heb in de kelder.

Ik heb om 2:00 op de Trabla liggen debatteren over het leven. Ik ben gemindfuckt geweest bij Klassieke mythologie, in slaap gevallen bij Franse Taalkunde. Ik heb mijn ogen dicht gedaan en achterover geleund bij lezingen over jazz. Ik ben in de kluis van de Boekentoren geweest. Ik heb voor het eerst van zo dichtbij planeten en sterrenhopen kunnen bewonderen op de sterrenwacht op de Rozier. Maar dat vergeet ik dan altijd als ik op het einde van de dag voor de laatste keer naar het toilet moet. Als er één ding is dat ik op de Blandijn heb geleerd en mijn hoofd geen enkele dag verlaat, dan is het wel kritisch nadenken. De dingen van dichterbij bekijken die je anders als vanzelfsprekend zou blijven beschouwen. Trumps doldwaze, maar succesvolle discours achterhalen met de analysemodellen die je bij Engelse Taalkunde hebt gezien. Die vage, theoretische dingen die je naar je hand moet zetten en die achteraf zo waardevol blijken te zijn. Daar ben ik de Blandijn erg dankbaar voor.

Ik heb mensen ontmoet waarvan ik nog altijd niet goed weet hoe ze in elkaar zitten. Ik ben de Blandijn dankbaar om me bij die mensen te brengen, want veel van hen zijn onmisbare vrienden geworden, binnen en buiten Filologica. Ik ben de Blandijn dankbaar voor mijn vriendin. Ik ben de Blandijn 4 jaar geleden binnengestapt zonder enige verwachtingen, maar nu stap ik buiten met plannen voor de toekomst. Bedankt Blandijn.

Het mooiste wat ik ooit van je gekregen heb is de vriendschappen die ontstaan zijn in jouw gangen. Vanaf dag één op de introductiedag, toen je me samenbracht bij mijn liefste vriendinnetjes die ik - veel te weinig maar toch - zo graag zie. Tot de vrienden met wie ik mijn laatste dagen als blandino in je gangen heb rondgedwarreld. Vriendschappen die ik nooit had gedacht te hebben. Dus bij deze: dankjewel Blandijn voor de mooie tijd en de vele leuke momenten en dankjewel vriendjes om mijn tijd aan de Blandijn nóg mooier te maken.

Tot ziens

Focus

Het jaar van de TRABLA ‘De Trabla, wat is dat?’, was een van mijn eerste vragen toen ik hier toekwam aan de Blandijn. Ondertussen weet ik maar al te goed dat de ‘Trabla’ enkele van de weinige trappen zijn waar ik op wil stappen – sorry verdieping twee, maar op een maandagochtend heb ik geen energie voor de fysieke inspanning die je vraagt. In het eerste jaar dat ik de treden open af ben geslenterd, is er weer heel wat gebeurd. En wat is beter dan de Trabla zelf om me te helpen enkele hoogtepunten en minder hoge punten van het jaar uit te lichten? Hier is het jaar, dé enige echte 365 dagen van de TRABLA. Gilles Vanden Bogaert

rump – of liever gezegd Donald Drumpf, zoals zijn oorspronkelijke naam was – fladdert ondertussen bijna al anderhalf jaar lustig rond in het Witte Huis. Hoewel een heel groot deel van de wereldbevolking al uitkijkt naar de volgende verkiezingen, schrikt Trump nog altijd niet terug van wat controverse. Na alle heisa rond de affaire-schandalen van de president met ‘playmate’ Karen McDougal en pornoactrice Stephanie Clifford reageert hij droogjes met ‘geen commentaar’. Omdat de vrouwen beide claimen zwijggeld gekregen te hebben, maakt de president zichzelf nog wat verdachter bij het volk. Maar de grootste storm die vandaag ten huize Trump woedt is de akelige kilte van Melania; ze leven eerder naast elkaar en ze weigert haar man openbaar een hand te geven. Toch heeft deze meneer ook wel geholpen bij een revolutionaire gebeurtenis dit jaar

DILEMMA V

en helemaal niet de minste. Namelijk dat Noord- en Zuid-Korea na een periode van achtenzestig jaar officieel in oorlog te zijn eindelijk een vredesverdrag sluiten én een overeenkomst maken inzake nucleaire wapens. Na de schrik dat er atoombommen gelanceerd zouden worden eerder dit jaar en je je persoonlijke beschermende pillen kon gaan ophalen bij de apotheker, is dit een mastodont van een opluchting.

model binnen de kortste keren volledig uitverkocht in alle winkels. En de Engelsen leggen hun feestoutfits best nog niet te ver weg want op 19 mei zeggen prins Harry en actrice Meghan Markle ‘ja’ tegen elkaar. Als jij een van de gelukkigen bent, of iemand kent die een van de 1200 uitnodigingen aan het gewone volk heeft ontvangen, stuur dan even een persoonlijke sneakpeek door, alvast bedankt!

Royals of England. Ook de koningshuis- Actieheldenliefhebbers hebben dit jaar gekte in Engeland laaide dit jaar weer helemaal op. Maandag 23 april verwelkomden de hertog en hertogin van Cambridge, William en Kate, hun derde kind en tweede zoontje Prince Louis Arthur Charles van Cambridge. Je mag gerust van gekte spreken, want nadat Kate met haar zoontje in een kinderkoets buiten kwam, was dat

hun ogen al kunnen uitkijken. Nadat iedereen volledig opgegaan was in Wonder Woman, verscheen in februari de kaskraker Black Panther in de zalen. Na het geweldige succes van King T’Challa was iedereen weer volledig in de ban van het Marvel-universum en werd de gekte naar de langverwachte – tien jaar – versmelting

Focus van alle Marvelhelden in één grote strijd om de Infinity Stones de hoogte in gestuurd. De cinemazalen werden eind april dan ook bestormd om de Hulk, dr. Strange, Black Widow en al je andere favoriete superhelden te zien. En het superheldenseizoen is nog niet over, want eind juni veroveren Mr. Incredible en Elastigirl voor een tweede keer het doek in het nog langer verwachte vervolg The Incredibles 2. Je kan je nu al verwachten aan cinemazalen vol onbeschaamde jongvolwassenen. Iemand die mee wil? … Een keertje of twee, drie?

Blijvend in onze gedachten. Mensen ko-

men en mensen gaan, en ook dit jaar hebben we weer afscheid moeten nemen van enkele grote voorbeelden. Mensenrechtenactiviste Winnie Madikizela-Mandela, Verne ‘Mini-me’ Troyer, Avicii, zangeres Yvonne Staples, ex-first lady Barbara Bush, ‘living legend’ Bruno Sammartino … Allen iconische figuren, en een verlies aan lichtjes in onze wereld.

Lang leve de nieuwe rector! Na een teveel

aan rondes mocht onze geliefde universiteit eindelijk haar nieuwe rector en vicerector voorstellen. Op 1 oktober 2017 werd Rik van de Walle aangesteld als waardige opvolger van Anne De Paepe. En de vicerector is niemand minder dan Mieke Van Herreweghe, een blandino gespecialiseerd in Engelse taalkunde.

Afscheid? Wat een wervelend en gewel-

dig jaar is dit al geweest. Als nieuwkomer in Gent en aan de Blandijn moet ik toegeven dat ik in het begin een beetje verloren liep. Ik werd – net zoals ik bij vele anderen zag – een beetje van hier naar daar gehost zonder echt goed te beseffen wat er allemaal aan het gebeuren was. En dan stond ik daar plots met een lidkaart van Filologica in mijn hand. Ik had toen nog niet door wat dat zou betekenen. Het zag er gewoon uit als een kaartje waar, onder mijn naam, een verkeerde geboortedatum

op stond. Maar nu kan ik met volle overtuiging ‘Dankjewel Filologica,’ zeggen, ‘je hebt een heel nieuwe wereld voor mij geopend’. Als eerstejaars werden we uitermate goed begeleid door onze gezellige vereniging en konden we een beetje wennen aan het nieuwe ritme. Betekent de zomer nu een afscheid? Misschien een beetje, maar volgend jaar sta ik er alvast opnieuw om me te smijten in talloze activiteiten met geweldige personen. Adieu, goodbye, auf Wiedersehen en tot snel!

Tot ziens

Interview

INTERVIEW

DILEMMA V

#KERST

Interview

Studentenparticipatie & literatuuronderwijs: quod nunc?

Een interview met professor Yves T'Sjoen

et is donderdagmiddag wanneer ik met mijn opvolgers afspreek aan de Trabla. We begeven ons richting de afdeling Nederlandse Letterkunde waar professor T’Sjoen ons opwacht in zijn kantoor. Daar praten we bij over de samenwerkingen van het afgelopen academiejaar. Een kleine terugblik op wat toch wel grootse evenementen mogen worden genoemd.

door Mona Bronsema, Gilles Vanden Bogaert & Julie Vlaminck

DILEMMA: Wat betekent de Literaire alumni-reeks voor de faculteit?

de universiteit toen, vandaag en in de toekomst."

Professor T’Sjoen: “Zeer veel. Toen ik met het initiatief bij de decaan langsging en ook bij zijn medewerkers van het decanaat, werd het op gejuich onthaald. Letteren en Wijsbegeerte is een van de vier stichtende faculteiten, dus ook onze faculteit bestaat 200 jaar en dat mocht natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. Het was me bekend dat nogal wat notoire schrijvers in ons taalgebied een diploma hebben behaald, hier in de faculteit. Dat wetende, heb ik toen aan de decaan voorgesteld om een reeks ‘Literaire alumni’ op te zetten: een soort voordrachtencarrousel waarbij we in totaal 19 schrijvers, op maandelijkse basis, uitnodigen naar de faculteit om een aantal dingen te zeggen over hun schrijverschap, het belang van hun opleiding en de rol van

“Voor onze faculteit is dat inderdaad belangrijk omdat we daarmee een goede beurt maken. We zijn een bijzonder dynamische faculteit met heel wat onderzoeksgroepen, vakgroepen en opleidingen. Niet zoals de Ingenieurswetenschappen of de Geneeskunde, met een of twee opleidingen – maar bij ons heb je dus echt een amalgaam van opleidingen. Het is een huis met veel kamers, een ratjetoe van disciplines. Dan is het goed dat we als faculteit, als entiteit, even naar buiten treden met zo’n programma waarin we de tweehonderdste verjaardag aanwenden om de focus op de literatuur en de letterkunde (of dus de studie van literaire teksten) te richten. Literatuur als kruispunt van vele disciplines en levensbeschouwingen.”

Nu de Literaire alumni-reeks is afgelopen, hebben we al heel wat zien passeren aan onze faculteit. Wat is tot nu toe uw favoriete moment? Professor T’Sjoen: “Ik heb een aantal favoriete momenten. Hoge verwachtingen die in vele gevallen ook zijn ingelost. Qua publieke opkomst was natuurlijk het optreden van Herman Brusselmans een voltreffer. Toen hadden we heel veel studenten maar ook buitenstaanders. Het was gratis toegankelijk, dus iedereen was welkom. De match tussen Brusselmans en Els Moors vond ik interessant. Zij is Belgisch Dichter des Vaderlands en dan zie je toch wel wat vuurwerk ontstaan omdat ze zo andere persoonlijkheden zijn, en ook andere poëtica’s vertegenwoordigen. Dat zorgt voor een bepaalde dynamiek. Je kon meestal niet voorspellen welke richting die gesprekken uitgaan."

Tot ziens

Interview

“Wat voor mij ook een hoogtepunt is, is de samenwerking met Filologica, en recent ook met Auw La. Ik vind het belangrijk dat professoren en studenten aan een zeel trekken, samen ambities uitspreken én realiseren. Literaire alumni is daar denk ik een heel mooi voorbeeld van. Iets wat we vaak toch te weinig doen, vind ik. Ik sprak daarnet bijvoorbeeld over het eredoctoraat van Leonard Nolens. Meestal gaat Dies Natalis, en dus de plechtigheid met de uitreiking van eredoctortitels, boven de hoofden van de studenten. Studenten weten dat ze een vrije dag hebben, maar wat ze meestal niet weten is dat er eredoctoraten worden uitgereikt en als ze dat wel zouden weten, weten ze al helemaal niet aan wie. Ik wou dat eens omdraaien door eerst bij de studenten, bij Filologica, te vragen wat zij vonden van het voorstel en, indien zij het een goed voorstel vonden, een brief te richten aan de rector. Ik heb vernomen dat die brief een van de doorslaggevende factoren was om in die 200 jaar UGent nu, voor het eerst, een Vlaamse schrijver een institutioneel eredoctoraat uit te reiken." “Ik denk dat Literaire alumni ook het resultaat is van dat soort overleg. Ik merkte een groot engagement, niet alleen van het presidium, ook van andere studenten taalen letterkunde. Het zegt wel iets over de manier waarop ze die handreiking hebben onthaald. Voor mij is dat, naast een aantal individuele optredens of avonden, toch misschien het belangrijkste om te onthouden: namelijk het constructieve overleg met de studentenvereniging en hoe we elkaar toch ergens vinden. Ik sta open voor jullie suggesties, ik heb mijn visie en velerlei plannen. Ergens halverwege ontmoeten we elkaar en dat vind ik interessant.” Tijdens de ontmoetingen met de literaire alumni kwamen er thema’s aan bod zoals de kwaliteit van het onderwijs vroeger tegenover nu en ook het belang van literatuurbeleving. Hoe gaat u zelf om met literatuurbeleving in uw lessen en is er iets dat u van de literaire alumni meeneemt? Professor T’Sjoen: “Beleving is iets heel persoonlijks. Ik vind het natuurlijk belangrijk en ik doceer denk ik alleen maar vanuit mijn beleving, mijn passie voor literatuur, en ik tracht dat enthousiasme toch op een welbepaalde manier over te brengen in het

DILEMMA V

auditorium. Dat de overgave niet bij iedereen aanslaat, goed, dat is zo. Ik moet niet iedereen overtuigen. Maar als ik toch een auditorium meeheb in mijn redenering en in mijn betoog voor een bepaalde auteur of tekst vind ik dat toch echt een genoegdoening. Dus beleving speelt in mijn verhalen een belangrijke rol: ik wil enthousiasmeren, ik wil passioneren indien mogelijk – en nogmaals, niet iedereen staat ervoor open en ik heb daar alle begrip voor. Niet iedereen hoeft interessant te vinden wat ik interessant vind.” “Idealiter zou er een wisselwerking moeten zijn. Jullie zijn veel jonger dan ik; jullie hebben ook een andere leesen levenservaring. Ik ben dan ook vooral nieuwsgierig naar hoe studenten vandaag met literatuur omgaan. Hoe zij hun eigen visie op literatuur tot stand brengen. Dus beleving, vervoering, verwondering, vind ik zelf heel belangrijk. Mocht ik mijn riedeltje hier elk jaar opnieuw afdraaien dan zou dat bijzonder saai zijn. Ik vrees dat dan mijn enthousiasme zou getemperd worden en dat studenten dat ook zouden merken dat ik iets voor de honderdste keer vertel. Nee, elke student is een individu en elke groep

“Soms kan je als student getriggerd spraak, een kritische kanttekenin auteur of een literaire tekst nog h gepraat wordt in een college en dat gaat, daar toch eens in een roman dat je wordt meegezogen door die le een letterkundig college, da

heeft een eigen dynamiek en ik wil daar graag op inspelen. Hen meenemen in mijn ontdekkingstochten door de literatuur, de indringendheid van teksten laten zien.” “Heb ik zelf iets meegedragen van de gesprekken met alumni? Ik ben vooral een luisterend oor geweest. Ik mocht een aantal van de gesprekken modereren, dus ik heb inderdaad vragen gesteld over de rol van de universiteit, het belang van letterkundig onderwijs enzovoort. Al de sprekers, onze gasten, hadden daar eigen ideeën over. Soms kon ik mij daarbij aansluiten, soms helemaal niet. Maar vervoering of verwondering is iets heel persoonlijks, en

Interview

voor een academische opleiding in Taalen Letterkunde en dat is toch een heel ander uitgangspunt dan het toegepaste creatief schrijven bevorderen. Het spoort niet helemaal met het uitgangspunt van een wetenschappelijke opleiding. Maar ik weet dat sommige studenten, en zeker onze studenten, ook creatief aan het schrijven zijn en af en toe eens wat feedback willen. Ik sta daar altijd open voor. Maar mochten we het vak aanbieden, dan veronderstel ik dat wel redelijk wat studenten zich geroepen voelen. Dus het is met een paar kritische bedenkingen dat ik daartegen aankijk.” Zoals reeds aangehaald, werd er vorige week een eredoctoraat uitgereikt aan Leonard Nolens. Daarbij heeft u meermaals gewezen op het belang van studentenparticipatie. Waarom maakt of kan dat het verschil maken?

d worden door een college, een uitng. Dat je bijvoorbeeld een bepaald helemaal niet kende, dat daarover t je vervolgens naar de bibliotheek n of dichtbundel begint te lezen en ectuur. Als dat dan het effect is van an vind ik dat al heel mooi.”

die heb ik van mezelf en hoef ik niet te ontlenen aan iemand anders. Zoals jullie ook eigen voorkeuren hebben: jullie esthetica’s, jullie poëticale denkbeelden. Soms kan je als student getriggerd worden door een college, een uitspraak, een kritische kanttekening. Dat je bijvoorbeeld een bepaald auteur of een literaire tekst nog helemaal niet kende, dat daarover gepraat wordt in een college en dat je vervolgens naar de bibliotheek gaat, daar toch eens in een roman of dichtbundel begint te lezen en dat je wordt meegezogen door die lectuur. Als dat dan het effect is van een letterkundig college, dan vind ik dat al heel mooi. Maar nogmaals, ook dat is heel persoonlijk be-

paald. Het is niet omdat ik een oeuvre of een gedicht interessant vind, dat het daarom ook bij jullie het geval zal zijn. Ik kan alleen proberen te overtuigen.” Af en toe kwam ook het belang van creatief schrijven ter sprake. Wat vindt u zelf? Moet dat als vak bestaan in onze opleiding? Professor T’Sjoen: “Dat is inderdaad een vraag die wel vaker wordt gesteld. Nu, uit mijn eigen ondervindingen kan ik getuigen dat studenten, maar ook mensen buiten opleidingen, mij af en toe manuscripten bezorgen. Dus ik lees om de zoveel tijd wel eens een dichtbundel of een verhaal, soms een roman, omdat die studenten of die buitenstaanders twijfels. Ik geef dan graag mijn commentaar. Ik ben zelf geen schrijver van fictie. Ik heb wel mijn ideeën, een eigen poëtica, en ik deel dan gewoon mijn visie met die student. Moet je dat dan institutionaliseren, moet je daar een vak van maken?” “Mijn vraag is, is dat niet eerder een bevoegdheid voor kunstacademies, creatieve schrijfopleidngen? Wij staan toch meer

Professor T’Sjoen: “Participatie en overleg zijn fundamenteel, denk ik. Als je zo veel studenten Letterkunde hebt, en je hebt dan de buitenkans dat je een Nederlandstalig schrijver - een van de grootste dichters van ons taalgebied - een institutioneel eredoctoraat kan bezorgen, dan ligt het wat mij betreft voor de hand dat je alle partners daarbij betrekt. Betrokkenheid van studenten zorgt voor een belangrijk draagvlak. Ik kan inderdaad ten persoonlijke titel bij de rector aankloppen en zeggen: ‘Ik vind dat X een eredoctoraat moet krijgen’ en dan zal de rector dat misschien overwegen. Het gaat niet om mij, hè. Het gaat vooral over de Nederlandstalige poëzie, en de promotie ervan. Het genre komt te weinig aan bod in onze opleiding. Ik vind dat wij, en ik vanuit mijn academische positie, alles in het werk moeten stellen om de poëzie aandacht te geven, ook onder studenten. Dat wij hen op de hoogte moeten brengen van historiek, actuele tendensen, belangrijke oeuvres; dat we hen stimuleren om eventueel zelf te schrijven en om vrank en vrij van gedachten te wisselen over poëzie. In dat opzicht vind ik dat niet zomaar het verschil maken: ik vind het noodzakelijk dat wij met elkaar - jullie vanuit jullie visie, ik vanuit mijn opvattingen en strategieën - over bijvoorbeeld het belang van een eredoctoraat kunnen praten. We vormen een front, docenten en studenten, en kunnen gezamenlijk meer dan wat je als individu kunt doen. In dat opzicht vind ik ons gesprek fundamenteel.”

Tot ziens

Erasmici

ERASMICI

DILEMMA V

Erasmici

Gent, België

Deze getuigenis komt van een Spaanse Erasmusstudente in Gent en is geschreven in het Engels.

II firstremember the sensation I had when arrived in Ghent. When, from a distance, I saw some of the people that I would later consider my friends. Terror, excitement, curiosity, wonder … I didn’t know where all of those different feelings were coming from. But by looking at the others’ eyes I realized I was not the only one. We were silently standing in a circle, wondering how that awkward moment would end up turning into the beginning of the amazing adventure that was about to start. Luckily it soon did. The uncomfortable silences were substituted with small talk and real conversations. The terror disappeared in favour of comfort and the people around us were no longer strangers, they became friends. Although the beginning can be hard that intensity is worth it. Besides, it gets easier

seeing how the University, the ESN network (Erasmus Student Association) and even the people you just met are there to help you. When real Erasmus life starts you find out that Ghent is not just a beautiful and full-of-life city; it is also a place full of opportunities, especially for students. You can join interesting activities and associations, attend mind-blowing conferences, visit great places … With this experience you get to create your own reality. Because if there is a myth that is true about Erasmus, that is the independency. Which means you can spend the whole day partying if you wish or, to the contrary, locked in your room if you feel like being alone. About the other myths: as an Erasmus student you gain many experiences and meet

great people, that is very true. You make amazing friends from all over the world whose perspectives and ideas can challenge you in ways you never imagined. Regarding the studying part, you learn a lot but, no matter what people tell you, here you really have to study. And if the intense brain work out requires some relaxing time in exchange you can always go partying. Travelling around Europe or enjoying some time with your friends would also be great alternatives. To conclude I would like to admit that I don’t know if my experience would have been different elsewhere. But I do know I am happy where I am. And I would strongly recommend the Erasmus, because it gave me memories and friends that will forever remain in my heart.

Selena Ruiz Mínguez

Tot ziens

Interview

advertentie

DILEMMA V

advertentie

Tot ziens

Filologica

FILOLOGICA

DILEMMA V

Filologica

De Nieuwe Preses (S)preekt T

erwijl het huidige academiejaar op haar laatste benen

Maar plots was het geen grap meer. Het was een plan.

loopt en iedereen stilaan begint te beseffen dat ze mis-

schien toch eens hun boeken moeten openslaan, word ik half

Ik had ooit een plan, maar het was niet dit. Plannen maak ik

gedwongen om mijn gedachten neer te pennen door mijn

steevast om van af te wijken, of dat nu een uitbreiding of een

hupse jonge opvolgers. Voor Dilemma. Voor Filologica. Na

koersverandering inhoudt. Het is een beetje als klimmen in

een jaar scriptor geweest te zijn en dit jaar net iets te vaak mijn

een boom. Voor je begint te klimmen, stippel je een denkbeel-

belofte om te corrigeren te breken (mijn oprechte excuses aan

dige route uit, zodat je zeker in de top geraakt. Wanneer je dan

de scriptores), word ik volgend jaar wederom elke keer in de

effectief begint, zie je dat er takken zijn die je niet kon zien

colofon vermeld. Mijn grote comeback, als het ware.

vanop de grond. Takken waar sappige, rijpe vruchten aan hangen die je wil proeven. Dus je maakt een omweg. Van daaruit

Maar het is meer dan een comeback. Het is de volgende scha-

ga je verder.

kel in de cyclus, met een pas verkozen presidium dat vol goede moed een nieuw academiejaar vol mogelijkheden en

Volgend jaar gaan we verder. Ik krijg de kans nieuwe men-

dromen en woorden en daden aangaat. Fuck, wat heb ik daar

sen te ontmoeten en dingen te doen die ik nog nooit gedaan

zin in. Ik vier met Filologica mijn lustrum als student. Mijn

heb. Nieuwe vriendschapsbanden zullen ontstaan, oude zul-

vijfde jaar aan deze faculteit. Het begon als een halve grap:

len of versterken of stagneren. Het is tegelijk beangstigend en

â&#x20AC;&#x153;Ja ik ga er Zweeds bijnemen als keuzevak in de master. Haha,

visceraal opwindend. Een mysterium tremendum et fascinans

wie weet werk ik het af als derde taal, waarom ook niet?â&#x20AC;?

anno 2018. Het grote avontuur van een kleine proscriptor.

Serafina Van Geertruyen Preses Filologica 2018 - 2019

Tot ziens

Filologica

ScRIPtorchallenge Realiteit of fictie?

Youness Iken

n tijden van fake news – een kanjer van een paradox die al jaren geleden indirect door Orwell werd voorspeld met ‘doublespeak’ – ben ik ervan overtuigd dat de twee onlosmakelijk verbonden zijn. Orwelliaans. Een eigen definitie zou kunnen zijn: “scenario waarin het onderscheid tussen realiteit en fictie niet duidelijk is”. En dat is het leven toch ontegensprekelijk: een aaneenschakeling van de meest voorspelbare en tegelijk meest onverwachte scenario’s. God is een goede schrijver. We zijn er onszelf amper van bewust, maar we gaan in ons dagelijks taalgebruik redelijk vaak met de realiteit om alsof ze fictie is. Als iets ‘ongelofelijk’ is, is het al te laat: de realiteit wordt fictie nog voor we het beseffen. We gebruiken honderden metaforen per dag om de realiteit misschien simplistisch, maar wel draaglijk en hapklaar te maken. Als de realiteit al zou bestaan, zetten we haar fel naar onze hand. Orakels, welles-nietesspelletjes, geheimen, waargebeurde verhalen, de wet van Murphy, … Onze realiteit is doordrongen met fictie. En wat de ene zijn realiteit is, is die van de ander niet. Voor een kind bestaat de Sint, voor een volwassene niet. Voor een IS-strijder is de westerse, ongelovige mens verdorven, maar voor die laatste is het omgekeerde waar. Is geloof realiteit of fictie? Hoe leg je dat nog uit? Onze dierbare studie Taal- en Letterkunde is daarom van gigantisch belang. Kritisch durven kijken naar elke letter die men te goeder of te kwader trouw uitspreekt of neerpent. Omarm de realiteit, ontcijfer de fictie. Of omgekeerd.

Julie Vlaminck ‘Fictie of realiteit?’ ‘Fictie of realiteit’. ‘Realiteit’. Of ‘fictie’. Toen ik ze begin september toevoegde aan de lijst met dilemma’s die we aan literaire alumni zouden voorleggen, had ik niet gedacht ze ooit zelf voorgeschoteld te krijgen. Had ik het geweten, ik had ze voor mij gehouden. We hebben het onszelf moeilijk gemaakt. Te moeilijk. Ik zou zelfs durven stellen dat het om de lastigste van de lijst gaat. ‘Taal- of letterkunde?’ Taalkunde. ‘Lezen of schrijven?’ Schrijven. ‘Roem of geld?’ Roem. De antwoorden schudden er telkens uit nog voor ik erover moet nadenken. Maar op ‘Fictie of realiteit?’ volgt een leegte die ik met de beste wil van de wereld niet krijg ingevuld. Onmogelijk lijkt het, om te kiezen tussen de twee. Ik heb schema’s opgetekend, wakker gelegen en literaire alumni geconsulteerd in op tape vastgelegde gesprekken. Telkens met diezelfde vraag voor ogen. ‘Fictie of realiteit’. ‘Realiteit’. Of ‘fictie’. En ik werd er maar niet wijzer van. Hoe dichter bij de deadline, hoe dwingender mijn geworstel en hoe onontkoombaarder de gedachte dat ik geen antwoord zou kunnen bieden op mijn eigenste dilemma. ‘Fictie of realiteit?’ “Mag ik daar ‘de realiteit van de fictie’ van maken?”, vroeg Guido Van Heulendonk toen hij er op zijn beurt mee geconfronteerd werd. Ja, Guido, dat mag u. Op voorwaarde, dat ik dat voorlopig ook mag doen.

DILEMMA V

Filologica

Scriptorchallenge Beleven of

beschrijven?

Gilles Vanden Bogaert

iets meer kunnen beschrijven en geen uitlaatklep meer vinden in het woord? Als scriptor en filoloog ligt het wat voor de hand om volmondig NEEN te schreeuwen en ervoor te kiezen om enthousiast te beschrijven. Paradoxaal genoeg wordt het moeilijk om passioneel te schrijven over dingen die je niet meer kan beleven. Dan denk ik dat ik liever niet zielloos aan de lopende band begin te pennen. Voelen en inleven, van een sombere dag tot stralend genieten en alles daartussen, is heel belangrijk om jezelf te ontladen. En dat is nu net iets waarmee onze maatschappij alle contact aan het verliezen is. De smartphone wordt zonder erbij na te denken bovengehaald om ‘later terug te denken aan dat zalige gevoel’, maar tegelijkertijd gaat dat juist ten koste van die beleving. Iedereen is zo gefixeerd op het tonen van genieten en ervaren dat ze vergeten het ook werkelijk te doen. Dus zeg ik weg met de sociale druk en welkom aan de vele gezellige en cameraloze momenten. En als ik dan niet meer mag beschrijven, dan zal ik het wel bezingen (of een andere manier vinden), en misschien wordt de wereld daar dan ook weer een stukje vrolijker van.

Mona Bronsema

oewel dit dilemma me heel lang liet twijfelen, wat uiteraard ook de bedoeling ervan is, kies ik voor ‘beleven’. Dingen beschrijven nadat ze gebeurd zijn, is leuk: je keert terug naar een bepaald moment en geniet na. Maar uiteindelijk gaat er voor mij niets boven het gezelschap van mijn geliefden, het eten van mijn lievelingsmaaltijd of het lezen van mijn favoriete boek. En dit zijn allemaal dingen die ik beleef. Zoals altijd is er ook een negatieve kant aan dit verhaal; sommige dingen in het leven zou je namelijk helemaal niet willen beleven. Dit hoort er nu eenmaal bij: net zoals je de goede dingen accepteert in je leven, moet je dit ook met de slechte doen.

Tot ziens

Filologica

Best of Quo

“Komkommer legt mijn buik neer.” - Aulikki

“Zitten er hazelnoten in die reep?” - “Uuuh.. nee.” - “Gelukkig, anders zaten we met een nootsituatie.” - Luca

“Filologica is als Narnia; je blijft terugkomen totdat je niks meer kan leren." - Florine

"Mijn floche is langer dan mijn kleed." - Leen

(In repliek op Serafina's “Alle normale mensen hebben High School Musical gezien”) “En jij rekent jezelf tot de normale mensen?” - Kylie

DILEMMA V

Filologica

otologica Mooie verklede man loopt een groepje Filo voorbij. Arne: "Daddy!" Emma: "Die mag mijn daddy ook wel zijn." Arne: "We zullen aan co-ouderschap doen." - Arne

"Appelmoes op je tepels smeren is echt wel een dinsdagochtend-activiteit." - Serafina

Conducteur: "Dat is 4 euro." - Ruben: "krijg ik u er dan bij?" 5 minuten later komt de conducteur terug en geeft Ruben een condoom: "Ge moogt hem hebben, maar zonder mij." - Ruben

Random man in de Colruyt: "Door een promotie is het maar 2 euro meer voor degelijke gin." - Sergio: "Ah รงa va ze, het is toch om ons zat te drinken." koopt ook nog 14 flessen wodka - Sergio

"Het enige wat ik doe in mijn leven is in mijn eigen bed wenen en uitgaan." - Emma

Tot ziens

Filologica

“Maar deze microgolf gaat maar tot 30 seconden.” - Kaat

“In de kelder zijn wij de beest!” - Jan

“Breng het vuur, Satanwijf!” (Bij het kampvuur tegen Serafina) - Youness

“Kan jij leven zonder inhoudstafel?” - Julie

“Ze gaan veel water voorzien” (over de zwemmarathon) - Floris

DILEMMA V

Filologica

“Necrofilie is geen politieke overtuiging.” - Maxim

Simon wil een zak bij de tombola kopen: "Zit er weer een fitnessabonnement in?" - "Ja" - Simon: "Ah, dan toch maar niet." - Simon

“Is dat het voorspel of wat?” - Leen: “Bedoel je niet 'de repetitie’?” - Ben

“Een relatie opbouwen moeilijk? Sorry ze, maar een Bóékentoren bouwen? Dat is pas moeilijk!” - Emiel

Tot ziens

Filologica

Dit Was Filo in het 2de Semester

DILEMMA V

advertentie

Culturama

CULTURAMA

DILEMMA vV

Culturama

ta:lk nd ta:lkvnde

Etymologica U

w vaste portie mindblowing facts is terug van weggeweest: de rubriek Etymologica! De oorsprong van een onverstaanbaar Gents woord? Een begrip uit je onmiddellijke omgeving waar je nog nooit over had nagedacht? Of heb je gewoonweg een beetje honger naar wat historisch-taalkundige context over een populair woord uit een platgelezen meme? Wij spitten hun vorm en betekenis soms letterlijk uit tot op het bot.

Youness Iken

Afscheid

Zwaan © UGentMemorie

Aan alles komt een einde, ook de Etymologicareeks van dit jaar. Daarom lanceren we een laatste vijftal die met ‘afscheid’ te maken hebben, een woord dat we meteen onder de loep nemen. Afscheid bestaat uit het prefix afen scheid. Meteen wordt duidelijk dat het laatste deel van het woord scheiden komt. In het Oudnederlands betekende scheiden ook ‘afscheid nemen, weggaan’. Het behoeft geen uitleg meer dat ook deze vorm van het Proto-Indo-Europees komt (*skeh2i-), maar het is interessant dat er erg veel woorden zijn die van dezelfde wortel komen zoals ski, schiften en schip. Hoe dat laatste woord bijvoorbeeld te maken heeft met scheiden? In de vroegste betekenissen was een schip een ‘uitgeholde, uitgehouwen boomstam’ – die dus was gespleten of gescheiden. Wow. Maar we varen alweer te ver weg. Op naar een andere watervriend.

De zwaan mag in cantusverband afscheid nemen van zijn/haar (bijna beëindigde) Blandijnperiode. Het blijft natuurlijk de naam voor de elegante zwemvogel. Etymologen always be like ‘I’m not sure’, maar vermoedelijk is de Proto-Indo-Europese stam *suenH-, die ‘een geluid maken’ betekent. Daarvan hebben we het Latijnse woord voor geluid ‘sonus’, te vinden in supersonisch, het merk Sony, enzovoort. En dat levert ook weer erg interessante verhalen op van de Etymologiebank: “De zwaan is waarschijnlijk genoemd naar het fluitend-gierend geluid dat hij in de vlucht met zijn vleugels maakt.” Het woord zwanenzang heeft hier niets mee te maken, maar eerder met de (Griekse) mythe die beschrijft dat zwanen kort voor hun dood zogezegd zouden zingen. Daarom betekent zwanenzang ‘allerlaatste werk van een auteur’ en in studentikoze kringen dus ‘allerlaatste terugblik, optreden van een student’.

Tot ziens

ta:lk nd v

Examen

Culturama

Na zijn zwanenzang heeft de student allicht nog een aantal laatste examens af te leggen. Een examen is, in een deftige Nederlandse beschrijving, een ‘onderzoek naar kennis of bekwaamheid’. Het komt uit het Latijn en betekende in die taal ‘de weging, iets dat de doorslag geeft’. In de weegschaal liggen uiteraard de opties gebuisd of geslaagd. Examen heeft twee betekenisvolle delen: ex (‘uit’) en agere (‘bewegen’). In ‘bewegen’ zit ‘wegen’, dus je moet je metafoorgewijs een proef voorstellen waarbij er één resultaat moet uitkomen of ‘uitbewegen’.

Na de hopelijk geslaagde ‘uitbewegingen’ beschikt de student over een diploma. Dit woord heeft dan weer Griekse roots. In het Vroegnieuwnederlands (1500-1700) betekende diploma ‘charter, oorkonde waarmee een recht wordt verleend’. Niet veel later kreeg het de huidige betekenis ‘getuigschrift’. Het woord passeerde via het Latijn in onze taal, maar komt dus oorspronkelijk van het Griekse werkwoord diploun, ‘(dubbel)vouwen’. Een diploma was dus een ‘gevouwen papier’ – gevouwen want vertrouwelijk of officieel – en betekende later in het Grieks ‘aanbevelingsbrief, paspoort’. Nu denk je: “De Grieken hadden toch geen papier??!!!!?” Inderdaad. Wat men deed, was twee houten wastabletten op elkaar plakken met de in was gekraste tekst naar binnen zodat die onleesbaar en beschermd was. Inventieve kerels.

Alumnus

Diploma

Vanaf het moment dat je over een diploma beschikt en geen student meer bent, ben je automatisch – hoe denigrerend het ook klinkt – een oud-student. De uitgang verraadt een Latijnse herkomst. Alumnus betekende bij de Romeinen ‘leerling, pleegkind’. In dat woord zit een passieve vorm van het werkwoord alere verborgen dat ‘voeden, grootbrengen’ betekent. Je bent dus blijkbaar pas grootgebracht als je afstudeert en niet als je gaat studeren – voor niet nadergenoemde brakkers aan onze faculteit zit daar wel enige waarheid in. We hopen dat wanneer zij alumni worden ze een mooie toekomst tegemoet gaan en niet snel moeten denken ‘alimentatiegeld’, want, guess what, dat komt van hetzelfde woord.

Weldra ben ik zelf een alumnus. Maar eerst zwanen, examens en een diploma. Wat Etymologica betreft, neem ik hier al afscheid. ScRIPtor out.

DILEMMA V

Literatuurlijk

Culturama

Hommage aan Leonard Nolens “Wij doctoreerden in de lyriek” De Antwerpse dichter en vertaler Leonard Nolens (°1947) werd op dinsdag 17 april 2018 gehuldigd met een institutioneel eredoctoraat. Uit handen van rector Rik Van de Walle kreeg de fiere Nolens een zwarte koker overhandigd en een blauw-geel schouderstuk opgespeld. Onder hevig handgeklap ontving de kersverse doctor honoris causa van het talrijke publiek een blijk van erkenning. Simon Lambrechts De aanleiding voor de uitzonderlijke eer die Nolens te beurt viel, was het imposante en uitgebreide oeuvre van de dichter, dat intussen een halve eeuw omspant. Daarenboven genoot hij ook internationale standing: zijn gedichten werden onder meer vertaald naar het Engels, Frans en Duits. Nolens werd bovendien door literatuurcritici, alsook door leken geprezen én geprijsd – wat een uitgelegen kans voor een allitererend neologisme. Zo kreeg hij gerenommeerde prijzen als de Constantijn Huygensprijs (1997), de Prijs der Nederlandse letteren (2012) en de poëzieprijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde (KANTL) in 2015.

Wij waren de zwijgers na mei vijfenveertig Wij rolden ons moedeloos op in het vijfde wiel Aan de wagen van mei achtenzestig. Wij sliepen staande, Wij voorspelden ons graag zelf. Wij droomden rechtop En trokken transparante wissels op elkaar. Wij leefden verticaal En onze voeten zochten een aanknopingspunt In de schroefdraad van oude tradities. Wij misten ons proper Latijn bij het rouwen. Wij waren doodziek en op zoek naar een sterfbed. In andermans ogen leefden wij feestend Van bloedgeld in de wereldbank op Golgotha. Wij waren criminelen zonder strafblad. Onze misdaad was dat wij niets misdeden. Wij handelden niet. Wij leefden in gedachten En dachten dat wij leefden. Wij herschreven Athene, Schubert en Rembrandt In het plat van onze verdwenen geboortestreek. Wij promoveerden op ons persoonlijke pathos. Wij diplomeerden ons hart. Wij doctoreerden in de lyriek. Wij ambieerden veel vooruitgeschoven posten Zonder status. Wij vonden geen draai. Ons hoofd liep om als een dansende derwisj gekooid In het hoofd van een dansende derwisj. Wij riepen om elkaar. Wij riepen om elk ander. Wij liepen om elkander heen in wijde bogen dansend Van omzichtigheid, wij waren springstof toen.

Tot ziens

Culturama

Literatuurlijk

Tijdens de twee uur durende studienamiddag over en met Leonard Nolens werden voorlezingen gegeven door verschillende academici, waaronder doctor Willy Vandeweghe. Hij zette een taalkundige analyse van Nolens gedichtenbundels uiteen. De toehoorders kregen op die manier inzicht in de linguïstische kracht van zijn poëzie. Door zijn hele oeuvre heen – te beginnen bij Twee vormen van zwijgen (1975) – is er maar liefst veertien procent van alle woorden een persoonlijk of bezittelijk voornaamwoord. Nolens was lange tijd een ik-dichter, maar in zijn recentere uitgaves (o.a. Bres in 2007) daalde het percentage en trad een wij-perspectief op de voorgrond, aldus Vandeweghe. Na de cijfers en statistieken kwamen ook oude kennissen aan bod. Een boezemvriendin van de dichter liet een videoboodschap afspelen. Ze las een werk voor en haalde kort enkele herinneringen op. Er was ook aandacht voor het artistieke aspect van Nolens poëzie. Het gedicht Schatplichtig werd voor het eerst op kunstzinnige manier verfilmd.

Schatplichtig Ze slaapt en dat is stil. Dan sneeuwt het in de kamers Van het huis waarin ik slaap met mijn vriendin. Ze ligt er naakt en wit, een ademende steen, Een groot en lastig beeld waaraan ik mij moet stoten, Een scherp gewicht dat ik moet dragen alle dagen, Alle nachten dat haar slaap me uit de slaap houdt. Ik ben met haar alleen. Alleen met haar kom ik De jaren afgewandeld want haar naam wijst me de weg En in haar blik zie ik mijn blinde tijd weerspiegeld. Ze ligt er naakt en wit, een ademende steen Waaraan ik heel mijn bot bestaan geslepen heb En slijp, ook als ik slaap en roepend van haar droom.

Tot slot werd er ook aandacht besteed aan een lacune in het onderzoek van Nolens’ poëzie. Hoewel de dichter al jarenlang het onderwerp van onderzoekspapers en masterscripties was, was er in al die tijd nog geen handboek voorhanden dat voor het brede publiek informatie verstrekte over het leven en werk van de populaire dichter. Professor Yves T’Sjoen (UGent, vakgroep Nederlandse Letterkunde) en Carl de Strycker (directeur van het poëziecentrum) hebben met de hulp van Maxime van Steen die leemte gevuld. Vanaf heden is er dus een verantwoorde uitgave voor iedereen die van Nolens’ gedichten wil genieten. Bovendien had de UGent nog een aangename verrassing in petto: verschillende docenten van de vakgroep Letteren en Wijsbegeerte alsook academici van binnen en buiten het Nederlandstalige taalgebied hebben de handen in elkaar geslagen om een vertaling te maken van het gedicht Adres. Die versies werden gebundeld in een uniek item met vertalingen, gaande van het West-Vlaams en het Afrikaans tot het Pools en Arabisch. Om 17u ging dan de plechtigheid van start. Onder goedkeurend oog van Kamervoorzitter Siegfried Bracke (N-VA), de voorzitter van het Vlaams Parlement Jan Peumans (N-VA), vicerector Mieke Van Herreweghe en de pers verscheen rector Rik Van de Walle op het podium. Na een krachtige laudatio werd het eredoctoraat overgemaakt aan de 71-jarige dichter. Vanaf dat moment zou Leonard Nolens als eerste Vlaamse dichter in de 200-jarige geschiedenis van de universiteit Gent met een diploma doctor honoris causa de kronieken ingaan. En de rest … is geschiedenis.

DILEMMA V

Nunc est scribendum

Culturama

Verloren zoon Door Victor Ysebaert

et voelde vreemd om na al die jaren opnieuw rond te dolen in de smalle straatjes van mijn geboortedorp. Ik volgde de route die een eeuwigheid geleden tot mijn dagelijkse ochtendroutine behoorde, zij het ditmaal in de omgekeerde richting: van mijn oude, nu leegstaande school, langs de kerk en vervolgens naar de Meistraat. Terwijl ik voorbij de kerk kuierde, de loszittende kasseien in het wegdek omzeilend, viel mij meteen het ontbreken van de drie imposante eiken op, die sinds jaar en dag als natuurlijke zuilen de linkergevel van de kerk sierden. Het bleek dat de immer groeiende wortels van de bomen de fundering van de kerk verzwakten en dus besloot de gemeenteraad om de oude reuzen om te hakken en tussen hun kort gekapte stobben een regiment jonge esdoorns aan te planten. De koude grond deed de plantjes echter geen goed. Hun rode blaadjes hingen er treurig bij en hun dunne stammen werden overeind gehouden met een constructie van eikenhouten palen. De boompjes leken, net als de laatste trouwe kerkgangers, gedoemd om een voor een te bezwijken, als ze tenminste al niet tijdens de eerstvolgende wegenwerken uit de grond werden gerukt. Een oude man staarde me na vanuit zijn volkstuintje, met een wantrouwige blik die eigen is aan gepensioneerden die een vreemde door hun wijk zien dwalen. Ik wierp een blik terug, knikte, en schonk hem een glimlach die eerder beleefd dan vriendelijk was. De grijsaard was echter niet belust op enige vorm van sociaal contact en dook snel weer achter zijn geraniums. Ik vroeg me af of de man een kerkganger was. Ik liet de kerktoren met de esdoorns en het volkstuintje met de geraniums achter me en kwam aan in de Meistraat. Deze straat, ooit het kloppende hart van het dorp, die in mijn jeugd en herinneringen zo druk leek, was nagenoeg verlaten. Hier en daar kruiste mijn pad met dat van een oude bekende. Vage kennissen die mij volslagen negeerden, die me niet herkenden of me zelfs het statuut van kennis niet meer gunden. Oude vrienden merkten plots iets ongelooflijk interessants op aan

de overkant van de straat toen ze me zagen of schonken me een glimlach die mij eerder beleefd dan vriendelijk toescheen. Een enkeling poogde om een gesprek aan te gaan, vroeg me hoe het ging met de vrouw en de kinderen. “Goed,” zei ik. Ik had geen vrouw of kinderen. Nadat ik nog eens benadrukte hoe lang het wel niet geleden was en hem verzekerde dat we in de nabije toekomst eens zouden bijpraten, gingen we elk weer onze eigen weg. Ik stak de straat over en doolde verder richting mijn ouderlijk huis, door de voor mij verlaten Meistraat in een dorp dat ooit mijn wereld was. Eens aangekomen merkte ik dat moeder de deur al op een kiertje had gezet. Ik stapte het trapje op, veegde mijn voeten en trad binnen in het huis dat ooit mijn thuis was. Moeder begroette me met een hartelijkheid die ik zelden bij haar had gezien. Alsof mijn afwezigheid haar gemis deed rijpen. Misschien wou ze verhinderen dat ik weer vertrok. Misschien deed ze gewoon wat ze dacht dat een moeder moest doen. Ze nam me bij de hand en gidste me

Tot ziens

Culturama

Nunc est scribendum

naar de oude lederen fauteuils in de woonkamer, alsof ze bang was dat ik de weg niet zou vinden, dat ik haar weer zou verlaten zodra ik begon te dolen. Ik nam plaats in de eenzitter naast het raam. Het leer zag er bijna nieuw uit in vergelijking met de rest van het meubilair. De zetel kraakte zodra ik me er neerplantte. Het meubel leek te protesteren tegen de plotse indringer. “Wil mijn jongen iets drinken?” vroeg ze op een bijna bezorgde, moederlijke toon. Voor ik kon antwoorden kreeg ik een glas limonade voorgeschoteld. Ik keek om me heen. Ik was het decor van mijn kindertijd binnengewandeld. Het leek wel een tastbare herinnering, alles stond nog steeds op dezelfde plek, stof te vergaren. Bijna alles. De familiefoto’s werden steeds vaker vergezeld met doodsprentjes, die als macabere dubbelgangers naast de foto van de overledene werden geplaatst. Mijn foto was afgestoft, die van vader was nergens te bespeuren. Ik nipte van mijn limonade. Licht tot niet bruisend, de fles was al een tijdje open. Mijn oog viel op de collectie heiligenbeeldjes die moeder doorheen de jaren had verzameld. Mijn moeder, de trouwe kerkganger. Centraal stond de Heilige Maagd, madonna met kind in een azuurblauw barbiekleedje. Boven haar hing een kruisbeeld, een macabere dubbelganger van het kind in haar armen. Naast hen stond Sint-Antonius van Padua, een lieveling van mijn moeder. Sint-Antonius had haar al, zoals het de patroonheilige van de verloren voorwerpen betaamt, ontelbare keren geholpen met verloren zaken terug te vinden. Waarschijnlijk beschouwde ze mij ook zo, als een verloren voorwerp of een verloren zaak, tot haar teruggebracht bij de gratie van een zevenhonderd jaar dode Italiaan. Het leek haar misschien waarschijnlijker dan dat ik vrijwillig zou terugkeren. Het beeld van de heilige Antonius was afgestoft. “Je gaat toch mee naar de kerk straks?” vroeg moeder op een manier die impliceerde dat

DILEMMA V

het niet vrijblijvend was. “Het is tenslotte zondag …” We wandelden samen naar de kerk. Onderweg kwamen we voorbij het rijtje esdoorns en het volkstuintje met de geraniums. Een van de boompjes verloor een blad toen we voorbij liepen, de oude man was nergens te bekennen. Moeder wou helemaal vooraan gaan zitten, ik wou niet eens binnengaan. Uiteindelijk sloten we een compromis en namen plaats achterin de kerk, dicht bij de uitgang. Ik klampte me vast aan het kerkstoeltje. De leren bekleding was zacht en leek wel nieuw. Ik heb me nooit op mijn gemak gevoeld in een kerk. Moeder zag dat ik gespannen was en legde een hand op mijn schouder. “Was je vader hier nu maar …” zuchtte ze. Ze keek alsof ze spijt had van die woorden en ik merkte een traan op in haar ooghoek. Ze haalde een blauw zijden zakdoekje boven. “Deze zakdoek heb ik nog van hem gekregen,” zei ze terwijl ze haar tranen droogde en het zakdoekje besmeurde met haar oogschaduw, “hij gaf het me op de dag dat we elkaar ontmoet hebben …” Ze heeft er nooit met mij over gepraat, maar op elk familiefeestje was er wel een roddeltante die het verhaal uit de doeken wou doen. Zij was 19, hij was 24, ze ontmoetten elkaar op een fuif van de plaatselijke jeugdbeweging. Volgens sommigen voerde hij haar dronken, anderen wisten mij te vertellen dat ze allebei al zo diep in het glas hadden gekeken dat geen van beiden nog wist wat ze deden. De avond eindigde in een maisveld. Mijn moeder, een madonna met benen gespreid als engelenvleugels en de duivel ertussenin. Hij liet haar enkel een zakdoek om haar tranen aan af te vegen. En mij, de verloren zoon. “Blijf je straks eten?” vroeg ze. Ik keek rond in de kerk. Mijn oog viel op een reeks glasramen die heiligen afbeeldden, misschien was een van hen Sint-Antonius. “Waarom ook niet,” zei ik, “het is tenslotte zondag.”

advertentie

Culturama

Photomaton

DILEMMA V

Photomaton Photomaton Culturama Culturama

DE SCHIJN VAN DE BLANDIJN Fotoreeks door William Paternotre

ÂŠ William Paternotre

Tot ziens

Auw La

DILEMMA I

Auw La

Poëzie Unchain My Heart T-shirts glitteren met de glamour van dode kolonialen in de parochiezaal omgetoverd tot zweetkelder of opiumtent alle allusies die millenials maken op simpele cafés uit de Parker Birdbrain jaren met Beëlzebub achter de toetsen zwarte platen brandden toen voor onze illegale zielen toen olietankers walvissen vervingen in oceanen van inkt jij LeWitt in bretellen zopas uit de bajes van het wassalon wandelt dat abnormaal gewoon café binnen blinden groeten u guller dan de zieners daar met de geur van lotion of liefde dan het eerste nummer schiet je te binnen als een kogel bestemd voor een dictator maar jij heerst over niets als je hier binnentreed buitenaards is ‘t genre, jazz d’emotie die je hand beweegt naar de absint da’s nonsens, dat is de romanticus die ijlt met Spotify op maar als jij daar werkelijk was met Ray en John Hoochie Coochie tegellegger Bernard van ‘t Patershol schrijf me de muziek - of werkt taal zo niet kan taal me niet verstoppen in een Wolk van Onwetendheid die me als een goocheltruc van de Montmartre binnen laat varen in een simpel café met vrienden elkaar niet ziend nauwelijks horend kan taal me niet zo ver voeren is er geen plaats voor ik liefste Ra dit instrument Arthur Declercq Roelstraete

Tot ziens

Auw La AVONDMAALGEDACHTEN Elke ochtend bracht de man twee flesjes halfvolle melk naar de zolder, voor de katten die hij daar opsloot, zijn verzameling was zeer divers, waarom sloot de man katten op? Freud was misschien een hondenmens, er schuilt een slak onder het huis aan de zeekant, het bijt de kust uit, mijn vingers raken de letters niet aan, ze verschijnen in een ruimte die een hemel van enen en nullen vormt, Walhalla, Eden, Nirvana, allen hebben geen toilet, slechte architecten, maar waarom sloot de man katten op? Ik ben het vergeten, het geheugen is een crash zonder airbag. VAJBD

Fragment uit ‘het congres van Wenen deel twee’ En dan bouwen we hier nog een toeristische dienst met wèl mensen achter de balie En hier bouwen we een supermarkt met alleen maar diepvriesvoedsel En er vlak naast een klein winkeltje met agenda’s En een kerkhof met napoleon, jezelf en je ex En we maken hiervan een meer met een bord dat je niet mag zwemmen en ernaast een klein winkeltje dat vissenpakken verkoopt En nog een klein winkeltje met woordenboeken voor als je je zinnen niet meer kunt afmaken En een dokter maar niet met dokters maar met actrices Een grote drierentuin met alleen maar zebra’s die zebrakoeken eten En nog een kerkhof voor als je te veel exen krijgt En alles staat in verbinding met elkaar zodat niemand nog verdwaald En uiteindelijk bouwen we een kasteel met een troon en dat is voor diegene die denkt er iets van te begrijpen Manon De Baecke (Manon schrijft ook voor theater. Dit jaar maakte ze haar bachelor proef, een voorstelling over het landschap in onszelf. Van harte welkom op 13 mei (15u), 14 mei,15 mei,16mei (20u) te Larf Gent, info en tickets kaskdrama.be)

DILEMMA V

Auw La

"And you keep giving pieces away Every time, knowing that like this You will fall apart Onvermijdelijk blijft er nooit iemand onvermijdelijk weet ik in de lente al hoe koud het volgende winter zal zijn Er zal altijd lust zijn Gulzigheid En dan hebben ze genoeg gehad Er zullen altijd dieven Pikken en gewonde Neerdalen, gevallen, vervallen En jij blijft dom in je tutu aan de zijkant Wachten. Heen en weer wiegend tegen de spiegel muur Het ijscrème aftellen tot enkel het wakke koekje nog en niets er meer smakelijk uitziet Smakelijk! Dank u! “Smak” daar gaat weer een stuk van uw hersenen “Smak” weer een stukje van uw ziel te neer Kijk ze kunnen allemaal niet zwemmen Roep je naar niemand terwijl je baby poesjes De ravijn in smijt Dat ketchup er voor meerdere redenen niet oké uitziet Ik doe men ogen dicht en probeer de Mensheid voorbij te tellen. Doe ze open, we zijn 15 jaar later Ze hebben elks 7 kinderen en nu voelt Het nog meer te laat om hen uit te Leggen dat jij beter bent dan Hun miezerige liefdes wezens Je draait weg van de spiegel Voor altijd in de keuken gewenst Mag ze nog steeds niet bedriegen, bevriezen Arme vrouw, bedrogen, afdrogen! Ze was niet gesprongen Het leven had haar ervoor Geduwd" Robin Verslegers

Tot ziens

Speakerâ&#x20AC;&#x2122;s corner

SPEAKER'S CORNER

Opinie

Speaker’s corner

O tempora, o mores

e nacht van zaterdag 14 april ’18 op zondag 15 april ’18. In de nachtelijke schemering schichten gekleurde lichtstralen en klinkt een feestelijk gewoel, tot een plotse stilte het audiovisuele gedruis kil vermoordt. De duisternis domineert. Of dit dan waarlijk het moment zou zijn, wordt er gedacht. Zou het? Vooraan verlichten enkele pretogen de zaal opnieuw. Luttele tellen later ontsnapt zelfs wat gegil. Uit het schemerdonker treden drie schimmen naar voren. Op het eerste gezicht lijken het menselijke gedaantes. Blazers aan het stalen zwerk trekken een rookgordijn op, verlengen de twijfel en drijven de spanning op. Er weerklinkt muziek. Iets opzwepends. De gedaantes worden zichtbaarder en tastbaarder, nog steeds lijken ze menselijk. Ze schijnen van belang te zijn, afgaand op de stijgende hysterie. De DJ laat de opzwepende muziek uitfaden en herneemt zijn set. Het licht flikkert weer, nu onder luider gejuich. De drie gedaantes passeren me rakelings, en bestijgen vervolgens de trap naar de vipruimte. Ik vraag even waar de waanzin over gaat, en wie die drie zijn. Blijkt het om @joshuafeytons, #TemptationLaetitia en Zwanetta te gaan. Die laatste heet trouwens echt zo. Vijf minuten later sta ik ongewild in een

ellenlange rij, die door de hele ruimte kronkelt. Omdat de algemene focus op het vasthouden van de plaats in de rij lijkt te liggen, maak ik van de situatie gebruik om naar de bar op te schuiven, waar de normale wachttijd met 200% is afgenomen. In het uitgaansleven ben ik tactisch en positioneel altijd sterk geweest. Een securityagent verwijdert een lint en laat de eerste gelukkigen los. O, wat een geluk stralen ze uit! O, wat kirren ze van plezier! Snel worden ze door een andere securityagent, in samenwerking met een fotograaf, in de juiste compositie geschikt. Twee aan de rechterkant, drie aan de linkerkant. Joshua buigt de benen en tuit de lippen, Laetitia brengt de siliconen in positie en Zwanetta wendt haar hersencel aan om haar duim op te steken. Klik. De securityagent begeleidt de vijf zwijgend naar de uitgang. Dolblij zijn ze. Intussen staan er weer drie jongens klaar. Benen buigen, lippen tuiten, siliconen naar voren, kont naar achteren, duim omhoog. Klik. Benen weer gestrekt, lippen aan een Vodka-RedBull, duim weer naar beneden. Tot de volgende foto. Aan de bar loop ik toevallig een oude bekende tegen het lijf. Vorig jaar voetbalden we nog in hetzelfde ploegje, maar een lucratieve transfer rukte ons uit elkaar. We

babbelen wat bij, trakteren elkaar elk een keer, en lachen wat af. Een fijn weerzien, tot mijn blaas me verplicht elders een halve euro te gaan betalen. Vijf minuten later werp ik me weer in het feestgedruis en een uur van nachtelijk amusement vliegt voorbij. Ik richt mijn blik weer even naar de vipruimte. Ik zie gebogen benen, getuite lippen, geprononceerde siliconen en een duim omhoog. Klik. @joshuafeytons kijkt op zijn horloge. Snel, want zes bicepsen-op-poten, die al bijna anderhalf uur in een rij staan, doen hem zijn benen weer buigen en zijn lippen weer tuiten. Klik. De DJ draait door, maar heeft moeite om het enthousiaste gejoel van de rij te overstemmen. Hij is nochtans goed, vind ik. Driekwartier later is de rij opgelost, en krioelt de zaal weer als vanouds. De gebogen benen, de siliconen, en de opgestoken duim verlaten met een stalen gezicht de fotostand en worden naar de uitgang gebracht. Ze stappen in een auto. Een chauffeur brengt hen blijkbaar nog naar Willebroek, waar een halve Carré de mensgeworden stompzinnigheid weer enkele honderden euro’s en wat Instagram-volgers rijker zal maken, en daar graag een halve nacht voor in een rij zal staan. Ik bestel nog een pint.

Ilias Vierendeels

Tot ziens

Speakerâ&#x20AC;&#x2122;s corner

DILEMMA V

Satire

Speakerâ&#x20AC;&#x2122;s corner

Der Blandinen Bloeme

landiner bouckenvrinten ende vrindinen mine Ic sal hiere enen laetsten vertelseken beghine Voer al die hiere reets sijn ende nogh In den toeckomst coemen moeten togh Naer ons scoen ende vraey onderckomen, Cunt ghi leesen ofte enckel spel vertoenen Enckel vraeyheit ende vertier is hier te beckoemen. Ene boucksken volle leutigh literaire vertiere, Noeit ende nimmer eerder mette plesiere Const ic in dien drucksken Dilemma verhaelen Onder desen naeme ende in dese taele Als ghi opt sesde verdiepe enen tochteken beghint Ende halverweghen naer beneden Joanna bemint Als ghi dan oec eens passeert waer den muer Turkwaes reflecteert ende danne efkens tuert Maekti cans opt sien van den Jacques tbeerken Metsijnen scoenen snorre dieder iet leerken Wiens dietschen lectueren wi allemael beghere Dan siet ghi den waere aert des Blandijns so ghere. Van ghans in den toppe der Blandinen Gaen wi es naer wat anders gaen zhiene Alsghi daelt neere van al di stenen trappe Nie te traeghe maer ook nie te rappe Daer achter di scoene duble blaue deure Verspryt sich menigh studenticoese gheure By di taefelen ende compjoeters scoen Konst ghi altyd vele dinghen ghaen doen Set u met ghemakke inde zetelen nerhe Moet ghi naer de lesse, komt ghi gerust where In die coene keldere daer men vint Mine vree vraeye vrinden talryck teerbemint Evenals daeronder beneden oec nogh sijn Die praesidia kleuryck ende vroem der Blandijn Van die scoenen kunst tot aen den historie Ende die moraelridders ende wijsghaarte fijn So goede en vermaeck ick mi nerghens nie Als daer waer die fraeye Filologen sijn

Ende hadde ick dan dorste ghekreghen Den Amber es waer ghi mi vint In die kroege wort er nimmer ghezweghen Maer klappen wi tussen pot ende pint Dien waerd daer dat sal Jelle sijn Dien vent hi leste onser dorste Met bierkens groot ende jeneverkens clein Of verckoept ons ene droghen worste alnaer ghelange wi dorstig maer hongherig sijn Wilde ghi ete ende hebtin een maeltyde zin Gaat ghi naarde kaffetari ende staet in ryen voorin Ene broedeken of soupe hetis alle goet Ene sappeken of koeke tis wat ghi doet In de hoeke vande koffie ghi zettu neere Ghi konst er eeten ende ietwat leere Het machien waere kapotte gratis was den dranck Gefixt iset nu ende naer min koffie ic verlanck Ghi const hiere dus voor aluw noeden therecht Blandinen ist min thuus datalles is echt Over die Blandine kome dien Boucketoeren geresen Daer binnen valt veele ghescrifte te lesen Meer Boucke dan ene mensch kan bereckenen Dat oec cannic sie ghans verseeckeren Dien toeren die in stellinghen bevanghen staet Toont ons dra weder sine waere gelaet Ghi siet als ghi voer den amoureusiteit Naer onsen Blandijns unif ghecoemen sijt Datter oeveral ghi kijckt wel seecker ene Scoenheid om den houcke is gheleghe. Min vertelselken is nu den laetste kere ghedaen ende ic en com niet meer were Jacob den profiele en is nu voer altyt ghedaen Maer ic sette verdere ende voert mijne leghasie Omme nogh mere hertekens ende vroukens te bevaen In den feesbouckpaghina den Dietschen Miemfaktorie Lacht ene breuck ende vint ons leuck Bi ghesichtsboucke daerop

~Uwen Heere Jacob

Tot ziens

✔ Korting oordoppen op maat ✔ Tegemoetkoming lidgeld sportclub ✔ Terugbetaling anticonceptie ✔ Voordelige hospitalisatieverzekering ✔ Wereldwijde medische bijstand Ontdek ons aanbod en schrijf je in op www.bondmoyson.be/scoor

advertentie

Speakerâ&#x20AC;&#x2122;s corner

Extra muros

EXTRA

DILEMMA V

Tabloid

Extra

Flirttips van een niet nader genoemde proscriptor T

oen Youness en Julie mij vroegen om flirttips uit te schrijven voor al jullie eenzame dutsjes, kon ik uiteraard niet weigeren. Maar hoe geef je eigenlijk vakkundig liefdesadvies als je zelf minder succesvolle dates hebt gehad dan dat er flamingo’s in het presidium van Filologica zitten? Ik maakte een trip door memory lane en probeerde toch enkele sprankelende suggesties op te lijsten. Hopelijk kunnen jullie wat leren uit mijn adviezen en anekdotes – allemaal voor minstens 95% waarheidsgetrouw weergegeven – al is het maar hoe je het net niét moet aanpakken. Enjoy.

1. Listig Lomp zijn Mijn eerste universitaire flirtmoment dat ik me kan herinneren, vond plaats tijdens een les Filosofie van professor Braeckman. Links zat een vriendin die ik ondertussen uit het oog ben verloren en rechts kwam een jongeman zich plots nonchalant neervlijen. We waren allebei gecharmeerd door hoe moeiteloos hij met ons begon te babbelen. En al zou hij zeker geen schoonheidswedstrijden winnen, zijn feromonen draaiden duidelijk overuren: Braeckman was mijn onverdeelde aandacht onherroepelijk kwijt. Opeens fluisterde een dramatisch engeltje in mijn oor dat ik heel ostentatief een potlood op de grond moest laten vallen. Zo geschiedde en seconden later kon ik genieten van de vastberaden beweging waarmee zijn heerlijk lichaam ter aarde boog om te tasten naar het beklagenswaardige stuk schrijfgerei dat slachtoffer was geworden van mijn listige lompheid. Dat potlood kreeg ik met een glimlach terug, en hopelijk ook met enkele DNA-sporen erop! Ik bewaar het al jaren in een diepvrieszakje, voor het geval ik ooit een onbewaakte kloonmachine vind.

2. Kinderspel Mocht je een oogje hebben op die ene persoon die jou nu al maanden onbewust en geheel onverdiend in de friendzone laat ronddwalen, kan je deze truc uitproberen: maak jezelf en je crush na in het computerspel The Sims en gebruik je onbeantwoorde vonk om de liefdesraket te lanceren! Wanneer het vuurwerk dan van het scherm spat, neem je snel enkele printscreens om aan je toekomstige te laten zien: “Kijk nu, onze Sim-versies zijn totaal vrijwillig en zonder enige bijsturing in een perfecte relatie beland, haha.” Een ideale zet voor mocht je crush nog nooit de mogelijkheid van jullie twee samen overwogen hebben, want nu kan die alvast beginnen wennen aan het scenario dat je zonet ‘toevallig’ op zijn of haar netvlies toverde. En tenzij ze alle contact verbreken of een straatverbod aanvragen, bestaat de kans dat je nu één stap dichter bent bij het verwezenlijken van die digitale droom. Verder toon je ook ineens dat je verstand hebt van inrichten, dat huishoudelijke taken je niet afschrikken en dat je al hebt nagedacht over welke bloemstukken je wil bestellen voor het huwelijk. Alleen maar voordelen dus!

Tot ziens

Extra

Puzzelen

3. Love Me Tinder Aangezien de meeste oppervlakkige en hersendode jongeren van tegenwoordig liefde toch maar als een spel beschouwen, kunnen we net zo goed meespelen. Download Tinder en vat je levensverhaal samen in niet meer dan 500 tekens! Vermeld daarbij enkel de meest essentiële, intrigerende en niet-afschrikwekkende informatie, zoals het feit dat je graag zou willen trouwen in een rustieke vuurtoren (en dan wel liefst op woensdag 27 oktober 2027). Selecteer foto’s die al je verschillende haarkleuren van de afgelopen drie jaar laten zien. Daaruit kunnen mensen meteen heel wat leren: je bent creatief, je hebt lef en je vindt troost in het experimenteren met je uiterlijk wanneer blijkt dat je er niet in slaagt om andere positieve en duurzame aanpassingen te maken in je leven. Wees open-minded en zet je leeftijdsgrenzen ruim genoeg: van 19 tot 49 bijvoorbeeld. Als er toch genoeg vis in de zee zit, kunnen we evengoed vissen met een extra groot net. Maar goed, jullie vragen je natuurlijk af of al dat werk wel de gewenste resultaten oplevert. Wel, na mijn ondertussen twee jaar durende knipperlichtrelatie met Tinder kan ik het volgende zeggen: behalve weken van existentiële vertwijfeling en momenten van intens verdriet, heb ik er toch ook al een halve fles gratis cava kunnen uithalen. Wat mij betreft, is het de moeite dus zeker waard!

4. 21/12/12 “Als de aarde vandaag zou vergaan, wil ik dat je weet dat ik je best wel leuk vind :3” Wie kan in hemelsnaam zo’n apoca-liefdesverklaring weerstaan? Blijkbaar een bepaald exemplaar uit mijn onuitputtelijke voorraad lang vervlogen crushes, want pas na zes dagen vond hij de moed om te antwoorden dat hij niet hetzelfde voelde. De wereld is dus wel degelijk vergaan op 21 december 2012: mijn wereld om precies te zijn. Maar gelukkig wordt het zogenaamde einde van onze planeet haast even frequent gepland als cocktailavonden van Filologica en krijg je dus nog genoeg kansen om deze tip zelf te testen! Slechter dan mijn resultaat kan bijna niet. En met een beetje geluk vergaat de wereld de volgende keer echt, en is je probleem ineens opgelost.

5. Muurbloempjes plukken Niemand kreeg ooit een verlovingsring voorgeschoteld door hele dagen braaf thuis te zitten. Wanneer dat ene meisje dat jou ooit aansprak in de Blandijngangen – op zoek naar het juiste leslokaal – je uitnodigt om samen uit te gaan, zeg je dus geen nee. Dat je op het kotfeestje vooraf geen enkele andere aanwezige kent, hoeft geen probleem te zijn! Er zal sowieso wel één iemand proberen om je te ontdoen van je status als awkward muurbloempje en je bij enkele gesprekken te betrekken. Wanneer diezelfde persoon vervolgens de binnenkant van je oor gaat likken op de dansvloer en je een ‘dubbele wijn’ ad fundum wil laten drinken, weet je dat je iemand gevonden hebt die voor eeuwig zielsveel van je zal houden <3 … of toch tot op het moment dat je in zijn bed belandt, waar het plots je kleren zijn waarvan hij je wil ontdoen. Gelukkig ben jij dan het brave engeltje dat wacht tot het huwelijk en grapt dat dat niet gaat omdat je je daarbeneden niet onthaard hebt. Dat vindt hij niet erg, maar hij heeft pech: jij bent niet om te praten. De volgende ochtend laat je je prins dan maar achter en strompel je elegant de deur uit. Maar trek het je niet aan: wanneer je hem nog eens tegenkomt achter de bar van de Twitch, herkent hij je toch niet meer.

Ziezo. Ongetwijfeld hebben jullie al heel wat kunnen opsteken van al mijn liefdeservaring. Toch wil ik nog één krachtig slotidee formuleren: als je jezelf in geen enkele van bovengenoemde situaties herkent, ben je waarschijnlijk beter bezig dan ik en komt het vast wel allemaal goed!

DILEMMA V

Satire

Extra

marterreceptie

Serafina Van Geertruyen

Tot ziens

Extra

Satire

campus boekentoren

Floris Ameel

DILEMMA V

ACTIVITEITENKALENDER MEI 2018

Poëzie Rendez-Vous

ZATERDAG 13 MEI 2017

Het Toreken

Boekvoorstelling ‘160 jaar LesKinderpoëzieprijs Fleurs du mal’

VRIJDAG 4 MEI

stadsdichter Gent

Poëzieshop

Poëzie rendez-vous met Elvis Peeters

Poëziekrant

APRIL / MEI 2017

dichters op zolder

educatief aanbod Vers van Mes WOENSDAG het 19 APRIL 2017

bloemlezingen

tijdschriften ACTIVITEITENKALENDER vertaalde poëzie

ALBUMVOORSTELLING KATZENJAMMER TEN ADEM

Paukeslag

DONDERDAG 4 MEI 2017

Licht op Hadewijch

poëzieworkshops

Ten adem, de muziekformatie van Bardthesque, Joshua Dellaert en Thomas Vanhauwaert, stelt zijn derde album voor: Katzenjammer (Solidude Records). Het is een ode aan het nachtleven in Gent en Oostende. De muziek is een eclectische mix van jazz, trip hop, cabaret, reggae, techno, IDM en meer. » Poëziecentrum // 20-22 u. // Toegang: gratis // Inschrijving: joshua@bisbookings.com

MAANDAG 14 MEI SAMEN POËZIE LEZEN OVER VREDE EN OORLOG

Poëzieroute

stadsdichter Gent studiecentrum

jong talent VRIJDAG 5 MEI – ZATERDAG 13 MEI 2017 Brutaal

knipselmappen

In het kader van het themajaar ‘Gent: strijd voor vrede’ lezen we samen poëzie, over vrede en hoe die te installeren, over oorlog en (innerlijke) strijd, over menselijkheid en het waardevolle. Begeleiding: Vormingplus en Poëziecentrum.

Een gloednieuw literair stadsfestival in Brugge, georganiseerd doorFacebook het nieuwe kunstencen trum KAAP i.s.m. Brugse en nationale partners. Poëziecentrum zorgt uiteraard voor een dosis website poëzie. » Meer info over Brutaal: www.kaap.be

» Poëziecentrum // 20-21.30 u. // Toegang: € 6,5 (standaardprijs) / € 5 (reductieprijs) / € 3,5 (sociale prijs) // Inschrijving: www.vormingplusgent-eeklo.be

dichtbundels

POËZIECENTRUM OP LOCATIE

De Leesrevolutie

ZATERDAG 6 MEI 2017 Diverse partners zetten in het voorjaar van Boekvoorstelling Mark Insingel 2017 samen een multidisciplinair festival op rond de middeleeuwse dichteres en mystica Nederlandstalige poëzie in zijn poëzie een Mark Insingel ontwikkelde Hadewijch. Poëziecentrum presenteert een heel eigen vormgeving. Deze editie biedt het poëzieavond met drie vrouwelijke dichters die publiek voor het eerst de kans om het dicht zich laten inspireren door het werk van Hade werk in zijn volledigheid te lezen en te bestu wijch: Charlotte Van den Broeck, Annemarie deren. Met Leen Van Dijck, Carl De Strycker en interviews Estor endichters Fatena AlGhorra. Auteur en muzikant Lars Bernaerts. Elvis Peeters brengt Henric van Veldekeliederen » Letterenhuis, Minderbroederstraat 22, met de Bretoense zangeres Agnes de Graaff. 2000 Antwerpen // 14.30 u. // Toegang: gratis Maurice KANTL, Maeterlinckroute I.s.m. Letterenhuis, Theater Transparant en Universiteit Antwerpen. Gouden Poëziemedaille » Poëziecentrum // 20 u. // Toegang: € 6 / € 4

Uitgeverij

BOEKVOORSTELLING ZO ANDERSOM IS ALLES MISSCHIEN. TUSSEN DICHTEN EN DENKEN DIRK DE SCHUTTER

internationale dichters

Documentatiecentrum

Poëziesterren

ZATERDAG 5 MEI

non book-materiaal

‘Lezen voltrekt zich in de ruimte tussen dichten en denken’, schrijft prof. Dirk De Schutter in de inleiding van deze verzameling filosofische essays over gedichten. Hij leest, ontleedt en becommentarieert werk van hedendaagse dichters dat hem ontroert. Koen Peeters leidt in.

lestips

collectie Ernst van Heerden

poëziecursussen

TE GAST

poëzie

POËZIECENTRUMartikels OP LOCATIE

Poëzieweek

Samen met hun begeleiders Nerkiz Sahin en Johan De Vos posters brengen talentvolle jongeren hun eigen poëzie op de planken. Tevens wordt de gedichtenbundel Verbinding Gezocht gepre senteerd, waarin poëzie aan kunstwerken ge koppeld wordt. Een organisatie i.s.m. Stad Gent Cultuur, De Centrale, MSK, MIAT, Sint-Pietersabdij, Huis vanpostkaartjes Alijn, Vermeylenfonds, Instelling voor morele dienstverlening Oost-Vlaanderen, Historische Huizen Gent en Poëziecentrum. » Poëziecentrum // 1417 u. // Toegang: gratis

Activiteiten

‘Poëzie verbindt’ op de planken

poëziegadgets

poëzieleesgroep

Kinderpoëzieroute

boekvoorstellingen

Elvis Peeters schrijft verhalen, romans, gedich ten, theater en songs. Hij is de drijvende kracht TE GAST kinderpoëzie achter muzikale cultformaties als des Aroma di Dichter Vaderlands In 2017, het 150ste sterfjaar van Charles Amore en De Legende en vervlecht als per Baudelaire, is het ook 160 jaar geleden dat zijn Vlaanderen former muziek en literatuur, toneel en cabaret. bundel Les Fleurs du mal verscheen. Stichting Nederland Hij schreef drie dichtbundels: Wat overblijft is Spleen uit Amsterdam brengt voor die gelegen verlangen (2008), Dichter (2008) en Nu (2015). audiovisueel materiaal heid een tweetalige bundel uit met werk van » Poëziecentrum // 12.3013.15 u. // Toegang: gratis Baudelaire en reflecties op zijn werk van 40 Nederlandse en Belgische dichters. Vertalingen: Peter Verstegen. Redactie: Jos van Hest. ZATERDAG 29 APRIL 2017 » Poëziecentrum // 16 u. // Toegang: gratis recensies

Tijdens het slotfeest van de Beste Boekenjuf of -meester 2018 wordt ook de winnaar van de Gouden Poëziemedaille bekend gemaakt. Dan weten we wie de beste kinderpoëziebundel van de afgelopen twee jaar heeft geschreven. De kinderjury, 32.000 leerlingen tellend, bekroont vier gedichten met een Poëziester. » Cultuurcentrum Deurne, Frans Messingstraat 36, 2100 Antwerpen // 13.30 u. // Toegang: gratis // Inschrijving: www.cultuurkuur.be/schrijf-je-invoor-een-dag-vol-poezie-en-leesplezier

DONDERDAG 31 MEI VERSOPOLIS@FELIX POETRY FESTIVAL

Voor de tiende keer presenteert Antwerpen Boekenstad een meerdaags poëzieprogramma in het Felix Pakhuis. I.s.m. Poëziecentrum is er opnieuw een internationaal luik met vier Europese dichters. De avond kadert in het project Versopolis, een Europees platform voor poëzieorganisaties, waarvan Poëziecentrum deel uitmaakt. » Felix Pakhuis, Godefriduskaai 30, 2000 Antwerpen // 20 u. // Toegang: € 6 (vvk) / €10 (adk) // Info & tickets: www.antwerpenboekenstad.be/felix

VRIJ 22.06 – ZON 24.06 ZARADI TEBE FESTIVAL

Het culturele stadsfestival Zaradi Tebe gaat dit jaar voor editie 8. Ontdek op het Poëzie-Eiland, een podium op het water, een eigenzinnige selectie dichters die poëzie brengen op zaterdag & zondag tussen 14.30 en 20 uur. Verder is er ook muziek, circus, beeldende kunst en food. » Keizerspark, Vlaamse kaai 1, 9000 Gent // 12 - 01 u. // Toegang: gratis // Info: www.facebook.com/events/1822491431101593/

» Bibliotheek Tweebronnen, Rijschoolstraat 4, 3000 Leuven // 15 u. // Toegang: gratis.

POËZIECENTRUM • EEN UNIEK HUIS VOL POËZIE

POËZIECENTRUM • EEN UNIEK HUIS VOL POËZIE POËZIE

MAANDAG T.E.M. ZATERDAG VAN 10 TOT 18 UUR WWW.POEZIECENTRUM.BE • 09/225.22.25 • WELKOM

MAANDAG T.E.M. ZATERDAG VAN 10 TOT 18 UUR UUR WWW.POEZIECENTRUM.BE • 09/225.22.25 • WELKOM WELKOM PC stoepbord_v3.indd 1

WOENSDAG 30 MEI UITREIKING GOUDEN POËZIEMEDAILLE

25/09/14 12:33

POE_ADV_Dilemma_A5_mei.indd 1

27/04/18 12:21

advertentie

Executive Search richt zich op de werving en selectie van high-level sleutelposities binnen bedrijven in diverse sectoren. Het gaat om rekrutering en selectie in de hoogste niveaus van een organisatie waarbij wij als kantoor posities invullen die van strategische belang zijn voor onze klant. Schelstraete Delacourt Associates is binnen dit domein een leidend kantoor in de Benelux met kantoren in Gent, Brussel en Amsterdam. Ons 25-koppig team van Partners, Consultants en Research Consultants zet zich dagelijks in om de meest uitdagende Senior Management en Director posities in te vullen. Omdat we bovendien deel uitmaken van het wereldwijde InterSearch netwerk hebben ook internationale searches geen geheimen meer voor ons. Ben je op zoek naar een boeiende stage of een studierelevante bijbaan die je een eerste werkervaring biedt? Als Student Researcher versterk je het Research team en help je bij het vinden van de beste professionals op nationaal en internationaal niveau. Ben je op zoek naar een voltijdse betrekking? Om ons Research team te versterken zijn wij op zoek naar young professionals met ambitie. Je krijgt de kans om: - een scherp beeld te krijgen van hoe de bedrijfswereld echt in elkaar zit; - op hoog niveau professioneel kandidaten te selecteren; - zelf initiatief te nemen om de rekruteringsstrategieĂŤn te definiĂŤren en te implementeren; - high-level contacten te leggen op nationaal en internationaal niveau. Je maakt deel uit van een jong divers team van PhDâ&#x20AC;&#x2122;s, taalkundigen, ingenieurs, economisten, juristen, psychologen, etc. met ambitie. Kom ik in aanmerking? -

Je bent (weldra) in het bezit van een Masterdiploma Je bent leergierig, analytisch en communicatief sterk Je kan zelfstandig werken en legt de lat voor jezelf hoog

Interesse? Mail vandaag nog jouw cv en motivatiebrief naar pauline@s-d-a.eu.

FILOLOGICA Dankt haar ereleden Prosenioren

Ereleden

Freek Braeckman 98-99 (Germania) Katrijn D’Herdt 02-03 (Germania) Koen Goossens 02-03 (Romania) Elisabeth Ghysels 03-04 (Romania) Bart Peeters 03-04 (Germania) Anne Bosman 04-05 Jeroen Meuleman 05-06 Benoît Lagae 06-07 Robin Van Cleemput 07-08 Aäron Maes 08-09 Tom Van Steendam 09-10 Stephanie Lannoo 10-11 Edouard De Prez 11-12 Maxim Mommerency 12-13 Madelon Bakx 13-14 Joachim Schol 14-15 Jan Bogaert 15-16 Tina Hottinger 16-17

Chanel Baert Charlotte Binnemans Tatjana Ceuterick Arne Chys Karen Cruyt Jelle De Groote Guinevere De Raymaeker Charlien De Sutter Elodie Deceuninck David Ginsberg Thijs Goethals Joyce Goossens Sander Laridon Jorn Lelong Astrid Leuridan Anne-Cathérine Neirinck Tim Piens Inneke Plasschaert Lucas Rabaey Arthur T’Kindt Karel Van Ooteghem Lisa Vandenbossche Tom Vandevelde Timo Verhulst Michiel Verplancke

Bevriende kringen Babylon KHK KK KMF Lingua Moeder Zeug OAK Slavia Veto V.G.K.

Peter Jelle De Groote

Academisch personeel Lars Bernaerts Benjamin Biebuyck Marc Boone Kristoffel Demoen Yves T’Sjoen Jacques Van Keymeulen Wim Verbaal

DILEMMA Studentenblad van de Blandijn

Veel succes met de examens en tot volgend jaar!