ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
6045 Φύλλο Νο 298
6 μ
9 Οκτώβρη 2013 Κυκλοφορεί
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ
2
15
11
7
Προϋπολογισμός 2014: Περικοπές και φορο-λεηλασία
Λαμπεντούζα: Η Ευρώπη -φρούριο δολοφονεί
Γιατί έκλεισε το Δημόσιο στις ΗΠΑ
Πολιτική εξόρμηση του ΣΥΡΙΖΑ
Οι εργατικοί αγώνες επιμένουν Η εργατική αντίσταση, παρά τη λήξη της πολυήμερης απεργίας των καθηγητών, είναι παρούσα σε μια σειρά από χώρους και αποτελεί το βασικότερο παράγοντα που μπορεί να μπλοκάρει την αντικοινωνική λαίλαπα των μνημονιακών μέτρων και να ανατρέψει κυβέρνηση και τρόικα (βλ. σελ. 6), ανοίγοντας το δρόμο για τη νίκη εργατικών-λαϊκών δυνάμεων και την ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.
Τσάκισμα των ναζί, ανατροπή των μνημονίων και της κυβέρνησης Σκίτσο του Π. Ζερβού από την «Εφημερίδα των Συντακτών»
Από την απεργία διαρκείας των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ (βλ. σελ. 14), τις πρωτοβουλίες συντονισμένης απάντησης των εργαζομένων στα νοσοκομεία που καταρρέουν από τις περικοπές του Άδωνη (βλ. σελ. 16), μέχρι τους «δύσκολους» κλάδους του ιδιωτικού τομέα (δανειζόμενο προσωπικό τραπεζών, ταχυμεταφορές, τηλεπικοινωνίες, βλ. σελ.5), οργανώνονται κινητοποιήσεις ενάντια στις μαζικές απολύσεις, την εργοδοτική αυθαιρεσία και την απόπειρα ισοπέδωσης εργατικών κατακτήσεων δεκαετιών. Αυτή η αποσπασματική εργατική μαχητικότητα, εφόσον κλιμακωθεί και συναντηθεί με τους υπόλοιπους κοινωνικούς αγώνες και το μεγάλο αντιφασιστικό κίνημα που χτίζεται στις γειτονιές, μπορεί να αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα που θα συντρίψει τα μνημόνια και τους φασίστες. Ως πρώτη και βασική προϋπόθεση για ένα τέτοιο καθήκον είναι η άμεση ανασύνταξη του εργατικού και του συνδικαλιστικού κινήματος. Για να ανταποκριθούμε με επιτυχία σε αυτή την επείγουσα ανάγκη, η στάση και ο βαθμός εμπλοκής της Αριστεράς θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας (βλ. σελ. 4).
Η Αριστερά μπροστά σε ιστορικές ευθύνες
Ο
Του Αντώνη Νταβανέλλου
ι εξελίξεις, που ξέσπασαν μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, έχουν μεγάλη σημασία. Η κυβέρνηση Σαμαρά προχώρησε σε μια (όπως ήλπιζε) ελεγχόμενη αποκαθήλωση της Χ.Α., για δύο βασικούς λόγους: Αφενός, υποχρεωτικά, για να αποφύγει το «πάντρεμα» του αντιφασιστικού κινήμα-
τος με το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα πολύ επικίνδυνο ανατρεπτικό ρεύμα. Αφετέρου, κατά επιλογή, ελπίζοντας να «κοντύνει» εκλογικά το ρεύμα της Χ.Α., για να κρατήσει ζωντανές τις ελπίδες της ΝΔ να αναδειχθεί πρώτο κόμμα, αν και όταν στηθούν οι κάλπες. Κανείς δεν δικαιούται σήμερα να ξεχάσει ότι η διόγκωση της Χρυσής Αυγής ήταν
τμήμα του «σχεδίου» αυταρχικής-αντιδημοκρατικής μετατόπισης της μεγάλης αντιμνημονιακής κοινωνικής πλειοψηφίας, μέσα από τη γενικότερη στροφή προς τα δεξιά του κράτους και της δημόσιας ζωής, μέσα από την επιδίωξη της κυβέρνησης, της τρόικας και των ΜΜΕ να συγκροτήσουν ένα μαζικό αντεργατικό, αντικινηματικό, αντιαριστερό πολιτικό ρεύμα. (συνέχεια σελ.:10)