ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄ - ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 198 - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014 - ΤΗΛ. 210 6610069 - ΕΒΡΟΥ 25 ΓΕΡΑΚΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ - Τ.Κ 153 44 ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ 10 ΕΥΡΩ - ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ "ΠΗΓΗ" ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ 19:00 - 22:00
"Στου μύθου τα φτερά" Ένα πολιτιστικό πρόγραμμα από τρία σχολεία Σελίδα 2 Και η πανσέληνος μαζί μας Της Δέσποινας Βακάλη - Δαλιάνη
Σελίδα 3
ΝΕΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΑΡΓΗΤΤΟΥ ΙΙ Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 15/7/2014 λύνεται ένα σοβαρό πρόβλημα που είχε προκύψει στο 4ο Νηπιαγωγείο Γέρακα, σχετικά με αριθμό παιδιών που δεν ήταν δυνατόν να χωρέσουν στο εν λόγω Νηπιαγωγείο και που ως συνέπεια θα έπρεπε, ακόμα και από το Γαργηττό ΙΙ να μεταφερθούν στο 1ο Νηπιαγωγείο Γέρακα. Όπως καταλαβαίνετε όλοι, το ζήτημα δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορη τη Δημοτική αρχή που αποφάσισε τη δημιουργία Νηπιαγωγείου στην οδό Μυρτιάς, το οποίο θα φιλοξενήσει τα παιδιά της γειτονιάς, που σημειωτέον μέχρι σήμερα πήγαιναν Νηπιαγωγείο στην άλλη πλευρά της οδού Κλεισθένους. Με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου πρόκειται να διαμορφωθεί ο χώρος και να μεταφερθούν οι προκάτ αίθουσες από το χώρο που μέχρι πρότινος λειτουργούσε το 3ο Γυμνάσιο Γέρακα και που μετά τη μεταφορά του 2ου Λυκείου στο κτήριό του δεν χρησιμοποιούνταν. Η απόφαση αυτή βάζει τέλος στην αγωνία των γονιών και λύνει για αρκετό καιρό ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα των σχολείων του Δήμου μας, αυτό της στέγασης και πρόσβασης των παι-
Ρον Ντέρμερ (πρεσβευτής του Ισραήλ στις ΗΠΑ): "Ο Ισραηλινός στρατός πρέπει να... βραβευτεί με το Νόμπελ Ειρήνης " , γιατί επιδεικνύει "αφάνταστη αυτοσυγκράτηση" (!!!!) στη Λωρίδα της Γάζας!!!
H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ. ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΕΙΑ
Σελίδες 6 & 7 Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτή τη χώρα "Οίκο Ανοχής" Του Νίκου Σίμου Προέδρου του Συλλόγου "Αθλέπολις"
Σελίδα 7
Αλλαγή πλεύσης Γράφει η κ. Άννα ΓρινέζουΓρηγοριάδου Γραμματέας του Συλλόγου "ΠΗΓΗ"
Σελίδα 8
www.gerakas.org.gr press@gerakas.org.gr
Όχι δεν θα βάλουμε φωτογραφίες με διαμελισμένα πτώματα παιδιών που έκαναν το έγκλημα να παίζουν ποδόσφαιρο στην παραλία. Δεν θα βάλουμε εικόνες φρίκης και πόνου. Ούτε όμως μπορούμε να μη γράψουμε και τίποτα αγνοώντας την σφαγή των αθώων που εξελίσσεται σήμερα στην Γάζα και για την οποία δείχνουν να καμαρώνουν τα όργανα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των στρατοκρατών υπηρετών τους, που εκτός από επιθέσεις θανάτου, κάνουν και επιθέσεις βλακείας προκαλώντας την νοημοσύνη μας!
Και φυσικά να ενώσουμε τη φωνή μας με όλες τις άλλες, που ζητούν να σταματήσει ΑΜΕΣΩΣ αυτό το διαρκές έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.
Κοιμήθηκε ο Πατέρας Στυλιανός του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου
Ένας από τους πιο αγαπητούς ιερωμένους, που υπηρέτησε επί χρόνια την ενορία του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου, αγαπητός σε όλους τους συμπολίτες μας, ο Πατέρας Στυλιανός Μουλακάκης, απεβίωσε και γέμισε θλίψη όλους όσους τον γνώριζαν. Επρόκειτο για έναν από τους πιο αγαπητούς ιερωμένους ο οποίος έχαιρε της εκτίμησης του ποιμνίου του αλλά και όλου του Γέρακα, με πλούσιο κοινωνικό έργο. Ένα καλός Άνθρωπος χαμηλών τόνων πολύ δραστήριος, επί των ημερών του ξεκίνησε η ανέγερση του νέου Ι. Ναού που δεν πρόλαβε δυστυχώς να δει τελειωμένο. «Καλό ταξίδι» Παπά Στέλιο, θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη, κάτι που η διακονία σου απλόχερα πρόσφερε σε όλους…
διών σε αυτά. Στη φωτογραφία ο χώρος που θα διαμορφωθεί σε Νηπιαγωγείο, ο οποίος βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το πάρκο.
Λύση για το 7ο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Παλλήνης
Για όσους δεν γνωρίζετε ή δεν θυμάστε, πρόκειται για το σχολείο της Παλλήνης που είχε πλημμυρίσει το Φεβρουάριο του 2013. Στη συνεδρίαση του της 15/7/2014 το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε: Την μεταφορά του Νηπιαγωγείου στις αίθουσες που βρίσκονται στην πιο μακρινή απόσταση από την κοίτη του ρέματος και που η χρήση τους σήμερα είναι περιορισμένη Την υπερύψωση των αύλειων χώρων των σχολείων (θα υπερυψωθούν σημαντικά - όπως είπε ο Δήμαρχος) και... Την κατασκευή νέας μάντρας. Η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα συζητήσεων και σύμφωνης γνώμης των γονέων των σχολείων, των εκπαιδευτικών των σχολείων, αλλά και της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Παλλήνης. Τέλος θα επισημάνουμε, ότι οι προσπάθειες για την ανεύρεση χώρου προς ενοικίαση για την μετεγκατάσταση των Σχολείων έχουν αποβεί άκαρπες.
Αύγουστος 2014
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ
Για 12η φορά ολοκληρώθηκε με επιτυχία η Διανομή Προϊόντων Χωρίς Μεσάζοντες Δήμου Παλλήνης Ολοκληρώθηκε ακόμα μία διανομή προϊόντων Χωρίς Μεσάζοντες – η 12η κατά σειρά – το Σάββατο 12 Ιουλίου 2014, μπροστά από ο Δημαρχείο Παλλήνης. Διανεμήθηκαν 140 διαφορετικά προϊόντα παραγωγών από όλη την Ελλάδα, σε χιλιάδες κατοίκους της πόλης μας και όχι μόνο. Και αυτό γιατί και σ αυτή τη διανομή, ο Δήμος Παλλήνης, είχε φροντίσει αμέσως μετά το πέρας της εκτέλεσης παραγγελιών να υπάρξει χρόνος και ποσότητες, σε συνεννόηση με τους παραγωγούς, προκειμένου να προμηθευτούν προϊόντα και οι κάτοικοι που δεν είχαν υποβάλει παραγγελία στo www. marketpallinis.gr. Οι διανομές προϊόντων θα συνεχιστούν από το φθινόπωρο, ενώ θα καταρτισθεί ετήσιο πρόγραμμα, προκειμένου να γνωρίζουν παραγωγοί και καταναλωτές τις ακριβείς ημερομηνίες. Για όλα θα ενημερωθείτε με σχετικές ανακοινώσεις. Να σημειωθεί ακόμα, το 2% επί των παραγγελιών διατέθηκε στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Παλλήνης.
Σελίδα 2
Μανώλης Στεφανάκης: "Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά" Αγαπητοί μου συμπολίτες Η πρώτη γνωριμία με την πόλη μας, αρχές της δεκαετίας του ΄70, ταύτισε τον τόπο μέσα μου, με την ομορφιά της εξοχής και τη θαλπωρή της ξεγνοιασιάς. Τα χρόνια περνώντας, μετέφεραν την προσοχή μου, από το τοπίο στους ανθρώπους. Αφουγκραζόμουν τη ζωή μέσα από τις ιστορίες σας, τους πόνους και τις χαρές σας. Άνθρωποι αγνοί και απλοί -πολλοί από τους οποίους δεν είναι πια ανάμεσά μας- με δίδαξαν την πίστη στη συνέχεια πέρα από τις δυσκολίες, μου προσέφεραν τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη τους- ακλόνητα στηρίγματα της πορείας μου. Δέθηκα με εσάς, τους ανθρώπους της καθημερινότητας και του μόχθου, με τους δικούς μου ανθρώπουςκι αποφάσισα να σας προσφέρω ότι καλύτερο άνθιζε μέσα μου, το σπόρο που εσείς είχατε φυτέψει. Κι εσείς με ανταμείψατε με την αγάπη σας, με τιμήσατε με την εύνοιά σαςμε ξεχωρίσατε και με ακολουθήσατε. Γι αυτό σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά και όσο θα έχω δυνάμεις θα στέκομαι πλαϊ σας και θα οδηγούμαι από τη θέληση και τις προσδοκίες σας, βέβαιος πως μαζί σας, αύριο όλα θα είναι καλύτερα. Με τιμή Μανώλης Στεφανάκης
"Στου μύθου τα φτερά" - ένα πολιτιστικό πρόγραμμα από τρία σχολεία Την φετινή σχολική χρονιά 2013-2014 , συνεργαστήκαμε τρία σχολεία ( 1ο Γυμνάσιο Γέρακα – Ειδικό Λύκειο Ιλίου – Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο , Λύκειο Γέρακα) σε ένα κοινό διασχολικό πολιτιστικό πρόγραμμα με θέμα μύθους, παραμύθια και μουσική υπό τον τίτλο «Στου μύθου τα φτερά». Η ανάγκη του μύθου αλλά και του παραμυθιού, πάντοτε ενυπήρχε στη συναισθηματική και ψυχική έκφραση του ανθρώπου, τόσο του ακροατή όσο ακόμα και του αφηγητή. Παλιότερα οι γιαγιάδες κι οι παππούδες έπαιρναν στο διάβα της διήγησης του παραμυθιού, το παιδί και το ταξίδευαν σε κόσμους φανταστικούς και ονειρικούς. Οι μύθοι αφ’ ετέρου, είχαν από την αρχαιότητα διδακτικό σκοπό και σε μικρούς και σε μεγάλους. Τα έπη του Ομήρου συναρπάζουν και ταξιδεύουν τον αναγνώστη ή ακροατή στα μονοπάτια που οδηγεί ο μέγας ποιητής. Ο Αίσωπος, εξ’ άλλου, έχει κρατήσει τα σκήπτρα της καθοδήγησης ήθους και συμπεριφοράς με την εξαιρετική διδασκαλία του.
Ξεκινήσαμε , λοιπόν, παίρνοντας την άκρη του νήματος των παραμυθιών και των μύθων και ξετυλίξαμε μία δική μας οπτική μέσα από την υπέροχη συνεργασία καθηγητών και μαθητών. Ήταν συγκλονιστική η εμπειρία, επειδή οι ιδιαιτερότητες του καθενός σχολείου έπλεξαν αρμονικά το δικό μας σημερινό παραμύθι με μουσική, μάλιστα, υπόκρουση ! Το 1ο Γυμνάσιο Γέρακα δημιούργησε δύο παραμύθια( Για ένα
“όμορφο λουλούδι” και μία “άσχημη κούκλα”), το Καλλιτεχνικό Λύκειο Γέρακα τα δραματοποίησε και τα περιέβαλε μουσικά με ιδιαίτερη μαεστρία, το Ειδικό Λύκειο Ιλίου δραματοποίησε την δική του εκδοχή της σημερινής Κοκκινοσκουφίτσας : αναπλαισίωσε το κλασικό παραμύθι, προσεγγίζοντάς το από μια άλλη οπτική. Μέσα στο «ξετύλιγμα του παραμυθιού μας», αφουγκραστήκαμε τον ήχο της παρακαταθήκης του Ομήρου, με την Ιλιάδα. Μελετήσαμε τους σπουδαίους στίχους της και τους πήραμε σαν δύναμη «στα φτερά του μύθου» για να τους αφηγηθούμε στο αρχαίο θέατρο του Ιλίου. Μεγάλοι ποιητές , όπως ο Σεφέρης και ο Καβάφης, μας «εμπιστεύθηκαν» τα ποιήματά τους «Ελένη», «Τείχη» και «Τρώες» για να αποδοθούν με την σύγχρονη αισθαντική και καθαρή φωνή των παιδιών. Μελετήσαμε σύγχρονους αφηγητές – παραμυθάδες (Προύσαλης, Μπεληγιάννης, Ευγενικός) οι οποίοι μας μύησαν στα μυστικά και τη γοητεία της αφήγησης. Αποφασίσαμε να απλώσουμε τα «φτερά» και στην Τουρκία, από τις 9 έως τις 13 Απριλίου, για να επισκεφθούμε και να προσκυνήσουμε συνάμα. Τόποι όμορφοι, ευλογημένοι, ξεχωριστοί μέσα από την ιστορία τους. Το Ίλιον, η αρχαία Τροία, υπήρξε ο ιδανικός τόπος αφήγησης της Ιλιάδας και των ποιημάτων των σύγχρονων ποιητών. Η Κωνσταντινούπολη, έπειτα, μας υποδέχθηκε γενναιόδωρα: Αγία Σοφία, Μεγάλη του Γένους Σχολή και Πατριαρχείο, Ιουστινιάνειο Υδραγωγείο, Τοπ Καπί, Μπλε Τζαμί κ.ά. Τη Δευτέρα, 23 Ιουνίου, γίναμε οικοδεσπότες και οικοδέσποινες στο Πολιτιστικό Κέντρο Γέρακα, του Δήμου Παλλήνης. Φιλέψαμε τον κόσμο που ήρθε να μας δει με τα παραμύθια που δραματοποιήσαμε και επενδύσαμε με μουσική, με τα παραμύθια του αφηγητή κ. Δημήτρη Προύσαλη, με αναμνηστικές σκηνές από το ταξίδι μας στην Τουρκία, με αποσπασματική αφήγηση της Ιλιάδας, με απαγγελίες των ποιημάτων, με τραγούδια, με χορευτικές φιγούρες, με συγκίνηση, με γέλιο, με έντονο συναίσθημα ! Στο φουαγιέ υπήρχαν προς έκθεση βιβλία παραμυθιών του κ. Δημήτρη Προύσαλη και ωραία κεράσματα για όλους! Μία πολύ όμορφη βραδιά που επισφράγισε την γνωριμία των παιδιών από τα διαφορετικά σχολεία και την ευτυχία της επιτυχημένης συνεργασίας των τριών υπευθύνων συναδέλφων. Μας άγγιξε ιδιαίτερα η κίνηση του κ. Αθανασίου Μαρτίνου να μας βοηθήσει να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του ταξιδιού μας στην Τουρκία. Επίσης, η προσφορά του κ. Προύσαλη, αφ’ ενός αφηγούμενος στην εκδήλωσή μας και αφ’ ετέρου διαθέτοντάς μας τα έσοδα των πωλήσεων των βιβλίων του. Συγκινητικές, ακόμη οι χορηγίες από τη ΒΙΑΝΕΞ, την εταιρία S/M Σκλαβενίτη , την εταιρία ντόνατς «Νάνου», το Οινοποιείο Πύργου Βασιλίσσης και τις Γραφικές τέχνες PS Print. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά ! Ευχαριστούμε, επίσης, εγκάρδια τον Δήμαρχο Παλλήνης κ. Αθανάσιο Ζούτσο και τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής κ. Άγγελο Λιακόπουλο για την άμεση προσφορά βοήθειας στην ολοκλήρωση πραγματοποίησης της εκδήλωσής μας. Οι υπεύθυνες καθηγήτριες του Προγράμματος: 1ο Γυμνάσιο Γέρακα : Βάσια Γερμανού Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο-Λύκειο Γέρακα : Φιλιππίνα Κρεμμύδη Ειδικό Λύκειο Ιλίου: Κρίνα Αναγνωστοπούλου
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ
Αύγουστος 2014 Γράφει η Δέσποινα Δαλιάνη - Βακάλη Αντιπρόεδρος του Συλλόγου "ΠΗΓΗ"
Παρασκευή βράδυ με δροσιά και καλή παρέα. Όταν μια πρόσκληση είναι ανοιχτή σε φίλους και γνωστούς και όταν ο τόπος συνάντησης, ορίζεται σε μια αυλή, βραδιά καλοκαιριού, όλοι ανταποκρίνονται. Εκτός κι αν έχουν κάτι πολύ καλύτερο να κάνουν. Οι περισσότεροι φίλοι της «Πηγής» όμως, όσοι δεν είχαν φύγει για διακοπές, ήρθαν για ένα κέρασμα και μια ευχή για καλό καλοκαίρι. Ήταν μια συνάντηση αποχαιρετισμού, πριν φύγουμε για διακοπές. Φέτος λένε, ότι θα έχουμε περισσότερο τουρισμό και η Ελλάδα έγινε και πάλι προορισμός. Οι άνθρωποι βγαίνουν στις αυλές, τις γειτονιές, τις ταβέρνες και τα θερινά σινεμά, γεμίζουν κόσμο. Είχαμε και το παγκόσμιο κύπελο που λειτούργησε καταλυτικά και έστειλε σε δεύτερη μοίρα, όλες τις ανακατωσούρες
και τα ευτράπελα της πολιτικής και γέμισαν οι πλατείες κόσμο, με τα μάτια καρφωμένα στις γιγαντοοθόνες. Η καλύτερη αντίσταση στα δύσκολα, είναι να κλείνουμε τ’ αυτιά μας στα κακά μαντάτα και να γινόμαστε μια παρέα. Φαίνεται πως έτσι τα καταφέρνουμε καλύΜια αναδρομή στο παρελθόν με επιμέλεια της Δέσποινας
Την πρώτη φορά που άκουσα για τη συνάντηση των «παλιών συμμαθητών» ήταν σε μια εκδήλωση του 2ου Δημοτικού Σχολείου, αν θυμάμαι καλά. Ενθουσιάστηκα. Θα καλέσουμε και την κυρά Τασούλα είχε πει η Μαρία. Μεσολάβησε το καλοκαίρι, δόθηκε προτεραιότητα σε κάποιες άλλες εκδηλώσεις, όμως σε κάθε δραστηριότητα του Συλλόγου, όλοι ρωτούσαν το «πότε». Έτσι ένα βράδυ, φαίνεται ότι τις καλύτερες ιδέες και αποφάσεις η Μαρία τις παίρνει τις βραδινές ώρες, χτύπησε το τηλέφωνο. Κάνουμε τον κατάλογο για την συνάντηση. Θέλεις να έρθεις; Μαγειρεύω, όμως θα έρθω. Η Χριστίνα, η Λία, ο Στράτος, οι Μαρίες, με χαρτί και μολύβι στο χέρι. Καταιγισμός από ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις και αναμνήσεις, ανάκατα με το τι θα φάμε, τι θα πιούμε, την άδεια από τη γειτονιά που πρέπει να πάρουμε και χαμός στο ίσωμα που λένε. Α! Ναι. Δεν θα είναι απλή συνάντηση. Θα είναι πάρτι! Μάλιστα. Πάρτι της δεκαετίας του ‘60. Με βερμούτ, φιστίκια αράπικα, και 45ρια δισκάκια της εποχής μας. Ποιος θα ειδοποιήσει ποιους; Τι ώρα θα μαζευτούμε; Ποιος θα φροντίσει για τη μουσική; Τα φώτα; Εγώ λέω να ξαναμαζευτούμε γιατί σήμερα πέρασε η ώρα, είπε η μία από τις Μαρίες. Και μαζευτήκαμε και ξαναμαζευτήκαμε. Και να τα τηλέφωνα και να οι έκπληκτες φωνές, από τη άλλη άκρη του τηλεφώνου. Και συγκίνηση και θύμησες και υποσχέσεις. Μια μέρα πριν διαμόρφωση του χώρου, ο κατάλογος με τα ψώνια. «Αυτό άστο σε μένα», έλεγε κάθε τόσο ο Στράτος. «Κι αυτό θα το κανονίσω εγώ», έλεγε πάλι σε λίγο και το ραντεβού για την άλλη έκλεισε. Η «μεγάλη συνάντηση», μεταξύ μας, δεν θα έλεγα ότι ήταν και τόσο μεγάλη, από πλευράς προσέλευσης. Πολλοί από αυτούς που υποσχέθηκαν να έρθουν, δεν ήρθαν. Όμως, όσοι ήρθαν το καταχάρηκαν που λένε. Ένας άνθρωπος, από αυτούς που πραγματικά χάρηκαν πάρα πολύ, ήμουν και ‘γω. Κάθε τόσο, έτρεχα στη πόρτα. Και να αγκαλιές και φιλιά και χαρές. Κι όταν δεν γνώριζα κάποιον, έμενα να ψάχνω. Ποιος είσαι;…ποιος είσαι; Α! ναι μωρέ …κι όταν μου έλεγαν ότι δεν έχω αλλάξει πέταγα από τη χαρά μου. (Εδώ γελάνε). Βλέπετε ήμουν ένα από τα μεγαλύτερα «παιδιά» της παρέας. Είχαμε και
Σελίδα 3
Και η πανσέληνος μαζί μας
τερα. Παίρνουμε δυνάμεις. Γι’ αυτό και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, προσπαθούν πάντα, να δημιουργήσουν ένα θέμα και ένα άλλοθι - ας μην κρυβόμαστε - να ανταμώνουν τα μέλη τους για σύσφιξη σχέσεων και ψυχαγωγία. Είναι κι ένας τρόπος να γυρίσουμε τη πλάτη στο καναπέ, που τα τελευταία χρόνια λόγω περικοπών, έχει γίνει ένα με το σώμα μας. Βγάλαμε λοιπόν όσα τραπέζια είχαμε έξω στην αυλή, δανειστήκαμε και μερικά, γιατί αυτά που έχουμε δεν έφτασαν, βγάλαμε και τις καρέκλες, που παρ’ ότι έχουμε πολλές, ούτε αυτές έφτασαν και μερικοί καθόμασταν εκ περιτροπής, ήρθαν και τα εδέσματα, γέμισε γεύσεις και μυρωδιές ο μπουφές, άνοιξαν και τα μπουκάλια, χωρίς «βρέξιμο από ξανθό και κοκκινέλι» δεν γίνεται, ήρθαν οι φίλοι και τα μέλη μας και γίναμε μια παρέα. Η μουσική να πλαισιώνει την ατμόσφαιρα, η κουβέντα από τραπέζι σε τραπέζι να ποικίλει σε θέματα, με τον αντρικό πληθυσμό να ποδοσφαιρολογεί και τον γυναικείο, να ανταλλάσει πληροφορίες για συνταγές μαγειρικής, καταστήματα μόδας, ταινίες του καλοκαιριού, ανέκδοτα και χίλια δυο άλλα. Και γύρω στις δώδεκα που άλλαξε η μέρα, ήρθε και η πανσέληνος, λαμπερή και μεγαλόπρεπη, σαν τεράστιος ουράνιος προβολέας, να μας φωτίσει και να μας υπενθυμίσει, ότι είναι μια από τις τρεις πιο λαμπερές, του φετινού καλοκαιριού. Είχαμε δώσει και ένα κίνητρο. Ότι μπορούσε ο καθένας, για τα ράφια του κοινωνικού παντοπωλείου που είχαν αδειάσει. Μια μικρή ενίσχυση, για όσους θα έμεναν χωρίς διακοπές. Ανταποκρίθηκαν βέβαια, αλλά θα μπορούσαμε και λίγο καλύτερα. Ξέρετε, η αλληλεγγύη, ξεκινάει από τα παιδικά μας χρόνια. Από τη στιγμή που μαθαίνουμε να μοιραζόμαστε με τ’ αδέλφια μας, τα βιβλία μας, τα παιχνίδια μας, τα ζαχαρωτά μας, αλλά και τις δουλειές του σπιτιού. Όταν χαρίζουμε κάτι που μας περισσεύει και στο φίλο που δεν έχει. Όταν δίνουμε και λίγο από το
χρόνο μας σε κάποιον που δεν προφταίνει να κάνει τις δουλειές του. Και γενικά, όταν δεν τα θέλουμε όλα δικά μας και το χειρότερο, να νομίζουμε, ότι οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν. Και έτσι μεγαλώνοντας, συνεχίζουμε να δίνουμε και να μοιραζόμαστε, χωρίς να χρειάζεται να μας το υπενθυμίζουν. Όμως ας είναι. Καλό καλοκαίρι σε όλους και το φθινόπωρο τα ξαναλέμε. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γέρακα "Η ΠΗΓΗ", ευχαριστεί τον κ. Βαγγέλη Αλμπάνη και το Cook and Grill για την ευγενική προσφορά των εδεσμάτων του και ανταπόκρισή του για μία ακόμα φορά.
Το πάρτι της δεκαετίας του ΄60
(αναδημοσίευση από παλαιότερο φύλλο της ΦΩΝΗΣ του 1998) αποκαλύψεις, του είδους, «ξέρεις …ήμουν ερωτευμένος μαζί σου». Η Χρυσούλα, μας είπε ιστορίες με την κυρά Τασούλα, την οποία τελικά δεν καταφέραμε να φέρουμε. Μας είπε και την ερωτική εξομολόγηση ενός συμμαθητή μας, μέσα από ένα ραβασάκι. «σ’ αγαπώ για την ελιά που έχεις στη μούρη σου»!! μη μου πείτε! Πολύ ποιητικό έτσι; Ποιος ήταν; Α! όλα κι όλα. Ονόματα δε λέμε οικογένειες δεν θίγουμε. Όταν όμως η Χρυσούλα άλλαξε σχολείο κι ο ερωτευμένος συμμαθητής μας, σταμάτησε τα ραβασάκια, φαίνεται ότι ξέχασε τη Χρυσούλα και χάραζε στο θρανίο μου καρδιές. …Εγώ όμως, έκανα την αδιάφορη. Βλέπετε, είχα το νου μου στο Δημήτρη, που του άρεσε η Ρούλα, που την ήθελε ο Βασίλης….Κουλουβάχατα. Ξέχασα να σας πω, πως πριν από το Δημήτρη, εκεί κάπου στη Γ΄ Δημοτικού, είχα κάνει πρόταση γάμου στον Αλέκο!…Η Χριστίνα, μας είπε για τον αδελφό της, που έδινε λεφτά στην κυρά Τασούλα, δήθεν για τον Ερυθρό Σταυρό, για να του βάζει βαθμούς. Που να βρει καιρό να διαβάσει το παιδί. «Ρε συ, παίζουμε γκαζάκια»; Γιώργο γιατί δεν έφερες τη σάκα με τις γκαζές στο πάρτι; Όσο για το Στράτο, πανταχού παρών και γενναιόδωρος, μας είπε για τα …..καναδέζικα που μίλαγαν τα παιδιά στη τάξη του, προκειμένου να συνεννοηθούν με τον καινούργιο συμμαθητή τους από τον Καναδά. Ανάμεσα σε γέλια, πειράγματα και φωνές, ρωτούσαμε να μάθουμε τα «νέα» του καθενός. «Τι έκανες στη ζωή σου Δέσποινα»; «Εσύ Κάτια που βρίσκεσαι»; «Τα ‘μαθες για το Βαγγέλη»; …Ναι είχαμε και δυσάρεστα νέα…Τι να πρωτογράψουμε και τι να πρωτοθυμηθούμε. Γιατί δεν ήταν μόνο αυτά που συνέβησαν εκείνη τη βραδιά. Ήταν κι αυτά που ξύπνησαν και τα άλλα που είχαμε κρυμμένα, όλα αυτά τα χρόνια. Και η συγκίνηση, έδωσε τη σειρά της στη νοσταλγία και μελαγχολήσαμε για λίγο. Για μια στιγμή μόνο… Βγάλαμε και φωτογραφίες. Σταθήκαμε άτυχοι όμως. Η μηχανή μας πρόδωσε. Κρίμα. Φαντάζεστε να δημοσιεύαμε παλιές και καινούργιες φωτογραφίες, με τη λεζάντα «παρελθόν και παρόν»; Γιατί θα τολμούσαμε βέβαια, να τις συγκρίνουμε, με αυτές που έχουμε στο συρτάρι μας. Γιατί εμείς που τολμήσαμε, να γυρίσουμε τόσα χρόνια πίσω, δεν έχουμε να φοβηθούμε, ούτε τις ρυτίδες
μας, ούτε τα παραπάνω κιλά μας, ούτε τίποτα. Και θα τις δείχναμε και στα παιδιά μας, μήπως και καταλάβουν για ποιο λόγο τους λέμε, ότι τα δικά μας παιδικά χρόνια, ήταν καλύτερα από τα δικά τους. Γιατί εμείς δεν προλάβαμε να πλήξουμε όπως αυτά, κι ας μην είχαμε ούτε τηλεόραση, ούτε τα παιχνίδια τους, ούτε τα βιβλία τους. Που είσαι Γιάννη, που στα διαγωνίσματα, σχίζαμε τα βιβλία στη μέση και τα μοιραζόμαστε για να διαβάσουμε. Είχαμε και D.J. και φωτορυθμικά και βερμούτ που μας έφερε ο Στράτος και λιχουδιές που φτιάξαμε μόνοι μας. Και χορέψαμε και θυμηθήκαμε τα παλιά. Γιάνκα, Τουίστ, Μπόσα – νόβα. Ήταν θαύμα! Και μετά, τα παιδιά των παιδιών, έπαιξαν για μας ελληνικά τραγούδια και χορέψαμε με ζωντανή μουσική. Και καταφέραμε «να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο το κλέφτη να γίνουμε πάλι παιδιά». Για μια βραδιά. Για λίγες μόνο ώρες. Οι σαραντάρηδες και βάλε, έγιναν δωδεκάρηδες. «Παιδιά» που είχαμε να βρεθούμε τριάντα και πλέον χρόνια, σύντροφοι των παιχνιδιών, της τιμωρίας, των εκδρομών. Κάθε ένας, δήλωνε την παρουσία του, υπογράφοντας στο «παρουσιολόγιο». Όσοι πρόσεξαν το πανό που μας έφτιαξε η Γαβριέλα, άφηναν ένα μήνυμα κι εκεί. Και μετά τη χαρά και το γλέντι, η ώρα του αποχαιρετισμού. Υποσχέσεις για του χρόνου. Ένας συμμαθητής που έχει πούλμαν, υποσχέθηκε να μας πάει εκδρομή. Λέω να πάμε. Και στη διαδρομή, να τραγουδάμε «ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο»….Και να παίξουμε όλα εκείνα τα ομαδικά παιχνίδια που παίζαμε στις εκδρομές και στα διαλείμματα και μας τα χάλαγε το «κουδούνι». Τα θυμόσαστε; Πινακωτή-πινακωτή, περνά-περνά η μέλισσα, Καλημέρα βασιλιά, Τα μήλα, Ένα λεπτό κρεμμύδι, Μακριά γαϊδούρα, Αμπάριζα, θέλετε κι άλλα; Η μικρή Ελένη, Το δακτυλίδι, Αγάλματα, Τσιγκολελέτα, Αλάτι ψιλό-αλάτι χονδρό και βέβαια τα κλασικά, Κουτσό, Κρυφτό, Κυνηγητό, αφού προηγουμένως τα «βγάλουμε», για το ποιος θα τα «φυλάει»… «Α μπε μπα μπλομ» και χωρίς ζαβολιές, έτσι;…Αλήθεια, για να ρωτήσουμε τα παιδιά μας, αν τα ξέρουνε και αν τα έχουνε παίξει. Όταν γύριζα σπίτι, ένιωθα μια άλλη ζεστασιά. Όπως τότε, που τελείωνε το παιχνίδι στην άλλη γειτονιά και είχαμε κανονίσει να βρεθούμε το επόμενο βράδυ στη δική μου…
Επιμέλεια: Αργυρώ Σκαλκώτου
Κοινωνικοί Δολοφόνοι...
Η διαστροφή των κρατούντων, αλλά κυρίως οι επιδιώξεις τους περί «ανάπτυξης» -τύπου Μοζαμβίκης- αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο θα κλείσουν προσεχώς, όσες επιχειρήσεις και καταστήματα δεν έκλεισαν μέχρι τώρα. Η φορολογικές επιβαρύνσεις φέτος για ένα ελεύθερο επαγγελματία ξεπερνούν το 40% !!!, ενώ συνολικά σύμφωνα με
τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς, με χαράτσια και λοιπούς φόρους απ’ τα 100 ευρώ που παίρνει θα καταβάλλει τα 65-70 στο κράτος-λήσταρχο. Άμεση φορολόγηση στο 26% από το πρώτο ευρώ και 55%!!! προκαταβολή. Αν και εφόσον έχει καταβάλλει τις ασφαλιστικές του εισφορές-οι οποίες για έναν επαγγελματία με δέκα και πλέον χρόνια επιχειρηματικότητας έχουν πάνω από 800-900 ευρώ το δίμηνο!!!, οι άνθρωποι αυτοί προφανώς θα τρώνε «σβούρους» μαζί με τις οικογένειές τους, αφού πρέπει να «θυσιαστούν» στ’ όνομα της επικείμενης «ανάπτυξης» που προφανώς βρίσκεται στα διεστραμμένα μυαλά των Στουρναρο-χαρδούβελων εκπροσώπων της Γερμανικής νεοαποικιοκρατίας. Θέλω, μάλλον καλύτερα απαιτώ, από κάποιον εκπρόσωπο της Ελληνικής «κυβέρνησης» να μου εξηγήσει τη διαφορά της αποικιοκρατίας που επιβαλλόταν με τα όπλα με τη νεοαποικιοκρατία, την οποία εκπροσωπούν οι ίδιοι και που επιβάλλεται με την απόλυτη φτωχοποίηση της κοινωνίας. Ποια είναι η διαφορά των δολοφόνων που σκότωναν μαζικά τους λαούς σε κάθε ήπειρο πριν δυο-τρεις αιώνες, με τους σημερινούς κοινωνικούς δολοφόνους που ωθούν χιλιάδες ανθρώπους στη φτώχεια, τη δυστυχία, τη μετανάστευση. Θα ισχυριστεί κάποιος ότι στην πρώτη περίπτωση χάνονταν ζωές άμεσα και μαζικά, ενώ στη δεύτερη περίπτωση εξασφαλίζεται η απλή επιβίωση, έστω κι αν το επίπεδο ζωής θα είναι άθλιο και οι ανθρώπινες «απώλειες» παίρνουν άλλη μορφή (μείωση προσδόκιμου ζωής, αυτοκτονίες, κοινωνική διάλυση, εγκληματικότητα, ρατσισμός κλπ). Καταρρίπτοντας όλα τα παγκόσμια ρεκόρ του παρελθόντος και ξεπερνώντας τους αποικιοκρατικούς εαυτούς τους, οι νεοαποικιοκράτες δια των εκπροσώπων τους, προβαίνουν στο μεγαλύτερο-για ν’ ακριβολογούμε στο γρηγορότερο- πλιάτσικο που έγινε ποτέ σε ευρωπαϊκό τουλάχιστον έδαφος. Το ελληνικό (;) κράτος είναι επιταγμένο εδώ και καιρό, του έχει επιβληθεί «επιστράτευση» και πρέπει να φανεί συνεπές στα χρονοδιαγράμματα που του έχουν επιβληθεί. Η «κατακλείδα» κάθε πολιτικής συζήτησης ή αντιπαράθεσης ή ακόμα και είδησης είναι ότι «αυτό είναι μνημονιακή δέσμευση»!!! Άρα; Άρα τι; Τι άλλο θέλει δηλαδή ο μέσης νοημοσύνης πολίτης να κατανοήσει ότι είναι πλέον ΔΟΥΛΟΣ;
Ποια άλλη ομολογία χρειάζεται για ν’ αντιληφθεί ο στοιχειωδώς ευφυέστερος από ένα κομματόσκυλο ότι η χώρα είναι κανονικό προτεκτοράτο (προτέκτορας σημαίνει στη λατινική, προστάτης); Ναι είμαστε μια χώρα, προτεκτοράτο - όπως ήμασταν από τη στιγμή που οι Άγγλοι το 1830 δημιούργησαν το κράτος μας- το οποίο δεν έχει ίχνος εθνικής κυριαρχίας και ξεπουλά, κατά τις εντολές των «προστατών» ή των προτεκτόρων της, τα πάντα. Πόσο θα μας φοβίζουν ακόμα οι λέξεις; Γιατί να διστάζουμε να χρησιμοποιούμε την ελληνική γλώσσα προκειμένου να περιγράφουμε την πραγματικότητα, όπως έχει και όχι με τις μπαρούφες προέδρων και αντιπροέδρων που ομιλούν περί «πρωτογενών πλεονασμάτων» και άλλων ηλιθίων λεκτικών παιγνίων. Το λέω κάπως απλούστερα: ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, καλυπτόμενοι με το μανδύα του αστικού πολιτεύματος που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τον κοινοβουλευτισμό και τις «εξουσίες». Το χαρακτηρισμό αυτόν δεν τον προσάπτω ωθούμενος από κάποια ιδεολογική προκατάληψη ή επιρροή, αλλά από την ιδιότητά μου, ως Έλληνας φορολογούμενος και οικογενειάρχης, ο οποίος έχοντας την τύχη να εργάζεται, όσο και όπως μπορεί, αδυνατεί να κατανοήσει ακόμα, γιατί να πληρώνει αδρά ένα γκανγκστερικό σύστημα εξουσίας καθοδηγούμενο από άχρηστους (;) ανθρώπους– ή μήπως κάτι άλλο χειρότερο-και να μην είναι σε θέση να ζήσει αξιοπρεπώς. Τι ακριβώς θέλει να επιτύχει μια «εξουσία», όταν σ’ ένα ημιθανή πνιγμένο πολίτη του πετά, εν είδει σωσίβιου, φορολογικές θηλιές λίθινες, ώστε να πάει σίγουρα και γρήγορα στον πάτο. Είναι ή δεν είναι σαδιστής δολοφόνος; Μιχάλης Τζανάκης. (Δημοσιεύθηκε από "Machiavellius" Anonymous - 17 Ιουλίου, 2014)
Άναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου στη ΦΩΝΗ της Δέσποινας Δαλιάνη (1999)
Ο Γέρακας, όπως έχουμε διαβάσει σε παλιά έγγραφα και κιτάπια, στις αρχές του περασμένου αιώνα, αναφερόταν σαν αγρόκτημα. Αργότερα έγινε συνοικισμός. Μετά από λίγα χρόνια, λεγόταν προάστιο. Στη συνέχεια, για μας που μεγαλώναμε μαζί του, έγινε η μικρή μας πόλη. Τελευταία μάθαμε, ότι είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή, της Ανατολικής Αττικής. Επειδή ξέρουμε, που θα μας οδηγήσει αυτή η ανάπτυξη, θα προτιμούσαμε, να είχε μείνει ένα προάστιο, ή μια μικρή, ήσυχη πόλη. Κάθε φορά που γκρεμίζεται ένα σπίτι με αυλή για να γίνει πολυκατοικία, κάθε φορά που καταργείται ένα πηγάδι μιας αυλής, για να γίνει βόθρος, αναρωτιόμαστε για τι είδους αναπτυσσόμενη περιοχή μας μιλάνε. Μας ξάφνιασε επίσης, όταν ακούσαμε την άποψη, «ας αναπτυχθεί να πάρει αξία, και αν θέλουμε να ζήσουμε πιο ήσυχα, πηγαίνουμε αλλού». Και βέβαια, όταν θα έχουμε συμβάλει στην ανάπτυξη της πόλης μας, και θα έχουμε κερδίσει από την αξία της, και όταν στην συνέχεια θα την έχουμε αρνηθεί, και θα έχουμε πάει αλλού, τότε, θα έχουμε τη διάθεση να υπερασπιστούμε τους χώρους πρασίνου, και το φυσικό περιβάλλον, το οποίο θα έχουμε διαλέξει για να στήσουμε το καινούργιο μας σπιτικό. Όσες φορές ρωτήσαμε τυχαία, κάποιους από τους καινούργιους κατοίκους της πόλης μας, να μας πουν πως βρέθηκαν εδώ, μας είπαν ότι κατ΄ αρχήν, ήταν το εξοχικό των γονιών τους. Στη συνέχεια, όταν οι γονείς πήραν την σύνταξή τους, έδωσαν αντιπαροχή το παλιό τους σπίτι, το οποίο ήταν κάπου στην Κυψέλη ή στο Παγκράτι, και ήρθαν να μείνουν μόνιμα στο Γέρακα. Και όταν οι γονείς «έφυγαν», και εφ΄ όσον η περιοχή εξελισσόταν, ήταν πολύ φυσικό τα παιδιά τους, το άλλοτε εξοχικό σπιτάκι με την αυλή και το πηγάδι, να το δώσουν αντιπαροχή. Και έτσι, η ιστορία συνεχίζεται. Ο Γέρακας θα γίνει σαν το Παγκράτι, και όσοι έχουν κερδίσει από τις αντιπαροχές θα αναζητήσουν ένα καλύτερο περιβάλλον, και όπου το βρουν. Όσο για τους παππούδες μας και τους γονείς μας, που ήρθαν να ζήσουν σε έναν τόπο χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς συγκοινωνία, χωρίς σχολεία, χωρίς γιατρούς, χωρίς δρόμους, θα μείνουν στην ιστορία, και θα τους λένε γραφικούς, όταν θα διηγούνται στα εγγόνια τους, με ποιον τρόπο μάζεψαν λεφτά, για να αγοράσουν χαλίκι, και πως το έστρωσαν με τα χέρια τους, ο κάθε ένας στο δικό του κομμάτι του δρόμου, για να μην πατάνε στις λάσπες. Τώρα γιατί, ενώ έχουμε και νερό, και ηλεκτρικό, και τηλέφωνο, και δρόμους, συνεχίζουμε να πατάμε σε άλλου είδους λάσπες, είναι μια άλλη ιστορία, η οποία λένε, ότι γρήγορα θα τελειώσει. Μακάρι γιατί νισάφι πια. Το άσχημο, για όσους διαμένουν, στο ιστορικό κέντρο του Γέρακα είναι, ότι έτσι όπως «αναπτύχθηκε», αισθάνονται αδικημένοι. Διότι, με τον συντελεστή δόμησης, τους στενούς δρόμους, τα ελάχιστα πεζοδρόμια, τα διερχόμενα αυτοκίνητα, η ζωή τους όλο και δυσκολεύει. Και να σκεφτείτε, ότι ακόμα, υπάρχουν σπίτια με αυλές. Δεν έχουν γίνει όλα πολυκατοικίες. Σε λίγα χρόνια όμως, όσοι ακόμα αντιστέκονται θα αναγκαστούν να ενδώσουν. Τότε, που η ανατολή του ηλίου θα γίνεται αντιληπτή στις δώδεκα το μεσημέρι, και η δύση δεν θα ξέρουμε τι χρώμα έχει, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Τότε, θα σταμα-
Πορεία ανάπτυξης τήσουμε να μιλάμε για ανάπτυξη, διότι δεν θα έχουν μείνει άλλες μονοκατοικίες και θα μιλάμε για υποβάθμιση. Οι μόνοι που θα έχουν βγει κερδισμένοι από τη δική μας πόλη, θα είναι οι κατασκευαστές. Επειδή όμως, δεν θα έχει μείνει τίποτε για να κατασκευάσουν, θα κλείσουν τα γραφεία τους, και θα πάνε αλλού. Σε άλλο προάστιο, για νέες κατασκευές, και άλλη ανάπτυξη. Στις γραφές που ανασκαλεύουμε, λόγω του βιβλίου που γράφουμε, βρήκαμε, ότι στις 17 Ιουνίου του 1920, η Μονή Πεντέλης, στην οποία ανήκε το αγρόκτημα Γέρακας, πούλησε 4.600 Βασιλικά (!) στρέμματα σε 250 εμφυτευτές, με αντίτιμο, 634.800 δραχμές. Τιμή στρέμματος 138 δραχμές. Δεκατρείς μήνες μετά, στις 13 Ιουλίου 1921, ο Γέρακας χαρακτηρίζεται, και συντάσσεται ο Κτηματολογικός Πίνακας, ο οποίος εμπεριέχεται σε 34 σελίδες. Σε αυτόν τον πίνακα, είναι καταχωρημένα χίλια τριάντα τέσσερα (1034) τεμάχια. Το μεγαλύτερο τεμάχιο είναι χίλια οχτακόσια σαράντα εννέα (1.849) στρέμματα και τετρακόσια δέκα πέντε (415) μ., χαρακτηρίζεται «Δάσος» και ανήκει στη Μονής Πεντέλης. Το μικρότερο τεμάχιο είναι εκατόν είκοσι πέντε (125) μ., έχει το χαρακτηρισμό «Άμπελος» και ανήκει σε κάποιον εμφυτευτή. Συνολικά, στον συγκεκριμένο κτηματολογικό πίνακα, την μεγαλύτερη έκταση φέρεται να έχει στην ιδιοκτησία της η Μονή Πεντέλης, με επτά χιλιάδες επτακόσια εβδομήντα πέντε (7.765) στρέμματα και εννιακόσια εξήντα (960) μ., με τους εξής χαρακτηρισμούς : Αγροί, Φυτείες, Ελαιώνες, Άμπελοι, Λιβάδια, Αλώνια, Χερσολίβαδα, Δάση, Βράχια και Θαμνότοποι. Το φαντάζεστε; Που πήγαν όλα αυτά; Που είναι τα δάση, οι ελαιώνες, οι αγροί, και τα λιβάδια; Ας δούμε και πάρα κάτω. Έξι χιλιάδες τετρακόσια ενενήντα δύο (6492) στρέμματα και εξακόσια (600)μ., έχουν τον χαρακτηρισμό Άμπελοι, εξήντα τέσσερα (64) στρέμματα και οχτακόσια σαράντα πέντε (845) μ., είναι «Οδοί Δημοσίου» και άλλα πενήντα έξι (56) στρέμματα και εξακόσια ογδόντα (680) μ., είναι «Οδοί Μικραί». Αναφέρονται επίσης: Εννιακόσια σαράντα πέντε (945) στρέμματα «Περιοχή Γαρητού», δύο (2) στρέμματα και διακόσια δέκα (210) μ., «Περιοχή οικήματος φόρου», ένα (1) στρέμμα και οχτακόσια τριάντα (830) μ., «Περιοχή Μετοχίου Πεντέλης», τριακόσια εβδομήντα πέντε (375) στρέμματα «Πατητήρι» εκατόν έξι (106) στρέμματα και τετρακόσια τριάντα (430) μ., «Ρεύματα» και τέλος εννέα (9) στρέμματα και διακόσια ογδόντα (280) μ. «Σιδηροδρομική γραμμή». Σύνολο Δέκα επτά χιλιάδες οχτακόσια είκοσι έξι (17.826) στρέμματα και εκατόν είκοσι πέντε (125) μέτρα. Ένα στοιχείο ακόμα, από την άδεια οικοδομής του Κωνσταντίνου Χούντα, χρονολογίας 1930, όπου αναφέρεται το «από 3-4-25 σχέδιον ρυμοτομίας Γέρακα». Από το 1920 μέχρι σήμερα, έχουν περάσει ογδόντα έξι χρόνια. Από τους 250 εμφυτευτές, του 1920, το 1961, οι μόνιμοι κάτοικοι, έγιναν 1.771. Το 1971, 5.716. Το 1981 6.703 και το 1991 8.512 κάτοικοι. (Γεωγραφικό λεξικό από ΤΟ ΒΗΜΑ). Σήμερα (2014) έχουμε ξεπεράσει τις Σαράντα χιλιάδες. Αυτή με λίγα λόγια είναι η πορεία ανάπτυξης του Γέρακα (και περίπου όλων των γειτονικών περιοχών όπως η Παλλήνη που σήμερα αποτελούν ενιαίο Δήμο)
Αύγουστος 2014
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ
Σελίδα 6
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ - ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ - ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΕΙΑ Αύγουστος, χαλάρωση και... αποτοξίνωση από την πίεση της καθημερινότητας... Ευκαιρία για "λίγες σταγόνες ιστορίας" για τον τόπο μας, τον Γέρακα, από το βιβλίο του Συλλόγου "ΠΗΓΗ" Στοιχεία για αυτό τον τόπο που πρέπει να θυμηθούν οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νεώτεροι. Εικόνες από το Γέρακα του παρελθόντος που χάθηκε οριστικά. Μην το προσπεράσετε, μέσα σε τέτοια κείμενα βρίσκονται στοιχεία που ελπίζουμε ανακαλύπτοντάς τα να μας επηρεάσουν προς το καλύτερο. Εμείς όπως διαπιστώνετε... επιμένουμε! Ο Γέρακας έγινε Κοινότητα το 1979 και το 1985 έγινε Δήμος. Πριν το 1979 ανήκε στην ευρύτερη περιοχή της Παιανίας, η οποία το 1840, ήταν ένα μικρό χωριό με 293 κατοίκους, την αποκαλούσαν Λιόπεσι και ως το 1915 που έγινε κοινότητα, ανήκε στο Δήμο Κρωπίας. Θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι ο Δήμος Κρωπίας ή Κεκρωπίας, σχηματίστηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 30ης Αυγούστου του 1840, (παλαιό ημερολόγιο) και προήλθε από την συγχώνευση των Δήμων Μυρινούντος και Αραφήνος. Ο πληθυσμός του Δήμου Κρωπίας ή Κεκρωπίας, το 1840, ήταν 1994 κάτοικοι και πρωτεύουσα του Δήμου, ορίσθηκε το χωριό Κορωπί (Κουρσαλάς), ενώ στα επόμενα χρόνια, θα γίνουν προσαρτήσεις των γειτονικών οικισμών. Ο Γέρακας εκείνη την περίοδο, είναι κάμπος με σταροχώραφα, αμπέλια και ελαιώνες. Αναφέρεται δε σαν αγρόκτημα της μονής Πεντέλης και καλλιεργείται από τους μοναχούς. Όμως, για καλλιέργεια, παραχωρείται επίσης και σε ακτήμονες των Μεσογείων και κυρίως της Παιανίας. Έτσι, αρχίζουν να φτιάχνονται τα πρώτα αγροτόσπιτα, τα οποία, χρησιμοποιούνται ως προσωρινά καταλύματα των καλλιεργητών. Παράλληλα, επειδή υπάρχει τρεχούμενο νερό και το έδαφος είναι εύφορο, ευνοείται η σπορά βίκου και τριφυλλιού. Το αγρόκτημα Γέρακα, προσφέρεται για την βοσκή αιγοπροβάτων στην αρχή και την δημιουργία κτηνοτροφικών μονάδων στη συνέχεια, οι οποίες μαζί με την πτηνοτροφία, θα χαρακτηρίσουν για πολλά χρόνια την περιοχή, με την παραγωγή κτηνοτροφικών και πτηνοτροφικών προϊόντων. Στο μεταξύ, σε όλο το κομμάτι της Ανατολικής Αττικής, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου καταλαμβάνουν τα Μεσόγεια, βάσει της γεωγραφικής θέσεως, του κλίματος και των προϊόντων που παράγουν, δημιουργείται ο Μεσογείτικος τρόπος ζωής. Για να έχουμε μία εικόνα, παρουσιάζουμε ένα δείγμα παραγωγικών μονάδων και καταστημάτων, καθώς και επαγγελμάτων από επίσημα στοιχεία, τα οποία ευγενικά μας παραχώρησε ο φίλος του συλλόγου «Πηγή» κ. Γιώργος Πηλιχός. Έχουμε λοιπόν, Αρτοποιεία, Ατμόμυλους, Υδρόμυλους, Ελαιοτριβεία, Βαφεία, Καπνοπωλεία, Καφενεία, Κουρεία, Κρεοπωλεία, Ξυλουργεία, Οινοπωλεία, Οπωροπωλεία, Πανδοχεία, Βαρελοποιεία, Βυρσοδεψεία, Σανδαλοποιεία, Σιδηρουργεία, Φαρμακεία, Φανοποιεία, Σαγματοποιεία, Ραφεία, Τσαρουχοποιεία, Υποδηματοποιεία, Χρυσοχοεία, Κασιτερωτήρια, Κεραμοποιεία, Κοφινοποιεία, Σκυτορραφεία, και Παντοπωλεία. Παράλληλα, ευνοείται το Εμπόριο Υφασμάτων, το Εμπόριο Ξυλείας, και το Εμπόριο Κιγκαλερίας. Επίσης, παρατηρούνται επαγγέλματα, όπως, Πεταλωτές, Οπλοδιορθωτές και Εργολάβοι Λουτρών (!). Αξίζει να σημειώσουμε, ότι κατά την εποχή εκείνη, έχουν καταγραφεί έξι Ιατροί, ένας Συμβολαιογράφος, ένας Ειρηνοδίκης και δύο Δικαστικοί Κλητήρες. Εκείνη την εποχή στην Παλλήνη, στο κτήμα Καλιφρονά, λειτουργεί μία μεγάλη κτηνοτροφική και γαλακτοκομική μονάδα. Η Διεύθυνση του κτήματος γίνεται από τρεις ειδικούς γεωπόνους. Τον Μιχ. Δ. Καλιφρονά, τον Συμεών Γούδα και τον Αλεξ. Λίτσα. Το κτήμα έχει έκταση, 16.000 στρέμματα με 7.000 περίπου συκόφυτο δάσος. Η περιγραφή είναι ενδιαφέρουσα και αντιγράφουμε. «Αγροτικόν κτήμα της κ. Μαρίας Δ. Καλιφρονά». Κείται μεταξύ των ορέων του Πεντελικού και Υμηττού, επί της οδού Μαραθώνος, εις το 14ον χιλιόμετρον απ΄ Αθηνών. Ο πλησιέστερος σιδηροδρομικός σταθμός είναι του Γέρακα της γραμμής Λαυρίου, απέχων του κτήματος περί τα 20΄της ώρας. Από το κτήμα γίνεται διανομή γάλακτος αγελάδος κατ΄ οίκον. Επίσης καλλιέργεια Δημητριακών, Δενδροκομία, Σηροτροφία, Ελαιουργεία, Οινοποιεία, Οινοπνευματοποιεία (Σούμα), Πτηνοτροφεία, Γαλακτοκομεία, Τυροκομεία και Μηχανοστάσιο, Ιπποστάσιο,
Βουστάσιο, Χοιροστάσιο, Αμπελώνες, Ελαιώνες, Μορεώνες, Φυστικιώνες, Τριφυλλιώνες, Λατομείο αγγωναρίων και ασβεστοκάμινοι». Εκπλαγήκατε; Και μεις. Σε κοντινή απόσταση, στη Κάντζα, λειτουργεί επίσης, μία σοβαρή παραγωγική μονάδα. Είναι το Οινοποιείο και Οινοπνευματοποιείο του Ανδρέα Καμπά. Για να έρθουμε και στα δικά μας, στα 1928, στο Γέρακα δημιουργείται το Αποστακτήριο, κοινώς Σουμάδικο ή Σουμοκάζανο του Πέτρου Κορού. Κτίστηκε στο κέντρο του Γέρακα, δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό, καλύπτοντας το τετράγωνο των οδών, Θεσσαλονίκης, Ηρώων Πολυτεχνείου και Αρκαδίας. Ο λόγος ήταν για να εξυπηρετήσει τους αμπελουργούς της περιοχής. Μαζί με τα πατητήρια των Κωνσταντίνου Χούντα, Βαγγέλη Σιδέρη, Μιχάλη Κωβαίου και Λευτέρη Δημητράκη στον παλιό δρόμο των Σπάτων, δεν χρειαζόταν οι καλλιεργητές της Παιανίας στους οποίους είχαν εκχωρήσει τους αμπελώνες, να πηγαίνουν με τις σούστες και τα κάρα στην Παιανία δύο και τρεις δρόμους την ημέρα. Το αποστακτήριο του Πέτρου Κορού, λειτούργησε σε συνεχή βάση μέχρι το 1950. Διέκοψε και επαναλειτούργησε δυο τρεις φορές ακόμα. Έκτοτε παρέμεινε ανενεργό. Έγινε τόπος φιλοξενίας των αστέγων της περιοχής, με μακροβιότερο φιλοξενούμενο τον Γιώργο τον Ντάλα ή Νταλαγιώργη όπως όλοι τον ήξεραν (δείτε την μοναδική φωτογραφία του). Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, οι άνθρωποι που έζησαν σ΄ αυτόν τον τόπο, τον Γέρακα, ασχολήθηκαν με την καλλιέργεια της γης κυρίως. Εκτός από τα ποτιστικά, τις σιτοκαλλιέργειες, την αμπελουργία, την ελαιουργία και την δενδροκομία γενικά, η περιοχή χαρακτηρίστηκε από την κτηνοτροφία και την πτηνοτροφία. Επειδή η πτηνοτροφία, ευδοκίμησε περισσότερο της κτηνοτροφίας, με αξιόλογες πτηνοτροφικές μονάδες, ξεκινάμε την αναφορά μας, από τον Χρήστο
Ο κ. Αντώνης Κυρίτσης
Αθανασόπουλο, ο οποίος έρχεται να κατοικήσει στο Γέρακα το 1941. Πρώτη περιοχή κατοικίας του, ο βράχος του Σπανού. Αργότερα θα μετακομίσει στο κέντρο του Γέρακα και θα φτιάξει ένα σπίτι στην οδό Ευρυτανίας. Κάποια στιγμή το 1948 με 1949, θα ασχοληθεί με την ορνιθοτροφία. Δίπλα στο σπίτι του, αλλά και στην κάτω πλευρά του οικοπέδου του, θα φτιάξει τους πρώτους ορνιθώνες, και θα υψώσει μεγάλα συρματοπλέγματα για να μην φεύγουν τα πουλερικά του, καθώς πετάγονται ψηλά. Αυτή η κατ΄ αρχήν μικρή, πτηνοτροφική μονάδα, θα λειτουργήσει μέχρι το 1960. Στο μεταξύ, από καιρό, έχει αρχίσει να κατασκευάζει και να οργανώνει, ένα μεγαλύτερο και σύγχρονο ορνιθοτροφείο στην θέση Βραχάκια, παραπλεύρως της σημερινής οδού Γέρακα. Όταν η μονάδα ετοιμάστηκε, μεταφέρθηκε εκεί, όπου λειτούργησε μέχρι το 1980. Τα κτήρια, συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα. Από το 1957 όμως, αρχίζει να συνεργάζεται με τον Αντώνη Κυρίτση. Η ενασχόληση του Αντώνη Κυρίτση με την πτηνοτροφία, είχε σαν αποτέλεσμα, την δημιουργία της μεγαλύτερης παραγωγικής
μονάδας της περιοχής, στην οποία απασχολήθηκαν για βιοποριστικούς λόγους, αρκετοί από τους κατοίκους του Γέρακα. Ο Αντώνης Κυρίτσης ήταν ηλεκτρολόγος στην επιπλοποιία Σαρίδη. Το 1950, γνωρίστηκε με την Μαρία Τρίγκα, η οποία διέμενε στο Γέρακα με την οικογένειά της, πριν από την Γερμανική κατοχή. Πρώτη της κατοικία, κοντά στο «Βράχο του Σπανού» και στην συνέχεια, στο πολυβολείο της Λ. Μαραθώνος στο Σταυρό. Μετά την Γερμανική κατοχή, ο πατέρας της, ανοίγει καφενείο στο Σταυρό. Η αδελφή της Μαρίας Τρίγκα, η Γιαννούλα, είναι παντρεμένη με τον Χρήστο Αθανασόπουλο. Έτσι το 1957, οι δύο άντρες, ο Χρήστος Αθανασόπουλος και ο Αντώνης Κυρίτσης, αρχίζουν να συνεργάζονται. Στη συνέχεια βέβαια, ο Αντώνης Κυρίτσης, θα συνεχίσει μόνος του. Κατασκευάζει κατ΄ αρχήν, το πρώτο πτηνοτροφείο, ένα υποτυπώδες σφαγείο, και ένα χειροκίνητο μύλο. Κάποια στιγμή, το σφαγείο θα μεταφερθεί απέναντι από τις εγκαταστάσεις της οδού Γέρακα. Σαν μονάδα παραγωγής, πρέπει να διαθέτει και γραφεία, τα οποία στεγάζονται για δύο χρόνια σε μονοκατοικία, της οδού Αργολίδος και Ευρυτανίας γωνία. Η συγκεκριμένη μονοκατοικία, γκρεμίστηκε πριν από λίγα χρόνια και έγινε πολυκατοικία. Στο μεταξύ, ο Γέρακας αρχίζει να κατοικείται και σφαγείο σε κατοικημένη περιοχή δεν επιτρέπεται. Έτσι, αναγκάζεται να το μεταφέρει σε καινούργιες εγκαταστάσεις, που ήδη λειτουργούν στη θέση Παλιοπαναγιά. Παράλληλα, έχει δημιουργήσει και άλλη μονάδα στο Πι-
Στις δύο φωτογραφίες: Την μέρα που έπεφτε η αυλαία των εγκαταστάσεων στο Γέρακα. Τα "σιλό" που αποθήκευαν τροφές για τα πουλερικά κατεδαφίζονται και απομακρύνονται ως παλιοσίδερα. Σε λίγο καιρό στο χώρο θα κτισθούν μεζονέτες...
κέρμι. Το 1965 η παραγωγή έχει φτάσει τα 2.000 πουλιά την ημέρα. Μεθοδικός και αποτελεσματικός στις κινήσεις του, θα φτάσει τα 5.000 πουλιά την ημέρα. Δεν θα σταματήσει εκεί. Θα ξεπεράσει τα 10.000 πουλιά, ενώ συνεχίζει, να είναι ο ηλεκτρολόγος του Σαρίδη. Δουλειά την οποία θα κρατήσει μέχρι το 1970. Καθώς περνούν τα χρόνια, ο Αντώνης Κυρίτσης, δεν έχει μία παραγωγική μονάδα, αλλά πολλές. Στεγάζονται όλες σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, σύμφωνα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Απασχολεί και συμβουλεύεται ειδικούς, επιστήμονες, γεωπόνους και όλα λειτουργούν σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ΕΟΚ. Η μονάδα εξοπλίζεται με σύγχρονα γραφεία, κατοικίες για το προσωπικό, αποθήκες και ένα ολόκληρο στόλο, από πενήντα πέντε αυτοκίνητα. Φορτηγά, ψυγεία, επιβατικά και λεωφορεία. Διαθέτει υπερσύγχρονους μύλους στην Παιανία, επί της Λ. Μαρκοπούλου. Κάνει εισαγωγή σιταριού, το οποίο, όχι μόνο αλέθει, αλλά κατόπιν ειδικής επεξεργασίας, παρασκευάζει έναν είδος κόκκου, κατάλληλο, για την τροφή των πτηνών. Οι εγκαταστάσεις του διαθέτουν τα πάντα, ως και βιολογικό καθαρισμό. Παράλληλα, συνεργάζεται με πτηνοτρόφους από την υπόλοιπη περιοχή των Μεσογείων. Πρώτος κυκλοφορεί στην αγορά τα συσκευασμένα προϊόντα με το λογότυπο
Αύγουστος 2014 Γράφει ο Νίκος Σίμος Πρόεδρος του Σωματείου "Αθλέπολις"
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ
Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτή τη χώρα Οίκο Ανοχής
Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτή τη χώρα Οίκο Ανοχής. Γιατί θα μου πείτε; Ίσως διότι, σύμφωνα με τον κ. Παν. Καρκατσούλη ο οποίος το 2004 είχε ανακηρυχθεί καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο, η Δημόσια Διοίκηση στη χώρα μας διαθέτει 23.142 αρμοδιότητες και 171.500 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Εύκολα λοιπόν κάποιος οδηγείται στο συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα έχουν προβλεφθεί ΤΑ ΠΑΝΤΑ και δεν υπάρχουν κενά νόμου και ως εκ τούτου η χώρα λειτουργεί σαν Ελβετικό ρολόι. Γιατί αυτός ο πρόλογος; Περπατώντας λοιπόν Σάββατο απόγευμα στην οδό Κλεισθένους στο Γέρακα, και ενώ όλοι οι δρόμοι έχουν στεγνώσει από το απογευματινό μπουρίνι, ξαφνικά βλέπω νερά στο δρόμο και μάλιστα με τη χαρακτηριστική έντονη οσμή των βοθρολημμάτων. Συνεχίζοντας τη ανηφορική μου πορεία αντιλαμβάνομαι ότι τα λήμματα βγαίνουν στο δρόμο από αγωγό κρυμμένο στο πεζοδρόμιο!!! Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία ή τη δημοτική αστυνομία (ωχ!!! Συγνώμη αλλά ξέχασα ότι έχει καταργηθεί αυτή) ή κάποιον υπεύθυνο από το δήμο. Καλώ λοιπόν στις 8 το απόγευμα Σαββάτου τον Αντιδήμαρχο, για να μου επιβεβαιώσει και αυτός αυτό που υποψιαζόμουν. Δηλαδή, ότι αρμοδιότητα για τέτοια θέματα έχει η υγειονομική υπηρεσία, και μόνον αυτή!!! Λογικό, λέω από μέσα μου, διότι μέσα στις 23.142 αρμοδιότητες που ανάφερα προηγουμένως κάποιοι σοφά αποφάσισαν ότι η καθ’ ύλην αρμόδια υπηρεσία είναι αυτή. Αμέσως λοιπόν ζητώ το τηλέφωνο της αρμόδιας υπηρεσίας, για να μάθω ότι ανάμεσα στις 171.500 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου υπάρχει ένα κενό. Η υγειονομική υπηρεσία λειτουργεί μόνο εργάσιμες μέρες και ώρες!!! Στη χώρα που η Τρόικα αποφάσισε ότι τα εμπορικά καταστήματα πρέπει να είναι ανοιχτά τις Κυριακές για να έρθει η «ανάκαμψη», σημαντικές υπηρεσίες για τη λειτουργία του κράτους λειτουργούν μόνο καθημερινές… Άρα λοιπόν, όποιος επιθυμεί να αδειάσει το βόθρο του στο δρόμο, μπορεί να το κάνει άφοβα μετά τις 3 το μεσημέρι. Ξεπερνώντας το πρώτο σοκ της ανυπαρξίας της πρόληψης και καταστολής εγκληματικών για τη δημόσια υγεία ενεργειών, προσπαθώ να ψυχογραφήσω τον ιδιοκτήτη του «μυστικού» αγωγού απορροής «υδάτων». Είναι τόσο ανόητος ώστε να μην καταλαβαίνει την επικινδυνότητα της πράξης του; Δεν τον ενοχλεί η κακοσμία; Δεν αντιλαμβάνεται ότι τα μικρόβια θα επισκεφτούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και το σπίτι του; Ή μήπως τον ενδιαφέρει να γλιτώσει το κόστος του αδειάσματος του βόθρου από τα γνωστά οχήματα; Μήπως δεν έχει κατασκευαστεί ο αγωγός αποχέτευσης μπροστά από το σπίτι του; Ή μήπως το κόστος σύνδεσης είναι δυσβάσταχτο; Μα, το κόστος σύνδεσης στο Δήμο μας επιμερίζεται σε 5 εξαμηνιαίες δόσεις, πράγμα που
σημαίνει ότι είναι σίγουρα μικρότερο από τη μηνιαία δαπάνη εκκένωσης. Μια γρήγορη έρευνα αποκαλύπτει ότι, παρόλο μέσα στις 171.500 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, προβλέπεται υποχρεωτική σύνδεση στο δίκτυο αποχέτευσης – όπου αυτό υπάρχει – πολλοί είναι αυτοί που δεν έχουν ακόμα συνδεθεί στο κομμάτι του Γέρακα που έχει δίκτυο εδώ και 4 χρόνια. Όχι φυσικά διότι προτιμούν τη δαπάνη της εκκένωσης από τη δαπάνη της σύνδεσης, αλλά διότι προτιμούν να αδειάζουν το βόθρο τους στην αυλή του διπλανού τους. Είναι, βλέπετε, οικονομικότερο!!! Άρα, έχουμε τουλάχιστον 2 κατηγορίες πολιτών. Αυτών που σέβονται τον διπλανό τους, την πόλη τους, τη χώρα τους και αυτών που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. Οι πρώτοι πληρώνουν για να αδειάσουν το βόθρο τους και σπεύδουν να κάνουν την αίτηση σύνδεσης στο δίκτυο αποχέτευσης, περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους, δεν παρκάρουν στη θέση αναπήρων του Super Market. Οι δεύτεροι είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν να σου κλέψουν τη θέση στην ουρά της δημόσιας υπηρεσίας, θα βάλουν βύσμα για να βρουν δουλειά ή για να κάνουν τη δουλειά τους και θα βρίζουν το πολιτικό σύστημα αν δεν γίνει αυτό που θέλουν, παρκάρουν σε 2 θέσεις στο super market για να ανοίγουν άνετα οι πόρτες του αυτοκινήτου τους. ΟΧΙ, η χώρα τούτη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Οίκος Ανοχής, διότι στον οίκο ανοχής υπάρχει κάποια που βάζει τα πράγματα σε τάξη. Αυτή η χώρα είναι απλώς μπουρδέλο.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΕΙΑ
«Κοτόπουλα Γέρακα Κυρίτση». Λόγω των Ευρωπαϊκών προδιαγραφών, είναι τα μόνα που εξάγονται όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Εκτός από όλα αυτά, για την ευχαρίστησή του, διατηρεί στάνη με σαράντα αιγοπρόβατα. Αυτή, είναι μία δεύτερη δραστηριότητα και μία επίσης ξεχωριστή, παραγωγική μονάδα. Παράγει δικό του γάλα, γιαούρτι και τυρί. Η παραγωγή τυριού, κάποια χρονιά έφτασε στους δυόμισι τόνους. Γαλακτοκομικά προϊόντα, τα οποία διέθετε στην οικογένειά του, τους φίλους του και τους συνεργάτες του. Δεν τα εμπορεύτηκε ποτέ. Όλα πήγαιναν τα καλά, μέχρι το 1987, όπου η παραγωγή του έφτασε, τα 15.000 πουλιά την ημέρα. Ποιότητα άριστη, αποδοχή από την αγορά και διακρίσεις. Πήρε το 1ο βραβείο καλύτερης ποιότητας στην παραγωγή πτηνοτροφικών προϊόντων. Από το 1987 όμως, άρχισαν τα προβλήματα. Φαίνεται, πως από κάποια στιγμή και μετά, κάτι δεν γινόταν σωστά. Οι δύσκολες μέρες κράτησαν ως το 1993, όπου και όλα τελείωσαν. Θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι ο Αντώνης Κυρίτσης έδωσε δουλειά σε εκατοντάδες συνανθρώπους μας στα τόσα χρόνια της λειτουργίας της επιχείρησής του, ενώ πάντα ήταν παρών σε ζητήματα που αντιμετώπιζε ο Γέρακας. Ιδιαίτερα ο Σύλλογος ΠΗΓΗ, μέσα από αυτό το άρθρο, εκφράζει για μια ακόμα φορά την βαθιά του εκτίμησή στο πρόσωπό του για την βοήθεια που του πρόσεφερε. Όμως, πτηνοτροφεία είχαμε και κοντά στην θέση Γούπη, παραπλεύρως της άλλοτε σιδηροδρομικής γραμμής. Ήταν του Θεόδωρου Σούταλου, το οποίο κατά πληροφορίες, λειτούργησε από το 1960 μέχρι το 1990, και του Δημήτρη Κουσουλάκου του οποίου η λειτουργία αναφέρεται από το 1960, ως το 2000 περίπου. Επίσης στη θέση Μπαλάνα, στη συμβολή Λεωφόρου Σπάτων και Καζαντζάκη, υπήρχαν τα πτηνοτροφεία των αδελφών Πιεράκου. Το τοπίο στην περιοχή έχει αλλάξει ριζικά λόγω της Αττικής οδού. Αξίζει να αναφέρουμε, ότι στο ίδιο σημείο, προϋπήρχε το πατητήρι του Κιουμπάνη, όπως αναφέρει ο ίδιος ο Λευτέρης Δημητράκης στο βιβλίο του «Τα απομνημονεύματά μου».
Σελίδα 7
Κάποτε οι άνθρωποι της εξουσίας στη χώρα μας, είχαν την εντύπωση πως μπορούσαν να επιβάλουν την τάξη με τον δικό τους τρόπο και δεν σήκωναν αντιρρήσεις επ’ αυτού. Νόμιζαν ότι είχαν τέτοια δικαιοδοσία, ώσπου κάποιος έφτασε να αποφασίσει ότι οι πολίτες δεν είχαν δικαίωμα να βήξουν και προκειμένου να μη φωνάζουν θα φορούσαν φίμωτρο. Από το κείμενο το οποίο μας έστειλε για «τ’ Αρηναίκα» ο Αποστόλης Κοπανιτσάνος λείπει το 5ο άρθρο αλλά δεν πειράζει μας αρκούν τα υπόλοιπα. Όσο για τη σύνταξη και το ύφος τι να πούμε …
Γράφει η κ. Άννα Γρινέζου-Γρηγοριάδου Γραμματέας του Συλλόγου "ΠΗΓΗ" Οι καλοκαιρινοί μήνες, είναι συνδεδεμένοι με τις διακοπές, δηλαδή με τη θάλασσα. Πολλοί από εμάς, με την ευκαιρία της καλοκαιρινής άδειας, φροντίζαμε να περνάμε στη θάλασσα λίγες μέρες, όσες επέτρεπε το” βαλάντιο” του καθ΄ενός. Πρόκληση βέβαια μεγάλη η γεωγραφική θέση της χώρας μας με τα πανέμορφα νησιά μας και το απέραντο γαλάζιο. Αλλά και οι παραλίες της υπόλοιπης Ελλάδας προκλητικές και αναρίθμητες είναι. Αλήθεια σε τι υπέροχη πατρίδα γεννηθήκαμε! Έτσι, οι περισσότεροι φροντίζαμε να “κλείσουμε έγκαιρα” το κατάλυμα και το εισιτήριο για τον επιθυμητό προορισμό του καλοκαιριού. Οι καιροί όμως άλλαξαν, δυστυχώς για όλους. Όλα αυτά που ζούσαμε τα προηγούμενα χρόνια, που δεν ήταν και κάτι εξωπραγματικό βρε αδελφέ, αλλά τα αυτονόητα και αναγκαία, τώρα φαντάζουν παραμύθι με κακό τέλος. Γιατί φέτος, θα μας προφθάσουν τα εκ-καθαριστικά της εφορίας και θα μας εκ-καθαρίσουν. Ευτυχώς, κάποιοι έχουμε χωριά και κυρίως γονείς εκεί και θα μας έχουν την πόρτα του πατρικού σπιτιού μας ανοιχτή. Άρα, έχουμε την επιλογή να περάσουμε λίγες μέρες από τις διακοπές μας στον τόπο καταγωγής μας. Και εκεί, οι γέροντες γονείς μας, που δεν το βάζουν κάτω, σίγουρα θα έχουν φροντίσει να έχουν τα ζαρζαβατικά στον κήπο που θα μυρίζουν χώμα και θα μας θυμίσουν τις γνωστές μυρωδιές από τα παιδικά μας χρόνια της γνήσιας ντομάτας, της μελιτζάνας, του καλαμποκιού και τόσων άλλων. Θα ποτίσουμε κιόλας τον κήπο μαζί τους με το νερό που φέρνει ο υδρονομέας. Και θα είναι χαρά γι΄αυτούς που θα μας έχουν κοντά τους, έστω και για λίγες μέρες. Θα μοιραστούν μαζί μας τις αγωνίες τους για μας, για τα παιδιά μας. Γιατί τα ξέρουν
Αλλαγή πλεύσης
όλα τώρα οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Γνωρίζουν τον Σόϊμπλε, τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τα μνημόνια. Θα περπατήσουμε στους δρόμους του χωριού μας, θα δούμε τους γείτονες, τους συγχωριανούς μας. Θα γεμίσει το χωριό μας ζωντάνια. Θα έχει και κανένα πανηγύρι να γλεντήσουμε. Θα φτιάξουμε μαζί με τη μητέρα (γιατί όχι και την πεθερά) μας μαρμελάδες και γλυκό μελιτζανάκι και σύκο. Θα δοκιμάσουμε και μέλι από τις κερήθρες αν βρεθεί μπροστά μας. Και ναι, δεν πειράζει αν το χωριό μας δεν έχει θάλασσα. Έχει τη γνωστή σε μας δροσιά του και τις ευωδιές που φέρνει ο αέρας. Και ας μάθουν τα μικρά παιδιά μας να ταϊζουν τις κότες της γιαγιάς, να μαζεύουν τα αυγά, τις ντομάτες και τα κολοκυθάκια από τον κήπο, να ξεχωρίζουν το μαϊντανό από το δυόσμο. Να τα αγκαλιάσουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες, να τους πουν παραμύθια, όπως έλεγαν σε μας οι δικοί μας παππούδες και γιαγιάδες. Και να είστε σίγουροι ότι στα παιδιά θα αρέσει το χωριό, αρκεί εμείς να τους δείξουμε τον τρόπο. Είμαι σίγουρη, ότι όλη μαζί η οικογένεια και η κοινωνία μέσα από το πλησίασμα των μελών της, θα σταθεί όρθια στις δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις που καλούμαστε μεν να βιώσουμε αλλά ταυτόχρονα να ξεπεράσουμε και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Ας ευχηθούμε όμως και σε όσους είναι από νησιά, να καταφέρουν να πάνε κι αυτοί στη γενέτειρά τους κοντά στους δικούς τους γέροντες γονείς, να τους δώσουν χαρά και ελπίδα και όλοι μαζί να περάσουν μέρες ξενοιασιάς και χαλάρωσης. Και φυσικά εύχομαι καλό καλοκαίρι σε όσους μπορούν να επιλέξουν θαλασσινές διαδρομές ανεξαρτήτως τόπου καταγωγής.
ΤΟ ΛΕΜΟΝΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ Ολοι γνωρίζουμε οτι το λεμόνι χρησιμοποιείται στην μαγειρική, στην ζαχαροπλαστική, προσδίδοντας μία ιδιαίτερη γεύση στα πιάτα. Επιπλέον, το λεμόνι περιέχει αιθέριο έλαιο το οποίο χρησιμοποιείται τόσο στην αρωματοποιία αλλά και στην φαρμακευτική. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες, φλαβονοειδή, μεταλλικά στοιχεία κτλ. Πέρα όμως απο όλες αυτές τις γνωστες και ομολογουμένως χρήσιμες ιδιότητες του λεμονιού, υπάρχει και η αγνωστή πλευρά του λεμονιού. Το λεμόνι, εκτός απο τις προαναφερόμενες ιδιότητες, έχει και καθαριστικές ιδιότητες. Πιό συγκεκριμένα, αναφέρουμε μερικές απο τις πιό γνωστές χρήσεις του λεμονιού στην καθαριότητα, οπως: Μπορούμε να αφαιρέσουμε την μυρωδιά απο το ψυγείο. Με ένα κομμάτι βαμβάκι ή ενα κομμάτι ύφασμα βουτηγμένο σε χυμό λεμονιού, μπορούμε να απομακρύνουμε μυρωδιές αρκεί να απομακρύνουμε και την πηγή δυσοσμίας. Καθαρίζει όλες τις επιφάνειες κοπής απο τις οσμές. Καθάρισμα λιπαρών περιοχών στην κουζίνα. Εάν ψεκάσουμε τις επιφάνειες με διάλυμα νερού και λεμονιού, αφού πρώτα έχουμε προσθέσει λίγο αλάτι σε αυτό, τα λίπη θα απομακρυνθουν. Αυτό δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε μαρμάρινες επιφάνειες Καθαρίζουμε τον βραστήρα του τσαγιού ή το μπρίκι. Γεμίζουμε είτε τον
βραστήρα είτε το μπρίκι με νερό και προσθέτουμε μερικές λεπτές φλούδες λεμονιού και βράστε. Αφού σβήσουμε την θερμότητα, το αφήνουμε για μία ώρα να κρυώσει. Ξεπλένουμε. Για το καθαρισμό του δοχείου στις καφετέριες, τοποθετούμε πάγο, αλάτι και φλούδα λεμονιού μέσα σε αυτό. Ανακατεύουμε καλά και μετά ξεβγάζουμε. Καθαρίζουμε το φούρνο μικροκυμάτων. Βάζουμε ένα μπώλ (που αντέχει σε φούρνο μικροκυμάτων, γεμάτο με νερό και εντός αυτού , βάζουμε φλούδες λεμονιού. Αφήνουμε το παραπάνω για 5 λεπτα μέχρι να βράσει. Απομακρύνουμε με προσοχή το μπώλ. Αποσμητικό για τον κάδο απορριμάτων. Χρησιμοποιούμε φλούδες λεμονιού προκειμένου να αρωματίσουμε τον κάδο απορριμάτων, ακόμα και χρησιμοποιημένα λεμόνια. Καθάρισμα μπρούτζινων αντικειμένων με πανί βουτηγμένο σε χυμό λεμονιού. Καθάρισμα χάλκινων αντικειμένων με λεμόνι το οποίο προηγουμένως το έχουμε στήψει σε αλάτι ή baiking powder προκειμένου να δημιουργηθεί πολτός.
Τροποποίηση ωραρίου λειτουργίας των ΚΕΠ ΔΕ Παλλήνης και Ανθούσας για τον Αύγουστο Για τη θερινή περίοδο και ειδικότερα για το μήνα Αύγουστο θα τροποποιηθεί το ωράριο λειτουργίας των ΚΕΠ της ΔΕ Παλλήνης και της ΔΕ Ανθούσας. Συγκεκριμένα: Το ΚΕΠ ΔΕ Παλλήνης θα παραμείνει κλειστό κατά τις απογευματινές ώρες από τη Δευτέρα 11 Αυγούστου έως το Σάββατο 23 Αυγούστου 2014, ενώ κλειστό θα παραμείνει το Σάββατο 16 Αυγούστου 2014 Tο ΚΕΠ ΔΕ Ανθούσας θα παραμείνει κλειστό από τη Δευτέρα 28 Ιουλίου έως την Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014 και από την Πέμπτη 21 Αυγούστου έως την Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014.
Γράφει η κ. Γραμματέα Αναστασία Γεωπόνος ΓΠΑ - anastagra@yahoo.gr
Τον αλείφουμε πάνω στο αντικείμενο προς καθάρισμα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αντικείμενα απο ορείχαλκο, χρώμιο και ανοξείδωτο χάλυβα. Ενεργούμε κατα τον ίδιο τροπο οπως και για τα μπρούτζινα αντικείμενα. Καθαρίζουμε έναν ανοξείδωτο νεροχύτη όπως παραπάνω. Απωθητικό εντόμων. Πολλά παράσιτα αποστρέφονται το λεμόνι εξαιτίας του οξέος που περιέχουν. Τεμαχίζουμε τις φλούδες απο το λεμόνι και τις τοποθετούμε κατα μήκος σε περβάζια, ρωγμές, τρύπες και γενικά απο τα μέρη απο τα οποία ενδεχομένως να περνάνε διάφορα έντομα όπως είναι τα μυρμήγκια. Διατηρούμε την καφέ ζάχαρη μαλακή. Άν η ζάχαρη γίνεται πέτρα, βάζουμε ξύσμα λεμονιού στην ζάχαρη και αυτή θα παραμείνει μαλακή. Απομακρύνουμε τα υπολλείματα απο κερί. Ο χυμός του λεμονιού σε συνδυασμό με το ηλιακό φώς μπορεί να κάνει τα ρούχα αστραφτερά, ειδικότερα τα ρούχα που έχουν γίνει γκρί.