Amigahellas - The magazine #013

Συ

: CT ξη ευ ςA ντ τη νέ ht ec lbr

the magazine

A rc

Τεύχος 13 - Ιούλιος-Αύγουστος 2009

Ma

amigahellas

Καλές διακοπές!

Video στην Amiga

Review: BOH

Παρουσιάσεις video στην Amiga

Αναμνήσεις από Alien Breed...

Howto: A600 laptop

Μουσική στην Amiga

Το επόμενο κεφάλαιο στην κοσμογονία

Το 4ο μέρος σε αυτό το τεύχος

The team Μηνιαίο τεχνολογικό ηλεκτρονικό περιοδικό για την κοινότητα των Ελλήνων χρηστών Amiga.

Κάθε μήνα, ξοδεύουν αρκετές ώρες για να έχετε στα χέρια σας (ή στην οθόνη σας) αυτό που διαβάζετε τώρα. Γνωρίστε τους:

Σε αυτό το τεύχος

editorial...............................................σελ.3

Δημήτρης Πανοκώστας (Midwan) / Αρχισυντάκτης

Γιώργος Καλυβιώτης (Stormlord) / Συντάκτης

Πρώτη επαφή με Amiga: Το 1990 βλέποντας μια Α500 να τρέχει το Falcon και ακούγοντας το “Smooth Criminal” στο Sountracker. Λίγο καιρό μετά είχε τη δική του Αmiga 500.

Πρώτη επαφή με Amiga: Στη πρώτη απόπειρα να αποκτήσει μια Αmiga 500 κατέληξε με έναν 8088 PC! Λίγο καιρό αργότερα κατάφερε να πάρει μία Αmiga 600 με πολλές θυσίες.

Ασχολία: Μαστίγωμα συντακτών για να παραδόσουν την ύλη στην ώρα τους. email: midwan@gmail.com

Ασχολία: Amigahellas hardware guru, φόβος και τρόμος toy κάθε τι που μπορεί να φάει overclocking και ξακουστός χειρούργος Mac.

Review: BOH ........................................σελ.8 Συνέντευξη: Marc Albrecht (ACT) .........σελ.10 how-to: Video στην Amiga .................σελ.12 how-to: Μουσική στην Amiga ............σελ.16 how-to: A600 GRL Project ..................σελ.20 points of view......................................σελ.22 Ιδιοκτησία Amigahellas Αρχισυνταξία Δημήτρης Πανοκώστας Δημιουργικό / Ηλεκτρονική σελιδοποίηση

email: kaliviotis@amimac.gr

Δημήτρης Πανοκώστας

Φρανκ Λειβαδάρος (Kreator) / Συντάκτης

Γιώργος Σωκιανός (walkero) / Συντάκτης

Πρώτη επαφή με Amiga: Πήρε την κάτω βόλτα το 1987 με μία Amiga 500 v1.2. Έκτοτε έχει κάνει σκοπό ζωής την απομνημόνευση όλων των product numbers της Commodore.

Πρώτη επαφή με Amiga: To 1993 όταν πήρε με ταχυδρομείο την Α500 του. Τα υπόλοιπα καλύπτονται από ένα πέπλο μυστηρίου...

Ασχολία: Όταν δεν διοργανώνει το Amigathering και δεν γράφει τα νέα του περιοδικού, κατοικεί σε server rooms και μπυραρίες.

Νέα του χώρου......................................σελ.4

Design εξώφυλλου Δημήτρης Πανοκώστας Επικοινωνία e-mail: info@amigahellas.gr Web: http://mag.amigahellas.gr Forum: http://www.amigahellas.gr IRC: #amigahellas στο GRnet Facebook group: Amigahellas

Ασχολία: Web developer

Το AmigaHellas, The Magazine είναι μια φυσική συνέχεια του μεγαλύτερου ελληνικού site γύρω από τα θέματα της Amiga. Σκοπός μας είναι:

email: walkero@yahoo.gr

- Η συσπείρωση των Ελλήνων χρηστών Amiga

email: frank@amigathering.gr

- Η διάδοση της πλατφόρμας σε όλους τους χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών

Γιώργος Μυστιλόγλου (Animagic) / Συντάκτης

Βασίλης Καραγεώργης (salaxi54) / Συντάκτης

- Ενημερώνουμε αντικειμενικά και έγκυρα για ό,τι αφορά την πλατφόρμα

Πρώτη επαφή με Amiga: Το 1990 στο control room του σταθμού, οπου με “καθήλωσε” μπροστά απο μια Αmiga 2000 ενας τεχνικός που τον είχα πρήξει. “Αυτο ειναι το Deluxe Paint” μου είπε, “ασχολήσου

Πρώτη επαφή με Amiga: Τον Αύγουστο του 1986 όταν πήρε την πρώτη του Αmiga 1000 το διάστημα που υπηρετούσε στις ΗΠΑ (μετεκπαίδευση).

- Βοηθάμε τους χρήστες να ξεπεράσουν τυχόν προβλήματα και να αποκομίσουν νέες γνώσεις σε νέα θέματα

να κάνω καμια δουλειά”... Ασχολία: (Με σειρά προτεραιότητας) Πλύσιμο πιάτων, Μαγείρεμα, Μάζεμα άπλυτων, Σκηνοθεσία, Μοντάζ, Amigahellas.

Ασχολία: εναλλακτικά λειτουργικά και δαγκωμένα μήλα ;-) email: salaxi54@yahoo.gr

email: george@omegatv.net

Θα θέλατε να γίνετε και εσείς μέλη της ομάδας του Amigahellas - The magazine; Επικοινωνήστε μαζί μας στο e-mail info@amigahellas.gr για να δούμε πως μπορείτε να βοηθήσετε!

- Προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την εικόνα της Amiga ως μια νέα πλατφόρμα με σύγχρονο λειτουργικό σύστημα Οι απόψεις που εκφράζονται στο περιοδικό ανήκουν στον γράφοντα του κάθε άρθρου και δεν είναι απόλυτο ότι τις ασπάζεται το περιοδικό και τα μέλη του. Το περιοδικό δημιουργείται από συντάκτες οι οποίοι το κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους, δεν δεσμεύονται για την κυκλοφορία του. Η τιμή που πληρώνουν οι συνδρομητές αφορά τα έξοδα εκτύπωσης χωρίς να βγαίνει κέρδος για τους συντάκτες και τα μέλη του περιοδικού.

Amiga, Amiga logo, the “Boing Ball”, the AmigaDOS, the AmigaOS, the Amiga Kickstart, the Amiga Workbench, the Autoconfig, the “Powered by Amiga” and the BridgeBoard are trademarks of AMIGA Inc. All other trademarks mentioned are the property of their respective owners. Ο σχεδιασμός και το στήσιμο του περιοδικού είναι ιδιοκτησία του AmigaHellas.gr και των μελών του περιοδικού που εργάζονται για αυτό. Τα άρθρα παραμένουν ιδιοκτησία των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θελήσετε να χρησιμοποιήσετε ένα άρθρο ή μέρος του Amigahellas The Magazine, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον αρχισυντάκτη.

editorial

Αν και είναι δύσκολο να το πιστέψω με τον καιρό που μας κάνει τελευταία (μα βροχή σχεδόν κάθε μέρα;) το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά. Παραδοσιακά σε αυτή τη χώρα, το καλοκαίρι σταματάνε να λειτουργούν διάφορα πράγματα (από την άλλη βέβαια, πότε ακριβώς λειτουργούν κιόλας;). Έτσι θα κλείσουν διάφορες εταιρίες, θα περάσουν κανένα νόμο στα μουλωχτά στη Βουλή, θα καεί κανένα δασάκι για να χτίσουμε μετά ξενοδοχεία/καζίνο/εκκλησίες/κτλ., θα ανοίξουν τα beach bars και θα γεμισουν οι δρόμοι και οι παραλίες με διάφορους απελπισμένους που ψάχνουν να βρουν ένα τετραγωνικό άμμου για να απλώσουν το κουρασμένο τους κορμί. Και βέβαια στην διαδικασία αυτή δυστυχώς θα έχουμε και τα αναμενόμενα θύματα στους δρόμους. Στα ΜΜΕ θα μεταδίδουν ότι οι οδηγοί έτρεχαν ή ήταν απρόσεκτοι. Και φυσικά θα ισχύουν όλα αυτά. Γιατί όμως κανείς δεν αναφέρει τίποτα για την ποιότητα της ασφάλτου του οδικού μας δικτύου, της οποίας ο συντελεστής τριβής μόνο με τσουλήθρα μπορεί να συγκριθεί; Έχετε σκεφτεί πόσοι ενδεχομένως θα ήταν ακόμη μαζί μας σήμερα, αν όταν πατούσαν το φρένο το όχημά τους φρέναρε όπως θα ήταν φυσιολογικό αντί να κάνει πατινάζ στο αντίθετο ρεύμα; Στον αντίποδα βέβαια είναι το θέμα της παιδείας. Και εννοώ γενικότερα της παιδείας των πολιτών αυτής της χώρας, όχι μόνο στην οδήγηση, αλλά στη συμπεριφορά τους σε όλα τα επίπεδα. Από που να ξεκινήσει κανείς και που να σταματήσει με αυτό... Από τα σχολεία με το απαράδεκτο (και αναποτελεσματικό) σύστημα που το μόνο που καταφέρνει είναι να σκοτώσει την έμφυτη θέληση για μάθηση, την οικογένεια που αντί να δώσει σωστές αρχές στα παιδιά τους μεταφέρει την ίδια αρρωστημένη κληρονομιά που πέρασε και σ’ αυτούς, το ίδιο το κράτος που με το ένα χέρι παρανομεί ευθαρσώς και με το άλλο έχει το θράσος να μιλάει για φορολογική συνείδηση ή το κοινωνικό σύνολο που συμπεριφέρεται με αγένεια, αλαζονεία και κουτοπονηριά; Εγώ από την άλλη προτιμώ αυτό το καιρό να δραπετεύω σε όσο περισσότερο ερημικές τοποθεσίες, παρέα με λίγα αξιόλογα άτομα και μόνο τα απολύτως απαραίτητα για τη διαβίωση των ημερών αυτών. Όπως τη βρίσκει ο καθένας θα μου πείτε... Το καλοκαίρι φέρνει αναπόφευκτα διάθεση για εξόδους, φωτοσύνθεση και αναπαραγωγή. Καμία σχέση δηλαδή με τη χρήση υπολογιστών που απαιτούν να κλειστούμε σε ένα δωμάτιο, να καθόμαστε σε μία καρέκλα με τις ώρες συνήθως και να έχουμε σαν κύρια πηγή φωτός μία οθόνη... Αν είστε τυχεροί, θα βρίσκεστε ήδη σε διακοπές όταν το διαβάσετε αυτό. Αν όχι, ελπίζουμε να το πάρετε μαζί σας όταν έρθει η ώρα αυτή. Αν πάλι ανήκετε στην κακόμοιρη κατηγορία του «δεν κάνω διακοπές» τότε ελπίζουμε απλά να σας φτιάξουμε λίγο τη διάθεση και αυτό το μήνα με την ύλη που ετοιμάσαμε για εσάς και... καλή δύναμη! Στο τεύχος αυτό θα βρείτε την πρώτη μας δημοσιευμένη συνέντευξη, από τον κ. Marc Albercht της A.C.T., γνωστή στο χώρο της Amiga από τις κάρτες ήχου που κυκλοφόρησε αλλά και το αντίστοιχο λογισμικό. Η συνέντευξη είναι η πρώτη από μία σειρά συνεντεύξεων που στοχεύουμε να ετοιμάσουμε, οπότε μπορείτε να περιμένετε μερικές εκπλήξεις στα επόμενα τεύχη. Θα βρείτε φυσικά τις συνέχειες των άρθρων για τη μετατροπή της Α600 σε laptop, για τη Μουσική στην Amiga, για τις παρουσιάσεις Video αλλά όχι και για το Ultimate A1200 mod. Δυστυχώς ο αρθρογράφος της σειράς αυτής ήταν περισσότερο απασχολημένος με άλλα θέματα και δεν πρόλαβε την καταληκτική ημερομηνία. Πληροφορίες που αναφέρουν ότι σπαταλούσε το χρόνο του σε καράβια πίνοντας μπίρες θα διερευνηθούν και θα αποδοθούν οι ανάλογες ποινές (σε δημόσια μαστιγώματα με τροφοδοτικά Α500). Επίσης μετά από αρκετό καιρό έχουμε όχι απλά review παιχνιδιού, αλλά review νέου παιχνιδιού! Κάτι όχι τόσο συχνό στις μέρες μας... Διαβάστε τις εντυπώσεις που άφησε το BOH στον walkero στη σελίδα 8 του τεύχους και στη συνέχεια κατεβάστε το παιχνίδι από το επίσημο ιστότοπο και θυμηθείτε τα παλιά. Να ευχηθούμε λοιπόν καλά μπάνια σε όσους επισκεφθούν παραλίες, καλή δροσιά σε όσους επιλέξουν να πάρουν τα βουνά και περαστικά σε όσους μείνουν στις πόλεις! :-) Ο αρχισυντάκτης

Δημήτρης Πανοκώστας

3

What’s New Τα νέα από το μέτωπο επιμελείται ο Φρανκ Λειβαδάρος

Αναβάθμιση για το OS 4.1

• Καλύτερη διαχείριση κοινών αντικειμένων

Η Hyperion Entertainment ανακοίνωσε τη διαθεσιμότητα του πακέτου αναβάθμισης «Quickfix» για όλες τις εκδόσεις του OS 4.1.

• Καλύτερες επιδόσεις των οδηγών συσκευών IDE

Με το πακέτο αυτό - το οποίο περιλαμβάνει και τη προηγούμενη έκδοσή του - οι χρήστες των AmigaOne, SAM, SAM Flex και Pegasos II θα δουν στο σύστημά τους τις ακόλουθες βελτιώσεις:

• Διορθωμένους οδηγούς Warp3D για κάρτες γραφικών με ολοκληρωμένο ATI Radeon • Καλύτερη συμπεριφορά του JXFileSystem κατά την ανίχνευση αρχείων • Διορθωμένος οδηγός της κάρτας δικτύου της Sam440EP ώστε να λειτουργεί με hubs και με το πακέτο δικτύωσης Envoy

URL: http://www.hyperion-entertainment.biz/

• Μεγαλύτερη σταθερότητα

Το καλό έγινε καλύτερο

(Ω, ΤΙ) ΜΠΟΧ!

Ο πασίγνωστος πλέον εξομοιωτής Amiga, WinUAE, έφτασε στην έκδοση 1.61 προσφέροντας κυρίως διορθώσεις παρά νέα χαρακτηριστικά.

Τί μπορεί να σκεφτόταν ο δημιουργός του παιχνιδιού αυτού όταν αποφάσιζε το όνομά του; Μπορούμε πάντως με σχετική ασφάλεια να συμπεράνουμε ότι βρισκόταν στη τουαλέτα.

Οι διορθώσεις αφορούν τα εξής θέματα: • Κολλήματα της εξομοίωσης του ASPI uaescsi.device • Προβλήματα με συγκεκριμένους χαρακτήσρες στο σύστημα αρχειοθέτησης • Προβλήματα με το Magic Mouse • Πρόβλημα με το φόρτωμα του αρχείου ρυθμίσεων από τη γραμμή εντολών σε περίπτωση που ήταν ενεγοποιημένο το Quickstart mode • Αποσυμπίεση αρχείων τύπου Gzip • Μετατροπή σε Unicode • Ταχύτητα του Warp3D όταν λειτουργεί σε πλήρη οθόνη • Σωστή απεικόνιση των γραμμών σάρωσης στο DirectX • Κολλήματα της εξομοίωσης του bsdsocket

Τα δύο νέα χαρακτηριστικά της έκδοσης 1.61 είναι μάλλον αδιάφορα, καθώς πρόκειται για νέα εικονίδια αρχείων δισκέτας και ρυθμίσεων, καθώς και επιλογέα εναλλαγής πλήκτρου/ κουμπιού στον πίνακα Input. Κατεβάστε το από τη διεύθυνση http://www.winuae.net/files/InstallWinUAE1610.exe

OpenURL 7.5

Δε χρειάζεται να πούμε πολλά για το παιχνίδι καθώς υπάρχει εκτενής αναφορά στη σελίδα 08 του παρόντος. Όσοι αποφασίσετε να το τρέξετε και δε πάθετε ναυτία από τον τρόπο απεικόνισης, μπορείτε να εγκαταστήσετε και τα νέα, βελτιωμένα με μπλε και πράσινους κόκκους γραφικά με θέμα «Το Κάστρο»! Μη τρομάζετε, καθώς εκεί θα βρείτε όλους τους γνωστούς σας από τα σχετικά παιχνίδια χαρακτήρες πύρινοι δράκοι, σαρκοφάγοι αρουραίοι, νυχτερίδεεεες και αράχνες... Με τέτοια χαρακτηριστικά θα έπρεπε να λέγεται «Πολεοδομία Αθηνών». Κατεβάστε το τώρα από τη διεύθυνση http:// www.bohthegame.com/downloads.html

AMIGIFT 2.0

Είστε προγραμματιστές και θέλετε να ανοίγετε αυτόματα ένα φυλλομετρητή μέσα από το πρόγραμμά σας; Μέχρι πρότινος ο ευκολότερος τρόπος ήταν η εκτέλεση κώδικα ARexx με τον οποίο στέλνατε το URL σας στον IBrowse, AWeb ή οποιοδήποτε άλλο αντίστοιχο πρόγραμμα. Πλέον δεν είναι ανάγκη να ταλαιπωρείστε καθώς η βιβλιοθήκη OpenURL σας επιτρέπει να ενσωματώσετε στο πρόγραμμά σας ένα υπερσύνδεσμο ο οποίος ανοίγει άμεσα το φυλλομετρητή με τη διεύθυνση την οποία θέλετε. Κυκλοφορεί για OS3, OS4, MorphOS και AROS και συνοδεύεται από πρόγραμμα παραμετροποίησης. Κατεβάστε το τώρα από τη διεύθυνση http://www.sf.net/projects/openurllib/

σθετο πακέτο.

Με το πρόγραμμα AmiGift μπορείτε να συνδεθείτε σε δίκτυα μοιράσματος αρχείων peer to peer όπως το BitTorrent και το Gnutella. Δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένα δίκτυα αλλά μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε, με τη προϋπόθεση ότι έχει κυκλοφορήσει το σχετικό πρό-

Είναι γραμμένο εξ αρχής για Amiga και δεν απαιτεί εγκατάσταση για να τρέξει, ενώ συνοδεύεται από το GiFTMUI με το οποίο γίνονται οι σχετικές παραμετροποιήσεις. http://amigift.sourceforge.net/index.php?starting

5

Τα πιο πρόσφατα νέα θα τα βρείτε επίσης στο site μας: http://www.amigahellas.gr

Νέα Competition PRO Retro Πριν τρία χρόνια, η Individual Computers σε συνεργασία με τη Speed-Link, επανακυκλοφόρησε το παλιό κακό joystick Competition PRO. Καθώς τα αποθέματα εξαντλήθηκαν, οι δύο εταιρείες εξήγγειλαν τη διάθεση μίας νέας παρτίδας, κάποια στιγμή μέσα στον Ιούλιο. Όπως και όλα τα joysticks της εποχής χρησιμοποιεί βύσμα 9-DIN και συνεργάζεται με τα περισσότερα μηχανήματα από MSX και CPC μέχρι Amiga και Atari. Διαθέτει έξι μικροδιακόπτες και τέσσερα firebuttons, ενώ το καλώδιό του έχει μήκος 1,8 μέτρα. Το Competition PRO είχε τη χειρότερη εργονομία, δεν είχε βεντούζες και χαλούσε πιο συχνά από Alfa Romeo. Παρ’όλα αυτά, ο αγγλικός τύπος το εκθείαζε επί σειρά ετών, βάζοντάς μας σε σκέψεις τόσο για το αν είχαν δει ποτέ το γνωστό PacMan της Aneroussis Control όσο και για τη σοβαρότητά τους.

Εάν βαρεθήκατε... ...να περιμένετε την Amiga Inc για δύο ακόμη εβδομάδες, μπορείτε να αγοράσετε τη νέα έκδοση του Amiga Explorer 2009. Περιλαμβάνει βελτιώσεις για τη χρήση του με τα επερχόμενα (τέλος Ιουλίου) Windows 7 και το Amiga Forever 2009. Μπορείτε να κατεβάσετε τη νέα έκδοση είτε από την ιστοσελίδα του Amiga Forever είτε με τη χρήση του αναβαθμισμένου Software Director. Υπάρχει έκδοση για 32 και 64bit, ενώ το κομμάτι το οποίο τρέχει σε Amiga παίζε σε 68k και PPC. http://www.softwaredirector.com/ http://www.amigaforever.com/ae/

Νέα, πιό αργή SAM!

Το joystick θα διατίθεται μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2009 αποκλειστικά από τα ακόλουθα καταστήματα, στη τιμή των 15 Ευρώ.

- AmigaKit (www.amigakit.com) - Vesalia (www.vesalia.de) - Red’s Retro Computing (www.redsretro.com) - Gentle Eye (www.gentle-eye.fi) - Relec Hard&Software (www.relec.ch) - Speed-Link (www.speed-link.com)

Φτηνή λύση Εάν έχετε Α1200 και θέλετε να τη βάλετε σε tower, δε χρειάζεται να καταφύγετε σε πατέντες, κολλητήρια και πριόνια. Το γνωστό κατάστημα AmigaKit (www.amigakit.com) προσφέρει μέχρι τη 1η Ιουλίου το EZ-Z4 Tower στη τιμή των 73.70 Ευρώ. Το εν λόγω κουτί, όχι μόνο έχει πλάτη σχεδιασμένη για τις θύρες της Α1200, αλλά μπορεί να δεχθεί και PCI busboards όπως το Mediator. Συνοδεύεται από τροφοδοτικό ισχύος 250W το οποίο είναι υπεραρκετό για οποιαδήποτε σύνθεση υλικού. Περισσότερες εικόνες και πληροφορίες θα βρείτε στη διεύθυνση http://amigakit.leamancomputing.com/ catalog/EUR.php?url=product_info.php?products_id=700

Η A-Cube εκπλήσσει τα πλήθη παρουσιάζοντας μία νέα Sam440ep-Flex 733MHz, πιο αργή κατά 67MHz από τη προηγούμενη έκδοση της γνωστής πλέον μητρικής. Για να χρυσώσει το χάπι, το νέο μοντέλο έχει υψηλότερα χρονισμένη της RAM της η οποία τρέχει στα 147MHz. Θυμίζουμε ότι η Sam μπορεί να τρέξει τη τελευταία έκδοση του Amiga OS και μεταξύ άλλων παρέχει θύρες USB, δύο θύρες δικτύου 10/100, μέχρι τέσσερις σειριακές θύρες, και SPI και I2C interfaces. Η προτεινόμενη τιμή της νέας Sam440ep-Flex είναι 410 Ευρώ χωρίς το ΦΠΑ. Περισσότερα στη διεύθυνση http://www.acubesystems.biz

What’s New Τα νέα από το μέτωπο επιμελείται ο Φρανκ Λειβαδάρος

Εξομοίωση αναμνήσεων

Tea time! Θα θέλατε να πιείτε το τσάϊ σας συζητώντας για την Amiga και την Ελισάβετ; Στις 18 Ιουλίου θα έχετε την ευκαιρία να το κάνετε, με τη προϋπόθεση ότι θα πεταχτείτε μέχρι το Lincolnshire της Αγγλίας ώστε να συμμετάσχετε στη 13η συνάντηση του LAG (Lincolnshire Amiga Group).

Συνεχίζοντας την επιτυχία του Amiga Forever, η Cloanto μας πηγαίνει ακόμη πιο πίσω στο χρόνο κυκλοφορώντας τον C64 Forever. Το νέο αυτό πακέτο περιλαμβάνει το RetroPlatform player με το οποίο φορτώνονται τα προγράμματα, αρκετά παιχνίδια και demos καθώς και άλλα πακέτα software. Το C64 Forever χρησιμοποιεί τη δική του βάση δεδομένων στην οποία αποθηκεύει τίτλους και η οποία ανανεώνεται μέσω του Διαδικτύου. Έχουμε τη δυνατότητα να τροφοδοτήσουμε τον εξομοιωτή με προγράμματα τόσο από υπάρχοντα CD και DVD όσο και από σχετικές ιστοσελίδες. Περισσότερα για το πακέτο μπορείτε να βρείτε στη διεύθυνση http://www.c64forever.com, ενώ παρουσίαση του πακέτου υπάρχει στο http://vimeo. com/4910924. Το C64 Forever κυκλοφορεί σε δύο εκδόσεις: - Διαθέσιμη για κατέβασμα ($19.95) - Διαθέσιμη σε κουτί ($24.95)

Λίγη κανέλλα με το φρέντο; Ο επεξεργαστής κειμένου Cinnamon Writer φαίνεται ότι θα εμφανίζεται τακτικά στη στήλη μας καθώς ο προγραμματιστής του δουλεύει πυρετωδώς για να βγάλει νέες εκδόσεις. Προς το παρόν βρίσκεται στην έκδοση 0.62 η οποία μεταξύ άλλων μας επιτρέπει να επιλέξουμε το μέγεθος της σελίδας μας, προσφέρει χάρακα κειμένου, λειτουργία εύρεσης και αντικατάστασης και κυρίως σημαντική αύξηση της ταχύτητας λειτουργίας. Αν και το πρόγραμμα διατίθεται χωρίς χρέωση, μπορείτε να κάνετε μία δωρεά στον προγραμματιστή ή απλώς να επικοινωνήσετε μαζί του για να του δώσετε ιδέες και να κάνετε παρατηρήσεις και σχόλια. Όσοι έχετε Amiga OS 4.0 ή 4.1 μπορείτε να το κατεβάσετε από τη διεύθυνση http://desler.be/modules/wfdownloads/

Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο κέντρο νεότητας Graham Matthews του William Farr School στο Welton, από τις 11:00 μέχρι τις 17:00. Η συμμετοχή κοστίζει τέσσερις λίρες (συν τα αεροπορικά εισητήρια).

Beer time! Αντί να κάνετε παρέα με ξενέρωτους Άγγλους μπορείτε να μιλήσετε με τους Chuck Peddle, Bill Herd και Dave Haynie γνωστούς τόσο για τις δημιουργίες τους στη Commodore όσο και για τη ροπή τους προς τη μπυροποσία. Ο γνωστός μας από το Amigathering 9 Robert Bernardo, διοργανωτής του Commodore Vegas Expo (CommVEx) και μέλος του Fresno Commodore User Group μας καλεί να στείλουμε τις ερωτήσεις μας προς τους τρεις μηχανικούς ώστε να μπορέσει να τις ταξινομήσει και να τις απευθύνει σε αυτούς κατά τη διάρκεια της CommVEx 5. Όπως και με παλαιότερες συναντήσεις με μηχανικούς όπως ο Andy Finkel, όλες οι ερωτήσεις θα απαντηθούν. Η Commodore Vegas Expo θα λάβει χώρα στις 25 και 26 Ιουλίου, στο Plaza Hotel στο Λας Βέγκας της Νεβάδα. Περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση θα βρείτε στη σελίδα http://www.portcommodore.com/ commvex, ενώ μπορείτε να υποβάλλετε τις ερωτήσεις σας στη διεύθυνση http://www.commodore.ca/forum/viewtopic.php?f=6&t=1460

Ο Ποσειδών όλο και πιο κοντά. Σε προηγούμενο τεύχος είχαμε γράψει για τη προσπάθεια συγκέντρωσης χρηματικού ποσού προκειμένου να γίνει μεταφορά του Poseidon USB stack σε AROS. Η προσφορά του κόσμου ξεπέρασε κάθε προσδοκία φτάνοντας τις 4000 δολλάρια. Το μόνο το οποίο απομένει είναι να περιμένουμε τη πρώτη έκδοση του προγράμματος.

7

Τα πιο πρόσφατα νέα θα τα βρείτε επίσης στο site μας: http://www.amigahellas.gr

SOFTWARE - OS4 Το OS4 φαίνεται να έχει πάρει εδώ και μήνες τα πάνω του καθώς όλο και περισσότεροι προγραμματιστές ασχολούνται με αυτό.

γκες του χρήστη. Έτσι, δεν είναι απαραίτητη η αντικατάσταση του κυρίως προγράμματος σε περίπτωση εμφάνισης ενός νέου μορφότυπου - πχ PNG - αλλά η συγγραφή ενός νέου datatype και η αντιγραφή του στον κατάλληλο φάκελο του λειτουργικού συστήματος.

Η νέα έκδοση 3.15 του Origyn Web Browser περιλαμβάνει πολλές διορθώσεις σε προβλήματα τα οποία είχαν αναφέρει οι χρήστες κατά τη δοκιμή του. Οι περισσότερες αφορούν τον τρόπο αποκωδικοποίησης και απεικόνισης των σελίδων, ενώ πλέον δεν είναι απαραίτητη η αποσυμπίεση των αρχείων τύπου GZip κατά το κατέβασμά τους. Μπορείτε να το προμηθευτείτε από το http://os4depot.net/ index.php?function=showfile&file=network/browser/owb.lha Παράλληλα η OnyxSoft παρουσίασε την έκδοση 1.0 του προγράμματος Speaker Range Tester, με το οποίο μπορούμε να δοκιμάσουμε τη συχνότητα επιστροφής ενός ηχείου ή

Το Warpview έχει εξελιχθεί αρκετά και μεταξύ άλλων επιτρέπει τις ακόλουθες λειτουργίες: • Εμφάνιση σχεδόν κάθε είδους εικόνας • Τάχιστη αποκωδικοποίηση αρχείων τύπου JPEG • Δυνατότητα χρήσης καρτών με 3D ώστε να επιτυγχάνει ομαλή κλιμάκωση και περιστροφή εικόνων • Δυνατότητα παρουσίασης σειράς εικόνων με εφέ εναλλαγής του με Warp3D και χωρίς • Κλιμάκωση και αλλαγή μεγέθους εικόνων • Αλλαγή ποιότητας εικόνας • Ταξινόμηση αρχείων με δυνατότητα για αντιγραφή, μετακίνηση και διαγραφή • Επιλογή και αποκοπή τμήματος της εικόνας • Φίλτρα θολώματος Gauss και όξυνσης της εικόνας

άλλου εξοπλισμού ήχου όπως κάποιο φίλτρο ή ενισχυτή. Λειτουργεί αναπαράγοντας ημιτονοειδείς ήχους σε συγκεκριμένη συχνότητα κάθε φορά, και στη συνέχεια μετρώντας το εύρος λήψης από κάποιο μέσο όπως ένα μικρόφωνο. Μόλις έχει μετρήσει το εύρος, σχεδιάζει ένα γράφημα στο οποίο απεικονίζεται η σχέση decibel και συχνότητας, επιτρέποντάς μας να μελετήσουμε τη καμπύλη απόκρισης της συχνότητας. Περισσότερα θα βρείτε στη διεύθυνση http://www.onyxsoft.se/ speakerrangetester.html

Warp Speed Mr Sulu! Με τέτοια ταχύτητα φαίνεται να λειτουργεί το πρόγραμμα εμφάνισης και επεξεργασίας αρχείων εικόνας WarpView. Εκτός από γρήγορες ρουτίνες αποσυμπίεσης, χρησιμοποιεί τα datatypes, όπως και το Multiview το οποίο γνωρίζουμε από τις παλαιότερες εκδόσεις του Workbench. Σύμφωνα με τη λογική των datatypes, το πρόγραμμα δε περιέχει τις ρουτίνες αποκωδικοποίησης του κάθε μορφότυπου, αλλά αυτές προστίθενται σταδιακά και ανάλογα με τις ανά-

• Δυνατότητα undo/redo • Παραμετροποιήσιμη αποθήκευση εικόνων σε μορφή JPEG και PNG • Αλλαγή φοράς της εικόνας • Υποστήριξη για το πρότυπο Exif 2.2 με το οποίο φορτώνονται και απεικονίζονται επιπλέον πληροφορίες για την εικόνα όπως ο προσανατολισμός, η ταχύτητα ISO, ο χρόνος έκθεσης κλπ) • Αυτόματη αλλαγή του προσανατολισμού των εικόνων με βάση τα στοιχεία Exif 2.2

Το WarpView είναι ShareWare και κοστίζει 15,75 Ευρώ, ποσό αρκετά χαμηλό δεδομένου ότι σας επιτρέπει να επεξεργαστείτε εύκολα τις φωτογραφίες σας. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και χωρίς να πληρώσετε, ωστόσο θα πρέπει να ανεχτείτε τη σχετική καθυστέρηση κατά το φόρτωμα καθώς και το υδατογράφημα στις εικόνες τις οποίες σώζετε. Περισσότερα στη σελίδα http://warpview.amigarevolution.com/

Review BOH Η απόδειξη ότι το κλασσικό ποτέ δεν πεθαίνει...

Γράφει ο Γιώργος Σωκιανός

Τ

ο αγαπημένο μας περιοδικό ξεκίνησε πριν από 2 χρόνια περίπου έχοντας στο πρώτο πρώτο εκείνο τεύχος το review ενός νέου παιχνιδιού για Amiga, το Amijewelled. Πέρασαν 2 ολόκληρα χρόνια για να δοκιμάσουμε ένα άλλο καινούργιο παιχνίδι για το αγαπημένο μας μηχάνημα. Και φυσικά μιλάμε για το BOH, έμπνευση και δημιούργημα ενός Ιταλού προγραμματιστή ονόματι Simone Bevilacqua, ο οποίος θέλησε να φτιάξει ένα παιχνίδι που να έχει την ατμόσφαιρα των παλιών δισδιάστατων παιχνιδιών με έντονη δράση και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Αλλά για να δούμε πως ξεκινούν όλα. Σενάριο Ανοίγει η πόρτα και το μόνο που βλέπεις είναι σκοτεινοί διάδρομοι, ντυμένοι με τερατώδεις κραυγές. Η έντονη μυρωδιά των νεκρών πολεμιστών σε αναγκάζει να ξανακλείσεις το τζάμι του κράνους σου, ώστε να πάρεις μερικές κοφτές αναπνοές καθαρού οξυγόνου. Ο μικρός σου φακός, ήδη αναμμένος, σε βοηθάει να δεις τι γίνεται σε απόσταση μόλις δύο μέτρων και καθώς ετοιμάζεις το μοναδικό σου όπλο laser, αναρωτιέσαι πως έμπλεξες έτσι και αν έκανες καλά που κατατάχθηκες στην United Defence Forces αντί να φτιάχνεις βιολογικές μπίρες στην ζυθοποιία του πατέρα σου. Κρατώντας το όπλο σου σφιχτά στην παλάμη, καθαρίζεις το μυαλό σου από σκέψεις και αποφασισμένα ξεκινάς να καθαρίσεις κάθε τι που κινείται και έχει καταλάβει χώρους που άλλοτε έσφιζαν από ζωή. Οι μόνοι σου φίλοι σε αυτόν τον χώρο είναι το laser όπλο σου, η πανοπλία σου και οι νεκροί που ελπίζεις να σου έχουν αφήσει λίγα πυρομαχικά στο πεδίο της μάχης. Σκοπός σου είναι ένας. Να τους βρεις και να τους καθαρίσεις. Να τους εξαφανίσεις από προσώπου γης. Ποιους; Μα τους διαβολικούς άρχοντες. Γραφικά Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι δύο διαστάσεων, και ο παίχτης βλέπει τα πάντα από ψηλά, κάθετα προς το επίπεδο του πεδίου μάχης. Καθώς κινήστε τον χώρο η οθόνη περιστρέφεται προς τα εκεί που κοιτάτε ή αν κάνετε πλάγια βήματα η οθόνη κινείται αναλόγως. Η κίνηση της κάμερας είναι αρκετά ομαλή, ανάλογα πάντα στο μέγεθος της οθόνης που παίζεται το παιχνίδι.

Οι αναλύσεις στις οποίες μπορείτε να παίξετε είναι 320x240 / 384x240 / 432x240 / 448x240 / 576x240. Σε μεγαλύτερες αναλύσεις επιλέγεται η καταλληλότερη και ανοίγει σε fullscreen mode, αν φυσικά το έχετε επιλέξει από τις ρυθμίσεις. Αν πάλι το τρέξετε σε παράθυρο μπορείτε να κάνετε μέχρι και τρία zoom ώστε να έχετε καλύτερη οπτική. Τα γραφικά είναι αρκετά καλοσχεδιασμένα και ξεκάθαρα. Ακόμα και στα σημεία που πέφτει φως είναι αρκετά αληθοφανές και πιστικό. Το παιχνίδι έχει φτιαχτεί με τρόπο τέτοιο που να μπορεί κάποιος να δημιουργήσει διαφορετικά θέματα, ώστε να το μεταμορφώσει εντελώς. Ο προγραμματιστής του ήδη έχει κυκλοφορήσει ένα με γραφικά C64, κάνοντάς το να μοιάζει σαν να βγαίνει από το αγαπημένο μας 8bit μηχάνημα. Στα σκαριά είναι και ένα ακόμα, που ονομάζεται Castle, και μοιάζει σαν να βρίσκεστε σε Αραβικό κάστρο στα χρόνια του Aladdin, φωτογραφίες του οποίου μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες του άρθρου, από μια preview έκδοση που μας παραχώρησε ο προγραμματιστής του. Στα μηχανήματα που το δοκιμάσαμε, σε αναλύσεις 1920x1280 και 1680x1050, στο Wintel και στην μAmigaOne αντίστοιχα, τα γραφικά ήταν ταχύτατα και ομαλά. Στην μόνη περίπτωση που είδαμε καθυστερήσεις ήταν όταν είχαμε ενεργοποιημένο κάποιο zoom στα γραφικά, από το 2ο επίπεδο και πάνω. Τα menu του παιχνιδιού είναι ξεκάθαρα και λιτά. Από αυτά μπορείτε να ρυθμίσετε την ανάλυση της οθόνης, τα πλήκτρα που θα χρησιμοποιήσετε, την γλώσσα, να αλλάξετε το θέμα, να ενεργοποιήσετε/απενεργοποιήσετε το interpolation και τα περιθώρια ώστε να κερδίσετε λίγη ταχύτητα θυσιάζοντας τα γραφικά και άλλα πολλά. Το menu ακολουθεί και αυτό την εικόνα του θέματος που έχετε επιλέξει, κι έτσι στο Castle theme έχει την εικόνα παλιού πάπυρου με ανάλογες γραμματοσειρές. Ήχοι Οι ήχοι στο παιχνίδι είναι λίγοι, η καλύτερα θα έλεγα οι απολύτως αναγκαίοι. Πέρα από το πολύ καλό μουσικό θέμα των menu, που πραγματικά αξίζει να ακούσετε, μέσα στο παιχνίδι ακούτε μόνο ηχητικά εφέ. Ο ήχος της μπότας σας αλλάζει ανάλογα με την υφή του εδάφους στο οποίο κινήστε, καθώς το όπλο σας πυροβολεί ακατάπαυστα. Φυσικά, οι εκρήξεις είναι χαρακτηριστικές καθώς και οι κραυγές των τεράτων

9 κάθε φορά που τους καταφέρνετε μια λαβωματιά.

Gameplay Όλη η δράση εκτυλίσσεται σε πεδία μάχης όπου κινείστε σε διαδρόμους, δρομάκια και μεγάλα δωμάτια, τα οποία χωρίζονται από χαμηλούς ή ψηλούς τοίχους, πόρτες και τεράστια κουτιά αποθήκευσης. Σύμμαχός σας στο σκοτάδι είναι ο φακός που κουβαλάτε, αλλά ευτυχώς σε κάποια σημεία λειτουργούν ακόμα κάποιοι προβολείς, άλλοτε μικροί άλλοτε μεγάλοι. Με την βοήθειά τους μπορείτε να εντοπίσετε τους διακόπτες στους τοίχους που ενεργοποιούν κάποιες πόρτες, καθώς και τα σημεία εκείνα στο πάτωμα που έχουν υποχωρήσει, αποκαλύπτοντας μεγάλες τρύπες έτοιμες να καταπιούν κάθε τι που θα πέσει μέσα τους. Η κίνηση της κάμερας είναι αρκετά ομαλή. Τα τέρατα εμφανίζονται από παντού, ακόμα και από σημεία που νομίζατε ότι τα καθαρίσατε μια για πάντα. Με γρήγορες κινήσεις θα εμφανιστούν πίσω από κάθε γωνία με σκοπό να πέσουν επάνω σας, μειώνοντας κάθε φορά την αντοχή της πανοπλίας σας. Ευτυχώς, σε διάφορα σημεία, ακόμα και μέσα σε κουτιά, μπορεί να βρεις ξεχασμένα υλικά για να την επισκευάσετε και να της αυξήσετε την αντοχή. Στόχος σας για να τελειώσεις κάθε πίστα είναι καταρχήν να μείνετε ζωντανοί, κι έπειτα να βρείτε εκείνο το σημείο όπου εμφανίζεται ο διαβολικός άρχων. Αυτό το σημείο συμβολίζεται από ένα μεγάλο πρόσωπο σχεδιασμένο στο πάτωμα, απ’ όπου μόλις περάσετε η οθόνη κοκκινίζει και ένα πνεύμα εμφανίζεται από το πουθενά και πέφτει επάνω σας. Εσείς πρέπει να το απωθήσετε με τα πυρά σας μέχρι να τον νικήσετε. Το παιχνίδι έχει διάφορες πίστες, διαφορετικού επιπέδου δυσκολίας. Αυτές δεν ακολουθούν κάποια σειρά, δηλαδή μπορείτε να ξεκινήσετε επιλέγοντας πρώτα την πιο δύσκολη, αντί τις εύκολες. Κάποιες από αυτές μπορεί να αποτελούνται από παραπάνω από μία αποστολές, οι οποίες ξεκινουν διαδοχικά η μία μετά την άλλη. Το παιχνίδι έχει και μια παραπάνω δυσκολία, πέρα από τα δεκάδες τέρατα που θα συναντήσετε. Πολλές φορές βρέθηκα να έχω αποκλειστεί ανάμεσα σε δύο πόρτες που κλείνουν αυτόματα ή να έχω ανοίξει με “λάθος” σειρά κλειδωμένες πόρτες, με αποτέλεσμα να ξεμείνω από κλειδιά και να μην μπορώ να συνεχίσω. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάποιες φορές θα πρέπει να ξεκινήσετε μια αποστολή από την αρχή μόνο και μόνο επειδή δεν ακολουθήσατε σωστά μια διαδρομή, κάτι που κάνει το παιχνίδι πιο κουραστικό, παρόλο που αυτό θα συμβεί στις πιο δύσκολες διαδρομές. Ευτυχώς όμως, μόλις βρείτε σε κάποιο δωμάτιο τον ηλεκτρονικό χάρτη, τότε ένας χάρτης εμφανίζεται κάτω δεξιά της οθόνης σας, στον οποίο καταγράφονται τα σημεία που περάσατε, με αποτέλεσμα να βλέπετε μόνο αυτά, κι όχι όλο τον χάρτη. Επίλογος Το BOH είναι ένα παιχνίδι εμπνευσμένο από το Aliens, χωρίς όμως να έχει το ίδιο επίπεδο γραφικών και δράσης,. Μεταφέρει όμως με επιτυχία το σκοτεινό κλίμα και την αγωνία της περιήγησης σας μέσα στους διαδρόμους. Η δυνατότητα χρήσης διαφορετικών εικαστικών θεμάτων αυξάνει την διάρκεια ενασχόλησης με το παιχνίδι. Τον τελευταίο καιρό ο προγραμματιστής του παιχνιδιού κυκλοφόρησε κι έναν οδηγό δίνοντας μας την δυνατότητα να φτιάξουμε δικές μας πίστες, για το οποίο χρειαζόμαστε μόνο έναν text editor. Τον οδηγό αυτόν μπορείτε να τον κατεβάσετε

από το site του παιχνιδιού. Το παιχνίδι έρχεται σε ένα DVD box με ένα CD ποιότητας, κι όχι κοινό CD εγγραφής. Μαζί υπάρχει ένα manual 24 σελίδων, τυπωμένο σε γυαλιστερό χαρτί, γραμμένο στα Αγγλικά, που πραγματικά βοηθάει να μπείτε στο κλίμα του παιχνιδιού. Αναγκαίο είναι να κατεβάσετε από το site του παιχνιδιού και τα δύο διαθέσιμα updates που κυκλοφόρησε ο προγραμματιστής του. Το BOH δεν φέρνει την επανάσταση στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, και ούτε χρησιμοποιεί ειδικά εφέ για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του παίχτη. Σου θυμίζει κάτι από τα παλιά καλά παιχνίδια λόγω του ότι βασίζεται στο πολύ καλό gameplay του. Αξίζει να το δοκιμάσετε κατεβάζοντας την demo έκδοση, αλλά και να το αποκτήσετε αγοράζοντάς το. Κοστίζει μόνο 17,50€, μαζί με τα μεταφορικά, δίνοντάς σας την δυνατότητα να το τρέξετε σε τρία διαφορετικά λειτουργικά συστήματα τα οποία είναι το AmigaOS 4.x, Windows, MacOS X. Καθόλου άσχημα.

Συστήματα δοκιμής • AmigaOS 4.1 • μAmigaOne • PPC G3 800MHz • 512MB Ram • Radeon 7000 onboard with 32MB

• WindowsXP SP3 • Pentium 4-HT 3GHz • 2GB Ram • ATI 9600 128MB AGP Links: http://www.bohthegame.com

Interview Συνέντευξη: Marc Albrecht - A.C.T. (Albrecht Computer Technik) Γράφει ο Βασίλης Καραγεώργης

Ο

Marc Albrecht είναι ο άνθρωπος πίσω απο την Γερμανική εταιρεία A.C.T. η οποία έως τις τελευταίες μέρες της Amiga κατασκεύαζε κυρίως κάρτες ήχου (βλ. Prelude) και μουσικό λογισμικό. Παλαιότερα δραστηριοποιήθηκε και στον χώρο του C64, ενώ στις μέρες μας ασχολείται με εκτυπωτικές εφαρμογές σε άλλες πλατφόρμες. Γειά σου Marc, και καλώς όρισες στο περιοδικό μας!

Ε: Πρίν πόσο καιρό άρχισες να ασχολείσαι με την πλατφόρμα Amiga, καί ποιά ήταν η πρώτη σου Amiga; Α: Προερχόμενος από τον C64, όπου ο καλύτερός μου φίλος Thomas Wenzel κι εγώ είχαμε κάποια εμπειρία με τον προγραμματισμό λογισμικού και την ανάπτυξη hardware (είχαμε αναπτύξει έναν εξαιρετικά φτηνό hardware sound sampler για τον C64 το 1984), ο πατέρας μου (καθηγητής μαθηματικών που χρησιμοποιούσε υπολογιστές στην τάξη) κι εγώ, αγοράσαμε την πρώτη μας Amiga το 1985. Ήταν μία Amiga 1000 (φυσικά), πρώτα με NTSC video, που σύντομα αντικαταστάθηκε από την PAL έκδοση. Για να μπαλώσω την οικονομική τρύπα που άνοιξε η Α1000 στην τσέπη μου, συνέχισα να γράφω λογισμικό (κυρίως στον C64, όμως, γιατί η Basic της Amiga δεν είχε φτιαχτεί για εμένα και δεν θα μπορούσα ποτέ να θερμανθώ με τον Assembler του 68000, εγώ “μιλούσα” την γλώσσα μηχανής 6510 ακόμα και στα όνειρά μου...)

Ε : Ήσασταν πολύ δραστήριοι στον τομέα Amiga hardware, με την A.C.T. Μπορείς να μας πείς λίγα λόγια για την ιστορία της εταιρείας; (Πώς ξεκίνησε, πότε, και με τι άλλο είχατε εμπλακεί -αν αυτό ισχύει- πέραν της Amiga).

A: Ξεκίνησα να προγραμματίζω στην ηλικία περίπου των 10-11 χρονών (μαθαίνοντας Basic από βιβλία και δοκιμάζοντάς την στον C64 όταν επιτέλους τον αποκτήσαμε στο σπίτι). Η πρώτη μου “εταιρεία” ήταν η MFC (“Marc Führer Computing“, που πήρε την ονομασία από το βαπτιστικό μου όνομα), αλλά ο Thomas κι εγώ χρησιμοποιούσαμε τα κανονικά μας ονόματα για ότι κάναμε. Αναπτύξαμε μερικά (ασήμαντα) παιχνίδια και, ως μία από τις πρώτες μεγάλες μας επιτυχίες, ένα δικτυακό σύστημα μεταξύ Amiga και C64 το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την μεταφορά εικόνων και ήχων που είχαν δημιουργηθεί στην Amiga. Τα δεδομένα μετατρέπονταν „ζωντανά“ (on the fly) σε C64 γραφικά (σε „Koala Paint“ format) και 4-bit ήχο (για να μπορεί να αναπαραχθεί μέσω μίας ειδικής ρουτίνας, τεχνικά παρόμοιας με τα επερχόμενα τρικ της Paula για εικονική 12-bit ποιότητα στην Amiga), καθώς και υψηλής ποιότητας dithering κλπ. Οι εκδοτικές εταιρείες χρησιμοποίησαν το σύστημα αυτό για να δημιουργήσουν γραφικά στην Amiga και να τα εκμεταλλευτούν σε παιχνίδια στον C64, αλλά και εκδοτικούς λόγους. Η A.C.T. ιδρύθηκε το 1994, προσφέροντας υποστήριξη -και ανάπτυξη- για Apple, Unix, και Amiga κυρίως στον εκδοτικό και εκτυπωτικό τομέα. Επειδή είχαμε ήδη τις εμπειρίες μας με την ανάπτυξη ηχητικών προϊόντων (ξεκινώντας με τον C64 και κατόπιν με χρήση της Paula στην Amiga), όταν μας προσέγγισε η SEK’d το 1997 για να μας προσφέρει την συνέχιση της ανάπτυξης της διάσημης εφαρμογής „Samplitude“ ήμασταν ήδη έτοιμοι να το αναλάβουμε.Δημιουργήσαμε το „Samplitude Opus“, ανασκευάζοντας αρκετό από τον εσωτερικό κώδικα του interface της SEK’d, προεκτείνοντας την λειτουργικότητα της εφαρμογής

και μάλιστα σε στενή συνεργασία με πολύ συνεργάσιμους πελάτες (όπως οι „Men At Work“ στην Αυστραλία των οποίων οι επαγγελματικές συμβουλές ήταν υπέρ-καλοδεχούμενες).

Ε : Έχοντας μια σύντομη συνομιλία μαζί σου πρόσφατα, ξέρω ότι δεν είστε πλέον „ενεργοί“ στον τομέα Amiga. Θα μπορούσες να αναλύσεις τις συγκυρίες που οδήγησαν την A.C.T. σε αποχώρηση από την Amiga – όπως και πολλές άλλες εταιρείες την εποχή εκείνη; Α : Με το Samplitude και τα hardware προϊόντα μας (Prelude, προεκτάσεις και έτοιμα προς υλοποίηση σχέδια για υψηλών προδιαγραφών κάρτες ήχου όπως η „Festiva“ ή μερικά πολύ εντυπωσιακά προϊόντα software τα οποία ήταν στα τελικά στάδια σχεδιασμού) είχαμε μία αποδεκτή υπόληψη και καλή θέση στην αγορά. Η Amiga Inc. μας προσέγγισε ζητώντας την ειδίκευσή μας στην ανάπτυξη ενός νέου ηχητικού και δικτυακού συστήματος (το οποίο ονομάζαμε „ARTAS – Amiga ReTargetable Audio System“). Το σύστημα ARTAS θα μπορούσε να προσφέρει πολλές δυνατότητες οι οποίες για άλλες πλατφόρμες αναπτύχθηκαν πολύ αργότερα, ενώ σήμερα βρίσκουμε στοιχεία αυτού που ετοιμάζαμε για το ARTAS στις τελευταίες εκδόσεις του DirectX. Δυστυχώς, η Amiga Inc. επέδειξε μεγάλη έλλειψη πληροφοριακής πολιτικής και αξιοπιστίας σε ότι αφορά τις αποφάσεις τεχνικού σχεδιασμού (τα NDAs -μη δεσμευτικές συμφωνίες- που υπογράψαμε μαζί τους δεν μας έβαζαν σε θέση που να μπορούμε ουσιαστικά να ξεκινήσουμε ανάπτυξη ή ακόμα και να αποφασίσουμε για επιχειρηματικά σχέδια). Για την ακρίβεια, οι πολλαπλές αλλαγές στον σχεδιασμό πλατφόρμας (το „QNX“ ήταν μια πολύ καλή επιλογή όταν βγήκε, και είχαμε ήδη στενές επαφές με τους Γερμανούς αλλά και τους διεθνείς developers του QNX/ Neutrino όπου θα θέλαμε πάρα πολύ να επεκταθούμε, καθώς και το BeOS, για το οποίο βρισκόμασταν σε συζητήσεις κάποια στιγμή, θα ήταν αρκετά αποδεκτό, επίσης είχε κάποιες σημαντικές ατέλειες στις τεχνικές Audio/Video και realtime δυνατότητες) ήταν αδύνατο να γίνουν αποδεκτές από μία εταιρεία που έβγαζε κέρδος μέσω της ανάπτυξης (και πώλησης προϊόντων). Εάν δεν μπορείς να κάνεις ανάπτυξη (γιατί οι συνεργάτες σου άλλαζαν γνώμες από λεπτό σε λεπτό), εάν δεν μπορείς να προετοιμάσεις προϊόντα (επειδή οι πληροφορίες που σου παρέχονται είναι είτε λάθος είτε τελείως ανύπαρκτες), εάν το να μιλάς με τρεις ανθρώπους των συνεργατών σου καταλήγει σε πέντε διαφορετικές ανταποκρίσεις... δεν βγάζει προϊόντα στην αγορά. Καθόλου προϊόντα σημαίνει καθόλου χρήμα. Και καθόλου χρήμα σημαίνει νευριασμένη σύζυγο και απογοητευμένη κόρη. Οι πόλεμοι μεταξύ των εταιρειών ανάπτυξης ταρακούνησαν ότι είχε απομείνει ώς „αγορά“ και το αυξανόμενο „guerilla marketing“ (όλοι εναντίων όλων) μας έκαναν να αποσυρθούμε από την Amiga ώστε να μπορούμε προσωπικά να επιζήσουμε. Πρέπει να παραδεχτώ οτι και η πειρατεία λογισμικού ήταν ένα θέμα επίσης. Είχαμε πολύ καλούς πελάτες με τους οποίους μας άρεσε να συνεργαζόμαστε για να βελτιώσουμε τα προϊόντα μας. Αλλά η αγορά ήταν ήδη εξαιρετικά μικρή και κάθε πειρατική κόπια ενός από τα προγράμματά μας (Samplitude Opus, αλλά επίσης και ειδικευμένων εργαλείων που δημιουργούσαμε για μικρές ομάδες πελατών) μας χάλασαν την καλή διάθεση κατά πολύ. Ο Thomas είναι ακόμα πολύ δραστήριος στην πλατφόρμα Amiga βελτιώνοντας το AmigaAMP του και εγώ την περίοδο αυτή αναπτύσσω ένα εργαλείο για έναν πελάτη Amiga που να μεταφέρει δεδομένα του Samplitude Opus στο Samplitude 10 για Windows, οπότε δέν μπορούμε να αρνηθούμε τις „ρίζες“ μας, ακόμα κι αν η Amiga δεν είναι η καθημερινή εργασία μας πλέον.

11 Ε : Έχετε αναπτύξει μερικά πολύ ενδιαφέροντα προϊόντα στο παρελθόν, και όντως η Prelude ήταν ένα απ αυτά, πιθανώς η „ναυαρχίδα“ όλων. Πιστεύεις ότι η Prelude ήταν το best-seller σας ή όχι; Α : Στην αγορά hardware: Οπωσδήποτε ναι. Μαζί με το Samplitude Opus ήταν „η ναυαρχίδα“. Μας ζητήθηκε από άλλες εταιρείες ανάπτυξης καρτών ήχου να συμπεριλάβουμε τα APIs τους στο Samplitude, αλλά δυστυχώς η ζήτηση για αυτές τις εκδόσεις δεν ήταν ποτέ αρκετά υψηλή για να δικαιολογήσει κάτι παραπάνω από στοιχειώδη υποστήριξη. Νομίζω ότι πολλά από τα multimedia extensions που είδε η πλατφόρμα Amiga στα τέλη της δεκαετίας 90 φάνταζαν πρώιμα για πολλούς χρήστες Amiga, οι οποίοι ήταν ικανοποιημένοι με αυτά που τους πρόσφερε η Amiga από μόνη της, ακόμα κι άν αυτές οι δυνατότητες ήταν ήδη ξεπερασμένες, για να είμαι ειλικρινής. Μου άρεσαν τα custom chips, αλλά τώρα φαίνεται ότι έβαλαν το λιθαράκι τους στον θάνατο της Amiga, μπλοκάροντας την ανάγκη για βελτίωση.

Ε : Θα θεωρούσες την Prelude ως μία κάρτα ήχου που θα μπορούσε να καλύψει τις σημερινές ανάγκες ενός Amiga μουσικού? Αν κάποιος ήταν αρκετά τυχερός σήμερα ώστε να αποκτήσει μία τέτοια κάρτα, θα μπορούσε να κάνει επαγγελματικά πράγματα με αυτή; Α : „Επαγγελματικά“ με την έννοια των απαιτήσεων ενός σύγχρονου studio : Όχι „γυμνή“, αλλά προφανώς συνοδεία της digital IO „Arpeggiator“ (την οποία βγάλαμε στην αγορά 10 χρόνια πολύ νωρίς κρίνοντας από την οπτική γωνία του χρήστη Amiga). „Επαγγελματικά“ με την έννοια του „θέλω να χρησιμοποιήσω μία Amiga, ασχέτως των όποιων αρνητικών επιπτώσεων“ : Ναι, φυσικά. Η έκδοση Zorro της Prelude (η „αυθεντική“ Prelude στην καθαρά αναλογική της μορφή) ακόμα ανταπεξέρχεται συγκρινόμενη ακόμα και με σύγχρονες κάρτες ήχου για PC. Μπορείς να βρεις πολλές συσκευές στην σημερινή αγορά που να υποστηρίζουν μόνο το εύρος των 48kHz βαθμίδων δειγματοληψίας (sampling rates) (επειδή αυτό υποστηρίζεται χωρίς την χρήση εξωτερικών πηγών) και „live resampling“ στο εύρος των 44.1 kHz (που είναι το σημαντικό σήμερα αφού είναι το εύρος sampling του CD). Στις περισσότερες περιπτώσεις το resampling γίνεται σε πολύ χαμηλή ποιότητα (δυστυχώς οι περισσότεροι πελάτες δεν νοιάζονται, και οι νεαροί τώρα δεν ακούνε κάν την διαφορά μεταξύ μίας φτηνά-resampled και μίας αυθεντικής ηχογράφησης, που χρησιμοποιείται για να μειώσει υπερβολικά την ποιότητα του MP3 ήχου). Μαζί με τα „σωστά“ sampling rates των 44.1 kHz που προσφέρει η Prelude (βασισμένα σε ένα δικό της κύκλωμα Quartz) παρέχει και πολύ καλή σχέση σήματος/θορύβου (μιλώντας για ενσωματωμένη κάρτα ήχου). ΑΛΛΑ : Τα studios σήμερα χρησιμοποιούν περισσότερη ανάλυση (όχι 16 Bit αλλά 24 Bit ή και περισσότερα), οι εξωτερικές λύσεις (MOTU κλπ.) είναι „φτηνές“ (συγκριτικά με τις τιμές στα μέσα της δεκαετίας 90) και η ζήτηση για ζωντανή ψηφιακή μίξη (με υποστήριξη περισσότερων των 2 καναλιών) που συσκευές όπως η Prelude δημιουργούν στην μεριά του υπολογιστή, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από μία Amiga. Αν επιμένεις να χρησιμοποιήσεις μία Amiga, νομίζω οτι λόγω της υψηλής ποιότητας ήχου της (έως και 64 kHz sampling rate) η Zorro Prelude είναι μία καλή επιλογή. Ειδικά μαζί με μία καλή λύση λογισμικού όπως είναι το „Samplitude“.

Ε : Επειδή έχεις εμπλακεί άμεσα με την αγορά Amiga, μπορείς να μας πείς πώς ένιωθες που εργαζόσουν σε μία „εναλλακτική“ πλατφόρμα την εποχή εκείνη; Ένιωσες τον ενθουσιασμό του μέσου χρήστη Amiga, και μήπως θα μπορούσες να πείς ότι αν τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα θα μπορούσαμε να βλέπουμε τους υπολογιστές σήμερα από άλλη οπτική γωνία; (εφόσον η Amiga παρέμενε σε „ενεργή ανάπτυξη“). Α : Αρνήθηκα να εγκαταλείψω την Amiga για πολύ μεγάλο διάστημα, διότι είχα ότι χρειαζόμουν „στα δάχτυλα των χεριών μου“. Αγαπούσα τους editors μου, αγαπούσα τον τρόπο που το λειτουργικό ανταποκρινόταν στο input (γι αυτό δεν αποδέχτηκα ποτέ το MUI, μου έδινε μία αίσθηση υπνηλίας). Έπρεπε να χρησιμοποιώ πολλές πλατφόρμες, οπότε πραγματικά μπορούσα να συγκρίνω την αίσθηση. Το PC δεν συγκρινόταν με την Amiga μέχρι τα Windows Xp. Το Unix τότε και το GNU/Linux ακόμα και σήμερα είναι απαγορευτικά για την καθημερινή desktop εργασία μου (η τελευταία μου εμπειρία με σύγχρονο Linux διάρκεσε 62 ώρες συνολικά, -καμία πρόθεση προσβολής προς τους εραστές του Linux- αλλά δεν είναι αυτό που χρειάζομαι για desktop χρήση, αλλά θαυμάσιο για εφαρμογές server). Η Apple πάντα ήθελε „απλά ομορφιά και αξιοπιστία“ και οι χρήστες Apple έδειχναν (και ακόμα δείχνουν) να αποδέχονται χωρίς κριτική το ότι τους προστάζει η Apple να χρησιμοποιούν. Έτσι, η Amiga ήταν για εμένα Η πλατφόρμα ανάπτυξης και καθημερινής χρήσης έως το 2000/2001. Το λειτουργικό 3.9 άλλαξε τα πράγματα για εμένα. Στα δικά μου μάτια πολλά από αυτά που χρειαζόμουν για να εργαστώ παραγωγικά χάθηκαν (ανταπόκριση χρήστη πχ), έτσι, ποτέ δεν έκανα το βήμα προς το 3.9. Πολλά από αυτά που περίμενα πως θα προσφέρει δεν υπήρχαν – και αυτά που κουβαλούσε δέν ήταν σχεδιασμένα για εμένα. Πιστεύω πως η πλατφόρμα Amiga θα μπορούσε να σταθεί στον ανταγωνισμό ακόμα και σήμερα – αν είχε ανακαλύψει τα κενά της (αφού τα αρχικά κενά συμπληρώθηκαν από άλλους) και έπαιζε με τις δυνάμεις της. Θα χρειαζόταν ένα μοντέρνο λειτουργικό που να ικανοποιεί τις ανάγκες των σημερινών χρηστών (και δεν μιλάω για geeks -βλέπε σπασίκλες/πωρωμένους). Η A.C.T. εξέθεσε έναν αριθμό υποσχόμενων (στα δικά μου μάτια) σχεδίων για μία είτε υψηλά εξειδικευμένη πλατφόρμα (τις εναλλακτικές προς τα „custom chips“ διαδρομές που μπορούσαν να ακολουθηθούν) είτε μία υψηλά portable και scalable πλατφόρμα (το εναλλακτικό

του „portability“). Προσπάθησα να συζητήσω αυτές τις ιδέες με την Amiga Inc. περί το 2000 -χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Ε : Εμπλέκεται η A.C.T. σήμερα σε οτιδήποτε σχετίζεται με τον ήχο? Αν όχι, υπάρχουν άλλες δραστηριότητες; Α : Επί του παρόντος δραστηριοποιούμαστε στον εκτυπωτικό / εκδοτικό τομέα (συστήματα workflow, βάσεις δεδομένων εικόνων, αυτόματη επεξεργασία εικόνων), αλλά εξετάζουμε στενά κάποιες ιδέες που αφορούν Midi/audio.

Ε : Αποδεσμεύσατε το Samplitude Opus και το δώσατε στο κοινό μόλις πριν να εγκαταλείψετε την αγορά Amiga. Είμαι σίγουρος πως πολλοί χρήστες είναι ευγνώμονες γι αυτό – ξέρω ότι εγώ είμαι - , μήπως αυτό ήταν ένα είδος ευγενικής αποχώρησης ή απλά ένα προσωρινό αντίο? Θα δούμε στο μέλλον πράγματα σχετιζόμενα με την Amiga από εσάς; Α : Δεν μπορώ να φανταστώ την Amiga να „επιστρέφει“. Θα πρέπει να πετάξεις ότι είχε φτιαχτεί πάνω της προ 20 ετών, ώστε αυτό που θα απέμενε να είναι μόνο το όνομα και μία (συγγνώμη) πικρή γεύση στο στόμα. Δείτε τι πουλάει πολύ σήμερα: Μαϊμουδιές με πλαστική εμφάνιση που κάνουν τα ίδια πράγματα τα οποία έκαναν οι μαϊμουδιές πριν 20 χρόνια. Απλά τώρα είναι ρόζ. Και φέρουν κάποιο φρουτάκι για σήμα. Μπορείς είτε να χτίσεις ένα όνομα και να φανταστική ασυναρτησία χρησιμοποιώντας μία φίρμα – ή έχεις την „κορυφή“ και προσφέρεις κάτι που ο κόσμος πραγματικά έχει ανάγκη. Αυτό απαιτεί χρήματα (για ανάπτυξη) και επαγγελματική συνεργασία μεταξύ όσο το δυνατό περισσότερων developers. Μιλώντας για χιλιάδες, όχι για δύο – τρεις „εταιρείες-δύο-ατόμων“. Η A.C.T. και η „Amiga“ ... όπως η αγορά, έτσι κι εγώ μεγάλωσα κάπως – όταν συνεργάζομαι με μία εταιρεία χρειάζομαι αξιοπιστία και επαγγελματικούς στόχους και ροή εργασίας. Υπάρχουν projects λειτουργικών στην αγορά με τα οποία θα μπορούσα να φανταστώ συνεργασία πολύ πιό άνετη από αυτή που είχα εισπράξει από τους ιδιοκτήτες της φίρμας Amiga τελευταία.

Ε : Υπάρχει καμία πιθανότητα σε περίπτωση που μία Amiga ανέλθει από τις στάχτες του παλιού θρύλου, να ξανά-αποκτήσεις ενδιαφέρον?; Α : Αυτό εξαρτάται από τα χρώματα του πτηνού που θα αναστηθεί. Ή, αν είναι ένα προϊόν που ξεχωρίζει και προσφέρει ποιότητα που οι ανταγωνιστές δεν προσφέρουν (υπάρχει αρκετή ανάγκη στην αγορά που χρήζει ικανοποίησης) Τότε ευχαρίστως θα χρησιμοποιούσα οτιδήποτε ονομάζεται „Amiga“. Το όνομα από μόνο του είναι ανεξίτηλο μέσα μου, αλλά δεν θα το άφηνα να είναι το μοναδικό επιχείρημα στην αρένα. Απλά, θα πρέπει να υπάρχει κάτι μέσα σε αυτό.

Ε : Πιστεύεις οτι μία εταιρεία ή ακόμα και ένας ιδιώτης θα μπορούσε να εξασφαλίσει τα προς το ζειν από την αγορά Amiga σήμερα είτε μέσω ανάπτυξης software ή hardware; Α : Η ίδια ερώτηση έχει εφαρμογή σε οποιαδήποτε υψηλά εξειδικευμένη αγορά. Κάποιος μπορεί να βγάλει χρήματα πουλώντας εξαρτήματα για παλαιά αυτοκίνητα. Κάποιος θα μπορούσε να βγάλει χρήματα από την „παλαίωση“ αντικειμένων για κινηματογραφικές παραγωγές (ποιός λογικός άνθρωπος θα σε πλήρωνε για να παλαιώσεις τα καλούδια του?). Οπότε, γιατί να μην αποκατασταθεί κάποιος οικονομικά εκσυγχρονίζοντας ή επανασχεδιάζοντας κλπ. λογισμικό Amiga για τους „λάτρεις παλαιών υπολογιστών“? Το να βρείς την αγορά σου και να προσφέρεις προϊόντα που ο κόσμος θα πληρώσει είναι ο άθλος. Όπως και με κάθε μη-συνηθισμένη δουλειά. Η „Amiga“ από μόνη της ούτε σου εξασφαλίζει, ούτε σου αποκλείει την επιτυχία.

Ε : Τι αντιπροσωπεύει η πλατφόρμα Amiga στο μυαλό σου σήμερα? Έχεις κάτι να πείς προς τούς υπάρχοντες χρήστες Amiga που παραμένουν αφοσιωμένοι σε αυτό το μηχάνημα; Α : Η Amiga δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία φίρμα που σήμαινε πρωτοποριακή τεχνική, γενιές (υπολογιστών) μπροστά από τους ανταγωνιστές, αιώνες (υπολογιστών) πρίν. Επιπλέον, „Amiga“ σημαίνει μία συσκευή με πολύ προοπτική η οποία καταστράφηκε από τους ιδιοκτήτες της. Και σημαντικότερο όλων, φαίνεται να είναι ένα δράμα που δείχνει πως το να είσαι „καλύτερος“ μερικές φορές απλώς αυξάνει την ταχύτητα με την οποία θα επέλθει ο θάνατος (αναφέρομαι στην έλλειψη „θέλησης για βελτίωση“, την ευχαρίστηση να δοκιμάζεις κάτι καινούριο). Η „επιβίωση του καλύτερου“ ποτέ δεν σήμαινε την „επιβίωση του δυνατότερου“, ακόμα κι αν συχνά παρερμηνεύεται κατ’ αυτό τον τρόπο. Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω εκ μέρους των αναγνωστών του Amigahellas magazine!

Howto Παρουσιάσεις και Video στην Amiga (και όχι μόνον) Ε

δώ είμαστε και πάλι. Πιστεύω οτι ήρθε ο καιρός να σας πω ένα μικρό μυστικό.

Η σειρά αυτή των How To’s, θα διαρκέσει πολλά τεύχη. Γιατί κάθε φορά που λέω, οκ, αυτό είναι το τελευταίο... κάθε φορά ανακαλύπτω ότι αν κάποιος μου είχε πει αυτά που θέλω να σας πω νωρίτερα, ίσως να ήταν και διαφορετικός ο κόσμος μας. Πάντα κάποιος κρίκος της αλυσίδας λείπει... Σήμερα λοιπόν, θα ξεφύγουμε λιγάκι. Δεν θα μιλήσουμε για Amiga και προγράμματα. Αυτά σε επόμενα άρθρα γιατί πρώτα μαθαίνεις να μπουσουλάς και μετά να περπατάς. Άλλωστε, η χαρά σε ένα πρόγραμμα είναι ο πειραματισμός. Και είμαι σίγουρος ότι αρκετοί αρχίσατε από τώρα τα πειράματα... Σήμερα θα μιλήσουμε για την κατάρα του home video. Καλώς ή κακώς, σήμερα τα πάντα μπορούν να γράψουν video. Από κινητά, handhelds, ρολόγια, γυαλιά ηλίου, μέχρι άθραυστες και αδιάβροχες κάμερες τσέπης! Λογικό είναι λοιπόν, να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την πληθώρα τεχνολογιών για τις παρουσιάσεις μας. Σε αυτό το How To, θα μάθουμε κάποια βασικά πραγματάκια για να γυρνάμε ωραίες σκηνές και να τις μοντάρουμε ακόμα πιο ωραία. Θα ήταν παράλειψη να μην σας πω μερικά πράγματα για το αναγκαίο “οπλοστάσιο”. Καταρχάς να εξηγήσουμε τα απολύτως βασικά. Πώς δουλεύουν οι σύγχρονες κάμερες. Οι κάμερες, από την δεκαετία του 90 και μετά, χρησιμοποιούν το CCD (charge-coupled device ). Το CCD δεν είναι τίποτα άλλο απο μία μικροσκοπική “πλάκα” που είναι καλυμμένη με φωτοευαίσθητο υλικό. Όταν το φως που περνάει μέσα απο τον φακό, χτυπάει στα φωτοευαίσθητα εικονοστοιχεία της, εκείνη το μετατρέπει σε σήμα ρεύματος που η κάμερα με τα κυκλώματα της μεταφράζει σε εικόνα. Στα συστήματα 3CCD (και 3CMOS) το φώς περνά απο τον φακό σε έναν διαχωριστικό κρύσταλλο που τα διαχωρίζει σε Κόκκινο, Πράσινο και Μπλέ. Απο εκεί διανέμεται σε 3 διαφορετικά CCD ασπρόμαυρα. Η πληροφορία απο αυτά τα CCD, ενώνεται μετά απο τα κυκλώματα της κάμερας. Το αποτέλεσμα είναι μακράν καλύτερο απο τα 1CCD και 1CMOS γιατι η πληροφορία της εικόνας καταγράφεται εις τριπλούν και φυσικά η ακρίβεια απόδοσης των χρωμάτων είναι απίστευτη. Όπως καταλαβαίνετε, η ποιότητα της εικόνας, προτού πάει στην ανάλογη κασέτα/δίσκο/ μνήμη, περνάει αυτόματα από 3 εξαρτήματα. Τον φακό, το (ή τα) CCD και τα κυκλώματα της κάμερας! Έχει 3 ωραιότατες ευκαιρίες να βγει χάλια προτού πάει στην κασέτα! Ε, καλό θα ήταν να μην έχει και εμάς :-) Πιστεύω οτι γνωρίζετε τι εστί εστιακός μεταφορέας (zoom) και

Γράφει ο Γιώργος Μυστιλόγλου πώς να τον χρησιμοποιείτε. Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος το 2009 που να μήν έχει πίασει κάμερα/φωτογραφική/ κινητό με κάμερα κτλ. Οπότε θα παραβλέψουμε τα γνωστά (αν θέλετε μπορούμε να τα αναλύσουμε και στο site, αφού έχει καμιά 10αριά παραγωγούς TV για μέλη...). Καλύτερα να μιλήσουμε για το πώς θα κάνουμε ενα ωραίο video. Πρώτα λοιπόν, θα μιλήσουμε για τα “αυτονόητα”. Τι ΔΕΝ κάνουμε και τί είναι καλό να θυμόμαστε: Δεν γυρίζουμε (δεν γράφουμε με την κάμερα) κόντρα στον ήλιο. Αποφεύγουμε τα νυχτερινά γυρίσματα χωρίς προβολάκι. Ακόμα κι αν έχουμε προβολάκι, πρέπει να θυμόμαστε οτι θα φέξει το πολύ μέχρι τα 3 μέτρα. Κάθε πλάνο έχει αρχή και τέλος. Δηλαδή: Δέν ξεκινάμε απο κοντινό ενός φύλλου, ανοίγουμε το πλάνο (zoom out) για να δούμε τον κήπο και στα καπάκια κλείνουμε (zoom in) σε άλλο φύλλο. Αρχή είναι το πρώτο κοντινό στο φύλλο και τέλος το ανοιχτό πλάνο με τον κήπο. Άλλο παράδειγμα: Δέν τραβάμε με την κάμερα ενα αυτοκίνητο παρκαρισμένο, στα καπάκια γυρνάμε δεξιά να τραβήξουμε ενα άλλο και μετά τραβάμε και μια στα αριστερά να πάρουμε και το δικό μας μια – όλα σε ένα πλάνο! Θέλουμε να συγκρίνουμε το δικό μας με το δίπλα; Ξεκινάμε απο το ένα και αργά πάμε στο άλλο! Αυτό το “βρείτε που θα βαρέσει η κάμερα και κερδίστε ενα ταξίδι στην Ομόνοια”, ξεχωρίζει το home video απο τα πλάνα των ντοκυμαντέρ... Όχι απότομα zoom-in, zoom-out. Και κυρίως όχι συνεχόμενα... Δεν ξεχνάμε να καθαρίσουμε τον φακό. Πολλά εξαιρετικά πλάνα έχουν πάει για βρούβες από λερωμένο φακό. Αν σκοπεύουμε να γυρίσουμε άτομα που μιλάνε, καλό θα ήταν να επιλέξουμε ήσυχο χώρο και (αν το υποστηρίζει βέβαια και η κάμερα μας) να συνδέσουμε ένα μικρόφωνο είτε πέτου είτε boom. Το να γράψουμε στην ίδια κασέτα την παρουσίαση μας και τα γενέθλια της μικρής, είναι πολύ κακή ιδέα, ειδικά όταν η μαμά για να την ησυχάσει θα γυρνάει και θα ξαναγυρνάει την κασέτα στην αρχή ώσπου να κοιμηθεί (η μαμά όχι η μικρή). Η επιλογή κάμερας που γράφει σε mpeg4 ή άλλο βαριά συμπιεσμένο format είναι επίσης πάρα πολύ κακή ιδέα. Όταν θα θελήσετε να ρετουσάρετε την εικόνα, θα κάνουν τα μάτια σας πεταλουδίτσες από το pixelομα! Δεν γράφουμε στο χέρι όταν υπάρχει δυνατότητα για τριποδάκι. 20 ευρώ κάνει, είναι αμαρτία αντί να γυρίσετε την παρουσίαση να καταλήξετε με μια κασέτα που θα θυμίζει το

13 σεισμό της Πομπηίας, για 20 ευρώ! Όταν έχετε την κάμερα σε τρίποδο, θυμηθείτε (εκεί είναι το πρόβλημα πάντα... στο να το θυμηθούμε) να απενεργοποιήσετε τον stabiliser της κάμερας. Αυτό ισχύει αν είναι ψηφιακός (digital image stabiliser). Αφού η κάμερα είναι σε σταθερή βάση, είναι εντελώς άχρηστος και τρώει τζάμπα pixels από την εικόνα σας. Eκτός κι αν γράφετε με τρίποδο από την καρότσα φορτηγού! Μην εμπιστεύεστε το viewfinder (το monitor που έχει κάθε κάμερα για να βλέπετε τί τραβάτε). Έχουν την τάση – ιδιαίτερα στις ερασιτεχνικές – να δείχνουν την εικόνα πιο φωτεινή απ’ότι είναι στην πραγματικότητα. Μερικά έχουν την τάση να την δείχνουν και πιο καθαρή απ’οτι είναι με αποτέλεσμα να νομίζεται οτι δεν χρειάζεται να επέμβετε στο focus (νετάρισμα).

μπρούτζος απομονώνει ΟΛΕΣ τις ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές απο το κουτί! Δεν περνάει τίποτα μέσα! Έτσι οι κασέτες μας, τουλάχιστον, δεν θα απομαγνητιστούν από εξωτερικές παρεμβολές (που είναι και οι κυριότερος λόγος). Θυμηθείτε μόνο μέσα στο τάπερ να βάλετε και λίγο silica gel (αυτό το περίεργο σακουλάκι με τα “μπιλάκια” που έχουν συνήθως οι συσκευασίες παπουτσιών και ηλεκτρονικών ειδών μέσα. Το silica gel απορροφά την υγρασία. Θυμηθείτε να το αλλάζετε τουλάχιστον μια φορά το χρόνο γιατί όταν απορροφήσει αρκετά... χαλάει. Αυτή η μέθοδος είναι εξαιρετική και για τις πολύτιμες δισκέτες σας, καθώς και για σκληρούς δίσκους που περιέχουν πολύτιμο υλικό. Θα ζήσουν μακράν περισσότερο αν τα φυλάξετε έτσι.

Να θυμάστε πάντα: Η κάμερα είναι μηχάνημα. Δέν διαθέτει μυαλό. Είναι προγραμματισμένη να κάνει Οι μπαταρίες στις συγκεκριμένες δουερασιτεχνικές έχουν λειές. Δεν συγκρίνεται την τάση να δείχνουν με το ανθρώπινο μάτι, περισσότερη ώρα απο που χρησιμοποιεί τον Εικόνα 1 την πραγματικά διαθέσιμη. Όταν η κάμεεγκέφαλο για να σχηματίσει εικόνες και “νορα είναι σε τρίποδο, κλείστε και κανα tft ερα” να τις διορθώσει. Η κάμερα.. ότι βλέπει monitor, εκεί είναι η εικόνα, δεν φεύγει, θα γλυτώσετε κάγράφει! Ρυθμίστε την όσο καλύτερα μπορείτε. μποση μπαταρία. Το φώς δέν είναι πάντα άσπρο. Στην πραγματικότητα κυμαίΘυμηθείτε οτι η κασέτα και το dvd είναι υλικά. Δηλαδή χανεται απο κόκκινο ώς μπλέ! Αυτό περιγράφεται απο την κλίλάνε! Και μάλιστα εύκολα! Όχι άσκοπα rewind-forward, όχι μακα Kelvin. Το γνωστό K που συναντάμε και στις λάμπες (και αποθήκευση σε υγρά φυσικά στα φίλτρα μέρη, όχι αποθήκευπου ενσωματώνουν ση σε πολύ φως και οι επαγγελματικές κυρίως όχι αποθήκευκάμερες – υπάρχουν ση κοντά σε ηχεία και και ως extra για εραοτιδήποτε μαγνητικό! σιτεχνικές κάμερες). Θα σας μάθω και ενα Η κλίμακα Kelvin... μυστικό που χρησιμοείναι ανάποδη! Όσο ποιούν αρκετοί σταθανεβαίνει τόσο κάμοί για το αρχείο τους, νει κρύο! Μεταφοριγια να αποφύγουν τον κά βέβαια, γιατι π.χ. απομαγνητισμό των 3200 K είναι κίτρινο κασετών. Κατασκευάφώς (κοινός λαμπτήζουν κουτιά Farraday. ρας πυρακτώσεως – Τί είναι πάλι τούτο θα warm light) και 5600K μου πείτε. Κάτι πολύ είναι σχεδόν λευκό έξυπνο και απλό. Παίρφώς (λαμπτήρες φθονουμε πλέγμα απο ρισμού, οικονομίας – μπρούτζο (σαν αυτό cool daylight.). Και τι που έχουν οι σίτες – με νοιάζει εμένα, θα τα προστατευτικά που μου πείτε. Σας νοιάζει βάζουμε μπροστά από και σας παρα-νοιάζει! το τζάκι για να μην γεΆν παρατηρήσετε Εικόνα 2 μίσει σπίθες όλο το σαλόνι) και δημιουρλίγο τον κόσμο γύρω σας, θα δείτε οτι οι γούμε ένα κουτι. Μπορούμε κάλλιστα να επενδύσουμε εσωπερισσότεροι αρχιτέκτονες / σχεδιαστές / ηλεκτρολόγοι / τερικά ένα κοινό τάπερ με αυτό το λεπτό πλέγμα, αρκεί να ιδιοκτήτες σπάνια δίνουν σημασία στην θερμοκρασία φωμην ξεχάσουμε να ντύσουμε και το καπάκι. Το αποτέλεσμα; Ο τισμού! Έτσι βλέπουμε γραφεία με παράθυρα (απο όπου

Howto Συνέχεια: Παρουσιάσεις και Video στην Amiga (και όχι μόνον)

Εικόνα 3

μπαίνει λευκό φώς ημέρας) με φωτισμό... πυρακτώσεως! Το αποτέλεσμα είναι τα μισά να είναι κίτρινα εκει μέσα και τα μισά μπλέ! Το μάτι μας, ισοσταθμίζει τη διαφορά, η κάμερα όμως όχι. Και το αποτέλεσμα είναι απο “φτού!” ως “αϊ μανουλαμ!”... Βασικά κόλπα: ΦΩΤΙΣΜΟΣ: lux kai lumens.... Αν υπάρχει η δυνατότητα, χρησιμοποιούμε 3+1 φώτα. Γιατι 3+1 και όχι 4; Το τέταρτο, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, θα το χρησιμοποιήσετε... ανάποδα! Ονομάζεται “καπέλο” και είναι το φώς που δίνει εκείνο το “φωτοστέφανο” στον παρουσιαστή. Παρατηρήστε τις εικόνες 1 & 2 και θα καταλάβετε τη σημασία του. Αυτός ο φωτισμός δημιούργησε και την ορολογία “star” που σημαίνει αστέρας (μεταφορικά τηλεοπτικός / κινηματογραφικός). Να ευχαριστήσω σε αυτό το σημείο την συνάδελφο Δέσποινα Παπασάββα απο την OMEGA Television που δέχθηκε να κάνει το πειραματόζωο για τις ανάγκες του άρθρου. Οι εικόνες που βλέπετε είναι frame grabs απο video DV. Η κλασική διάταξη για τα φώτα φαίνεται στην εικόνα 3. Το ύψος για τα φώτα δουλεύει μια χαρά ακόμα και στα 2.5 μέτρα. Θυμηθείτε να μήν τοποθετήσετε τα φώτα πολύ μακριά αλλα

Εικόνα 4

ούτε και πολύ κοντά. Μια κάμερα χρειάζεται περίπου 2.000 lux για να φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα. Το ερώτημα είναι πώς θα υπολογίσετε τα τελικά lux που φτάνουν στο θέμα που θέλετε να φωτίσετε. Πολύ απλό. “Αρχή της αντιστρόφου αναλογίας του τετραγώνου της αποστάσεως”. Προτού πείτε “ε;” να σας εξηγήσω πόσο απλό είναι. Ας υποθέσουμε οτι έχουμε εναν προβολέα 500watt (περίπου 9.000 lumens.) Αν ο προβολέας μας τοποθετηθεί σε απόσταση 3 μέτρων (που είναι πολύ καλή απόσταση) , όπως είναι φυσικό θα μειωθεί η ένταση του φωτός που θα φτάσει στο θέμα μας. Δέν θα μειωθεί όμως κατα το ενα τρίτο. Όχι δηλαδη 9000 δια του 3. Θα μειωθεί πολύ περισσότερο. Στην πραγματικότητα, πολλαπλασιάζουμε την απόσταση με τον εαυτό της και το αποτέλεσμα το χρησιμοποιούμε για να διαιρέσουμε τα lumens του προβολέα. Στο παράδειγμά μας θα γίνει (τελικά lumens = αρχικά lumens ΔΙΑ (απόσταση επι απόσταση). L= 9000/3x3. Δηλαδή 9000 δια του 6 = 1500 lumens. (χονδρικά 1500 lux αν το αντικείμενο μας αποτελείται απο φωτεινά χρώματα). Αν σας φαίνεται ασήμαντο, δοκιμάστε να μετακινήσετε τον προβολέα μισό μέτρο πιο πίσω... θα χάσετε ακόμα 734 lumens! Θα πάτε στα μόλις 766 lumens απο τα 9.000 που προσφέρει

15 ο προβολέας! Την γενική αυτή αρχή μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε και στους video προβολείς αλλα και στον φωτισμό του σπιτιού σας! Οπότε όσοι το προσπεράσατε... χάσατε. Προσέξτε επίσης και το ύψος του προβολέα. Αν τον τοποθετήσετε πολύ χαμηλά θα δημιουργήσετε περίεργες σκιές, αν τον τοποθετήσετε πολύ ψηλα θα χάστε πολύτιμα lumens. Γιατι αν το θέμα είναι σε ύψος 1μ. και ο προβολέας 2.5μ η γωνιά που δημιουργείται δεν είναι ακριβώς όση η απόσταση προβολέα-θέματος. Εδώ έρχεται το Πυθαγόρειο θεώρημα περι ορθογωνίου τριγώνου! Αν ο προβολέας είναι σε απόσταση 3 μέτρων και σε ύψος 2.5 μέτρων τότε έχουμε: Απόσταση προβολέα2 = Απόσταση βάσης προβολέα2 + Διαφορά ύψους προβολέα απο το αντικείμενο2. . Δηλαδη στο παράδειγμα μας, η πραγματική απόσταση του προβολέα απο το αντικείμενο είναι η τετραγωνική ρίζα του 3μ2 +1.5μ2. Δηλαδή 3.35μέτρα! Σαν να μετακινήσαμε προς τα πίσω τον προβολέα κατα 35 εκατοστά!

– ποτέ πλαστικά κοντα σε εστίες θερμότητας) μανταλάκια για τα barndoors (τα μεταλλικά κομμάτια γύρω απο τον προβολέα που βοηθούν να εστιάσετε το φώς) και είστε βασιλιάδες... με 2,5 ευρώ! Αν ο προβολέας είναι πάνω απο 250watt, στήστε το φίλτρο σας σε απόσταση μεγαλύτερη των 3 εκατοστών απο τον λαμπτήρα για να μην κιτρινίσει ή αρπάξει. Αυτά προς το παρόν. Στο επόμενο τεύχος θα μπούμε στην τεχνική των πλάνων (ποια είναι τα πλάνα, πώς τα πετυχαίνουμε – με παραδείγματα και σκίτσα) και φυσικά βασικές αρχές μοντάζ – κυρίως για παρουσιάσεις. Προς το παρόν, πειραματιστείτε με την κάμερα σας, διαβάστε αυτό το έρημο το manual - κανένας δεν το διαβάζει ποτέ - πιστέψτε με θα μάθετε πολλά.

Δυστυχώς δεν έχω τον απαιτούμενο χώρο, η κάμερα είναι μεγάλη τέχνη και θέλει πολύ ανάλυση. Είναι όμως καλό να παρακολουθείτε τα άρθρα αυτά. Προσπαθώ, όσο μπορώ, να τα κρατήσω “μη τεχνικά”, ώστε να Θυμηθείτε οτι αν χρησιπαραμένουν “μη βαρετά”. μοποιήσετε πάνω απο Έχουμε πάρα πολλά να έναν προβολέα, αναγκαπούμε για την τέχνη του Εικόνα 5 στικά οι ακτίνες τους κάπου θα τέμνονται με φωτισμού και των πλάνων. Αναπόφευκτα το αποτέλεσμα κάποια σημεία να είναι υπερεπόμενο άρθρο θα είναι σαν βιβλίο, ολίγον φωτισμένα. Λύσεις υπάρχουν πολλές, όπως έλεγχος του φωβαρετό, αλλά θα σας κάνει αστέρια στην φωτογραφία και την τός με τα barndoors (το λέμε παρακάτω). Εγώ προσωπικά βιντεοσκόπηση. Αν θέλετε μπορούμε σε μελλοντικό άρθρο χρησιμοποιώ έναν ακόμη προβολέα ακριβώς πίσω απο την να κάνουμε και how to για την εμφάνιση φωτογραφίας στο κάμερα και σε ύψος 2.5μ σαν “γέμισμα” και κατεβάζω λίγο το σπίτι σε δικό μας, αυτοσχέδιο, σκοτεινό θάλαμο! Και μάλιστα διάβραγμα (iris). Το αποτέλεσμα είναι οτι κάποια σημεία είναι με σπιτικά υλικά! Είναι μεν Amiga το περιοδικό μας, αλλά μέσα μεν υπερφωτισμένα αλλα δύσκολα γίνεται οράτό, αφού τα από όλα αυτά, μαθαίνουμε και πράγματα που μας χρειάζονται υποφωτισμένα σημεία γεμίζουν με φώς απο τον συμπληρωστον ψηφιακό κόσμο. Ελπίζω να θέλετε και να μην μας κόψει ματικό προβολέα. Αυτό βέβαια είναι σχετίκο, διοτι απο την η αρχισυνταξία :-) εμπειρία μου, σε κάμερα JVC 3CCD 1/2” πρέπει να κατεβάσεις διάφραγμα και σε κάμερα JVC 3CCD 1/3” πρέπει να ανεβάσεις διάφραγμα μέχρι να εμφανιστεί ελάχιστο zebra (70% στη ρύθμιση) στη μύτη και το κούτελο του προσώπου. Στις Sony είναι μια πονεμένη ιστορία. Ποτέ δεν κατάφερα με την ίδια ρύθμιση να φέρω ίδια εικόνα! Ευτυχώς στο studio του καναλιού έχουμε BTS που είναι απλά απίστευτες... Όλα αυτά ίσως να σας φαίνονται πολύ περίπλοκα, ή περιττά. Στην πραγματικότητα κάνουν τη διαφορά μεταξύ φωτισμένου και μαύρη μαυρίλα πλάκωσε... Και για να κλείσουμε με το θέμα του φωτός, θα σας προτείνω ενα φθηνό φίλτρο που θα μαλακώσει πολύ το φώς και φυσικά τις σκιές που δημιουργεί. Φίλτρο απορροφητήρα κουζίνας! Ναι, καλά διαβάσατε, το να δουλεύεις σε κανάλι της επαρχίας σημαίνει οτι τα φίλτρα που πωλούνται στην Αθήνα είναι μακριά. Και οι αντιπροσωπείες... απρόθυμες στο να στείλουν μικρές ποσότητες. Οπότε πειραματίζεσαι με ότι βρείς. Στα πειράματα λοιπόν, ανακάλυψα οτι το φίλτρο απορροφητήρα κουζίνας διαχέει το φώς, δέν καίγεται εύκολα και κοστίζει 0,50€ το τετραγωνικό μέτρο! Συνδυάστε το με ξύλινα (πάντα

Howto Μουσική στην AMIGA Το 4ο μέρος του οδηγού.

Γράφει ο Βασίλης Καραγεώργης Κάρτες Ήχου

Σ

το τεύχος αυτό θα ξεκινήσουμε να εξετάζουμε τις κάρτες ήχου που κυκλοφόρησαν για την Amiga από τρίτους κατασκευαστές (εκτός Commodore), καθώς και τα όποια expansions/περιφερειακά τους. Περιέργως για την αγαπημένη μας πλατφόρμα, οι κάρτες είναι αρκετές, ασχέτως άν πλέον οι περισσότερες έχουν καταργηθεί. Η Amiga μας όπως έχουμε ξαναπεί, μπορεί για την εποχή της να είχε επαναστατικά χαρακτηριστικά, αλλά έκτοτε, ο ήχος στους υπολογιστές έχει απλά “ξεφύγει”! Επειδή λοιπόν μπορεί να πέσουν στα χέρια μας ανά καιρούς κάποιες από αυτές τις κάρτες, καλό θα είναι να γνωρίζουμε τις ικανότητες καί τα χαρακτηριστικά τους. Σαφώς, υπάρχουν ακόμη (λίγες) επιλογές για αγορά νέου hardware, βλ. Delfina, πού ακόμα μας προσφέρει ποιοτικότερο ήχο από τον αρχικό. Να τονίσω εδώ, οτι η έλλειψη κάρτας ήχου, δεν εμποδίζει σε τίποτα όσους έχουν την διάθεση να ασχοληθούν με την δημιουργία μουσικής χρησιμοποιώντας την Amiga, κάτι που αναφέρθηκε και σε προηγούμενο τεύχος. Και ξεκινάμε από τα προϊόντα τής εταιρείας A.C.T. (Albrecht Computer Technik) που έχει έδρα την Γερμανία. Μετά από επικοινωνία που είχα με τον φιλικότατο Κο. Marc Albrecht τής ομώνυμης εταιρείας, συγκέντρωσα κάποια στοιχεία για τα προϊόντα τους, τα οποία δυστυχώς δεν κυκλοφορούν πλέον. Να επισημάνω εδώ οτι το φωτογραφικό υλικό πέραν αυτού που υπάρχει στο site της A.C.T. -και για το οποίο ο Marc συμφώνησε να χρησιμοποιήσουμε με την άδειά του- μας διέθεσε και λίγες αποκλειστικές για το περιοδικό μας φωτογραφίες πρωτοτύπων καρτών από τα πρώτα βήματά τους. Τα λόγια του ανθρώπου αυτού ήταν όλο πικρία για το παρελθόν, και εξέφρασε την λύπη του διότι (κατά τα λεγόμενά του) απομακρύνθηκαν από την Amiga, λόγω των ψεύτικων υποσχέσεων και της ανύπαρκτης συνεργασίας με την Amiga Inc. κατά την περίοδο 1999-2000. Η A.C.T. κυκλοφόρησε επίσης το πρόγραμμα Samplitude Opus (Εικόνα 1), δηλαδή την έκδοση για την Amiga τού γνωστού πακέτου λογισμικού επεξεργασίας ήχου Samplitude. Την ανάπτυξή του είχε αναλάβει από την εταιρεία SEK’D, γνωστή τώρα ώς Magix. Προς όφελος τής κοινότητας Amiga, ο Marc ανέφερε οτι πλέον το πρόγραμμα αυτό προσφέρεται δωρεάν στην πλήρη έκδοσή του (όχι demo), με ένα keyfile που υπάρχει στο site της εταιρείας και μπορεί να κατεβάσει ο καθένας από εκεί. Φυσικά, όπως ανέφερε, ο κώδικας παραμένει προστατευμένος. Όπως λέει, με την προσφορά αυτή της εταιρείας, άφησαν πλέον την αγορά της Amiga “για τα καλά”.

Εικόνα 1. Το πρόγραμμα Samplitude Opus.

Ας αφήσουμε τώρα τις λεπτομέρειες της εταιρείας, για να δούμε τα προϊόντα της. Ξεκινάμε με την πολύ γνωστή κάρτα Prelude. Η κάρτα αυτή κυκλοφόρησε σε δύο βασικές εκδόσεις. Η μία είναι η Prelude Z-II (Εικόνα 2) και προφανώς το όνομα παραπέμπει σε κάρτα Zorro II. Πρόκειται για full-duplex κάρτα, για τις μεγάλες Amiga, αν και ψάχνοντας λίγο στο internet θα δείτε χρήστες να αναφέρουν πώς με τον κατάλληλο adaptor μπορεί να χρησιμοποιηθεί καί σε A1000 αλλά και σε Α500.

Εικόνα 2. Η Prelude Z-II

Από υποδοχές διαθέτει: εισόδους LINE IN, AUX 1, AUX 2, MIC (με προενίσχυση), έξοδο STEREO OUT, επίσης 1 MONO IN/ OUT (επίσης με προενίσχυση) και μία εσωτερική υποδοχή AUDIO IN. Όλες αυτές οι υποδοχές εκτός της εσωτερικής εισόδου, υπάρχουν σε μορφή “πλεξούδας” καλωδίου, το οποίο κουμπώνει στην εξωτερική 15άπινη υποδοχή της κάρτας. Η μέθοδος αυτή συνδεσμολογίας είναι συνηθισμένη ακόμα και σε σημερινές ποιοτικές κάρτες ήχου για άλλες πλατφόρμες. Επίσης πάνω στην κάρτα θα βρούμε και μία υποδοχή των 20 pins, την λεγόμενη PreludeBus. Ο λόγος ύπαρξής της είναι η δυνατότητα hardware επεκτασιμότητας με επιπλέον κάρτες που αυξάνουν τις δυνατότητες και την ευελιξία της. Διαθέτει

17 έναν Crystal CSSC 4231A sound processor CODEC ο οποίος διαχειρίζεται καί τα εφέ που διαθέτει (built-in) η κάρτα, καθώς και ένα σύστημα FIFO (first-in first-out) buffer των 2ΚΒ χωρητικότητας. Ο ρόλος του buffer αυτού είναι η επίτευξη του zero wait-state (μηδενική καθυστέριση). Άν προσέξετε την φωτογραφία του πρωτοτύπου (Εικόνα 3) θα εντοπίσετε τα 2 τσιπάκια του FIFO στο μέσο περίπου της κάρτας, τα οποία αρχικά είχαν μεγαλύτερο φυσικό μέγεθος. Να υπενθυμίσω οτι οι φωτογραφίες των πρωτοτύπων δεν έχουν προβληθεί αλλού στο παρελθόν! Εικόνα 5. Το analog connection terminal της Prelude 1200.

Εικόνα 3. Πρωτότυπη Prelude με εμφανώς μεγαλύτερα FIFO και διαφορετικές υποδοχές.

Διαθέτει δυνατότητα sampling σε εύρος συχνοτήτων από 5,51 έως 64Khz και αναπαραγωγής ήχου πάλι έως τα 64Khz, ακόμα και σε μηχάνημα με επεξεργαστή 68000. Η εσωτερική υποδοχή audio είναι για σύνδεση με την έξοδο ήχου του CDROM. Η κάρτα είναι πλήρως συμβατή με το πρωτόκολλο AHI, οπότε συνεργάζεται άψογα με λογισμικό που το υποστηρίζει. Τέλος, διαθέτει σύστημα μίκτη συμβατό με το πρωτόκολλο MPC Level 2 το οποίο προϋποθέτει χαρακτηριστικά 16-bit από την κάρτα. Συνοδεύεται από AHI drivers και την prelude.library, καθώς και από λογισμικό όπως Play16, Tapedeck, PreludeMixer, και το SamplitudeOpus σε ειδική έκδοση ειδικά σχεδιασμένη για την συγκεκριμένη κάρτα. Άς δούμε τώρα την επόμενη κάρτα ήχου της A.C.T. πού δεν είναι άλλη απ την Prelude 1200. Ουσιαστικά πρόκειται για την ίδια κάρτα με την Zorro έκδοση, με ίδια χαρακτηριστικά, απλά αυτό το μοντέλο συνδέεται στο clockport της Α1200, και είναι αρκετά μικρή σε διαστάσεις (Εικόνα 4).

Εικόνα 4. Η Prelude 1200.

Οπότε έχουμε την ίδια ποιότητα ήχου, και πάλι συμβατότητα με το πρωτόκολλο AHI. Διαθέτει το λεγόμενο analog connection terminal, το οποίο δέν είναι τίποτα άλλο από μία “πλάτη” με τις αναλογικές εισόδους/εξόδους πού χωράει στο πίσω expansion bay της 1200. (Εικόνα 5)

To terminal αυτό, συνδέεται στην κυρίως κάρτα μέσω μιας καλωδιοταινίας των 20 επαφών, και χωρίς περαιτέρω ενώσεις ή κολλήσεις, παίρνει και το audio-through από το αρχικό κύκλωμα ήχου της Amiga. Υπήρξε και ένα διαφορετικό terminal υπό την μορφή μεταλλικής λάμας όπως αυτές που διαθέτουν οι διάφορες κάρτες επέκτασης, η οποία κατά τον Marc είναι κατασκευή της Eytech.(Εικόνα 6) Προφανώς, αυτό χρειάζεται για περιπτώσεις που θέλουμε να μετατρέψουμε την 1200 μας σε μηχάνημα tower. Τέλος, το πακέτο συνοδεύεται από τα ίδια προγράμματα που δίνονται και με την Zorro έκδοση.

Εικόνα 6. Το μεταλλικό terminal για tower.

Να αναφέρουμε εδώ εγκυκλοπαιδικά, ότι η A.C.T. σκόπευε να λανσάρει και μία τρίτη κάρτα ήχου, την Festiva Z3 αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα υπολόγιζαν οι σχεδιαστές. Σκοπός ήταν μία Zorro III κάρτα, με δυνατότητες 6-κάναλου surround ήχου. Αυτή ήταν η πρόταση που έκανε η εταιρεία στην A Inc. για να ανεβάσουν το επίπεδο της τεχνολογίας, αλλά κατόπιν κακών χειρισμών δέν ευδοκίμησε. Κατά τα λεγόμενα του ιδίου ανθρώπου, η δυνατότητα να κατασκευαστεί ήταν πολύ εύκολη, μιάς και θα χρησιμοποιούσε υλικά που υπήρχαν διαθέσιμα στο εμπόριο, και θα μπορούσε κατά τις εκτιμήσεις να κατασκευαστεί σε διάστημα περίπου 4 εβδομάδων από την στιγμή που θα υπήρχε συμφωνία! Άς δούμε τώρα τα υπόλοιπα προϊόντα της εταιρείας, που μπορεί να μην είναι κάρτες ήχου, αλλά σχετίζονται με τις προαναφερόμενες. Σε αυτή την περίπτωση, έχουμε τρία modules. Τα Rombler, MPEGit, και Arpeggiator. Το Rombler module (Εικόνα 7) είναι μια καρτούλα που κουμπώνει στην Prelude Z-II και τής παρέχει θύρες MIDI IN και MIDI OUT, μέσω μιας 15-άπινης υποδοχές τύπου Gameport όπως αυτές που φέρουν οι γνωστές κάρτες για PC. Ταυτόχρονα, διαθέτει και μία υποδοχή που είναι Waveblaster-compatible, ώστε να προσθέσουμε μία επιπλέον κάρτα συμβατή με Waveblaster. Τέτοιες κάρτες κυκλοφόρησαν πολλές, από αρκετές γνωστές εταιρείες, όπως Creative, E-mu, Korg, Yamaha, Roland καί πολλές άλλες. Οι Waveblaster κάρτες δέν είναι ακριβώς κάρτες ήχου, αλλά το σωστότερο θα ήταν να τις αναφέρουμε ως daughterboards καρτών ήχου. Αυτό που κάνουν είναι να φέρουν δική τους μνήμη και ποικιλία από “banks” έτοιμων ήχων που αναθέτουν σε κανάλια MIDI. Θα το έλεγα κάτι σαν preset-sound synthesizers. Μάλιστα στο παρελθόν υπήρξε και ένα DIY (do it

yourself ) project στο CU Amiga magazine τεύχος Σεπ. ‘97 για κατασκευή interface που συνδέει μία Yamaha Waveblastercompatible κάρτα κατευθείαν στην σειριακή θύρα της Amiga.

Links:

http://www.act-net.com/ http://www.cucug.org/amiga/aminews/1997/970710-cuamiga.html http://en.wikipedia.org/wiki/Creative_Wave_Blaster

Εικόνα 7. Η κάρτα επέκτασης Rombler.

Το επόμενο module που θα δούμε λέγεται MPEGit (Εικόνα 8) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης απ την Prelude Z-II, δίνοντάς της την δυνατότητα να αναπαράγει αρχεία ήχου MPEG1, MPEG2, MPEG2.5 Layer2 (MP2) και Layer3 (MP3) χωρίς να ζορίζεται ο επεξεργαστής για την εργασία αυτή. Τα αρχεία μπορούν να έχουν bitrate έως 384 Κbps. Συνεργάζεται άψογα με το AmigaAMP από την έκδοση 2.3 και πάνω.

Με το Arpeggiator κλείνει και η γκάμα των προϊόντων αυτών. Στην εικόνα 11 βλέπουμε επίσης μία πρωτότυπη έκδοση του Arpeggiator όπου διακρίνονται τα κολλημένα καλώδια τής δοκιμαστικής (dev) κάρτας. Να αναφέρουμε από μεριάς επεκτασιμότητας ότι η Prelude Z-II έχει την δυνατότητα να δεχτεί και τις 3 κάρτες ταυτόχρονα πάνω της, αν και όπως λέει ο κατασκευαστής, μέχρι 2 θα μπορούσαν φυσιολογικά να χωρέσουν, διότι δέν θα υπήρχε επιπλέον κενό μέσα σε μία Amiga για να χωρέσει και τρίτη κάρτα. Για να πάρετε μία καλύτερη ιδέα αυτού, στην εικόνα 12 φαίνεται η Z-II με τα modules Rombler και MPEGit κουμπωμένα πάνω της.

Εικόνα 10. Ψηφιακές συνδέσεις του Arpeggiator.

Εικόνα 8. Το module MPEGit.

Διαθέτει 24-bit hardware d/a decoder, που σημαίνει ποιότητα αναπαραγωγής την οποία δέν φτάνει κανένας software decoder σύμφωνα με τους κατασκευαστές. Τέλος, έχουμε το λεγόμενο Arpeggiator, (Εικόνα 9) που είναι ένα module πάλι συμβατό με την Prelude Z-II, και προσφέρει την δυνατότητα ψηφιακών εισόδων και εξόδων για σύνδεση με ψηφιακές πηγές ήχου, και δυνατότητα αναπαραγωγής 32, 44.1, 48, και 96 Khz. Διαθέτει ομοαξονική είσοδο κ έξοδο, καθώς και οπτική (coaxial & optical) υποστηρίζοντας συνδέσεις SPDIF (Εικόνα 10). Λειτουργεί σε full-duplex mode και μας βοηθάει να συνδέσουμε πηγές όπως CD-players, DAT recorders, Mini Disc, DCC κλπ.

Εικόνα 11. Η πρωτότυπη (devboard) κάρτα Arpeggiator.

Εικόνα 12. Μία Prelude Z-II με Rombler και MPEGit.

Οι φωτογραφίες των πρωτοτύπων ήταν μία ευγενική προσφορά του Marc Albrecht της A.C.T. που τις διέθεσε για αποκλειστική χρήση στο άρθρο αυτό. Οι υπόλοιπες φωτογραφίες δημοσιεύονται κατόπιν αδείας του ιδίου, από το site της εταιρείας, καί από την προσωπική του συλλογή. Εικόνα 9. Το module Arpeggiator με την συνοδευτική πλακέτα των ψηφιακών συνδέσεων.

Howto A600 GRL PROJECT Μέρος 3ο: Εξέλιξις

Γράφει ο Βασίλης Καραγεώργης

Σ

το προηγούμενο τεύχος είδαμε το βασικό σκαρίφημα της κατασκευής μας, και μιλήσαμε λίγο για την ξυλεία που χρησιμοποιήθηκε. Επίσης αναφέραμε λίγα πράγματα για την κορνίζα της οθόνης. Ας πάμε τώρα να δούμε την οθόνη μας πιο λεπτομερώς. Το τμήμα της οθόνης απαρτίζεται από 6 βασικά ξύλα. Αυτά είναι η πρόσοψη και η πλάτη, καθώς και τα 4 κομμάτια που σχηματίζουν την κορνίζα η οποία θα συγκρατήσει την LCD. (Εικόνα 1)

Εικόνα 2. Ο γωνιακός τροχός, αρκετά χρήσιμος στις κοπές ξύλων.

Εικόνα 1. Τα βασικά ξύλα της οθόνης.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά, ας αριθμήσουμε τα κομμάτια της κορνίζας. Βλέποντας την εικόνα 3 θα καταλάβουμε ποιό κομμάτι είναι ποιός αριθμός. Έτσι, αρκεί να αναφέρω ότι όλη η δουλειά της κορνίζας επικεντρώνεται στο κομμάτι με τον αριθμό 2.

Η πρόσοψη και η πλάτη είναι ουσιαστικά τα δύο φύλλα κόντρα-πλακέ των 35 Χ 26 cm. Η δε κορνίζα αποτελείται από δύο πηχάκια μήκους 35 cm και πλάτους 3 cm και δύο κάθετα μήκους 20 cm και πλάτους 5mm το ένα, και 2,5cm το άλλο. Τα δύο κάθετα είναι εκλεπτισμένα όπως ανέφερα κ στο προηγούμενο τεύχος ώστε να χωρέσει η LCD μαζί με τα καλώδια και το control panel της, την πλακέτα δηλαδή με τα χειριστήρια. Τα ξύλα κόβονται στις επιθυμητές διαστάσεις με γωνιακό τροχό, (εικόνα 2) αλλά επειδή είναι λίγο δύσκολο να διαθέτουμε τέτοιο εργαλείο, είτε τα κόβουμε με πριόνι χειρός (απαιτείται σταθερό χέρι) ή με σέγα, ή εναλλακτικά πάμε σε κάποιο “φτιάχτο μόνος σου” μαγαζί όπου το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρο..

Εικόνα 3. Η κορνίζα της οθόνης.

Διακρίνουμε στο κομμάτι 2 τα ίχνη των καλωδίων που περνάνε μέσα απ το ξύλο για να καταλήξουν στον υπολογιστή, και πιό συγκεκριμένα, στον tuner. Ουσιαστικά, περνάνε 3 πλεξούδες καλωδίων. Το ribbon cable (κορδέλα) με το σήμα της εικόνας, η τροφοδοσία του κυκλώματος backlight, και τα καλώδια του χειριστηρίου εικόνας (brightness, contrast, volume, κλπ). Πρέπει να ανοιχτούν 2 δίαυλοι για να περάσουν

21 όλα τα καλώδια από την μονάδα της οθόνης στο κυρίως “σκάφος”, καθώς και ένα αυλάκι που θα υποδεχτεί το καλώδιο του backlight για να διαπεράσει το κομμάτι 2 κατά μήκος όπως φαίνεται και στο σχέδιο με το δίκλωνο καλώδιο (μώβ-λευκό). Το αυλάκι αυτό το ανοίγουμε προσεκτικά με φαλτσέτα, αφού σημαδέψουμε το ίχνος απ το οποίο θα περάσει. (Εικόνα 4)

Εικόνα 5. Άνοιγμα του χώρου για το backlight cable.

Μόλις τελειώσει αυτό, και αφού εξασφαλίσουμε οτι έχουμε φάει το ξύλο σε αρκετό βάθος ώστε να χωράει όλο το καλώδιο μέσα, προχωράμε στην διάνοιξη του διαύλου που θα περάσει το ribbon cable. Αυτό επιτυγχάνεται με δράπανο, διαμέτρου το πολύ μέχρι 6 mm διότι το πάχος του ξύλου είναι 8 mm σύνολο, οπότε πρέπει να αφήσουμε κάποιο περιθώριο για τα τοιχώματα. Όπως φαίνεται στην εικόνα 6, αφού ανοίξουμε τον δίαυλο, περνάμε ένα προστατευτικό πλαστικό, διότι τα ribbon cables αυτού του είδους είναι πολύ ευπαθή, (παρόμοια με αυτό του keyboard στην Α1200) οπότε πρέπει κάπως να προστατευτεί από κτυπήματα και κοψίματα. Το πλαστικό που έβαλα είναι ουσιαστικά ένα θερμοσυστελλόμενο με Φ = 25 διότι δέν υπήρχε διαθέσιμο κάτι καλύτερο. Φυσικά, αν κάποιος εξασκήσει θέρμανση πάνω του αυτό θα συρρικνώσει, αλλά χωρίς να υπάρχει λόγος, δεν νομίζω οτι κινδυνεύει η καλωδιοταινία μας. Το ιδανικότερο θα ήταν να βρώ κάτι αντίστοιχο σε πλαστικό με σιλικονούχα σύνθεση (μαλακό) αλλά όσο και να έψαξα στο εμπόριο, κάτι τέτοιο δεν βρέθηκε. Το κομμάτι αυτό του προστατευτικού, για την ώρα θα το αφήσουμε στα 10 cm μήκος, διότι θα πρέπει να ακολουθήσει την καλωδιοταινία σε όλη της την διαδρομή, μέχρι το εσωτερικό του υπολογιστή.

για τις ανάγκες μας, το κόβουμε λίγο πρίν από το βύσμα του, και το προεκτείνουμε κατά 45 cm περίπου, ώστε να φτάσει μέσα στο σκάφος. Στην κατάληξη του καλωδίου, κολλάμε πάλι το βύσμα που είχαμε κόψει. Πριν κάνουμε τις κολλήσεις για την προέκταση του backlight cable, καλό θα είναι να στερεώσουμε το καινούριο κομμάτι καλωδίου στο αυλάκι που δημιουργήσαμε, διότι μετά θα είναι δύσκολο κάτι τέτοιο. Αυτό γίνεται αν συγκρατήσουμε προχείρως το καλώδιο στην θέση του με βελόνες (εικόνα 7) και περάσουμε από πάνω μία στρώση θερμοκόλλησης. Το κύκλωμα τροφοδοσίας του backlight είναι ξεχωριστή από τον tuner πλακέτα, και εκεί θα κουμπώσει το εν λόγω βύσμα. Ανοίγουμε και μία τρύπα ακόμα στο κομμάτι 2, κατά πλάτος του ξύλου, με διάμετρο όχι μεγαλύτερη από 4 mm, ώστε να περάσει η πλεξούδα του καλωδίου από τα χειριστήρια. Η τρύπα αυτή θα γίνει αμέσως μετά απ το σημείο που τελειώνει η κάτω δεξιά γωνία του LCD panel και φαίνεται νοητά επίσης στο σχέδιο της εικόνας 3. (to tuner) Η πλεξούδα αυτή, έχει επίσης ένα βύσμα, το οποίο θα πρέπει να κόψουμε, για να προεκτείνουμε και αυτό το καλώδιο κατά 40 cm περίπου. Η κατάληξη είναι πάλι στην μονάδα του tuner. Για να προστατεύσουμε και αυτό το καλώδιο, θα χρησιμοποιήσουμε πάλι θερμοσυστελλόμενο, με Φ = 4 και μήκος περίπου στα 10 cm. Μπορούμε πλέον να τοποθετήσουμε τα 4 κομμάτια της κορνίζας στην πλάτη της οθόνης, (κόντρα-πλακέ) και να τα κολλήσουμε εκεί με ξυλόκολλα (βλ. Atlacol) Δέν χρειάζονται βίδες ή άλλα μέσα για την συγκράτηση, οπότε τα αφήνουμε μερικές ώρες να δέσει η κόλλα πριν προχωρήσουμε. Όταν πλέον έχει στεγνώσει η κόλλα, μπορούμε να προχωρήσουμε στην τοποθέτηση του LCD panel στην θέση του. Πρίν γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να διπλώσουμε το ribbon cable με τέτοιο τρόπο που να κατευθείνεται κάθετα απ ότι αρχικά ήταν, ώστε να μπορεί να περάσει μέσα από τον δίαυλο που έχουμε ανοίξει. Με μεγάλη προσοχή λοιπόν, το διπλώνουμε με τον τρόπο που φαίνεται στην εικόνα 8.

Εικόνα 7. Στερέωση του καλωδίου backlight.

Αφού τακτοποιηθεί και αυτό, εναποθέτουμε την LCD στην οριστική θέση της. Στην εικόνα 9 φαίνεται πλέον η κατάληξη της όλης σύνθεσης, και διακρίνονται τα καλώδια backlight και ribbon cable.

Εικόνα 6. Ο δίαυλος και το προστατευτικό του καλωδίου.

Το δέ καλώδιο του backlight, επειδή τυγχάνει να είναι κοντό

Εικόνα 8. Η αναδίπλωση του ribbon cable.

Το κενό που μένει μέσα στην κορνίζα, δεν θα πάει ανεκμετάλλευτο, διότι μας έμεινε ακόμα να τοποθετηθεί η πλακέτα των χειριστηρίων, και το αντίστοιχο καλώδιο. Άν ρίξουμε μια ματιά πάλι στην εικόνα 9 θα δούμε οτι στην πάνω δεξιά γωνία της LCD υπάρχει ένα κομμάτι ξύλου balsa. Αυτό έχει κοπεί στις διαστάσεις που χρειάζεται για να συμπληρώσει το κενό μεταξύ κορνίζας και οθόνης, ώστε να μήν υπάρχει περίπτωση η οθόνη να είναι “ασταθής” -με λίγα λόγια να μήν κάθεται “μπόσικα” μέσα στην κορνίζα. Δέν χρησιμοποιούμε κόλλα για συγκράτηση της οθόνης, διότι σε τυχόν περίπτωση που απαιτηθεί εξάρμωση (βλάβες/μετασκευές) της μονάδας αυτής, πρέπει αυτό να γίνεται εύκολα. Ο τρόπος που θα δεθεί και θα συγκρατηθεί το όλο assembly είναι τέτοιος που μας εξασφαλίζει την στέρεη κατασκευή. Αυτό θα γίνει πιό αντιληπτό όταν καλυφθεί η LCD από την ξύλινη πρόσοψη. Ήμαστε λοιπόν στα μισά περίπου της κατασκευής της οθόνης, και θα δούμε την υπόλοιπη διαδικασία στο επόμενο τεύχος!

Εικόνα 9. Η LCD τοποθετημένη στην θέση της.

Points of View Γράφει ο Γιώργος Μυστιλόγλου “ Ο ΠΑΛΙΟΣ, ΟΙ ΝΕΟΙ, Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ...” Μπήκε και ο Ιούλιος, σφίξανε για τα καλά και οι ζέστες. Ο λαός βρίσκεται στις παραλίες, οι απανταχού παρατρεχάμενοι στα τηλεοπτικά τους παράθυρα και οι Amigάδες στον κόσμο μας. Έναν κόσμο τόσο παλιό και ταυτόχρονα τόσο νέο. Έναν κόσμο λουσμένο στην καρτερική υπομονή και στο “two more weeks”. Έναν κόσμο γεμάτο παλιούς και νέους, gamers, γραφίστες, μουσικούς, και γενικά όλων των ειδών τους χρήστες. Σ’ αυτόν τον κόσμο, μέσα σε τόση ζέστη, ήταν λογικό να έχουμε ευτράπελα. Ήταν ένα ειρηνικό, κατα τα άλλα, απόγευμα Πέμπτης, όταν έσκασε μούρη ενας “παλιός” στο amigahellas. Όπως κάθε χρήστη, τον αποδεχθήκαμε με το γνωστό, αμιγκάδικο μας καλωσόρισμα. Οι πιο “σπιρτόζοι” δεν άντεξαν στον πειρασμό και άρχισαν τα πειράγματα. Πειράγματα τόσο χαρακτηριστικά για την κοινότητα μας, που πραγματικά κανείς δεν τα παίρνει πια στα σοβαρά. Άλλωστε, αυτή είναι και η ταυτότητα μας. Η φιλία, που δημιουργείται μέσα απο το χιούμορ. Ε, αυτός τα πήρε. Δεν ήθελε και πολύ άλλωστε. Ήταν “παλιός”. Και σαν “παλιός”, εμείς οι “νέοι” έπρεπε να τον σεβαστούμε. Κάτι σαν τους Ευρωπαίους δηλαδή. Εμείς είμαστε οι “παλιοί”. Αυτοί είναι οι “νέοι” που πρέπει να μας σέβονται γιατί, όπως μας μάθαμε να λέμε “αυτοί ζούσαν στα δέντρα όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες”. Αναρωτήθηκε κανείς “γιατί πρέπει σώνει και καλά να μας σέβονται σαν παλιούς;”. Μήπως δείχνουμε την ανάλογη σοβαρότητα που δείχνουν εκείνοι στις διάφορες νομοθεσίες; Μήπως διαθέτουμε σύγχρονο πολιτισμό εφάμιλλο του δικού τους; Μήπως είμαστε “προικισμένοι” με πετρέλαιο, χρυσό, πλατίνα ή δεν ξέρω κι εγώ τί, και μας έχουν ανάγκη; Μήπως , σαν πολίτες, δείχνουμε τον ίδιο σεβασμό προς το κράτος; Μήπως το κράτος μας δεί-

χνει τον ίδιο σεβασμό στον πολίτη, όπως τα δικά τους; Χμμμ... όχι! Μας σέβονται γιατί κάποτε οι πρόγονοι μας τους έδωσαν τα φώτα τους. Αλλά μέχρι εκεί. Στα σοβαρά θέματα, αποφασίζουν αυτοί για μας. Λογικό, άλλωστε, αν μας αφήνανε να το κάνουμε μόνοι μας... άστο δεν θα κάναμε τίποτα και ποτέ. Βλέπετε, οι “νέοι” αποδείχθηκαν σοβαροί. Όχι τέλειοι, αλλά αρκετά σοβαροί. Εμείς οι “παλιοί” μείναμε στην “παλαιότητα” μας. Αυτό το χαρτί ρίχνουμε και ξαναρίχνουμε στο τραπέζι. Έχει πέσει τόσες φορές στο τραπέζι που έχει γίνει ένα με το τραπέζι. Δεν το παρατηρούν πια ότι είναι εκεί. Και, ίσως, κάνουν καλά. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο κόσμος προχωρά. Νέα πράγματα προστίθενται στη ζωή μας καθημερινά. Νέα γνώση, νέα τεχνολογία, νέοι κίνδυνοι, νέα τρομοκρατία, νέα οικονομικά δεδομένα, νέα πανδημία, νέα ελπίδα, νέα ανοησία. Αυτό που μένει σταθερό είναι η “παλαιότητα”. Άχρηστη. Τι να τον κάνεις τον Παρθενώνα, όταν κάνουμε να χτίσουμε ενα Νοσοκομείο 12 χρόνια; Το γιοφύρι της Άρτας, πιο γρήγορα τελείωσε. Θα μου πείτε, στο γιοφύρι της Άρτας πέθανε η κόρη του πρωτομάστορα. Ε, και με τα Νοσοκομεία μας το ίδιο γίνεται. Πεθαίνουν τόσοι, μέχρι να χτιστούν, και άλλοι τόσοι μέχρι να στελεχωθούν... Αξίζουμε λοιπόν τον σεβασμό των “νέων”; Εκείνοι χτίζουν Νοσοκομείο σε 3 μήνες! Σπίτι σε μία εβδομάδα! Ψηφίζουν Νόμο μετά από έρευνα (και όχι κατα το δοκούν) μέσα σε ένα μήνα! Βοηθούν αλλά και ρίχνουν καμπάνες καλύτερα από την Θέτιδα! Εμείς; Α, εμείς χτίσαμε ρε φίλε τον Παρθενώνα! Όταν εμείς είχαμε Δημοκρατία, αυτοί ήταν στα δέντρα! Εμείς είμαστε οι παλιοί! Σεβασμός! Δώσαμε τα φώτα μας! Άσχετα αν σήμερα τα ίδια φώτα πάσχουν από συχνές διακοπές και υπερτάσεις...