Het mechanisme van dementeren De opbouw van de mens Spiritueel bezien is de mens opgebouwd uit persoonlijkheid, ziel en geest. Zijn spiritueel wezen kent daardoor aparte bewustzijnslagen om de persoonlijkheid, de ziel en de geest vorm te geven en van levensenergie te voorzien. In de persoonlijkheid huist zijn individualiteit. De ziel huisvest zijn eeuwige kern, die de voortgang van de mens, zijn spirituele groei, over de levens heen bewaakt. De geest zorgt voor de verbinding met zijn goddelijke oorsprong.
Bij zijn ontstaan was de mens eerst geest. Van daaruit ontstond de ziel en vervolgens de persoonlijkheid. Wanneer de mens sterft verloopt dit proces in omgekeerde volgorde: eerst zal hij de lagen van zijn persoonlijkheid loslaten, dan die van zijn ziel en vervolgens die van zijn geest. Dit is de omgekeerde volgorde van waarin hij is ontstaan. Wanneer de mens begint te dementeren, zien we dan ook dat hij eerst de persoonlijkheidsstructuur verliest, dan de zieleherkenning en vervolgens de geest.
Het proces van dementeren Het proces van dementeren kent hierdoor drie fasen:
1. Het verlies van de persoonlijkheid Wanneer de mens begint te dementeren en de eerste bewustzijnslaag waarin hij zijn persoonlijkheid vormgeeft loslaat, krijgt hij al snel problemen met zijn korte termijn geheugen. Langzaam wordt hij ook wat verward en zijn fijne motoriek lijkt minder te worden. Alle dagelijkse dingen kosten meer moeite, hij wordt ook wat trager. “Ach, het ouder worden valt niet mee… De oude dag begint te tellen”, zegt de dementerende in deze fase.
Met het voortschrijden van het proces, het loslaten van meer lagen van zijn persoonlijkheidsbewustzijn, verliest de dementerende langzaam de greep op zichzelf en op het leven. Hij verliest zijn persoonlijkheidsstructuur, de vaste grond onder zijn voeten. Ook het verlies aan decorum neemt zienderogen toe. Het laagje vernis dat de mens in de loop van zijn leven over zijn persoonlijkheid heeft gelegd, slijt langzaam af. De persoonlijkheid wordt ook ongeremder en oude knelpunten van zijn persoonlijkheid die overwonnen leken te zijn, kunnen weer in hevigheid terugkomen. Een onplezierige fase voor heel zijn omgeving. In dit stadium vecht de mens ogenschijnlijk om zijn geestelijk vermogens vast te kunnen houden. Toch zal hij steeds meer zijn dagelijkse bezigheden moeten loslaten, steeds minder kan hij zijn verantwoordelijkheden nog aan. Het leven in hem trekt zich immers terug door de onderliggende (onbewuste) wens het leven los te mogen laten. Aan de oppervlakte vecht de mens om ‘aanwezig’ te blijven, onder de oppervlakte wil hij niet meer. Omdat de dementerende in dit stadium ook nog bewust is van het feit dat hij dementeert, is het spanningsveld in hem enorm groot. Er wordt een heroïsche strijd gestreden, die eigenlijk heel dubbel is.
