TAV blad 2016-4

Twentsche Alpinisten Vereniging

M O N T

B L A N C

e 30 jaargang

Nr. 4, oktober 2016

Tijdens

de Tav-week in het Mont Blanc gebied zijn er twee prachtige tochten ondernomen door de aanwezige Tav-leden. Lees verder op pagina 4.

R. Leloux & R. Leloux

Conscrits hut

(ADVERTENTIE)

Glindestraat 40 | 7572 ZH Oldenzaal | (t) 0541-512400 | (f) 0541-534170 | (e) info@schasfoort.info

Twentsche Alpinisten Vereniging

I N H O U D

WAAROVER DEZE KEER 4

10

11

Van de voorzitter

2

Programma

3

Mont Blanc beklimming met de TAV

4

Tav-Hut aan de OsnabrĂźckerwand

10

Klimdagen

11

Klettersteigset

15

TAV-Adressen & Colofon

20

Humor

21

15

Uiterste inleverdatum kopij: 25 november 2016

ADVERTEERDERS IN DIT NUMMER

Aannemersbedrijf Schasfoort bv 0 Bever zwerfsport 9 Klimwinkel.nl 19 1

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

V V A A N N

D D E E

V V O O O O R R Z Z II TT TT E E R R

Beste TAV-Leden,

De zomer ligt inmiddels al weer ver achter ons en naar buiten kijkend, terwijl ik met het voorwoord bezig ben, wordt dat eens te meer bevestigd. Zachtjes (nou ja zachtjes) tikt de regen op het dak. De herfst is nu dan toch echt aangebroken. Maakt ons dat bedroefd? Voor nu wel een beetje omdat het klimmen buiten op de wand nu toch echt afgelopen is voor dit jaar. Dat wil overigens niet zeggen dat we dit jaar niet meer bij onze wand komen.

Want we zijn nu ook bezig met het opknappen van de hut achterin het gebied. Het dak van de hut was niet al te best meer en is inmiddels verwijderd. Op 26 november gaan we hier verder om een nieuw dak te plaatsen. Gezien de hoeveelheid werk zijn we hier nog wel een paar zaterdagen bezig. Ben je handig, heb je nog een beetje tijd over meld je dan bij Roel voor informatie. Verderop in het blad kun je hier meer over lezen.

Volgend jaar bestaat de TAV 30 jaar! Een mooie gelegenheid om onze wand met alle vernieuwingen en aanpassingen te heropenen en in gebruik te nemen. Heb je zelf nog leuke ideeën of suggesties of wil je hier een actieve rol in vervullen laat het ons dan weten. Alle hulp en ideeën zijn van harte welkom. Uiteindelijk is de TAV een vereniging van de leden en voor de leden. Dus… Ons klimgebied zal in ieder geval een prominente plek krijgen in het jaarprogramma. Één van onze doelstellingen is om het kennisniveau binnen de vereniging naar een hoger niveau te brengen en te borgen voor de toekomst.

Daarom zijn we eerder dit jaar met een groepje van 5 enthousiaste jeugdleden gestart om ze op te leiden voor het klimvaardigheidsbewijs Outdoor Voorklimmen. Over de resultaten lees je meer op bladzijde 14.

Het einde van het jaar nadert met rasse schreden, de pepernoten liggen al een tijdje in de vakken en wij gaan in training voor het nieuwe jaar.

Wandeltochten, uitwaaiwandelingen en een winters bivak staan voor de deur. Mooie momenten om met enthousiastelingen op pad te gaan. We hopen dat we jullie bij de komende evenementen weer zullen zien.

Tot gauw en met een sportieve hartelijke groet, Dirk Roskam Voorzitter

2

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

P P R R O O G G R R A A M M M M A A Datum

Activiteit

Aanmelden voor

Organisatoren

5-6 november Bivak

29 oktober

Roel

23 november

Bestuursvergadering (6)

Bij: Robert

Gerard

25 november

Uiterste inleverdatum kopij voor Tav-blad 2017-1

27 november

Indoorklimdag

20 november

Dirk

18 december

Uitwaaiwandeling

11 december

Roel

Door onvoorziene omstandigheden is het mogelijk dat sommige activiteiten in het programma, anders of zelfs vervallen zijn. Verder is het wel of niet doorgaan van een activiteit afhankelijk van de organisator(en) en het aantal deelnemers.

Dus laat de organisator(en) niet in het ongewisse, geef je tijdig op.

De redactie Wist u dat

De top van de Mont Blanc voor het eerst werd bereikt op 8 augustus 1786 door twee inwoners van Chamonix: Jacques Balmat en dr. Michel Paccard. Zij sleepten zo de prijs in de wacht die Horace-BĂŠnĂŠdict de Saussure in 1760 had uitgeloofd.

In 1936 schreef de Nederlandse auteur A. den Doolaard (pseud. C. Spoelstra) hierover, ter gelegenheid van de 150-jarige herdenking, de historische roman De groote verwildering.

In Chamonix staat een standbeeld van De Saussure met Balmat en, even verderop, een standbeeld van Paccard. In het jaar 1986 was de bicentennaire van de eerste beklimming aanleiding voor grootse herdenkingsfestiviteiten op en rond de berg.

De Saussure zou zelf in 1787 de top bereiken, om daar metingen uit te voeren.

Het hoogste stukje ijsvrije steen dat hij bij zijn beklimming afhakte, het zogeheten topje van de Mont Blanc, is in 1802 aangekocht doorTeylers Museum in Haarlem en daar nog steeds te bezichtigen.

Op 14 juli 1808 bereikte Marie Paradis als eerste vrouw de top van de Mont Blanc. Ze werd min of meer omhoog gedragen en getrokken door haar gidsen.

In de 19e eeuw werd op de top een hutje gebouwd, het Observatoire Janssen, dat echter in de sneeuw wegzakte en volledig verdween.

Bron: NB/ Wikipedia

3

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

M O N T B L A N C B E K L I M M I N G M E T D E TAV Zomer 2016

Begin

augustus was het zover, na vele maanden van voorbereiding gingen we naar het Mont Blanc gebied in Frankrijk.

De groep in zijn totaliteit bestond uit Jan-Anne, Ronny, René, Gerard, Sigurd, Robert, Erik, Selma, Irene en mijzelf.

De meeste mensen waren donderdags al vertrokken om op de camping van Saint Gervais aan te komen en daar de eerste nacht door te brengen. Deze avond was erg nat en het was maar de vraag wanneer we de volgende dag zouden vertrekken naar de Conscrits hut. Na het weerbericht te hebben gecontroleerd besloten we in de loop van de ochtend te vertrekken. Dit zou een lange en druilerige dag worden met boven de boomgrens niet veel meer zicht dan 20 meter. De mist zorgde er wel voor dat de aanloop naar de hut veel spannender werd gemaakt dan uiteindelijk zou blijken op de terugweg. Bij de eerste hut die we tussentijds tegen kwamen had Selma besloten om daar een paar dagen te blijven, en met ons mee terug te lopen op de laatste dag.

Uiteindelijk aangekomen in de nieuwe Conscrits hut konden we eindelijk onze natte kleren drogen. Gelukkig waren wij niet de enige die een nat pak hadden gekregen, nog een geluk was dat we een mooie privé kamer hadden.

Top Dômes de Miage

De volgende morgen gingen we er vroeg uit om de beklimming van onze oefenberg te doen, namelijk de Dômes de Miage. Dit was een mooie wandeling over gletsjers, sneeuwvelden en een mix van sneeuw en rots, een erg leuke speeltuin ;-) Helaas kon Gerard niet met ons mee omdat hij zich niet goed genoeg voelde voor de beklimming.

4

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

M MO ON NTT B BL LA AN NC C B BE EK KL LIIM MM MIIN NG G M ME ETT D DE E TAV TAV Na aankomst terug bij de Conscrits hut hebben we daar nog een nacht doorgebracht en werd onze privĂŠ kamer toch niet meer zo privĂŠ toen bleek dat alle bedden bezet waren.

De volgende morgen zijn we op ons gemakje terug naar het dal van Saint Gervais gelopen. Onderweg hebben we Selma opgepikt bij de hut waar zij de twee dagen heeft doorgebracht. Beneden aangekomen zijn we met een groep gaan zitten in de zon om een beetje uit te rusten. Maar tot onze verbazing duurde het een tijd voordat een deel onze groep beneden verscheen. Naarmate de tijd verstreek kregen we allemaal het gevoel dat er iets niet klopte, dit gevoel was niet onterecht. Wat bleek, Gerard was vlak na de hut door zijn enkel gegaan en werd daardoor onder begeleiding van Jan-Anne, Robert, Erik en Irene naar beneden gebracht.

Doordat Gerard door zijn enkel was gegaan betekende dit dat voor hem de Mont Blanc beklimming er niet meer in zat. We hebben die middag afscheid genomen van Gerard die naar huis ging die dag en wij zijn door de Mont Blanc tunnel naar Val Veny gereden om daar op de camping te gaan staan.

Na de nodige boodschappen en het eten van een bord spaghetti zijn we gaan slapen om er de volgende dag weer op tijd uit te gaan. Deze ochtend zijn we op weg gegaan naar de Gonella hut, om vanaf daar naar de Mont Blanc te gaan.

Gonella Hut

5

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

M MO ON NTT B BL LA AN NC C B BE EK KL LIIM MM MIIN NG G M ME ETT D DE E TAV TAV De wandeling was een mix van (sneeuw)wandelen en klauteren om uiteindelijk bij de Gonella hut aan te komen. Het eerste deel bestond uit vals plat, gevolgd door morene met een stuk sneeuw om uiteindelijk het laatste anderhalf uur naar boven te klauteren. Dit dan wel net met een vaste kabel of vast touw. René zou niet aan de beklimming van de Mont Blanc beginnen en zijn dagen samen met Selma doorbrengen op de camping in Val Veny.

De Gonella hut was een klein gezellig hutje dat niet lang geleden gerenoveerd was. Het leek daarom bij Robert ook niets op de hut die hij samen met René zoveel jaar geleden had bezocht. Niets deed hem meer herinneren aan die tijd, althans dat dachten we. We lagen samen met een groep Spanjaarden en Italianen op de kamer. Van de huttenwaard kregen we te horen dat het avondeten om 18:30 was en ontbijt om 00.00. Dit was omdat we dan op tijd aan de Mont Blanc beklimming zouden kunnen beginnen. Iedereen besloot dus direct maar de nodige rust te pakken en op bed te gaan liggen.

Toen iedereen ontwaakte om aan het avondeten te beginnen kwam het nieuws binnen dat het weer die nacht erg slecht zou zijn waardoor de beklimming niet aangeraden zelfs afgeraden werd. We besloten om dit moment te benutten en de volgende dag als rustdag te gebruiken.

De volgende dag was een lange dag van spelletjes spelen, eten, drinken en slapen. Maar ook voor Robert om herinneringen terug te pakken, wat Robert zich nog herinnerde van de oude hut was het koekje dat René en hij kregen als toetjes. Bij deze hut was het koekje niet een toetje, maar een deel van het ontbijt. Dus iedereen vond het allemaal wel grappig dat het ontbijt bestond uit onder ander het koekje. Verder bestond het ‘expeditie’ ontbijt uit een 4 tal beschuitjes met jam en een kop thee.

Het beloofde slechte weer dat voorspelt was bleek uiteindelijk mee te vallen. Maar onze beslissing was genomen. In de middag kregen we het nieuws te horen dat opnieuw slecht weer op komst was die nacht. Een nacht van harde wind en sneeuwbuien. De Spanjaarden en Italianen besloten niet nog een dag te wachten en vertrokken diezelfde dag nog naar het dal terug. Wij besloten om het aan te kijken en zo nodig de volgende dag terug te keren als het s’nachts zou blijken dat de beklimming er die nacht ook niet in zou zitten.

6

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

M MO ON NTT B BL LA AN NC C B BE EK KL LIIM MM MIIN NG G M ME ETT D DE E TAV TAV Na het avondeten zijn we direct naar bed gegaan om ons klaar te maken voor de nacht en de lange tocht die zou volgen. Om 00:00 ging de wekker, tijd om te ‘ontbijten’ en te beginnen aan de tocht. De tocht begon om 01:30 aan de gletsjer, een tocht langs spleten en scheuren om uiteindelijk boven aan te komen bij de Col de Aigilles Grises. In het donker is dit best een spannend stuk om te beklauteren. Na een uur of drie komen we bij de Dome du Gouter en via de Col du Dome komen we bij de Vallot hut. Een echte schuilhut waar het een grote bende is van papiertjes en het er stinkt naar urine. Snel een beetje opgewarmd om vervolgens met de groep verder te gaan naar de top.

Mont Blanc

Om kwart voor 9 stonden Robert en ik op de top, gevolgd door Erik, Sigurd en Jan-Anne en niet veel later kwamen Ronny en Irene ook aan op de top. Na een topplasje en een paar foto’s zijn we vertrokken naar de Aigille de Midi. Het leek heel dicht bij maar het zou ons uiteindelijk nog veel tijd kosten om uiteindelijk om 17:00 aan te komen en de laatste lift te kunnen nemen.

7

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

M MO ON NTT B BL LA AN NC C B BE EK KL LIIM MM MIIN NG G M ME ETT D DE E TAV TAV

Jan-Anne en Sigurd Mont Blanc

Top Mont Blanc

De afdaling begon al goed doordat we de verkeerde kant van de berg naar beneden gingen. Gelukkig kwamen we hier op tijd achter en konden we de weg nog terug vinden. Door de stevige wind die de hele dag eigenlijk wel aanhield gingen we door naar de Mont Maudit om daar onder langs af te dalen. Via een abseil konden beneden in de kom komen. Iedereen dacht op dat moment, alleen deze bult nog op en dan naar beneden en we zijn er. Helaas bleek dit niet zo te zijn, na het beklimmen van de bult hadden we uitzicht op wat Robert noemde:

‘De Oven’ Een lange wandeling door ‘de oven‘ die het laatste uur helemaal dicht trok dat je nog maar 10 meter voor je kon kijken. Na een veel te lange afdaling en beklimming door de wolken/mist kwamen we uiteindelijk bij de lift aan. Voor iedereen waren deze laatste uren het zwaarst van allemaal. Vooral omdat gedacht werd “och, we zijn er bijna” dit bijna was ongeveer 3 uur.

... 10 meter ...

We waren blij dat we allemaal weer naar beneden konden in de lift en in het dorp hebben we ons getrakteerd op een bak koffie. Om vervolgens met de taxi terug te keren naar Selma en René op de camping.

Een groep ging zich klaar maken om het welverdiende eten te halen en een andere groep ging voor het welverdiende douche of biertje.

De volgende dag is iedereen, behalve Ronny en Irene, weer naar huis vertrokken. Vol met herinneringen aan een mooie week met beklimmingen van mooie bergen.

8

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

M MO ON NTT B BL LA AN NC C B BE EK KL LIIM MM MIIN NG G M ME ETT D DE E TAV TAV Ik heb me deze week zeer goed vermaakt, het was een leuke groep om een week lang mee in de bergen te zijn. Iedereen heeft zijn nodig kennis in huis om het tot een goede afloop te brengen en ik ben er zeker volgend jaar weer bij!

Voor de mensen die de filmpjes nog niet gezien hebben, hieronder staan twee filmpjes van de beklimmingen.

TAV Beklimming Dômes de Miage https://www.youtube.com/watch?v=_7E0_d-7QfQ TAV Beklimming Mont Blanc https://www.youtube.com/watch?v=f20XAdphtNA Rik

ENSCHEDE Haaksbergerstraat 116 HENGELO (ov) Brink 120

www.bever.nl 9

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

TAVTAV-H HU UTT A AA AN N D DE E O OS SN NA AB BR RÜ ÜC CK KE ER RWA WAN ND D Restauratie hut

Dit jaar zijn we begonnen met grootschalig onderhoud van de wand en het gebied.

De standplaatsen boven- en onderlangs de wand zijn aangepast aan de huidige normen en verwachtingen. De wijze waarop de standplaatsen nu zijn ingericht biedt voor de klimmers een mogelijkheid om veilig een toprope en standplaats te bouwen. Maar wel op een manier die van een klimmer kennis vraagt. Dit doen we heel bewust om het bewustzijn van klimmers te vergroten.

Onlangs zijn we ook begonnen met de hut achterin het gebied. Het dak was door vocht behoorlijk aangetast en op verschillende plekken was het hout verrot.

Inmiddels is het dak verwijderd en zijn de bouwplannen gemaakt voor een nieuw dak en een tafel in de hut.

Aannemersbedrijf Schasfoort heeft verschillende bouwmaterialen aangeboden voor de restauratie van de hut.

Daar maken we dankbaar gebruik van.

Aangevuld met de financiële donatie van de NKBV Regio Oost kunnen we op deze manier het klimgebied voor eenieder interessant maken en behouden.

Voor de ontwikkeling van het klimgebied willen we de komende tijd ook nog bezig gaan met het plaatsen van naambordjes bij de klimroutes, een informatiebord/ -brievenbus, etc. Nog genoeg te doen dus.

Ben je een beetje handig, heb je nog een zaterdag niets te doen of gewoon zin om een handje mee te helpen meld je dan aan bij Roel.

Roel coördineert de bouwwerkzaamheden en kan je hierover meer vertellen. Aanmelden en informatie vragen kan via de bekende emailadressen.

Dirk

10

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K L I M D A G E N Bocketal

Met enkele van onze jongere klimmers zijn wij begonnen met een voorklimcursus.

Onze eerste les dag was op 28 augustus tijdens de normale klimdag bij de OsnabrĂźckerwand.

Deze fanatieke klimmers zijn: Isis, Jonicke, Erik, Vincent, Ivar en Wil. Het was die zondag goed klim weer, alleen was de wand in het begin nog een beetje vochtig.

Wat het voorklimmen nogal lastig maakt, daarom de dag begonnen met het doornemen van de knopen, uitleg over het zekeren, het voorklimmen en laten zakken .

Daarna gingen wij in groepjes uiteen. Dirk, Roel en Robert hielpen met het geven van de instructies. Nadat alles weer helemaal doorgenomen was, konden wij met het klimmen beginnen.

Wat wij dan ook de hele dag goed hebben volgehouden, totdat het weer omsloeg en het wat begon te regenen. Snel alle spullen inpakken en op naar Brochterbeck voor een ijsje :) .

Weserbergland

Op

2 en 3 september was het jeugdweekend in de Ith, dit weekend wilden wij gebruiken om lekker veel te gaan klimmen, en kennis maken met een ander soort rots.

Op vrijdagavond zijn wij naar camping Humboldtsee gereden, waar wij onze tentjes op hebben gezet, en nog even heerlijk buiten konden zitten.

Zaterdagmorgen zijn wij al vroeg naar het klimgebied vertrokken om zo een mooie klimplek bij de Heksenkansel te hebben, het was voor sommigen nog wel even zoeken, maar uiteindelijk was de groep weer compleet.

11

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K K L L II M M D D A A G G E E N N Het weer zat ons heel erg mee, en het was mooi helder, waardoor je bovenop een erg mooi uitzicht had.

Wij hebben allemaal die dag dan ook heerlijk kunnen klimmen, zowel jong als oud (die konden nog mooi even met de nuts en friends oefenen).

Er moest later in de middag natuurlijk wel worden abgeseild van de Kameel!

Het is altijd al een mooie klauterpartij om er bovenop te komen, en eenmaal bovenop wordt iedereen vaak toch wel even iets stiller, vooral wanneer hij of zij aan de beurt is om te gaan abseilen.

Maar als echte bikkels gingen ze allemaal naar beneden!

12

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K K L L II M M D D A A G G E E N N Zaterdagavond hebben wij met elkaar gebarbecued, en ook werd er nog even gezwommen in de Humboldsee! brrrrr Helaas werden wij zondagmorgen in de regen wakker, en kon er die dag niet meer geklommen worden.

Robert en Vincent gingen naar Bodenwerder, de rest is nog even onder alle rotstorentjes doorgelopen, met maar een conclusie, hier moeten wij volgend jaar zeker weer heen!!

Roergebied

Zondag

25 september hadden wij een klimdag in het Landschaftspark in Duisburg, ook hier gingen wij weer verder met het voorklimmen.

Wederom hadden wij deze dag prachtig weer!

En kon iedereen lekker klimmen, met de ene groep werden de val oefeningen geoefend, en met een andere groep werd een standplaats gebouwd.

Erg mooi om te zien is dat het voorklimmen en zekeren steeds vanzelfsprekender gaat!

Het worden al mooie zelfstandige groepjes!

Irene

13

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K K L L II M M D D A A G G E E N N

KVB Outdoor Voorklimmen

Zoals ook in het voorwoord al kort aangegeven willen we als bestuur van de TAV het klimniveau binnen de vereniging naar een hoger niveau brengen. Daarbij gaat het niet zozeer om de technische vaardigheid maar bovenal om de kennis van het op een veilige manier klimmen.

Als bestuur hebben we daarom vijf jongeren benaderd die regelmatig aanwezig zijn geweest tijdens klimdagen en bovenal ook enthousiast en gemotiveerd zijn.

Tijdens verschillende klimdagen en op diverse locaties hebben de jonge cursisten onder leiding van Irene de kneepjes van het voorklimmen geleerd.

Tijdens de klimdag in het Brumleytal op 9 oktober hebben Isis, Jonicke, Vincent en Erik aangetoond dat ze over voldoende vaardigheden en kennis beschikken en is voor hun het klimvaardigheidsbewijs aangevraagd. Namens het bestuur van harte gefeliciteerd!

Deelname leidt niet vanzelfsprekend tot het ontvangen van het klimvaardigheidsbewijs. De cursisten moeten aantonen dat ze de vereiste vaardigheden bezitten maar ook kunnen motiveren wat ze doen en waarom ze dat doen.

Ivar en Wil zullen op een later moment nog een keer laten zien dat zij ook over alle vereisten beschikken. Nog even doorzetten jongens en dan komt het vast goed.

In het bestuur gaan we de cursus en de resultaten evalueren en bij een positief resultaat mogelijk de cursus herhalen en aanbieden in 2017.

In een van de volgende TAV Bladen zullen we komend jaar hier meer over vertellen.

Dirk

14

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K K L L E E TT TT E E R R S S TT E E II G G S S E E TT 10 augustus 2016

Soms moet je afscheid nemen van iets wat je al lang hebt ondanks dat je er veel plezier aan hebt beleefd. Helaas overkwam mij dat ook tijdens onze zomervakantie in Oostenrijk.

Het betrof mijn klettersteigset. Deze trouwe klimhulp ging al jaren lang mee en voldeed altijd tijdens onze vele bergtochten.

Nu hoor ik mensen denken waarom doe je dat dan weg?

Nou, ik zal maar bij het begin beginnen...

We waren al enkele dagen in Imst en het was goed weer (na een dag en nacht regen) dus besloten we (Niels en ik) een klettersteig in het Ötztal te bezoeken. Onze keuze was gevallen op de Lehner Wasserfall Klettersteig.

Terwijl Betsy het Heimatmuseum bezocht gingen wij naar de Steig.

Aangekomen bij de Einstieg deden we de gordels om en maakte we de klettersteigsetjes vast. Niels keek met een kritisch oog naar het materiaal en zei “Pa dit zijn wel erg oude setjes moet je die niet eens vervangen?” “Jongen zolang je er niet in valt is er niets aan de hand” zei ik.

Na een kort gesprek met een groepje Ieren gingen wij de Steig in, eerst over een Hangbrug, een steile wand en na diverse leuke klimmetjes moesten we de keuze maken omhoog voor de gewoone variant of naar links de nieuwe route D/E (extreem). Het ging lekker we voelden ons goed dus het werd de linker route.

15

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K L E T T E R S T E I G S E T

We kwamen steeds dichter bij de waterval en het moeilijkste deel van de Steig.

Zoals gewoonlijk klom Niels voorop en ik kwam er achteraan, we keken elkaar aan en zeiden bijna gelijk “Nee de jas hebben we niet nodig�. De steile wand ging al snel over in een overhang, de ijzeren beugels waren spekglad en ik gleed weg maar kon me gelukkig met uiterste krachtinspanning weer in de route krijgen. Pfff... nieuwe poging zoefff... en voor ik wist wat er gebeurde hing ik in de lucht ver weg van de rots, kabel en beugels.

Niels: Ik klom een stuk boven Pa en zag hem ineens naar beneden schieten, schrok me dood en zag een voet en hand schommelen onder de overhang. hij hangt nog wel dacht ik en zag verder dat er weinig gebeurde. Ik schreeuwde naar hem, waarschijnlijk maakte de waterval te veel lawaai om elkaar te horen. Terugklimmen door die natte overhang leek me geen goed idee, trouwens ik was al op tweederde en zag ook de Ieren daar.

16

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K K L L E E TT TT E E R R S S TT E E II G G S S E E TT De Ieren hadden gezien wat er was gebeurd en belden de Bergredding.

Niels: Toen ik boven kwam probeerde ik te bellen maar had geen bereik.

Ondertussen kwamen de Ieren bij me en vertelde dat ze alles hadden gezien en de bergwacht hadden gebeld. Ik mocht ook mijn moeder bellen met hun telefoon en kreeg wat eten en drinken voor de schrik.

Betsy: HĂŠ wat een raar telefoonnummer?

Niels: Hoi mam, Pap is gevallen!

Hulp komt...

Betsy: Niels, Niels Shit opgehangen, wat moet ik nu...

Gelukkig had ik ook een borstgordel omgedaan en hing ik redelijk goed.

Het water van de waterval (en de regen wat ik pas later vernam) ontnamen mij het zicht door de stortvloed van druppels op mijn bril. Plots hoorde ik stemmen, deed de bril af en keek naar beneden. Daar stonden vier Tsjechen die ook deze route wilde doen. Aangezien ik in de weg hing gingen ze boos, schreeuwend en verontwaardigd door de andere route.

Ik deed mijn doorweekte bril weer op en bleef nog maar wat hangen.

Betsy: Intussen was ik uit het Heimatmeuseum gegaan en hoorde ik een helicopter, zag een busje van de bergredding en er stond een politieauto. Daar maar even gevraagd of zij iets wisten. Nee ze wisten nergens van maar wilden wel even bellen. Ja er was inderdaad een reddingsoperatie bezig en het zag er naar uit dat er geen gewonden waren.

Ik had geen idee meer hoelang ik hier hing maar wederom hoorde ik stemmen, deed de bril weer af en zag een man en vrouw staan. Oostenrijkers deze keer. Waarschijnlijk zagen ze wel de ernst van deze situatie en na een tijdje stond de man naast mij in de Klettersteig en trok me weer naar de wand. Ah.. eindelijk even staan.

17

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K K L L E E TT TT E E R R S S TT E E II G G S S E E TT De man sprak me vriendelijk toe en gaf zijn gele fleece om op te warmen.

Aangezien ik geen kracht meer had in de armen besloten we gezamelijk af te klimmen naar de splitsing waarbij ik enorm goed werd geholpen.

Niels: De bergredding kwam er aan en een van de redders ging aan een gezekerd touw naar beneden richting de overhang op zoek naar pap. Waarschijnlijk tevergeefs want ik dacht dat ik hem ver beneden zag gaan in een gele jas ?

Maar wel duidelijk herkenbaar aan zijn blauwe doppie.

De klim naar beneden ging langzaam maar goed. Op de splitsing aangekomen konden we even zitten. ik kreeg wat eten en drinken deed de gele en natte fleece uit en kon mijn jas uit de rugzak pakken.

Ondertussen kwam de bergredder ook van boven en was blij ons te zien aangezien hij mij niet kon vinden in de overhang.

Ik bedankte nogmaals mijn echte redder en ging via de eenvoudige variant naar boven waar ik Niels en de anderen van de bergwacht trof.

We moesten nog een eind omhoog om bij het bussie te komen. Een van de bergwacht mannen vond het nodig om mij de laatste 30 meter naar het bussie te dragen.

Fout... hij zakte bijna door de hoeven, waarschijnlijk was ik zwaarder dan hij dacht. Moet wel eerlijk toegeven dat hij zich goed herstelde en me keurig tot het bussie bracht.

In het bussie mocht ik wel voorin zitten maar niet slapen. Dat viel niet mee want het was bloedheet in die bus en ik zat te rillen en was doodmoe en wilde eigenlijk alleen maar rust en even slapen.

Het bergweggetje vergde veel stuurmans kunst van de chauffeur.

Betsy: Ik stond daar maar te wachten en wist niet wat te doen.

Eindelijk kwam het busje van de bergrettung naar beneden en stopte bij mij op de parkeerplaats. Ik moest maar achter hun aan rijden naar de huisarts voor controle op onderkoeling.

18

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

K K L L E E TT TT E E R R S S TT E E II G G S S E E TT

Uiteindelijk kwam ik bij een huisarts die mij ging onderzoeken.

Hier zag ik Betsy weer, maar die ging meteen alweer weg met een van de bergredders om warme kleren te kopen. Ondertussen onderging ik het onderzoek.

Kreeg de nieuwe kleren van Betsy (leuk setje) en mocht weer naar huis.

De arts raadde ons wel aan om eerst even ergens rustig wat warms te gaan eten en drinken voordat we met de auto naar de camping rijden.

Niels: Terwijl pap door de dokter bekeken werd wisselde ik de gegevens uit met de bergredders. De bergredders vonden het goed dat we ook de borstgordels om hadden, alleen bij onze klettersteigsetjes mompelde hij iets over doodswensen adviseerde hij ons om nieuwe te kopen.

Totslot namen we alle adviezen serieus.

Gingen we eerst Apfelstrudel met warme vanillesaus eten, dronken hete koffie en thee. Hier kwamen we de Ieren nogmaals tegen en konden nog even praten.

Tevens hebben we twee nieuwe klettersteigsets gekocht en deze zijn ook al gebruikt tijdens de laatste paar dagen van onze vakantie.

Nico

(ADVERTENTIE)

19

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

T A V - A D R E S S E N Voorzitter,

Websitecoördinator

Dirk Roskam

voorzitter@tav.nu website@tav.nu

Secretaris

&

Penningmeester,

Materiaalbeheerder

Hans Janssen

penningmeester@tav.nu

Bestuurslid, Wandelcoördinator

Gerard de Ruiter secretaris@tav.nu

C O L O F O N

Roel Land

147

Is het mededelingenblad van de: Twentsche Alpinisten Vereniging Oplage: 50 stuks Verschijnt 4x per jaar: in januari, met de algemene ledenvergadering, in juni en oktober.

30e jaargang nr. 4, oktober 2016 Foto en tekst omslag: Irene Wunnink en Nico B. Vormgeving en digitale tekst- en beeldverwerking: Nico Boere

info@tav.nu

Druk: Kopieer-service Hengelo bv

Bestuurslid,

Bestuurslid,

Klimcoördinator

Algemeen

Irene Wunnink

Thea Bos

klimcoordinator@tav.nu

Medewerkers in deze uitgave: Dirk Roskam, Rik Hoeven en Irene wunnink Vaste medewerkers: Hans Janssen en Betsy Boere

info@tav.nu

Medewerker digitale versie: Dirk Roskam Redactie adres: Nico Boere J. Catsstraat 31 7576 BS Oldenzaal

Bestuurslid,

Osnabrückerwand/klimmen

Robert Leloux info@tav.nu

Internet Http://www.tav.nu info@tav.nu (bestuur) Geocaching

E-mail: redactie@tav.nu bnnboere@hetnet.nl Ibannummer: NL12 INGB 0000 2777 09

Http:(under construction) twentscheav@gmail.com

Facebook

https://nl-nl.facebook.com/twentsche.alpinisten.vereniging

20

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

Nr. 4, oktober 2016

Twentsche Alpinisten Vereniging

H H U U M M O O R R

21

Nr. 4, oktober 2016

TAV, van alle markten thuis

Redactie adres: Nico Boere J. Catsstraat 31 7576 BS OLDENZAAL