Passenger #11 by dmst media

#11

Ο καιρός έχει ήδη φτιάξει, η θερμοκρασία έχει αρχίσει να φτάνει στα ύψη και πολλοί έχουν ήδη ξεκινήσει τα μπάνια στην θάλασσα. Η επιθυμία να βρούμε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας αρχίζει να γίνεται όλο και πιο έντονη. Λίγο χρόνο για έναν περίπατο, για έναν καφέ με τους φίλους μας, για μια βόλτα στις βιτρίνες βρε αδερφέ - εντάξει το τελευταίο αφορά κυρίως εμάς τα κοριτσάκια! Η πρώτη μας προτεραιότητα πρέπει πάντα να είναι ο εαυτός μας κι μετά ακολουθούν και όλες οι υπόλοιπες ασχολίες μας. Και αυτό διότι αφιερώνοντας χρόνο σε εμάς, γεμίζουμε τις μπαταρίες μας κι μπορούμε να γίνουμε ακόμα πιο αποδοτικοί στις δουλειές μας. Σε όλους μας αρέσει να κάνουμε πολλά και διάφορα πράγματα! Το θέμα όμως είναι να βρούμε μια ισορροπία σε όλα όσα κάνουμε κι να μην ξεχνάμε και πιέζουμε τον εαυτό μας! Σκεφτείτε λίγο λοιπόν πότε ήταν η τελευταία φορά που ξεχάσατε όλα σας τα προβλήματα και τις υποχρεώσεις και αφιερώσατε λίγο χρόνο για να περάσετε καλά. Θυμηθείτε πόσο ανανεωμένοι και νιώσατε μετά. Γιατί δεν πρόκειται για πολυτέλεια, αλλά για επιτακτική ανάγκη! της Βάσιας Βασιλοπούλου, General Editor

Editorial Editorial Editorial Editorial

Περιεχόμενα Περιεχόμενα 6

Σκιαγραφώντας την Ευρώπη..

Stereomood

Αθρο Σταμάτη Μαρκογλου σχετικά με ταξίδια ως νικητής του διαγωνισμού Havana club

Στοκχόλμη, η πόλη ανάμεσα στις γέφυρες

Η ιστορία της Ελ Loft2work

26 30

Κεφάλαιο ΟΔΗΓΗΣΗ!

Ζήσε το καλοκαίρι σου αλλιώς ΔΩΜΑΤΙΟ 320

Επιχειρήσεις και Υπευθυνότητα: μια σχέση αμηχανίας και υπερβολής, Γιώργος Παπαγιαννάκης, PhD Starting up in Lisbon

Task Management Tools, οργάνωσε την καθημερινότητά σου εύκολα και αποτελεσματικά!

52 54

Η ιστορία της Νάντιας στην Γερμανία! YourPopcorner -Popular Series

Βάσια Βασιλοπούλου Τελικά ισχύει! Είμαστε οι επιλογές μας!

Journal Designer Θοδωρής Τζέλης ...περιστερακί στον ουρανό...

Συντακτική ομάδα

Βάσια Τραϊφόρου Άδραξε τη μέρα σου και κάνε τη διαφορά!;) Δημήτρης Μιχαηλίδης Στις δύσκολες ώρες πάντα σε εγρήγορση Κατερίνα Κορακιανίτου Δημιούργησε ότι σε κάνει ευτυχισμένο!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΈΣ

General Editor

Κωσταπάνος Μηλιαρέσης Όσο πιο σκληρά δουλεύεις, τόσο πιο τυχερός γίνεσαι Μαρία Κρίβα Χαμογελάτε...χανόμαστε!

Μαρία Μηλίγγου Μην αφήνεις τις απορίες σου άλυτες.. ερεύνησε,διάβασε,ζήσε! Ξένια Μαστροπέτρου Μερικές φορές ο σύντομος δρόμος δεν είναι και ο καλύτερος... Χάρις Χαραλαμπίδη Αντί να περπατήσεις το μονοπάτι, άνοιξε ένα καινούριο, το δικό σου. Χριστίνα Καράμπαλη Τίποτα δεν είναι αδύνατον! Χρυσούλα Σπανού Kάθε τέλος,μια καινούρια αρχή!

ΣΚΙΑΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ... της Χρύσας Σπανού

«Επιβεβαιώνουμε ότι είναι επιτακτικό να σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ τραπεζών και των κυρίαρχων κρατών» όπως ειπώθηκε στο κοινό ανακοινωθέν των ηγετών των χωρών της Ευρωζώνης το Ιούνιο του 2012. Δέκα μήνες μετά η τραπεζική ένωση ίσως φαντάζει όνειρο απατηλό.. Η περίπτωση της Κύπρου ήρθε να ταράξει τα ήδη ταραγμένα νερά της Ευρωζώνης, μιας Ευρωζώνης που είναι μετέωρη για το επόμενο βήμα ή μήπως όχι; Και όμως μέσα στη δίνη της κρίσης η Ευρώπη προς διάψευση πολλών επικριτών της είναι ακόμη εδώ. Πώς προοιωνίζεται το μέλλον του ευρώ; Σ’ αυτή την ερώτηση και σε πολλές ακόμη έρχεται να δώσει απαντήσεις η συνέντευξη με τον καθηγητή, κ. Δράκο. O κ. Αναστάσιος Α. Δράκος είναι Επίκουρος Καθηγητής Χρηματοοικονομικής Διοίκησης στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών και έχει να μας πει πολλά..

Η πτώση του χρυσού έχει προκαλέσει ανησυχία καθώς αποτελούσε για πολλούς μικροεπενδυτές την ασφαλέστερη επένδυση. Πού την αποδίδετε; Θεωρώ ότι ο χρυσός δεν είναι μια φυσική μορφή επένδυσης που εξαρτάται απ’ τη δυναμική της παγκόσμιας οικονομίας. Ο χρυσός αποτελεί μόνο ένα καταφύγιο σε περιόδους κρίσης. Όταν δεν εμπιστευόμαστε τη νομισματική πολιτική και φοβόμαστε τις έντονες μεταβολές της συναλλαγματικής ισοτιμίας, τα δημόσια οικονομικά και τα ομόλογα καταφεύγουμε στο χρυσό γιατί πρωτίστως ψυχολογικά είναι το μοναδικό ανταλλάξιμο μέγεθος στον κόσμο απ’ την αρχή της ιστορίας. Επί της ουσίας η ανοδική κίνηση του χρυσού σηματοδοτείται πάντα απ’ την έναρξη περιόδων έντονης αβεβαιότητας και η πτώση αυτού σηματοδοτεί τη λήξη της ύφεσης και την μεταστροφή των κεφαλαίων σε εναλλακτικά επενδυτικά σχήματα που τροφοδοτούν ένα υγιές μοντέλο ανάπτυξης. Η περίπτωση της Κύπρου «άνοιξε τον ασκό του Αιόλου». Μπορούν να νιώθουν, πλέον, ασφαλείς οι πολίτες της ΕΕ, των χωρών – μελών της Ευρωζώνης ειδικότερα; Πρέπει να αναρωτηθούμε, όταν μια τράπεζα έχει πρόβλημα πρέπει να την σώσουν οι πολίτες, οι ίδιοι οι μέτοχοι της τράπεζας ή οι ίδιοι οι καταθέτες της τράπεζας; Θεωρείτε σωστό συνταξιούχοι, ασφαλιστικά ταμεία, άνθρωποι που δεν είναι μέτοχοι της τράπεζας, να πληρώνουν για τη διάσωση της; Φανταστείτε μία ιδιωτική επιχείρηση στην οποία κάθε φορά που αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας, καλείται η κοινωνία να την διασώσει!! Ο αντίλογος βέβαια είναι ότι οι

τράπεζες είναι τόσο σημαντικές για την οικονομία, που ένα τέτοιο μοντέλο διάσωσης αποτρέπει την εξάπλωση των προβλημάτων στο σύνολο της κοινωνίας. Κάτι τέτοιο όμως δημιουργεί σοβαρές στρεβλώσεις, αφού παραβιάζεται η αρχή του ηθικού κινδύνου. Κατ’ εμέ, είναι ηθικά πιο δίκαιο το bail-in . Στο τέλος της ημέρας αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα αυτοί θα πρέπει να πληρώσουν. Αναφορικά με την Κύπρο, μετά την απόρριψη του πρώτου σχεδίου, προτάθηκε η Χρηματοδότηση των προβληματικών τραπεζών από πόρους των ασφαλιστικών ταμείων. Δεν είναι κοινωνικά ανάλγητο να πάρουμε τα μελλοντικά χρήματα των παιδιών μας και των συνταξιούχων για να σώσουμε κάποιες τράπεζες ; Είμαι θιασώτης της άποψης ότι εάν στην αυγή της κρίσης του 2008 είχε αντιδράσει γρήγορα η Ευρώπη όπως η Αμερική, αφήνοντας κάποιες τράπεζες να πτωχεύσουν τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Εάν τα κρατικά κεφάλαια είχαν χρησιμοποιηθεί για την εγγύηση των καταθέσεων στις προβληματικές τράπεζες (αντί για την λειτουργική και κεφαλαιακή εξυγίανση αυτών), θα ενισχύονταν εμμέσως κεφαλαιακά και οι υπόλοιπες τράπεζες. Ποια είναι η εκτίμησή σας για το σχέδιο διάσωσης της Κύπρου και τις επιπτώσεις που θα έχει για την οικονομία της; Η Κύπρος είναι μια οικονομία που στηριζόταν ανέκαθεν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στη λειτουργία των υπεράκτιων εταιριών . Απ’ τη στιγμή που το χρηματοπιστωτικό σύστημα είχε

δεχθεί τέτοιο σοβαρό πλήγμα, είναι λογικό η οικονομική δραστηριότητα της Κύπρου να εισέλθει σε μια περίοδο σημαντικής συρρίκνωσης. Άρα το ζητούμενο είναι να βρεθεί το αντίδοτο; Μη λησμονείτε ότι η Κύπρος δεν παύει να είναι ένας σημαντικός τουριστικός προορισμός και όταν βεβαιωθούνε οι ποσότητες και οι αξίες των ενεργειακών αποθεμάτων, αυτά μπορούν να αποτελέσουν ένα υγιέστατο αντίβαρο στην προσπάθεια εξορθολογισμού του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η ανάπτυξη του οποίου ήταν ασύμμετρη. Άρα θα πάρει χρόνο! Βλέπω προσωπικά δύσκολη την επόμενη τριετία για την Κύπρο αλλά είμαι αρκετά αισιόδοξος, γιατί υπάρχουν οι εναλλακτικές και ο Κυπριακός λαός έχει πολλές φορές αποδείξει την ικανότητα του να μάχεται αξιοπρεπώς και με επιτυχία. Το ζητούμενο είναι πόσο γρήγορα οι ιθύνοντες θα προσφέρουν ένα πειστικό αφήγημα στο λαό για τη μεταστροφή που απαιτείται. Οι εξελίξεις στην Κύπρο ξανάφεραν στο προσκήνιο το γνώριμο δίλημμα ευρώ ή δραχμή; Σας ανησυχούν τα σενάρια περί εξόδου της χώρας απ’ το ευρώ; Όταν ακούγεται ένα τέτοιο σενάριο, όσο και αν διαφωνούμε ή δε θέλουμε να το πιστέψουμε, μας δημιουργείται μια έντονη ανησυχία. Η μόνη διέξοδος είναι και πάλι ευρωπαϊκή και όχι εθνική. Μία Ευρώπη μετά από τόσα χρόνια κατάφερε έστω και με λάθος τρόπο (αφού προηγήθηκε η νομισματική ένωση της δημοσιονομικής), να βρεθεί μαζί έστω και σε ένα νόμισμα.

Θα ήταν καταστροφικές οι συνέπειες εάν πάμε σε μια λογική αποσύνθεσης και επαναφοράς στα εθνικά μοντέλα οικονομικής διοίκησης. Φανταστείτε μια Ευρώπη με 27 διαφορετικές οικονομίες, να ανταγωνίζεται μια Αμερική η οποία αναμένεται να διατηρήσει τον ηγετικό της ρόλο λόγω τεχνογνωσίας και απέναντι σε μια Κίνα που το μέγεθος της και μόνο τρομάζει. Ποιο θα είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των Ευρωπαϊκών κρατών μεμονωμένα, μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις. Η μόνη λύση είναι, να πορευθούμε κοινά κάτω από την Ευρωπαϊκή σκέπη, με μία κοινή κατεύθυνση. Έχουν ακουστεί πολλές ερμηνείες σχετικά με το τί προκάλεσε την κρίση στην Ελλάδα. Μερικοί την αποδίδουν στη νομοτέλεια του οικονομικού συστήματος, άλλοι στη χρόνια κακοδιαχείριση ή στον αυξημένο πληθωρισμό.. Τί από όλα αυτά ισχύει; Τον αυξημένο πληθωρισμό δε θα τον έβαζα στην εξίσωση. Οι κρίσεις όλοι γνωρίζουμε ότι είναι ενδογενή συστατικά του καπιταλιστικού συστήματος. Οτιδήποτε στη ζωή έχει μια δυναμική εξέλιξη βιώνει περιόδους ανάπτυξής αλλά και συρρίκνωσης. Υπάρχουν σίγουρα μεταβολές. Η συγκεκριμένη κρίση προκλήθηκε απ’ το εξής. Οι μεγάλες τεχνολογικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, που αποτελούν την κινητήριο δύναμη του καπιταλιστικού συστήματος, ολοκληρώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Μετά το 2000 η οικονομική ανάπτυξη στηρίχθηκε απλά και μόνο στο χαμηλό κόστος δανεισμού, κάτι που σίγουρα δεν θα μπορούσε

να διαρκέσει για πάντα, και ιδιαίτερα σε μία οικονομία όπως η Ελληνική, η οποία δεν είχε ποτέ να επιδείξει κάποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε τεχνολογίες ή παραγωγικές δομές αιχμής. Επειδή θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα ευρώ δύο ταχυτήτων, η οικονομική κρίση αποτελεί πρόβλημα της περιφέρειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή όλης της ενωμένης Ευρώπης; Θα σας απαντήσω φέρνοντας ένα απλό παράδειγμα. Εάν Θέλετε να ασχοληθείτε με την έρευνα και αυστηρά πειθαρχημένα με τη μελέτη, ποιο περιβάλλον θα σας βοηθούσε περισσότερο ένα campus βόρεια του Λονδίνου ή ένα στη Βουλιαγμένη; Δεν πρέπει ποτέ στην οικονομική ανάλυση και αξιολόγηση να αγνοούμε το παράγοντα άνθρωπο και περιβάλλον. Είναι λογικό ο Βορράς να είναι βιομηχανικά αναπτυγμένος με ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο ζωής απ’ το Νότο, ο οποίος βρίσκεται 7 μήνες το χρόνο σε ένα μοντέλο τουριστικής έξαρσης ,με τελείως διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Νότος πρέπει να είναι δημοσιονομικά χαλαρός και η ανάπτυξη να τροφοδοτείται μέσα από ένα μοντέλο αέναης αύξησης της ιδιωτικής κατανάλωσης, η οποία χρηματοδοτείται με πολύ χαμηλό κόστος δανεισμού. Η Ιταλία, μία χώρα με σημαντική βιομηχανική παραγωγή και υψηλή ανταγωνιστικότητα σε μία πληθώρα τελικών προϊόντων και υπηρεσιών, αποτελεί ένα παράδειγμα του πώς πρέπει να λειτουργεί ο Νότος, εάν εξαιρέσουμε τη δημοσιονομική απειθαρχία και το πρόβλημα της φοροδιαφυγής.

Στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια δε βρήκαμε την απλή συνταγή, το πώς δηλαδή θα διατηρήσουμε ένα αξιοπρεπές παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης από τη γεωργία, την εμπορική ναυτιλία ή απ’ τον τουρισμό. Ποτέ δεν επενδύσαμε μακροπρόθεσμα με ένα συγκροτημένο σχέδιο και πλάνο δράσης. Η Ελλάδα απ’ το 1950 ζει με πακέτα βοήθειας ξεκινώντας το σχέδιο Μάρσαλ , τους κοινοτικούς πόρους της ΕΟΚ και μετά με τα διαρθρωτικά ταμεία. Πλέον όμως της επιλογής ενός συγκεκριμένου μοντέλου ανάπτυξης, το πρόβλημα της Ευρώπης είναι εκτός από οικονομικό και κοινωνικό. Δεν νιώθουμε όλοι στην Ευρώπη, Ευρωπαίοι. Δεν βρισκόμαστε κάτω απ’ τη σκέπη ενός Ομόσπονδου κράτους, ενός Ομοσπονδιακού Υπουργείου Οικονομικών. Έχετε παραπονεθεί ποτέ ως Αθηναίοι κάτοικοι για τη φοροδοτική ικανότητα του κατοίκου της Αμοργού (όπως παραπονείται η Γερμανία για τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου); Πληρώνετε για το σχολείο του, το νοσοκομείο του, ενώ η φοροδοτική του ικανότητα δεν επαρκεί.. Όταν λοιπόν αισθανθούμε Ευρωπαίοι όταν υπάρχει ένα ευρωσύνταγμα και μια κοινή δημοσιονομική πολιτική τότε οι Εθνικές διαφορές θα εκλείψουν, αφού το όραμα και οι στόχο θα είναι Ευρωπαϊκοί.

Σ’ ένα παλαιότερο άρθρο του ο Stiglitz υποστήριξε ότι η νομισματική ένωση καταργώντας δύο βασικά εργαλεία της δημοσιονομικής προσαρμογής -τα επιτόκια και τις συναλλαγματικές ισοτιμίεςδεν τα υποκαθιστά με κάτι άλλο, τι μπορεί κατά τη γνώμη σας να σώσει το ευρώ; Η δημοσιονομική ενοποίηση και ένα ευρωσύνταγμα! Πέρα απ’ αυτά που λαμβάνουν χώρα, η πολιτική λιτότητας χρειαζόταν καθώς η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών είχε καθυστερήσει. Σε μια παγκοσμιοποιημένη και ελεύθερη αγορά το 30 % του εργατικού δυναμικού δε μπορεί να ‘ναι δημόσιοι υπάλληλοι ,διότι έτσι δεν είμαστε ανταγωνιστικοί. Ήρθε η ώρα, ήδη απ’ τις αρχές του 2012, η απάντηση στο οικονομικό πρόβλημα της Ευρώπης να είναι πολιτική! Ένας πολίτης σε μια χώρα δε ζει μόνο με βάση τη συναλλαγματική αξία του νομίσματος και του μισθού του αλλά με την ασφάλεια και την προοπτική που δίνει αυτή η χώρα ή η Ε.Ε στο μέλλον του παιδιού του. Τα προγράμματά λιτότητας είναι ένας παράγοντας εξισορρόπησης της οικονομικής δραστηριότητας, σε καμία περίπτωση δεν είναι ή λύση του προβλήματος. Ακόμα και με 27 χώρες που παρουσιάζουν Δημοσιονομικό πλεόνασμα, η Ευρώπη θα παραμένει μία διαιρεμένη περιοχή με ότι κινδύνους συνεπάγεται κάτι τέτοιο σε μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία (νομισματική αστάθεια, θέματα εξωτερικής ασφάλειας και πολιτικής κ.λ.π.)

Η ΕΕ διανύοντας την τωρινή κρίση ,φαίνεται πως στρέφεται προς μία συντηρητική αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, με συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, σε σχέση με την μεγάλη κρίση του '29 που επένδυαν στην ανάπτυξη και στην ενίσχυση του κράτους πρόνοιας. Πώς εξηγείτε αυτή την "αντιστροφή" των ρόλων στην παγκόσμια οικονομική σκηνή; Σίγουρα πήραμε πολλά μαθήματα και γλιτώσαμε πολλά, κυρίως η Αμερική! Ο Χούβερ έκανε τεράστια λάθη. Μετά το 1932 η πολιτική της Αμερικής άλλαξε και ο Ρούσβελτ έδωσε μια ώθηση στην ανάπτυξη. Αλλά η Αμερική ήταν μία Ομοσπονδία και υπήρχε ένας πρόεδρος. Και πάλι το πρόβλημα στην Ευρώπη είναι ότι υπάρχουν 27 ή 17 ή 2. Εάν δε βρεθεί πολιτική λύση, πολιτική συμφωνία και δεν αφήσει καθένας στην άκρη την εθνική μιζέρια, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η διατήρηση του ευρώ τα επόμενα χρόνια θα είναι τεχνητή..

Πόσες φορές μας ρωτάνε τι μουσική ακούμε και δεν ξέρουμε τι να πρωτοαπαντήσουμε; Η μουσική έχει άμεση σχέση με τη διάθεση μας, το mood μας. Άλλη μουσική ακούμε όταν διαβάζουμε και άλλη Σάββατο βράδυ που ετοιμαζόμαστε να βγούμε! Αυτό το κενό εντόπισε και ήρθε να καλύψει η, κατά το βιογραφικό της, πιο διάσημη ομιλήτρια του TEDxAUEB, Eleonora Viviani.

Ένα ραδιόφωνο με ...ενσυναίσθηση

Τι είναι το Stereomood? Είναι ένα «συναισθηματικό» ή μάλλον «συναισθητικό» ιντερνετικό ραδιόφωνο, όπου εσύ λες τη διάθεσή σου, και αυτό δημιουργεί μια PlayH Eλεονόρα δε μιλάει γρι ελληνικά. list με τραγούδια ειδικά για την Ούτε και καταλαβαίνει. Παρόλα περίπτωσή σου. Είτε επειδή μόλις αυτά είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ξύπνησες (wake up) είτε επειδή είσαι ότι παρακολούθησε όλες τις ομιλίες λίγο μελαγχολικός. Αλλά οι διαθέσεις του TEDxAUEB με ενδιαφέρον, του stereomood δεν σταματάνε «Δεν καταλαβαίνω και πολλά, αλλά εκεί που ξεκινούν οι ψυχολόγοι, ανυπομονώ να τις δω online». αλλά εμπλουτίζουν και διανθίζουν Διακριτική, χαμογελαστή και φιλική τις διαθέσεις μας. Μπορεί να είσαι όταν τη πήραμε μαζί μας για βραδινό σε mood από painting και bohemian στην Κανέλα. Προσπαθούσαμε να μέχρι aphrodisiac και disco dance και της εξηγήσουμε τον κατάλογο, δε συμμαζεύεται. Άσε που μπορείς να κάπως άσκοπα, καθώς η απάντησή δημιουργήσεις τη δική σου! της , «Παραγγείλτε ό,τι θέλετε όλα τα τρώω. Αλλά θα ήθελα λίγο από Playlists οι οποίες συνέχεια αυτό το τηγανητό τυρί...» μου δίνει ανανεώνονται και προσαρμόζονται να καταλάβω, αν και αφοσιωμένος στις καταστάσεις. (Το πρώτο 10ήμερο στα σαγανάκια, πως οι άνθρωποι του Φεβρουαρίου υπήρχε μεγάλη που τους κατεβαίνουν μεγάλες ιδέες, μάχη μεταξύ Valentine’s Day vs Antiείναι αυτοί που είναι ανοιχτοί σε όλες Valentine’s day!) και αντιμετωπίζουν τους γύρω τους Μιλάμε σίγουρα για μια καινοτομία η με την ίδια πειθαρχία και σεβασμό. οποία μας έλυσε τα χέρια, αφού το stereomood θέτει εμάς τους ίδιους Γέννημα – θρέμμα της Eleonora στη θέση του παραγωγού χωρίς το Stereomood. Σε μια περίοδο να πρέπει να προσαρμόσουμε τη που έψαχνε δουλειά, όπως και διάθεση μας στη μουσική αλλά τη πολλοί φίλοι της, αποφάσισε να μουσική στη διάθεσή μας. δημιουργήσει μια για τον εαυτό της. Έχοντας περάσει από MTV Italy και Walt Disney, εμπνεύστηκε το Stereo- Ένα ραδιόφωνο χωρίς ομιλητές, ατελείωτες διαφημίσεις και mood. Κόντρα στις επιταγές της περίεργες επιλογές τραγουδιών εποχής, της αγοράς, που θέλει να μας επιτάσσει το συναίσθημά μας, το που σε συναρπάζει, θέλοντας να Stereomood σε αφήνει ελεύθερο και ανακαλύψεις μια προς μια τις Playσιγοντάρει δημιουργώντας λίστες από lists, να ζήσεις την κάθε σου διάθεση και να μην μπορείς να ‘ξεκολλησεις’... μουσικά χαλιά.

του Κωσταπάνου Μηλιαρέση

Γιατί οι άλλοι ταξιδεύουν κι εσύ όχι.

Από μικροί σκεφτόμασταν τι θα κάνουμε όταν μεγαλώσουμε. Θυμάμαι με τους φίλους μου ονειρευόμασταν πως θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο, θα γνωρίσουμε ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς και εποχές, θα ανακαλύψουμε μέρη που δεν έχει ανακαλύψει κανείς! Κάπου όλο αυτό χάθηκε δε νομίζεις; Τι πήγε όμως στραβά; Τι είναι αυτό που καθυστερεί συνέχεια αυτή μας την επιθυμία, βάζοντας την συνεχώς στο περιθώριο; Με κάτι τέτοιες σκέψεις μπήκα για πρώτη φορά στο αεροπλάνο, πριν ένα χρόνο και τρεις μήνες. Πήγα στην Αίγυπτο με ένα από τα προγράμματα της AIESEC. Τώρα, 18 πτήσεις αργότερα, έχω αρχίσει να λύνω το puzzle του γιατί οι Έλληνες φοιτητές δεν ταξιδεύουν. Και πιστέψε με αυτό το puzzle με βοηθάει καθημερινά! Πιο πρόσφατα με έκανε να κερδίσω το διαγωνισμό της Havana Club Gap Year. Είμαι στο προορισμό των ονείρων μου, την Κούβα!

δουλεύει ως graphic designer σε ένα γραφείο και ταξιδεύει περίπου μία φορά τον μήνα. Γι’αυτόν αλλά και για εκατοντάδες άλλες τέτοιες περιπτώσεις την επόμενη φορά πες “Δεν είναι προτεραιότητα μου”. Ακούγεται πολύ πιο ωραίο, ετσί δεν είναι; Τέλος και ίσως το πιο σημαντικό είναι το “Θα το κάνω κάποτε αλλά όχι αυτή την περίοδο.” Κάποτε είχα πει ότι ήθελα να μάθω να μαγειρεύω, είπα επίσης ότι θα μάθαινα κιθάρα.Μάντεψε! Ούτε αυγά να κάνω έμαθα, ούτε πως να γρατζουνάω την κιθάρα. Και αύτο γιατί όταν μου άρεσε η ιδέα δε το έψαξα. Τη στιγμή όμως που κατάλαβα πως αύτη η παγίδα της αναβλητικότητας επηρεάζει το τι κάνουμε και το ποιοι είμαστε όλα αρχισαν να ξεδιαλύνουν.

Το έχεις ξανακούσει αλλά έχεις τη δύναμη να δημιουργήσεις τον κόσμο σου. Σκέψου την τελευταία φορά που πέτυχες κάτι που ήθελες πολύ. Έγινε κατά τύχη ή έπρεπε να κάνεις κάτι για αυτό; Ναι, πρέπει να δουλέψεις. Αυτό δεν Το πρώτο κομμάτι του puzzle σημαίνει απαραίτητα ότι θα κάνεις είναι τα χρήματα.Τα εισιτήρια πράγματα που δεν σου αρέσουν ήταν πάντοτε ακριβά, η τιμή για τη διαμονή και τα υπόλοιπα έξοδα για να φτάσεις εκεί, ούτε ότι δεν θα κάνεις τίποτα άλλο. Απλά άγνωστη. Πόσο μάλλον αν πας πρέπει να κάνεις κάτι. Και αν δεν σε χώρα που δεν έχεις γνωστούς. το κάνεις τώρα στα είκοσι σου, Η τεχνολογία όμως έχει αλλάξει! πότε θα το κάνεις; Προβλήματα Δεν μου πήρε περισσότερο από για να κάνεις αυτά που αγαπάς θα μισή ώρα για να βρω εισιτήρια φθηνότερα από δύο-τρεις εξόδους βρεις πολλά. Για πόσο όμως θα τα αφήσεις να καθοδηγούν τη ζωή μου και δωρεάν διαμονή σε συνομήλικο με ενδιαφέροντα πολύ σου; κοντά στα δικά μου (να ‘ναι καλά η Ryanair, το Couchsurfing, και το workaway). Συχνά θα ακούσεις επίσης σε συζητήσεις ταξιδιών για το λεγόμενο “Δεν έχω χρόνο”. Πρόσφατα γνώρισα τον Luke του Σταμάτη Μάρκογλου μέσω του Couchsurfing. Ο Luke είναι φοιτητής σε πανεπιστήμιο με υποχρεωτικές παρουσίες, παράλληλα

“Live it or leave it.”

Στοκχόλμη

η πόλη ανάμεσα στις γέφυρες της Ξένιας Μαστροπέτρου

Η λιλιπούτια πρωτεύουσα του Βορρά, η βασίλισσα της Σκανδιναβίας όπως την αποκαλούν πολλοί, είναι χτισμένη ακριβώς όπως υποδηλώνει και το όνομά της στα σουηδικά-ανάμεσα σε γέφυρες. Μικρή μα μεγαλοπρεπείς, είναι η πόλη όπου όλα λειτουργούν ρολόι και η καθημερινότητα είναι εύκολη, μα πάνω από όλα γεμάτη στυλ.

Καθώς δεν είχαμε πολλές μέρες στη διάθεσή μας, ζητήσαμε από την οικογένεια που μας φιλοξενούσε να μας προτείνει τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο, μιας και η Στοκχόλμη, εκτός από τις πολλές και πανέμορφες γειτονιές της, διαθέτει 70 περίπου μουσεία και γκαλερί, αμέτρητα εστιατόρια και μαγαζιά και όλα αυτά απλωμένα πάνω στα 14 νησιά στα οποία είναι χτισμένη.

Ήδη από το αεροδρόμιο Arlanda κατάλαβα ότι η Στοκχόλμη ήταν μία πόλη ανάλαφρη και ελκυστική, τόσο που αν ήταν γυναίκα θα την χαρακτήριζα σέξυ. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν μία μεγάλη αφίσσα των Abba, του θρυλικού σουηδικού συγκροτήματος, που έκανε επιτυχία την εποχή του μπαμπά μου. Παρ’όλο που είχα προετοιμαστεί να αντικρίσω μία πόλη βαριά και παλαιική, η υποδοχή ακόμα με προετοίμαζε για μία διαμονή ιδιαίτερη και ανατρεπτική. Σαν ταξιδιώτης που αγαπά να μπαίνει στη ζωή της πόλης και να βουτά στην κουλτούρα με τη μία, δεν είχα άλλη επιλογή για τη διαμονή μου από ένα διαμέρισμα μιας Σουηδικής οικογένειας. Κι εκεί κατάλαβα τί σημαίνει καλοσύνη και ευγένεια πέρα από φυλετικά όρια και διακρίσεις. Με περίμενε ένα υπέροχο ζεστό δωμάτιο και ένα πιάτο με τα παραδοσιακά και αγαπημένα πλέον σκάλοπ με άγρια μανιτάρια.

Παρ’ όλα αυτά, ξεκινήσαμε τη βόλτα μας, με συμμάχους πολύ πολύ ζεστά ρούχα κι ένα χάρτη και επισκεφθήκαμε πρώτα το μεγάλο Βασιλικό Ανάκτορο. Ήμασταν αρκετά τυχεροί ώστε να πέσουμε πάνω στην αλλαγή της βασιλικής φρουράς, που είναι ένα ολόκληρο φαντασμαγορικό θέαμα, το οποία αξίζει να παρακολουθήσει κανείς. Το Βασιλικό Παλάτι βρίσκεται πάνω ακριβώς στην είσοδο της περιοχής που για μένα είναι από τα πιο αγαπημένα μέρη στην πόλη, της Gamla Stan, ή της παλιάς Στοκχόλμης.

Η Gamla Stan είναι γεμάτη με μικρές αλέες και πλακόστρωτα δρομάκια, που σε προκαλούν να περπατήσεις, όσο αντέχεις το κρύο φυσικά. Είχαμε προετοιμάσει την κάμερα μας για πολλά κλικ αφού ξέραμε ότι θα πέφταμε πάνω σε χριστουγεννιάτικες αγορές, αντικερί και μικρά μουσεία γεμάτα με όλη την παράδοση των Βιγκινκς. Βέβαια, το κρύο στην πόλη δεν αντέχεται για πολύ, κι έτσι αποφασίσαμε να ζεσταθούμε σε ένα υπέροχο εστιατόριο, το οποίο μας σύστησε ένας γλυκύτατος υπερήλικας Σουηδός. Δεν είχε άδικο. Το εστιατόριο, τυπικό δείγμα των μαγαζιών της Στοκχόλμης, αποτελούνταν από μικρές σπηλιές και κατακόμβες, με χαμηλό φωτισμό και απίστευτα ζεστή ατμόσφαιρα. Αφού φάγαμε μία ζεστή και πικάντικη τοματόσουπα με κρεμμύδι, από τα αγαπημένα γεύματα των Σουηδών, συνεχίσαμε την περιπλάνηση στην πόλη. Φυσικά, μιας και ήμαστε στην Gamla Stan, δεν θα παραλείπαμε μία επίσκεψη στο μουσείο Νόμπελ, όπου είναι φυλαγμένη όλη η ιστορία των βραβείων που ίδρυσε ο Αlfred Nobel. Εκεί παρακολουθήσαμε τις προβολές σχετικά με τους πιο διάσημους εκ των αποδεκτών του βραβείου και φυσικά μάθαμε όλες τις πληροφορίες για τους Έλληνες εκπροσώπους στο πάνθεον των νικητών.

Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο Sofo, αφού από ότι μας είπαν είναι πολύ ξεχωριστό και το πρωί. Πράγματι, η περιοχή είναι γεμάτη από φανταστικά μικρά μαγαζάκια για ρούχα και vintage διακοσμητικά, που στην κυριολεξία ξεχνάς να φύγεις. Αξίζει επίσης να περάσετε μία βόλτα από το Fotografiska, όπου φιλοξενούνται δεκάδες φωτογραφικές εκθέσεις το χρόνο και ορίζει την εμπροσθοφυλακή της φωτογραφίας στην Ευρώπη. Αφού χορτάσαμε το Sofo και τις εκπλήξεις του, μπήκαμε στο μετρό, με κατεύθυνση το Vasa Museum, μα κι εκεί μας περίμενε μια νέα έκπληξη. Το μετρό της Στοκχόλμης, εκτός του ότι είναι άριστα οργανωμένο και ζεστό, είναι και μία απέραντη έκθεση έργων τέχνης.

Και καθώς το βράδυ πλησίαζε και αφού είχαμε κάνει μερικές νέες παρέες με φοιτητές του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, αποφασίσαμε να τους ακολουθήσουμε στη Σαββατιάτικη έξοδό τους. Όχι, οι Σουηδοί δεν διασκεδάζουν με τρόπο πολύ διαφορετικό από το δικό μας, κι έτσι καταλήξαμε στο πολυσύχναστο και ολίγον τι hipster Sofo, το οποίο μιμείται σε αρκετά σημεία το Soho του Λονδίνου και προσφέρει εναλλακτκές για κάθε γούστο, τουλάχιστον στο ηλικιακό γκρουπ των twenties, μιας και είναι το αγαπημένο μέρος των φοιτητών του Πανεπιστημίου της πόλης.

Αναζητήσαμε φυσικά την εξήγηση στο φαινόμενο αυτό και η απάντηση ήρθε αργότερα από τους οικοδεσπότες μας και μας επιβεβαίωσε ότι δικαίως η Στοκχόλμη θεωρείται από τις πόλεις με το καλύτερο βιωτικό επίπεδο: οι Σουηδοί, καθώς περνούν πολλές ώρες υπογείως, δεδομένου του κρύου, αποφάσισαν να ομορφύνουν το μετρό τους, κι έτσι το γέμισαν με έργα τέχνης για τα οποία πολλοί και φημισμένοι Σουηδοί καλλιτέχνες δούλευαν για περίπου ένα χρόνο. Μετά την απρόσμενη αυτή εμπειρία, φτάσαμε στο Vasa Museum, το μουσείο που φυλοξενεί άθικτό, εδώ και 330 χρόνια, ένα πολεμικό πλοίο το οποίο βούλιαξε 20 μόλις λεπτά μετά τον πρώτο του απόπλου. Δίπλα στο Vasa είναι και το πολύ φημισμένο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Στοκχόλμης, με κάποια από τα πιο προκλητικά έργα σύγχρονης τέχνης. Τελειώσαμε τη βόλτα μας με μία επίσκεψη στο δημαρχείο και ειδικά στον τελευταίο όροφο του γυάλινου πύργου, που προσφέρει μία μοναδική πανοραμική θέα της πόλης και λαμβάνει χώρα το ετήσιο δείπνο των βραβείων νόμπελ.

Για μένα η Στοκχόλμη είναι μια πόλη διαφορετική από όλες όσες έχω επισκεφθεί. Είναι μια πόλη που συνδυάζει τόσο αρμονικά το χθες με το σήμερα, που ανάμεσα στα αρχοντικά της κτίρια βρίσκονται διάσπαρτες οι πινελιές του “μεθαύριο”, τα state of the art αρχιτεκτονήματα, τα “γυάλινα κάστρα” της και όλα εκείνα που αποδεικνύουν πως Στοκχόλμη δεν σημαίνει μόνο κεφτεδάκια ΙΚΕΑ και μπλουζάκια H&M. Αφήστε τη να σας μαγιέψει και δεν θα την ξεχάσετε ποτέ...

Η Ιστορία της Ελ Ερχόμενος σε μια ξένη χώρα με τον Ο πρώτος μήνας λοιπόν κύλησε Έρασμο οι προσδοκίες μου για αυτό ήταν άκρως υψηλές. Φτάνοντας λοιπόν σιγά σιγά στο τέλος αυτού του πολύ σημαντικού κεφαλαίου συνάντησα μια κοπέλα η οποία άλλαξε ριζικά την κοσμοθεωρία μου και γι’αυτό θέλω να μιλήσω για εκείνη. Ουσιαστικά πρόκειται για μια κοπέλα που άλλαξε απροσδόκητα και εις βάθος μέσα από αυτό, την είδα να εξελίσσεται και να μεταμορφώνεται σε κάτι ακόμη πιο όμορφο, κάτι που ούτε η ίδια είχε φανταστεί ότι μπορεί να υφίσταται μέσα της. Για ευνόητους λόγους δεν θα αποκαλυφθεί η πραγματική της ταυτότητα γι’αυτό θα της δώσω μια φανταστική για τις ανάγκες του εν λόγω κειμένου: Ελ.

Όταν πρωτογνώρισα, λοιπόν, την Ελ επρόκειτο για μία 23χρονη κοπέλα πολύ χαμηλών τόνων, η οποία δεν ήξερε τί της γινόταν καθώς από τη μια στιγμή στην άλλη είχε βρεθεί σε μια πλήρως ανοικεία, για εκείνη, κατάσταση και εντελώς έξω από τα «νερά» της. Σκυθρωπή και με μάτια κόκκινα από το κλάμα, αφού όλο το προηγούμενο βράδυ έκλαιγε, μου έδειχνε πόσο πλημμυρισμένη από απόγνωση ήταν για το μέλλον της και την νοσταλγία για το παρελθόν της στην Αθήνα. Την αντιμετώπισα με χιούμορ και της εξήγησα πως ήταν πολύ φυσιολογικό να αντιδρά έτσι η ψυχολογία της, αφού η άρνηση είναι πάντα η αρχική μας αντίδραση απέναντι στο άγνωστο.

γρήγορα σε έναν αγώνα προσαρμογής και εξοικείωσης με την νέα αυτή κατάσταση η οποία φάνταζε πολύ μεγάλη για τα δικά της κυβικά. Η σοβαροφάνεια, η οργανοτικότητα και η αποστασιοποίηση από τους πάντες και τα πάντα ήταν οι ασπίδες τηςτα οποία εσφαλμένα πίστευε ότι θα την βοηθήσουν να αντέξει και να αποδεχτεί την αλλαγή που συνέβη στη ζωή της. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι ο ρόλος μου σ’αυτή την κατάσταση έπρεπε να είναι πιο άμεσος και δραστικός καθώς δεν μπορούσα να δεχτώ αυτή την συμπεριφορά της και επειδή ήξερα ότι περισσότερα ήταν εκείνα που έχανε παρά αυτά που θεωρούσε πως κέρδιζε. Μέσα από πολύ καυστικό χιούμορ, από νέες συναναστροφές, από την επιμονή μου να παρευρίσκεται σε κάθε έξοδό μας σε όλα τα τοπικά μπαράκια και πάρτυ προσπαθούσα να την κάνω πιο εξωστρεφή και να απενεχοποιηθεί από τα ταμπού και τις προκαταλήψεις που την κατέτρυχαν. Σιγά σιγά, λοιπόν, άρχισα να παρατηρώ την βαθύτερη ρίζα του “προβλήματος” της. Η Ελ είχε φτιάξει μια πολύ αυστηρά οριοθετημένη και οργανωμένη ρουτίνα: τύπος και υπογραμμός στη σχολή της και σε κάθε είδους υποχρέωση, μια μακρόχρονη σχέση η οποία όμως είχε φτάσει, εν αγνοία της, σε τέλμα και μια γενικότερη στάση απέναντι

στη ζωή και τη διασκέδαση η οποία έμοιαζε περισσότερο με αυτή ενός μεσήλικα παρά με 23χρονου. Η πηγή λοιπόν του “προβλήματος” βρισκόταν στην άγνοια που είχε για ορισμένες πτυχές της ζωής, κάτι για το οποίο δεν ήταν εκείνη πλήρως υπεύθυνη αλλά και οι συγκυρίες της ζωής. Αν αναλογιστούμε τις επιλογές που έχουμε κάνει στην ζωή μας βασικό ερώτημα πρέπει είναι αν εξετάσαμε και γνωρίζαμε εκ των προτέρων όλο το φάσμα των εναλλακτικών και καταλήξαμε σε μια ή αν δεχτήκαμε αβίαστα και απερίσκεπτα την πρώτη που μας παρουσιάστηκε.

Στα μάτια της πλέον έβλεπα την ευτυχία ενός παιδιού που ανακάλυπτε ξανά τον κόσμο και πλέον οι αποφάσεις που λάμβανε για τον εαυτό της είχαν περισσότερο νόημα και σημασία για εκείνη.

Είμαι σίγουρος πως η περίπτωση της Ελ δεν είναι η μοναδική που υπάρχει καθώς μια κατάσταση όπως ο Έρασμος είναι πολύ δύσκολο να σε αφήσει ανεπηρέαστο στο πώς σκέφτεσαι και λειτουργείς. Αν γνωρίζεις σαφώς εκ των προτέρων ποιός είσαι, τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και έχεις ακέραιο χαρακτήρα η επίδραση θα είναι ασθενέστερη. Ωστόσο, περιπτώσεις Ξεκίνησα, λοιπόν, ως ο “από όπως η εν λόγω της Ελ είναι αυτές μηχανής θεός” να την κάνω λίγο να που είναι και οι πιο ενδιαφέρουσες εγκλιματιστεί με τον εαυτό και τις γιατί βλέπεις πόσο εύκολα μπορεί να φοβίες της, να δει τη ζωή σε όλο το αμφισβητηθεί μια πραγματικότητα η φάσμα της και να γκρεμίσει τα τείχη οποία δεν είναι ολοκληρωμένη και που η ίδια επέβαλε στη ζωή της. πόσο εύκολα μπορεί να ανατραπεί Αυτό το οποίο αντίκριζα κάθε φορά όταν νέα στοιχεία την πυρπολούν που την έβλεπα να βιώνει κάτι για και την ανασχηματίζουν. Το ηθικό πρώτη φορά, το χαρακτηρίζω απλά δίδαγμα, λοιπόν, από την Ιστορία ως “διαβρωτικά υπέροχο” καθώς της Ελ είναι πως προτού επιλέξεις ήξερα ότι της άνοιγα τα μάτια και ότι το μαύρο είναι το χρώμα που τους ορίζοντές της και έβλεπα στο σου ταιριάζει θα πρέπει πρωτύτερα βλέμμα της ότι αναθεωρούσε τα να έχεις δοκιμάσει όλα τα χρώματα πάντα μέσα της. της παλέτας. Όταν ειδικά βοηθάς Στο πέρασμα των επόμενων κάποιον να προσθέσει στην παλέτα δύο μηνών η Ελ πλέον είχε του ένα καινούργιο χρώμα νιώθεις μεταμορφωθεί σε άλλο ότι έχεις πετύχει κάτι σημαντικό άνθρωπο. Ένα πλάσμα ακόμη πιο στην ζωή του αλλά και στη δική χαμογελαστό, άνετο με τον εαυτό σου. και την αυτο-εικόνα της, που πλέον είχε στο στόμα της πιο εύκολο το “ναι” από το “όχι”. Ξεκίνησε του Δημήτρη Μιχαϊλίδη να λαμβάνει ακραίες, για εκείνη, πρωτοβουλίες, να πειραματίζεται με τα “θέλω” και να θέτει τον πήχη ακόμη πιο ψηλά σε αυτά που θέλει από την ζωή της και τους γύρω της. Το κεφάλαιο “διασκέδαση” εμπλουτίστηκε ριζικά και η ζωή της, σε φιλικό και ερωτικό επίπεδο, πλέον πήρε νέες διαστάσεις.

Loft2work της Χριστίνας Καράμπαλη Μήπως έχεις κουραστεί να δουλεύεις μόνος; Ψάχνεις ένα μέρος όπου θα μπορείς να εργάζεσαι άνετα με την ομάδα σου και να πραγματοποιείς συναντήσεις αλλά δεν έχεις το δικό σου γραφείο; Τι ξέρεις λοιπόν για τους συνεργατικούς χώρους; Το Loft2work είναι ένας από αυτούς, οπότε βρήκαμε την Ειρήνη Παπαγιαννούλη και τον Αντρέα Τζουανόπουλο και προσπαθήσαμε να τα μάθουμε όλα.

To Loft2work αποτελεί ένα συνεργατικό χώρο όπου άτομα ή ομάδες μπορούν να εργάζονται και να πραγματοποιούν τις συναντήσεις τους. Πέρα απο τις υλικοτεχνικές υποδομές, τι άλλο μπορεί να κερδίσει κανείς δουλεύοντας στο Loft2work;

Όλοι μας έχουμε δουλέψει/ διαβάσει/ κάνει εργασίες και συναντήσεις σε σπίτια, βιβλιοθήκες, αναγνωστήρια και καφετέριες και αυτή είναι μια συνήθεια την οποία έχουμε συνδέσει με άνεση, πρακτικότητα και λογικά θετικές αναμνήσεις. Σίγουρα όμως μετά απο λίγο και ειδικά όταν θέλεις να ασχοληθείς σοβαρά με κάτι, πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις: ησυχία, άνεση χώρου, ένα περιβάλλον φτιαγμένο για ανθρώπους να δουλεύουν και να δημιουργούν, πιθανόν ένας πίνακας για να γράφεις με την ομάδα σου κάποια σημεία για σχεδιασμό ή brainstorming, ένας χώρο όπου μπορείς να υποδεχτείς και κάποιον πιθανό συνεργάτη, αλλά και η ύπαρξη νέων ερεθισμάτων.

Αυτά δεν υπάρχουν στους χώρους εστίασης, ενώ οι συνεργατικοί χώροι έχουν φτιαχτεί ακριβώς για αυτό: για να συστεγάζουν ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με κάτι και δε μπορούν να έχουν το δικό τους γραφείο, είτε λόγω οικονομικής δυσκολίας, είτε λόγω άποψης. Μέσα σε έναν συνεργατικό χώρο μπορείς να δουλέψεις, να κάνεις ένα διάλειμμα και να μιλήσεις με το διπλανό σου, να μοιραστείς μια ιδέα σου και να ακούσεις 2-3 γνώμες, να μάθεις κάτι νέο απο μια τυχαία συζήτηση παραδίπλα, να παρακολουθήσεις events και σεμινάρια όπου θα μάθεις κάτι παραπάνω και θα συνδεθείς. Συγκεκριμένα ο χώρος ο δικός μας είναι σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο που να ευννοεί την ανοιχτή αλληλεπίδραση, έχουμε open space όπου δουλεύουν όλοι οι coworkers μαζί, μια κουζίνα και το μπαλκόνι μας όπου ουσιαστικά αποτελούν τα σημεία όπου γίνεται όλη η «κοινωνικοποίηση». Έχουμε διαμορφώσει το χώρο με τέτοιο τρόπο που να σου φτιάχνει τη διάθεση και να σε ωθεί πραγματικά στο να θέλεις να δουλέψεις και να δημιουργήσεις.

Επιπλέον, καθότι κοινωνική επιχείρηση, βλέπουμε το συνεργατικό χώρο ως κάτι το οποίο μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους γύρω μας να δημιουργήσουν και να δράσουν, για το λόγο αυτό έχουμε πολύ χαμηλές τιμές και έχουμε πολύ συχνά open days, δηλαδή ημέρες όπου οποιοσδήποτε μπορεί να ζήσει την εμπειρία του coworking. Παράλληλα, διοργανώνουμε σεμινάρια, εκδηλώσεις και εργαστήρια που έχουν ως κύριο σκοπό την ενδυνάμωση της κοινότητάς μας και τη δημιουργία χώρου για συζήτηση, νέες ιδέες και πρωτοβουλίες, ενώ στηρίζουμε με όποιο τρόπο μπορούμε πρωτοβουλίες οι οποίες έχουν μια παρόμοια φιλοσοφία. Καρδιά του loft2work είναι η κοινότητά του και μέσα απο την επικοινωνία, την αλληλεπίδραση και τη συζήτηση, προσπαθούμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία έμπρακτων αποτελεσμάτων!:)

Από εκεί και πέρα, με την προσωπική έρευνα του καθένα μας, από παρατήρηση των αλλαγών στην αγορά εργασίας συγκεκριμενοποιήθηκαν οι στόχοι μας που έχουν να κάνουν με την κοινωνική αλλαγή και καινοτομία. Η συνεργατική και κοινωνική οικονομία και επιχειρηματικότητα έχουν αρχίσει και αναπτύσσονται και έχουν μεγάλες προοπτικές εξέλιξης δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν στη χώρα. Η ανάγκη των κοινοτήτων αυτών για μια υποστηρικτική υποδομή καθώς και τα δυστυχώς συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας μας ώθησαν στη δημιουργία ενός χώρου που θα δρα ως καταλύτης για την κινητοποίηση ατόμων με δημιουργικές ιδέες.

Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα; Όλα ξεκίνησαν από ένα ταξίδι της Σοφίας στο Βερολίνο. Εκείνη τη φορά η Σοφία αναζητούσε έναν επαγγελματικό χώρο για δουλέψει και να κάνει κάποια επαγγελματικά ραντεβού και οι Βερολινέζοι φίλοι της την έστειλαν σε ενα coworking space. Γυρνώντας πίσω ενθουσιασμένη έθεσε σαν στόχο της να δημιουργήσει με κάποιο τρόπο έναν τέτοιο χώρο στην Αθήνα. Συζητώντας την ιδέα της με τους φίλους της συναντηθήκαμε και κάπως έτσι ξεκίνησε το loft2work, το οποίο ύπαρχει εδώ και 1,5 χρόνο.

Ποια είναι η αξία του να δουλεύεις συνεργατικά;

Πώς λειτουργεί η όλη διαδικασία χρήσης/ενοικίασης;

Το να δουλεύεις συνεργατικά ωφελεί και τη δουλειά σου αλλά και εσένα ως άτομο και κατ’επέκτασιν και την κοινωνία γύρω σου. Στο επίπεδο της δουλειάς που κάνεις, είτε πρόκειται για το επάγγελμά σου, είτε για ένα πρότζεκτ το οποίο τρέχεις επειδή το πιστεύεις πολύ, είτε πρόκειται για τις σπουδές σου και το σχεδιασμό του μέλλοντός σου μέσα απο αυτές, η συνεργατικότητα σε βοηθάει γιατί διαλύει τα στεγανά. Δημιουργεί διαφορετικές πηγές έμπνευσης και ιδεών, ευκαιρίες για επικοινωνία και συζήτηση πάνω σε προβληματισμούς που μπορεί να έχεις. Δε χάνεσαι μέσα στο μικρόκοσμό σου αλλά διατηρείς επαφή με το περιβάλλον γύρω σου, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό. Επιπλέον, είναι μια δομή που σε βοηθάει να οργανωθείς και να μην αφεθείς ή αποσυντονιστείς, μια παγίδα στην οποία εύκολα πέφτεις όταν δουλεύεις απο το σπίτι ή σαν «νομάς» από καφετέρια σε καφετέρια.

Από την πρώτη στιγμή που ανοίξαμε, στο μυαλό μας είχαμε περισσότερο την δημιουργία της κοινότητας του loft2work και πως θα μπορούσαμε να ενσωματώνουμε σε αυτήν νέα στοιχεία και να δεχόμαστε νέα μέλη συνεχώς χωρίς παράγοντες όπως το οικονομικό ή η συνοχή της κοινότητας να αλλοιώνονται και πιστεύουμε πως το έχουμε καταφέρει αυτό.

Ως προς το άτομο, μαθαίνοντας να δουλεύει συνεργατικά, μαθαίνει να συνυπάρχει με άλλα άτομα, να έχει διαπροσωπικές επαφές και επικοινωνία, να συνεργάζεται, να μοιράζεται, να σέβεται τον διπλανό σου, να είναι ανοιχτό και να απολαμβάνει πραγματικά τη δουλειά, να την αντιμετωπίζει ως μια δημιουργική διαδικασία η οποία δεν είναι στατική και μονότονη. Και αυτά είναι στοιχεία πολύ σημαντικά για την εποχή μας, και λόγω απομάκρυνσης των ανθρώπων και λόγω των δύσκολων συγκυριών. Έχει ειπωθεί πολλές φορές και είναι αλήθεια: πρέπει να συνεργαστούμε και να μάθουμε την ομαδικότητα και την αξία της διαφορετικότητας προκειμένου να προχωρήσουμε.

Η πρώτη «coworking» εμπειρία στο Loft2work είναι χωρίς χρέωση. Μετά ακολουθεί ο «δοκιμαστικός μήνας» όπου με 20 ευρώ[10 ευρώ φοιτητικό] ο ενδιαφερόμενος κάνει χρήση όλων των υπηρεσιών ώστε να μπορέσει βιωματικά να ζήσει την κοινότητα του Loft2work και μέσα από αυτό το testdrive να αποφασίσει αν θέλει να γίνει μέλος του community. Εφόσον κάποιος αποφασίσει πως του ταιριάζει η φιλοσοφία και ο χώρος μας, γίνεται μέλος του Loft2work και η συνδρομή είναι ετήσια. Οι τιμές μας είναι πάρα πολύ χαμηλές καθώς επιθυμούμε να δώσουμε πραγματικά τη δυνατότητα σε άτομα που δεν έχουν οικονομική άνεση να ξεπεράσουν τα αρχικά εμπόδια και να ακολουθήσουν τις ιδέες τους: 250 ευρώ για ιδιώτες/επαγγελματίες(100 φοιτητική συνδρομή), 500 ευρώ για ομάδες εως 3 άτομα και 700 ευρώ για ομάδες μέχρι 6 άτομα. Η ενοικίαση χώρου, των κλειστών δηλαδή meeting rooms λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο, χρέωση με την ώρα η οποία ορίζεται αφού συζητήσουμε με τον ενδιαφερόμενο για τις ανάγκες του. Έχουμε προνομιακές τιμές για τους coworkers μας, προκειμένου και πάλι να τους στηρίξουμε.

Λειτουργεί και ως χώρος φιλοξενίας εκδηλώσεων;

Θα μπορούσατε να δώσετε μια συμβουλή στους αναγνώστες του Passenger;

Ναι, οι εκδηλώσεις που φιλοξενούμε είναι κύριο κομμάτι των δραστηριοτήτων μας. Οι εκδηλώσεις αυτές μπορεί να είναι είτε οργανωμένες ή συνδιοργανωμένες απο εμάς, είτε εκδηλώσεις μελών της κοινότητάς μας, είτε άλλων ατόμων που επιθυμούν να φιλοξενήσουν μια διοργάνωσή τους σε έναν πιο εναλλακτικό χώρο.

Να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, να ψάχνετε τι συμβαίνει γύρω σας, να συμμετέχετε, να παίρνετε πρωτοβουλίες, να ζητάτε και να προσφέρετε βοήθεια. Να συνεργάζεστε. Εμείς είμαστε εδώ να σας υποστηρίξουμε όπως μπορούμε, το motto μας άλλωστε είναι “Stick to your ideas. We can help!” :)

Και πάλι ανάλογα με το σε ποιά περίπτωση εντάσσεται η εκάστοτε εκδήλωση μπορούμε να παρέχουμε το χώρο έναντι μιας τιμολόγησης ή και να τον χορηγήσουμε, ενώ σε πολλές περιπτώσεις μπορούμε να υποστηρίξουμε περαιτέρω την οργάνωση με επικοινωνία στην κοινότητά μας και ιδέες για το χτίσιμο της ροής του εργαστηρίου/ event. Κάθε εβδομάδα εκδίδουμε το newsletter μας όπου επικοινωνούμε τα events της ερχόμενης εβδομάδας τα οποία είναι ανοιχτά προς το κοινό και σε μέλη της κοινότητάς μας τα οποία γνωρίζουμε και έχουμε εντοπίσει ενδιαφέροντα. Συχνά στέλνουμε «ειδικές προσκλήσεις» για πιο κλειστά εργαστήρια που οργανώνονται κατά καιρούς.

Κεφάλαιο ΟΔΗΓΗΣΗ

της Κατερίνας Κορακιανίτου

Το αμάξι αποτελεί για τους περισσότερους το πιο βολικό μέσο μεταφοράς, διευκολύνει συχνά τις μετακινήσεις μας και μας κάνει να νιώθουμε αρκετά πιο ανεξάρτητοι μιας που μας δίνει τη δυνατότητα να βρεθούμε οποιαδήποτε στιγμή σε οποιοδήποτε μέρος. Βέβαια, όπως επισημαίνουν πολλοί, το τιμόνι δεν απαιτεί φόβο αλλά σεβασμό και ο κάθε οδηγός επιβάλλεται να γνωρίζει καλά τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Όσον αφορά στην περίπτωση της Ελλάδας, τουλάχιστον, υπάρχουν πολλά τρωτά σημεία σχετικά με το θέμα: παραβιάσεις του Κ.Ο.Κ., ανάρμοστη συμπεριφορά κατά την οδήγηση, υψηλές ταχύτητες και ούτω καθεξής. Θα λέγαμε ότι ο λόγος που συμβαίνουν αυτά είναι η ατιμωρησία. Πολλοί παραβάτες δεν τιμωρούνται με τον δέοντα τρόπο, αλλά αντίθετα βρίσκουν άλλους ώστε να αποφύγουν ενδεχόμενο υψηλό πρόστιμο. Οι οδηγοί γνωρίζουν κατά βάθος πως ένα μικρό παράπτωμά τους δεν θα έχει καμία επίπτωση σε αυτούς – δεδομένου ότι το παράπτωμα αυτό δεν θα έχει προκαλέσει ατύχημα – σε αντίθεση με τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όπου οι παραβάτες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας τιμωρούνται και μάλιστα πολύ αυστηρά, ακόμα και με αφαίρεση του διπλώματός τους σε κάποιες περιπτώσεις. Πιθανώς, λοιπόν, για αυτή την κατάσταση να μην ευθύνεται μόνο η ελαστικότητα των αρχών αλλά και η έλλειψη παιδείας των πολιτών όσον αφορά στην οδική συμπεριφορά. Σκόπιμα αναφέρω τον όρο «πολίτες» συνολικά και όχι μόνο «οδηγοί» καθώς και οι πεζοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο τρόπος που πολλοί πεζοί διασχίζουν τις κεντρικές οδικές αρτηρίες, συχνά βιαστικά, ανεξάρτητα αν για αυτούς το φανάρι είναι κόκκινο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι οδηγοί να φρενάρουν ξαφνικά και επικίνδυνα ώστε να μην προκληθεί κάποιο ατύχημα. Ειδικότερα, σίγουρα και οι οδηγοί εμφανίζονται επιπόλαιοι κυρίως όταν οδηγούν χωρίς να φορούν ζώνη ασφαλείας αυτοί ή και οι συνεπιβάτες τους, αλλά και όταν έχουν καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ. Εδώ και μερικά χρόνια έχουν ενταθεί τα μαθήματα οδικής συμπεριφοράς και κυκλοφορίας στα σχολεία από εξωτερικούς φορείς. Τα παιδιά ενημερώνονται πιο σωστά πλέον για την ορθή οδική συμπεριφορά και τις αρχές της οδήγησης. Σίγουρα αυτό είναι πολύ σημαντικό και συμβάλλει στο να εξελιχθούν μελλοντικά σε καλούς οδηγούς. Ωστόσο, δεν αρκεί μονάχα αυτό. Είναι εξίσου σημαντικό – ίσως και περισσότερο – να λαμβάνουν τα κατάλληλα μηνύματα και να έχουν τα σωστά παραδείγματα από το κοντινό τους περιβάλλον. Με άλλα λόγια, οι γονείς τους, και γενικώς όσοι προσφέρουν ερεθίσματα στα παιδιά όσον αφορά στην οδήγηση, χρειάζεται να αναλαμβάνουν το ρόλο υπεύθυνου εκπαιδευτή και να τους εξηγούν το καθετί σχετικά με το αυτοκίνητο και την ασφάλειά του καθώς και να τους επισημαίνουν τη σημασία της ορθής οδικής συμπεριφοράς και τις συνέπειες των παραβάσεων. Αν και σκληρό πολλές φορές, είναι καλύτερο να γνωρίζουμε τις συνέπειες επιπόλαιων ενεργειών για να τις αποφεύγουμε. Εξάλλου, δεν είναι προτιμότερο να απολαμβάνουμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο από το να θέτουμε τη ζωή μας και τη ζωή των άλλων σε κίνδυνο;

Ζήσε το καλοκαίρι σου αλλιώς 32

της Βάσια Τραϊφόρου

Οι περισσότεροι άνθρωποι και ιδιαίτερα όταν μιλάμε για φοιτητές, μόλις ακούμε τη λέξη καλοκαίρι και διακοπές, αυτό που σκεφτόμαστε πρώτα είναι σίγουρα θάλασσες, μπάνια, κοκτέιλ, νησιά και ξενύχτια. Λίγες ημέρες απόδρασης και τρέλας μαζί, που ευελπιστούμε να θυμόμαστε, μέχρι τουλάχιστον το επόμενο καλοκαίρι που θα περιμένουμε να ζήσουμε κάτι ανάλογο. Ίδιες ιστορίες, ίδιες εικόνες και εμπειρίες ανάλογες με αυτές που κάποιες φορές θα έχουν να μας διηγηθούν οι φίλοι κι οι γνωστοί μας. Σύμφωνα με τον Γούντυ Άλλεν, το μυστικό της επιτυχίας είναι το να είσαι διαφορετικός από τους άλλους. Στην Ελλάδα του 2013 λοιπόν, μήπως ήρθε η στιγμή να αποφασίσεις να διαφοροποιηθείς από το πλήθος και να ζήσεις το καλοκαίρι σου αλλιώς; Αν ναι, η AIESEC σου δίνει τη λύση μέσω του προγράμματος Explore. Για να ξεκινήσουμε από τα βασικά, η AIESEC είναι ο μεγαλύτερος, διεθνής, μη κυβερνητικός, φοιτητικός οργανισμός στον κόσμο, με παρουσία σε 113 χώρες και 2400 Πανεπιστήμια. Όραμά της είναι να αναπτύξει τα μέλη της μέσα από τις εμπειρίες που τους προσφέρει και να τους παρέχει πολιτισμική και εργασιακή γνώση και κατανόηση, δημιουργώντας ένα διεθνές δίκτυο από φορείς αλλαγής που σκοπό έχουν να φέρουν ένα θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Σκοπός της, είναι η Ειρήνη και η Μεγιστοποίηση των Ανθρώπινων δυνατοτήτων μέσα από την ενδυνάμωση των νέων ανθρώπων. Το πρόγραμμα Explore της AIESEC , αφορά εθελοντική εμπειρία στο εξωτερικό και δίνει τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να ζήσουν μια έντονη πολυπολιτισμική εμπειρία, αναπτύσσοντας παράλληλα την προσωπικότητά του και τα ηγετικά τους χαρακτηριστικά, και αποκτώντας φίλους από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Παράλληλα ο συμμετέχων στο πρόγραμμα έχει τη δυνατότητα να βελτιώνει το βιογραφικό του, κάνοντας κάτι διαφορετικό. Οι θεματικές του Explore είναι τρεις, καλύπτοντας ουσιαστικά μεγάλη ποικιλία ενδιαφερόντων. Με το Explore Education μπορείς να συμμετέχεις στην ανάπτυξη παιδιών και νέων και να συμβάλλεις στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους και της διαπολιτισμικής τους κατανόησης. Με τη συμμετοχή σου στο πρόγραμμα Explore World Issues, έχεις τη δυνατότητα να ταξιδέψεις σε μια χώρα και να ευαισθητοποιήσεις τους ανθρώπους σε θέματα παγκόσμιου ενδιαφέροντος όπως ισότητα των δύο φύλων, περιβαλλοντικά ζητήματα, AIDS και άλλα. Τέλος, το Explore entrepreneurship θα σε βοηθήσει να εξοικειωθείς με έννοιες όπως η επιχειρηματικότητα δουλεύοντας σε τομείς όπως marketing, public relations, sales σε ΜΚΟ, πανεπιστήμια και άλλους φορείς. Κατά τη διάρκεια της παραμονής σου στη χώρα συμμετοχής, παρέχεται δωρεάν στέγη ενώ παράλληλα έχεις τη δυνατότητα άμεσης και γρήγορης ενσωμάτωσής σου στο τοπικό περιβάλλον μέσω της συναναστροφής σου με την AIESEC της χώρας υποδοχής. Η αλληλεπίδραση με νέους από άλλες χώρες, η επαφή με άγνωστους πολιτισμούς, η συμμετοχή σου σε projects και η δυνατότητα συνεργασίας σου με πολύ διαφορετικούς από σένα ανθρώπους, είναι σίγουρο πως θα σου προσφέρουν τρομερές εμπειρίες και δυνατότητες ουσιαστικής προσωπικής αλλαγής.

Αυτό τουλάχιστον είπαν άνθρωποι που συμμετείχαν ή συμμετέχουν αυτή τη στιγμή σε αντίστοιχα προγράμματα στο εξωτερικό μέσω της AIESEC. Η Λία συμμετείχε πέρυσι το καλοκαίρι στο πρόγραμμα Explore Education και και όπως μας λέει: «θα πρότεινα αυτή την εμπειρία και σε άλλους γιατί είναι καθαρά μια πρόκληση και είναι ένας πολύ καλός τρόπος να τεστάρεις τα όρια του εαυτού σου. Να μπεις στη διαδικασία να συμβιώσεις με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους καθώς λόγω διαφορετικών αντιλήψεων, υποχρεώνεσαι να συμβιβαστείς αλλά και να αναθεωρήσεις ισχυρές πεποιθήσεις σου. όλα αυτά σε συνδυασμό με την χαρά που προσφέρεις στην κοινωνία, κάνουν την εμπειρία αυτή μοναδική»! Η Κέλλυ έφυγε τον Ιανουάριο, για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα Explore Education στην Πορτογαλία. Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής της, μας είπε τα εξής: «Μπορώ να πω ότι έχω έρθει σε επαφή με κουλτούρες τελείως διαφορετικές από τη δική μας. Για παράδειγμα η συγκάτοικός μου είναι από τη Σρι-Λάνκα και με έχει εισάγει σε τελείως καινούρια πράγματα, από τον τρόπο που τρώει μέχρι την σχέση της με την οικογένεια! Την αγαπώ!!Όσο αφορά το πρόγραμμα, είναι πραγματικά μια πρόκληση για μένα, αφού καλούμαι να παραδώσω μάθημα σε παιδιά 3ης Λυκείου για το European Citizenship! Ενώ στην αρχή νόμιζα ότι θα μας πάρουν με τις πέτρες στην πορεία κατάλαβα ότι υπάρχουν νέοι που πραγματικά ενδιαφέρονται να κάνουν και να μάθουν κάτι παραπάνω από αυτά που τους προσφέρει το σχολείο! Έχουμε γίνει φίλοι και κάθε φορά ανυπομονώ να πάω στο σχολείο(κάτι που δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα πω).Πραγματικά πιστεύω ότι για να έχεις θετικό αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία δεν χρειάζεται να κάνεις μεγάλα πράγματα, μια μικρή πράξη από τον καθένα μας μπορεί να κάνει τη διαφορά»! Τέλος, η Αλεξάνδρα συμμετείχε το Φεβρουάριο στο πρόγραμμα Explore Entrepreneurship και να τι μας είπε: «Το πρόγραμμα είναι από τις καλύτερες ευκαιρίες να εφαρμόσεις τις γνώσεις σου στο marketing. Τα tasks που έχουμε αναλάβει είναι συγκεκριμένα και ενδιαφέροντα: βίντεο για την πόλη και το πανεπιστήμιο, survivor guide για τους πρωτοετείς φοιτητές, καταγραφή testimonials (μαρτυρίες) απ’ τους erasmus κυρίως φοιτητές, δημιουργία poster, brochure και flyer για το πανεπιστήμιο. Απ’ τα πιο δύσκολα αλλά και γεμάτα πρόκληση καθήκοντα είναι η εύρεση καινούργιου logo για το πανεπιστήμιο, όπως και η πρόταση promotional strategy. Το πρόγραμμα δεν μας έχει δώσει μόνο εμπειρία σε marketing, αλλά μέσα από την ενασχόληση με αυτό έχουμε γνωρίσει την πόλη σαν μόνιμοι κάτοικοι, έχουμε γνωρίσει και συνεργαστεί με πολλούς φοιτητές και έχουμε αναπτύξει τις δημιουργικές μας ικανότητες. Η εργασία σε πολυπολιτισμικό περιβάλλον σου δίνει την δυνατότητα να ανοίξεις ορίζοντες, να αλλάξεις νοοτροπία και να γίνεις πιο ώριμος». Οι παραπάνω φοιτήτριες του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, προχώρησαν στη δράση και έζησαν μια διαφορετική εμπειρία, φέρνοντας την αλλαγή στους εαυτούς τους και τους γύρω τους. Σου δίνεται λοιπόν η ευκαιρία να ζήσεις κι εσύ το καλοκαίρι σου αλλιώς, συμμετέχοντας σε μια μοναδική εμπειρία. Προχώρα στη δράση και μην τη χάσεις. Ο δεύτερος γύρος των αιτήσεων είναι ανοιχτός μέχρι τις 17 Μαίου. Γιατί όπως αναφέρει και ένα γνωμικό, «αν παρουσιασθεί ένα παράθυρο ευκαιρίας, μην κατεβάζεις τα στόρια».

ΔΩΜΑΤΙΟ 320

της Μαρίας Μηλίγγου

Η Τύπισσα άφησε τα πράγματα της κάτω όπως-όπως..δεν την ένοιαξε και πολύ. Δεν θα τα τακτοποιούσε σε κάποια γωνιά, θα τα άφηνε μέσα στη μέση να σκουντουφλά πάνω τους περνώντας και μετά θα άνοιγε τη βαλίτσα και θα έκανε ένα μικρό χαμό γύρω της ψάχνοντας να βρει ένα από τα δεκάδες μπλουζάκια που κουβάλησε μαζί της γιατί «ποτέ δεν ξέρεις αν θα σου χρειαστεί». Έτσι και αλλιώς δεν θα της έλεγε κανείς τίποτα, δεν ενοχλούσε κανέναν. Είχε ένα δίκλινο δωμάτιο όλο δικό της για τρεις μέρες, θα έμενε μόνη της. Όχι , δεν της έστριψε μια βίδα ξαφνικά μια μέρα και αποφάσισε να πάει ταξίδι μόνη της. Ήταν εκεί με παρέα, με καλή παρέα, για δουλειά .Οι ιθύνοντες κανόνισαν ο καθένας να μείνει μόνος του. Κάπως ανακουφιστικό ήταν αυτό. Δεν ήταν αντικοινωνική αλλά μετά από περιηγήσεις, ομιλίες και επιπλέον τουριστικό τριγύρισμα, λίγη άνεση παραπάνω δεν έβλαψε κανένα. Από-συμπίεση. Και ήρθε η ώρα μετά από μια εξουθενωτική μέρα που θα επέστρεφε στο ολοδικό της δωματιάκι για χαλάρωση και αναζωογόνηση. Είχε μπροστά της άλλες 2 μέρες και ένα τεράστιο απόθεμα όρεξης για εξερεύνηση. Χρειαζόταν λίγη ηρεμία οπωσδήποτε. Αλλά πρώτα τα βασικά. Να τσεκάρει τα mail της, να δει αν παίζει τίποτα καινούριο στο facebook /twitter/ tumblr ..Έτσι έκανε πάντα. «Πωω γκαντεμιά» το wi-fi δεν είχε καλό σήμα . Με βαριά καρδιά, ωστόσο θα ζούσε και χωρίς ιντερνετ . Αλλά δεν θα αποκοβόταν από τον κόσμο. Ευκαιρία για λίγη τηλεοπτική ενημέρωση. Χμμ ,όχι, το iCarly στο Nickelodeon μεταγλωττισμένο στα γαλλικά δεν της έκανε. Πάει και η λύση τηλεόραση. Γενικώς την σνομπάριζε..αλλά τώρα ήταν το τελευταίο αποκούμπι ενάντια στην ανία και μια αίσθηση συντροφιάς όπως και να το κάνεις. Είχε μείνει άπειρες φορές μόνη της η Τύπισσα αλλά ακόμα και εκείνες της φορές είχε κάτι να απασχολείται, κάτι που να μην την αφήνει μέσα σε μια πνιγερή ησυχία, κάτι να απασχολεί το μυαλό της που δεν δεχόταν να ησυχάσει ποτέ. Τώρα; Τι θα έκανε τόση ώρα μόνη της; Πραγματικά μόνη της όμως, αυτή και ο εαυτός της. Τελικά δεν της φαινόταν και πολύ καλή ιδέα αυτό το δίκλινο για έναν. Οπότε άρχισε να τακτοποιεί τα ρούχα της στη ντουλάπα, συμμάζεψε ,άνοιξε όλα τα μπουκαλάκια με τα μυρωδάτα καλούδια, έκανε μπάνιο …πάνω κάτω δεξιά αριστερά.. Δεν τη χωρούσε ο τόπος.

Αποφάσισε να ξαπλώσει και να κοιμηθεί, δεν έβρισκε άλλη λύση για όλη αυτή την αβάσταχτα άβολη πλήξη. Σαν θηρίο στο κλουβί, έτσι ένιωθε. Καθώς λοιπόν βούρτσιζε τα δόντια της όπως εδώ και χιλιάδες βράδια τώρα, μηχανικά και αδιάφορα για την όλη διαδικασία..τότε λοιπόν, άρχισε να παρατηρεί το είδωλό της στον καθρέφτη. ‘Έβλεπε τον εαυτό της κάθε μέρα στο καθρέφτη, κάθε μέρα που τον στόλιζε και τον έσερνε από υποχρέωση σε υποχρέωση, που τσεκάριζε να δει αν όλα είναι στην εντέλεια, αν το make up και τα μαλλιά ήταν όπως έπρεπε, για να την πάνε να συναντήσει δεκάδες ανθρώπους μέσα στη μέρα, να είναι αντάξια των ίδιων της των προσδοκιών. Και όμως παρόλο που αντίκριζε μια φιγούρα τόσο γνώριμη της φαινόταν τόσο πρωτόγνωρη. Είχε τόσο καιρό να παρατηρήσει τον εαυτό της, όχι να τον ελέγξει, να τον δει πραγματικά. Είχε αλλάξει τελικά, μεγάλωσε και άλλαξε. Της είχε μείνει η εντύπωση πως ήταν ακόμα στα 18,με άλλο στυλ και πιο πολλές δραστηριότητες και ευθύνες . Δεν ήταν όμως εκείνο το κοριτσάκι που πίστευε πως έβλεπαν όλοι, μαζί με αυτούς και η ίδια. Ήταν 23 και φαινόταν.

Μα πως δεν είχε προσέξει ότι είχε γίνει τόσο διαφορετική; Μα πως μπορεί να της διέφυγε κάτι τέτοιο; Ήταν δυνατόν; Μάλλον θα το ξέχασε. Είχε τόσα πολλά πράγματα να διευθετήσει μέσα στη μέρα. Ήταν τυχερή ,γιατί όλα αυτά με τα οποία καταπιανόταν τα αγαπούσε και έδινε όλο της το είναι για να τα κάνει τέλεια. Αγαπούσε και όλους τους ανθρώπους της ζωής της και τους αφιέρωνε όσο χρόνο και φαιά ουσία μπορούσε. Και μετά είχε να ασχοληθεί και με ένα σωρό «προβλήματα» που απασχολούσαν και άλλο το μυαλό της. Εκείνος, ο εκάστοτε Εκείνος ,εναλλακτικές για να φτιάξει το μέλλον της σε μια χώρα που δεν μπορούσε να υποσχεθεί πολλά, πράγματα που ήθελε να μάθει και εξερευνούσε δοθείσης ευκαιρίας, η δίψα της για ότι ήταν ακόμα άγνωστο, οι αναποδιές που ξεπηδούσαν απρόσκλητες. Προφανώς το ξέχασε, λοιπόν. Η ζωή της ήταν μια συνάρτηση όλων αυτών, πότε να βρει χρόνο να παρατηρήσει τις αλλαγές της; Όχι δεν παραμέλησε τον εαυτό της, ποτέ και για κανένα λόγο. Τον αγαπούσε. Προφανώς τον είχε ξεχάσει από κεκτημένη ταχύτητα. Όπως ξεχνάς να πεις πόσο θαυμάζεις τους φίλους σου γιατί τους βλέπεις κάθε μέρα να γίνονται σπουδαίοι δίπλα σου, όπως ξεχνάς να πεις σ’ αγαπώ γιατί η καθημερινότητα προλαβαίνει τα λόγια. Και να τη τώρα εδώ να κοιτάζει τον εαυτό της κάμποση ώρα και να βλέπει την Τύπισσα αλλιώς, διαφορετική. Περιεργαζόταν και σκεφτόταν, σκεφτόταν και έκρινε. Σε γενικές γραμμές της άρεσε η εικοσάρα Τύπισσα. Τη μάλωσε για κάποια πράγματα, την θαύμασε για άλλα. Είπε πως όλα είναι αποτέλεσμα του τρόπου που ζούσε ,όμως. Το σκέφτηκε και αυτό. Της άρεσε ο τρόπος που ζούσε εν τέλει και σαν αποτέλεσμα ήταν περήφανη για την Τύπισσα. Της άρεσε που δινόταν με όλη της την ψυχή, της άρεσε που δεν φοβόταν να δώσει την καρδιά της, της άρεσε που ήταν ακόμα ευαίσθητη, που είχε πάθη, που σκεφτόταν σουρεαλιστικά ,που μια γελούσε τσιριχτά και την άλλη συνοφρυωνόταν σκεπτική. Θα μπορούσε να πει πως άρχιζε να διαφαίνεται η γυναίκα που πάντα ονειρευόταν να γίνει. Όπως όταν ήταν μικρούλα και χάζευε τον καθρέφτη και είκαζε και ευχόταν για το πώς θα είναι μεγάλη. Και να που ήταν «μεγάλη» πια. Πόσο καιρό είχε να το κάνει αυτό τελικά.. Η πλήξη εκείνο το βράδυ έγινε ανακούφιση. Δεν ήταν που δεν είχε τίποτα να κάνει, ήταν η αμηχανία που δεν ήξερε τί να κάνει, ούσα μόνη της με μια σχεδόν άγνωστη στο ίδιο δωμάτιο. Γνωρίστηκαν εκ νέου και έκαναν ειρήνη. Όταν έχεις καιρό να τα πεις με ένα καλό σου φίλο, όσο και να τον νοιάζεσαι, η σιωπή γίνεται άβολη καθώς η επαφή περιορίζεται, χάνεις επεισόδια. Πόσο περίεργο ήταν να έχει χάσει επαφή με τον ίδιο της τον εαυτό μέσα στη φρενίτιδα της ζωής της. Εκείνο το ταξίδι την έφερε πιο αναζωογονημένη πίσω. «Θα σου κάνει καλό να δεις κάτι φρέσκο». Ποιος να ήξερε ότι θα έβρισκε παλιούς γνωστούς σε εκείνο το ταξίδι και θα τους έφερνε μαζί της..

Επιχειρήσεις και Υπευθυνότητα: μια σχέση αμηχανίας και υπερβολής Το 1962 ο νομπελίστας οικονομολόγος Milton Friedman υποστήριζε πως μοναδική κοινωνική ευθύνη μιας επιχείρησης είναι να χρησιμοποιεί τους πόρους που διαθέτει και να ενεργεί με στόχο την αύξηση των κερδών της, ώστε να μπορεί να παίζει στον ελεύθερο ανταγωνισμό με τίμιες μεθόδους. Μισό αιώνα αργότερα αυτή η προσέγγιση μοιάζει ξεπερασμένη. Σήμερα, οι περισσότεροι συμφωνούν πως μια επιχείρηση (με όποια μορφή και αν δραστηριοποιείται) δεν έχει ευθύνη μόνο απέναντι στους μετόχους της αλλά και απέναντι στους εργαζομένους, τους πελάτες, την κοινωνία, το περιβάλλον. Αυτή η νέα διάσταση εκφράστηκε με τον όρο Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη. Ο όρος που σήμερα τείνει να επικρατήσει είναι αυτός της Εταιρικής Υπευθυνότητας. Οι κρατικοί φορείς κάνουν προσπάθειες να την προωθήσουν, οι επιχειρήσεις να την εφαρμόσουν, η επιστημονική κοινότητα να την μελετήσει. Σε ποιό βαθμό όμως η νέα αυτή διάσταση ενσωματώνεται φυσιολογικά στην λειτουργία των επιχειρήσεων; Μήπως είναι ένα ξένο σώμα;

Μήπως δεν συνάδει με τη φύση και τους σκοπούς μιας επιχείρησης; Μήπως ο Friedman είχε δίκιο τελικά; Πολύ νωρίς για κάποιο συμπέρασμα. Η μέχρι τώρα όμως σχέση επιχειρήσεων και υπευθυνότητας χαρακτηρίζεται από την αμηχανία και τα λάθη του πρώτου ραντεβού.

Σημάδι πρώτο: Αδυναμία να

βρεθεί όνομα. Διοίκηση, παραγωγή, λογιστικά, διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, μάρκετινγκ. Όροι γνωστοί που παραπέμπουν σε βασικές λειτουργίες μιας επιχείρησης. Κυρίως όμως όροι κοινοί για όλες τις επιχειρήσεις. Ισχύει το ίδιο στην περίπτωση της εταιρικής υπευθυνότητας; Στο πλαίσιο ενός θεσμού διάκρισης απολογισμών υπευθυνότητας 34 ελληνικές επιχειρήσεις κατέθεσαν υποψηφιότητα. Πώς τιτλοφορούνται αυτοί οι απολογισμοί; Με 10 διαφορετικούς τρόπους. 34 απολογισμοί, 10 διαφορετικοί τίτλοι!

Μεταξύ αυτών, Απολογισμός Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, Απολογισμός Υπευθυνότητας, Έκθεση Βιώσιμης Ανάπτυξης, Κοινωνικός Απολογισμός. Η ίδια σύγχυση επικρατεί και μεταξύ των ερευνητών που μελετούν το φαινόμενο. Τόσο εμφανής είναι η αδυναμία υιοθέτησης ενός κοινού ονόματος, που το 2008 ο Ahlsrud Alexander δημοσιεύει άρθρο με τίτλο "How corporate social responsibility is defined: an analysis of 37 definitions"(!) Είναι τόσο σημαντικό να υπάρχει ένας κοινός όρος για το ίδιο φαινόμενο; Θα έλεγα όχι. Η ουσία έχει σημασία και όχι πως την ορίζεις. Από τη σκοπιά αυτή δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί η εμφάνιση πολλών και διαφορετικών ονομάτων. Αποτελεί όμως ένα σημάδι πως η σχέση επιχείρηση-υπευθυνότητα βρίσκεται στα πρώιμα στάδια, ψάχνοντας τους κώδικές της.

Οι επιχειρήσεις, λοιπόν, που ως ένδειξη υπευθυνότητας προβάλλουν πρακτικές μη-εθελοντικές, είτε δεν κατανοούν την έννοια της Εταιρικής Υπευθυνότητας είτε έχουν άλλους σκοπούς. Το δεύτερο σημείο αφορά στο εύρος των πρακτικών που πρέπει να υιοθετεί ένας οργανισμός ώστε να μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως υπεύθυνος. Η χρηματοδότηση ενός κοινωνικού σκοπού (π.χ. δωρεά σε κάποιο ίδρυμα ή νοσοκομείο) αποτελεί τεκμήριο ενός υπεύθυνου οργανισμού; Ναι, αν αποτελεί μια πρακτική στο πλαίσιο μιας στρατηγικής που περιλαμβάνει αντίστοιχες δράσεις σε ζητήματα εργασιακά, αγοράς, περιβάλλοντος. Όχι αν είναι μια ad-hoc πρακτική, χωρίς συνέπεια και συνέχεια. Η υπευθυνότητα δεν εφαρμόζεται κάθετα αλλά οριζόντια.

Σημάδι δεύτερο: Παρερμηνεία

περιεχομένου. Πότε μια επιχείρηση μπορεί να ισχυριστεί ότι επιδεικνύει υπευθυνότητα; Πολλές οι απόψεις, αρκετές οι παρανοήσεις, πολύς χώρος για διαφορετικές ερμηνείες. Θα αναφερθώ σε δύο μόνο σημεία που μπορούν να γεννήσουν παρεξηγήσεις. Το πρώτο αφορά στον εθελοντικό χαρακτήρα των υπεύθυνων ενεργειών. Για παράδειγμα, ο σεβασμός των εργασιακών και ατομικών δικαιωμάτων των υπαλλήλων μιας επιχείρησης δεν αποτελεί κοινωνικά υπεύθυνη πράξη. Αποτελεί υποχρέωση της επιχείρησης. Διαφορετικά, θα παρανομούσε. Λεπτή η γραμμή; Καθόλου, είναι ξεκάθαρη.

Μπορεί και πρέπει να διαχέει όλες τις πτυχές της λειτουργίας των επιχειρήσεων. Από το μάνατζμεντ και την παραγωγή ως την εφοδιαστική αλυσίδα και το μάρκετινγκ. Συνεπώς, επιχειρήσεις που συνδέουν την υπευθυνότητά τους με αποσπασματικές (και συνήθως με αρκετή δημοσιότητα) ενέργειες δεν έχουν κατανοήσει επαρκώς αυτή τη διάσταση ή και πάλι έχουν άλλο σκοπό.

Σημάδι τρίτο: Υπερβολή. Η

υπευθυνότητα αποτελεί στάση ζωής και στηρίζεται σε σχετικές αξίες, όπως είναι η αλληλεγγύη και ο σεβασμός. Ο κλάδος της ψυχολογίας μας ενημερώνει πως τέτοιες αξίες αποτελούν το θεμέλιο λίθο της συμπεριφοράς, απαιτούν μεγάλο χρονικό διάστημα για να αναπτυχθούν και ακόμα μεγαλύτερο για να αλλάξουν. Χρειάζεται λοιπόν προσπάθεια και χρόνος για να μπορέσουν οι επιχειρήσεις να αναπτύξουν τη σχετική κουλτούρα που θα τις βοηθήσει να ενσωματώσουν σωστά τη διάσταση της υπευθυνότητας στη λειτουργία τους. Γινόμαστε όμως καθημερινά αποδέκτες υπερβολικών εκδηλώσεων και δηλώσεων (σε διαφημίσεις, ιστοσελίδες κτλ) που σκοπό έχουν να προβάλλουν το τεράστιο βαθμό κοινωνικής και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης (που χτες δεν υπήρχε) πολλών επιχειρήσεων (*Οι ποδοσφαιριστές δέχονται συχνά κίτρινη κάρτα όταν με υπερβολικές ενέργειες προσπαθούν να εκμαιεύσουν κάποιο σφύριγμα του διαιτητή).

Κινήσεις περισσότερο εντυπωσιασμού και λιγότερο ουσίας. Λόγια ωραία και φιλοσοφημένα. Οι αξίες όμως και η κουλτούρα μιας επιχείρησης δεν αλλάζουν, όπως αναφέραμε, από τη μία μέρα στην άλλη. Και αυτή η υπερβολή αποτελεί σημάδι μιας όχι τόσο υγιούς σχέσης. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει πως τα ενδιαφερόμενα μέρη αντιλαμβάνονται την ασυνέπεια μεταξύ λόγου και πράξης και δυσπιστούν απέναντι στις επιχειρήσεις που την επιδεικνύουν. Συνεπώς για να έχει μέλλον αυτή η σχέση χρειάζεται αρκετή προσπάθεια. Αργά βήματα, ειλικρίνεια, κατανόηση και όχι υπερβολές. "Λίγα λόγια, πολύ μουσική" (ή τουλάχιστον σε ίδια αναλογία) για να θυμηθούμε και ένα παλαιότερο σήμα ραδιοφωνικού σταθμού.

του Γιώργου Παπαγιαννάκη, PhD

Starting Up in Lisbon Με την ανεργία να χτυπάει κόκκκινο, όλο και πιο πολλοί επιδιώκουν νέα επιχειρηματικά σχέδια με σκοπό να βρουν ή να δημιουργήσουν χώρο στην αγορά. Σκεφτόμαστε τι ευκαιρία υπάρχει εκεί έξω, τι μας ξεχωρίζει από τους άλλους και τους ανταγωνιστές. Αυτό δεν είναι πρόσφατο γεγονός, είναι όμως κάτι που απασχολεί όλο και περισσότερους, με αυξανόμενο ρυθμό, την τελευταία πενταετία. Φράσεις όπως start up, επιχειρηματικότητα, pitching events, accelerator, incubator, co-working space αποτελούν μεγάλο ποσοστό καθημερινών συζητήσεων, και όχι μόνο. Αποτελούν την πραγματικότητα, το μέλημα και την κύρια απασχόληση πολλών Ελλήνων, νέων και μη.

Σε προηγούμενο άρθρο να μιλήσαμε για την κοινωνική επιχειρηματικότητα και πώς γίνεται πράξη στην Ελλάδα μέσα από ένα συγκεκριμένο εγχείρημα. Τώρα ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, σε χώρα της Μεσογείου, πληγείσα και εκείνη από την κρίση, το ΔΝΤ και τα χρέη... και εξερευνούμε τι συμβαίνει άραγε στην Πορτογαλία, και ειδικότερα στην πρωτεύουσα Λισαβόνα, φλεγόμενο HUB της νεοφυούς επιχειρηματικότητας. Nαι, ναι, εννοώ την Λισαβονέζικη start up σκηνή. Μιλώντας για σκηνή, πάμε στους πρωταγωνιστές της λοιπόν. Πρώτα μπαίνουμε στον κόσμο των πειρατών. Των πειρατών των Start Ups.

Την αρχή και τη συνέχεια...

Οι Startup Pirates είναι μια μη κερδοσκοπική παγκόσμια οργάνωση, που στοχεύει στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου μέσω της ενδυνάμωσης των επιχειρηματιών. Με πολύ ιδιαίτερη κουλτούρα, πολλή όρεξη και τον δικό τους ξεχωριστό «κώδικα», πρακτικά δημιουργούν και φέρνουν εις πέρας ένα εκπαιδευτικό, εντατικό πρόγραμμα μιας εβδομάδας , στοχευμένο αποκλειστικά σε επιχειρηματίες εν τη γενέσει. Μέσα από ένα συνδυασμό εκπαίδευσης και καθοδήγησης, βοηθούν τους συμμετέχοντες να δομήσουν και να αναπτύξουν τις ιδέες τους. Στο τέλος, τους δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα σε επενδυτές και ηγετικά στελέχη επιχειρήσεων (a.k.a. pitching).

«Όλα ξεκίνησαν όταν σπούδαζα στο εξωτερικό και επέστρεψα μετά πίσω στην Πορτογαλία. Είδα ένα Facebook post, και είπα ας δοκιμάσω, ας κάνω την αίτηση. Πήγα λοιπό την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου 2012, σαν συμμετέχοντας στο Start Up Pirates event, μαζί με άλλους από πολλές διαφορετικές χώρες. Ήταν πραγματικά αναπάντεχο, ένιωθα πως ήταν πολύ παραπάνω από επιχειρηματικότητα, από το να είσαι απλά επιχειρηματίας. Η εμπειρία ήταν από αυτές που σου αλλάζουν τη ζωή. 12 ώρες την ημέρα, γεμάτη workshops, διάδραση με τους ομιλητές-μέντορες και networking. Αυτό και μόνο μπορείς να το χρησιμοποιήσεις προς το δικό σου όφελος. Μπορεί να μην κέρδισα κάποιο βραβείο τελικά, αλλά ένιωθα τόσο ενεργός, δούλευα σε μια ομάδα με την δική μου ιδέα.» Τι ακολούθησε μετά;

Αποφάσισα να παραιτηθώ από τη δουλειά που είχα τότε. Στο παρελθόν είχα δουλέψει στον τομέα του μάρκετινγκ και των υπηρεσιών για αρκετά έτη σε πολλούς τομείς. Σϊγουρα βοήθησε, αλλά η εμπειρία μου στον επιχειρηματικό κόσμο δεν ήταν το Οι πειρατές εξόρμησαν πρώτη καταλυτικό στοιχείο. Ήθελα να κάνω φορά από τα Πορτογαλικά νερά και παραπάνω, να μην είμαι ένα ακόμα πλέουν παγκοσμίως ταράζοντας την γρανάζι στη μηχανή. Πλάνο δεν είχα επιχειρηματικότητα σε διεθνές επίπεδο όμως ακόμη, και μερικά μόνο χρήματα εκδηλώσεων. στην άκρη. Έπειτα ήρθε το 2ο Start Up Pirates event. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί ο Εγώ και ο Davis (Gouveia) ήμασταν João Remondes, μέλος της Οργανωτικής μαζί στην οργανωτική επιτροπή, το επιτροπής των Startup Pirates @ προετοιμάζαμε για 6 μήνες και δουλεύαμε Lisboa, ανάμεσα στις πολλές ακόμα πραγματικά full time. Κάναμε συνολικά ασχολίες του. πάνω από 60 meetings με σπόνσορες, Με υπόβαθρο τον τομέα του Μάρκετινγκ, καταφέραμε να κλείσουμε 3 συμφωνίες. μεγάλη εργασιακή εμπειρία στην Ήταν μια πρόκληση, που μας γέμιζε Πορτογαλία και το εξωτερικό, και το πραγματικά. Θέλαμε να γίνει βιώσιμο, πάθος του πειρατή, μιλάει για όλα αυτά και να αλλάξουμε τον τρόπο που που θέλαμε να μάθουμε. σκεφτόμασταν.»

Πες μας λίγα λόγια για τους Startup Pirates, τι γίνεται στην πράξη. «Μπορεί να συμμετέχει κάποιος έχοντας κάποια ιδέα, ή όχι. Κατά τη διάρκεια, βρίσκεις μια ομάδα, περίπου 3-5 ατόμων. Η διαφορά είναι πως δεν υπάρχουν/ δημιουργούνται οι ομάδες πριν το event. Μαθαίνεις στην πράξη, χρησιμοποιείς εργαλεία. Το βασικό σχεδιάζοντας και διασαφηνίζοντας την ιδέα είναι να πάρεις το χρόνο, να σταθείς ένα βήμα πίσω. Όλες οι ομάδες παίρνουν τον απαραίτητο χρόνο να δουν την ιδέα από απόσταση, να την αλλάξουν, να την «σκάψουν» βαθύτερα. Ο στόχος μας για την επόμενη edition των Startup Pirates @Lisboa είναι να υλοποιηθεί τον ερχόμεο Ιούλιο. Θα διαρκέσει 2 εβδομάδες, και θα θυμίζει bootcamp. Αυτοί που θα λάβουν μέρος θα είναι παλαιότεροι συμμετέχοντες, που μπορούν να φέρουν και τις υπάρχοντες ομάδες τους. Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν ομάδα, φέρνουν κάποιον. Ο σκοπός είναι να δοκιμαστεί η στρατηγική, να στοχεύσουν στα μικρά πράγματα, στο τρίγωνο ομάδα-ιδέαστρατηγική. Να προβληματιστούν: είναι αυτό που κάνουν ο πυρήνας της ιδέας? Είναι το σωστό? Χάνουν χρόνο και ενέργεια σε αυτό που δεν είναι το focus τους? Να αποδομήσουν την τωρινή πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσουν στο τι κάνουν καθημερινά, αν τους οδηγεί στο να είναι απλά απασχολημένοι με το να αναζητούν επενδυτές ή να πληρώνουν φόρους.»

Ένα επόμενο κεφάλαιο ανοίγει όμως, με το όνομα Daring project, την πλέον κύρια ασχολία στην οποία αφιερώνει την ενέργεια, χρόνο και μεράκι. Τι είναι ακριβώς θα μας πει o Joao παρακάτω. «Το Daring project το ίδρυσα μαζί με τον Davis. Έχει να κάνει με ανθρώπους, να ενώσει μέντορες με επιχειρηματίες και «θερμοκοιτίδες» επιχειρηματικότητας. Συμβάλλει σε επίπεδο προσωπικό, από το κομμάτι του μάρκετινγκ, της χρηματοδότησης και πολλών άλλων. Όλα όσα πρέπει να καλυφθούν. Υπάρχουν εκείνοι που συμμετέχουν συμπληρωματικά με τη βασική τους εργασία, άλλοι που έχουν παραιτηθεί από τη δουλειά τους, ακόμα και περιπτώσεις παραιτήσεων σε πολύ καλές θέσεις/ εταιρείες. Μέχρι στιγμής λειτουργούν 12 projects με τη δική μας καθοδήγηση, ενώ τους υποστηρίζουμε μερικώς ή εξ’ολοκλήρου και virtually, μιας και η προέλευση των projects ποικίλει: από την Πορτογαλία, Γερμανία, Ρουμανία ως και Πακιστάν. Τι γνώμη έχεις για τις θερμοκοιτίδες τεχνολογίας και εκείνες των υπηρεσιών (incubators); «Είναι πιο εύκολο να επενδύσεις κάπου που δίνεται η δυνατότητα να μετρήσεις την απόδοση. Ο τομέας των υπηρεσιών και εμπορίου χρειάζεται παραπάνω ώρες δουλειά’ ΄όσοι περισσότεροι πελάτες, τόσο μεγαλύτερο το κέρδος. Αντίθετα, στον τομέα της επιχειρηματικότητας στην τεχνολογία, η απόδοση των επενδύσεων είναι πολύ μεγαλύτερη. Όσον αφορά τους Πορτογάλους επιχειρηματίες, επικεντρώνονται στον τουρισμό και την τεχνολογία κυρίως. Το επίπεδο αυξάνεται όλο και περισσότερο. Όλοι κατέχουν τουλάχιστον bachelor, και συνήθως ολοκληρώνουν και μεταπτυχιακέ σπουδές.»

Και όσον αφορά τη γυναικεία επιχειρηματικότητα;

Τι υποστήριξη ή/και πρωτοβουλίες υπάρχουν από τη κυβέρνηση και το κράτος? «Οι άντρες είναι συνήθως περισσότεροι στα «Υπάρχει υποστήριξη, και χρηματοδότηση tech start ups, αν και υπάρχουν γυναίκες, (σε μικρό ποσοστό) προς Πορτογάλους ειδικά στους τομείς τουρισμού, υπηρεσιών νέους επιχειρηματίες, ενώ επικρατούν και εμπορίου. πιο ευνοϊκή μεταχείριση όσον αφορά Διαχωρισμός δεν υπάρχει, βλέπω πολύ νεοφυείς επιχειρήσεις. Υπάρχει μάλιστα πάθος και αποφασιστικότητα, ανεξαρτήτως Υφυπουργός επιχειρηματικότητας , φύλου. ανταγωνιστικότητας και καινοτομίας στην Οι άντρες κατέχουν πιο τεχνικά κομμάτια, κρατική δομή, ο οποίος είναι ενεργός και έχουν τα κότσια να πουν την άποψη τους συμμετέχει σε αρκετές εκδηλώσεις» παραπάνω.» Ποια είναι η άποψη σου για τους Πορτογάλους νέους επιχειρηματίες; «Βλέπουμε παιδιά 18-19 ετών, που όμως δεν έχουν διαφορά στη θέληση και αφοσίωση από πολύ μεγαλύτερους τους. Μερικοί σπουδάζουν ακόμη, ίσως οι περισσότεροι δεν είναι εξοικειωμένοι με τη αντίληψη σχετικά με τη στρατηγική, ή πώς να πείθουν μπροστά σε κοινό για την ιδέα τους, ούτε έχουν να επιδείξουν (πλήρες) βιογραφικό. Αντ’αυτού, έχουν κότσια, και αναζητούν εμπειρία.»

Τελικά μετά από όσα παρατηρείς και ζεις καθημερινά, τι θα συμβούλευες σε κάποιον που σκέφτεται ή έχει ήδη βάλει στα σκαριά το δικό του start up; «Βρες τους ανθρώπους, μην το κάνεις μόνος, χρειάζεσαι μια ομάδα. Για να γίνει κάποιος επιτυχημένος επιχειρηματίας, χρειάζεται μια δυνατή ομάδα. Μάθε από το παρελθόν, κάντο διαφορετικά, προβληματίσου, πάρε απόσταση και συγκεντρώσου στις σημαντικές ερωτήσεις. Αμφισβήτησε. Κάνε ένα βήμα πίσω.»

Από τα βασικά στοιχεία για την επιβίωση και ανάπτυξη ενός start up, είναι η χρηματοδότηση. Κατά πόσο υπάρχει κεφάλαιο στην Πορτογαλία? Από πού χρηματοδοτούνται τα πορτογαλικά start ups? «Δεν έχω εκτεταμλενη γνώση επί του θέματος, στην αρχή πολλοί ήθελαν να φέρουν την Silicon Valley στην Πορτογαλία, αλλά δεν μπορείς έτσι απλά να αντιγράψεις ένα ολόκληρο οικοσύστημα. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Παρόλα αυτά, πολλοί κοιτούν προς τις ΗΠΑ, πολλοί ανά τον κόσμο, όχι μόνο Πορτογάλοι. Η χρηματοδότηση εδώ πηγάζει κυρίως από Ευρωπαϊκά κεφάλαια, πχ από Ιρλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία και αλλού. Υπάρχει φυσικά και μεγάλο κεφάλαιο από τη Silicin Valley.»

Οι Startup Pirates δεν είναι οι μόνοι πρωταγωνιστές. Πέρα από τους οργανισμούς και τους ανθρώπους που δίνουν την ώθηση για τα πρώτα βήματα των επιχειρηματιών, υπάρχουν και εκείνοι που αποτελούν και στελεχώνουν το 2ο στάδιο, την ανάπτυξη και «θρέψη» των ιδεών σε καθημερινή βάση. Αυτοί οι χώροι, οι δομές και οργανώσεις συνήθως παίρνουν μορφή ως incubators, όπως είναι γνωστοί στα Αγγλικά’ δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη σημαίνει θερμοκοιτίδες. Ένας από τους μεγαλύτερους και πολύ ενεργούς incubators της Πορτογαλίας βρίσκεται στη Λισαβόνα, και ονομάζεται START UP LISBOA. Ξεκίνησε από ένα διαγωνισμό, που διεξάχθηκε από κρατικό φορέα, ώστε πολίτες να καταθέσουν τις ιδέες τους για την ανάπτυξη της πόλης. Έτσι το 2010 ιδρύθηκε η START UP LISBOA από 3 φορείς: τη δημοτική αρχή της Λισαβόνας, το Ινστιτούτο για τη στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και την καινοτομία (IAPMEI) και την εταιρεία Montepei, ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας. Ενδιαφέροντα τα παραπάνω μέχρι εδώ, και ίσως σε εμάς τους Έλληνες προκαλεί προβληματισμούς πώς ένας ΜΚΟ που υποστηρίζεται από κρατικά κεφάλαια να παράγει ουσιαστικό έργο και να στηρίζει νεοφυείς επιχειρήσεις. Με συγκεκριμένο ετήσιο budget, αλλά και υποδομές που χρησιμοποιούνται χάρη στη δωρεά του ομίλου Montepei, λειτουργούν 2 incubators, ο START UP Tech και ο START UP Lisboa Comerçio, και οι 2 σε πολύ κεντρικά σημεία της πόλης. Επισκέφτηκα ήδη 2 φορές τον ένα για χάρη της συνέντευξης με τον João, καθώς εκεί στεγάζεται το Daring project, αλλά και για να μιλήσω με την Ana Santiago, υπεύθυνη Επικοινωνίας και Marketing του START UP LISBOA για να μας δώσει την δική της οπτική πάνω στα πράγματα και τι συμβαίνει στη σκηνή των start ups στη Λισαβόνα. H συνάντηση μας έλαβε τόπο στον χώρο του START UP Tech, ένα χώρο μοντέρνο και μινιμαλιστικό, ανθρώπους ορεξάτους, quotes στους στοίχους (συμπεριλαμβανομένου του Steve Jobs, όπως θα ήταν αναμενόμενο), με ανοιχτές πόρτες και προπάντων μια αίσθηση δημιουργικότητας απλωμένη παντού.

Ποια είναι η πραγματικότητα των start ups και πώς δουλεύουν σε αυτούς τους 2 χώρους; «Πειραματίζονται, δουλεύουν μαζί και συνεργάζονται, ανταλλάσουν απόψεις και εμπειρίες, και μαθαίνουν από τα λάθη ενός του άλλου.» Τι είναι αυτό που σας ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο incubator εδώ; «Όλα τα start ups μας βρίσκονται στα πρώτα στάδια τους, στην αρχική πρόοδο, και ο βαθμός θνησιμότητας είναι πολύ χαμηλός, αγγίζει το 3%. Στη Λισαβόνα, οι περισσότεροι incubators συνδέονται με πανεπιστήμια. Πολύ καλά παραδείγματα αποτελούν εκτός της πρωτεύουσας το «Up Tech” στο Πόρτο, και το “Instituto Pedro Nunes” στην Koϊμπρα. Αυτά κυρίως απορροφούν φοιτητές, επί το πλείστον τελειόφοιτους. Εδώ επικεντρωνόμαστε στο πιο πρακτικό κομμάτι, συνδεόμαστε με την αγορά και την πραγματικότητα. Χτίζουμε δίκτυο από μέντορες, οι οποίοι δεν είναι καθηγητές, αλλά άνθρωποι έμπειροι στο χώρο, όπως CEOs, ειδικοί στα ηλεκτρονικά Μέσα, social media, και στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Αλλά και δικηγόρους, μέντορες από την Silicon Valley και γενικότερα μέντορες από το εξωτερικό, όχι μόνο από την Πορτογαλία. Πολλές φορές παρατηρούμε πως γίνεται πολύ καλή δουλειά σε ακαδημαϊκό επίπεδο, αλλά συνδέεται δύσκολα ή καθόλου με το πραγματικό αντίκτυπο έξω. Αυτή μας η διαφορά δίνει και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα.»

Πρακτικά τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια του έτους στο START UP LISBOA; «Η διαδικασία περιελάμβανε την αρχή με το άνοιγμα των αιτήσεων, ένα στάδιο ξεκαθαρίσματος και προ-επιλογής. 20% επιλέχθηκαν για το επόμενο στάδιο, όπου και έγινε η επιλογή του 10% των ιδεών και δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιαστούν μπροστά στους κριτές. Αυτό επαναλαμβάνεται 2 φορές το χρόνο, και πάει πολύ καλά μέχρι στιγμής. Από το 2011 που ξεκινήσαμε ως τώρα, είχαμε πάνω από 500 αιτήσεις, 500 ιδέες.» Ποιες είναι οι δυνατότητες για α συντηρηθεί ένας incubator οικονομικά; Ποιο είναι το δικό σας business model; «Τα έσοδα μας προέρχονται από τη δημοτική αρχή, περίπου στα 100.000. Δεν έχουμε περιουσιακά στοιχεία, όλα προορίζονται για τη συντήρηση του NGO. Ακόμα και το ακίνητο στο οποίο στεγαζόμαστε προήλθε από δωρεά της Montepei και συντηρείται από το δήμο οικονομικά. Επιπλέον, τα start ups που βρίσκονται εδώ πληρώνουν ένα μικρό fee.» Ποιοι είναι οι κύριοι συνεργάτες σας; «Είναι πολύ ουσιαστικό και σημαντικό ένα δίκτυο συνεργατών. Υπάρχουν συνεργασίες που δεν είναι χρηματικές, αλλά δίνουν άλλου είδους υποστήριξη και οφέλη στα start ups μας. Είτε εξασφαλίζουμε χαμηλότερες τιμές , ή παρέχουν συμβουλές και υπηρεσίες, μπορεί να είναι μέντορες ή μέλη της κριτικής επιτροπής. Η σχέση δεν είναι τυπική, και δημιουργείται πολύ καλό word-ofmouth.»

«Επίσης, δρούμε και εμείς από την πλευρά μας σαν συνεργάτες σε διαγωνισμούς, έχουν δοθεί και σχετιζόμενα βραβεία σε φιναλίστ. Όπως για παράδειγμα, 3 μήνες incubation στο STARTUP LISBOA και συναφή.» Τελικά πρωτοβουλίες υπάρχουν πολλές. Λέσχες επιχειρηματικότητας δραστηριοποιούνται στα μεγαλύτερα τεχνολογικά και οικονομικά πανεπιστήμια της χώρας. Τρανταχτό παράδειγμα η συνεργασία των πανεπιστημίων ISCTE-IUL και MIT, που αναδεικνύουν κορυφαίες καινοτόμες ιδέες στον παγκόσμιο διαγωνισμό “Building Global Innovators”, και τελικό βραβείο που αγγίζει χρηματοδότηση ενός εκατομμυρίου ευρώ. Εντός και εκτός πανεπιστημίων, κέντρα επιχειρηματικότητας υπάρχουν και βρίθουν από δραστηριότητα στην Πορτογαλία, δη στη Λισαβόνα. Ο χώρος εργασίας της Ana της επιτρέπει να διαδρά καθημερινά με όλους εκείνους που στελεχώνουν τις νεοφυείς επιχειρήσεις που στεγάζονται εκεί. Τελικά τι είναι εκείνο που υπάρχει κοινό σε όσους επιτυγχάνουν; Αυτό που θα έδινε εκείνη σαν συμβουλή... «Σκεφτείτε παγκόσμια, σκεφτείτε φιλόδοξα, αλλά ξεκινήστε κάτι, ακόμα και κάτι μικρό. Η χρηματοδότηση μπορεί να έρθει πιο εύκολα από το προσδοκώμενο, αλλά να είστε φειδωλοί πώς θα τα ξοδέψετε. Χρησιμοποιήστε τα το καλύτερο δυνατό.»

Με όλους όσους συνομίλησα, στο τέλος της ημέρας αυτό που διέκρινα σε εκείνους, ήταν η στάση, η νοοτροπία. Το πώς αντιμετωπίζουν τις καθημερινές Παραδείγματα συνεργατών τους προκλήσεις, τον τρόπο που λαμβάνουν αποτελούν η KPMG, οι Startup Piτις αποφάσεις (ακόμα και τις πιο rates @ Lisboa, η Fábrica de Start μικρές), τα σχέδια τους για το μέλλον. Ups, η Microsoft, το CÁTOLICA-LIS- Και τελικά, πόσο σημασία έχουν οι BON School of Economics & Busiάνθρωποι, πέρα από ιδέες, πλαίσια και ness, και πολλοί ακόμη. οικονομίες. της Χάρις Χαραλαμπίδη

Task Management Tools οργάνωσε την καθημερινότητά σου εύκολα και αποτελεσματικά!

Πόσες φορές ξυπνάς το πρωί και καθώς πίνεις τον καφέ σου σκέφτεσαι πόσα πράγματα έχεις να κάνεις μέσα στην ημέρα και πελαγώνεις; Πόσες φορές λόγω των πολλών υποχρεώσεών σου, σου έχει τύχει να ξεχάσεις να κάνεις κάτι; Εμένα πολλές! Δοκίμασα το πατροπαράδοτο χαρτί, σημειώνοντας κάθε βράδυ (ή και πρωί) τι πρέπει να κάνω οπωσδήποτε μέσα στην ημέρα, αλλά δεν πέτυχε. Γιατί όλο και κάτι προκύπτει, όλο και κάποια σημείωση πρέπει να κρατήσεις, όλο και κάτι θα το μισοτελειώσεις… και τα χαρτιά χάνονται και καταστρέφονται εύκολα. Πρώτη ιδέα; Να δημιουργήσω ένα απλό αρχείο excel στο οποίο θα σημειώνω τα tasks μου και όσα έχουν υλοποιηθεί θα τα πρασινίζω, ενώ τα υπόλοιπα θα παραμένουν κόκκινα. Δεν μπορώ να πω στην αρχή δούλεψε, αλλά όσο περνάει ο καιρός το tracking δυσκολεύει και η όλη διαδικασία αρχίζει να γίνεται δυσλειτουργική. Ψάχνοντας λοιπόν στο διαδίκτυο θυμήθηκα ένα άρθρο, από το τρίτο τεύχος του Passenger, σχετικά με το Wunderlist, ένα εργαλείο task management, το οποίο και ξεκίνησα να χρησιμοποιώ.

Μέσα από τέτοια εργαλεία έχεις την δυνατότητα να οργανώσεις εύκολα και να κατηγοριοποιήσεις τα καθημερινά σου tasks, να κρατάς σημειώσεις για το καθένα και κάνοντας τις κατάλληλες ρυθμίσεις να σου έρχονται ειδοποιήσεις υπενθύμισης για κάποια από αυτά. Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα να μοιραστείς κάποια tasks και projects με άλλους κι να βελτιώσεις την συνεργασία σου παρακολουθώντας καλύτερα την πορεία της κάθε εργασίας. Ένα ακόμη θετικό είναι ότι μέσω της χρήσης ενός τέτοιου εργαλείου μπορείς να σωθείς από τα χιλιάδες email, τα οποία μπορεί να χρειαστεί να αποσταλούν από και προς εσένα κατά την διάρκεια της ημέρας για την ολοκλήρωση ενός και μόνο task. Υπάρχουν πολλά task management εργαλεία, έτοιμα να ικανοποιήσουν ακόμη και τον πιο απαιτητικό χρήστη. Στην συνέχεια σας αναφέρω 4 από αυτά, τα οποία έχω συναντήσει και κάποια χρησιμοποιήσει τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε διάφορες ομάδες εργασίας.

Wunderlist

Απλό, εύκολο και αποτελεσματικό. Ένα εργαλείο που σίγουρα μπορεί να σε βοηθήσει να ξεκινήσεις καλύτερα την μέρα σου! Ηλεκτρονική σελίδα: https://www.wunderlist. com/#/login

Ένα εργαλείο με πάρα πολλές δυνατότητες, το οποίο και θα πρότεινα σε πιο εξοικειωμένους με την τεχνολογία και τα διάφορα παρόμοια εργαλεία χρήστες. Ακόμη περισσότερο για κοινόχρηστα projects. Ηλεκτρονική σελίδα: http://asana.com/

Αν έχεις διάφορα project, τα οποία μοιράζεσαι με άλλους το Podio μπορεί να γίνει το δεξί σου χέρι. Μπορείς να χωρίσεις ξεχωριστά leads για το κάθε task, να ανεβάσεις αρχεία και φωτογραφίες κι αν τα μοιραστείς με τους συνεργάτες σου καθώς και να κανονίσεις ευκολότερα τις συναντήσεις σου. Ηλεκτρονική σελίδα: https://podio.com/

Από τις τόσες πολλές δυνατότητες που σου προσφέρει σε κάθε κάρτα και πίνακα είναι ικανό να σε μπερδέψει! Εμένα πάντως μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να το συνηθίσω!! Ωστόσο κι εδώ μπορείς να συναντήσεις ένα όμορφο κι ευχάριστο περιβάλλον. Ιδιαίτερα βολικό για όσους αγαπούν τα deadlines, καθώς όταν πλησιάζει η ημερομηνία λήξης ενός task η κάρτα του κιτρινίζει, υπενθυμίζοντας στον χρήστη ότι πρέπει να το τελειώσει άμεσα. Ηλεκτρονική σελίδα: https://trello.com/

Ποιο είναι όμως το καλύτερο; Δεν ξέρω! Και αυτό γιατί ο κάθε χρήστης έχει διαφορετικές απαιτήσεις και προτιμήσεις. Για να βρεις ποιο απ’ όλα σου ταιριάζει, απλώς επισκέψου την σελίδα του καθενός, περιηγήσου, δοκίμασε τα κι τότε θα καταλάβεις! Πολλοί μπορεί να θεωρούν την χρήση τους απλή γραφειοκρατία, διότι για να ετοιμάσεις την κάθε λίστα μπορεί να σου πάρει λίγο παραπάνω χρόνο. Στο τέλος όμως μπορείς να δεις την αποδοτικότητά και αποτελεσματικότητά σου να φτάνει στα ύψη! Μια απλή δοκιμή αρκεί!

της Βάσιας Βασιλοπούλου

Η ιστορία της Νάντιας στη Γερμανία ! Η πρακτική μου με την AIESEC ήταν μια από τις πιο σημαντικές και δυνατές εμπειρίες που έχω ζήσει μέχρι τώρα. Πριν ξεκινήσω το GIP (global internship program) μου είχα άγχος για το πως θα είναι να δουλεύω σε μια ξένη χώρα, σε μία γλώσσα που δεν είναι η μητρική μου και όμως θα έπρεπε να συνεννοηθώ σε αυτή σε επαγγελματικό επίπεδο. Έχω ταξιδέψει στο εξωτερικό, όμως η δουλεία είναι κάτι διαφορετικό! Μόλις έφτασα στη Γερμανία, η AIESEC με υποδέχτηκε πολύ θερμά και με έκαναν να νιώσω σαν το σπίτι μου.

Αυτό μου έδωσε θάρρος και με έκανε να νιώσω άνετα και να χαλαρώσω ακόμα και όσον αφορά το θέμα δουλειάς. Γνώρισα αμέσως τους άλλους Interns της Φρανκφούρτης, οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί μου τις εμπειρίες τους από την αρχή της πρακτικής τους και γενικά για το πως είναι η ζωή στη Φρανκφούρτη. Μια βδομάδα αργότερα ξεκινούσα τη δουλειά! Θα ήμουν Intern στην T-Systems που είναι μεγάλη και διεθνής εταιρία και φοβόμουν πως οι συνάδελφοί μου θα ήταν απρόσιτοι και κλειστοί. Αμέσως συνειδητοποίησα πως έκανα λάθος. Όλοι ήταν πολύ φιλικοί και ανοιχτοί μαζί μου. Προσπαθούσα να τους μιλάω γερμανικά και το εκτιμούσαν πολύ, αν και οι γνώσεις μου δεν ήταν τόσο καλές. Στη δουλειά μάθαινα συνεχώς καινούργια πράγματα, αναλάμβανα εργασίες και μάθαινα πως να δουλεύω ανεξάρτητα και να φέρνω εις πέρας τα καθήκοντά μου. Επίσης, είδα πως είναι να εργάζεσαι σε ένα διεθνές περιβάλλον και να είσαι σε μια ομάδα με άτομα διαφορετικά από εσένα. Έμαθα να συνεργάζομαι με άτομα από όλον τον κόσμο και αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον για μένα. Αυτό το GIP μου έχει δώσει πολλά εφόδια για να συνεχίσω την πορεία μου, τόσο επαγγελματικά, όσο και προσωπικά, και το συνιστώ στον καθένα ανεπιφύλακτα! Νάντια Μαλτέζου 23 χρονών Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών / Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων

Εάν θες και εσύ να ζήσεις μια εμπειρία σαν αυτή της Νάντιας, στείλε mail στο gip.aiesec.athens@gmail.com , καθώς το πρώτο ενημερωτικό σεμινάριο έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Θα διεξαχθεί άλλο ένα ενημερωτικό σεμινάριο στις 31/5/2013. Εάν θες να μάθεις περισσότερες πληροφορίες για την AIESEC μπες στο site μας http://athens.aiesec.gr/ .

YourPopCorner

της Μαρίας Κρίβα

Popular Series Έχουμε όλοι συνηθίσει να στρέφουμε τα βλέμματα σε μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες. Ταινίες με τεράστιες χρηματικές επενδύσεις, δυνατές ερμηνείες, εξωφρενικά σκηνικά και μεγάλες διαφημιστικές δαπάνες. Όμως, είμαι σίγουρη πως την μεγαλύτερη επιτυχία την κάνουν όχι οι ταινίες, αλλά οι τηλεοπτικές σειρές. Και η επιτυχία τους μετράται διπλή, καθώς καταφέρνουν συνήθως να την αποκτήσουν σταδιακά, αθόρυβα χωρίς πομπώδης και βαρύγδουπες ενέργειες. Τα έσοδα πολλά, αλλά ίσως το σημείο που τις διαφοροποιεί είναι ότι αποκτούν φανατικούς και ένθερμους θαυμαστές. Σαφώς, όλοι έχουμε εντυπωσιαστεί από ταινίες, όμως πόσοι από εμάς θα βλέπαμε την ίδια ταινία ξανά και ξανά για δέκα ολόκληρες ώρες; Ίσως κανείς. Πόσοι όμως, θα βλέπαμε μια ολόκληρη σεζόν από την αγαπημένη μας σειρά μέσα σε μία νύχτα; Ίσως αρκετοί! Πάμε λοιπόν να δούμε τέσσερις από τις κορυφαίες αμερικάνικες σειρές, που κατάφεραν να αποκτήσουν τους περισσότερους θαυμαστές και τους πιο πιστούς θεατές.

Friends

Game of Thrones

Από τις πιο κλασσικές και αγαπημένες κωμικές σειρές,που ανήκει στην κατηγορία sitcom (situation comedy). Η σειρά «Τα Φιλαράκια» διαπραγματεύεται την ιστορία έξι καλών φίλων, αλλά και πολύ διαφορετικών ανθρώπων που ζουν την τυπική αμερικάνικη ζωή στη Νέα Υόρκη. Η ιστορία αυτή ξεκίνησε το 1994 και έληξε το 2004. Αυτά τα δέκα χρόνια είναι και το καθοριστικό στοιχείο της επιτυχίας της. Με τα επεισόδια να αριθμούν τα 238, βλέπουμε τις εξελίξεις στις ζωές των πρωταγωνιστών με έρωτες, χωρισμούς, διαλείμματα (we-wereon-a-break καταστάσεις), γάμους, γνωριμίες και πολλά ευτράπελα. Κωμικές καταστάσεις και έξυπνο χιούμορ κατάφεραν να μαγνητίσουν τους θεατές της σειράς και να τους κερδίσουν. Βέβαια, η επιτυχία της σειράς φαίνεται και από το πολύ δυνατό cast. Οι βασικοί πρωταγωνιστές της, Jennifer Anniston, Courteney Cox, Lisa Kudrow, Matthew Perry, David Schwimmer και Matt LeBlanc, κατάφεραν να γίνουν μια διαχρονική παρέα και ακόμα να θεωρούνται «φιλαράκια». Όμως, δεν ήταν μόνοι όλα αυτά τα χρόνια. Πολλά από τα μεγαλύτερα ονόματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας παρέλασαν και πλαισίωσαν με τις ερμηνείες τους τους πρωταγωνιστές. Μεταξύ αυτών είδαμε τους George Clooney, Brad Pitt, Susan Sarandon, Julia Roberts, Ben Stiller και Winona Rider. Σίγουρα πρόκειται για μια από τις κωμικές σειρές που αποτελούν διαχρονική αξία.

Και αν έχει γίνει πανικός με αυτή την σειρά! Αν και ξεκίνησε μόλις το 2011 και αριθμεί μόνο στα 23 επεισόδια προς το παρόν, η αμερικανοαγγλική σειρά έχει σπάσει κάθε ρεκόρ τηλεθέασης. Πρόκειται για μια φανταστική ιστορία στον μυθικό κόσμο του Westeros, όπου υπάρχουν επτά βασίλεια. Το καθένα από αυτά, προσπαθεί μέσα από παιχνίδια συνομωσίας και διαπλοκής να κερδίσει την εξουσία και να επιβληθεί. Πόλεμοι, επικίνδυνα παιχνίδια, σαμποτάζ και ίντριγγες είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της σειράς. Αλλά η φαντασία δεν σταματά μόνο εκεί. Οι κίνδυνοι βάλλουν από παντού και το κάθε βασίλειο πολεμά και αγωνίζεται για την επικράτησή του. Το μυστικό της σειράς κρύβεται στην πεποίθηση του συγγραφέα να τολμά να σκοτώvει ακόμα και τους βασικούς πρωταγωνιστές του χάριν αγωνίας και σασπένς. Συνεπώς, δεν διστάζει να καταπατήσει κάποιους «άτυπους» κανόνες στον κινηματογράφο και εκπλήσσει τους θεατές με ανατροπές και αιφνίδιες καθοριστικές εξελίξεις. Οι δημιουργοί της, David Benioff και D.B. Weiss, έχουν καταφέρει να μεταφέρουν στην μικρή οθόνη την ιστορία πέντε βιβλίων με την καλύτερη μορφή...τη μορφή της επιτυχίας.

Breaking Bad

Modern Family

Η σειρά αυτή, αν και δεν έχει κατακτήσει ακόμα τους Έλληνες θεατές, έχει καταφέρει να κερδίσει τους Αμερικανούς θεατές που την κατατάσσουν στις καλύτερες σειρές που έχουν βγει. Πρόκειται για την δραματική ιστορία του Walter White, ενός ιδιοφυούς καθηγητή χημείας ο οποίος μετά από διάγνωση καρκίνου, αποφασίζει να μπει στο κόσμο – ή απόκοσμο – της ανομίας και των ναρκωτικών. Αυτό βέβαια δεν είναι μια απόφαση ματαιοδοξίας. Όταν του ανακοινώνεται ότι του απομένουν μόνο δύο χρόνια ζωής, παίρνει την απόφαση να κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει το μέλλον της οικογένειάς του. Χρησιμοποιεί λοιπόν τις γνώσεις του στη χημεία για να κατασκευάσει και να παράγει κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη, ένα ισχυρό ναρκωτικό, και έτσι μπαίνει στον στραβό δρόμο. Τα κίνητρά του αγαθά (?), όμως για να δίνουμε το σωστό παράδειγμα, ο σκοπός δεν αγιάζει πάντα τα μέσα. Η σειρά αυτή , ξεκινώντας το 2008 έχει φτάσει τα 62 επεισόδια και συνεχίζει ακάθεκτη. Έχοντας προταθεί τέσσερις συνεχόμενες φορές για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης τηλεοπτικής σειράς, αποκτά όλο και περισσότερους θαυμαστές και δικαίως έχει ήδη καταταχθεί στις κορυφαίες σειρές της μικρής οθόνης.

Αποτελεί μια από τις καλύτερες και περισσότερο επιτυχημένες κωμικές σειρές της σύγχρονης τηλεόρασης. Στα 93 επεισόδια που ξεκίνησαν από το 2009, βλέπουμε μια τρελή και παλαβή οικογένεια, την οποία δεν θα χαρακτήριζε κανείς τυπική. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο παππούς της οικογένειας Jay Pritchett, χωρισμένος από την πρώτη του σύζυγο με την οποία έχει δύο παιδιά την Claire και τον Mitchell, παντρεύεται την κατά πολύ νεότερή του Κολομβιανής καταγωγής Gloria Delgado, η οποία έχει από τον προηγούμενο γάμο της έναν γιο. Τώρα, η κόρη Claire είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά τα οποία είναι ξεκαρδιστικά το καθένα για τον δικό του λόγο. Η μεγάλη κόρη είναι εγωπαθής και προσέχει μόνο την εμφάνισή της, η μικρότερη κόρη είναι το τυπικό nerd που είναι πάντα πρώτη και ο μικρός ο γιος είναι επίσης τυπικός γκαφατζής και εντελώς φευγάτος. Ο γιος του παππού, ο Mitchell, είναι ομοφυλόφιλος και παντρεμένος με έναν εύσωμο αγαθό άντρα και έχουν υιοθετήσει ένα κοριτσάκι από το Βιετνάμ. Αυτή , λοιπόν, η εντελώς αταίριαστη οικογένεια έχει καταφέρει να προκαλέσει τρομερό γέλιο στους θεατές και μάλιστα το 2012 κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα για το καλύτερο κωμικό τηλεοπτικό πρόγραμμα. Και ασφαλώς, απαρατήρητη δεν περνά η παρουσία της Sofia Vergara , ως Κολομβιανή σύζυγος, αλλά και ο πολύ καλός κωμικός ηθοποιός Εd O’Neill (γνωστός ως Al Bundy στην παλαιότερη κωμική σειρά Παντρεμένοι με παιδιά) που ενσαρκώνει τον ρόλο του παππού Jay Pritchett. Κύριο χαρακτηριστικό, κωμικό στοιχείο της σειράς είναι ότι παρεμβάλονται σκηνές όπου οι πρωταγωνιστές μιλούν στην κάμερα και σχολίαζουν διάφορες καταστάσεις, δίνοντας έτσι μια παιχνιδιάρικη νότα.

The real voyage of discovery consists not in seeking new landscapes but in having new eyes. Marcel Proust