Gdy pęCHerz płAtA fiGle

Jak pokonać problem nietrzymania moczu?

Agnieszka Cedrowska

fizjoterapeutka uroginekologiczna z Centrum Medycznego Damiana Problem nietrzymania moczu nie dotyczy wyłącznie osób starszych. Zmagają się z nim również sportowcy oraz kobiety po porodzie. Jak poradzić sobie z tą dolegliwością? Gdzie powinniśmy się udać, aby uzyskać niezbędną i skuteczną pomoc? Jakie są metody leczenia?

przyczyny nietrzymania moczu wyróżniamy KilKa rodzajów tej dolegliwości. • Wysiłkowe nietrzymanie moczu – polega na popuszczaniu moczu np. podczas kichania, kasłania, biegania, podnoszenia ciężkich rzeczy, ale nawet w trakcie prostych czynności, jak wstawanie z łóżka czy fotela. W tym przypadku choroba pojawia się na skutek upośledzenia aparatu zamykającego cewkę moczową – często w konsekwen-

cji osłabienia mięśni dna miednicy (m.in. mięśni Kegla).

• Nietrzymanie moczu z parcia

– mówimy o nim, gdy dochodzi do nagłej potrzeby oddania moczu, która jest bardzo trudna do kontrolowania. Objawia się utratą moczu poprzedzoną silnym parciem na pęcherz, często w momencie dotarcia do domu czy mycia rąk w ciepłej wodzie. • Mieszane nietrzymanie moczu – rozpoznaje się je, kiedy występują powyższe dwie formy.

• Nietrzymanie moczu z prze-

pełnienia – ten rodzaj schorzenia diagnozowany jest głównie u mężczyzn, co związane jest z powiększeniem gruczołu krokowego. Objawia się jako okresowe lub stałe gubienie moczu z przepełnionego pęcherza i wynika z upośledzonej kurczliwości wypieracza (przez co pęcherz rozciąga się i wypełnia za mocno). Z pomocą przychodzi fizjoterapia uroginekologiczna. Pozwala ona na uporanie się z dolegliwościami dzięki pracy manualnej wykonanej przez terapeutkę na ciele pacjentki oraz dzięki zyskaniu większej świadomości swojego ciała u osób zmagających się z tym problemem, np. w kontekście funkcjonowania określonych mięśni w trakcie wykonywania danego ruchu, oddechu czy przebywania w wybranej pozycji. jaK wygląda wizyta? Pierwszorazowa konsultacja trwa około 45 minut i jest przede wszystkim przygotowaniem do procesu rehabilitacyjnego. Chodzi o to, żeby dobrze poznać problem pacjentki i skupić się na niezbędnej diagnostyce. Wizyta obejmuje wywiad, ocenę postawy ciała, testy funkcjonalne, edukację pacjentki (budowa anatomiczna, położenie i funkcja mięśni dna miednicy, nawyki toaletowe i ergonomia w dniu codziennym). Pacjentka może zostać poproszona o wypełnienie dzienniczka mikcji – oddawania moczu. Terapeutka uczy prawidłowego napinania i rozluźniania mięśni dna miednicy, aby móc przeprowadzić badanie per vaginum – oceniające napięcie i pracę mięśni dna miednicy. Jest ono przeprowadzane wedle potrzeb i zawsze za zgodą pacjentki. Pacjentka otrzymuje też zalecenia ćwiczeń do wykonywania w domu. rodzaje terapii Na kolejnych spotkaniach terapeutka skupia się już na indywidualnie dobranej terapii, która w zależności od problemu będzie bardziej zorientowana na pracę manualną (czyli wszystko to, co dobrego terapeutka może zrobić własnymi rękoma dla ciała pacjentki) lub na ćwiczenia mięśni dna miednicy i współpracującej z nimi przepony oddechowej, mięśnia wielodzielnego czy mięśnia poprzecznego brzucha. Jeśli u pacjentki występują zespoły bólowe, terapeutka wykorzysta techniki tonizujące napięcia w tkankach i układzie nerwowym, a pacjentka nauczy się relaksacji i rozluźniania. Istnieje również możliwość zastosowania kinesiotapingu, czyli specjalnych taśm fizjoterapeutycznych dla podtrzymania efektu terapii i przedłużenia działań fizjoterapeuty. Dzięki indywidualnie dobranym ćwiczeniom poprawie ulega praca m.in. przepony oddechowej oraz mięśni stawów biodrowych, obręczy miedniczej, brzucha i przykręgosłupowych. Oddychamy swobodnie, chód staje się płynny i nie odczuwamy bólów przeciążeniowych pleców. Dodatkowo terapia uroginekologiczna jest zalecana wszystkim kobietom, które chcą pracować nad świadomością własnego ciała, co jest szczególnie wskazane w momencie przygotowywania się do porodu siłami natury.

Dzięki indywidualnie dobranym ćwiczeniom poprawie ulega praca m.in. przepony oddechowej oraz mięśni stawów biodrowych, obręczy miedniczej, brzucha i przykręgosłupowych.