Eclips Fantasy (voorjaar 2014)

R E I S G I D S

N A A R

H E T

O N B E K E N D E

VOORJAAR 2014 LUITINGH

FANTASY

gratis

NUMMER 18

Andrzej Sapkowski THE WITCHER komt!

C.M. Chang in CELSTAD

GAME OF THRONES heerst!

De lessen van JOANNE HARRIS De wereld van DE ROZENOORLOGEN Nieuwe DROMEN & DEMONEN van Lara Adrian • Trudi Canavan • C.M. Chang • Susan Ee Andrzej Sapkowski • David Hair • Charlaine Harris • Joanne Harris Conn Iggulden • George R.R. Martin • Tisa Pescar • Morgan Rhodes Richard Schwartz • Michael J. Sullivan • Jen Williams

MA AK JE SERIE COMPLEET!

SLECHTS

€ 12,50

978 90 245 6439 2

978 90 245 6438 5

NU

PER DEEL

978 90 245 6397 5

978 90 245 6395 1

DEEL 1 T/M 7 OOK LEVERBAAR IN GEBONDEN EDITIE ALS HET LIED VAN IJS EN VUUR

www.dromen-demonen.nl

Alles wat voorafging aan

Het Lied van IJs en Vuur!

Een must-read voor alle Game of Thrones-fans

‘Fantasy-literatoren schrokken nimmer terug voor de nodige grandeur, maar de duizelingwekkende omvang van dit epos heeft collega-auteurs al doen hoofdschudden.’ – The Guardian ‘Een aangrijpende combinatie van mythische, meeslepend historische en intens persoonlijke elementen.’

– Chicago Sun-Times ‘Kolossaal, verbijsterend...’ – SFX ‘De enige fantasy-reeks die zich mijns inziens kan meten met J.R.R. Tolkiens In de Ban van de Ring.’

– Chicago Tribune

R UIS Ah... de lente, hoe mooi kan zij zijn, met haar heerlijke zonnestralen, dartelende lammetjes én vuistikke fantasy-romans! Want laten we eerlijk zijn, die lammetjes kunnen ons gestolen worden door een grote draak, en de zon is niet meer dan een veredeld leeslampje.

Nu de geitenwollensokken en na-dampende chocolademokken weer in de kast liggen, is het tijd om te genieten van het mooie weer en de nog mooiere fantasy-boeken. Zo komt er na 11 (!) lange jaren eindelijk weer een nieuwe Fitz-roman van fantasy-grootheid Robin Hobb.

In augustus introduceren we een nieuw Nederlands fantasy-duo onder het duistere pseudoniem The Grim Collective. En er is aandacht voor Drakenelfen 6 van Hennen, het vijfde deel van de Openbaringen van Riyria van Michael J. Sullivan, en de eerste spin-off van Schwartz’s De Geheimen van Askir! verstreken sinds de laatste passages van De

bondige fantasy-roman. In dit vijfde boek uit

Boeken van de Nar. Fitz, ouder en wijzer, heeft

De Openbaringen van Riyria gaan de onweer-

zich samen met zijn oude geliefde, Molly, in

staanbare dieven opnieuw op pad, maar dit

betrekkelijke anonimiteit teruggetrokken

keer niet voor een beloning. Dit keer staat er

binnen de muren van zijn kleine veste. Af en

meer op het spel als blijkt dat het Nieuwe

toe is er contact met zijn oude leermeester

Keizerrijk van plan is haar overwinning op de

Chade, halve magiër en vertrouweling van de

Nationalisten met veel vertoon te vieren. De

Ziener-koningen van het immense kasteel de

aanstaande heerser heeft zijn persoonlijke

Hertenhorst. Van zijn oude vriend de Nar

feestdag tot in de puntjes voorbereid: tijdens

heeft Fitz al jaren niets meer vernomen en

de Wintertijfestiviteiten zal hij eerst met de

zijn pogingen om hem op te sporen en het

keizerin trouwen, daarna worden Degan

oude contact te herstellen zijn op niets uitge-

Gaunt en de Heks van Melengar publiekelijk

lopen. Een en ander verdwijnt rap naar de

geëxecuteerd, en vervolgens zal hij zijn kers-

achtergrond als Molly zwanger blijkt te zijn

verse bruid om het leven brengen en het op

en er enkele maanden later een dochter

een ongeluk laten lijken. Het is allemaal per-

wordt geboren: Bee.

fect gepland.

En met haar is – hoe kan het ook anders met

Er is echter één ding waar de nieuwe keizer

zo’n vader – iets merkwaardigs aan de hand.

niet aan heeft gedacht: het roversduo Rolf

Voor Fitz en Molly, en al die andere betrokke-

Molenbeek en Hadriaan Zwartwater. Het

nen, zal het leven in de Zes Hertogdommen

tweetal heeft eindelijk de verdwenen erfge-

nooit meer hetzelfde zijn...

naam van het rijk gevonden. En dat verandert

De koning is terug!

Over terugkerende helden gesproken. Met

alles...

Het boek waar duizenden lezers al jaren

zijn boeken over het sluwe roversduo Rolf

reikhalzend naar uitzien: de terugkeer van

Molenbeek en Hadriaan Zwartwater wist fan-

Fitz in De Boeken van Fitz en de Nar! We noem-

tasy-talent Michael J. Sullivan in korte tijd

kinderen opeten

den het al even, elf jaren zijn er inmiddels

naam te maken als de nieuwe koning van de

Stel je voor dat onze realiteit zich op een bepaald

G e h e i m e d u o ’s e n h e k s e n d i e

Nieuws en nieuwtjes, feiten en feitjes, wetenswaardigheden en antwoorden op veelvuldig gestelde lezersvragen, en dit alles met betrekking tot de stand van zaken in Luitingh-Fantasyland.

moment kon plooien, gevouwen kon worden als

voorjaar weer aandacht voor onze Duitse

lange reis eindelijk terugkeert naar

een landkaart. Dan zouden er plaatsen die voor-

grootmeesters. Helaas laat de nieuwe

Alfenmark. Daar wacht haar de laatste

heen kilometers uiteen lagen voor het eerst vlak

Dwergen-titel nog even op zich wachten,

proef om een drakenelf te worden. De pro-

naast elkaar komen te liggen, en de wereld ertus-

maar in september volgt wel het slotdeel

fetie van de Roodruggen voorspelt echter

sen – in de vouw – zou voor iedereen onzichtbaar

van de Legenden van de Alfen, De Razende

dat ze, voordat het zover is, de persoon zal

zijn.

Storm, van Markus Heitz.

verraden van wie ze het meeste houdt. En

Zo hebben de heksen het gedaan: ze hebben hun

Collega Hennen introduceert eind juni

dat terwijl de dwergen ondertussen diep

krachten verenigd en de wereld geplooid, met

het zesde deel uit de Drakenelfen-reeks,

onder het hart van Alfenmark een geheim

grote delen tegelijk. Zo konden ze hun eigen

Hemelvuur, waarin de elf Nandalee na een

van de drakenelfen ontdekken. Een

domeinen creëren, veilig voor de machtige inqui-

geheim waarmee de dwergen eindelijk

sitie die hen ooit vervolgde. Ze noemen hun

kunnen afrekenen met hun gevleugelde

wereld ‘De Buitenlanden’. Daar liggen hun krak-

tirannen. Dat voorspelt weinig goeds.

kemikkige huizen, hun kastelen en hun doolho-

Uiteraard kan Richard Schwartz niet ont-

ven. En naar een van die doolhoven hadden ze mij

breken in dit rijtje. Na het machtige einde

gebracht...

in De Kroonraad, het zesde deel van Het

Mensenkinderen worden ontvoerd en

Geheim van Askir, volgt er nu een eerste

ingezet als hoofdprijs van De Wilde Jacht.

spin-off van de reeks, De Uil van Askir.

Niemand heeft de jagers, de heksen, ooit

Daarin maken wij kennis met Luitenant

overleefd, want de hoofdprijs wordt door

Santer, belast met het onderzoek naar een

de winnaar smakelijk klaargemaakt en

man die op beestachtige wijze in de oude

opgepeuzeld. Nix, de hoofdpersoon in het

stad Askir is vermoord. Santer wordt hier-

eerste deel van de Heksen-reeks van The

bij gesteund door Desina, een getalenteer-

Grim Collective (Martijn Adelmund & Iris

de magiër met de gave om het verleden tot

Compiet) heeft na haar gevangenneming

leven te laten komen. Maar wat Desina aan

al gauw geen ander doel in haar leven dan

de avond van de moord toont, is even

te ontsnappen, de jacht te overleven. Of

onvoorspelbaar als onheilspellend.

haar dat lukt dat is nog de vraag...

Een vijand die beschikt over zwarte magie

D u i t s e fa n t a s y - t a l e n t e n

en Desina en Santer kunnen niet anders

Over naar onze oosterburen, want ook dit

doen dan machteloos toekijken...

bedreigt het complete bestaan van Askir,

Rond middernacht...

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, de boeken van Middernacht spelen zich af in deze tijd, in onze tijd. In elk nieuw deel introduceert Lara Adrian een nieuwe hoofdpersoon. Die hoofdrol is altijd voor de vrouw naar wie de deeltitel, Gabrielle, Tess, en zo verder – is vernoemd. En altijd zijn er een man en een vrouw in het spel, van wie die laatste onveranderlijk op zoek is naar de grote liefde van haar leven, niet zelden een onmogelijke liefde.

biedt het allemaal, en meer. En het ene

actiemoment gaat naadloos over in het volgende.

Lara Adrian: ‘Ik ben zelf gek op actie, avontuur en suspense, en ik hou van gruwelijke thrillers. En zal ik je nu eens een geheimpje verklappen... mijn man houdt juist van feel good-films en romantische komedies.

Meestal is dat wat man en vrouw betreft precies andersom. Jazeker, mijn knuffel houdt van chick flicks! Oeps, als hij erachter komt dat ik dat heb verklapt zal er wat zwaaien, hahaha. Alle gekheid terzijde, ik denk dat het bij het schrijven van spannende boeken vooral belangrijk is dat je in het moment, in de actie kruipt. De gebeurtenis-

Centraal in de reeks staat de strijd van de

sen moeten op de pagina’s tot leven komen

Broederschap, een elitegroep vampiers die

en daar zijn verschillende middelen voor.

de mensheid beschermt tegen de naar

Woordgebruik. Het ritme van de zinnen. De

macht en bloed hongerende zogeheten

lezer schokken of juist verrassen. Soms vind

‘wilde vampiers’. Maar, of het nu mens of

ik het ook plezierig om de actie tergend

vampier betreft, verliefd worden, het kan

langzaam naar een hoogtepunt te voeren.

zomaar gebeuren, het kan iedereen overko-

Ik heb heel veel films gezien en zodoende

men. En dat, die opwinding, weet Lara

kan ik mij de spannende scenes bijzonder

Adrian als geen ander onder woorden te

levendig voor de geest halen. Ook die scè-

brengen. Rest de vraag wat haar plannen

nes waar er meer gepraat wordt, probeer ik

zijn met de Middernacht-reeks.

zo visueel mogelijk neer te zetten. Ik wil de

Lara Adrian: ‘Waar ik me vanaf het eerste

lezer het gevoel geven dat hij of zij als het

boek zeer bewust van ben geweest, is dat

ware over mijn schouder meekijkt en het

elk boek in de reeks afzonderlijk leesbaar

avontuur meebeleeft.’

moet zijn. Interessant. Met nieuwe verhaal-

Rest de dubbele vraag hoeveel boeken we

lijnen en conflicten. Dat maakt elk verliefd

nog in de Middernacht-reeks kunnen ver-

paar per boek uniek en zo voorkom ik in

wachten en wat Lara Adrian tussen het

herhalingen te treden. Terwijl de reeks vor-

schrijven door doet om zich te ontspannen.

derde, doken er wel steeds nieuwe bijperso-

Lara Adrian: ‘ Zoals ik al zei, ik hou ontzet-

nages op en een aantal is sterk genoeg om

tend veel van spannende boeken. Ik lees al

in beeld te houden. Voor mij is echter

spanning sinds mijn middelbareschooltijd.

belangrijk dat elk boek een aparte feel

Ik begon met Stephen King, Anne Rice,

heeft. Zelf raak ik tamelijk gauw verveeld

Dean Koontz en John Saul, maar tegen-

als er in een langlopende reeks te weinig

woordig lees ik alles wat los- en vastzit,

ontwikkeling of verrassingen zitten. Dat wil

zogezegd. Romantiek, spanning, horror,

ik mijn lezers niet aandoen. Toen ik halver-

urban fantasy en paranormale fantasy.

wege de serie was – ik geloof dat ik aan

Psychologische suspense vind ik ook

Renata werkte – kwam ik op een punt dat ik

prachtig, goede welteverstaan. Een uitge-

besloot dat de grootste schurk, Dragos, het-

sproken favoriete auteur heb ik momenteel

zij het loodje moest leggen, hetzij er moest

niet. Laat ik het zo stellen, elk auteur die mij

Voor wie de boeken van Lara Adrian nog onbekend terrein zijn, dit is de opzet van Middernacht 1 – Gabrielle.

Tijdens een avondje stappen komt Gabrielle Maxwell in een bar oog in oog te staan met een knappe onbekende man. Hun bikken kruisen elkaar. Heel even staat de wereld stil als Gabrielles diepste verlangens en fantasieën op dat moment naar boven worden gehaald. Het volgende ogenblik, met de snelheid van een vingerknip, is de onbekende man verdwenen. Gabrielle volgt hem naar buiten, en vanaf dat moment verandert haar leven.

Voorgoed. Ingrijpend.

Want in het nachtelijk duister is Gabrielle getuige van een bloedbad, aangericht door een bende wilde vampiers. Gabrielle wordt op het nippertje gered door de onbekende, die niemand minder is dan Lucan Thorne, de leider van de Broederschap, een elitegroep onsterfelijken die zich tot taak hebben gesteld de mensheid te beschermen tegen het groeiende gevaar van de wilde vampiers.

Niet alleen Gabrielle, ook Lucan ervaart verlangens die geen enkele vrouw in zijn negenhonderdjarig bestaan in hem heeft losgemaakt.

Kan hij het zich wel permitteren verliefd te worden nu de strijd tussen de Broederschap en de groep wilde onsterfelijken toeneemt? Met de eindstrijd in het verschiet, kan Lucan zich niet binden aan een sterfelijke vrouw, mag hij zich niet binden.

Maar als Gabrielle het doelwit wordt van zijn vijanden, heeft hij geen keuze...

een andere rol voor de Broederschap

zijn of haar verhaal kan binnentrekken en

Wat je vraag betreft, ik heb geen idee hoe-

komen. Wat ik daarmee gedaan heb, met

ervoor zorgt dat ik de ene bladzijde na de

veel Middernacht-boeken nog zullen vol-

die overweging, dat moet de lezer zelf maar

andere omsla, kan op mijn belangstelling

gen. Zolang ik er plezier in heb en ik nog

lezen.’

en eeuwige waardering rekenen. Vooral als

steeds als schrijver beter word, ga ik ermee

Heroïek, lyriek, romantiek en erotiek, de

ik de morning after een beetje gruizelig

door, misschien is dat wel tot het einde der

ingrediënten waar elke spannende boeken-

opsta omdat ik te weinig heb geslapen,

tijden. Is dat geen mooie afsluiter?’

lezer van nu naar op zoek is. Lara Adrian

weet ik dat ik een goed boek heb gelezen.

Waarvan akte.

LEESPROEF

GERALT VAN RIVIA IS

Met de Witcher-boeken heeft de Pool Andrzej Sapkowski een fantasy-reeks gecreëerd waarin niet een onoverwinnelijke superheld centraal staat. Net zomin is er sprake van een coming of age-geschiedenis. Een wereld-reddende queeste misschien? Niets daarvan. De stuwende kracht achter de reeks is een hoofdpersoon die fouten maakt en moeite heeft met het maken van morele keuzes – de grens tussen goed en kwaad is voor hem niet altijd even duidelijk. Zijn naam: Geralt van Rivia, The Witcher.

Hoe uitzonderlijk het geesteskind van auteur Andrzej Sapkowski is, dat wordt onderstreept door zijn unieke karakter, dat de inspiratiebron vormde voor meerdere games, een televisieserie en een graphic novel. Op deze plek beperken we ons tot de boeken, want daar is genoeg over te vertellen.

Geralt de Rivia is een zogeheten Witcher, een huurmoordenaar die uitsluitend monsters doodt. In de wereld waarin hij zich beweegt, is deels de Poolse achtergrond van de auteur te herkennen, in de namen, de landschappen en in de elementen uit sprookjes, die knap verwerkt zijn in de verhalen, de personages en de landschappen.

De verhalen in de vuistdikke bundel De Laatste Wens & Het Zwaard der Voorzienigheid vormen de opmaat naar de Witcher-romans, waarvan Het Bloed van de Elfen de eerste is. In deze verhalen gaat Geralt in een wereld die bevolkt wordt door monsters en mythische wezens, naast ‘gewone’ mensen, de strijd aan met het kwade. Zijn karakter wordt meteen duidelijk als hij ingehuurd wordt om een monster, een striga, te doden. Maar soms toont hij ook compassie, zelfs medelijden, zoals in het tweede verhaal over Nivellen, een mens met een soort berenkop. Soms moet Geralt een ethische keuze maken.

Sapkowski raakt met zijn mix van stoere fantasy, volkslegende en sprookjes de juiste toon. De verhalen staan weliswaar los van elkaar, maar blijken toch verbonden via enkele rode draden. Zo komt telkens Geralts geliefde, de heks Yennefer, terug, die wel van hem houdt, maar niet met hem wil of kan samenleven, en blijft Geralt op zoek naar zoiets ongrijpbaars als de ‘voorzienigheid’ (karma, lotsbestemming).

Ondertussen moet hij gewoon door met zijn leven. Hij doodt monsters, legt contact met een sirene en een onderwatervolk en beleeft meer, veel meer, dan hier in enkele woorden is samen te vatten. Vooral en eerst is deze cynische monsterverdelger met de nodige persoonlijke handicaps een gemankeerde held tegen wil en dank. Wel eentje aan wie de herinnering lang na het omslaan van de laatste bladzijde nog bijblijft...

De laatste wens Later werd gezegd dat de man uit het noorden door de Touwslagerspoort was gekomen. Hij was te voet en leidde zijn bepakte paard aan het hoofdstel. Het was laat in de middag en de kraampjes van de touwslagers en de zadelmakers waren al gesloten en het steegje was leeg. Het was warm en de man droeg een zwarte mantel over zijn schouders. Hij baarde opzien.

Voor de herberg Oud Narakort stopte hij, bleef even staan en luisterde naar het geroezemoes. De herberg zat, zoals meestal rond dit tijdstip, stampvol.

De onbekende ging niet bij Oud Narakort naar binnen. Hij trok zijn paard verder het steegje in. Daar was nog een kroeg, een wat kleinere, Het Vosje. Hier zat bijna niemand. De kroeg had geen beste naam.

De kroegbaas keek op van een vat ingelegde augurken en onderwierp zijn gast aan een onderzoekende blik. De vreemdeling, nog steeds met zijn jas aan, stond kaarsrecht voor de toog, onbeweeglijk, hij zweeg.

‘Wat mag het zijn?’

‘Bier,’ zei de onbekende. Hij had een onaangename stem.

De kroegbaas veegde zijn handen af aan zijn linnen schort en vulde een aarden pul. De pul had een beschadigde rand.

De onbekende was niet oud, maar zijn haren waren bijna helemaal wit. Onder zijn mantel droeg hij een versleten leren wambuis, dat onder zijn hals en op zijn schouders zat dichtgeknoopt. Toen hij zijn jas had uitgedaan, kon iedereen zien dat hij op de rug aan zijn middel een zwaard droeg. Daar was op zich niets vreemds aan, want in Wyzima liep iedereen met een wapen, maar niemand droeg zijn zwaard op de rug als een boog of een pijlkoker.

De onbekende nam geen plaats achter een van de tafels, tussen de weinige gasten, maar bleef bij de toog staan, waarbij hij de kroegbaas doordringend aankeek. Hij nam een teug uit zijn pul.

‘Ik ben op zoek naar een plek om te slapen.’

‘Die vind je hier niet,’ bromde de kroegbaas, terwijl hij naar de stoffige en smerige schoenen van de gast keek. ‘Probeer maar eens in Oud Narakort.’

‘Ik blijf liever hier.’

‘Hier is geen plek.’ De kroegbaas herkende eindelijk het accent van de onbekende: het was een Riviaan.

‘Ik heb geld,’ sprak de vreemdeling zachtjes, bijna onzeker.

En toen begon die hele nare geschiedenis.

Een pokdalige loebas, die vanaf het moment dat de vreemdeling was binnengekomen, geen moment zijn sombere blik van hem had afgewend, stond op en liep naar de toog. Twee van zijn kameraden kwamen achter hem staan, niet verder dan twee stappen van hem verwijderd.

‘Er is hier geen plek, galgenaas, Riviaanse schooier,’ zei de pokdalige met schorre stem vlak naast de onbekende. ‘Wij hier in Wyzima hebben geen behoefte aan lui zoals jij. Dit is een nette stad!’

De onbekende nam zijn pul en trok zich terug. Hij keek naar de kroegbaas, maar die meed zijn blik. Het kwam niet bij de man op het voor de Riviaan op te nemen.

Wie had het tenslotte op Rivianen?

‘Iedere Riviaan is een dief,’ ging de pokdalige verder, stinkend naar bier, knoflook en woede. ‘Hoor je wat ik zeg, netelrups?’

‘Die hoort niks. Die heeft drek in zijn oren,’ zei een van de mannen die achter hem stonden en de ander proestte het uit van het lachen.

‘Betalen en wegwezen!’ schreeuwde de man met een door de pokken getekend gezicht.

De onbekende keek hem nu pas aan. ‘Eerst mijn bier opdrinken.’

‘We zullen je een handje helpen,’ siste de loebas. Hij stootte de pul uit de hand van de Riviaan en terwijl hij hem bij zijn schouder pakte klemde hij zijn vingers rond de riem die dwars over de borst van de vreemdeling liep. Een van de mannen die achter hem stonden haalde uit met zijn vuist. De vreemdeling dook in elkaar en bracht zo de pokdalige uit zijn evenwicht. Zijn zwaard siste in de schede en flikkerde kort in het licht van de flambouwen. Er werd heftig gevochten. Er klonk een schreeuw. Iemand van de overige gasten rende naar de uitgang. Er kletterde een stoel tegen de vlakte, met een dof geluid ploften aarden pullen op de vloer.

De kroegbaas, wiens mond begon te trillen, keek naar het gruwelijk toegetakelde gezicht van de pokdalige die zijn vingers rond de rand van de toog had geklemd, ineenzakte en uit het zicht verdween alsof hij kopje-onder ging. De andere twee lagen op de grond. De een lag onbeweeglijk, de ander gillend en trillend in een snel groeiende donkere plas. In de lucht vibreerde de oorverdovende, helle, hysterische schreeuw van een vrouw. De kroegbaas sidderde, hapte naar adem en begon te kotsen.

De onbekende trok zich terug bij de muur. Gespannen, op zijn hoede. Zijn zwaard hield hij met beide handen vast, waarbij hij met het einde van de kling

kringetjes in de lucht maakte. Niemand bewoog. De angst zat als koude modder op de gezichten geplakt, hinderde de ledematen, kneep de kelen dicht.

Wachters vielen met veel gebonk en gekletter de kroeg binnen, ze waren met zijn drieën. Ze moesten in de buurt zijn geweest. Hun met riemen omwikkelde stokken hielden ze in gereedheid, maar bij het zien van de lijken grepen ze onmiddellijk naar hun zwaarden. De Riviaan ging met zijn rug tegen de muur staan, met zijn linkerhand haalde hij een dolk uit de schacht van een laars.

‘Gooi dat neer!’ brulde een van de wachters met hijgende stem. ‘Gooi neer, bandiet! Jij gaat met ons mee!’

De andere wachter gaf een trap tegen een tafel om de Riviaan niet de gelegenheid te geven er langs die kant omheen te lopen.

‘Ga nog wat mensen halen, Treska!’ schreeuwde hij naar een derde, die het dichtst bij de deur stond.

‘Dat is nergens voor nodig,’ sprak de onbekende terwijl hij zijn zwaard liet zakken.

‘Ik ga zelf wel weg.’

‘Jij gaat hier weg, hondenzaad, maar aan een dik stuk touw!’ brulde degene die zo stond te hijgen. ‘Gooi dat zwaard weg, want anders hak ik je kop van je lijf!’

De Riviaan rechtte zijn rug. Snel nam hij het zwaardgevest onder zijn linkeroksel en met zijn hoog boven het hoofd geheven rechter maakte hij naar de wachters een complex en snel teken in de lucht. De glittertjes waarmee de manchetten van zijn leren kaftan tot aan de elleboog waren beslagen, flikkerden.

De wachters trokken zich ogenblikkelijk terug, waarbij ze hun gezichten met de onderarmen afschermden. Een van de

gasten kwam overeind, een ander verdween in de richting van de deur.

Opnieuw begon een vrouw wild en doodsbang te schreeuwen.

‘Ik ga wel uit eigen beweging,’ herhaalde de onbekende met een sonore, metalige stem. ‘En jullie drieën gaan voorop. Breng me naar de slotvoogd. Ik ken de weg niet.’

‘Ja, heer,’ mompelde de wachter terwijl hij zijn hoofd liet zakken. Hij liep naar de uitgang, waarbij hij onzeker uit zijn ogen keek. De twee anderen liepen achter hem aan, achterwaarts, gehaast. De onbekende volgde hen. Hij stak zijn zwaard terug in de schede en de dolk in de schacht van zijn laars. Toen ze de tafels passeerden, bedekten de gasten hun gezichten met de panden van hun wambuizen.

Velerad, de slotvoogd van Wyzima, krabde zich onder zijn kin, hij dacht na. Hij was noch bijgelovig noch angstig aangelegd, maar hij vond een onderonsje met de man met de witte haren geen prettig vooruitzicht. Ten slotte nam hij een besluit.

‘Laat ons alleen,’ beval hij de wachters. ‘En jij, ga zitten. Nee, niet hier. Ga daar maar zitten, als je wilt.’

De onbekende ging zitten. Hij droeg niet langer zijn zwaard, noch zijn zwarte mantel.

‘Ik luister,’ sprak Velerad terwijl hij met een zware staf speelde die op tafel lag. ‘Ik ben Velerad, slotvoogd van Wyzima. Wat heb je me te vertellen, achtbare struikrover, voordat je de kerker in verdwijnt?

Drie doden, een poging tot het werpen van een vloek, niet slecht, lang niet slecht.

Voor dat soort zaken word je bij ons in Wyzima op een paal gespietst. Maar ik ben een rechtvaardig man, ik zal eerst naar je luisteren. Spreek.’

De Riviaan knoopte zijn wambuis los, haalde er een opgerold wit stuk geitenvacht uit tevoorschijn.

‘Op kruispunten, in kroegen hangen jullie dit op,’ zei hij zachtjes. ‘Is het waar wat hier staat?’

‘Aha,’ bromde Velerad terwijl hij een blik wierp op de in de vacht gekraste runentekens. ‘Dus dat is de kwestie. Dat ik daar ook niet meteen aan heb gedacht. Ja, het is waar, de zuivere waarheid. Het is ondertekend door Foltest, koning, heer van Temeria, Pontar en Mahakam. Dat wil dus zeggen dat het waar is. Maar een bekendmaking is een bekendmaking en de wet is de wet. En ik ben degene die hier in Wyzima de wet en de orde moet handhaven! Ik sta niet toe dat er mensen worden vermoord! Begrepen?’

De Riviaan knikte ten teken dat hij dat had begrepen. Velerad brieste kwaad.

‘Heb je het teken van de hekser?’

De onbekende ging opnieuw met zijn hand in de opening van zijn jasje en haalde er een rond medaillon aan een zilveren kettinkje uit tevoorschijn. Op het medaillon stond de kop van een wolf met blinkende slagtanden afgebeeld.

‘Heb je ook een naam? Maakt niet uit welke, ik vraag het echt niet uit nieuwsgierigheid, maar het praat wat makkelijker.’

‘Ik heet Geralt.’

‘Geralt is prima. Van Rivia, naar je uitspraak te oordelen?’

‘Van Rivia.’

‘Tja. Weet je, Geralt? Dit hier,’ Velerad sloeg met de vlakke hand op de bekendmaking, ‘laat dat rusten. Dit is een serieuze zaak. Velen hebben het al geprobeerd.

Dit, mijn broeder, is niet hetzelfde als een paar schurken afrossen.’

‘Ik weet het. Het is mijn vak, slotvoogd. Er staat geschreven: beloning drieduizend orenen.’

‘Drieduizend.’ De slotvoogd tuitte zijn lippen. ‘En de prinses als vrouw, zo hoor je de mensen zeggen, ofschoon onze genadige Foltest dat er niet bij heeft geschreven.’

‘Ik ben niet geïnteresseerd in de prinses,’ zei Geralt rustig. Hij zat onbeweeglijk, met zijn handen op de knieën. ‘Er staat: drieduizend.’

‘Wat een tijden,’ verzuchtte de slotvoogd.

‘Wat een afschuwelijke tijden! Wie zou er zo’n twintig jaar geleden gedacht hebben, zelfs in een dronken bui, dat er ooit nog eens zulke beroepen zouden bestaan?

Heksers! Dolende moordenaars van basilisken! Ventende vernietigers van spoken en verdrinkers! Geralt? Mag je van dat gilde van jou drinken?’

‘Zeker.’

Velerad klapte in zijn handen. ‘Bier!’ riep hij. ‘En jij, Geralt, kom wat dichterbij zitten. Wat kan mij het schelen.’

Het bier was koud en schuimde.

‘Het zijn afschuwelijke tijden,’ ging Velerad verder met zijn monoloog, terwijl hij een slok van zijn bier nam. ‘Overal zie je het geteisem. In Mahakam, in de bergen, krioelt het van de kindervraten.

Vroeger had je wolven die in de bossen huilden, maar nu kom je daar van alles tegen: spoken, grootoren, je kunt je kont niet draaien of je zit met een weerwolf of een andere plaag opgescheept. In de dorpen ontvoeren waternimfen en klaagvrouwen kinderen, dat loopt al in de honderden. Ziektes waar je vroeger nooit van hoorde, de haren rijzen je te berge. En nou dit er nog bij!’ Hij schoof het rolletje papier over het tafelblad van zich af. ‘Het is niet vreemd, Geralt, dat er zo’n vraag is naar jullie diensten.’

‘Dit is een koninklijke bekendmaking, slotvoogd.’ Geralt richtte zijn blik omhoog. ‘Bent u bekend met de details?’

Velerad schoof op zijn stoel naar achteren, vouwde zijn handen in elkaar op zijn buik.

‘Details, zeg je? Daar ben ik mee bekend.

Niet uit de eerste hand, maar uit vertrouwde bron.’

‘Precies wat ik zoek.’

‘Omdat je zo aandringt. Zoals je wilt.

Luister.’ Velerad dronk nog wat van zijn bier en temperde zijn stem. ‘Onze genadige Foltest heeft ons nog in de tijd dat hij prins was, toen de oude Medell, zijn vader, nog regeerde, laten zien waartoe hij allemaal in staat was en dat was heel wat. We dachten dat dit naarmate hij ouder zou worden wel zou overgaan. Maar kort na zijn kroning, onmiddellijk na de dood van de oude koning, overtrof Foltest zichzelf.

Onze monden vielen open van verbazing.

Kort gezegd: hij verwekte een kind bij zijn bloedeigen zus Adda. Adda was jonger dan hij, je kwam ze altijd overal samen tegen, maar niemand had ooit iets vermoed, misschien de koningin... Binnen de kortste keren liep Adda rond met een enorme buik en begon Foltest steeds vaker over een huwelijk te spreken. Met zijn zuster, zie je het voor je, Geralt? De situatie raakte behoorlijk gespannen toen bleek dat met name Vizimir uit Novigrad op het idee was gekomen om zijn Dalka uit te huwelijken aan Foltest, en dus moest de koning aan handen en voeten worden gebonden om te voorkomen dat hij de benen zou nemen en de gezanten zou beledigen. Dat lukte en dat is maar goed ook, want een gekrenkte Vizimir zou ons zomaar de ingewanden hebben kunnen uitrukken. Later is het niet zonder hulp van Adda, die op haar broertje heeft ingesproken, gelukt de jonge hond een snel huwelijk uit het hoofd te praten.

Nou, en toen kreeg Adda haar kind, op tijd, zoals uitgerekend. En nu goed luisteren, want hier begint het pas. Wat zij uiteindelijk ter wereld bracht, hebben veel mensen niet gezien, maar een van de vroedvrouwen heeft een sprong door het raam van de slottoren niet overleefd en een andere is krankzinnig geworden en loopt tot op de dag van vandaag verwilderd rond. Ik denk dus niet dat deze superbastaard er erg bevallig heeft uitgezien. Het was een meisje. Het is overigens vrijwel onmiddellijk gestorven, niemand heeft voor zover ik heb kunnen nagaan erg veel haast gemaakt om de navelstreng af te binden. Adda heeft, en dat is maar goed ook, het kraambed niet overleefd. En toen, mijn broeder, heeft Foltest nogmaals iets doms gedaan.

Andrzej Sapkowski (1948) studeerde economie. Hij schrijft sinds de vroege jaren negentig fantasyromans in traditionele stijl, tot hij aan de cyclus van de Hekser begon.

Gaandeweg vond hij zijn definitieve stiel en forte in de wereld van Geralt de Rivia. Zijn fantasy-cyclus over de tovenaar Geralt is een internationale bestseller en verschijnt in twaalf landen. Van The Witchergames werden meer dan 1.1 miljoen exemplaren verkocht.

EEN WERELD VOL WEERWOLVEN EN WEERWOLFVAMPIERS!

NIEUW!

Tisa Pescars ALFA en MAIRE ‘Alfa is een goed neergezet verhaal, dat mij aangenaam heeft verrast. Een aanrader voor iedereen die van dit genre houdt.’

– Lezersreactie Bol.com ‘Boeken die mij vastgrijpen en mij niet meer loslaten tot ze uit zijn, krijgen van mij vijf sterren, dit is er zo één.’

– Lezersreactie Goodreads.com ‘In één ruk uitgelezen. De omschrijvingen zijn beeldend en de interactie tussen de karakters sleepten me mee tot aan het eind.’ – Lezersreactie Bol.com

DE VLUCHT VAN DE RA AF

HET SUCCES VAN ANTHONY RYAN Vanuit de schaduw van De Raaf in het volle schijnwerperlicht.

Anthony Ryan: ‘Ik kan me niet

Dat laatste betreft de auteur, dat eerste vraagt om een toelich-

heugen dat er ooit een tijd is geweest

ting. Allereerst dit, met Vaelin Al Sorna, het eerste deel van de

van de weinige dingen waar ik tijdens

cyclus In de Schaduw van de Raaf, dat aanvankelijk in het

mijn schooltijd goed in was. Op het

Engelse taalgebied alleen als e-book verkijgbaar was, slaagde Anthony Ryan (1970) erin binnen luttele maanden tienduizenden lezers aan zich te binden.

Daarna ging het snel. Ryan kreeg bijna 10.000 ratings en 900 reacties op Goodreads. Als gevolg meldden een trits Europese,

dat ik niet wilde schrijven. Het was een

schoolplein had ik in de lunchpauze een vaste groep fans aan wie ik verhalen vertelde. Spookverhalen. Ik herinner mij dat halverwege de jaren zeventig The Hobbit werd voorgelezen op BBCradio. Star Wars was toen ongelooflijk populair. Tot ver in mijn pubertijd las ik alles wat los- en vastzat. Mijn belang-

Engelse en Amerikaanse uitgevers zich voor de boekrechten. In

stelling voor fantasy ontstond toen ik

Nederland verscheen het spraakmakende debuut van Ryan

de Prydain Chronicles van Lloyd

eind 2013. Inmiddels – vier maanden later – is Vaelin Al Sorna

jaar of twaalf.

in Nederland en Vlaanderen het populairste fantasy-debuut

Met de hoofdlijnen van het verhaal van

Alexander ontdekte. Ik was toen een

In de Schaduw van de Raaf liep ik al

sinds Bernhards Hennens De Elfen. Redenen genoeg voor een

jaren rond vóór ik de spreekwoordelijke

gesprek met de bedenker van Vaelin Al Sorna, bijnaam de

pen op papier zette. Soms loont het een

Schaduw van de Raaf. Over zijn inspiratiebronnen, zijn succes en zijn eerste stappen op het schrijverspad.

idee lang te laten gisten, het wordt er rijker door, completer. Het basisidee was dat van een krijger die een leerschool doorloopt bij een militante religieuze orde. De andere orden bedacht

‘Ryan treft alle snaren van de epische fantasy-roman, eeuwenoude magie, een duistere omgeving, meedogenloze intriges en verdeelde loyaliteit.’ – Publishers Weekly

ik later pas, en ook hoe die orden greep hebben op de samenleving. Toen ik begon te schrijven duurde het nog eens zes jaar en zes maanden voordat ik een boek had. Ik heb een poosje geschiedenis gestudeerd en dit was voor mij een goede gelegenheid om weer eens in de historie van de middeleeuwen te

‘Een nieuwe meesterverteller is opgestaan.’

– Michael J. Sullivan

duiken. Hoe verplaatsten legers zich in die tijd? Wat is tijdens een zwaardgevecht belangrijk? Het middeleeuwse oorlogsbedrijf was gruwelijker dan de lezer van nu zich kan voorstellen.

In de Schaduw van de Raaf speelt zich af in een wereld die overeenkomsten vertoont met het Europa en Noord-Afrika van de late middeleeuwen en de vroege renaissance. Bekend is dat de aarde rond is, de sterren zijn verre zonnen, metallurgie is behoorlijk ontwikkeld en de schilders hebben net het perspectief ontdekt. De macht is echter in handen van verschillende religieuze groeperingen en die vormen de dominante factor. En waar wordt onderdrukt ontstaan conflicten, verontwaardiging en verzet. David Gemmell is de schrijver die ik wilde overtreffen. Ik heb hem altijd bewonderd: Wolf in Shadow was voor mij een revelatie. Zo fris, zo gedreven. Het is zo jammer dat zo’n talent, met nog zoveel verhalen te vertellen te vroeg is overleden.

Verder zou ik bij deze gelegenheid mijn Nederlandse en Vlaamse lezers willen bedanken voor alle warme reacties die ik binnenkreeg. Ik ben momenteel druk bezig met het derde deel van In de Schaduw van de Raaf. Het tweede deel, De Torenheer, verschijnt...’ ... november 2014, bij Luitingh Fantasy.

IN DE SCH ADUW VAN DE RA AF ‘Hoewel hij nog geen dertig was, hadden zijn krijgsverrichtingen hem vele bijnamen opgeleverd. Voor de Waanzinnige Koning was hij het Zwaard van het Rijk, voor de mannen die hem volgden in de strijd was hij de Jonge Havik. Bij zijn Cumbraelijnse vijanden stond hij bekend als het Zwarte Lemmet en, maar daar kwam ik pas veel later achter, voor de raadselachtige stammen van het Grote Noordwoud was hij Beral Shak Ur, de Schaduw van de Raaf.’

Zijn echte naam is Vaelin Al Sorna.

Als dit verhaal begint wacht hij in gevangenschap het duel in de arena af dat hem de volgende dag vrijwel zeker het leven zal kosten. Hij kijkt terug op zijn leven, door vele vragen gekweld.

Waarom liet zijn vader hem op tienjarige leeftijd achter bij de Zesde Orde?

Wat was de ware toedracht achter het lot dat zijn ouders trof? Wie is de geheimzinnige Ene Die Wacht?

En, vooral, zal hij de arena overleven?

Zo, vol beloften van actie en avontuur, begint de aangrijpende saga In de Schaduw van de Raaf.

Welkom in de DeathZone!

Het dodelijkste spel sinds The Hunger Games...

Met trots presenteert Luitingh Fantasy het nieuwste sciencefictiontalent van de Lage Landen. De in Amerika geboren C.M. Chang debuteert deze maand (april 2014) met Offworlder 1 – De Jongen uit Celstad, een sciencefiction jeugdroman die het verhaal van Katniss uit The Hunger Games al snel doet vergeten. Dit is sciencefiction voor de liefhebbers! En het ultieme startpunt voor de beginner. De jonge NamJu Abernay droomt maar van één ding: uit de sloppenwijken van Celstad ontsnappen om zijn lievelingsspel te spelen, de virtual reality-game DeathZone.

DeeZee is NamJu’s lust en leven, een simulatie waarbij spelers het tegen elkaar opnemen in gevechten op leven en dood. De pijngrens in het spel wordt zo levensecht ervaren dat spelers het speelveld vaak bont en blauw verlaten. NamJu’s team BlackPlanet doet het goed, heel goed zelfs, maar als hij wil blijven spelen, of sterker nog, wil blijven eten, moet hij werk vinden. Helaas zijn de baantjes die hij krijgt aangeboden vaak slecht betaald, dus als een vriend hem een voorstel doet om alles te winnen wat zijn hartje begeert, neemt hij het aanbod gretig aan.

Voordat hij er erg in heeft, wordt NamJu echter gekatapulteerd in een dodelijk nieuw spel met drie onmogelijke opdrachten én een wezen dat niet van onze planeet is... de offworlder.

‘Activeer integrale pantsering en Jagg-

geruststellende gewicht van mijn wapen-

wapenset 1.’ Terwijl ik de volgende liaan

riem, die zich kruislings over mijn borst

DeeZee

probeerde te grijpen, zag ik hoe de zwarte

vlocht.

‘Jagg en Paleo, de bomen in.’ Starly

pantsering zich over mijn arm verspreid-

Op een dikke Y-vormige tak stopte ik even

fluisterde, maar het klonk alsof ze

de, helemaal tot het topje van mijn vin-

om mijn wapens te checken. Elektrocolt

schreeuwde. ‘WillyRilly, jij verkent het

gers. Ik hoefde niet te kijken om te weten

met autovuurupgrade. Standaardlasermes

terrein vóór ons. Ik volg wel. Iedereen:

dat op mijn borst het BlackPlanet-insigne

zonder upgrades, aangezien ik hem toch

zorg ervoor dat ik in het midden van de

stond: een kleine, zwarte cirkel die uit

nauwelijks gebruikte. En mijn belangrijk-

formatie blijf. Go!’

twee ringen bestond, een van goud en een

ste troef: drie doelzoekende werppijlen. Ik

We stoven als celkakkerlakken uiteen.

van zilver. Een halve tel later voelde ik het

had een fiks aantal DeeZee-punten uitge-

LEESPROEF

geven aan die dodelijke steekbeestjes, die om hoeken konden vliegen en de vijand recht tussen de ogen konden raken.

Bladergeritsel. Een zilveren schicht.

‘Paleo! Wat doe je hier?’ fluisterde ik.

‘Wegwezen, synth!’

‘Maar Jagg, ik heb in de pod nog geen kans gehad hallo te zeggen.’

‘Je licht op als een supernova. Wil je dat RMe ons ziet?’

‘Zeker niet.’ Hij slaakte een zucht en ineens was het alsof iemand hem in zwarte verf had ondergedompeld. De synth leunde tegen de dikke boomstam, haalde een lasermes tevoorschijn en sneed zonder blikken of blozen een vingertopje af.

Hoewel ik hem al eerder zulke wanstaltige dingen had zien doen, zoals die keer dat hij zomaar zijn neus afsneed, liepen de rillingen me toch weer over de rug.

‘Eigenlijk zou je je gamer-tag in “Psycho” moeten veranderen,’ zei ik.

‘Dat is niet eens zo’n gek idee.’ Hij begon aan een andere vinger.

Ik zag het vingertopje vallen. ‘Oké, je hebt hallo gezegd. Tijd om te gaan.’

Hij slaakte nogmaals een zucht, zwaaide en kroop weg door het dikke gebladerte.

Ik keek naar het afgesneden vingertopje dat nog op de tak lag. Ik pakte het op en huiverde toen ik de stevige, gelatineachtige structuur voelde. Vol afschuw gooide ik het stukje synth weg, dat pokpok-pok via verschillende boomtakken

€17,95

naar beneden stuiterde.

‘Activeer trackingsysteem.’ Rechtsboven in mijn blikveld verscheen een transparante kaart met vier gekleurde stippen. De blauwe stip van WillyRilly bevond zich op ruime afstand van mijn zwarte en Paleo’s zilveren stip had alweer een flinke afstand naar het oosten afgelegd. De roze stip van

Mijn ogen sprongen bijna uit hun kassen

schoot achter hem aan, maar sloeg uitein-

Starly was nog niet gecentreerd zoals ze

toen ik het langharige, aapachtige mon-

delijk in tegen de boomstam. Skut!

had gevraagd en dus trok ik in zuidweste-

ster zag, en de staart die als een soort van

Door de schuddende takken en bladeren

lijke richting om de formatie te herstellen.

zweep boven zijn hoofd heen en weer

wist ik dat de aap weer omhoog aan het

Gelukkig was het lichaamspantser ade-

zwiepte. Het beest stopte op een paar

klimmen was. Zelfs met die messen in zijn

mend, want al snel zweette ik als een

meter afstand en begon oorverdovend te

handen was hij nog razendsnel. In een

otter.

brullen. Ik staarde eerst naar de dubbele

flits zag ik zijn hand, voet en staart op me

Meer geritsel van bladeren.

rijen vlijmscherpe tanden en toen naar de

af komen. Ik wist de messen in zijn hand

Paleo kon het niet zijn: verkeerde rich-

stervormige messen die hij met zijn uit de

en voet te ontwijken, maar schreeuwde

ting. Ik hield mijn adem in en wachtte.

kluiten gewassen handen en voeten

het uit toen zijn staart mijn wang open-

Weer geritsel, dichterbij nu. Iemand van

omklemde.

haalde. Warme druppeltjes bloed sijpel-

R-Me?

Het aapwezen brulde nog een keer en

den via mijn hals onder mijn pantsering.

Ik hoorde iets op me af komen en mijn

stormde op me af.

Grommend en happend nam de aap weer

hart begon te bonzen in mijn keel. Ik acti-

Ik wierp mijn pijl.

wat afstand. Twee van zijn vijf ogen waren

veerde een werppijl. Het gewicht in mijn

Het beest slingerde – nog steeds brullend

gericht op de pijl in mijn hand, de overige

hand voelde geruststellend aan.

– naar een lagergelegen tak om de pijl te

drie op mijn gezicht.

Daar. Iets zwarts.

ontwijken. De pijl maakte een bocht en

EINDE FRAGMENT

De terugkeer van Neerlands grootste fantasy-held Je hebt het afgelopen jaar een kleine

kwam. Ook de twee Rune-boeken zijn

ik al zes hoofdstukken geschreven had

pauze moeten inlassen?

inmiddels (tijdelijk) uitverkocht geraakt.

voordat mijn periode van tijdelijke

Inderdaad. Mijn dubbele baan als belegger

inactiviteit aanbrak. Ik heb in die latere

en auteur slokte aardig wat tijd op en ik

Heb je veel steun gehad aan je fans?

periode echter nog wel nagedacht over de

oefende beide activiteiten met veel passie

Ja, gelukkig wel, ook al heb ik betrekkelijk

verdere uitwerking van mijn nieuwe

en gedrevenheid uit. Halverwege vorig jaar

weinig ruchtbaarheid gegeven aan deze

roman, die geplaatst is in een geheel nieu-

begon mijn lichaam echter signalen te

ontwikkeling. Ik heb veel steun ondervon-

we wereld.

geven dat het allemaal te veel werd. Het

den van familie, vriend(inn)en, collega’s en

bleek een burn-out te zijn, die me de twee-

fans en heb een huis vol kaarten met lieve

Kun je al een tipje van de sluier oplichten?

de helft van het jaar tot een noodzakelijke

wensen.

Het verhaal speelt in een enorme eilanden-

pauze noopte. Nu gaat het weer goed,

Daarnaast heb ik nog enkele keren kort

archipel waar de Magyckers van het

maar ik heb er veel van geleerd. Het is toch

mijn gezicht laten zien op events als

mysterieuze eiland Aimerey het lucratieve

een van die ervaringen die een mens ‘wij-

Castlefest en Archeon Midwinter Fair,

monopolie op de uitoefening van magie

zer’ maakt.

alwaar de fans allerhartelijkst waren.

bezitten. Ze verkopen hun op maat

Tevens ben ik in november nog even bij de

gemaakte Spreuken over de gehele archi-

World Fantasy Convention in Brighton

pel, waarbij een Magycker nooit meer dan

Nederlandse fantasy-auteur?

geweest (samen met een aantal andere

één Spreuk tegelijk mag memoriseren, die

Ik heb alle klassieke fasen doorlopen die bij

Nederlandse auteurs, waaronder Thomas

ook nog na gebruik door een meegereisde

zo’n ingrijpende gebeurtenis horen.

Olde Heuvelt), waar ik in een panel heb

Louteraar uit het geheugen wordt gewist

Ontkenning, wanhoop, acceptatie en uit-

gezeten met grootheden als Trudi

Zo houden ze al vele jaren de controle.

eindelijk loslaten. Vooral dat laatste is erg

Canavan, Tad Williams en Joe Abercrombie.

Wat doet dat met de bestverkochte

moeilijk voor iemand die van nature zo

Maar dan wordt op een dag een deel van de stadswacht van Oftenooi op gruwelijke

gedreven is als ik. De echte heling begint

Het brein zal niet stil hebben gezeten? Zijn

wijze weggevaagd door een Spreuk. En dat

pas als je de hele agenda hebt leeg-

er nieuwe ideeën voor boeken?

terwijl er geen Magycker te bekennen valt.

gemaakt en alle ‘verplichtingen’ uit je

Mijn brein laat zich niet helemaal stilzet-

Een massale klopjacht breekt uit op de ver-

geest hebt gebannen.

ten, ofschoon ik het wel een tijdje op halve

dachten, een man, een vrouw en een jochie

Ik heb nu eindelijk geleerd om nee te zeg-

kracht heb laten draaien. Ik was in de eer-

van een jaar of twaalf. Zo begint een avon-

gen en waardeer de kleine geluksmomen-

ste helft van 2013 al begonnen aan een

tuur dat de hele archipel op de kop zal zet-

tjes nu veel meer dan voorheen. Dergelijke

nieuw boek (werktitel: Magycker), waarvan

ten..

geluksmomentje werden overigens ook enkele malen veroorzaakt door berichten van Luitingh. De omnibus van de Duiveltrilogie bleek namelijk zodanig populair dat er een tweede en zelfs een derde druk

Adrian Stone over zijn schrijfpauze én... zijn nieuwste boek!

Het verhaal van Trudi Canavans

Sonea

eindelijk helemaal compleet!

Twee reeksen, zes boeken ĂŠn een zinderend einde

Over Joanne Harris’

DE LESSEN VAN LOKI Met een intelligente mix van mythe, folklore en pure fantasy begint de auteur van Chocolat – kent u het boek niet, dan toch zeker de film – aan de tweede fase van haar succesvolle carrière. Deze nieuwe roman van een welhaast magische naam op vernieuwend romanterrein wettigt onverdeelde aandacht. De geestigheid, de stijl en de voortdurende stroom van ideeën over dit boek over de ondergang van de Noorse godenwereld Asgard bieden leesplezier voor jong en oud.

Immers, Harris schiep een wonderlijke wereld, herkenbaar vanwege de Noorse godenwereld, maar wel met een toonzetting waarin de goden worden opgevoerd als eigentijdse personages, van streetwise tot erudiet en semiintellectueel. Centraal in het verhaal staan de stanza’s van het Orakel dat Ragnarok, de ondergang van de goden, voorspelt. Om vervolgens de valse god, de ultieme bedrieger en de vazal van de eenogige oppergod Odin, Loki, te introduceren als verteller van het ‘echte’ verhaal in de vorm van hoofdstukken die onder het kopje ‘lessen’ worden gepresenteerd, aangevuld met uitgesproken humoristische kalenderwijsheden. Bijvoorbeeld: Bekijk alles van de zonnige kant Als er geen zonnige kant is...

Kijk de andere kant op.

L

E E S P R O E F

Ik ken een sage, aardezonen, Die ik nu vertellen moet: Van werelden uit negen bomen, Door het reuzenvolk behoed.

Oké. Stop. Nu. Dat was de Officieel Goedgekeurde Versie. De Voorspelling van het Orakel, zoals door het hoofd van Mimir de Wijze aan Alvader Odin gedaan. In zesendertig strofen wordt hierin de complete geschiedenis van de Negen Werelden behandeld, vanaf ‘Er zij licht’ tot Ragnarók.

Prettig geregeld, nietwaar?

Nou, dit hier is níét de officieel goedgekeurde versie. Dit is mijn versie van de gebeurtenissen. En het eerste waar ik op wijzen moet wat dit verhaaltje betreft, is dat er geen echt begin ís. Noch een echt einde, trouwens, al zijn er van allebei natuurlijk een heleboel geweest.

Menig einde en menig begin, zo stevig met elkaar verweven dat niemand ze nog uit elkaar kan houden.

Aflopen, aanvangen, profetieën, mythen, verhalen, legenden en leugens, allemaal onderdeel van het grote tapijt. Vooral de leugens, natuurlijk, en het was voorspelbaar dat ik als Vader en Moeder van de Leugen zoiets zou zeggen, maar deze keer is het op zijn minst net zo waar als alles wat je ‘geschiedenis’ zou kunnen noemen.

En het punt van die geschiedenis is dat die niet meer aan het geschie-

den is, maar vastligt. In dit geval schotelt de Oude Man die aan ons voor als vaststaande waarheid die de rest van ons in principe geacht wordt te aanvaarden. Noem me gerust een cynicus, maar ik ben nooit erg goedgelovig geweest en ik weet toevallig dat metaforen in de geschiedenis schering en inslag zijn, iets waar alle hersenspinsels uit bestaan zodra je ze uiteenrafelt. En of iets een hit of een mythe wordt, hangt natuurlijk af van de manier waarop een verhaal wordt verteld, en door wíé.

Het merendeel van wat wij als geschiedenis kennen, is uit één enkele tekst afkomstig: de Voorspelling van het Orakel. Dat is een oude tekst in een oude taal, en lange tijd is onze kennis daartoe beperkt gebleven. Van begin tot eind was alles onderling door het Orakel en de Oude Man bekokstoofd. Daarom was het des te zuurder voor ons dat we pas ontdekten wat het in werkelijkheid inhield toen het voor iedereen te laat was.

Maar daar kom ik snel genoeg op.

Schelden doet geen zeer, zeggen ze in de Middenwerelden, maar met welgekozen woorden kun je een wereld bouwen en jezelf daar koning van maken. Koning, of zelfs god – en daarmee zijn we weer terug bij de Oude Man, die meesterverteller, runenbewaarder, patroon van de dichtkunst en scribent van het Eerste en Laatste Uur. Creationisten willen ons wijsmaken dat dit verhaal woord voor woord

waar is. Maar de naam van de Oude Man is ‘dichterlijke vrijheid’. Hij heeft trouwens een heleboel namen.

Dat geldt ook voor mij. En omdat dit geen historie maar een mysterie is – mijn geheime geschiedenis – beginnen we voor de verandering eens met mij. Anderen hebben de kans al gehad om hun versie van de gebeurtenissen te geven. Nu ben ik aan de beurt.

Ik noem het Lokabrenna, vrij vertaald ‘De Lessen van Loki’. Loki, dat ben ik, de Lichtbrenger, de onbegrepene en ongrijpbare, de knappe, bescheiden held van dit specifieke web van leugens. Neem het gerust met een korreltje zout, maar het is minstens zo waar als de officiële versie – en wedden dat het onderhoudender is? Tot dusverre is de rol die de historie mij heeft toebedeeld, nogal onflatteus geweest.

Nu is het mijn beurt om mijn zegje te doen.

Er... zij... licht.

We zijn allemaal uit vuur en ijs voortgekomen. Uit Chaos en Orde.

Licht en duisternis. In den beginne – ofwel een poosje terug – kwam er vuur uit een gat in het ijs. Dat bracht wanorde, beroering en verandering. Verandering is niet altijd aangenaam, maar je ontkomt er niet aan. En dat is het punt waarop het leven zoals wij dat kennen, is begonnen: toen het vuur van de Benedenwereld door het ijs van de Bovenwereld heen drong.

Daarvoor waren er geen Middenwerelden. Geen goden, geen Volk, geen fauna. Alleen Orde en Chaos bestonden toen, puur en onbedorven.

Maar noch de Orde, noch de Chaos zijn bijster gastvrij. De volmaakte orde is onbeweeglijk, verstard, onveranderlijk en steriel. De complete chaos is onbeheerst, grillig en destructief. De middenweg – in wezen lauw water – schiep de volmaakte omgeving voor een andere vorm van leven, waardoor die kon opduiken te midden van de bevroren woestenijen en de vulkanen die onder het ijs tot uitbarsting kwamen.

De Geautoriseerde Versie, ondersteund door het Orakel, luidt als volgt. Uit de botsing van Orde en

Chaos kwamen een reus voort die Ymir heette, de vader van het IJsvolk, en een koe, Audhumla, die aan het zout in het ijs likte en zo de eerste man tevoorschijn bracht, Buri. Daar kunnen we denk ik allemaal uit opmaken dat de koe de voornaamste aanstichtster was van alles wat later kwam – oorlog, Beproevingen, het Einde van de Werelden. Les een: vertrouw nooit een herkauwer.

De zonen van Buri en die van Ymir waren meteen al vijanden en het duurde niet lang of ze trokken ten strijde. Buri’s drie kleinzonen, de zonen van Bór – die Odin, Vili en Ve heetten – doodden ten slotte de oude Ymir, en uit wat er van hem restte, schiepen ze de

Middenwerelden: de rotsen uit zijn botten; de aarde uit zijn vlees; de rivieren uit zijn dampende bloed.

Zijn schedel werd het firmament; zijn hersens de wolken; zijn wenkbrauwen werden de scheiding tussen het Binnenland en de Buitenlanden.

Deze, laten we wel wezen, nogal onwaarschijnlijke hypothese valt uiteraard op geen enkele manier te bewijzen. Iedereen die ervan had kunnen getuigen is verdwenen – behalve Odin, de Oude Man, die de oorlog als enige overleefde (op mij na, dan), de architect en kroniekschrijver van wat we nu de Oudste Tijd noemen. Toevallig was hij ook de enige die de noodlottige voorspelling heeft gehoord die hem door Mimirs Hoofd was gedaan.

De Rebellen van de Koning Het vervolg op De Wraak van de Kroonprinses

A

_ De prinses:

verslagen, en het volk is verdeeld onder het bewind van

Cleo is een gevangene in haar eigen paleis, gedwongen om als ambassadeur

hun nieuwe, verraderlijke heerser. Gaius heeft grootse

op te treden voor het nieuwe koninkrijk terwijl de kwaadaardige koning

plannen voor zijn nieuwe koninkrijk Mytica, maar hij

Gaius haar volk allerlei leugens voorhoudt.

uranos en Limeros zijn veroverd, hun koningen

wordt nog altijd van alle kanten tegengewerkt.

Zo wordt de aanleg van zijn nieuwe weg naar de Verboden

_ De troonopvolger:

Bergen – een plek vol duistere magie – bruut stilgelegd

Magnus is dankzij de veroveringen van zijn vader nu onverwacht de

door aanvallen van rebellen uit Limeros. Noodgedwongen

troonopvolger van heel Mytica, maar zijn gevoelens voor zijn zusje leiden

stuurt de koning zijn zoon én troonopvolger om op de

hem af van zijn nieuw verworven titel.

bouw toe te zien.

Ondertussen moet prinses Cleiona van Auranos hulpeloos

_ De heks:

toezien hoe haar koninkrijk uiteenvalt door de beslissin-

Lucia worstelt ondertussen met haar eigen demonen. De magie waarmee

gen van Gaius. Ze is echter niet vergeten wie er achter de

haar vader Auranos wist te overwinnen, neemt langzaam bezit van haar,

dood van haar vader en geliefde zitten, en ze zint op wraak.

en de lijn tussen goed en kwaad wordt steeds vager.

Zelfs als dat betekent dat ze moet samenwerken met de rebel die medeverantwoordelijk is voor de ondergang van

_ De rebel:

haar koninkrijk.

Jonas moet machteloos toekijken hoe zijn land wordt overgenomen door

Maar er is meer aan de hand. Duistere krachten roeren zich

een tiran. De rebellen die achter hem staan, willen maar één ding weten:

in het nieuwe koninkrijk en de kans om niet alleen Mytica

wat gaat hij ondernemen om koning Gaius te verslaan?

maar de hele wereld te regeren, ligt nog altijd voor het

Als koning Gaius vervolgens bekendmaakt dat hij een weg wil bouwen naar

grijpen. De vraag is: door wie? Want vier jongeren hebben

de Verboden Bergen, veroorzaakt hij – onbewust – een kettingreactie die het

de kans om een heel koninkrijk te regeren – wie volg jij?

nieuwe koninkrijk voorgoed zal veranderen.

Morgan Rhodes wilde altijd al een prinses worden – maar dan wel het type dat kan zwaardvechten en prinsen redt van vuurspuwende draken en duistere tovenaars. Gelukkig koos ze voor een veiliger beroep – ze werd schrijver. Na haar spraakmakende debuut, De Wraak van de Kroonprinses, is er nu applauswaardige vervolg, De Rebellen van de Koning.

LEESPROEF De dood wierp een lange schaduw over de onherbergzame streken van Paelsia.

Het nieuws van de moord op hoofdman Basilius verspreidde zich als een lopend vuurtje, en in het hele land waren dorpen in diepe rouw gedompeld. Ze rouwden om een groot man – een tovenaar die magie bezat en door velen in dit land zonder officieel geloof als een levende god werd beschouwd.

‘Wat moeten we zonder hem?’ was een veelgehoorde kreet in de dagen en weken die volgden. ‘We zijn verloren.’

‘Niet te geloven,’ bromde Lysandra tegen haar oudere broer Gregor terwijl ze in de schemering hun huisje uit slopen. ‘Hij heeft nooit enig bewijs van magie getoond. Het was veel geblaat en weinig wol! Ze lijken te zijn vergeten dat hij ons allemaal uitwrong met zijn belastingen.

De hoofdman was een leugenaar en een dief die zelf in weelde en overvloed leefde terwijl de rest van ons verhongerde!’

‘Sst,’ waarschuwde Gregor, maar hij lachte erbij. ‘Je hebt het hart veel te veel op de tong liggen, Lysje.’

‘Daar heb je misschien wel gelijk in.’

‘Het brengt je nog eens in de problemen.’

‘Problemen kan ik wel aan.’ Lysandra richtte haar pijl op het doel op een boom die zo’n twintig passen verderop stond en liet hem los. Ze raakte feilloos de roos.

Trots verwarmde haar op deze koele avond en ze wierp een blik op haar broer om zijn reactie te peilen.

‘Niet slecht.’ Zijn grijns verbreedde zich en hij duwde haar opzij om zelf te kunnen schieten. ‘Maar deze wordt nog beter.’

Hij spleet haar pijl moeiteloos in tweeën.

Ze kon niet anders dan onder de indruk zijn. Ze oefenden al maandenlang in het geheim. Ze had haar broer moeten smeken om haar de fijne kneepjes van het boogschieten bij te brengen, en uiteindelijk was hij gezwicht. Het was niet gebruikelijk dat een meisje met wapens leerde omgaan. De meeste mensen vonden dat meisjes waren voorbestemd om te koken, schoon te maken en voor de mannen te zorgen.

En dat was belachelijk, zeker nu bleek dat Lysandra een natuurtalent in boogschieten was.

‘Denk je dat ze terugkomen?’ vroeg ze zacht terwijl haar blik over het nabijgelegen dorpje gleed, over de rieten daken en de muren van leem en steen. Rook kringelde uit de schoorstenen van de meeste huisjes.

Zijn kaak verstrakte. ‘Ik weet het niet.’

Een week geleden was hun dorp bezocht door belangrijk uitziende vertegenwoordigers van koning Gaius, de veroveraar, op zoek naar vrijwilligers die naar het oosten wilden trekken om een begin te maken met een weg die de koning zo snel mogelijk wilde aanleggen, een weg die niet alleen door Paelsia, maar ook door de aangrenzende landen Auranos en Limeros zou kronkelen.

Gregor en hun vader waren aangewezen om de mannen te begroeten, en het tweetal had de stralende glimlachjes en gladde woorden van de bezoekers over zich heen laten komen zonder zich te laten intimideren of overhalen. Het dorp had het verzoek afgewezen.

De Bloedkoning dacht nu over hen te heersen, maar dat had hij mis. Ze mochten dan arm zijn, maar ze hadden hun trots.

Niemand had het recht hun te vertellen wat ze moesten doen.

De mannen van koning Gaius waren onverrichter zake afgedropen.

‘Basilius was een dwaas,’ mompelde Lysandra. ‘Hij vertrouwde de koning misschien, maar wij zijn slim genoeg om dat niet te doen. Basilius verdiende het om aan een mes te worden geregen. Het was slechts een kwestie van tijd. Ik word er kotsmisselijk van dat hij zo’n dwaas was.’

Haar volgende pijl vloog uit koers. Ze moest harder aan haar concentratie werken. ‘Vertel me eens wat meer over de rebellen die tegen de koning in opstand willen komen.’

‘Waarom? Wil je als een van de weinige meisjes hun gelederen gaan versterken?’

‘Misschien wel.’

‘Kom, Lysje.’ Gregor lachte en pakte haar bij de pols. ‘We kunnen vast wel een paar konijnen vinden om je schietkunst te ver-

beteren. Waarom zouden we pijlen verspillen aan bomen, en adem aan dwaze woorden? Maak je geen zorgen over de rebellen. Als er iemand is die zich weldra bij hen zal voegen in hun strijd tegen de koning, dan ben ik het.’

‘Geen dwaze woorden,’ mompelde ze.

Maar wat haar schietkunst betrof had hij wel gelijk. Er waren hier overigens bedroevend weinig bomen. Het land was grotendeels bruin en dor, met hier en daar een paar groene velden waarop haar moeder en andere vrouwen hun moestuintjes verzorgden, die elk jaar minder en kleinere groenten opleverden, maar des te meer tranen. Haar moeder huilde al sinds ze van de dood van Basilius had gehoord.

Lysandra vond het vreselijk om haar moeder zo van streek te zien, zo ontroostbaar, en had geprobeerd haar angst weg te redeneren. ‘Ik denk dat wij zelf ons lot bepalen,’ had ze de vorige avond tegen haar moeder gezegd. ‘Wie ons leidt, is niet belangrijk.’

Haar woorden werden beantwoord met een bedroefde, vermoeide blik. ‘Je bent zo naïef, dochter. Ik bid dat je daardoor niet van het juiste pad afdwaalt.’

En nu bad haar moeder tot de dode hoofdman over haar opstandige dochter. Dat had ze kunnen verwachten. Lysandra had haar moeder altijd verdriet bezorgd door niet de gehoorzame dochter te zijn die deed wat er van haar werd verwacht.

Lysandra was eraan gewend een buitenbeentje te zijn onder haar vrienden, die niets begrepen van haar fascinatie voor het maken van pijlen tot de blaren op haar vingers stonden, noch van haar voorkeur om buiten te blijven tot haar neus zo verbrandde dat hij praktisch gloeide in het donker.

Gregor stak zijn hand uit om Lysandra tot stilstand te brengen.

‘Wat is er?’ vroeg ze.

‘Kijk.’

Ze waren nog geen mijl van het dorp vandaan. Voor hen lag een kleine open plek zonder enige begroeiing, omringd door dorre struiken en kale bomen. In het midden van de open plek stond een oude vrouw.

V E R S CH I J NI NG S

Reeds verschenen

978 90 245 6345 6, € 17,95, 336 blz.

978 90 245 6385 2, € 9,95, 416 blz.

ND HELE MAA

,95 APRIL € 16

2=1

978 90 245 5998 5, € 19,95, 608 blz.

978 90 245 6376 0, € 16,95, 368 blz.

978 90 245 6403 3, € 19,95, 384 blz.

ND HELE MAA

Mei 2014

,50 APRIL € 12

Juni 2014

978 90 245 6371 5, € 17,95, 416 blz.

978 90 245 6381 4, € 16,95, 288 blz

THRILLER

978 90 245 6366 1, € 19,95, 416 blz.

978 90 245 6387 6, € 14,95, 352 blz.

978 90 245 6373 9, € 19,95, 448 blz.

978 90 245 6401 9, € 14,95, 336 blz.

K A L E ND E R

Juli 2014

978 90 245 6514 6, € 14,95, 272 blz.

978 90 245 6277 0, € 19,95, 464 blz.

978 90 245 6497 2, € 12,50, 784 blz.

978 90 245 6498 9, € 12,50, 880 blz.

978 90 245 6499 6, € 12,50, 784 blz.

978 90 245 6500 9, € 12,50, 736 blz.

978 90 245 6495 8, € 12,50, 352 blz.

978 90 245 6496 5, € 12,50, 400 blz.

€ 16,95 PTEMBER TOT 30 SE

de nieu

BE

ST

we

S T E P H E N

KIN

G

SELLER

978 90 245 6265 7, € 19,95, 448 blz.

978 90 245 6467 5,€ 19,95, 416 blz.

978 90 245 6480 4, € 16,95, 304 blz.

978 90 245 6390 6, ¤ 14,95, 272 blz.

Augustus 2014

978 90 245 6567 2, € 14,95, 368 blz.

978 90 245 6286 2, € 19,95, 336 blz.

978 90 210 1546 0, € 10, 480 blz.

VERSCHIJNINGSKALENDER SLOTDEEL

Augustus 2014

978 90 245 6469 9, € 19,95, 384 blz.

978 90 245 6518 4, € 14,95, 512 blz.

978 90 245 6484 2, € 24,95, 768 blz.

SF

978 90 218 0836 9, € 18,95, 464 blz.

978 90 245 6516 0, € 19,95, 512 blz.

978 90 245 6462 0, € 10,00, 176 blz.

978 90 245 6392 0, € 14,95, 288 blz.

SLOTDEEL

September 2014

978 90 245 6520 7, € 19,95, 448 blz.

978 90 245 6464 4, € 10,00, 160 blz.

978 90 245 6482 8, € 16,95, 304 blz.

NIEUW

978 90 245 6530 6, € 16,95, 640 blz.

978 90 245 6531 3, € 16,95, 752 blz.

978 90 245 6532 0, ¤ 16,95, 720 blz.

978 90 245 6478 1, € 16,95, 320 blz.

Op een ijskoude vroege ochtend staan honderden wanhopige werklozen in de rij voor een banenbeurs...

Korte leesproef Nog steeds kwamen er, met de regelmaat van de klok, vanaf Marlborough Street auto’s de steile helling opgereden. Straks zouden er ook voetgangers komen, vers van de eerste ochtendbus. Augie wist bijna zeker dat de bussen om zes uur begonnen te rijden. Door de dichte mist, waren de arriverende auto’s niet meer dan koplampen met vage schaduwachtige gestaltes achter de voorruiten. Een paar bestuurders zagen de enorme menigte die al stond te wachten en maakten ontmoedigd meteen rechtsomkeert, maar de meesten reden door naar de paar overgebleven parkeerplekken en hun achterlichten verdwenen in de mist.

Toen zag Augie de omtrekken van een auto die niet omdraaide, maar ook niet doorreed naar de verste uithoeken van het parkeerterrein. De ongewoon felle koplampen werden geflankeerd door gele mistlampen.

HD-koplampen,

dacht Augie. Dat is een

bestuurder van de auto vlak achter de vage

ze raakten verstrikt in de linten, ze botsten

Mercedes-Benz. Wat doet een Benz op een

vorm begon te claxonneren – een lang,

tegen elkaar op. De menigte deinde in

banenbeurs?

ongeduldig getoeter. De

licht-

schokkende golfbewegingen heen en weer.

Hij nam aan dat het burgemeester Kinzler

ten nog feller op, sneed schitterend witte

Zij die ouder en kleiner waren vielen op de

kon zijn, die hier de Vroege Vogels Club

lichtkegels door de zwevende mistdrup-

grond en werden onder de voet gelopen.

kwam toespreken. Om hen te feliciteren

peltjes en de wagen schoot naar voren alsof

HD-lampen

met hun ondernemingslust, hun goeie

de ongeduldige claxon hem daartoe had

... Zo begint Kings nieuwste thriller, Mr.

ouwe Amerikaanse niet-lullen-maar-poet-

aangespoord.

Mercedes. Maanden later wordt politie-

sen mentaliteit. Als dat zo was, dacht

‘Hé!’ zei Wayne Welland, verwonderd. Het

agent Bill Hodges nog steeds achtervolgd

Augie, getuigde het van slechte smaak om

was zijn laatste woord.

door de onopgeloste misdaad. Wanneer

in zijn Mercedes aan te komen – zelfs al

De wagen trok op, recht op de plek af waar

hij een krankzinnige brief ontvangt van

was het een oude.

de menigte banenzoekers het dichtst op

iemand die zichzelf de ‘Extra’ noemt en

Een oudere man die een eindje voor Augie

elkaar stond en werd ingesloten door geel-

dreigt met nog een duivelse aanval, ont-

in de rij stond (Wayne Welland, nu in de

zwart afzetlint. Sommigen probeerden

waakt Hodges uit zijn depressieve en

laatste ogenblikken van zijn aardse

weg te rennen, maar alleen degenen die

wezenloze pensionering, vastbesloten om

bestaan) zei: ‘Is dat een Benz? Ziet eruit als

helemaal achteraan stonden slaagden erin

een volgende tragedie te voorkomen.

een Benz.’

om weg te komen. Degenen die dichter bij

Augie wilde net zeggen dat het dat natuur-

de deuren stonden – de echte Vroege

lijk was en dat je je niet kon vergissen in de

Vogels – hadden geen schijn van kans. Ze

HD-koplampen

liepen tegen de paaltjes en gooiden ze om,

van een Mercedes, toen de

Ook leverbaar in gelimiteerde gebonden editie

DE BOEKEN BIJ DE SPANNENDSTE TV-SERIE VAN HET MOMENT!

hoofden die worden gekraakt buitensluiten. Jammer genoeg heeft hij zijn enige paar handen nodig voor de oortjes van het kleine meisje naast hem in de kast.

De armen van de zevenjarige blijven sidderen bij het woesj-kláá-BAM buiten de kast. Dan volgt de stilte, alleen onderbroken door het zuigende geluid van laarzen op bloedige tegels geagiteerd, boos gefluister in de hal.

Brian moet weer hoesten. Hij kan het niet helpen. Hij vecht al dagen tegen die rottige verkoudheid, een koppige pijn in zijn gewrichten en sinussen die hij niet kan afschudden. Het overkomt hem elke herfst wanneer de dagen in Georgia vochtig en somber worden. Het vocht

Eerst was er de grensverleggende en bestsellende stripboekreeks...

‘Elk deel bijt zijn tanden in je vast en laat pas los als het volgende deel is verschenen.’ – Ain’t it Cool New s

trekt in zijn botten, tapt zijn energie af en berooft hem van zijn adem. En nu voelt hij bij elke kuch de bonzende steek van de koorts.

Hij klapt dubbel door weer een aanval

Toen kwam de televisieserie die alle records verbrak...

‘De beste nieuwe serie op tv.’ – Entertainment Weekly

van die droge hoest met lange uithalen, maar houdt zijn handen tegen Penny’s oren gedrukt. Hij weet dat zijn keelge-

Niet veel later volgde een van de beste games van de laatste jaren...

‘Er is nog nooit zoiets (goeds) verschenen als dit.’ – Wired

schraap allerlei soorten aandacht trekt achter de kastdeur, in de kronkelingen van het huis, maar hij kan er niets aan doen. Hij ziet bij elke kuch lichtsporen

En nu verschijnt er voor het eerst een serie boeken die de geheimen ontrafelen van de meest iconische personages uit het Wal k ing Dead universum...

‘Als stripboekmaker Robert Kirkman een superheld zou zijn, dan zou hij Koning Midas heten.’ – The New York Times

aan de binnenkant van zijn oogleden, als een minuscuul filigrein van vuurwerk.

In de kast, die nauwelijks een meter twintig breed is en misschien nog geen meter diep – is het duister inktzwart, en het ruikt er naar mottenballen, muizenkeutels en oud cederhout. Er hangen

In het Walking Dead-universum is er

vorm, zullen fans van The Walking Dead

plastic kledinghoezen in het donker die

geen grotere schurk dan The Governor, de

ontdekken hoe The Governor de man

langs Brians wangen strijken. Zijn jonge-

despoot die heerst in de ommuurde

geworden is die hij nu is, en wat hem

re broer Philip heeft tegen hem gezegd

gemeenschap van Woodbury. De man

dreef tot deze gruwelijkheden.

dat hij best mocht hoesten in de kast. Hij

– of hij nu gevangen dwingt te vechten

LEESPROEF

het zou de monsters aantrekken – als hij

tegen zombies voor het amusement van

Terwijl Brian Blake in elkaar gedoken in

Philips dochtertje maar niet aanstak met

dorpelingen, of ledematen afhakt

het muffe duister zit, met een beklemde

die godverdomde verkoudheid. Want

van diegene die hem tegen-

borst van angst en bonzende pijn in zijn

dan zou Philip Brians hoofd door-

knieën, denkt hij: als hij een tweede paar

midden hakken.

En nu, voor het

handen had, zou hij zijn éígen oren ook

De hoestaanval is voorbij.

eerst in boek-

bedekken, en misschien het geluid van

Even later wordt de stilte buiten de kast

mocht zich zelfs een ongeluk hoesten –

heeft een akelig idee van gerechtigheid

werken.

weer verstoord door zware voetstappen – weer een dood ding dat naar de moordplek komt. Brian drukt harder tegen Penny’s oren, en het kind krimpt in elkaar bij weer een uitvoering van ‘Schedel Splijten’ in d-mineur.

Als je Brian Blake zou vragen de herrie buiten de kast te beschrijven, zou hij waarschijnlijk teruggrijpen op zijn tijd als mislukte muziekwinkeleigenaar en je vertellen dat het koppenkraken klinkt als een percussiesymfonie die ze in de hel zouden kunnen spelen – als een lijp fragment van Edgard Varèse of een stonede drumsolo van John Bonham – met herhaalde coupletten en refreinen: het zware ademen van mensen... de sloffende voetstappen van weer een bewegend lijk... het fluiten van een bijl... het tak van staal dat in vlees dringt... ... en ten slotte, de grande finale, het kletsende geluid waarmee nat, dood

Haar vader zou het wel weten. Philip

Brian ademt schor in en kijkt naar

gewicht op het slijmerige parket valt.

zou het wel weten. Hij weet altijd wat hij

Penny met de reebruine ogen, haar spra-

Weer een onderbreking van de actie laat

moet zeggen, Philip Blake is degene die

keloze, doodsbange gezicht spookachtig

koortsrillingen over Brians rug lopen.

de dingen zegt die alle anderen hadden

in het donker van de kast. Het kind is

De stilte omringt hem weer. Zijn ogen

wíllen zeggen. Hij zegt wat er gezegd

altijd stil geweest, met een bijna porselei-

zijn nu aan het donker gewend, en Brian

moet worden en doet wat er gedaan

nen huid, als van een pop, wat haar

ziet het eerste dikke, glanzende slagader-

moet worden. Zoals nu. Hij is met

gezicht iets etherisch geeft. Sinds de

lijke bloed onder de deur door sijpelen.

Bobby en Nick aan het doen wat er

dood van haar moeder heeft ze zich ech-

Het lijkt op motorolie. Hij trekt zijn

gedaan moet worden... terwijl Brian zich

ter nog dieper in zichzelf teruggetrokken

nichtje met zachte hand weg van de gro-

hier in het donker klein maakt als een

en is ze steeds lijdzamer en bleker gewor-

ter wordende plas, naar de laarzen en

bang konijn en niet eens weet wat hij

den, op het doorschijnende af, met stren-

paraplu’s tegen de achterwand van de

tegen zijn nichtje moet zeggen.

gen ravenzwart haar voor haar immense

kast.

In aanmerking genomen dat Brian Blake

ogen.

De zoom van Penny Blakes spijkerjurkje

de oudste van de twee broers is, is het

De afgelopen drie dagen heeft ze vrijwel

raakt het bloed. Ze trekt de stof snel weg

vreemd dat hij altijd het onderdeurtje is

geen woord gezegd. Het zijn natuurlijk

en veegt verwoed over de vlek, alsof het

geweest. Brian Blake, die amper een

wel drie uitzonderlijke dagen geweest, en

absorberen van het bloed haar op de een

meter zeventig is met zijn laarzen aan, is

trauma’s uiten zich bij kinderen anders

of andere manier zou kunnen besmetten.

een schriele vogelverschrikker van een

dan bij volwassenen, maar Brian is bang

Brian klapt dubbel in weer een ver-

man die amper in staat is zijn strakke

dat Penny geleidelijk in een soort shock-

krampte hoestaanval. Hij verzet zich. Hij

zwarte

slikt de glasscherven van zijn zere keel

Weezer-T-shirt uit te vullen. Een muizig

‘Het komt wel goed, meid,’ fluistert

weg en trekt het meisje in zijn armen. Hij

sikje, macramé armbanden en een bos

Brian naar haar, met een lullig kuchje als

weet niet wat hij moet zeggen of doen.

donker Ichabod Crane-haar complemen-

uitroepteken.

Hij wil zijn nichtje helpen. Hij wil haar

teren het beeld van een vijfendertigjarige

iets geruststellends toefluisteren, maar

onaangepaste verschoppeling die maar

kan

niet ouder wil worden, nu knielend in de

helemaal

niets

geruststellends

bedenken om te fluisteren.

spijkerbroek

en

gescheurde

naar mottenballen ruikende duisternis.

toestand belandt.

Onder aanvoering van chimpansee Caesar zijn de apen de bossen van Muir ten noorden van San Francisco in gevlucht. Maar ze worden achtervolgd door huurmoordenaars, ingehuurd door de burgemeester van de stad om ze uit te roeien.

Het enige dat Caesar wil, is een veilige plek vinden om een vredig leven te starten met zijn broeders en zusters.

Als het aan de mensen ligt, leven ze echter niet lang genoeg om dat doel te bereiken.

Daw n of the Planet of the Apes – Vuurstorm, de officiële prequel van dé bioscoopfilm, volgt direct op de gebeurtenissen uit de eerste film, Rise of the Planet of the Apes, en onthult daarmee geheimen die men niet in de films te zien krijgt.

4-5-6 JULI2014 2014 NAJAAR Brabanthallen – Den Bosch

Beleef een unieke wereld, waarin gaming, cosplay en entertainment samenkomt!

www.EpiCon.nl

Conn Iggulden is een van de succesvolste schrijvers van historische fictie, en een held in eigen land. Zijn fans stonden dan ook te trappelen bij het nieuws dat hij ein-

Er is stor m

delijk zou schrijven over de Rozen-

op komst...

oorlogen, de oorlog tussen de huizen York en Lancaster, die lezers in Engeland (uiteraard) zeer nauw aan het hart ligt. Het is niet voor niets dat George R.R. Martin zich voor zijn reeks Het Lied van IJs en Vuur liet inspireren door de Rozenoorlogen – Starks en Lannisters, iemand?

Iggulden baseert zijn verhaal echter op fei-

Conn Igguldens De Rozenoor logen

ten: koning Henry V – de Leeuw van Engeland – is al lang dood. In 1437, na jaren van regentschap, is de vrome en zachtmoedige Henry VI volwassen en bestijgt hij de Engelse troon. Zijn kwakkelende gezondheid en zwakke geest maken van hem een slappe koning; Henry gaat ervan uit dat zijn vertrouwelingen, meesterspion Derry Brewer en William de la Pole, de graaf van Suffolk, zijn koninkrijk bestieren.

Maar er zijn er, zoals Richard Plantagenet, de graaf van York, die vinden dat Engeland geleid moet worden door een sterke vorst, wil het koninkrijk overleven.

Terwijl Engelse gebiedsdelen in Frankrijk bedreigd worden en er thuis geruchten gaan over opstanden, groeit de angst dat Henry en zijn adviseurs het land naar de afgrond laten glijden. Als er een huwelijk wordt bekokstoofd tussen Henry en de jonge, adellijke Française Marguerite van Anjou, wordt die angst werkelijkheid.

Donkere wolken pakken zich samen boven Engeland als koning Henry en zijn volgelingen thuis en in het buitenland worden aangevallen. Wie of wat kan het koninkrijk nog redden voordat het te laat is?

L

E E S P R O E F

Anno Domini 1377 Schalen met donker koninklijk bloed stonden onder het bed, vergeten door de chirurgijn. Alice Perrers rustte uit op een stoel, nahijgend van de inspanning die het had gekost om de koning van Engeland in zijn wapenrusting te krijgen. De lucht in de kamer was doordrongen van zweet en dood, en Edward lag als een beeltenis van zichzelf, bleek en met een witte baard.

Alice had tranen in haar ogen toen ze op hem neerkeek. De aanval die Edward had geveld was uit het niets gekomen, op een warme wind onder een heldere lentehemel. Voorzichtig boog ze voorover en veegde ze speeksel uit de hoek van zijn afhangende mond. Hij was ooit sterk geweest, een man onder mannen, die kon vechten van dageraad tot schemering. Zijn wapenrusting glom, maar was even gebutst en gekrast als het vlees dat ze bedekte. Daaronder waren botten en spieren weggekwijnd.

Ze wachtte tot hij zijn ogen opende, onzeker over hoeveel hij nog begreep. Zijn besef kwam en ging, momenten van vervagend leven, die minder en korter werden naarmate de dag vorderde. Die ochtend had hij bij het ontwaken gefluisterd dat hij zijn wapenrusting wilde dragen. De chirurgijn was overeind gesprongen uit zijn stoel, om de koning een van zijn smerige drankjes te laten drinken. Edward was zwak als een baby, en hij had het stinkende brouwsel weggewuifd en gekokhalsd toen de man de kom tegen zijn mond aan bleef drukken.Toen Alice dit zag, had ze er genoeg van. Ondanks de furieuze protesten van de chirurgijn had ze hem de kamer uitgejaagd, waarbij ze hem met haar schort meppen verkocht en zijn dreigementen negeerde tot ze de deur achter hem kon sluiten.

Edward had toegekeken terwijl ze zijn maliënkolder van de

standaard tilde. Hij had even geglimlacht, waarna hij zijn blauwe ogen had gesloten en was teruggezakt in de kussens. Het daaropvolgende uur werd haar hoofd rood van inspanning en veegde ze met de rug van haar hand het zweet van haar voorhoofd, worstelend met leren riemen en metaal, terwijl ze de oude man zonder zijn hulp moest tillen en draaien. Maar haar broer was een ridder, en het was niet voor het eerst dat ze een man kleedde die ten strijde trok.

Tegen de tijd dat ze de pantserhandschoenen over zijn handen trok en achterover ging zitten, was hij zich nauwelijks bewust van zijn omgeving, en kreunde zacht terwijl hij op het randje van bewustzijn zweefde. Zijn handen kropen zoekend over de verfrommelde dekens, tot ze zich met een schok realiseerde wat hij wilde en overeind kwam. Alice stak haar hand uit naar het grote zwaard dat tegen de muur van de kamer stond, en ze had twee handen nodig om het zo neer te leggen dat zijn handen het gevest konden grijpen. Er was een tijd geweest dat Edward het zwaard hanteerde alsof het niets woog. Ze veegde hete tranen weg toen zijn hand het met een siddering omsloot en de handschoen kraakte in de stilte.

Hij zag er weer uit als een koning. Het was volbracht. Ze knikte tegen zichzelf, blij dat als het moment kwam, hij zou worden gezien zoals hij had geleefd. Ze haalde een kam uit haar zak en begon de klitten uit zijn witte baard en haar te kammen. Het zou niet lang meer duren. Zijn gezicht was aan een kant uitgezakt als smeltende was en zijn raspende adem kwam met horten en stoten.

Met haar achtentwintig jaar was ze bijna veertig jaar jonger dan de koning, maar tot aan zijn ziekte was Edward vitaal en sterk geweest, alsof hij het eeuwige leven had. Hij had gedu-

rende haar hele leven geregeerd, en niemand die ze kende, herinnerde zich zijn vader, of de beroemde Hamer van de Schotten die voor hem had geregeerd. De familie Plantagenet had haar sporen op Engeland achtergelaten en had Frankrijk verscheurd met veldslagen waarvan niemand dacht dat ze ze zouden kunnen winnen.

Haar kam bleef hangen in zijn baard. Zijn blauwe ogen gingen bij deze abrupte beweging open en vanuit dat opgebrande lichaam keek haar koning naar haar op. Alice huiverde onder zijn felle blik, die al zo lang zijn eigen vorm van zwakte in haar had opgewekt.

‘Ik ben bij je, Edward,’ sprak ze, bijna fluisterend. ‘Ik ben bij je.

Je bent niet alleen.’

Een deel van zijn gezicht vertrok in een grimas en hij hief zijn goede linkerarm, om haar hand te grijpen en naar beneden te trekken, met de kam stevig in haar greep. Iedere ademtocht kostte moeite en zijn gezicht werd rood bij zijn inspanning om te spreken. Alice leunde over hem heen om hem te kunnen verstaan.

‘Waar zijn mijn zonen?’ vroeg hij, tilde zijn hoofd uit het kussen en viel weer terug. Zijn rechterhand beefde rond het gevest van het zwaard, wat hem troost gaf.

‘Ze zijn onderweg, Edward. Ik heb boodschappers gestuurd om Jan terug te brengen van de jacht. Edmund en Thomas zijn in de achterste vleugel van het paleis. Ze zijn allemaal onderweg.’

Terwijl ze sprak, kon ze het gekletter van voetstappen en het gebrom van mannenstemmen al horen. Ze kende zijn zonen goed en bereidde zich voor, wetende dat er een einde aan haar momenten van intimiteit was gekomen.

‘Ze zullen mij wegsturen, liefste, maar ik ben niet ver.’

Ze bukte en kuste hem op de lippen, proefde de onnatuurlijke warmte van zijn bittere adem.

Ze ging weer zitten en hoorde de schreeuwerige stem van Edmund, die de andere twee vertelde over een weddenschap die hij had afgesloten. Ze wilde maar dat de oudste broer bij hen had kunnen zijn, maar de Zwarte Prins was een jaar eerder gestorven en zou nooit zijn vaders koninkrijk erven. Ze dacht dat het verlies van de troonopvolger het begin van het einde was geweest. Een vader moest voor zijn dood geen zonen verliezen, dacht ze. Het was een wreed kruis om te dragen, voor een man en voor een koning.

De deur sloeg open, met een klap die Alice deed schrikken. De drie mannen die binnenkwamen, hadden allemaal op een andere manier de trekken van hun vader. Met het bloed van de oude Longshanks in hun aderen, waren het drie van de langste mensen die ze ooit had gezien; ze vulden de kamer en overschaduwden haar, nog voordat ze een woord hadden gesproken.

Edmund van York, met zijn zwarte haar en slanke bouw, trok een nors gezicht toen hij de vrouw naast zijn vader zag zitten. Hij had nooit ingestemd met de minnaressen van zijn vader en toen Alice gedwee opstond, trokken zijn wenkbrauwen zich samen tot een afkeurende blik. Jan van Gent, naast hem, droeg dezelfde

baard als zijn vader, maar dan nog vol en zwart, geknipt tot een scherpe punt die zijn hals aan het zicht onttrok. De broers stonden om hun vader heen en keken op hem neer toen zijn ogen weer dicht zakten.

Alice beefde. De koning was haar beschermer geweest terwijl zij een fortuin had opgebouwd. Haar relatie had haar rijk gemaakt, maar ze was zich er heel goed van bewust dat ieder van de mannen in de kamer haar in een opwelling kon laten oppakken. Haar bezittingen en land zouden in beslag worden genomen en het enige wat daarvoor nodig was, was hun woord. De titel van hertog was nog zó nieuw, dat niemand de bijbehorende autoriteit ooit op de proef had gesteld. Ze stonden boven graven en baronnen, waren bijna koningen op zich, en hun enige gelijken bevonden zich die dag in dezelfde kamer.

Twee hoofden van de vijf grote huizen waren afwezig. Lionel, de hertog van Clarence, was acht jaar eerder gestorven en had alleen een dochtertje nagelaten. De zoon van de Zwarte Prins was tien jaar. Hij had zijn vaders hertogdom Cornwall geërfd, zoals hij ook het hele koninkrijk zou erven. Alice had beide kinderen ontmoet en hoopte dat Richard zijn machtige ooms lang genoeg zou overleven om koning te worden. Diep vanbinnen gaf ze geen stuiver voor zijn kansen.

Amanda Hocking

HET LIED VAN DE SIRENE De eindstrijd is begonnen... €16,95

Een eeuwenoude vloek heeft Gemma Fisher beroofd van alles wat haar lief is: haar vrienden, familie en de jongen op wie ze verliefd is.

De enige die Gemma kan helpen is een onsterfelijke, die de vloek al die duizenden jaren geleden heeft uitgesproken.

Gemma en haar vrienden ontrafelen de tragische geschiedenis van de vloek en komen achter schokkende geheimen. Alleen met behulp van moed, liefde en de kracht van hun vriendschap kan ze overleven. Maar is dat genoeg om haar vijanden te stoppen?

Het vierde en afsluitende deel van de magische Watersongserie verschijnt in augustus 2014.

Mis ’m niet: • Explosief slot van de serie • Unieke fantasy-wereld vol (Griekse) mythologie • Self published fenomeen uit Amerika

De engelen zijn gekomen om met ons af te rekenen Susan Ee werkte als advocaat, maar is nu fulltime schrijver.

Ze is de auteur van de trilogie Angelfall, die een ware sensatie veroorzaakte op Goodreads.com met een recordaantal recensies.

De engelen van de apocalyps hebben de macht overgenomen in de wereld, en het is een chaos. Overdag schuimen bendes de straten af, ’s nachts heersen angst en bijgeloof. Wanneer Penryns kleine zusje door gewelddadige engelen wordt ontvoerd, grijpt Penryn in: ze zal alles doen om haar zusje terug te krijgen. Maar daar heeft ze hulp voor nodig – en die hulp komt uitgerekend van Raffe, een engel zonder vleugels.

Penryn en Raffe zijn vijanden, maar samen ondernemen ze de gevaarlijke tocht naar het hoofdkwartier van de engelen. Waar is Penryns zusje?

En kan Raffe ooit zijn vleugels terugkrijgen?

en geen tijd heeft voor typische tienerproblemen. Ze heeft levensechte familieproblemen die niet zomaar weggaan omdat de wereld ten onder gaat.

En Raffe?

(Lacht) Ik zou willen dat Raffe gebaseerd is op iemand die ik ken! Hij is alleen maar pure yummy-fantasie.

Raffe is een combinatie van levensechte eigenschappen die ik in jongens heb

Wat is het idee achter Angelfall? Waarom

gezien en w ishful thinking.

heb je voor engelen gekozen?

Susan Ee: Ik ben al lang gefascineerd door

Hoe belangrijk is de relatie van Penryn en

engelen. In Openbaringen, het laatste boek

Raffe voor jou? Toen je begon met het

van het Nieuwe Testament, zijn engelen

schrijven van Angelfall, was het toen een

voorboden van de ondergang. Toch zetten

romantisch verhaal? Of kwam dat pas

wij ze vaak neer als schattige cherubijntjes,

later?

of als geluk brengende wezens. Net als een-

Toen ik begon met schrijven dacht ik dat

hoorns en vampiers moeten zij een fan-

ik een romance schreef, maar elke keer als

tastische pr-afdeling hebben. Het was tijd

ik dat punt naderde, explodeerde anar-

om die mooie zeepbel door te prikken en te

den ‘m niet zo mooi, maar in beide geval-

fantaseren over wat er gebeurt als we de

len trok het elke keer mijn aandacht. Ik

gewoon doorgegaan met het verhaal en

engelen loslaten in de wereld. In mijn fanta-

had dus al een naam voordat ik een ver-

ik heb de personages laten doen wat voor

sie zouden het krijgers zijn, keiharde straat-

haal in mijn hoofd had.

hen juist voelt, gezien de omstandighe-

vechters. Is er dan nog steeds ruimte voor

chie en geweld. (Lacht) Dus ik ben maar

den.

de mens? Voor liefde? Voor avontuur? Wat

Is Penryn gebaseerd op jezelf? Of op

Ik ging ervan uit dat er vanaf het begin

gebeurt er als één van deze engelen moet

iemand die je kent?

een romantische lijn door het verhaal

samenwerken met een slachtoffer van hun

Angelfall is een fantasy-verhaal, maar ik

liep, maar het verhaal gaat uiteindelijk

apocalyps?

wilde Penryn en haar wereld herkenbaar

niet naar waar ik denk dat het naartoe

laten zijn. Daarom is de setting van het

gaat. Ik vermoed dat de lezers dat aanvoe-

Laten we het over de hoofdpersoon van

verhaal Sillicon Valley in Californië en

len: de personages gaan hun eigen weg. Ik

Angelfall hebben, Penryn. Haar naam komt

speelt het zich af in het hier en bijna-nu.

plan het niet vooruit.

van een bord op de afrit van de I-80, een

Penryn is deels gebaseerd op Buffy, deels

snelweg in Californië. Zit daar een verhaal

op Katniss, en deels op Ripley. Ze is ook

Is er nog iets dat je graag tegen je lezer

achter?

gebaseerd op het soort meisje dat velen

zou willen zeggen?

Ik rijd vaak langs die afrit en elke keer als

van ons wellicht kennen. Ze is het meisje

Mijn oprechte dank aan al mijn lezers! Ze

ik de naam zie, denk ik: dat is een fan-

dat achter in de klas zit; ze is aardig, maar

zijn fantastisch, en ik voel me gezegend

tastische naam. Sommige lezers vinden

niemand kent haar echt goed. Ze is ook

dat ik deel van hun leven kan uitmaken

het een mooie naam, andere lezers vin-

het meisje dat veel aan haar hoofd heeft

dankzij mijn verhalen.