43
s in t-j oz e f i nst i t u u t KONTICH scho o l ja a r 20 1 1 -20 1 2
“De mooiste gebouwen van de wereld zijn steeds begonnen met een droom en de wil die droom te realiseren.”
COLOFON redactie: Anne-Marie Andries, Moniek Beyls, Karlien De Cock, Lieve De Meester, Bram Jespers, Elien Verlinden, Marleen Vermeiren
Werkten mee: Marijke Andries, Marc Bellinkx, Ann Beyens, Michiel Cauchie, Denise Covens, Luc Daelman, Simon De Smet, Tim Dens, Ann De Cuyper, Marjan De Jonghe, Maeyke De Visscher, Rika De Voogt, Laure Dupont, Kristien Franck, Fabio Fransen, Greet Hardy, Dimitri Heirweg, Eva Hellemans, Ilse Helsen, Fien Hendrickx, Tom Hofkens, Nadine Janssens, Herman Lynen, An Mariën, Katleen Morael, Tom Nijns, Marc Schaepherders, Nadine Scheirens, Davina Somers, Annick Swaelen, Lindsay Thiel, Désirée Timmermans, Sander Traa, Eef Tuyteleers, Lieve Van Criekinge, Kathleen Van de Pol, Monique Vercammen, Roel Verhaert, Kathleen Verreet, Anneleen Vranken
2
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
voorwoord Het kan niet anders, of het is u opgevallen: we zijn eindelijk aan het bouwen! Een grote, gele kraan priemt de lucht in, de speelplaats wordt op geregelde tijdstippen voorzien van een veiligheidsweg, de funderingen zijn klaar en de eerste muren rijzen op. Kortom: het vordert.
“De eerste stap is durven dromen”
Misschien trappen we dus wel een open deur in, maar het zette ons aan het denken over waar we als school nog aan bouwen. Natuurlijk bouwen we aan de toekomst van onze leerlingen. We proberen hen klaar te maken, te wapenen om als jonge volwassenen, met vertrouwen in hun eigen talenten, maar ook met een kritische blik, het leven in te stappen. Maar we bouwen niet enkel aan de toekomst van leerlingen en jongeren. Een school is ook voor een heel pak volwassenen een speciale plek. Het is een werkplek en leefplek voor leerkrachten, directie en ondersteunend of onderhoudspersoneel. Maar ook ouders maken er deel van uit. Ook voor hen moeten we bouwheren zijn, ook zij moeten een school kunnen zien en mee opbouwen als een thuis. En dan volgt natuurlijk de vraag: als er zoveel gebouwd wordt, wat moeten we dan doen, wat is er dan nodig om ervoor te zorgen dat we voor al deze mensen een stevig gebouw krijgen? Het meest logische is natuurlijk te beginnen bij het begin. Je moet niet verwachten dat de muren overeind blijven of dat een dak je veilig en droog houdt, als de fundamenten niet goed liggen. Is dat het dan, eerst fundamenten leggen? Nee, nog voor de fundamenten moet je goede plannen maken, de juiste materialen kiezen, weten waar je naartoe wil, de juiste architect en vaklui aantrekken, de juiste coördinator, …. A man sure needs a plan.
Dus dat is het dan, de eerste stap: plannen!? Sorry, maar nee! De eerste stap is durven dromen. De eerste stap is je fantasie de vrije loop laten, je idealen durven verwoorden, alle ‘moeten’ eerst vervangen door ‘mogen’ en ‘het zou toch fantastisch zijn’. De mooiste gebouwen van de wereld zijn steeds begonnen met een droom en de wil om die droom te realiseren. Wil je een school opbouwen, dan is die droomfase een absolute noodzaak. Omdat we die fase niet willen vergeten, omdat we willen kijken naar hoe we goed bezig zijn, maar ook naar waar we misschien niet de moed gehad hebben om onze dromen te volgen, krijgt u een Schakel met bouwstenen. Bouwstenen die het SJI gemaakt hebben tot wat het nu al is, en bouwstenen die het SJI nog zullen maken tot wat het nog zal zijn. Vergeet niet dat ook u, om het even hoe u verbonden mag zijn met onze school, het recht hebt om uw steentje bij te dragen. Het SJI moet ook uw droomhuis worden.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
3
inhoud Blikvanger
Bouwen en Verbouwen
leren op het sji
De specialiteit van het sji 4
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
6 7
Cultuur op het sji
24
De s van het sji
30
leerlingenparticipatie
34
11
22
familienieuws
oud-leerlingen
sji op schok
ouderraad
36
40
43 48
49
sMs
teambuilding
zwaaiden af
52 58
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
5
Blikvanger
“Zo kennen we Wouter” Een nieuwe stuurman Toen Greet Vermeire haar afscheid als algemeen directeur aankondigde om in “het grote Vorselaar” te gaan werken, schreef het schoolbestuur een vacature uit en Wouter solliciteerde. Al snel werd duidelijk dat hij uit alle hoeken van de school op een immense steun kon rekenen. Het korps herademde dan ook toen de afgevaardigd beheerder meldde dat ze voor Wouter Van Looy gekozen hadden.
Op 1 september 2011 werd Wouter Van Looy de nieuwe algemeen directeur van onze school. Als collega Frans kennen wij Wouter al sinds 1 september 1997. Al snel ontpopte hij zich tot een gedreven vakhoofd Frans en ook in allerlei andere werkgroepen en initiatieven was hij vaak een drijvende kracht, onder andere in de BAR (beleidsadviesraad) en de TVAR (talenvakhoofdenadviesraad). Toen hij enkele jaren geleden de kans kreeg om coördinator van de 2de graad te worden, moest hij niet lang nadenken. Hij greep die kans met beide handen en met succes: de 2de graad - die soms wat gevangen zat tussen de 1ste en de 3de - kreeg een eigen identiteit en een nieuwe dynamiek dankzij zijn intense samenwerking met Marijke Cosaert, de graaddirecteur tweede graad.
6
scholengemeenschap en met de andere scholen van de inrichtende macht… Het takenpakket is breed en flexibiliteit een pluspunt. Maar zo kennen we Wouter. Gedreven gaat hij om met de dagdagelijkse uitdagingen die zich al dan niet onverwachts aanbieden. Enerzijds zorgt hij voor continuiteit in het beleid van de school, anderzijds staat hij erg open voor de onderwijsvernieuwingen van de toekomst. Daar bovenop heeft hij hoe dan ook oog voor technische verbeteringen en tast hij de grenzen van de budgettaire mogelijkheden af om de infrastructuur van de school een modern kleedje te geven.
“En dan begon Wouter aan de grote uitdaging”
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
En dan begon Wouter aan de grote uitdaging: het nieuwe gebouw uit de grond stampen en het masterplan mee realiseren, een prioriteitenplan op korte en lange termijn opstellen, overleg plegen, zowel op de school zelf als in de
Hoeven we het nog te zeggen dat het korps blij is met de nieuwe stuurman?
bouwen & verbouwen
Aflevering 2012 In de vorige Schakel berichtten we u nog over de soap van conflicten en moeilijkheden die ons verhaal steeds weer een andere wending gaven. De rust lijkt teruggekeerd! 1350 leerlingen, een 200-tal personeelsleden, architecten, bouwvakkers, vrachtwagenchauffeurs, ‌ ze weten in harmonie samen te leven, leren en werken op het SJI! We laten de beelden voor zich spreken!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
7
8
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
9
10
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Is het nu een luipaard- of een tijgerbrood? Terwijl iedereen de mond vol heeft van sociale media en mijn zoontje al jaren vond dat de naam “tijgerbrood” onterecht was gekozen, achtte ik de tijd rijp om mijn klas voor een uitdaging te plaatsen. De opdracht was om het meer correcte woord “luipaardbrood” te lanceren via diverse kanalen. We hadden dan ook duidelijke bewijzen. Zelfs een kleuter legde immers de link naar luipaarden: zij hebben vlekken en tijgers niet! Alhoewel… “HET woordenboek der Nederlandse taal” is hier niet zo duidelijk over! Je hoopt natuurlijk dat je idee zal aanslaan. Die taak dus… een andere naam lanceren. Communicatie met de buitenwereld heet dat netjes in het leerplan. De VOET’EN (vakoverschrijdende eindtermen) over nettiquette en correct taalgebruik mochten niet met de voeten getreden worden. Voor de rest waren de leerlingen vrij om te doen en te laten wat ze maar wilden.
gebeld. Peeters en Pichal stuurden hun radiomaker op ons af en een les lichamelijke opvoeding werd bereidwillig omgetoverd tot een fotoshoot voor de krant. De leerlingen zijn dankbaar voor het begrip van de collega’s. Ook de directie deed haar duit in het zakje door het één en ander toe te staan. Na de euforie van de eendagsroem merkten de leerlingen tijdens hun straatinterview dat de mensen nu niet zo warm liepen voor hun lovenswaardige inzet. Slechts één
Geheel volgens de regels van de kunst werd een website opgebouwd en een groep op Facebook kon natuurlijk niet ontbreken. Toen de “echte” media het gerucht oppikten, kwamen we in een stroomversnelling terecht. Halsoverkop kregen we de toelating om naar de opnamestudio van ATV te vertrekken en voor dag en dauw werd een leerling door MnM uit haar bed
leren op het sji
bakker wou ons ondersteunen en tot op heden staat nog steeds “luipaardbrood” op het kaartje bij dit smakelijk brood. Net dat trapje hoger in de media, om de actie meer draagkracht te geven, leek een onoverkomelijke drempel te worden. We leerden wijselijk ons lesje over de vluchtigheid van de media, originaliteit van een boodschap en de maatschappelijke draagkracht van een goed idee.
“Luipaarden hebben vlekken en tijgers niet!”
PS: Weetjes Als je lang zoekt, vind je bewijzen van je gelijk. De nieuwe kleine 4x4 Porsche kreeg de naam “Macan” mee, wat Indonesisch is voor “tijger of luipaard”. Roti Macan die de Verenigde Oost-Indische Compagnie in de 17de eeuw meebracht vanuit dat land, kennen we als de broodspecialiteit.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
11
sji-craft Dat het schoolleven zich binnen de schoolmuren afspeelt, is ondertussen een achterhaald idee. Dat bewezen drie teams van leerlingen van 6 informaticabeheer en hun drie gipbegeleiders dit jaar met de nieuwe geïntegreerde proef. Hoe krijgen we de leerlingen van 6I gemotiveerd om zich een heel jaar lang te engageren rond 1 centraal gegeven? Dat was de kernvraag! We legden ons oor te luisteren in het Kontichse bij de ICT-behoevenden en kwamen al snel uit bij VZW De Hazelaar. Daar was de nood aan ICT-nascholingen en het ontwikkelen van een nieuwe website erg hoog. Het SJI beantwoordde deze noodkreet!
fase 1: recon Fase 1 was voet aan de grond krijgen in onbekend gebied. We veroverden het aparte gebouw van De Hazelaar aan het Martinusplein en palmden twee lokalen in die we volstouwden met pc’s, servers en netwerkapparatuur. Nu ja, we… de leerlingen moesten alles zelf doen. Van pc’s verhuizen van de kelders van het SJI, met de kar over de straat tot het installeren van alle software en het configureren van het netwerk.
fase 2: Deployment Team A legde zich toe op het uitwerken van een eerste les Word: cursus schrijven, screenshots maken, les voorbereiden, powerpointpresentatie opstellen, oefeningen klaarstomen… noem maar op. Na een week kwamen de personeelsleden van De Hazelaar en werden de leerlingen voor de leeuwen geworpen. Man, wat waren we fier! Op het einde van de les kwamen de eerste reacties van de cursisten: “Amai, die
hebben veel geduld met ons!”, “Ik ga dat thuis ook eens proberen!”, “Wel een mooie cursus!”, … Ondertussen was Team B zich aan het verdiepen in Outlook. Na een
weekje onderzoek begonnen ook zij aan de voorbereiding van de lessen. Maar hoe mail je zonder e-mailadressen, hoe kunnen wij die zelf aanmaken, hoe gaan we alles zo eenvoudig mogelijk configureren en hoe gaan we het allemaal doorgeven aan de cursisten? Heel typische vragen die de leerlingen te verwerken kregen. En dan kwamen
de echte IT’ers naar boven. Er werd gegoocheld (of is het gegoogled) met videotutorials en Wunderlists, gepland en gedelegeerd… tja, zoals in het echte leven. En zonder het te weten integreerden
de leerlingen al hun vakken om hun ICT-kennis en expertise over te brengen.
Team C werd ingeschakeld om de huidige site van De Hazelaar te analyseren en te vernieuwen. Na een gesprek met de directie van De Hazelaar over de wensen gingen ze aan de slag. Zo snel mogelijk werd een structuur opgesteld om die vervolgens wat op te fleuren met css. Dan begon het echte werk: het invoeren van een menu reservatiesysteem. Na het ontwerp van een databank begonnen de leerlingen aan de koppeling met de website. Nog wat dynamische ASP.NET-pagina’s en wat javascript en voilà! De hongerigen van Kontich konden vanaf nu via het internet een maaltijd reserveren.
fase 3: next quest En dan? Na een trimester werken, uitproberen, lesgeven, programmeren en plannen, schoven de teams door. Al de opgedane kennis en de hands-on-ervaring werd onmiddellijk weer toegepast in de volgende ronde. Wordt vervolgd!
Het hart op de juiste plaats
Ze horen het vaak liever niet te luid zeggen, maar achter de harde bolsters van onze leerlingen 7 kantoor schuilt een peperkoeken hart. Zo trokken onze leerlingen aan de vooravond van Kerstmis naar ziekenhuizen, bejaardentehuizen en kinderdagverblijven om er een dag mee te draaien als vrijwilliger. Ze lieten niet alleen de harten smelten van wie hun pad kruisten, maar zelf hebben ze die dag ook heel wat geleerd. “Het was een ervaring om nooit te vergeten! Kleuters kunnen echt meer dan wij denken. Samen met hen kerstbomen schilderen en in elkaar knutselen, leerde ons dat kleuters niet alleen druk en luidruchtig kunnen zijn. Ze zijn eigenlijk vooral liefdevol, schattig en dankbaar.”
ligerswerk op de afdeling oncologie van het Sint-Augustinusziekenhuis bracht hier echter verandering in. Mijn ogen zijn open gegaan nadat een patiënt me bij de arm nam en me zei dat ik nu van alle mooie momenten moest genieten omdat het leven in één ommezwaai een andere wending kan aannemen.”
“Ik heb echt bewondering voor het verplegend personeel van het Sint-Jozefziekenhuis in Mortsel. Naarmate mijn dag als vrijwilliger vorderde, kwam ik tot het besef hoe stresserend en vermoeiend het wel niet kan zijn als verantwoordelijke voor het patiëntenvervoer. Al blijft vooral het sociaal contact met de patiënten en collega’s me bij. Een glimlach of een bemoedigend woord van één van hen deed me mijn vermoeide benen vergeten.”
“Wat mij vooral zal bijblijven van mijn ontmoeting met kankerpatiënten is dat het eigenlijk heel normale mensen zijn, die positief in het leven staan. Het was best confronterend om de wachtzaal te zien vollopen. Een jonge vrouw, een zakenman, een wat ouder koppel, … allemaal lieten ze zich vol goede moed behandelen. Ik heb enorm veel bewondering voor hun vechtlust. Zij waren me dankbaar omdat ik hun dag als vrijwilliger wat aangenamer probeerde maken, maar ik ben hen dankbaar om wat ze mij die dag geleerd hebben. Ik heb echt geluk en ik mag blij zijn met wat ik heb!”
“Stomme ruzies, files op de baan, … ik maakte me enorm druk in de kleinste dingen. Mijn dag vrijwil-
“ Mijn ogen zijn open gegaan nadat een patiënt me bij de arm nam en me zei dat ik nu van alle mooie momenten moest genieten omdat het leven in één ommezwaai een andere wending kan aannemen.” WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
13
Op maat gemaakt? ge
Ken je leerkracht! Creatieve leerkrachten zorgen voor uitdagende taken. Voor deze “tassenopdracht” slaagde 6 creatie en mode glansrijk! Mevrouw Godschalk en mevrouw Timmermans moeten naar een congres in Parijs. Ze vertrekken op 14 december en hebben geen gepaste tas om hun materiaal in mee te nemen. Ze roepen de hulp in van een aantal experts om zo snel mo-
14
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
gelijk een tas te ontwerpen en uit te werken. Omdat het snel moet gaan en omdat ze toch graag met iets origineels in Parijs willen aankomen, doen ze een beroep op de specialisten van 6 creatie en mode. Een team waarin ze geloven en waarop ze kunnen rekenen.
De experts moeten wel rekening houden met een aantal criteria maar voor de rest zijn ze vrij in het ontwerpen. Mevrouw Timmermans en mevrouw Godschalk willen tegen 13 december kunnen kiezen uit een vijftal tassen en diegene die het meest beantwoordt aan hun wensen zal de winnaar zijn. Die tas gaat mee naar Parijs. En… “the winner is…”
De dagen zijn geteld Dit is niet alleen de titel van een theaterstuk van Elias Canetti, ook de leerlingen van 6 moderealisatie- en verkoop en 7 mode-dames kregen met deadlines te maken. Koninklijke Toneelgroep Streven uit Mortsel en de Schoolbond Lier werkten het toneelstuk “De dagen zijn geteld” in co-productie uit en zij deden een beroep op onze leerlingen om voor de kostumering te zorgen. Het werd een hele uitdaging met deadlines en een mooie apotheose tijdens de voorstellingen.
Eerst kregen de leerlingen informatie over het toneelstuk en schetsen van de gewenste kledij. Daarna dompelde een leefdag georganiseerd door de Schoolbond Lier de leerlingen een hele dag onder in theater. Ze kwamen in de sfeer van het stuk en brachten via improvisatietheater kleine fragmentjes.
Daarna waren de leerlingen echt voorbereid om uit te zoeken hoe ze de kostuums konden realiseren: een voorbereidende studie, patronen en de heuse uitwerking van de kledij. Dit alles werd uiteraard bekroond met een uitnodiging voor de tryout, een kennismaking met de acteurs en een open doekje met de hele ploeg op het podium. Een warm applaus deed even vergeten dat “de dagen soms geteld zijn” om tot een schitterend resultaat te komen.
“ Een warm applaus deed even vergeten dat “de dagen soms geteld zijn” om tot een schitterend resultaat te komen. “
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
15
en imponeert met haar 20 km hoge bergen en canyons tot 10 maal groter en dieper dan de Grand Canyon op aarde. De Pathfinder robot sluipt met een snelheid van 40 cm per uur over het oppervlak, onder meer op zoek naar microfossielen of misschien wel Marsmannetjes. De mens wil koste wat kost verder uitzoeken of er water aanwezig is.
Een excursie in de kosmos November is een vat vol regenvlagen en een sombere confrontatie met korte dagen of het vergankelijke leven. Vanuit wetenschappelijk standpunt zijn de omstandigheden echter ideaal om te ontsnappen aan het duister. Want de eindeloze uitgestrektheid van de sterrenhemel is verblindend en uitdagend om te verkennen, ook al zijn we niet allen Einsteins. En zo scholen de leerlingen van het vijfde jaar knus bijeen in de feestzaal voor de komst van de Uraniamobiel. Neen, dit is geen gek karretje met een hoogwaardigheidsbezoeker, waarvoor iedereen zich op de eerste rij drumt. Onze gastspreker van de volkssterrenwacht Urania te Hove genoot toch wel onze bewondering. Want op bevattelijke wijze toonde hij beelden voor de vijfdejaars ter illustratie van de aardrijkskundelessen kosmografie. De leerlingen wierpen dan ook gefascineerd een blik op de ontzaglijke ruimte. Als intro werd naar ieders historische kennis van de ruimtevaart gepolst. Weten we welke toestellen ontworpen werden in de nieuwe tijd om de kijk op de kosmos te verruimen? Of hoe heette de raket alweer die de eerste mens op de maan bracht? Deze Adam van de maan zette een miezerig pasje, doch een mijlpaal voor de mensheid. De essentie mocht in het historisch overzicht niet ontbreken: het was wel degelijk Copernicus’ heliocentrisme die de hovaardige gedachte van de mens als centrale spil in de kosmos counterde. Met de
16
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
telescoop voerde Galilei bewijzen aan voor dit baanbrekende denken aan de hand van beelden van de schijngestalten van Venus en de manen van Jupiter. Na nog een paar interessante weetjes mochten de leerlingen inschepen voor een laatste missie van het space shuttle programma: een virtuele reis door het Zonnestelsel. De eerste halte was Mercurius. Deze planeet heeft veel weg van de maan door haar vergelijkbare grootte en even pokdalig gelaat door de inslagkraters. De reis ging verder naar Venus, omhuld met dikke wolkenflarden waarachter haar waarheid schuilt en te heet om te kunnen benaderen. Ooit landde een Russische sonde op haar oppervlak, maar die smolt al weg na 10 minuten… Als Venus dan toch een onbereikbaar ideaal is, kan de mens beter energie steken in het exploreren van Mars. Ook al is Mars maar half zo groot als de aarde, de planeet fascineert mateloos. De rode planeet vertoont overal sporen van vloeistoferosie
De leerlingen mochten na al die overweldigende info even op adem komen bij meer ontspannen beelden over het leven in het internationaal ruimtestation ISS. Op het ritme van “I feel good” surften de astronauten door het Spacelab en slurpten ze hun bellen frisdrank op. Het is grappig om te zien hoe velcro strips de astronauten ’s nachts in hun bed houden en hoe handen boven de lakens uitzweven tijdens de diepste dromen van de ruimtevaarders. Dan werd de reis door het zonnestelsel vervolgd langs de stormachtige planeet Jupiter. We mochten even in de ban komen van de ringen van Saturnus, dan weer verdwalen door de mistige velden van Uranus om tenslotte de omega te bereiken als evenbeeld van onze eigen blauwe trots… het blauwe schijnsel van Neptunus. Met een grapje over het foute beeld van Pluto, weggeknipt uit Disneyfestival, keerden we naar de aardse realiteit terug. We landden met beide voeten stevig op de grond. We verlieten de feestzaal vol ontzag voor het menselijk kunnen, maar nog meer voor de schoonheid van het onbereikbare dat niet in wetenschap te meten valt en nog minder ooit te verkennen valt. En misschien… hoort het ook gewoon zo, misschien is dat wel de kern van het scheppingsverhaal…
September. De ochtendzon geeft al warmte wanneer 4 aso even uit de bus mag in Doel. Veel leerlingen zijn getroffen door de bijzondere sfeer, de akelige rust en de wanhopige slogans op de muren van verlaten huizen. Nu is het door de havenuitbreiding, maar vroeger zijn in deze streek altijd al dorpen verdwenen. Dit gebeurde door overstromingen, zoals de Allerheiligenvloed in 1570, of door oorlog, zoals in 1584 toen men de dijken doorstak om de Spanjaarden tegen te houden. Nadien is men terug gaan inpolderen. De laatste fase was de Hertogin Hedwige Polder die nu weer ontpolderd zou worden ten voordele van de natuur. Het blijft een politiek twistpunt tussen Vlaanderen en Nederland. Enkele kilometers voorbij Doel ligt het Verdronken land van Saeftinghe. De 4 dorpen en het kasteel zijn
er niet meer, maar er is wel een prachtig natuurgebied waar eb en vloed baas zijn. Om veiligheidsredenen trekken we met een gids dit land van slikken en schorren in. We leren er het brakwatergebied kennen maar ook een beetje elkaar, want een tocht door Saeftinghe zorgt altijd wel voor een beetje teambuilding. In de namiddag bezoeken we een typisch zoetwatermoeras, met een heel eigen fauna en ora: het Molsbroek in Lokeren. De talrijke diertjes die we samen kunnen vangen, laten toe de biologische waarde van dit gebied aan te tonen. Tijd om terug de bus op te zoeken‌ Een bijna zomerse dag, zeer voorbeeldige leerlingen, een les biologie om nooit te vergeten.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
17
Oef, onze toekomst is verzekerd! De leerlingen van het tweede jaar moderne wetenschappen gingen de uitdaging aan. De leerkrachten socioeconomische initiatie en wetenschappelijk werk hadden de hoofden bij mekaar gestoken en schotelden hun leerlingen enkele ‘milieuvragen’ voor. “Weet jij hoe je elektriciteit kan opwekken?” of “Welke kunststoffen bestaan er? Weet jij echt hoe en waar je moet sorteren?” Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de opdrachten. Maar de leerlingen stonden er niet alleen voor: ze werkten vier uur in groepjes samen om de opdrachten tot een goed einde te brengen. Een goede samenwerking zorgde voor ‘vaart’ in het werk. Die opdracht kon zowel uit opzoekwerk op het internet als uit ‘echt experimenteren’ bestaan. U raadt het al: opzoeken gebeurde vooral voor SEI en experimenteren, ja, daar stond wetenschappelijk werk borg voor. Het was vooral belangrijk dat de leerlingen hun eigen conclusies heel goed konden trekken. Het was een leuk project en de opdrachten werden speels aangeboden: elk groepje kreeg een ganzenbord waarop het af te leggen parcours stond. Uiteraard startte elk groepje in een andere positie. Als echte economen en wetenschappers werkten de leerlingen het project af. De toekomst is verzekerd: de nieuwe beloften staan klaar!
Werkplekleren Leren gebeurt niet enkel binnen de muren van een school, zeker niet voor onze leerlingen moderealisatie en verkoop. Om zich helemaal voor te bereiden op hun toekomstige carrière in de verkoop, gingen deze leerlingen al voor het 2de jaar op rij ‘werkplekleren’ bij het bedrijf Vegotex in Sint-Niklaas. Hun taak: het volledig ordenen, sorteren, plooien, op kapstok hangen en klaarmaken van de kledij voor de stockverkoop. Geen sinecure, want de verkoop vindt plaats in een enorme hal, ongeveer een voetbalveld groot, volgestouwd met bakken en rekken die op hun beurt kriskras geladen zijn met allerlei soorten kledij. Haalt u zich even de chaos en wanorde in een winkel na de eerste dag van de
18
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
koopjesperiode voor de geest en u begrijpt dat onze leerlingen de handen vol hadden om het geheel op orde te krijgen, klaar voor de volgende stroom klanten. Om het allemaal nog wat ‘echter’ te maken, werden de leerlingen van het 7de jaar gebombardeerd tot gerante van de winkel. Ze kregen elk een afdeling toegewezen en een team onder zich van leerlingen uit 5 en 6. Zo moesten ze laten zien dat ze hun theorie uit het vak verkoop en
presentatie ook in de praktijk konden omzetten. Er werd ontzettend hard gewerkt om alles tot in de puntjes op orde te krijgen, maar de leerlingen genoten zichtbaar van deze kans om hun kennis en vaardigheden te tonen. En als kers op de taart, mochten ze zich nadien ook nog eens laten gaan in de rol van klant, de ideale afsluiter van een dagje op de werkvloer.
Assertiviteitstraining? De leerlingen van 5 kantoor en 5 moderealisatie en -verkoop werden op 22 maart ondergedompeld in een assertiviteitstraining. Wat een woord! De leerlingen wisten niet wat er allemaal zou gebeuren, maar de zon scheen en ze hadden er zin in. 2 externe begeleiders en 2 leerkrachten zorgden ervoor dat de leerlingen via allerlei spelletjes veel bijleerden over mensen en hoe met hen om te gaan, met klanten, met oversten, collega’s … de ideale voorbereiding op de stage in het nieuwe schooljaar. De uitdagingen waren groot: een groepsspel waar overleg heel belangrijk was, een speeddating met de positieve eigenschappen en angstpunten naar stage toe, een spel om de persoonlijke grenzen te leren kennen, nadenken over het karakter van elke klasgenoot en het plaatsen bij het kenmerk vuur, water, lucht of aarde. Dit was niet zo makkelijk! Iedereen kwam aan de beurt en zo hebben de leerlingen elkaar weer beter leren kennen. Zowel negatieve als positieve eigenschappen kwamen aan bod. Het werd een boeiende dag die de leerlingen zeker heeft voorbereid op de stages.
Winkeliers in Kontich bieden levensechte leerervaring aan kantoorleerlingen SJI De leerhonger van leerlingen prikkelen en hen voor een echte uitdaging plaatsen…? Dankzij een mooie samenwerking tussen de Kontichse winkeliers en het SJI kregen de leerlingen van 5, 6 en 7 kantoor een vakoverschrijdend project voorgeschoteld. Het werd een hele boterham waarin zij graag hun tanden zetten… Wat stond op het programma? Uiteraard kwam de kennismaking met het bedrijf eerst aan bod en daarna startte het echte werk. De eerste opdracht bestond eruit een logo voor het bedrijf te maken. De leerlingen overlegden met de bedrijfsleider over de wensen waarmee ze rekening moesten houden: mogelijke kleuren, vormen, lettertype, moest er een bepaalde figuur in komen, … Het logo verwerkten ze nadien in een naamkaartje of een visitekaartje, cadeaubon of de hoofding van briefpapier … de leerlingen probeerden de wensen van de winkelier in te willigen. Daarna stond een marktonderzoek op het programma: de eerste stap die voorafgaat aan elke beslissing die een bedrijf neemt. Samen met de bedrijfsleider kozen de leerlingen een onderwerp waarover ze een marktonderzoek zouden maken: de verpakking, het assortiment, de naam en of het logo, de service, de naambekendheid of een de analyse van de doelgroep. De titel van de volgende opdracht was ‘actie’. Niet dat de leerlingen tot nu toe niet actief waren, maar nu werden ze voor een zo mogelijk nog grotere uitdaging geplaatst. Het was de bedoeling dat ze een activiteit zouden ontwikkelen om potentiële klanten te lokken: een opendeurdag, een reclamecampagne, deelnemen aan de jaarmarkt van het dorp, een modeshow. Hiervoor was eveneens overleg nodig met de bedrijfsleider. Met de informatie die onze leerlingen op die manier verwierven, moesten ze immers een draaiboek en een flyer uitwerken. In de laatste opdracht brachten de leerlingen in een heuse powerpointpresentatie hun ervaringen en resultaten naar voor.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
19
Sportdag!
20
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Secundaire scholen met smaak Jongeren tussen 12 en 18 ontbijten minder dan jonge kinderen. Vanaf de leeftijd van 15 jaar drinkt een groot aantal jongeren te veel frisdrank en snoepen ze te veel. Slechts een klein groepje van het jonge volkje eet voldoende fruit en groenten. Heel wat jongeren hebben dan ook een onevenwichtig eetpatroon dat leidt tot een ongezonde levensstijl. Ook later. En dat is jammer. Niet alleen om gezondheidsredenen. Het is ook een gemis aan smaak dat zich een leven lang verderzet.
Toch is het op school niet altijd gemakkelijk om te werken aan “eten met smaak”. Leraren klagen dat leerlingen zich in hun consumptiegedrag te veel laten leiden door reclame en media, alle gezondheidseducatie ten spijt. De provincie Antwerpen wil dit probleem mee aanpakken. Daarom lanceerde zij in oktober 2011 een oproep naar secundaire scholen om een project in te dienen dat zich inzet voor het versterken van de motivatie van jongeren om te kiezen voor een evenwichtig eetgedrag vanuit smaak en lekker eten. Voor de uitgekozen projecten voorzien zij een sponsoring van het project gedurende 2 schooljaren. Onze school diende het project (Vr)eetwijzer van 3STW in. Binnen het project (Vr)eetwijzer nemen de leerlingen van 3STW een enquête rond eetgewoonten af bij de leerlingen van het eerste jaar. 3STW stelt ook een tentoonstelling op rond gezonde voeding en verschillende smaken. Zij gidsen de
leerlingen van het eerste jaar door de tentoonstelling en geven info en leuke weetjes. De eerstejaars gaan daarna aan de slag rond dit thema binnen “Anders leren”, een project begeleid zelfstandig leren. De provincie Antwerpen vindt ons project een goed voorbeeld van een actie waarbij leerlingen leren een gezonde keuze te maken in hun dagelijkse voeding, verschillende smaken leren kennen en appreciëren. Daarom kent zij de school een sponsoring toe voor dit project gedurende de schooljaren 2011-2012 en 2012-2013. Deze sponsoring biedt de mogelijkheid om het project (Vr)eetwijzer te optimaliseren en uit te breiden. De collega’s integrale opdrachten van STW maken hier dan ook dankbaar gebruik van. Iedereen is ervan overtuigd dat het project ook dit jaar weer in de “smaak” zal vallen.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
21
de specialiteit van het SJI
“De generatie van de ‘Swiffer’ is nu aan de macht!”
Monique Van schuurborstel naar swiffer
22
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Wanneer je er 21 jaar voor gezorgd heb dat alles netjes was, dat de school er “proper” bijlag… dan verdien je beslist het etiket “de specialiteit van het SJI”. Onderstaande tekst werd geschreven door Monique Vercammen, een poetsvrouw. Monique was niet zomaar een poetsvrouw! Als oud-leerling draagt ze de school een heel warm hart toe. De redactie had een “werklunch” met Monique in een Kontichse eettent georganiseerd om nog enkele anekdotes te kunnen toevoegen aan haar zelfgeschreven tekst. Ondanks het feit dat Monique het hart op de tong heeft en ze beslist ontelbare uren kan praten over wat ze allemaal meemaakte, dat ze zelfs een boek wou schrijven, bleef ze ook tijdens het gesprek loyaal. Lees even mee wat ze zelf schreef.
Dag mensen in het SJI. Kennen jullie me nog? Hier Monique de poetsvrouw van weleer. Ja, wanneer jullie dit lezen, ben ik daar al even van het toneel verdwenen, want vanaf 1 januari 2012 ben ik met brugpensioen. Wat was ik blij toen ik 21 jaar geleden kon gaan werken in het SJI, dicht bij huis en deeltijds. Dat is wat ik wou. En zorgen voor orde en netheid was zowat een hobby van mij. Waar in die tijd de generatie van de schuurborstel en héél veel water en zeep regeerde, is nu de generatie van de “swiffer” aan de macht. De generatiekloof was soms groot, maar ja, dat is de vooruitgang, die hou je niet tegen. Naast poetsen en zorgen voor een lekker kopje koffie voor de leerkrachten en mee zorg dragen voor een vlot verloop van de lunchpauze van de leerlingen, heb ik 21 jaar de vuilniszakken naar de stoep gedragen. Bij zonneschijn en heldere hemel, maar ook bij regen en wind, maar nooit tegen de goesting, want stappen is ook een hobby van mij. En was er af en toe één te zwaar, dan stond er altijd een behulpzame collega klaar. Wel was ik blij dat ik op mijn 60ste met brugpensioen mocht gaan. Dat is wat ik wou. Want alles heeft zijn tijd in het leven... Ik zou een boek kunnen schrijven over wat ik allemaal heb ervaren in het SJI. Eigenlijk heb ik het al geschreven in mijn gedachten, ik zal het daar voor altijd bewaren... Als ik terugdenk aan mijn tijd bij jullie, dan denk ik vooral aan de vriendschap en de waardering die ik daar van zoveel mensen heb gekregen, dan krijg ik steeds een goed en warm gevoel. De dagen van “hard labeur”, toen de meesten van jullie zalig met vakantie waren, maar die me toch voldoening gaven, die mag ik van mezelf snel vergeten. Voor mijn naaste collega’s heb ik nog een boodschap klaar. Bedankt voor de vriendschap tijdens al die toch wel “mooie jaren”. En maken jullie er nog het beste van! Groetjes aan iedereen! Graag geschreven voor “Schakel”.
En wat zou er dan in het boek van Monique kunnen staan? Deze weetjes wist de redactie toch te ontfutselen. • Ratten, brr… ‘dierlijk materiaal’ van de lessen biologie in de gewone vuilzakken trok andere diertjes aan. Kontich is Hameln niet en ik ben geen rattenvanger. Ik heb er bij de directie voor gepleit dat er een aparte diepvriezer en een contract met een speciale ophaalfirma kwamen. • Toiletten: de kleinste hoekjes van een school waar… geen verborgen camera’s staan. Toch kende ik de toiletgewoonten van de leerkrachten en wist ik echt wie telkens ‘vergat’ door te spoelen. En het gemengd onderwijs zorgde ook weer voor
andere “gewoonten” die ik liefst hier en daar wou bijsturen. Ze moeten respect hebben voor ons werk! (En of ze gelijk heeft!) • Weet je: één keer heb ik de directie er echt bijgehaald om te laten zien wat “iemand” echt opzettelijk “vies” had gemaakt. • De directies… Ik heb ze zien komen en gaan… Ze hebben allemaal voor andere faciliteiten in de job gezorgd: er kwam een tikkaart die toch voor meer flexibiliteit en kwaliteit zorgde, de middagpauze mocht meetellen in de uren… • Slechts één keer kreeg de directie ons zover dat we in juni na het eindejaarsdiner voor het personeel de refter onmiddel-
lijk poetsten zodat die er de dag daarna weer netjes bijlag voor het oudercontact. Dat was voor ons heel zwaar en gelukkig is deze maatregel herzien: nu beginnen we ’s morgens heel vroeg te poetsen. • Tegen de opendeurdagen deden we grote kuis! De school moest er netjes bijliggen. Ik was dan ook altijd heel benieuwd hoe alles verlopen was, of de inschrijvingen vlot liepen… Het deed me ontzettend plezier wanneer alles naar wens verlopen was. • Of er klussen waren die ik niet graag deed? Neen, ik deed alles even graag.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
23
cultuur op het SJI
SJI meets BIB
Het komt regelmatig tot een aangename en verrassende interactie.
Het is alom bekend: jongeren tussen 12 en 20 jaar bereiken met de bib is niet eenvoudig. Daarom nodigt de bibliotheek van Kontich al onze leerlingen van het tweede jaar uit voor een kennismaking. In de eerste plaats leren de leerlingen de catalogus gebruiken: welke boeken bezit de bib, waar kunnen ze een boek terugvinden, zijn de boeken beschikbaar of uitgeleend …
Het is boeiend om de leerlingen met veel enthousiasme en ijver aan het werk te zien. Voor sommigen is na deze introductie de eerste stap gezet om de bibliotheek vaker een bezoekje te brengen.
De antwoorden op deze vragen vinden de leerlingen door in kleine groepjes allerlei opdrachtjes uit te voeren op de computer. Ondertussen oefent een andere groep in het opzoeken in naslagwerken en andere informatiebronnen.
In januari krijgen onze tweedejaars leerlingen een tweede gelegenheid om de bibliotheek te verkennen. Deze keer komt er een jeugdauteur op bezoek. Via een ICT-opdracht hebben de leerlingen vooraf informatie over de auteur opgezocht
en zo komen ze goed voorbereid en opvallend geïnteresseerd naar deze auteursontmoeting. Tijdens de voordracht vertellen de jeugdschrijvers over hun schrijfproces en hun inspiratiebronnen. Na de uiteenzetting krijgen de leerlingen de gelegenheid om de auteur vragen te stellen. Zo komt het regelmatig tot een aangename en verrassende interactie en zijn vele tweedejaars erop uit om boeken van deze auteur te lezen.
William B Misschien heb je ooit al stiekem gedroomd dat je ouders ‘anders’ waren… in je wildste fantasie is je vader een beroemde acteur of je moeder een popster, hoe zou jij je dan voelen?
“ Ook al was het Engels, ik verstond zo goed als alles en ik kon er goed mee lachen.” “Zo’n toneeltjes wil ik nog meer!” 24
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Met dit in het achterhoofd trokken de 4de jaren aso en tso op 23 november naar de Magdalenazaal in Kontich om te genieten van het Engels schooltoneel. Drie ‘native speakers’ zorgden voor een uurtje genieten, lachen en leren. William B. is een schuchtere jongen die in zijn fantasieën ontsnapt aan zijn saaie wereldje … in die wereld is hij geen nerd meer maar een stoere bink; hij kan op tegen zijn aartsvijand op school en hij kan het meisje van zijn dromen versieren.
Het was een zalig gevoel om als leerkracht te zien dat je leerlingen zich amuseerden en wat sommigen ervan vonden lees je hieronder… Een humoristisch toneeltje op een jeugdige manier gebracht. Het dialect van de toneelspelers was zalig om naar te luisteren! Voor herhaling vatbaar! Ik vond het toneel zeer goed. Ook al was het Engels, ik verstond zo goed als alles en ik kon er goed mee lachen. Zo'n toneeltjes wil ik nog meer!
De dag van de
verbeelding...
Dankzij het succes van de ‘Nacht van de Verbeelding’ vorig schooljaar kon de school de leerlingen dit jaar een gratis ‘Dag van de Verbeelding’ aanbieden. De keuze aan workshops op die bewuste woensdagnamiddag was ruim!
improvisatietheater Spannend, creatief en soms ook wel een beetje hilarisch. Vanuit het niets, zonder script en zonder voorbereiding brachten leerlingen scènes voor een publiek alsof het hen geen moeite kostte…
Koken Een nieuwe kandidaat in Mijn restaurant!: het SJI!
Creatief met naald en draad Geen angst voor naalden en naaimachines? De deelnemers aan deze workshop verbaasden zichzelf en hun vrienden!
Digitale filmpjes Heb je je al eens afgevraagd hoe een supersnelle opeenvolging van foto’s er uit ziet? Juist... de leerlingen die hieraan meewerkten, zorgden voor een origineel filmpje!
experimenteren in het labo Sommige leerlingen konden hun ogen niet geloven toen een mengsel van 2 chemische stoffen begon te pruttelen en te roken. Zijn ontdekten hoe dit kwam!
Dans Wie met spanning de afleveringen van “So you think you can dance” volgde of stiekem droomde van een rol in een musical, leefde zich uit in deze workshop!
Djembé De leerlingen met gevoel voor ritme haalden hun hartje op tijdens deze workshop!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
25
“Iedereen zat met open mond te kijken”
Musical of Shakespeareklassieker? “De leerlingen bekijken minimaal 1 theatervoorstelling per leerjaar.” Dat zegt het leerplan Nederlands voor de derde graad. Dus trekken elk jaar honderden leerlingen uit de laatste jaren van onze school naar allerlei soorten theaters. De leerlingen van mevrouw De Cock in 5 en 6 STW kregen de mogelijkheid om haar te vergezellen naar een aantal voorstellingen buiten de schooluren. De eerste keuze was Lelies, een musical gebaseerd op ‘Les Feluettes’, een populair Frans stuk. Maar de leerlingen konden ook meegaan naar Hamlet, de Shakespeareklassieker. Op donderdag 22 december was het zover. Middenin de Music For Life-drukte trokken 13 leerlingen naar het Fakkeltheater in Antwerpen. Lelies is een aangrijpende voorstelling met als thema’s homoseksualiteit, verdraagzaamheid en het stimuleren van de vrije meningsuiting van jongeren. Geen oninteressante gegevens voor onze 17-jarigen natuurlijk. Iedereen zat met open mond te kijken naar de groep gevangenen die een toneelstuk opvoeren voor de bisschop en daarmee het verhaal vertellen van een verboden liefde die een dramatische afloop had. De pakkende muziek maakte dit alles alleen nog maar sterker en onze leerlingen waren onder de indruk. Toegegeven, dat kan misschien ook wel
26
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
gelegen hebben aan de bekende jonge acteur Timo Descamps en de mooie Matthew Michel, voor wie al onze meisjes smolten. Toen deze acteurs nadien de foyer binnenkwamen, werd er dan ook een heuse fotosessie gehouden. Een avond om nooit meer te vergeten. Toch was het toneelstuk Hamlet nog populairder. Voor deze voorstelling hadden zelfs 50 leerlingen zich opgegeven! En dat op hun vrije vrijdagavond! Nu wil het toeval dat het net die vrijdag begon te sneeuwen en tijdens de spits alles in het honderd liep. Toch daagden 47 leerlingen op in het Fakkeltheater op 3 februari 2012. Hamlet is uiteraard geen voer voor kleine kinderen en ook deze voorstelling vereis-
te behoorlijk wat concentratie. Dat was niet voor iedereen weggelegd en sommige leerlingen hadden het toch wat moeilijk met de verheven taal van Shakespeare. Anderen waren dan weer helemaal mee met de dramatische (letterlijk en figuurlijk) kwaliteiten van de musical en genoten van hun eerste Shakespearevoorstelling. De kers op de taart kwam achteraf pas.
Het productiehuis Loge10 theaterproducties was zo opgetogen over het feit dat 50 leerlingen vrijwillig met hun leerkracht in hun vrije tijd naar de voorstelling kwamen kijken dat ons een foto werd beloofd met de hele cast op het podium! Zo werd deze avond voor vele leerlingen niet alleen hun eerste Shakespeare-avond, maar stonden ze ook voor het eerst zelf op een podium, weliswaar om te poseren, samen met een aantal BV’s!
Ik ben een drama!
Op 26 januari hadden de leerlingen van 3 economie hun dagje wel op het SJI met de gekke cursus “Ik ben een drama”. Is het jou al eens overkomen dat je, wanneer je bij het woord “verschillende culturen” begint, eindigt bij “malariamug”? Dat leer je allemaal in één geweldige voormiddag op school. De leerlingen van 3 economie hebben 4 uur aan één stuk hun beste acteertalent mogen tonen en hun gekste bekken laten zien tijdens hun project LITERATUURLIJK. Met de titel “Ik ben een drama” trek je al veel
aandacht, want wat zal er op die cursus van jou worden verwacht? Iedereen wilde dit weten! In de wachtzaal van de dokter moesten we iemand zoveel mogelijk aanraken of steeds alle stoelen op de grond leggen, … Ben jij misschien al eens naar een verjaardagsfeestje geweest en heb je daar iemand zolang moge-
Stinky, Funny en Sexy! lijk willen ontlopen? Of heb je met iemand elke keer superhard moeten lachen? Of was er een persoon bij wie je altijd in de buurt wilde zijn? Dan heb jij een Stinky, Funny en Sexy!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
27
Als het doek valt... Acht acteurs in spe komen nieuwsgierig de feestzaal binnengedruppeld. Je ziet de vragen op hun gezicht: • Wat gaat dit worden? • Heb ik wel goed gekozen? • Kan ik wel acteren? Deze leerlingen van 5 aso kozen het seminarie ‘Teirlinck achterna’ op het einde van het vierde jaar. Een seminarie is een keuzevak, waarin op een andere manier met ‘leren’ wordt omgegaan. Het proces, de weg die leerlingen afleggen, is hierbij minstens even belangrijk als het eindproduct. In het seminarie maken leerlingen kennis met alle fasen van een theaterproductie. Acteer- en bewegingstechnieken inoefenen, (mini-)decors uitwerken, teksten (her)schrijven, affiches tekenen, licht- en klankregie verzorgen, kostuums bedenken, het komt allemaal aan bod. Na enkele voorbereidende lessen, kiezen de leerlingen zelf een toneelstuk dat hen aanspreekt. Over de rolverdeling wordt grondig gediscussieerd: de leerlingen ondervinden aan den lijve wat typecasting is. Eenmaal deze fase achter de rug is, kan het spel beginnen. Dit jaar kozen de leerlingen voor het stuk ‘Vrek’, in een hedendaagse bewerking van het 17deeeuwse stuk van de Franse auteur Molière. Het is een klassieke komedie, over een irritante gierigaard, een dolverliefd koppel, een komisch duo, een lijf-aan-lijfgevecht, doden die levend blijken te zijn, een vrouw die zich als man voordoet, kortom, het bevat alle ingrediënten van een succesvolle soap!
“Want dat is wat acteren in essentie betekent: jezelf openstellen voor ongekende emoties, durven graven naar je diepste gevoelens en je grenzen verleggen om je personage volledig tot leven te laten komen” Toneelspelen mag dan aantrekkelijk lijken, niet iedereen durft de confrontatie met de eigen angsten en grenzen aan. Want dat is wat acteren in essentie betekent: jezelf openstellen voor ongekende emoties, durven graven naar je diepste gevoelens en je grenzen verleggen om je personage volledig tot leven te laten komen. Het is soms frustrerend en vaak beangstigend, maar de voldoening is des te groter als het dan toch helemaal klopt. Anderzijds kan je als acteur een heel andere kant van jezelf laten zien. Een ‘rol’ spelen kan heel verfrissend zijn: wie wil er nu eens niet lekker de ‘slechterik’ zijn of de ‘bazige tante’? Voeg daar een podium aan toe, wat rekwisieten en aangepaste kledij en je bent vertrokken. En dan is het zover. De adrenaline grijpt de acteurs naar de keel. Achter de coulissen horen ze het geroezemoes van hun klasgenoten en leerkrachten die komen kijken. Het licht in de zaal gaat uit en plots staat de tijd stil. Het verhaal ontwikkelt zich, de personages krijgen een eigen karakter, het decor wordt een huiskamer. Een duivel, vergezeld door twee engeltjes, ontpopt zich als de verteller die het gebeuren
van commentaar voorziet. Vader Harpagon en zoon Cléante worden verliefd op hetzelfde meisje, waardoor de situatie natuurlijk escaleert en uitmondt in een ‘foodfight’ (iemand nog spaghetti?). Harpagons boekhoud(st)er blijkt een vrouw te zijn, waarvan iedereen dacht dat ze verdronken was. Uiteindelijk vindt ze haar verloren gewaande kinderen terug. Zo word je voortdurend op het verkeerde been gezet en pas op het einde kom je te weten hoe de vork nu in de steel zit. Zoals het een goed toneelstuk past, eindigt het verhaal met een positieve noot. Behalve dan voor de gierigaard, die belandt in het gekkenhuis. Deze groep bracht een pittige, grappige, soms ontroerende, maar vooral meeslepende voorstelling. We zagen een hilarische Harpagon (Joris), een frisse Elise (Charlotte), een coole Cléante (Simon), een menselijke madam Simon (Lena), een verleidelijke Marian (Silke), een meesterlijke Valère (Julien), een warmhartige Frosien (Anouck) en een komische La Flêche (Arnaud). De reacties van het publiek logen er niet om. Deze acteurs hebben hun ster verdiend!
Achter de schermen van de Bourlaschouwburg Ook al woon je in de omgeving van Antwerpen, niet iedereen stapt zomaar binnen in de Bourlaschouwburg.
“Zo’n oud gebouw, een schouwburg, … dat is niets voor ons.” Om de drempel te verlagen organiseren we jaarlijks een bezoek achter de schermen van de schouwburg voor de leerlingen van het 5de jaar bso. In verstaanbare taal en veel aanschouwelijke voorbeelden dompelt de gids ons onder in de historiek van de Bourla: paarden die het gordijn opentrokken, honderden kaarsen die met de hand moesten aangestoken worden… De uitvoering van de opera was vroeger bijzaak. In tegenstelling tot vandaag gingen mensen naar de opera om hun nieuwe kleren te laten zien, afspraakjes te maken en zaken te doen.
Het leven zoals het is: Guy Didelez Vrijdag 25 november: de leerlingen ontmoetten de auteur “Guy Didelez” in de bib van Kontich. Hij vertelde over zijn bibliografie en de verhalen achter zijn boeken. Guy Didelez is een hooggewaardeerd jeugdschrijver. Hij baseert zijn verhalen op zowel waargebeurde feiten als fictie. Deze afwisseling maakt dat hij na zovele jaren nog steeds succes boekt.
Even liepen we het schuinaflopend decor over, voelden we ons VIP in de loges en bekeken we alles vanuit de hoogte in het uilenkot. Zeer afwisselend en verrijkend.
Als voorbereiding op het bezoek van deze schrijver moesten de leerlingen van 3 economie B een boek van deze schrijver lezen. Zo konden ze zich beter inleven in de wereld van de auteur. Ze kregen uitgebreid informatie over zijn bibliografie en biografie. Sommige verhalen zijn uit zijn leven gegrepen, andere uit zijn omgeving.
Misschien toch eens een voorstelling in de Bourla gaan bekijken in plaats van naar de bioscoop te gaan?
De schrijver heeft al de genres binnen zijn werkveld overlopen. Dit ging van jongerenboeken tot romans, van fantasie tot autobiografische verhalen. Guy Didelez is dus een veelzijdig schrijver. Na dit auteursbezoek volgde nog een workshop in het SJI.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
29
de S van het sji
“De paardenmolen van weleer werd een springkasteel.”
Verbaast het je wanneer ik je verklap dat onze projectdag oorspronkelijk een heuse Vlaamse kermis was? En weet jij sinds wanneer onze zesdejaars deze dag organiseren? Een duik in de archieven van de school, meer bepaald in de eerste jaargangen van Schakel, leverde niet voldoende info op. Een gesprek met enkele oud-leerkrachten wierp meer licht op de zaak! Oorspronkelijk organiseerde de school een echte Vlaamse kermis tijdens een weekend. Er was zelfs een samenwerkingsverband tussen het SJI en het VTI. De leerkrachten van het VTI stelden onze kraampjes op en in ruil daarvoor dienden onze leerkrachten op tijdens de opendeurdagen van het VTI. In de turnzaal van onze school konden ouders en leerlingen op zondagmiddag een ‘koude plat’ eten en op de speelplaats stonden de kraampjes en een paar-
30
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
denmolen. De opbrengst werd in die tijd netjes verdeeld tussen de ‘parochie’ en de school.
actief waren. De ‘projectdag van de zesdejaars’ ging dus al zeker door in 1967.
Uit Schakel 3, 1971, citeren we “Zoals voor 4 jaar, organiseerden de eindejaarsleerlingen een minimissie-Vlaamse kermis. Deze bestond uit meerdere attracties: allerlei verrassingen en smakelijke lekkernijen voor groot en klein”. De opbrengst ging in 1971 naar de missies: naar een project dat de parochie steunde en ook naar de zusters-missionarissen van Vorselaar die in Caricas (Venezuela)
De inbreng van de zesdejaars werd steeds groter. Ze organiseerden niet alleen een dag met allerlei lekkers (we blijven echte Vlamingen!) en allerlei doe-activiteiten, maar ze konden ook zelf mee beslissen aan welk goed doel in binnen- en of buitenland de opbrengst geschonken werd. De leerlingen brachten het geld vaak ook zelf naar dat goede doel. En vermits dat niet meer altijd een
‘missieproject’ was, kwam er ook een naamsverandering voor deze dag. Zo ontstond de projectdag. De derdewereld was ook dit schooljaar één van de goede doelen: de actie ‘We do give a shit’ van Music for life werd gesteund. Maar de leerlingen dachten ook aan de vierde wereld. Zo kon de sociale kruidenier op extra budget van onze leerlingen rekenen. En dan waren er nog initiatieven voor Kom op tegen kanker, Mucoviscidose vzw, Down-syndroom, Payoke, het Bouwkamp, Hoop voor Gillian, Move to improve, De Hazelaar, vzw De sporen.
Pimp de pot!
In 1971 waren er 6 klassen in het 6de jaar. In 2011 zijn er dat 15! In 1971 kon je cake, koekjes en frieten eten, kon je je dorst lessen met thee, chocomelk en limonade, je kon een pakje ‘vissen’, het stilstanduur van een tikkende wekker raden en je favoriete ‘hit’ tegen betaling aanvragen. In 2011 kon je nog steeds frieten en dessertjes eten, ook frisdrank heeft de ‘tand des tijds’ getrotseerd. Maar ‘nieuwe eetgewoonten en de intrede van de wereldkeuken’ in Vlaanderen waren ook op de projectdag te zien, te ruiken en te proeven: hotdogs, poffertjes, croques, ‘chinees’ en spaghetti… Je at het best niet allemaal na mekaar. En de paardenmolen van weleer werd een springkasteel. Of verkoos je het spookhuis, de flightsimulator, het avonturenparcours, volksspelen, penalty’s…? Naast de inbreng van de zesdejaars, de combinatie ‘vermaak en eten’ en opbrengsten bestemd voor een goed doel is er nog een constante in al die jaren… De projectdag tovert de school steeds de dag voor de herfstvakantie om tot een ‘Vlaamse kermis’. Toevallige bezoekers krijgen onmiddellijk extra info opdat zij met geen ‘verkeerd’ beeld over het onderwijsgebeuren de school verlaten. En leerkrachten? Zij plannen heel bewust welke les ze die dag zullen geven! De aandacht van de leerlingen is sowieso wat afgeleid. Dankzij de inzet van de zesdejaars die ’s avonds moe maar meestal heel tevreden naar huis gaan, blijven wij erin slagen anderen het leven een beetje draaglijker te maken. Ook de titularissen mogen we in dit hele verhaal niet vergeten. Zij zijn de coach, de bemiddelaar en het wakend oog in heel de projectperiode. Zij helpen hun leerlingen alles in goede banen te leiden. Ook voor hen is de projectdag elk jaar een uitdaging die zij met glans doorstaan.
Een twintigtal leerlingen van het eerste jaar bundelden gedurende het eerste trimester hun krachten ten voordele van Music For Life. Ook zij gingen de strijd aan tégen diarree en vóór drinkbaar water. Aangezien onze school in volle verbouwing is en nog wel ergens een wc-pot op overschot had, groeide het idee om het Glazen Huis een gepimpte pot te schenken. Tijdens een koude decemberweek konden leerlingen muzieknummers kopen die dan gedraaid werden tijdens de speeltijd. Tegelijkertijd konden ze een sticker versieren en van een grote of kleine boodschap voorzien. Die stickers werden vervolgens op een oude SJI-toiletpot geplakt. Met de opbrengst van deze actie én een extra gepimpte wc-bril trokken enkele leerlingen en leerkrachten op 24 december naar de Groenplaats in Antwerpen om bijna 300 euro af te geven aan het Glazen Huis. Tijd voor een interview was er spijtig genoeg niet, maar een goedkeurende duim van Siska Schoeters maakte veel goed!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
31
Over het muurtje van het asielcentrum In het 5de jaar bso komt het onderwerp ‘Mensenrechten-Vluchtweg’ uitgebreid aan bod tijdens de lessen Project Algemene Vakken. Wat telkens weer opvalt, is dat jongeren een zeer enge visie hebben op de asielproblematiek. ‘Ze moeten hier niets doen, krijgen geld, mogen slapen in een hotel… Het is niet moeilijk dat ze allemaal naar België komen…’ Met een rondleiding in het asielcentrum van Broechem proberen we die zwart-witbeelden te doorbreken. Jongeren worden daar met hun neus op de feiten gedrukt en stellen vast dat asielzoekers allesbehalve in luxe leven. Probeer maar eens de dag rond te komen als je • • • •
met 300 mensen slechts 2 tv’s hebt, altijd in een refter moet eten op het aangeduide uur, moet eten wat geserveerd wordt, geen privacy hebt en moet slapen in een containerkamer, • nauwelijks Nederlands spreekt … • weet dat de gemiddelde tijd om een asielaanvraag te verwerken ongeveer 8 maanden is. De werknemers van het asielcentrum en vrijwilligers doen een inspanning voor de asielzoekers en proberen hen zo goed mogelijk te helpen. Voor de leerlingen is het heel duidelijk geworden dat ze niet willen ruilen met een asielzoeker.
32
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
It’s time for
Africa De laatste jaren worden we via de media regelmatig geconfronteerd met natuurrampen en humanitaire crisissen. Meestal is er dan dringend geld nodig en wordt de vrijgevigheid en de solidariteit van de bevolking aangemoedigd. Ook onze school probeert haar steentje bij te dragen. Somalië, Ethiopië, het noorden van Kenia en Djibouti werden getroffen door een grote voedselcrisis. Bijna 11 miljoen mensen, dat is ongeveer evenveel als het aantal inwoners in heel België, lijden door de schaarste en hongersnood die veroorzaakt wordt door de extreme droogte. “Eén kind, één euro” was één van de belangrijkste acties die de ondervoeding van vrouwen en kinderen probeerde op te lossen. Eén euro lijkt niet veel, maar dit bedrag volstaat wel voor de behandeling tegen ondervoeding voor één kind voor één dag. Alle leerlingen van onze school konden in de week van 10 tot 14 oktober hun euro bezorgen via de leerkracht godsdienst of tijdens de speeltijd op de tonen van Shakira’s “It’s time for Africa” …. De tussenstand was dagelijks zichtbaar op de affiches aan de ramen van de refter en van de leraarskamer op de Jordaenscampus. In één week tijd verzamelden we 853,31 euro. De directie deed ook een duit in het zakje waardoor we een mooie ronde som van 1000 euro aan Afrika konden schenken.
“Troostende en liefdevolle vonken overwinnen vaak oceanen van verdriet” Licht en donker, dag en nacht, zon en regen… ze hebben elk afzonderlijk iets speciaals en toch zijn ze pas echt op hun mooist wanneer het na een donkere periode weer licht wordt, wanneer na een lange nacht de dag zachtjes ontluikt en wanneer de zon met al haar kracht de laatste regendruppels probeert te verslaan. Zo zijn vreugde en verdriet op het SJI ook verbonden. Het klinkt verbazingwekkend, maar het is zoals bij fysica: een negatief geladen pool beweegt naar een positief
geladen pool en er ontstaan vonken en vuur… stroom… warmte! Wanneer iemand van onze leerlingen, directie, collega’s, onder-
steunend of onderhoudspersoneel een periode van verdriet, verlies of rouw doormaakt, dan willen we er als school zijn om hen een hart onder de riem te steken. Tussen de dagelijkse bezigheden door maken we als school ruimte om verdriet, verlies, lijden en dood bespreekbaar te maken. Dit alles gaat in de eerste plaats uit van de werkgroep Verlies & Verdriet, die een luisterend oor biedt of een helpende hand aanreikt aan mensen bij wie het leven op dat moment niet zijn mooiste kant laat zien. Tijdens de gedachtenisviering, die jaarlijks doorgaat de eerste dinsdag na de herfstvakantie, krijgt iedereen de tijd om stil te staan bij allen die binnen onze schoolgroep gestorven zijn. De aanwezigen kunnen zo een steun zijn en een troostende schouder vormen voor wie afscheid moest nemen van een dierbare. Alle macht en de beste wetenschap staan machteloos tegenover de dood, toch heeft deze niet het laatste woord en dat is niet alleen voelbaar tijdens de viering. Wanneer een moment van afscheid aanbreekt, kan de werkgroep immers altijd rekenen op de hulp en de bemoedigende woorden van het voltallige SJI-korps en haar leerlingen. Op zo’n momenten ontstaan warme, troostende en hoopvolle vonken door de liefde en vriendschap, die als een vlammend vuur zelfs oceanen van verdriet kan doen verdampen.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
33
leerlingenparticipatie
De verborgen camera van de vlaaien- en wafelslag aantal potentiële leveranciers heeft proefpakketten bezorgd, kwestie van al te wennen aan de extra feestcalorieën. De vergaderingen eindigen plots met een ‘smaakproef’!
ten! De adrenaline stroomt en ook zij willen ‘winnen’…
Ook de vierde hindernis wordt nog voor de kerstvakantie vooreen ‘ontgoochelde’ directeur 3e graad: bereid! En nu gaat het er ‘hard’ aan toe… De ‘publiciteit’, het wedstrijdreglement en de ‘data’ worden De tweede hindernis is er eentje vastgelegd. van ‘culinaire’ aard: welke leverancier mag de wafeltjes leveren en … En dan begint het tweede trimeswelk assortiment zullen we aanbie- ter: alles is voorbereid! Het is nu den? Wanneer worden de ‘proef- nog een kwestie van iedereen te sessies’ gepland? Het aanbod aan mobiliseren en te hopen dat de vlaaien moet ook beperkt worden! vlaaien- en wafelslag de economiWelke vlaai zullen we niet meer sche crisis trotseert… Elke graadaanbieden? Het eerste woorden- directeur gaat er voor! Zijn of haar steekspel tussen de directieleden graad moet en zal de bestverkobegint… ‘’des goûts et des couleurs, pende klas opleveren! De traditie on ne discute pas”… Onze verbor- wil dat de directeur eerste graad gen camera registreert een boeien- een dag voorsprong krijgt om in het de discussie en een ‘ontgoochelde’ eerste jaar publiciteit te voeren… directeur 3de graad: geen pruimen- Tradities zijn er om in ere te houden! De graaddirecteuren tweede vlaai meer … en derde graad zien dit met ‘lede’ De derde hindernis wordt nog net ogen aan en zouden echt al eerder voor de feestdagen genomen. Een uit de pr-startblokken willen schie-
Yes!!! SJI can!!! Nooit eerder in de geschiedenis van de school werd er zoveel verkocht! Het ondersteunend personeel ‘klopt uren’ en telt en telt en telt… en bereidt ‘de leveringsrondes’ voor. En Wouter Van Looy als algemeen directeur geniet en werkt intens mee: deze hindernis neemt hij behoorlijk vlot! Zijn school bouwt en elke extra eurocent komt zijn leerlingen ten goede! Die leerlingen… is dat nu niet net onze ‘corebusiness’ ?
Eind november 2011: een vergadering van het beleidsteam… De eerste ‘hindernis’ wordt vlot genomen: er komt dit schooljaar geen ‘klassieke’ vlaaienslag! De directie wil tegemoet komen aan de vraag van een heleboel potentiële kopers: we zullen ook wafeltjes verkopen…
“...geen pruimenvlaai meer...”
34
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Nooit eerder werd er zoveel verkocht!
En die leerlingen? Ze zijn er over de hele lijn ontzettend voor gegaan… Er zijn winnende klassen per graad en er zijn individuele topverkopers, iedereen zette zijn beste beentje voor en dat typeert onze school! Yes, sji did it!
Het kleine broertje:
’t Schakeltje Dit jaarlijkse schooltijdschrift brengt een overzicht van wat er zich allemaal binnen deze schoolmuren afspeelde tijdens dit schooljaar. Maar onze leerlingen zijn vaker nog meer benieuwd naar wie die rare wezens nu eigenlijk zijn, die het hele jaar door kennis in hen proberen te proppen. Wat doen ze in hun vrije tijd? Waarheen gaan ze op reis? Hebben ze huisdieren? Hoe zagen ze er vroeger uit? En hoe zouden ze eruit zien als we hun hoofden wat zouden ‘photoshoppen’? Een enthousiaste redactieploeg verdiept zich een aantal woensdagmiddagen per schooljaar over deze vragen. Maar ze zijn veelzijdiger dan dit: er wordt ook gezocht naar grapjes en raadsels, sommigen onder hen maken prachtige tekeningen en anderen schrijven verhalen of verslagen van leuke uitstappen. Deze bedrijvigheid resulteert een aantal keren per jaar in een mooi ‘Schakeltje’, het kleine broertje van het tijdschrift dat u nu in handen heeft,
een boekje voor en door leerlingen gemaakt. Dit ‘Schakeltje’ is ondertussen, na een jarenlange stilte, opnieuw een begrip geworden op onze school, een boekje waar leerlingen en ook leerkrachten gretig in beginnen lezen als het wordt uitgedeeld en waarbij dan steevast wordt gegniffeld… Een dikke proficiat in ieder geval aan onze enthousiaste, creatieve en vindingrijke redactieploeg. Laat ons hopen dat deze traditie nog jarenlang kan worden verdergezet!
Familienieuws
De laatste pasjes in het SJI
René Poriau
Lidy Verdoodt
Monique Vercammen
Vak: René is “de” aardrijkskundeleraar van de school.
Vak: Lidy gaf naast geschiedenis en Engels vooral Nederlands. Haar naam was niet voor niets Verdoodt met DT.
Vak: Monique was “een dame van de onderhoudsploeg” met het motto “de school moet er netjes bijliggen”.
Begonnen: 1 september 1973
Begonnen: 29 maart 1971
Begonnen: 1 februari 1991
Bekendste wapenfeiten: René ging voor zijn vak en tijdens de proclamatiespeeches verwezen leerlingen meermaals naar zijn excursies. Dat een excursie verschilt van een reis hebben de leerlingen aan den lijve ondervonden. René toonde en verklaarde echt alles. René is een “groene” jongen en gaat voor gezond: zijn slaatjes zijn “puur”, hij trakteerde op zijn verjaardag met “gezond en eigen gebakken snoep” en door weer en wind fietste hij naar school. Zijn olijven zullen we voortaan moeten missen bij de lunch.
Bekendste wapenfeiten: Lidy was de vaste waarde in 2 creatie en vormgeving, vroeger 2 technisch genoemd. Leerlingen wisten vanaf de eerste schooldag dat stiptheid een heel belangrijk iets was. Lidy zorgde ervoor dat leerlingen echt goede punten voor geschiedenis haalden. Niet omdat ze kwistig met punten omsprong, maar omdat ze na de schooluren op school bleef tot de leerlingen hun les echt onder de knie hadden. Lidy op school was echter meer dan dat. Menige uitspraak over opvoeding, eetgewoonten, kapsel en kledij blijft in ons geheugen plakken. Ze heeft zo haar eigen visie op de dingen en dat leidde soms tot boeiende discussies en hilarische gesprekken in de leraarskamer.
Bekendste wapenfeiten: Monique heeft de school en de manier van poetsen zien evolueren. Omdat zij niet zomaar de eerste de beste poetsvrouw was, kreeg ze het label “de specialiteit van het SJI” in deze Schakel. In die rubriek leest u uitgebreid over haar werk. Naast dat werk heeft Monique ook een aantal hobby’s: reizen, zowel naar het Afrikaanse continent, Canada, Marokko als naar de Ardennen en wandelen en fietsen… Van al die buitenlandse reizen maakt Monique graag prachtige digitale fotoboeken die wij tijdens en na de koffiepauze allemaal mochten inkijken. Uiteraard hoorde daar een heel levendige en plastische beschrijving bij.
Zijn weersvoorspellingen zijn niet alleen een nuttige informatiebron, maar vooral ook leuke “taaljuweeltjes”. René werkte zowel in Sint-Jozef als in Sint-Rita en hij droeg beide scholen een even warm hart toe.
36
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
even stilstaan bij David Minjauw 8 december 1968 - 11 februari 2012
Afscheid nemen is loslaten, maar afscheid nemen is ook vasthouden en met zachte handen koesteren wat nooit verloren zal gaan. David heeft ons immers zoveel gegeven dat er naast verdriet ook heel veel dankbaarheid is. Dankjewel David, voor je glimlach waarmee je als godsdienstleerkracht niet alleen ons maar ook je leerlingen wist warm te maken om eens een praatje te slaan over kleine en grote levensvragen. Dankjewel David, voor de organisatie van de leefdagen van de vijfdejaars die je traditioneel voor je rekening nam. Jij kon net dat ietsje meer diepgang geven op een heel gemoedelijke en speelse manier. Dankjewel David, voor je engagement in de werkgroep pastoraal, waar je als creatieveling steeds de eerste was om speelse actie te brengen tijdens tal van activiteiten.
Dankjewel David, voor je steun en je luisterend oor als lid van de werkgroep verlies en verdriet. Je zachtheid, je inzicht in het leven en lijden, je troostende woorden en spiritualiteit zijn een steun geweest voor tal van collega’s en leerlingen. Dankjewel David, dat je ons toeliet om het voorbije jaar een stukje deel uit te maken van het fantastische gezin dat je samen met Leen, Lucas en Sarah vormt. Dankjewel David, om wie je was en om al wat je ons gegeven hebt! We houden het met zachte, liefdevolle handen vast, voor altijd!
“Elvis has left the building!” Het podium blijft leeg, maar je optreden in ons midden zullen we nooit vergeten!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
37
De Grote Stap Simon De
Geert Fierens en Hilde De Reze 5 mei 2012
Willem Wevers en Lotte De Bruyn 28 april 2012
38
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Smet en
Kirsten G in 20 augus ckels tus 2011
Vers van de Pers
Camine
25 november 2011 Toon Van Thielen en ValĂŠrie Smets
Axelle
2 november 2011 Bram Clissen en Frea Verlent
Bas
24 januari 2012 Guy Bekaert en Annick Vennekens
Casper
6 januari 2011 Kristof Brouwers en Claire Verstraeten
Janne
21 november 2011 Tim Van den Brande en Eva ClĂŠ
Maya
2 april 2012 Karim Amri en Sofie Hermans
Mona
14 december 2011 Immanuel Vandecasteele en Cindy Gendarme
Warre
21 december 2011 Peter Lauwers en Kim Moureau
Nilo
16 september 2011 Christophe Vermeyen en Ellen Aerts WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
39
oudleerlingen
Ciao bello/bella!
29 maart 2012 Hier een briefje uit la bella Italia! Ik zit hier nu 7 maand en, het zonnetje begint har harder te schijnen en de me der en nsen worden steeds vrolijke r! Als het aan mij lag, bleef wat langer hier en keerde ik nog ik pas eind juli terug. Ik kan gerust stellen dat een jaar het buitenland vertrekken één naar van de meest impulsieve ma ar slimste beslissingen in mij leven was. Geen vrienden n en familie hier, een hele nie uwe verantwoordelijkheid, Italiaans kennen,… en dit zijn gee n nog maar enkele struikelb lokken voor een uitwisseling student. Maar dan begin je sde taal te leren, je maakt nie uwe vrienden, je begint te reiz en alles wordt veel leuker! en De interactie tussen Italian en is helemaal anders dan de interactie tussen Belgen nen zullen er altijd voor zor . Italiagen dat je ze kan verstaan, ongeacht of ze daarvoor luid moeten roepen of duizenden keels handgebaren moeten gebruik en! Toen ik nog geen Italiaa verstond, leek het of deze ns mensen altijd ruzie maakten, maar toen ik na 2 maanden greep wat ze zeiden, merkt bee ik dat dit gelukkig niet zo is. Soms betrap ik mezelf ero ik zelf ook luider en luider beg p dat in te praten en handgebaren horen er ook al bij! Zo lang van huis zijn, heeft zo zijn nadelen maar ook zijn voordelen. Het grote nad natuurlijk is dat je je ouders eel , familie en vrienden ontzet ten d hard mist in moeilijke per des, maar de kunst is hoe je ioer mee omgaat. Ik ben bijv oorbeeld achttien geworden in Italië. Ik had schrik dat ik hie r mijn ouders erg ging missen dus heb ik aan mijn klasgenot gevraagd om in de namidd en ag en ‘s avonds met mij dez e verjaardag te vieren. Zo geen tijd om heimwee te heb had ik ben en mijn plan heeft gew erkt! Het grote voordeel is dat je jezelf leert kennen en je kee rt veel sterker terug naar hui leert belangrijke beslissing s. Je en nemen en je zelfvertrouw en krijgt een boost! Hier in Italië ga ik elke voorm iddag naar school en in de nam iddag blijf ik thuis of ga ik me vriendinnen iets doen in het t centrum. In het weekend ga ik eens voor een dagje naa laan, Torino, ik ga skiën of ik r Miga naar zee. In de vakantie plan ik reisjes naar Rome, Fire en met AFS ben ik ook al een nze week in Sicilië geweest! De eerste twee maanden vervee ik mij wel een beetje, maar lde de tijd vliegt hier voorbij! Als ik nu denk aan mijn resterend maanden hier in Italië, besef e ik dat elke maand al vol zit met reisjes, uitstappen en nog veel meer! Momenteel geniet ik van elk moment, want voor ik het weet ben ik terug in België , studeer ik aan de hogeschool en ga ik weer ver der met het gewone leven! Arrivederci e a la prossima! Anneleen Vranken Biella, Italia
40
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Sin t-J Gemeen oz 2550 Ktep on
Dag ieder
it Lew Hier een brief vanu
dert Ik ben Fien en ben on ga te eens naar Amerika ten ch zo waar ze mensen en we eerste contact kond ie va at nis ga bepaalde or n he Ee n. ge en in orde br
n da De bedoeling zou zij en kk he n, ge en br s weide en ns gelegen en de me nch nog twee andere ra lw we er is want overal om h nc ra re op een ande
en Buiten het paardrijd e ve g no en l oo sch local he gen leren en vooral gu De mensen van de et (m ls iedereen Enge an ma 2 n dat ik binne n! nog geen sprake va
e De mensen op de gu ar na ns ee g aa en gr geïnteresseerd? Chec mailtje sturen om inf mag je mij ook altijd
Fien Hendrickx Lewis, Kansas, USA 11 april 2012
zefi nst i plein 8 tuut
reen daar in het SJI!
wis, Kansas, USA!
was om ooit d. Mijn grote droom er de tu es afg r jaa n nch gevonden tussen bijna ee . Via via heb ik een ra en rk we te h nc ra n vee enz. Na een aan om op ee t de paarden en het me n lpe he n n me ko te n om mee ze reis niet onder ee gelen. Aangezien de re te lf es ze all t is re me le n he ne e begin en en de ickets dus zelf opzoek igt tu eg vli je je et alt, mo ele klus! ar de uden, het vee mee na arden in conditie ho lden ve de n sse tu g sti at we daar mee de pa nch is heel ru ra t es gu De z. en n, n rkt same met n mee reparere Onze guest ranch we r! pe su l aa em all k ranches afwisselen, zijn hier oo t we tussen de drie da ng l eli do be de is ken en zit momentee hes en het dertussen al drie we on r hie n be Ik . en wat te do rijden. n met de paarden te m daar ook te helpe n de n we een bezoekje aa naar rodeo’s, brenge e dinme e k oo uw je nie ze el n ve me ik l n ne erika, dus za Am in n de an ma 3 ge or mijn En ls. el meer. Ik verblijf tuurlijk ook goed vo na is t He n! ke ma r ek je hier tegen eel veel plezie ar voor de rest spre ma s er nd rla de Ne n ar pas, maar ik denk uest ranch zij Ik ben hier nog ma ). nt ce ac pig ap gr n. Voorlopig is daar een heel den wel echt ga misse ien vr en ilie fam jn nden mi ! den houden illigers die van paar ijw vr ijd alt s en uw oeven. Ben jij estranch zoeken tro het ranchleven te pr n va om n me ko je kan altijd een Amerika zouden uestranch.com) en hfg w. ww :// ttp (h e een vraag voor mij, ck zeker de sit nrader! Heb je nog aa n ee ht ec is t He . fo te vragen ail.com. ar: fientje_68@hotm d mailen! Dat kan na
Hallo, Wisconsin, op zo’n h, os hk Os in er hi jf li rb Ik ve hier naar Oshkosh ga Ik . go ica Ch n va r drie uu t eerlijk toegeven dat oe m ik n E l. oo ch S h ig H West is, van de sportzalen s m fil de in s al t ne er het hi jes. De scholen hier ik br elk m de t to s er ck lo tot de er bijv oorbeeld voor elk t rd wo zo , jk ri m or en zijn jpassende T-shirt gebi n ee nt ve te or sp jk ri belang ie is eigenlijk te gek at od m m co ac de k Oo t. druk fs ons eigen zwembad op zel n bbe he we n, de or wo voor school! he ervaring, goed voor sc ti as nt fa n ee ht ec is Het al leuk omdat ik veel or vo en is nn ke len ta m’n ten heb leren kennen. en ud sst ng li se is tw ui re ande pan, Chili, Bolivia, Ja t ui n de ien vr nu b Ik he nd, Indonesië, Spanje, la ai Th , ay gu ra Pa , ië zil Bra oorwegen, Denemarken, N , ijk kr an Fr d, an tsl Dui frika. Sommigen ga -A id Zu en o ng Co , ië Ital , ik maakte al concrete en ek zo be g no af er ht ac ik n uit Japan, Chili en de ien vr ijn m et m n ne plan Brazilië. getroffen met mijn gasted go m or en k oo t he b he Ik en 30 jaar, wat nog 38 jn zi a ar m Ta en f Je n. gezi el vlakken goed overeen ve g er op we t da zo is ng jo vrij oflijk leuke mensen! lo ge on ht ec jn zi et H . en kom verhaal, voor het volijn m rt ko s wa t da , Zo mijn blog bezoeken: je n ka tje aa pl e ig led usandertraa.wordpress.com Sander Traa
A
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
41
Hallo iedereen!
Sin t-Jozefi Ge me en t ns ti tuu t 2550 Ko n e plein 8 ti ch
Hier is een kort briefje vanuit Canada, Nova Sc otia! Ondertussen ben ik hie r zeven maanden en ik moet zeggen “de tijd heb nog drie maandje is gewoon gevlogen”. s te gaan en ik heb toc Ik h gemengde gevoelens Want natuurlijk heb ik bij de terugkeer naar huis. hier een heel leventje weten op te bouwen, nieuw leven in een nie een familie, vrienden, uwe school,… En alles een is gewoon fantastisch . Natuurlijk ga ik ook na ar school, wat hier du izenden malen makke De schooldag loopt va lijker is dan in ons lan n 8.50 uur tot 15.05 uu dje! r. Zoals jullie zien is dat huiswerk is soms ver niet zo heel lang en oo te zoeken! Maar ik ka k n niet klagen, dat betek bezigheden! In de nami ent meer tijd voor an ddag ga ik meestal me dere t een aantal vrienden toch in beweging blijve naar de fitness. We mo n, want eten doen we eten hier genoeg!
’s Avonds doen we het hier meestal rustig aa n: ik maak een wandeli met mijn gastfamilie wa ng met de hond, kijk sam t televisie of ik zit gewo en on wat te kletsen met mijn ‘zusje’ Eri uit Japa n. Tijdens de weekends ga ik meestal weg met mi jn vrienden. We gaan na shoppen of we gaan op ar de cinema, we gaan restaurant. Af en toe is er zelfs ruimte voor altijd fantastisch en ied een echt feestje. Het ereen is ongelooflijk vri is endelijk. Zo heb ik hier wie ik ondertussen reg mensen leren kennen elmatig iets ga eten. Ze bij zijn zeer gastvrij en he t is altijd erg fijn bij he n! Mijn gastfamilie zelf is ook geweldig. Mijn gastm ama Gail is zeer open nale studenten heel vri en laat haar internatioj. Daarmee bedoel ik da t we veel kunnen en mo nen genieten van onze gen doen en volop kuntijd hier. Dit is mijn thu is geworden en ik ben enige wat we hier in he hier ontzettend graag t huis moeten doen is . Het de vaat en onze eigen houden. Niet zoveel du kamer een beetje pro s. per Zoals ik al vermeld he b, is hier ook een ande re internationale stude uit het verre Japan! Ik nt, Eri. Ze komt helem heb zelfs al verschillen aal de woorden en zinnen Ondertussen is ze als uit het Japans geleerd! een zus voor mij, we ko men supergoed overe op de een of andere en! Zo hebben we vand manier een schuimex aag plosie in de vaatwass hebben we het schuim er veroorzaakt. Uitein moeten verwijderen me delijk t een grote lepel. Het was me de situatie we l! Ik heb zeker geen spijt dat ik dit heb onderno me n. leven! Ik heb zoveel nie Het is een van de beste uwe dingen gezien en keuzes uit mijn zoveel nieuwe vriende ervaring om nooit te ve n gemaakt, het is een rgeten. En ik geef jullie de raad: als je de kans genieten van deze laa krijgt, grijp ze! Ik ga no tste drie maanden en g hoop ooit terug te keren terug te zien. AFS is ee naar Canada om iedere n fantastische, onverge en telijke en prachtige erv aring! Lindsay Thiel Nova Scotia, Canada 2 april 2012
42
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
SJI op schok
Onvergetelijk! Twee bussen 97 enthousiaste leerlingen Op weg naar Italië Onvergetelijk? SJI
Renaissancestad Bruisend nachtleven David van Michelangelo Wapenschild met zes bollen Firenze
Duomo Scheve toren Piazza dei Miracoli Eerste Italiaans vleugje cultuur Pisa
Gondels San Marcoplein Brug der zuchten Ongeluk tussen twee zuilen Venetië
Palio 17 stadswijken Piazza del Campo Gemummificeerd hoofd van Catharina Siena
Amfitheater Via Capello Romeo en Julia Geluk in de liefde Verona
Prestige Dertien torens Wereldkampioen ‘Pluripremiata Gelateria’ Terug naar de middeleeuwen San Gimignano
Twee bussen 97 vermoeide leerlingen Nachtelijke busrit naar Kontich Onvergetelijk! Italië
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
43
Ons bouwkamp Polen valt in de prijzen! De vrijwilligers van het bouwkamp Polen vielen in januari 2012 – terecht – in de prijzen: zij ontvingen € 2500 vanuit het Lodewijk Vincent Donchefonds en de grote waardering van het bestuur van de Onderwijsinrichtingen van de Zusters der Christelijke Scholen van Vorselaar.
Wie is wie in dit verhaal? Pater Lodewijk Vincent Donche, Jezuïet, stichtte in 1820 de congregatie van de Zusters der Christelijke Scholen van de H. Jozef Calasanz te Vorselaar. Zijn doel was om onderwijs te bieden aan arme kinderen in een tijd waarin dit alleen was weggelegd voor de welstellenden. Zuster Maria-Wilfrieda (Constantia Schoeters) ging op 8 oktober 2005 op 78-jarige leeftijd met pensioen. Voor iedereen die al een poosje meedraait in het onderwijs (zowel binnen de scholen van Vorselaar als in het Vlaams onderwijsbeleid) is zuster Wilfrieda een ‘begrip’. Zij stelde haar leven in dienst van het katholiek onderwijs en zat mee rond de tafel wanneer er onderwijsbeslissingen – zowel op lokaal als nationaal niveau - moesten genomen worden. Voor een zuster met zo’n indrukwekkende staat van dienst paste naast de gebruikelijke geschenken ook een cadeau dat jaren later nog aan de echte ‘roots’ van de zusters van Vorselaar zou herinneren. Daarom werd het Lodewijk Vincent Donchefonds opgericht en werd het tijdens de afscheidsviering van Zuster Maria-Wilfrieda voorgesteld. Dat fonds zou in de toekomst verdienstelijke personen uit het onderwijs in de kijker zetten. De doelstellingen kaderen binnen de doelen van de Stichting Antoine Faes die de werking van het fonds jaarlijks voor € 5000 sponsort. Ons Polenbouwkamp is een heel sterk project en scoorde volgens de jury heel hoog op de zeven vereiste criteria.
44
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Bouwen aan een toeko In een Schakel met als thema ‘bouwen’ kan een artikel over het bouwkamp in Polen niet ontbreken. Dat bouwkamp, dat dit jaar al voor de 7de keer werd georganiseerd, is ondertussen zo populair bij onze leerlingen dat het voortaan elk jaar wordt georganiseerd en enkel voor de vijfdejaars. De leerlingen die mee zouden willen gaan, schrijven een motivatiebrief en op basis daarvan gebeuren de selecties voor de 21 gelukkigen. Eén ding is zeker: gemotiveerd zijn ze, onze leerlingen!
komst in Polen Het is ook niet zomaar een plezierreisje, dat bouwkamp. Natuurlijk is er plaats voor ambiance en plezier, maar toch staat een hoger doel centraal. We reizen immers naar Polen om te gaan bouwen, letterlijk en figuurlijk, aan een toekomst voor gehandicapten in dat land. Bouworde Vlaanderen werkt er samen met een erg interessant project, dat 21 jaar geleden in het leven werd geroepen door Jeroen De Haan, op z’n minst gezegd een man met een missie. Jeroen ging als jonge man ook
vrijwilligerswerk doen in Polen en kwam er de liefde van z’n leven tegen: Malgorzata. Deze vrouw had een zwaar gehandicapte zoon uit een vorig huwelijk en de mogelijkheden voor gehandicapten in Polen waren erg beperkt. Jeroen besloot om een instelling te bouwen, waar gehandicapten zich nuttig kunnen voelen, waar ze kunnen samenzijn met anderen die soortgelijke problemen hebben, waar ze kunnen werken, lachen, leren en leven. Zo ontstond de keramische werkplaats, waar allerlei mensen met een beperking producten maken op be-
stelling: klokken voor het nieuwe waterpretpark in de buurt, spaarpotten in voetbalvorm om het EK in Polen te promoten, kraaltjes die als sleutelhanger dienen voor bedrijven, enz. Iedereen heeft er zijn vaste plaats en taak en daar zijn ze allemaal erg trots op! Maar daar bleef het niet bij voor Jeroen. Hij zorgde ook voor een hele medische vleugel, waarin psychiaters en neurologen een praktijk hebben met moderne onderzoeksapparatuur om nog beter bepaalde stoornissen te kunnen vaststellen en waar daar-
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
45
naast ook alle mogelijke therapieën kunnen gevolgd worden om de verschillende handicaps wat te verlichten. Zo is er een heel paardenverblijf, met manège, waar kinderen barrières leren overwinnen, er is aquatherapie, kinesitherapie enz. Er is zelfs een kleuterschooltje gebouwd, waar kinderen met en zonder beperking samen zitten en zich op de best mogelijke manier leren ontwikkelen. In die omgeving worden onze leerlingen een week ondergedompeld. Jeroen geeft iedereen een taak, want werk is er nog genoeg. Zo wil hij nog een soort van hotelletje bouwen, waar kinderen met hun ouders, die van ver komen voor een onderzoek of therapie, kunnen logeren. De planken voor het dak moesten worden geïmpregneerd, een heleboel balken verplaatst, bomen geplant, moestuintjes aangelegd en een stuk grond uitgegraven om er een nieuw gebouw op te zetten. Het spreekt voor zich dat iedereen daar enorm dankbaar is voor het werk dat wij leveren, want we bouwen letterlijk aan een betere toekomst voor een minderheidsgroep.
Sommige Polen mogen dan wel vreemd opkijken als ze vrouwen met kruiwagens vol grond zien sjouwen, wij steken alvast graag de handen uit onze mouwen. Je voelt je nuttig en kan concreet hulp bieden.
Het spreekt voor zich dat er in zulke omstandigheden al snel sterke groepsbanden worden gesmeed onder onze leerlingen. In het begin zijn velen onbekenden voor elkaar, maar op het einde van de week
46
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
heeft iedereen zijn plaatsje in de groep en kan niemand nog zonder de ander. De uitstappen die we maken, en de lange busritten waar muziek vaak voor instant-ambiance zorgt, dragen daar natuurlijk ook hun steentje bij. De meest indrukwekkende uitstap is ongetwijfeld die naar Auschwitz en Birkenau. De uitgebreide rondleiding die we daar krijgen, doet iedereen even stil vallen. Het gezellige stadje Krakau is een mooie plaats om weer even de zinnen te verzetten. Maar ook de uitstap naar Wrocław is een aangename afwisseling met het harde werken. De leerlingen duiken er natuurlijk meteen McDonalds binnen, om even te ontsnappen aan het Poolse eten, want dat smaakt altijd wel wat anders dan bij ons. Ook qua douches liggen de Poolse normen toch wat anders: als iedereen na een uitstap tegelijk in de douche springt, heeft niemand nog water en is de temperatuur amper te regelen. En ook dan besef je nogmaals hoe goed en luxueus wij hier leven en dat niet iedereen het geluk heeft in België te mogen worden geboren. Kortom, het is ondertussen ondenkbaar geworden dat zulk een bouwkamp zou ontbreken in een SJI-jaar. Het is niet alleen een letterlijk bouwen, maar vooral een figuurlijk bouwen aan een sterke groepssfeer en een verantwoordelijkheidsgevoel en bovenal ook aan een toekomst voor mensen in Polen die het heel wat moeilijker hebben dan wij. Zoals Jeroen het schreef in het diploma dat iedereen mee naar huis kreeg: “Dat het door jou gedane werk, het helpen van de meest behoeftigen, jou ten allen tijde veel genoegen en levensvreugde moge geven!”
Europaklassen in Alden Biesen Europaklassen staat voor:… Een ganse week logeren in het prachtige kasteel van Alden Biesen, leren debatteren over actuele Europese aangelegenheden met een vijftigtal jongeren uit vier verschillende landen, je kennis van het Frans, Engels en ja zelfs Duits een boost geven, toffe steden als Maastricht en Aken ontdekken, gidsen door Brussel en het Europees parlement bezoeken,… Onze school werd dit schooljaar opnieuw geselecteerd om samen met drie andere Europese scholen deel te nemen aan de Europaklassen tussen 5 en 11 februari 2012. Na een selectie op basis van een motivatiebrief in het Engels stapten begin oktober 13 leerlingen uit het vijfde jaar aso in het boeiende voorbereidingstraject. We werkten een wetsvoorstel uit rond gelijke rechten voor homokoppels, ver-
diepten ons in de wetsvoorstellen van de Nederlandse, Oostenrijkse en Britse delegatie en brainstormden over hoe we “ons SJI” creatief konden voorstellen aan de andere deelnemers. Op zondag 5 februari werd het vanaf de aankomst op het indrukwekkende landgoed duidelijk: dit zou een week om nooit te vergeten worden! Na de kamerverdeling en een eerste verkenningstocht op het domein werd het officiële startschot gegeven. Het drukke programma omvatte niet alleen het presenteren van en discussiëren over de verschillende wetsvoorstellen. Het waren vooral de minder formele activiteiten zoals de stadsbezoeken, de creatieve workshops en een avondje sport of de memorabele avonden in de Cellar Bar die waarschijnlijk de basis legden voor nieuwe vriendschappen over de
grenzen heen. Het hoogtepunt van de week, de simulatie van de Raad van Europa op vrijdag, zorgde voor een vergetelijke levenservaring. Op vrijdagavond – of beter zaterdagnacht- werd nog een laatste keer uitbundig gevierd en getoost…
European Classes: WE VOTE IN FAVOUR!
La Namourette... Les échasseurs et L’Echasse d’Or, les petits-gris, la Namourette, … onze leerlingen van 5aso weten er sinds kort alles over. Dinsdag 24 april gingen ze namelijk met hun leerkrachten Frans op daguitstap naar Namen. Allereerst verkenden ze aan de hand van een rally het gezellige, historische stadscentrum. Zo liepen ze over de Marché aux Légumes en zagen ze de Fresque des Wallons, het belfort en het beeld van Djôzèf et Francswès op de Place d’Armes.
Het hoogtepunt van de uitstap was het bezoek aan de Citadel na de middag. De beklimming van deze versterkte burcht vergde een serieuze inspanning, maar het uitzicht op de stad en Samber en Maas was indrukwekkend. Een gids leidde ons rond in de souterrains, een 7 km lang netwerk van galerijen onder de Citadel. We zagen schietgaten, slaapplaatsen van soldaten en kwamen in een kazemat. De volledige uitleg was in het Frans. Een pluim voor de leerlingen die heel geïnteresseerd waren en die hun uiterste best deden om alles te begrijpen!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
47
ouderraad
HELP!
Onze kinderen zitten in hun apenjaren! De tienerdochter wil blijven slapen bij haar vriendje, de tienerzoon wil gaan kamperen met vrienden… hier zal moeten onderhandeld worden! Hoe stellen we aanvaardbare grenzen die we kunnen hanteren, hoe motiveren we onze kinderen, hoe kunnen we onderhandelen naar een resultaat waarbij zowel ouders als kinderen tevreden zijn? Hoe maken we van onze tieners zelfstandige volwassenen die stevig in hun schoenen staan in deze maatschappij? Aan de hand van concrete voorbeelden uit de praktijk, worden specifieke opvoedingsvaardigheden en aandachtspunten geïllustreerd. De ouderraad nodigde de heer Jan Coppieters, psycholoog en zelf vader van 3 kinderen, uit voor een thema-avond “Help! Onze kinderen zitten in hun apenjaren!”. Dat heel wat ouders thuis regelmatig moeten onderhandelen met hun tieners bleek uit het zeer grote aantal aanwezigen. Deze themaavond van de ouderraad was duidelijk een schot in de roos!
tekening: Michiel Cauchie
Wel jong, niet Gek! Dit was het thema van een knaller van een quiz georganiseerd door de ouderraad in februari. Zoals elk jaar kon deze rekenen op een refter vol enthousiaste aanwezigen. Een greep uit de ploegnamen van de quizlustigen sprak boek-
48
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
delen: “Een bomvolle zaal, De quizganzen, Massagesalon Josée, Voor de fun, Samen door het lint…” Al deze quizzers waren uit op de zoete smaak van de zege en ’t is zeker niet aan hun naam dat ’t zal hebben gelegen!
SMS
Van goud een veren
De titel van dit project deed de ogen van enkele van onze handelsleerlingen schitteren. De gedachte aan Braziliaanse stranden, rijkdom en dansende vrouwen maakte al snel plaats voor bittere ernst. Het ging niet om de pluimen op het achterwerk van de danseressen die enkele van onze leerlingen van 4 handel in gedachten hadden. Al hadden ze, wat de veren betreft, misschien niet helemaal ongelijk. Nu denken we bij Brazilië misschien onmiddellijk aan carnaval, maar voor ons, Europeanen, was Brazilië aanvankelijk een goudmijn en dat mag je letterlijk nemen. De Portugezen gingen er in de 18e eeuw koortsachtig op zoek naar het edele metaal omdat het één van de kostbaarste goederen uit die tijd was. De indianenvolkeren in het Amazonebekken, daarentegen, lagen hier niet wakker van. Veren waren voor hen veel meer waard en golden als statussymbool. Zij gingen daarom op zoek naar de mooiste vogels. Al liet de tentoonstelling ‘Van goud en veren’, die liep in de gebouwen van de Nationale Bank van België, ons ook de keerzijde van de medaille zien. De bijna obsessieve fascinatie voor goud heeft immers heel wat schade aangericht, zowel voor de mens als voor het leefmilieu. De gevolgen lieten onze leerlingen niet helemaal onberoerd, waardoor deze leerrijke tentoonstelling nog een ‘pluimenstaart’ kreeg tijdens de lessen aardrijkskunde en bedrijfseconomie.
Message
Short
Peerteaching: Facebook
De leerkracht hardware had een leuke uitdaging voor de leerlingen van 5 informaticabeheer in petto: “Geef een les over Facebook aan de eerstejaars”. Een les geven? Jawel… en met een heuse voorbereiding! Met een onderwerp als Facebook heb je sowieso succes bij jonge leerlingen, zeker als je zelf nog “piep” bent.
Een goedonderbouwde powerpointpresentatie, een vakkundige uitleg over de do’s and don’ts… Het werd zowel voor de vijfde- als de eerstejaars een leuke ervaring. en wat was de reactie van die eerstejaars? “We hebben leuke en belangrijke dingen geleerd. Hoe kan ik mijn pagina beveiligen? Hoe kan ik app’s verwijderen? Hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn lievelingsfoto alleen door een beperkt aantal vrienden kan bekeken worden?“
Hoe katholiek zijn wij?
“We zijn gewaarschuwd! Ik zet voortaan geen persoonlijke informatie meer op Facebook. Mijn adres, mijn geboortedatum, wanneer ik met vakantie ga… Alles kan misbruikt worden en alles wat ik op Facebook zet, blijft ergens opgeslagen, ook al heb ik het idee dat ik het verwijderde. Dat wist ik niet!”
In samenwerking met de Katholieke Universiteit Leuven is in de loop van het voorbije schooljaar een groot onderzoek gebeurd met als doel de levensbeschouwelijke identiteit van de secundaire scholen van de Zusters van Vorselaar in kaart te brengen. Zowel aan personeelsleden, directie, leerlingen als ouders werd gevraagd om aan dit onderzoek mee te werken. Concreet hield dit in dat de directie een heel uitgebreid dossier met o.a. veel beeldmateriaal samenstelde en dat er vragenlijsten moesten ingevuld worden. Daarnaast kwam een medewerker van professor Pollefeyt op onze school interviews afnemen bij leerlingen, personeel en directie. Die dag nam hij ook een kijkje in de school om zich een goed beeld te kunnen vormen.
SJI
“Ik ga voortaan voorzichtiger om met Facebook!”.
Van het resultaat van het onderzoek waren wij nog niet op de hoogte op het moment dat dit jaarboek in druk ging. Wel kregen wij al heel positieve feedback over het aantal deelnemers aan dit onderzoek. We hadden veel meer “respondenten” dan het minimum aantal dat Leuven had vooropgesteld. In de volgende editie van Schakel vertellen wij hierover zeker nog meer.
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
49
Het eerste jaar schiet uit de startblokken!
Short Message SJI
Begin september beleven onze leerlingen en leerkrachten van het eerste jaar een dag vol knotsgekke spelactiviteiten. De startdag staat garant voor een dag vol plezier en avontuur. Via kleine en grote opdrachten leren leerlingen elkaar en hun titularis beter kennen. Zo vormen ze samen snel een toffe en hechte groep!
Kan jij je iets voorstellen bij brancardlopen? Als ware vrijwilligers van het Rode Kruis proberen we te voorkomen dat het slachtoffer op de grond valt en streven we ernaar het parcours zo foutloos mogelijk af te leggen.
Na 15 minuten geeft het alarm aan dat het tijd is om door te schuiven. Een aantal gewonnen speelkaartjes rijker gaat onze klas onder begeleiding van onze titularis op zoek naar de volgende locatie waar ons een andere uitdaging wacht.
adventure trophy: opnieuw moeten we een parcours afleggen. Skilatten, trophy latten, stelten en zakken verraden dat goed overleg en de nodige aanmoedigingen noodzakelijk zijn om deze opdracht tot een goed einde te brengen. Plots verschijnen uit het niets 2 gecamoufleerde leerkrachten. De pakkemannen zijn uit op onze verdiende speelkaartjes. We verdedigen met man en macht onze aangeduide kapitein. Op naar de volgende uitdaging, ondertussen haken we er lustig op los. De klas die de langste draad haakt tijdens de opdrachten, verdient een verrassingsprijs. Wanneer we de volgende opdracht met z’n allen moeten uitvoeren in een fietsband, lijkt dit een onmogelijke opgave. Maar onze klas bijt door. We wurmen ons dicht tegen elkaar en lopen naar de overkant van het terrein om zo veel mogelijk foto’s van bekendheden te onthouden. De tijd vliegt en na een vermoeiende dag keren we huiswaarts met de bus. Onze nieuwe klasgenoten en leerkrachten lijken echt wel mee te vallen. We zijn klaar voor een tof en leer-
rijk jaar op het SJI!
“Onze” Joost in de wiskunde-olympiade Elk jaar doen meer dan 10 000 Vlaamse jongeren mee aan de wiskunde-olympiade om hun wiskundetalenten uit te leven in deze “wedstrijd”. Onze leerkrachten wiskunde van de tweede en derde graad supporteren traditiegetrouw aan de zijlijn en wachten benieuwd af of hun pupillen de tweede ronde halen. Naar die tweede ronde stromen namelijk slechts een 100-tal leerlingen door. Wie een echt hoofd voor wiskunde heeft en slaagt, mag naar de derde ronde, de finale. Op woensdag 25 april van dit jaar verzamelden 82 leerlingen in de VUB-Brussel voor die finale. “Onze” Joost De Nys van 4 wetenschappen was er één van. Hij trok naar Brussel en probeerde er alle wiskundevalkuilen te ontwijken. En het moet gezegd, dat lukte hem wonderwel, al weten we pas op 23 mei of hij een echte wiskundekampioen is. Op dat moment is het in Gent immers verzamelen geblazen voor de “proclamatie”. Jammer dat deze Schakel dan al in productie is. De redactie blijft dus in het ongewisse. Geen nood: op het moment dat je als lezer deze Schakel doorbladert, weten we of Joost ook in deze ronde met brio slaagde. Dat hij de finaleronde haalde, is op zich al een podiumplaats waard! Proficiat, joost!
50
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
De gemeentelijke kleuterspeeldagen: een succes dankzij onze leerlingen Elk jaar voor de krokusvakantie organiseert de gemeente 2 kleuterspeeldagen voor de kleuters van alle Kontichse basisscholen. Deze activiteiten gaan door in de “Nachtegaal”, de sporthal van Kontich. Onze derdegraadsleerlingen zijn dan altijd van de partij: zij begeleiden allerlei activiteiten zoals rijden met fietsjes en steps, springen in springkastelen en op de grote trampoline, een klimparcours, een evenwichtparcours, hockey, twister, het parachutespel, balspel met werpen naar ringen… Groepjes van 2 of 3 SJI-leerlingen begeleiden 10 tot 15 kleuters: zij geven uitleg bij de activiteiten, zorgen voor de veiligheid tijdens het spel en dragen zorg voor kledij en turnpantoffels van al dat piepjonge geweld. Uiteraard zijn de kleuterjuffen en onze LO-leerkrachten aanwezig in de zaal. Maar zij staan erbij en “zien dat het goed is”. En ook nieuwsgierige en geïnteresseerde ouders die aan de kant een bezorgde blik komen werpen, zijn onmiddellijk gerustgesteld. Hun kleuter is duidelijk in goede handen en leerlingen worden daarvoor bewierookt… Dit is een mooi voorbeeld van samenwerking van gemeente, basisscholen en onze school. een pluim voor iedereen die hieraan rechtstreeks of onrechtstreeks meewerkt!
Heb je ze alle 18 geproefd? Goed begonnen, is half gewonnen en daarom ben je best de eerste donderdag van het tweede trimester op school! Het is een traditie dat het dan verzamelen geblazen is in de refter van de school voor de nieuwjaarsreceptie. Het personeel, oud-collega’s, de collega’s van de basisschool, het schoolbestuur, de directie van de scholen van de scholengemeenschap, de burgemeester, de ouderraad … een heleboel genodigden die samen willen toasten op het nieuwe jaar. De leerlingen van 6STW verwenden de meer dan 250 “gasten” op een zeer voortreffelijke wijze. De realisatie van de nieuwjaarsreceptie kaderde binnen het vak IO (integrale opdrachten) en de leerlingen zorgden voor een mooie aankleding van de refter, een heuse vestiaire, de mogelijkheid om een mooie wens voor een andere genodigde in een bokaal te deponeren, 9 soorten koude hapjes, 7 verschillende warme hapjes en dan nog 2 desserthapjes. Heb je mee geteld? 18 overheerlijke proevertjes werden ons geserveerd door leerlingen die het al hun hele leven leken te doen…
Short Message SJI
Het warme applaus voor die leerlingen en hun leerkrachten was dan ook meer dan een oprecht “dank-jullie-wel”!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
51
teambuilding
Hoe smeed je een hecht schoolteam? Het kan op vele manieren…
Een stevig feestje af en toe is een voorwaarde SJIne qua non voor een pittige SJI-Shake! ingrediënten: • Een handvol BEREIDwillige koks.
• Een glaasje cava en wijn voor een gepaste marinade.
• Een maatbeker vol collega’s en partners… • Een zaal met HEMELSblauwe aankleding en een flexibel directielid dat zich aan de dresscode aanPAST.
• Een tropische temperatuur om zuiderse sferen te garanderen. • Een hippe DJ die met het juiste ritme alles grondig mixt
• Een maaltijd die ieder in vuur en vlam zet. Neen, ossentong in maderasaus doet dat niet… maar wel een Turks buffet!
• en die een stevige portie stoom doet aflaten op de dansvloer,
• Een vleugje humor en pikante verhalen als dipsausje aan tafel.
• al is de natuurlijke biotoop van sommige ingreDIRECTIënten eerder de tafel.
De sji-shake is klaar! Klinkt het heerlijk? Dat is het ook! De deelnemers en partners hebben met volle teugen geproefd en neelsfeest!
52
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
ECHT GENOTEN van het perso-
Hij komt, hij komt... Als je op zondag 27 november even binnen gluurde door de ramen van de refter, kon je heel wat vrolijke kinderen zien en zelfs een glimp opvangen van de sint. Die dag bracht sinterklaas een bezoekje aan onze school om kinderen en kleinkinderen van leerkrachten, directie, administratief personeel en onderhoudspersoneel in de watten te leggen.
Leerkrachten als ijverige leerlingen Het is een echte hype en ook deze ijverige SJI-collega’s hadden er zin in! In september stonden ze niet alleen weer terug vòòr de klas, maar zaten ze ook zelf opnieuw in de schoolbanken. Als enthousiaste klasgenoten begonnen mevrouw Holthof, mevrouw Verheyden, mevrouw De Cock, mevrouw Verlinden en mevrouw Hellemans aan de opleiding ‘Realisatie dameskleding’. Elke dinsdagavond gingen ze zwaarbeladen met naaimachines, stoffen, patronen en scharen op weg naar het Atheneum van Mortsel, waar de lessen van het CVO-volwassenenonderwijs doorgingen.
Dat leerkrachten niet altijd de makkelijkste leerlingen zijn,
zal juffrouw Samira wel ondervonden hebben. Sommigen durfden af en toe eens kritisch uit de hoek komen, of maakten liever grapjes tijdens het uitleggen van een volgende stap, maar toch zal de juf bevestigen dat deze collega’s ijverige leerlingen waren. Op elke oefening en opdracht werden immers punten gegeven en iedereen wilde er natuurlijk door zijn! Dus ook al werd er af en toe eens gevloekt, verkeerd geknipt, of werden stukken stof terug losgemaakt, ieders keukenschort werd netjes tot in de puntjes afgewerkt. De echte ‘strevers’ hadden zelfs nog tijd om als extra opdracht een draagtas te maken! Tijdens de wintermaanden werd er hard gewerkt aan fleece kamerjassen, of badjassen voor manlief of de kinderen. Tenslotte moest er nog een tweedelige pyjama in elkaar gebokst worden. Af en toe durfde iemand zich zelfs te wagen aan het herstellen van rokjes of broeken van de kindjes, of werden zelfs de eerste eigen kleedjes in elkaar geknutseld. Ondertussen voelde iedereen zich als een vis in het water achter haar naaimachine en werd het echt gezellig tijdens de lessen. Onze collega’s kregen juffrouw Samira zelfs zo ver om elke les een thermos water mee te brengen, en telkens zorgde iemand voor thee, koekjes of een zelfgebakken cake. En zo werd het elke dinsdag, met z’n vijven rond een grote tafel vol naaimachines, stoffen én lekkernijen, dolle pret! Op het moment waarop dit boekje gedrukt werd, waren de resultaten nog niet bekend, maar of deze vijf collega’s allemaal geslaagd waren, moet je hen zelf maar eens vragen!
In afwachting van de komst van de sint en zijn zwarte pieten kreeg elk kindje een stempelkaart om heel wat toffe activiteiten uit te voeren: knuffelgooien, kegelen, tekenen, springen op het springkasteel, er was voor elk wat wils! Sommige kinderen werden zelfs omgetoverd tot leeuwen of prachtige prinsessen. We oefenden ook allemaal een liedje voor de sint. “En zijn we allemaal braaf ge-
weest? Ja, wij zijn heel braaf geweest …”
De kinderen zongen uit volle borst en de sint was in de wolken met zijn ontvangst. Na het liedje konden de cadeautjes niet uitblijven. Sinterklaas en de zwarte pieten hadden voor elk kindje een mooi geschenkje uitgezocht: auto’s, strijkparels, boekjes, … . Iedereen kreeg iets en natuurlijk zat er ook wat lekkers in het zakje. Enkele kindjes gaven ook hun tutje af of verklapten dat ze later ook graag zwarte piet wilden worden! Het was een feest voor groot en klein en daar hoorden naar jaarlijkse gewoonte ook heerlijke pannenkoeken bij. Na een namiddag vol pret gingen heel wat kinderen tevreden naar huis. Lachende kindjes, verwonderende gezichtjes, een gezellige sfeer … het was weer een fantastisch feest!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
53
Wat als leerkrachten samen naar Berlijn gaan? Dan kan Lieve haar belofte “wanneer ik met pensioen ben, organiseer ik voor de collega’s een reis naar Berlijn” waarmaken. En die collega’s – zowel jong als oud, met of zonder partner – schreven massaal in, niet vermoedend dat de volgende weken en maanden hun mailbox regelmatig zou uitpuilen met info, plannetjes en… huiswerk! Jawel, het programma was ‘vrij’, d.w.z. iedereen kon vooraf vrijblijvend intekenen voor activiteiten die Lieve plande. Geen ‘müssen’ dus… maar graag wel asap beslissen wat je samen met de groep zou doen en hele bundels aan informatie doornemen over de bezienswaardigheden die op de planning stonden.
54
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Dan is het voor Lieve constant “tellen”, want niets is zo onvoorspelbaar als een groep leerkrachten. Is iedereen mee? En heeft iedereen alles? Annemie speelde haar brillendoos al kwijt voor ze op het vliegtuig zat. En Chris? Die geraakte niet eens op het vliegtuig… Hij nam uitgebreid de tijd om een koffietje te drinken op de luchthaven, verloor het uur uit het oog en checkte niet in. Gelukkig ligt Berlijn niet aan de andere kant van de wereld en zijn er verschillende vluchten per dag. En Lidy? Die bekeek de luchthaven vanuit haar rolstoel, want ze was erin geslaagd om vlak voor ons vertrek een voetstressfractuur op te lopen. Maar Lidy zou Lidy niet zijn wanneer zij zich door
zo’n “bagatel” van slag liet brengen. Volk genoeg om haar door Berlijn te rijden… En Lidy liet zich dan ook “overal” rondrijden: in musea, in ‘Kaufhäuser” en … naar bed. Iedereen van de groep wist wanneer Lidy in bed lag. Niet omdat ze iedereen wakker hield door haar gesnurk, maar eens Lidy in bed lag, stond de rolsstoel netjes in de gang naast de deur geparkeerd. Dan leer je je collega’s op een andere manier kennen. Sommigen waren voor dag en dauw uit de veren en hadden een heel lijstje “to do and to see” af te werken, anderen deden het wat relaxter en verschenen pas aan het ontbijt wanneer die ochtendfrea-
ken al vertrokken waren. Geen wonder, als heuse nachtraven hingen ze ’s avonds op “Italiaanse” terrassen in Berlijn met een mooi deken over de benen na te praten over de dag of trokken ze naar de hipste loungebar van Berlijn, Bar Solar: op de 16de verdieping en met een glazen lift die tegen de buitenkant van het gebouw hing. Bibberende knieën, maar eens boven spoelden ze dat gevoel snel door met een lekkere cocktail en een spectaculair zicht over Berlin by night.
Geen probleem: eens weer in België belde ze naar de winkel, stuurde de hemden terug op en kreeg de juiste maten netjes aan huis geleverd. Kledij was sowieso goedkoper in
Maar stil, heel stil en ontzet waren we tijdens en na het bezoek aan de Stasi-gevangenis. Berlijn en dat had iedereen snel in de gaten: mutsen, sjaals, hemden, kleedjes, hoeden … ze kwamen allemaal mee de landsgrens over.
Een voorwaarde waaraan iedereen wou voldoen, was in het restaurant van de Reichstag ‘sjiek’ gaan eten en daarvoor een pak geld neertellen. Dan haalt zo’n groep toch “bizarre geldtoeren” uit. We wilden namelijk graag de koepel van de Deutscher Bundestag bezoeken. Dit kon zelfs gratis mits een aantal voorwaarden. Een voorwaarde waaraan iedereen wou voldoen, was in het restaurant van de Reichstag ‘sjiek’ gaan eten en daarvoor een pak geld neertellen. Daarna konden we aansluitend en vooral gratis de Reichstag bezoeken. Maar na die Duitse lunch voldeed Bruno niet aan de veiligheidsvoorwaarden: het zakmes om zijn appel te schillen, moest hij in bewaring geven. En Chris leek wel een spion met een telescoop in de rugzak. Dat zaakje vertrouwden die Duitsers niet. Toch konden we na deze grondige controle gratis de prachtige Reichstag bezoeken. Bovendien had Nadia ontdekt op welke dag je ’s middags in de Dom “gratis” kon bidden zodat je geen inkom hoefde te betalen. En wat dacht je van Elien die even vergat dat de Duitse maten toch wel verschillen van de Belgische. De 3 hemden van Ben Sherman die ze voor Vincent, die thuis achterbleef, kocht, bleken toch echt te groot!
en bedlinnen, pennen, pantoffels, snoepjes … met een groen of rood Ampelmännchen” kon kopen, hadden succes bij de groep.
Dan was iedereen al snel in de ban van de Oost-Duitse Ampelmännchen.
De vroegere landsgrens in Berlijn is te zien op verschillende plekken, zelfs aan de oversteekplaatsen voor voetgangers, met de typische Oost-Duitse rode en groene mannetjes in de verkeerslichten. Jammer dat “de politieke” wereld ze aan het naziregime linkt en ze daarom niet “universeel” gebruikt worden. Onze harten konden ze echt bekoren. De winkels waar je tasjes, bad-
Dan laten we ons enthousiast en leergierig onderdompelen in de geschiedenis van Berlijn. De geschiedenis van een naziregime en de zwarte bladzijden hieraan verbonden ontdekken, daarvoor waren we ook naar Berlijn gekomen. Het Joods museum, het Holocaust Memorial, Checkpoint Charlie, de Brandenburger Tor en de resten van de “Mauer’, we werden erdoor geraakt. Maar stil, heel stil en ontzet waren we tijdens en na het bezoek aan de Stasi-gevan-
genis. Zo dicht bij je eigen veilige bed in een “zo nabij” verleden. Dat de mensheid nooit mag vergeten wat een mens zijn medemens ooit aandeed. Wat als leerkrachten samen naar Berlijn gaan? Dan vult Lieve de dagen met levensechte geschiedenislessen. Waarvoor een welgemeende dank!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
55
Op weekend in de Voerstreek Op vrijdag 7 oktober was het zover: de start van het 34ste SJIwandelweekend voor collega’s, oud-collega’s en partners, ditmaal in de pittoreske Voerstreek. Die eerste avond in de ‘King’s head’ verliep in een gezellige, gemoedelijke sfeer met een aperitiefje en een heerlijk, vers forelletje. De volgende morgen vertrokken we na een stevig ontbijt voor een fikse wandeling. De weergoden waren ons niet echt gunstig gezind, maar dit kon de enthousiaste groep niet deren. Bovendien konden we tijdens het wandelen heel wat bijpraten.
De oud-collega’s werden zowaar een beetje nostalgisch en haalden herinneringen op. Een VOERDRUPKE en/of een smakelijk soepje zorgden ’s middags voor een oppepper en ’s avonds genoten we van een overheerlijke wildschotel. Op zondag was de zon wel van de partij! De betoverende kleurschakeringen van dieprood over goudgeel, feloranje en donkergroen: we werden er zowaar lyrisch van.
Glooiende hellingen, kronkelende paadjes, ritselende bladeren, de geur van het opdrogende mos, alle zintuigen werden geprikkeld. Met een lekkere streeklunch sloten we het weekend af. Het was een weer een topper met sfeervolle accommodatie, leuk gezelschap en de ideale mix van sport, leute en culinaire verfijning.
Zo de ouden zongen, zo piepen de jongen... Ooit – in een ver verleden – trokken jonge collega’s en hun partners op avonturenweekend. Dat doen zij nog steeds, al zijn zij intussen minder jong en zijn de avonturen minder avontuurlijk! (Lees maar even het artikel over het weekend in de Voerstreek.) Het jonge volkje in de leraarskamer zet een traditie verder! Lees je mee?
zo vinden we af en toe wel eens dichtgenaaide pyjamabroeken Elk jaar in september trekken een aantal enthousiaste collega’s met eventuele partners op weekend naar de Ardennen. Een gezellige bedoening die steevast wordt ingezet met een spaghetti-avond op vrijdag. Nadat iedereen is binnen gesijpeld en zich heeft geïnstalleerd, wordt er aan tafel geschoven voor een eerste heerlijke maaltijd. Het moet gezegd dat er vaak tot in de vroege uurtjes wordt gekeuveld, gedronken, gezongen, gedanst en gegierd van het lachen (vaak ook in die volgorde). Dit jaar stond er voor de volgende dag een lasershoot op het pro-
56
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
gramma. Weinig pedagogisch verantwoord, dat wel, maar iedereen had de gelegenheid het kleine kind in zich naar boven te halen en over het terrein te spurten, geweren in de aanslag, alsof zijn leven er vanaf hing. Diegenen die het liever wat rustiger aan deden, hadden intussen alweer een heerlijke maaltijd voorbereid. Die zaterdagavond mondt traditioneel uit in een soort van bonte karaokeavond, waarbij sommigen onder ons hun beste acteerkunsten naar boven halen. Bepaalde collega’s zijn ook niet
vies van grapjes en zo vinden we af en toe wel eens dichtgenaaide pyjamabroeken enz. Bovendien stond er dit jaar ook een fijne muziekquiz op het programma. Na een rustige zondagvoormiddag met wat petanque en voetbal voor de actievelingen en wat gekeuvel in een zacht septemberzonnetje, zat deze geslaagde weekendeditie er alweer op.
Groetjes vanuit Londen! Hallo collega’s, Wat een fantastische stad! Hier is voor elk wat wils: theaters, marktjes, parken, musea en natuurlijk zijn hier ook heel veel winkels! Wie zou hier niet graag wonen, ook al was het maar voor een jaar? Ik ben er in elk geval met volle teugen van aan het genieten! Eigenlijk woon ik een 20-tal minuten van het centrum van de hoofdstad, in een stad die Kingstonupon-Thames heet. Het is er idyllisch, pittoresk en gezellig. Maar dat neemt niet weg dat ik elk weekend op de trein stap richting mijn lievelingsstad. Beeld je maar in: vanaf het ogenblik dat ik Waterloo Station uit wandel, zie ik Westminster Abbey, Houses of Parliament en natuurlijk Big Ben! Hoe schitterend is dat?! De stad is zich momenteel volop aan het klaarmaken voor de Olympische Spelen van deze zomer. Maar zoals de gemiddelde Londenaar, zal ik proberen tegen dan ergens anders te zijn, Schotland misschien?
Vrijdagavond... 16.00 uur in de leraarskamer! Tijd voor het SJI-café!
Eén keer per maand is vrijdagavond voor SJI-collega’s hét moment om na het 7de lesuur niet halsoverkop naar huis te rennen, maar om het weekend te beginnen in het SJI-café. Even nababbelen over de voorbije week, de laatste vakantie, lachen met grappige voorvallen of ‘stoten’ van, ja bijna altijd dezelfde leerkrachten… Gemiddeld vinden zo’n 40 à 50 collega’s de weg naar het SJI-café, in een voor die gelegenheid wat omgebouwde leraarskamer. Afhankelijk van de periode van het jaar word je ondergedompeld in een café met herfstsfeer, een toog onder de kerstboom…
Bardames en -heren van dienst zorgen voor een fris pintje
Ik vul mijn dagen met reizen en vrijwilligerswerk. Niet slecht, hé? Ondertussen heeft Londen bijna geen geheimen meer voor me en heb ik Cardiff en een aantal steden in de buurt van Londen onveilig gemaakt. Yorkshire, Ierland, Manchester, Liverpool en zoveel meer staan nog op het programma. Het vrijwilligerswerk doe ik met jongeren van 13 tot 17 jaar. Zo zie je dat het onderwijs nooit ver weg is!
Bardames en -heren van dienst zorgen voor een fris pintje, een licht gekoelde trappist, een glaasje wijn of een dorstlessende cola… en is er iemand jarig mag je je steevast aan een lekker hapje verwachten; van kaas en chips, tot hotdogs of gebakjes. Wanneer de “Bouwkampers” geld nodig hebben voor hun reis naar Polen, bakken en verkopen ze heerlijke cake en zijn er hapjes uit de keuken over, dan durven die ook wel eens op het SJI-café verschijnen. Dat alles met een muziekje op de achtergrond.
Tot 1 september! Groetjes uit Londen! Marijke Andries
en ondertussen maar klinken, en maar babbelen. sCHol! Prettig weekend!
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
57
zwaaiden af
6bi
6CM
er, n den neuck ht, Xante Va ec Vo ts e D er s, jana stijn Bossa sara naudt r Van Geet, achteraan: ocken, Piete st s er en D ss n mevr. Va lip laurey vooraan: fi
achteraan: aicha amri, Yirka Vinc k, astrid Van Dyck, arno fleerackers, jasper Van Hem elrijk midden: Birgit andries, alan roelants, sarah Van Bael en, thaĂŻs Misselyn, mevr. D. timmermans vooraan: Maite zwinnen
6ecwi egers, oraan: innis sl l a. Calders vo s, ignace Py r. ae Dh Cl n: na aa no er , dĂŠ acht thibaut Blon e, od nr se as Vl leentje Van
58
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
6eCMt achteraan: tina Van roy, Maxime schellekens, lisa Vermeiren, fien Vanderreydt, Kimberly Verschoren, Matias Garrubba, mevr. i. Kluppels vooraan: anthony De Bisschop, sanne Hellemans, n alexander Gheysens, liesbeth Bouwens, Charles Brodt, Charlotte Herrema
6Hw achteraan : lin ingel aere, silk e reyserh janis Will ove, laure midden: M nce Demes evr. M. Geu em, emma De Bru maeker, yne, lore en s, astrid julie de C jacobs smeets, H haffoy, lo el re ee n B ri D o en n, astrid vooraan: V is, annelee Gladines, incent Ver n Boeckx mevr. G. V meire, ru , an den Bro ben Mars tboom, B eck enjamin D om
6H -sa誰d sebaoui, den eynde, nour pens, Maiko Van he sc rckhoven, s Ke lle n Gi Va n: ias achteraa l, n Baarle, Matth Va m sa , ns ma vens, Charro Py eline Daele er, Margaux Berk en: stig De Houw yf dd ru mi st s en on elk sim Gi x, dhr. t. Manon Withaeck lars Crauwels, Yoni Verlinden lu Xin afwezig: s, on sim e ph to vooraan: Chris
6I ulck, ier Van B cam, oliv s o r rt a yninx, B an Pijlen , tom Bru Vincent v ussems, Bogaert, M. enkels n r. stiaan a a a ev V b M e k : s ic n , n n , e m rg e lo b e k achteraa u u o he ns Van G filip Van Kock aes, laure n Michiels tymo de stophe r ain, Glen ri lh h o C : D n s ebroeck, e d n a midd V Gobiu im ax choot, M an lants florian V : n a ra o vo
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
59
6KA rremans, sart, enya Bo Matthias Mas n, le Dhr. j. Bil, ey n: de rm id Ve m ura ey, Mike Bru Bo achteraan: la ey ls baut, Ke lle k, n der Donc r Dens, eva Ca Véronique Va n der aa, segers, ambe Va ie al en th rv na Yo , n: Kenneth Brits berghe vooraa en llie uw ai Co em n ck Va ris, olivier ckx, elke Clin stephanie Go aun, Kyra Dier Br y yb Ke k, Wesley Vonc
6KB achteraan: Ke ven De Bie, Ca mille Grillet, Xavier De Cu Yaël De Wit, yper, nathalie Gianni abram Beutling, lies midden: stef s, beth Voorspoe Peeters, jill ls, mevr. D. so Van avermae mers t, Kelly allem joanne Van an, Melissa De Bauwel, oxan Coeyer, a Van reeth, vooraan: Vinc shawn Pottie ent Van Hoof r , Karim el Ya ghmouri
6ST lemans, Vincent Dae . scheirens, n ter Daenen, r. ev Pe M s, n: an achteraa elise steegm , va to nie Heylen, be ha m mukha midden: stép ts er Karina zhar na le enain, ken, Barbara f, rhani Deh ts Gustavo fren Manon Crey e, , Pieter God ck gé yn er M B e el nc oraan: Micha Marie-flore vo n re ei rm Ve ens, Morane jolien lindek
6mrv
achteraan: Kathleen Van roey, Char line Mulders, Charlotte Van enge land, stephanie De Haes, Patsy Hauqier midden: Mevr. a. Beyens, Charlotte Panken, lisa Braeckma ns, Manouk Beerten, shannen Vermunicht, lincey tops , Camille Dumortier, mevr. n. jans sens vooraan: samantha Van rompaey , Kari naegels, Didem Biçici, laura Moras, Karen tsibulevski, noémie van den Broeck
60
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
6wewi
6stwb
Vande Wiele, thaerts, Bart oo Br as hi at M ies, ck, e, Dunja andr omas Verbee e Van de Veld fi achteraan: th so n: aa or n vo auni Wilockx dhr. W. Horste ls afwezig: sh Margo Gabrië
achteraan: tanguy De schepper, Hanne rogiers , nathalie Claes, Hedwige Van staeyen, Yent’l tilleman, sharon midden: Mevr. K. Van den Van Herck audenaerde, lisa De Cae rlé, Gilke Haazen, Cléo Blondé, lisse Mo ons, stien Cuypers, tes vooraan: sander Plomp s tersago en, ellenDe Hert, lise janssens, Britt Clijma ns, nienke Van den Kieboo m
6STWA ns, achteraan: aline truyens, julie loots, eva de Haan, Charlotte Peeterma (+), mevr. C. Claes, joyce oosterbosch midden 1: Herman Drozdovskiy Damjan schmidt, Valerie jacobs, laura Hendricx, sien De Meyer, Michiel Cauchie, elien somers midden 2: samuel Van nuffel, Marlies Pauwels, shani Catthoor, nina Bouvard, Michael roovers vooraan: nils Van acoleyen
6stwc achteraan: Mev r. l. De Bruyn, lynn Molkens, Paulien nouken Dimitri Codde, s, isabelle Van Michiel Celen, lieselot Van ec den eynde, ine helpoel midden Van thillo, : la ur a Bi neftis Bertels ets, eline Clém , nina aerts, an ent, Heike Codd vooraan: Kevin ne-lise Krekels é, Malfait, niels , mevr. C. scho De Vos, Haroun ts Va nd am m e, liesa Van Heck afwezig: ellen Braeckmans e
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
61
7KA rim shala, Bakker, QĂŤnd s, laurens de em kiste, Da en te as ns om Va e. achteraan: th oraan: Mevr. vo e er no Blereau la an pe Gi is in, Mathew De W , lars Dujard en el Ba n Va ers, sylvie ien sabhaoui Kathleen Witt afwezig: Yass
7KB achteraan: Mevr. G. Hardy, Mathias De Pooter, tatjana aeles, Belinda Van der auwera, suk ling Cheu ng vooraan: natalie tops, nahla issaisaie, julie Geeraerts, Mero n swiers, thalia Wong afwezig: jason lloyd Mana
7mv joyce Borret, Hermans vooraan: Hendrickx, Marieke na n Criekinge an Va sh l. n: aa vr. ter t, me ach Dessel, Demi Borre n Va a lis e, rqu ilke lama Bathoti afwezig: siham al
62
sCHaKel 43 juli 2012 WWW.sji.Be
Sint-Jozefinstituut
- Gemeenteplein 8 - 2550 Kontich Tel: 03/457.77.97 - www.sji.be
Sint-Jozefinstituut Kontich
1ste GRAAD Moderne
ASO
2de GRAAD
3de GRAAD
Economie
Economie-Wiskunde Economie-Moderne Talen Wetenschappen-Wiskunde Humane Wetenschappen
Wetenschappen Humane Wetenschappen Handel
TSO
Handel-Talen
Handel Boekhouden-Informatica Informaticabeheer Secretariaat-Talen
Sociale en Techn.Vorming
Soc. en Techn.Wetenschappen
Soc. en Techn.Wetenschappen
Creatie en Vormgeving
Creatie en Mode
Creatie en Mode
Moderealisatie en presentatie Kantoor
Moderealisatie en -verkoop Kantoor 7de jaar Mode-Verkoop 7de jaar Kantooradministratie en gegevensbeheer
1B - 2BVL
BSO
Handel
KWALITEIT EN HARTELIJKHEID IN ONZE SCHOOL
WWW.sji.Be juli 2012 sCHaKel 43
63
verantwoordelijke uitgever: Sint-Jozefinstituut - Gemeenteplein 8 - 2550 Kontich
www.sji.be