Sji schakel44 200x270 lores

44

s in t-j oz e f i nst i t u u t KONTICH scho o l ja a r 20 1 2-20 1 3

COLOFON Redactie: Anne-Marie Andries, Moniek Beyls, Karlien De Cock, Lieve De Meester, Bram Jespers, Elien Verlinden, Marleen Vermeiren

Werkten mee: Marijke Andries, Marc Bellinkx, Ann Beyens, Michiel Cauchie, Denise Covens, Luc Daelman, Simon De Smet, Tim Dens, Ann De Cuyper, Marjan De Jonghe, Maeyke De Visscher, Rika De Voogt, Laure Dupont, Kristien Franck, Fabio Fransen, Greet Hardy, Dimitri Heirweg, Eva Hellemans, Ilse Helsen, Fien Hendrickx, Tom Hofkens, Nadine Janssens, Herman Lynen, An Mariën, Katleen Morael, Tom Nijns, Marc Schaepherders, Nadine Scheirens, Davina Somers, Annick Swaelen, Lindsay Thiel, Désirée Timmermans, Sander Traa, Eef Tuyteleers, Lieve Van Criekinge, Kathleen Van de Pol, Monique Vercammen, Roel Verhaert, Kathleen Verreet, Anneleen Vranken

2

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

De ‘r’ uit ‘revolutie’.

Telkens wanneer er één of andere verkiezing op stapel staat kom je ze tegen: slogans waarin men roept dat het nu wel echt tijd is voor vernieuwing en hervorming. Vreemd hoe men er dan meteen ook van uit lijkt te gaan dat ‘vernieuwing’ hetzelfde als ‘verbetering’ betekent. Zo vanzelfsprekend is dat namelijk niet. Waarom moeten we voortdurend alles vernieuwen? Waar komt die roep om vernieuwing en hervorming vandaan? Toegegeven, wanneer iets oud is, of niet meer functioneert naar behoren, dan is iets nieuws misschien de oplossing. Maar grijpen we niet te snel naar deze oplossing? Wat ligt aan de basis van een goede, zinvolle hervorming? je dit dan op? De kern van de zaak is openheid, luisterbereidheid en de wil om te erkennen dat ieders eigenheid een plaatsje verdient. Een goede vernieuwing begint bij het aanvaarden dat een ander het recht heeft op een andere mening en dat er zorg gedragen wordt voor iedereen.

Goede vernieuwingen beginnen altijd bij het durven kritisch kijken naar het eigen handelen en denken, voor je met beschuldigende vinger naar dat van de ander wijst. Dan dient vernieuwing zich zachtjes vanzelf aan, dan kan je een stap terug nemen, alles rustig overzien en alles in het juiste daglicht zetten. Dan gooi je het kind niet met het badwater weg. Want geef toe, dat zou pas zonde zijn.

“Hoewel een revolutie soms nodig en nuttig is, loopt ze vaak uit de hand.”

Als je de zaken eens op een rijtje zet, merk je dat de hang naar iets nieuws vaak voortkomt uit een gevoel van ontevredenheid met het oude. Helaas vaak terecht. Mensen kunnen zich niet langer vinden in bestaande structuren, voelen zich niet begrepen of niet gehoord, worden ongeduldig omdat er onrecht bestaat, zien tenslotte het hele plaatje niet meer helder en vinden het gras dan steeds groener en groener aan de overkant.

Teveel ontevredenheid creëert explosieve situaties en wanneer die niet tijdig (h)erkend worden, barst de bom. Standpunten verstarren en worden extremer. De situatie wordt op de spits gedreven, waardoor een revolutie, een bruuske vernieuwing vaak onvermijdelijk wordt. En hoewel een revolutie soms nodig en nuttig is, loopt ze vaak uit de hand. Ze groeit aan tot een niet meer te stoppen ketting van actie en reactie en ze doet zo soms meer kwaad dan goed. In de recente geschiedenis zijn daar spijtig genoeg te veel voorbeelden van.

Maar wie die geschiedenis volgt, kan onmogelijk pleiten voor een status quo. Het onrecht dat we zien is daarvoor te reëel. Hoe los

en met zachte hand, stapje per stapje, jaar na jaar, wat rust verdiend heeft ook de rust gunt. Niet opzij schuiven, niet zonder genade op de vuilnisbelt gooien, maar een plaatsje geven, zodat je af en toe nog eens kan terugblikken op wat was om te leren waarderen wat nu is en in alle veiligheid te dromen van wat allemaal nog kan komen.

Voor je het weet, zit je met een echte mooie nieuwe wereld.

“Misschien moeten we wat vaker de ‘r’ uit ‘revolutie’ halen.”

Dus misschien is het niet slecht om ook in een school van zachte vernieuwing een constante te maken.

Misschien moeten we wat vaker de ‘r’ uit ‘revolutie’ halen. Dat vraagt durf en lef, veel meer dan om manu militari je wil op te leggen. En het vraagt inspanning, maar eigenlijk een pak minder dan afrekenen met voortdurend verzet, onvrede of tegenkanting. Vernieuwing hoeft niet bruusk te zijn. Het kan ook als een kabbelende evolutie, waarin je kijkt naar de waarde van het bestaande en van tradities, bedenkt waar je met z’n allen naartoe wil

Deze schakel geeft u een blik op waar onze school in het verleden met zachte hand heeft willen vernieuwen, waar ze dat nu volop aan het doen is en waar ze dat hoopt nog te kunnen doen. Wie zin heeft, is van harte welkom om met ons mee te ‘revolueren’.

www.sji.be juli 2013 schakel 44

3

inhoud

4

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

www.sji.be juli 2013 schakel 44

5

Blikvanger

Alles wordt nieuw! Ook ons logo?

Al een aantal jaren was de roep om een nieuw logo groot. 6 jaar geleden ruimde de affiche “SJI loves you” aan de zijgevel van de school plaats voor een moderne banner die duidelijk in de smaak van leerlingen en leerkrachten viel. Dat concept als logo gebruiken was niet haalbaar, tot spijt van velen. De meesten waren het er echter over eens: het bestaande logo was toch wat “versleten”.

Ook al hebben we zeer creatieve collega’s in huis, een affiche of een banner in een werkgroep bedenken is één iets, een logo ontwerpen is andere koek. De conclusie? We zouden met externen in zee gaan.

De directieleden, coördinatoren en jaarbegeleiders kregen alvast huiswerk: wat was hun visie - in een notendop - op de school? Intussen maakte Moniek Beyls, die al jaren de drijvende kracht achter al ons pr-materiaal is, een lijst van alle toepassingen waarin het logo gebruikt wordt.

Maar… les couleurs et les goûts! Hoe meer mensen je hierbij betrekt, hoe moeilijker de opdracht wordt. Strak, speels, een kruis, een krul, een lijn, hoofdletters of niet? Ja, er was wat verdeeldheid rond de tafel. Maar er moest “een filosofie” achter zitten, daarover was iedereen het wel eens.

Gelukkig wist de vormgever wel van wanten en ging hij aan de slag. Hoeveel concepten er waren? Ik ben de tel kwijtgeraakt. We zijn vertrokken van 8 voorstellen, gingen met 3 verder en die veranderden dan keer op keer van kleur en kregen aangepaste details. En toch konden we uiteindelijk een eerste definitieve knoop doorhakken: een eerder strak logo werd bij meerderheid van de stem6

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

men gekozen. Het concept was er, maar we misten “wat kleur”.

Wie dacht dat het daarna eenvoudiger zou worden om alleen nog een kleur te kiezen, was eraan voor de moeite. Mannen in een team!!! Ze houden niet alleen rekening met de kleuren van hun favoriete voetbalploeg, maar ook – en vooral – met de kleuren van voetbalteams die goed in de markt liggen bij andere heren op school. De vrouwen hadden dan weer onmiddellijk “onze jongens” in het hoofd: als ex-meisjesschool lagen typische “meisjeskleuren” niet echt goed. Les couleurs… Maar het directieteam raakte eruit en het nieuwe logo was een feit! Het kreeg zelfs een draaiboek opdat iedereen die het wilde gebruiken het “juist” zou doen. In dit huisstijlboek staan alle do’s and don’ts.

wensen aan te scherpen. De keuze van de kleuren verwijst naar de warmte, geborgenheid en stevige basis die we onze leerlingen willen bieden. Het dieprode onderstreept het moderne en dynamische karakter van onze school. Daarnaast blijven we gehecht aan onze roots: blauw is van oudsher onze kleur. Onze naam rust op een gestileerde “swoosh” in de vorm van een hoeksteen: een open, uitnodigend en stevig fundament in de vorming van onze leerlingen. Heb je ook opgemerkt dat deze hoeksteen speels terugkomt als koppelteken in onze naam? Onze baseline “samen leren, samen leven” vat krachtig samen waar het in onze school om te doen is. We kunnen het logo met of zonder baseline gebruiken, afhankelijk van het doel.

De meesten waren het er over eens: het bestaande logo was toch wat “versleten”.

En ben je benieuwd naar de filosofie achter het nieuwe logo?

We kozen zeer bewust voor de “volle” naam, omdat we daar trots op zijn. De keuze van het lettertype en de afwijkende letters geven aan dat wij een moderne school willen zijn, kwaliteit vooropstellen en creativiteit

Misschien heb je dit alles niet opgemerkt toen je het nieuwe logo voor het eerst zag. Misschien knikte je goedkeurend of was je eerder teleurgesteld. Bekijk het eens met deze bril: Herken je onze doelen? Of wil je er nog meer over lezen? Het huisstijlboek biedt nog meer antwoorden op de vraag naar de filosofie achter het logo. En vergeet vooral niet: les goûts et les couleurs…

bouwen & verbouwen

www.sji.be juli 2013 schakel 44

7

tussen­ doortje

Zweeds is het allerminst…

Een Zweeds raadsel, dat was dé manier waarop we één van onze bijna oud-leerkrachten zouden kunnen eren in deze Schakel… . Helaas, het raadsel is er, maar Zweeds is het allerminst. De Schakelredactie gooit de handdoek in de ring… we hadden kunnen weten dat het zonder de hulp van de ondertussen meest ervaren leerkracht op onze school niet zou lukken. Een ICT-man ten top, zo omschrijven velen

hem. Elk wiskundeprogramma heeft hij onder de knie en we kunnen ons voorstellen dat hij ook dit probleem in een mum van tijd zou opgelost hebben.

“Enkel Zweedse raadsels”, was ons gemeld… We publiceren dit niet-Zweedse raadsel toch omdat we er van overtuigd zijn dat hij nu een oogje wil dichtknijpen. Het raadsel zal opgelost raken en hij zal er waarschijnlijk glimlachend bij denken: “ze hebben hun best gedaan!”.

Oplossing Horizontaal

Verticaal

3 Om negatieve persberichten over absenteïsme in het onderwijs te weerleggen deed Alex beroep op dit argument.

1 Deze jongeren volgt hij nog jaren op in hun hogere studies.

5 Dit helpend lichaamsdeel kwam bij allerlei evenementen steevast uit de mouw.

2 Deze sport speelde hij competitief met zijn zoon en leerkrachten.

7 Dit lichaamsdeel werd ingezet bij de productie van zijn droge grappen.

4 Hij was de laatste jaren titularis van deze laatstejaars.

10 Hier gaf Alex jarenlang bijscholingen.

6 Dit hotel op wielen uit de jaren stillekes neemt hij mee op vakantie.

13 Over deze wedstrijd schreef hij een origineel artikel in Schakel.

8 Voor deze gelegenheid maakte hij steeds een creatieve speech.

15 In de ogen van zijn leerlingen is hij een extreem verstandig persoon.

9 Met zijn humor was Alex een lichtpuntje voor zieke collega’s en zijn vrije tijd besteedde hij mede aan deze bezigheid.

17 In het Sint-Jozefinstituut primeert dit voor Alex op kwantiteit.

11 Naam van de beste wiskundeleraar aller tijden.

18 De truien van Alex zijn bij voorkeur in deze kleur.

12 Van dit lokaal was hij de Sint-Pieter.

20 Zijn vrouw werkt graag in de tuin en in deze functie ziet Alex dan graag op haar toe.

14 Deze trouwe gezel begeleidt hem op zijn wandelingen.

21 Dit lichaamsdeel werd ingezet tijdens een trektocht voor de vasten.

16 Kamperen doet hij liefst in het land van de maffia.

19 Dit luisterend lichaamsdeel stond ter beschikking van de collega’s in nood.

8

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

leren op het sji

Kantoor wordt office & retail en office & customer services Je leest het regelmatig in de krant en ook onderzoek van de VDAB toont duidelijk aan dat leerlingen die de school verlaten zonder diploma of die enkel een diploma secundair onderwijs hebben, relatief lang (vaak een volledig jaar) werkloos zijn. Het is dan ook vanzelfsprekend dat zoveel mogelijk leerlingen hun geluk beproeven in het hoger onderwijs. Opleidingen aan universiteit en hogeschool openen heel wat deuren op de arbeidsmarkt. Net als in het secundair onderwijs heb je hier een waaier van studierichtingen die gaan van zeer theoretisch naar eerder praktisch. Toch zijn er heel wat leerlingen voor wie het hoger onderwijs een moeilijk haalbare kaart blijft. Elk jaar zijn er leerlingen die na het zevende jaar kantoor met succes de overstap maken naar het hoger onderwijs. De meerderheid echter stroomt zonder bijkomend diploma door naar de arbeidsmarkt. Ook zij hebben recht op kwaliteitsvol onderwijs en op een degelijke voorbereiding op een boeiende beroepscarrière.

Dat is waar het in de vernieuwde kantoor­opleiding om gaat!

Omdat de arbeidsmarkt voortdurend verandert, is het de taak van de school om zo goed mogelijk op deze veranderingen in te spelen. De hervorming van de studierichting kantoor is een voorbeeld van good practice. De koepel van het katholiek secundair onderwijs is met verschillende beroepsfederaties in dialoog gegaan om samen nieuwe leerplannen te ontwikkelen zodat de opleiding office beter aansluit bij wat

op de arbeidsmarkt van morgen gevraagd wordt. Verkoopmedewerkers, logistieke krachten en medewerkers klantendienst zijn knelpuntberoepen in Vlaanderen, ook in de regio Kontich.

De hervormde kantooropleiding mikt vooral op deze beroepsgroepen.

Waar je vroeger in de tweede graad een afdeling kantoor en een afdeling kantoor-verkoop had, valt het verschil tussen die twee grotendeels weg. Alle leerlingen krijgen in de tweede graad een zo ruim mogelijke gemeenschappelijke opleiding. Naast algemeen vormende vakken en talen maken de

www.sji.be juli 2013 schakel 44

9

papieren en elektronische documentenstromen binnen een onderneming en maken kennis met de principes van het dubbele boekhouden zodat ze zelfstandig eenvoudige verrichtingen kunnen uitvoeren.

leerlingen kennis met allerlei aspecten van administratieve vorming, klantendienst, logistiek en verkoop. Ze trekken regelmatig naar de werkvloer om daar te zien hoe alles precies in zijn werk gaat. Pas in de derde graad moeten ze een keuze maken.

Op onze school volgen alle leerlingen van de studierichting ‘office’ in de derde graad een basismodule ‘administratieve vorming’ van 12 lesuren per week. Met de nieuwste softwarepakketten bekwamen de leerlingen zich in tekstverwerking, rekenblad, presentaties, gegevensbestanden en agendabeheer. Ze banen zich een weg door

Daarnaast kunnen de leerlingen van de derde graad office bij ons kiezen uit twee modules van 7 uur per week: in de module ‘retail’ (verkoop) leren ze de tricks and trades van de succesvolle verkoper. De module ‘customer services’ (klantendienst) biedt een intensieve training in efficiënte en klantvriendelijke communicatie.

Al van in het vijfde jaar gaan de leerlingen een halve dag per week zelfstandig leren op de werkvloer. In het zesde jaar hebben de leerlingen op jaarbasis 7 uur werkplekleren per week. Leerlingen gaan op stage in een onderneming waar ze naast administratie de vaardigheden van hun keuzemodule (retail of customer services) uitgebreid kunnen inoefenen.

We zouden op onze school ook graag de module ‘logistiek’ aanbieden, maar jammer genoeg hebben we daarvoor niet de nodige lesuren en ook niet de

geschikte infrastructuur. Wie voluit voor logistiek wil gaan, zal afscheid moeten nemen van het Sint-Jozefinstituut of zijn keuze moeten uitstellen tot na de derde graad.

Onze retail-medewerkers zijn de verkopers die je vooral tegenkomt in grote winkelketens zoals Gamma, Hubo, Ikea, Krëfel, Saturn, Vandenborre, …. De medewerkers klantendienst kunnen hier ook aan de slag maar voor hen is er nog een specifiekere werkplek waar ze ook voor opgeleid worden, namelijk die van de contact centers. Wanneer je naar een grote winkelketen of naar je energieleverancier of telecomoperator belt, is de kans groot dat je niet in dat bedrijf zelf terecht komt maar wel in een contact center dat werkt in opdracht van dat bedrijf. De kunst bestaat erin om op een efficiënte en klantvriendelijke manier in te spelen op vragen en klachten.

Omdat leerlingen in de derde graad kunnen kiezen voor specifieke modules gaan we er van uit dat dit hun motivatie ten goede zal komen en motivatie is een sterke troef op de arbeidsmarkt!

Samen uit, samen thuis In het derde trimester gaan de leerlingen van 5STW op tweedaagse, in het kader van het vak ‘Integrale Opdrachten’. Ze bereiden deze tweedaagse helemaal zelf voor: tijdens de lessen voeding gaan ze op zoek naar heerlijke recepten. Deze worden uitgeprobeerd en geëvalueerd. De lekkerste gerechtjes zullen dan als ontbijt, lunch, vieruurtje, avondeten of dessert geserveerd worden door de leerlingen zelf. Wees maar zeker dat ze ervoor zullen zorgen dat het lekker is!

Tijdens de lessen expressie en natuurwetenschappen bereiden de leerlingen in groepen zes activiteiten voor: een levend gezelschapsspel, een actieve quiz, een crea-atelier, een bosspel, een één-tegen-allenspel en een zangstonde. Ze krijgen tijdens de lessen de kans om deze spelactiviteiten zo origineel en creatief mogelijk in te vullen. Tijdens de tweedaagse is het

10

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

dan het moment van de waarheid. Of hun gerechten in de smaak vallen, wordt meteen duidelijk. Ook bij het spel ontdekken de leerlingen snel of ze alles voldoende hebben voorbereid of niet.

Zowel voor het bereiden van de gerechten als voor de spelactiviteit staat het leerproces centraal. De leerlingen nemen hun verantwoordelijkheid op vanaf de eerste tot en met de laatste stap. Dat leerlingen hier botsen op hun eigen kwaliteiten en werkpunten is enorm belangrijk voor hun eigen leerproces. Na deze tweedaagse zullen zij zichzelf en hun groepsgenoten evalueren: de leerlingen kijken kritisch naar hun eigen kunnen en zijn, maar ook naar dat van anderen.

Op deze manier is de tweedaagse een leuke en vooral ook een erg leerrijke ervaring!

Geomobiel 6 mei 2013 was een dag om naar uit te kijken voor ons, leerlingen van 5 wetenschappen-wiskunde. We brachten namelijk een dagje door in de stad Gent!

De planning van de dag zag er veelbelovend uit: in de voormiddag een lesje over GPS- en GIS(Geografisch Informatie Systeem)-toepassingen, gevolgd door enkele leuke en leerrijke experimenten in het Doe-Chemie-Centrum in de namiddag.

Om 7u44 stonden we met mevrouw Vermeiren klaar op het station in Kontich Kazerne om een trein te nemen richting Berchem. Daar hadden we 5 minuten om de aansluiting te halen.

Het beloofde dus zeer spannend te worden. Gelukkig had mevrouw Vermeiren eraan gedacht om plaatsen voor de leerlingen te reserveren zodat we gemakkelijk op de volgende trein konden stappen. Wanneer de trein in Berchem aankwam, lieten we ons meedrijven door de massa en op die manier haalden we de aansluiting richting Gent.

Na een klein uurtje op de trein kwamen we dan eindelijk aan in Gent waar we te horen kregen dat we nog 20 minuten moesten wandelen. Maar mevrouw Vermeiren wist de weg bijzonder goed waardoor het allemaal zeer vlotjes verliep. Aangekomen in de universiteit was het zoeken naar iemand die ons verder kon helpen.

Na even rondgedwaald te hebben in het grote gebouw botsten we letterlijk op de vrouw van ‘geomobiel’ die ons graag een lesje gaf over het GPS -en GIS-systeem. In het eerste deel leerden we met de GIS-module de wegen in een straal van 150m van de ingangen van onze school op te sporen. Daar geldt immers zone 30 en zo stond het nog niet vermeld in de databank van 2007. Niet iedereen kon even goed volgen, maar op het einde van de les had iedereen een leuke kaart waarop deze wegen te zien waren. Hierna volgde de les over het GPS-systeem. Eerst mochten we zelf wat experimenteren met de GPS en daarna werd er wat informatie over het systeem gegeven. Het was

een interessant lesje waardoor we de GPS in de auto nu op een heel andere manier zullen bekijken!

Rond de middag kreeg iedereen wat honger en zorgde mevrouw Vermeiren voor een gezellig terrasje waar we ons lunchpakketje konden opeten.

Dat was nog niet alles, mevrouw Vermeiren trakteerde ons nog op een verfrissend drankje waarvan we konden genieten terwijl het zonnetje lekker scheen. Veel tijd was er niet want we moesten al snel naar de volgende les. Daar stond meneer Horsten ons op te wachten met een doctoraatsstudent die ons graag hielp bij enkele experimenten. Na een kleine uitleg over atomen, die we eigenlijk niet nodig hadden door de lessen van meneer Horsten, mochten we beginnen aan de proefjes. Per twee maakten we enkele stoffen en experimenteerden we hiermee. Het was een leuke uitdaging omdat we echt alles alleen mochten doen. Natuurlijk werden we een beetje in de gaten gehouden zodat alles nog veilig bleef.

Met grote spijt moesten we de universiteit om 16u al verlaten om weer terug naar het station te gaan. De dag was dan wel bijna voorbij, maar het avontuur nog lang niet! Mevrouw Vermeiren was namelijk onze tickets van de trein op de universiteit vergeten, maar er was geen tijd meer om terug te keren. Na een half uur vertraging van de eerste trein, misten we de verbinding naar Kontich. Toen kreeg mevrouw Vermeiren het geweldige idee om een bus te nemen. Hier gebruikte ze haar charmes om ervoor te zorgen dat de leerlingen niet moesten beta-

len voor deze rit. Achteraf gezien was de bus een enorme tijdsverspilling, maar het was wel dolle pret. Eindelijk aangekomen in Kontich Kazerne, konden we dan toch naar huis vertrekken.

Het zou mevrouw Vermeiren niet zijn als ze niet iets meer zou willen doen met de kaarten die we die dag hadden gemaakt. Dus dinsdag 7 mei waren we samen met mevrouw Vermeiren te zien in de straten van Kontich met ons kaartje in de hand. We gingen op onderzoek uit om vast te stellen of de aangeduide straten op ons kaartje inderdaad inmiddels zone 30 geworden zijn. We moeten de gemeente feliciteren want alle straten rondom de school zijn in orde. Het is een veilige zone 30! We hebben tenslotte dan ook een mail verzonden naar het gemeentebestuur om dit heuglijke nieuws te melden!

Het was een zeer vermoeiende, maar zeer leuke en leerrijke dag dankzij mevrouw Vermeiren en meneer Horsten! Leerkrachten naar ons hart!

www.sji.be juli 2013 schakel 44

11

Fair & Food Wie van onze leerlingen uit 4 handel droomt er niet van om later veel geld te verdienen door aan de slag te gaan als ondernemer?

Eén van de elementen die je onderneming al dan niet succesvol maken, is het product.

Omdat onze leercoaches ons wilden laten kennismaken met ethisch ondernemerschap sloten zij een overeenkomst af met Oxfam Wereldwinkel. Op die manier konden we genieten van handelskorting bij de aankoop van onze producten. Dat is alvast een meevaller als je weet dat de winst van onze onderneming geschonken wordt aan een goed doel.

Om ons doel te bereiken, gingen we als volgt tewerk: Een eerste stap in de jaaropdracht was het maken en afnemen van een enquête. De enquête werd afgenomen bij een zeer uiteenlopend publiek. Op deze manier konden we best inschatten welke producten het meeste succes zouden boeken bij de verschillende doelgroepen.

Met Fair & Food, ons vakoverschrijdend project, dompelen we onze leerlingen onder in de wereld van het ondernemerschap. Het project biedt hen immers een korte ondernemingservaring waarbij leerlingen meteen ook aan den lijve ondervinden dat ondernemen meer is dan winst maken alleen. Ondernemingszin houdt immers hoe langer, hoe meer ook een maatschappelijk engagement in, met duurzame resultaten voor mens en milieu.

Eén van onze leerlingen schetst het verloop van dit leerproces: “Bij het begin van dit schooljaar kreeg ieder van ons de opdracht om een eigen bedrijfje op te richten. Het was een vakoverschrijdend jaarproject waar we in groepjes van vijf aan mochten werken. Op die manier konden we theoretische kennis uit de lessen bedrijfseconomie, Nederlands en informatica omzetten in de praktijk.

12

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Daarna hebben wij ideeën uitgewisseld om tot een gepaste en aantrekkelijke bedrijfsnaam te komen. Daarnaast moesten we ook op zoek naar een bijpassend logo. Dit was geen gemakkelijke opdracht. Communicatie en samenwerking waren hierbij twee sleutels die na heel wat vergaderingen tot een positief resultaat geleid hebben.

Een volgende belangrijk stap was het kiezen van een goed gamma aan producten. Hierbij moesten we zowel food- als non-foodproducten kiezen uit het assortiment van Oxfam Wereldwinkel. Eens de producten gekozen, werd op basis van de aankoopprijzen een redelijke verkoopprijs vastgelegd. Deze werden op hun beurt opgenomen in onze prijslijst van producten.

Om wat bekendheid te creëren, bedachten we een gepaste promotiecampagne. Zo maakten we affiches die we op school konden ophangen. Daarnaast maakten we ook gebruik van het omroepsysteem om de leerlingen warm te maken voor het eerste verkoopmoment.

thee vlogen dan ook ons kraam uit, wat onze opbrengsten positief beïnvloedde.

Door de lagere opkomst hebben we echter niet al onze non-food producten kunnen verkopen. Gelukkig kregen we nog één kans om op school een laatste verkoopmoment te organiseren om onze laatste stuks aan de man te brengen.

Tijdens het project hebben we heel wat leuke en interessante ervaringen opgedaan. We voelden ons echte ondernemers.

We hebben kunnen ervaren dat het heel wat tijd en moeite vraagt om te komen tot een juiste marketingmix. Het is daarbij ook belangrijk om regelmatig te evalueren en om regelmatig de geplande strategie bij te sturen. Ook het samenwerken in groep was leerzaam. We waren niet altijd even gemotiveerd en we hadden niet altijd allemaal dezelfde mening. Dat leidde dan wel eens tot een discussie, al hebben we ook daar uit geleerd.”.

In november was het zover! Na alle voorbereidende werkzaamheden brak het spannende moment van de verkoop aan. We kregen de kans om onze producten op school aan de man te brengen. Omdat er heel wat concurrentie was, moesten we ons onderscheidden op basis van onze verkoopsstand. We besteedden dan ook heel veel aandacht om ons kraam zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Omdat wij een duidelijke prijsaanduiding ook belangrijk vonden, kreeg dit extra aandacht. Bij de leerlingen vielen vooral de food-producten in de smaak. De ouders en leerkrachten kochten dan weer voornamelijk non-food producten aan. Na de eerste verkoopservaring was het tijd voor een grondige evaluatie.

Die evaluatie was nodig, want in januari stond ons een nog grotere uitdaging te wachten: verkopen op de markt in Mortsel.

We hadden een beetje pech met het weer want het was een ijskoude morgen. Om 7u ’s morgens stond iedereen bij temperaturen van -12°C paraat om ons kraam op te zetten.

Naarmate de voormiddag vorderde, kregen we steeds meer respect voor de marktkramers. Het is een harde stiel!

Omwille van het koude weer was het minder druk op de markt. Gelukkig hadden we veel warme drank voorzien om te verkopen aan de voorbijgangers. De bekers warme

www.sji.be juli 2013 schakel 44

13

Hebben jullie het gehoord? De reus ontwaakt in Kontich!

Een reus ontwaakt en trekt met zijn hulpjes, de ‘alven’, door Kontich.

Door zijn zware voetstappen ontwaakt het kevermeisje dat vrolijk met hem mee vliegt. Nog niet van gehoord? De leerlingen van 7 Mode verkoop wel. Het is een project dat wij mee hebben uitgewerkt. Het was meteen ook de grootste culturele samenwerking ooit in Kontich.

Ons aandeel hierin was het uitvoeren van de kostuums voor de alven en het kevermeisje.

We hebben deze opdracht uitgekozen omdat die ons zeer interessant leek. Het was een kans om op een andere manier te leren werken: in groep, met andere scholen, met verschillende stoffen en zelfs met de huid en vacht van dieren. Bij het maken van de kledingstukken hebben we ondervonden dat we op een heel andere manier te werk moesten gaan. We keken helemaal an-

14

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

ders naar de manier van afwerking.

Dit project heeft immers te maken met kleuren en elementen van de aarde en natuur en dat moest ook terug te zien zijn in de kledingstukken. Geen klassieke technieken dus, maar wel veel experiment.

Met dit project doen wij mee aan de GRAM-prijs. Dit is een wedstrijd tussen verschillende scholen. Je stelt een project voor aan de jury die langs komt om je project te evalueren. Als je werk in de smaak valt, kan je een mooie prijs verdienen met heel de klas. Hopelijk winnen wij!

JEANSBROEKEN Het Sint-Jozefinstituut zit nooit verlegen om een experimenteel project en succesvolle initiatieven krijgen vaak een vaste plaats in onze school. Het jeansbroekenproject van de modeafdeling is daar een goed voorbeeld van.

Elke twee jaar krijgen leerlingen, leerkrachten en ‘vrienden’ van de school de kans om een heuse SJI-jeans aan te kopen. Maar aan die verkoop gaat een hele voorbereiding vooraf.

Eerste stap is natuurlijk het ontwerpen. Dit nemen de leerlingen van het 5e jaar Creatie-Mode voor hun rekening. Ze verzamelen informatie over jeans, zoeken inspiratie in kunst en cultuur, bestuderen trends en doen een marktonderzoek naar welke modellen en pasvormen ‘en vogue’ zijn. Met de resultaten hiervan gaan ze aan de slag om een leuk model te bedenken dat bij de verschillende doelgroepen in de smaak zal vallen. Geen sinecure, we kunnen het u verzekeren. Stoffen werden gekozen, allerlei testjes gemaakt, kleuren vastgelegd en er wordt gewikt en gewogen tot er één volledig uitgewerkt model op tafel ligt. Natuurlijk wordt er ook gezorgd voor een heus logo.

Vervolgens trekken we met de ontwerpen naar een fabrikant, die samen met de school de broeken zal pro-

duceren. Dit productieproces nemen de leerlingen van Moderealisatie en verkoop voor hun rekening. Ze organiseren in de winkel verkoopsdagen, prijzen de broeken aan, zorgen voor vlotte pasbeurten, verwerken de bestellingen en zorgen dat ook bij de uitlevering alles op rolletjes loopt.

Het project kan niet enkel op enthousiaste reacties van binnen de school rekenen. Ook IVOC, het Instituut voor Vormgeving en Onderzoek in de Confectie, een organisatie die modebedrijven en -scholen dichter bij elkaar wil brengen, zag dat het goed was en steunt het project dan ook. Ze loven vooral het feit dat de leerlingen het volledig proces van grondstof tot afgewerkt en verkoopbaar product zelf volgen en begeleiden. Binnen twee jaar mag u ons volgende model verwachten..

Politiek op straat Op maandag 24 september maakten de leerlingen van 4 humane wetenschappen straatinterviews in Kontich. Met de vraag “Bepaalt politiek uw leven?”, peilden ze naar de politieke interesse van de gemiddelde inwoner van Kontich.

De leeftijdscategorieën jongeren, 25-40 jaar en 41-60 jaar scoorden bijzonder laag. Politiek leek hen maar bitter weinig te interesseren.

De enkele uitzonderingen buiten beschouwing gelaten. Het waren de 60-plussers die het best op de hoogte waren van het politieke schouwspel. Misschien was meer tijd hiervoor een mogelijke verklaring ?

Over de verwezenlijkingen van het gemeentebestuur waren de meningen erg verdeeld. Het mobiliteitsprobleem ging wel vaker over de lippen, met voor- en tegenstanders van de aangeboden oplossing. Geen nieuws onder de

zon dus. De meeste ondervraagde kiesgerechtigden wisten nog niet voor wie ze op 14 oktober 2012 zouden stemmen. Het was duidelijk nog te vroeg voor interessante peilingen.

Tenslotte onderwierpen de leerlingen hun gesprekspartners aan een korte politieke quiz. Onze eerste minister was in het algemeen nog wel bekend (“Die met zijn strikje”), maar onze minister-president, dat was al moeilijker. Laat staan dat de respondenten het



www.sji.be juli 2013 schakel 44

15

 begrip “federale staat” konden uitleggen. Niemand wist ons te zeggen dat België maar liefst 6 regeringen heeft.

Er is nog veel werk voor de boeg!

Ook voor de leerlingen van 4 humane, voor wie hun werk over de gemeenteraadsverkiezingen nog moest beginnen. Zo moesten ze o.a. flyers verzamelen van de verschillende politieke partijen in hun gemeente om hun standpunten te vergelijken.

Vervolgens werden ze uitgedaagd om hun eigen politieke partij op te richten, met eigen standpunten, logo en slogan. In Schelle zag de partij ‘Ons dorp’ het levenslicht, in Kontich ‘Dev’ (Democratische Ecologische Volkspartij). Edegem maakte plaats voor ‘Ecogem’, Aartselaar voor ‘Lé voor de jeugd’ en Mortsel voor het ‘SRL’.

De leerlingen maakten ook kennis met een plaatselijk politicus en brachten hierover verslag uit.

Na de verkiezingen puzzelden ze zelf de mogelijke coalities in elkaar en ontdekten ze wie mogelijk naar de oppositiebank gestuurd werd. Iedere inwoner van hun gemeente werd tenslotte over het nieuwe gemeentebestuur en hun uiteindelijke beleidsplan ingelicht. De leerlingen zorgden zelf voor de redactie van dit krantenartikel.

Gelukkig had geen enkel groepje de stad Antwerpen. Hun taak zou nooit op tijd klaar zijn geweest....

DE VLAAMSE WETENSCHAPSWEEK WILLEN WIJ NIET MISSEN! De Vlaamse wetenschapsweek is een tweejaarlijks initiatief van de overheid om derdegraadsleerlingen in contact te brengen met hogescholen en universiteiten. Vanaf mei houden we de website in de gaten om bij de eersten in te schrijven. Over heel Vlaanderen kunnen we dan in november verschillende workshops volgen.

Zowel met het 5de als het 6de jaar humane wetenschappen hebben we in het Lemmensinstituut in Leuven muziektherapie gevolgd.

Dit is steeds een succes bij de leerlingen.

Vanuit de richting die ze volgen, weten onze leerlingen dat mensen in bepaalde situaties psychologische hulp kunnen gebruiken. Via het woord kunnen mensen tot inzicht komen en zo tot gedragsverandering. Met deze workshop leren én voelen leerlingen dat het ook via een andere weg kan: tot innerlijke rust komen door te improviseren met muziek. Muziektherapie kan een mooi steentje bijdragen tot het genezingsproces en/of groeiproces bij jong en oud. Dit aspect kwam vooral in de media met het prachtig werk bij demente mensen, via het project van Music for Life.

De leerlingen mogen na een korte maar boeiende uiteenzetting zelf aan de slag gaan. Dit vraagt wel wat van hen: ze moeten voelen en die gevoelens uiten in het maken van muziek via een zelfgekozen instrument. Het is boeiend om de leerlingen in deze context te leren kennen. Er zit er altijd wel ééntje bij die interesse heeft om deze studie later aan te vatten. En voor de anderen is het goed te weten dat er verschillende mogelijkheden zijn om mensen bij te staan.

De Universiteit Antwerpen bood een andere zeer leerrijke workshop aan: ‘Aapjes observeren!!?? … Daar komt meer bij kijken!!’ Deze workshop sloot perfect aan bij de onderzoeksvaardigheden die onze leerlingen in humane wetenschappen voortdurend moeten waarmaken. Met het 5de jaar trokken we hiervoor naar Planckendael om de giraffen, de bonobo’s en de vogels te observeren. Voor de leerlingen was het een bevestigende ervaring. Ze stelden vast dat ze al wel wat weten over onderzoek en dat dat leerproces steeds verder gaat! Ze leerden observatieschema’s maken en verschillende strategieën hanteren, afhankelijk van het gedrag dat ze van de dieren zouden observeren.

Deze kennis kunnen ze perfect gebruiken in hun verdere opdrachten in verband met onderzoeksvaardigheden.

In mei 2014 zitten we zeker opnieuw aan de computer om ons terug in te schrijven!!

Peterschapsproject Kleine nieuwsgierige groepjes leerlingen van 3 handel (ondernemen) trokken in november met pen, papier en fototoestel door de school: zij wilden zich goed informeren over wie wat doet in de school. De eerste taak voor het peterschapsproject leek een hele uitdaging: de school voorstellen aan de heer Daelemans van het gelijknamige tegelbedrijf in Kontich.

Brent, Alexander, Vincent en Justine van 3HA belandden bij mevrouw AM Andries, want zij kregen de opdracht projecten van de school in de kijker te plaatsen. Mevrouw Andries leidde de Schakelredactie. Daarover wilden ze alles van naaldje tot draadje weten. Uiteraard hadden ze een klein spiekbriefje bij waarop ze zo nu en dan een blik wierpen om zich ervan te overtuigen dat ze niets vergaten te vragen. Keurig, beleefd en vriendelijk werden de vragen gesteld. Kan een mens “neen” antwoorden, wanneer ijverige leerlingen vragen of ze ook een foto mogen nemen?

Maar mevrouw Andries was ook niet van gisteren: zag zij in dit enthousiaste ploegje geen stof voor een Schakelartikel? Konden de leerlingen niet eens terugkomen om zelf geïnterviewd te worden? Na enig over en weer gemail werd een nieuwe date op maandagmiddag 26 november gepind.

Vincent en Brent waren stipt op de afspraak en zij verontschuldigden de 2 andere klasgenoten.

Vlot vertelden deze jonge ondernemers in spé over hun peterschapsproject waarvoor ze verschillende opdrachten moesten uitvoeren, waarvoor ze geen examen hoefden af te leggen, maar waarvoor wel punten te verdienen waren die meetelden voor het vak bedrijfseconomie.

Het hele peterschapsproject bestaat uit 2 grote taken: in een eerste fase stellen de leerlingen de school in al haar facetten voor aan de verantwoordelijke van het tegelbedrijf Daelemans en aan de schooldirectie. In een volgende fase vertellen zij aan de hand van een powerpointpresentatie over dit bedrijf aan de leerlingen van de eerste graad. De heer Daelemans is hierbij aanwezig.

Uiteraard gaat aan dit alles heel wat opzoekingswerk vooraf en staat ook een bedrijfsbezoek op het programma. Heel wat vaardigheden moeten de leerlingen onder de knie krijgen.

Brent en Vincent wilden echt wel inzicht in de bedrijfswereld krijgen, hun presentatie professioneel aanpakken en absoluut niet klungelig overkomen. En neen, ze wisten nog niet goed hoe ze zo’n presentatie moesten opstellen, dit was hun eerste keer, maar ze hadden vertrouwen in de goede begeleiding door hun leerkracht. Ze wisten intussen uit ervaring dat er tijdens de lessen tijd uitgetrokken werd om vragen voor te bereiden en om de interviews te oefenen. Ook de lessen informatica boden veel houvast. Dit nam niet weg dat ze toch wat zenuwachtig waren: ze wilden een goede indruk maken op de heer Daelemans. Waar een wil is, is een weg! Mevrouw Andries beloofde om heel erg voor hen te duimen!

www.sji.be juli 2013 schakel 44

17

The weekly mail

In de vorige Schakel lazen we dat Marijke Andries, leerkracht Nederlands en Engels een sabatjaar nam en naar London trok om zich onder te dompelen in de ‘the English way of living’.

Herinner jij je nog de foto’s met de ‘Union Jack in the Undergrond’?

‘This London adventure’ leverde ook contacten op met een jongens­school voor 3- tot 12-jaringen in Wimbledon op.

Onze leerlingen van 2STVC kregen plots wel een spannende opdracht. In plaats van de jaarlijkse fictieve Engelse mail om zich voor te stellen, mailden ze echt naar good, old England.

Een mooie start die een vervolg kreeg: bijna wekelijks mailen deze leerlingen naar jongens van 11 of 12 jaar in Wimbledon.

See you soon?

“Het is een erg leuk project. Ik kom op die manier veel te weten over hoe het er in Engeland allemaal aan toe gaat.”

“Ik mag heel vaak mailen met Henry. Erg fijn. Zo liet hij me weten wat hij tijdens de kerstvakantie allemaal gedaan heeft. Ik zou hem eigenlijk heel graag écht leren kennen.”

“Het is een toffe manier om Engels te leren!”

3 en 4 Economie op stap!

Vrijdag 19 oktober 2012 was het zover: onze leerlingen van 3 en 4 economie bezochten de Mechelse Veilingen en drukkerij Concentra in Beringen. Zo wilden ze meer te weten komen over de werking van deze twee bedrijven.

zijn prijs aan, moest hij op een knop drukken zodat de klok kon stoppen met draaien. Vervolgens moest de handelaar zijn gegevens invullen waaronder ook de hoeveelheid die hij wenste aan te kopen en de prijs die hij daarvoor precies wou betalen. Vooraan werd de aankoop door één van de veilingmeesters met een simpele “ok” bevestigd. De ‘buit’ was binnen voor die handelaar!

Al snel sloeg nieuwsgierigheid om in verwondering.

Al snel sloeg nieuwsgierigheid om in verwondering. Op de Mechelse Veilingen, waar groenten en fruit in grote hoeveelheden geveild worden, werkten ze met afslag in plaats van met opbod! Het was er muisstil in de grote zaal waar handelaars hun goederen konden aankopen. Vooraan zaten veilingmeesters die alles in goede banen leidden. Bij dit alles stond een grote klok centraal die de hele tijd rond draaide en de prijs aanduidde.

Als een handelaar een product wou kopen en de veilingmeester duidde

18

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Naast de grote aan- en verkoopzaal beschikt de Mechelse Veiling ook over heel wat opslagplaats. Vóór onze leerlingen een rondleiding kregen, konden ze een filmpje bekijken dat hen meer uitleg gaf over de werking van de veiling. Het werd hen meteen duidelijk waar al die groenten en al dat fruit vandaan kwamen en hoe ze werden opgeslagen.

Ook drukkerij Concentra in Beringen had hen heel wat te bieden. Een gids liet onze leerlingen zien hoe kranten gedrukt werden en hoe daarvoor de nodige informatie verzameld werd.

Concentra drukt vooral de kranten van ‘Gazet van Antwerpen’ en ‘Het Belang van Limburg’. Daarnaast drukken ze ook tal van streekkranten, de Metro en de Zondag. Onze leerlingen waren vooral onder de indruk van de vele machines en al het papier dat her en der over de vele drukzalen verspreid lag. Overal waar ze kwamen stond het vol met grote cilinders krantenpapier. Door een korte powerpointpresentatie maakten ze ook kennis met de geschiedenis van het bedrijf.

Wat 3 en 4 economie echter het meest zal bijblijven, was de krantenpagina met bijhorende foto’s die gemaakt werd van hun bezoek en die ze op het einde van de dag mee naar school mochten nemen.

Behaal je meer punten als je studeert met muziek?

Eet men in de hemel met gouden of met zilveren lepeltjes?

Hoe komt het dat er meer mannen dan vrouwen een topfunctie bekleden?

Deze en andere vragen kregen de leerlingen van 5aso voorgeschoteld op de eerste onderzoeksdag. Allereerst was het de bedoeling te herkennen of een onderzoeksvraag goed of slecht is, m.a.w. of er hier sprake is van wetenschappelijk onderzoek en waarom wel/niet.

De leerlingen van de tweede en de derde graad zijn reeds langere tijd bezig met het verwerven van onderzoekscompetenties, maar er kwam - vanuit de leerkrachten en de leerlingen - steeds meer vraag naar een algemene aanpak. Een groepje van zes enthousiaste vrijwilligers ging op die vraag in en organiseerde een onderzoeksdag.

Na enkele vergaderingen van keihard werken (maar toch ook eens op een zomers terras van een collega) was het zover… Tot de laatste minuten werd er nog overlegd en aangepast. De start was eventjes hectisch.

Net als bij de seminaries kozen we voor een klasdoorbrekende samenwerking; leerlingen van 5 humane hebben andere invalshoeken dan leerlingen van 5 wetenschappen enz.. We vonden het heel interessant dat leerlingen van elkaar konden leren. Deze onderzoeksdag werd een aanvulling op de oefening rond bronnen en bronvermelding en uiteraard was ons olc hiervoor de geschikte plek.

Na de oefening op de onderzoeksvragen volgde een korte uiteenzetting over de belangrijkste onderzoeksmethodes: interview, enquête, literatuurstudie, observatie, experiment. Voor sommige leerlingen was dit aspect onbekend terrein. De leerlingen kregen als ruggensteun een mininaslagwerkje over wetenschappelijk onderzoek. Daarna moesten ze praktisch aan de slag. In kleine groepjes van vijf leerlingen, waarbij geprobeerd werd zoveel mogelijk variatie in de groepjes te brengen (leerlingen van de vier aso-klassen) kregen de leerlingen enkele (goede) onderzoeksvragen voorgeschoteld.

De opdracht was: welke onderzoeksmethode past hierbij en werk één onderzoekje verder uit… Dit deel vonden de leerlingen het leukst: ze konden concreet aan het werk, na de oriëntatie en de voorbereiding volgde de uitvoering; ze gingen op zoek naar antwoorden binnen of buiten de school en kwamen dan twee uur later terug. De dag werd afgesloten met een mondeling verslag en een reflectie.

Later evalueerden de leerkrachten het project nog eens. Op de dag zelf was dat ook al gebeurd. Ze zagen wat nog beter kon, maar iedereen was best tevreden met het concept, ook de leerlingen.

www.sji.be juli 2013 schakel 44

19

Een modeknipoog naar het verleden Huis Baeyens… Wie het “het rondpunt” van Wommelgem kent, heeft daar beslist de winkel met toneelkostuums al gezien. Het atelier van deze firma is echter in Antwerpen zelf. Nog een andere vaste waarde in het Antwerpse is de gekende kledingzaak Belvu in Edegem.

Die winkel vierde in 2012 haar honderdste verjaardag en wilde dit graag op een originele manier tonen. Beide kwamen ze aankloppen bij de leerlingen van 6 moderealisatie en -verkoop. Met huis Baeyens werken onze school al een 3-tal jaren samen voor hun collectie historische kostuums. Onze leerlingen lopen er ook stage.

Dit jaar was de vraag echter wat anders: kledij maken voor een tafereel van 1920 en één van 1950 die in de feestetalage bij Belvu voor een knipoog naar het verleden zouden zorgen.

6 bso-mode, huis Baeyens en Belvu gingen rond de tafel zitten om te kijken wat haalbaar was. Huis Baeyens

Sportdag!

20

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

zou schetsen van de kledij, authentieke kledingstukken en de stoffen leveren. Daarna konden onze leerlingen aan de slag: twee dames in jurken uit ‘de tijd’ kregen elk een heer en twee kindjes, eveneens helemaal in historische tenue. Het werd een boeiende en leerrijke ervaring om dit project te mogen realiseren.

En het resultaat? Het mocht er zijn! In de hoofdetalage van Belvu pronkte tot eind december het gezin van 1920. In een andere etalage zat de jongere generatie van 1950 (!) gezellig rond de tafel.

Heb jij deze etalage ook gezien? Ja? Dan heb jij je garderobe in december beslist aangevuld… of ben je alleen langs gewandeld om het werk van onze leerlingen te bewonderen?

Humane Wetenschappen viert feest!

De richting Humane Wetenschappen bestaat dit schooljaar 10 jaar. Dit wilden de vakleerkrachten van gedragen cultuurwetenschappen graag in de verf zetten met een kunstzinnig project onder het thema ‘Portret’.

Het vijfde jaar ging lyrisch aan de slag op zoek naar hun eigen zelfportret. Door de improvisatieworkshop van Manu Luyten kregen hun levensvragen een echt klankbord.

De leerlingen van het derde jaar legden de verschillende levensfases vast op foto. Ze werden hierbij deskundig bijgestaan door collega-fotograaf Moniek Beyls.

Iedereen was onder de indruk van hun portretfoto’s van zuigeling tot bejaarde.

Het zesde jaar maakte een portret van de wereld. Regisseur Kris Goris gaf hen in een notendop de knepen van het filmvak mee, voordat de leerlingen op pad gingen. Het werd een zoektocht die resulteerde in een multicultureel filmportret.

De vierdejaars maakten een portret van een kunstenaar. Beeldend kunstenaar Miek Sysmans leerde hoe links en ondersteboven tekenen hen kon helpen bij hun persoonlijke weergave van het zelfportret van de kunstenaar.

Onze leerlingen hebben genoten van deze projectdag op 16 januari 2013. Op de Nacht van de Verbeelding en Opendeurdag kon je nagenieten van de resultaten. Dit is beslist voor herhaling vatbaar!

www.sji.be juli 2013 schakel 44

21

de specialiteit van het SJI

De lees- en leerlust van Kris Van Rhode als rode draad in het labyrint van informatie

Als kind trok Kris op zondagmorgen naar de parochiale bibliotheek waar boeken met bruin kaftpapier gerangschikt stonden volgens ‘zedelijke quotering’. Zich tussen de rekken voor oudere lezers begeven, was ten strengste verboden. Daar stonden boeken die op Kris een betoverende werking uitoefenden voor de rest van haar leven...

In de voetsporen van haar moeder die onderwijzeres was, werd Kris leerkracht Nederlands. Haar moeder lag mee aan de basis van de oprichting van de bib van de Sint-Jozefschool in Wemmel: zij verrichtte pionierswerk in een tijd dat een goed jeugdboek een schaars goed was.

1977 was het jaar dat onze school onder een gunstige sterrenhemel stond en Kris aanwierf. Kris koesterde de stoute droom om de school met een groot gat in haar leescultuur drastisch aan te pakken en voor altijd van haar bibliotheekstempel (intussen een scan) te voorzien. Dat was wel een tienjarenplan. Zij ontmoette Anne-Marie Andries, een gedreven collega die ook reeds bij toenmalig directeur Godfried Van Steen was gaan pleiten voor een

volwaardige en ongecensureerde bibliotheek met een lage drempel die leerlingen ertoe zou aanzetten om meer te lezen. Niet zo vanzelfsprekend in een nonnetjesschool.

bibliotheekkasten te maken en SISOsystematisch orde te scheppen in de boekenchaos. Kris wou een grote

bibliotheek met een openkastensysteem waar de leerlingen zelf boeken konden bekijken en lezen.

Ze moesten bovendien zelfstandig informatie kunnen opzoeken tijdens de lessen.

Bij de renovatie van de Martinusvleugel werden de aanvankelijke plannen van de binnenhuisarchitect gewijzigd om een nieuwe bibliotheekruimte te voorzien. Om te veel grijze haren te voorkomen, richtte de directeur na het zoveelste bezoek van Kris met haar lange verlanglijsten de werkgroep ‘schoolbib’ op. Deze groep vormde een ‘gedelegeerd bestuur’ om aan het werk te gaan met meters (de hoogte van de schabben moest corresponderen met de respectievelijke grootte van de leerlingen eerste, tweede en derde graad) en folders met bibliotheekmeubels. Zij moesten ook een inventaris maken van de bestaande boeken.

Vóór 1989 verzorgde zuster Geenen de gerespecteerde bibliotheek van het Sint-Jozefinstituut. Helaas werd deze amper door de leerlingen bezocht. Kris wou haar ‘herwerkte’ versie laten beantwoorden aan de normen opgelegd aan de erkende bibliotheken. Toen Kris en Anne-Marie samen op de tandem sprongen was er geen houden meer aan...In september 1989 kregen ze eindelijk ‘carte blanche’ . Kris startte haar bibliotheekwerk…

Zo was er allereerst het onderscheid tussen non-fictie en fictie. Chris Huyghe en Walter Horsten stonden in het wetenschappelijke kamp en Kris en Anne-Marie in het literaire kamp. Alles nam stilletjes aan de gewenste vormen aan behalve… de uitleenbalie. Op het laatste nippertje werd de schrijnwerker nog opgetrommeld door de directeur om deze balie om te vormen tot een bruikbaar meubel.

Zij verwierf de akte van bekwaamheid om een openbare bibliotheek open te houden dus ze wist van welk hout

Op 14 november 1989 kregen de leerlingen ‘verhuisles’ in plaats van turnles. Leerlingen liepen met

22

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

stapeltjes ontstofte boeken in de goede volgorde (alfabetisch dus) naar de Martinusbib. Maries Marivoet dirigeerde de Engelse boeken, Luc Van Hoof de Duitse en Hilde Tiebout de Franse.

De boeken non-fictie bleken zwaarder te wegen dan de fictie en voor zoveel wetenschappen klonk menige zucht.

Moest men hier niet dringend selecteren?

Na de verhuis bleven enkele rekken uitdagend leeg. Hoe en met welke criteria ging de collectie worden uitgebreid? Het leengeld van de leerlingen zou toelaten nieuwe boeken te kopen, oudercomité en directie zouden sponsoren en dan was er nog Jasmin uit de 2e moderne die toen toevallig van Vlaamse uitgeverijen voor 25.000 Belgische franken aan jeugdboeken cadeau kreeg als prijs voor een wedstrijd.

Dat was welkom! Om ook de stoelen niet leeg te laten, werden de leerlingen de eerste dagen via het omroepsysteem uitgenodigd en bij uitlening van een boek beloond met snoepjes. Natuurlijk werd de bib overrompeld met lees- en leergierige leerlingen. En vandaag is dat nog steeds zo… Maar wat is er inmiddels ook veel veranderd!

Het computertijdperk veroverde de scholen wereldwijd. Ook de bib

evolueerde mee. Pc’s, laptops, kopieerapparaten, software, kranten en tijdschriften kwamen en gingen… En wat was er op het internet een schat aan informatie te ontdekken! Kris werd zelfs lichtjes verslaafd aan internet. Ze zocht alles op wat haar bezighield: dat ging van stambomen tot aardrijkskundige fenomenen…

Haar site ‘Nederlands’ ontstond uit het maken van haar favorietenverzameling. Die links kwamen rond 1997 op het net omdat ze voor anderen ook interessant waren. Kris gaf ook bijscho-

lingen over zoekwerk op internet om specifieke en kwalitatieve sites snel te vinden. Naast het vak Nederlands was er ook een algemene onderwijspagina en wie eenmaal de ‘digitheek’ ontdekte, reageerde enthousiast. In 2004 won Kris verdiend de ‘Digikids Award portaalprijs’ voor haar linksverzameling ‘Het schoolvak Nederlands’.

Ook voor de schoolwebsite gaf zij de creatieve voorpas en zij was jarenlang onze webmiss. Een site maken en op peil houden is niet evident: steeds wisselende URL’s, dode links, betaalsites, verouderd materiaal, ontelbare nieuwe links…

Ondertussen doet het belezen en kritische bibliotheekteam zijn uiterste best om het ‘open lees-en leercentrum’ aan te passen aan de reële noden van leerlingen en leerkrachten. De schoolbib zoals we ze nu kennen vindt Kris ‘oké’, maar het ‘olc’ nog helemaal niet. De ontwikkeling staat zeker niet stil. Het

olc staat nu voor de uitdaging van de tablet en wie weet wat de toekomst nog allemaal brengt?

‘Het gebruik van ICT in de lessen neemt nog steeds toe en de infrastructuur is er vandaag gelukkig beter op voorzien.

Nu is er echter meer nood aan uitgewerkte lessites en het zou mooi zijn als goede literaire teksten ook op het internet beschikbaar waren…’ aldus een visionaire Kris.

Het vak Nederlands zal altijd belangrijk blijven omdat Nederlands onze moedertaal is en mensen nu eenmaal in taal communiceren.

Kris is van mening dat ‘ b e e l d ta a l ’ een belangrijkere rol mag krijgen, we denken nog veel te veel in tekst.

De school zal volgens Kris op de duur weer naar kleinere entiteiten evolueren, weliswaar steeds onder een (grotere) koepel. ‘Eigenlijk verandert het onderwijs op zich weinig ; er wordt wel gebruik gemaakt van nieuwe technologieën, maar goed onderwijs wordt gemaakt door goede leerkrachten.’

En Kris was een zeer goede leerkracht Nederlands. Dit wou ze zeker aan haar leerlingen meegeven: probeer je steeds te vernieuwen, je te verwonderen, open te staan. Leerlingen leerden zelfstandiger te werken en gerichter te zoeken in het labyrint van informatie op het web.

Kris stond als vakhoofd Nederlands ook altijd open voor vernieuwing. In de vakvergadering was ze de hipste. Daar waar andere leerkrachten soms moeite moesten doen om educatief bij te benen met de veranderlijke moderne media, leek het alsof zij luchtig danste op de hoogste treden van de technologieladder, lichtjaren voorop. Toch

baart de toekomst haar ook zorgen: Kris is bang voor de impact (of het misbruik) van de sociale media zoals Facebook. Zij gelooft

in ‘pen en papier’ naast touch-screen en tablet. En in het boek (haar eerste liefde) naast de verslavende websites (haar tweede liefde)…

Nu ze op pensioen is, grijpt Kris weer naar boeken. Daar waar ze echter in een ver verleden 40 boeken per jaar las, is dat nu wel beperkt tot een twintigtal. Een ‘leesclub’ oprichten ziet ze wel zitten.

Een levensles die rustige Kris uitstraalt is: ‘mens, erger je niet!’ Maar geregeld ergerde Kris zich natuurlijk wel, aan grote en kleine dingen. Ze bleef voortdurend zoeken naar structuur en kwaliteit op informatief, literair en taalkundig gebied, maar werd vaak geconfronteerd met menselijke disharmonie en chaos…

Met haar bescheidenheid speelde Kris Van Rhode steeds de melodie van zachtheid en toewijding. Zij was voor

haar collega’s en leerlingen de Übermutter van het Nederlands, vakhoofd en ongenaakbare heerseres van het ‘schoolvak Nederlands’. Zij verstond de kunst van het

bibliografisch noteren tot in de puntjes en stond aan de wieg van het vak ‘vrije ruimte’. Zij was jarenlang de kartrekker van het talenbeleid op het Sint-Jozefinstituut. Eigenlijk is deze leerkracht onvervangbaar en kan een artikel over haar nooit lang genoeg zijn…

In het pittoreske kunstenaarsdorp Sint-Amands aan de Schelde geniet ze van natuur en rust. Samen met haar man Kris fantaseert zij daar over een mobiel huis van de toekomst op alternatieve energie. Nostalgie en vernieuwing verenigd?

Kris is een aspirant-pianospeelster en nu ze een beetje meer tijd heeft, zal ze dat klavier misschien iets meer aandacht geven dan het toetsenbord van de computer, maar er zijn zekere parallellen…

Als je met evenveel passie pianospeelt, komen alle bibliotheekbezoekers zeker luisteren!

Bedankt, Kris, voor alles wat je deed!

www.sji.be juli 2013 schakel 44

23

de S van het sji

Smoorverliefd

naar Pegode 4 sociale en technische wetenschappen volgde in functie van de integrale opdracht “smoorverliefd” en ter ondersteuning van de studiekeuze naar de derde graad een workshop kaarsen maken bij Pegode in Kontich.

Pegode is een dagwerking voor andersvaliden waar tal van begeleiders voor een nuttige, zinvolle en leuke daginvulling voor mensen met een beperking zorgen. Een 60tal andersvaliden, de cliënten, zijn ingeschreven bij Pegode, hoewel ze niet steeds allemaal aanwezig zijn.

Sommigen doen op bepaalde dagen aan vrijwilligerswerk. Wanneer de cliënten naar Pegode komen, kunnen zij een keuze maken uit ver-

24

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

schillende ateliers: de kaarsenmakerij, het computeratelier, de schrijversboetiek, NAH- atelier (NAH= niet aangeboren hersenletsel), een voorleesgroep, een gespreksgroep en het open café.

Onze leerlingen werkten mee in de kaarsenmakerij. Hier worden fakkels en kaarsen op ambachtelijke manier ondergedompeld en gegoten. Onze leerlingen assisteerden

daarbij de andersvaliden. Via deze werkvorm stappen cliënten van Pegode en onze leerlingen in mekaars leefwereld. Zo krijgen ze de kans om door elkaar geïnspireerd te raken. Dit was hier zeker en vast merkbaar en voelbaar. Enkele cliënten waren veel opener naar onze leerlingen toe. Ze leken open te bloeien door het fijne contact met hen. Alles verliep dan ook in een zeer gemoedelijke sfeer. Zo spraken onze leerlingen vlot met de Pegodecliënten over elkaars doen en laten.

Door deze ervaring werden onze leerlingen er zich ook van bewust dat iedereen na bv. een verkeersongeval, een hersenbloeding of een hartinfarct cliënt kan worden van Pegode.

initiatief konden leerlingen ook ervaren of dit echt een juiste studiekeuze is en of gehandicaptenzorg voor hen een roeping is. Ze konden zich immers spiegelen aan de begeleiding van Pegode.

Voor de begeleidende leerkrachten was het dan weer een hele ervaring om hun leerlingen te zien openbloeien bij deze doelgroep. Het verleden leerde hen dat een aantal leerlingen uit 4 sociale en technische wetenschappen overweegt om jeugd- en gehandicaptenzorg te volgen in de 3de graad. Door dit

Deze uitstap krijgt trouwens nog een leuk vervolg. Tijdens een gesprek tussen een leerling en een cliënt kwam er een gezamenlijke passie aan het licht, nl. djembé. Zo groeide het idee om een workshop djembé te geven. Daar horen en lezen jullie dus nog over…

“Door dit initiatief konden leerlingen ook ervaren of dit echt een juiste studiekeuze is en of gehandicaptenzorg voor hen een roeping is.” www.sji.be juli 2013 schakel 44

25

Leefdagen… geen abdij, wel in en rond de tent…

De positieve reacties achteraf liegen er niet om: het was voor álle leerlingen van 7 Mode-Verkoop een leuke ervaring om met de klas te gaan kamperen. De 14 dames stonden hun mannetje onder leiding van mevrouw Eef Tuyteleers: tenten opstellen, een schuilplaats voor de regen in elkaar flansen, luchtmatrassen oppompen… ze deden het allemaal zelf. Al gebruikten ze voor dat laatste wel een handig pompje dat gelukkig in het stopcontact van het sanitair blok paste…

In de loop van de dag speelden ze spelletjes zoals ‘kubben’ en ‘tik tak boem’. Na de lunch arriveerde meneer Tom Nijns met enkele bezinnende opdrachten.

Vervolgens wenkte de barbecue die erg lekker was. Dat kan ook niet anders, aangezien LO-leraar Jürgen Goemans speciaal naar Rosendael kwam om het vlees te bakken. Ook meneer Roel Verhaert, mevrouw Lieve Van Criekinge en mevrouw Elien Verlinden vervoegden het team.

Aan helpende handen geen gebrek! ‘s Avonds weerklonken in het nabijgelegen bos kreten, niet alleen van plezier maar ook een beetje van schrik. Levende stratego spelen in het donker is immers niet zonder gevaar zo bleek achteraf. Voor één leerling eindigde de avond in mineur: gescheurde ligamenten door een spectaculaire val uit een boom. Na een check-up in het ziekenhuis werd ze door de klasgenoten in de watten gelegd.

De hechte klasgroep sloot de avond af rond een groot kampvuur met chocomousse en chocomelk en kroop nadien in een slaapzak in één van de tentjes in de cirkel.

De leefdagen misten dus duidelijk hun doel niet.

26

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Een geslaagde start

Begin september beleven onze leerlingen en leerkrachten van het eerste jaar een dag vol knotsgekke spel足 activiteiten. De startdag staat garant voor een dag vol plezier en avontuur. Via kleine en grote opdrachten leren leerlingen elkaar en hun titularis beter kennen. Zo vormen ze samen een toffe en hechte groep!

Wist je dat ....

We met de bus naar domein Hulgenrode in Wommelgem rijden?

Deze groene en avontuurlijke omgeving is tijdens de vakantieperiodes ook een ideaal terrein voor speelpleinwerking. Misschien bracht jij er ook ooit toffe dagen door?

We zoveel mogelijk beloningskaartjes proberen te verdienen?

Wanneer we gemiddeld 10 beloningskaartjes per klas verdienen, krijgen alle klassen van het eerste jaar een taakvrije avond en een toetsvrije dag in de loop van het eerste trimester.

Elke klas een 6-tal verschillende opdrachten tot een goed einde moet brengen?

Elke klastitularis vergezelt zijn of haar klas, leidt alles in goede banen en durft soms zelf de aap uithangen!

Na 15 minuten samenwerken, schuiven ze door naar de volgende opdracht.

Er een startdag voor de leerlingen van het tweede jaar in de maak is?

Wegens het grote succes van deze formule gaan voortaan ook de leerlingen van het tweede jaar op startdag.

Een aantal enthousiaste leerkrachten bereiden een onvergetelijke dag voor hun toekomstige leerlingen voor.

Een tipje van de sluier? Kontich en omgeving vormen de uitvalsbasis voor deze spannende teambuilding!

De pakkemannen zich verschuilen in het bos?

Gecamoufleerde leerkrachten proberen de verdiende beloningskaartjes te ontfutselen door de kapitein van elke klas te overmeesteren.

www.sji.be juli 2013 schakel 44

27

Het glasraam van de schoolgeschiedenis Wat beeldt het glasraam uit?

Centraal staat Sint-Jozef, de patroonheilige van de school. Hij staat tussen vier meisjes – de school was vroeger een meisjesschool – die symbool staan voor de vier afdelingen die de school toen had: moderne, beroepsafdeling, handel en technisch (kleding). Op het linkerpaneel schilderde Christel de 3 juffrouwen die vanuit Vorselaar kwamen om “op de Reep” een schooltje te stichten. Het huizeke en het jaartal 1832 ontbreken niet. Rechts van de heilige Jozef schilderde Christel een schooltafereel met leerlingen. De 3 kleinere bovenste panelen zijn onbeschilderd.

Dat de geboorte van een kind in een kerststalletje de aanleiding was om dit glasraam te maken, weten waarschijnlijk slechts weinigen meer. De opmerkelijke en heel kunstzinnige kerststal van stukjes zijdepapier die Christel voor de pastorale hoek op de eerste verdieping maakte, had meer dan de aandacht van zuster-directrice, Marie-Emilie, en de schoolpastor, Jos Berghmans, getrokken. Christel kreeg naast felicitaties een heel directe vraag toen de zuster vernam dat Christel ook glazenier was. Droomde de zuster al niet jaren van een glasraam, zou zij geen geschenk van het personeel krijgen naar aanleiding van haar 25-jarige inzet voor de school? Kon Christel eens een prijs maken? Een vraag die wel wat kopzorgen baarde… Zou de zuster wel weten hoe duur zoiets was? Wat wisten zusters überhaupt van de wereld? Christel besloot dan maar om alleen

28

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

het materiaal aan te rekenen en het zweet brak haar uit toen de directrice een poosje zwijgzaam naar het bedrag stond te kijken… Zou de zuster dit dan toch nog te veel vinden??? Maar neen, de zuster dacht dat dit de prijs voor een verwerking in zijdepapier was… Later, veel later kwam Christel via via te weten dat de directrice al eerder prijzen had gevraagd bij andere glazeniers. Nonnen … de ouderen onder ons kennen allemaal enkele stereotypen, Christel werkte vrijwillig en onbezoldigd in haar vrije tijd en vakanties aan een “monument” voor de school. Ze durfde zelfs geen voorschot vragen om het glas te betalen. Zo ging dat vroeger…

Elien en Annemie van de redactie kregen een zeer aanschouwelijke uitleg in het atelier over hoe een glasraam gemaakt wordt. Zij zagen de schets op ware grootte van het paneel met Sint-Jozef, de oven (tot 900°C), de lichtbak, de werktafel… Zij ontdekten dat glas voor glasramen altijd mondgeblazen is, dat je daarvoor naar Frankrijk of Duitsland moet.

“ Wat Christel op vrijwillige basis realiseerde, is van onschatbare waarde voor het patrimonium van de school.”

Op een besneeuwde woensdagnamiddag trok de Schakelredactie naar Christel Plasmans, oud-leerkracht die midden jaren ’70 de geschiedenis van de school in beeld bracht. Een heel indrukwekkend beeld! 6 grote delen vormen samen een prachtig glasraam dat – tot nu toe, er zijn plannen voor een andere plaats – op de overloop van de eerste verdieping aan het Gemeenteplein prijkt.

Stapsgewijs vertelde Christel hoe ze als glazenier te werk ging.

• Eerst wordt een kleine schets gemaakt die daarna ingekleurd wordt.

• Dan begint het grote puzzelwerk met lood en worden de knooppunten gesoldeerd.

• Die schets wordt (in zwart-wit en met de lijntjes waar het lood moet komen) op ware grootte overgenomen op een groot blad.

• Nog wat stopverf om de laatste gaten te dichten en het lood wordt dicht gewreven. Alles zou nu muurvast moeten zitten! Een laagje zagemeel neemt alle restanten vet daarna weg. De opdracht is voltooid.

• Van dit blad wordt met carbon een dubbel gemaakt, op dit duplicaat worden alle deeltjes genummerd en komen er merktekens waar de stukjes tegen elkaar moeten komen.

• Het genummerde blad wordt verknipt met een “slimme” schaar die rekening houdt met de breedte van het lood waarin het glas komt.

• Eens alles verknipt, begint het echte glassnijden.

• Daarna wordt de tekening op de lichtbak geplaatst en deeltje per deeltje worden de glasstukjes erop gelegd en geschilderd met oog voor alle details. De verf is gemaakt op basis van glas en alle beschilderde stukjes worden “warm” gebakken in een oven op 900°C! Sommige stukjes moeten tot drie keer in de oven. Eerst worden de volle lijnen geschilderd en gebakken, daarna komen de schaduwpartijen en moeten de glasplaatjes weer de oven in en tot slot wordt de kleur nog eens versterkt en volgt een derde bakbeurt.

Tijdens wat toen nog de mini-missie-Vlaamse kermis heette – nu is dit de projectdag eind oktober – bracht Christel het eerste paneel mee naar school. Kunnen wij ons echt indenken hoe Christel zich voelde toen ze de werkman en haar collega Marie-Louise het paneel op een zeer “onverstandige en onvoorzichtige” manier over de speelplaats zag dragen? We kunnen ons zeker inbeelden met wat een snelheid Christel uit haar leslokaal spurtte om haar werk en geschenk aan de directrice veilig te stellen door aan te geven op welke manier men glas moet dragen en vervoeren – verticaal voor alle leken. Ei zo na was dit monnikenwerk in duizenden stukjes gevallen.

Wat Christel op vrijwillige basis realiseerde, is van onschatbare waarde voor het patrimonium van de school. Al wie haar professionalisme kent en de school een warm hart toedraagt, weet en beseft dat dit kunstwerk de tijden kan trotseren. Van harte dank, Christel. De leerlingen die het bestuderen om hun opdrachten op te maken, kennen jou niet en toch breng jij hen nog altijd via beeldtaal in contact met de roots van hun school.

www.sji.be juli 2013 schakel 44

29

vrouwen aan het woord •

Waar komt dat project toch vandaan? Volgt het de nieuwe feministische trends? Wil het het conflict aankaarten rond genderdiscriminatie? Of zijn vrouwen zo’n onverstaanbare wezens dat we een hele week infosessies krijgen om ermee om te leren gaan?

Met de start van dit mooie project spelen we niet in op één of andere moderne trend. Het project gaat terug op een oude traditie van onze school.

Tijdens de maand mei staat één opmerkelijke vrouw centraal. Nee, het is niet superwoman, maar daarom niet minder super. Het is Maria!

Maria? Als moeder en trouwe gezel van Jezus, volgde en steunde ze Jezus overal waarHij kwam.

Zelfs toen Hij gefolterd en gekruisigd werd, bleef ze naast Zijn zijde staan. Dit beeld, tot het uiterste liefhebben, zorgt ervoor dat Maria voor velen van ons een bron van inspiratie kan zijn. Nu je dit weet, kan zij misschien ook een inspiratiebron voor jou worden?

Vroeger, tijdens de meimaand of ook wel Mariamaand genoemd, trok onze school met alle collega’s en alle leerlingen op bedevaart naar ‘de grot’ in Edegem. Deze traditie wordt sinds enkele jaren anders ingevuld.

• 30

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Omdat we toch actief actie wilden ondernemen in de Mariamaand, ontstond het idee om opmerkelijke vrouwen, die zich engageren voor een betere wereld, op school uit te nodigen. De projectweek ‘Vrouwen aan het woord’ werd geboren. Tijdens de maand mei ontvangt onze school prachtige, krachtige vrouwen met een onuitputtelijke inzet zonder er iets voor terug te vragen! Deze vrouwen kunnen als inspiratiebron dienen om zelf ook actie te ondernemen. We proberen elk jaar een zo ruim mogelijk aanbod aan te bieden zodat elke leerling toch een onderwerp naar zijn/haar interesse kan vinden.

Overal zijn ze op zoek naar vrijwilligers. Je moet geen Maria (of algemeen: vrouw) zijn om je extra in te zetten voor een ander. En wie weet …, misschien ben jij binnen zes jaar wel onze volgende gastspreker voor ‘Vrouwen aan het woord’!

Bangladesh, een snoepreisje?

Naar het schijnt denken een aantal mensen dat onze inleefreis naar Bangladesh eigenlijk een snoepreisje was.

Ze hebben gelijk, het was een snoepreisje, maar niet wegens het comfort bij de overnachtingen of het verfijnde en afwisselende eten.

De bedden waren allemaal Spartaans hard, het sanitair ‘basic’ met af en toe geen (warm) water. Het straatlawaai in de buurt van onze overnachtingsplaatsen hield ons regelmatig wakker: zingende imam-kosters die via mobiele geluidversterkingsinstallaties bij nacht en ontij opriepen tot gebed, daartussen de onophoudelijk toeterende weggebruikers of (leuker) vreemd geroep van exotische dieren.

Ikzelf heb altijd lekker gegeten, maar ik moet toegeven dat het na 12 dagen tijd was voor iets anders dan rijst, ongedesemd brood, al dan niet pikante linzenpap en eieren. Voor vegetariërs is het land goed te doen. Behalve af en toe een stukje kip of vis zagen we nauwelijks dierlijke eiwitten. 

Het was ook geen snoepreisje omdat we prachtige historische monumenten hebben bezocht. Het land heeft gewoon bijna geen oude of nieuwe gebouwen met architectonische waarde.

De stad Dhaka is aandoenlijk lelijk. Inspiratieloze betonconstructies die er allemaal half afgewerkt of al vervallen uitzien, kabels en draden voor elektriciteit en internet hangen in onontwarbare bundels net hoog genoeg om er niet tegen te lopen, vastgemaakt aan wat er is, een paal, een muur of wat dan ook. Geen enkele straat is volledig ‘dicht’. Stoep, riolering, rijweg of een combinatie van dit alles is onafgewerkt, met de nodige putten, losliggende stenen en afvalhopen. Alles is bedekt met een flinke laag lichtbruin stof.

Openbaar groen is zeer schaars. De enige open ruimtes van betekenis zijn wateroppervlakten en die verdwijnen stilaan omdat ze als sluikstort dienen of voor de aanleg van nieuwe wegen die het permanente verkeersinfarct zouden moeten oplossen.

Er is één museum, logisch het Nationaal Museum genaamd, en dat omvat zowat elk denkbaar thema: geologie, reliëf en klimaat, traditionele en moderne landbouw, ontwikkeling van de industrie, etnische verscheidenheid met opvallend veel aandacht voor minderheidsgroepen zoals de Garo, en bijzonder veel ruimte voor hun relatief recente geschiedenis die begint bij het einde van de koloniale tijd in 1947 en zéér uitgebreid ingaat op de onafhankelijkheidsstrijd in 1971 toen het toenmalige Oost-Pakistan zich losmaakte van het dominante West-Pakistan, waarna Bangladesh (=het land -desh- van de Bengalen of Bangla) ontstond. In hetzelfde museum is ook een zaal met werken van moderne Bengaalse kunstschilders, en een ruimte waar de hele Europese schilderkunst van de laatste 400 jaar de revue passeert. Ik ben er snel doorgewandeld, maar ik vermoed dat zowat alle schilderijen reproducties of banale kopieën waren.Het was evenmin een snoepreisje omdat we spectaculaire landschappen konden bewonderen. 

Het grootste deel van het land is even plat als Nederland. Enkel in het zuidoosten tegen de grens met India en Myanmar zijn er wat lage bergen, en in het zuidwesten, het mondingsgebied van Ganges en Brahmaputra, ligt het grootste mangrovebos ter wereld met een slinkende populatie Bengaalse tijgers. Maar wij zijn spijtig genoeg enkel rond en ten noorden van Dhaka geweest, en moesten het stellen met één brutale bende apen die verblijven in het enige bos van betekenis waar we doorheen gefietst zijn. Ze kwamen ter plaatse gekochte ‘apenkoekjes’ voor onze neus of mits wat geduld uit onze handen wegritsen.

Waarom was het wel een snoepreis? Snoep is iets lekkers dat je maar af en toe zou mogen eten. Het zou een exclusief karakter moeten hebben. En dat was deze reis op alle vlakken: exclusief, uniek.

Uniek omdat we een land bezochten waar toerisme nauwelijks iets betekent. Zo ben je als buitenlander geen toerist die geld kan opbrengen, maar een bezoeker die minstens met respect en meestal met open armen ontvangen wordt. Vriendelijk, gastvrij en nieuwsgierig zijn ze bijna allemaal: groeten met een brede glimlach, stoelen aanhalen als je voor een huis stopt, en als ze een mondje Engels praten, vragen waarom we naar hun land gekomen zijn. In de dorpen waar we met onze fiets halt hielden, mochten we ze van onze begeleider Willem zelfs niet op slot zetten. (Dat was 25 jaar geleden in Mexico even anders!) 

Uniek omdat we ons verplaatst hebben met allerlei vervoermiddelen, maar geen autocar met airconditioning. Fiets, rivierbootje, veerbootje, lokale trein, taxi, riksja, en omdat het soms niet anders kon ook wel de dienstauto’s van Damiaanactie Bangladesh.

Vooral dankzij de fietsen konden we dwars door het prachtige platteland rijden, voor vreemdelingen anders totaal onbereikbaar.

Uniek omdat we begeleid werden door een Vlaming die er al 15 jaar woont en het land dus goed kent. Willem Gees loodste ons feilloos door de wirwar van wegeltjes tussen de huizen – soms dwars door het erf – en de rijstvelden, en kent de plaatsen waar we ‘goed’ konden eten of waar iets interessants te zien was. Hij wil al zijn energie (en hij heeft er veel) inzetten om het leven van de Bengalen te verbeteren. Daarom heeft hij lange tijd samengewerkt met Damiaanactie om inleefreizen, al dan niet met de fiets, voor Belgische groepen te organiseren. Vanaf deze maand gaat zijn aandacht naar een nieuw project, namelijk woningbouw voor mensen die het anders niet zouden kunnen betalen.

Uniek omdat we – daar ging het uiteindelijk om – de werking van Damiaanactie in Bangladesh hebben kunnen bekijken. Mijn conclusie in dat verband: deze organisatie is een goed draaiend raderwerk dat samen met enkele andere NGO’ s en in goede verstandhouding met de Bengaalse overheid lepra volledig, en tuberculose redelijk goed onder controle houdt. Dat moet althans blijken uit wat de verantwoordelijken ons daar gezegd en getoond hebben.

Een aantal indrukken zullen me bijblijven.

In het algemeen ziekenhuis van Madhupur lagen opvallend veel mensen die het slachtoffer waren van gewelddelicten. Een meisje van zowat 18 jaar had een zware hoofdwonde. Ze was geslagen door haar vader omdat ze aan het studeren was voor aan belangrijk examen dat ze binnenkort moest afleggen, in plaats van te (gaan) werken. Een oudere man en zijn zoon, met gebroken ledematen na een conflict over een stuk landbouwgrond. Genderproblematiek en overbevolking in de praktijk... 

De treinreis van Madhupur richting Dhaka. Een overvolle trein, met een uur vertraging, duwen om er allemaal op te geraken, allerlei bagage en goederenvervoer inclusief, chaos, maar geen gejaagdheid, geen agressiviteit. Bengalen zijn blijkbaar gewoon om met velen in een kleine ruimte samen te zijn. Onderweg lang gepraat met een wijze jongen van ongeveer 16 jaar (ik had hem eerst een stuk ouder geschat) die behoorlijk Engels kon. Hij stelde vooral veel vragen over België en over mijn indrukken van Bangladesh, en luisterde zeer aandachtig. Hij moest een halte vroeger afstappen, en daardoor had ik geen tijd meer om hem nog veel te vragen. We wensten elkaar het allerbeste en ik had het gevoel dat het langs beide kanten echt gemeend was. Een kort en oppervlakkig contact dat me zal bijblijven.

De extreme tegenstellingen tussen arm en rijk in Dhaka. Chique terreinwagens naast gammele roestfietsen/riksja’s. Ter illustratie daarvan twee woningen op nauwelijks 100 meter van elkaar. Tegenover de herenwoning staat het bescheidener hoofdkwartier van Damien Foundation. Maar dat vind je zeker in veel derdewereldsteden.

En meer algemeen het agrarische rijstlandschap, het echte laagland waar we het grootste deel van de fietsroute doortrokken. Geen enkele vierkante meter is er onaangeroerd, elk niveauverschil, elke boom, elke waterplas is door de mensen aangelegd. Elke gracht, elke graskant, elke droge rivierbedding levert voedsel op voor de mensen of hun koe, geiten, kippen of wat ook. Elk huisje net groot genoeg, zodat er voldoende plaats blijft voor de rest, en net hoog genoeg om niet te veel onder water te staan na het regen seizoen. 

Veel mensen kunnen er overleven omdat ze het goede klimaat en de vruchtbare bodem maximaal benutten. Natuur en cultuur schijnbaar in perfect evenwicht, want de bevolkingsgroei verkleint de beschikbare oppervlakte per persoon, en we zagen sporen van watervervuiling en erosie. De bebouwde oppervlakte van Dhaka groeide van ongeveer 4 km² in 1920 naar zowat 200 km² op dit ogenblik. En dan denken we best niet aan de oprukkende oceaan door de klimaatopwarming.

Conclusie: Als je naar Bangladesh wil gaan als gewone toerist, zal je best nog eventjes, maar ook niet te lang wachten. Als je een onvergetelijke reis wil maken, ga dan zo snel mogelijk. De Bengalen zijn erg lieve mensen en ontvangen je graag, met open geest. Meer concreet: Willem Gees gaat zoals vroeger fiets-inleefreizen organiseren, maar nu voor zijn nieuwe project. Volgens mij een absolute aanrader omdat je zo ontwikkelingssamenwerking en een intense reiservaring kan combineren.

leerlingenparticipatie

Do it now!

Wie op 25 oktober in de buurt van de school was, heeft beslist mee genoten van “Do it now” en … misschien zelfs meegezongen!

Heel wat klassen namen op de speelplaats deel aan dit zangmoment dat kaderde in het groter geheel van ‘Sing for the climate’, gecoördineerd door 11.11.11. Sing for the climate: één grote zangbetoging in heel België! Met dit lied konden we als school laten horen en zien dat we erg bezorgd zijn om de klimaatveranderingen. In het Zuiden is de opwarming van de aarde nu al zichtbaar door droogte, overstromingen, orkanen.

De leerlingen van de eerste graad leerden het lied tijden de lessen muzikale opvoeding, 4 wetenschappen zorgde voor de muzikale ondersteuning met elektrische gitaren. Maar ook andere klassen waren op het appel.

Veel leerkrachten moedigden leerlingen aan om luidkeels mee te zingen met de woorden “We need to build a better future and we need to start right now!”

De leerlingen van het vierde jaar maakten een filmpje van dit intense moment en regisseur Nick Balthazar zorgde voor een videoclip met beelden van de ingezonden beeldfragmenten. Deze videoclip is getoond aan alle wereldleiders op de VN- klimaattop van Doha eind november 2012. Let’s hope they do it NOW!!!

38

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

De sportraad organiseert...

De sportraad organiseert ook buiten de schooluren tal van activiteiten voor wie sport, beweging en plezier graag combineren. Enkele leerlingen getuigen.

Océade Op 17 oktober zijn we met de sportraad naar het waterpretpark Océade in Brussel geweest. Bij die uitstap is altijd pret verzekerd! We wisten niet dat de leerkrachten zo grappig konden zijn. We hadden vooral veel plezier toen we met z’n allen tegen de leerkrachten hebben geracet op de langste glijbanen van het land. Het was ook leuk om te zien hoe de verschillende leerlingen met elkaar omgingen, zelfs al kenden ze elkaar nog niet zo goed. Eigenlijk zou de sfeer altijd zo moeten zijn op school… Iedereen die mee was, vindt het erg dat Océade zal verdwijnen, daarom hebben we allemaal de petitie ondertekend. Hopelijk kunnen we op die manier toch nog een paar keer deelnemen aan deze topactiviteit.

Hockey Deze activiteit vond plaats in de sporthal van onze school. 13 leerlingen en 5 leraren toonden hun beste hockeykunsten. Het was echt super leuk. We hebben 5 verschillende matchen gespeeld. De laatste match hebben we spijtig genoeg verloren tegen de leraren. We kijken met veel zin uit naar een volgende activiteit.

Ieder zijn zeg je

te komen en school te weten de er ov r ee m t interessan horen vertellen. de toekomst te t-Talen is duior iaa vo ar n et ne cr oudan Se pl 6 de over hs van n - Chris Huyghe, Martin Vloeberg want omwille va n de vergadering s va au r kla te ht zit de ec or k n vo va oo De gste leerlingen enoten delijk de mondi ecteur - neemt de door zijn klasg ad ire j rg hi ve t-d nc de rd ju in we ad n’ p s volwassene en in de ‘al ig n rd deze eigenscha he oo kt nw tre ge en be m rte cu en serieux en bij do hen te ve uit vragen te stell aangemoedigd n het ander … n va he n ie gt éé er di t at no he m e Ze ring. akkelijk Zo kwam leerlingenraad. en toch geen gem e leerlingenraad n die voor leerling menkomst van di te sa te rrs te ee zit de or s Tijden t voor het vo zijn. ar een kandidaa nam, werd gepolst na ze jobs op zich de ie W is. ar et ering aan de cr se op n de eerste vergad schap en ee . Martin ging na ad t ra as ol alv ho n sc rti de Ma m op Dit wou n mooie ervaring etje was dan ook welko ijt: “Ik vind het ee e Martin een be kw wi ie … sact ad da ra lre ol ke ho sc Scha volwassenen en er als de vraag in. Die n dat hij het eerd mogen zitten met de te Er l . oe fe ol rm ta ho n ve sc aa en de rv om ideeën voor kent, zou nog du en naar verdere hen ek lac zo ge te ed en go m e… rd grap bedoeld llig sfeertje, er we k heerste een geze vriendelijk. Ik kij ie dr s: iet er nd ensen waren zeer jzo m bi e n ig ee ez l nw we aa ch ” to de en is het eringen!

Voor leerlingen an voor een vervolgende vergad ds naar school ga alvast uit naar de on av n ’s r va g jaa in r ig pe rd keer genwoo directie, een verte ar gadering met de niet kennen. Ma ze e di en en extern er ke te rs ee e di de leerkrachten er nnick hadden Ya d ien l vr n we zij st Martin en nden het be idelijk zin in. Ze vo du al r be em pt in se www.sji.be juli 2013 schakel 44

39

Nacht van de Verbeelding Dit jaar was het weer zover!!

Om de twee jaar wordt onze school omgetoverd tot een heus vrij podium met ongeveer 17 podia! ‘De nacht’ is met haar 5de editie een vaste waarde aan het worden in het Sint-Jozefinstituut!

Onze school wil leerlingen laten uitblinken in hun talenten. Eén van de manieren om dit te doen is via de Nacht van de Verbeelding! In oktober vinden de audities plaats. De leerlingen komen dan tonen waar ze goed in zijn! Je staat er van versteld wat er allemaal in hen schuilt: koken, zang, dans circusacts, turnen, beatboxen, toneel, poëzie, … ! Ook leerkrachten stappen even uit hun dagelijkse rol.

Ben je door de audities geraakt, dan begint het oefenen en repeteren om er in februari te staan. Elk groepje krijgt een lokaal waar ze de avond zelf hun act van 15 minuten 5 keer mogen brengen voor een publiek dat telkens bestaat uit ongeveer 20 bezoekers. De leerlingen doen dan ook hun uiterste best om hier een prachtig totaalspektakel van te maken.

We sluiten de avond af met een slotact waar alle deelnemers aan mee doen. Het enthousiasme waarmee ze de avond afsluiten is ongelooflijk. Ze hebben zo genoten van hun optreden en hun publiek. De leerling die anders in de les erg stil is, straalt nu! Leerlingen zo zien openbloeien, is dat niet waar het in een school om te doen is?!

40

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Maar niet enkel de artiesten maken de avond! Van bij de aanvang worden de mensen ondergedompeld in een sfeer van warmte en gezelligheid, wat voor onze school niet vreemd is! Dit jaar zorgde een djembé-groep voor de ambiance voor, tijdens en na de acts van de leerlingen. Tijdens de pauze werd je op de speelplaats aangenaam verrast door verschillende attracties zoals vuurspuwen, een flashmob, … . Ook een uitgebreide catering ontbrak er niet aan!

Wil je de school van binnenuit leren kennen dan mag je deze avond zeker niet missen. Binnen 2 jaar krijg je terug de kans om onze leerlingen en leerkrachten in hun veelzijdigheid aan het werk te zien!

Regio Cup Voetbalminnende scholieren leken even aan hun lot overgelaten toen ze vernamen dat de Kardinaalsbeker was afgeschaft. Maar “bij de pakken gaan zitten” is een woord dat sportieve leerkrachten niet kennen! Leraar Tom Verlinden van RP-Hove ontwierp een nieuwe competitie voor jongens van het 4de, 5de of 6de jaar: de gloednieuwe Regio Cup. 5 sterke scholen zouden het tegen elkaar opnemen: Regina Pacis Hove, Pulhof Berchem, Sint-Rita Kontich, Sint-Gabriel Boechout en Sint-Jozef Kontich.

Wat schrijft het nieuwe wedstrijdreglement voor? Elke team speelt 2x thuis en 2x op verplaatsing. De thuisploeg zorgt voor de scheidsrechter en betaalt ook de vergoeding van 20 euro. Een overwinning levert 3 punten op, bij gelijkspel krijgt elke ploeg 1 punt en wie verliest gaat huiswaarts met 0 punten.

De aftrap van de eerste cupmatch ging door op 24 oktober en de teams van SJI-Kontich en Pulhof Berchem traden aan op de terreinen van KFC Kontich. Onze jongens wonnen met een monsterscore (152), maar gaven ruiterlijk toe dat ze numeriek in de meerderheid waren en dat dit uiteraard in hun voordeel speelde: de ploeg van Pulhof stelde

slechts 9 spelers op die echter veel inzet aan de dag legden.

Onze volgende tegenstander was Sint-Gabriel Boechout die de eerste match tegen RP-Hove met 6-1 verloor. Onze schoolploeg zou ervoor gaan en wou kost wat kost een tweede zege binnenhalen. Dit bleek geen evidentie: kapitein en spelmaker, Arthur Boute was geblesseerd en Keven De Bie, onze enige echte doelman, kon niet aanwezig zijn.

De wedstrijd startte dus onder een slecht gesternte. Toch zijn onze jongens erin geslaagd de 3 punten mee naar Kontich te nemen!

Voor de volgende wedstrijd was het bang afwachten of Arthur Boute

en Michiel Jaeken speelklaar raakten. Het lot was ons gunstig gezind want zowel Arthur als Michiel waren speelklaar voor deze belangrijke match. In de kleedkamer was er opperste concentratie en er werd pittig opgewarmd. Alle ingrediënten waren er om uitstekend te presteren. Dat deed ons elftal dan ook.

Na 5 minuten spelen was de 0 van het scorebord: Mohamed Sebaoui maakte het beheerst af na knap doorkoppen van Matthias Ooms: 1-0. De vroege voorsprong gaf de ploeg vleugels. Ze vonden mekaar blindelings, wisselden van flank, kortom: ze speelden knap combinatievoetbal. 2 minuten later was het al terug bingo. Mohamed Se-

www.sji.be juli 2013 schakel 44

41

baoui ging de flank af, zette knap voor en Matthias Ooms werkte deze keer koelbloedig af. Beide heren waren een ware gesel voor de verdediging van Regina Pacis. Elk onderdeel van de ploeg presteerde op niveau. Arthur Boute en Lars Vermaercke domineerden het middenveld. Jonas Crols, Keyby Braun, Michiel Jaeken en Kevin Jones zorgden voor doorlopend gevaar op de flanken. Het was diezelfde Crols die in de 20ste minuut de 3-0 op het bord zette, op een assist van Sebaoui. En onze verdediging? Ze gaven bitter weinig weg. Karim El Yaghmouri, Glenn Vertriest, Bart Van Gompel en Max Hermans hadden de spitsen van RP in hun zak.

Rond het half uur noteerden we pas de eerste echte kans voor RP, maar de bal ging naast. Toch moest onze keeper, Keven De Bie, zich in de 38ste minuut omdraaien. Een gewirwar voor de goal werd uitgebuit door RP en het stond 3-1. Onze ploeg was niet uit het lood geslagen en begon gewoon verder te combineren. Het antwoord volgde al snel, maar de schuiver van Ooms werd gered door de keeper van RP. De rust kwam in zicht. De technische staf pepte de jongens op om er terug vol tegenaan te gaan. En het had blijkbaar effect. Na 4 minuten werd het 4-1. Een voorzet van Sebaoui werd weer knap afgewerkt

42

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

door Ooms. Ook RP kreeg nog eens een kans, maar Keven De Bie redde knap. Ons elftal kreeg er geen genoeg van en drukte door. Lars Vermaercke legde de bal breed en Jaeken werkte beheerst af: 5-1. En ze bleven gaan. RP prikte soms tegen maar Keven De Bie stond knap en geconcentreerd te keepen en was niet meer te verslaan. Sebaoui maakte er twintig minuten voor tijd 6-1 van, een knappe volley na doorkoppen van Ooms. En dan de laatste goal. Een aanval uit het boekje.

Sebaoui lanceerde met een subliem hakje Jaeken, Michiel liep de flank af en liet zijn tegenstander 3 meter achter, lanceerde de perfecte voorzet en Ooms kopte knap binnen: 7-1.

Bijna werd het 8-1, maar de kopbal

van onze kapitein, Arthur Boute, strandde op de deklat.

De laatste match, tegen onze buren van Sint-Rita, zal doorslaggevend zijn.

Onze schoolploeg is er echter niet in geslaagd om tijdens die laatste match de 3 punten thuis te houden.

We verloren nipt met 2-3 na een spannende wedstrijd.

Toch een dikke proficiat aan onze kern. Met een 9 op 12 mogen we fier zijn op onze prestaties. Nu hebben we ons lot niet meer in eigen handen en zijn we afhankelijk van de uitslag van Regina Pacis - Sint-Rita, die hun wedstrijd spelen na het ter drukken gaan van deze Schakel.

In in het kielzog van de derdegraadsjongens kunnen ook de eerstegraadsleerlingen hun voetbaltalenten botvieren tijdens enkele wedstrijden. Ook onze jongsten speelden aanvankelijk Regina Pacis vlot naar huis: de wedstrijd werd met 4-0 afgefloten. Tijdens het mini-tornooi, waarbij ze het opnieuw moesten opnemen tegen Regina Pacis enerzijds en Sint-Norbertus Duffel anderzijds, ging het iets minder vlot. Al speelden onze leerlingen twee goede matchen, waarbij ze wel wat kansen kregen. Tegen Regina Pacis kwamen we 1-0 voor maar verloren we uiteindelijk met 1-2. Tegen Duffel kwamen we ook 1-0 voor maar moesten we toch nog tevreden zijn met een gelijkspel. Door 2 afzeggingen waren we juist met 11 man en dat liet zich op fysiek vlak wel voelen. Ook een dikke proficiat aan deze ploeg: Dries Van Moerbeke, Stijn Holemans, Brent Van Beeumen, Wouter Declerck, Geoffrey Gake, Yassine El Boudakhani, Yousri Sabhaoui, Kurt Verbeeck, Ilias Amri, Robin Willems en Badri Van Vosselen.

Familienieuws

www.sji.be juli 2013 schakel 44

43

De Grote Stap Griet Schelleke

ns & Wim Verh

aege 30 juni 2012

Eveline Busschots & Filip Van Dyck 7 juli 2012

Caroline K ebers & An thony Van 7 juli 2012 der L

inden

Elien Verlinden & Vincent Linders 7 juli 2012

44

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Vers van de Pers Marie

12 September 2012 Ingrid Berckmans & Sven Bosmans

Lenne

15 oktober 2012 Kirsten Ginckels & Simon De Smet

Roos

Vic

21 februari 2013 Liesbeth Sels & Davy Paternoster

21 september 2012 Kathleen Verreet & Dirk Devos

14 september 2012 Tine Martens & Tim Janssen

Rune

Bert

7 januari 2013 Annemie Verhaevert & Bjorn Lenaerts

9 december 2012 Femke Van Hove & Peter Zwysen

Marie

24 januari 2013 Athra Afram & Soumar Afram

Noah & Ruben

Sue

1 maart 2013 An Permentier & Jeroen Deleu

Oscar

Marit

3 maart 2013 Heidi Van Hoof & Paul Bracke

Alicia

23 april 2013 Charline Schots & Anthony Albers

23 februari 2013 Indra Kluppels & Robin Roelands

www.sji.be juli 2013 schakel 44

45

oudleerlingen

Ciao bello/bella!

29 maart 2012 Hier een briefje uit la bella Italia! Ik zit hier nu 7 maand en, het zonnetje begint har der te schijnen en de mense der en harn worden steeds vrolijker! Als het aan mij lag, bleef ik nog ger hier en keerde ik pas ein wat land juli terug. Ik kan gerust ste llen dat een jaar naar het bui vertrekken één van de me tenland est impulsieve maar slimste beslissingen in mijn leven vrienden en familie hier, een was. Geen hele nieuwe verantwoordelijkh eid, geen Italiaans kennen,… zijn nog maar enkele struikel en dit blokken voor een uitwisseling sstudent. Maar dan begin je te leren, je maakt nieuwe vrie de taal nden, je begint te reizen en alles wordt veel leuker!

De interactie tussen Italian en is helemaal anders dan de interactie tussen Belgen zullen er altijd voor zorgen . Italianen dat je ze kan verstaan, ong eacht of ze daarvoor luidkee roepen of duizenden handge ls moeten baren moeten gebruiken! Toe n ik nog geen Italiaans ver leek het of deze mensen alti stond, jd ruzie maakten, maar toe n ik na 2 maanden begree zeiden, merkte ik dat dit gel p wat ze ukkig niet zo is. Soms betrap ik mezelf erop dat ik zelf ook en luider begin te praten en luider handgebaren horen er ook al bij!

Zo lang van huis zijn, heeft zo zijn nadelen maar ook zijn voordelen. Het grote nadeel lijk is dat je je ouders, fam natuurilie en vrienden ontzettend hard mist in moeilijke period de kunst is hoe je er mee om es, maar gaat. Ik ben bijvoorbeeld ach ttien geworden hier in Italië. schrik dat ik mijn ouders erg Ik had ging missen dus heb ik aan mijn klasgenoten gevraagd namiddag en ‘s avonds me om in de t mij deze verjaardag te vier en. Zo had ik geen tijd om hebben en mijn plan heeft heimwee te gewerkt!

Het grote voordeel is dat je jezelf leert kennen en je kee rt veel sterker terug naar hui belangrijke beslissingen nem s. Je leert en en je zelfvertrouwen krij gt een boost!

Hier in Italië ga ik elke voo rmiddag naar school en in de namiddag blijf ik thuis of vriendinnen iets doen in het ga ik met centrum. In het weekend ga ik eens voor een dagje naa Torino, ik ga skiën of ik ga r Milaan, naar zee. In de vakantie pla n ik reisjes naar Rome, Fire AFS ben ik ook al een wee nze en met k in Sicilië geweest! De eer ste twee maanden verveelde een beetje, maar de tijd vlie ik mij wel gt hier voorbij! Als ik nu den k aan mijn resterende maand Italië, besef ik dat elke maand en hier in al vol zit met reisjes, uitstap pen en nog veel meer! Mome geniet ik van elk moment, wan nteel t voor ik het weet ben ik teru g in België, studeer ik aan de school en ga ik weer verder hogemet het gewone leven!

Arrivederci e a la prossima!

Anneleen Vranken Biella, Italia

46

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Sin t-J Gemeen oz 2550 Ktep on

Dag ieder

it Lewi Hier een brief vanu

dertu Ik ben Fien en ben on om an ga naar Amerika te et me om ten mensen zoch t me n ne gin be we konden eg vli satie valt, moet je je hele klus!

n dat De bedoeling zou zij mee en kk he n, ge en des br r oo en de mensen zijn hie v do be de is ranches en het r hie n be Ik . wat te doen d t me n lpe he te k daar oo

en n Buiten het paardrijd er me el ve school en nog zi ple el ve el he en vooral d Ne n zij h nc ra est de gu t cen een heel grappig ac we n de familie en vrien

es De mensen op de gu er Am ar na s een g graa de er zek eck Ch ? rd see He om info te vragen. n ka t Da n! ile altijd ma Fien Hendrickx Lewis, Kansas, USA 11 april 2012

zefi nst i plein 8 tuut n t ic h

reen daar in het SJI!

is, Kansas, USA!

m was om ooit eens eerd. Mijn grote droo ud est afg r ar ze jaa een ussen bijna ranch gevonden wa . Via via heb ik een en ct rk we nta te co h ste nc ra eer m op een enz. Na een paarden en het vee de nit ga me or n e lpe ald he n pa be me te ko onder een ezien deze reis niet n. Een alles te regelen. Aang s zelf in orde brenge rei le he de en en ek zo op f zel s du gtuigtickets

de weien, het vee mee naar den in conditie houd ar legen pa ge de n e lde me ve ar de da t we heel rustig tussen is h nc ra est gu De an t nog twee dere e repareren, enz. nch werkt samen me ra est gu ze wel On r! pe n, want overal is er ok allemaal su ie ranches afwissele dr de om h sen volgt nog nc tus ra re we t de oeling da nteel op een an weken en zit mome ie dr al n sse rtu de r on de paarden te rijden. zoekje aan de local , brengen we een be o’s de ro ar na leren e me k nemen ze je oo veel nieuwe dingen Amerika, dus zal ik in n van de en an ns ma me 3 De lijf r. Ik verb mijn Engels. rlijk ook goed voor et tuu (m ls na is ge t En He en n! ke ere ier ma k je hier tegen ied ree sp t res jn de mi or n vo nen 2 maande derlanders maar ar ik denk dat ik bin ma s, pa ar ma g no t). Ik ben hier geen sprake van! orlopig is daar nog el echt ga missen. Vo houden en rs die van paarden ens altijd vrijwillige uw geïnterestro jij en n ek Be zo n. ch stran nchleven te proeve ra t he n va om n ijd een mailtje sturen rika zouden kome h.com) en je kan alt nc ra est gu j ook .hf ww voor mij, mag je mi e site (http://w b je nog een vraag He er! ad nr aa een et is echt otmail.com. n naar: fientje_68@h

Hallo, Wisconsin, op zo’n h, os hk Os in er hi jf li rb Ik ve hier naar Oshkosh ga Ik . go ica Ch n va r drie uu t eerlijk toegeven dat oe m ik n E l. oo ch S h ig H West is, van de sportzalen s m fil de in s al t ne er het hi jes. De scholen hier ik br elk m de t to s er ck lo tot de er bijv oorbeeld voor elk t rd wo zo , jk ri m or en zijn jpassende T-shirt gebi n ee nt ve te or sp jk ri belang ie is eigenlijk te gek at od m m co ac de k Oo t. druk fs ons eigen zwembad op zel n bbe he we n, de or wo voor school! he ervaring, goed voor sc ti as nt fa n ee ht ec is Het al leuk omdat ik veel or vo en is nn ke len ta m’n ten heb leren kennen. en ud sst ng li se is tw ui re ande pan, Chili, Bolivia, Ja t ui n de ien vr nu b Ik he nd, Indonesië, Spanje, la ai Th , ay gu ra Pa , ië zil Bra oorwegen, Denemarken, N , ijk kr an Fr d, an tsl Dui frika. Sommigen ga -A id Zu en o ng Co , ië Ital , ik maakte al concrete en ek zo be g no af er ht ac ik n uit Japan, Chili en de ien vr ijn m et m n ne plan ­Brazilië. troffen met mijn gastge ed go m or en k oo t he b Ik he en 30 jaar, wat nog 38 jn zi a ar m Ta en f Je n. gezi el vlakken goed overeen ve g er op we t da zo is ng jo vrij oflijk leuke mensen! lo ge on ht ec jn zi et H . en kom rhaal, voor het volve ijn m rt ko s wa t da Zo, mijn blog bezoeken: je n ka tje aa pl e ig led usandertraa.wordpress.com Sander Traa

www.sji.be juli 2013 schakel 44

47

SJI op schok

8 oktober 2012, geografen in spe op pad?

De voorbije dagen had het flink geregend, de hoop op droge paden was dus groot. We vertrokken ’s ochtends met een bus vol luidruchtige leerlingen. De bus deed er drie kwartier over van Sint-Jozef tot aan Sint Rita, dat beloofde voor de rest van de reis! Die verliep gelukkig een stuk vlotter, maar toch arriveerden we aan de eerste stop met vertraging.

De wandeling door de velden in Droog Haspengouw voor onderzoek naar bodemerosie moest dus een beetje sneller gaan, maar daar treurden we niet om. De wind blies hard tussen de open velden en het was niet bepaald warm. Leerlingen van verschillende klassen sloten vriendschap en dat zou later op de dag nog nuttig blijken…

Na die eerste koude stop verheugden we ons op de lunch in een gezellig, warm cafeetje… maar dat was een misrekening. Gezellig was het

48

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

wel, maar warm allesbehalve. Gelukkig kon een portie warme frietjes dit alles een beetje compenseren.

Het cafeetje lag aan de voet van de heuvel waar onze wandeling later die dag zou eindigen. De angst bekroop ons dat we eerst bergop zouden moeten klauteren. Maar neen, de bus bracht ons tot boven op het plateau, oef!

Eenmaal uit de bus ruilde iedereen z’n gewoon schoeisel om voor een paar stevige stapschoenen … en

daar stonden we dan. De woorden van de leerkracht die ons wijsheid over landschap en bodemgebruik probeerde bij te brengen, gingen wat verloren in de wind en enig geroezemoes. De meeste leerlingen wilden immers liever direct aan de tocht beginnen: de bossen in, langs smalle paadjes en diepe afgronden waar je erg je best moest doen om niet te vallen. We staken de rivier over langs boomstammen die als brug dienst deden. Op één van die bruggetjes begon Kevin te lopen …

“Met Kevin huppen op de brug… hij krijgt zijn cursus nat terug!”…

Sommige leerlingen hadden niet veel ervaring met boswandelingen en liepen (of was het eerder gleden?) gewoon op “All-stars”. De

Nabeschouwing Wist je dat…

• sommige leerlingen denken dat spruitjes artisjokken zijn?

• een enkele dan weer denkt dat appelbomen tomatenplanten zijn?

• een leerling zo erg kan charmeren dat hij plots met een echte boon in de hand voor de leerkracht staat, haar diep in de ogen kijkt en recht voor de raap zegt: “Mevrouw, ik heb een boon voor u!” Toegegeven, dat doet toch iets met een mens!

• jongens van 18 plots heel erg galant worden als ze hulpeloze meisjes naar de overkant van de rivier moeten tossen omdat de brug onder water gelopen is (of is het gewoon machogedrag)?

• dat een enkele jongen dan zoveel last van zijn hormonen krijgt dat hij zich spontaan Tarzan waant als hij van de helling spurt en aan een tak wil slingeren. Die tak is jammer genoeg niet zo sterk als een liaan in de jungle en breekt… Gelukkig liep het goed af, want behalve takken had hij heel wat botten kunnen breken! nieuwe vrienden kwamen hier als stevige steun goed van pas. Er was een kort traject langs een via ferrata waarbij je jezelf kon vastklampen aan een touw. Een bereidwillige leerling bleef halfweg staan om de anderen op te trekken, behalve de leerkrachten die als laatste volgden.

Zij konden om dit discriminerend gedrag niet lachen en zeiden dat ze de leerling in kwestie minpunten zouden geven wegens het “laten stikken” van de leerkrachten.

Een andere leerling maande de ganse tijd aan tot voorzichtigheid bij een boomstambrug, maar gleed dan wel zelf uit!

De leerkracht hield nog eens halt en vond in het midden van de Ninglin-

spo een goede steen om op te staan: de perfecte plek voor haar uitleg. Zo dachten de leerlingen er ook over want al gauw belandden er stenen vlak naast haar in het water zodat de leerkracht goed nat werd. Misschien toch niet zo’n strategische plek. De aanzet voor een beetje plezier was gegeven en al gauw bekogelden we elkaar met mos. Dat was zacht en dus niet zo erg, het was eerder grappig omdat verschillende leerlingen heel erg schrokken.

Jammer genoeg was de pret snel voorbij toen één van de doelwitten opzij sprong en het mos tegen een onschuldig doelwit terecht kwam.

Al bij al ging de wandeling veel te snel voorbij. Het was een geweldig leuke dag.

• stille waters soms diepe gronden blijken te hebben op excursie, zeker als ze heldhaftig diepe afgronden verslaan.

• sommige leerlingen anderen aansporen om te vallen en dan zelf struikelen over een boomwortel. Dan ga je toch letterlijk en figuurlijk op je bek!

• onze leeruitstap er eentje was met vallen en opstaan.

• leerlingen die in de klas soms softies lijken, plots wel van avontuur blijken te houden en dat is een fijne openbaring!

• leerkracht zijn eigenlijk een heel waardevolle job is omdat je in vele situaties met jongeren leuke dingen mag beleven en dat is de grootste meerwaarde van een velduitstap!

www.sji.be juli 2013 schakel 44

49

London City Wanneer u dit artikel leest, is onze trip naar Londen net achter de rug. Iets schrijven over onze avonturen die we ginder mochten beleven, is omwille van deadlines niet mogelijk.

Eerst een beetje geschiedenis. Tijdens het schooljaar 2011-2012 ging 7 kantoor begin september op leefdagen naar Roosendael in Walem. Het

waren twee fijne dagen waarop leerlingen en titularissen elkaar beter leerden kennen. De basis voor

een tof schooljaar werd gelegd. Hierna kwamen enkele leerlingen met het voorstel om een citytrip te organiseren als afsluiter van hun schoolcarrière op het Sint-Jozefinstituut. Het advies van

de directie werd gevraagd en uiteindelijk kregen we groen licht om eind mei drie dagen naar Londen te gaan. Dit werd het begin van een traditie.

Dus ook dit jaar trekt het 7de jaar er voor drie dagen op uit. Opnieuw is het programma goed gevuld. In de Britse hoofdstad mag een bezoek aan het British Museum, met haar rijke collectie, niet ontbreken. In ‘The Globe Theatre’ mogen we ons weer even in de tijd van Shakespeare wanen. We gaan in het straatbeeld op zoek naar kunstwerken van Banksy, die we tijdens de lessen

PAV uitgebreid hebben besproken. Om toch wat sportief uit de hoek te komen, verkennen we Londen voor een stuk met de fiets. We zullen Buckingham Palace, The Houses of Parliament, Westminster Abbey, Trafalgar Square, … ‘live’ kunnen bewonderen. Daarnaast zal na afloop van ons bezoek het metrosysteem in Londen geen geheimen meer hebben voor ons.

Hopelijk is het weer ons gunstig gezind en wordt het een fijne afsluiter van een boeiend schooljaar.

1B bezoekt Antwerpen Op een zonovergoten dinsdag vertrokken de leerlingen van 1B op uitstap naar Antwerpen. Het doel was om op de juiste manier gebruik te maken van het openbaar vervoer en een stukje cultuur op te snuiven. Ze vertrokken met de bus vanuit Kontich Kerk naar Kontich Kazerne. Eenmaal in het station kregen ze een bundeltje om vraagjes op te lossen. Er werd een trein genomen richting Antwerpen Centraal.

“De Kathedraal, de Grote Markt, het beeld van Brabo, het stadhuis, Lange Wapper en Het Steen.”

Hoe neem je nu de metro naar de Groenplaats? Dat was voor de leerlingen niet evident, maar wie zoekt die vindt! Vertrekkend vanop de Groenplaats werden heel wat monumenten bewonderd: de Kathedraal, de Grote Markt, het beeld van Brabo, het stadhuis, Lange Wapper en Het Steen. Er was ook tijd voor een rustmoment met tussendoortje op de wandelbrug, waar we ook van de geur van het Scheldewater konden genieten.

In het museum van Plantijn Moretus werden oude boeken en kunstwer-

50

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

ken bewonderd. Er liep een speciale tentoonstelling over boeken uit de Middeleeuwen. Rond 12u werden de hongerige maagjes gevuld met heerlijke frietjes op een terras op de Groenplaats. Nadien werd er een workshop ‘etsen’ gevolgd in het museum van Plantijn. Er zaten heel wat mooie kunstwerkjes bij. De terugweg naar school ging via de metro naar ‘de harmonie’ en daar werd de snelbus naar Kontich genomen. De leerlingen leerden heel wat bij op één dag.

Bouwkamp Polen: fundraising Bouwkamp Polen is een buitenschoolse activiteit die openstaat voor vrijwillige leerlingen van het vijfde jaar, ongeacht de studierichting (ASO-TSO-BSO). Deze ‘buitenlandactiviteit’ is in niets te vergelijken met andere buitenlandse projecten. Het is geen leeruitstap die past binnen één of ander leerplan, noch een cultuurreis die wordt ingericht voor geïnteresseerde leerlingen. Deze ‘buitenlandactiviteit’ is voor gemotiveerde en geëngageerde leerlingen die een stukje van hun vakantie willen opofferen om belangeloos te gaan werken voor andere mensen.

Door samen te werken met Bouworde Vlaanderen kunnen we werken i.s.m. en voor de plaatselijke bevolking. Jongeren krijgen de kans om van dichtbij kennis te maken met kansarmoede, maatschappelijke en ecologische problemen.

Daar blijft het niet bij. Ze kunnen er hun handen uit de mouwen steken.

De instapprijs wordt bewust laag gehouden om iedereen de kans te geven om mee te gaan, zodat geld of het gebrek eraan geen reden moet zijn om niet mee te kunnen. De deelnameprijs ligt tussen 150,00 EUR en 250,00 EUR. De deelnemers betalen hun bijdrage naar eigen keuze en vermogen. Met dit bedrag kan niet het hele project gefinancierd worden, als je weet dat wij zelf instaan voor de bijdrage aan Bouworde Vlaanderen (eten en slaapplaats, administratie en solidariteitsbijdrage), het vervoer (huren van minibussen en diesel), verzekeringen en allerlei kleine onkosten. Het totale kostenplaatje bedraagt ongeveer 9 500,00 EUR. Je moet al van een speciaal hout gesneden zijn om mee te gaan. Om dit alles te kunnen financieren werken de deelnemers een heel schooljaar lang. Ze offeren er bijna al hun vrije tijd voor op om voldoende middelen bij elkaar te krijgen om deze reis te bekostigen.

Zo organiseren de bouwkampers in november een spaghettiavond voor familie, vrienden en andere sympathisanten. De voorbije editie bereidden we voor 350 mensen spaghetti. Dit is goed

voor 100 kg spaghetti en 3 grote ketels spaghettisaus. Het is de allereerste activiteit voor de nieuwe ploeg. Zij worden geholpen door de deelnemers van de vorige editie.

Met hun ervaring en de extra helpende handen zijn zij van onschatbare waarde.

Eén keer per jaar zijn de bouwkampers postbode in Kontich en Lint voor het verdelen van de reclamefolders van de scholengemeenschap en de lagere school. De gemeentes worden in sectoren verdeeld, zodat elke leerling ongeveer 600 brievenbussen van een folder moet voorzien. Het bedrag dat anders wordt betaald aan BPost, is nu voor het bouwkamp bestemd.

De deelnemers worden gevraagd om te helpen tijdens de quiz van de Ouderraad, tijdens de opendeurdagen, de inschrijvingsdag en de receptie voor de laatstejaars.

Zij verzorgen het werk achter de schermen: bv. de refter klaarzetten of terug opruimen, de mensen van drankjes voorzien en de afwas doen.

Zij krijgen hiervoor een vrijwilligersvergoeding van de school, die integraal aan de reis wordt besteed.

Vlak voor Pasen verkopen zij ook nog lekkere paaseitjes.

Door al deze inspanningen en de hulp van een sponsor af en toe, lukt het ons om elk jaar voldoende geld in te zamelen. We willen van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen te danken die op één of andere manier het bouwkamp steunt.

www.sji.be juli 2013 schakel 44

51

zwaaiden af

6bi 6CM

s in Barreman Sanden, Rob n s, Va em s ill na W ura rhelst, Jo ermans, La Vincent Ve et n, Emma H achteraan: omas Hottl der Stocke Th n n: Va . aa D or r. vo midden: Mev Guldentops er sp Ja s, Max Herman

Mevr. D. Timmermans Stefanie Van Reeth, Nikita Van den Bosch, Maite Zwinnen, Lieselotte Crijns, Laura Everaert , Cleo Van Woensel

6ecwi k Goossens, crop, Yannic Benjamin De t, er lla Ca Eyndhoven, ris uyn, Els Van achteraan: Jo NaĂŤmi De Br n: aa or vo s er seke Dhr. A. Cald Sara Van Moe

52

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

6eCMt achteraan: Marlies Croonenborghs, Arnaud Christ, Julien Gahide, Charlotte Van Gerwen, Loran Van Der Venne vooraan: Yannick Van Strydonck

6Hw Lukas Bra eckmans, Daya Talb Emma Men oom, Lau nes, Charl ra Winkele otte Pryo r, r, Mevr. M . Geuens

6Ha chiel Asbai Arrousi, Mi mers, Redouane n So iaa co st Ni , ba Se rix s, nd aël He en: Dhr. T. Gielken achteraan: Mich rvloesem,Audekerke midd Ve n ne Va uli Tim Pa , s, its et Br Vingerho eren, Justine n de Poel, illaume de Kind oraan: Kilian Va Lathouwers, Gu s De Clopper vo en iesen, ur Dr La l, ren Se i Ka rd is, Jo leman, Lisa Kenn Larissa Marien, Til r be Am n re, lse Gueld : William He Ann-Sophie De helemaal vooraan Frédéric Declercq

6I der yssens, Christophe van e Raes, Steve Matth achteraan: Christoph n ide We Verhoeven, d Gajrabekov,- Enzo s, Jasper Maes, Achja ten Cos n Ste : den mid vr. M. Enkels Jarno Mollemans, me biest vooraan: William Ver

6HB achteraan: Stephen Van Calster, Camil Courtin, Cél ine Coppens, Margaux Codde, Daphne Slaghmuyld ers midden: Mevr. S. Van Cantfort, Demi Cusseneers, Sandrine Ponnet , Manon Laurijssen, Sofi e Vercauteren, Bart Van Gompel, Mathias Vandeb roeck, Cynthia Hurssel voo raan: Jasper Lankens, Thibault Helsmoortel, Stij n Van Reeth, Mathias Dom

www.sji.be juli 2013 schakel 44

53

6KA Dullaert, abo, Gaetan erg, Rami Sh nb de Huygelen, in or Bl ni er iv Laeremans, Ju achteraan: Ol l ny au Sh n: po, Dhr. J. Bi ers midde lanos Restre Giovanni Peet an, Yeison Bo , m rs le te Al ou lly W Ke , laere, Larissa s Silke Jambers sey De Wispe lotte Lambert vooraan: Lind removic, Char Hu na Ya n, ke uk st er nd Stephanie Va

6KB achteraan: Ya nnick Jacobs Ayoub Chakou , Vincent Vand h midden: Stev erelst, Tom Ev en Van Bogh eraert, Simon Herm out, Marie Du ans, Zakaria pont, Dries So El Bounja, Andy vooraan: Cher mers, De Bondt, Mev stine Vertom r. D. Somers men, Femke Smets, Maxim Sainah D. Waa e Plettinx, rdenburg, Alis on Pevenage

6ST brechts, Arthur Lam , ylan Gregoir, D , hiel Jaeken ns ic M ire n: he evr. N. Sc s Seyen vooraa T’ gh ls er ie eb N lo , achteraan: M V an n ti Yperm erman, Mar ans, Maxim wel, Sien Not Raf Haverm lix Van Bau A , ns se ns Shariss Ja

6mrv achteraan: Melissa Vertriest, Naou al Anahnah, Jessica Van Winckel, Lynn Demolder, Nele De Weerdt, Mevr. A. Beyens vooraan: Anouar Trabelssi

54

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

6wewi

6STWA 1: Nicoachteraan: Britt Verreycken, Debby Braem, Lynn Wagemans midden Inne Durieux, Priscilla rghe, Vanlerbe Jill el, Vanlomm Sofie , Melaerts las Op de Caes, Sofie Albertz, Mevr. C. Claes midden 2: Anna Lemmens, Elise Beeck, Paulien Van Cauter, Hannelore Mariën, Margo Bruyndonckx vooraan: Cedric Vercalsteren, Christophe Thys

r. W. Horsten on Ogiers, Dh , Mertens, Sim ijn tte Boeykens St lo , ar et Ch Sm n, athias Karen Claese , ie achteraan: M en st Ba Marckx, Lena s Cannaerts midden: Silke vooraan: Niel Anouck Mees

6stwb Van Horen hie Schelkens, Ben Torfs, Tom achteraan: Sam De Herdt, Sop Jordi Fabré, rle, Baa Van lie Eme jolijn Aussems, midden: Dorien Deleyn, Mar r. L. Van CauwenMichiels, Ariane Mattys, Mev Anouk Van Der Stam, Laura ts, Kimberly n, Pauline Butaye, Eveline Aer berghe vooraan: Niels Van Ake Broekhoven Van rtje Saa : ck helemaal vooraan Clarysse, Alexandra Van Her

6stwc achteraan: Lind sey Hendrickx midden 1: Simon , Jolien Devriez e, Nina Bouvar Michelena, Re becca Poiters d maekers, Jona , Eline Haentje s Jonckers, Th ns, Joke Ruyom as Tubbax midd Edith Ward, M en 2: Maxim Ce irissa Snelder ulemans, s, Laurien Verh aegen, Laura Co vooraan: Chels ea Demanet, Lo rnette uise Van Trich t

6stwD Van k, Hedwige n den Broec ns, Va te ne ae B an ur na Dierick, Ya eckwyck, La n ie Le or n e D , Va D e in s Elin , Arne M n 2: Annelie achteraan: dja Bertels ruyn midde man idden 1: Kha evr. L. De B M , , Yent’l Tille kt en rc Staeyen m m m be ca é, Bart Ver t, Tess Ver er sa hy s G Shauni Ser en ss Maité ries Adriaen ilyn Istas, in Jones, D Bruyn, Mar vooraan: Kev www.sji.be juli 2013 schakel 44

55

7KA lsey Borremans, Ke e Goris, Enya ni , Amha rs ep ge St Se n, lie ura Vermeyle h Brits, Nata et nn Ke e, st Br achteraan: La e u nsteenki enberghe, Mik 1: Mevr. E. Va ier Van Couw iv der Aa, Ol , n Boey midden rt Va sa en as rv thias M Callebaut, Yo a Ev n, ber Dens, Mat au Vo Br ley ncken yby vooraan: Wes ra Dierckx, Ke inckemaillie Cl midden 2: Ky ke El k, nc n Der Do Véronique Va

7KB achteraan: Mevr. G. Hardy, Nathalie Beutl ing, Camille Grillet, Joanne Van Bauwel, Xavier De Cuyper midden: Liesb eth Voorspoels, Jill Van Avermaet, Yaël DeWit, Karim El Yaghmouri, Keven De Bie, Stef Peeters vooraan: Vincent Van Hoof

7mv ey , Kathleen Van Ro uquier, Lincey Tops Beerten, uk no achteraan: Patsy Ha Ma er, rti mo Panken, Camille Du , vooraan: Charlotte ntha Van Rompaey anie De Haes, Sama ph Ste rs, , lde ras Mu Mo Charline ici, Laura afwezig: Didem Biç ns Mevr. E. Tuyteleers land, Lisa Braeckma ge En n Va e ott arl Ch t, ich un rm Ve n Shanne

56

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

SMS

3K bezoekt Colruyt Kontich

Onze leerlingen van 3 kantoor kregen de kans om op bedrijfsbezoek te gaan bij Colruyt. Cara Vindevogel vertelt u in onderstaand verslag wat haar is bijgebleven: “Ik vond ons bezoek aan Colruyt Kontich erg leuk. Ik was al wel eens gaan winkelen bij Colruyt, maar ik was nog nooit in de beenhouwerij of het magazijn geweest. Al was ik wel erg benieuwd naar hoe er achter de schermen gewerkt wordt.

Het bedrijfsbezoek was erg leerrijk. Nu ik weet wat een werknemer bij Colruyt allemaal mag doen, zou ik er wel willen werken. Je verdient er helemaal niet slecht en het lijkt me leuk om niet altijd hetzelfde te moeten doen. Ik zou helemaal gek worden als ik een hele dag aan de kassa moest zitten of een hele dag rekken zou moeten vullen. Bij Colruyt moet je dit allemaal doen, maar onder de vorm van een doorschuifsysteem. Zelfs de winkelverantwoordelijke draait mee in dit systeem. Het personeel was ook heel vriendelijk. Het lijkt mij zeer fijn om met deze mensen samen te werken.

De uniformen vind ik niet zo mooi. De kleuren spreken me niet zo aan. Moest ik het voor het zeggen hebben, zou ik nieuwe uniformen laten maken. Een uniform is immers heel belangrijk om herkenbaar te zijn voor de klanten.

Short

Ik ga graag winkelen bij Colruyt. Je wordt er goed bediend als je hulp nodig hebt en je bent altijd zeker van de versheid van de producten. Ze hebben daarenboven de goedkoopste prijs uit de omgeving. Ook leuk bij Colruyt zijn de proevertjes. In de beenhouwerij kregen we de keuze uit vlees of toastjes. Verder in de winkel mochten we dan weer koekjes en fruit proeven.

Dag van de jeugdbeweging

Het bedrijfsbezoek duurde slechts twee uurtjes, maar op deze korte tijd hebben we wel zeer veel bijgeleerd!”

Message

In jeugdbewegingsuniform naar school? Dat moet de Dag van de Jeugdbeweging geweest zijn. Jaarlijks vieren we op die manier in heel Vlaanderen het engagement van duizenden jongeren die zich inzetten om meer dan 240 000 kinderen en jongeren bijna wekelijks goed gevulde dagen vol spel en plezier te bezorgen. Chiro, IJD, KLJ, JNM, Jeugd Rode Kruis, KSJ-KSA-VKSJ, WJNH, FOS Open Scouting en Scouts en Gidsen Vlaanderen bieden jongeren de kans om op een ontspannende manier contacten te leggen met anderen en tegelijkertijd toch zichzelf te kunnen blijven.

Ook bij ons op school kwamen op 19 oktober 2012 veel leerlingen in uniform naar de klas: trots en duidelijk herkenbaar! Het bood in een aantal klassen stof voor levendige gesprekken en getuigenissen. Sommige leerlingen hadden het er zelfs voor over om extra vroeg uit de veren te komen. Ze waren namelijk eerst naar Antwerpen afgezakt voor het ‘groot jeugdbewegingenontbijt’!

De jeugdbewegingen leven zelfs in die mate op onze school dat Gazet van Antwerpen er een fotograaf op af stuurde. En de directie - ook heel vurig wanneer het over hun jonge jaren bij de jeugdbeweging gaat - steunt dergelijke initiatieven graag.

(Voor meer info kijk op www.dagvandejeugdbeweging.be)

SJI

Short Message Laatste 100 dagen

In de ween na de feestdag van de heilige Chrisostomos vieren onze laatstejaars traditioneel ‘hun honderd dagen’. Dit feest staat voor het heuglijke feit (?) dat ze slechts 100 dagen verwijderd zijn van hun diploma secundair onderwijs. De hele week werd uitgeroepen tot verkleedweek en in de leerlingenraad werd er heftig gediscussieerd over de verkleedthema’s. Hieronder ziet u het resultaat.

Op maandag liep de school vol met dieren en Disneyfiguren.

Dinsdag zaten er in alleen nog ‘nerds’ in de klas. Links ziet u 6STWB.

Op woensdag liep het Sint-Jozefinstituut vol met bekende personen die al dan niet van de maffia bleken te zijn. 6ECWI-WEWI gaf het goede voorbeeld.

Op donderdag kon je best een zonnebril opzetten want dan was het thema ‘fluomarginaal’ zoals hier te zien bij 6STWA. Op donderdagavond had elke klas wel ergens afgesproken om het 100 dagen feest verder te zetten. Op vrijdagmorgen volgde dan nog een ontbijt waarna onze zesdejaars moe maar voldaan huiswaarts keerden.

Short SJI 58

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Let’s do it!

World

SJI

Onze school ging in op het voorstel van de gemeente Kontich de wereldwijde opruimcampagne “Let’s do it! World” te ondersteunen. Net als andere miljoenen vrijwilligers in 94 landen wilden onze leerlingen de handen uit de mouwen steken om op enkele pleintjes in het centrum zwerfvuil en sluikafval op te ruimen.

Uitgerust met een fluohesje, handschoenen, een vuilzak en een grijptang trokken 1STVC, 1B, 1MD en 1CV op vrijdag 21 september naar het Sint-Jansplein en het park.

Een milieu-ambtenaar had de pers gecontacteerd en zij waren onder de indruk van de moed, het enthousiasme en de inzet van onze leerlingen. Op zaterdag prijkte een mooie foto met lovende woorden in de krant. De wereld, mijn dorp …

Message www.sji.be juli 2013 schakel 44

59

is het …

ouderraad

Quiz

COSMOS EUREKA Met Bangladesh en de Damiaanactie in het achterhoofd, noemden HOPE we de jaarlijkse quiz van de ouderraad deze keer “Op ontdekkingsKOPPIEKOPPIE reis”.

Een gezellig gevulde zaal, een aantal OXFAM-producten op de LARSYBOYS prijslijst, een LAURALINTfair-trade hoofdprijs, een “lokale” troostprijs en we waren alweer vertrokken voor een boeiende avond!

OEPS QUIZPELTURIGEN Voor wie aanwezig was, is deze woordzoeker van ploegnamen STATUSQUO een leuke herinnering, voor wie er niet was, is het ...

VILLATINA

B V Y I G X V D J N E W O A I K N O F K

V X A C R L T C Z F Z Y M F Y H R H U T

H X F N I U V R H G U Z S U L Z N O H V

D T U K C M T U F A A D O J A R C L W R

L H G T L H N L L K P G C T N G N C V K

C G E P M B K A E Q D X S R T T G R B N

T Y Q S E K U R V P O X C P U B B W M M

V T C Z E R U S R Q Z F N L E L X L P D

K I V Z A E T Y C B C I H O V O D O Z E

H L L L P Q A B O S E V U Z T H Z Y S W

Z Y I L D Q Q O R I D V B Q J T Q E H S

W N F I A P K Y W I H E U W N Z D N X Q

T U O O K T B S V R V K G J L E W Q C D

S P P M I Z I L R S M J U J X T P A P U

K Q Y U B M M N E I P P O K E I P P O K

E P O H F S N G A X B E T A O R J E E U

Oplossing + N + + + + + E + + + + + G + + + + + I + + + + + S + + + + T + + + + A + + + + T + + + + U + + + + S + + + + Q + + + + U + + S O O + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

+ + + + R + + + + + + + M + + + + + + +

+ + + + + U + + + + + + S + + + + + + +

+ + + + + + T + + + A + O + + + + + + +

+ + + + + + + L L K + + C + + + + + + +

+ + + + + + + A E + + + S + + + + + + +

+ + + + + + U R + P + + + P + + + + + +

V + + + + R U S + + Z + + + E + + + + +

+ I + + A E + Y + + + I + + + O + + + +

+ + L L + + + B + + + + U + + + + + + +

+ + I L + + + O + + + + + Q + + + + + +

+ N + + A + + Y + + + + + + + + + + + +

T + + + + T + S + + + + + + + + + + + +

+ + + + + + I + + + + + + + + + + + + +

+ + + + + + + N E I P P O K E I P P O K

E P O H + + + + A + + + + + + + + + + +

F Y H R H U T

O S K I K U B

O M M U W A O

P L Q C N R S

X A V K I K V

A I K N O F K

U L Z N O H V

+ + + + + + T + + + A + O + + + + + + + J A R C L W R

+ + + + + + + L L K + + C + + + + + + + T N G N C V K

+ + + + + + + A E + + + S + + + + + + + R T T G R B N

+ + + + + + U R + P + + + P + + + + + + P U B B W M M

V + + + + R U S + + Z + + + E + + + + + L E L X L P D

+ I + + A E + Y + + + I + + + O + + + + O V O D O Z E

+ + L L + + + B + + + + U + + + + + + + Z T H Z Y S W

+ + I L + + + O + + + + + Q + + + + + + Q J T Q E H S

+ N + + A + + Y + + + + + + + + + + + + W N Z D N X Q

T + + + + T + S + + + + + + + + + + + + J L E W Q C D

+ + + + + + I + + + + + + + + + + + + + J X T P A P U

+ + + + + + + N E I P P O K E I P P O K K E I P P O K

E P O H + + + + A + + + + + + + + + + + A O R J E E U

B H G T X F U W R U J D S X A V K I K V

+ + + + + U + + + + + + S + + + + + + +

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

G E O R U H V C T V J L X P L Q C N R S

+ + + + R + + + + + + + M + + + + + + +

60

N O B L R Z S D J M B E U O M M U W A O

Oplossing + N + + + + + E + + + + + G + + + + + I + + + + + S + + + + T + + + + A + + + + T + + + + U + + + + S + + + + Q + + + + U + + S O O + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

Y P D Q M S T A T U S Q U O S K I K U B

Schoolvoorstellingen!

Allen daarheen?

Een uitverkochte Stadsschouwburg. 3000 leerlingen en hun leerkrachten, klaar voor de schoolvoorstelling van Ben X. Aan enthousiasme geen gebrek zou je denken. En inderdaad.

De leerlingen staan duidelijk te popelen om binnen te gaan. Geduldig je beurt afwachten, staat daarbij niet in hun woordenboek. Nee, duwend en wringend banen ze zich een weg door de mensenmassa en uiteraard is het nog leuker als je de mensen naast je extra hard tegen de muur aan duwt. Zoals een opeengepakte schapenkudde worden mijn leerlingen en ik mee door de smalle ingangen de zaal ingedreven.

ze geen goede plaats heeft en dat ze niets kan zien. Er wordt wat geschoven en van plaats gewisseld en het probleem is opgelost. Oef.

kritische blik op ...

Ben X is immers een musical over gevoelige thema’s: autisme, pesten, anders zijn, zelfmoord… Onderwerpen waarmee

zo goed als alle leerlingen in de zaal ooit in contact zijn gekomen, rechtstreeks of onrechtstreeks. Daarom is het ook begrijpelijk dat er van deze show zoveel schoolvoorstellingen worden georganiseerd en dat er zoveel leerkrachten hun leerlingen hierheen wilden nemen.

Op voorhand werden we over deze thema’s voldoende geïnformeerd en werden we aangemaand om de leerlingen te verwittigen dat sommige scènes nogal gevoelig konden liggen. Bij zulke thema’s komen immers emoties naar boven, die in dit geval versterkt worden door de muziek en de zang. Je voelt erg mee met Ben, je voelt afkeer tegenover de pesters, je pinkt al wel eens een traantje weg bij de begrafenisscène. En dat blijkt toch moeilijker met een zaal vol pubers.

Ondertussen is het al vijf na twee en de zaal wordt wat onrustig. Bijna iedereen zit op zijn plaats, de laatste klassen druppelen binnen. Plots zie ik aan de andere kant van de zaal dat een van mijn leerlingen in zijn handen begint te klappen. Zijn buren volgen hem en al gauw ‘…Natuurlijk heb je bij een schoolvoorstelling wel maant de hele eens een reactie die niet gepast lijkt, maar dat is nu zaal met riteenmaal de groepsdynamiek die zulke opvoeringen misch handgemet zich meebrengt. Kadering is echter fundamenteel: klap de organieen goede voorbereiding in de klas over de inhoud van satie aan om de het werk en de geplogenheden bij het bijwonen van een show te starten. theatervoorstelling doet wonderen.’ Bert Verbeke Ik schuifel wat ongemakkelijk op mijn stoel en vind het vooral Ook in de zaal is het enthousiasvervelend dat ik me groot. Plotseling bevinden de ‘De schoolvoorstellingen waren heerlijk om te doen en die jongen niet leerlingen zich tussen duizenden ik denk dat het voor de leerlingen een onvergetelijke kan terechtwijandere jongeren uit heel Vlaanervaring moet geweest zijn. Schoolvoorstellingen afzen, want – en deren. Er passeren jongens uit schaffen omdat er een paar “onnozelaars” tussen zitWest-Vlaanderen, meisjes uit misschien ben ten, zou, denk ik, zijn doel missen en de foute personen Limburg, een groep in uniform, ik daar wat oustraffen.’

Jan Schepens jongeheren in kostuum, leerlin- derwets in – ik gen met gescheurde broeken vind dat toch en blauwe haren. Wat een feest! niet zo beleefd naar de productie In het begin van de voorstelling toe. Maar goed, de lichten gaan uit is iedereen onder de indruk van de Hormonen gieren door de Stadsen de hele zaal gilt en brult het uit. videoprojecties en kalmeert de zaal schouwburg zoals nooit tevoren.

Ik kijk wat verschrikt rondom mij. al vlug. Leendert De Vis begint als Er wordt gekeurd, geknipoogd, geOch ja, het zal het enthousiasme Ben X aan het eerste nummer en ik joeld en gegild. zijn, zeker? De show begint en ik zie mijn leerlingen met open mond hou m’n hart vast, vooral benieuwd naar hem staren. Ook de klasscèIk kijk bang om me heen naar onze naar wat mijn leerlingen van de nes zijn herkenbaar, er wordt gelaleerlingen om te zien hoe zij zich voorstelling gaan vinden. chen met de mopjes van de leraar gedragen. Voorlopig zitten ze rusen nog meer met de uitdagende tig op hun plaatsen de show af te reacties van de pesters. Na een wachten. Een leerling komt melden tijdje begint de concentratie duide(‘zeuren’ vind ik erg negatief) dat

www.sji.be juli 2013 schakel 44

61

brengen? Hebben hun leerkrachten hen niet voldoende voorbereid op de musical of vonden zij het gewoon een makkelijke middag entertainment die ze zelf niet moesten vullen? Durven deze leerkrachten tijdens de voorstelling niet rechtstaan om de storende individuen te verwijderen?

Het zijn mis‘Schoolvoorstellingen niet meer laten door- schien gewaaggaan zou inderdaad niet de juiste manier de vragen, maar spookten zijn om die enkelingen te straffen. Maar de ze toch nog daweergave in de tekst is wel zoals het (soms) gen door mijn is. Gelukkig niet altijd!!’

Liv Van Aelst hoofd.

lijk wat te minderen, want hier en daar ontstaat wat geroezemoes in de zaal. Gelukkig staan er op strategische plaatsen hostessen die in de richting van het lawaai door de zaal lopen en de leerlingen tot stilte aanmanen. Het haalt weinig uit.

En dan lijkt het van kwaad naar

erger te gaan. Bij het begin van het tweede deel blijven er mensen lachen, praten en roepen, zelfs terwijl Leendert De Vis al aan het zingen is. Daarna zingt Marleen Van der Loo een ingetogen nummer en ook zij moet zich zien in te leven in haar rol, met een hoop lawaai dat uit de zaal komt. Het vervelendste moment komt nog. De begrafenis.

Tijdens het meest emotionele moment van de show, maakt iemand achteraan de zaal blijkbaar een grappige opmerking, want een hele groep leerlingen schiet luid bulderend in de lach. Sfeer verstoord.

Weg emotie.

Na de voorstelling blijf ik met een wrang gevoel achter. Voor alle duidelijkheid, de leerlingen van onze school hebben zich, voor zover ik kon zien, voorbeeldig gedragen.

Ik ben blij dat wij met onze leerlingen kunnen buitenkomen, dat we op voorhand met hen regels afspreken en dat ze zich daaraan houden. Ik stel me alleen de vraag waarom sommige jongeren niet weten hoe ze zich moeten gedragen in een theaterzaal. Hebben zij

geen respect voor de productie en voor alle mensen die daarbij ter plekke betrokken zijn?

Beseffen jongeren wat het vraagt van acteurs om live op het podium een voorstelling naar de mensen te

62

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Ik besef dat ik hier een heleboel vragen in het rond gooi, waarop ik zelf geen antwoord heb, maar ik wil ze toch stellen in de hoop dat leerkrachten twee keer nadenken over de uitstappen die ze plannen voor hun leerlingen.

En dat ze deze met de nodige ernst voorbereiden en aanpakken. In ieder geval heb ik nog meer respect gekregen voor de acteurs en alle andere medewerkers aan deze productie. Het zal zo al wel een loodzware job zijn om elke middag en avond zo’n emotionele voorstelling te spelen, laat staan voor een volle zaal met pubers. Ik weet niet of de acteurs er zoveel last van hadden als ikzelf. Ik weet niet of zij ook met

Ik weet ook wel dat pubers in de lach schieten bij heftige emoties of triestige ‘Ik ben er wel van overtuigd dat theater iets is waar je van scènes vanuit moet kunnen proeven. Niet iedereen heeft het geluk om door een soort van zijn ouders meegenomen te worden naar voorstellingen, dus onvermogen voor die leerlingen openen schoolvoorstellingen heel wat hiermee om te deuren. gaan, of omdat Bovendien is naar theater gaan ook iets wat je moet leren.

Die eerste theaterregels gaan leerlingen meestal op school ze nog niet volaangeleerd krijgen. Er zijn natuurlijk lesmappen, maar die wassen genoeg gaan over de inhoud van het stuk. Ik denk dat leerkrachten zijn of nog niet daarnaast ook de basis van theateretiquette moeten geven, zodat theater magie geleerd hebben kan worden.’ hoe de emoties ‘Een theaterverbod lijkt voor die storende persoon geen straf, want hij had er toch te plaatsen. Ze al geen zin in. Dus als een groep een voorstelling verziekt, waar ligt de schuld? Bij houden zich de acteurs? Bij het stuk? Bij die groep? Bij de school? De opvoeding? Het blijft moeilijk. stoer om vooral Tijdens een schoolvoorstelling denk ik steeds: “Als ik één persoon het gevoel heb te vermijden kunnen geven dat hij het fijn vond en meer naar theater wil gaan, is mijn missie dat ze geraakt geslaagd.’

Dieter Verhaegen worden. En het is nu eenmaal moeilijk om je twee keer een volledig uur te concentreren. Maar toch stel ik me de vraag of die schoolvoorstellingen wel juist aangepakt worden. Ik zou ze niet willen afschaffen, want onze leerlingen hebben ook een unieke kans gekregen om tegen een voordelige prijs naar een knappe musical te gaan kijken en ze waren unaniem lovend en enthousiast over de voorstelling. Maar ik vind het enorm jammer dat ze gehinderd werden in deze ervaring door een aantal jongeren die daar die middag niet hoorden te zitten.

een slecht gevoel naar huis gingen. Ik weet niet of zij zich nu ook afvragen waarom ze de schoolvoorstellingen toch weer staan te doen.

Moest dat het geval zijn, wil ik hen met dit schrijven laten weten dat ze het die middag fantastisch hebben gedaan. Op het podium was het een ‘topshow’. Ondanks alles wat er

in de zaal gebeurde. Respect.

jong talent

Onze jongste recensent

opn verscheen dit jaar een In de Standaard der Lettere was ter rijfs sch de t wan elijk, merkelijke recensie. Opmerk rejaar. We laten deze jonge een leerling uit ons vierde ervaring. e fijn e dez r ove rd woo censente zelf aan het Standaard “Mijn tante is baas van het wel eens in Magazine. Ze wist dat ik ik graag de krant wilde komen en dat n boek gee ik of me ze eg lees, dus vro over jonwilde lezen voor een reeks Zo heb ik gerenromans in de krant. ar” geleteja Klo Een Van ek “Dagbo k nooit boe dit ik zou elf zen. Uit mez houd van dagboeken. zo niet ik at omd , ben gekozen heb boek spannende verhalen. In dit Meestal kies ik grappige of vond ik rtje kee een r voo r maa l, gebeurde niet zo heel vee h te lezen en te ontdekken. Toc het wel leuk om iets anders e lievelingsboek “De olut abs mijn aan en tipp kon het niet heb de Tweede Wereldoorlog. Ik Gele Ster”, een boek over ik wenen. t moe r kee elke en zen het al een paar keer gele l mensen me in de krant had Het was ook grappig hoevee wacht, maar ver niet l maa hele het den zien staan. Ik had s van vrienden en familie die ik kreeg best veel telefoontje en mijn foto in de krant had mijn artikel gelezen hadden r mijn speciale doo wel ook dat t kom ien den gezien. Missch een s ouders van vrienden met familienaam, waardoor zelf . wisten dat het over mij ging r zo’n topper, het was in iede niet k Ook al vond ik het boe g!” geval een hele leuke ervarin WA Margot Scheidtweiler, 4ST

Copa Diouf Copa Diouf is 13 jaar en zit in 1STVA. Zijn hobby is inline-skaten. Hij is er erg goed in en mocht zelfs deelnemen aan het Europees kampioenschap inline-skaten. Hij overwon daarvoor zijn grootste schrik: op zijn pols vallen. Dit zou zijn deelname wel eens in het gedrang kunnen brengen omdat hij daaraan eerder al een blessure had. Gelukkig verliep alles naar wens en kon de deelname doorgaan zoals gepland.

Het kampioenschap vond plaats in Eindhoven op 8 en 10 februari. Copa trad aan bij de juniors.

Winnen deed hij jammer genoeg niet, maar hij werd wel knap 6de op 49 deelnemers. Hij vond het dan ook een erg leuke ervaring en hij kijkt er naar uit om volgend jaar beter te doen!

Geen berg te hoog voor Chiara De Wael!

Een vakantie in Center Parks, vrienden die snowboarden en zelf voor het eerst de skilatten aanbinden… zo begon het skiverhaal van Chiara, leerling van 2STV. Dat skiën geen evidente topsport voor een Vlaming is, spreekt voor zich: onze “heuvels” zijn de moeite niet om te vermelden en voor echte skipistes moet je al naar het zuiden van het land – “als” het sneeuwt…

Als 9-jarige trok Chiara naar de borstelpiste “Casablanca” in ’s Gravenwezel, maar nu traint ze op “Snowvalley” in Peer op een echte sneeuwpiste. Altijd ver rijden dus, maar wil je als sporter iets bereiken op topniveau dan moet je trainen. Vroeger oefende Chiara elke dag behalve donderdag, nu nog 3 keer per week: dinsdag, woensdag en zaterdag.

Ze staat dus niet alleen vaak op de latten, maar ze zit ook veel in de auto, voor haar de plek waar ze huiswerk maakt. De combinatie topsport en school gaan vraagt heel wat inspanningen. Bovendien zijn er regelmatig trainingen en selecties in het buitenland. Per jaar verblijft Chiara ongeveer 70 dagen in Oostenrijk, Italië of Frankrijk. Zelf verkiest ze de trainingen in Oostenrijk omwille van de gezelligheid.

De reizen en het materiaal - 7 verschillende paren ski’s - maken dat deze topsport een dure aangelegenheid is. En ongevaar-

lijk is skiën ook niet! Dat ondervond een goede vriendin van Chiara die onlangs na een pijnlijke valpartij een kuit- en scheenbeenbreuk opliep en onmiddellijk moest geopereerd worden…

Op dit moment is Chiara lid van de Flemish Alpine Ski Academy. Je bent niet “zomaar” lid van FASA. Je wordt hiervoor geselecteerd en dat betekent dat je vaak conditieproeven in de topsporthallen van Gent moet afleggen.

En hoe het met de “ranking” zit? Chiara behoort tot de top-3 van haar categorie, nl. de miniemen. Volgend jaar zal zij deel uitmaken van het nationaal team van België.

Chiara, wij zijn erg trots op jou! Wij hopen dat je snel en vlot de hindernissen van de slalom en reuzenslalom kan blijven nemen en dat je prestaties bergop blijven gaan terwijl jij bergafwaarts zoeft op je latten!

Wie weet zien we je ooit op een internationaal podium?

Belgisch kampioene zaalhockey op onze school!

Dat onze leerlingen sportief zijn, wisten we al, maar af en toe slagen sommigen erin een wel erg bijzondere prestatie te leveren.

Zo ook Corinne Schreimacher uit 4STWA, die met haar hockeyteam Belgisch kampioen werd.

Ze wonnen in hun divisie (scholieren ’97-’98) de finale en versloegen daarmee de vijf andere beste ploegen uit hun reeks.

“We hebben een mooie beker gewonnen. Ik doe het heel graag en train met plezier een paar keer per week, maar professioneel hockeyspeelster worden zie ik toch niet zitten. Het is gewoon een hobby. Ik ben wel heel trots op mijn team en op wat we bereikt hebben”, vertelt Corinne.

www.sji.be juli 2013 schakel 44

63

 meer jong talent op blz. 66!

Ode aan Annemie Andries Leerkracht Nederlands-Engels, coördinator, directeur eerste graad, directeur communicatie en nog zoveel meer...

Het verhaal van een du(i)veltje-doe-al dat niet met pensioen wou gaan…

Annemie is Annemie. Zo fluisterde een wijs en statig directeur op rust me in. En daarmee was voor hem alles gezegd, want zo een sterke en veelzijdige vrouw vat je niet in een artikel van 1200 woorden. We doen toch een poging.

Annemie is veel meer dan alleen maar Annemie. Om te beginnen is ze enkel op school Annemie. Daarbuiten is ze Anne-Marie, voor familie en vrienden. Met liggend streepje.

Bij ’ons Annemie’ stonden de puntjes steeds op de i en het liggend streepje was zeker niet voor op school want ‘liggen’ of ‘rusten’ kwamen in haar vocabularium niet voor!

leven en heel wat leuke herinneringen op maar met wiskunde had ze het wel even gehad…. Na het behalen van haar secundair diploma wetenschappelijke A bleef ze daar om ‘geaggregeerde voor lager secundair onderwijs Nederlands – Engels’ te worden.

De bezieling van Vorselaar, het grote hart voor jongeren die het om één of andere reden wat moeilijker hebben, kreeg ze daar te pakken en zou haar nooit meer los laten.

“Het grote hart voor jongeren die het om één of andere reden wat moeilijker hebben.”

Annemie is een product ‘van Vorselaren’: de eerste drie jaar van haar humaniora zat ze op het Sint-Jozefinstituut in een zeer rebelse klas (de bende van de witte parels). Maar Annemie was een engeltje, zo braaf dat ze de hogere cyclus, als intern, naar Vorselaar mocht. De tijd in het pensionaat leverde haar vrienden voor het

64

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Als ik oud-leerlingen naar hun titularis van weleer vraag dan komt steeds weer haar grote passie voor taal boven drijven, haar zin voor etiquette maar ook haar ontwapenende en ondeugende schalksheid. Samen met Kris Van Rhode en enkele andere taalo-fielen ligt ze aan de basis van een

heuse schoolbibliotheek die later evolueerde tot een eigentijds open leercentrum. Bij talloze generaties leerlingen legde ze de kiem voor lerend én genietend lezen . Fictie, poëzie, toneel…. Het English Teaching Theatre was jarenlang een vaste waarde. Hoe ze leerlingen hier blijvend voor motiveerde? Als beloning speelde zij voor haar ‘brave leerlingen’ zelf toneel met Maria en Jenny, twee andere boegbeelden van het SJI van weleer…

Haar passie voor het vak en haar overtuigingskracht waren zo groot dat ze in het ‘Van-Stenen-tijdperk’ de allereerste buitenlandse excursie naar Canterbury wist te versieren.

Insiders kunnen getuigen dat dit een huzarenstukje was waar alle leerlingen van het derde jaar nu nog steeds van genieten.

Annemie was jarenlang gedreven titularis in de eerste moderne en in één Latijn en gaf als rasechte SJIleerkracht les in aso, bso, tso én in alle drie de graden. Heel wat leerkrachten van nu hebben bij haar op de schoolbanken gezeten. In de unisex uniform-

school die het SJI toen was, leerde Annemie haar leerlingen o.a. ‘zitten zoals een dame zit’ en staan zodat ‘de benen onder de rok blijven en niemand tot hindernis zijn’….

Annemie heeft iets met benen. Ging het haar wat minder goed, dan had ze ‘flanellen benen’ en kon je haar maar best niet te veel vragen. Ook ‘gepoefte benen’ had ze enkele keren per jaar.

Telkens wanneer ze langs de Nete polygoonstokken had geknipt voor één of ander bloemenfestijn op school hadden zwermen vervelende insecten zich aan haar onderste ledematen te goed gedaan. Maar het resultaat mocht gezien want bloemschikken is een andere quasi professionele passie van Annemie: opendeur, proclamatie, gevierden, gepensioneerden …. alles en iedereen werd letterlijk en figuurlijk en zéér uitgebreid in de bloemetjes gezet. Enkel bloemen van eerste kwaliteit waren goed genoeg en kaart of geen kaart, Annemie baande zich een weg in de topgroothandels der bloemsierkunst. Wie zou het wagen haar tegen te houden? Wanneer dan ook de kastanjes nog eens toevallig of niet in bloei stonden, leverde dat de nodige hilariteit op in de leraarskamer….

Dat brengt me bij een andere fijne eigenschap van Annemie: als leerling, student, leerkracht, titularis, collega, coördinator, directeur, vriend: op Annemie kon je rekenen. Zij was als een rots in de branding en haalde voor zovelen wel vaker de hete kastanjes uit het vuur.

Ik weet niet of Annemie een open haard heeft waarop ze kastanjes zou kunnen poffen. Ik weet wel dat het bij Annemie altijd gezellig was: ze leidde heel wat werkgroepen en een vergadering op locatie in Lier met gepaste culinaire verwennerij behoorde tot de vaste gewoontes.

Annemie ligt ook aan de basis van de traditie om met de directie het jaar ‘in te eten’. Onvergetelijke, tijdloze momenten. De biologisch gekweekte groentjes uit de moestuin van ‘onzen Eddy’ behoorden steevast tot de ingrediënten. Die werden ook nog voor andere, zeer uiteenlopende doeleinden gebruikt: voor heerlijke soepjes bij verjaardagstraktaties (‘het kunnen niet altijd Lierse Vlaaikens zijn’) en bij redactievergaderingen op woensdagmiddag met de leerlingen van ’t Schakeltje. De groentjes van Eddy dienden ook als supergeheim maandelijks wisselend wachtwoord op de coördinatorencomputer…

Zo beland ik bij de mooiste tijd uit onze gemeenschappelijke carrière: het HAL-tijdperk, onze pionierstijd als coördinator. Een tijd waarin (bijna) alles kon en mocht (als het maar niet te veel geld kostte) en (bijna) niets echt moest. ‘Hilde, welke ‘legum’ hadden we deze maand ook al weer om in te loggen?’

De job van coördinator bestond nog niet en wij hadden het voorrecht dat we die helemaal zelf mochten uitvinden, complementair, ieder volgens zijn eigen dada. Leerlingenbegeleiding in de ruimste zin van het woord, extra muros, kwaliteitszorg... Als pionier kon Annemie als geen ander haar hartje ophalen en kreeg ze de smaak van schoolbeleidmaker te pakken.

Ze stroomde vlot door naar de functie van directeur eerste graad waar ze in overleg met de collega’s eigen accenten legde: opendeur, onthaaldag, startdag, middagactiviteiten, attituderapport, … Als geen ander verloor ze het totale plaatje van de school nooit uit het oog: gok- en talenbeleid, professionalisering op het vlak van leerproblemen…. alles paste in haar pedagogische visie en kwam de school in zijn geheel ten goede!

Toen ze een vijftal jaar geleden besliste om halftijds te werken, moest ze noodgedwongen afscheid nemen van ‘haar’ leerlingen. In haar nieuwe functie verzorgde ze de PR van de school, de interne en externe communicatie, waakte ze over de huisstijl en zorgde ze ervoor dat alle diensten van het ondersteunend personeel als een goed geoliede machine samen werkten. Zij leerden haar als de beste kennen: Annemie had ogen overal, ze wist waar ze mee bezig was, zag waar er iets fout liep, draaide een tijdje mee op de werkvloer en ging samen met hen op zoek naar professionalisering en verbetering. Ze was recht-

“Alles paste in haar pedagogische visie en kwam de school in zijn geheel ten goede.” toe rechtaan maar met het hart op de juiste plaats. Haar schouderklopjes deden deugd!

Het is een publiek geheim dat Annemie soms wel eens een lastige tante kon zijn want als ze gelijk had, dan had ze gelijk en kon niets of niemand haar van haar stuk brengen.

Een furieuze furie in een broze porseleinenwinkel! Maar verder niets dan lof: creatief, competent, gedreven, kleurrijk, taalvirtuoos, plichtsbewust, nauwgezet, kordaat, rechtvaardig, gouden hart, opgewekt, positief, vinnig, modieus, stijlvol… een greep uit wat spontaan bij collega’s opborrelt bij het noemen van haar naam.

“Annemie is een wervelwind, soms een storm die echter luwt en uitdeint in een rustig resultaat.”

Met dit pareltje krijgt Godfried Van Steen, onze eerste gezamenlijke algemeen directeur, het laatste woord.

Zijn voornaam is het beste wat wij Annemie kunnen wensen!

www.sji.be juli 2013 schakel 44

65

jong talent

Jongste politicus van Vlaanderen Wat allemaal als een stunt begon, werd snel bittere ernst. Zo werd Niels T’Seyen door de voorzitter van N-VH, Nieuw Verenigd Hemiksem, gevraagd om als kandidaat op te komen voor de gemeenteraadsverkiezingen. De lijsttrekker van N-VH wou op die manier de jongste politicus van Hemiksem in zijn partij. Door een zoektocht via facebook kwam hij bij Niels terecht. Na wat twijfelen, maakte Niels de sprong in het onbekende.

onafhankelijke partij één van de eersten waren die meteen een zetel behaalde.

Niels zelf had daarbij toch een zeker aandeel in deze overwinning omdat hij het derde hoogste aantal stemmen van de partij achter zijn naam mocht zetten.

Wat Niels echter niet wist, was dat hij niet alleen de jongste politicus van Hemiksem was. De nationale media riep hem uit tot jongste politicus van Vlaanderen en van België. Niels zou immers 18 worden op de dag van de verkiezingen. Hier zat nieuws in! Niels werd door verschillende kranten en tv-zenders gevraagd interviews te geven. Zo werd hij regelmatig voor 8u ’s ochtends door journalisten opgebeld. Dit vroege uur was voor de jonge politicus een eerste keerzijde aan de medaille. De belangstelling die bij aanvang erg leuk was, werd nu toch wat veel van het goede.

Niels kijkt alvast tevreden terug op deze ‘sprong in het onbekende’. Later wil hij zich immers verdiepen in journalistiek en op deze manier kon hij toch heel wat contacten leggen. Deze jonge politicus leerde alvast een heleboel nieuwe mensen kennen. Hij wil zich ook blijven engageren in de politiek. Zo werd hij onlangs voorzitter van het jongerenbestuur in Hemiksem en zo kan hij zijn ideeën ook altijd voorleggen op de gemeenteraad.

Dit geeft hem de kans om van betekenis te zijn voor zijn gemeente.

Wat hem aan dit avontuur echter wel als leuk zal bijblijven is het interview dat journalisten van het VTM-Nieuws kwamen afnemen op school. Zo vond Niels het fijn dat ook zijn leerkrachten en zijn klasgenoten bij deze speciale gebeurtenis betrokken werden en het gaf daarnaast ook zijn campagne een hele duw in de rug.

De dag van de verkiezingen was uiteraard eveneens erg speciaal. Niels mocht voor het eerst gaan stemmen en stond daarenboven nog eens zelf op één van de kieslijsten. Bij het bekend maken van de kiesuitslagen hoorde N-VH dat ze als

Het boeiende verhaal van Julie

Julie Van Achter uit 5 humane wetenschappen publiceerde in 2012 haar eerste boek! Julie leerde zichzelf lezen en schrijven in de eerste kleuterklas en begon vanaf toen verhaaltjes te verzinnen en gedichtjes te maken. Als ze daar nu op terugkijkt en leest in de dikke map waarin ze deze schrijfsels bewaarde, moet ze vaak erg lachen om de absurde verzinsels die ze als klein kind aan het papier toevertrouwde.

Julie houdt ervan zich even af te sluiten van de alledaagse wereld om zich terug te trekken in haar gedachtewereld van dromen en fantasie. Verhalen boeien haar dan ook enorm.

Toen ze twee jaar geleden ziek werd, schreef ze in één dag het eerste hoofdstuk van haar inmiddels gepubliceerde verhaal ‘Het geheime boek van opa’.

Twee zusjes die bij hun opa logeren, komen binnenin een mysterieus boek terecht. Om er weer uit te geraken moeten ze op tocht doorheen verschillende hoofdstukken en tijdens deze reis leren ze heel wat dingen in hun leven beter begrijpen: conflicten oplossen, omgaan met verlies, rouwen…

De zusjes brouwen zelf een speciaal drankje dat ze na elk hoofdstuk opdrinken om verder te kunnen gaan en weer uit het boek te geraken.

Zo wordt het geheime boek een mooie metafoor om door te zetten en moeilijkheden in het leven te overwinnen.

Julie schreef het boek puur voor het plezier. Ze baseerde zich voor het verhaal op een kinderspel dat ze met haar nichtje speelde.

66

schakel 44 juli 2013 www.sji.be

Haar vriendin reageerde zeer enthousiast toen ze het boek las en zo kwam Julie op het idee om het boek te voorzien van een mooie kaft zodat ook familieleden het zouden kunnen lezen. Een half jaar later besloot Boekscout YO!, een uitgever van kinderboeken, het boek te publiceren. Julie volgde dit hele proces van publicatie van nabij op en vond het erg fascinerend.

Later zou Julie graag blijven schrijven en ze ziet een beroep in de filmwereld of journalistiek wel zitten. Ze wil in het buitenland studeren en veel op reis gaan om andere culturen te ontdekken. Naast schrijven heeft Julie vele andere hobby’s: paardrijden, dansen, zingen, knutselen, toneelspelen, tekenen, filmpjes maken, babbelen, lachen, cake bakken…

Vervelen doet ze zich nooit!

We wensen deze creatieve duizendpoot nog veel inspiratie om haar gedachten en dromen te verwoorden, maar ook om van haar eigen leven een zeer boeiend verhaal te maken…

Gemeenteplein 8 - 2550 Kontich Tel: 03/457.77.97

1ste GRAAD

Moderne

2de GRAAD

ASO

Economie Wetenschappen Humane Wetenschappen

Ondernemen (Handel)

TSO

www.sji.be 3de GRAAD

Economie-Wiskunde Economie-Moderne Talen Wetenschappen-Wiskunde Humane Wetenschappen

Ondernemen & IT (Handel)

Ondernemen & Marketing (Handel) Accountancy & IT

Ondernemen & Communicatie

(Boekhouden - Informatica)

(Handel-Talen)

IT & Netwerken (Informaticabeheer) Office Management & Communicatie (Secretariaat-Talen)

Sociale en Techn.Vorming

Soc. en Techn.Wetenschappen

Soc. en Techn.Wetenschappen

Creatie en Vormgeving

Creatie en Mode

Creatie en Mode

Moderealisatie en -presentatie Office & Retail (Kantoor)

Moderealisatie en -verkoop Office & Retail (Kantoor-Verkoop) Office & Customer Services

1B - 2BVL

BSO

(Kantoor- Klantendienst)

7de jaar Mode-Verkoop 7de jaar Kantooradministratie en gegevensbeheer

verantwoordelijke uitgever: Sint-Jozefinstituut - Gemeenteplein 8 - 2550 Kontich

www.sji.be