ROOD TO TOKYO

De Olympische Spelen in 2020, Tokyo. Het staat rood omcirkeld op de kalender van menig topsporter, zo ook roeiers. Rood omcirkeld, dus rood mag niet ontbreken.

Afgelopen seizoen klopte dit rood al een aantal keer op de Olympische deur. Als reserve gooide mevrouw Laila Youssifou hoge ogen op het WK, door zich in de skiff te plaatsen voor de Olympische Spelen. Hiermee heeft de gehele Nederlandse dames scullgroep, een skiff, dubbel en vier, zich geplaatst. Ook de heer Amos Keijser deed mee in deze trend, door zijn dubbel te plaatsen. Zo zijn ook bij de heren alle scullboten aanwezig in Tokyo. De twee bovengenoemde Lagaaiers zijn al langer bekend bij de bond en het wereldtoneel, maar afgelopen seizoen leerde de wereld drie nieuwe Lagaaisters kennen. Drie dames die in 2018 als tweedejaars roeisters hun eerste voorzichtige halen in internationale velden maakten braken een jaar later definitief door. Op het SB-WK in Florida waren deze dames al op gouden tour, één in de dubbelvier, twee in de acht. Maartje Damen en Dieuwertje den Besten werden gekroond tot kampioenen van de wereld. Ook dit niveau ontstegen de dames al snel en inmiddels roeien de drie serieus mee op de Bosbaan. Allemaal met slechts één paal, een nieuwe stap voor mevrouw Tessa Dullemans. Maar, in 2020 moet de weg die is ingeslagen naar Tokyo afgemaakt worden. Waar het voor Keijser inmiddels bekend is dat hij in de skiff zal uitkomen, zijn de Spelen voor de dames nog alles behalve zeker. De drie boordroeiende dames zijn eindfebruari op groot selectie-trainingskamp geweest, waar ze hebben laten zien bij de beste twaalf te horen om de Dames Acht te vormen. Hoe het er nu uit gaat zien? Maartje legt het even uit: ‘We zijn nu met twaalf over voor de acht, we blijven uiteindelijk met tien over inclusief reserves. Er is niets duidelijk over wanneer en hoe, maar er moeten dus nog twee mensen afvallen.’ Na deze selectie rest nog een laatste hindernis; de boot kwalificeren voor Tokyo: ‘We gaan met tien dames naar World Cup I, en als de boot daar hard genoeg gaat mogen we naar het Olympisch Kwalificatie toernooi.’ Wat de kansen zijn voor de ex-SB’ers is niet duidelijk. Afwachten doen ze in ieder geval niet; in de winter werd er nog harder dan voorheen getraind en werden grote stappen gemaakt. De NKIR voor Tessa is hiervan misschien wel het beste voorbeeld. Haar PR werd hier flink aangescherpt, maar ook het

Laga-record van Laila sneuvelde. De profieltesten in maart gaan uitwijzen of er nog grotere stappen gezet zijn in de afgelopen drie maanden én wie nou echt de koningin is op de ergometer. Ondertussen is het ook voor Laila lang wachten op een uitspraak, de verdeling van de zeven sculldames onder de boten is nog een grote puzzel. De kansen voor haar om in de prioriteitsboot te komen zijn in ieder geval veel groter geworden. Waar ze vorig jaar nog als underdog de scullgroep betrad en de WK als reserve startte, weet ze steeds meer uit die rol te kruipen. Goede testen op de ergometer maar ook het keer op keer laten zien wat ze in de boot kan, zorgen ervoor dat ze goede kaarten heeft als het selectiespel gespeeld wordt. Wat dat haar uiteindelijk gaat opleveren is nog onzeker. In welke boot ze uit wíl komen weet ze wel: ‘De prioriteitsboot! En het liefst de dubbelvier, dat is lekker snel klaar.’ Maar ook in de twee en skiff zal ze zeker niet ontevreden zijn. De heer Keijser heeft als enige al wel zekerheid over zijn boot op de Spelen. Hierbij een open brief van hem.

年夏季オリンピック

第三十二回オリンピック競 Waarde (Oud-) Lagaaiers, In dit Olympische jaar werd in oktober vol nieuwe passie en moed begonnen met trainen. Wegens tegenvallende resultaten lag de dubbeltwee open voor een groep van vijf roeiers. De dubbelvier die Europees Kampioen en Wereldkampioen is geworden zat potdicht. Al snel werd duidelijk dat het zonder skiffeur Stef Broenink niks ging worden. Dit was geen verrassing. Er was zeker een snellere combinatie dan Niki van Sprang en ik mogelijk. Meer kilometers roeien op lagere intensiteit, meer uren slapen en ook beter eten betaalde zich uit. Mijn PR wist ik met 6,5 seconden aan te scherpen. De fysieke stap die ik zette gaf mij het vertrouwen dat de selectie wel gunstig zou eindigen. Toch was het zo spannend dat ik gefocuster trainde, de rest achterwege liet en alles gaf voor een plekje in een boot met goede medaillekans in Tokyo. De selectie en het trainingsschema waren keihard. Aan het laatste testmoment deden vijf van de negen scullers mee. De rest was, soms flink, geblesseerd en één roeier ziek. Iets uitvoeren waar bijna de helft kapot van gaat, gaf een zekere voldoening, en de hoop dat belastbaar zijn een pluspunt opleverde bij het selecteren. Na het laatste testmoment kwam de twijfel. Het duurde nog vier dagen voordat de beslissing bekend gemaakt werd. De situatie leek mij steeds grimmiger en bleker. Uiteindelijk was mijn angst terecht: tijdens de races in de dubbeltwee had ik langzamere percentages gevaren in twee opstellingen dan Melvin Twellaar (Aegir). Naar fysieke potentie werd niet of nauwelijks gekeken. Hij en Stef Broenink zullen net als vorig jaar op World Cup III de dubbeltwee bemannen. Van tevoren had ik eerlijk gezegd geen flauw benul van wat ik dan moest doen, of hoe ik zou reageren. Echter kreeg ik iets terug: een plek in de eenmansboot die in Tokyo mag racen. Had u mij drie jaar geleden verteld dat ik de kans zou krijgen om te skiffen op de Olympische Spelen, dan had ik u ter plekke voor idioot verklaard. Toch is het zo. Nu resteert mij enkel stap voor stap en haal voor haal beter te worden, om deze jas die mij op de groei is gegeven te vullen. Amos Op de vraag wanneer Laga weer de Varsity wint hebben de dames in ieder geval wel een antwoord. Dit jaar staat vol in het teken van Olympische Spelen, waardoor de Varsity helaas ze tijdens het Lustrum echter met zijn vieren het eerste vrouwelijke schildje naar de Lagaat brengen. Toch is het belangrijk om niet te ver vooruit te kijken. Rood op de Spelen is wordt overgeslagen. Volgend jaar willen bevestigd, nu goud nog.