Utrecht volgens

UTRECHT VOLGENS SINGER-SONGWRITER JULIA ZAHRA

“Sinds corona let ik braaf op de pijlen die op de grond aangeven waar je de winkel mag betreden, dan wel verlaten. Het gros van de klanten houdt zich daar niet aan en ik moet me enorm inhouden om niet als een soort politievrouw met m’n vinger naar beneden te wijzen inclusief corrigerende tik. Toen ik de AH verliet en van 20 graden (vanwege de airco) tegen de muur van 30 graden hitte aanliep, zag ik uit m’n ooghoek een zwarte jongen die er overduidelijk niet goed aan toe was. Hij was uitsluitend gefixeerd op te stelen objecten en niet op andere stoepgebruikers. Triest eigenlijk, de staat waarin hij verkeerde. Toen zag hij een fiets, tegelijkertijd met mij, en ik constateerde meteen dat die fiets op slot stond. Niettemin begon hij aan ’t slot te rukken om ’t even later op te geven. Met open mond zat ik een en ander te bekijken. Een jong stel passeerde me; zij hadden ’t ook gezien. Zagen jullie dat? vroeg ik overbodig. Jaa natuurlijk, zei de jongen met een scheve glimlach, en hij schokschouderde zo van, ach ja, wat doe je d’r aan...? Niets natuurlijk, totdat de dief een ander beroep kiest.

Thuisgekomen zat poes Sofie me op te wachten. Eén minuut voor vertrek had ze droge brokjes gehad, desalniettemin leidde ze me naar haar etensbakje en keek me charmant aan: doe ’t daar maar in, dan weet je waar ’t de volgende keer weer in moet... Sommige dingen veranderen nooit.”

Julia Zahra (25) won op haar achttiende het vierde seizoen van The Voice of Holland. Daarna deed ze mee aan het programma Beste Zangers. Daar maakte ze grote indruk met haar versie van Just an illusion van BZN. Niet alleen in Nederland werd het nummer populair, maar onder meer ook in Fiji, Australië en Nieuw-Zeeland, waar ze uiteindelijk ook twee maanden tourde. Daarna bracht ze een paar EP’s uit en deed twee succesvolle clubtours door Nederland. Op dit moment worden de puntjes op de i gezet van haar album Remedy. Ook bracht ze een nieuwe single uit: Tired. We vroegen Julia hoe ze ooit begon met muziek maken en wat haar mooiste herinnering is aan Utrecht. Tekst: Bo Steehouwer

Waar gaat Tired over?

“Ik schreef het ongeveer een jaar geleden. Het was een schoolopdracht: sinds vorig jaar ga ik weer naar school. Ik schreef over persoonlijke struggles die me moe maakten. Het zijn van die patronen die je herkent en je ontzettend kunnen tegenwerken. Toen kwam de Black Lives Matter-beweging (BLM) echt op gang. We zaten midden in de opnames van mijn nieuwe album en ik was ook nog met Tired bezig. Het werd me duidelijk dat een van die struggles mijn huidskleur is. Ook in mijn dagelijks leven heb ik daar negatieve ervaringen mee.”

Afgelopen zomer zat je voor het eerst aan een talkshowtafel, bij Margriet van der Linden. Het ging toen over BLM. Waarom wilde je dat graag doen?

“Het was enorm spannend: ik ben voor tv nog nooit zo zenuwachtig geweest. Het is belangrijk om aan te geven waar je staat in plaats van je stilletjes vooruit te bewegen, helemaal bij zo’n beladen onderwerp. En je moet in ieder geval openstaan voor gesprekken en discussies. Ik wil graag laten zien dat ik er mee bezig ben en mijn perspectief delen. Iedereen mag mij vragen stellen. Het is belangrijk om hierover te praten, ook met andere getinte mensen. Ik ben zelf opgegroeid in een witte omgeving. Het is heel fijn om nu ervaringen te delen.”

Begin september trad je voor het eerst sinds lange tijd weer op. Hoe was dat?

“Dat was even wennen, maar vooral echt heel erg leuk. Ik haal er veel uit om met mensen te connecten als ik speel en hun reacties op de muziek te zien. Het had me niet uitgemaakt als er maar twee mensen stonden. Het was te gek. En het was op een bijzondere plek: in het Vondelpark Openluchttheater.”

Hoe ben je begonnen met muziek maken?

“Samen met mijn broer en de buurjongen hadden we een bandje. Ik was een jaar of negen. Na een jaar of vijf stopten we ermee. Ik wilde wel graag muziek blijven maken en pakte de gitaar uit de hoek van onze woonkamer. Niemand gebruikte die ooit. Via YouTube leerde ik mezelf akkoordjes. Elke dag speelde ik uren. Zo bouwde ik een repertoire op en ging ik in kleine kroegjes spelen. Ik keek niet ver vooruit, maar wist wel al dat ik graag naar het Conservatorium wilde.”

Wat kunnen we van je nieuwe album verwachten?

“Het zijn eerlijke en persoonlijke songs. Ik ben bezig geweest met persoonlijke ontwikkeling. Dat hoor je ook wel terug. Dit is het eerste grote project dat als helemaal van mij voelt. Dat voelt erg goed. Begin volgend jaar komt het uit.”

Wat is jouw mooiste herinnering aan Utrecht?

“Ik kom hier sinds het einde van de middelbare school, sinds mijn zestiende ongeveer. Ik heb hier nieuwe ervaringen opgedaan, herinneringen en heel veel vrienden gemaakt. Ik heb hier al mijn ‘firsts’ gehad. Mijn eerste vriendinnetje woonde in Utrecht en ik ging bijvoorbeeld voor het eerst naar een gayfeest in Utrecht. PANN was erg populair voor alle zestienjarigen die net om het hoekje van de kast kwamen kijken. Mijn eerste keer bij een PANN-feest was in de Stairway. Dat was helemaal hot en happening voor de jonge gays.

Waar kom je tot rust in Utrecht?

“Bij de Maarsseveense Plassen net buiten de stad. Daar ben ik vaak met vrienden te vinden om lekker te hangen. Het is er stil en je kan er lekker niks doen. Ik zwem er ook vaak of fiets er een rondje omheen.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?

“Ik ben de afgelopen tijd veel met mijn vriendin gaan fietsen, longboarden of een stukje gaan lopen. Ik heb de singel ontdekt: het hele rondje maken en weer uitkomen bij ons huis. Ik ben de singel meer gaan waarderen. Je kunt er ook rustig aan het water zitten.”

En waar drink je het lekkerste biertje in Utrecht?

“Ik kom er nu wat minder, maar dat is bij Café Voortuin. Daar kom ik altijd wel bekende tegen. Ook bij Café de Zaak kan je goed neerploffen en lekker je eigen eten meenemen.”

Utrecht is…

“… heel veel herinneringen.”