eel inwoners van Opglabbeek hebben er totaal geen notie van dat tijdens de tweede wereldoorlog, na de bevrijding, er een militair vliegveld werd aangelegd in Ophoven. Uit veiligheidsoverwegingen kreeg het een codenaam, namelijk Y-32 (Yankee 32). Het boek "Y-32 Ophoven, Opglabbeekse herinneringen uit de nadagen van Wereldoorlog II" neemt u mee in een overzicht van vijf maanden aanwezigheid van de Geallieerden in ons dorp. Het is de bedoeling van Karel en William om de belangrijkste feiten uit de geschiedenis van dit vliegveld te koppelen aan de herinneringen en beleving van de Opglabbekenaar van weleer.
V
Het boek start bij de landing in Normandie op 6 juni 1944 en vertelt over de opmars van de Geallieerden richting Belgie. Naast de bevrijding van ons land, wordt er ook expliciet aandacht geschonken aan de bevrijding van Opglabbeek ... Op 22 november 1944 startten de Amerikaanse Genietroepen met de aanleg van de start- en landingsbaan op de uitgestrekte heidevlakte die nu industrieterrein is. Twee en een halve week later kon er gebruik gemaakt worden van de 'runway'. Aanvankelijk was het enkel de runway, geflankeerd door een paar tenten en werd ze gebruikt door de Royal Air Force. Aan de hand van archiefdocumenten en veel authentiek fotomateriaal krijgt de lezer een beeld van de ontwikkeling van het vliegveld tot een volwaardige militaire vliegbasis, die de thuisbasis was van twee Fighter Groups van de Amerikaanse Luchtmacht. Eind april verlieten de laatste jachtbommenwerpers Y-32 en verhuisden naar pas veroverde vliegvelden op Duits grondgebied. Het boek is doorspekt met getuigenissen van dorpsgenoten, die ge'interviewd werden door de auteurs. Op deze manier krijgt het feitenrelaas iets alledaags, heel herkenbaar voor de ene groep lezers, interessant en verduidelijkend voor de andere.
" Ik stond toen bij Karcher te kijken naar de laatste terugtrekkende Duitse traepen. Het leek op een ijzeren lege~ (klets, klets, klets) ze hadden riemen met kogels rand hun nek hangen. De laatste zat op een tiets met een raodkruisbakje op. Ze kwamen van Gruitrade at, de bergat naar Louwel en naar Opoeteren. "
Thieu Martens weet nag: " Langs Vie Grabben stond een atweergeschut. Chelke Maenen zat daar vaak onder de loop. En dat kanon draaide maar over Chelke heen van links naar rechts. Op Nieuwjaarsdag 1945 kwamen er een heleboel vliegtuigen over en dat kanon draaide maar heen en weer terwijl het op de vliegtuigen schoot. Dat kanon schoot bij me thuis door het dak. Zo laag vlogen die vliegtuigen toen. Die dag zijn er verschillende vliegtuigen atgeschoten. Ze kwamen heel laag aanvliegen net boven de huizen. Op die manier waren ze moeilijk te raken voor het atweergeschut. Maar toch werden er een aantal atgeschoten. "