Los pilotos de motocross clásico asaltan el circuito

from durangon.com número 116

by Durangon Periódico digital

Pags

“Si has sido piloto, lo eres para siempre”

Los durangarras Juan José y José Luis Hernández vuelven a proclamarse campeones de España de motocross clásico

La afición a las motos parece incrustarse en el ADN de quien las prueba y, aunque sea habitual abandonarlas por motivos personales, el “gusanillo” siempre está esperando la más mínima oportunidad para apretar el acelerador. Hace 8 años, el durangarra Juan José Hernández dio el paso de volver a las dos ruedas con el ánimo de competir, junto a su primo José Luis, tras décadas sin hacerlo y el resultado abruma: entre los dos acaparan siete campeonatos de España en motocross clásico desde entonces.

Ambos integran el equipo TTM (Talleres Tabira Motos) desde 2014 junto a Faustino Hernández, “guía espiritual y técnico” y padre de Juan José. Este último relata que “mi familia ha estado vinculada a la moto prácticamente toda la vida. Mi padre como mecánico en su taller y yo compitiendo de joven a nivel semiprofesional en Campeonatos de España. Pero era un deporte muy caro y decidí no seguir”.

Su primo José Luis, “participó varios años más a nivel nacional en categoría junior, con puestos interesantes en los años 80 y principios de los 90”. Con las ganas de retornar a los circuitos latentes, el detonante fue el cuarto integrante del TTM, el elorriarra Raúl Agirre.

“Raúl se había dedicado más al trial, pero compartíamos al amor por una marca clásica, Ossa, que en su día mi padre vendía en su primer taller. Cuando yo era un adolescente ya habían desaparecido, pero en el 2011 hubo una especie de resurgimiento que duró un par de años. Eso bastó para que recordáramos la marca y las ganas que correr con ella”, recuerda.

Agirre fue el primero que se animó a regresar a las parrillas de salida. “Al principio, José Luis y yo nos limitábamos a ayudarle en las carreras, pero pronto se nos contagió el ansia de participar”, añade. Sobre todo cuando, en ese 2014, el elorriarra se proclamó Campeón de España en Pre-76 (motos anteriores a 1976), una categoría que ya no existe.

Mecánico de prestigio

Para competir con garantías, “liamos a mi padre, que es un magnífico mecánico. Aunque está jubilado, tiene un gran prestigio en este mundo y le mandan motores de competición de todas partes de España para que los prepare”.

En un principio, tomaban parte en carreras regionales “sin tomárnoslo demasiado en serio”, pero los resultados empezaron a llegar. “Como teníamos un gran material y muy bien preparado, pronto comenzamos a conseguir buenos puestos y a despuntar en las pruebas”.

Así fue, hasta el punto de que en 2016 llegó el primer Campeonato de España para José Luis en categoría Pre-78, con su Ossa Phantom 250. Un título que ha repetido en las ediciones de 2018, 2020, 2021 y en 2022. Este año, además, venciendo en las siete pruebas que se han celebrado durante la temporada.

José Luis, por su parte, ha revalidado el campeonato nacional que ya logró el año pasado, en su caso con una Yamaha YZ 400 en la categoría Twinshock, tras ganar cinco de las siete pruebas disputadas.

Agirre, fiel a la Ossa Phantom 250, ha finalizado tercero en Pre-78, un puesto “de mucho mérito, ya que ha tenido más altibajos físicos y no pudo tomar la salida en la última carrera”, explica José Luis Hernández.

En busca de piezas

No cabe duda de que esta afición recuperada les ha llenado de satisfacciones y de éxitos deportivos, aunque no está exenta de dificultades. “En primer lugar, es una actividad que no es barata, aunque a nuestro nivel ya no gastamos tanto como alguien que empiece ahora y necesite material puntero para estar en los primeros puestos”, comenta.

“Pero nuestro gran hándicap es encontrar las piezas necesarias. Al tratarse de modelos antiguos, si rompemos algo es muy difícil de sustituir porque son componentes que, en muchos casos, ya no se fabrican. En esos casos, nos vemos obligados a hacerlos nosotros mismos”, lamenta el piloto del TTM. “Al final somos mitad románticos, mitad mecánicos”.

Otra cosa en común entre los participantes de motocross clásico es la experiencia acumulada. “El 100% somos expilotos en diferentes categorías. En nuestras parrillas se acumulan un montón de campeonatos de España de élite obtenidos de jóvenes. Hay gente que ha participado a gran nivel logrando títulos y que durante varios años ha estado retirada. Y luego, como nos ha pasado a nosotros, en un momento dado les ha picado el gusanillo”, describe.

Porque, según asegura Juan José, “la afición va y viene, pero permanece. Tienes épocas en las que andas más o menos, lo puedes ir dejando un poco de lado por motivos personales, pero la moto siempre está ahí. Y a nivel competitivo ocurre lo mismo, si has sido piloto, lo eres para siempre”.

Su plan para el futuro es seguir compitiendo “mientras el cuerpo y las motos aguanten (y es probable que ellas resistan más, porque están mucho mejor cuidadas)”, bromea. “No nos hemos puesto un límite, nuestra mayor motivación es pasarlo bien. Y, de paso, que la gente se acerque a conocer este deporte y lo pruebe. Cuantos más se apunten, mejor”.

“Como teníamos un gran material y bien preparado, comenzamos a conseguir buenos puestos y a despuntar”

Juan José Hernández

TTM Motos Izda., Juan José, Faustino y José Luis Hernández, junto a Raúl Agirre. Arriba, en plena competición.

Bizi bitez liburutegiak (I/II)

Gregorio XIII.a Aita Santuak Inter Gravíssimas izenburua eman zion bularen bitartez ezarritako erreformaren ondorioz 1582. urtean ofizial gisa jarritako gaur egun darabilgun egutegian, kultura arloan esanahi sakon eta erabat garrantzitsua duten bi data ditugu: apirilaren 23a eta urriaren 24a. Aipatu egun horietan liburuek eta liburutegiek, hurrenez hurren, funtsezko protagonismoa berreskuratzen dute, eurenganako arreta berezi eta begirune jasoaren lekuko hainbat tokitan antolatutako jarduera, mintegi, jardunaldi eta azoka ugari garatuz, liburuen eta liburutegien ospe eta ohoretan.

1997az geroztik, urriaren 24a ospakizun garrantzitsurako eguna dugu. Herrialde askotan Gizateriarentzako liburutegiek duten garrantzi gorena nabarmendu eta goraipatzeko Liburutegien Nazioarteko Eguna ospatzen dugu eurei dagokien ospe eta i tzala gailentze asmoz, liburutegiak izan baitira gure kulturaren eta, ondorioz, giza pentsamendua mendeetan zehar sortuz joan den idazlan guztien zaintzaile, gordeleku eta santutegi.

Inolako zalantzarik gabe, liburua izan da gizakiaren sorkuntza intelektualik garrantzitsuena, ikaragarriena eta gorena, mendeen joanean gizakia sortuz joan den ezagutza guztiari jarraitutasuna emate helburuz zibilizazio eta kultura ezberdinek iraunkortasunez, urte luzetan zehar, egindako etengabeko hobekuntza, berrikuntza eta ekarpenen emaitza izanez.

Ezagutza guztia bildumatu eta gordetze asmoz eraikitako gune garrantzitsu gisa liburutegiaren sorkuntza, historialarien esanetan, Aristoteles estagiritari (K.a. 384 - K. a. 322) egozten zaio, liburuak modu pribatuan bildu zituen lehen pertsona ezaguna izateaz gain, itxura denez, ekialdeko toki askotan hainbat liburutegi eratu eta bultzatu izanaren sustatzaile nagusia ere izan omen zelako.

Violet Mollerrek1 dioen bezala, "[...] Aristotelesen2 ikasleetako batek, Faleroko Demetriok, modu erabakigarrian lagundu omen zuen Alexandriako Liburutegiaren egitasmo eta sorkuntza lanetan" Alexandro Handiak hiria sortu zueneko urtearen (K.a. 331) ondorengoan (K.a. 300).

Liburuek eta liburutegiek gaur egun gure gizartean funtsezko izaera eta izana dute, lehen mailakoa, hezkuntza, kultura, gizarte eta ekonomia arloen egituraketan. Idazkera, liburua eta liburutegiak izan dira, hastapenetik bertatik era banaezinean elkar uztartuta egonaz, gizakiak sortu ahal izan dituen ekarpenik harrigarri eta garrantzitsuenak.

Ezagutza guztia modu idatzian ezartzeko gai izateaz gain, jakintza-arlo ezberdinetako liburutegiak sortuz etorkizuneko belaunaldiei jakintza guztia eskuragarri jarriz; zibilizazio bakoitzak historian zehar lortutako ezagutzaren eta ekarpenen transferentzia bermatzeaz gain, idazkera, liburua eta liburutegiak gaur egun gizakiaren garapenak, aurrerapenak eta bilakaerak osatzen duten gangaren gako edo dobela nagusi gisa eraikitzeaz gain, liburutegiak sistema demokratikoaren funtsezko euskarri dira, euren izatea egiaren bilaketan, zalantzaezina, ezinbestekoa izanez.

Dena den, liburuek eta liburutegiek, euren sorreratik egun arte igaro izan duten ibilbide luzean, hainbat eta hainbat eraso eta zentsura zibil zein eliztarrak jasan dituzte, jarduera horien helburu bakar eta ankerra pentsamendu askatasuna, iritzi kritikoa, arrazoibidearen adierazpen askea edo ideien hedapena errotik murriztu, debekatu, ukatu eta eragoztea izanez.

Horrela jardutearen arrazoi nagusia, askatasun eta eskubide horiek guztiak ideologia politiko ezberdinek euren izpirituaren aurkako, iraingarri, inmoral edota erasotzailetzat zirela jo izanak eraginda, aldian aldiko instantzia politikorik gorenetatik giza arrazoiarentzako erabat imaeginaezinak zaizkigun liburuen eta liburutegien milaka erreketa basati egikaritzeko erabakiak hartu izan dira Historian zehar, kulturaren eta giza-pentsamenduaren kalte eta hondamendirako.

Liburuak eta liburutegiak mendeen joanean izandako bilakaera historikoan, bidezkoa da aipatzea, Ptolomeo I. Egiptoko erregea bezalako politikari gorenen konplizitate, laguntza eta mezenazgorik ere izan dute, berak fundatu baitzuen K.a. 300. urtean Alexandriako Liburutegi Nagusia, garai guztietan zehar sortutako idazlan denak, giza adimenaren emaitza ziren heinean, bildumatu eta ondorengoentzako kultura ondare hilezkor izan zitezen asmoz eta izaera horretako “korpusa” osatu zezaten helburuz.

Zoritxarrez, Alexandriako Liburutegiaren desagerpena Gizateriaren kultura-hondamendi esanguratsuenetako bat izan zen, XII. mendearen hasieran Gurutzadek Konstantinoplaren konkistaren ondoren gertatutako liburuen erretzearen pareko eta baita 1499an, [Errege Katolikoen erregealdia], Francisco de Cisneros kardinalak, Errege Katolikoek judu eta musulmanak kanporatzeko abiarazi zuten politikaren bidez ezarritako intolerantzia-, jazarpen- eta setio-politikaren ondorioz, Granadako liburutegi desberdinetan kokatuta zeuden kultura islamiarrekoak ziren bi milioi liburu baino gehiago erretzeko emandako agindutik eratorritako kultura-holokaustoaren pareko ere.

Gure inguruko historia hurbilean ere, naroak izan dira Gizateriaren ondare idatzian, intolerantziaren, fanatikotasunaren eta giza adimenarekiko erabateko mespretxuaren adierazgarri izandako ondorio erabat atzeraezinak izan dituzten hondamendi kulturalak.

Kronologiari jarraituz XX. mendean izandako gertakizun historiko hurbilagoetara etorrita, II. Errepublikaz hitz egiten denean herritarrik gehienek aro horretaz duen irudia erabat politizatutako historiografiak hedatutakoa den arren, hau da, eskuindarren abantaila eta axolagabekeriatik sortutako antzinatik zetozen arazo batzuei irtenbidea emate helburuz agintera iritsitako erregimen ezkertiarraren irudia alegia, errealitate gordina baina oso bestelakoa izan zen.

Gertaera historikoetara joz gero, II. Errepublika aldarrikatu [1931.04.14] ondorengo hilabetean, maiatzaren 10ean Madrilen, eta ondorengo egunetan Sevilla, Granada, Málaga, Cádiz, Murcia, Alicante, Valencia… eta beste hainbat tokitan ere, errepublikano ezkertiarrek elizaren jabegopekoak ziren hainbat eraikin erretzeari ekin zioten eta, ondorioz, balio historiko eta artistiko handia zuten hainbat eliza eta konbenturi, ehunetik gora, su emanez guztiz birrindu zituzten, betiko desagerraraziz.

Aipatu ekintza horiez gain, Jesuiten Lagundiak la Flor kaleko euren egoitzan 800.000 liburu baino gehiago zituen liburutegia zeukan, Liburutegi Nazionalaren ondoren garrantzitsuena zena Lope de Vega, Calderón, Quevedo eta ospe bereko beste hainbat egileren idazlanen lehen argitalpenak, aldizkari-bilduma bakarrak, inkunable ugari eta antzeko altxorrez hornitutakoa eta… hala eta guztiz ere… errepublikano ezketiarrek osorik erre zuten kulturari konpondu ezinezko kalte eta hondamendi ikaragarria eraginez.

Fernando Baez3-ek adierazten duenari jarraiki, II.Errepublikako Gobernuaren menpe ziren orden-zaintzaileek asturiar ateneoetan ziren 257 herri-liburutegi baino gehiagotako liburu denek… erraustu egin zituzten. Bestalde, Industria eta Arteetako Instituko Katolikoaren liburutegia, Estatuan bakarrak ziren idazlanak ugari zituena eta 20.000 liburu baino gehiagoz hornitutakoa ere… erre egin zuten. Harrigarria eta ulertezina.

Orain arte adieraziteko guztiez gain, inoiz berreskuratzerik izango ez diren Garcia Villada paleografoaren artxibategi guztia eta bera bezala beste ehundaka zientzialari eta idazlerenak ere, euren bizitzan zehar egindako ikerketa denen emaitza zirela… errauts bihurtu zituzten. Aurreko hitzetan irakurritakoaren arabera, zibilizazio denetan eta aldi guztietan liburutegiak eta liburuak, jakintza iturri gisa, intransigentziaren eta basakeriaren aurka etengabe borrokatu beharra besterik ez dute izan. Eta gaur egun ere, zoritxarrez, uste ez dugun arren horrela izaten jarraitzen du.

Bigarren Mundu Gerra aurreko urteetara etorriz, orain arte ikusitako liburu eta liburutegienganako eraso eta jarrera basati eta anker berdinak izan zirela ikus dezakegu eta horietako bat hauxe dugu: III. Reich-ak Bebelplatz-en [Berlin] milaka liburu erre zituenekoa «erregimen nazionalsozialistaren aurkako izatearren edo idazlanetan kultur jarrera boltxebikea azaltzen zela uste izanagatik», idazlanen egile zein haien familiak ere errotik gaitzetsi eta inolako errukirik gabe etengabe jazarriz.

Garai hartako kronika eta aldizkarietan adieraztera ematen den bezala, Berlinen erre ziren liburuak, Wolfgang Herrmann nazien garaiko erregimenean liburuzaina zenak erre egin behar zirela begitandu zitzaizkion milaka libururen zerrenda beltz

1 Moller, Violet. La ruta del conocimiento. Edit. Taurus. Penguin Random Hause Argitaletxe-Taldea. 2019. Itzulpena artikuluaren egileak egindakoa da 2 Faleroko Demetrio, (K.a. 350 – K.a. 283), politikari eta filosofo atendarra, Aristotelesen ikaslea eta peripatetikoen eskolako kide 3 Baez, Fernando. Historia universal de la destrucción de libros. De las tablillas sumerias a la guerra de Irak. Edit Destino, 2004 4 Paul von Hindenburg, Alemaniako Presidenteak, 1933ko urtarrilaren 30ean Adolf Hitler Alemaniako Kantziller (Führer) izendatzean, alderdi nazia, NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei), Alemaniako Estatuaren kontrolaz jabetzen da. 5 Begräbniswetter: Aldi hitsa / Aldi goibeltsua 6 Iturria: Dieter Sauberzweig: Die Hochshulen im dritten Reich. Die Zeit, data: 10.03.1961 Nº 11 Itzulpena artikulu honen egileak egindakoa da: "Así como las llamas arden para devorar el veneno, la suciedad y la basura, estas llamas de purificación deberían ser un símbolo para que destruyamos todo lo que no sea alemán hasta las raíces..." luzea (lange schwarze Liste) egin ondoren, bertan adierazitako izenburudun liburu guztiak errauts bihurtu arte sutara botatzea agindu zuen.

Alemanian, aipatu garai horretan, «alemaniar izpirituaren kontrakoak» zirela adieraziz, liburutegi pribatu eta publikoak, bilduma akademiko osoak eta antzeko beste ehundaka liburu-baltzuak zakartasunez, inolako errukirik gabe arpilatu ondoren, erabat birrindu beharrekoak ziren erabakia hartuz… erre egin zituzten garai hartan Opernplatz [Berlin] izenez, egungo Bebelplatz, ezaguna zen enparantzaren erdian, Berlingo Estatuko Operatik metro gutxira.

Aipatu liburutegi guzti horiek, 19334ko maiatzaren 10eko egun zorigaiztokoan sugarretara bota eta errauts bihurtu arte jardun zuten alemaniarrek, Hitlerren Propaganda ministro izateaz gain aipatu liburu-sarraskiaren erantzule nagusia izan zen Joseph Goebbels-en erabaki eta aginduz, baina baita Reichsschrifttumskammer, hau da, erregimen nazionalsozialistari atxikitako idazleen elkarte nazionalaren adostasun eta onespenez ere.

Erich Kästnerrek Begräbniswetter5 alemaniar hitz esanguratsuaz deskribatutako egun goibeltsu hartan, ezagutzaren arlo ezberdinetako filosofo, kazetari, akademiko, historialari eta beste hainbat eremutako egilek argitaratutako 20.000 liburu baino gehiago erre zituzten.

Berlinen liburu eta liburutegi osoak erre ziren egun berean [1933ko maiatzaren 10ean] erregimen naziak beste ehundaka tokitan aldi berean jardun zuen bezala, Bonn-eko merkatu-plazan Eugen Lüthgen-ek eta Hans Naumann-ek begi-bistan izan zuten liburu-metak sortutako zutzarraren aurrean adierazpen basati hau egin zuten. : "Wie die Flammen emporlodern, um Gift, um Schmutz und Schund zu zerfressen, so sollen diese Flammen der Läuterung uns Sinnbild sein, All Undeutsche bis in die Wurzeln hinein zu vernichten6 ..." [sic]