Column Vicent Bijlo

Bieren, dieren, tuinieren, seks, hoe ga je om met je ex, lullen om maar gewoon de tijd te vullen, schaken, breien, haken, politiek, muziek, pop en klassiek, filosofie, velofilie, vogelen, goochelen, milieu en natuur, literatuur, woke zijn, zielepijn, prietpraat, misdaad, donorzaad, prostaat, online haat, alles gaat, alles past, in een podcast.

En dat dan 200 uur achter elkaar. Een enorm lange audiotrein, met meer dan 300 makers erin, reed voorbij, gedurende de hele Dutch Mediaweek. Hij kwam op zondag 9 oktober om 16.42 onder luid gejuich tot stilstand in station Beeld & Geluid, Hilversum. We stapten uit en constateerden dat onze missie geslaagd was. We hadden het wereldrecord podcast maken te pakken. We zwaaiden met de certificaten die ons werden uitgereikt. “Met hoeveel tijd,” vroeg ik, “Hebben we het oude wereldrecord eigenlijk verbeterd?”

“Met 153 uur,” zei een official. “Nee,” zei ik, “je begrijpt mijn vraag niet.” “Jawel, die begrijp ik wel degelijk, ik ben een official, officials begrijpen alles. Er was nog geen wereldrecord podcast maken. Iemand moet de eerste zijn. We hebben een standaard gezet, zoals ooit de eerste mens die honderd meter hardliep een standaard zette.”

We hadden dus niemand verslagen met ons record, maar dat gaf natuurlijk niet. We hadden gebeurtenissen verslagen, in audio, we hadden mensen gehoord die vragen stelden als: “kunnen we met jouw boot naar Curaçao?” “Hoe lang ben je eigenlijk al wensvader?” “Baalde Ruud Bos er eigenlijk van dat juist deze versie van de tune van De Fabriek werd uitgekozen?” “Waarom vindt iedereen IPA zo lekker opeens, wat is er mis met een gewoon biertje?”

We waren ondergedompeld geweest in een nieuw medium dat eigenlijk al heel oud is, maar dankzij handige catalogisering en de mogelijkheid tot abonneren een enorme opgang maakt, de podcast.

In wezen is podcast niet meer, maar ook zeker niet minder dan het zelf opgenomen cassettebandje, dat je vroeger per post naar je vriendin stuurde, behalve dat nu iedereen het kan horen.

Je hebt geen redactie, geen regie nodig, je kunt ze overigens ook wel hebben. Je podcast kan werkelijk overal over gaan en kan technisch zo ingewikkeld of zo simpel zijn als jij maar wilt.

De podcast is een audiovrijplaats die geduldig wacht op oren en niks kost, of bijna niks kost.

Hij verlost de omroepmanagers van al te moeilijke programma’s op de oude radiozenders, alles waarover een beetje moet worden nagedacht verplaatsen ze naar de podcast, zodat er nog meer tijd overblijft om de steeds langer wordende files op de snelwegen op te dreunen.

En wat doen wij in die steeds langer wordende files? Precies, luisteren naar podcasts. Over voetballegendes, jeugdbendes, rijksmonumenten, cryptocenten, oud-presidenten, de beste kampeertenten, er is zo veel, zo veel, zo veel, volgend jaar laten we van dat record van nu geen spaan meer heel.