Het TT-festival, wat bij ons in Assen elk jaar plaatsvindt in de laatste week van juni, was sinds jaar en dag voor mij/ons hét hoogtepunt van het jaar. Elk voorjaar begon het alweer te kriebelen en de feestweek begon voor ons op de woensdagavond in de TT-week. Tót de vroege ochtend van zaterdag 27 juni 2015. Wij waren die avond op tijd thuis en sliepen al enkele uren. Tegen 03:00 ging de bel van de voordeur. Mijn vriend en ik werden een beetje verdwaasd wakker. De eerste gedachte was dat het Tom wel eens zou kunnen zijn, die de huissleutel van zijn huis (hij woonde bij zijn vader) kwijt was geraakt… Politie. Tom was gewond in het centrum gevonden, gereanimeerd en met grote spoed naar het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen vervoerd. Zoveel gevoelens die dan door je heen schieten; enorme schrik, ongeloof, paniek en tegelijkertijd denk je heel snel: Oké, hij is gereanimeerd en is nu op de juiste plek dus… Meteen in de auto gestapt naar het ziekenhuis. Na enkele pogingen de vader en jongere broer van Tom weten te bereiken. Aangekomen in het ziekenhuis volgt het gesprek met de arts, waarin duidelijk wordt dat hij er echt slecht aan toe is. En dan bedoel ik in de slechtste zin van het woord, waardoor onze hoop verpletterd wordt. Daarna mogen we hem zien; hij ligt aan de beademing, heeft een zware hersenbloeding gehad en is in diepe coma beland. Niet te bevatten dat het zo erg is want hij ziet er niet anders uit dan anders, kleur op zijn gezicht, warm lichaam. Maar onze harten breken. Hij wordt daarop naar het UMCG overgeplaatst. De definitieve gitzwarte rand om het TT-festival verschijnt als op 30 juni 2015 de beademing wordt uitgeschakeld en we onze grote lieverd langzaam van ons zien wegglijden. Dat was het, we zijn hem kwijt, voor altijd. Ons eerste kuikentje uit het nest heeft zijn 25ste verjaardag niet mogen beleven. Hoe is het gebeurd? In het centrum heeft Tom van iemand een klap gekregen, waardoor hij achterover is gevallen en met zijn hoofd keihard op de straat is beland. Degene die het gedaan heeft, was vlak daarna in geen velden of wegen meer te bekennen. Een lieve dame heeft hem eerste hulp geboden. Gelukkig is de laatste persoon die hij gezien heeft, een liefhebbende en zorgzame vrouw geweest. We hebben haar later ontmoet en zijn haar zo dankbaar. Vanaf 30 juni 2015 kwamen we terecht in de mallemolen van crematie regelen en politieonderzoeken, waardoor we soms niet aan ons verdriet toekwamen. Inmiddels zijn we bijna 2 jaar verder, is er diepgaand onderzoek geweest, een verdachte opgepakt én weer vrijgelaten. Helaas was het bewijs niet rond te krijgen en is het onderzoek stopgezet.
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.