10 april 2012 , pag. 16
¬ Terwijl Gerard Strikker en zijn zoon Boy zich het hoofd breken over de gps, zoekt dochter Jane (rechts) driftig naar een onvindbaar ei. Foto: Ida F. Mulder
Paaseizoekers vinden (het) maar niks REPORTAGE PAASEIEREN ZOEKEN
Worstelen met een gps en frustraties over onvindbare potjes 3
Door Maaike Trimbach Midwolda Paaseieren zoeken: dat is een schare kinderen loslaten op een stuk land, waar ze als een dolle rondrennen om kleurig verpakte
chocolade eieren te verzamelen die ze al van grote afstand zien liggen. En dan met de armen vol terugkomen en zo snel mogelijk al die chocolade naar binnen werken. Zo ging het vroeger. Maar tijden veranderen. En stichting Het Groninger Landschap denkt graag met de tijd mee. Daarom bedacht ze voor tweede paasdag een eierzoektocht met gps op het landgoed Ennemaborgh in Midwolda. Aan de hand van coördinaten moest je
eieren zoeken, het nummer op het ei overschrijven en terugleggen. Weer eens wat anders, dachten SP-raadsfractievoorzitter Gerard Strikker, zijn vrouw Jolanda en hun kinderen Boy (13) en Jane (11) uit Niewolda. De kinderen zijn net te oud voor paaseieren zoeken, maar met zo’n gps is de uitdaging groter. Te groot, zo blijkt. Vader en zoon worstelen met het invoeren van de coördinaten op de gps. Dochter Jane stelt al snel vast dat ’gewoon
paaseieren zoeken’ leuker is. Het vinden van de eieren blijkt bovendien een behoorlijke klus. Steeds als de gps piept, moet er in een omtrek van een paar meter een ei in een potje met stro liggen. Maar de potjes zijn zo goed verstopt, dat ze nauwelijks te vinden zijn. De frustratie groeit niet alleen bij de Strikkers, ook bij andere groepjes eierzoekers. Dat zorgt voor verbroedering. Vaders en opa’s helpen elkaar met de bediening van de gps,
kinderen verraden elkaar de vindplaats van de eieren. Als de Strikkers na ruim twee uur (de tocht zou twee uur duren) maar twee van de zes eieren hebben gevonden, geven ze de moed op. "Ik wil koffie", roept Gerard. En Jane droomt hardop van de gourmet die ze vanavond gaan eten. "Met spekjes. En biefstuk." "Volgend jaar maar weer gewoon chocolade eieren verstoppen in de tuin", verzucht Jolanda.