6
Στιβ Τζομπς, Ουίνστον Τσόρτσιλ, Άλμπερτ Αϊνστάιν, Ουίλιαμ Σαίξπηρ ΠEΤΡΟΣ ΔΕΛΗΓΙAΝΝΗΣ Μαθητής Γ΄ Λυκείου Εκπαιδευτηρίων Δούκα
2016
M
α τι κοινό θα μπορούσαν να έχουν οι παραπάνω, πέρα από το ότι ο καθένας υπήρξε ιστορική μορφή στον αιώνα του; Η απάντηση είναι απλή όσο και γοητευτική: κανείς δεν φημιζόταν για τις σχολικές του επιδόσεις. Όσο παράδοξη κι αν φαίνεται αυτή η συνειδητοποίηση, αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη συστηματικότητα και τη διαχρονικότητα με την οποία οι διάφοροι εκπαιδευτικοί θεσμοί αποτυγχάνουν όχι μόνο να εντοπίσουν αλλά κυρίως να προσελκύσουν τους «κορυφαίους των κορυφαίων». Βέβαια, όταν ένα σύστημα έχει αποτύχει με τους «καλύτερους», φανταστείτε τι έχει να επιδείξει με τους «χειρότερους»… Το ζήτημα στο σύγχρονο εκπαιδευτικό κατεστημένο μάλλον δεν αφορά τους τρόπους με τους οποίους οργανώνεται, ούτε τις μεθόδους και τα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί. Αντίθετα, έγκειται στο ήθος του. Το ήθος καθορίζει τον σκοπό αλλά και
–38–