4 minute read

Dweilen met de kraan open

Next Article
T’Unique

T’Unique

Loes van der Haar

Dweilen met de kraan open is de naam van mijn afstudeerproject waar ik, Loes van der Haar mijn studie op Cibap mee heb afgesloten. Voor mijn afstudeer project wou ik mijzelf uitdagen. Door mijzelf te vragen wat mij nou precies de ontwerper maakt die ik vandaag de dag ben, hoe ik daar gekomen ben en wat ik wil bereiken. Ik begon te analyseren hoe ik mij als jong ontwerper eigenlijk voelde na afloop van elk duurzaam project.

'Hier sta ik dan tot mijn lippen in het water, vragen over later met antwoorden van nu. Gezien de toestand van de aarde, en mijn verminderende schaamte geef ik het nog een kans.
Dus bij deze mijn uitnodiging tot gesprek, in de hoop de last die rust op mijn schouders te mogen delen, door mijn toenemende zorg uit te spreken.
Ik wil niet schreeuwen en de afstand vergroten, de nieuwsgierigheid verstoten, deze kans niet verkloten, gesloten armen kunnen immer niets ontvangen.
Als wij blijven consumeren om ons zelf te presenteren zal de wereld zoals wij hem kennen langzaam gaan verteren.
Als we blijven wijken voor eindeloze feiten zullen dijken niet meer dragen en uiteindelijk bezwijken.
Dit is geen confrontatie, beschuldiging of plicht simpelweg een pleit voor een wereld in evenwicht’

Deze tekst (gedicht) schreef ik als korte samenvatting van mijn concept. En is dan ook de finale geweest van de runway show die ik hierop gebaseerd heb. Na het elke keer zoeken van een duurzaam alternatief voor vervuilende producten en maatschappelijke problemen voel ik als jong ontwerper toch een bepaald gevoel van onmacht. Die niet alleen ik, maar misschien ook een groot gedeelte van mijn generatie net zo ervaart.

We streven naar een duurzame wereld met de mens als waardevolle link binnen het ecosysteem. Na onderzoek realiseerde ik mij dat zolang wij leven in een overwegend kapitalistische samenleving met een duidelijk lineaire visie, wij nooit een duurzaam bestaan kunnen en zullen creëren.

Dus begon ik met het ontwerpen van een kledinglijn, ik stelde mijzelf de vragen : Wat is het probleem? waar komt het vandaan? En wat kunnen wij doen?

Elke vraag kreeg haar eigen outfit. Met deze looks beantwoord ik onder anderen vragen als: wie er bijdraagt aan de massa consumptie binnen de kleding industrie en waarom?

Ik wilde een gevoelservaring creëren die zou blijven hangen bij de kijker. Ik liet drie modellen in vintage witte jurken mijn boodschap projecteren. Op hun projecteerde ik beelden van water, hoe het dweilen niet meer werkt en we kopje onder dreigen te gaan.

Maar ook de locatie moest van mij van toevoeging zijn. Dus zocht ik contact met Academiehuis Grote kerk, in het centrum van Zwolle. Hier heb ik mijn show mogen filmen. De schitterende kerk in de nacht gaf een geweldige impressie van iets overweldigends groots. Voor mij is de kerk een symbool van macht. Macht die ook terug te vinden is in onze lineaire economie. Hoe onze consumptie niet meer gebaseerd is op kwaliteit, maar op het zo goedkoop mogelijk produceren van goederen om zoveel mogelijk geld te blijven verdienen. Hoe goedkoper hoe beter, en hoe sneller kapot hoe meer er gekocht word.

De eerste ideeën voor dit project begonnen te ontstaan na mijn stage bij sustainable fashion designer/promoter Map Renes, zij was de eerste die mij wegwijs maakte in de wereld van duurzame mode. Hier opende een deur voor mij, nooit had ik mij verdiept in de wereld van duurzaamheid. En zoals menig ander jong ontwerper werd ik hier volledig in opgenomen. Tijdens en na mijn stage heb ik mij vaak mogen ontfermen over duurzame projecten en ontwerp processen. Zo ontstond bijvoorbeeld tijdens mijn stage de eerste Ecopolitan, waarvoor ik mijn eerste circulaire denim project heb ondernomen. Waar ik vervolgens ineens mee op de cover stond!

En ook na mijn stage heb ik als vervolg op het circulair denim project mee mogen helpen met het geven van workshops in circulaire mode aan de fashion rebels. Hier gebruikten wij mode als protest bord en kwamen jongeren in actie voor de SDG’s en verminderen van de textielafvalberg.

Als je eenmaal kennis hebt gemaakt met de wereld van duurzaamheid is het in mijn geval niet weg te denken uit een ontwerpproces, zowel binnen als buiten mijn opleiding. Het werd een tweede natuur.

Bekijk het afstudeerproject via deze link

Fotografie en FilmRik Kattenberg, Chris Venema en Suzanne LubModellenRik Kattenberg, Daan Albers en Samuel Kedde

This article is from: