ode aan mijn mode-activisme

JANET MENSINK SOCIAL & LABOR CONVERGENCE PROGRAM - SLCP

Ik een activist? Zo heb ik me jarenlang niet gezien. Ik heb een enorme drive om de wereld een beetje beter en eerlijker te maken. Mijn manier is om dat via duurzame productieketens te doen. Al mijn hele werkzame leven werk ik op het snijvlak van internationale samenwerking en handel. Niet op de barricades, maar verandering van binnenuit. En ja, daar vertel ik over. Tijdens zo’n presentatie kortgeleden, zei iemand me: ‘Hoezo noem jij je geen activist? De passie druipt eraf en je komt op mij over als een echte warrior’. Dat zette me aan het denken: kwestie van definitie, maar misschien ben ik dus wel een (mode)activist.

fotografie Ingeborg Lukkien

Mijn werkveld heeft zich altijd afgespeeld aan de achterkant van de mode. Productie van kleding met minder belasting voor het milieu en betere omstandigheden voor de makers. Vanuit verschillende perspectieven: eerst als consultant bij een adviesbureau (#CREM), daarna bij #Solidaridad en nu bij #SLCP, een multistakeholder initiative.

De hele wereld heb ik over gereisd: van de katoenvelden in Uganda -naast de boeren- tot de fabrieken in Bangladesh -naast de naaisters-. En ook samen met de ontwerpers bij sport & kledingmerken. Fascinerende ontmoetingen gehad; ik ben ook zeker trots op wat we bereikt hebben. Maar het is niet genoeg, er is nog zoveel te doen. De problemen stapelen zich op en lijken alleen maar groter te worden: klimaatverandering en de vergrote kloof tussen arm en rijk. Dit werk vereist een grote mate van strategie, samenwerking met alle partijen en lange adem. Ik geloof ook in de kracht van global citizens. Geïnformeerde burgers kunnen duurzame consumenten worden. Dat betekent wel dat we de echte verhalen moeten vertellen en de verbinding moeten maken. En daar komt mijn modeactivisme om de hoek kijken. Waar mogelijk vertel ik aan geïnteresseerden over hoe kleding wordt gemaakt en de impact daarvan.

Dat heeft vele verschijningsvorming: lezingen in het land, projecten op scholen, gastcolleges en posts op social media. Dit heeft een (creatieve) vlucht genomen sinds ik Map Renes ken. Beiden wonen we in Zwolle. In 2014 nodigde ze me uit als gastspreker tijdens een Fashion Revolution Salon in het lokale Stedelijk Museum. We hadden het gekoppeld aan de Eerlijke Sweater campagne van Solidaridad. Vandaaruit zijn er allerlei projecten ontstaan, vele met duurzame mode als communicatiemiddel. Ik ben ambassadeur van Map’s zalmleren ontwerpen. Fijn om een mooie rok of tas te hebben als ik op een internationale conferentie spreek, en om direct een aanleiding bij de hand te hebben om een gesprek aan te gaan!

In die afgelopen 10 jaar heb ik een bijdrage mogen leveren aan veel gave projecten. Daardoor zoveel leuke mensen ontmoet in het Zwolse die ik anders niet zo makkelijk was tegengekomen: ontwerpers, foto- en videomakers, studenten & docenten, innovatieve ondernemers en politici. En van daaruit zijn alweer allerlei andere projecten ontstaan, een echte kruisbestuiving. Een hoogtepunt? Lastig. Maar de 2020 circulaire life-long-denim projecten waar mijn dochter Meike ook aan meedeed, vond ik wel heel bijzonder (zie ECOPOLITAN No.1).

Mijn rol als modeactivist is nog lang niet klaar, er is nog veel te doen. Ik blijf me inzetten voor duurzame mode, professioneel en privé. Nieuwe onderwerpen en ideeën genoeg. Wat te denken van vrouwenrechten. Als ik de kranten lees ben ik er niet gerust op dat mijn en andermans dochters -hier en in andere delen va de wereld- de lijn van emancipatie kunnen voortzetten. Juist met mode moeten we hier iets mee lijkt me. Wie doet mee met een volgend project?

Janet MensinkCEO Social & Labor Convergence Program (SLCP)