Bojd’s foto van de maand Grindhoven
bojd liked this
Bojd kiest maandelijks zijn favoriete skatefoto op instagram die getagged is met #inlinemag. Deze maand de Grindhoven boys die op tour zijn in Istanbul!
Dominik Wagner Stealth Review
Adapt Brand is one of the newest boot companies in the skating industry, and they’ve been growing steadily over the last couple of years. Run from The Hague by Pieter and Olga, the brand produces high quality handmade skates using premium materials.
At this year’s Winterclash, Adapt’s newest pro model was announced: the Dominik Wagner Stealth skate. Giving the German powerhouse his long due first pro skate. The model is an improved version of last year’s Julian Bah Pro skate with new materials and technology. The first thing you’ll notice is the difference in material used. While the J-Bah skates were made of smooth leather, the Wagner’s have a tougher thick type of leather known as Nubuck. It looks a bit like suede, but way more thick. On the back of the skate is a beautiful key logo referring to the city Bremen. A nice detail is how the tooths of the key spell out Dominik’s initials.
On the tech side of the skate, a lot of changes has been made. I already mentioned the Nubuck leather, which really increases the lifetime of the skate. It’s as if it just won’t wear down. Under that skin is an entirely new shell, which is supposed to be stronger as well. Together with a new torsion bar, the Wagner pro skate should be stronger and longer lasting than the previous models. A small but nice improvement is the new type of laces included with the skate, which can be tightened way tighter. It’s interesting how much difference laces can make. Performance wise I mainly notice more control compared to my last pair, I can fasten my skates tighter and you directly feel the skate respond better to your movement. The soulplates are as smooth as they have been, grinding on almost any surface is no problem - even without wax. After skating them for nearly 3 months, I haven’t had any issues with the skates. They perform exactly as they should. All of this doesn’t come with a cheap price tag: the boot only version of the skate will set you back 365 euros. But, for this price you get a super strong, long lasting skate that performs really well. It is arguably the most technically advanced skate on the market, and it’s one of the best looking as well. Review by Thijs Tel
JEZUS FUCKING CHRIST!! What’s wrong with humanity when the sun shows his 1st rays of light on this godforsaken earth? If you live in Amsterdam, you probably know what I’m talking about.
FUCK YOU!
As soon as the temperature hits above 15 degrees and the sun shines, people start wearing shorts. buy 4 cases of beer and go to the Vondelpark like it’s a hot summerday on the beach. People in the streets walk or bike like there’s nobody else around them not giving ANY attention to people like me who actually know traffic rusels. (using them is something else...) And what about the fucking PIJP? Every so called wannabe KAKKER on the terraces drinking their beer and wine while thinking they are better than you because the have more money than you. NEWS FLASH: Even if I’m broke, as you read this, without a house, I still have a better life than you will ever have.
So fuck this sun. I Can’t wait ‘till it snows. (like that ever happens in Holland)
FUCK YOU ALL!
CAVIN035
[MAG] Edit Challenge 3: BS & FS
[MAG] BS & FS
Upload voor 26 mei een edit van 30 seconden waarin je alleen frontsides en backside doet op de [MAG] facebook! De edit hoeft niet 1 lijn te zijn, dus ga op zoek naar de vetste back en frontside spots!
East 2 West; 450 km in de winter – Erwin Zantinga
What the fuck ben ik eigenlijk aan het doen!? Dat kwam regelmatig in me op, vooral de eerste paar dagen. Ik ging van het meest oostelijke punt in Nederland naar het meest westelijke punt; van Noordoost Groningen naar Zuid-west Zeeland. Op inlineskates, terwijl ik nauwelijks kon skaten. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Bij een lekker bakje koffie in November 2014 pakte ik de kaart van Nederland erbij en zag ik dat het meest oostelijke punt in Noord-oost Groningen was, vlak bij mijn woonplaats.
En het meest westelijke punt helemaal in Zuid-west Zeeland, 450 km verder op. Al snel vroeg ik me af hoe ik deze afstand kon overbruggen op een toffe manier. Direct kwam skaten in me op. Backapack mee, tentje mee, en gaan! Allemaal leuk en aardig, maar ik kon helemaal niet skaten. Snel heb ik via marktplaats tweedehands crackskates van 15 euro gekocht en heb leren skaten aan de hand van youtube filmpjes. Twee uur per week, en uiteindelijk ook met 15 kilo op mijn rug.
Toen ik op twee Februari eindelijk in Noord-oost Groningen stond, dacht ik wel even: “shit man, dit gaat echt niet makkelijk worden!” Gelukkig had ik een paar dagen eerder wat betere skates gekocht. Rollerblade Crossfire MX90. Volgens internet wel goede skates, dus daar moest het op gebeuren. De eerste 10 kilometers voelde ik me net een klein jongetje voor het eerst op houtjes (je weet wel, die schaatsen zonder enige steun).
Elke 15 minuten moest ik stoppen om de skates weer goed te doen, zodat mijn voeten er niet af vielen van de pijn. Klaarblijkelijk had ik geen goed passende skates gekocht, maar ik kon onmogelijk terug gaan. Na vier uur skaten en 20 kilometer gemaakt te hebben, werd het tijd om mijn tent op te zetten.
reizen documenteer, maar het is zeker niet de makkelijkste manier. Om jezelf te filmen moet je de camera neerzetten, terug skaten, een aantal keer heen en weer gaan, de camera oppakken en dan kan je pas weer verder. Natuurlijk hield ik de camera ook vaak vast terwijl ik aan het skaten was. De camera is vrij zwaar.
De volgende ochtend werd ik wakker met een dikke laag ijs op de tent. Dit gaf mooie beelden voor de film die ik aan het maken ben over deze trip! Dit is de manier hoe ik mijn
De eerste dag was ik gevallen op mijn elleboog en deze kon ik niet verder dan 90 graden strekken of buigen. Dat maakte het ook nog een stuk moeilijker om mezelf te filmen! Zo had
ik nog 430 kilometer te gaan, maar ik moest en zou het halen! Uiteindelijk zou ik in Zuid-west Zeeland terecht moeten komen. Het leek wel de andere kant van de wereld, hier vanuit Noordoost Groningen. De dagen gingen voorbij, mijn arm heelde moeizaam, blaren groeiden op blaren maar ik werd wel een betere skater.
Als skatepacker heb ik de bossen van Drenthe ontdekt waar het makkelijk en heerlijk kamperen was. Verder naar het moerassige gebied van Meppel en omstreken, waar ik tot mijn enkels in de modder stond op zoek naar een plekje voor de tent, tot aan de Veluwe met zijn kleine chille betonpaadjes. Waar de bossen kampeerbaar zijn en de sporen van wilde zwijnen de bossen domineren, natuurlijk op zoek naar mijn avondeten! Op de MX90 skates hier door heen zweven was een was een prachtige ervaring. Na zeven dagen, ongeveer 40 kilometer per dag te overbruggen, kwam ik eindelijk in Hilversum aan. Een maat van mij woont hier, dus dus we hebben lekker gechilled en speciaalbiertjes gedronken tot diep in de avond. Twee volle dagen heb ik vakantie gevierd en dat moest ook wel even, want ik had een behoorlijk opgezwollen enkel gekregen. Een dieet van ibuprofen en koelspray werkte vrij goed. In deze dagen kon ik mijn kleren even wassen, de skates een beetje schoonmaken en debiel veel eten. Na twee dagen begon het weer te knagen. Backpack om, skates vast en weer op pad! Nu ging het snel, langs de kanalen en wilgen in Utrecht, de weilanden vlak bij Dordrecht en ineens was ik in Zeeland. Ik was nu ongeveer 13 dagen onderweg, en voelde het
alsof ik er al was. De laatste 90 kilometer heb ik in 2 dagen afgelegd. Dat was wel wat anders dan de eerste paar dagen. Toen was mijn topsnelheid vijf kilometer per uur. Het kamperen was hier ook anders. Heb je in de rest van het land bossen, natuurgebieden of weilanden, hier was helemaal niks. Alleen akkers en klei. De hompen klei van een omgespitte akker zijn niet echt uitnodigend voor een dun tentje. Uiteindelijk heb ik toch mooie plekjes gevonden en zelfs bij mensen thuis geslapen die ik niet eens kende. Dit soort gastvrijheid leer je kennen tijdens avontuurlijke reizen; naar mijn idee ook één van de mooie dingen ervan. Het moment waar ik ondertussen al twee weken naar uit keek kwam er aan. Het eindpunt behalen. Om zes uur avonds kwam ik in Sluis aan en drie kilometer verder ligt St. Anna ter Muiden, het meest westelijke punt van Nederland. De laatste dag was natuurlijk het zwaarst. Het was weer even ouderwets afzien: mist, tegenwind en de laatste 3 kilometer alleen maar tegels in het donker. Maar toch kwam ik bij mijn eindpunt aan, het meest westelijke punt van Nederland! En toen? Tja… Daar stond ik dan, in the middle of nowhere, bij een bord, naast een drukke weg, in de snijdende wind. Wat doe je dan? Skates uit, terug lopen en stiekem op een camping kamperen om de
volgende ochtend de trein terug te pakken naar Groningen. Uiteindelijk gaat het natuurlijk ook helemaal niet om het eindpunt, maar dat realiseer je echt pas als je na 16 dagen ploeteren bij een bord staat en er verder helemaal niks is. Het gaat om wat je mee maakt op zo’n reis. Het moment dat je de skates uit doet en een plekje voor de tent gaat zoeken. In totale rust op een boomstronk zitten met een biertje en dat je verder niks te doen hebt dan gewoon te chillen en kijken naar alles om je heen. Het moment dat je wakker word in de bossen en het eerste dat je hoort de vogels zijn. De momenten waar je je helemaal kapot geskate hebt over die duivelse klinkers en dat de weg ineens veranderd in smooth asfalt. Maar waarom doe ik dit soort dingen? Vanwege al die kleine momenten, situaties en ervaringen. Het buiten slapen in een tentje en de hele dag in de buitenlucht zijn. Doordat je op jezelf bent aangewezen wordt jij zelf sterker. Je leert de fysieke pijn van de blaren te negeren en de kleine dingen zoals een warme kop thee te waarderen. Je weet dat je uit bepaalde situaties kan komen, en je leert op jezelf te vertrouwen. Je kan veel meer dan dat je zelf denkt. Ik kon niet eens skaten en 2 maanden later sta ik daar met backpack en al, in the middle of nowhere bij een Belgisch bord.
Wil je het hele verhaal lezen, op de hoogte blijven van de film hierover, een berichtje achterlaten of hulp nodig hebben om zelf een trip zoals deze op te zetten, check dan mijn facebookpage: www.facebook.com/rawsleepout of stuur me een berichtje! – Erwin Zantinga
Afgelopen februari was Levi van Rijn naar Barcelona om daar een harde edit te maken voor Thisissoul. Wij vroegen hem een paar korte vragen over hoe het was om naar Barcelona te gaan. Zijn nieuwe edit komt tegelijk met deze [MAG] uit en is te bekijken door hieronder op de foto te klikken!
Hoe was het om voor het eerst in Barcelona te zijn? Vet, ik weet er niet meer zo heel veel van omdat ik ongeveer 8 jaar oud was. Maar de tweede keer was nog vetter. Na Winterclash 2015 gingen Thijs Tel en ik naar Barcelona. Dit is tot nu toe de vetste stad waar ik ben geweest om te skaten, en het was facking vet! Hoe was het om bekende spots uit edits in het echt te zien? Op video lijken spots natuurlijk anders. Sommige waren vetter en sommige waren minder vet en een stuk moeilijker om te skaten. En er zijn overal spots, als je nou naar links of naar rechts gaat je komt altijd bij een spot. Wat vond je de vetste spot of spots in de stad? De Forum ledge/bank. Mijn Symetrics Corse95S wielen in combinatie met de Symetrics Flatframes isde perfecte setup om mee te cessliden en was dus een hemel bij deze spot. Dit was de eerste spot die we geskate hebben en gelijk ook de vetste. Wat was de vetste ervaring van de trip? Mijn eerste keer vliegen. Waarom vind je het vet om voor Thisissoul te rijden? Omdat het de grootste skateshop van Nederland is en misschien ook wel de grootste van Europa. En natuurlijk hebben we ook een facking vet team!
TOP 5 van Paul.
29 maart ben ik bij het bowlskaten in Area51 op mijn hoofd gevallen.
Resultaat: 15 minuten buiten bewustzijn, een ambulancerit naar de Eerste Hulp, een scan en een nacht in het ziekenhuis. Een hersenschudding is de officiĂŤle term, ik heb last van hoofdpijn, concentratieproblemen en kan moeilijk de juiste woorden vinden in een gesprek. Bij veel prikkels, zoals een supermarkt, verlies ik overzicht.
Artsen geven aan dat ik vanaf nu nog op 6 tot 8 weken moet rekenen voor ik weer aan het werk kan, wat betekent dat ik in totaal zo’n 12 weken uit de running ben. Ik kwam laatst Deveril tegen op straat, die verwoorde goed hoe ik nu anders ben. Ik ben het helaas vergeten. Sorry Def.
Daarom een Top 5 met dingen die ik geleerd heb: 5. Ze snappen er niets van. Je kent ze wel: je collega’s die je vragen ‘of je niet je plank hebt meegenomen’ of je schoonouders die het steeds maar weer over ‘skeetboorden’ hebben. Ook in mijn ziekenhuis verslag staat ‘patiënt is zijn evenwicht verloren met skateboarden en is op het beton gevallen’. Inlinen en op hout, inderdaad.
4. Ze weten veel. Ook al weet niemand wat skaten is - ze snappen wel hoe ernstig een hersenschudding kan zijn. Waar ik wekenlang mezelf heb overschat en mijn letsel heb onderschat mag ik blij zijn met de mensen om me heen die me steeds weer hebben aangegeven rustig aan te doen. Dat snappen ze dan weer wel.
3. Er zijn veel mensen die om je geven. Helaas merk je het pas wanneer er echt iets aan de hand is. Maar reken erop: ook al zeggen ze het niet vaak, mensen geven veel om je.
2. Draag verantwoordelijkheid. Ik ben geen 16 meer en ga niet hele dagen handrails bedwingen. Ik heb werk, een vrouw en een zoontje waarvoor ik verantwoordelijkheid draag. Ik heb veel geluk gehad dat ik geen blijvende schade heb opgelopen: daar was niet alleen ik de dupe van geweest, maar mijn omgeving ook.
1. Shit happens. Met ruim 20 jaar ervaring op skates was ik ervan overtuigd dat ik alle risico’s kon inschatten en mijzelf altijd wel kon redden. Nog steeds denk ik dit, ik heb wel geleerd dat ik niet alles in de hand heb. Van alle vallen die ik in jaren gemaakt heb wist ik steeds dat ik zelf een fout had ge maakt. Mijn grenzen te ver verleggen, skaten wanneer ik moe was, te gehaast of opgefokt zijn, noem het maar op. Van alle keren kon ik het aangeven, behalve nu. Ik ben gevallen toen ik na een air over een hip wilde landen. Mijn ene voet heeft iets na de coping mijn andere onderuit getrapt, daarna ging het licht uit. Je kunt altijd pech hebben, voor mij de reden om voortaan (wanneer ik ooit weer op skates sta) een helm te dragen.
- P.
e v
De grote
Vivien, Marnix en Rick Rollspots vlogen voor twee weken naar NYC quiz
De letters van alle goede antwoorden vormen samen een woord. Wat is dit woord? Geef je antwoorden zo snel mogelijk op via MAG FB en maak kans op een heuse skippybal
1. Waarom zou je in vredesnaam in maart naar NY gaan? A. Het was te warm in NL en Rick moest model lopen voor nieuwe Hugo Boss winterjas. W. Vivien wilde langlaufen in central park O. Marnix moest er filmen en vroeg Viv mee die dacht YES AMERICA zonder het weerbericht te checken. Rick kon niet anders dan joinen. 2. Koud en sneeuw dus. Hebben ze nog wel skate clippies gescoord dan? A. Ja wel een miljoen. C. Nee. Na een slecht begin (de bochtrail) zijn ze voor de rest alleen maar gaan bier drinken. E. Met pijn en moeite een stuk of vier. 3. Hoeveel handdoeken hebben ze per persoon gebruikt voor twee weken lang?
G. 14 B. 2 T. 1 6. In het Airbnb appartement bleek geen shampoo te zijn. Hoe hebben ze dit opgelost? A. Veel deo gebruiken. P. Oksels met tandpasta F. Twee weken lang handzeep gebruiken. 7. Are you horny? A. Always