Nie tylko granty Grzegorz Demel
W rozdziale Ścieżki RITY przedstawiliśmy wachlarz możliwości, które daje program; teraz czas na ich swoistą recenzję. Poprosiliśmy o nią beneficjentów naszych działań – zarówno realizatorów projektów współfinansowanych w ramach Programu, jak i uczestników innych ritowskich aktywności. Zebraliśmy poniżej fragmenty odpowiedzi, które nadesłali. Z dłuższych wypowiedzi wybraliśmy kluczowe wątki, wokół których budujemy tę wielogłosową opowieść. Wątków takich jest wiele, warto więc zacząć od początku, czyli od tego, jak się program RITA poznaje. A robi się to na różne sposoby, czasem etapami, niejako na raty: O programie RITA dowiedziałam się w 2012 roku, gdy brałam udział w polsko-ukraińsko-białoruskim programie Pracownia Aktywności Obywatelskiej, który był współfinansowany z programu RITA. [...] Następnie w 2016 roku zaczęłam pracę w Klubie Inteligencji Katolickiej i dowiedziałam się, że w ubiegłych latach nasza organizacja korzystała z grantu na projekty partnerskie. Zachęcona swoimi dobrymi wspomnieniami oraz dobrymi doświadczeniami KIK-u złożyłam wniosek w konkursie. Udało się otrzymać dofinansowanie i dzięki realizacji projektu rozwinąć współpracę z ukraińskim partnerem [Katarzyna Materkowska, Klub Inteligencji Katolickiej w Warszawie]. Inni poznają program RITA w Internecie, czasami na początku swej działalności, czasami dopiero po latach prowadzenia organizacji pozarządowej: O programie dowiedzieliśmy się przypadkowo, poprzez strony internetowe, pomimo tego, iż od ponad 10 lat współpracujemy z partnerami z Ukrainy, Rosji, Kazachstanu, Gruzji i innymi krajami ze wchodu [Aleksander Skaliy, Europejskie Centrum Sportów i Ratownictwa]. Program poznałam na portalu ngo.pl. Szukałam informacji i natknęłam się na program RITA. Było to wtedy, kiedy powstało nasze Stowarzyszenie Kobieta na PLUS. Szukałam Programów dotacyjnych [Barbara Wyłudek, Stowarzyszenie Kobieta na PLUS].
30
Dwie dekady współpracy | 20 lat programu RITA – Przemiany w regionie
