ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕΔΔΑ) • Γραφεία: Ηπείρου 5, Αθήνα 10433
79
ΓΕΝΑΡΗΣ
2018
1 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
Επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ
Το προσφυγικό ζήτημα
Παιδιά και έφηβοι της Παλαιστίνης πολιτικοί κρατούμενοι
Ο λαός του Βόρειου Σουδάν ξανά στο επίκεντρο
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕΔΔΑ) • Γραφεία: Ηπείρου 5, Αθήνα 10433
79
ΓΕΝΑΡΗΣ
2018
1 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
Επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ
Το προσφυγικό ζήτημα
Παιδιά και έφηβοι της Παλαιστίνης πολιτικοί κρατούμενοι
Ο λαός του Βόρειου Σουδάν ξανά στο επίκεντρο
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕΔΔΑ)
AΡΙΘΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ 79 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
Υπεύθυνη Υλης και Εκδοσης ΝΤΕΠΠΥ ΚΟΥΛΟΥΡΗ
Γραφεία Ηπείρου 5 Αθήνα 10433 Τηλ: 210 38 13 052 Fax: 210 38 31 603 e mail: eedda@otenet.gr www.eedda.gr
Επίσκεψη πραγματοποίησε στη χώρα μας ο ισραηλινός πρόεδρος, Ρέουβεν Ρίβλιν με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου για τους Εβραίους θύματα του ναζισμού στη Θεσσαλονίκη.Και τα είπε όλα στη διάρκεια αυτής της επίσκεψης. Χαιρέτισε την απόφαση των ΗΠΑ να ανακηρύξουν την Ιερουσαλήμ σε πρωτεύουσα του Ισραήλ. Υποσχέθηκε ότι η συνεργασία ανάμεσα σε Ελλάδα και Ισραήλ θα μετατρέψει τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο σε παράδεισο. Φοβέρισε τους λαούς της περιοχής ότι όποιος δεν υποτάσσεται στα σχέδιά τους, θα βρει μπροστά του την αστάθεια και τη σύρραξη, σε αντίθεση με εκείνους που θα σκύψουν το κεφάλι και θα ζήσουν με ευδαιμονία και ασφάλεια. Οι απειλές του αυτές εφαρμόζονται με τον πιο τραγικό τρόπο στον αδάμαστο παλαιστινιακό λαό ο οποίος, για πάνω από 60 χρόνια, ζει ένα τρομακτικό εφιάλτη εξαιτίας της πολιτικής του Ισραήλ, μόνο και μόνο γιατί αγωνίζεται να αποκτήσει τη δική του ανεξάρτητη, κυρίαρχη και ελεύθερη πατρίδα. Η Παλαιστίνη χωρισμένη στα δύο από τη συνεχιζόμενη επέκταση του Τείχους. Η αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας βιώνει τις χειρότερες βομβιστικές επιθέσεις. Χιλιάδες οι πρόσφυγες είτε σε γειτονικές χώρες είτε μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Οι δολοφονημένοι από τις ανηλεείς επιθέσεις του ισραηλινού στρατού. Οι ξεσπιτωμένοι από τις συνεχιζόμενες κατεδαφίσεις των σπιτιών τους. Οι φυλακισμένοι, ανάμεσά τους γυναίκες και ανήλικα παιδιά, με μοναδική κατηγορία την επίθεση με πέτρες ενάντια σε πάνοπλους ισραηλινούς στρατιώτες. Χιλιάδες και τα παραδείγματα της αστάθειας και της σύρραξης που δεν έχουν τελειωμό. Ο έλληνας πρωθυπουργός, προκλητικά ξεχνώντας αυτή την πραγματικότητα, ακριβώς όπως όλοι οι προκάτοχοί του, συνεχίζει να υπογράφει νέες συμφωνίες με το Ισραήλ. Με την προσήλωσή του στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, ντόπιων και ξένων, αδιαφορεί για τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης πολεμικής σύρραξης και βάζει σε δεύτερη μοίρα την ευημερία των λαών της περιοχής. Για τους λαούς, επομένως, δεν απομένει παρά με το διεθνισμό για όπλο τους να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική και να χαράξουν μια άλλη πορεία, με στόχο την πραγματική ευημερία τους, μακριά από κάθε είδους «σωτήρες» που τους υπόσχονται μια ψευδεπίγραφη ευδαιμονία και ασφάλεια.
ΤΣΙΠΡΑΣ - ΗΠΑ
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Πιο ενεργή η εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ
Ο
ι τυμπανοκρουσίες και οι πανηγυρισμοί που συνόδευσαν τον πρωθυπουργό στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, αλλά και μετά, χρησιμοποιήθηκαν για να καλλιεργηθεί ένα μαζικό κλίμα αυταπατών και προσδοκιών για οφέλη και ευκαιρίες… Τα όσα συμφώνησαν οι δύο χώρες, με βασική δέσμευση την πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους των ΗΠΑ– ΝΑΤΟ, προμηνύουν πολύ επικίνδυνες εξελίξεις. Στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη, ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας
πραγματοποίησε 5ήμερη επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, όπου συναντήθηκε με τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Μάικ Πενς, τη Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, επιχειρηματίες κ.ά. Ποιο ήταν όμως το αποτέλεσμα των επαφών του Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ; Η ακόμα πιο ενεργή εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, αλλά και η ενίσχυση της συνεργασίας σε τομείς που ενδιαφέρουν τα μονοπώλια των ΗΠΑ, όπως είναι η ενέρ-
γεια και το εμπόριο. Συγκεκριμένα, συμφωνήθηκε η επέκταση και αναβάθμιση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα και ειδικά αυτής της Σούδας ως ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών ενάντια στους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Της Σούδας, που ως άντρο των αμερικανικών ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων έχει παρασημοφορηθεί δύο φορές από τους Μπους, τη μία στον πόλεμο του Κόλπου και την άλλη στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας… Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας επιβεβαιώνοντας τα σχέδια αυτά, υποστήριξε πως «σε ό,τι αφορά τη Σούδα, είναι
3 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ΤΣΙΠΡΑΣ - ΗΠΑ
4 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
γνωστό ότι έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, την αξιολογήσαμε από κοινού, γίνεται σημαντική δουλειά εκεί, που μπορεί και πρέπει να αναβαθμιστεί». Μίλησε για «μοναδική στιγμή για να ενισχύσουμε τη στρατηγική μας συμμαχία και συνεργασία» και επανέλαβε τα περί «Ελλάδας - πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή», σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «ανυπομονούμε να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας, γιατί έχουμε κοινές αξίες και κοινά συμφέροντα στην περιοχή». Θέλοντας να εξωραΐσει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, υποστήριξε πως «μπορεί ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο Τραμπ την πολιτική να μοιάζει ορισμένες φορές διαβολικός, αλλά γίνεται για καλό» ερωτώμενος για παλαιότερες δηλώσεις του. Δηλαδή «για καλό» γίνονται οι πόλεμοι από τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή; «Για καλό» χιλιάδες άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες για να γλιτώσουν από τις βόμβες και τη συνεχιζόμενη αιματοχυσία, χάνοντας και τη ζωή τους σε αυτήν την προσπάθεια; Πάντως, η ελληνική κυβέρνηση έλαβε και εύσημα από τον αμερικανό πρόεδρο, που έχει γίνει συνώνυμο του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, της σαπίλας, ο οποίος μεταξύ άλλων θέλησε να ευχαριστήσει «τους Έλληνες που φιλοξενούν τις αμερικανικές δυνάμεις στη βάση της Σούδας και γιατί είναι απ’ τις λίγες χώρες που δαπανούν τουλάχιστον το 2% για το ΝΑΤΟ» (σ.σ. η Ελλάδα και η Εσθονία είναι οι μόνες ευρωπαϊκές χώρες που δαπανούν το 2% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες) . Συμφωνήθηκε επίσης η αναβάθμιση των F-16, τα οποία αφορούν και τις επιθετικές ενέργειες του ΝΑΤΟ, αλλά
και για τα οποία θα πρέπει να πληρώσει ο ελληνικός λαός 2,4 δισ., την ώρα που η κυβέρνηση τον αφαιμάσσει με κάθε τρόπο. Άλλωστε, όπως αναφέρει ο Οργανισμός Συνεργασίας για την Αμυντική Ασφάλεια του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, η προτεινόμενη πώληση θα συμβάλει στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ βοηθώντας στην ενίσχυση της ασφάλειας ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ, και θα ενισχύσει την ικανότητα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας να υποστηρίξει το ΝΑΤΟ και να συνεχίσει τις επιχειρήσεις της στο μέλλον… Ερωτηματικά πάντως προκαλούν οι «διαψεύσεις» της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με τη μεταφορά πυρηνικών στη βάση του Αράξου, μετά το φως της δημοσιότητας επισήμου εγγράφου του ΝΑΤΟ. Το έγγραφο αυτό επιβεβαίωσε ότι στον Άραξο, μεταξύ των έργων που εξελίσσονται στη βάση, είναι και εγκαταστάσεις για την αποθήκευση «ειδικών όπλων», τα οποία στη «γλώσσα» της Πολεμικής Αεροπορίας, σημαίνουν «πυρηνικά». Επιπλέον, η χώρα μας αναφέρεται ως «στρατηγικός πυλώνας» με αναβαθμισμένο ρόλο για τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων στην περιοχή με προτεραιότητα τα ενεργειακά σχέδια, κέρδη από τα οποία θα αποκομίζονται από την εκμετάλλευση του ενεργειακού, παραγωγικού πλούτου της χώρας, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και από πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, που εξασφαλίζεται από την αντιλαϊκή πολιτική. Μιλάνε για έναν αναβαθμισμένο ρόλο στο μερίδιο απ’ τη λεία των πολέμων και των επεμβάσεων στην περιοχή, απ’ τα παζάρια για τους ενεργειακούς δρόμους, που
είναι στρωμένοι με το αίμα των λαών, την προσφυγιά, τη φτώχεια. Η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας μας δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες του λαού. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι της Ελλάδας πασχίζουν για να αποκτήσουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των τεράστιων κερδών που διακυβεύονται στην ευρύτερη γειτονιά μας. Δεν έχει να κερδίσει τίποτα ο λαός από την ενεργή εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους ΗΠΑ–ΝΑΤΟ-ΕΕ. Δεν κέρδισε ούτε στο παρελθόν άλλωστε, αλλά πολύ περισσότερο τώρα που δυναμώνουν οι κόντρες μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας κλπ. Είναι εξάλλου γνωστό πως το ΝΑΤΟ δεν είναι καμιά φιλανθρωπική οργάνωση. Η ιστορία του είναι γεμάτη πολέμους, επεμβάσεις, πραξικοπήματα και σχέδια κατά των λαών. Ο Αλ. Τσίπρας πήγε στις ΗΠΑ υποτίθεται για να λάβει «ανταλλάγματα». Έλαβε μια νέα αμερικανική «στήριξη» και μια γενική δήλωση για τη ρύθμιση του χρέους. Μαζί με αυτήν πήρε και μια ακόμα, ειδική και στοχευμένη «στήριξη». Ενθάρρυνα τον κ. Τσίπρα, είπε ο αμερικανός πρόεδρος, η Ελλάδα να συνεχίσει την εφαρμογή του προγράμματος και των μεταρρυθμίσεων. Με λίγα λόγια δηλαδή, ο Τράμπ «ενθάρρυνε» την κυβέρνηση να συνεχίσει την ίδια –και πιο βάναυση- αντιλαϊκή πολιτική, με τα μνημόνια διαρκείας, εφαρμόζοντας τις αναμενόμενες νέες μειώσεις των συντάξεων για το 2019, το «ψαλίδισμα» του αφορολόγητου, την επέκταση των πλειστηριασμών και των ιδιωτικοποιήσεων, την επίσπευση της νέας φοροεπιδρομής, φορτώνοντας έτσι το λαό με νέα αβάστακτα βάρη.
ΦΙΔΕΛ ΚΑΣΤΡΟ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΦΙΔΕΛ ΚΑΣΤΡΟ
Η
Πρεσβεία της Κούβας, οι Κουβανοί που ζουν στην Ελλάδα και η New Star τίμησαν, με μια πολύ συγκινητική εκδήλωση, την Παρασκευή, 24 Νοέμβρη, στην κινηματογραφική αίθουσα Αλκυονίς, τον ένα χρόνο από το θάνατο του Φιδέλ Κάστρο. Η κατάμεστη αίθουσα σειόταν συχνά-πυκνά από τα χειροκροτήματα των παραβρισκομένων, κύρια όταν στην οθόνη προβάλλονταν σκηνές από την καθημερινότητα του Φιδέλ. Μια καθημερινότητα που έδειχνε το πραγματικό πρόσωπο ενός ήρωα επαναστάτη, ο οποίος έδωσε σάρκα και οστά στις επαναστατικές ιδέες του λαού του και με σιδερένια θέληση κράτησε ζωντανή τη συνέχεια αυτής της επανάστασης. Έδειχνε τον άνθρωπο που ήξερε να χαίρεται την κάθε στιγμή της ζωής του, να συμμετέχει σε όλες τις εκδηλώσεις της με την ίδια χαρά, αισιοδοξία και χιούμορ, χαρακτηριστικά που ολοκληρώνουν την προσωπικότητα ενός πραγματικού ηγέτη. Την εκδήλωση άνοιξε η πρέσβειρα της Κούβας, Σέλμις Μαρία Ντομίνγκες, η οποία στάθηκε στη μεγάλη προσφορά του κουβανού ηγέτη τόσο στην ιστορία του κουβανικού λαού όσο και στον αγώνα που δίνει σήμερα για να διατηρήσει και να επεκτείνει τις κατακτήσεις που του κληροδότησε. Στη συνέχεια, η χορωδία του Πάντειου Πανεπιστήμιου τραγούδησε κουβανέζικα και ελληνικά τραγούδια αποδείχνοντας, για άλλη μια φορά, την τεράστια προσφορά της εθελοντικής συμμετοχής του λαού στον πολιτισμό. Ο πρέσβης της Βενεζουέλας, Φαρίντ Φερνάντες, πήρε το λόγο για να τονίσει τη μεγάλη φιλία που συνέδεε τον Φιδέλ με τον Τσάβες αλλά και την απλόχερη προσφορά αλληλεγγύης του στο λαό της Βενεζουέλας στις πιο δύσκολες στιγμές του. Ο πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου
Φιλίας και Αλληλεγγύης, Νίκος Καρανδρέας, τόνισε στο σύντομο χαιρετισμό του την ικανότητα με την οποία οι μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας, όπως ο Φιδέλ, συνδέουν τις αρετές τους με την ιστορία της κοινωνίας και των συνανθρώπων τους. Αρετές όπως η οξυδέρκεια, η ικανότητα να συλλαμβάνουν την καίρια στιγμή, η αποφασιστικότητα και η πίστη τους στις αστείρευτες δυνατότητες των λαών τους. Η πρόεδρος της ΕΕΔΔΑ, Δέσποινα Μάρκου, πήρε το λόγο στη συνέχεια, για να τονίσει τη μεγάλη συμβολή του Φιδέλ στη διεθνιστική αλληλεγγύη και την καθοδήγησή του στην ανιδιοτελή προσφορά της σοσιαλιστικής Κούβας όπου αυτή της ζητήθηκε, για την αντιμετώπιση τεράστιων προβλημάτων όπως σεισμοί, πλημμύρες, επιδημίες, καταστροφές, όλα αυτά όχι από το περίσσευμά της γιατί τίποτα δεν της περισσεύει. Σύντομο χαιρετισμό έκαναν επίσης ο Αλέκος Χαλβατζής εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου «Χοσέ Μαρτί», ο Μανώλης Γλέζος, ο Νεκτάριος Μπουγδάνης από το ΣΥΡΙΖΑ και ο Γιάννης Γκιόκας εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Η εκδήλωση, που έκλεισε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα από κουβανούς καλλιτέχνες που ζουν για χρόνια στην Ελλάδα και ήρθαν για να τιμήσουν τη μνήμη του ηγέτη τους, απόδειξε ότι ο Φιδέλ Κάστρο δεν θα πεθάνει ποτέ. Θα ζει και θα αγωνίζεται στο πλευρό όλων των ανθρώπων που παλεύουν για το δίκιο τους. Θα αποτελεί παράδειγμα ηρωισμού, αποφασιστικότητας και αποτελεσματικότητας για όλους όσοι ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο. Θα πορεύεται δίπλα σε όλους εκείνους που δεν το βάζουν κάτω, που επιμένουν να πιστεύουν ότι το μέλλον τους δεν είναι ο καπιταλισμός και η αγριότητά του αλλά η κατάκτηση ενός καλύτερου αύριο για όλους με μοναδικό όπλο τη διεθνιστική αλληλεγγύη.
5 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Το προσφυγικό ζήτημα
Ζητήσαμε από ένα από τα νεότερα σε ηλικία μέλη του τμήματος της ΕΕΔΔΑ για τους πρόσφυγες, την ξενοφοβία και το ρατσισμό να παρουσιάσει πρόσφατα στοιχεία για το προσφυγικό και προσδοκούμε στο μέλλον να συμβάλουν στην αρθρογραφία και άλλα μέλη. Απευθυνόμαστε στους αναγνώστες για συνέχιση το 2018 της συλλογής οικονομικής βοήθειας για τους πρόσφυγες και για συμμετοχή στις δράσεις έμπρακτης αλληλεγγύης με τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους. Με όσες δυνάμεις διαθέτουμε να συμβάλουμε στην ισχυροποίηση του διεθνιστικού χαρακτήρα του μαζικού λαϊκού κινήματος της χώρας μας, να δυναμώσουμε τη δράση της νεολαίας και τους αγώνες της εργατικής μας τάξης.
Τ 6 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ο 2016 ο αριθμός των εκτοπισμένων έφτασε στα 65,6 εκατομμύρια διεθνώς (22,5 εκατομμύρια πρόσφυγες, 40,3 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένοι και 2,8 εκατομμύρια αιτούντες άσυλο, δηλαδή άτομα που αναζητούν διεθνή προστασία και δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί το καθεστώς τους ως προσφύγων). Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, στην Τουρκία έχει καταφύγει ο μεγαλύτερος αριθμός προσφύγων (2,9 εκατ.), ακολουθούν το Πακιστάν (1,4 εκατ.), ο Λίβανος (1 εκατ.), το Ιράν (979.400), η Ουγκάντα (940.800), η Αιθιοπία (791.600), η Ιορδανία, η Κένυα, η Γερμανία και το Τσαντ. Οι πρόσφυγες, προσπαθώντας κατ’ αρχάς να σωθούν αυτοί και οι οικογένειές τους και δευτερευόντως να έχουν μια καλύτερη ζωή, άρχι-
σαν να συρρέουν από τη Μεσόγειο στις χώρες της ΕΕ κατά χιλιάδες. Το 75,6% των αφίξεων στην Ελλάδα το 2017 προερχόταν από τη Συρία, το Ιράκ, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και το Αφγανιστάν, χώρες δηλαδή που εδώ και πολλά χρόνια μαστίζονται από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, υποκινούμενες εμφύλιες συρράξεις ή βρίσκονται γενικά σε εμπόλεμη κατάσταση. Στο τέλος του 2016, οι ευρωπαϊκές χώρες φιλοξενούσαν 2,3 εκατ. πρόσφυγες. Οι μεταναστευτικές ροές είχαν σαν αποτέλεσμα τη μετατροπή της Μεσογείου σε νεκροταφείο, με περισσότερους από 5.000 νεκρούς το 2016 και περισσότερους από 3.000 το 2017. Η κύρια πύλη εισόδου προσφύγων στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, μετά το κλείσιμο της βαλκανικής οδού και τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, είναι τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαί-
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Ο Φράχτης της Ουγγαρίας μήκους 175 χιλιομέτρων στα σύνορα με τη Σερβία
ου, όπου παραμένουν εγκλωβισμένοι χιλιάδες άνθρωποι σε δομές όπου ξεπερνιέται τουλάχιστον κατά το διπλάσιο η αρχική τους χωρητικότητα. Πολλοί άνθρωποι διαμένουν σε αυτοσχέδια καταλύματα. Το Δεκέμβρη του 2017, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του συντονιστικού οργάνου για το προσφυγικό, στη χώρα μας καταγράφονται περισσότερα από 64.000 άτομα, από τα οποία 14.586 στα νησιά κυρίως του Βορειανατολικού Αιγαίου, 7.000 στις υπάρχουσες δομές στη Βόρεια Ελλάδα, περίπου 2.700 στην Κεντρική Ελλάδα και 8.000 στην Αττική. Εκτός αυτού, σε δομές της Ύπατης Αρμοστείας και διαφόρων ΜΚΟ φιλοξενούνται περίπου 19.000 άτομα, ενώ εκτός δομών υπολογίζεται ότι παραμένουν περίπου 7.000. Το πρόβλημα όμως με την κάλυψη των αναγκών των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων (σε στέγαση, σίτιση, ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση, κλπ.) έχει προεκτάσεις και πέρα από τους ίδιους τους πρόσφυγες, θύματα των πολέμων και της εκμετάλλευσης. Είναι σε όλους γνωστά τα σοβαρότατα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί κατά καιρούς σε διάφορους καταυλισμούς προσφύγων όπως στην Ειδομένη και στη Μόρια, εξαιτίας τόσο των συνθηκών διαβίωσης, όσο και του αναγκαστικού συγχρωτισμού ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων,
θρησκευτικών αντιλήψεων και γλώσσας, φαινόμενα που αξιοποιούνται για να ενισχύεται η ρατσιστική και ξενοφοβική ρητορική. Η κατάσταση στην Ελλάδα, στα ευρύτερα πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ για τα κλειστά σύνορα, έχει φέρει σε απόγνωση τους πρόσφυγες, οι οποίοι μπορεί να περιμένουν και δύο χρόνια, προκειμένου κάποιοι να επιτύχουν τη μετεγκατάστασή τους, αν είναι τυχεροί και ανήκουν σε εθνικότητες που αποδέχονται τα διάφορα ευρωπαϊκά κράτη. Για τη μετεγκατάσταση συνήθως προτιμούνται από τις περισσότερες χώρες πρόσφυγες μορφωμένοι, με ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς και ακέραια οικογενειακή δομή, επειδή πιστεύεται ότι αυτοί θα έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες γρήγορης κοινωνικής ενσωμάτωσης.
7 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
Η στάση της ΕΕ Με την υπογραφή της συμφωνίας του Μάρτη του 2016 μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, η τελευταία ανέλαβε την υποχρέωση να δέχεται την επαναπροώθηση στο έδαφός της ατόμων, των οποίων το αίτημα ασύλου απορρίφθηκε. Επίσης η ΕΕ αποφάσισε να χρηματοδοτήσει χώρες όπως η Τουρκία και η Λιβύη, ώστε να μην επιτρέπουν στους πρόσφυγες και στους μετα-
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Τρεις γιαγιάδες στη Λέσβο φροντίζουν ένα προσφυγόπουλο
8 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
νάστες να εγκαταλείπουν το έδαφός τους. Η ΕΕ αλλοιώνει σοβαρά το προσφυγικό δίκαιο όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα, διότι αναγνωρίζει ως «ασφαλείς τρίτες χώρες» χώρες, π.χ. την Τουρκία, όπου η κυβέρνηση καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και όπου οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας, χώρες όπου η φιλοξενία είναι συνυφασμένη με την κράτηση, όπως η Λιβύη, και ταυτόχρονα περιορίζει την παροχή προστασίας ακόμα και όταν είναι αδύνατη η επιστροφή του πρόσφυγα στην περιοχή προέλευσής του λόγω κατεστραμμένων υποδομών και υπαρκτών κινδύνων για την ασφάλειά του. Ακόμη, καθορίστηκαν ποσοστώσεις για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Το συγκεκριμένο μέτρο, ούτως ή άλλως άδικο, σε βάρος του προσφυγικού δικαίου όπως το γνωρίζαμε, συναντά την αντίδραση χωρών του Βίζεγκραντ, δηλαδή της Πολωνίας, της Τσεχίας, της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας, οι οποίες αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες στα εδάφη τους, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι αυτό θα έθετε σε αμφιβολία την εθνική τους ασφάλεια, σε αντίθεση με τη Γερμανία, όπου σε διάφορες φάσεις εκφράζεται η ανάγκη για αξιοποίηση νέου εργατικού δυναμικού. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη σύνοδο κορυφής που έγινε στις 14 Δεκέμβρη 2017 με θέμα κυρίως το προσφυγικό, δεν κατάφεραν να βγάλουν κοινό ανακοινωθέν, αλλά και για πρώτη φορά δεν έκαναν καν δηλώσεις, εξαιτίας
των αντιδράσεων που προαναφέρθηκαν, κυρίως από την πλευρά της Πολωνίας και της Τσεχίας. Εκτός αυτού αντίδραση υπάρχει και από τα ακροδεξιά κόμματα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, για τα οποία η εναντίωση στους πρόσφυγες και η άρνηση αποδοχής τους, αποτελεί κυρίαρχο μέρος της πολιτικής τους ατζέντας. Πρόσφατα μάλιστα στις 12 Νοέμβρη 2017 με αφορμή τον εορτασμό της εθνικής επετείου της ανεξαρτησίας της Πολωνίας, από το σύνολο των δώδεκα πορειών που έγιναν στη Βαρσοβία, η μεγαλύτερη ήταν αυτή των ακροδεξιών.
Αφγανοί - πρόσφυγες ή μετανάστες; Πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ για τους Σύριους και τους Ιρακινούς δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην αναγνώρισή τους ως πρόσφυγες, αν και έχουν τεθεί σοβαροί περιορισμοί για την επιλογή όσων περνούν στην ΕΕ, για τους Αφγανούς υπάρχει. Οι Αφγανοί χαρακτηρίζονται ως μετανάστες. Δηλαδή δεν δικαιούνται διεθνή προστασία, καθώς δεν υπάγονται στις νομικές διατάξεις περί προσφύγων. Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ προσφύγων και μεταναστών, έγκειται στο γεγονός ότι ο μετανάστης εγκαταλείπει με τη θέλησή του τη χώρα του αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής, ενώ ο πρόσφυγας είναι υποχρεωμένος να εγκαταλείψει τον τόπο διαμονής του ή και τη χώρα του εξαι-
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Κατεστραμμένα σπίτια στην πόλη Χομς της Συρίας
τίας των κινδύνων που απειλούν την ασφάλεια και τη ζωή αυτού και της οικογένειάς του. Είναι επομένως απορίας άξιο το γεγονός της μη αναγνώρισης των προερχόμενων από το Αφγανιστάν ως προσφύγων, καθώς στο Αφγανιστάν ο πόλεμος είτε σε ολόκληρη τη χώρα είτε σε περιοχές της, έχει κοστίσει από το 2001 μέχρι σήμερα τη ζωή σε περισσότερους από 111.000 Αφγανούς, από τους οποίους οι 31.000 ήταν άμαχος πληθυσμός. Εκτός αυτού έχει αφήσει πίσω του 29.900 τραυματίες, ενώ υπολογίζεται ότι το σύνολο των παράπλευρων απωλειών ανέρχεται σε 360.000 άτομα. Δημιουργήθηκε έτσι ένα τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης που ανάγκασε εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανούς να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Το σημαντικό θέμα των ασυνόδευτων ανηλίκων Σύμφωνα με στοιχεία που αφορούν το 2015, το 25% των προσφύγων ήταν παιδιά, το 58% άνδρες και το 17% γυναίκες. Το μεγάλο νούμερο των παιδιών κάνει την κατάσταση ακόμα πιο τραγική, εάν αναλογιστούμε ότι ανάμεσά τους βρίσκονται χιλιάδες ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, που για διάφορους λόγους στερούνται γονικής μέριμνας και φτάνουν στη χώρα μας εντελώς μόνα τους. Οι ανάγκες αυτών των παιδιών είναι πολύ περισσότερες από των
ενηλίκων, αφού εκτός της φιλοξενίας, σίτισης, ένδυσης, διατροφής, χρειάζονται επιπλέον ψυχολογική υποστήριξη, εμβολιασμούς, ένταξη στην εκπαίδευση, εκμάθηση γλώσσας και προφύλαξη από κινδύνους που διατρέχουν, όπως σεξουαλική βία, οικονομική εκμετάλλευση, ακόμα και εμπορίας οργάνων.
Η ταξική αλληλεγγύη Ο ελληνικός λαός, ανώνυμοι πολίτες, σωματεία και λαϊκοί μαζικοί φορείς, συνεχίζει να δείχνει με πράξεις την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή του στους πρόσφυγες παρά τα οικονομικά προβλήματα που βιώνει. Όμως το πρόβλημα θα παραμείνει και θα οξύνεται οδηγώντας στην προσφυγιά ή στο θάνατο εκατομμύρια συνανθρώπων μας όσο τα συμφέροντα που δημιουργούν τις εστίες έντασης και τις πολεμικές συρράξεις για να κερδοσκοπήσουν από τις πωλήσεις όπλων, να αποκτήσουν νέες αγορές και να εκμεταλλευτούν πλουτοπαραγωγικές πηγές σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη μας, δεν μπαίνουν στο στόχαστρο. Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από πραγματική ειρήνη και όχι από ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο. Οφείλουν να συμβάλουν στην αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία και πολιτική για τα αίτια της προσφυγιάς και τους τρόπους επίλυσης ενός προβλήματος που δεν αποτελεί φυσικό φαινόμενο, αλλά είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ΕΕ και της χώρας μας.
9 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Δ
10 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
εκάδες δέματα με χειμωνιάτικα ρούχα και παπούτσια ανδρικά, γυναικεία, παιδικά και κουβέρτες παρέδωσαν εκπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου Σάμου, της Πανσαμιακής Επιτροπής Ειρήνης και των Γυναικείων Συλλόγων μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), την Παρασκευή, 19 Γενάρη, στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης για τις μεγάλες ανάγκες των προσφύγων και μεταναστών που έχουν εγκλωβιστεί εκεί παρά τη θέλησή τους. Τα χειμωνιάτικα είδη συγκεντρώθηκαν από τους παραπάνω φορείς, ενώ σημαντική είναι η συνεισφορά Συλλόγων και σωματείων από την υπόλοιπη Ελλάδα. Στην τελευταία αποστολή ο μεγαλύτερος όγκος των ειδών είχαν σταλεί από την Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) και από το Σύλλογο Γυναικών Ηλιούπολης - μέλος της ΟΓΕ, τους οποίους θερμά ευχαρίστησαν μαζί με τους άλλους φορείς και τους ευχήθηκαν η νέα χρονιά να δυναμώσει τους κοινούς αγώνες. Σε ανακοίνωσή τους το Εργατικό Κέντρο, ο Σύλλογος Γυναικών και η Πανσαμιακή Επιτροπή Ειρήνης αναφέρουν: «Οι φορείς του ταξικού εργατικού και λαϊκού κινήματος βρίσκονται με λόγια και έργα στο πλευρό των προσφύγων και μεταναστών αποκρούοντας τα κηρύγματα μισαλλοδοξίας, ρατσισμού και ξενοφοβίας. Κηρύγματα που «τρέφονται» από την απάνθρωπη πολιτική εγκλωβισμού και άθλιων συνθηκών διαβίωσης που ακολουθούν η ΕΕ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Η έμπρακτη εκδήλωση της αλληλεγγύης μας στα
θύματα του ιμπεριαλισμού θα συνεχιστεί μαζί με τον αγώνα για: • Να αποσύρει η κυβέρνηση τη στήριξή της στη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας που εγκλωβίζει τους πρόσφυγες στη χώρα μας και να τους χορηγήσει τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα για τις χώρες τελικού προορισμού τους. • Να εξασφαλιστούν με ευθύνη της κυβέρνησης, χωρίς τη διαμεσολάβηση ΜΚΟ, αξιοπρεπείς όροι διαμονής, σίτισης, περίθαλψης, διερμηνείας, νομικής προστασίας, μόρφωσης - ψυχαγωγίας για τα παιδιά και γενικότερα κάθε μέτρο που έχει σχέση με τη διαβίωση των μεταναστών και προσφύγων όσο διάστημα παραμένουν στη χώρα μας. • Να σταματήσει τώρα η συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και κάθε μορφή εμπλοκής σ’ αυτούς. Να γυρίσουν πίσω οι στρατιωτικές μονάδες και τα πλοία του Πολεμικού μας Ναυτικού που βρίσκονται σε αποστολές εκτός συνόρων. • Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις του θανάτου, να αποτραπεί η αποθήκευση πυρηνικών στον Άραξο, να φύγουν το ΝΑΤΟ και η FRONTEX από το Αιγαίο».
ΚΟΛΟΜΒΙΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΜΒΙΑ
Μ
ε την ευκαιρία του χριστουγεννιάτικου παζαριού μας, στις 13 Δεκέμβρη, συνδυάσαμε τα εγκαίνιά του, όπως κάνουμε συνήθως, με μια ενημέρωση για την κατάσταση στην Κολομβία και τις τελευταίες εξελίξεις μετά τη συμφωνία για ειρήνευση, που υπογράφτηκε ανάμεσα στην κυβέρνηση της χώρας και τις Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας-Στρατός του Λαού (FARC-EP) το Σεπτέμβρη του 2016. Η συμφωνία αυτή έβαλε τέλος στην πολεμική σύγκρουση ύστερα από 52 χρόνια. Στα μέσα Σεπτέμβρη του 2016, είχε πραγματοποιηθεί η 10η Πανεθνική Συνδιάσκεψη των FARC-EP για την επικύρωση της ειρηνευτικής συμφωνίας από τα μέλη και στελέχη τους. Η συμφωνία και οι χειρισμοί της αντιπροσωπείας εγκρίθηκαν τελικά, αφού εκφράστηκαν σοβαρές αντιρρήσεις και μεγάλες ανησυχίες. Ωστόσο, τα πράγματα δεν προχώρησαν ομαλά, αφού σε δημοψήφισμα που έγινε καταψηφίστηκε και ύστερα από πίεση της ακροδεξιάς πτέρυγας της Γερουσίας και του Κογκρέσου, που θεώρησε ότι η συμφωνία ήταν φιλική προς τους αντάρτες, αναθεωρήθηκαν πολλά σημεία, με αποτέλεσμα να είναι ακόμα πιο αρνητική για το αντάρτικο κίνημα. Την 1η Σεπτέμβρη 2017 ολοκληρώθηκε το 5-ήμερο Συνέδριο των FARC-EP, που αποφάσισε τη μετατροπή του αντάρτικου σε πολιτικό κίνημα με την ονομασία FARC, δηλαδή Επαναστατική Εναλλακτική Δύναμη του Λαού. Εκλέχτηκε Κεντρική Επιτροπή που αποτελείται από 111 μέλη και τέθηκαν οι στόχοι της εθνικής
συμφιλίωσης, της ειρήνης με κοινωνική δικαιοσύνη, της ευημερίας όλων στην Κολομβία. Επικεφαλής του νέου κινήματος εκλέχτηκε, εν μέσω αντιρρήσεων και διαφωνιών, ο Τιμολεόν Χιμένες, ή Τιμοτσένκο, ή Ροδρίγο Λοντόνιο, ο τελευταίος ηγέτης των FARC-EP. Να θυμίσουμε πως το Σεπτέμβρη του 2017, ο Τιμοτσένκο, κατά την επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Κολομβία, με ανοιχτή επιστολή του του ζήτησε να συγχωρήσει τους αντάρτες για τον πόνο που προκάλεσαν στο λαό. Η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή. Οι αντάρτες τήρησαν όλες τις υποχρεώσεις τους κατά γράμμα, ενώ η κυβέρνηση εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν αποθρασυνθεί οι παραστρατιωτικές ομάδες, που δολοφονούν και βασανίζουν και έχουν φουντώσει κυρίως στις περιοχές από τις οποίες αποχώρησαν οι αντάρτες. Η κατάσταση είναι τέτοια, που ο ίδιος ο Τιμοτσένκο αναγκάστηκε να παραδεχτεί δημόσια ότι η συμφωνία απέτυχε παταγωδώς να ικανοποιήσει τις προσδοκίες που γέννησε. Στη συνέχεια η ομιλήτρια αναφέρθηκε σε όσους διαφώνησαν με την ίδια τη συμφωνία, δεν παρέδωσαν τον οπλισμό τους και παρέμειναν στην περιοχή τους, σε όσους διαφώνησαν με τις Θέσεις του Συνεδρίου, και στους παλιούς μαχητές που μην μπορώντας να επιβιώσουν στις πόλεις, ξαναβγαίνουν στο βουνό. Η ομιλία, όπως ήταν αναμενόμενο, δημιούργησε σοβαρό προβληματισμό και βροχή από διευκρινιστικές ερωτήσεις και τοποθετήσεις.
11 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ
Η
12 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
πρόσφατη σύλληψη της Παλαιστίνιας Άχεντ Ταμίμι από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής με την κατηγορία της αντίστασης κατά της αρχής, έφερε ξανά στο προσκήνιο το τεράστιο πρόβλημα των παιδιών και εφήβων της Παλαιστίνης που συλλαμβάνονται και καταδικάζονται από ισραηλινά στρατοδικεία. Κάθε χρόνο, περίπου 700 παιδιά κάτω των 18 ετών από τα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης συλλαμβάνονται, ανακρίνονται, κρατούνται και καταδικάζονται από τα ισραηλινά στρατοδικεία. Περισσότερα από 12.000 έχουν συλληφθεί από το 2000 μέχρι σήμερα ενώ, από τον Ιούλη του 2017, 300 παιδιά κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές ή σε κρατητήρια. Πολλά από αυτά τα παιδιά εκτίουν τις ποινές τους στις ίδιες φυλακές με τους ενήλικες κάτω από τραγικές συνθήκες. Το 2015 και ιδιαίτερα το μήνα Οκτώβρη, αυξήθηκαν κατακόρυφα οι συλλήψεις παλαιστίνιων παιδιών κάτω των 18 ετών. Ήταν τότε που ξεκίνησε η λαϊκή εξέγερση των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Η εξέγερση προκλήθηκε εξαιτίας της συνεχιζόμενης καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων των
Παλαιστινίων, από τους ολοένα αυξανόμενους εποικισμούς και την κατάφωρη ατιμωρησία των εποίκων, ακόμα και όσων είχαν διαπράξει δολοφονίες. Κλιμακώθηκε δε στη διάρκεια της επίθεσης στο τέμενος Αλ Ακσά. Έτσι, τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς, ο αριθμός των παλαιστίνιων παιδιών που συνελήφθησαν έφτασε τα 307 ενώ τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ήταν 155. Εξάλλου, επίσημες παλαιστινιακές στατιστικές αναφέρουν ότι ολόκληρη τη χρονιά του 2015 πραγματοποιήθηκαν 929 συλλήψεις παλαιστινίων παιδιών, αριθμός κατακόρυφα αυξημένος σε σχέση με άλλες χρονιές. Ιδιαίτερα στη Δυτική Όχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, περιοχές που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, τη βία των εποίκων, τις κατεδαφίσεις σπιτιών και τον αποκλεισμό εξαιτίας του Τείχους, παιδιά κάτω των 12 ετών είναι συχνά τα πρώτα που συλλαμβάνονται στη διάρκεια μαζικών ισραηλινών επιδρομών. Οι συλλήψεις αυτές γίνονται είτε στη διάρκεια διαδηλώσεων διαμαρτυρίας των Παλαιστινίων είτε αμέσως μετά ή και στη διάρκεια νυχτερινών επιδρομών των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής.
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ Η σύλληψη των μικρών παιδιών έχει τρεις στόχους. Πρώτο, συλλαμβάνοντας το πιο ευάλωτο τμήμα της παλαιστινιακής κοινωνίας οι ισραηλινές δυνάμεις ασκούν πίεση στις οικογένειές τους καθώς και σε ολόκληρη την κοινότητα για να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους ενώ, παράλληλα, αναγκάζουν τις οικογένειες να πληρώνουν τεράστια ποσά για να εξασφαλίσουν την απελευθέρωση των παιδιών τους. Δεύτερο, στοχεύουν στη στρατολόγηση όσων συλλαμβάνονται με σκοπό να τους μετατρέψουν σε πληροφοριοδότες τους. Τρίτο, τα παιδιά κρατούνται για μακρύ χρονικό διάστημα μακριά από τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Η πιο συνηθισμένη κατηγορία που τους απαγγέλλεται είναι η επίθεση με πέτρες, κατηγορία που, σύμφωνα με το στρατιωτικό νόμο του Ισραήλ, επισύρει ποινή έως και 20 χρόνια φυλάκιση. Τις περισσότερες φορές, όμως, κρατούνται χωρίς καμία κατηγορία ή η φυλάκισή τους βασίζεται στη μαρτυρία των ισραηλινών στρατιωτών και μόνο. Οι απειλές για σεξουαλική κακοποίηση ή ακόμα και βιασμό από τους ισραηλινούς στρατιώτες, στη διάρκεια της σύλληψής τους για να ομολογήσουν, εμφανίζονται να έχουν αυξητική τάση, ενώ πολύ συνηθισμένα είναι ο εξευτελισμός τους, τα ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια στα οποία υπόκεινται και τα οποία τραυματίζουν, πολλές φορές, ανεπανόρθωτα αυτά τα παιδιά. Ψυχολόγοι του Κέντρου Αποκατάστασης για Θύματα Βασανιστηρίων σημειώνουν ότι ο ισορροπημένος χαρακτήρας ενός παιδιού διαμορφώνεται στη διάρκεια της ενηλικίωσής του. Παρόλα αυτά, η τραυματική εμπειρία της σύλληψης, λόγω και της απομάκρυνσής του από την οικογένειά του, έχει σαν αποτέλεσμα να χάνει το παιδί την εμπιστοσύνη του καθώς και το απαραίτητο γι’ αυτά αίσθημα ασφάλειας. Έτσι διακόπτεται η διαδικασία διαμόρφωσης του χαρακτήρα του και αποξενώνεται το παιδί από την οικογένειά του και την κοινωνία. Το Ανώτατο Δικαστήριο όρισε, για την περίπτωση του 17χρονου Μαχμούντ Ομπαΐντ από την Ιερουσαλήμ, 6μηνη ποινή σε κατ’ οίκον περιορισμό με την κατηγορία του πετροπόλεμου. Το παιδί δήλωσε στον υπεύθυνο ερευνητή της φυλακής Ανταμίιρ: «Υποφέρω ακόμα εξαιτίας του περιορισμού μου αλλά και εξαιτίας των επισκέψεών μου στο κέντρο. Παρόλο που ο πατέρας μου πλήρωσε εγγύηση 5.000 σέκελ, η ψυχική μου κατάσταση δεν έχει τελειώσει. Ο κατ’ οίκον περιορισμός μου επηρεάζει τώρα τις μικρές λεπτομέρειες της ζωής μου, ενώ η ακαδημαϊκή μου απόδοση έχει μειωθεί. Αισθάνομαι μοναξιά γιατί δεν μπορώ να παίξω με τους φίλους μου στη γειτονιά μου. Άρχισα να έχω την αίσθηση ότι οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής με παρακολουθούν κάθε λεπτό, γεγονός που με ενοχλεί ψυ-
χολογικά. Δεν ξέρω μέχρι πότε μπορώ να αντέξω έτσι». Τα παρακάτω στοιχεία δείχνουν ποια ακριβώς είναι η κατάσταση: Το 2012 τα ισραηλινά δικαστήρια της Ιερουσαλήμ όρισαν κυρίως την ποινή του κατ’ οίκον περιορισμού των παιδιών χωρίς την αναφορά του υπεύθυνου για την πειθαρχία αξιωματούχου. Το 2013 τα στρατοδικεία άρχισαν να καταδικάζουν σε κατ’ οίκον περιορισμό τα παιδιά από την Ιερουσαλήμ μακριά από τον τόπο διαμονής τους μετά την έκδοση της αναφοράς του. Το 2014 τα ισραηλινά δικαστήρια, μετά τις ταραχές που συνέβησαν το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, σκλήρυναν τις ποινές εναντίων των παιδιών 14-18 ετών τα οποία είχαν καταδικαστεί και δεν απελευθέρωναν κανένα ούτε πριν ούτε μετά την έκδοση της αναφοράς του. Το 2016 η ισραηλινή Βουλή ψήφισε νόμο που επέτρεπε τον εγκλεισμό στις φυλακές των ανήλικων κάτω των 14 ετών, που είχαν καταδικαστεί για φόνο. Ο νόμος αυτός, που θα έχει προσωρινή ισχύ τριών ετών, επιτρέπει στο δικαστήριο την κράτηση των ανηλίκων κάτω των 14 ετών σε κλειστές εγκαταστάσεις και τη μεταφορά τους στη φυλακή μόλις συμπληρώσουν τα 14 έτη όπου και θα εκτίσουν το υπόλοιπο της ποινής τους. Ενώ η σχετική Σύμβαση του ΟΗΕ ορίζει ότι παιδιά θεωρούνται όσα είναι κάτω των 18 ετών, ο ισραηλινός στρατιωτικός νόμος υπ’ αριθμ.132 δικάζει παιδιά άνω των 16 ετών σαν ενήλικες. Το γεγονός ότι η καταδικαστική απόφαση βασίζεται στην ηλικία που έχουν τα παιδιά στη διάρκεια της δίκης τους και όχι όταν διέπραξαν το υποτιθέμενο αδίκημα, κάνει ακόμα δυσχερέστερη την κατάσταση. Έτσι, ένα παιδί που κατηγορείται ότι διέπραξε κάποιο αδίκημα στην ηλικία των 15 ετών, θα τιμωρείται σαν ενήλικας εάν ενηλικιωθεί ενώ αναμένεται η καταδικαστική απόφαση. Μπροστά στο στρατοδικείο δεν υπάρχει, πρακτικά, ειδική διαδικασία ανάκρισης για παιδιά
13 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
14 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
που κρατούνται από τον ισραηλινό στρατό. Ούτε υπάρχει πρόβλεψη για την παρουσία δικηγόρου ή ακόμα και κάποιου μέλους της οικογένειας στη διάρκεια της ανάκρισης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, στη διάρκεια της ανάκρισης τα παιδιά υπόκεινται σε κακομεταχείριση με χαστούκια, χτυπήματα, κλωτσιές, βίαια σπρωξίματα λεκτικές απειλές και έτσι αποσπάται η ομολογία τους. Παρά την Απόφαση του Συμβουλίου του ΟΗΕ Ενάντια στα Βασανιστήρια ότι οι ανακρίσεις θα πρέπει να βιντεοσκοπούνται, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη από τις ισραηλινές αρχές για την εφαρμογή της. Ο στρατιωτικός νόμος 1644 καθιέρωσε την ύπαρξη ξεχωριστού στρατοδικείου για παιδιά βάζοντας τέλος σε ένα καθεστώς 42 ετών, που συνήθιζε να δικάζει 12χρονα παιδιά στα ίδια δικαστήρια με ενήλικες. Παρόλα αυτά, ο νόμος δεν έχει διορθώσει πολλές από τις υπάρχουσες ελλείψεις. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει επαρκής πρόβλεψη για τις ικανότητες που πρέπει να έχουν οι δικαστές που δικάζουν παιδιά. Δεν προβλέπεται η προστασία των παιδιών στη διάρκεια των ανακρίσεων. Επομένως, πολύ λίγο μπορεί να βοηθήσει ο νόμος αυτός στην προστασία των παιδιών της Παλαιστίνης απέναντι στο ισραηλινό στρατοκρατικό νομικό σύστημα. Τέλος, αλλά όχι τελευταίο σε σημασία είναι η εκπαίδευση των παιδιών η οποία, με τη σύλληψή τους, διακόπτεται σε ένα πολύ κρίσιμο στάδιο αφού, τα περισσότερα είναι σε ηλικία που έχουν τελειώσει τη βασική εκπαίδευση και οδεύουν προς το τελικό στάδιο της δευτεροβάθμιας. Εκτός αυτού, η σύλληψη, η ανάκριση, ο κατ’ οίκον περιορισμός, πολύμηνος
πολλές φορές, ακυρώνει σπουδές πολλών ετών. Το Κέντρο Αποκατάστασης για Θύματα Βασανιστηρίων παρατήρησε ότι η πλειοψηφία των παιδιών αυτών σταματούν την εκπαίδευσή τους πριν να τελειώσουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα παιδιά αυτά προέρχονται κύρια από αδύναμες ή και περιθωριακές ομάδες και θεωρούνται πιο ευάλωτα για βασανιστήρια και απαξιωτική μεταχείριση. Μέσα στις φυλακές, η εκπαίδευσή τους είναι από ελλιπής έως ανύπαρκτη. Ακόμα και στις φυλακές όπου αυτή επιτρέπεται, επιβάλλονται περιορισμοί και τα παιδιά διδάσκονται μόνο μαθηματικά και ανθρωπιστικά μαθήματα, ενώ άλλα μαθήματα απαγορεύονται για «λόγους ασφαλείας». Τα κορίτσια κάτω των 18 ετών δεν έχουν δικαίωμα σε κανενός είδους μόρφωση. Όλα τα παραπάνω, αν συμπληρωθούν με την εικόνα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν ανήλικοι και ενήλικοι Παλαιστίνιοι έξω από τις ισραηλινές φυλακές θα έχει κανείς μια πλήρη εικόνα της «δημοκρατίας» την οποία ευαγγελίζεται ο ισραηλινός πρόεδρος, ο οποίος επισκέφτηκε πρόσφατα τη χώρα μας και έγινε δεκτός με κάθε επισημότητα από την ελληνική κυβέρνηση η οποία του επέτρεψε να δηλώσει ότι η Ιερουσαλήμ είναι πρωτεύουσα του Ισραήλ, χωρίς να πάρει άμεση και αποστομωτική απάντηση. Αυτή και μόνο η δήλωση δείχνει ολοκάθαρα τις προθέσεις των Ισραηλινών για το μέλλον που επιφυλάσσουν στους Παλαιστίνιους. Αλλά δείχνει και την «ειλικρίνεια» της ελληνικής κυβέρνησης, ιδιαίτερα του έλληνα πρωθυπουργού όταν, στα λόγια, αναγνωρίζει το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού αλλά, στην πράξη, δεν δέχεται ούτε να αναγνωρίσει το κράτος τους, παρά την ομόφωνη
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ απόφαση της ελληνικής Βουλής. Εξάλλου, η υπογραφή συμφωνιών για εμπορικές και στρατιωτικές μπίζνες με το κράτος του Ισραήλ όχι μόνο δυναμιτίζει το μέλλον της Παλαιστίνης αλλά χώνει ολοένα και βαθύτερα το λαό μας στα σχέδια των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ που, χρόνια τώρα, ετοιμάζουν τη Μεγάλη Μέση Ανατολή αδιαφορώντας παντελώς για την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής, για την εδαφική ακεραιότητα των χωρών της, για την ευημερία των λαών της. Η πολιτική τους, αρχής γενομένης από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, δείχνει τις δια-
θέσεις τους και δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Το μόνο που μένει είναι να συνειδητοποιήσουν οι λαοί ότι έχουν ωριμάσει οι προϋποθέσεις για να αποτινάξουν το ζυγό των, τάχα, ανίκητων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Τη δύναμη αυτή την παίρνουν από το δέος αλλά και το αίσθημα αναμονής για κάτι καλύτερο που ποτέ δεν έρχεται, που νιώθουν οι λαοί απέναντί τους. Το σύνθημα «Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί!» των λαϊκών δυνάμεων, που βγαίνουν στους δρόμους και διεκδικούν το δίκιο τους, αποτυπώνει πιστά και ολοκάθαρα την πραγματικότητα.
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ Την Παρασκευή 8 Δεκέμβρη, αντιπροσωπείες της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) και της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) επισκέφθηκαν την Πρεσβεία της Παλαιστίνης για να εκφράσουν την αμέριστη αλληλεγγύη τους στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού αλλά και να καταδικάσουν απερίφραστα την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του Ισραήλ. Ο Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης, Μαρουάν Τουμπάσι, αφού ευχαρίστησε τις δύο οργανώσεις για τη διαχρονική στήριξή τους στο δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού, έκανε μια σύντομη ενημέρωση της κατάστασης και έκφρασε την ανησυχία του για τις εξελίξεις που θα φέρει για το μέλλον της χώρας του η απόφαση του Αμερικανού προέδρου η οποία αποθρασύνει ακόμα παραπέρα το Ισραήλ να συνεχίσει την επιθετική και βάναυση πολιτική του απέναντι στο λαό της Παλαιστίνης. Τόνισε ότι η διεθνιστική αλληλεγγύη τόσο του ελληνικού λαού όσο και όλων των λαών που αγωνίζονται για το δίκιο είναι αυτή που δίνει κουράγιο στο λαό του και τη βεβαιότητα για την τελική νίκη του. Κάλεσε τις δύο οργανώσεις να πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση για να αναγνωρίσει, στην πράξη, το παλαιστινιακό κράτος, σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής και να σταματήσει να υπογράφει στρατιωτικές και εμπορικές συμφωνίες με το κράτος του Ισραήλ. Τέλος, διαβεβαίωσε ότι ο λαός της Παλαιστίνης παραμένει ανυποχώρητος στη διεκδίκηση μιας πατρίδας ελεύ-
θερης, ανεξάρτητης, κυρίαρχης στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Οι εκπρόσωποι των δύο οργανώσεων, ο πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, και η πρόεδρος της ΕΕΔΔΑ, έκφρασαν τη στήριξή τους στο δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού αλλά και την καταδίκη τους στην πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Παλαιστίνη. Υποσχέθηκαν ότι θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για παραπέρα ευαισθητοποίηση του ελληνικού λαού. Οι δύο οργανώσεις διαβεβαίωσαν τέλος στον Παλαιστίνιο Πρέσβη για την αταλάντευτη απαίτησή τους για: • Το σταμάτημα των εποικισμών και την αποχώρηση όλων των εποίκων που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του ‘67 •Το γκρέμισμα του απαράδεκτου Τείχους • Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ • Την αποχώρηση του στρατού του Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη και την άρση του αποκλεισμού της Λωρίδα της Γάζας • Την άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές • Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, συμπεριλαμβανομένων των υψωμάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεμπάα του Νότιου Λιβάνου
15 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Σ
16 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
τις 19 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για την ιδιαίτερα έκρυθμη κατάσταση που υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει στην Παλαιστίνη, ύστερα από την απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και να μεταφέρουν την πρεσβεία τους από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) και η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), στην αίθουσα του Πανελλήνιου Συλλόγου Συνταξιούχων πρώην ΔΕΚΟ και Τραπεζών. Κύριος ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι, που ενημέρωσε αναλυτικά τους παρευρισκόμενους για την κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά την απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ και για την ένταση της καταστολής από την πλευρά του Ισραήλ, που έχει εκτραχυνθεί ακόμα περισσότερο. Αναφέρθηκε, επίσης, στην αντίδραση του παλαιστινιακού λαού καθώς και στα επόμενα βήματα που αποφάσισε η κυβέρνηση της Παλαιστίνης. Ακολούθησαν ερωτήσεις και απαντήσεις και στο τέλος παρουσιάστηκε το παρακάτω ψήφισμα που υιοθετήθηκε ομόφωνα.
ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ Εμείς οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση «Αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό», που διοργάνωσαν η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) και η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), καταλήξαμε στο ακόλουθο ψήφισμα: Εκφράζουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό και καταδικάζουμε τη βάρβαρη ισραηλινή κατοχή, τις δολοφονίες, τις φυλακίσεις αγωνιστών, την επέκταση των
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ εποικισμών και το χτίσιμο του τείχους που φυλακίζει ολόκληρες περιοχές. Καταγγέλλουμε τις ΗΠΑ για την απόφαση αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του κράτους του Ισραήλ και την πολύμορφη στήριξή τους ενάντια στον παλαιστινιακό λαό. Η όποια διαφοροποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν την απαλλάσσει από τις μεγάλες ευθύνες που έχει για την εξέλιξη του παλαιστινιακού ζητήματος. Καταγγέλλουμε την ελληνική κυβέρνηση, η οποία, παρά τη σχετική απόφαση της Βουλής, δεν έχει προχωρήσει στην αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους. Καταδικάζουμε κατηγορηματικά την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που προωθεί στρατηγικά τη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική συνεργασία με το ισραηλινό κράτος και συστηματικά συνδιοργανώνει και συμμετέχει σε πλήθος στρατιωτικών ασκήσεων, διευκολύνοντας τα επιθετικά σχέδια του κράτους αυτού κατά του λαού της Παλαιστίνης και των άλλων λαών της περιοχής. Αγωνιζόμαστε για Ανεξάρτητο, Κυρίαρχο Παλαιστινιακό Κράτος, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τον άμεσο τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και την αποχώρηση όλων των εποίκων. Αθήνα , 19 Δεκέμβρη 2017
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Σ
τις 6 Οκτώβρη, βρέθηκε και πάλι στη χώρα μας ο Άκελ Τακάζ, πρόεδρος της Παλαιστινιακής Επιτροπής για την Ειρήνη και την Αλληλεγγύη, και φυσικά εκμεταλλευτήκαμε την παρουσία του στη χώρα μας για να μας ενημερώσει για την κατάσταση στη χώρα του. Έτσι μάθαμε λεπτομέρειες για την εμπλοκή της Ρωσίας τον τελευταίο καιρό, αλλά και για τις προσπάθειες των ΗΠΑ όσα σχέδια δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν με τους ακραίους ισλαμιστές να τα πραγματοποιήσουν με τους Κούρδους. Γενικά, η στιγμή είχε πάλι μεγάλο ενδιαφέρον, αφού η Φατάχ μετά από 20 χρόνια συνομιλίες με το Ισραήλ δεν κατάφερε τίποτα, το ίδιο και η Χαμάς μετά από τρεις πολέμους στη Γάζα. Και μετά από τις αλλαγές στην ηγεσία και το πρόγραμμα της Χαμάς, οι δύο οργανώσεις άρχισαν να προσεγγίζουν η μια την άλλη, για μια λύση στη βάση των δύο κρατών. Η κατάσταση στην Παλαιστίνη οξύνεται συνεχώς, οι Ισραηλινοί κατέχουν το 25% του εδάφους στη Δυτική Όχθη και οι έποικοι φτάνουν τις 750.000. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην ενημέρωση για τις προσπάθειες που πρέπει να καταβάλει το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ειρήνης και
17 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
αλληλεγγύης ώστε να αναγνωρίσει η Ελλάδα το παλαιστινιακό κράτος και να σταματήσει επιτέλους την αναβάθμιση των σχέσεών της με το Ισραήλ. Έγιναν πολλές και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που έδωσαν τη δυνατότητα να κατανοήσουμε ακόμα καλύτερα την κατάσταση.
ΣΟΥΔΑΝ
Ο λαός του Βόρειου Σουδάν ξανά στο επίκεντρο
Η
18 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
υποτίμηση της σουδανικής λίρας κατά 20% έναντι του δολαρίου στις αρχές του χρόνου είχε σαν αποτέλεσμα να διπλασιαστούν οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης αλλά και να παρουσιαστεί δραματική έλλειψη καυσίμων στη χώρα. Επιπλέον, η κυβέρνηση του βορειοσουδανού προέδρου, Ομάρ αλ Μπασίρ, αποφάσισε να σταματήσει την κρατική επιδότηση τροφίμων για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα δραστικά αυτά μέτρα δημιούργησαν, όπως ήταν φυσικό, έντονες λαϊκές αντιδράσεις και διαδηλώσεις, που συνεχίζονται αδιάλειπτα εδώ και ένα μήνα αλλά και άγρια αντίδραση, από τη μεριά της κυβέρνησης, με πογκρόμ διώξεων και συλλήψεων στελεχών της αντιπολίτευσης καθώς και δεκάδων δημοσιογράφων. Ανάμεσα στους συλληφθέντες συγκαταλέγεται ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος του Σουδάν, Μοχάμεντ Μουχτάρ αλ Χατίμπ, ο αντιπρόεδρος του κόμματος ΟΥΜΑ, Μοχάμεντ Αλντόνα, καθώς και οι ανταποκριτές του Ρόιτερς και του AFΡ. Οι ειδήσεις αναφέρουν επίσης ότι υπάρχει ένας νεκρός μαθητής γυμνασίου του Νταρφούρ, επαρχίας του Δυτικού Σουδάν. Στις 16 Γενάρη, το Κομμουνιστικό Κόμμα του Σουδάν διοργάνωσε μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας στην πρωτεύουσα Χαρτούμ και ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει τη δράση του ενάντια στην απίστευτη βία της κυβέρνησης. Στις 17 Γενάρη, ακολούθησε δεύτερη διαδήλωση, στην πόλη Ομντουρμάν, κοντά στο Χαρτούμ. Οι διαδηλωτές, που φώναζαν συνθήματα όπως «Όχι στην πείνα», «Όχι στην ακρίβεια», χτυπήθηκαν άγρια με γκλομπς και διαλύθηκαν με δακρυγόνα. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια που ο νοτιοσου-
δανικός λαός, δέσμιος πιέσεων και πλουσιοπάροχων υποσχέσεων από πλευράς των ΗΠΑ αλλά και ελπίδων που του δημιούργησαν χώρες-μέλη της ΕΕ σχετικά με το ανέφελο μέλλον που του ετοίμαζαν, αποφάσισε με δημοψήφισμα τη διχοτόμηση της τεράστιας και πάμπλουτης χώρας του. Τα αποτελέσματα αυτής της απόφασης τα πλήρωσε πανάκριβα ήδη από την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος. Και συνεχίζει να τα πληρώνει. Ακόμα και ο βορειοσουδανός πρόεδρος, Ομάρ αλ Μπασίρ, που είχε αντιταχθεί σθεναρά στο δημοψήφισμα, «αναγκάστηκε» να αποδεχθεί το αποτέλεσμά του εξαργυρώνοντας τις υποσχέσεις των ΗΠΑ ότι θα βγάλουν το Σουδάν από τον κατάλογο των χωρών που υποθάλπουν την τρομοκρατία, θα σταματήσουν να παρουσιάζουν την κυβέρνησή του ως «ιδιαζόντως βίαιη και ύποπτη ακόμα και για γενοκτονία στο Νταρφούρ» και θα απαλλάξουν τον ίδιο από τις κατηγορίες που τον βαραίνουν στο Διεθνές Δικαστήριο με αντάλλαγμα τη συνεχιζόμενη παρουσία του στην προεδρία. Η παρέμβαση αυτή των ιμπεριαλιστών δείχνει ποιος βρισκόταν πίσω από το δημοψήφισμα και τη χειραγώγηση των σουδανικών συνειδήσεων, αποκαλύπτοντας το ενδιαφέρον τους για το Σουδάν, τη μεγαλύτερη και πλουσιότερη χώρα της Αφρικής. Εμείς, από τη μεριά μας, δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε από αυτό εδώ το περιοδικό ότι καμία εκλογική διαδικασία ή δημοψήφισμα, καμία διχοτόμηση, τριχοτόμηση ή πολυδιάσπαση μιας χώρας δεν σώζει το λαό της από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όσο η χώρα αυτή βρίσκεται κάτω από ιμπεριαλιστικό ζυγό, όσο οι αποφάσεις τού υποβάλλονται και του επιβάλλονται από ξένες δυνάμεις που μόνο για τα δικά τους συμφέροντα ενδιαφέρονται.
ΕΕΔΔΑ
•ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΚΝΕ Η παρουσία της ΕΕΔΔΑ στο χώρο της Διεθνούπολης στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ έχει πια καθιερωθεί και το περίπτερό της αποτελεί στη συνείδηση όλων στέκι συνάντησης, συζητήσεων για όλα τα θέματα της επικαιρότητας και ανταλλαγής απόψεων με βάση και τα έντυπα υλικά που διατίθενται εκεί κάθε φορά. Αποτελεί, βέβαια, και μια ευκαιρία για αγορά καλαίσθητων χειροποίητων και μη μικροαντικειμένων από όλες τις χώρες με τις οποίες έχει επαφή η οργάνωσή μας. Έτσι, λοιπόν, και φέτος στις 21-23 Σεπτέμβρη, στο γνωστό πάρκο Αντώνης Τρίτσης, στο Ίλιον, όπου κατά γενική ομολογία, η παρουσία του κόσμου ήταν η πολυπληθέστερη από κάθε άλλη χρονιά, δόθηκε και το δικό μας ραντεβού με τα μέλη και τους φίλους της οργάνωσής μας. Και, όπως κάθε χρόνο, αυτό το ραντεβού στέφθηκε με επιτυχία από όλες τις απόψεις. Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που κάθε χρόνο γίνεται καλύτερο, με ολοένα πλουσιότερο και πληρέστερο πρόγραμμα, βοηθά και τη δική μας οργάνωση να γίνεται ολοένα και πιο γνωστή σε πλατύτερα τμήματα ανθρώπων και της δίνει τη δυνατότητα να κρατά την υπόσχεση που δίνει κάθε φορά για καλύτερη, πλουσιότερη και πιο ενδιαφέρουσα παρουσία, αποτέλεσμα της δράσης της τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο σε πείσμα των δυσκολιών που βάζει ο ιμπεριαλισμός.
•Η ΕΕΔΔΑ ΠΗΓΕ ΘΕΑΤΡΟ Μια πολύ ξεχωριστή βραδιά πρόσφερε η ΕΕΔΔΑ στα μέλη και τους φίλους της. Το Σάββατο, 16 Δεκέμβρη, παρακολουθήσαμε στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» την πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα παράσταση του θεατρικού έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο δρόμος περνάει από μέσα». «Το πιο ώριμο και βαθύ έργο του πατέρα του νεοελληνικού θεάτρου», όπως αναφέρεται. Για τον Κώστα Καζάκο είναι περιττό να εκφράσουμε το θαυμασμό μας γιατί, απλά, μοιάζει σαν το παλιό καλό κρασί που, όσο παλιώνει τόσο καλύτερο γίνεται. Το ίδιο και για την Άννα Γεραλή. Όμως, θα ήταν κρίμα να μη σημειώσουμε την παρουσία των τριών νεαρών ηθοποιών, της Ηλιάνας Μαυρομάτη, του Γιώργου Δάμπαση και του Όμηρου Πουλάκη. Η άριστη υποκριτική αρτιότητα και των τριών αυτών νέων παιδιών δημιουργούν στο θεατρόφιλο κοινό τη βεβαιότητα ότι η παλιά θεατρική φρουρά θα κληροδοτηθεί σε άξια χέρια, με τα καλύτερα εχέγγυα. Μπράβο!
•ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ ΜΑΣ Σε πείσμα των δύσκολων οικονομικά καιρών, η ΕΕΔΔΑ γιόρτασε και φέτος με τα μέλη και τους φίλους της τα εγκαίνια του γιορτινού της παζαριού. Όλοι ευχαριστήθηκαν τα σπιτικά φαγητά και το κρασί και ενίσχυσαν απλόχερα τα οικονομικά της οργάνωσης αγοράζοντας σπιτικά γλυκίσματα, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού, ελιές, και δώρα για τις γιορτινές αυτές μέρες. Η γιορτή μας συνδυάστηκε και με ενημέρωση για τις εξελίξεις στην Κολομβία, αφού είναι πάγια απόφαση της ΕΕΔΔΑ κάθε εκδήλωση να συνοδεύεται από κάποια πολιτική ενημέρωση από τη διεθνή αλλά και εσωτερική επικαιρότητα.
•Η ΕΕΔΔΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΟΓΕ Με την ευκαιρία της μετεγκατάστασης της ΟΓΕ στα νέα της γραφεία, στην Πλατεία Κάνιγγος, αντιπροσωπεία της ΕΕΔΔΑ παραβρέθηκε στη γιορτή των εγκαινίων τους στις 27 Γενάρη. Η γιορτή ξεκίνησε με ένα σύντομο χαιρετισμό από την πρόεδρο της ΟΓΕ, Χριστίνα Σκαλούμπακα, που αναφέρθηκε στη δράση της ΟΓΕ στη χρονιά που πέρασε και στους στόχους που παλεύει διαχρονικά, με ιδιαίτερη αναφορά σε παλιά και νέα μέλη που έχουν προσφέρει με ανιδιοτέλεια στους καθημερινούς αγώνες της οργάνωσης. Η χορωδία του ΠΑΜΕ τραγούδησε τραγούδια από το πλούσιο ρεπερτόριό της ενθουσιάζοντας τους παραβρισκόμενους. Ακολούθησε η κοπή της πίτας και η γιορτή ολοκληρώθηκε με πλούσια σπιτικά εδέσματα και κρασί προσφορά των μελών της. Η ΕΕΔΔΑ, από τη μεριά της, εύχεται στην αδελφή οργάνωση η καινούργια χρονιά να φέρει μαζί της νικηφόρους αγώνες τόσο για το ξεχωριστό κομμάτι της κοινωνίας μας, τις γυναίκες, όσο και για όλες τις λαϊκές εργατικές οικογένειες που χτυπιούνται από την οικονομική καπιταλιστική κρίση στη χώρα μας αλλά και για τα όσα αντιδραστικά σχεδιάζονται από τους ιμπεριαλιστές για την περιοχή μας.
19 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ΒΙΒΛΙΟ
ΦΛΕΒΕΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΟΥΝ Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής του Εντουάρντο Γκαλεάνο Εκδόσεις «Θεωρία» Γράφει η Άννεκε Ιωαννάτου
Τ
20 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
ο βιβλίο αυτό μπορεί να γράφτηκε αρχές της δεκαετίας του 70 του περασμένου αιώνα, αλλά αποδείχνει – δυστυχώς – την οδυνηρή του επικαιρότητα και σήμερα. Διότι από τότε το αίμα εξακολουθεί να ρέει ακατάπαυστα από τις ανοιχτές φλέβες όχι μόνο της Λατινικής Αμερικής, αλλά και όλου του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου», του πρώην αποικιοκρατούμενου και νυν νεοαποικιοκρατούμενου. Διότι ο καπιταλισμός δεν έφυγε, άρα η αιτία της αιμορραγίας δεν έπαψε να υπάρχει. Το έργο αυτό του Εδουάρδο Γκαλεάνο (19402015) κυκλοφόρησε το 1981 στα ελληνικά σε μετάφραση (από τα γαλλικά) του Φώντα Κονδύλη και μπορεί να θεωρείται πια κλασικό. Οι κραυγαλέες ανισότητες ήταν για τον Γκαλεάνο η κινητήρια δύναμη της πένας του, χρησιμοποιώντας και τη λογοτεχνία σαν όπλο στην ιδεολογική πάλη. Παρ’ όλη την επιστημονική, οικονομική, κοινωνιολογική ανάπτυξη της θεματικής του στο βιβλίο αυτό, το στιλ του είναι συχνά λογοτεχνικό, ενώ τα χρονογραφήματά
του είναι επιγραμματικά, στακάτα, διεισδυτικά. Χρονικογράφος της Λατινικής Αμερικής Ο Γκαλεάνο γεννήθηκε το 1940 στο Μοντεβιδέο, πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, και ξεκίνησε την πορεία του από τη δημοσιογραφία εργαζόμενος σε διάφορα περιοδικά. Το 1961 έγινε διευθυντής της εφημερίδας «Εποχή» και από το 1960 μέχρι το 1964 ήταν αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας επιθεώρησης «Πορεία», που είχε δημιουργηθεί το 1939 από μια ομάδα προοδευτικών διανοουμένων, σαν όργανο πάλης ενάντια στο φασισμό που τότε είχε θριαμβεύσει στην Ισπανία και στη Γερμανία απειλώντας όλη την Ευρώπη. Την επιθεώρηση αυτή τη διέπνεε ένας βαθύς αντιαμερικανισμός και υπεράσπιζε σοσιαλιστικές και αντιιμπεριαλιστικές ιδέες. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά και πνευματικά τεκταινόμενα της Ουρουγουάης, προωθώντας την προοδευτική νοτιοαμερικάνικη λογοτεχνία και, βεβαίως,
συμβάλλοντας στην ανατροπή της δικτατορίας. Το 1973 η στρατιωτική χούντα έκλεισε το περιοδικό και ο Γκαλεάνο, που σαν διευθυντής σύνταξης είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στην ιδεολογική κατεύθυνση του περιοδικού, εξορίζεται και πάει στην Αργεντινή, όπου ιδρύει το λογοτεχνικό περιοδικό «Κρίση» ώσπου να επιβληθεί και εκεί, το 1976, η στρατιωτική δικτατορία. Στη συνέχεια πήγε στη Βαρκελώνη. Το 1985 επέστρεψε στην πατρίδα του όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του. Οι ανοιχτές φλέβες Στην εισαγωγή του βιβλίου διαβάζουμε: «Η Λατινική Αμερική είναι η ήπειρος με τις ανοιχτές φλέβες. Από την ανακάλυψη ως τις μέρες μας, όλα σ’ αυτήν μεταμορφώνονταν πάντα σε ευρωπαϊκό κεφάλαιο ή, αργότερα, σε βορειοαμερικάνικο, και ως τέτοιο συσσωρεύτηκε και συσσωρεύεται στα απομακρυσμένα κέντρα εξουσίας. Όλα: η γη, οι καρποί της και το πλούσιο σε ορυκτά υπέδαφός της, οι άνθρωποι και οι εργασιακές και
ΒΙΒΛΙΟ καταναλωτικές τους ικανότητες, όλοι οι φυσικοί και ανθρώπινοι πόροι. Οι τρόποι παραγωγής και οι κοινωνικές δομές κάθε χώρας αποφασίστηκαν διαδοχικά απ’ το εξωτερικό όσον αφορά στην ενσωμάτωσή τους στο παγκόσμιο γρανάζι του καπιταλισμού. Στην καθεμιά ανατέθηκε κι ένας ρόλος, πάντα προς όφελος της ανάπτυξης που επιζητούσε η ξένη κυρίαρχη μητρόπολη, κι η αλυσίδα των διαδοχικών εξαρτήσεων έγινε ατέλειωτη». Και λίγο παρακάτω: «Οι άρχουσες τάξεις μας, ενσωματωμένες από πάντα στον αστερισμό της ιμπεριαλιστικής δύναμης, δεν ενδιαφέρονται καθόλου να εξακριβώσουν αν ο πατριωτισμός θα μπορούσε να είναι πιο κερδοφόρος απ’ την προδοσία, ή αν η επαιτεία είναι η μόνη δυνατή μορφή της διεθνούς πολιτικής», επισημαίνοντας τη φύση των εθνικών αρχουσών τάξεων των εξαρτημένων –στον ένα ή τον άλλο βαθμό– από την εκάστοτε μητρόπολη με τον από τη φύση των συσχετισμών των δυνάμεων μηπατριωτικό χαρακτήρα τους. Χαρακτηριστικά παραθέτει ο Γκαλεάνο τα εξής λόγια του ακτιβιστή ενάντια στην παγκόσμια πείνα και συγγραφέα του βιβλίου Η γεωγραφία της Πείνας Χοσουέ ντε Κάστρο (Βραζιλιάνος, 1908-1973) ο οποίος είχε πάρει το 1954 το Διεθνές Βραβείο της Ειρήνης: «Πήρα ένα
διεθνές βραβείο της ειρήνης, μα συλλογίζομαι πως δεν υπάρχει δυστυχώς άλλη λύση απ’ τη βία για τη Λατινική Αμερική». «Η ιστορία της Λατινικής Αμερικής είναι η ιστορία της λεηλασίας των φυσικών πόρων της» Για όσους νομίζουν ότι ο Γκαλεάνο με την κριτική του έμεινε στο διαχειριστικό εποικοδόμημα του συστήματος, όπως τόσοι άλλοι προοδευτικοί της ηπείρου του, όχι σπάνια κάτω από την πίεση της επιλογής ανάμεσα στο να ακουστείς ή να μην ακουστείς ευρύτερα ή από φόβο για συνέπειες (εξορίες, βασανιστήρια, κλπ.) και πρέπει να διαλέξεις διατυπώσεις που δεν σε θάβουν, μπορούμε να πούμε ότι βεβαίως επισήμαινε τη βαθύτερη αιτία, τον καπιταλισμό, μιλώντας είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά για την ανάγκη της
κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και ανταλλαγής και την απαλλοτρίωση της μεγάλης ιδιοκτησίας. Σε μια συνέντευξή του λίγο καιρό πριν πεθάνει και στο ντοκιμαντέρ «Το αόρατο τείχος: η λεηλασία προκαλεί την Έξοδο, η τραγωδία της αφρικανικής Εξόδου», ο Γκαλεάνο, με αφορμή τα σύγχρονα μαζικά πια κύματα προσφύγων προς την Ευρώπη από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, μιλά για την ευρωπαϊκή καπιταλιστική συσσώρευση ιστορικά βασισμένη στη λεηλασία της Αφρικής και της Αμερικής: «Πετούσαν στη θάλασσα τους νεκρούς της προηγούμενης νύχτας, νεκρούς από πληγές, αρρώστιες ή επειδή κρεμόντουσαν με τις ίδιες τις αλυσίδες τους. Αιώνες ταπείνωσης και αδειάσματος. Οι νέοι άνθρωποι, το καλύτερο που διάθετε η Αφρική, γίνονταν εργατικό δυναμικό σκλαβωμένο στις φυτείες της Αμερικής έτσι σφραγίζοντας το πεπρωμένο γυναικών, αντρών και παιδιών για μερικές γενιές. Όλοι στην υπηρεσία της συσσώρευσης κεφαλαίων. Εκείνοι έγιναν το καύσιμο που κινούσε αυτή τη μηχανή που γέννησε αυτό που πριν ονομαζόταν καπιταλισμός και τώρα το ονομάζουν «οικονομία της αγοράς (…)». Καλύτερη απόδειξη δεν υπάρχει ότι οι φλέβες είναι ανοιχτές και εξακολουθούν να αιμορραγούν στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
21 ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
Να αφεθούν ελεύθεροι τα παιδιά και οι έφηβοι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές του Ισραήλ