ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕΔΔΑ) • Γραφεία: Μενάνδρου 54, Αθήνα 10431
ΕλληνοτουρκικάΠόλεμος
Έξω οι βάσεις του θανάτου!
81
ΦΛΕΒΑΡΗΣ
2020
ΗΠΑ-ΝΑΤΟΕΕ διαχρονικοί εχθροί της Παλαιστίνης
1 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕΔΔΑ) • Γραφεία: Μενάνδρου 54, Αθήνα 10431
ΕλληνοτουρκικάΠόλεμος
Έξω οι βάσεις του θανάτου!
81
ΦΛΕΒΑΡΗΣ
2020
ΗΠΑ-ΝΑΤΟΕΕ διαχρονικοί εχθροί της Παλαιστίνης
1 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕΔΔΑ)
AΡΙΘΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ 81 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2020
Υπεύθυνη Υλης και Εκδοσης ΝΤΕΠΠΥ ΚΟΥΛΟΥΡΗ
Γραφεία Μενάνδρου 54 Αθήνα 10431 Τηλ: 210 38 13 052 e mail: eedda@otenet.gr www.eedda.gr
Το 2018 και το 2019 ήταν σίγουρα για την ΕΕΔΔΑ οι δυσκολότερες χρονιές από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. Είχε να αντιμετωπίσει το τεράστιο πρόβλημα της αλλαγής γραφείων. Πρόβλημα που, όχι μόνο πήγε πίσω την όλη δράση μας αλλά καθημερινά εμφάνιζε μπροστά μας καινούργια προβλήματα, με αποτέλεσμα να καθυστερούμε ολοένα και περισσότερο. Η πρώτη δυσκολία παρουσιάστηκε το 2018, όταν έπρεπε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να αναζητήσουμε νέα γραφεία στα οποία να μεταφέρουμε τα αμέτρητα υπάρχοντά μας από τα πολλά χρόνια δράσης μας. Κι αυτό γιατί αναζητούσαμε ένα χώρο που θα μας επέτρεπε όχι απλά και μόνο να στεγαστούμε αλλά στον οποίο να έχουμε τη δυνατότητα να πραγματοποιούμε τις εκδηλώσεις μας, χωρίς να αναγκαζόμαστε να αναζητούμε φιλοξενία αλλού. Η αναζήτηση αυτή αποδείχθηκε αφάνταστα δύσκολη λόγω της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. Η δεύτερη δυσκολία εμφανίστηκε όταν, μην έχοντας ακόμα βρει κατάλληλο χώρο, αναγκαστήκαμε να κάνουμε δύο μετακομίσεις μέσα στο 2018 και την οριστική το 2019, γεγονός που μας δημιούργησε πολλά προβλήματα, οικονομικά και λειτουργικά, αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα μείναμε χωρίς έδρα και ήμασταν αναγκασμένοι να δουλεύουμε από τα σπίτια μας. Όταν επιτέλους στα τέλη του 2018 καταφέραμε να βρούμε το νέο μας χώρο και να κάνουμε την τρίτη, κατά σειρά, μετακόμιση, ήρθαμε αντιμέτωποι με τις δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις του 2019 οι οποίες πήγαν ακόμα πιο πίσω τις δραστηριότητές μας, πρώτο θύμα των οποίων ήταν το περιοδικό μας. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε ξανά τέτοιες δυσκολίες. Εξάλλου, αρκετές (άλλου είδους και πολύ μεγαλύτερες) μας δημιουργεί ο καπιταλισμός από μόνος του! Από τη μεριά μας και όσο περνά από τις δικές μας δυνάμεις, υποσχόμαστε μια χρονιά δημιουργική, γεμάτη ενημέρωση, ενδιαφέρουσες συζητήσεις, κινητοποιήσεις, δράσεις χωρίς τέλος και, φυσικά, πολύ περιοδικό.
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ - ΠΟΛΕΜΟΣ Άρθρο του Νίκου Παπαναστάση Αντισυνταγματάρχη ε.α. Βουλευτή του ΚΚΕ Αναδημοσιεύεται από την εβδομαδιαία εφημερίδα «Νέα Σελίδα»
Τ
ο τελευταίο χρονικό διάστημα, η τουρκική επιθετικότητα απέναντι στην Ελλάδα -παλιά ιστορία με αβάσιμες νομικές και ιστορικές προσεγγίσεις– επιτείνεται ανησυχητικά. Νέα στοιχεία αντιπαράθεσης εμφανίζονται, όπως αυτά που απορρέουν απ’ την παράνομη τουρκολιβυκή συμφωνία οριοθέτησης των «μεταξύ τους» θαλασσίων ζωνών, αλλά και τη με πολυεθνική συμμετοχή έκφραση πρόθεσης κατασκευής του αγωγού EAST MED (με συμμετοχή και της Ελλάδας). Μ’ αυτά τα επιπλέον γεγονότα, επιτείνονται οι ήδη εύλογες ανησυχίες τόσο για τις στοχεύσεις της Τουρκίας όσο και τις
μεθοδεύσεις που θα επιλέξει να ακολουθήσει, κυνηγώντας τους στόχους της. Η παράνομη, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ισχύοντος Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, τουρκική ανακήρυξη ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, δημιουργεί νέα δεδομένα τόσο για την Ελλάδα όσο και τις άλλες όμορες όσον αφορά τα θαλάσσια σύνορα χώρες της περιοχής (Κύπρος, Αίγυπτος). Όσο κι αν η ελληνική κυβέρνηση διακηρύσσει την κενότητα του τουρκικού εγχειρήματος, είναι πλέον αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι αυτό ήδη έχει καταστεί κεντρικό στοιχείο ενασχόλησης της ελληνικής διπλωματίας. Η κατανόηση αλλά και η ερμηνεία της
3 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ
4 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
τουρκικής επιθετικότητας και απέναντι στην Ελλάδα, διασυνδέεται άμεσα με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή, στο έδαφος της συνύπαρξης ιμπεριαλιστικών συνεργασιών και ανταγωνισμών, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, αλλά και των αγωγών διακίνησης υδρογονανθράκων. Οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, διατηρούν στρατιωτικές δυνάμεις στη Συρία, στο Ιράκ, στην Κύπρο, στη Λιβύη, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, παρεμβαίνοντας στη Μέση Ανατολή, στον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια, στον πόλεμο στην Υεμένη κ.α. Στο «κουβάρι» αυτό εμπλέκονται η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κύπρος, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Εμιράτα κ.ά. Όλα αυτά δομούν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τους λαούς της περιοχής, με τις αστικές αναλύσεις σκόπιμα να την προσπερνούν, συσκοτίζοντας μεθοδευμένα τα βαθιά κι ολέθρια αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό είναι το γεωπολιτικό περιβάλλον απ’ το οποίο «αναπηδά» και το τουρκικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», κύριο εργαλείο για την επίτευξη της γεωστρατηγικής αναβάθμισης των τουρκικών μονοπωλίων και του κράτους τους. Αναγκαία βήματα αυτού του δόγματος, αποτελούν, ο αυθαίρετος καθορισμός της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο (επιστολή της Τουρκίας στο γενικό γραμματέα του ΟΗΕ στις 13 Νοέμβρη), αλλά και η Συμφωνία Τουρκίας – κυβέρνησης Σάρατζ της Λιβύης, για τον καθορισμό της μεταξύ τους Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Οι προαναφερόμενες τουρκικές κινήσεις επιτυγχάνουν συρρίκνωση της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ, με αντίστοιχη αύξηση της τουρκικής. Επιπλέον, δίνουν στην Τουρκία τη δυνατότητα εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών πόρων, που βρίσκονται με βάση το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών σε ελληνικές και κυπριακές θαλάσσιες ζώνες, δημιουργία πέραν των ανατολικών και νοτίων συνόρων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αεροναυτική απομόνωση της
Κύπρου, δικαίωμα λόγου στη γείτονα, όσον αφορά στην κατασκευή ή όχι του διαμεσογειακού αγωγού EAST MED κ.ά. Όλα τα παραπάνω δημιουργούν τη βεβαιότητα, αιτιολογώντας και το κουβάρι των ανταγωνισμών, ύπαρξης σημαντικών ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, άρα και ανάγκη εκμετάλλευσής τους. Στην κατεύθυνση αυτή, όσον αφορά Ελλάδα - Τουρκία, αρχίζει δειλά αλλά σταθερά, να προβάλλεται το δίλλημα: συμβιβασμός έστω και επώδυνος και συνεκμετάλλευση, έστω και με κάποιες υποχωρήσεις στα κυριαρχικά μας δικαιώματα ή πόλεμος μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται; Με μια προσεκτική ανάλυση και τα δύο (συνεκμετάλλευση ή πόλεμος) για τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας θα έχουν ολέθριες συνέπειες. Είναι προφανές ότι η αναφορά στη συνεκμετάλλευση δεν αφορά στη συνεργασία δυο εργατικών εξουσιών, όπου πραγματικά υπάρχει το έδαφος για κάτι τέτοιο. Αφορά «συνεργασία» μονοπωλιακών, ομίλων, με τεράστια και αντικρουόμενα συμφέροντα, όπου αντικειμενικά, αργά ή γρήγορα και σ’ αυτή την περίπτωση οι δυο χώρες θα οδηγηθούν σε πόλεμο ή θα εμπλακούν σε μια ευρύτερη σύγκρουση. Αυτο ακριβώς απεικονίζεται στο περιεχόμενο των εννοιών «ιμπεριαλιστική ειρήνη ιμπεριαλιστικός πόλεμος». Είναι πλέον φανερό ότι η εμπλοκή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ, ακολουθώντας επιλογές στις διεθνείς της σχέσεις που αυτοί της επιβάλλουν, όχι μόνο δεν διασφαλίζει την ειρήνη, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τα συμφέροντα του λαού, αλλά αποτελεί την κύρια αιτία γεωπολιτικής αστάθειας στην περιοχή, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ειρήνη και την ευημερία των λαών κι όχι για τη δική τους ιμπεριαλιστική ειρήνη. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ σήμερα, η Ελλάδα να αποδεσμευτεί από ΝΑΤΟ – ΕΕ, να χαράξει μια πορεία με κύριο και βασικό γνώμονα τα συμφέροντα του λαού και των άλλων λαών της περιοχής δημιουργώντας συνθήκες ειρηνικής τους συνύπαρξης.
ΒΑΣΕΙΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!
Σ
τις 30 Γενάρη, ένα πολύχρωμο ανθρώπινο ποτάμι ξεχύθηκε από όλες τις γωνιές της Αθήνας για να βρεθεί στο σημείο της τελικής συνάντησης, στο Σύνταγμα, όπου η Επιτροπή Αγώνα Ενάντια στη Συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ για τις βάσεις διοργάνωσε το συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, την ημέρα που θα ψηφιζόταν η σχετική συμφωνία. Η ΕΕΔΔΑ δεν θα μπορούσε να λείπει από μια τέτοια εκδήλωση έντονης καταδίκης αυτής της Συμφωνίας. Συντεταγμένα, με το δικό μας πανό και τις σημαίες μας, με συνθήματα που ανταποκρίνονταν στις διαθέσεις όλων, μέλη και φίλοι της οργάνωσής μας πορευτήκαμε μαζί μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία, όπου διατρανώσαμε, μαζί με όλους τους συναγωνιστές μας από τις άλλες οργανώσεις, την αντίθεσή μας σ’ αυτή τη Συμφωνία και την απαίτησή μας να ακυρωθεί στην πράξη και να μην εφαρμοστεί ποτέ. Λίγες μέρες πριν είχαμε στείλει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης την παρακάτω ανακοίνωση, με την οποία εκθέταμε τους λόγους που αυτή η Συμφωνία μας βρίσκει κάθετα αντίθετους και καλούσαμε σε συμμετοχή τα μέλη και τους φίλους μας.
5 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
Λέμε ΟΧΙ στην ψήφιση της Συμφωνίας Ελλάδας-ΗΠΑ για τις βάσεις!
Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) συμμετέχει μαζικά στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, που διοργανώνει η Επιτροπή Αγώνα ενάντια στη Συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ για τις βάσεις, την Πέμπτη, 30 Γενάρη, στις 6.30 μ.μ., ημέρα ψήφισης της σχετικής συμφωνίας για την παραμονή και επέκταση των αμερικα-
ΒΑΣΕΙΣ
6 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
νοΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα μας. Την ώρα που το ενδεχόμενο του πολέμου γίνεται πιο ορατό από ποτέ, με την εντεινόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας και τις βλέψεις της για επεκτατισμό και εκμετάλλευση του πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου, οι ηγέτες των χωρών-μελών της ΕΕ, που στα λόγια καμώνονται πως ενδιαφέρονται, στην πραγματικότητα «σφυρίζουν αδιάφορα». Την ίδια ώρα, την εικόνα υποκρισίας ήρθε να συμπληρώσει η επιστολή του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, στον έλληνα πρωθυπουργό. Λόγια έχουμε ακούσει πολλά αλλά δεν έχουμε δει τίποτα απολύτως όλα αυτά τα χρόνια, Οφείλουμε, επομένως, να επαγρυπνούμε για να αποτρέψουμε οποιαδήποτε εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για αναδιανομή εδαφών και εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών στην περιοχή μας. Η εμπλοκή της χώρας μας στα σχέδια αυτά είτε θα οδηγήσει σε πολεμική σύρραξη είτε θα αναγκαστούμε να παραδώσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα για να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο αυτής της σύρραξης. Και οι δύο πιθανότητες είναι εξίσου καταστροφικές, με μόνα θύματα τους λαούς της περιοχής και μόνους κερδισμένους τους μεγάλους, ντόπιους και ξένους, καπιταλιστικούς ομίλους, που βρίσκονται πίσω από αυτά τα σχέδια. Η παρουσία μας στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας σηματοδοτεί την καταδίκη της στάσης των ελληνικών κυβερνήσεων που διαχρονικά υπόσχονται ότι η παραμονή μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ είναι εγγύηση για την εξασφάλιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων αλλά και της ειρήνης στην περιοχή. Σηματοδοτεί την καταγγελία μας στους κάθε είδους κυβερνητικούς και άλλους που πασχίζουν να μας πείσουν ότι οι «σύμμαχοι» και «φίλοι» μας θα σταθούν στο πλευρό μας γιατί εμείς έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, ότι το διεθνές δίκαιο θα επικρατήσει τελικά. Εκείνο που δεν μας λένε ποτέ είναι ότι αυτό το δίκαιο επικρατεί μόνο όταν εξασφαλίζει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Να εντείνουμε την καταδίκη μας της Συμφωνίας αυτής. Καλούμε όλους τους δημοκράτες και αντιιμπεριαλιστές να συναντηθούμε όλοι μαζί στο Σύνταγμα για να διατρανώσουμε την απόφασή μας να αποτρέψουμε αυτά τα σχέδια. Όλοι την Πέμπτη, 30 Γενάρη, στις 6.30 μ.μ. στο Σύνταγμα 24 Γενάρη 2020
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
20 ΧΡΟΝΙΑ
ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
Μ
ε την ευκαιρία των 20 χρόνων από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ ενάντια στους λαούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η οργάνωση Φόρουμ του Βελιγραδίου για τον Κόσμο των Ίσων, διοργάνωσε σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης Διεθνή Διάσκεψη στο Βελιγράδι. Από την Ελλάδα συμμετείχαν ο Γενικός Γραμματέας του ΠΣΕ, Θανάσης Παφίλης, ο Εκτελεστικός Γραμματέας του ΠΣΕ, Ηρακλής Τσαβδαρίδης, ο Αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, Νίκος Ζώκας, από τη Γραμματεία της Κίνησης για την Εθνική Άμυνα, ο Μιχάλης Σοφικίτης, ταξίαρχος ε.α. και η Πρόεδρος της ΕΕΔΔΑ, Δέσποινα Μάρκου. Οι δύο πρώτες μέρες ήταν αφιερωμένες στις ομιλίες. των προσκεκλημένων, ανάμεσα στις οποίες ήταν και η παρέμβαση
της ΕΕΔΔΑ, που παραθέτουμε. Μίλησαν ακόμα, πρώην υπουργοί, όπως οι υπουργοί Εξωτερικών, Άμυνας, Περιβαλλοντικής Προστασίας, κ.ά. από την εποχή των βομβαρδισμών, σημερινοί υπουργοί , όπως ο υπουργός Άμυνας, εκπρόσωποι κινημάτων ειρήνης και αλληλεγγύης, διανοούμενοι, ιστορικοί, δημοσιογράφοι κ.ά. Οι ομιλητές κατάγγειλαν και καταδίκασαν το έγκλημα του ΝΑΤΟ, τους βομβαρδισμούς δημόσιων κτηρίων και κατοικιών με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, την καταστροφή του περιβάλλοντος με τη ρίψη βομβών ΝΑΠΑΛΜ και απεμπλουτισμένου ουρανίου, το διαμελισμό γενικά της Γιουγκοσλαβίας. Η Διάσκεψη έβγαλε και μακροσκελή Διακήρυξη. Την Κυριακή, 24 Μάρτη, την ημέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί, το Φόρουμ
7 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
του Βελιγραδίου για τον Κόσμο των Ίσων και η Λέσχη Στρατηγών και Ναυάρχων της Σερβίας, διοργάνωσαν τρεις εκδηλώσεις για να τιμήσουν τους νεκρούς. Η πρώτη ήταν η εκκίνηση ενός Μαραθώνιου δρόμο από το Βελιγράδι μέχρι το Άγιο Όρος, συνολικής απόστασης 750 χιλιομέτρων, στο οποίο συμμετείχαν δεκάδες νέοι και λιγότερο νέοι. Η δεύτερη εκδήλωση ήταν φόρος τιμής, με κατάθεση στεφάνων στο
μνημείο για τα παιδιά που σκοτώθηκαν στο Πάρκο Τασμαγντάν από ΝΑΤΟικό βομβαρδισμό, και στο τέλος κατάθεση στεφάνων στο μνημείο «Αιώνια Φλόγα» στο Πάρκο της Φιλίας στο Νέο Βελιγράδι. Σημαντική ήταν η παρουσία αντιπροσωπείας της ΕΕΔΥΕ από τη Θεσσαλονίκη, αποτελούμενη από 60 άτομα, που με το πανό και τις σημαίες τους έδωσαν αγωνιστικό τόνο στις εκδηλώσεις.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΕΕΔΔΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ Αγαπητοί φίλοι,
8 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
Στο όνομα της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, της ΕΕΔΔΑ, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το Φόρουμ του Βελιγραδίου, καθώς και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης για την πρόσκληση να συμμετάσχουμε σ’ αυτή τη σημαντική Διεθνή Διάσκεψη για τα 20 χρόνια από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της τότε Γιουγκοσλαβίας. Μπορεί να έχουν ήδη περάσει 20 χρόνια από τότε που η ΝΑΤΟική πολεμική μηχανή επιτέθηκε κατά του κυρίαρχου κράτους της Γιουγκοσλαβίας και κατά των λαών της, όμως τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της επίθεσης είναι ακόμα ορατά όχι μόνο για τη Σερβία την ίδια αλλά για ολόκληρα τα Βαλκάνια και, επομένως, και για εμάς τους Έλληνες. Είναι πια κοινό μυστικό ότι το δόγμα που αποφασίζεται σε κάθε χρονιάτικη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, δεν φέρνει τίποτε άλλο παρά μόνο επεκτατικούς πολέμους, ληστρικές επεμβάσεις, «επαναστάσεις» διαφόρων «χρωμάτων» και «αποχρώσεων», ανατροπές μέσα σε μια νύχτα μη αρεστών κυβερνήσεων, εγκαθίδρυση εγκάθετων ηγεσιών, πρόθυμων να εφαρμόσουν τις ΝΑΤΟικές αποφάσεις παρά και ενάντια στη θέληση και τα συμφέροντα των λαών τους. Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, μάλιστα, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, το δόγμα για «ισχυρή αποτροπή και άμυνα» μόνο εφησυχασμό δεν μπορεί να εμπνεύσει. Αντίθετα, οι λαοί των Βαλκανίων οφείλουν να προετοιμάζονται ότι ίσως βιώσουν όσα αυτή τη στιγμή φαντάζουν μακρινά και απίθανα. Φυσικά, όταν αναφερόμαστε στο ΝΑΤΟ ούτε ξεχνάμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε, πολύ περισσότερο, αθωώνουμε τις πολιτικές πρακτικές της, οι οποίες καθόλου δεν υπολείπονται των ΝΑΤΟικών, αφού η πλειοψηφία των χωρών της αποτελούν και πιστά μέλη του ΝΑΤΟ. Είναι όλοι μαζί συνυπεύθυνοι και συνένοχοι. Από κοινού σχεδιάζουν και εφαρμόζουν αυτή την πολιτική και, παρά τις μεταξύ τους περιστασιακές αντιθέσεις, ανταγωνισμούς και διαγκωνισμούς για το μοίρασμα της πίτας, στο τέλος πάντα βρίσκουν τον τρόπο να συμφωνήσουν στο πώς καλύτερα θα εκμεταλλευτούν τον υπόγειο, υπέργειο και υποθαλάσσιο πλούτο αλλά και τους δρόμους μεταφοράς αυτού του πλούτου για λογαριασμό των δικών τους αστικών τάξεων. Για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο και τρόπο. Καταρχήν, ξοδεύουν εκατομμύρια για την «ανακατεύθυνση της κοινής γνώμης», όπως κομψά αποκαλούν την προσπάθειά τους για πλύση εγκεφάλου και φθορά συνειδήσεων. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούν όχι μόνο τις αμερικανο-ΝΑΤΟι-
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ κές βάσεις, που διαθέτουν ανά την υφήλιο, αλλά και, κατά τόπους, τρανταχτά ονόματα δημοσιογράφων οι οποίοι, έναντι παχυλής αμοιβής, προθυμοποιούνται να παρουσιάσουν τα γεγονότα όπως βολεύει κάθε φορά τα ΝΑΤΟικά αφεντικά τους. Το κατά πόσο το επιτυγχάνουν, παραμένει προς διερεύνηση. Όσο για τις διαφόρων ειδών έγχρωμες αλλά και ανοιξιάτικες «επαναστάσεις», που κατά καιρούς σπέρνουν ανά τον κόσμο (Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, κλπ.) αυτές πολύ γρήγορα φέρνουν τη βαρυχειμωνιά και τη μαυρίλα στη ζωή των λαών, οι οποίοι τα μόνα «αγαθά» που απολαμβάνουν είναι ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση, φτωχοποίηση, εξαθλίωση, αναγκαστική μετανάστευση και προσφυγιά. Και εδώ, στο τεράστιο ζήτημα της μετανάστευσης και προσφυγιάς, έρχονται να παίξουν το δικό τους ρόλο πάμπολλες ΜΚΟ. Προερχόμενες από κάθε γωνιά της γης, εμφανίζονται στις περιοχές όπου στοιβάζονται οι πρόσφυγες και μετανάστες, είτε αυτόκλητα είτε μετά από πρόσκληση των κυβερνήσεων, ελάχιστες από αυτές για να δώσουν πραγματικά χέρι βοήθειας στο πρόβλημα, οι περισσότερες για να το περιπλέξουν παραπέρα με τις επικίνδυνες και ύποπτες επιλογές και πρακτικές με τις οποίες αντιμετωπίζουν τους ξεριζωμένους και ανέστιους, θύματα της αδυσώπητης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Και φυσικά για να πλουτίσουν λίγα από τα μέλη τους. Στην περίπτωση των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, σημαντικό ρόλο έπαιξαν ανάμεσά τους και ελληνικές ΜΚΟ, που κατόπιν πέρασαν από δίκη για κακοδιαχείριση και οδηγήθηκαν στο αναγκαστικό κλείσιμό τους. Ούτε μπορούμε εμείς οι Έλληνες να ξεχάσουμε το βρώμικο ρόλο που έπαιξε η τότε ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, με επικεφαλής το σημερινό πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και το πρωτοπαλίκαρό του που μόλις είχε έρθει από τις ΗΠΑ όπου «δούλευε» σε μια ΜΚΟ, κατά την εποχή των βομβαρδισμών. Τέλος, οι αντιπαραθέσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Ρωσία και την Κίνα είναι ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα, που πρέπει να απασχολήσει τους λαούς της Βαλκανικής και όχι μόνο. Η υποκριτικά εκφρασμένη ανησυχία τους για το πώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, για όλους εμάς σημαίνει πολύ απλά ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι, για ακόμα μια φορά, με τα αποτελέσματα των μεταξύ τους οξυμένων ανταγωνισμών, οι οποίοι ελλοχεύουν τεράστιους κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή. Εμείς, από τη μεριά μας, καλούμε τους λαούς της περιοχής να ενώσουν τη δύναμή τους ώστε με αποφασιστικότητα και ετοιμότητα να βάλουν τέλος σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση σε οποιαδήποτε γωνιά της γης κι αν αυτή γίνεται. Να ορθώσουν το ανάστημά τους για να κλείσουν όλες οι ΝΑΤΟικές ή καθαρά αμερικανικές βάσεις. Να χτυπήσουν με αποφασιστικότητα, τώρα πριν να είναι αργά, την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό, και όλα τα φαινόμενα που γεννούν το φασισμό. Να εκφράσουν με κάθε τρόπο τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους σε όλους τους κατατρεγμένους για να αποκτήσουμε όλοι μια ζωή με δικαιώματα, χωρίς εξαθλίωση και εκμετάλλευση. Με όπλο τη διεθνιστική αλληλεγγύη να παλέψουμε ενάντια στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Μια βαρβαρότητα χωρίς τέλος εάν οι ίδιοι οι λαοί δεν βάλουν τη δική τους σφραγίδα στο μέλλον τους, αν δεν σταματήσουν τις θηριωδίες του με την ξεχωριστή δράση του ο καθένας στη χώρα του αλλά και με τον ενωμένο αγώνα τους όλοι μαζί. Γιατί το απόλυτο νόημα του ιμπεριαλισμού περικλείνεται στο σύνθημα που οι Έλληνες αντιιμπεριαλιστές βροντοφωνάζαμε πριν από 20 χρόνια και ακόμα βροντοφωνάζουμε στις διαδηλώσεις: «Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν». Το παιχνίδι συνεχίζεται, φτάνει να δούμε τι συμβαίνει σήμερα με τη Βενεζουέλα. Έτσι, είμαστε αποφασισμένοι ποτέ να μην ξεχάσουμε, ποτέ να μη συγχωρήσουμε.
9 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΔΟΜΑΔΑ
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΔΥΟ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Σ
10 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
τα πλαίσια της Θεματικής Βδομάδας, δύο σχολεία κάλεσαν την Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) να παρουσιάσει σε παιδιά του Γυμνασίου το ίδιο θέμα που είχε παρουσιάσει και πέρσι, δηλαδή «Ο υποσιτισμός – ένα πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο». Και στα δύο σχολεία εκτός από Έλληνες μαθητές υπήρχαν και πολλοί πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ το δεύτερο είχε και έναν αυξημένο αριθμό Ρομά. Θυμίζουμε ότι οι «Θεματικές Βδομάδες» ξεκίνησαν το 2017 με στόχο την ενημέρωση των μαθητών για μια σειρά κοινωνικά ζητήματα. Στο πρώτο Γυμνάσιο οι περίπου 350 μαθητές χωρίστηκαν ανάλογα με την τάξη τους, οπότε πήγαμε τρεις μέρες για δύο διδακτικές ώρες κάθε φορά, ενώ στο δεύτερο η παρουσίαση έγινε σε μία μέρα και συμμετείχαν μονάχα παιδιά της Β’ και της Γ’ τάξης, δηλαδή περίπου 300 παιδιά. Όλη η παρουσίαση στηρίχτηκε σε μια συζήτηση με τα παιδιά, στο βαθμό που αυτό ήταν εφικτό. Αφού φτάσαμε μαζί σ’ έναν ορισμό του υποσιτισμού και καταλήξαμε ότι πρόκειται για πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο, αναλύσαμε τις κύριες αιτίες που τον προκαλούν, προκειμένου να δούμε και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί. Σαν πρώτη αιτία αναφέραμε την υπανάπτυξη, δείχνοντας φωτογραφίες από χώρες της
Λατινικής Αμερικής (Κολομβία, Σαλβαδόρ) και συζητώντας αυτά που βλέπαμε. Μιλήσαμε για την αποικιοκρατία, την εκμετάλλευση χωρών από ξένους και ντόπιους και καταλήξαμε ότι σημασία έχει ποια είναι η κυρίαρχη τάξη σε μια χώρα, πράγμα που μας οδήγησε και στον ορισμό της τάξης και στο διαχωρισμό της κοινωνίας σε δύο βασικές τάξεις, την αστική και την εργατική, όπου ανάλογα με το σύστημα που κυριαρχεί η μια τάξη καταπιέζει και εκμεταλλεύεται την άλλη. Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε στη συνέχεια για αναπτυγμένες και υπανάπτυκτες χώρες, ξεκαθαρίζοντας πως οι τελευταίες δεν είναι οπωσδήποτε φτωχές χώρες. Επίσης, με τη βοήθεια φωτογραφιών, μιλήσαμε και για την παιδική εργασία, για παιδιά χωρίς πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία, χωρίς κοινωνικές παροχές. Έτσι μπορέσαμε να μιλήσουμε για την ανισόμετρη ανάπτυξη, αλλά και πώς πρέπει πάντα να ψάχνουμε να βρούμε, όταν μιλάμε για ανάπτυξη, ποιον εξυπηρετεί αυτή. Και φυσικά για το ρόλο των μεγάλων εταιριών και των μονοπωλίων. Σαν δεύτερη αιτία υποσιτισμού αναφέραμε τον πόλεμο, δείχνοντας εικόνες από τη Μέση Ανατολή (Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Λίβανο), και από την Παλαιστίνη. Αφού συμφωνήσαμε γιατί γίνονται οι πόλεμοι, και αναφέραμε για άδικους και δίκαιους πολέμους, δείξαμε εικόνες από
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΔΟΜΑΔΑ
πρόσφυγες και μετανάστες, πώς φτάνουν στις χώρες υποδοχής και πώς ζουν κυρίως στη χώρα μας. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για ρατσισμό και ξενοφοβία. Η συνέχεια ήταν πιο δύσκολη και δεν είχαμε φωτογραφικό υλικό. Συμφωνήσαμε στην αρχή ότι όλη αυτή η κατάσταση σε μια χώρα και σε παγκόσμιο επίπεδο βασίζεται στην αδικία. Είπαμε ότι οι πλούσιες, αναπτυγμένες χώρες σχηματίζουν συνασπισμούς, και σαν παραδείγματα τα ίδια τα παιδιά ανάφεραν την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και ξεκαθαρίσαμε ότι αυτοί ακριβώς είναι που ευθύνονται για την υπανάπτυξη και τους πολέμους. Προσπαθήσαμε να καταρρίψουμε ορισμένα λαθεμένα στερεότυπα, όπως ότι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, αφού ένα παιδί που γεννιέται μέσα σε μια πλαστική βάρκα προσπαθώντας να φτάσει στις ακτές της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, δεν έχει τις ίδιες πιθανότητες να επιζήσει και να αναπτυχθεί όπως ένα μωρό που γεννιέται σε ένα μαιευτήριο, φοράει από την αρχή καθαρά ρούχα και αν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζεται αμέσως. Επίσης μιλήσαμε για φιλανθρωπία, για την Εκκλησία και τα ΜΜΕ, που παρόλο που βοηθάνε, δεν λύνουν το πρόβλημα σε μόνιμη βάση. Ακόμα προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε γιατί το «να
ενωθούμε όλοι μαζί» δεν μπορεί να είναι έτσι, αφού υπάρχουν διαφορετικά και αντιτιθέμενα συμφέροντα ανάμεσα στις δύο κύριες τάξεις. Μαζί με τους μαθητές αναρωτηθήκαμε αν αυτή η άδικη κατάσταση πρέπει να αλλάξει κι αν μπορεί να αλλάξει και πώς, και καταλήξαμε ότι για αυτό χρειάζεται ο κόσμος να καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του, να συνειδητοποιείται, να οργανώνεται και να αγωνίζεται, κι ας μας φαίνονται μερικά πράγματα μακρινά, επειδή αυτή τη στιγμή μπορεί να μη μας αφορούν άμεσα, επειδή έχουμε οικογένεια, σπίτι και φαγητό, πράγματα που δεν είναι αυτονόητα για όλους, όπως είδαμε. Όπως είναι φυσικό, άλλα παιδιά έδειχναν μεγαλύτερο κι άλλα μικρότερο ενδιαφέρον, ενώ υπήρχαν και κάποια που δεν συμμετείχαν καθόλου. Παράλληλα, ξεχώριζε κανείς εύκολα τα παιδιά που οι έννοιες αυτές ή κάποιες έννοιες τους ήταν οικείες και ποια παιδιά άκουγαν για όλα αυτά για πρώτη φορά. Προσπαθήσαμε με άλλα λόγια να ενισχύσουμε τον προβληματισμό των μαθητών για αυτά τα ζητήματα, να τους κάνουμε να ενδιαφερθούν για ό, τι γίνεται τριγύρω μας, όσο μακριά κι αν συμβαίνουν όλα αυτά και να καταλάβουν ότι μόνο με οργάνωση και αγώνα μπορούν να αντιμετωπιστούν τα τεράστια προβλήματα.
11 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
ΣΕ ΕΝΤΑΣΗ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΒΙΑ
Μ ΛΟ
ΚΟ
Α
12 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
υτή την εποχή γίνονται μεγάλες κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, απεργίες σε πολλά μέρη του κόσμου, στο Λίβανο, στο Ιράκ, σε χώρες του αραβικού κόσμου, αλλά και στην Ευρώπη, με πρώτη και καλύτερη τη Γαλλία. Το ίδιο συμβαίνει και στη Λατινική Αμερική, μόνο που εκεί οι κινητοποιήσεις είναι περισσότερο αιματηρές, με νεκρούς και τραυματίες, ενώ οι συλλήψεις διαδηλωτών ξεπερνάνε κάθε προηγούμενο. Οι χώρες που κύρια βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης τους τελευταίους μήνες του περασμένου χρόνου ήταν η Χιλή και η Κολομβία, αλλά και σε μόνιμη βάση η Βενεζουέλα και η Κούβα, και από τα τέλη του 2019 και η Βολιβία. Όμως, μεγάλες κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες έγιναν και γίνονται και στη Βραζιλία, το Εκουαδόρ, την Αργεντινή, το Μεξικό κ.α. Οι αιτίες είναι λίγο-πολύ οι ίδιες όπως και στα άλλα μέρη: αυξήσεις σε τιμές ειδών πρώτης ανάγκης, αντιδραστικές αλλαγές στο σύστημα ασφάλισης, αλλά επιπλέον και πραξικοπήματα και επεμβάσεις των ΗΠΑ με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αμφίβολων διεθνών οργανισμών. Γενικά, οι ΗΠΑ τα τελευταία 2-3 χρόνια ρίχνουν και πάλι ιδιαίτερο βάρος στη Λατινική Αμερική. Γιατί μπορεί βέβαια να μην εγκαταλείφθηκε ποτέ το δόγμα Μονρόε, που με δυο κουβέντες έλεγε «Η Αμερική για τους Αμερικάνους», δηλαδή η Λατινική Αμερική για τις ΗΠΑ, αλλά το τελευταίο διάστημα, η επιρροή των ΗΠΑ σε μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής δεν ήταν όπως παλιά. Άλλες μεγάλες δυνάμεις έκαναν προσπάθειες και πέτυχαν την είσοδό τους στο μεγάλο φυσικό πλούτο διαφόρων χωρών της, δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα, και σε μικρότερο βαθμό το Ιράν. Λατινοαμερικάνικες χώρες που πέρασαν από τις λεγόμενες αριστερές, προοδευτικές κυβερνήσεις, που διαθέτουν μεγάλο φυσικό πλούτο, όπως είναι η Βενεζουέλα, η Βολιβία, η Βραζιλία, συσφίξανε τους δεσμούς τους με τις
δυνάμεις αυτές, θίγοντας τη μέχρι τότε απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ. Έτσι, στο πλαίσιο της γενικότερης αύξησης της επιθετικότητας των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ της ΕΕ και διεθνών οργανισμών σε παγκόσμιο επίπεδο, στη Λατινική Αμερική είχαμε απόπειρες πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα, πραξικόπημα στη Βολιβία, ενίσχυση του αποκλεισμού ενάντια στην Κούβα και επιβολή αποκλεισμού στη Βενεζουέλα, επεμβάσεις, εξαγορές, πιέσεις, εκβιασμούς και απειλές. Από τους τελευταίους μήνες του 2019 κυρίως στην Κολομβία και τη Χιλή έγιναν μεγάλες κινητοποιήσεις που χτυπήθηκαν με τον πιο άγριο τρόπο από τις δυνάμεις καταστολής. Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Και στις δύο αυτές χώρες υπάρχουν ακροδεξιές κυβερνήσεις, που εφαρμόζουν πιστά τις εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η κυβέρνηση του Ιβάν Ντούκε στην Κολομβία αποτελεί την αιχμή του δόρατος κατά του λαού της Βενεζουέλας και έχει τεθεί επικεφαλής των αντιδραστικών λατινοαμερικάνικων κυβερνήσεων, που με εντολή των ΗΠΑ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο. Πρόσφατα ανακοινώθηκε και η σύνδεση της Κολομβίας με το ΝΑΤΟ, πράγμα που είχε ξεκινήσει ήδη από το 2013. Οι ΗΠΑ έχουν εδώ και χρόνια 9 στρατιωτικές βάσεις. Η συμφωνία ειρήνευσης που υπογράφτηκε το 2016 ανάμεσα στην κυβέρνηση της Κολομβίας και τις Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις Κολομβίας –Στρατός του Λαού (FARC-EP) δεν τηρήθηκε ποτέ από την πλευρά της κυβέρνησης, οι παραστρατιωτικές οργανώσεις παραμένουν ισχυρές και έχουν δολοφονήσει πάνω από 800 πρώην αντάρτες και αγωνιστές του λαϊκού κινήματος. Το λαϊκό κίνημα στην Κολομβία είναι πολύ αναπτυγμένο σε σύγκριση με άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες.
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Η
ΧΙΛ
Οι μεγάλες κινητοποιήσεις ξεκίνησαν στις 21 Νοέμβρη 2019, με την πρώτη γενική απεργία που είχε ιδιαίτερη επιτυχία και αντιμετώπισε μεγάλη καταστολή από στρατό και αστυνομία, με νεκρούς, τραυματίες και πολλές συλλήψεις. Από τότε έχουν γίνει και άλλες γενικές απεργίες και κινητοποιήσεις, ενώ η Εθνική Επιτροπή Απεργίας που συσπειρώνει συνδικαλιστικές, αγροτικές, φοιτητικές οργανώσεις και οργανώσεις ιθαγενών, έχουν προγραμματίσει την επόμενη απεργία για τις 25 Μάρτη. Οι διαδηλωτές έθεσαν από την αρχή μια σειρά αιτήματα, όπως την ακύρωση των σχεδίων της κυβέρνησης για παραπέρα ελαστικοποίηση της εργασίας, για μισθό για τους νέους εργαζόμενους μέχρι 25 ετών με το 75% του βασικού μισθού, για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, για ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης. Επίσης οι διαδηλωτές απαιτούν ποιοτική δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία και διάλυση της ESMAD, μιας δύναμης της αστυνομίας για την «αντιμετώπιση των ταραχών». Ακόμα, ανάμεσα στα αιτήματά τους είναι και η τήρηση από την πλευρά της κυβέρνησης της συμφωνίας που έχει υπογραφεί με τις FARC-EP. Στη Χιλή οι κινητοποιήσεις άρχισαν στα τέλη του Οκτώβρη του 2019. Μαζικές απεργίες, διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις είναι στην ημερήσια διάταξη και στις συγκρούσεις με την αστυνομία και το στρατό έχουν σκοτωθεί δεκάδες διαδηλωτές, έχει τραυματιστεί μεγάλος αριθμός και οι συλλήψεις ανέρχονται σε χιλιάδες. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του αντιδραστικού προέδρου Σεμπαστιάν Πινιέρα, όταν ανακοινώθηκαν αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων, των εισιτηρίων στα ΜΜΜ, στο ηλεκτρικό, κλπ. Τα μέτρα αυτά αναγκάστηκε να τα πάρει πίσω η κυβέρνηση, αλλά οι διαδηλώσεις δεν κόπασαν, παρά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε. Τα αιτήματα των λαϊκών μαζών είναι βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, η εξασφάλιση
ποιοτικής δωρεάν παιδείας και υγείας, καλύτεροι μισθοί και 40 ώρες δουλειάς τη βδομάδα, αλλά και να γίνει έρευνα για τις δολοφονίες διαδηλωτών και να υπάρξει η ανάλογη τιμωρία των ενόχων. Το Νοέμβρη, εν μέσω απεργιών, διαμαρτυριών, και μεγάλων συλλαλητηρίων, η κυβέρνηση έκλεισε συμφωνία με μια σειρά αστικά κόμματα, τη λεγόμενη «συμφωνία για την κοινωνική ειρήνη και το νέο Σύνταγμα». Κι αυτό γιατί στη Χιλή το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα περίπλοκο, αφού ισχύει ακόμα το Σύνταγμα που άφησε κληρονομιά ο Πινοτσέτ και κανένα από τα κόμματα που κυβέρνησαν, σοσιαλδημοκρατικά και φιλελεύθερα, δεν έκαναν τίποτα για να το αλλάξουν. Συμφώνησαν να γίνει δημοψήφισμα τον Απρίλη του 2020 για να ρωτηθούν οι πολίτες αν θέλουν να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα και πώς. Ωστόσο, το λαϊκό κίνημα απορρίπτει την αναθεώρηση του Συντάγματος από τη Βουλή και απαιτεί την εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης από το λαό και μετά δημοψήφισμα για την έγκριση του νέου Συντάγματος, αίτημα με το οποίο συντάσσεται και το ΚΚ Χιλής. Στη Βολιβία, ο Έβο Μοράλες αντιμετώπισε τους τελευταίους μήνες μεγάλα προβλήματα και ήρθε σε αντιπαράθεση με το λαϊκό κίνημα που ήταν πάντα το στήριγμά του. Στις εκλογές που έγιναν τον Οκτώβρη του 2019 αμφισβητήθηκε η νίκη του από τις ΗΠΑ και την αντίδραση, και στις 10 Νοέμβρη έγινε τελικά το πραξικόπημα που αναμενόταν, ο ίδιος κατέφυγε αρχικά στο Μεξικό και τελικά του δόθηκε άσυλο από την Αργεντινή. Τα γεγονότα που ακολούθησαν τη φυγή του ήταν άγρια, η αντίδραση επιτέθηκε στις πρεσβείες της Κούβας και της Βενεζουέλας, η αστυνομία και ο στρατός χτύπησαν ανελέητα όσους βγήκαν στους δρόμους να στηρίξουν τον Μοράλες, υπήρξαν δεκάδες νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και πάρα πολλές συλλήψεις. Από το Μεξικό όπου είχε αρχικά καταφύγει, ο
13 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Α
ΕΛ ΟΥ
ΕΖ
ΒΕΝ
14 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
Μοράλες ήρθε σε επαφή με τη Γιανίνε Άνιες, που αυτοανακηρύχτηκε «μεταβατική πρόεδρος» κατά το παράδειγμα του Γουαϊδό στη Βενεζουέλα, και κάλεσε τους οπαδούς του σε «εθνική συμφιλίωση». Πρόσφατα η εισαγγελία εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του Μοράλες με την κατηγορία της «στάσης, τρομοκρατίας και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας». Η κυβέρνηση, που αρχικά είχε χαρακτηριστεί μεταβατική για την προκήρυξη εκλογών, έχει προωθήσει μια σειρά αντιδραστικά μέτρα: Ακύρωσε συμφωνίες με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν που είχε υπογράψει η κυβέρνηση Μοράλες, εντάχθηκε τις αντιδραστικές λατινοαμερικάνικες συμμαχίες, κύρια κατά της Βενεζουέλας, αναγνώρισε σαν πρόεδρο της Βενεζουέλας τη μαριονέτα των ΗΠΑ και της ΕΕ, Χουάν Γουαϊδό και διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Κούβα, διώχνοντας και τους κουβανούς γιατρούς από τη χώρα. Οι εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές, έχουν συμφωνηθεί ανάμεσα στην κυβέρνηση της Γιανίνε Άνιες και τον Έβο Μοράλες για τις 3 Μάη. Η Άνιες βάζει υποψηφιότητα για την προεδρία, ενώ ο Μοράλες για τη Γερουσία. Μπροστά σε όλη αυτή την κατάσταση και την αυξανόμενη επιθετικότητα των ΗΠΑ, η Βενεζουέλα και η Κούβα αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα. Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα από το 2016 και μετά, η Βενεζουέλα ζει σε μια μεγάλη αναταραχή. Έχουν ενταθεί οι προσπάθειες των ΗΠΑ να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο, με τη βοήθεια διεθνών οργανισμών που ελέγχουν, όπως του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, της Ομάδας της Λίμα, κλπ. Η αντιδραστική αντιπολίτευση που μέχρι τότε ήταν διασπασμένη και σε συνεχή φαγωμάρα ενώθηκε και γνώρισε κάποιες επιτυχίες. Στις προεδρικές εκλογές που έγιναν το 2018, νικητής αναδείχτηκε ο Μαδούρο, πράγμα που αμφισβητήθηκε από την πρώτη στιγμή από τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών, την Ομάδα της Λίμα, και φυσικά την ίδια την αντιπολίτευση που μποϊκοτάρισε τις εκλογές. Αυτό έδωσε την αφορμή στις ΗΠΑ να ξεκινήσουν τον αποκλεισμό της Βενεζουέλας, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική
κατάσταση, με μεγάλες ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και γενικά σε είδη πρώτης ανάγκης. Το σχέδιο των ΗΠΑ προέβλεπε να συγκεντρωθεί «ανθρωπιστική βοήθεια για το δοκιμαζόμενο λαό της Βενεζουέλας» στα σύνορα με την Κολομβία και τη Βραζιλία. Η «ανθρωπιστική βοήθεια» ήταν στα τέλη του 2018 και στις αρχές του 2019 η κύρια προσπάθεια των ΗΠΑ για στρατιωτική εισβολή. Σε σχέση με αυτό υπήρξε κακοδιαχείριση για την οποία κατηγορήθηκε και ο Χουάν Γουαϊδό, μαριονέτα των ΗΠΑ, που αυτοανακηρύχτηκε πρόεδρος το Γενάρη του 2019. Έχουν γίνει καταγγελίες για πραξικόπημα σε βάρος του προέδρου Νικολάς Μαδούρο, και γενικά υπάρχει μια ιδιαίτερη κατάσταση μέσα στο στρατό, που σε γενικές γραμμές εξακολουθεί να στηρίζει την κυβέρνηση. Στην Κούβα ο αποκλεισμός που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ εδώ και σχεδόν 60 χρόνια συνεχίζεται και σκληραίνει παραπέρα, με αποτέλεσμα η χώρα να αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα. Ο αποκλεισμός της Βενεζουέλας από τις ΗΠΑ και η μείωση της παραγωγής πετρελαίου άρα και η αναγκαστική μη τήρηση των συμφωνιών που είχαν υπογραφτεί ανάμεσα στις δύο χώρες, τα νέα μέτρα της κυβέρνησης των ΗΠΑ έχουν οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα την οικονομία της Κούβας. Για παράδειγμα, η κουβανική πολιτική αεροπορία δεν επιτρέπεται να επινοικιάζει αεροσκάφη, αν αυτά περιλαμβάνουν πάνω από 10% μέρη ή ανταλλακτικά προέλευσης ΗΠΑ (ήταν 25%). Έτσι μειώθηκαν δρομολόγια εσωτερικού και εξωτερικού και η εταιρία έχει μεγάλες ζημιές. Επιβάλλονται κυρώσεις σε πλοία που μεταφέρουν πετρέλαιο στην Κούβα, κλπ. Γενικά, οι Κουβανοί θεωρούν ότι ζουν και πάλι μια ειδική περίοδο, κάθε τόσο μειώνεται το ωράριο εργασίας, η χρήση του ίντερνετ, του κλιματισμού, κλπ. Παράλληλα, στις 2 Δεκέμβρη, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, κατάγγειλε την Κούβα και τη Βενεζουέλα ότι επωφελούνται από τις κινητοποιήσεις στη Λατινική Αμερική και τις παρακινούν. Γενικά οι δηλώσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά εχθρικές απέναντι και στις δύο χώρες.
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΕΕ
Για μια ακόμα φορά η ελληνική κυβέρνηση βιάστηκε να στηρίξει τον αχυράνθρωπο των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Χουάν Γουαϊδό, που το Γενάρη του 2019 αυτοανακηρύχτηκε «μεταβατικός πρόεδρος» της Βενεζουέλας. Συγκεκριμένα, φέτος στις 24 Γενάρη, στο Νταβός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε συνάντηση μαζί του και τον διαβεβαίωσε για την πλήρη στήριξη της κυβέρνησής του. Τι ακριβώς συζητήθηκε δεν έγινε γνωστό σε λεπτομέρειες από την ελληνική πλευρά, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι του «επαναβεβαίωσε πως η Ελλάδα τάσσεται υπέρ της διαφανούς διενέργειας ελεύθερων προεδρικών εκλογών στη Βενεζουέλα». Απ’ όσα λένε, φαίνεται ότι έκφρασε την ανησυχία της κυβέρνησής του για την ανθρωπιστική κατάσταση που επικρατεί στη Βενεζουέλα, και τον διαβεβαίωσε ότι μπορεί να βασίζεται στην πλήρη στήριξή του. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εκφράζει την υποστήριξή της στον Χουάν Γουαϊδό. Θυμίζουμε ότι στις 12 Ιούλη του 2019, λίγο μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης της ΝΔ, βιάστηκε να αναγνωρίσει τον Γουαϊδό σαν «μεταβατικό πρόεδρο», μάλιστα στη συνάντηση στο Νταβός έσπευσε να του θυμίσει ότι ήταν η πρώτη απόφαση της νέας κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική. Τότε ο Γουαϊδό είχε στείλει, μάλιστα, ευχαριστήρια επιστολή. Και δεν είναι μόνο αυτά. Στα μέσα Γενάρη, το κυβερνητικό κόμμα του Νικολάς Μαδούρο και μια ομάδα από την αντιπολίτευση που στήριζε τον Γουαϊδό και τελικά απέσυρε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό του, αποφάσισαν την εκλογή νέου προέδρου της Εθνοσυνέλευσης της χώρας. Ο Γουαϊδό και οι υποστηρικτές του συγκεντρώθηκαν έξω από το κτήριο της Εθνοσυνέλευσης και αποδοκίμασαν τους βουλευτές που ήταν μέσα. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έβγαλε τότε μια απαράδεκτη ανακοίνωση για τα «σοβαρά γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση, από τις δυνάμεις ασφαλείας, της εισόδου στην Εθνοσυνέλευση και τη μη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης και μεταβατικού προέδρου της χώρας». Η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να καταπατάει καθημερινά και με κάθε ευκαιρία τα δικαιώματα των ελλήνων πολιτών, αλλά κόπτεται για την κατάσταση στη Βενεζουέλα και για τα δημοκρατικά δικαιώματα του βενεζουελάνικου λαού. Συντάσσεται και σε αυτή την περίπτωση με τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά του εκλεγμένου προέδρου Νικολάς Μαδούρο, αδιαφορώντας πλήρως για το γεγονός ότι μονάχα ο λαός της Βενεζουέλας είναι αρμόδιος να κανονίζει τα του οίκου του.
15 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΊ ΕΧΘΡΟΊ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗΣ
Η
16 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
χρονιά που πέρασε, ακριβώς όπως και κάθε προηγούμενη αλλά, όπως φαίνεται και οι επόμενες, ήταν για την Παλαιστίνη πάλι αιματοβαμμένη. Και, σαν να μην είναι αρκετή η φασιστική πολιτική των Ισραηλινών απέναντί τους, οι Παλαιστίνιοι έχουν να αντιμετωπίσουν και την επικίνδυνη πολιτική των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είτε στηρίζουν το Ισραήλ είτε κρατούν ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε θύτες και θύματα. Τρανό παράδειγμα γι’ αυτό αποτελεί η Διεθνής Σύνοδος, που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του περασμένου χρόνου στη Βαρσοβία με θέμα την «Ασφάλεια στη Μέση Ανατολή». Στη Σύνοδο συμμετείχαν οι υπουργοί Εξωτερικών του Ισραήλ, αραβικών χωρών και κυβερνήσεων συμμαχικών προς τις ΗΠΑ αλλά όχι της Παλαιστίνης. Μετά το τέλος της Συνόδου, οι Ισραηλινοί, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ, δημοσίευσαν πρόσκληση σε διεθνείς κοινοπραξίες για συμμετοχή τους στην κατασκευή γραμμής τραμ-μετρό, που θα εκτείνεται στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και στην Ιερουσαλήμ. Σαν το κερασάκι στην τούρτα ήρθαν και οι δηλώσεις του Τζάρεντ Κούσνερ, γαμπρού του αμερικανού προέδρου και συμβούλου του Λευκού Οίκου, ότι μετά τις ισραηλινές εκλογές σκοπεύει να παρουσιάσει το σχέδιό του για ευρεία γκάμα θεμάτων, ανάμεσα στα οποία θα περιλαμβάνονται τα σύνορα του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους, όχι όπως τα σημερινά με τη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη χωρισμένες η μια από την άλλη και με μια ενιαία παλαιστινιακή κυβέρνηση. Φυσικά, λέξη δεν ξεστόμισε για τις πάγιες διεκδικήσεις των Παλαιστινίων για τα σύνορα του 67 και την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Γιατί ο Κούσνερ είναι σύμμαχος του Νετανιάχου ακριβώς όπως και του Ερντογάν, με τον οποίο διατηρεί όχι μόνο φιλικές σχέσεις (οι οποίες πολύ μικρή σημασία έχουν για τους καπιταλιστές) αλλά άκρως επικερδείς, εμπορικές συναλλαγές.
Τι κι αν, με εντολή του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, συντάχθηκε Έκθεση για τα αιματηρά επεισόδια στη Λωρίδα της Γάζας στην οποία παραδέχεται ότι ισραηλινοί στρατιώτες «διέπραξαν παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ορισμένες από τις οποίες μπορεί να συνιστούν εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Τι κι αν ο παλαιστίνιος πρωθυπουργός απαίτησε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να κινήσει άμεσα τις διαδικασίες προκειμένου να ξεκινήσει έρευνα για να λογοδοτήσει το Ισραήλ για τα εγκλήματά του. Τίποτα θετικό δεν πρόκυψε μέχρι τώρα ούτε και πρόκειται να προκύψει για τους Παλαιστίνιους και καμία ενέργεια δεν θα παρθεί ενάντια στο Ισραήλ, ειδικά τώρα που οι ΗΠΑ προωθούν το «ειρηνευτικό» τους σχέδιο για το Παλαιστινιακό υποστηριζόμενες από τις πλούσιες μοναρχίες του Κόλπου που ανοιχτά πια δηλώνουν τη στήριξη και συνεργασία τους με το Ισραήλ. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Είναι παλιό και πολυπαιγμένο. Κανείς και τίποτα δεν πρόκειται να βάλει φρένο στις αντιδραστικές και φασιστικού τύπου δραστηριότητες των Ισραηλινών. Θα φροντίσουν γι’ αυτό οι καλοί τους φίλοι, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Κανείς από όλους αυτούς δεν εμπόδισε, στην πράξη, την εποικιστική ισραηλινή δραστηριότητα που συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Οι εξελίξεις δικαίωσαν απόλυτα τις ανησυχίες των Παλαιστινίων. Με την έναρξη της νέας χρονιάς, ο αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, παρουσίασε το περίφημο σχέδιο, που με τυμπανοκρουσίες είχε προαναγγείλει ο γαμπρός του. Σύμφωνα, λοιπόν, με το σχέδιο αυτό, οι ΗΠΑ παραχωρούν στο κράτος του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ, προσαρτούν στα εδάφη του την Κοιλάδα του Ιορδάνη και διατηρούν τους εποικισμούς. Δηλαδή, διατηρείται η παράνομη ισραηλινή κατοχή και πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων οι πάγιες διεκδικήσεις των Παλαιστινίων για τον τερματισμό της ισρα-
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
ηλινής κατοχής, τη δημιουργία ανεξάρτητου, ελεύθερου, κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 67 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, την κατάργηση των εποικισμών και αποχώρηση όλων των εποίκων, την επιστροφή των παλαιστινίων προσφύγων στα σπίτια τους, την απελευθέρωση όλων των παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές. Ο πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ανακοίνωσε ότι η Παλαιστίνη δεν προτίθεται να αναγνωρίσει ποτέ αυτό το σχέδιο. Οι ευθύνες όλων των μέχρι σήμερα ελληνικών κυβερνήσεων για τη διγλωσσία και διπλή πρακτική τους απέναντι στην Παλαιστίνη γίνονται ολοκάθαρες από τις δηλώσεις του πρέσβη της Παλαιστινιακής Αρχής στην Αθήνα, Μαρουάν Τουμπάσι, ο οποίος, αμέσως μετά την ανακήρυξη του διαγωνισμού για την κατασκευή τραμ-μετρό, ανακοίνωσε ότι έχουν ήδη δηλώσει τη συμμετοχή τους δημόσιες και ιδιωτικές ελληνικές εταιρίες και κάλεσε, με το γνωστό διπλωματικό ύφος, την ελληνική κυβέρνηση να παραμείνει πιστή στη θέση της χώρας μας υπέρ της λύσης των δύο κρατών με τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 67 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αυτά επί ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, και η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει την ίδια πολιτική. Τα συνεχόμενα πήγαινε-έλα της κυβέρνησης στο Ισραήλ, οι υπογραφές που βάζει με κάθε ευκαιρία για κάθε είδους συνεργασία και συμφωνία μαζί του, οι ελπίδες που έχει εναποθέσει στα γεράκια του Ισραήλ ότι τάχα θα στηρίξουν τη χώρα μας σε ενδεχόμενο θερμό ή άλλο επεισόδιο με την Τουρκία, δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν να χρησιμοποιούν την εξουσία που τους έδωσε ο ελληνικός λαός σε βάρος του, σε βάρος των γειτονικών λαών αλλά και της ειρήνης στην περιοχή. Μια ει-
ρήνη εύθραυστη, που υποσκάπτεται ακόμα παραπέρα από τις επιλογές τους να συνταχθούν με εκείνες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που διαχρονικά έχουν βάλει σε τεράστιο κίνδυνο τα συμφέροντα της χώρας μας και του λαού μας. Ξέρουν πολύ καλά και οι ίδιοι πόσο αδιέξοδη είναι αυτή η πολιτική και για το σήμερα αλλά και για το απώτερο μέλλον. Ο πολύπαθος λαός της Παλαιστίνης έχει κάθε δίκιο να προσβλέπει σε οποιαδήποτε βοήθεια, λεκτική ή πρακτική, από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Όμως, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να τρέφεται με αυταπάτες ότι τέτοιου είδους πολιτικές επιλογές οδηγούν σε ένα καλύτερο αύριο επειδή τάχα τα αυξημένα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας μας, που η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να «αναβαθμίσει στο διεθνές σκηνικό», θα του δώσει αυτό το καλύτερο αύριο. Το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πια στο πετσί μας ότι από τα κέρδη αυτά οι λαϊκές δυνάμεις ανά τον κόσμο παίρνουν τα ψίχουλα που περισσεύουν ενώ, όταν αυτά τα κέρδη μειωθούν έστω και στο ελάχιστο, είναι εκείνοι που πληρώνουν το μάρμαρο. Με βάρβαρο τρόπο εξανεμίζεται το πενιχρό τους εισόδημα, τους αφαιρούνται δικαιώματα που έχουν κερδηθεί με αγώνες αιώνων, οι κατακτήσεις τους ανατρέπονται και η εργοδοτική πρακτική απαιτεί να χαμογελούν επειδή έχουν δουλειά με μηνιαίο μισθό που φτάνει το αστρονομικό ποσό των 300 ευρώ. Και στο τέλος, γίνονται τροφή για τις πολεμικές μηχανές με τις οποίες οι ιμπεριαλιστές ανοίγουν δρόμους, ξαναμοιράζουν εδάφη, ξαναχαράζουν σύνορα, όλα στο όνομα του κέρδους. Ο παλαιστινιακός λαός μας χρειάζεται όλους και μας χρειάζεται τώρα. Γι’ αυτό το λόγο, εδώ και τώρα οφείλουμε να αντιδράσουμε. Να ενώσουμε τη φωνή μας και τη δύναμή μας, ώστε με πολύτιμο όπλο μας τη διεθνιστική αλληλεγγύη να στηρίξουμε τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για μια πατρίδα ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, στα σύνορα του 67, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
17 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Η ΕΕΔΔΑ στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού Στις 27 Νοέμβρη πραγματοποιήσαμε τη χρονιάτικη Γενική μας Συνέλευση από την οποία εκλέχτηκε το καινούργιο Προεδρείο. Στη συνέλευση αυτή, εξαιτίας των δυσμενών εξελίξεων που είχαν προηγηθεί στην Παλαιστίνη για έναν ολόκληρο χρόνο, αποφασίσαμε να υποβάλουμε στους παραβρισκόμενους για έγκριση το παρακάτω ψήφισμα, το οποίο αποστείλαμε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και στην Παλαιστινιακή Πρεσβεία η οποία, όπως κάθε χρόνο, μας έστειλε ευχές για τη Νέα Χρονιά με πολλές ευχαριστίες για τη διαχρονική μας στήριξη στο δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού.
ΨΗΦΙΣΜΑ για τις 29 Νοέμβρη Παγκόσμια Ημέρα Αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης
18 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
Εμείς που συγκεντρωθήκαμε σήμερα, 27/11/2019, στα γραφεία της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), στην οδό Μενάνδρου 54, Αθήνα, για να πραγματοποιήσουμε την εκλογοαπολογιστική μας Γενική Συνέλευση, δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό και τους αγώνες του για να αποκτήσει τη δική του ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη πατρίδα στα σύνορα του 67 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Καταδικάζουμε τη φασιστική πολιτική του Ισραήλ που, αφού υποδούλωσε τον λαό της Παλαιστίνης και καταπάτησε εδάφη της με αιματηρούς πολέμους, αφού καταστρατήγησε τις δικές του υπογραφές επεκτείνοντας τους εποικισμούς του ακόμα και σε παλαιστινιακά εδάφη, εδώ και ένα χρόνο έχει εντείνει τις επιθέσεις του ενάντια σε φιλειρηνικές διαδηλώσεις των Παλαιστινίων της Γάζας. Ο εχθρός είναι πολύ εύκολο να βρεθεί στις δυνάμεις της «Ισλαμικής Τζιχάντ» και το πρόσχημα στη ρίψη ρουκετών από μέλη της ίδιας οργάνωσης που αμύνεται ενάντια στην αδικία, τις βιαιοπραγίες, την κατάργηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος, ενάντια στη δημιουργία «εβραϊκού κράτους» που στερεί από τον παλαιστινιακό λαό το δικό του κράτος. Και ενώ τα περισσότερα θύματα αυτών των επιθέσεων είναι βρέφη και μικρά παιδιά, οι ισραηλινοί επιχαίρουν γιατί με τις επιδρομές ακριβείας τους εξόντωσαν κάποια ηγετικά στελέχη της Τζιχάντ. Καταγγέλλουμε τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ αλλά και τον ΟΗΕ που, χρόνια τώρα, στηρίζουν άμεσα και έμμεσα το Ισραήλ και την πολιτική του, κωφεύουν στις εκκλήσεις των Παλαιστινίων για δικαιοσύνη και ειρήνη, κλείνουν τα μάτια στις φρικαλεότητες των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής, βάζουν στην ίδια ζυγαριά αμυνόμενους και επιτιθέμενους ζητώντας και από τις δύο πλευρές σύνεση και ψυχραιμία. Και σαν όλα αυτά να μην είναι πάρα πολλά για να τα υπομείνει ένας ολόκληρος λαός, τώρα προσφέρουν στο Ισραήλ ολόκληρη την Ιερουσαλήμ για πρωτεύουσά του , του χαρίζουν τα συριακά Υψώματα του Γκολάν, του δίνουν το «πράσινο φως» για να απαιτήσει την προσάρτηση της Κοιλάδας του Ιορδάνη και της Νεκράς Θάλασσας και προτείνουν τη δημιουργία ενός κράτους-παρωδία για τους Παλαιστίνιους όπου τον πρώτο λόγο θα έχει το Ισραήλ. Όλα δώρο για τις «υπηρεσίες» του στον ιμπεριαλισμό. Απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση να αφουγκραστεί την επιθυμία του λαού μας για την προστασία της ειρήνης στην περιοχή, μακριά από ιμπεριαλιστικά σχέδια και πολέμους που σπέρνουν το θάνατο, την προσφυγιά και τη μετανάστευση από την οποία υποφέρουν ολόκληρες περιοχές της χώρας μας. Οι Τριμερείς Σύνοδοι, με τη συμμετοχή πάντα του Ισραήλ, δεν πρόκειται να έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα για τον λαό μας παρά μόνο κέρδη για τους λίγους και εκλεκτούς κεφαλαιοκράτες της χώρας μας. Εμείς, από τη μεριά μας, δεν θα κουραστούμε να θυμίζουμε σε όλους τα αιτήματα του παλαιστινιακού λαού, που συμπυκνώνονται στα παρακάτω: •Ν α σταματήσουν οι εποικισμοί και να αποχωρήσουν όλοι οι έποικοι που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του ΄67 •Ν α γκρεμιστεί το Τείχος της Ντροπής που διαχωρίζει την Ιερουσαλήμ •Ν α κατοχυρωθεί το δικαίωμα επιστροφής όλων των παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές Αποφάσεις του ΟΗΕ •Ν α αρθεί κάθε αποκλεισμός των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας •Ν α απελευθερωθούν άμεσα όλοι οι Παλαιστίνιοι και οι άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές •Ν α αποχωρήσει ο ισραηλινός στρατός από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, συμπεριλαμβανομένων και των Υψωμάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεμπάα του Νότιου Λίβανου Αθήνα, 27 Νοέμβρη 2019
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
19 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
ΛΙΒΑΝΟΣ
ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Μ
ε μεγάλη χαρά υποδεχθήκαμε στις αρχές Νοέμβρη στα γραφεία μας το συναγωνιστή Σαμίρ Ντιάμπ από το Λίβανο, Καθηγητή Πανεπιστημίου του Διεθνούς Δικαίου και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Λιβανέζικου ΚΚ, ο οποίος μας ενημέρωσε για τις πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις στη χώρα του. Τον τελευταίο μήνα, όπως μας είπε, έχει ξεκινήσει στο Λίβανο μια «Ιντιφάντα», μια εξέγερση, στην οποία συμμετέχει ένα εκατομμύριο λαού, ανάμεσά τους φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές αλλά και διάφοροι κλάδοι εργαζομένων. Αυτή η εξέγερση συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν νεκροί, τραυματίες, συλληφθέντες, ανάμεσά τους και πολλά μέλη και στελέχη του ΛΚΚ. Κι αυτά τόσο στο Νότιο Λίβανο όσο και στην πρωτεύουσα Βηρυτό. Στην πόλη Ναμπατία, όπου 3.000 άτομα συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, μέλη της Χεζμπολάχ φόρεσαν τις στολές αστυνομικών και επιτέθηκαν κατά των διαδηλωτών με το δικαιολο-
20 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
γητικό ότι οι καταστηματάρχες της περιοχής (4 τον αριθμό) υπέφεραν εξαιτίας των διαδηλώσεων. Οι σημερινοί αγώνες έχουν πολλές ομοιότητες με εκείνους του 1975 αλλά το πρόγραμμα δράσης είναι διαφορετικό, έχουν τεθεί πολλά αιτήματα και υπάρχει συμμετοχή πολλών διαφορετικών κινημάτων αλλά και απλών ανθρώπων χωρίς κανένα πολιτικό υπόβαθρο. Εξυφαίνεται ένα σχέδιο χτυπήματος αυτών των αγώνων και από το εξωτερικό και από το καθεστώς. Αυτό που πέτυχαν μέχρι τώρα οι διαμαρτυρίες ήταν να αναγκάσουν την κυβέρνηση σε παραίτηση απαιτώντας το σχηματισμό μιας εθνικής μεταβατικής κυβέρνησης με εξάμηνη θητεία και δύο στόχους: •Ν α ψηφιστεί νέος εκλογικός νόμος, που να μην είναι σεχταριστικός όπως ο τωρινός (με βάση δηλαδή τις θρησκευτικές ομάδες) και να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές με βάση τον καινούργιο νόμο •Ν α ψηφιστούν νόμοι για να λογοδοτήσουν οι διε-
φθαρμένοι, αυτοί που έχουν κλέψει, να υπάρξει αλλαγή του τραπεζικού συστήματος. Δηλαδή, οι διαδηλωτές απαιτούν να υπάρξει νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο να αποκλείονται από το δικαίωμα του εκλέγεσθαι όλοι οι διεφθαρμένοι, καθώς και να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα στα ταμεία του κράτους. Είναι σημαντικό ότι ο Λίβανος έχει 100 δις δολάρια χρέος, από τα οποία τα 20 δις δολάρια είναι το εξωτερικό χρέος της χώρας, ενώ το εσωτερικό χρέος προς τις λιβανέζικες τράπεζες είναι 80 δις δολάρια. Είναι σημαντικό να θυμηθεί κανείς ότι το 1992 τέλειωσε ο εμφύλιος στο Λίβανο και ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο Χαρίρι, πατέρας του μέχρι τώρα πρωθυπουργού. Εκείνη τη χρονιά, το χρέος της χώρας ήταν 4 δις δολάρια. Μετά από προσπάθειες χρόνων για ανοικοδόμηση και εξηλεκτρισμό της χώρας, το χρέος εκτινάχθηκε στα 100 δις. Και ενώ από αυτά τα 100 δις ξόδεψαν τα 32, η χώρα δεν έχει ακόμα δικό της ρεύμα, το οποίο παίρνει από τη Συρία, η οποία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Το πιο τραγικό στην όλη ιστορία είναι ότι ο Λίβανος έχει ποτάμια αλλά κανένα φράγμα το οποίο θα βοηθούσε στον εξηλεκτρισμό της χώρας με πολύ φθηνό τρόπο και επομένως ο λαός μένει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Το 2018, στη χώρα ψηφίστηκαν πολλοί νέοι αντιδραστικοί νόμοι, σύμφωνα με τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, επιβλήθηκαν δυσβάστακτοι για το λαό φόροι, διπλασιάστηκαν οι τιμές για τα είδη πρώτης ανάγκης και ανακοινώθηκε ότι θα επιβληθεί χαράτσι 6 δολαρίων κατά άτομο για τη χρήση του whats up. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι για 11 χρόνια ο Λίβανος δεν είχε κρατικό προϋπολογισμό, κι αυτό κράτησε μέχρι το 2018. Στις 17 Οκτώβρη του 2019, η εξέγερση του λαού του Λιβάνου τους ανάγκασε να καταργήσουν τους φόρους που είχαν επιβάλει και να ανακοινώσουν τη λήψη δανείου με χαμηλό επιτόκιο από τις τράπεζες, για να μπορέσουν να μειώσουν το έλλειμμα. Ανακοίνωσαν επίσης ότι θα εκπονήσουν πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο ο λαός θα τους εμπιστευτεί ξανά και θα σταματήσει τις διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις. Όταν ο πρωθυπουργός Χαρίρι συνειδητοποίησε ότι αυτό το σχέδιο δεν πέτυχε, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Για την επιτυχία των στόχων της εξέγερσης, τα πιο συνειδητά στοιχεία παίρνουν υπόψη τους τόσο τη γεωπολιτική θέση του Λιβάνου όσο και τις διεθνείς εξελίξεις και παράγοντες, όπως τη διαμάχη ΗΠΑ-Ιράν αλλά και τη δράση της Χεζμπολάχ. Κάνουν σοβαρές προσπάθειες να πολιτικοποιήσουν τους αγώνες, με μεγάλη προσοχή γιατί είναι γνωστός ο κίνδυνος επέμβασης των ΗΠΑ, αλλά και γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος τόσο εξαιτίας της διαμάχης και ανάμειξης των μεγάλων και μεσαίων δυνάμεων, όπως της Ρωσίας, του Ιράν, της Σαουδικής Αραβίας, όσο
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
και μιας ενδεχόμενης ισραηλινής παρέμβασης, που μπορούν να δυναμιτίσουν τις προσπάθειες του λαού. Το βέβαιο είναι ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και ο νέος Πρόεδρος φοβούνται τις εξελίξεις και προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο για να μεθοδεύσουν μια λύση δικής τους επιλογής. Όπως είναι φυσικό, μπαίνουν στο τραπέζι διάφορα ζητήματα προς συζήτηση, όπως το πρόγραμμα που θα έχει η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση, τη θέση που θα πάρει ο Πρόεδρος, πώς θα επιτευχθεί ο εκδημοκρατισμός της χώρας, πώς θα αλλάξει η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, την οικονομία κλπ., αιτήματα τα οποία έχει ενστερνιστεί πλήθος λαού. Η αβεβαιότητα αυτή προκαλεί νέες λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις. Η νεολαία που, στις πρόσφατες εκλογές απείχε, όπως εξάλλου και το 51% του λιβανέζικου λαού, σήμερα έχει πολιτικοποιηθεί σημαντικά και έχει μπει ορμητικά στη δράση. Επίσης, στις κινητοποιήσεις συμμετέχουν και απλοί άνθρωποι που ακολουθούν τη Χεζμπολάχ, παρά την αντιδραστική θέση που κρατάει η ηγεσία της. Το Λιβανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στις πρώτες γραμμές των αγώνων του εξεγερμένου λαού, κύρια της νεολαίας, σε πάρα πολλές περιοχές, όπου έχει ιδιαίτερα ισχυρές δυνάμεις. Έχει αποκτήσει επιρροή και σε περιοχές όπου πριν δεν είχε καμία δύναμη. Δημιουργεί επιτροπές εξεγερμένων σε κάθε περιοχή και η Κομμουνιστική Νεολαία έχει συχνές παρεμβάσεις στα ΜΜΕ όπου παρουσιάζει το δικό της πρόγραμμα δράσης. Για πρώτη φορά μετά από
χρόνια, έχει τη δυνατότητα να οργανώσει απεργίες και να κλείσει τους δρόμους λόγω της τεράστιας συμμετοχής κόσμου. Για το επόμενο διάστημα, έχει εκπονήσει πρόγραμμα διαδηλώσεων στην κρατική εταιρία ηλεκτρισμού, σε παραθαλάσσια περιοχή η οποία έχει καταπατηθεί από ιδιώτη, καθώς και στο σπίτι του πρωθυπουργού, αλλά και ισλαμιστικών κομμάτων και δέχεται σήμερα μεγάλη επίθεση. Και ο ίδιος ο Σαμίρ Ντιάμπ που μας επισκέφτηκε και μας ενημέρωσε, έχει τραυματιστεί στο πόδι από σφαίρα και κουτσαίνει. Μόνο στο Νότιο Λίβανο, όπου το ΛΚΚ είναι η τρίτη δύναμη (πρώτη είναι η Χεζμπολάχ, δεύτερη η Αλ Αμάλ) είχε πρόσφατα 16 τραυματίες και πολλούς συλληφθέντες. Γενικά γίνονται προσπάθειες από τα κόμματα να ξεκινήσουν διαβουλεύσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πράγμα που το ΛΚΚ αρνείται. Μέχρι σήμερα, ο λιβανέζικος λαός δεν κάνει πίσω. Συνεχίζει τις αγωνιστικές του κινητοποιήσεις στις οποίες οι δυνάμεις ασφαλείας απαντούν με συλλήψεις και φυλακίσεις, στις οποίες οι εξεγερμένοι απαντούν με νέες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας δείχνοντας σαν ένοχους τις ληστρικές πολιτικές των μέχρι σήμερα κυβερνήσεών του υπό τις διαταγές της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της χώρας του. Ο λαός του Λιβάνου, όπως και όλοι οι λαοί που αγωνίζονται, χρειάζεται την αμέριστη στήριξη και αλληλεγγύη μας.
21 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΑΡΑΒΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΣΟΥΔΑΝ
ΤΟ ΣΟΥΔΑΝ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Ό
22 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
λοι πια γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να μην αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα εξαιτίας ιμπεριαλιστικών πολέμων, εκμετάλλευσης, επεμβάσεων. Τα γεγονότα, όπως αυτά εξελίχθηκαν την περσινή χρονιά στο Σουδάν, αποτελούν απτή απόδειξη και για αυτό είναι σημαντικό να αναφερθούν έστω και καθυστερημένα. Η περσινή χρονιά ξεκίνησε με αιματηρές λαϊκές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και απεργίες από το λαό του Βόρειου Σουδάν στην πρωτεύουσα της χώρας, Χαρτούμ, καθώς και στο Ομντουρμάν, που αποτελεί ένα από τα τρία τμήματά της (Ομντουρμάν, Χαρτούμ, Μπαχρί). Οι κινητοποιήσεις στράφηκαν ενάντια στο δικτατορικό, καταπιεστικό καθεστώς του προέδρου Ομάρ αλ Μπασίρ με αιτήματα την έναρξη εθνικού διαλόγου για την άμεση παραίτησή του, για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και για τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης, με ευθύνη της οποίας να ξεκινήσουν ειρηνευτικές συνομιλίες με ένοπλες οργανώσεις που δρουν σε τουλάχιστον τρεις σουδανικές πολιτείες. Από τις πρώτες κιόλας ώρες, οι σουδανικές αρχές του καθεστώτος Μπασίρ παραδέχθηκαν ότι συνέλαβαν και φυλάκισαν πάνω από 800 άτομα, ανάμεσά τους την Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γυναικών Σουδάν, καθώς και πολλά στελέχη του γυναικείου κινήματος με την κατηγορία της συμμετοχής τους στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Φυσικά, δεν έδωσαν ποτέ αριθμό νεκρών. Επίσης, σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, δυνάμεις ασφαλείας εισέβαλαν σε νοσοκομεία χτυπώντας τραυματίες αλλά και τους συνοδούς τους, ακόμα και μέσα στα χειρουργεία διακόπτοντας χειρουργικές επεμβάσεις που βρίσκονταν σε εξέλιξη. Τις μέρες πριν από αυτά τα γεγονότα, όλα τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚ Σουδάν είχαν συλληφθεί και φυλακιστεί σαν υποκινητές των κινητοποιήσεων. Είναι γεγονός ότι πάγια πολιτική του ΚΚ Σουδάν ήταν να καλεί το σουδανικό λαό σε εξέγερση ενάντια στο καθεστώς, όπως ήταν γνωστές και οι ανοιχτές καταγγελίες του για πιέσεις και παρεμβάσεις ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, κύρια των ΗΠΑ, για να επιτευχθεί μια πιο ήπια αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας και να εξασφαλιστεί μια «ανώδυνη» παραίτηση του σύμμαχου και φίλου τους, σουδανού προέδρου. Επίσης, είχε καταγγείλει 22 φιλοκυβερνητικά κόμματα τα οποία διαχρονικά και με κάθε μέσο υπονόμευαν τους αγώνες του σουδανικού λαού αλλά και τη στιγμή που διαδραματίζονταν όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα στη χώρα, οι ηγεσίες τους αποφάσισαν τη διοργάνωση
συγκέντρωσης για τη στήριξη του Μπασίρ. Μόλις έγιναν γνωστά όλα αυτά τα γεγονότα, σουδανοί φοιτητές και πολίτες, που σπουδάζουν και εργάζονται στο εξωτερικό, οργάνωσαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές πόλεις έξω από τις πρεσβείες τους. Ιδιαίτερα στο Λονδίνο έγιναν δυναμικές διαδηλώσεις έξω από το κανάλι Αλ Τζαζίρα και στην Ουάσιγκτον έξω από το Λευκό Οίκο. Για να κατανοηθεί πλήρως αυτή η βάρβαρη αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων του σουδανικού λαού από το καθεστώς Μπασίρ, αξίζει να υπενθυμίσουμε εδώ τα έργα και τις ημέρες του Ομάρ αλ Μπασίρ ο οποίος, από τον Ιούνη του 1986, που ανέτρεψε τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή καταπατώντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, ενώ η εξουσία του έφερε στη χώρα αφάνταστη διαφθορά, νεποτισμό και διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του, κατέστειλε με βάναυσο τρόπο κάθε είδους λαϊκή κινητοποίηση, με φυλακίσεις και βασανιστήρια αγωνιστών, πολλοί από τους οποίους εξαφανίζονταν στα λεγόμενα «σπίτια των φαντασμάτων» από τα οποία τα ίχνη τους χάνονταν για πάντα. Μετά τις πολύμηνες αυτές λαϊκές κινητοποιήσεις, ο Μπασίρ ανατράπηκε και φυλακίστηκε και την εξουσία ανέλαβε ένα μεταβατικό στρατιωτικό συμβούλιο με επικεφαλής τον Άουαντ Ιμπν Αουάντ Αούφ. Όπως ήταν φυσικό, οι εξελίξεις αυτές δεν ικανοποίησαν το λαό του Βόρειου Σουδάν, που έχει πικρή πείρα από τέτοιου είδους πολιτικά παιχνίδια. Οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση και σαν πρώτο αποτέλεσμα ήρθε η παραίτηση του Αούφ με την κατηγορία ότι διατηρούσε στενές σχέσεις με το καθεστώς Μπασίρ. Φυσικά, ούτε αυτή η παραίτηση καθησύχασε τους Σουδανούς οι οποίοι συνέχισαν να απαιτούν την παράδοση της εξουσίας από το στρατό. Για το λόγο αυτό, πραγματοποίησαν καθιστική διαμαρτυρία έξω από το αρχηγείο του στρατού, δηλώνοντας ότι δεν σκοπεύουν να φύγουν από εκεί χωρίς εγγυήσεις ότι το αίτημά τους θα γίνει αποδεκτό. Την ίδια ώρα, η Αφρικανική Ένωση προειδοποίησε το Σουδάν ότι θα αποπεμφθεί από μέλος της αν δεν παραδώσει την εξουσία σε πολιτική κυβέρνηση μέσα σε δύο βδομάδες. Πιεσμένος από αυτή την προειδοποίηση, ο στρατηγός Τζαλάλ αλ Ντιν αλ Σέιχ, αντικαταστάτης του Αούφ και μέλος του στρατιωτικού συμβουλίου, προχώρησε σε συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Αιθιοπίας, Αμπί Αχμέντ, στην Αντίς Αμπέμπα.
ΑΡΑΒΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Στη διάρκεια του ταξιδιού αυτού, δεσμεύτηκε ότι οι σουδανικές ένοπλες δυνάμεις δεν θα παρέμβουν στρατιωτικά ενάντια στους διαδηλωτές. Δήλωσε ότι πολλά από τα αιτήματα των διαδηλωτών έχουν ήδη ικανοποιηθεί αλλά υπάρχουν και ορισμένα που χρειάζονται χρόνο για να εκπληρωθούν. Όσο για την παραπομπή του Μπασίρ στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης με τις κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία στο Νταρφούρ, αυτή θα αποφασιστεί από μια δημοφιλή κυβέρνηση εκλεγμένη από το λαό και όχι από το στρατιωτικό συμβούλιο. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε αναγκαστεί να υποστεί για τόσα χρόνια ο λαός του Σουδάν χωρίς την αμέριστη στήριξη του καθεστώτος Μπασίρ από το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας πλουτοκρατίας αλλά και των μονοπωλίων των ΗΠΑ και όλων ανεξαίρετα των χωρών-μελών της ΕΕ, που καμώνονται ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για το έγκλημα. Αυτή τους η στάση είναι πολύ εύκολα εξηγήσιμη και καθόλου παρεξηγήσιμη. Η καταλήστευση του τεράστιου πλούτου κάθε χώρας για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων τους έρχεται για τους ιμπεριαλιστές πάνω από κάθε έννοια δημοκρατίας, ελευθερίας, ανθρώπινου δικαιώματος. Έννοιες που θυμούνται υποκριτικά και μόνο όποτε χρειάζονται, για τις δικές τους ανάγκες, να ανατρέψουν εκλεγμένες κυβερνήσεις, να εγκαταστήσουν καθεστώτα δικής τους επιλογής που θα τα ελέγχουν πλήρως, να δημιουργήσουν εντάσεις, εμφυλίους, συρράξεις. Και, όποτε η «υπεράσπιση» αυτών των δικαιωμάτων δεν τους «βγαίνει» με αυτά τα μέσα, έχουν στη φαρέτρα τους το όπλο της πάταξης της
«τρομοκρατίας», που οι ίδιοι δημιούργησαν και θέριεψαν. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είναι υπόλογες για όλα τα δεινά των λαών, ανάμεσά τους και του σουδανικού, που συνεχίζει να ζει εξαθλιωμένος στη μεγαλύτερη και πλουσιότερη αφρικανική χώρα. Η στάση τους είναι άκρως υποκριτική, αφού κάθε χρόνο ανακοίνωναν ψηφίσματα καταδίκης του σουδανικού καθεστώτος, ενώ την ίδια στιγμή έστελναν για «βοήθεια» τόνους πολεμοφοδίων, όπλων και πολεμικών αεροσκαφών, όλα με το αζημίωτο. Ευθύνονται για τα πάνω από 50 χρόνια εμφύλιου πολέμου, κληρονομιά της αγγλικής αποικιοκρατίας, με περισσότερα από 2 εκατομμύρια νεκρούς και χιλιάδες εκπατρισμένους. Για την ανθρωπιστική κρίση στη μεγαλύτερη σουδανική επαρχία Νταρφούρ, στο έδαφος της οποίας βρίσκονται δύο από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπηγές, μια κρίση που χρονολογείται από την εποχή της ίδρυσης του σουδανικού κράτους. Ευθύνονται για τη διχοτόμηση της χώρας με το ψευτοδίλλημα που έσπειραν στις λαϊκές συνειδήσεις για επικράτηση της ειρήνης και ευμάρεια του σουδανικού λαού. Όλα με στόχο την καταλήστευση του πάμπλουτου εδάφους και υπεδάφους της χώρας για λογαριασμό των μονοπωλίων τους και μόνο. Η ΕΕΔΔΑ θα συνεχίσει να ενημερώνει και να ευαισθητοποιεί τον ελληνικό λαό, να τον καλεί να σταθεί στο πλευρό του σουδανικού λαού και να δηλώνει την ολόπλευρη στήριξή του στους διαχρονικούς αγώνες του για δημοκρατία, ειρήνη, κοινωνική δικαιοσύνη. Ακριβώς όπως κάνει για κάθε λαό θύμα του ιμπεριαλισμού.
23 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΒΙΒΛΙΟ
ΕΛΕΝΑ Ζοακίμ Μαρία Μασάντο ντε Ασίς Μια βραζιλιάνικη λογοτεχνία στις δόξες της Μετάφραση-Πρόλογος-Σημειώσεις-Επίλογος του Νίκου Πρατσίνη Εκδόσεις «Gutenberg» Γράφει η Άννεκε Ιωαννάτου
Δ
24 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
εν χωράει αμφιβολία ότι η Βραζιλία διαθέτει μεγάλους συγγραφείς. Αν ο Ζοακίμ Μαρία Μασάντο ντε Ασίς είναι ο μεγαλύτερος πεζογράφος της Βραζιλίας, όπως λέει ο μεταφραστής του βιβλίου στον πρόλογο, δεν μπορούμε ανεπιφύλακτα να το επιβεβαιώσουμε, διότι δεν έχουμε τις ίδιες γνώσεις για τη βραζιλιάνικη λογοτεχνία. Ωστόσο, αμέσως το μυαλό τρέχει σε έναν άλλον, πολύ μεγάλο Βραζιλιάνο λογοτέχνη, τον Ζορζ Αμάντο- «προϊόν» της Βραζιλίας του 20ού αιώνα, που το εμβληματικό των έργων του προκαλεί αμέσως τη διάθεση να μιλάμε για μεγαλείο. Σε άλλη εποχή ο ένας, σε άλλη ο άλλος και ίσως δεν είναι συγκρίσιμα τα μεγέθη. Ούτως ή άλλως δεν είναι εύκολο να καταμετρηθεί με αντικειμενικότητα το μεγαλείο ενός λογοτέχνη. Ας αφήσουμε λοιπόν το θέμα. Ο Ζοακίμ Μασάντο ντε Ασίς ήταν με όλη την έννοια της λέξης άνθρωπος του 19ου αιώνα, μια και τον έζησε όλο. Γεννημένος το 1809 πεθαίνει σε ηλικία 99 χρονών το 1908. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν μιγάς γεννημένος από απελεύθερο σκλάβο αφρικανικής καταγωγής και μπογιατζής. Η μητέρα του ήταν κόρη μεταναστών από την Πορτογαλία, «παρακατιανών» όπως τους χαρακτηρίζει ο μεταφραστής στο Επίμετρο. «Σκουρόχρωμος», λοιπόν, και αυτό στην αποικιακή βραζιλιάνικη κοινωνία σήμαινε ότι δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Στη σελίδα 361 στο Επίμετρο αναφέρεται, μάλιστα, ότι μέχρι την εποχή του Πελέ ήθελαν στη Βραζιλία, χώρα με 50% μιγάδες, οι νέγροι ή γενικά οι σκουρόχρωμοι ποδοσφαιριστές να βάζουν πούδρα πριν τον αγώνα! Όμως, ο Μασάντο ντε Ασίς ανέβηκε με τις δικές του δυνάμεις, αυτοδίδακτος (για παράδειγμα μόνος του κατέβαλε προσπάθειες να μάθει αρχαία ελληνικά), κατάφερε να πάρει μια καθοριστική θέση στη βραζιλιάνικη λογοτεχνία. Κάποιοι μάλιστα τον θεωρούν έναν από τους 100 πιο δημιουργικούς συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η εξαιρετική έκδοση αυτή του Ελένα περιλαμβάνει ένα εκτενέστατο Επίμετρο –σπουδαίο πόνημα- του μεταφραστή που εκτός από άριστος μεταφραστής αποδείχνεται βαθύς γνώστης και μελετητής της βραζιλιάνικης λογοτεχνίας, αλλά και της εποχής των έργων και της ιστορί-
ας. Έτσι ο αναγνώστης μπορεί στο πολυσέλιδο Επίμετρο να μάθει για την ιστορία της Βραζιλίας μέχρι τα χρόνια του Μασάντο ντε Ασίς. Για τη διαμόρφωση της μεταποικιακής εθνικής λογοτεχνίας στους Τροπικούς, όπως είναι ο τίτλος της δεύτερης ενότητας του Επίμετρου και μάλιστα βάζει ένα ερωτηματικό σε παρένθεση πίσω από τη λέξη «μεταποικιακής». Μια εργοβιογραφία ενημερώνει τον αναγνώστη λεπτομερώς για τα έργα και τις ημέρες του Μασάντο ντε Ασίς με ημερομηνίες. Ακολουθεί στην επόμενη ενότητα μια βαθιά ματιά στο πρόσωπο του Μασάντο ντε Ασίς. Το Επίμετρο ολοκληρώνεται με ένα δοκίμιο για όλο το έργο του συγγραφέα, για την Ελένα ειδικότερα και κλείνει με μια ενδεικτική βιβλιογραφία. Ελένα Η Ελένα ανήκει στην πρώτη περίοδο του συγγραφέα. Οι κριτικοί δεν το θεωρούν καν το καλύτερο έργο του, αλλά είναι πολύ αγαπημένο έργο των Βραζιλιάνων και όχι μόνο. Έγιναν τρεις τηλεοπτικές διασκευές για σίριαλ από τη δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα. Αρχικά είχε γραφτεί ως μυθιστόρημα επιφυλλίδων, κάτι το οποίο το έκανε κατάλληλο για μεταφορά στην οθόνη. Άλλωστε, ο Μασάντο ντε Ασίς θεωρείται θεμελιωτής του αστικού μυθιστορήματος στη Βραζιλία. Οι ταξικές διαφορές υποβόσκουν σε όλο το μυθιστόρημα και αποτελούν πηγή αντιφάσεων, συγκρούσεων και διαιρέσεων ανάμεσα στους ήρωες. Ο συγγραφέας «δουλεύει» αυτές τις διαφορές με τρόπο λεπτό και υποβλητικό μέσα από τις ψυχογραφίες του. Οι ανατροπές, οι διάλογοι, αλλά και η γρήγορα εξελισσόμενη πλοκή ενισχύουν το στοιχείο του ρεαλισμού χωρίς να λείπουν και τα ρομαντικά στοιχεία. Σύμφωνα με το μεταφραστή διαφαίνονται οι ικανότητες του Μασάντο ντε Ασίς ως «ρεαλιστή» χωρίς ακόμα να διατρέχεται το έργο από την «κατεδαφιστική ειρωνεία» της ρεαλιστικής περιόδου που θα ακολουθούσε. Όλοι οι εκπρόσωποι της κοινωνικής διαστρωμάτωσης υπάρχουν και ο συγγραφέας επεξεργάζεται τις διαφορές τους που πότε υποβόσκουν, πότε ξεσπούν ανοιχτά φανερώνοντας ένα ασυμβίβαστο κοινωνικό σύνολο: γαιοκτήμονες-δου-
ΒΙΒΛΙΟ
λοκτήτες, επιδράσεις του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού α λα βραζιλιάνικα, η νέα αστική τάξη των πόλεων που είναι σε φάση διαμόρφωσής της στο πέρασμα της χώρας από την αποικιακή στη σύγχρονη εποχή προς το τέλος του 19ου αιώνα. Έχει σημασία ο αναγνώστης να ενημερωθεί πρώτα από το Επίμετρο για τα τεκταινόμενα στην τεράστια αυτή χώρα στη νοτιοαμερικανική ήπειρο. Φτωχολογιά στις φαβέλες, η γυναίκα στο αριστοκρατικό-δουλοκτητικό περιβάλλον με τις θελημένες «κλασικές» αρετές της γυναίκας. Η πρωταγωνίστρια Ελένα αποτελεί παράδειγμα κατεξοχήν, αλλά κρύβει ένα μυστικό. Οι σκέψεις της μένουν ένα μυστήριο σε όλο το βιβλίο μέχρι να μάθει ο αναγνώστης ότι κατάγεται από κατώτερο κοινωνικό στρώμα. Η ανακάλυψη, όμως, αυτή έχει κι άλλες συνέπειες, λειτουργεί καταλυτικά στη ζωή των ηρώων, γιατί καθιστά αδύνατο να συνεχιστούν οι ίδιες σχέσεις. Οι σφοδρές συναισθηματικές ανατροπές οδηγούν την Ελένα σε τραγικό τέλος. Η Ελένα είναι τραγική ηρωίδα, γιατί δεν μπορεί να πάρει στα χέρια τη μοίρα της. Οι κοινωνικές προκαταλήψεις και συμβιβασμοί καθόρισαν τη μοίρα της χωρίς να είναι σε θέση να επέμβει ανατρεπτικά. Επομένως «ανατρέπεται» η ίδια. Στο έργο υπάρχει και η κοινωνική κριτική μέσα από θεωρητικές συζητήσεις για τη φτώχεια και τον πλούτο, καθώς και για το ρόλο της πολιτικής και των πολιτικών. Η ματιά στην ιστορία Όπως είπαμε, ο αναγνώστης δεν έχει παρά να
κερδίσει διαβάζοντας πριν διαβάσει το μυθιστόρημα, το πολύ κατατοπιστικό Επίμετρο για να μάθει για τη Βραζιλία εκείνης της εποχής, αλλά και για το πώς και από ποιους διαμορφώθηκε. Έτσι διαβάζουμε στη σελίδα 322-323: «Όπως είναι προφανές από την επισκόπηση της ιστορίας της Βραζιλίας, η απέραντη χώρα δεν είναι ούτε κατά διάνοια ενιαία εθνικά, και το κυριότερο, δεν είναι ούτε οικονομικά ούτε κοινωνικά. Οι Πορτογάλοι δεν είναι οι μόνοι άποικοι. Ήδη από το 16ο αιώνα υπάρχουν Ολλανδοί και Γάλλοι. Οι Ινδιάνοι –από πολλές φυλές– παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του «caboclo», που είναι ο επικρατών ανθρωπολογικός τύπος του φτωχού μιγάδα Βραζιλιάνου στην ύπαιθρο. Οι μαύροι, δούλοι αρχικά και ελεύθεροι προλετάριοι ή απόκληροι στη συνέχεια, είναι πολλοί. Κατόπιν θα έρθουν και πολλοί Ευρωπαίοι μετανάστες, αν και το γεγονός αυτό θα συμβεί αρκετά αργότερα από την περίοδο που εξετάζουμε. Επιπλέον, περιφερειακά η ανάπτυξη είναι πολύ ανισομερής και ποικίλη, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κεντρόφυγων τάσεων. Στις πόλεις, η κοινωνική διαστρωμάτωση είναι μεγάλη και δημιουργεί εντάσεις και εξεγέρσεις. Κι ακόμα, η ανεξαρτησία της Βραζιλίας έρχεται «με δόσεις» - στη χώρα αναπτύσσεται ένα μοναρχικό καθεστώς με πολύ στενούς αν και διαρκώς μεταβαλλόμενους δεσμούς με τη μοναρχία της παρακμάζουσας Πορτογαλίας, ενώ οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις εποφθαλμιούν τον πλούτο της χώρας και προσβλέπουν σε μια ενδεχόμενη κατάτμηση και διαμερισμό της σε ζώνες επιρροής. Το θέμα της εθνικής ταυτότητας του Βραζιλιάνου, δε μπορεί να είναι προφανώς περίπλοκο όσο και επίμαχο». Γνωστές καταστάσεις -κληρονομιά της αποικιοκρατίας σε όλες τις ηπείρους με κοινά χαρακτηριστικά των προβλημάτων– παρόλες τις επιμέρους καμιά φορά μεγάλες διαφορές από χώρα σε χώρα που δεν έχουν ξεπεραστεί μέχρι σήμερα και έχουν τις ρίζες τους στην εποχή της μεγάλης εξάπλωσης των ευρωπαϊκών δυνάμεων στη γη τα τελευταία 500 χρόνια που επέβαλαν ένα «διαίρει και βασίλευε». Ενιαία εθνοποίηση και ανεξαρτησία μοιάζουν μέχρι σήμερα σχεδόν ακατόρθωτα και αυτό οφείλεται σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Μάικλ Χέρτσφελντ, τον οποίο παραθέτει ο μεταφραστής στο Επίμετρο, στην «κρυπτο-αποικιοκρατία». Άλλοι το ονομάζουν «νέο-αποικιοκρατία». Οι θεωρίες αυτές συμφωνούν στο ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ μια αληθινή ανεξαρτησία με ξεκάθαρη για όλους εθνική ταυτότητα των πρώην υποτελών σε ευρωπαϊκές δυνάμεις χωρών. Για να γίνουν τέτοιες χώρες «ενιαίες εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά» χρειάζονται οι προϋποθέσεις ενός άλλου κοινωνικού-οικονομικού συστήματος. Όχι αυτό, πάντως, που επικρατεί στη γη εδώ και 500 χρόνια.
25 ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020
ΟΧΙ
ΣΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ