ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΕΥΧΟΣ Νο 80

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

ΕΚ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ∆ΙΕΘΝΟΥΣ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕΔΔΑ) • Γραφεία: Ηπείρου 5, Αθήνα 10433

80

ΙΟΥΝΗΣ

2018

1 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Μεγαλώνει ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου

Για τους παράνομους ισραηλινούς εποικισμούς

Εκδηλώσεις κατά του ΝΑΤΟ

Τριμερής Σύνοδος ΕλλάδαςΚύπρουΙσραήλ

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

ΕΚ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ∆ΙΕΘΝΟΥΣ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕΔΔΑ) • Γραφεία: Ηπείρου 5, Αθήνα 10433

80

ΙΟΥΝΗΣ

2018

Η φετινή Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ προγραµµατίζεται να συγκληθεί στις Βρυξέλλες. Έχουν ήδη προηγηθεί η Σύνοδος Υπουργών Άµυνας και Υπουργών Εξωτερικών, το Συνέδριο Νοµικών καθώς και των αρχηγών ΓΕΕΘΑ των χωρών-µελών του και όλες έχουν δώσει µια πρώτη γεύση για το τι πρόκειται να συζητηθεί και να αποφασιστεί στην τελική και σηµαντικότερη Σύνοδο Κορυφής.

1 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Μεγαλώνει ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου

Για τους παράνομους ισραηλινούς εποικισμούς

Εκδηλώσεις κατά του ΝΑΤΟ

Τριμερής Σύνοδος ΕλλάδαςΚύπρουΙσραήλ

ΕΚ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ∆ΙΕΘΝΟΥΣ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΕΕ∆∆Α)

AΡΙΘΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ 80 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Υπεύθυνη Υλης και Εκδοσης ΝΤΕΠΠΥ ΚΟΥΛΟΥΡΗ

Γραφεία Ηπείρου 5 Αθήνα 10433 Τηλ: 210 38 13 052 Fax: 210 38 31 603 e mail: eedda@otenet.gr www.eedda.gr

Είναι γνωστό ότι το ΝΑΤΟ έχει σταθερά στραµµένο το βλέµµα του στη Ρωσία. Εξ ου και το ενδιαφέρον του για άµεση εξεύρεση λύσης για το «σκοπιανό» και η βιασύνη της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι ΝΑΤΟικές βάσεις παραµένουν και µε απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης και σε συνεννόηση µε το ΝΑΤΟ, αυξήθηκαν αριθµητικά και αναβαθµίστηκαν οι ήδη υπάρχουσες, µε τη βάση της Σούδας να παίζει πρωτεύοντα ρόλο στις επιθέσεις ενάντια στο συριακό και άλλους λαούς. Η ΝΑΤΟική αρµάδα εξακολουθεί να περιπολεί στο Αιγαίο, τάχα για τη διαχείριση του προσφυγικού-µεταναστευτικού. Στην πραγµατικότητα για να ελέγχει τη Μαύρη Θάλασσα και τις περιοχές όπου υπάρχει αντιπαράθεση µε τη Ρωσία. Με πρόσχηµα τις θερµές συρράξεις και τις πολεµικές εστίες της περιοχής, η χώρα µας ξοδεύει το 2,4% του ΑΕΠ της, πράγµα που τη φέρνει δεύτερη σε στρατιωτικές δαπάνες µετά τις ΗΠΑ. Οι θερµές συρράξεις και οι πολεµικές εστίες όµως είναι αποτέλεσµα της λυσσαλέας προσπάθειας του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ να εκµεταλλευτούν για δικό τους όφελος τον πλούτο ολόκληρων περιοχών.

Υ Α

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Ο ΚΙΝ∆ΥΝΟΣ ΕΝΟΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Τ

α σύννεφα πολέμου πυκνώνουν και καλύπτουν όλο και περισσότερες χώρες. Ο πόλεμος, με πρόσχημα την «ελευθερία», τη «δημοκρατία», τα «ανθρώπινα δικαιώματα», ξεσπάει από τη μία χώρα στην άλλη, ανάλογα με τα συμφέροντα που έχουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ. Αρκεί να αναφέρει κανείς το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη και τώρα τη Συρία, αλλά και τους νεκρούς της Λωρίδας της Γάζας μετά την απόφαση του αμερικανού Προέδρου να μεταφέρει την έδρα της πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Ξημερώματα Σαββάτου 14 Απρίλη, η Συρία δέχθηκε πυραυλική επίθεση από ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ, Γαλλίας και Βρετανίας. Την ανοχή και τη στήριξή τους δεν παρέλειψαν να προσφέρουν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η G-7, η Ομάδα των Επτά πιο αναπτυγμένων βιομηχανικά χωρών του κόσμου - ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, Καναδάς και Ιαπωνία-, οι οποίοι και πριν από το χτύπημα, αλλά και στις πρώτες ανακοινώσεις τους μετά από αυτό, συμφώνησαν με το πλαίσιο, το πνεύμα και την ουσία της βάρβαρης ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, μετά από έκτακτη υπουργική σύνοδο στις

Βρυξέλλες την ημέρα της επίθεσης στη Συρία, απείλησε με κλιμάκωση της επέμβασης, τονίζοντας πως «δεν θα εγγυηθούμε ποτέ πλήρως ότι δεν θα γίνουν νέες επιθέσεις, όσο υπάρχουν καθεστώτα που είναι διατεθειμένα να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα». Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι όλοι οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ εξέφρασαν την «πλήρη υποστήριξή τους», συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας και της Ελλάδας, που υποτίθεται πως ήταν αντίθετες ή δεν συμμετείχαν άμεσα στη νέα επικίνδυνη επίθεση ΗΠΑΒρετανίας-Γαλλίας στη Συρία, ενώ διέθεσαν βάσεις και άλλες υποδομές για να τη διευκολύνουν, όπως ακριβώς έκανε η ελληνική κυβέρνηση.

3 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Κατασκευασµένα ήταν τα στοιχεία περί χρήσης χηµικών… Ως πρόσχημα πρόβαλλαν την «αναγκαία απάντηση» στη χρήση χημικών όπλων από τη συριακή κυβέρνηση, στην ουσία όμως ήταν ένα επιπλέον βήμα στην ιμπεριαλιστική επέμβαση που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία 7 χρόνια. Μάλιστα, το προσχηματικό της επίθεσης επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο, καθώς έχουν βγει στην επιφάνεια στοιχεία που δείχνουν τη



Υ Α



4 ΙΟΥΝΗΣ 2018

σκηνοθεσία που στήθηκε στο νοσοκομείο της Ντούμπα, όπου γυρίστηκε το βίντεο από οργανώσεις τζιχαντιστών στημένες από δυτικές μυστικές υπηρεσίες, όπως τα λεγόμενα «Λευκά Κράνη». Καταγράφονται καταθέσεις κατοίκων της πόλης, όπως γιατρών που περιέθαλπαν στις 7 Απρίλη ανθρώπους με αναπνευστικά προβλήματα μετά από εισπνοή σκόνης από βομβαρδισμό. Σημειώνουν πως στο υπόγειο του νοσοκομείου της Ντούμα εισήλθαν τζιχαντιστές που φώναζαν «χημική επίθεση» και στη συνέχεια γυρίστηκε το βίντεο που έκανε το γύρο του κόσμου με τα ημιαναίσθητα ή «πεθαμένα» παιδιά. Μάλιστα, ο πατέρας ενός 11χρονου, που πληρώθηκε με λίγα τρόφιμα για να κάνει τον «ηθοποιό», δηλώνει έτοιμος να καταθέσει σε οποιονδήποτε φορέα του ζητηθεί. Αντίστοιχες καταγραφές έκανε και ο παλαίμαχος δημοσιογράφος του βρετανικού «Ιντιπέντεντ» Ρόμπερτ Φισκ, που βρέθηκε στην περιοχή μέσα στη βδομάδα. Το 2013, άλλη τζιχαντιστική οργάνωση είχε βγάλει βίντεο όπου φαινόταν η εκπαίδευση παιδιών που μάθαιναν πώς θα παριστάνουν τα θύματα χημικής επίθεσης. Εξάλλου, και στο παρελθόν έχουμε δει κατασκευασμένα στοιχεία και προσχήματα περί χρήσης χημικών όπλων ώστε να αξιοποιηθούν και να δικαιολογήσουν τις πολεμικές επεμβάσεις, βλέπε Ιράκ. Η πραγματική στόχευση των ιμπεριαλιστών δεν είναι άλλη από την υλοποίηση του σχεδίου τους για μια «Νέα Μέση Ανατο-

λή», για τον έλεγχο των πηγών και δρόμων ενέργειας, σφαιρών επιρροής και αγορών.

Ιράν: νέο πεδίο αντιπαράθεσης Ιδιαίτερα ξεκάθαρη ήταν η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Νίκι Χέιλι, την ίδια μέρα της επίθεσης, όπου προϊδέασε για την κλιμάκωση, εξαρτώντας τη συνέχιση της δράσης των ΗΠΑ στην περιοχή από τους ακόλουθους τρεις παράγοντες: Να μην ξαναχρησιμοποιήσουν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις χημικά όπλα για να βλάψουν «τα αμερικανικά συμφέροντα», να ηττηθεί το «Ισλαμικό Κράτος», να αποκτήσουν οι ΗΠΑ «ένα καλό πλεονέκτημα για να παρακολουθούμε τι κάνει το Ιράν». Ανέδειξε ουσιαστικά το επόμενο πεδίο οξυμένης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, καθώς το Ιράν είναι δεσπόζουσα περιφερειακή δύναμη που κινείται αντίθετα με τα συμφέροντα αντιπάλων της όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και κράτη του Περσικού Κόλπου, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία. Καθόλου άσχετες δεν θα πρέπει να θεωρηθούν οι απειλές που εκτοξεύει το Ισραήλ εναντίον του Ιράν, που είναι βασικός σύμμαχος όχι μόνο του σύρου Προέδρου, αλλά και της Ρωσίας και της Τουρκίας, καθώς οι τελευταίες είναι «εγγυήτριες» δυνάμεις της υποτιθέμενης «εκεχειρίας» στην αιματοβαμμένη χώρα. Ούτε άσχετες είναι οι μαζικές ισραηλινές επιθέσεις θέσεων

Υ Α ντικά τα κρατικά ταμεία των πετρελαιο-μοναρχιών του Κόλπου. Αν το Ιράν, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα-μέλος του ΟΠΕΚ, «απομονωθεί» από την επαναφορά των αμερικανικών κυρώσεων, οι πρώτες που θα ωφεληθούν είναι οι άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του Κόλπου, αφού θα τους δοθεί η δυνατότητα να αποσπάσουν πελάτες του Ιράν. Σε μια τέτοια περίπτωση προσδοκούν κέρδη και τα αμερικανικά μονοπώλια ενέργειας, αν καταφέρουν να προωθήσουν το δικό τους φυσικό αέριο. Σε κάθε περίπτωση, οι ισραηλινές επιθέσεις επιβεβαίωσαν ότι παρά τις αντιθέσεις ΗΠΑ - ΕΕ με φόντο την αποχώρηση της Ουάσιγκτον από τη διεθνή συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, η λυκοσυμμαχία τους ενάντια στην κυβέρνηση της Συρίας παραμένει ισχυρή. ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία επικρότησαν τις ισραηλινές επιθέσεις στη Συρία, υιοθετώντας ανεπιφύλακτα τα ισραηλινά προσχήματα περί άμυνας, ενώ στην ίδια ρότα κινήθηκε και η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου. Η όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και τους συμμάχους τους, που ξεκίνησαν την επέμβαση, και τη Ρωσία και τους δικούς της συμμάχους που μπήκαν αργότερα για τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, τα οποία διεκδικούν μερίδιο από τη μοιρασιά σφαιρών επιρροής, ενεργειακών πόρων, αγωγών μεταφορά τους, σε συνδυασμό με την τεράστια συγκέντρωση αντιμαχόμενων πολεμικών δυνάμεων στην περιοχή, φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς της περιοχής, και όχι μόνο. Σίγουρη είναι και η ακόμη περισσότερη αύξηση των κυμάτων των προσφύγων και των ξεριζωμένων.

του συριακού και ιρανικού στρατού στα περίχωρα της Δαμασκού και στη νότια Συρία. Οι ισραηλινές επιθέσεις αξιοποιούν την απόφαση του αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για αποχώρηση από τη διεθνή συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Ο ίδιος δικαιολόγησε την απόσυρση της υπογραφής των ΗΠΑ επιχειρώντας να απαξιώσει το ιρανικό καθεστώς, βαφτίζοντάς το «δικτατορία του τρόμου». Το κατηγόρησε για σχέσεις με τις σουνιτικές οργανώσεις «Αλ Κάιντα» και «Ταλιμπάν», με τις οποίες σχετίζονται στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ όπως η Σαουδική Αραβία. Κάλεσε τον ιρανικό λαό να ξεσηκωθεί, κατηγορώντας την ιρανική κυβέρνηση για λεηλασία του εθνικού πλούτου, ώστε να στρώσει το έδαφος για τα αμερικανικά μονοπώλια. Στάθηκε ιδιαίτερα στον περιορισμό της επιρροής του Ιράν σε Συρία, Λίβανο και Υεμένη και στον «πυρηνικό κίνδυνο». Ταυτόχρονα, απείλησε με νέες κυρώσεις ακόμα και κατά συμμάχων όπως η Γαλλία, η Γερμανία, αλλά άφησε «ανοιχτό παράθυρο» για παραπέρα παζάρια, προεξοφλώντας ότι υπό την πίεση κυρώσεων η Τεχεράνη θα ενδώσει σε νέα διαπραγμάτευση και τότε αυτός θα είναι «έτοιμος, πρόθυμος και ικανός». Μία από τις πρώτες επιπτώσεις της αποχώρησης των ΗΠΑ ήταν η αύξηση της τιμής του πετρελαίου στα μεγαλύτερα επίπεδα από το Νοέμβρη του 2014. Μια τέτοια αύξηση, αν συνεχιστεί, θα αυξήσει σημα-

ΕΕ∆∆Α: Καµιά εµπλοκή, πάλη ενάντια στις ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις Σε αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών κατά των λαών εμπλέκεται και η χώρα μας με ευθύνη της κυβέρνησης που συσφίγγει ακόμα περισσότερο τις πολιτικο-οικονομικο-στρατιωτικές σχέσεις με το Ισραήλ και συμμετέχει ακόμα πιο ενεργά σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, παίζοντας το ρόλο σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Παράλληλα μετατρέπει τη χώρα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο και έχει προχωρήσει στην αναβάθμιση και επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα. Η πολιτική της λεγόμενης «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της κυβέρνησης το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει τους κινδύνους για τον ελληνικό λαό και τις πιθανότητες εμπλοκής του σ’ ένα γενικευμένο πόλεμο. Και για αυτό το λόγο η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) σε ανακοίνωσή, ανάμεσα στα άλλα καλεί το λαό σε πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, «να διεκδικήσει να μην υπάρξει καμιά εμπλοκή της χώρας μας σε κανένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να παλέψει για να κλείσουν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος. Να απαιτήσει να επιστρέψουν όλοι οι έλληνες στρατιώτες που βρίσκονται εκτός συνόρων».

5 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Ο

Υ Ε

Ε ΑΝΑ Ε

ΜΙΑ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ∆ΗΜΟΥ ΧΑΪ∆ΑΡΙΟΥ

6 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Με εικαστική παρέµβαση απάντησε ο ∆ήµος Χαϊδαρίου στις φωνές πολέµου στην περιοχή µας, µε πρώτο θέµα την προσφυγιά και το µεταναστευτικό. Μια πρωτοβουλία που οµορφαίνει το ∆ηµαρχείο, την πόλη συνολικά, µια και το κτήριο του ∆ήµου ζωγραφίστηκε γύρω-γύρω και µάλιστα εθελοντικά από την καλλιτέχνιδα ∆ήµητρα Χριστοφορίδου, και µε άλλα θέµατα. Ο δήµαρχος Μιχάλης Σελέκος δήλωσε σχετικά ότι «µε αυτή την παρέµβαση θέλουµε να στείλουµε ένα µήνυµα αλληλεγγύης στους δοκιµαζόµενους λαούς της Συρίας, Παλαιστίνης και άλλων, που δοκιµάζονται χρόνια τώρα από τις ιµπεριαλιστικές επιθέσεις».

Ο

Υ Ε

Ε ΑΝΑ Ε

7 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Ο

Υ Ε

Ε ΑΝΑ Ε

ΜΙΑ Ι∆ΙΑΙΤΕΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

8 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Μια ιδιαίτερη εμπειρία είχαν μέλη της ΕΕΔΔΑ μέσα στο Μάη, όταν κάλεσαν την οργάνωσή μας, με πρωτοβουλία καθηγητή πληροφορικής που είναι και μέλος μας, να συμμετάσχει στη «Θεματική Βδομάδα» στο Γυμνάσιο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Α’´ Αθήνας στις 4 και 5 Μάη. Στο σχολείο παρακολουθούν μαθήματα παιδιά προσφύγων και μεταναστών. Οι «Θεματικές Βδομάδες» άρχισαν να πραγματοποιούνται πέρσι στα Γυμνάσια, και στόχο έχουν να ενημερώσουν και να συνειδητοποιήσουν τους μαθητές για θέματα όπως η διατροφή, η οικονομική κρίση, οι εξαρτήσεις, οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, η κυκλοφοριακή αγωγή και η οδική ασφάλεια, κ.ά. Το θέμα που κληθήκαμε να πραγματευτούμε εμείς ήταν «Υποσιτισμός – ένα κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο». Τα παιδιά ήταν όλα ηλικίας περίπου 12-15 ετών, δηλαδή της Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξης του Γυμνασίου, άλλα με κάπως καλύτερα ελληνικά, άλλα με υποτυπώδεις γνώσεις της γλώσσας, άλλοτε έπρεπε να καταφεύγουμε και σε αγγλικά, τουλάχιστον για κάποιες έννοιες και λέξεις που βλέπαμε ότι δεν ήταν γνωστές. Ιδιαίτερα προβλήματα γλώσσας υπήρχαν στην Α΄ τάξη, που είναι κυρίως τάξη προσαρμογής. Συνολικά παρακολούθησαν το θέμα 90 παιδιά. Ρίξαμε βάρος σε εικόνες που προβάλαμε προκειμένου να ξυπνήσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών και σε απλά παραδείγματα, ενώ κάθε τόσο κάναμε ερωτήσεις και τα περισσότερα παιδιά ανταποκρίνονταν εκφράζοντας τις απόψεις τους. Με απλά λόγια προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε δύσκολες έννοιες: τι είναι ο υποσιτισμός, πώς δένεται με φαινόμενα όπως η υπανάπτυξη, η εκμετάλλευση, η εξαθλίωση, η παιδική θνησιμότητα, η ανισότητα, η έλλειψη παιδείας και υγείας, ο πόλεμος, κλπ. Δείξαμε τις αιτίες του υποσιτισμού, το χωρισμό της κοινωνίας σε τάξεις με ξεχωριστά και αντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ τους, την ύπαρξη σε μια χώρα πλούσιων και φτωχών και τη σημασία που έχει το ζήτημα του ποια τάξη είναι η κυρίαρχη σε μια κοινωνία. Ενδιαφέρον είχε το γεγονός ότι τα παιδιά με απλό τρόπο επιβεβαίωναν το διαχωρισμό σε πλούσιους και φτωχούς, σε κακούς και καλούς. Οι «κακοί» ταυτίζονταν με βιομήχανους, εμπόρους και τραπεζίτες. Όλα αυτά με τη βοήθεια εικόνων από χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Σαλβαδόρ και η Κολομβία, χώρες που ο λαός πλήττεται από υποσιτισμό ενώ στην πραγματικότητα είναι πλούσιες, είτε σε ορυκτό πλούτο, είτε λόγω εύφορης φύσης, κλπ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αφρική, ήπειρος που διαθέτει πετρέλαιο, φυσικό αέριο, διαμάντια, πρώτες ύλες. Ιδιαίτερα αναφερθήκαμε στον πόλεμο, που ρημάζει τις χώρες και δημιουργεί τεράστια προβλήματα και φτώχεια και σε σχετικά αναπτυγμένες χώρες, όπως το Ιράκ, η Συρία, η Λιβύη. Δείξαμε εικόνες

Ο

Υ Ε

από την Παλαιστίνη, πάνοπλους ισραηλινούς στρατιώτες να συλλαμβάνουν άοπλους μικρούς Παλαιστίνιους, εικόνες από καταστραμμένες χώρες (Λίβανο, Συρία), τραυματισμένα παιδιά και εικόνες προσφύγων που φεύγουν από τη χώρα τους και αναγκάζονται να ζήσουν σε καταυλισμούς σε άθλιες συνθήκες. Δώσαμε βάρος στις αιτίες των πολέμων, στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τις πρώτες ύλες και τους δρόμους μεταφοράς τους. Αυτές οι εικόνες μας βοήθησαν να συνδέσουμε την ντόπια κοινωνία μιας χώρας όπως την είχαμε περιγράψει προηγούμενα με τα κράτη, που κι αυτά χωρίζονται σε δυνατά και αδύναμα. Τα πλούσια κράτη ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της βιομηχανίας τους, για τις εξαγωγές των προϊόντων τους, κλπ. και όλα αυτά απαιτούν πρώτες ύλες, πετρέλαιο, αλλά και ασφαλείς δρόμους μεταφοράς. Εξηγήσαμε πως ο πλούτος φέρνει δύναμη και η δύναμη κυριαρχία. Για να τα εξασφαλίσουν όλα αυτά οι πλούσιες χώρες δημιουργούν ενώσεις και συνασπισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, που ευθύνονται για τους πολέμους προκαλώντας τους και διεξαγάγοντάς τους . Επίσης, αναφερθήκαμε στις ευθύνες και άλλων κρατών για τους πολέμους, όπως είναι η Ελλάδα και η κυβέρνησή της, που ενώ δεν βομβαρδίζουν άμεσα, ωστόσο συμμετέχουν στους πολέμους παραχωρώντας τις στρατιωτικές βάσεις που έχουν στη χώρα μας για τον ανεφοδιασμό, όπως γίνεται με τη βάση της Σούδας. Τελειώσαμε διαπιστώνοντας όλοι μαζί ότι αυτή η κατάσταση είναι άδικη, ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε η μια τάξη να καταπιέζει την άλλη, οι πολύ λίγοι πλούσιοι τους πολύ φτωχούς, την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους γενικά, που αποτελούν την πλειοψηφία. Ότι υπάρχουν άνθρωποι και οργανώσεις που προσπαθούν και αγωνίζονται να αλλάξουν αυτή την κατάσταση. Η αρχική απάντηση στο τι θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς για να τα αλλάξουμε όλα αυτά ήταν ένα απόλυτο «τίποτα», αλλά με λίγη βοήθεια η άποψη αυτή άλλαξε. Είπαμε ότι πρέπει να βοηθήσουμε τον κόσμο να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, να συνειδητοποιηθεί, να ενωθούν όσοι έχουν συμφέρον να αλλάξει η κατάσταση, να οργανωθούν και να παλέψουν. Μα θα υπάρχουν θύματα, θα σκοτωθούν άνθρωποι, αντέταξαν μερικοί. Δέχτηκαν όμως εύκολα ότι τα θύματα ενός αγώνα είναι πάντα λιγότερα από την καθημερινή εκμετάλλευση και καταπίεση, τα μωρά που πεθαίνουν καθημερινά, την έλλειψη πρόσβασης σε νοσοκομεία και σχολεία. Βοήθησε το γεγονός ότι δυο μέρες πριν ήταν η Πρωτομαγιά και το παράδειγμα του αγώνα των εργατών για το 8ωρο κλπ. έφερε αποτέλεσμα, αλλά και η συντριβή του φασισμού-ναζισμού στις 9 Μάη που δεν επέτρεψε στο ναζισμό να κυριαρχήσει. Αλλά και το παράδειγμα του δυνατού αλυσοδεμένου ελέφαντα στο τσίρκο που τον έχουν δαμάσει από μικρό και δεν λύνεται, ενώ έχει τη δύναμη να λυθεί. Όπως είναι φυσικό, κάποια παιδιά φαινόταν ότι άκουγαν για πρώτη φορά τέτοια πράγματα, άλλα είχαν ήδη σκεφτεί αντίστοιχες καταστάσεις, ορισμένα είχαν ζήσει πολέμους (παιδιά από το Αφγανιστάν και το Λίβανο), άλλα πίστευαν ότι οι αιτίες για τους πολέμους είναι θρησκευτικές. Γεγονός πάντως είναι ότι έγινε μια καλή δουλειά, κι εμείς ζήσαμε δύο αξέχαστες ημέρες με τα παιδιά και αποχτήσαμε μια ξεχωριστή εμπειρία.

Ε ΑΝΑ Ε

9 ΙΟΥΝΗΣ 2018

ΑΛΑ

Ν

ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΙ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Φ

10 ΙΟΥΝΗΣ 2018

έτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια ισραηλινής κατοχής της Δυτικής Όχθης, της Λωρίδας της Γάζας και των Υψωμάτων του Γκολάν και οι ισραηλινές αρχές συνεχίζουν απτόητες την επέκταση των εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Και ενώ η διεθνής κοινότητα ομολογεί ότι αυτοί οι εποικισμοί είναι παράνομοι, εκδίδοντας κάθε χρόνο ανακοινώσεις καταδίκης τους σε υποκριτικά αυστηρό τόνο, το Ισραήλ αποθρασυμένο από τη φανερή στήριξη των ΗΠΑ αλλά και των χωρών της ΕΕ, συνεχίζει την επεκτατική του πολιτική. Βάση της διεθνούς νομοθεσίας, τους παράνομους εποικισμούς έχει καταδικάσει ένας σημαντικά μεγάλος αριθμός κρατών. Η καταδίκη αυτή δημοσιεύτηκε ξανά το Δεκέμβρη του 2016 με την Απόφαση 2334 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την οποία ο ΟΗΕ καλεί το Ισραήλ να σταματήσει οποιαδήποτε εποικιστική δραστηριότητα στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης. Επίσης, καλούσε όλα τα κράτη-μέλη του να διαχωρίσουν τις συναλλαγές τους μεταξύ του ισραηλινού κράτους και των κατεχομένων από το 1967 περιοχών. Η Διεθνής Αμνηστία, από τη μεριά της, έχει ζητήσει από τα κράτη-μέλη να σταματήσουν κάθε οικονομική στήριξη του Ισραήλ απαγορεύοντας τις εισαγωγές προϊόντων που έχουν παραχθεί στις περιοχές των εποικισμών αλλά και μην επιτρέποντας στις εταιρίες τους να δραστηριοποιούνται ή να συνεργάζονται με εταιρίες που έχουν την έδρα τους σε αυτές τις περιοχές. Ζήτησε να πάρουν δραστικά μέτρα, το κάθε κράτος χωριστά, για τη στήριξη του παλαιστινιακού λαού, μια υποχρέωση που απορρέει από τη διεθνή νομοθεσία. Επίσης, το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κάλεσε τις χώρες-μέλη του να διαχωρίσουν, μεταξύ άλλων, τις δραστηριότητες που διατηρούν ανάμεσα στο κράτος του Ισραήλ και τις κατεχόμενες από το 1967 περιοχές. Ακόμα και ο Ειδικός Συντονιστής για τη Διαδικασία Ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή, Νικολάι Μλάντενοφ, σε ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το Μάρτη του 2017, βεβαίωσε ότι δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο ώστε να σταματήσουν οι εποικισμοί στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης, όπως ορίζει η σχετική Απόφαση 2334. Με άλλα λόγια, οι εκπρόσωποι ιμπεριαλιστικών κρατών τα οποία επιβάλλουν δια ροπάλου τη θέλησή τους, προσπαθούν να πείσουν πως δεν μπορούν να σταματήσουν με μια τους λέξη αυτή την παράνομη ισραηλινή τακτική. Τακτική που έχει ξεκινήσει από το Φλεβάρη του 1976, όταν η ισραηλινή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι σκόπευε να κατασχέσει 21.000 στρέμματα αραβικής ιδιοκτησίας, για να δημιουργήσει 8 εβραϊκά βιομηχανικά κέντρα. Ισχυρίστηκαν τότε ότι η κατάσχεση ήταν αναγκαία για την ανάπτυξη της Γαλιλαίας.

Οι Παλαιστίνιοι θεώρησαν αυτή την απόφαση σαν μία ακόμα προσπάθεια του Ισραήλ να βάλει στο περιθώριο την αραβική κοινότητα. Οι φόβοι τους επαληθεύτηκαν όταν ο ισραηλινός υπουργός Γεωργίας δήλωσε ευθαρσώς ότι πρωταρχικός τους στόχος ήταν η δημιουργία εβραϊκής πλειοψηφίας στην αραβική Γαλιλαία. Οι αναμενόμενα έντονες αντιδράσεις της παλαιστινιακής κοινότητας ήρθαν αντιμέτωπες με πάνοπλους ισραηλινούς στρατιώτες που απάντησαν εναντίον τους με πυρά αδιακρίτως. Τελικά, η κατάσχεση των 21.000 στρεμμάτων πραγματοποιήθηκε και στο έδαφος δημιουργήθηκαν εβραϊκοί εποικισμοί και στρατόπεδο στρατιωτικής εκπαίδευσης. Από τότε και μέχρι σήμερα, η ίδια πρακτική συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, παρά τις διεθνείς αντιδράσεις και «αντιδράσεις». Το ισραηλινό κράτος με τους συνεχιζόμενους εποικισμούς του μπορεί ανενόχλητο να δημιουργεί δραματικές συνθήκες για τη ζωή και τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων, όπως η βίαιη απομάκρυνσή τους από τις εστίες και τα εδάφη τους, οι εκτεταμένες αρπαγές και καταστροφές των περιουσιών τους, οι απαγορεύσεις στις μετακινήσεις τους. Οι εποικισμοί αποτελούν ένα σοβαρό μέσο εκμετάλλευσης των φυσικών πηγών της Παλαιστίνης, όπως το νερό, τα εύφορα εδάφη, τα νταμάρια και την πλούσια σε μέταλλα Νεκρά Θάλασσα. Και είναι αυτή ακριβώς η παράνομη εκμετάλλευση του παλαιστινιακού πλούτου που συντηρεί το οικονομικό πρόγραμμα των εποικισμών. Για παράδειγμα, το 2012 οι συνολικές εξαγωγές προϊόντων που παράχθηκαν στους εποικισμούς, απέφεραν κέρδη 250 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ περίπου 100 εκατομμύρια ήταν τα κέρδη από τις εξαγωγές προς τις χώρες της ΕΕ. Το 2015 το ισραηλινό υπουργείο Οικονομικών εκτίμησε ότι η αξία των εξαγωγών από τους εποικισμούς προς την ΕΕ ανέρχεται από 200 έως 300 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Είναι φανερό ότι μια απλή λεκτική καταδίκη των εποικισμών εκ μέρους του ΟΗΕ είναι τελείως αναποτελεσματική. Όπως είναι αναποτελεσματικά και τα μέτρα που η Διεθνής Αμνηστία και το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητούν να παρθούν. Για πάνω από πενήντα χρόνια ΟΗΕ, ΗΠΑ, ΕΕ, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, καταδικάζουν με τις αποφάσεις τους την τακτική του κράτους του Ισραήλ, ενώ όλοι γνωρίζουν ποια είναι η στάση τους στην πραγματικότητα. Οι εμπορικές και στρατιωτικές συμφωνίες που υπογράφουν με το Ισραήλ αλλά και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις τους διόλου δεν κινούνται στην κατεύθυνση της στήριξης των παλαιστινιακών δικαιωμάτων. Αντίθετα, η παρουσία και ο ρόλος του Ισραήλ στην περιοχή αναβαθμίζονται ολοένα και περισσότερο βάζοντας σε κίνδυνο όχι μόνο το παλαιστινιακό ζήτημα αλλά και την ειρήνη σε ολόκληρη

ΑΛΑ

την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Και όλα αυτά ερήμην των λαών που δεν επιθυμούν παρά μόνο την ειρηνική συνύπαρξή τους. Και μπορεί το ανάθεμα για τις σχέσεις των ΗΠΑ με το Ισραήλ να ρίχνεται στην κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αλλά όλοι γνωρίζουν ότι η πολιτική των ΗΠΑ υπήρξε, διαχρονικά, ευνοϊκή απέναντι στο Ισραήλ και ως εκ τούτου πάντα ενάντια στα συμφέροντα των Παλαιστινίων. Άλλωστε, υπάρχει και η προεκλογική δέσμευση του Ομπάμα προς το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ ότι η Ιερουσαλήμ θα παραμείνει ενιαία πόλη. Αν οι διακηρύξεις αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών ήταν ειλικρινείς, το ζήτημα θα είχε προ πολλού λυθεί και ένα παλαιστινιακό κράτος βιώσιμο, ελεύθερο, ανεξάρτητο, στα σύνορα του ’67 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ θα ήταν πια μια πραγματικότητα. Το Γενάρη του 2017 οι ισραηλινές αρχές ανακοίνωσαν ότι σκοπεύουν να οικοδομήσουν 6.219 νέες οικοδομικές μονάδες στους ήδη υπάρχοντες ισραηλινούς εποικισμούς στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Από τότε έχουν εγκρίνει τη δημιουργία ενός ισραηλινού εποικισμού βορειο-ανατολικά της Ραμάλα. Επίσης, ανακοίνωσαν την επικείμενη έγκριση για το χτίσιμο επιπλέον 10.000 οικοδομικών μονάδων βόρεια της Ιερουσαλήμ, κοντά στη Ραμάλα. Η απόφαση ανεστάλη, κάτω από την πίεση του ΟΗΕ, αλλά κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα τη σεβαστεί το Ισραήλ στην πράξη. Επιπλέον, η ισραηλινή βουλή ψήφισε νόμο που νομιμοποιεί αναδρομικά την αρπαγή ιδιόκτητων παλαιστινιακών οικιών από εποίκους, απόφαση που επηρεάζει τουλάχιστον 4.000 κατοικίες που έχουν καταλάβει έποικοι. Και, το χειρότερο, κυβερνητικοί αξιωματούχοι και μέλη της ισραηλινής βουλής δήλωσαν ανοιχτά ότι σκοπεύουν να προσαρτήσουν επίσημα ολόκληρη τη Δυτική Όχθη αλλά και να πάρουν όλα τα απαραίτητα νόμιμα

μέσα για να επιβάλουν την ισραηλινή νομοθεσία σε περιοχές των κατεχομένων παλαιστινιακών εδαφών. Εξάλλου, το Ισραήλ εξασφαλίζει την ύπαρξη και συνέχιση των εποικισμών με πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις, φορολογικές ελαφρύνσεις, υλικά και μέσα σε χαμηλό κόστος έτσι ώστε να ενθαρρύνονται οι έποικοι να συνεχίζουν να ζουν στους εποικισμούς και να αυξάνουν την οικονομική τους ευρωστία. Με αυτό τον τρόπο, η οικονομία των εποικισμών βοηθά στη δημιουργία νέων εποικισμών και συντηρεί τους τομείς της αγροτικής οικονομίας, των κατασκευών και του τουρισμού. Αυτή η τακτική έχει αποθρασύνει ακόμα περισσότερο τους εποίκους. Σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου για το Συντονισμό των Ανθρωπιστικών Υποθέσεων, μεταξύ του Ιούνη του 2015 και του Μάη του 2016, καταγράφηκαν 175 περιστατικά βίας εποίκων ενάντια σε Παλαιστίνιους με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 81 άτομα, ανάμεσά τους ένα 18μηνο βρέφος και οι γονείς του και 94 περιουσίες να καταστραφούν. Το 2016 ήταν η χρονιά με την πιο δραματική αύξηση κατεδαφίσεων παλαιστινιακών οικισμών. Ο Φλεβάρης της ίδιας χρονιάς υπήρξε ο μήνας με την πιο αυξημένη κατεδάφιση οικισμών από το 2009, όταν πρωτοξεκίνησε η συστηματική καταγραφή των κατεδαφίσεων. Στις 7 Ιούνη 2016, δηλαδή μέσα σε μία μέρα, κατεδαφίστηκαν συνολικά 546 οικισμοί, ανάμεσά τους 79 στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, αριθμός πολλαπλάσιος από τις συνολικές κατεδαφίσεις του 2015. Η κυβέρνηση του Ισραήλ, εξάλλου, υποστηρίζει παράνομες επεκτάσεις εποικισμών και στα κατεχόμενα συριακά Υψώματα του Γκολάν παραβιάζοντας την υποχρέωσή της απέναντι στους διεθνείς νόμους για τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και τις πολυάριθμες Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η επέκταση, σύμφωνα με αναφορές, περιλαμβάνει ένα αγροτικό πρόγραμμα με πάνω από 750 νέους εποικισμούς που

Ν

11 ΙΟΥΝΗΣ 2018



ΑΛΑ



12 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Ν

είχε προγραμματιστεί για τη φετινή χρονιά και για το οποίο υπολογίζεται ότι η ισραηλινή κυβέρνηση θα ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια σέκελ με σκοπό να αυξήσει τον αριθμό των εποίκων σε 100.000 μέχρι το 2020. Ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ σε μια συνεδρίαση του Υπουργικού του Συμβουλίου τον Απρίλη 2016, αναφέρθηκε με ιδιαίτερη ανησυχία στη δήλωση του ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπένζαμιν Νετανιάχου, με την οποία επιβεβαίωσε την απόφαση του Ισραήλ τα Υψώματα του Γκολάν να παραμείνουν για πάντα υπό ισραηλινή κατοχή και το Ισραήλ να μη αποχωρήσει ποτέ από αυτά. Αποτέλεσμα αυτής της απόφασης είναι η πληθυσμιακή αύξηση Ισραηλινών εποίκων στα Υψώματα του Γκολάν η οποία αριθμεί σήμερα περίπου 50.000 ενώ ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί με κάμποσες ακόμα χιλιάδες οικογενειών που πρόκειται να μεταβούν εκεί την ερχόμενη χρονιά. Ο Γενικός Γραμματέας εφιστά την προσοχή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις ανησυχητικές αυτές δηλώσεις του ισραηλινού πρωθυπουργού σχετικά με τα συριακά Υψώματα του Γκολάν και επαναβεβαιώνει την ισχύ της Απόφασης 497 του 1981 με την οποία το Συμβούλιο δήλωνε ότι «η απόφαση του Ισραήλ να επιβάλει τους νόμους του, τη δικαιοδοσία και τη διοίκησή του στα κατεχόμενα συριακά Υψώματα του Γκολάν είναι άκυρη, κενή και χωρίς διεθνή νομική βάση». Άραγε, ποια από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αφουγκράζεται αυτές τις δηλώσεις ανησυχίας; Πού είναι η ευαισθησία όλων αυτών που κόπτονται για την εφαρμογή του διεθνούς δίκαιου; Απλά, το διεθνές δίκαιο έχει γίνει λάστιχο στα χέρια τους που ανοιγοκλείνει ανάλογα με τα κατά τόπους συμφέροντά τους και τις κατά περίπτωση συμμαχίες τους. Πιστεύουμε ότι ιδιαίτερη αναφορά οφείλουμε στις μειονότητες που ζουν στην περιοχή και καταπιέζονται εξίσου με τους Παλαιστίνιους. Μια από αυτές τις μειονότητες είναι οι Άραβες Βεδουίνοι, οι οποίοι ζουν στην περιοχή εδώ και αιώνες.

Οι 240.000 Άραβες Βεδουίνοι της Νάκαμπ και της Νεγκρέβ, παρά το ότι έχουν την ισραηλινή υπηκοότητα, αντιμετωπίζονται από την ισραηλινή κυβέρνηση σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας και υπόκεινται σε κάθε είδους αντιδημοκρατική συμπεριφορά, που αγγίζει τα όρια του φασισμού. Πάνω από τους μισούς έχουν βίαια μεταφερθεί και ζουν σε υποβαθμισμένες αστικές περιοχές και 70.000 σε «μη αναγνωρισμένα χωριά». Αυτά τα χωριά δημιουργήθηκαν από το Ισραήλ σε προγονικές εστίες των Βεδουίνων, όπου τους αρνούνται και τις πιο βασικές υπηρεσίες, όπως τρεχούμενο νερό, ασφαλτοστρωμένους δρόμους με πεζοδρόμια, ηλεκτροφωτισμό, ιατρική φροντίδα, νηπιαγωγεία. Αντιμετωπίζουν δε μια σκληρή πολιτική κατεδαφίσεων των σπιτιών τους και καταστροφής των καλλιεργειών τους, η οποία συνοδεύεται πάντα από αστυνομική βία, μια συνηθισμένη απάντηση στις δικαιολογημένες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες τους. Ένα πρόσφατο παράδειγμα μιας τέτοιας πολιτικής αποτελεί το «μη αναγνωρισμένο χωριό Ουμ αλ Χιράν. Σ’ αυτό ζουν 500 Βεδουίνοι, οι οποίοι φέτος το Μάρτη ήρθαν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της βίαιης μεταφοράς τους σε υποβαθμισμένες αστικές περιοχές, επειδή η ισραηλινή κυβέρνηση σκοπεύει να χτίσει εκεί ένα εποικισμό μετονομάζοντάς το Νέο Χιράν. Οι Βεδουίνοι κάτοικοι του χωριού, που ασχολούνται κύρια με γεωργικές εργασίες, αντιστάθηκαν στην απόφαση της βίαιης απομάκρυνσής τους που δεν αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από αυτόκλητους «σωτήρες» και δεν πρέπει να πέφτουν στην παγίδα να διαλέγουν με ποιον από αυτούς τους σωτήρες θα συνταχθούν. Το αύριο τους ανήκει και μπορούν να το φτιάξουν όπως θέλουν και ονειρεύονται. Γι’ αυτό το αύριο δεν χρειάζονται τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από την ατσαλένια τους θέληση και αποφασιστικότητα και για συμπαραστάτη τους τη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών.

ΑΛΑ

Ν

ΝΕΕΣ ∆ΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Σ

τις 31 Μάρτη, έπεσε σαν βόμβα η είδηση για τις νέες αιματηρές ισραηλινές επιθέσεις ενάντια σε διαδηλωτές Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας. Εκείνη την περίοδο, οι Παλαιστίνιοι της περιοχής είχαν αποφασίσει να οργανώσουν κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας κατά μήκος των συνόρων με το Ισραήλ. Οι διαδηλώσεις ήταν αφιερωμένες στις 17 Απρίλη, ημέρα της επετείου της Παλαιστινιακής Γης και θα διαρκούσαν μέχρι τις 15 Μάη, επέτειο της Νάκμπα. Πριν καν ξεκινήσουν τις κινητοποιήσεις τους, οι Παλαιστίνιοι διαδηλωτές δέχθηκαν πυρά αδιακρίτως με αποτέλεσμα, από τις πρώτες ακόμα ώρες, να σκοτωθούν 14 άτομα και να τραυματιστούν πάνω από 1.500. Ανάμεσα στους νεκρούς

συγκαταλέγεται και ένας αγρότης ο οποίος είχε πάει στο χωράφι του για αγροτικές εργασίες και δολοφονήθηκε από ελεύθερο σκοπευτή. Όσο περνούσαν οι ώρες, ο αριθμός νεκρών και τραυματιών αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο από τις συνεχιζόμενες βίαιες επιθέσεις των Ισραηλινών. Από μέρες πριν οι Ισραηλινοί είχαν απειλήσει για δολοφονίες στελεχών της Χαμάς, σε περίπτωση που επιχειρούσαν μαζική παραβίαση των συνόρων με το Ισραήλ. Επίσης, με την ευκαιρία του εβραϊκού Πάσχα, είχαν επιβάλει περιορισμό κυκλοφορίας στα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Η όλη μεθόδευση και άμεση αντίδρασή τους δείχνει ότι οι επιθέσεις ήταν από πριν προσχεδιασμένες και καλά προετοιμασμένες.

Το αμέσως επόμενο διάστημα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να κάνει πράξη την απόφασή της, από το περσινό καλοκαίρι, για τη μεταφορά της πρεσβείας της από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Το γεγονός σηματοδοτούσε τη ντε φάκτο αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσας του Ισραήλ, κατά παράβαση όλων των προηγούμενων διακηρύξεων ότι το ανατολικό τμήμα της πόλης θα παρέμενε σαν πρωτεύουσα του παλαιστινιακού κράτους. Η είδηση δημιούργησε, όπως ήταν φυσικό, εντονότερες διαμαρτυρίες από πλευράς των Παλαιστινίων αλλά και εντονότερες επιθέσεις από πλευράς των Ισραηλινών με ακόμα περισσότερους νεκρούς και τραυματίες παλαιστίνιους αγωνιστές.

13 ΙΟΥΝΗΣ 2018



ΑΛΑ



14 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Ν

Στις 14 Μάη η αμερικανική πρεσβεία μεταφέρθηκε πράγματι στην Ιερουσαλήμ. Την ίδια μέρα, ξεσπούσαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλο τον κόσμο και στη Λωρίδα της Γάζας ο αριθμός των νεκρών και τραυματιών ολοένα αυξανόταν. Στην Αθήνα αλλά και σε πολλές πόλεις της χώρας μας πραγματοποιήθηκαν δεκάδες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και εκατοντάδες ψηφίσματα συμπαράστασης δόθηκαν στη δημοσιότητα. Μετά από κάλεσμα της ΕΕΔΥΕ, η ΕΕΔΔΑ, η ΟΓΕ, το ΠΑΜΕ, η ΣΕΑΝ και εργατικά σωματεία αποφασίσαμε κοινή παράσταση διαμαρτυρίας στην ισραηλινή πρεσβεία. Σε μια πρεσβεία περικυκλωμένη από κλούβες της αστυνομίας και των ΜΑΤ, έτσι που κανείς δεν μπορούσε ούτε καν να πλησιάσει. Οι συγκεντρωμένοι παραμείναμε έξω από την πρεσβεία, όπου έγιναν σύντομες παρεμβάσεις από τους εκπροσώπους της ΕΕΔΥΕ και του ΠΑΜΕ για να καταδικάσουν την απόφαση των ΗΠΑ αλλά και τη συνεχιζόμενη αιματηρή πολιτική επιθέσεων, εποικισμών, κατεδαφίσεων από μεριάς των Ισραηλινών. Τα συνθήματα καταδίκης της πολιτικής αυτής αντήχησαν σε ώτα ακόμα και μη ακουόντων. Αντιπροσωπεία από όλες τις συνδιοργανώτριες οργανώσεις αναγκάστηκαν να θηροκολλήσουν την κοινή καταγγελία έξω από την επτασφράγιστα κλειστή πόρτα της

ισραηλινής πρεσβείας, μιας και κανένας εκπρόσωπός τους δεν ευαρεστήθηκε να παρουσιαστεί για να την παραλάβει. Στη συνέχεια, πορευτήκαμε προς την παλαιστινιακή πρεσβεία, στην είσοδο της οποίας περίμενε για να μας υποδεχθεί ο πρέσβης, Μαρουάν Τουμπάσι. Η πρόεδρος της ΟΓΕ έκανε σύντομο χαιρετισμό εκ μέρους όλων των οργανώσεων με τον οποίο καταδίκασε την ισραηλινή πολιτική απέναντι στην Παλαιστίνη και έκφρασε την αμέριστη συμπαράστασή μας στο δίκαιο αγώνα των παλαιστινίων αγωνιστών για μια πατρίδα ελεύθερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη στα σύνορα του 67 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Η Γραμματέας της ΕΕΔΔΑ διάβασε το ψήφισμα της συγκέντρωσης στο οποίο αναφέρονταν όλα τα αιτήματά μας σε σχέση με το παλαιστινιακό ζήτημα αλλά και η καταδίκη μας στην πολιτική των ιμπεριαλιστών του Ισραήλ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η συγκέντρωση τελείωσε με την υπόσχεση ότι, όσο ο παλαιστινιακός λαός ματώνει, εμείς θα στεκόμαστε στο πλευρό του και θα αγωνιζόμαστε ώσπου να βρει το δίκιο του. Υπόσχεση που έχουμε δώσει πολλές φορές και την οποία πάντα τιμάμε επιμένοντας να στεκόμαστε στο πλευρό του αγωνιζόμενου παλαιστινιακού λαού με τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη.

Ποια ήταν η αντίδραση του Ισραήλ μπροστά στις κατακόμβες νεκρών και τραυματιών Παλαιστινίων αλλά και μπροστά στις διαμαρτυρίες των αντιιμπεριαλιστών σε όλο τον κόσμο; Ο εκπρόσωπος Τύπου του ισραηλινού στρατού, αφού πρώτα έριξε την ευθύνη στη Χαμάς για τις αναίτιες επιθέσεις στη Λωρίδα της Γάζας, δήλωσε ανερυθρίαστα ότι «η τακτική του ισραηλινού στρατού ήταν μια ήττα στον πόλεμο των δημοσίων σχέσεων του Ισραήλ, τον οποίο κέρδισε η Χαμάς». Στη συνείδηση των Ισραηλινών δηλαδή όλες αυτές οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν και όσες ακόμα κινδυνεύουν να χαθούν ήταν απλά ένας πόλεμος δημοσίων σχέσεων. Στις 18 Μάη, μπροστά στο συνεχιζόμενο μακελειό του λαού της, η παλαιστινιακή πρεσβεία ανακοίνωσε ότι άνοιξε βιβλίο συλλυπητηρίων για τους νεκρούς της Λωρίδας της Γάζας. Η ΕΕΔΔΑ δεν θα μπορούσε να λείψει από μια τόσο σημαντική εκδήλωση συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό. Αντιπροσωπεία μας επισκέφτηκε την πρεσβεία της Παλαιστίνης και με λόγια συγκίνησης υπόγραψε στο βιβλίο. Ο παλαιστίνιος πρέσβης, όπως πάντα, ήταν παρών για να ευχαριστήσει ο ίδιος προσωπικά όλους όσοι επισκέφτηκαν εκείνη την ημέρα την πρεσβεία για να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους. Και ήταν, πράγματι, μια πολύ φορτισμένη συναισθηματικά ημέρα για όλους μας.

ΑΛΑ

Ν

Η ΕΕ∆∆Α στην εκδήλωση της ΟΓΕ για την Παλαιστίνη Στις 6 Μάη αντιπροσωπεία της οργάνωσής µας παραβρέθηκε στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ΟΓΕ στην κινηµατογραφική αίθουσα ΑΛΚΥΟΝΙΣ, αφιερωµένη στην Παλαιστίνη και στους αγώνες του λαού της. Την κεντρική οµιλία στην εκδήλωση έκανε ο παλαιστίνιος πρέσβης Μαρουάν Τουµπάσι, ο οποίος αναφέρθηκε στους διαχρονικούς αγώνες που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται στην Παλαιστίνη για να αποκτήσει ο λαός της µια πατρίδα ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, στα σύνορα του ’67 και µε πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήµ. Εκ µέρους της ΟΓΕ σύντοµο χαιρετισµό απηύθυνε στους παραβρισκόµενους η πρόεδρός της Χριστίνα Σκαλούµπακα. Στο χαιρετισµό της η πρόεδρος της ΟΓΕ αναφέρθηκε στα πάγια αιτήµατα του λαϊκού κινήµατος της χώρας µας σχετικά µε την Παλαιστίνη και έδωσε υπόσχεση, εκ µέρους όλων, ότι θα σταθούµε στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού σε πείσµα των ιµπεριαλιστών των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, ανάµεσά τους και της ελληνικής κυβέρνησης, που στηρίζουν το Ισραήλ µε τις κάθε είδους συµφωνίες που υπογράφουν µε την κυβέρνησή του. Η εκδήλωση έκλεισε µε την προβολή της παλαιστινιακής ταινίας «3000 νύχτες», ταινίας καταγγελτικής για την απανθρωπιά των ισραηλινών φυλακών-µπουντρούµια, όπου η ανθρώπινη ύπαρξη παύει να έχει οποιαδήποτε αξία. Αλλά και ένας ύµνος στη θέληση για ζωή, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, παρά τις αντίξοες συνθήκες που βιώνει ο παλαιστινιακός λαός µέσα στις φυλακές αυτές. Όλα δοσµένα µέσα από τα µάτια της πρωταγωνίστριας Παλαιστίνιας η οποία συνελήφθη µε την κατηγορία ότι βοήθησε έναν τραυµατισµένο παλαιστίνιο αγωνιστή και παρέµεινε φυλακισµένη µέχρι τη γέννηση του µωρού της στο οποίο δίδαξε αυτή την αγάπη για ζωή δείχνοντάς του την οµορφιά της µέσα από τα κάγκελα της φυλακής της.

Εκδήλωση της ΕΕ∆∆Α και της ΕΕ∆ΥΕ στον Πειραιά για τις εξελίξεις στην Παλαιστίνη Την 1η Μάρτη, σε συνεργασία µε την ΕΕ∆ΥΕ, διοργανώσαµε εκδήλωση αφιερωµένη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, στην αίθουσα της ΠΕΜΕΝ, στον Πειραιά. Την εκδήλωση άνοιξε ο Γιώργος Λαµπράκης, αντιπρόεδρος της ΕΕ∆ΥΕ. Στην οµιλία του επικεντρώθηκε στις δύσκολες συνθήκες τις οποίες βιώνει ο ελληνικός λαός κάτω από τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στάθηκε στις επεµβάσεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στα Βαλκάνια, στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Αναφέρθηκε στις επικίνδυνες εξελίξεις στη γειτονιά µας καθώς και στο ενδεχόµενο ενός επικείµενου πολέµου εξαιτίας της πολιτικής αυτών των δυνάµεων µε ολέθριες συνέπειες τόσο για τον ελληνικό όσο και για τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής, ανάµεσά τους και τον παλαιστινιακό. Έκανε κριτική στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην Τουρκία καθώς και στις σοβαρές ευθύνες της απέναντι στους δύο λαούς, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να µοιράσουν µεταξύ τους. Έκφρασε τη διεθνιστική αλληλεγγύη των δύο οργανώσεων στον παλαιστινιακό λαό και καταδίκασε τη βάρβαρη ισραηλινή κατοχή της

15 ΙΟΥΝΗΣ 2018

ΝΑ Ο Παλαιστίνης. Τέλος, κάλεσε τον ελληνικό λαό να βρίσκεται σε ετοιµότητα και επαγρύπνηση, για να δυναµώσει την πάλη του ενάντια στην επικίνδυνη πολιτική εµπλοκής της χώρας µας στους ιµπεριαλιστικούς πολέµους και σχεδιασµούς, κόντρα στα κελεύσµατα συναίνεσης για τα «εθνικά θέµατα» που, στην ουσία, εξυπηρετούν τα συµφέροντα και τις επιλογές του κεφαλαίου. Στη συνέχεια, πήρε το λόγο ο Πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μαρουάν Εµίλ Τουµπάσι, ο οποίος έδωσε µια πληρέστατη εικόνα για τις πρόσφατες εξελίξεις στην Παλαιστίνη, για το διαρκή και δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού ενάντια στην ισραηλινή κατοχή της χώρας του και για µια πατρίδα ελεύθερη, κυρίαρχη και ανεξάρτητη, στα σύνορα του 67 µε πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήµ. Ακολούθησαν ερωτήσεις και τοποθετήσεις από τους παραβρισκόµενους και προβολή βίντεο για την κατάσταση στην Παλαιστίνη. Εκπρόσωπος της ΕΕ∆∆Α έκλεισε µε µια σύντοµη αναφορά στις συνέπειες που έχει για την καθηµερινότητα των Παλαιστινίων το χτίσιµο του Τείχους. Για τους εποικισµούς που συνεχίζουν να χτίζουν απτόητοι οι Ισραηλινοί στη ∆υτική Όχθη και στην Ιερουσαλήµ. Για τις βάρβαρες επιθέσεις των πάνοπλων ισραηλινών δυνάµεων κατοχής ενάντια στους άοπλους Παλαιστίνιους. Καταδίκασε την ιµπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, καθώς και της ελληνικής κυβέρνησης που δεν προοιωνίζουν τίποτα καλό παρά µόνο πόλεµο, προσφυγιά και δυστυχία για όλους τους λαούς. Κάλεσε τους παραβρισκόµενους να µεταδώσουν στον ελληνικό λαό το µήνυµα της διεθνιστικής αλληλεγγύης που χρειάζεται ο παλαιστινιακός λαός για να µπορέσει να συνεχίσει τον αγώνα του, και µε το αναντικατάστατο αυτό όπλο να αγωνιστεί για να γίνουν σεβαστά τα δικαιώµατα του παλαιστινιακού λαού. Έκλεισε, τέλος, µε την υπόσχεση ότι η ΕΕ∆∆Α θα απαιτήσει αυτή η πατρίδα να απελευθερωθεί από τη βαρβαρότητα της ισραηλινής κατοχής και να αναγνωριστεί από όλα τα κράτη της γης.

ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΑΣ ΠΑΖΑΡΙ

16 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Στις 31 Μάρτη πραγµατοποιήσαµε τα εγκαίνια του πασχαλινού µας παζαριού, µια δραστηριότητα απαραίτητη για την ενίσχυση των οικονοµικών µας. Μιας και η ηµεροµηνία των εγκαινίων µας ορίστηκε για την επόµενη µέρα από την επέτειο της Ηµέρας της Παλαιστινιακής Γης, που τιµάται κάθε χρόνο στις 30 Μάρτη, αποφασίσαµε ότι θα ήταν µια πολύ καλή ευκαιρία να αφιερώσουµε την εκδήλωσή µας στην επέτειο αυτή και να µη µείνουµε µόνο στο γιορτινό µέρος. Τα γεγονότα που προηγήθηκαν στην Παλαιστίνη, στη διάρκεια του γιορτασµού αυτής της επετείου, επιβεβαίωσαν µε τον πιο τραγικό τρόπο την ορθότητα της απόφασης αυτής. Έτσι, η εκδήλωσή µας ξεκίνησε µε εκτενή αναφορά στο χρονικό της επετείου και στις δολοφονικές επιθέσεις της προηγούµενης µέρας από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάµεις ενάντια σε άοπλους Παλαιστίνιους που τιµούσαν την επέτειό τους, στη Λωρίδα της Γάζας. Στη συνέχεια, ακολούθησαν ερωτήσεις και σύντοµες τοποθετήσεις και εγκρίθηκε οµόφωνα ψήφισµα το οποίο συµφωνήθηκε να αποσταλεί στα ΜΜΕ και στην Παλαιστινιακή Πρεσβεία. Όπως συνηθίζουµε κάθε χρόνο, προσφέρθηκαν στους παραβρισκόµενους σπιτικοί µεζέδες και άφθονο κρασί που βοήθησε στο να συνεχιστεί η συζήτηση για τις πολιτικές εξελίξεις εντός και εκτός της χώρας µας. Τέλος, µπόρεσαν όλοι να αγοράσουν από το πασχαλινό µας παζάρι άφθονα και καλαίσθητα δώρα, σπιτικά γλυκά, πασχαλινές λαµπάδες καθώς και το τελευταίο τεύχος του

ΑΛΑ

Ν

περιοδικού µας, το οποίο µόλις είχε εκδοθεί. Μπορεί ο καθένας να κατανοήσει πόσο καλοδεχούµενες είναι πάντοτε αυτές οι αγορές, µιας και ενισχύουν τα πενιχρά οικονοµικά µας και µας δίνουν τη δυνατότητα να συνεχίσουµε την αλληλεγγύη µας στο δίκαιο αγώνα των λαών ενάντια στον ιµπεριαλισµό. Ακολουθεί το ψήφισµα που εγκρίθηκε από την εκδήλωση:

ΨΗΦΙΣΜΑ Εµείς, που συγκεντρωθήκαµε σήµερα, Σάββατο, 31 Μάρτη 2018, στα γραφεία της Ελληνικής Επιτροπής ∆ιεθνούς ∆ηµοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕ∆∆Α) σε εκδήλωση αφιερωµένη στην Ηµέρα της Παλαιστινιακής Γης, διαµαρτυρόµαστε έντονα για: - Το συνεχιζόµενο χτίσιµο του Τείχους της Ντροπής που χωρίζει την παλαιστινιακή γη στα δύο κάνοντας την καθηµερινότητα των Παλαιστινίων αβίωτη - Το συνεχιζόµενο αποκλεισµό της Λωρίδας της Γάζας µε τραγικές συνέπειες για τη ζωή των κατοίκων της - Τους συνεχιζόµενους εποικισµούς στη ∆υτική Όχθη και την Ιερουσαλήµ, µε το παράλληλο γκρέµισµα παλαιστινιακών οικισµών, τη βίαιη αποµάκρυνση των Παλαιστινίων από τα σπίτια τους και µε απώτερο στόχο, εκτός των άλλων, τον έλεγχο των υδάτινων πόρων. ∆ιαµαρτυρόµαστε και καταγγέλλουµε τις τελευταίες δολοφονίες και τραυµατισµούς από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάµεις Παλαιστινίων που διαµαρτύρονταν ειρηνικά στα σύνορα Γάζας-Ισραήλ για να τιµήσουν την Ηµέρα της Παλαιστινιακής Γης. Καταγγέλλουµε την πρόσφατη απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης για τη σχεδιαζόµενη καταστροφή του χωριού Ουµ αλ Χιράν, όπου ζουν 500 Βεδουίνοι και αντιµετωπίζουν τον κίνδυνο της βίαιης µεταφοράς τους σε υποβαθµισµένες αστικές περιοχές µε µοναδικό σκοπό τη δηµιουργία ενός ισραηλινού εποικισµού και τη µετονοµασία του σε Νέο Χιράν. Καλούµε τον ελληνικό λαό να καταδικάσει την ιµπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ που απροκάλυπτα στηρίζουν το Ισραήλ σε κάθε επιθετική του ενέργεια. Την Ευρωπαϊκή Ένωση που δυναµιτίζει τα θεµέλια του παλαιστινιακού κράτους κρατώντας ίσες αποστάσεις ανάµεσα στους θύτες και τα θύµατά τους. Τον ΟΗΕ που αρνείται να απαιτήσει την εφαρµογή των ίδιων του των Αποφάσεων. Την ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που στην πράξη τορπιλίζει τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού µε τις στρατιωτικές και εµπορικές συµφωνίες που κλείνει µε το Ισραήλ, στο όνοµα της αναβάθµισης της χώρας µας στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι, βάζοντας έτσι σε κίνδυνο πολεµικής σύρραξης το λαό µας. Οφείλουµε όλοι µαζί να σταθούµε αλληλέγγυοι µε τον παλαιστινιακό λαό για: Το σταµάτηµα των εποικισµών και την αποχώρηση όλων των εποίκων που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του ‘67 Το γκρέµισµα του απαράδεκτου τείχους διαχωρισµού στην Ιερουσαλήµ Το δικαίωµα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, µε βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ Την άρση κάθε αποκλεισµού των Παλαιστινίων στη ∆υτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας Την άµεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουµένων στις ισραηλινές φυλακές Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόµενα εδάφη του 1967, συµπεριλαµβανοµένων των υψωµάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεµπάα του Νότιου Λιβάνου Αθήνα, 31 Μάρτη 2018

17 ΙΟΥΝΗΣ 2018

ΝΑ Ο

ΕΚ∆ΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑ∆ΙΚΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Στις 6 και 7 Ιούλη πραγματοποιήθηκαν στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα του Βελγίου, που φιλοξενεί τις έδρες των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, πραγματοποιήθηκαν μια σειρά εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και καταδίκης της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα διεξαχθεί στις 11 και 12 Ιούλη. Την Παρασκευή, 6 Ιούλη, ξεκίνησε η Διημερίδα με θέμα «Η εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και των ανταγωνιστών τους σε Συρία, ΝΑ Μεσόγειο, Βαλκάνια και η απάντηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος» Τη Διημερίδα οργάνωσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης, που έκανε και την εισηγητική ομιλία. Την πρώτη μέρα, παρεμβάσεις έκαναν ο αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ Νίκος Ζώκας και ο Χρήστος Τρέλλης, περιφερειακός σύμβουλος Μακεδονίας-Θράκης. Την ίδια μέρα, η βελγική οργάνωση αλληλεγγύης INTAL πραγματοποίησε εκδήλωση στο κέντρο των Βρυξελλών κατά του ΝΑΤΟ, καθώς και αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Παραβρέθηκε ολόκληρη η ελληνική αντιπροσωπεία και όσες ξένες οργανώσεις είχαν ήδη φτάσει. Με σύνθημα «Ναι στην Ειρήνη – Όχι στο ΝΑΤΟ» πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 7 Ιούλη, για τρίτη χρονιά οργανωμένη από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης Διεθνής Διάσκεψη, στην οποία συμμετείχαν και πήραν το λόγο εκπρόσωποι από αντιιμπεριαλιστικές, φιλειρηνικές οργανώσεις από 13 χώρες, ανάμεσά τους και από την ΕΕΔΔΑ. Μετά τη Διάσκεψη ακολούθησε συγκέντρωση στο Gare du Nord και στη συνέχεια πορεία καταδίκης του ΝΑΤΟ στους δρόμους των Βρυξελλών. Η ελληνική αντιπροσωπεία περπάτησε πίσω από το πανό του ΠΣΕ και διαδήλωσε με κύριο σύνθημα «Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί». Οι εκδηλώσεις έκλεισαν την ίδια μέρα, με το δεύτερο μέρος της Διημερίδας, στην οποία συμμετείχαν οι ξένες αντιπροσωπείες και η ελληνική. Την εισηγητική ομιλία έκανε ο ευρωβουλευτής Κώστας Παπαδάκης και παρεμβάσεις έκαναν ο Ηρακλής Τσαβδαρίδης, Εκτελεστικός Γραμματέας του ΠΣΕ, η πρόεδρος της ΕΕΔΔΑ Δέσποινα Μάρκου, και ο Τριαντάφυλλος Φωτιάδης, από την Κίνηση για την Εθνική Άμυνα (ΚΕΘΑ).

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ∆ΙΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΤΟ

18 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Στο όνομα της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) ευχαριστούμε τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ για την πρόσκληση να πούμε δυο λόγια για το σημαντικό αυτό ζήτημα. Και φέτος, το ΝΑΤΟ πραγματοποιεί αυτές τις μέρες τη Σύνοδο Κορυφής του, για να εξυπηρετήσει καλύτερα τους επιθετικούς και πολεμικούς σχεδιασμούς του με το βλέμμα στραμμένο στην αντιπαλότητά του με τη Ρωσία και στα συμφέροντά του στα Δυτικά Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Τα όσα θα συζητηθούν στη Σύνοδο και όσα έχουν ήδη συζητηθεί στις διάφορες συσκέψεις και συνόδους μέχρι τώρα, για παράδειγμα των υπουργών Άμυνας και υπουργών Εξωτερικών, των αρχηγών ΓΕΕΘΑ των χωρών-μελών του, κλπ. δίνουν μια πρώτη γεύση για το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον. Στη Σύνοδο θα συζητηθούν σημαντικά ζητήματα, όπως πάντα, η καταπολέμηση της δήθεν τρομοκρατίας, η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, η αλλαγή στην κατανομή των βαρών ανάμεσα στα κράτη–μέλη, η ενίσχυση της Διατλαντικής Συνεργασίας, η εδραίωση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας, οι ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις και αποστολές, κλπ. Σημαντικό κομμάτι είναι και φέτος η συνεργασία του ΝΑΤΟ με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή και η απόφαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ για τη συγκρότη-

ση της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Επεμβάσεων, πώς θα ανταποκρίνεται γρηγορότερα και καλύτερα σε εξωτερικές συγκρούσεις και κρίσεις στην ευρύτερη περιοχή, την εκπαίδευση και αναμόρφωση στρατού, αστυνομίας, δικαστικού σώματος, κλπ. Κι όλα αυτά παράλληλα με τη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία, τη γνωστή μας PESCO, για την ενίσχυση της «συλλογικής ασφάλειας». Όλα αυτά οδηγούν στην παραπέρα στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατ’ επέκταση των κρατών-μελών της. Ο ρόλος της Ελλάδας θα είναι η «επόπτευση» θαλάσσιων και εναέριων διαύλων από και προς την κεντρική και ανατολική Μεσόγειο, η υποστήριξη των επεμβάσεων στην ευρύτερη περιοχή, η διάθεση σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ των υποδομών της χώρας μας, η συμμετοχή της σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με περιπολίες ελληνικών πλοίων, υποβρυχίων και αεροσκαφών στη Μεσόγειο καθώς και σε δεκάδες «πρόβες πολέμου» με τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, του Ισραήλ κ.ά. Σ’ αυτό το πλαίσιο βρίσκεται και το άρον-άρον κλείσιμο του ζητήματος με την ΠΓΔΜ προκειμένου αυτή να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η ΕΕΔΔΑ καταγγέλλει την ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ, η οποία με το κάλπικο σύνθημα της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας μας», επιλέγει να συμμετέχει ενεργά στα σχέδια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών ΝΑΤΟ και ΕΕ για όφελος των ελληνικών και ξένων μονοπωλίων και της

ΕΕ

Α

Στις 16 Μάη, στην κινηματογραφική αίθουσα ΑΛΚΥΟΝΙΣ, βίωσαν μια υπέροχη βραδιά γεμάτη ποίηση και ποιητικό λόγο όσοι παραβρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του κουβανού ποιητή, Νικολάς Γκιγιέν, «Ο Μεγάλος Ζωολογικός Κήπος», από τις εκδόσεις ΚΨΜ, σε μετάφραση Μπάμπη Ζαφειράτου και εικονογράφηση Ανδρέα Ζαφειράτου. Τον Νικολάς Γκιγιέν αποκάλεσαν «μουλάτα ψυχή της Κούβας», «ταξική συνείδηση της Κούβας», «λαϊκό ποιητή της Επανάστασης της Κούβας». Για το μέγεθός του αυτό μεταφράστηκε σε περισσότερες από 30 γλώσσες, τιμήθηκε από το σοβιετικό κράτος με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη και αγαπήθηκε από τους συμπατριώτες του αλλά και όλους όσοι γνώρισαν την ποίησή του. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και μίλησαν για τον Νικολάς Γκιγιέν ο Βασίλης Γραμέλης από τις Εκδόσεις ΚΨΜ, η Πρέσβειρα της Κούβας στην Ελλάδα Σέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα, η Δέσποινα Μάρκου από την ΕΕΔΔΑ και ο συγγραφέας Παναγιώτης Μανιάτης. Όλοι, ο καθένας με τη δική του ματιά, παρουσίασαν την πορεία του επαναστάτη ποιητή, που αφουγκράστηκε με περίσσια προσοχή τους καημούς του καθημερινού αγωνιστή της ζωής της πατρίδας του, τον αγάπησε και τον ύμνησε με κάθε στίχο του. Ο μεταφραστής, Μπάμπης Ζαφειράτος, πήρε το λόγο και στάθηκε με σεβασμό στον ποιητή. Απαγγέλλοντας επιλεγμένα ποιήματά του, μύησε τους παραβρισκόμενους στην ποίηση του Νικολάς Γκιγιέν και με ποιητικό λόγο ξεδίπλωσε τα μύχια της σκέψης του ποιητή. Ο Γιώργος Σαρρής τραγούδησε μελοποιημένα ποιήματά του Γκιγιέν, ταιριάζοντας την επαναστατικότητα με τη μελωδικότητα που ξεχειλίζει σε κάθε τους λέξη. Ήταν μια από τις ομορφότερες παρουσιάσεις βιβλίου και όλοι πήραν μαζί τους τις πιο όμορφες εντυπώσεις. Θα πρέπει να γίνονται συχνότερα τέτοιες εκδηλώσεις γιατί όλοι έχουμε ανάγκη από λίγη ομορφιά στη ζωή μας.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑΣ ΓΚΙΓΙΕΝ

ντόπιας αστικής τάξης, συμπαρασύροντας το λαό μας σε επικίνδυνες περιπέτειες. Παρά την πολύχρονη καπιταλιστική οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και έχει σωρεύσει στις πλάτες του λαού μας δυσβάσταχτα προβλήματα, η κυβέρνηση δίνει απλόχερα το 2,4% του ΑΕΠ της χώρας για εξοπλισμούς, ποσοστό που την κάνει να είναι η δεύτερη χώρα σε στρατιωτικές δαπάνες μετά τις ΗΠΑ. Σε αντίθεση με την εκφρασμένη θέληση του λαού μας για τη διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να μετατρέπει τη χώρα σε στρατηγικό κόμβο ανεφοδιασμού, υποστήριξης και διεκπεραίωσης των ΝΑΤΟικών δυνάμεων διατηρώντας και αναβαθμίζοντας τις ήδη υπάρχουσες βάσεις και δημιουργώντας νέες σε Αλεξανδρούπολη, Σύρο και αλλού, για την κάλυψη των αναγκών της λυκοσυμμαχίας. Είναι γνωστό ότι σήμερα η βάση της Σούδας παίζει πρωτεύοντα ρόλο στις επιθέσεις ενάντια στο συριακό λαό. Εξίσου σημαντικός είναι και ο ρόλος της, όπως και όλων των άλλων, για την «ανακατεύθυνση της κοινής γνώμης». Δηλαδή, για την πλύση εγκεφάλων και τη διαφθορά των συνειδήσεων με εκατομμύρια δολάρια που ξοδεύονται αφειδώλευτα γι’ αυτό το σκοπό. Με τη δική της σύμφωνη γνώμη, η ΝΑΤΟική αρμάδα εξακολουθεί να περιπολεί στο Αιγαίο για τη διαχείριση, τάχα, του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος. Στην πραγματικότητα για τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας και των

περιοχών όπου αντιπαρατίθεται με τη Ρωσία. Οι θερμές συρράξεις, οι πολεμικές εστίες, η ασφάλεια που κινδυνεύει, η «τρομοκρατία», οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές όλα είναι αποτέλεσμα της λυσσαλέας προσπάθειας των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ να εδραιώσουν την κυριαρχία τους απέναντι στους αντιπάλους τους, να εκμεταλλευτούν για όφελος ο καθένας της δικής του αστικής τάξης τον πλούτο ολόκληρων περιοχών και κρατών και να εξασφαλίσουν διαύλους μεταφοράς αυτού του πλούτου. Η ΕΕΔΔΑ, σταθερά προσηλωμένη στην υπεράσπιση των συμφερόντων και δικαιωμάτων των λαών, καλεί να σταθούμε όλοι εμπόδιο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, στους πολέμους και στις επεμβάσεις τους που σπέρνουν φτώχεια, προσφυγιά και θάνατο, και σαν αποτέλεσμα έχουν νεκρούς, τραυματίες και στρατιές προσφύγων. Απαιτεί την άμεση απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ, να κλείσουν όλες οι στρατιωτικές βάσεις, να επιστρέψουν όλοι οι έλληνες στρατιώτες που βρίσκονται έξω από τα σύνορα. Οι λαοί οφείλουν να βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση για να αποτρέψουν τα όσα δυσμενή προμηνύουν όλες αυτές οι ιμπεριαλιστικές συνάξεις. Με όπλο τους τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την ετοιμότητα μπορούν και πρέπει να κατακτήσουν το μέλλον που τους αξίζει.

19 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Ε

ΥΝΟ Ο

ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΣΥΝΟ∆ΟΣ ΕΛΛΑ∆ΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ-ΙΣΡΑΗΛ

Σ 20 ΙΟΥΝΗΣ 2018

τις 8 Μάη πραγματοποιήθηκε η Τριμερής Σύνοδος Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, όπου πολλά συζητηθήκαν και ακόμα περισσότερα αποφασίστηκαν και υπογράφτηκαν. Πριν τη Σύνοδο, είχε προηγηθεί προπαρασκευαστική συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κύπρου, στην οποία επιβεβαιώθηκαν οι υπάρχουσες αντιθέσεις με την Τουρκία. Αντιθέσεις που έχουν άμεση σχέση με το γενικότερο πάρε-δώσε ΗΠΑΝΑΤΟ-ΕΕ, παρά τα μεταξύ τους αντικρουόμενα συμφέροντα. Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών αυτής της συνάντησης, ο Έλληνας υπουργός των Εξωτερικών δήλωσε ότι είχαν μεταξύ τους μια «τολμηρή συζήτηση για τολμηρά βήματα», που πρέπει να γίνουν. Γίνεται φανερό ότι οι συμμαχίες των κεφαλαιοκρατών είναι άρρηκτα δεμένες με τους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του φασιστικού κράτους του Ισραήλ και με την αντιπαράθεσή τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικά κράτη. Στόχος τους ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής αλλά και των δρόμων μεταφοράς τους.

Στη Σύνοδο που ακολούθησε μετά την προπαρασκευαστική, μπήκε εκ νέου στο τραπέζι των συζητήσεων ο σχεδιασμός του αγωγού EAST MED. Υπογράφτηκαν νέες συμφωνίες και μνημόνια συνεργασίας μεταξύ των τριών κρατών. Συζητήθηκε το Κυπριακό σε σχέση με τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, οι σχέσεις ΕΕ-Ισραήλ, η διαδικασία ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή καθώς και η ευρωμεσογειακή συνεργασία. Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε μετά το τέλος των εργασιών της, ο ισραηλινός πρωθυπουργός επιτέθηκε στο Ιράν δηλώνοντας ότι «κάνει έκκληση για τον αφανισμό του κράτους του Ισραήλ με μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα εναντίον του και ένα τρομοκρατικό δίκτυο, που εκτείνεται σε όλο τον κόσμο και ότι επιχειρεί να τοποθετήσει επικίνδυνα όπλα στη Συρία για να τα χρησιμοποιήσει για την καταστροφή μας. Οφείλουμε να αποτρέψουμε την ιρανική επιθετικότητα. Όλοι γνωρίζουν τις κακόβουλες προθέσεις του Ιράν και το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα». Επρόκειτο για μια απέλπιδα προσπάθεια του Μπένζαμιν Νετανιάχου να δικαιολογήσει την πυραυλική επίθεση του Ισραήλ στο έδαφος της

Ε

Συρίας με στόχο το Ιράν. Ο έλληνας πρωθυπουργός έσπευσε να καλύψει πλήρως τον ισραηλινό ομόλογό του με δηλώσεις του τύπου «συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες του» σχετικά με το Ιράν. Για το παλαιστινιακό, για μια ακόμα φορά έβαλε στην ίδια ζυγαριά τους θύτες με τα θύματα. Σημείωσε την ανάγκη για την «επίτευξη βιώσιμης λύσης δύο κρατών που θα διασφαλίσει συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας για την Παλαιστίνη και το Ισραήλ». Στο τέλος, έβαλε και το κερασάκι στην τούρτα, διορίζοντας αυτοβούλως τις ΗΠΑ σαν επιδιαιτητές του παλαιστινιακού και εκφράζοντας την ελπίδα ότι «θα συμβάλουν (οι ΗΠΑ) με ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την επίλυσή του, καταθέτοντας συγκεκριμένο σχέδιο επίλυσης, ένα ειρηνευτικό σχέδιο». Για τη Συρία ευχήθηκε «να διατηρηθεί η εδαφική της ακεραιότητα και να επιτευχθεί μόνιμη εκεχειρία». Ξανά, δηλαδή, ευχολόγια την ίδια στιγμή που σύσσωμη η κυβέρνησή του έχει παραχωρήσει τη βάση της Σούδας στους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστές για να εξαπολύουν τις επιθέσεις τους ενάντια στον συριακό λαό. Και μετά, με περίσσιο θράσος δηλώνει ότι δεν πρόκειται να αποστείλει στρατιωτική δύναμη σε ενδεχόμενη σύρραξη. Λες και η αποστολή οποιασδήποτε ελληνικής στρατιωτικής δύναμης θα έχει μεγαλύτερη χρησιμότητα για τους ιμπεριαλιστές από την αξιοποίηση των βάσεων που εδρεύουν στη χώρα μας. Ο κύπριος πρόεδρος, από τη μεριά του, έδωσε ρεσιτάλ αμοραλισμού μιλώντας για «προσπάθειες που υποσκάπτουν το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ οι οποίες δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές». Χαιρέτισε και αυτός από τη μεριά του την αμερικανική προσπάθεια για την επανέναρξη διαλόγου με τους Παλαιστίνιους, που θα διασφαλίζει την ασφάλεια του κράτους του Ισραήλ και τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Για το κυπριακό δήλωσε ότι «η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι έτοιμη για νέο διάλογο από το σημείο που σταμάτησε ο προηγούμενος, για να μετεξελιχθεί η Κύπρος σε φυσιολογικό κράτος». Οι δηλώσεις αυτές ήταν, φυσικά, οι περικοκλάδες της Συνόδου. Το πραγματικό ενδιαφέρον εστιάστηκε αλλού: Στα επιχειρηματικά σχέδια για την κατασκευή του αγωγού EAST MED, για τον οποίο συμφώνησαν να υπογράψουν διακρατική συμφωνία μέσα στη χρονιά. Στην ηλεκτρική διασύνδεση των τριών κρατών

μέσω του EURO-ASIA INTERCONNECTOR, ο οποίος θα εμπεριέχει και οπτικές ίνες. Όλα αυτά δηλαδή που θα αυγατίσουν τα κέρδη των καπιταλιστικών ομίλων των τριών χωρών. Κέρδη που για χάρη τους οι λαοί υποφέρουν, ματώνουν, χάνουν δικαιώματα και κατακτήσεις και, το χειρότερο, κινδυνεύουν από μια ενδεχόμενη πολεμική ανάφλεξη. Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για στρατηγική συνεργασία ανάμεσα στις τρεις χώρες. Χαρακτήρισε τον EAST MED «εμβληματικό project, έργο υψίστης γεωπολιτικής σημασίας» και τόνισε ότι «τα σχέδια αυτά των επιχειρηματικών ομίλων συμβάλλουν καθοριστικά και στη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας, που αποτελεί στρατηγική πολιτική της ΕΕ». Ο Μπένζαμιν Νετανιάχου μίλησε για την οικοδόμηση μιας μεγάλης συμμαχίας και χαρακτήρισε το έργο «πολύ σημαντικό εγχείρημα για μας και για την Ευρώπη» και τις συναντήσεις σαν «παραγωγικές και ενθαρρυντικές». Τέλος, υπέγραψαν «Σχέδιο Περιφερειακής Συνεργασίας» για ζητήματα αντιμετώπισης περιστατικών θαλάσσιας ρύπανσης από πετρελαιοειδή και καθόρισαν, ανάμεσα στα άλλα, το εύρος δράσης κάθε κράτους. Η συμφωνία περιλαμβάνει, επίσης, ενίσχυση της συνεργασίας στους τομείς διαχείρισης υγρών αποβλήτων και επεξεργασίας λυμάτων. Συζήτησαν δε και ζητήματα για τη διαχείριση στερεών αποβλήτων, διαχείρισης υδατικών πόρων, επαναχρησιμοποίησης επεξεργασμένων αστικών υγρών αποβλήτων για άρδευση κλπ. Όλα τα παραπάνω, που για τους απλούς ανθρώπους ηχούν βαρετά και αδιάφορα, για τους καπιταλιστές αποτελούν χρυσωρυχείο που η εκμετάλλευση και αξιοποίησή τους θα φέρει κατακόρυφη αύξηση των κερδών τους. Όλα αυτά σε ένα και μόνο συμπέρασμα οδηγούν: Την τεράστια ευθύνη που έχουν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις με την επιλογή τους να προσδέσουν τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Το μόνο αποτέλεσμα αυτών των επιλογών είναι να οδηγούν σε ολέθριες συνέπειες τη ζωή και το μέλλον του λαού μας και να φέρνουν πιο κοντά τον κίνδυνο εμπλοκής της χώρας μας σε ενδεχόμενες γενικευμένες πολεμικές συρράξεις. Συρράξεις που θα βάλουν σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο και τη χώρα μας και το λαό μας, ο οποίος ήδη δοκιμάζεται πολύ σκληρά από μια οκταετή καπιταλιστική κρίση, που φόρτωσαν στις πλάτες του οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια.

ΥΝΟ Ο

21 ΙΟΥΝΗΣ 2018

ΕΛΛΑ Α

Α

ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΕ∆∆Α ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΑ∆ΑΣ – ΗΠΑ

Μ

22 ΙΟΥΝΗΣ 2018

ια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση παρακολούθησαν τα μέλη και οι φίλοι της ΕΕΔΔΑ στις 9 Φλεβάρη σχετικά με τη συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ και την εμπλοκή της χώρας μας στα σχέδια του ΝΑΤΟ. Ομιλητής ήταν ο δημοσιογράφος Γιώργος Μηλιώνης. Ο Γιώργος Μηλιώνης ξεκίνησε την ενημερωτική του ομιλία τονίζοντας ότι πρώτο μέλημα όλων μας είναι η ενημέρωση η οποία θα συμβάλει στην επαγρύπνηση του ελληνικού λαού έτσι ώστε να μπορέσει να τη μετουσιώσει σε εναντίωση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Αυτό, βέβαια, πρέπει να γίνεται με όρους λαϊκού κινήματος αλλά καθόλου δεν σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς δεν φέρνει το βάρος της ατομικής του ευθύνης. Το δεύτερο που τόνισε ήταν η βαθύτατη ανησυχία για το σύνολο των εξελίξεων, οι οποίες είναι άρρηκτα δεμένες με την οχτάχρονη καπιταλιστική οικονομική κρίση, που έχουν τσακίσει δικαιώματα και κατακτήσεις του λαού μας αλλά και επιδρούν σημαντικά στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Γιατί θα ήταν αυταπάτη να διαχωρίσει κανείς αυτά τα ζητήματα, άλλα από τα οποία βαφτίζονται «εθνικά» και δήθεν αφορούν όλους μας, κεφάλαιο και εργατική τάξη μαζί, και κάποια άλλα που αφορούν το «εσωτερικό» της χώρας μας και στα οποία θα μπορούσε κάποιος να διαφωνήσει. Η πολιτική της αστικής τάξης, παρά τις επιμέρους αποχρώσεις της, είναι ενιαία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό και μοναδικό της στόχο έχει τη θωράκιση των κεφαλαίων της και την όσο το δυνατό μεγαλύτερη κερδοφορία της, την ανταγωνιστικότητά της, την επέκτασή της. Όλα με μια προϋπόθεση: ένα φθηνό, ευέλικτο, χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό, που δεν θα αντιμιλά και δεν θα αντιδρά στο βάθεμα της εμπλοκής της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα οποία θα πρέπει να πειστεί ότι είναι και προς το δικό του συμφέρον. Τα ιμπεριαλιστικά αυτά σχέδια εμφανίζονται με τη μορφή της «κινητικότητας» στην ευρύτερη περιοχή, που ξεκινά από τα ΒΔ σύνορα της Ρωσίας και φτάνει μέχρι τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, περιλαμβάνοντας και τα Βαλκάνια. Η κινητικότητα αυτή αφορά κυρίως 6 χώρες των Δυτικών Βαλκανίων (Αλβανία, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜ, Σερβία, Κόσσοβο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη). Από τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, η μόνη που έχει ενταχθεί στην ΕΕ από το

2013 είναι η Κροατία. Το ΝΑΤΟ, από τη μεριά του, έχει ήδη «στρατολογήσει» στις τάξεις του την Αλβανία, την Κροατία και το Μαυροβούνιο ενώ διατηρεί σημαντική παρουσία στο Κόσσοβο και εγκαταστάσεις στο Σεράγεβο. Αυτή η κινητικότητα φέρνει μαζί της ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σχετικά με τις πηγές ενέργειας, την εκμετάλλευσή τους από τους μονοπωλιακούς ομίλους της κάθε χώρας και την εξασφάλιση των οδών μεταφοράς της. Στους τομείς των ενδιαφερόντων τους συμπεριλαμβάνονται και οι τομείς μεταποίησης και εμπορίου και η διείσδυσή τους στις αγορές με τον ταυτόχρονο εξοστρακισμό των ανταγωνιστών τους. Σύμφωνα με το δόγμα «Εθνική Στρατηγική Άμυνας» των ΗΠΑ, με το οποίο δίνεται προτεραιότητα στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα έναντι του κινδύνου της «τρομοκρατίας», υπάρχουν τρία πεδία ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης: Ευρώπη, περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού Ωκεανού και Μέση Ανατολή, όπου ήδη «μιλούν» τα όπλα. Στη Βαλκανική ο άμεσος στόχος είναι η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» και ο εξοστρακισμός της ρωσικής επιρροής, καθώς οι Ρώσοι διατηρούν σημαντικά ερείσματα σε Σερβία, Μαυροβούνιο και ΠΓΔΜ. Οι Κινέζοι, από τη μεριά τους, έχουν «βάσεις» κυρίως στην ΠΓΔΜ αλλά και στη Σερβία με το ενδιαφέρον τους να στρέφεται προς τη δημιουργία της υπερσύγχρονης σιδηροδρομικής γραμμής ΒελιγραδίουΒουδαπέστης. Η αστική τάξη της Τουρκίας διεκδικεί μεγαλύτερη επιρροή σε Αλβανία, Κόσσοβο, Βοσνία και ΠΓΔΜ ενώ δυνάμεις όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ αναζητούν ερείσματα επιρροής ιδιαίτερα σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Κόσσοβο. Προκειμένου να εξυπηρετηθούν αυτά τα αντικρουόμενα συμφέροντα, οι ιμπεριαλιστές επιστρατεύουν όλα τα όπλα τους, από τις ανοιχτές απειλές έως τους ιστορικούς, πολιτικούς και θρησκευτικούς δεσμούς στο βαθμό που αυτοί υπάρχουν. Ο στόχος είναι ένας: η εργατική τάξη και οι λαοί των Βαλκανίων να δεθούν στο άρμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, των επιδιώξεων της αστικής τάξης της κάθε χώρας, υιοθετώντας ως δικές τους τις επιδιώξεις των ταξικών τους εχθρών, των αστών. Σε αυτό το στόχο εντάσσεται και η φρασεολογία της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας μας. Φέτος το Γενάρη, ο αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζέ-

ΕΛΛΑ Α

φρι Πάιατ, σε ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο υπήρξε πολύ αποκαλυπτικός. Μίλησε για «ενίσχυση της επένδυσης που έχουμε κάνει στην Ελλάδα τα τελευταία 70 χρόνια», περιγράφοντας με αυτό τον τρόπο την πολιτική τους που δεν είναι μια πολιτική πενταετίας, όσο δηλαδή διαρκεί μια προεδρική θητεία, αλλά για ένα μακροχρόνιο και πολύπλευρο σχεδιασμό δεκαετιών, πλευρές του οποίου μπορεί να εκτυλίσσονται με μεγαλύτερη ένταση στην κάθε δεδομένη συγκυρία. Η ουσία της «αμερικανικής βοήθειας» ήταν η ενεργοποίηση των διεθνών δεσμών της ελληνικής αστικής τάξης σε μια δύσκολη για εκείνη στιγμή. Επρόκειτο τότε, όπως και πάντα εξάλλου, για μια στρατηγική επιλογή που, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ποια τάξη θα έχει την εξουσία στα χέρια της και όχι βέβαια πόσα κουτιά ζαχαρούχο γάλα θα ξεφορτωθούν στον Πειραιά για τα πεινασμένη Ελληνόπουλα. Για όσους αναρωτιούνται «πού πήγαν τα δολάρια της αμερικανικής βοήθειας και ποιοι τα έφαγαν», η απάντηση είναι πολύ απλή. Η στήριξη της αστικής εξουσίας ήταν το κυρίαρχο και όχι η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας. Όσο για τη στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης, αυτή είναι η παραμονή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με την οποία ανοίγονται δρόμοι στους επιχειρηματικούς ομίλους της για τη δραστηριοποίησή τους στους διάφορους τομείς όπου το κεφάλαιο προσβλέπει μεγαλύτερα κέρδη και σε «χώρο» που προστατεύεται αλλά και επεκτείνεται από τα όπλα του ΝΑΤΟ. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η αστική τάξη συνεχίζει να διατηρεί αυτή τη στρατηγική ακόμα και όταν ξέρει ότι η ίδια ή και τμήματά της χάνει από τους ανταγωνιστές της. Ο καθένας μπορεί να αναλογιστεί τι πεδία κερδοφορίας ανοίγονται από την ανοικοδόμηση της ισοπεδωμένης Συρίας. Και αυτό αποτελεί ένα παράδειγμα για το πώς δένεται η καπιταλιστική οικονομία με την ιμπεριαλιστική επέμβαση. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το χάος που επικράτησε μετά τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις χώρες της περιοχής, χάος που έκανε την Ελλάδα ασφαλή προορισμό για τουρισμό και τους έλληνες επιχειρηματίες στον τομέα αυτό να τρίβουν τα χέρια τους, αδιαφορώντας τόσο για το χάος όσο και για τους νεκρούς, τραυματίες, πρόσφυγες αυτών των χωρών. Στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα αφού, από τη μια, το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα μέσα στο χώρο του και νίπτει τας χείρας του μπροστά στις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος της Ελλάδας και, από την άλλη, η ελληνική αστική

τάξη επιχειρεί να λύσει αυτές τις διαφορές χωρίς να διαρραγεί η συνοχή του ΝΑΤΟ. Ενώ, δηλαδή, μπορεί να πιέζεται ή να κινδυνεύει, την ίδια στιγμή προσβλέπει σε οφέλη από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, στη Β. Ελλάδα οι παραγωγικοί φορείς μιλούν για απώλεια ύψους 7% του ΑΕΠ ενώ ελπίζουν και στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ που θα εκτινάξει την επενδυτική της διείσδυση στη γειτονική χώρα. Εξ ου και οι δηλώσεις Πάιατ ότι σχεδιάζει, ειδικά για τη Βόρεια Ελλάδα, την οποία μάλιστα αποκάλεσε ως «μεντεσέ», να λειτουργήσει ως οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό κέντρο, στα πλαίσια του σφοδρού ανταγωνισμού των ΗΠΑ ιδιαίτερα με Ρωσία και Κίνα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το ταξίδι του έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, για το οποίο δεν ενημέρωσε τον ελληνικό λαό ούτε απάντησε σε κανένα από τα ερωτήματα σε σχετική συζήτηση στη Βουλή. Όπως, π.χ. ποια σχέδια υπάρχουν για τη βάση της Σούδας, πόσα χρόνια παρατείνεται η συμφωνία της, ποια η χωρική της επέκταση, αν επίκειται μεταφορά αμερικανών πεζοναυτών από το Ιντσιρλίκ ή μοίρας αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών ή ακόμα και drones. Αν γίνονται προετοιμασίες για να φιλοξενήσει η βάση στον Άραξο πυρηνικά όπλα. Αν υπάρχουν σχέδια για μεταφορά μέσων, προσωπικού, δραστηριοτήτων των ΗΠΑ για τις αεροπορικές βάσεις σε Αγχίαλο, Ανδραβίδα, Λάρισα, Σκύρο και αλλού. Τι σχέδια και συμφωνίες υπάρχουν για το λιμάνι και το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης. Και πολλά άλλα τα οποία παρέμειναν αναπάντητα. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι τα 22 από τα 28 κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ είναι μέλη της ΕΕ, ότι ο ΝΑΤΟικός μηχανισμός παραμένει ο βασικός στρατιωτικός πυλώνας στήριξης των ευρωατλαντικών επιχειρήσεων αλλά, ταυτόχρονα, η ΕΕ ακολουθεί και τη δική της αυτόνομη πορεία και συγκροτεί το δικό της στρατιωτικό μηχανισμό. Οι λαοί, αποκαλύπτοντας και απορρίπτοντας τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, οφείλουν να εντείνουν την πάλη τους για να μη γίνουν κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστικών πολέμων, αναλώσιμη ύλη στο μύλο του εθνικισμού και από τις δύο πλευρές, να αντιταχθούν σθεναρά στις διακηρύξεις του αστικού κοσμοπολιτισμού, βάζοντας εμπόδια στη διείσδυση και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, να αντιπαλέψουν κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία. Χαράζοντας πορεία με βάση τα δικά τους, αυτοτελή συμφέροντα έτσι ώστε ο τεράστιος πλούτος, γύρω από τον οποίο οι καπιταλιστές και τα επιτελεία τους καυγαδίζουν, να γίνει με τη δική τους εξουσία κτήμα και ιδιοκτησία τους.

Α

23 ΙΟΥΝΗΣ 2018

Β ΒΛ Ο

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ Αλεχάντρο Κάστρο Εσπίν Μετάφραση: Βασίλης Ψυχογιόπουλος Εκδόσεις «New Star» Γράφει η Άννεκε Ιωαννάτου

Τ

24 ΙΟΥΝΗΣ 2018

ο βιβλίο αυτό του γιου του Ραούλ Κάστρο και της Βίλμα Εσπίν, της ιδρύτριας του οργανωμένου γυναικείου κινήματος της Κούβας, της Ομοσπονδίας Γυναικών Κούβας, κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2015 και πραγματεύεται την ανάπτυξη και το ρόλο του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού με τον κατεξοχήν εκπρόσωπό του, τις ΗΠΑ. Χώρα την οποία ο συγγραφέας χαρακτηρίζει «αυτοκρατορία του τρόμου». Στο οπισθόφυλλο θα πει ότι η έρευνά του αυτή περιλαμβάνει τα ιστορικά γεγονότα που επηρέασαν την εξέλιξη και τη διαμόρφωση των στρατηγικών προβλέψεών της για την Τρίτη Χιλιετία «με στόχο να εξασφαλιστεί η υπεροχή των συμφερόντων της βορειοαμερικάνικης υπερδύναμης και να αποφευχθεί η δημιουργία άλλων πόλων που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την υποτιθέμενη παγκόσμια υπεροχή». Στο μεταξύ αυτή η παγκόσμια υπεροχή έχει αρχίσει ήδη να ροκανίζεται. Ο αναγνώστης θα μπορούσε να ξεκινήσει από το παράρτημα αποτελούμενο από ένα φωτογραφικό υλικό που απεικονίζει τις πιο καθοριστικές στιγμές της ιστορίας δημιουργίας και καθιέρωσης των Ηνωμένων Πολιτειών σαν κρατικής οντότητας και μάλιστα με σαφείς προθέσεις επεκτατισμού. Δηλαδή προσάρτησης ξένων εδαφών και πραξικοπηματικών επεμβάσεων σε χώρες του νότιου τμήματος της ηπείρου. Δίνεται το παράδειγμα του Μεξικού που στα μέσα του 19ου αιώνα οι ΗΠΑ «βούτηξαν» πάνω από τα μισά εδάφη του και που με τη Συνθήκη Ειρήνης Γουαδαλούπε-Ιδάλγο εξασφάλιζε την προσάρτηση στις ΗΠΑ μιας έκτασης 2 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων βόρεια του Ρίο Γκράντε. Με τη νίκη του Βορρά στον εμφύλιο πόλεμο, οι ΗΠΑ εξασφάλισαν την επικράτηση της βιομηχανικής-χρηματιστικής αστικής τάξης σε βάρος της αριστοκρατίας του Νότου. Ο Νότος είχε κυρίως αγροτική παραγωγή με ένα εργατικό δυναμικό αποτελούμενο από μαύρους σκλάβους. Η καπιταλιστική ανάπτυξη κέρδισε. Λίγα χρόνια μετά, με την ανατίναξη του θωρηκτού Μέιν το 1898, οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν στον ισπανοκουβανικό πόλεμο για να εμποδίσουν την ανεξαρτητοποίηση του νησιού. Μετά από τον ισπανικό ζυγό, λοιπόν, ήρθε ο βορειοαμερικανικός. Στο παράρτημα οι γλαφυρές αυθεντικές εικόνες με τα λιγόλογα κείμενα λένε μια ολόκληρη ιστορία, που ενθαρρύνουν τον αναγνώστη να διαβάσει το βιβλίο.

Το περιεχόμενο Τα πέντε κεφάλαια με τα πολλά υποκεφάλαια –άρα με μικρές ενότητες- κάνουν το βιβλίο ευανάγνωστο και προσιτό σε όλους, ακόμα και για όποιον δεν έχει ιστορικές γνώσεις. Το «Εθνικό Συμφέρον» των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής είναι ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου, στο οποίο ο συγγραφέας αναφέρει τις απαρχές της όλης ιδέας αυτού του «εθνικού συμφέροντος» με τα ευρωπαϊκά προηγούμενά του, καθώς και της λεγόμενης «πολιτικής ισορροπίας». Στο δεύτερο κεφάλαιο πραγματεύεται το δόγμα της «εθνικής ασφάλειας». Η γέννηση του

δόγματος αυτού συνδέεται με την εμφάνιση του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους το 1917, όπως διαβάζουμε, κάτι το οποίο ανησυχούσε ιδιαίτερα τους πιο συντηρητικούς κύκλους: «Το κατεστημένο συνειδητοποίησε σύντομα τον πολιτικό κίνδυνο που αντιπροσώπευε ένα εκτεταμένο Ευρασιατικό μπλοκ σοσιαλιστικών χωρών για τον παγκόσμιο καπιταλισμό και για την άρχουσα αστική του τάξη. Το μπλοκ αυτό ήταν αποτέλεσμα του πολέμου και της επικράτησης των σοσιαλιστικών ιδεών, σε μια ιδιαίτερα πολύπλοκη παγκόσμια συγκυρία, κατά την οποία οι παραδοσιακές ηπειρωτικές δυνάμεις, κατεστραμμένες από τη σύρραξη και με τεράστιες ανάγκες σε πόρους για την ανοικοδόμηση και την κοινωνική και οικονομική τους αναζωογόνηση, προσπαθούσαν να κρατήσουν τις κτήσεις τους απέναντι στις αναπτυσσόμενες τάσεις ανεξαρτητοποίησης στις αποικίες» (σελ. 60). Μιλώντας για τους βασικούς «παίκτες» σ’ αυτή την αντιπαράθεση ο συγγραφέας προχωρεί σ’ αυτό που ονομάζει «γέννηση της κατασκοπευτικής κοινότητας». Μετά από τους μεταπολεμικούς σχεδιασμούς σχετικά με την εθνική ασφάλεια, έρχεται το «Δόγμα Αϊζενχάουερ», η «Περίοδος Κένεντι», «Οι ιδέες του Τζόνσον», το Γουοτεργκέιτ και η «Οπισθοδρόμηση του Ρίγκαν και το Σκάνδαλο Ιράν-Κόντρας». Ο δόλος των Δημοκρατικών Τονίζει ο συγγραφέας -για όσους έχουν την ψευδαίσθηση ότι η περίοδος Κένεντι, ως «Δημοκρατικός» ήταν μια προοδευτική ανάσα- ότι «παρά την καινοτόμα πρόθεση που εξέφρασε ο Τζον Φ. Κένεντι κατά την ανάληψη της προεδρίας τον Ιανουάριο του 1961, η προσέγγισή του στο θέμα της Εθνικής Ασφάλειας ευθυγραμμίστηκε με τη συντηρητική στρατηγική του «Περιορισμού του Κομμουνισμού»{…}. Επομένως ακολούθησε από τον «Δημοκρατικό» Κένεντι μια στρατιωτική υπερανάπτυξη τόσο σε στρατηγικά όσο και σε συμβατικά όπλα. Η κυβέρνησή του συνέχισε τα σχέδια της προηγούμενης ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης «σε μια ξεκάθαρη ευθυγράμμιση των δύο κομμάτων σε θέματα προστασίας των υπέρτατων συμφερόντων της ελίτ (σελ. 75/76). Έτσι ετοιμάστηκε η εισβολή στην Κούβα: «Στη Λατινική Αμερική, η πίεση της CIA και των γερακιών του Πενταγώνου, ενισχυμένη και από τους τεράστιους πόρους της αμερικανικής ολιγαρχίας, της οποίας τα συμφέροντα είχαν θιγεί από τα φιλολαϊκά μέτρα της κουβανικής επαναστατικής κυβέρνησης, έσπρωξε τον νεοορκισθέντα δημοκρατικό πρόεδρο να εγκρίνει την εφαρμογή του σχεδίου εισβολής στην Κούβα…» (σελ. 75). Στο τρίτο κεφάλαιο ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει πώς με την κυβέρνηση του Τζορτζ Γ. Μπους παρουσιάστηκε με την πρώτη επέτειο των γεγονότων της 11-09-2001 στους Δίδυμους Πύργους η «Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών» που ήδη την είχαν επεξεργαστεί στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα. Το κεφάλαιο προχωρεί στην

Β ΒΛ Ο

ανάλυση των οικονομικών και πολιτικών παραγόντων. Ο παγκόσμιος «χωροφύλακας», η Ευρωπαϊκή «Συμμαχία», η φωνή των άλλων δυνάμεων, η κινέζικη πρόκληση και η παλινόρθωση της Ρωσίας παρουσιάζονται στους πολιτικούς παράγοντες που κλείνουν με το υποκεφάλαιο «Μια Επαναστατική Λατινική Αμερική». «ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΚΟΥΒΑ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ;» Είναι το εύγλωττο ρητορικό ερώτημα που είναι και ο υπότιτλος του τέταρτου κεφαλαίου. Με την πρώτη ματιά δεν μπορεί να αποτελεί απειλή: «…Η επικράτεια της Κούβας φτάνει μόλις το 1,13% αυτής των ΗΠΑ και τα 11 εκατομμύρια του πληθυσμού της περίπου το 4% του αμερικανικού» (σελ. 166). Ούτε αποτελεί μια αγορά σαν αυτή της Κίνας με το 1,3 δις πληθυσμού, ούτε μπορεί να συγκριθεί με τη Ρωσία συνεχίζει ο συγγραφέας και «ο τακτικός στρατός της Κούβας αντιπροσωπεύει ένα αμελητέο κομμάτι της δύναμης του αμερικανικού…Το οπλοστάσιο της Κούβας είναι αποκλειστικά αμυντικό και τα πιο προηγμένα τεχνολογικά στοιχεία του κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1980. Δεν μπορεί να συγκριθεί με την απαίσια φονική ικανότητα και ακρίβεια των «έξυπνων όπλων» των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ» (σελ.

166/167). Εφόσον λοιπόν, είναι το λογικό ερώτημα, η Κούβα δεν αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ -το ίδιο το Πεντάγωνο το παραδέχεται– δεν είναι ανταγωνιστής της πανίσχυρης αμερικάνικης οικονομίας, ούτε μεγάλη αγορά για τα αμερικάνικα προϊόντα, αλλά μόνο κοντινός τουριστικός προορισμός, γιατί εξακολουθούν οι ΗΠΑ ακόμα να τα βάζουν τόσο επίμονα με την Κουβανική Επανάσταση; Κάτι δεν πρέπει να πειράζει αυτή τη μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη; Το φάντασμα του «Γκράνμα» Ένα φάντασμα πλανιέται…και όχι μόνο πάνω από την

Ευρώπη. Στην εποχή του ο Μαρξ, βέβαια, δεν μπορούσε ακόμα να φανταστεί ότι ένα νησί στην Καραϊβική θα γινόταν σύμβολο του μέλλοντος. Να θυμηθούμε ότι «Γκράνμα» ονομαζόταν το σκάφος με το οποίο το 1956 οι 82 επαναστάτες έφτασαν στην Κούβα. Ο συγγραφέας κάνει μια ιστορική αναδρομή στα υποτιθέμενα «κίνητρα» κατά της Κούβας, τα οποία σοφίστηκαν και διαδόθηκαν από την ολιγαρχία από τον 19ο αιώνα. Τα συγκρίνει με αυτά των δεκαετιών του 1960, 1990 και του 21ου αιώνα. Οι συγκρίσεις είναι αποκαλυπτικές. Έτσι, δειγματοληπτικά, το 1805 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Τόμας Τζέφερσον, έστειλε ένα υπόμνημα στον πρέσβη της Βρετανίας, στο οποίο έγραφε ότι σε περίπτωση ενός πολέμου ανάμεσα στην Ισπανία και τις ΗΠΑ, θα καταλάμβαναν την Κούβα, «ως κλειδί του Κόλπου, η κατοχή της Νήσου είναι απαραίτητη για την υπεράσπιση της Λουϊζιάνα και της Φλόριντα» (σελ. 168). Πάντα ήθελαν να εντάξουν την Κούβα στις ΗΠΑ και ο Τζέφερσον πριν τη λήξη της θητείας του είχε δηλώσει το 1809 στον Τζέιμς Μάντισον (ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ και τότε υπουργός Εξωτερικών): «Υποθέτω ότι η κατάκτηση της Ισπανίας θα σου δημιουργήσει ένα λεπτεπίλεπτο ερώτημα, ως προς τη Φλόριντα και την Κούβα, οι οποίες θα σου προσφερθούν οικειοθελώς. Ο Ναπολέων σίγουρα θα συναινέσει χωρίς δυσκολία να δεχτούμε τη Φλόριντα και με κάποια ίσως δυσκολία για την Κούβα» (σελ. 168/169). Και το 1823 ο Τζέφερσον θα ομολογήσει: «παραδέχομαι ευθαρσώς ότι πάντοτε έβλεπα την Κούβα ως την πιο ενδιαφέρουσα προσθήκη που θα μπορούσε να γίνει στο σύστημα των Πολιτειών μας» (σελ. 169). Τα νησιά Πουέρτο Ρίκο και Κούβα θεωρήθηκαν «φυσικές απολήξεις της βορειοαμερικανικής ηπείρου», όπως το διατύπωσε ο Τζον Κουίνσι Άνταμς (πρόεδρος των ΗΠΑ το 1825-1829) την ίδια χρονιά με τη θεωρία του του «ώριμου φρούτου», αφού «η αναπότρεπτη βαρυτική έλξη θα έκανε την Κούβα να πέσει στα χέρια της Αμερικάνικης Ένωσης κάτω από το ίδιο της το βάρος» (σελ. 170). Ο συγγραφέας συνεχίζει την ανάπτυξη της ιστορικής αναδρομής εμπεριστατωμένα και τεκμηριωμένα για να φτάσει σ’ αυτό που αποκαλεί την «ασυγχώρητη Επανάσταση». «Θα είμαστε πάντα οι επιδρομείς του «Γκράνμα»», θα πει ο Ραούλ Κάστρο σε συνέντευξή του στο περιοδικό Βέρδε Ολίβο για την 45η επέτειο της αποβίβασης του «Γκράνμα» και την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων (Αβάνα, 2001). Ποιος είναι ο αληθινός τρομοκράτης; Το πέμπτο κεφάλαιο πραγματεύεται το ευαίσθητο θέμα της τρομοκρατίας. Ο εύλογος τίτλος του κεφαλαίου είναι: 11/9: Η μεγάλη πρόφαση της τρομοκρατίας (σελ.

209). Ο τίτλος αυτός ήδη υπαινίσσεται το «στημένο» τρομοκρατικών επιθέσεων σαν αυτή της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001. Με αποκαλυπτικά στοιχεία ο συγγραφέας αναπτύσσει όλο το επικίνδυνο και δόλιο «παιχνίδι» σε βάρος της παγκόσμιας ειρήνης για να επιβληθούν τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού κατεστημένου ανά τον κόσμο και για να κάνουν αυτό, δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα, όπως βγαίνει γλαφυρά από τα –πάντα τεκμηριωμένα- λεγόμενα. «Ευχαριστούμε τους εχθρούς μας» Σε μια πρωτότυπη έκφραση ευχαριστιών, ο Αλεχάντρο Κάστρο δεν ευχαριστεί μόνο όσους τον βοήθησαν –ευνόητο– αλλά ευχαριστεί και «τους εχθρούς μου, τους κοινούς με το λαό μου και όλη την ανθρωπότητα. […] Εκτιμώ όσα απερίσκεπτα κάνετε για να μας δυναμώσετε. Οι αντιιμπεριαλιστές αντάρτες του κόσμου δεν είναι οι χειρότεροι εχθροί σας. Είστε εσείς οι ίδιοι».

25 ΙΟΥΝΗΣ 2018

ΟΧΙ

ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ