Kunst om van te smullen Het is zondagmiddag. Warre Wortel heeft zijn beste pak aangetrokken en zijn haar netjes gekamd. ‘Benny!’ roep hij. ‘Benny Banaan, waar blijf je toch? We moeten vertrekken!’ Warre en Benny gaan vanmiddag op bezoek bij Pablo Paprika, de kunstenaar van Kooksprookjesland. Pablo maakt prachtige schilderijen en mooie tekeningen. Vandaag heeft hij zijn vrienden uitgenodigd om naar zijn nieuwe schilderijen te komen kijken. ‘Ik kom, Warre. Maar ik heb zo’n honger,’ kreunt Benny Banaan. ‘Mijn buik is net een grote, lege trommel. Ik moet een hapje eten.’ ‘Jij hebt altijd honger,’ zegt Warre. ‘We hebben nu geen tijd voor hapjes.’ En dus vertrekken de vrienden op tijd, maar met een lege maag, naar Pablo Paprika. Het is druk bij Pablo. Iedereen wil zijn schilderijen zien. Ze zijn gemaakt van graan, chocolade en suikerwater, en ze hebben alle kleuren. ‘O,’ zucht Pamela Peer, ‘wat mooi!’ Ze kijkt vol bewondering naar Pablo Paprika. Die werpt haar een kushandje toe. Iedereen heeft het naar zijn zin, behalve Benny. Die staat te mokken in een hoekje. Grrmmbl doet zijn buik, en ggrroooaargh. Zijn honger groeit. Het is alsof er een groot gruwelijk monster in zijn buik zit. En die schilderijen... Mmm. Ze zien er zo lekker uit, en ze ruiken heerlijk naar honing en chocolade. Zou iemand het merken als hij een klein hapje neemt? Terwijl iedereen Meester Pablo feliciteert met zijn kunst, zet Benny zijn tanden in een heerlijk schilderij. Wat is dat lekker. Benny kan niet meer stoppen. Hij neemt nog een hap, en nog één, en nog één... Hij gaat door tot het schilderij helemaal op is.
24
25