ΚΑΛΛΙΣΤΗ η φωνή των εφήβων
Σχολική Εφημερίδα του 1ου Γυμνασίου Ηλιούπολης
Τεύχος 2, Οκτώβριος 2019
Περιεχόμενα Οι γνώμες μας
Φιλολογική Επιμέλεια: Πολυζωγοπούλου Ελένη, ΠΕ02 Ηλεκτρονική Επιμέλεια: Παπαναστασάτου Ευσταθία, ΠΕ80
Λίγα λόγια από την επιμελήτρια 2-7
8 Παρατηρώντας και κρίνοντας τη χώρα μας
Οι ποιητές μιλούν ...
9
Συνέντευξη
10
Οι αφίσες μας
12-13
Ψυχαγωγία
14
Αινίγματα
14
Μετά από μια παύση επανερχόμαστε για να δημοσιεύσουμε το δεύτερο τεύχος της εφημερίδας μας και η αφορμή δόθηκε στο τέλος της περσινής χρονιάς, όταν η συζήτηση στη σχολική τάξη σφαιρώθηκε γύρω από την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της Ελλάδας και των Ελλήνων. Οι μαθητές έγραψαν κείμενα εμπνευσμένα από το παραπάνω θέμα με
αυστηρή και κριτική ματιά απέναντι στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και την εικόνα της Ελλάδα ς από την οπτική του Έλληνα, αλλά και του ανθρώπου στο εξωτερικό. Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, ευχόμαστε καλή και δημιουργική χρονιά στους μαθητές, στους καθηγητές τους και
στους μαθητές της περσινής Γ΄ Γυμνασίου που αποφοίτησαν και τους οποίους αφιερώνεται το παρόν τεύχος μαζί με τις ευχαριστίες μας για τα κείμενα τους και την αγάπη τους για την εφημερίδα. κ. Πολυζωγοπούλου Ελένη, Φιλόλογος του 1ου Γυμνασίου Ηλιούπολης.
Έλληνας, Νεοέλληνας! Του Μυλωνά Αντώνη (Γ4) Ελλάδα..., η χώρα της δημοκρατίας, του πολιτισμού,της ιστορίας και των έντιμων πολιτών της. Των πολιτών της που νοιάζονται, μάχονται και πληγώνονται από αυτήν. Οι πολίτες αυτοί, γνωστοί και ως " Έλληνες" χαρακτηρίζονται για την φιλοτιμία τους ,την εντιμότητα ,την περηφάνια, την αγάπη ,τον πολιτισμό και γενικά την ιδανική πνευματική και ηθική στάση τους απέναντι στην ζωή. Φυσικά και μιλάμε για την αρχαία Ελλάδα. Μιλάμε για το μέρος που ξεκίνησαν όλα και θεμελιώθηκαν αξίες και ιδανικά. Δυστυχώς ,πλέον το μοναδικό κοινό στοιχείο μεταξύ αρχαίας και σύγχρονης Ελλάδας είναι το ...όνομα .Σε όλα τα άλλα υπάρχει ένα χάσμα. Αν σκεφτούμε πως η παράδοση και η θρησκεία μας παρέμειναν ζωντανές επί 400 χρόνια Οθωμανι-
κής κατοχής, αλλά όλα τα παραπάνω ιδανικά χάθηκαν τόσο εύκολα, μπορούμε να το θεωρήσουμε αποτυχία. Την αποτυχία μας μπορούμε να την δούμε μέσα από το πορτραίτο του Νεοέλληνα. Ο κλασσικός Νεοέλληνας ή αλλιώς " Ελληναράς "είναι αυτός που βάζει φωτιά στα δάση με σκοπό να κτίσει πολυκατοικίες, ανεξαρτήτως αν αυτο θα κοστίσει ζωές. Είναι αυτός που εισβάλλει στα γήπεδα και τιμωρεί ουσιαστικά την ίδια του την ομάδα. Είναι αυτός που βλέπει έναν άστεγο και αβοήθητο και τον υποτιμά θεωρώντας ότι ποτέ δεν θα βρεθεί στη θέση του. Είναι γενικά όλοι όσοι βλέπουν το ατομικό τους συμφέρον και δεν νοιάζονται για κανέναν άλλο. Τέλος, ο Ελληνικός λαός, δυστυχώς, έχει εφεύρει και χρησιμοποιήσει ουκ ολίγες φορές τον όρο διχόνοια. Γεγο-
νός που αποδεικνύεται από τους πολλούς εμφύλιους πολέμους που έχουν ξεριζώσει κάθε προσπάθεια του ελληνικού κράτους για ανασυγκρότηση. Ωστόσο, υπάρχουν και σημαντικές εξαιρέσεις . Και αυτές οι σημαντικές εξαιρέσεις είναι η μοναδική μας ελπίδα. Υπάρχει η Ελλάδα του Σεφέρη, του Ελύτη, του Καζαντζάκη. Πιο σύγχρονα, η Ελλάδα του Πετρούνια, αλλά και των χιλιάδων Ελλήνων επιστημόνων που αφιερώνουν την ζωή τους στη πρόοδο της επιστήμης και κάνουν διάσημη την χώρα μας. Αν πάρουμε ως παράδειγμα προς μίμηση αυτούς τους ανθρώπους και όχι τους "Ελληναράδες", ίσως ο όρος Νεοέλληνας να χρησιμοποιηθεί ως μία καλή έννοια …....Φυσικά μιλάμε για το μέλλον, γιατί υπάρχει πολύ καιρός μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο.