(του Νότη Μαυρουδή) Κιθαριστής, τραγουδοποιός, αρθρογράφος, διευθυντής του διαδικτυακού περιοδικού Tar (www.tar.gr) {Επικοινωνία: δι/ση: Σεββαστής Καλλισπέρη, 63 Χαλάνδρι, 152 34-Αθήνα. Τηλ: 6977335555-2106820661-Ε-mail: notismavroudis@gmail.com}
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΝΟΤΗ ΜΑΥΡΟΥΔΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ «Άσμα 450+» Αγαπητοί μου φίλοι και συνάδελφοι,
1
(Χαλάνδρι, 27/4/2017)
Χάρηκα ιδιαιτέρως για τη συγκέντρωση στον Κεραμικό (Passport) και, κυρίως- για την πρωτοβουλία σας να αντιταχθείτε, για άλλη μια φορά, στην κακή διαχείριση της ΑΕΠΙ. Τη φράση: «για άλλη μια φορά», την χρησιμοποιώ ως υπενθύμιση του γεγονότος, ότι στις αρχές τής δεκαετίας τού ’70, μια ομάδα δημιουργών τής εποχής (Λοϊζος, Παπαδόπουλος, Λεοντής, Νικολόπουλος, Δερβενιώτης, Νεγρεπόντης, Απ. Καλδάρας, Ρασούλης, Κακουλίδης, η αφεντιά μου κά.) απαγκιστρωθήκαμε από την τότε ΑΕΠΙ του Μακρή, στηλιτεύοντας τον άνισο και άδικο τρόπο απονομής πνευματικών δικαιωμάτων και δημιουργήσαμε την ΕΜΣΕ, ως νομική οντότητα. Κατόπιν, δημιουργήθηκε ο μη κερδοσκοπικός Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων συνθετών και στιχουργών Αυτοδιαχείριση (2003), καθώς και η Πολιτιστική Δράση Ε.Μ.Σ.Ε. - Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία (2007), η οποία δραστηριοποιείται στην έκδοση βιβλίων, την παραγωγή δίσκων, την προώθηση και τη διανομή μουσικής. Αντιλαμβανόμενοι την τότε ουτοπία, ως προς τους ανύπαρκτους μηχανισμούς ελέγχου και είσπραξης των δικαιωμάτων μας από την τότε ΕΜΣΕ, αναζητήσαμε μια πιο λογική είσπραξη επιστρέφοντας στην ΑΕΠΙ και παραχωρήσαμε τη διαχείριση των δικαιωμάτων μας έναντι ποσοστών, τα οποία όμως μάς επέτρεπαν να εισπράττουμε σεβαστά ποσά, πάντα ανάλογα με τη δυναμική τού έργου τού καθενός, αλλά και την εποχή τής έντονης δισκογραφικής κίνησης. Η ιστορία τής αντιπαράθεσης με την ΑΕΠΙ επαναλαμβάνεται και τώρα, αυτή τη φορά δίχως να είναι φάρσα… Ένα μέρος 450+ μέλη (το μεγαλύτερο του ΜΕΤΡΟΝ) αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να επηρεάσει και να πείσει τους συναδέλφους για περισσότερη περίσκεψη, με αφορμή τις οικονομικές ατασθαλίες τής οικογένειας Ξανθόπουλου, που επέδειξε-σύμφωνα με τα στοιχεία του Επιτρόπου-μια συμπεριφορά, σε ηθικό επίπεδο, τουλάχιστον α π α ρ ά δ ε κ τ η και α π ε χ θ ή, η οποία
ξεπερνάει τα όρια εμπαιγμού εις βάρος τόσο των Ελλήνων συνθετών, όσο και του… εικονικού, όπως τελικά απεδείχθη, ΔΣ της ΑΕΠΙ, μέλος τού οποίου ήμουν κι εγώ έως το 2015…
2
Αγαπητοί μου φίλοι, Ανάμεσα στις πολλές παρουσίες των παρευρισκόμενων της συγκέντρωσης 24/4 τής ημέρας ίδρυσης τού «Άσμα 450+», μπροστά στους δημοσιογράφους, υπήρχαν και φίλοι-συνάδελφοι παλαιότεροι και αξιολογότατοι (Νταλάρας, Αλεξίου, Γαλάνη, Κατσιμιχαίοι, Κ. Καλδάρας, Νικολακοπούλου, Ιωαννίδης, Θαλασσινός, Βαγιόπουλος, Λ. Δημοπούλου, Οδ. Ιωάννου κ.ά) που σημαίνει πως η πρωτοβουλία σας δε άφησε αδιάφορους όλους εμάς μιας παλαιότερης γενιάς φορτωμένους από παρόμοιες εμπειρίες, τόσο ως εμπειρία σε σωματείο, όσο και σε αγώνες ως προς τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα. Στο πάνελ που οργανώσατε τα μέλη τής νέας ομάδας τού Σωματείου είναι γνωστά για τη σοβαρότητά τους και το έργο τους. Οι Ξαρχάκος, Καλατζόπουλος, Δεληβοριάς, Α. Πλέσσας, Ζούδιαρης, επέδειξαν πως η νέα κίνηση μπορεί να έχει ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Για την περισσότερη κατανόηση, σας παραθέτω κάποιες από προσωπικές σκέψεις που πιστεύω πως οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαιτέρως: 1ον: Η ίδρυση ενός Σωματείου το οποίο θα αντιπαλέψει την ΑΕΠΙ ΑΕ, που από το 1930 έχει ριζώσει ως εισπρακτικός Οργανισμός στη χώρα μας, δεν θα είναι εύκολος και ομαλός, κυρίως διότι το δίκαιο των πνευματικών απαιτήσεων δεν έχει γίνει συνείδηση σε όλους τους πολίτες τής χώρας μας, αλλά και στους φορείς τής κεντρικής Εξουσίας. 2ον: Η δημιουργία ενός νέου εισπρακτικού Οργανισμού είναι μια χρονοβόρα διαδικασία που προϋποθέτει κεφάλαια, στελέχωση, εξειδίκευση υπαλληλικού δυναμικού, κατάλληλους ελεγκτές, τραπεζικές συνεργασίες εμπιστοσύνης, αρχειακό υλικό, οργάνωση ελεγκτικού προσωπικού ικανού για τέτοιες ειδικές αποστολές, συνεργασία με τα ΜΜΕ, εκσυγχρονισμένο επιτελείο ηλεκτρονικού μηχανισμού, επιτελείο νομικών εξειδικευμένων συμβούλων, δημόσιες σχέσεις με τον διεθνή χώρο αντίστοιχων εισπρακτικών Οργανισμών, ενδελεχή γνώση της ιστορίας και των μορφών του Ελληνικού τραγουδιού, κα. 3ον: Η σχέση με τους χρήστες τής μεγάλης γκάμας της αγοράς, θα πρέπει να επανατοποθετηθεί σε άλλες βάσεις, με νέες αντιλήψεις και γνώση του αντικειμένου. Αποδείχτηκε πως το κυνηγητό στους πάσης φύσεως χρήστες, με μηνύσεις και συσσωρευμένες χιλιάδες δικαστικές εκκρεμότητες, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα! Άμεση είναι η ανάγκη πλήρους ανανέωσης σε αυτό το ακανθώδες θέμα τής διαχείρισης των
χρηστών. 4ον: Ο πολίτης που από παλιά αγοράζει φτηνά την εφημερίδα με το bonus (CD) και γεμίζει τη δισκοθήκη του, δεν αντιλαμβάνεται (στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται) τη συνέργειά του σε «ηθικό» έγκλημα πειρατείας, μαζί με τη δισκογραφική, τον Εκδότη και την ΑΕΠΙ, η οποία αντί να υπερασπιστεί ως όφειλε την απειρία των συμβεβλημένων μελών της, επέτρεψε αυτή την αψυχολόγητη συμφωνία εδώ και δεκαετίες, αποδίδοντάς μας, στην κυριολεξία, ψίχουλα… 5ον: Η εμφάνιση ενός μεγαλοεπιχειρηματία που αγόραζε με ευκολία δισκογραφικές Εταιρείες (Lyra, Eros, κα) και αδιαφορούσε παντελώς για τους δημιουργούς-ερμηνευτές όλων των δίσκων, που βρέθηκαν εν μια νυκτί στα χέρια ενός μόνο ανθρώπου, γνωστού στην πιάτσα για τις αγορές δεκάδων θέατρων, ΜΜΕ, εκδοτικής εταιρείας κλπ, ένας άνθρωπος ο οποίος πήγε και στον Κορυδαλλό, δεν έτυχε από τους υπεύθυνους, ως όφειλαν, τής δέουσας προσοχής (Κράτους, ΥΠΠΟ, ΑΕΠΙ, ΟΠΙ). Καραμπινάτες ιστορίες εξαπάτησης δηλαδή…
3
6ον: Τα αμέτρητα παραδείγματα της εποχής τής κασετοπειρατείας δε έγιναν χρήσιμη εμπειρία, ώστε να χρησιμοποιηθεί για την μετέπειτα CDπειρατεία. Θαρρείς και η «βιομηχανία» δικών θα έφερνε αποτελέσματα. Ουδείς κατάφερε να αγγίξει τους πραγματικά υπεύθυνους. 7ον: Οι σχέσεις με τις υπάρχουσες εναπομείνασες δισκογραφικές Εταιρείες θα πρέπει να διασφαλιστούν, ώστε να μην υπάρχουν «σκιές» που πάντα υπέβοσκαν και υποψίες για ιδιοτέλεια, κερδοσκοπία, μηχανορραφίες και διαπλοκή εις βάρος των συμφερόντων και των δικαιωμάτων των δημιουργών… 8ον: Τα αδελφά Σωματεία και Οργανισμοί (ΠΜΣ, Απόλλων, ΟΠΙ, ΕΜΣΕ κά.) ήταν πάντα ανταγωνιστικές και σχέσεις άσπονδης φιλίας. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί! Υπάρχει ανάγκη συνεννόησης σε νέες βάσεις. 9ον: Κάποια από τα εργοστάσια παραγωγής πλαστών δίσκων βινυλίου, κασετών, cd, video κλπ, που βρίσκονται απόμερα σε Κομοτηνή, Βουλγαρία κ.ά. δεν στοχοποιήθηκαν τόσο, ώστε να γίνουν μέρος καθήκοντος έρευνας τής Αστυνομίας και των υπηρεσιών τού Κράτους, για να μην χάνονται καθημερινά εκατομμύρια διαφυγόντα κέρδη, φόροι και πνευματικά δικαιώματα… 10ον: Ο ορισμός του πνευματικού ή συγγενικού ποσοστού δικαιώματος
στις διάφορες βαθμίδες, δεν είναι μία απλή υπόθεση με μοναδικό βοηθητικό παράγοντα τον δημιουργό (συνθέτη-στιχουργό κλπ), αλλά με το σύνολο των παράλληλων λεπτομερειών τής αγοράς τού προϊόντος, το οποίο καθορίζει εν πολλοίς τη διακύμανση. Έτσι, ο έλεγχος «από τους ίδιους τούς συνθέτες ως τους καταλληλότερους» είναι, κατά την άποψή μου, θέση ατελέσφορη και σαθρή λόγω ακαταλληλότητας τού όποιου δημιουργού να κατανοήσει την πολυπλοκότητα της καταγραφής τού πνευματικού δικαιώματος. Ένα ζήτημα που δεν μπορεί να καθορισθεί και να προσδιορισθεί μόνο και μόνο επειδή έχουμε το νόμιμο συμφέρον και δικαίωμα της αμεσότητας τού ελέγχου…
4
Αγαπητοί μου φίλοι και συνάδελφοι, Τα προαναφερόμενα δεν είναι τα μόνα που «ευθύνονται» για την απαξίωση των μεγάλων ζητημάτων. Δεν είναι κρυφά γεγονότα. Είναι όμως ακανθώδη και αν ένας εισπρακτικός Οργανισμός (ΑΕΠΙ, ΟΠΙ), δεν μπόρεσε να τα ελέγξει επί τόσες δεκαετίες, με τις απαραίτητες «συμμαχίες» και συνεργασίες (δημιουργούς, ερμηνευτές, παραγωγούς, Εταιρειάρχες, Κράτος, Υπουργεία Οικονομικών, Πολιτισμού, Εμπορίου, Υπηρεσία Πάταξης Οικονομικών Εγκλημάτων, Αστυνομίες, Θεσμούς, κά.) τότε αυτό σημαίνει πως κάτι δεν κάνανε καλά οι φορείς, ώστε να ελέγχουν εκ μέρους μας την αγορά. Σας ζητώ συγνώμη για τη φλυαρία μου, αλλά πιστέψτε με: Ένα νέο Σωματείο, όπως το νεοσυσταθέν «Άσμα 450+», το οποίο θα πρέπει να φιλοδοξεί να μας στεγάσει όλους, δεν οφείλει να παλέψει μόνο εναντίον της οικογένειας που κατέχει τήν ΑΕΠΙ ΑΕ. Οφείλει να αντιμετωπίσει και τα μύρια προβλήματα του Ελληνικού τραγουδιού, που έχουν συσσωρευτεί και αναζητούν λύσεις. Εάν στόχος μας είναι το εισπρακτικό μέρος και μόνο αυτό, θα συμβάλουμε κι εμείς στην παρεμπόδιση τής παροχής «οξυγόνου» που έχουν ανάγκη τόσο οι παλαιές γενιές, για να συνεχίσουν το έργο τους, όσο και οι νεότερες, για να φτιάξουν το δικό τους έδαφος, στη δύσκολη και σχεδόν αντικαλλιτεχνική εποχή τής οικονομικής και όχι μόνο, πτώχευσης που διανύουμε. Εάν οι στόχοι αυτοί προσπεραστούν αδιάφορα, τότε θα βρεθούμε μπροστά στην πραγματικότητα τής απόλυτης καλλιτεχνικής μας πτώχευσης… Αγαπητοί μου συνάδελφοι του «Άσμα 450+», Νομίζω πως πριν απ’ όλα, τώρα που μπήκαμε σε νέα περίοδο, οφείλουμε να ρίξουμε το βάρος στη διαμόρφωση νηφάλιων και ειρηνικών σχέσεων, που ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να υπάρξουν, με την ομάδα των συναδέλφων τού ΜΕΤΡΟΝ που διαφωνεί και έχει διαφορετική αντίληψη από εκείνους του «Άσμα 450+». Μια σκληρή και θορυβώδης διένεξη με «εμφυλιακό κλίμα», που μαίνεται αυτή την περίοδο, αντί να μας οδηγεί
στην δημιουργία φορέα και λύση τού προβλήματος, μας ωθεί σε ανταγωνισμούς και κλεφτοπόλεμο δίχως αποτέλεσμα. Ο καλός συνάδελφος Φίλιππος Πλιάτσικας σε μακροσκελή επιστολή του αναφέρει: «Λυπάμαι που πια αυτό που κυριαρχεί ως εικόνα στο ευρύ
κοινό είναι ότι “τρωγόμαστε" μεταξύ μας, αντί να κοιτάξουμε να πάρουμε στα χέρια μας αυτό που μας ανήκει. Τα δικαιώματα των τραγουδιών μας.»
5
< http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/politismos/filippos-pliatsikaslypamai-gia-to-kynhgi-magisswn.4643268.html > Πιστεύω πως η παρέμβαση Γ. Γλέζου, με τους δημόσιους επιθετικούς προσδιορισμούς προς Πλιάτσικα-Φάμελλο και Δρογώση, θα έπρεπε να εμποδιστεί πάραυτα από το πάνελ και να καταδικαστεί ως άστοχη και επιζήμια. Δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε την άνεση να σκορπιζόμαστε σε ανταρτοπόλεμο και εμφύλια «πυρά», που δεν ωφέλησαν ΠΟΤΈ κανέναν… Η εικόνα μας προς τα έξω δεν είναι η καλύτερη και πολύ φοβούμαι πως η απαξία του κλάδου μας, αν επικρατήσει αυτό το κλίμα, κινδυνεύει να απλωθεί ενδεχομένως περισσότερο και από την ΑΕΠΙ… Κλειστείτε σε ένα δωμάτιο, συζητήστε και πάλι, διαφωνήστε, βριστείτε, παίξτε μπουνιές, κλωτσιές, ματώστε, ώσπου να βρείτε κοινές συνισταμένες! Μην επιτρέψετε να χωριστούμε σε «καλούς» και «κακούς», σε «ηθικούς» και «ανήθικους», σε «τίμιους» και «πουλημένους»… Μην γίνετε τα μοιραία πρόσωπα που, εξ’ αιτίας της ΑΕΠΙ, θα συμμετάσχετε στη βύθιση του πλοίου που μεταφέρει τον κλάδο των Ελλήνων δημιουργών… Βρίσκεστε μπροστά στην Ιστορία και έχετε ευθύνες. Κατά τ’ άλλα, εύχομαι κι εγώ καλή επιτυχία στους κοινούς μας στόχους. Είναι πλέον η εποχή που δεν έχουμε την πολυτέλεια να αποτύχουμε, για άλλη μια φορά. Γνωρίζουμε πως εδώ, σ’ αυτά τα χώματα, οι συλλογικές συνεργασίες δεν είναι το… ατού μας. Είμαστε μια χώρα τραγουδοποιός κι ένας λαός που αγαπάει το τραγούδι. Η Παράδοση και η εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού είναι κραταιές δυνάμεις που ευνούν όλους μας. Η σκυτάλη, από γενιά σε γενιά, πάντοτε φορτώνει με υποχρεώσεις τους νεότερους εάν αυτοί δουλέψουν με σοβαρότητα και καταφέρουν να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό τραγούδι. Διαχωρισμός που απασχολεί τους δημιουργούς από αρχαιοτάτων χρόνων… Με εκτίμηση σε όλους, Νότης Μαυρουδής (27/4/2017)