16
Το θέμα
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 22-23 Απριλίου 2017
Κούρσα για τέσσερα... παράλογα
Σ
ΠΑΡΙΣΙ
►► Tης ΗΡΑΣ ΦΕΛΟΥΚΑΤΖΗ www.ira-feloukatzi.com
ε κλίμα πρωτοφανούς αβεβαιότητας και αποσταθεροποίησης διεξάγεται αύριο Κυριακή ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών. Οι Γάλλοι ψηφοφόροι έχουν αποπροσανατολιστεί από μια πρωτοφανή προεκλογική εκστρατεία, στην οποία κυριάρχησε η σκανδαλολογία, η αμφισβήτηση, η εξέγερση, η απόρριψη του πολιτικού συστήματος. Το ποσοστό των αναποφάσιστων παραμένει υψηλό (31%), ενώ αναμένεται μεγάλη αποχή. Αύριο, οι Γάλλοι θα ψηφίσουν με το κράτος σε «ημιμόνιμο» καθεστώς έκτακτης ανάγκης, με στρατό και
λαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς. Η επίθεση έγινε ενώ ξεκινούσε η τρίτη τηλεοπτική αναμέτρηση των 11 προεδρικών υποψηφίων στην τηλεόραση «France2», την οποία βεβαίως επισκίασε. Οι υποψήφιοι επικέντρωσαν τις ομιλίες τους στον σχολιασμό των γεγονότων που βρίσκονταν σε εξέλιξη, στην τοποθέτησή τους σχετικά με την ασφάλεια, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τα μέτρα που έχουν τεθεί σε εφαρμογή για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Μακρόν, Φιγιόν και Λεπέν ανακοίνωσαν την ακύρωση των τελευταίων εκδηλώσεων που είχαν προγραμματιστεί πριν από το τέλος της επίσημης προεκλογικής εκστρατείας τα μεσάνυχτα της Παρασκευής.
θεση και τις εξελίξεις της έρευνας. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις υπολογίζουν ότι 4 υποψήφιοι προηγούνται στην πρόθεση ψήφου, αλλά έχουν μικρή διαφορά στα ποσοστά προτίμησης και οι προβλέψεις εμπίπτουν στο «περιθώριο σφάλματος», οπότε μπορεί να υπάρξουν εκπλήξεις. Σύμφωνα με χθεσινή δημοσκόπηση (Elabe Poll), ο Μακρόν προηγείται με 24% και δεύτερη είναι η Λεπέν με 21,5% (-1,5%). Ο Φιγιόν εξασφαλίζει 20% (+0,5%) και ο Μελανσόν ακολουθεί με 19,5% (+1,5%). Τις τελευταίες ημέρες κλιμακώθηκε η ένταση με σφοδρές αντιπαραθέσεις των υποψηφίων. Σε άρθρο τους στην εφημερίδα Le Monde διάσημοι οικονομολόγοι
Η ώρα για την πρώτη πράξη των πιο χαοτικών και απρόβλεπτων εκλογών τις τελευταίες δεκαετίες έχει φτάσει. Τέσσερις υποψήφιοι (Μακρόν, Φιγιόν, Μελανσόν, Λεπέν) προηγούνται των υπόλοιπων εφτά, όμως είναι σχεδόν ισόπαλοι μεταξύ τους. Την Κυριακή αυτή κληρώνει για τη Γαλλία αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη και η «Εφ.Συν.» ακτινογραφεί τον πρώτο γύρο αστυνομία σε υψηλή επιφυλακή -γεγονός από μόνο του πρωτόγνωρο. Τα μέτρα ασφαλείας κορυφώνονται, με την κινητοποίηση 57.000 αστυνομικών και στρατιωτών. Στις 9 μ.μ. θα μεταδοθούν από τα ΜΜΕ οι πρώτες εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα. H φονική επίθεση εναντίον αστυνομικών στη λεωφόρο των Ηλύσιων Πεδίων στο Παρίσι, τη νύχτα της Πέμπτης, για την οποία ανέλαβε την ευθύνη το «Ισλαμικό κράτος», προκάλεσε σοκ και αναστάτωσε το τέλος της προεκλογικής εκστρατείας για τον πρώτο γύρο. Ο δράστης ήταν γνωστός στις Αρχές, Γάλλος πολίτης, που είχε εκτίσει ποινή κάθειρξης 15 ετών για ανταλ-
AP PHOTO / BOB EDME
Αφίσα του Φιγιόν πάνω στην αφίσα του Μακρόν, και πάει λέγοντας...
Στην ύστατη τηλεοπτική τους αναμέτρηση, οι έντεκα υποψήφιοι -για την ιστορία: Μαρίν Λεπέν, Εμανουέλ Μακρόν, Φρανσουά Φιγιόν, Μπενουά Αμόν, Ζαν-Λικ Μελανσόν, Ναταλί Αρτό, Φιλίπ Πουτού, Ζαν Λασάλ, Νικολά Ντιπόν Ενιάν, Φρανσουά Ασελινό, Ζακ Σεμινάνταπευθύνθηκαν στους Γάλλους 15 λεπτά ο καθένας. Αναφέρθηκαν στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα, παρουσίασαν τις οικονομικές προτάσεις τους και απάντησαν σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Η τηλεθέαση (4,6 εκατομμύρια) ήταν περιορισμένη, γιατί οι Γάλλοι παρακολούθησαν κυρίως τις έκτακτες εκπομπές για την επί-
νομπελίστες καταγγέλλουν την ακροδεξιά υποψήφια Λεπέν για το αντιευρωπαϊκό της πρόγραμμα. Η Λεπέν ύψωσε τον τόνο στις δηλώσεις της κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σκλήρυνε τη στάση της κατά της μετανάστευσης. Προσκεκλημένη σε τηλεοπτική εκπομπή απαίτησε και πέτυχε να αποσυρθεί η ευρωπαϊκή σημαία από το πλατό της TF1. Η ακροδεξιά υποψήφια επιτέθηκε στον Μελανσόν για την καθησυχαστική του δήλωση ότι «θα διαπραγματευτεί με την Ε.Ε., αλλά θα διατηρήσει τα πάντα, το ευρώ, την Ε.Ε. κ.λπ.». Τον συνέκρινε με τον Αλέξη Τσίπρα, «ο οποίος αναγκάστηκε να αποδεχτεί, υπό την πίεση των Ευρωπαί-
ων, το σχέδιο οικονομικής διάσωσης της χώρας του». Τόνισε πως το πρόβλημα είναι ότι «όταν πας σε διαπραγμάτευση και δεν αναμετριέσαι, είναι σαν να διαπραγματεύεσαι παραδίδοντας τα όπλα».
Ενωμένη Δεξιά Την ενότητα της Δεξιάς θέλησε να προβάλει ο Φιγιόν, ο οποίος απέσπασε την υποστήριξη του πρώην αντιπάλου του Αλέν Ζιπέ. Σημαντική ήταν η συνάντησή του με τον Νικολά Σαρκοζί. Ο πρώην πρόεδρος του επιβεβαίωσε την υποστήριξή του και τόνισε ότι «λόγω της σοβαρότητας του εκλογικού στοιχήματος, δεν πρέπει να χαθεί ούτε μία ψήφος υπέρ του Φιγιόν». Την υποστήριξή του πρόσφερε στον Φιγιόν και ο πρώην πρόεδρος Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Σε κύριο άρθρο του απευθύνεται στους αναποφάσιστους επισημαίνοντας τα κριτήρια για την επιλογή προέδρου, ο οποίος «πρέπει να έχει πεποίθηση, αποφασιστικότητα και εμπειρία». Εκκληση για «χρήσιμη ψήφο» υπέρ του Φιγιόν δημοσίευσαν πολυάριθμοι δήμαρχοι. Στην τελική φάση της προεκλογικής εκστρατείας μύδρους κατά του Μακρόν εξαπέλυσαν οι αντίπαλοί του. Ο σοσιαλιστής Αμόν δήλωσε ότι «είναι υποψήφιος του μάρκετινγκ και διαχειρίζεται την εκστρατεία του σαν επιχείρηση επικοινωνίας με στόχο να κερδίσει τα Ηλύσια, έχοντας την υποστήριξη ενός μεγάλου αριθμού οικονομικών δυνάμεων». Ο Φιγιόν κάλεσε τους ψηφοφόρους να αντιδράσουν απέναντι στη «δικτατορία του μάρκετινγκ» τονίζοντας ότι «πίσω από το ωραίο περιτύλιγμα, τα νιάτα, την ανανέωση της πολιτικής, την προβολή στα εξώφυλλα των περιοδικών, υπάρχει το κενό. Η Γαλλία χρειάζεται έναν ηγέτη με προεδρικό προφίλ».
22-23 Απριλίου 2017 Η ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Το θέµα
17
THOMAS SAMSON / POOL PHOTO VIA AP
ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ
Ε
«
Ο άνθρωπος... start-up ► Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ να έθνος start-up είναι ένα έθνος στο οποίο ο καθένας µπορεί να λέει ότι θα µπορεί να δηµιουργήσει µία επιχείρηση start-up. Θέλω να γίνει η Γαλλία ένα τέτοιο έθνος». Yψηλές, «επαναστατικές» και καινοτόµες οι φιλοδοξίες του υποψήφιου προέδρου της Γαλλίας Εµανουέλ Μακρόν, έτσι όπως τις επανέλαβε πολύ πρόσφατα σε συνέδριο για τις επιχειρήσεις start-up. Αλλωστε, πάει περίπου ένας χρόνος από τότε που δήλωσε ότι θέλει να φέρει την επανάσταση στη Γαλλία µε τον ίδιο τρόπο µε τον οποίο οι καινοτόµες επιχειρήσεις έφεραν την επανάσταση στην οικονοµία. Ισως η νέα γαλλική «επανάσταση» να είναι πολύ κοντά. Αν τα γκάλοπ έχουν
λανσόν και οποιονδήποτε τολµήσει να σταθεί απέναντι στην «ανανεωτική» ορµή του. Αγνωστος στο ευρύ κοινό µέχρι πριν από λίγα χρόνια και χωρίς να έχει περάσει ποτέ από τη δοκιµασία της κάλπης, ο Μακρόν, στα 39 του, εκπροσωπεί την «ελπίδα». Απαραίτητη διευκρίνηση: την ελπίδα του επιχειρηµατικού κόσµου, της ∆εξιάς των Γάλλων σοσιαλιστών που γυρίζει την πλάτη στον επίσηµο υποψήφιο του κόµµατος Μπενουά Αµόν, των Βρυξελλών και του Βερολίνου απέναντι στο φόβητρο της Λεπέν και εσχάτως και του Μελανσόν. Αν κάτι οφείλει κανείς να αναγνωρίσει στον Μακρόν είναι ο τρόπος µε
την Εθνική Σχολή ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης, απαραίτητο σταθµό για την πολιτική αφρόκρεµα της χώρας. Μετά την αποφοίτησή του, η καριέρα του ήταν µετεωρική: ελεγκτής στο υπουργείο Οικονοµικών (υπηρεσία αντίστοιχη του Σ∆ΟΕ) από το 2004 ώς το 2008. Μεταπήδηση στον ιδιωτικό τοµέα στην επενδυτική τράπεζα Ρότσιλντ. Εκεί κέρδισε το προσωνύµιο «Μότσαρτ των Οικονοµικών». Η «συµφωνία» που... συνέθεσε ήταν να πείσει τη Nestlé να εξαγοράσει µονάδα της Pfizer έναντι 12 δισ. δολαρίων. Ενδιάµεσα, ήταν για τρία χρόνια µέλος του Σοσιαλιστικού Κόµµατος (2006 - 2009). Επιστροφή στο ∆ηµόσιο το 2012, ως σύµβουλος του προέδρου Φρανσουά Ολάντ και δυο χρόνια αργότερα υπουργός Οικονοµίας
Θέλει να µετατρέψει τη Γαλλία σε µια χώρα όπου ο καθένας και η καθεµία θα µπορεί να αναπτύσσει το επιχειρηµατικό του όραµα χωρίς να εµποδίζεται από... ποταπά εµπόδια όπως η πολιτική. Ο δρόµος του από την κούνια ώς τη σηµερινή διεκδίκηση της προεδρίας (και µάλιστα ως φαβορί) µοιάζει στρωµένος µε τριαντάφυλλα. Είναι αγαπηµένο παιδί του Βερολίνου και των Βρυξελλών, που τρέµουν την άνοδο της Λεπέν και του Μελανσόν. Κυρίες και κύριοι, ο Εµανουέλ Μακρόν... δίκιο, ο «κεντρώος» και «ανεξάρτητος» υποψήφιος, επικεφαλής του κινήµατος «Εµπρός!» (Εn Marche!) θα πάρει αύριο Κυριακή το εισιτήριο για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 9 Μαΐου. Σε αυτή την περίπτωση, προβλέπεται να συντρίψει την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν -εφόσον είναι αυτή η αντίπαλός του- µε περισσότερες από 20 µονάδες διαφορά. Και όχι µόνο τη Λεπέν, αλλά και τον δεξιό Φρανσουά Φιγιόν και τον αριστερό Ζαν-Λικ Με-
τον οποίο ανελίχθηκε. ∆εν θα ήταν υπερβολή να πούµε ότι και ο ίδιος είναι ένα πρότυπο επιτυχηµένης start-up. Ο Εµανουέλ Μακρόν γεννήθηκε στις 21 ∆εκεµβρίου 1977 στην Αµιέν. Γιος ενός καθηγητή Νευρολογίας και µιας φυσικού, φοίτησε στα καλύτερα σχολεία. Συνέχισε µε σπουδές Φιλοσοφίας και µάστερ Πολιτικών Επιστηµών στο Paris Nanterre, ένα από τα κορυφαία πανεπιστήµια της γαλλικής πρωτεύουσας, για να καταλήξει στην περίφηµη ΕΝΑ,
και Βιοµηχανίας, αντικαθιστώντας τον Αρνό Μοντεµπούρ, υπερβολικά «αριστερό» πια για τη σοσιαλδεξιά κυβέρνηση. Θέση από την οποία παραιτήθηκε πέρυσι τον Αύγουστο για να δουλέψει πάνω στο δικό του ηγετικό µέλλον. Στην κυβέρνηση, «έλαµψε» διά του νόµου που φέρει το όνοµά του και ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο του 2015. Ο νόµος Μακρόν έδινε το πράσινο φως για το άνοιγµα των κλειστών επαγγελµάτων, τη διεύρυνση της κυριακάτικης
εργασίας και προέκρινε τις διαδικασίες της διαιτησίας σε περίπτωση απόλυσης. Προάγγελος του (αντι)εργασιακού νόµου Κοµρί που σήκωσε πέρυσι τη Γαλλία στο πόδι και πέρασε τελικά µε διάταγµα λόγω των έντονων αντιδράσεων στη Βουλή. Αν το άστρο του συνεχιστεί, θα έχει τη χαρά να διοικήσει τη Γαλλία ως επιχείρηση. Πολλοί αντίπαλοί του τον κατηγορούν για ασάφεια και κενολογία. Μάλλον κάνουν λάθος. Το σύνθηµά του «ούτε δεξιά ούτε αριστερά» είναι από µόνο του βαθιά (α)πολιτικό. Εξάλλου, το πρόγραµµά του για την οικονοµία τα λέει όλα. Φιλοδοξεί να µειώσει τον φόρο στις επιχειρήσεις, να δώσει έµφαση στις επιχειρησιακές διαπραγµατεύσεις έναντι των συλλογικών, να περικόψει τις δηµόσιες δαπάνες κατά 60 δισ. (εκ των οποίων τα 15 στην υγεία), να απολύσει 120.000 δηµοσίους υπαλλήλους, αλλά να προσλάβει 10.000 αστυνοµικούς, να χτίσει χώρους κράτησης για 15.000 άτοµα στις γαλλικές φυλακές στην επόµενη δεκαπενταετία και να κόβει επί τόπου πρόστιµα στους χρήστες ναρκωτικών. Ο Μακρόν είναι ένας άριστος µαθητής του νεοφιλελευθερισµού, εξ ου και αγαπηµένος του πολιτικού, οικονοµικού και µιντιακού κατεστηµένου εντός κι εκτός γαλλικών συνόρων. «Τελευταίο σπασµό του συστήµατος» τον αποκαλεί σε άρθρο του στη Le Monde Diplomatique ο αριστερός Γάλλος οικονοµολόγος Φρεντερίκ Λορντόν. Η κρίση του πολιτικού συστήµατος, η καταβαράθρωση των σοσιαλιστών λόγω δεξιάς στροφής και ο κίνδυνος που ακούει στο όνοµα Λεπέν δείχνουν να τον ευνοούν. Εάν, φυσικά, τα προγνωστικά δεν πέφτουν εντελώς έξω. Στη σηµερινή απρόβλεπτη πολιτικά εποχή, µηδένα προ του τέλους µακάριζε.
Το θέµα
Η ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 22-23 Απριλίου 2017
Θα φέρει ο Μελανσόν την ανατροπή που χρειαζόµαστε; ► Του EMMANUEL KOSADINOS* Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ περίοδος στη Γαλλία φέρνει εκπλήξεις και καινούργια φαινόµενα: µη υποβολή υποψηφιότητας του απερχόµενου πρόεδρου Ολάντ, συστηµατική αποδοκιµασία στις προκριµατικές των κοµµάτων όσων υποψηφίων συµµετείχαν στην εξουσία και πλήρη ανατροπή των προγνωστικών, δηµοσκοπική κατάρρευση των υποψηφίων του δικοµµατισµού ∆εξιάς-Σοσιαλιστών και ενίσχυση άλλων, ρευστότητα, ανάδυση προσδοκιών αλλά και φόβων, στοιχεία δηλαδή πολιτικής κρίσης. Το όνοµα του Ζαν-Λικ Μελανσόν, υποψηφίου της νέου αριστερού σχήµατος «Ανυπόταχτη Γαλλία» («France Insoumise»), καίει τα χείλη των συστηµικών µέσων ενηµέρωσης περισσότερο από εκείνο της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, η οποία, πέρα από τις εθνικιστικές κορόνες, στην ουσία προτείνει µια ανακατανοµή εξουσίας σε όφελος των ισχυρών. Ο τηλεοπτικός χρόνος του Μελανσόν είναι αναλογικά πολύ µικρότερος εκείνου των άλλων υποψηφίων, παρά τις ογκωδέστατες συγκεντρώσεις του και την κυριαρχία του στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι παρεµβάσεις στο Γαλλικό Ραδιοτηλεοπτικό Συµβούλιο διόρθωσαν λίγο την κατάσταση, χωρίς όµως να την ανατρέψουν.
πές, ενισχυµένο από συντηρητικές µεταρρυθµίσεις και πρακτικές, έχει γίνει σιδερένιο κλουβί για τη λαϊκή θέληση και κυριαρχία. Πολύ ανεκτικό προς τους κατέχοντες και ισχυρούς, προάγει το ανεξέλεγκτο της εξουσίας. Η διαφθορά, που φέτος σκέπασε µε τον πάταγο των σκανδάλων κάθε ουσιαστική πολιτική προεκλογική συζήτηση, συνδέεται µε τη θεσµική αδυναµία ελέγχου της εξουσίας από τους πολίτες. Το πάγιο αίτηµα της γαλλικής Αριστεράς για πολιτειακή αλλαγή είναι ώριµο να πραγµατοποιηθεί για να µπει τέλος σε αυτόν τον κατήφορο. Ο ΜΕΛΑΝΣΟΝ ευαγγελίζεται τον ερχοµό της 6ης ∆ηµοκρατίας µέσα από την «Επανάσταση των πολιτών». Από την Αθηναϊκή Πολιτεία µέχρι τα πρόσφατα κινήµατα των πλατειών, περνώντας από τη Γαλλική Επανάσταση και την παρισινή Κοµµούνα, οι αρχές µιας πραγµατικής ∆ηµοκρατίας έχουν ιστορικά διατυπωθεί: ίση δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών (γυναικών και ανδρών) στις θέσεις ευθύνης, ανακλητότητα των αιρετών από τη βάση, κατοχύρωση της λευκής ψήφου, λαϊκή νοµοθετική πρωτοβουλία και διευρυµένη προσφυγή σε δηµοψηφίσµατα, ισόβια στέρηση εκλογιµότητας σε όποιο πρόσωπο έχει καταδικαστεί για διαφθορά.
n-Fra ncois / Jea hoto
Το πολιτειακό καθεστώς της 5ης Γαλλικής ∆ηµοκρατίας, σχεδιασµένο εξαρχής για να εµποδίζει ανατρο-
Badia s
ΟΙ ∆ΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ, εργαλείο κυρίως εµπορικού µάρκετινγκ και όχι πολιτικών προβλέψεων, δείχνουν σήµερα προώθηση του Μελανσόν από την πέµπτη στην τρίτη θέση, µε δυναµική ανόδου και πιθανότατη επικράτησή του στον δεύτερο γύρο, εφόσον προκριθεί. Ενυπάρχει κάποια παραδοξότητα στα παραπάνω; Οχι, αν δεχτούµε το αξίωµα πως η δηµοκρατία φέρνει κάποτε ανατροπές κυβερνήσεων και πολιτικών σύµφωνα µε τις ανάγκες και επιθυµίες των πολιτών, των οποίων κάθε ξεχωριστή άποψη και ψήφος πρέπει να έχει ίση επίδραση στα πολιτικά δρώµενα. Αυτό είναι ένα από τα αιτήµατα των φετινών γαλλικών εκλογών.
AP P
18
*
Το όνοµα του Ζαν-Λικ Μελανσόν, υποψηφίου της νέου αριστερού σχήµατος «Ανυπόταχτη Γαλλία» («France Insoumise»), καίει τα χείλη των συστηµικών µέσων ενηµέρωσης περισσότερο από εκείνο της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, η οποία, πέρα από τις εθνικιστικές κορόνες, στην ουσία προτείνει µια ανακατανοµή εξουσίας σε όφελος των ισχυρών
Αυτές οι αρχές αλλά και η συνταγµατική κατοχύρωση των εργατικών, κοινωνικών και οικολογικών δικαιωµάτων, επίσης η ισότιµη µεταχείριση όλων των θρησκευτικών πεποιθήσεων, η «Ανυπόταχτη Γαλλία» ζητάει να κατοχυρωθούν µε ένα νέο Σύνταγµα που θα προκύψει από διευρυµένη λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση. ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ µόνο το αίτηµα αλλαγής των θεσµών που προσδιορίζει το πρόσωπο του κινήµατος του Μελανσόν αλλά και το κοινωνικό και οικονοµικό πρόγραµµα καθώς και ο γεωπολιτικός προσανατολισµός του. Ο έλεγχος των εργαζοµένων στις επιχειρήσεις, η αποκατάσταση των εργατικών δικαιωµάτων που κατάργησαν οι κυβερνήσεις Σαρκοζί και Ολάντ, ο δηµοκρατικός κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικού συστήµατος, η ανάκαµψη της οικονοµίας µε δηµόσιες επενδύσεις οικολογικού προσανατολισµού και στροφή στη θαλάσσια οικονοµία, η δανειοδότηση των µικρών επιχειρήσεων, η δωρεάν καθολική δηµόσια ιατροφαρµακευτική περίθαλψη, η επαναφορά της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60, η αύξηση των κατώτατων µισθών και επιδοµάτων, η εξάλειψη της µεγάλης φτώχειας, είναι καίρια στοιχεία του προγράµµατος. Το υπολογισµένο οικονοµικό κόστος αυτών των µέτρων (7,6% του ΑΕΠ) προβλέπεται να υπερκαλυφθεί µεσοπρόθεσµα από την ανάκαµψη της οικονοµίας, την κατάργηση των φοροαπαλλαγών των µεγάλων επιχειρήσεων, την πάταξη της συστηµικής φοροδιαφυγής που προκαλεί ανεξέλεγκτη κίνηση των κεφαλαίων, ενώ διεκδικείται η κατάργηση των συνθηκών της ευρωλιτότητας και η µονοµερής ανυπακοή σε αυτές.
Ο γεωπολιτικός προσανατολισµός της «Ανυπόταχτης Γαλλίας» καθορίζεται από την άρνηση εκχώρησης της λαϊκής κυριαρχίας (συµπεριλαµβανόµενης της νοµισµατικής) σε εξωγενή µη δηµοκρατικά κέντρα. ∆ιεκδικείται, λοιπόν, η ριζική αναθεµελίωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε δηµοκρατική, ισότιµη και αλληλέγγυα βάση έπειτα από λογικής διάρκειας διαπραγµατεύσεις. Κατά τη διάρκειά τους η ισχύς των συνθηκών που αντιστρατεύονται τον οικονοµικό, κοινωνικό και οικολογικό προσανατολισµό της νέας Γαλλίας θα ανασταλούν µονοµερώς, ενώ δεν αποκλείεται και η έξοδος από την Ε.Ε. ύστερα από δηµοψήφισµα (σχέδιο Β). Στο επίπεδο της αµυντικής πολιτικής προτείνεται η έξοδος από το ΝΑΤΟ και διπλωµατική πολύπλευρη συνεργασία µε έµφαση στον χώρο της Μεσογείου, τα γαλλόφωνα κράτη και στους υπερπόντιους γείτονες της Γαλλίας (Λατινική Αµερική, Ινδικός, Ειρηνικός). ∆ιακηρύσσεται η ανάγκη παύσης όλων των στρατιωτικών δράσεων στο εξωτερικό, η προσήλωση στον καθοριστικό ρόλο του ΟΗΕ, η ενεργή δράση για την παγκόσµια ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισµό. Η συνθήκη της Γενεύης και η προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωµάτων είναι για τον Μελανσόν ο άξονας της µεταναστευτικής πολιτικής. ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ πολιτικοί στόχοι εναρµονίζονται µε τη δηµοκρατική και κοινωνική επαναστατική παράδοση της Γαλλίας. Ο Μάης του 1968 και η άνοδος της Ενωµένης Αριστεράς στην κυβέρνηση το 1981 είναι πια εµπειρίες των παλαιότερων, όµως τα αντιπολιτευτικά κινήµατα ενάντια σε Σαρκοζί και Ολάντ, που κορυφώθηκαν µε τις κινητοποιήσεις της περσινής χρονιάς, έχουν επικαιροποιήσει τα αιτήµατα. Η σηµερινή πολιτικοποίηση πολλών νέων που µάχονται για µια ανοιχτή κοινωνία, εφικτή σήµερα χάρη στην αντικειµενική πρόοδο, η άρνησή τους να αποδεχτούν την περιθωριοποίηση και τον ρατσιστικό αποκλεισµό που γεννάει η νεοφιλελεύθερη λιτότητα είναι βασικό εφαλτήριο της ανόδου της «Ανυπόταχτης Γαλλίας» και εχέγγυο για µια δυναµική πορεία πριν και µετά τις εκλογές.
* Εκπρόσωπος του νέου αριστερού σχήµατος «Ανυπόταχτη Γαλλία» («France Insoumise»). Το άρθρο γράφτηκε ειδικά για το παρόν αφιέρωµα της «Εφηµερίδας των Συντακτών».
22-23 Απριλίου 2017 Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
ΛΈΓΕΤΑΙ ΌΤΙ οι Βρετανοί πρωθυπουργοί είναι ιερείς ή τζογαδόροι. Η κ. Μέι είναι κόρη ιερέα, αλλά η απόφαση να κηρύξει εκλογές στις 8 Ιουνίου αποτελεί τον σίγουρο τζόγο για κάποιον που πιστεύει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει. Η ξαφνική απόφαση της Μέι δεν στηρίζεται σε αρχές ή αξίες. Επανειλημμένα είχε δηλώσει ότι δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές γιατί η χώρα χρειάζεται σταθερότητα και ηρεμία την περίοδο των διαπραγματεύσεων. Μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν ότι αιτία της αιφνιδιαστικής αλλαγής είναι η δημοκρατική ευαισθησία της και η ανάγκη λαϊκής νομιμοποίησης. Αντίθετα, επιβεβαιώνει τη φύση της ως άτεγκτης και σκληρής πολιτικού που ενδιαφέρεται για την προσωπική της προβολή· μιας δεύτερης Θάτσερ με ψηλοτάκουνα. ΣΤΗ ΔΙΆΡΚΕΙΑ της εκστρατείας για το Brexit η Μέι, υπουργός Εσωτερικών του Κάμερον, ήταν υπέρ της παραμονής όσο προηγείτο καθαρά στις δημοσκοπήσεις. Αλλά σαν καλή οπορτουνίστρια απέφυγε τις πολλές δηλώσεις, δεν άνοιξε μέτωπα με τους οπαδούς της εξόδου και προετοίμασε το αρχηγικό της προφίλ για την περίπτωση που θα κέρδιζε το Brexit. Οταν έγινε πρωθυπουργός μετακινήθηκε, χωρίς κανένα πρόβλημα, από χαλαρή οπαδός της Ευρώπης σε διαπρύσια υπέρμαχο του σκληρού Brexit και της «Μικρής Αγγλίας». Ηταν αυτή που δήλωσε ότι «να φύγουμε χωρίς συμφωνία με τους Ευρωπαίους είναι καλύτερο από μια κακή συμφωνία». Μέλη της κυβέρνησης έλεγαν ότι η μονιμοποίηση του δικαιώματος παραμονής των Ευρωπαίων πολιτών στη Βρετανία και των Βρετανών στην Ευρώπη δεν αποτελεί προτεραιότητα όπως ζητούν πολλές οργανώσεις και η Βουλή των Λόρδων. Τα 3,5 εκατομμύρια Ευρωπαίων -μεταξύ των οποίων και πολλοί Ελληνες- αποτελούν «ισχυρό διαπραγματευτικό ατού» για να το παίξουμε στην αρχή της παρτίδας. ΤΑ ΚΊΝΗΤΡΑ για τις εκλογές είναι μικροπολιτικά. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα μέχρι 20 μονάδες στους Συντηρητικούς και 35 στη Μέι επί του Κόρμπιν ως την πιο κατάλληλη πρωθυπουργό. Οι πρόωρες εκλογές, πιστεύει η Μέι, θα της δώσουν πλήρη κυριαρχία σε κόμμα και κυβέρνηση. Μεγαλώνοντας την κοινοβου-
Γαλλία - Βρετανία σημειώσατε Χ όπως Χάος
υπεράσπισης του κοινωνικού κράτους και διαφύλαξης της πιο ανοιχτής και πολυπολιτισμικής κοινωνίας στην Ευρώπη. Μόνο ένας συνδυασμός ταξικής άμυνας και πολιτισμικής επίθεσης κατά της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και της μετα-αποικιοκρατικής μελαγχολίας θα σώσει τη Βρετανία από υποβιβασμό στην κατηγορία των κρατών που ζουν από τα περασμένα μεγαλεία τους, και διηγώντας τα να κλαίνε.
Stephane de Sakutin, Pool via AP
►► Του ΚΩΣΤΑ ΔΟΥΖΙΝΑ*
* λευτική πλειοψηφία από δεκατρείς σε πάνω από εκατό έδρες θα αποκτήσει κατάλευκη επιταγή για να αποφασίσει το μέλλον της χώρας. Δεν έχουμε όμως την παραμικρή ιδέα για τα σχέδια ή τη διαπραγματευτική πολιτική της Μέι. Η δήλωση προκήρυξης εκλογών δεν αποκάλυψε τίποτε για τις προθέσεις της. Το επιχείρημα ήταν αφοπλιστικά απλοϊκό όσο και επικίνδυνο: «εμπιστευτείτε με, δώστε μου ευρεία πλειοψηφία για να έχετε ισχυρή πρωθυπουργό και κυβέρνηση». Η απόφασή της να μη συμμετάσχει σε προεκλογικό debate επιβεβαιώνει την υποψία ότι οι εκλογές δεν γίνονται για να ακούσουμε τις διαφορετικές απόψεις για το Brexit αλλά για να εξαφανιστούν από την επόμενη Βουλή και τις διαπραγματεύσεις. ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌ ΈΠΑΘΛΟ μιας συντριπτικής Συντηρητικής νίκης είναι ακόμη μεγαλύτερο: η καταστροφή των Εργατικών ως κόμματος εξουσίας για μια γενιά - η μόνη επιδίωξη που δεν πέτυχε η Θάτσερ. Η ευθύνη των Εργατικών και του Κόρμπιν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι μεγάλη. Παρά τις δύο νίκες του στις εσωκομματικές εκλογές, ο Κόρμπιν δεν μπόρεσε να ενώσει το κόμμα. Η πλειοψηφία των βουλευτών και η Κεντρική Επιτροπή είναι εναντίον του και του ασκούν
Στις γαλλικές εκλογές οι τρεις από τους τέσσερις πρωτοπόρους δεν αντιπροσωπεύουν τα κόμματα εξουσίας. Οι Ρεπουμπλικάνοι βρίσκονται σε καθίζηση και οι Σοσιαλιστές ζουν την ΠΑΣΟΚοποίησή τους, κάτι που είχε προβλεφτεί, μια και ο νεολογισμός Pasokisation εμφανίστηκε πρώτα στα γαλλικά πριν μπει στο παγκόσμιο πολιτικό λεξικό
πιο καταιγιστική κριτική από τους αντιπάλους. Οι κεϊνσιανές πολιτικές του κατά της λιτότητας και της αυξανόμενης ανισότητας είναι κοστολογημένες και δημοφιλείς. Αλλά ο ίδιος διατηρεί τη ρητορική και τις μονομανίες ενός αριστερού παλιάς κοπής. Μοιάζει με έναν Λαφαζάνη που χρησιμοποιεί επιχειρήματα Παπαδημούλη. Το παραστατικό και οι πολιτικές βρίσκονται σε «επιτελεστική αντίφαση», ακυρώνουν το ένα το άλλο. Οι προοπτικές δεν είναι καλές. ΚΙ ΌΜΩΣ, στους 12 μήνες μεταξύ Ιουνίου 2016 και 2017 είχαμε το Brexit, την ήττα του Ρέντσι στο δημοψήφισμα, τη νίκη του Τραμπ, την άνοδο του Βίλντερς στην Ολλανδία, της Λεπέν και του Μελανσόν στη Γαλλία. Στις γαλλικές εκλογές οι τρεις από τους τέσσε-
ρις πρωτοπόρους δεν αντιπροσωπεύουν τα κόμματα εξουσίας. Οι Ρεπουμπλικάνοι βρίσκονται σε καθίζηση και οι Σοσιαλιστές ζουν την ΠΑΣΟΚοποίησή τους, κάτι που είχε προβλεφτεί, μια και ο νεολογισμός Pasokisation εμφανίστηκε πρώτα στα γαλλικά πριν μπει στο παγκόσμιο πολιτικό λεξικό. Οι πολίτες δεν συμμορφώνονται με τας υποδείξεις, δεν ψηφίζουν πια ό,τι τους λένε αυτοί τους οποίους πάντα υπάκουαν. Εκπληξη υπάρχει μόνο όταν δεν έχουμε έκπληξη, όταν οι δημοσκόποι προβλέψουν σωστά το αποτέλεσμα των εκλογών. Καθετί που ήταν σταθερό στην πολιτική εξανεμίστηκε. Ζούμε στην εποχή της οικονομικής αβεβαιότητας, της πολιτικής αστάθειας, του πολιτισμικού χάους. Ζούμε στην εποχή που οι πολίτες ξαναμπαίνουν δυναμικά στο κέντρο των εξελίξεων. ΕΔΏ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ η μεγάλη ευκαιρία του Κόρμπιν. Οι σχεδόν μισοί Βρετανοί που ψήφισαν να μείνει η χώρα στην Ευρώπη έχουν εγκαταλειφθεί και δαιμονοποιηθεί. Κανένας δεν τους εκπροσωπεί, ούτε τους ακούει, η δεξιά Daily Mail τούς αποκαλεί «προδότες» και «σαμποτέρ» που πρέπει να «συνθλιβούν». Αισθάνονται αγανάκτηση και οργή· είναι ξένοι στη χώρα τους. Αν οι Εργατικοί παρουσιάσουν ένα πειστικό σχέδιο κατά της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, που υποστηρίζει τη συνέχιση ισχυρών οικονομικών δεσμών με την Ενωση και μετά το Brexit, θα μπορούσαν να ηγηθούν μιας πανστρατιάς
Το θέμα
ΑΛΛΆ ΠΏΣ ΘΑ ΓΊΝΕΙ μια τέτοια μεγάλη, κατά τους δημοσκόπους, ανατροπή; Μόνον αν ο Κόρμπιν ακολουθήσει την αντιμνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και το «είμαστε το 99%» του Σάντερς εκπροσωπώντας τον λαό εναντίον των ελίτ της λιτότητας και του Brexit. Mία τυπική ή άτυπη συνεργασία των Εργατικών, των Φιλελευθέρων, των Πράσινων και των Σκότων εθνικιστών θα βοηθούσε σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η Βρετανία έχει 650 μονοεδρικές περιφέρειες. Εκλέγεται βουλευτής όποιος έρθει πρώτος, ακόμη και με μία ψήφο. Επανειλημμένα το κόμμα με τους περισσότερους βουλευτές ήταν δεύτερο σε εκλογικό ποσοστό. Οι περίπου 500 «σίγουρες» έδρες πάνε αυτόματα σχεδόν στο κόμμα που τις έχει. Οι εκλογές κρίνονται στις 100-150 «περιθωριακές» έδρες, όπου η πλειοψηφία στις προηγούμενες εκλογές ήταν μικρότερη από 3.000 ψήφους. Σε αυτές επικεντρώνεται η προεκλογική εκστρατεία. Αν λοιπόν σε κάθε τέτοια περιφέρεια υποστηριχτεί ο υποψήφιος με τις μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει και δεν διασπαστούν οι ψήφοι της αντιπολίτευσης, οι απώλειες της Μέι θα είναι τεράστιες, παρά το εθνικό ποσοστό της. Για να γίνει μια τέτοια ταξική, λαϊκή και φιλο-ευρωπαϊκή συμμαχία, έστω και προσωρινά, πρέπει ο Κόρμπιν να σταματήσει να είναι αρχηγός μιας ομάδας οπαδών και να γίνει πραγματικός ηγέτης. Είναι πιθανό αυτό; Οχι πολύ. Μόνη εναλλακτική είναι η ΠΑΣΟΚοποίηση του αρχαιότερου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Στην εποχή των τεράτων χρειαζόμαστε όραμα και φαντασία, ηγέτες και θάρρος, σύστημα στο χάος. Οι λαοί ξυπνούν. Θα ακολουθήσουν οι αριστερές ηγεσίες ή θα τους αφήσουν βορά της Δεξιάς; *βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητής Πολιτικής και Νομικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
19