Μέρες του 1967 Αντίθετα από όσα έλεγε ο Καραµανλής στις επαφές του µε τους Αµερικανούς, ο αρχηγός της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος δεν δίσταζε σε επιστολή προς τον προκάτοχό του τον Μάρτιο του 1967 να πει τα πράγµατα µε το όνοµά τους, ως προς τον πραγµατικό κίνδυνο για τη δηµοκρατία: «Είµαι βέβαιος -υπερβέβαιος- ότι αι “βόµβαι” των τελευταίων δέκα ηµερών είναι έργον ηλιθίων εγκεφάλων της ιδικής µας παρατάξεως. Αριστεροί και κεντρώοι ουδέν συµφέρον είχον να ενεργήσουν κατ’ αυτόν τον τρόπον. Φοβούνται, άλλωστε, εκτροπήν και δεν θέλουν να την προκαλέσουν. Εάν συνεχισθή η τακτική των “βοµβών”, πρέπει να αποκαλυφθούν οπωσδήποτε οι δράσται. Εκάλεσα χθες το βράδυ τον στρατηγόν Τζανετήν (υπουργόν της Ασφαλείας) και του επέστησα την προσοχήν επί της ανάγκης να συλληφθούν οι ηλίθιοι ή παλαβοί που πάνε να καταστρέψουν, την τελευταίαν ώραν, ό,τι επί τρία έτη επαλεύαµεν διά να επιτύχωµεν. Είµεθα εις τα πρόθυρα της νίκης και πράττοµεν το παν διά να οδηγήσουν τον τόπον εις ανωµαλίαν».(1) Η αποκαλυπτική αυτή παράγραφος λείπει από την επιστολή Κανελλόπουλου που δηµοσιεύεται στο Αρχείο Καραµανλή.(2) Λίγες µέρες αργότερα, στις 3 Απριλίου 1967, θα αναλάµβανε ο ίδιος ο Κανελλόπουλος τον σχηµατισµό κυβέρνησης. Ο Καραµανλής θα τον συγχαρεί δηµοσίως, αλλά θα εκφράσει τις αµφιβολίες του προς τον Κ. Τσάτσο, ο οποίος µετείχε στην κυβέρνηση ως υπουργός Δικαιοσύνης: