ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ 355

355.190810

ΗΧΟΙ

|

ΕΙΚΟΝΕΣ

|

ΛΕΞΕΙΣ

ΜΕ

ΦΟΝΤΟ

ΤΟ

ΑΣΤΙΚΟ

ΤΟΠΙΟ

«Μέλισσες»

www.agelioforos.gr

&

τον Αύγουστο

FREE PRESS

Συνέντευξη με τη συγγραφέα Σοφία Νικολαΐδου - Το φεγγάρι του Αυγούστου… μετά μουσικής - Βιβλία - CD - DVD - Στιγμές - Διορθώσεις

edito

02

real

Στη Θεσσαλονίκη καλοκαιριάτικα Του Ακη Σακισλόγλου, asakisloglou@ekdotiki.gr

& μίλα μου

για μήλα

της Παυλίνας Εξαδακτύλου, pavlinaex@gmail.com

Επιστρέφοντας από τη Χαλκιδική την πρώτη Πέμπτη του Αυγούστου, η Θεσσαλονίκη ήταν ντυμένη με ένα γκρίζο πέπλο υγρασίας και άπνοιας, έτσι όπως την αντίκρισα από την κορυφή της Καρδίας. Όλα τα υλικά της πόλης είχαν… ανάψει. Η άσφαλτος εξέπεμπε βρόμα και ζέστη. Τα τσιμέντα και τα αλουμίνια λειτουργούσαν ως θερμοπομποί, αποβάλλοντας όλη την ηλιακή ενέργεια που μάζευαν εβδομάδες τώρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, χιλιάδες κλιματιστικές συσκευές, κρεμασμένες σε τοίχους πολυκατοικιών, απέβαλλαν στην ατμόσφαιρα ζεστό αέρα και ιονισμένο νερό, κόβοντας την ανάσα στους περαστικούς. Έμοιαζε αδύνατο να ζήσεις σε αυτήν πόλη. Μόνη σου λύση ήταν το να χωθείς σε ένα σπίτι, να βάλεις στο φουλ τον κλιματισμό και να περιμένεις να πάει 11 το βράδυ, για να φυσήξει, αν ήσουν τυχερός, κάποιο αεράκι, ρίχνοντας τη θερμοκρασία κάτω από τους 30 βαθμούς. Δεν έβλεπα την ώρα να επιστρέψω στο Καλαμίτσι. Όχι, βέβαια, ότι εκεί δε ζεσταινόμασταν. Η θερμοκρασία δεν είχε πέσει στιγμή κάτω από τους 30 βαθμούς, ωστόσο η σκιά του πεύκου και η αίσθηση της θάλασσας δημιουργούσαν μια βεβαιότητα ότι τελικά θα επιβιώσουμε, θα συνεχίσουμε να αναπνέουμε και να ζούμε. Δεν ξέρω γιατί νομίζουμε, ακόμη, ότι ζούμε σε μια όμορφη πόλη. Ίσως γιατί λαμβάνουμε υπόψη μας μόνον τη φυσική της ομορφιά. Κι όμως, ό,τι φτιάξαμε τόσα χρόνια εμείς οι «τυχεροί» που την κατοικούμε είναι κακάσχημο, φτηνό, αντιοικολογικό και, τελικά, απάνθρωπο. Η Θεσσαλονίκη, το καλοκαίρι, δεν έχει ούτε ένα φυσικό καταφύγιο, για να αναπνεύσει κανείς καθαρό αέρα. Μόνον στον «Ξαρχάκο» απέμειναν αρκετά τεράστια δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο, να κρύβουν κάπως τον ήλιο του μεσημεριού. Όλη η υπόλοιπη πόλη είναι «φαλακρή». Έπειτα σκέφτομαι το Σέιχ Σου. Ο μοναδικός πνεύμονας οξυγόνου κατάντησε ανεξέλεγκτη χωματερή χωρίς παγκάκια, ελεγχόμενους χώρους παραμονής και περιπατητικούς διαδρόμους. Ούτε τα ζευγαράκια δεν το επισκέπτονται πια.

συστατικά τεύχους 04 Συνέντευξη με τη Σοφία Νικολαΐδου

05 Πανσέληνος του Αυγούστου… μετά μουσικής

06 Homepage 07 Στιγμές - Διορθώσεις

¢π∞¢ƒ√ ª∂™

£ ∂ ™ ™ ∞ § √ ¡ I ∫ ∏ ™

«ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ». Γ. Παπανδρέου, πρωθυπουργός

Σε αντίθεση με τους πολιτικούς...

«ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΟΥΝ Η ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ». Ν. Σαρκοζί, Γάλλος πρόεδρος

Και στην Ελλάδα...

«ΕΚΟΨΑ ΤΟ ΜΠΟΤΟΞ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ». Τ. Χάτσερ, ηθοποιός

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

19.08.10

Ε.Μ., όπως λέμε επώνυμες «μποτοξαρισμένες»...

¢π∞¢ƒ√ ª∂™

£ ∂ ™ ™ ∞ § √ ¡ I ∫ ∏ ™

Τ.355 ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΒΕ Α.Ε.: Τάσος Κυριακίδης YΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Ακης Σακισλόγλου ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ - LAYOUT: Μενέλαος Γεωργίου ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Παυλίνα Εξαδακτύλου, Χρήστος Ερσεζερ, Νίκη Κεφαλά, Κική Μουστακίδου, Φώτης Νικολαΐδης, Αλέξανδρος Σαλαμές ΑΤΕΛΙΕ: Μενέλαος Γεωργίου, Αννα Τσολάκη ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Αγγελική Καράνου ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ: Βασιλεία Χαϊδαλή, Γιώργος Kουτσελίνης ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ: Σοφία Ψιλοπούλου ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: Φωτεινή Καρπούζα ΓΡΑΦΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Δαναΐδων 4, Τ.Κ. 54626 Τμήμα Διαφ/σης: τηλ. 2310 779273, fax 2310 779301, e-mail: ad@ekdotiki.gr Tμήμα Σύνταξης: τηλ. 2310 779223 ΓΡΑΦΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ: Πατριάρχου Ιωακείμ 60, Τ.Κ. 10676, τηλ. 210 7256750, fax 210 7256760 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

03 «ΜΕΛΙΣΣΕΣ» συνέντευξη στην Κική Μουστακίδου, kikimous_90@yahoo.gr

Είναι ο Χρήστος στο τραγούδι, ο Θάνος στην κιθάρα, ο Κώστας στο μπάσο, ο Παντελής στα πλήκτρα και ο Ιάκωβος στα ντραμς. Πρόκειται για πέντε διαφορετικά παιδιά, που αποτελούν μια δεμένη παρέα, το συγκρότημα «Μέλισσες», το οποίο έκανε καλή, πρώτη εντύπωση με το «Κρυφά» και δημιούργησε το δικό του κοινό με τον «Κινέζο». Αυτό το καλοκαίρι, απολαύστε τους στην πόλη μας.

new entry

«Κεντρίζουν» το ενδιαφέρον Μας «απασχολήσατε» αρκετά τους τελευταίους μήνες. Πώς βλέπετε εσείς την πορεία σας μέχρι τώρα ως μιας πρωτοεμφανιζόμενης μπάντας; Μόνο χαρούμενοι θα μπορούσαμε να είμαστε, που πήγε καλά το πρώτο μας κομμάτι, το «Κρυφά», το οποίο κυκλοφόρησε σε δίσκο με τα τραγούδια που γράφαμε εδώ και τόσο καιρό. Ήταν ένα παιδικό όνειρο, που έγινε πραγματικότητα. Είμαστε ενθουσιασμένοι αλλά και αγχωμένοι, γιατί θέλουμε να κρατήσει. Και δουλεύουμε πολύ, για να το καταφέρουμε. Το όνομά σας, αλήθεια, πώς προέκυψε; Αρχικά, είχαμε ρίξει πολλές ιδέες στο τραπέζι. Το «Μέλισσες» είχε πάρει πολλά σχόλια από τους φίλους μας, αρνητικά κυρίως, γιατί μας παρομοίαζαν με τα Ζουζούνια (γέλια). Ήταν, όμως, και το μοναδικό όνομα που δεν ξεχνούσαν. Παράλληλα, σε μια από τις συναντήσεις που είχαμε στο ξεκίνημά μας, σε ένα καφέ στο Θησείο, πέρασε ένας πλανόδιος πωλητής μελιού, και τότε το θεωρήσαμε καρμικό και το αποφασίσαμε. Κάποια από τα άλλα ονόματα που συζητούσατε μπορούν να αποκαλυφθούν, δηλαδή; Δεν μπορούμε να τα πούμε, να μη δώσουμε ιδέες στους άλλους. Δε θέλουμε να βγουν άλλες μπάντες, θέλουμε να είμαστε οι μόνοι. (γέλια) Το γεγονός ότι είστε παρέα πώς επηρεάζει το επαγγελματικό μέρος της σχέσης σας; Μόνο θετικά. Το καλό είναι πως αυτό που κάνουμε δεν το βλέπουμε καθαρά ως επάγγελμα, ως μια υποχρέωση που έχουμε. Δεν είναι ότι έχουμε πρόβα· απευθείας βάζουμε τα ρούχα της δουλειάς – τα κοστούμια με τα παπιγιόν, δηλαδή – και αγχωνόμαστε. Θέλουμε να διατηρήσουμε τη μουσική ως χόμπι, ως κάτι που γουστάρουμε να κάνουμε όλη μέρα. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πιστεύετε πως πρέπει

να έχουν οι μπάντες, για να προχωρήσουν στα μουσικά πράγματα; Δεν είμαστε και οι πλέον κατάλληλοι, για να το πούμε αυτό – δεν ξέρουμε πώς είναι να έχεις πίσω σου μια μεγάλη πορεία. Σε ό,τι τουλάχιστον αφορά σε μας, αισθανόμαστε ότι η διάρκεια έρχεται, μόνο αν γράφεις συνεχώς νέα τραγούδια, καλά τραγούδια, και όσο υπάρχουν αυτά, θα μπορούμε να μιλάμε για πορεία. Με το κομμάτι «Κρυφά» μας συστηθήκατε. Είναι αυτός ο ήχος η αισθητική με την οποία θα θέλατε κάποια στιγμή να καθιερωθείτε; Γενικά, δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος ήχος, αλλά εξελίσσεται. Όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουν τα ακούσματα, τα γούστα. Απλώς τώρα μπορούμε να πούμε ότι είμαστε εκεί, σε αυτόν τον ήχο. Τον οποίο εσείς πώς θα χαρακτηρίζατε; Έχει προκύψει μία φράση από παλιότερη συνέντευξή μας, «μια ποπ μπάντα που ροκάρει». Κάπως έτσι μας σκεφτόμαστε και εμείς. Ως ένα συγκρότημα, δηλαδή, με ποπ ήχο αλλά με πολύ ροκ διάθεση. Η υποψηφιότητά σας, για να εκπροσωπήσετε την Ελλάδα στη Eurovision με το τραγούδι «Κινέζος», πώς προέκυψε; Ήρθαν μια μέρα από την εταιρία μας, μας το πρότειναν, και είπαμε ότι θα ήταν καλή φάση. Μας φάνηκε ευκαιρία να προβληθεί λίγο παραπάνω η μπάντα, να ακουστεί τι παίζουμε. Δε θέλαμε, όμως, να κάνουμε ένα κομμάτι - «συνταγή» για τη Eurovision, και γι’ αυτό πήγαμε με το «έπος» της μουσικής που λέγεται «Κινέζος» (γέλια). Πέρα από την πλάκα, η Eurovision έχει δυνατό stage – θα μπορούσε να μας δει κόσμος που δε μας ήξερε, και ήταν και μια περίοδος που το «Κρυφά» ήταν χαμηλά στο air play. Είδατε, λοιπόν, διαφορά μετά τη συμμετοχή σας; Τελικά, δεν ήμασταν τυχεροί, τζάμπα πήγε. Φέτος, βρήκε να έχει χαμηλή θεαματικότητα η Eurovision; (γέλια). Η συνεργασία σας με τον Γιάννη Πλούταρχο πώς προέκυψε, με δεδομένο ότι έχετε και διαφορετικό στιλ; Αυτό είναι κάτι ωραίο, φανταζόμαστε, για τον κόσμο, να βλέπει, δηλαδή, διαφορετικούς καλλιτέχνες μαζί. Το σχήμα είναι πολυμορφικό. Το θετικό με τον Γιάννη είναι ότι μας έδωσε απόλυτη ελευθερία στο τι θα κάνουμε πάνω στη σκηνή, δεν είχαμε κανέναν περιορισμό. Ευχόμαστε, λοιπόν, να κατέβουμε ξανά με το ίδιο σχήμα στην Αθήνα, θα το θέλαμε πολύ.

INFO

Οι «Μέλισσες» θα εμφανίζονται με τον Γιάννη Πλούταρχο στο «Odeon Theater» (περιοχή Αεροδρομίου) από τις 20 Αυγούστου. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310 489.589, 2310 489.586. Το album τους, «Μυστικό», κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία από τη «Universal».

ανοιχτό

βιβλίο

04

«Ο συγγραφέας χρειάζεται λεπίδι στο βλέμμα» «Ξανθιά πατημένη», «Ο φόβος θα σε βρει και θα ’σαι μόνος», «Πλανήτης Πρέσπα», «Ο μωβ μαέστρος» και τώρα αυτό... «Απόψε δεν έχουμε φίλους». Η Σοφία Νικολαΐδου επέστρεψε, με ένα βιβλίο που συζήτηθηκε και διαβάστηκε πολύ, και μιλά για την αυτολογοκρισία, τη διαπλοκή ιστορίας και μυθοπλασίας και τις φράσεις που εκσφενδονίζονται σαν μολότοφ από τα χείλη των ανθρώπων.

Το «Απόψε δεν έχουμε φίλους» συζητήθηκε πολύ... Περιμένατε αυτήν την ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό; Είναι το θέμα του βιβλίου που προσέλκυσε το ενδιαφέρον των αναγνωστών; Τι να σας πω, δεν έχω έτοιμη απάντηση. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα ενδιαφέρει το αναγνωστικό κοινό. Και ευτυχώς! Αλλιώς θα ζούσαμε σε έναν κόσμο χωρίς απρόοπτα. Πάντως, το ότι το βιβλίο διαβάστηκε και συζητήθηκε ήταν ένα δώρο που το χάρηκα και εξακολουθώ να το χαίρομαι. Φοβηθήκατε, όταν αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το θέμα των δωσιλόγων; Το θέμα των δωσιλόγων είναι δύσκολο. Οι άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα ζουν ακόμη, οι μνήμες είναι οδυνηρές και πανίσχυρες. Όμως, αν δε βάλεις τα χέρια σου στη φωτιά, πώς θα κάνεις τέχνη; Το θέμα της αυτολογοκρισίας αποτελεί, επίσης, μέγα πρόβλημα στη λογοτεχνία. Ο συγγραφέας βασανίζεται, κάποιες φορές, από έναν «κόφτη» λέξεων που βρίσκεται στο μυαλό του. Οφείλει να τον τσακίσει. Δεν κάνουμε λογοτεχνία για τη μαμά μας ούτε για τον παπά της ενορίας μας. Διαβάζοντας το βιβλίο, αισθάνθηκα πως ο καθηγητής Αστερίου και ο διδακτορικός φοιτητής του μου ήταν πολύ οικείες μορφές. Αντλήσατε στοιχεία από την πραγματικότητα; Η πραγματικότητα αποτελεί συγγραφικό καύσιμο. Όμως, η λογοτεχνία δεν είναι πατιτούρα της πραγματικότητας. Η υπολογισμένη μίξη μυθοπλασίας και παρατήρησης χαρίζει στην πεζογραφία τη δυναμική της. Κατά την εκπόνηση της διατριβής μου, δεν βίωσα τις περιπέτειες που βασάνισαν τον ήρωα του βιβλίου – το αντίθετο. Αν έγραφα για έναν ήρωα που περνάει μια βαριά αρρώστια, δε θα ήταν απαραίτητο να έχω νοσήσει η ίδια. Ο συγγραφέας δε χρειάζεται να έχει ταραχώδη ζωή, όμως δε γίνεται να μην έχει λεπίδι στο βλέμμα. Πόσο δύσκολη ήταν η διαπλοκή ιστορίας και μυθοπλασίας; Ποιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα; Η συνάντηση ιστορίας και μυθοπλασίας απασχόλησε ανά τους αιώνες συγγραφείς, κριτικούς, μελετητές, ιστορικούς. Πιστεύω πως ο Αριστοτέλης έδωσε την πιο ξάστερη απάντηση στο 9ο κεφάλαιο της «Ποιητικής» του: η ιστορία, λέει, αποτυπώνει τα γεγονότα όπως έγιναν· αντιθέτως, η λογοτεχνία αποτυπώνει τα συμβάντα «κατά το εικός και το αναγκαίον», δηλαδή όπως θα μπορούσαν να έχουν γίνει. Ο σοφός, λοιπόν, χαρίζει στη λογοτεχνία υψηλότερο βαθμό γενίκευσης και στοχαστικότερο έρμα. Της αποδίδει όχι την απλή καταγραφή, αλλά το ερμηνευτικό σχήμα. Βέβαια, κατά τη διαπλοκή ιστορίας και μυθοπλασίας ελλοχεύουν κίνδυνοι, όπως παντού: η υπεραπλούστευση και ο διδακτισμός είναι μερικοί από αυτούς.

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

19.08.10

Σοφία Νικολαΐδου Συνέντευξη στην Παυλίνα Εξαδακτύλου, pavlinaex@gmail.com Φωτογραφίες: Κώστας Αμοιρίδης

Ένα μέρος της δράσης λαμβάνει χώρα στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008. Υποθέτω πως δεν επιλέξατε τυχαία τη συγκεκριμένη συγκυρία. Συνδέεται, κατά τη γνώμη σας, με κάποιον τρόπο με τα ιστορικά γεγονότα που διατρέχουν το βιβλίο; Οι τρεις εποχές που επιλέγω να πραγματευτώ στο βιβλίο (1940 1944, 1981 - 1989 και 2008) ορίζουν τα αφηγηματικά νήματα του μυθιστορήματος. Στο «Απόψε δεν έχουμε φίλους», τρεις γενιές Ελλήνων προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους, την ώρα που η ιστορία δείχνει τα δόντια της. Θερμά ιστορικά γεγονότα καθορίζουν τις επιλογές τους. Θεωρώ πως, μέσα από τη μυθοπλασία, διαφαίνεται η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας – και το πώς αυτή μετασχηματίζεται από γενιά σε γενιά. Θα σας θυμίσω ένα σύνθημα που βρέθηκε γραμμένο σε τοίχο των Εξαρχείων τις μέρες των «Δεκεμβριανών» του 2008. Έγραφε: «Βάρκιζα τέλος». Σημασία δεν έχει, λοιπόν, τι πιστεύω εγώ. Σημασία έχει πώς βιώνουν αυτές οι τρεις γενιές Ελλήνων τα γεγονότα. Οι τίτλοι των περισσότερων βιβλίων σας – αν όχι όλων – θυμίζουν μότο, σύνθημα ή κάτι σαν σλόγκαν... Πώς προκύπτουν, λοιπόν, αυτοί οι τίτλοι; Με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, όλοι, πάντως, έχουν πίσω τους μια ιστορία. Το συγκεκριμένο τίτλο μου τον χάρισε ο Γιώργος Κορδομενίδης. Ανήκει σε μια ιστορία – άσχετη με το βιβλίο – που μου αφηγήθηκε το 1998. Η φράση επέμενε στο μυαλό μου, όταν έγραφα το μυθιστόρημα, και τη χρησιμοποίησα. Την εκτοξεύει ως σύνθημα ένας από τους ταμπουρωμένους στη Φιλοσοφική Σχολή, το Δεκέμβριο του 2008. Όμως, είναι μια φράση που διατρέχει ολόκληρο το βιβλίο. Αρκετοί συνάδελφοί σας λένε πως γράφουν, επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Εσείς, κ. Νικολαΐδου, γιατί γράφετε; Γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου να ζω τη ζωή μου.

info Το τελευταίο βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου, «Απόψε δεν έχουμε φίλους», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».

05

στη

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

σελήνη

«Ρομαντζάδα» με… φυσικά εφέ

της Κικής Μουστακίδου, kikimous_90@yahoo.gr

Για χάρη της έχουν γραφτεί μερικοί από τους ωραιότερους στίχους. Στη θέα της έχουν δοθεί αιώνιοι όρκοι και υποσχέσεις. Την Πανσέληνο της 24ης Αυγούστου περιμένουν χιλιάδες ερωτευμένοι και μη ανά την Ελλάδα, ενώ θα έχουν την ευκαιρία να την απολαύσουν σε 90 αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία.

Με την ευγενική χορηγία

Λίγες μέρες πριν το φετινό καλοκαίρι παραδώσει έστω και τυπικά τη σκυτάλη, η μεγαλύτερη Πανσέληνος του χρόνου αναμένεται να κρεμαστεί στον ουρανό, παρατείνοντας τη χαλαρή διάθεση των διακοπών. Την Τρίτη 24 Αυγούστου, όσοι έχουν συνδέσει το ολόγιομο φεγγάρι με έντονες στιγμές και πλημμύρα συναισθημάτων έχουν κάθε λόγο να σηκώσουν το βλέμμα τους προς τα πάνω. Φέτος, ενενήντα αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία, σε όλη τη χώρα, αναμένεται να ανοίξουν τις πόρτες τους και να καλωσορίσουν τις ρομαντικές ψυχές στις εκδηλώσεις για την Πανσέληνο του Αυγούστου. Από τις επτά το απόγευμα μέχρι τη μία τα μεσάνυχτα, οι χώροι θα παραμείνουν ανοιχτοί και η είσοδος θα είναι ελεύθερη, σε έναν θεσμό που εγκαινίασε το Υπουργείο Πολιτισμού το 1996.

Στη Θεσσαλονίκη Τρεις είναι οι βασικοί χώροι της πόλης που είπαν το «ναι» στο φετινό κάλεσμα του Υπουργείου και συγκαταλέγονται ανάμεσα στον μακρύ κατάλογο των ενενήντα ιστορικών σημείων. Στο Ωδείο Ρωμαϊκής Αγοράς, το συγκρότημα «Τρία συν ένα» θα συντροφεύσει με τις μουσικές του όσους Θεσσαλονικείς επιλέξουν να απολαύσουν από εκεί τη θέα του φεγγαριού. Το Αρχαιολογικό Μουσείο θα προσφέρει τζαζ ήχους στους επισκέπτες του τη συγκεκριμένη βραδιά,

ενώ, στο Φρούριο Επταπυργίου, το συγκρότημα «Ρεμπετάλικα» πρόκειται να εμφανιστεί ζωντανά. Σε ό,τι αφορά σε υπόλοιπα δρώμενα, οι Δήμοι Θέρμης και Καλαμαριάς ετοιμάζουν, επίσης, δύο ξεχωριστές βραδιές. Στο Φράγμα της Θέρμης, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων θα συναντήσει το κοινό του τη νύχτα της 24ης Αυγούστου, σε μια συναυλία υπό το φως του φεγγαριού. Η μουσική βραδιά ξεκινά στις 21.30, ενώ η είσοδος είναι ελεύθερη. Στην Καλαμαριά, τα μέλη του Δημοτικού Κολυμβητηρίου της περιοχής θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν μια νυχτερινή βουτιά με φόντο τη φεγγαρόφωτη πισίνα. Χωρίς προβολείς, μονάχα με φωσφορικά φωτάκια τοποθετημένα στον βυθό, οι δεινοί κολυμβητές θα βρεθούν στο νερό κάτω από την Πανσέληνο, ενώ και μη μέλη του κολυμβητηρίου μπορούν να επισκεφτούν τις εγκαταστάσεις και να καθίσουν περιμετρικά της πισίνας.

INFO Εάν είστε από τους τυχερούς, που θα βρίσκονται εκτός Θεσσαλονίκης αλλά εντός Μακεδονίας στα τέλη Αυγούστου και συγκεκριμένα στην Πανσέληνο της 24ης Αυγούστου, οι ανοιχτοί χώροι θα είναι οι εξής: Πύργος Ουρανούπολης, αρχαιολογικός χώρος Πέλλας, αρχαιολογικός χώρος Εδεσσας, Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας, Αιγές - Στέγαστρο Βασιλικών Τάφων, ελληνιστική πόλη Φλώρινας, Αρχαιολογικό Μουσείο Άργους Ορεστικού, λιμναίος οικισμός Δισπηλιού, Άγιος Γερμανός Πρεσπών, αρχαία πόλη Αιανής, Κοζάνη, αρχαιολογικός χώρος Δίου.

���� �����

�����

�����������

������� ������

ØÛàãæ æèÞÙìá ØÛàãçÝÞÛ ÞãÝáìéÙßÛæ ÙäÝêÙÝåÛæÛ ÞÕßßÝçÙêáÝÞÛæ äÕÝØÙÝÕæ äãßÝçÝæàãè

�������� ��������

ÕĈöĂĐĆćĂĈ ÕáãÝêçã ÜÙÕçåã æèÞÙìá ėàÕáãæ ÞÕçåÕÞÛæĘ đĄô ÿ ÿ Q ÞåÕçÝÞã ÜÙÕçåã ÖãåÙÝãè ÙßßÕØãæ Q ØÛàãçÝÞÕ äÙåÝéÙåÙÝÕÞÕ ÜÙÕçåÕ

EIΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

äßÛåãéãåÝÙæ ZZZ V\NLHV JU ÕĀĂüýćď ÜðôćĄĂ üĆĊĐøü ćüą đĄøą ćČĀ ăôĄôĆćïĆøČĀ

�����������������������

Τ����� Ε������ Τ������ 25 Α��������

��������������������

���������������������������������������

����������������������

ê

ã

å

Û

×

ã

Ý

Ù

ä

Ý

Þ

ã

Ý

á

ì

á

Ý

Õ

æ

home

06

page

είδαμε

επιμέλεια: Παυλίνα Εξαδακτύλου, pavlinaex@gmail.com

ακούσαμε

Ο ΝΕΡΑΪΔΟΣ Σκηνοθεσία: Μάικλ Λέμπεκ Παίζουν: Ντουέιν Τζόνσον, Τζούλι Άντριους ΤΟ DVD: Ο Ντέρεκ είναι ένας σκληρός παίκτης του χόκεϊ. Δεν είναι τυχαίο πως του έχει δοθεί το ψευδώνυμο «Tooth Fairy», αφού οι αντίπαλοί του φεύγουν χωρίς δόντια μετά τον αγώνα. Όταν, όμως, ο ίδιος καταδικάζεται για κάποια πράξη του, έρχεται αντιμέτωπος με μια ιδιόμορφη τιμωρία: πρέπει να υποδύεται για μια εβδομάδα τη «νεράιδα των δοντιών», φορώντας… φτερά και κουβαλώντας ένα «μαγικό ραβδί». Μας άρεσε: Μια ευχάριστη ταινία για παιδιά. Δεν μας άρεσε: Για το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι μια χαρά. Είδος: Κωμωδία Γλώσσα: Αγγλικά Ηχος: Dolby Digital 5.1

JONAS L.A. JONAS BROTHERS Tο σάουντρακ της γνωστής τηλεοπτικής σειράς του Disney Channel, «Jonas L.A.», κυκλοφορεί! To άλμπουμ περιλαμβάνει δεκατρία κομμάτια των Jonas Brothers, με πρώτο σινγκλ το «L.A. Baby» («Where Dreams Are Made Of»). (ΕΜΙ)

TANGO 3.0 GOTAN PROJECT

ΝΙΑΤΑ ΣΕ ΕΞΑΨΗ Σκηνοθεσία: Μιγκέλ Αρτέτα Παίζουν: Μάικλ Σέρα, Ζακ Γαλιφιανάκις ΤΟ DVD: Ο Νικ, ένας έφηβος με εμμονή γύρω από το σεξ, ερωτεύεται τη Σίνι, ενώ βρίσκεται σε οικογενειακές διακοπές. Η Σίνι είναι ένα όμορφο κορίτσι, αλλά η οικογένεια και η ζήλια των πρώην συνωμοτούν, για να τους κρατήσουν χωριστά. Έτσι, ο Νικ εγκαταλείπει τη βαρετή ζωή του, δημιουργώντας ένα alter ego, τον Φρανσουά. Μας άρεσε: Το χιούμορ και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα χρόνια της εφηβείας. Δεν μας άρεσε: Ο ρυθμός της ταινίας, που μοιάζει σαν να συνδέει διαφορετικά κομμάτια και όχι ένα ενιαίο φιλμ. Είδος: Κοινωνική Γλώσσα: Αγγλικά Ηχος: Dolby Digital 5.1 Ν.Κ.

διαβάσαμε

19.08.10

(ANKH) ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΩΜΙΚΑ Το σάουντρακ της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς «Μίλα μου βρώμικα» κυκλοφορεί... ελεύθερο. Στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η κυπριακή εκδοχή του τραγουδιού «Στην Πυρά», όπως το ερμήνευσε η Αννα Βίσση στο επεισόδιο στο οποίο συμμετείχε.

(SONY BMG)

&

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Οι «Gotan Project», το συγκρότημα που τόσο αγαπήθηκε στην Ελλάδα, επιστρέφουν με ένα καινούργιο άλμπουμ. Έπειτα από δύο εκατομμύρια πωλήσεις και 400 συναυλίες, παρουσιάζουν το τρίτο άλμπουμ τους, «Tango 3.0», όνομα που έδωσαν και στην παγκόσμια περιοδεία τους.

ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΪ ΕΡΝΕΣΤ ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΪ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ

Στον πρώτο αυτόν τόμο των δημοσιογραφικών κειμένων του σπουδαίου λογοτέχνη, περιέχονται οι ανταποκρίσεις που έγραψε στην περίοδο 1920 - 1922, οι οποίες μάλιστα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, αφού στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται όλα τα κείμενα που έγραψε για τη Μικρασιατική Καταστροφή. (Εκδ. Καστανιώτη)

Στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, ένας άνθρωπος σκυμμένος πάνω σε περιοδικά προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει ένα μήνυμα, την ίδια στιγμή που ένας δημοσιογράφος χαζεύει τα συντρίμμια του Τείχους και μαζί μιας χώρας που δεν υπάρχει... (Εκδ. Μεταίχμιο)

E.E.Cummings Βασίλης Αμανατίδης Σαράντα τέσσερα ποιήματα του σπουδαίου και ιδιαιτέρως δημοφιλούς Αμερικανού ποιητή, E.E.Cummings, κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Νεφέλη», σε μετάφραση του επίσης ποιητή, Βασίλη Αμανατίδη. (Εκδ. Νεφέλη)

!

Τύφλα να ’χει ο Γιάννης Φλωρινιώτης!

Ο Τομ Κρουζ δεν αντιλαμβάνεται την ηλικία παρά μονάχα ως έναν αριθμό χωρίς σημασία, αφού έχει ανακαλύψει το μυστικό της... αιώνιας νεότητας. Ο ίδιος σε σχετική δήλωσή του, μάλιστα, διευκρίνισε πως τα παιδιά του και κυρίως η κόρη, που απέκτησε με την Κέιτι Χολμς, τον κάνουν να αισθάνεται και να δείχνει νέος.

07

διορθώσεις με κόκκινο

& της Κικής Μουστακίδου, kikimous_90@yahoo.gr

Προσωπική υπόθεση Κάποτε τα καλοκαίρια μας συναγωνίζονταν μεταξύ τους. Νικητής έβγαινε όποιος έκανε τα περισσότερα μπάνια στη θάλασσα, με τις βουτιές το πρωί να μετράνε ξεχωριστά από εκείνες του απογεύματος. Κέρδιζε εκείνος που θα κατάφερνε να φάει τα περισσότερα παγωτά από τους υπόλοιπους, εκείνος που θα κατόρθωνε να μαυρίσει τόσο, ώστε να γίνει ένα με το σκοτάδι. Στο βάθρο ανέβαινε το μεγαλύτερο και πιο εξωτικό κοχύλι, που θα έβρεχε το αφτί με όλους τους ήχους, τα βάθη και τα κύματα της θάλασσας. Τα καλοκαίρια των ίδιων ανθρώπων πλέον μεγάλωσαν, όπως μεγάλωσαν και εκείνοι. Και τώρα αυτοί ανταγωνίζονται μεταξύ τους, για τις πιο τρελές βραδιές, τις νέες εμπειρίες, τα ξενύχτια, τα ταξίδια και οτιδήποτε διαφορετικό. Νικά η φωτεινότερη και πιο επιμελώς «αυθόρμητη» φωτογραφία, που θα αναρτηθεί στο facebook και θα αποσπάσει συγκεκριμένο αριθμό σχολίων. Κι όμως, οι τρεις και κάτι μήνες, όπου το μυαλό μονίμως ταξιδεύει πιο μακριά από το σημείο που τα πόδια μπορούν να το οδηγήσουν, είναι μια προσωπική υπόθεση. Κι αν μετά την τελεία μπορούσε να μπει και παύλα, θα ταίριαζε δίχως δεύτερη σκέψη. Είναι η περίοδος που δεν έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο θα τη ζήσεις, αρκεί μόνο να την εκμεταλλευτείς στο δικό σου έπακρο. Δεν έχω καμιά ιδιαίτερη ιστορία να διηγηθώ από το φετινό καλοκαίρι. Θα μπορούσα να είμαι πιο παρατηρητική με τους ανθρώπους που συνάντησα, πιο προσεκτική με όσα έλεγαν και με όσα είπα, θα μπορούσα να κάνω τις ιστορίες τους δικές μου. Κι όμως, είναι καμιά φορά που επιλέγεις να περάσεις το καλοκαίρι σου, την προσωπική σου υπόθεση, κάνοντας πράξη ένα ρήμα, το οποίο έχεις ξεχάσει όλη την υπόλοιπη χρονιά: να επαναπροσδιοριστείς. Με απαραίτητη προϋπόθεση οι συνθήκες να το επιτρέπουν, βρίσκεις την ευκαιρία να δώσεις χώρο και χρόνο στον εαυτό σου. Να προσπαθήσεις σκληρά να τον καταλάβεις, να τον δικαιολογήσεις, να τον επικρίνεις, όσο βαρύ κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο για την ελαφρότητα της εποχής. Κι είναι αυτό που τελικά κάνεις: γεμίζεις τις μπαταρίες σου με έναν απόλυτα προσωπικό τρόπο.

Υ.Γ: «Στις καλοκαιρινές διακοπές, μας προσφέρεται η δυνατότητα να ξεφύγουμε από όλες τις συνηθισμένες, καθημερινές υποχρεώσεις. Τυπικό γνώρισμα είναι η ψευδαίσθηση ότι λειτουργούμε εκτός χρόνου, χωρίς το άγχος του. Αυτό οφείλεται στην καταστρατήγηση των επιβεβλημένων κοινωνικών ρυθμών». Πηγή: περιοδικό «Focus».

στιγμές

σε καρτ ποστάλ

Ενα κορίτσι με τουρμπάνι Την είδα με το που πάτησε το πόδι της στην παραλία. Την συνόδευε ένας νεαρός άντρας και έσερνε μαζί της ένα λευκό σκυλί. Ήταν συνομίληκή μου ή σχεδόν. Όμορφο πρόσωπο, έντονα φρύδια ζωγραφισμένα κι ένα τουρμπάνι στο κεφάλι. Κι ήταν αυτό ακριβώς το τουρμπάνι ή μπαντάνα ή φουλάρι ή όπως αλλιώς το λένε που τράβηξε αμέσως την προσοχή μου. Σκέφτηκα πως αυτή η νεαρή γυναίκα ήταν άρρωστη και πως τα μαλλιά της είχαν πέσει κατά τη διάρκεια των θεραπειών. Την κοίταζα επίμονα (σχεδόν αδιάκριτα) και προσπαθούσα να διακρίνω αν όντως υπήρχαν μαλλιά κάτω από το κεφάλι. Ήλπιζα, διαρκώς ήλπιζα ότι τα μαλλιά της θα ήταν εκεί, δε θα είχαν πέσει, το κορίτσι δε θα είχε κάνει καμιά θεραπεία, αφού δε θα ήταν καν άρρωστο. Ευχόμουν από μέσα μου να είχε μαλλιά. Σκεφτόμουν πως, αν αυτή είχε μαλλιά, θα είχα κι εγώ ή, για να το πω αλλιώς, το κορίτσι αυτό ήταν ένα σύμβολο ζωής για μια ολόκληρη παραλία.

Ο νεαρός άντρας ξάπλωνε αμίλητος δίπλα της Σκεφτόμουν πως δεν ήταν πολύ τρυφερός μαζί της. Μήπως ήταν αποστασιοποιημένος, επειδή πονούσε διπλά για εκείνη; Μήπως δεν άντεχε να βλέπει την αγαπημένη του να ταλαιπωρείται; Μήπως δεν ήταν η αγαπημένη του; Μα, ναι! Πώς δεν το είχα προσέξει τόση ώρα; Είναι σίγουρα αδερφή του, είναι ολόιδιοι. Ναι, είναι ο αδερφός της, που δεν αντέχει να τη βλέπει να στενοχωριέται, να ταλαιπωρείται, να φοβάται. Σε μια στιγμή την έπιασα να χαζεύει τη θάλασσα, (να ατενίζει τη θάλασσα, θα έλεγε κάποιος ρομαντικός). Δεν είμαι σίγουρη αν κοίταζε αυτήν ή το μέλλον της. Σκέφτηκα πως ίσως σκεφτόταν τι θα φέρει το αύριο, αν θα πάει καλά η θεραπεία, αν θα ξεπεράσει την περιπέτεια που περνάει, αν θα τη ζεσταίνει ο ήλιος και το επόμενο καλοκαίρι. Σκέφτηκα πως ίσως σκεφτόταν γιατί αυτό συνέβη σε εκείνη, γιατί να πρέπει να περάσει όλα όσα περνάει, γιατί το καλοκαίρι αυτό να μην είναι σαν τα προηγούμενα καλοκαίρια, τότε που κολυμπούσε στη ζεστή θάλασσα και στο ζεστό μέλλον, τότε που το μέλλον ήταν μια απέραντη, ζεστή θάλασσα έτοιμη να την κολυμπήσεις. Από την άλλη, αναρωτήθηκα μήπως ίσως ήταν απλώς ένα κορίτσι με τουρμπάνι.

της Παυλίνας Εξαδακτύλου, pavlinaex@gmail.com

«Αλήθεια, θα μάθουμε ποτέ ποιοι είμαστε; Όνειρα, φιλοδοξίες, επιθυμίες, φόβοι μάς κρύβουν απ’ τον εαυτό μας και μάλλον μοιάζουμε με ανώνυμα γράμματα που ξέρουν πολλά για μας. Εμείς όμως δεν ξέρουμε ποιος τα έγραψε και συχνά αποκοιμήθηκα το βράδυ νικητής και ξύπνησα μέσα στη νύχτα νικημένος...». («Ένοικοι της ματαιότητας», Τ. Λειβαδίτης)