Φ του φωτός - "L" de Luz

φ

ΤΟΥ ΦΩΤΌΣ

“L” de Luz

Γεράσιμος Γαλιατσάτος Gerasimos Galiatsatos

Ιούλιος 2018 Julio 2018

© Γεράσιμος Γαλιατσάτος 2018

Γεράσιμος Γαλιατσάτος Gerasimos Galiatsatos

Ιούλιος 2018 Julio 2018

Πολιτιστικός χώρος “Φρανσίσκο ντε Μιράντα” Χάρητος 6, Κολωνάκι

Espacio Cultural “Francisco de Miranda” Cháritos 6, Kolonaki

Λάμψη I 100 x 100cm Ακρυλικό σε καμβά

Resplandor I 100 x 100cm Acrílico sobre Lienzo

Σύνοψη

«Εκείνο που το φως αποκαλύπτει και γίνεται αντιληπτό από τα μάτια μας, το θεωρώ αληθινό». Γεράσιμος Γαλιατσάτος Δεν αποτελεί μυστικό ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η τεχνολογία ασκούν μεγάλη επιρροή στις ζωές μας. Η χρήση πολλαπλών τεχνολογικών συσκευών, πομπών μηνυμάτων, εικόνων και ειδήσεων που επιδιώκουν να διασκεδάσουν, να ενημερώσουν και να μεταδώσουν αξίες και κώδικες συμπεριφοράς στην κοινωνία, μας βρίσκει απέναντι στην εποχή με τη μεγαλύτερη ενημέρωση αλλά και παραπληροφόρηση της ιστορίας.

Ο κατευθυνόμενος και χειραγωγημένος βομβαρδισμός πληροφοριών όχι μόνο προκαλεί τα άτομα να συνηθίζουν σε καθορισμένες κοινωνικές δομές, αλλά μας φέρνει πιο κοντά σε εντολές, έννοιες και απόψεις που σε πολλές περιπτώσεις μας οδηγούν στην ψευδοσυνείδηση και στο πλαίσιο του να κρίνουμε, να διαμορφώνουμε άποψη και να αποφασίζουμε για την τύχη ολόκληρων λαών από απόσταση. Όλο αυτό αντανακλάται στον έλεγχο που ασκούν τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης μέσω της τεχνολογίας στην προσπάθεια τους να επιβληθούν στις μάζες, να τους ρίξουν στάχτη στα μάτια και να αποσπάσουν την προσοχή τους από την πραγματικότητα. Υπό αυτό το πρίσμα, ο έλληνας καλλιτέχνης Γεράσιμος Γαλιατσάτος εμπνέεται από το πρώτο πραξικόπημα των μέσων ενημέρωσης που συνέβη ποτέ στην ιστορία, αυτό της Βενεζουέλας στις 11 Απριλίου του 2002 (11-Α) προκειμένου να αποτυπώσει στα έργα του την επικοινωνιακή χειραγώγηση που οδήγησε στην πτώση της δημοκρατίας και το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το φως ως συμβολικό πυρήνα του αληθινού που προσπαθούν να επισκιάσουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μέσα από τον ελιγμούς στην ενημέρωση. Ο Γαλιατσάτος, θεωρεί ότι το φυσικό φως που προσλαμβάνουν τα μάτια αντιπροσωπεύει το αδιαμφισβήτητο

και αυτό τα μετατρέπει στους πιο αξιόπιστους αυτόπτες μάρτυρες κάθε γεγονότος. Επίσης, θεωρεί ότι το φως που προέρχεται από τεχνητές και κατασκευασμένες πηγές δεν αποκαλύπτει πάντα την πραγματικότητα στα μάτια του ανθρώπου. Σε διάφορες πτυχές της ιστορίας, το φως έχει αντιπροσωπεύσει την αναζήτηση του μεταφυσικού στις θρησκείες επειδή θεωρείται υπέρτατο σύμβολο του αφηρημένου. Ως ανθρώπινα όντα όλοι μας αναζητούμε το φως, την αλήθεια και τη σύνδεση με το θείο, όπου το φως θεωρείται πηγή της υλικής και άυλης ζωής, η αρχή και το τέλος της. Ως εκ τούτου, αυτή η μοναδική έκθεση προτείνει την επιστροφή του φυσικού φωτός ως ένα στοιχείο του αλάνθαστου και της αμφισβήτησης αυτού που βλέπουμε με έμμεσο τρόπο και που έχει μεταμορφωθεί από τον άνθρωπο. Έτσι, η έκθεση Φ του Φωτός αποτελείται από εννέα εικαστικά έργα και δύο οπτικές εγκαταστάσεις όπου το φως ξεχωρίζει ως κεντρικός άξονας του αληθινού και του υποθετικού, τα σκούρα χρώματα, η φλόγα της φωτιάς και εικονιστικές αλληγορίες που αναπαριστούν τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης, τη χρήση και κατάχρηση της τεχνολογίας ως κλοιός της ανθρωπότητας.

Sinopsis

“Aquello que la luz revela y es percibido por nuestros ojos, lo considero como verdadero”.

Gerasimos Galiatsatos Para nadie es un secreto que los medios de comunicación y la tecnología ejercen gran influencia sobre nuestras vidas. El uso de múltiples artefactos tecnológicos, transmisores de mensajes, imágenes y noticias que buscan entretener, informar e impartir valores y códigos de comportamiento a la sociedad, nos coloca frente a la era más informada y desinformada de la historia.

El bombardeo informativo direccionado y manipulado no sólo propicia que los individuos se molden a determinadas estructuras sociales, sino que nos acerca a preceptos, conceptos y dictámenes que en muchos casos nos llevan a la pseudoconciencia y al contexto de juzgar, opinar y decidir desde la distancia sobre el destino de pueblos enteros.

Todo esto se ve reflejado en el control que ejercen grandes medios de comunicación a través de la tecnología para procurar apoderarse de las masas, cegarlas y distraerlas de la realidad. Bajo esta perspectiva, el artista griego, Gerasimos Galiatsatos se inspira en el primer golpe de estado mediático de la historia, ocurrido en Venezuela, el 11 de abril de 2002 (11A), para plasmar en sus pinturas el manejo informativo que desencadenó la caída de la democracia y la muerte de miles de personas en este país.

Para su trabajo, el artista utiliza la luz como centro simbólico de lo verdadero que intenta ser oscurecido por los medios de comunicación mediante la maniobra informativa. Galiatsatos, considera que la luz natural que reciben los ojos representa lo indudable, convirtiéndose de esta manera en los testigos visuales más confiables ante cualquier hecho. Asimismo, considera que la luz proveniente de fuentes artificiales y construidas no siempre revelará la realidad ante los ojos del hombre.

En diversas facetas de la historia, la luz ha representado la búsqueda de la metafísica en las religiones, por ser considerada como un símbolo supremo de lo abstracto. Como seres humanos todos buscamos la luz, la verdad y la conexión con lo divino, donde la luz se considera una fuente de la vida material e inmaterial, su comienzo y su final. Por ello, esta exclusiva exposición propone el retorno de luz natural como elemento de lo infalible y duda de todo aquello que vemos de manera indirecta y que ha sido transformado por el hombre.

De esta manera, L de Luz, se compone de nueve piezas pictóricas y dos instalaciones visuales donde se destacan la luz como eje central de lo verdadero y lo supuesto, los colores oscuros, la llama del fuego y alegorías figurativas que representan la manipulación mediática, el uso y el abuso de la tecnología como cerco para la humanidad.

Ανατολή 100 x 100cm Ακρυλικό σε καμβά

Amanecer 100 x 100 cm Acrílico sobre Lienzo

Λάμψη II 90 x 55cm Ακρυλικό σε καμβά

Resplandor II 90 x 55 cm Acrílico sobre Lienzo

Λάμψη III 45x55cm Ακρυλικό σε καμβά

Resplandor III 45x55cm Acrílico sobre Lienzo

«Κάθε άνθρωπος πρέπει να αποφασίσει αν θα περπατήσει μέσα στο φως του δημιουργικού αλτρουισμού ή στο σκοτάδι του καταστροφικού εγωισμού».

Martin Luther King” Για να παραχθεί το φως δεν απαιτείται μόνο ενέργεια. Χρειάζεται και η αυτοθυσία αυτού που το παράγει. Αυτό συμβαίνει τόσο με ένα κερί, με μια λάμπα, όσο και με έναν ήλιο. Αρχικά, οφείλουμε την ύπαρξή μας στον Ήλιο και το φως του. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ζωή στον πλανήτη μας. Γι αυτόν τον λόγο, το φως, ως φυσικό στοιχείο, αλλά και ως έννοια, έχει ιδιαίτερη σημασία στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου. Είμαστε προϊόντα μιας πυρηνικής σχάσης, μεταξύ των ατόμων του υδρογόνου και του ηλίου, που δημιουργείται κάτω από ασφυκτικές βαρυτικές δυνάμεις στον πυρήνα ενός άστρου. Και φυσικά, έχουμε την τύχη να βρίσκεται ο πλανήτης γη μέσα στην ζώνη Goldilocks, εκεί όπου οι θερμοκρασίες είναι ιδανικές για να διατηρηθεί το νερό σε υγρή μορφή, για να δημιουργηθεί ζωή και για να εξελιχθεί ως την μορφή που την γνωρίζουμε σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι των αρχαίων χρόνων λάτρευαν τον Ήλιο και το φως ως θεότητα της ζωής, της κίνησης, της αποκάλυψης, της σύνδεσης με τον ανώτερο εαυτό τους. Στον αντίποδα αυτού υπάρχει το σκοτάδι, το έρεβος, η σιωπή της νύχτας, η λήθη, ο θάνατος. Το φως έχει την ικανότητα να αποκαλύπτει οτιδήποτε κρύβεται μέσα στο σκοτάδι. Μέσα από τα αισθητήρια όργανα των ματιών μπορούμε να αντιληφθούμε όλα όσα μας αποκαλύπτει το φως. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι βλέπουμε ένα τμήμα της αλήθειας του σύμπαντος, αφού όλοι μας, αλλά και όλα γύρω μας είναι μέρος του σύμπαντος. Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε μια ψευδαίσθηση της αλήθειας, επειδή και τα αισθητήρια όργανα μάς περιορίζουν τις διαστάσεις και τα ερεθίσματα τα οποία μπορούν να αναλυθούν και να κωδικοποιηθούν από τον εγκέφαλο.

Έξωθεν φως (λεπτομέρεια) 120 x 30cm & 50 x 60cm Εγκατάσταση από δύο πίνακες

Luz de Fuera (detalle) 120 x 30cm & 50 x 60cm Instalación de dos cuadros

Άρα, η αλήθεια που ψάχνει ο καθένας είναι από την φύση της, περιορισμένη... αντιλαμβανόμαστε μόνο ένα τμήμα της. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές αντιλαμβανόμαστε είτε την εκδοχή η οποία μας βολεύει είτε αυτήν που θα μας οδηγήσει σε κατανάλωση λιγότερης ενέργειας. Επιπρόσθετα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το φως έχει μια εξέχουσα θέση στην μεταφυσική αναζήτηση και στις θρησκείες. Η πλειοψηφία των θρησκειών έχουν το φως ως υπέρτατο μεταφυσικό σύμβολο. Δόγματα, φιλοσοφικές

αναζητήσεις, θρησκείες, δημιουργήθηκαν ως αντάλλαγμα της αποκάλυψης της αλήθειας. Έτσι, η θρησκεία έγινε μοχλός άσκησης εξουσίας και περιορισμών, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν μια παρηγοριά και ένα καταφύγιο για το άτομο προκειμένου να προστατευτεί από την σκληρή όψη της κάθε πολιτικής εξουσίας. Μια καλή δικαιολογία, δηλαδή, για τα μαρτύρια τα οποία καλούνταν να υπομείνει, σε αντάλλαγμα την πορεία του προς το φως. Δείγματα αυτών ήταν η σεξουαλική καταπίεση, ο διατροφικός έλεγχος, η επιβολή της εξουσίας ακόμα και στις προσωπικές επιλογές και στιγμές του ανθρώπου. Άραγε, προσφέρουν την αλήθεια και την πορεία προς το φως ή απλά το στενό δογματικό πλαίσιο το οποίο δεν επιτρέπει στον πιστό να δει έξω από την διάσταση που του επιβάλλεται; Ας σκεφτούμε κάτι ακόμη, ότι σαν άνθρωποι αναζητούμε το φως, άλλες φορές την αλήθεια - ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα- και την σύνδεση με κάτι ανώτερο, διότι το φως θεωρείται πηγή ζωής, υλικής και άυλης, αρχή της ζωής και κατάληξή της. Εντούτοις, την πραγματικότητα την αντιλαμβανόμαστε με τα αισθητήρια όργανα του σώματός μας, τα οποία λαμβάνουν δεδομένα και τα επεξεργάζεται ο εγκέφαλος ανάλογα με τις πεποιθήσεις του εκάστοτε νου. Οπότε, η αναζήτηση της αλήθειας γίνεται αντικείμενο προσωπικής αναζήτησης. Με την τεχνολογία, επιπλέον, μέσω του φωτός μπορούμε να επικοινωνήσουμε και να μεταφέρουμε πληροφορίες σε ελάχιστο χρόνο. Για αυτό, δεν είναι τυχαίο που στις μέρες μας οι βασικές συσκευές επικοινωνίας έχουν να κάνουν με την μετάδοση πληροφορίας διαμέσου του φωτός- εικόνας. (Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις είχε πει το 1911 ο Αμερικανός εκδότης Άρθουρ Μπρίσμπειν). Προσωπικοί υπολογιστές, κινητά, τάμπλετς, τηλεόραση, μεταφέρουν μηνύματα, πληροφορίες, ειδήσεις. Ωστόσο, το φως δεν προέρχεται από τη φυσική του πηγή, αλλά από μια κατασκευασμένη, τεχνητή πηγή. Το φως που αντανακλάται στα μάτια μας δεν αποκαλύπτει πάντα την αλήθεια. Για παράδειγμα, τα ειδησεογραφικά γεγονότα φιλτράρονται ανάλογα με την αλήθεια που θέλει να υπερασπιστεί ο εκάστοτε διακινητής της είδησης.

Πολλές φορές χρησιμοποιείται για να αποτυπώσει μια άλλη πραγματικότητα, μέσα στην οποία καλείται να ζήσει ο αποδέκτης του φωτός αυτού. Σαν αποτέλεσμα, δημιουργείται είτε ένας κόσμος εικονικής πραγματικότητας είτε ένας πλασματικός κόσμος φτιαγμένος από κατασκευασμένες αλήθειες τα γνωστά μας πλέον hoax. Ο Σοπενχάουερ είχε πει: «Κάθε άνθρωπος θεωρεί τα όρια του δικού του οπτικού πεδίου σαν τα όρια του κόσμου.» Γι’ αυτό υπάρχει αυτή η έντονη προσπάθεια κάθε μορφής εξουσίας - οικονομικής, πολιτικής, θρησκευτικής, στρατιωτικής αλλά και προσωπικής - να ορίσει την αλήθεια του οπτικού της πεδίου σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί, έτσι ώστε και καθιερωθεί αυτή ως μια γενική μη αμφισβητούμενη αλήθεια. Ο Λάο Τσε είχε πει: «Η καλοσύνη όταν μιλάς δημιουργεί εμπιστοσύνη. Η καλοσύνη όταν σκέφτεσαι δημιουργεί βάθος. Η καλοσύνη όταν δίνεις δημιουργεί αγάπη» Ολοκληρώνοντας, το φως και η αγάπη συνδέονται, καθώς και τα δυο προϋποθέτουν την παραγωγή και την μεταφορά ενέργειας που θα φωτίσουν, θα ζεστάνουν και θα γίνουν η αιτία για να δημιουργηθεί η ζωή. Σαν απόρροια, η παραγωγή φωτός - αγάπης προϋποθέτει κατανάλωση ενέργειας με άμεσο επακόλουθο τη φθορά αυτού που την παράγει, αλλά η λήψη αυτής της ενέργειας αναζωογονεί αναπληρώνει, αναζωπυρώνει και ανατροφοδοτεί. Είναι στο χέρι μας να γίνουμε η αιτία μιας ατέρμονης φωτεινής, αέναης σχέσης κίνησης αγάπης φωτός!

“Cada hombre debe decidir si caminará a la luz del altruismo creativo o en la oscuridad del egoísmo destructivo” Martin Luther King Para que se produzca la luz no se necesita únicamente energía. Se necesita también el sacrificio de aquello que la produce. Esto sucede con una vela, con una bombilla al igual que con un sol.

En principio, le debemos nuestra existencia al Sol y a su luz. Sin él no habría vida en nuestro planeta. Por este motivo la luz, como elemento natural y como noción también, tiene una importancia particular en el camino evolutivo del ser humano.

Somos productos de una fisión nuclear entre átomos de hidrógeno y helio, que es generada por asfixiantes fuerzas gravitatorias en el núcleo de un astro. Y naturalmente tenemos la suerte de que el planeta Tierra se encuentre dentro de la zona Goldilocks, en donde las temperaturas son ideales para que el agua se conserve en estado líquido, para que se genere la vida y que evolucione hasta la forma que conocemos hoy.

No resulta fortuito que los seres humanos de los tiempos antiguos adoraran al Sol y a la luz como divinidad de la vida, del movimiento, de la revelación, de la conexión con la forma superior de ellos mismos. En sus antípodas se encuentra la oscuridad, el erebo, el silencio de la noche, el olvido, la muerte.

La luz tiene la capacidad de mostrar todo lo que se esconde en el interior de la oscuridad. A través de los órganos de percepción de los ojos podemos percibir todo cuanto nos revela la luz. Podríamos decir que vemos una parte de la verdad del universo dado que todos nosotros y todo lo que nos rodea formamos parte del universo. Por otra parte, podríamos decir que tenemos una falsa impresión de la verdad porque nuestros órganos sensoriales limitan las dimensiones y los estímulos que pueden ser analizados y codificados por nuestro cerebro. Así pues, la verdad que busca

cada uno de nosotros está, por naturaleza, limitada… percibimos tan sólo una parte de ella. Ciertamente, la mayor parte de las veces percibimos la versión que más nos conviene o la que nos hace consumir menos energía.

Por añadidura, no hemos de olvidar que la luz ocupa un lugar destacado en la búsqueda metafísica y en las religiones. La mayoría de las religiones consideran que la luz es un símbolo metafísico supremo. Dogmas, búsquedas filosóficas, religiones fueron creadas como alternativas de revelación de la verdad. De este modo la religión se convirtió en un medio para ejercer el poder o imponer limitaciones, mientras que en determinados casos constituía un consuelo o un refugio del individuo para protegerse de la parte más cruda del poder político de turno. Una buena excusa para los martirios que este individuo está llamado a soportar a cambio de su camino hacia la luz. Muestra de ello la constituían la opresión sexual, el control alimentario, la imposición de la autoridad incluso en las decisiones o momentos personales del individuo. ¿Ofrecen acaso la verdad o el camino hacia la luz o simplemente un ajustado marco dogmático que no permite al fiel mirar más allá de la dimensión que se le ha impuesto?

Pensemos una cosa más, que dado que somos seres humanos buscamos la luz, otras veces la verdad, -independientemente de lo que esto pueda significar para cada uno- y la conexión con algo superior, porque la luz es considera fuente de vida, material e inmaterial, principio y fin de la misma.

Sin embargo, la realidad la percibimos con los órganos sensoriales de nuestro cuerpo, los cuales reciben datos que son procesados por el cerebro en relación con las convicciones de cada razón. Así pues, la búsqueda de la verdad se convierte en objeto de búsqueda personal.

Con la tecnología, además, por medio de la luz podemos comunicarnos y transferir informaciones en un lapso mínimo de tiempo. Por eso no resulta fortuito que en nuestros días los aparatos de comunicación más sencillos están relacionados con la trasmisión de información a través de la

Έξωθεν φως (λεπτομέρεια) 120 x 30cm & 50 x 60cm Εγκατάσταση από δύο πίνακες

Luz de Fuera (detalle) 120 x 30cm & 50 x 60cm Instalación de dos cuadros

luz-imagen. (Una imagen vale más que mil palabras dijo en 1911 el editor americano Arthur Brisbane). Ordenadores personales, teléfonos móviles, tabletas y televisores transfieren mensajes, informaciones y noticias. No obstante esta luz no proviene de su fuente natural sino de una fuente fabricada, artificial. La luz que se refleja en nuestros ojos no revela siempre la verdad. Por ejemplo, los sucesos periodísticos son filtrados según la verdad que pretende defender cada fuente de noticias.

Muchas veces la luz es utilizada para plasmar otra realidad en cuyo interior se invita a vivir a cada uno de sus receptores. Como resultado, se crea un mundo de realidad virtual o un mundo ficticio conformado por verdades confeccionadas, los conocidos bulos.

Schopenhauer dijo que “cada persona cree que los límites de su propio campo de visión son los límites del mundo”.

Por eso existe ese intenso intento por parte de cada forma de autoridad –económica, política, religiosa, militar como también personal- de limitar la verdad del campo de visión de la mayor cantidad de gente posible, de manera que ésta quede establecida como una verdad general indiscutible.

Lao-Tse dijo: “La bondad en las palabras crea confianza, la bondad en el pensamiento crea profundidad y la bondad al dar crea amor”.

Para concluir, la luz y el amor están conectados, dado que ambos presuponen la producción y la transmisión de energía que iluminarán, calentarán y se convertirán en la causa de la generación de vida. Como resultado, la producción de luz – de amor presupone consumo de energía y tiene como consecuencia directa el desgaste de aquello que la produce, pero la recepción de esta energía revitaliza, recupera, reanima, realimenta. ¡Depende de nosotros convertirnos en la causa de una relación de movimiento interminable, luminoso sin fin de amor y luz!

Φως 100 x 100cm Ακρυλικό σε καμβά

Luz 100 x 100cm Acrílico sobre Lienzo

Μωσαϊκό 200 x 200cm Εγκατάσταση από δέκα πίνακες

Mosaico 200 x 200 cm Instalación de diez cuadros

Φλόγα 100 x 100cm Ακρυλικό σε καμβά

Fuego 100 x 100cm Acrílico sobre Lienzo

Μικρό σημείωμα για μένα Έχω σπουδάσει εικαστικά, γαστρονομία, μουσική και ηλεκτρονικά. Δεξιότητες τις οποίες εξασκώ είτε ως χόμπι είτε βιοποριστικά. Έχοντας αρκετή πείρα πάνω στην δομή των εκτυπωτικών μηχανών και το πως αυτές συνθέτουν την εικόνα μέσα από το ράστερ, μετέφερα αυτήν την γνώση στην εικαστική έκφραση δημιουργώντας πίνακες οι οποίοι αποτελούνται από γρήγορες κινήσεις μπερδεμένων γραμμών ρευστού χρώματος, στάζοντας και σέρνοντας το χρώμα στην επιφάνεια του καμβά, δίχως όμως να έχω επαφή μαζί του. Δημιουργώντας έτσι μοτίβα, τόνους και αποχρώσεις τα οποία δίνουν την ψευδαίσθηση μιας ολοκληρωμένης εικόνας. Ένας παραλληλισμός με τον σύγχρονο γρήγορο, βιαστικό τρόπο ζωής που ο στόχος της απόκτησης των υλικών αγαθών δίνει την ψευδαίσθηση της πληρότητας. Από την άλλη μεριά θα μπορούσα να πω ότι η σύνθεση όλων αυτών των διαφορετικών γραμμών δημιουργεί μια μικρογραφία της κοινωνίας. Καθένας μας είναι μοναδικός, ατόφιος όπως κάθε γραμμή είναι μοναδική, ατόφια, αλλά όλες μαζί σαν σύνολο όπως αλληλοεπιδρούν η μια με την άλλη, συνθέτουν την τελική εικόνα. Έτσι ο θεατής μπορεί να εξετάσει το έργο είτε τμηματικά, είτε ως σύνολο και να ανακαλύψει τις δικές του εκδοχές. Έχω πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις και έχω πάρει μέρος σε αρκετές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθώς έχω συνεργαστεί με γκαλερί της Ελλάδας και του εξωτερικού. Γεράσιμος Γαλιατσάτος

Μικρή φωτεινή γραμμή 45x55cm Ακρυλικό σε καμβά

Pequeña línea luminosa 45 x 55 cm Acrílico sobre Lienzo

Un pequeño apunte sobre mí He estudiado artes plásticas, gastronomía, música y electrónica. Habilidades que practico por hobby o como un medio para ganarme la vida.

Con bastante experiencia en la estructura de las máquinas impresoras y en el cómo éstas componen la imagen a través del “raster”, he trasladado estos conocimientos a la expresión plástica, creando cuadros que están elaborados por medio de rápidos movimientos de líneas entremezcladas de color líquido, arrojando gotas o arrastrando el color sobre la superficie del lienzo, sin entrar, no obstante, en contacto con él. De esta manera construyo patrones, tonalidades y matices que crean la ilusión de una imagen completa. Un paralelismo con la frenética forma de vida contemporánea apresurada cuyo objetivo basado en la adquisición de bienes materiales genera la ilusión de plenitud.

Por otra parte podría decir que la composición de todas estas líneas diferentes crea una micrografía de la sociedad. Cada uno de nosotros es único, puro, al igual que cada una de las líneas es única, pura, pero todas juntas como una totalidad según la forma en que interactúan una con otra, componen la imagen final. Del mismo modo, el espectador puede examinar la obra parcialmente o en su totalidad y descubrir sus propias versiones.

He realizado dos exposiciones individuales y he participado en diversas exposiciones colectivas en Grecia y en el extranjero. Asimismo, he colaborado con varias galerías tanto en Grecia como en el exterior.

Gerásimos Galiatsatos

Γεράσιμος Γαλιατσάτος / Gerasimos Galiatsatos +30 693 70 49 663 gerasgaliatsatos@gmail.com www.gerasgaliatsatos.wixsite.com/grsms