ΓΛΩΣΣΑ Ε΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ – Α΄ ΤΕΥΧΟΣ
Το καπλάνι τησ βιτρίνασ - ςυνέχεια...
Το καπλάνι ηοφςε ς’ ζνα ςπίτι μζςα ς’ ζνα υπόγειο. Δεν μποροφςε να μπει κανείσ μζςα. Μόνο από τθ βιτρίνα το ζβλεπα. Μια μζρα που το μαφρο του μάτι ιταν ανοιχτό και το γαλάηιο κλειςτό, βγικε ζξω ςτθν αγορά. Αμζςωσ όρμθςε ςτουσ πάγκουσ και τα διζλυςε όλα. Όταν γυρνοφςε ςπίτι, τα μικρά ηωάκια τον ρϊτθςαν, αν ικελε να παίξουν μαηί. Το καπλάνι γφριςε τθν πλάτθ του κι ζφυγε. Λάηαροσ
Μια μζρα ο Νίκοσ διθγικθκε μια μεγάλθ ιςτορία για το καπλάνι και άρχιςε ζτςι: Μια φορά κι ζναν καιρό ιταν ζνα καπλάνι, το οποίο τθ μια μζρα είχε γαλάηιο μάτι και τθν άλλθ μζρα μαφρο μάτι. Όταν είχε γαλάηιο μάτι, βοθκοφςε τουσ ανκρϊπουσ κι όταν είχε μαφρο μάτι, ζκανε επικζςεισ εναντίον τουσ. Μια μζρα τα δυο παιδιά ςυνάντθςαν το καπλάνι. Το καπλάνι είχε τότε γαλάηιο μάτι. Οι τρεισ τουσ πζραςαν καλά, αλλά όταν ιρκε το άλλο πρωί ζφυγαν, διότι είχε μαφρο μάτι. Τα δυο παιδιά, κάκε μζρα που το δυο παιδιά είχε γαλάηιο μάτι, πιγαιναν και ζπαιηαν μαηί του. Μια μζρα, όταν το καπλάνι είχε γυρίςει με μπλε μάτι, ζνασ κθνυγόσ το ςκότωςε και το ποφλαγε. Τα δυο παιδιά ιταν πολφ δυςτυχιςμζνα και γι’ αυτό πιγαμε και το αγοράςαμε. Το καπλάνι το βάλαμε ςτο χολ κι εγϊ πιγαινα και το ζβλεπα ςυνζχεια. Ήμουν πολφ δυςτυχιςμζνοσ που πζκανε, αλλά ταυτόχρονα χαροφμενοσ που το είχα ςπίτι μου. Αναςτάςθσ Ο τίγρθσ, το καπλάνι όπωσ λεγόταν ςτο νθςί μασ, είχε πολλζσ περιπζτειεσ. Ο Νίκοσ τισ διθγιόταν ςτα παιδιά και αυτά τον άκουγαν με πολλι προςοχι. Το καπλάνι ξεκίνθςε για τθν κακθμερινι του βόλτα ςτο δάςοσ. Βοθκοφςε τα ηϊα ςτισ δουλειζσ τουσ και ζπαιηε με τα παιδιά. Είχε νυχτϊςει και το καπλάνι είχε ανοίξει το μαφρο του μάτι. Μζςα ςτο ςκοτάδι είδε δυο ξυλοκόπουσ που προςπακοφςαν με δφναμθ να κόψουν δζντρα για να τα κάψουν ςτο τηάκι τουσ. Το καπλάνι τουσ πλθςιάςε και τουσ ζδειξε το μαφρο του μάτι. Αυτοί το παρακάλεςαν να μθν τουσ πειράξει. Οι ξυλουργοί ξαναβλζποντάσ το ζφυγαν τρομαγμζνοι. Αυτι τθ ςτιγμι το μαφρο του μάτι άνοιξε για καλό και όχι για κακό. Από τότε και τα δυο μάτια ιταν ανοιχτά για καλά πράγματα. Όταν οι άνκρωποι το ζβλεπαν με το μαφρο μάτι ανοιχτό, το φοβόντουςαν, αλλά το καπλάνι τουσ ζλεγε να μθ φοβοφνται. Τότε, με ανοιχτά και τα δυο του μάτια βοθκοφςε και ζκανε καλό ςε όλουσ. Θοδωρισ Μ.
Ο Νίθνο, όηαλ καο έιεγε ηηο ηζηνξίεο, θώηηδε ην πξόζωπό ηνπ! Όκωο, κηα κέξα, όηαλ καο έιεγε ηηο ηζηνξίεο, άξρηζε λα θιαίεη. Τνλ ξωηήζακε ηη έγηλε θαη καο είπε όηη ζέιεη λα πάεη ζηελ πόιε. Θέιεη λα δεη πώο είλαη λα ππάξρεη όινο απηόο ν θόζκνο, ηα πνιιά καγαδηά… Όκωο, εκείο ηνπ είπακε όηη ε πόιε δελ είλαη ωξαία. Επίζεο ηνπ είπακε όηη αλήθεη ζην λεζί θαη δελ κπνξεί λα είλαη δηαθνξεηηθά. Εθείλνο έθπγε ιππεκέλνο, ρωξίο θαλ λα ηειεηώζεη ηελ ηζηνξία ηνπ… Τν επόκελν πξωί, πήγακε ζην ζπίηη ηνπ, αιιά δελ ήηαλ εθεί. Είρε αθήζεη έλα ζεκείωκα: «Παηδηά, ήμεξα όηη ζα πεξάζεηε απ’ ην ζπίηη κνπ, κεηά απ’ ην ρζεζηλό ζπκβάλ. Όκωο, ηώξα έθπγα γηα ηελ πόιε. Σπγλώκε πνπ δελ ζαο απνραηξέηεζα. Όηαλ γπξίζω, ζα ζαο πω πώο πέξαζα. Μπνξεί θαη λ’ αθνύζω θακηά ηζηνξία ηεο πόιεο θαη λα ζαο ηε δηεγεζώ. Γεηα, παηδηά. Τηο ππόινηπεο κέξεο παίδακε. Πεξηκέλακε λα γπξίζεη. Καη θάπνηα κέξα ήξζε. Μαο είπε, επίζεο, όηη πέξαζε ηέιεηα, αιιά δελ ζπγθξίλεηαη κε ην λεζί ε πόιε. Καη κεηά, ραξνύκελνο από ηηο πεξηπέηεηεο ηνπ, άξρηζε λα καο δηεγηέηαη ηηο ηζηνξίεο ηνπ.
Δέζπνηλα
© Πνευματικά δικαιϊματα 2013 Τάξθ Εϋ1 – 7ο Δθμοτικό Ν. Σμφρνθσ Σχολ. ζτοσ 2012-13