Ειρηνούλα!! -Κάποτε , υπήρχε μια χώρα όμορφη, σαν και αυτή δεν ήταν άλλη. Στα πόδια της, ένα καταπράσινο χαλί , απλωνόταν , κεντημένο με όλα τα χρώματα
της γης. Τα λουλούδια , μιλούσαν και τραγουδούσαν , σκορπίζοντας ένα υπέροχο άρωμα, μεθώντας ευχαρίστα, τους ανθρώπους. Τα πανύψηλα δένδρα , ήταν σαν στρατιώτες στην σειρά, σχηματίζοντας ένα καταπράσινο τείχος .Οι φίλοι τους και φρουροί , τα ξεχωριστά πουλιά με τις υπέροχες , φωνές τους, σκόρπιζαν, μια ουράνια μελωδία .Πιο εκεί απλωνόταν ,το καταγάλανο χαλάκι, που υποκλινόταν ευγενικά , στα πανύψηλα δένδρα. Τα γαλήνια και ήρεμα νερά, της θάλασσας , άλλαζαν χρώμα κάθε ώρα…
-Σ ‘ αυτή την όμορφη και γαλήνια χώρα , βασίλευε, ο βασιλιάς
Καλός> και η βασίλισσα< Καλή>. Όλοι οι άνθρωποι , ήταν ευτυχισμένοι και δεν είχαν κανένα παράπονο, από τον βασιλιά τους. -Μια μέρα, η βασίλισσα , έφερε στον κόσμο, ένα πανέμορφο κοριτσάκι ,που το ονόμασαν Ειρηνουλα:
:<
Στην χώρα, της χαράς και της μοναδικής, ομορφιάς. Γεννήθηκε, ένα κοριτσάκι όμορφο, σαν λουλουδάκι .
-Την ίδια μέρα , την ίδια ώρα, σε μια άλλη χώρα που δεν φημιζόταν για την ομορφιά
της, αλλά για την ασχήμια της, που την βασίλευε ο βασιλιάς Κεραυνός με την βασίλισσα Αστραπή. Σ ’αυτή την χώρα που επικρατούσε η: < μαυρίλα> .Η φωτιά είχε κάψει ότι ωραίο υπήρχε, γεννήθηκε ένα αγοράκι που το ονόμασαν:< Πολέμιο>.
Στην χώρα , της λύπης της ασχήμιας και της φρίκης γεννήθηκε , ένα αγοράκι που έλαμπε σαν αστεράκι.
-Οι γονείς των δυο παιδιών χάρηκαν , ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ο Βασιλιάς , Κεραυνός, χάρηκε που απέκτησε έναν γιο, που θα συνεχίσει το έργο της καταστροφής… Η Ειρηνουλα, γέμισε από χαρά , το βασιλικό παλάτι… Μεγάλωνε – μεγάλωνε και γινόταν ,όλο και πιο όμορφη. Τα γαλαζοπράσινα, μάτια της ήταν πανέμορφα και τα καστανόξανθα, μπουκλάκια της, ανέμιζαν στον αέρα.
Είχε πια γίνει 16 χρόνων ,παρακάλεσε τον πάτερα της, να την
αφήσει, να γνωρίσει τους ανθρώπους έξω απ ’το παλάτι … Θα πας όμως, θα σε συνοδεύει ο Ιερεμίας , ένας κοντός νάνος , με μεγάλη καρδιά. Η Ειρηνούλα, ήταν όλο χαρά , για την πρώτη της βόλτα έξω από το παλάτι . Αυτό μετά έγινε μια συνήθεια…
-Στην άλλη χώρα ,του Βασιλιά Κεραυνού , ο πολέμιος , είχε μεγαλώσει και αυτός. Ο Βασιλιάς είπε στο γιο του: -<Γιε μου ήρθε η ώρα να κάνεις αυτό που πρέπει… Δηλαδή να μην αφήσεις , χώρα όμορφη και ζωγραφιστή!!> -<Εντάξει! > είπε ο Πολέμιος και έφυγε με τον στρατό του!! Όπου πήγαινε έφερνε την καταστροφή , ο πόλεμος για αυτόν η χαρά του!! Η καταστροφή, η ανάσα του!! Μια μέρα, πήγε σε μια χώρα, τόσο όμορφη , που θαμπώθηκε από την ομορφιά της, το μίσος, όμως που ήταν ριζωμένο μέσα του ,τον έκανε να την καταστρέψει!!
Άρχισε, να καταστρέφει, ότι έβρισκε…. -Έφτασε, και στο βασιλικό παλάτι , αφού σκοτώνει τον Βασιλιά και την Βασίλισσα
παίρνει, αιχμάλωτη, την κόρη τους Ειρηνούλα.
χώρα του φυλακίζοντας την , σε ένα σκοτεινό , μπουντρούμι….
Και την πηγαίνει στην
-Κάθε μέρα, που περνούσε η Ειρηνουλα, έχανε την ομορφιά της σ ‘ αυτήν την χώρα δεν μπορούσε, να αναπνεύσει , δεν μπορούσε να δει , να χαρεί τα υπέροχα λουλούδια που είχε στην χώρα της…
Τι άσχημη χώρα χωρίς , ομορφιά και χρώμα !!
Μαύρα, είναι όλα
χωρίς ομορφιά και χρώμα!!
Ο Πολέμιος ,πήγε να δει την Ειρηνούλα, που την είχε κλεισμένη πολύ καιρό πια. Μόλις την είδε αναρωτήθηκε: < Που πήγε η ομορφιά της όμορφης , Ειρηνούλας, φαινόταν, σαν ένα μαραμένο λουλουδάκι > -<Και την ρώτησε > -< δεν σου αρέσει εδώ;> Η Ειρηνουλα δεν απάντησε , έβαλε τα κλάματα , τα όμορφα γαλαζοπράσινα , μάτια της φουρτούνιασαν και άλλαξαν χρώμα . Έγιναν, κατάμαυρα, σαν δυο μαύρες ελιές. Ο Πολέμιος, ένιωσε , ένα φτερούγισμα στην καρδιά του. Μήπως ,είχε κάνει κάποιο λάθος, σκέφτηκε..και έφυγε γρήγορα -γρήγορα… Η όμορφη Ειρηνούλα συνέχισε να κλαίει….
Μέρα, με την μέρα , έχανε την ομορφιά της, κάποια μέρα , της έπεσαν όλα τα μαλλιά της.
ώσπου
Είχε γίνει, ένα τριαντάφυλλο, μαραμένο , χωρίς πέταλα . Ο Πολέμιος, ξαναπήγε να την δει, όμως δεν την αναγνώρισε! Δεν πίστευε, ότι αυτή ήταν η όμορφη , η Ειρηνουλα, ακόμη και η φωνή της είχε αλλάξει. Η Ειρηνουλα τον παρακάλεσε να την πάει , στην όμορφη χώρα της. Ο Πολέμιος, της το υποσχέθηκε. Tην άλλη, μέρα, ξεκίνησαν, η διαδρομή, δύσκολη. Η χαρά, της Ειρηνούλας, μεγάλη. Τα κλαμένα, ματιά της , έλαμψαν, και πήραν το γλυκό χρώμα, που είχαν πρώτα… Ο Πολέμιος, βλέποντας την , χάθηκε μέσα στο γαλάζιο πέλαγος, των ματιών της. Σε λίγες μέρες ,είχαν φθάσει. Η χώρα της Ειρηνούλας, φάνταζε μπροστά τους, σαν διαμάντι
στον Ειρηνικό. Μόλις την αντίκρισε, η Ειρηνούλα , χάρηκε πάρα πολύ, από την μεγάλη της χαρά, τα υπέροχα, χρυσά μαλλιά της ,άρχισαν να φυτρώνουν , να μακραίνουν –να μακραίνουν , το πρόσωπο της έλαμψε , σαν ήλιος φωτεινός. Ο Πολέμιος μόλις την είδε , θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Την πήρε αγκαλιά του και ένιωσε ένα ρίγος , να τον χτύπα , σαν ηλεκτρικό ρεύμα . Ναι, την αγαπούσε. Την κοίταξε, στα μάτια και της είπε:
-<Τι να κάνω , ώστε αυτά τα μάτια να λάμπουν πάντα;> -<Τι να κάνω για να σε κάνω ,ευτυχισμένη;> -Εδώ στην χώρα μου, μπορώ να ζω και να αναπνέω. - Οπότε, μην με ξαναπάρεις από εδώ. -Εντάξει.
-Της είπε, ο Πολέμιος χώρα της.
και την άφησε, εκεί στην
Και έφυγε για την δική του χώρα , στο δρόμο όμως δεν είχε όρεξη , η καταστροφή που ήταν πάντα στο μυαλό του, τώρα την θέση πήρε η Ειρηνούλα καρδιά του είχε μείνει φυλακισμένη, πίσω στην Ειρηνούλα. -Ναι, αυτή ήταν τώρα, η ζωή του. -Παίρνει την απόφαση ,να γυρίσει πίσω . - Στο δρόμο , η συνείδηση του, πάλευε μαζί του .Ο κακός του εαυτός , δεν τον άφηνε να ησυχάσει . Στο τέλος όμως νίκησε το καλό .Και τελικά ναι έφθασε. Πήγε κατευθείαν στην Ειρηνούλα, μόλις την είδε αυτή κατάλαβε, ότι αυτή τώρα θα ήταν η ζωή του. -Η Ειρηνουλα ,χάρηκε , που τον είδε . -Ο Πολέμιος, της ζήτησε να την κάνει γυναίκα του. - Η Ειρηνούλα του είπε <Ναι> άλλα με δυο όρους : -<Να μείνουν , στην χώρα της.> -<Να μην πολεμάει , για το κακό , άλλα για την ειρήνη !!> -Μόνο έτσι ,θα είναι ευτυχισμένη !! -Ο Πολέμιος ,δέχτηκε . -Και σε λίγες μέρες , έγινε ο γάμος τους. -Η Ειρήνη και η αγάπη, ήχε επικρατήσει!!
ΠΡΟΛΟΓΟΣ:
Σε μία όμορφη και γαλήνια, πόλη, γεννήθηκε η Ειρηνούλα ,ταυτόχρονα, σε μια άσχημη χώρα, όπου επικρατούσε, η κακία και η μαυρίλα, γεννήθηκε ο Πολέμιος, ο οποίος συνέχισε, το έργο, της καταστροφής του πατέρα του, με τον πόλεμο, έφτασε και στην χώρα της Ειρηνούλας ,καταστρέφοντας την πόλη, και σκοτώνοντας τους γονείς της Ειρηνούλας… στο τέλος στο μυαλό του Πολέμιου ,θα παλεύουν, τα δυο συναισθήματα το καλό και το κακό, τι θα επικρατήσει άραγε;