Varik voelde meteen goed

VOOR ANKIE, RICHARD EN DE KINDEREN

Hoe leer je het dorp goed kennen? Door mee te doen aan de dorpsquiz. “Een mooi inburgeringsmoment”, zegt Ankie Kleinjan (39). Middenin coronatijd verhuisde zij met haar partner Richard Zoutendijk (47) en hun kinderen Franca (11), Twan (9) en Joris (3) naar Varik. Een grote overstap vanuit Duivendrecht. “Maar het bevalt goed, we hebben er absoluut geen spijt van.”

Het stel was al een tijdje op zoek naar een huis in de omgeving van Tiel. Ankie kreeg een nieuwe baan in het Tielse ziekenhuis en met wisselende diensten was het wel zo praktisch om deze kant op te komen. Net als bij zovelen, begon hun zoektocht op Funda. “We hebben zo’n tien woningen bezichtigd”, zegt Richard. “Totdat we dit huis zagen. Het heeft karakter en daar vielen we op. Ook de extra slaapkamer is fijn. Die gebruiken we als logeerkamer omdat onze vrienden en familie nu wat verder weg wonen.” Er was nog iets waar Ankie en Richard gecharmeerd van waren: de sfeer in het dorp. “Ook dat vonden we belangrijk”, zegt Ankie. “We zochten een sociaal dorp met een leuke school. Varik voelde meteen goed, ook al is het maar klein met zo’n 1100 inwoners.” Inmiddels zijn ze al goed gewend. De kinderen gaan met veel plezier naar school en zitten op dansen en pianoles. Richard volleybalt in het dorpshuis. “Fijn is dat er in een dorp zoveel sociale verbanden zijn”, zegt Ankie. “Een vraag in de dorpsquiz ging bijvoorbeeld over het aantal leden van een bepaalde familie. Maar het ging ook over de geschiedenis van het dorp. Leuk en interessant om daar meer over te leren.” Wie in Varik woont, is de familie vast al een keer tegengekomen tijdens een wandeling. “Wij gaan graag wandelen”, zegt Richard. “We proberen elke dag wel een ommetje te maken. De omgeving is hier prachtig met het rivierenlandschap met de prachtige wolkenpartijen. Onze favoriete plekjes zijn dan ook de uiterwaarden. Of we wandelen een rondje over de dijk richting de Bol. Prachtig is het daar.” Wat ze ook leuk vinden is dat ze regelmatig stoofperen of fruit krijgen. “Van mensen uit de buurt die iets over hebben”, zegt Ankie. “Maar ik krijg ook weleens een zak appels van een van mijn patiënten in het ziekenhuis. Als bedankje. Hartstikke leuk vinden we dat.” Is er dan helemaal niks dat ze missen uit de Randstad? “Jawel, dat je niet even snel lopend een boodschap kunt doen”, zegt Richard. “Dat deed ik in Duivendrecht vaak. En je hebt hier natuurlijk geen trein of metro in de buurt.” Ankie vult aan: “Voor de boodschappen moet je het dorp uit. Maar er zijn genoeg lokale adresjes waar je groenten en vlees kunt halen. En op vrijdag is er de markt in het dorp. We hebben er ook veel voor teruggekregen. Een heerlijk ruim huis en leven in de buitenlucht. Dat bevalt ons erg goed!”