soms is een aanmoediging nodig

studio nieuws

Een tussenperiode in de studio. Het is rommelig door de exposities. Voorbereiden, inpakken en weer retour. Er zijn altijd dingen die pas op het laatste moment af moeten of nog bijgewerkt moeten worden. Eerst maar eens opruimen. Kan meteen de stofdoek en zuiger er doorheen. Geen overbodige luxe. Ughe, ughe.

Mijn ‘Blauwe dame ’ heb ik pas, vlak voor de expositie in Huis Kernhem, afgekregen. Het gehele proces heb ik met jullie gedeeld in Maff en via social media. Hier kun je zien hoe ze uiteindelijk van het getouw af komt. En een foto van het uiteindelijke afgewerkte en opgespannen resultaat.

studio nieuws

Een nieuw portret ligt al lang te wachten. Ik wil graag een maatje groter dan wat kan op mijn tafelgetouw.

Het wordt tijd om dit grote gevaarte te bestuderen. Gelukkig kan ik hierbij gebruik maken van het technische inzicht van Cees. Hopelijk komen we er uit.

Dit is een metalen getouw, een haute lisse genoemd. Ik heb het kunnen aankopen via de zusters van Abdij Koningsoord in Oosterbeek.

Het getouw komt ongeveer uit de jaren 1950/60. Er is geen beschrijving bij. Het gevaarte is uit te schuiven tot een hoogte van 4 meter. Dat gaat natuurlijk niet lukken in mijn atelier. Het geeft je een idee over de zwaarte van het geheel.

Vanaf 18 oktober 2021 kun je het Textielfestival online bezoeken. Er is een heel programma gemaakt. Een online markt, workshops en ook films van de deelnemers die in de oorspronkelijke route zouden meedoen in 2021. Eén van die deelnemers is mijn kunstgroep de Concullega ’ s. Van ons zal er een korte film te zien zijn.

Textielfestival online

art

Hoe lekker is het dat we er weer op uit kunnen. Deze zomer ben ik in het Drents museum te Assen geweest. In het Drents museum maken ze zich hard om meer vrouwelijke kunstenaars te laten zien. Op dit moment hebben ze een tentoonstelling over Frida Kahlo. Ik heb gekozen voor de dames die hiervoor kwamen. Tamara Muller en Deborah Poynton. Beiden zijn schilders.

Tamara Muller

Tamara Muller laat persoonlijk en tegelijkertijd vervreemdend werk zien. Ik houd hier erg van.

Vervreemdend omdat alle personages op de doeken haar gezicht hebben. Ze speelt met uitwerking op verschillende niveaus. Soms tot in het detail perfect soms alleen grof opgezet.

Daarnaast zit er vaak een luguber randje aan. Alle tegenstellingen bij elkaar zorgen ervoor dat ik als kijker mij afvraag, waar kijk ik naar?

website Tamara Muller