a moment of me:

wel of niet gezien willen worden.

En dan nu dames en heren, heb ik het genoegen aan u voor te stellen, de maker zelf, de …. kunstenaar! Hup, stap in het spotlicht!

Ik spring naar voren, in het volle licht en spring weer gauw terug naar de veilige coulissen. Herken je dit? Vast wel.

Deze tweestrijd speelde een grote rol afgelopen weken. Als kunstenaar of beter gezegd als maker beleef ik veel plezier aan het bezig zijn met creëren. Het bedenken, rijpen, duwen en trekken, schaven, sudderen, prutsen, proberen, maken, afstand nemen, bijvijlen, opmaken, resultaat.

Ik doe niets liever.

Ik hoop zelfs dat mensen werk wat ik gemaakt heb zo geweldig vinden dat ze het willen bezitten. En mij dan geld geven wat het loslaten een stuk makkelijker maakt.

Om dit te bereiken moet mijn werk gezien worden. Een Corona seizoen lang kon dit veilig vanachter de laptop. Website, nieuwsbrief en social media.

Af en toe je hoofd erbij plakken en een verhaal hebben. Kunstenaars lezen ook marketing blogs en -boeken.

Deze zomer was er de kans om daadwerkelijk mijn werk fysiek te laten zien. Dat is belangrijk voor kunst ervaren. Werk live bekijken geeft een heel andere beleving dan vanaf een scherm.

Exposities geven de maker de mogelijkheid om een ander publiek te vinden. Mensen waarderen het vaak wanneer de maker zelf aanwezig is om toe te lichten of een gesprekje te voeren. Dit wil ik ook allemaal.

Maar het zorgt wel voor een achtbaan aan emoties. Angst voor afwijzing in de vorm van nachtmerries over lege zalen en afkeurende blikken. Ongemakkelijkheid bij het accepteren van complimenten en enthousiaste reacties.

Blijheid over dezelfde complimenten en reacties. Trots op verkoop en moeite om werk los te laten. Teleurstelling bij niet verkocht werk. Opluchting wanneer het evenement bijna afgelopen is.

Vermoeidheid. Melancholisch bij het inpakken en opruimen. Verlangen om het nog een keer te doen. Later.

DANK JE WEL!

Hierbij wil ik je hartelijk bedanken wanneer je de moeite hebt genomen om mijn werk te bezoeken in het SieboldHuis te Leiden, in de Clemenskerk te Nes, of in Huis Kernhem te Ede.

Ik ben verrast door de moeite die is genomen om dit te doen. Ik heb genoten van gesprekken met kenners en niet kenners, makers en niet makers, fans en niet fans.

Het was goed om op de bühne te verschijnen. Nu is het weer heerlijk om in het atelier te zijn. Tot de volgende keer.

art

Hoe lekker is het dat we er weer op uit kunnen. Deze zomer ben ik in het Drents museum te Assen geweest. In het Drents museum maken ze zich hard om meer vrouwelijke kunstenaars te laten zien. Op dit moment hebben ze een tentoonstelling over Frida Kahlo. Ik heb gekozen voor de dames die hiervoor kwamen. Tamara Muller en Deborah Poynton. Beiden zijn schilders.

Tamara Muller

Tamara Muller laat persoonlijk en tegelijkertijd vervreemdend werk zien. Ik houd hier erg van.

Vervreemdend omdat alle personages op de doeken haar gezicht hebben. Ze speelt met uitwerking op verschillende niveaus. Soms tot in het detail perfect soms alleen grof opgezet.

Daarnaast zit er vaak een luguber randje aan. Alle tegenstellingen bij elkaar zorgen ervoor dat ik als kijker mij afvraag, waar kijk ik naar?

fiber

We staan in een zaal van Huis Kernhem. Net hebben we al het werk uit diverse auto ’ s gehaald, naar binnen gebracht en uitgepakt. Al het werk ligt om ons heen gespreid. We beginnen aan een eerste grove indeling. Voor aan de muur, aan de muur, aan de muur. Ah, een object. Daarna was de verdeling ongeveer zo.

Muurwerken: 40 stuks Objecten: 4 stuks

Niet echt een evenwichtige verdeling. Het kan nog erger wanneer ik alleen naar mijn eigen werk kijk.

Marjan werk: 100 stuks Objecten: 0 stuks

Schoenmaker blijf bij je leest. Ik overpeins, hoe kan je een portret als object maken? Want als ik een object zou maken zou ik een link met portretten willen houden. Bijvoorbeeld zoals de volgende twee kunstenaars.

Cecile Perra

Vrij en speels werk van Cecile. Er staan veel foto ’ s van haar werk op Pinterest. Helaas heb ik geen website gevonden. Ik volg haar op Instagram. Voor wie daar niet op zit een link met foto ’ s op Ecosia. Grappig zo op eerste gezicht. Kijk je langer dan vallen alle details meer en meer op. Het zijn combinaties van poppen en mensen. Ook haar collages hebben duidelijk dezelfde toon.

Cecilia Perra Instagram zoekpagina ecosia cecilia perra