View Λαδάδικα by Επικοινωνία Αιγαίου Α.Ε.

TEYXOΣ 178 ο ΙΟΥΛΙΟΣ 2016

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

TEYXOΣ 178ο ΙΟΥΛΙΟΣ 2016 ΚΩΔΙΚΟΣ: 8173 Ιδιοκτήτης - Εκδότης - Διευθυντής: Μανόλης Μανώλας Συντάκτες: Νίκος Μανάβης Παναγιώτης Μυριτζής Μαρίνος Ορφανός Ανθή Παζιάνου Επιμέλεια κειμένων: Μαριάνθη Παρασκευά Μαριάνθη Προκοπίου Φωτογραφίες: Μάκης Αξιώτης Σταμάτης Γιαννάκης Κώστας Σκαρλάτος Φωτογραφικό αρχείο «VIEW» Art Director: Xρήστος Παρασκευαΐδης Σελιδοποίηση: Mαρία Αριστοτέλους Συντονισμός τεύχους: Στέλλα Ηλία Εμπορικό - Διαφημιστικό: Στέλλα Ηλία, Μαριλού Κοτούμπα Παραγωγή - Eκτύπωση: Eπικοινωνία Αιγαίου A.E. Kαρά Tεπέ, 81100 Μυτιλήνη Τηλ. 22510 41619 - Fax 22510 27300 e-mail: info@emprosnet.gr URL: http://www.emprosnet.gr «VIEW» Kυκλοφορεί κάθε μήνα Οι διαφημιστικές καταχωρήσεις του εντύπου, αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΕ και η αναδημοσιευσή τους χωρίς την άδειά της διώκεται ποινικά. 4

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

editorial

τα Λαδάδικα λοιπόν. Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στην περιοχή, δεν φανταζόμασταν πόσο θα δικαιωνόταν η επιλογή μας από την ίδια την πραγματικότητα. Σ’ έναν τόπο που εκ πρώτης όψεως παλιότερα δεν γέμιζε το μάτι, πλην όμως ήταν φορτωμένος ιστορία από το προϊόν – σήμα κατατεθέν του νησιού, το λάδι, ήρθαν στην αρχή κάποιοι πρωτοπόροι και επένδυσαν καταθέτοντας ψυχή. Αυτή η πρώτη μαγιά ζυμώθηκε με καινούργιους –στην πλειοψηφία τους νέους στην ηλικία– επιχειρηματίες και …ήρθε κι έδεσε. Σήμερα τα Λαδάδικα αποπνέουν όραμα, φιλοδοξία, ψυχή και μεράκι γι’ αυτό και αγκαλιάζονται από τη νεολαία της πόλης και όχι μόνο, αφού προσφέρουν ποιοτικές επιλογές για όλα τα γούστα και όλες τις ηλικίες. Και μπορούν να αποτελέσουν το παράδειγμα προς μίμηση για την εξάπλωση και στα …διπλανά χωράφια του ιστορικού κέντρου. Το αγώγι φαίνεται, ξύπνησε τον αγωγιάτη και από κοντά έρχεται ο Δήμος με τους ανθρώπους του και φιλόδοξα προγράμματα ανάδειξης, φτάνει οι προμελέτες να γίνουν τελικά οριστικές μελέτες και έργα. Το συμπέρασμα το είπε με μια κουβέντα, ο πολύπειρος επιτυχημένος συμπατριώτης μας, Χρήστος Χατζηδιάκος. Τον τόπο τον κάνουν οι άνθρωποι, κι απ’ ό,τι φαίνεται οι άνθρωποι που έχουν βρεθεί στη συγκεκριμένη περιοχή, είναι αποφασισμένοι για το καλύτερο. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι και να βρουν και μιμητές…

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

ΤΑ «ΛΑΔΑΔΙΚΑ» ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ του ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΑΒΗ φωτογραφίες: ΜΑΚΗΣ ΑΞΙΩΤΗΣ 6

Η οδός Αθανασίου Μητρέλια της Μυτιλήνης, είναι σχεδόν άγνωστη με το επίσημο όνομα της, μιας και οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης γνωρίζουν την ευρύτερη περιοχή με το προσωνύμιο «Λαδάδικα». Το προσωνύμιο οφείλεται στο ότι επί δεκαετίες, ο συγκεκριμένος δρόμος φιλοξενούσε δεκάδες ελαιομεσιτικά και ελαιοεμπορικά γραφεία. Στην εφημερίδα «Ελεύθερος Λόγος» του 1928, διαβάζουμε πως στο συγκεκριμένο δρόμο υπήρχαν πάνω από 20 ελαιομεσιτικά και ελαιοεμπορικά γραφεία. Ο Θαν. Παρασκευαΐδης, στα «Λεσβιακά», τεύχος ΙΒ, αναφέρει πως πριν το 1930, τα ελαιομεσιτικά γραφεία στη Μυτιλήνη ήταν έξι, ενώ μετά το 1930 είχαν γίνει 14. Τα ελαιοεμπορικά γραφεία ήταν 11. Ο ίδιος αναφέρει ότι το 1986 στη Μυτιλήνη, λειτουργούσαν τέσσερα ελαιοεμπορικά γραφεία και έξι ελαιομεσιτικά. Ήταν η εποχή που τα γραφεία αυτά όδευαν προς κλείσιμο, καθώς το εμπόριο και η μεσιτεία είχαν μεταφερθεί στους συνεταιρισμούς της Λέσβου, στην Ένωση Συνεταιρισμών και στα ιδιωτικά ελαιοτριβεία.

ις πρώτες δεκαετίες του προηγού- ήταν συνήθως πολύ λιτό. Υπήρχε ένα γραμενου αιώνα, το ελαιόλαδο έδινε φείο με δύο - τρεις καρέκλες. Πάνω στο πολύ καλό εισόδημα στους παραγω- γραφείο υπήρχαν τα λογιστικά βιβλία που γούς και τους εμπόρους. Γι’ αυτό και υπήρ- διατηρούσε ο έμπορας ή ο ελαιομεσίτης. χε τόσο έντονη οικονομική δραστηριότητα Σε μια γωνιά ήταν τα απαραίτητα υλικά για γύρω από το εμπόριο του την οξυμέτρηση του ελαιοΤΑ «ΛΑΔΑΔΙΚΑ» ΤΗΣ ελαιολάδου και των υπολάδου. Αυτός ήταν όλος ο προϊόντων του (πυρηνέδιάκοσμος. ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΑ λαιο και σαπούνι). Τα ελαιοεμπορικά και ελαιΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ Τα «λαδάδικα» της Μυτιλήομεσιτικά γραφεία είχαν ΕΙΧΑΝ ΣΤΕΝΗ ΕΙΣΟΔΟ ΚΑΙ νης ήταν μικρά καταστήμαως κύρια δραστηριότητα ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΠΡΟΘΗΚΕΣ τα, τα οποία είχαν στενή είτο χονδρικό εμπόριο του ΤΟΥΣ, ΥΠΗΡΧΑΝ ΜΙΚΡΑ σοδο και στις μικρές προελαιολάδου. Για τα περισθήκες τους, υπήρχαν μισότερα γραφεία αυτή ήταν ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙΑ ΜΕ κρά μπουκαλάκια με ελαιη αποκλειστική δραστηΕΛΑΙΟΛΑΔΟ. όλαδο. Το εσωτερικό τους ριότητα τους. Σε ορισμέ-

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

να γραφεία υπήρχαν μικρές δεξαμενές ελαιολάδου, χωρητικότητας μέχρι μισό τόνο. Το λάδι που βρισκόταν σε αυτές, πωλούνταν απευθείας στους καταναλωτές. Δηλαδή γινόταν λιανεμπόριο ελαιολάδου για να εξυπηρετούνται ορισμένοι καταναλωτές. Ωστόσο αυτή η δραστηριότητα δεν ήταν ποτέ βασικό αντικείμενο. Επίσης στα γραφεία αυτά, μπορούσε να βρει κανείς καυστική σόδα που πωλούνταν λιανικώς και χονδρικώς σε όσους ήθελαν να παράγουν σαπούνι -κάποια ελαιομεσιτικά γραφεία πωλούσαν και σαπούνι. Στο μεγαλύτερο μέρος του προηγούμενου αιώνα, η παραγωγή σαπουνιού στη Λέσβο ήταν συνυφασμένη με το ελαιόλαδο. Η μούργα που έμενε όταν καθαρίζονταν οι δεξαμενές του ελαιολάδου, τα πολύ «χοντρά» (μεγάλης οξύτητας) λάδια και τα λάδια που έμειναν μετά το τηγάνισμα, χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή σαπουνιού. Εκτός από τις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες, σαπούνι παραγόταν και στα σπίτια, σε δύο μορφές, πλάκα και τρεμούλα. Η πλάκα ήταν σαπούνι που ξηραινόταν, ενώ η τρεμούλα ήταν σαπούνι σε παχύρευστη μορφή.

Ελαιομεσιτικά και ελαιοεμπορικά γραφεία

Τα «λαδάδικα» διακρίνονταν σε ελαιομεσιτικά και ελαιοεμπορικά γραφεία. Τα ελαιομεσιτικά, όπως λέει και το όνομα τους, ασκούσαν μεσιτεία. Ήταν οι διαμεσολαβητές μεταξύ των παραγωγών από τη μια πλευρά και των τυποποιητών και εμπόρων από την άλλη. Η αμοιβή τους ήταν 1% από τον παραγωγό και 1% από τον αγοραστή του ελαιολάδου επί της τιμής πώλησης του προϊόντος, όπως μας είπε ο Στρατής Ξένος, γιός του ελαιομεσίτη Αριστοτέλη Ξένου, που διατηρεί κατάστημα υποδημάτων, στα Λαδάδικα, στην ίδια θέση που βρισκόταν το ελαιομεσιτικό γραφείο του πατέρα του. Τα ελαιοεμπορικά γραφεία ανήκαν σε χονδρεμπόρους ελαιολάδου. Αυτοί αγόραζαν το λάδι από τους παραγωγούς και το πωλούσαν όταν έκριναν ότι εί-

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

ναι η κατάλληλη στιγμή. Το κέρδος τους προέκυ- νας ήταν πολύ περιορισμένες. «Είχαν προβλήματα. πτε από τη διαφορά τιμής αγοράς και πώλησης. Οι Δεν μπορούσαν να βρουν ανθρώπους αξιόπιστους έμποροι διατηρούσαν δικούς τους χώρους αποθή- για να συνεργαστούν», τονίζει ο κ. Ξένος και προκευσης του ελαιολάδου. Οι ελαιομεσίτες δεν είχαν σθέτει: «Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι δίνανε το δικές τους αποθήκες. Το λάδι που εμπορεύονταν, λόγο τους κι αυτός μετρούσε. Δεν έκαναν συμβόήταν αποθηκευμένο είτε στις αποθήκες ελαιοτριβεί- λαια. Αυτός ήταν ο τρόπος που γίνονταν οι συναλων, είτε στις αποθήκες των παραγωγών. λαγές με τους παραγωγούς και τους εμπόρους. «Οι ελαιομεσίτες καθημερινά πήγαιναν με τα δείγ- Υπήρχαν παραγωγοί που ήταν πελάτες του πατέματα ελαιολάδου που είχαν, στους εμπόρους του ρα μου. Έρχονταν στο γραφείο του το καλοκαίρι, νησιού (Κατσακούλης, Τρύφων, Παπαρίσβας έπαιρναν τα χρήματα που χρειάζονταν και του έλεκλπ.) και προσπαθούγαν “Αρίστο θα σε πλησαν να πετύχουν την ρώσω όταν βγει το ΤΑ ΕΛΑΙΟΜΕΣΙΤΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΣΤΗ καλύτερη δυνατή τιμή. λάδι”. Κι έτσι γινόταν». ΒΟΡΕΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΤΡΕΛΙΑ. Ακόμη και μια δεκάρα Η ΝΟΤΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΕΙΧΕ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ Η χωροταξία να κέρδιζαν, είχε μεΑΛΛΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ. Ο κ. ΞΕΝΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ της περιοχής γάλη σημασία. Γιατί οι Τα ελαιομεσιτικά και ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ», ΗΤΑΝ ποσότητες ήταν μεγάελαιοεμπορικά γραλες και το κέρδος για ΑΠΟΘΗΚΗ ΧΡΩΜΑΤΩΝ. Ο «ΔΙΑΥΛΟΣ» ΗΤΑΝ ΑΠΟΘΗΚΗ φεία δεν δημιουργήθητον παραγωγό ήταν ΚΗΠΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΡΟΥΤΩΝ. ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ καν τυχαία στην συγκεεξίσου σημαντικό», τοΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΘΗΚΗ ΤΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ ΜΕ ΤΑ κριμένη θέση. Στις αρνίζει ο κ. Ξένος. ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ. χές του προηγούμενου αιώνα, το Τελωνείο Βασικό εργαλείο ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ «ΛΑΔΑΔΙΚΑ», ΗΤΑΝ Η ΨΑΡΑΓΟΡΑ η ρευστότητα της Μυτιλήνης βρισκόΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ, Ο ΜΠΑΛΟΥΧΑΝΑΣ. ΕΚΕΙ ΗΤΑΝ Ήταν πολύ συχνό φαιταν στη σημερινή πλαΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΑ ΟΛΑ ΤΑ ΙΧΘΥΟΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. νόμενο οι ελαιοπαρατεία Σαπφούς. Ο χώΛΙΓΟ ΠΙΟ ΜΕΣΑ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ «ΠΗΓΑΔΑΚΙ», γωγοί να δανείζονται ρος μπροστά από την ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΤΑ ΠΡΑΤΗΡΙΑ ΧΟΝΔΡΙΚΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ χρήματα από ελαιοπλατεία, σχεδόν πάντα μεσίτες και εμπόρους ήταν γεμάτος με βαρέΛΑΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΗΠΕΥΤΙΚΩΝ. ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ελαιολάδου, για να καλια που περιείχαν λάδι ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ. λύψουν τις ανάγκες και περίμεναν καΐκια τους. Το χρέος αποπληρωνόταν τους χειμερινούς που θα τα μετέφεραν στη βόρειο Ελλάδα. Εκείνη μήνες είτε με την παράδοση μέρους της παραγω- την εποχή έτσι γινόταν το εμπόριο του ελαιολάδου. γής ελαιολάδου στον έμπορο ή το μεσίτη, είτε με Τα ελαιομεσιτικά γραφεία βρίσκονταν στη βόρεια την πώληση του ελαιολάδου και την παρακράτη- πλευρά της οδού Αθανασίου Μητρέλια. Η νότια ση του χρέους. πλευρά είχε αποθήκες τροφίμων και άλλων εμποΟι καλοί ελαιομεσίτες φρόντιζαν πάντα να έχουν ρευμάτων. Ο κ. Ξένος θυμάται ότι το σημερινό μεζεμεγάλη ρευστότητα. Γι’ αυτό απέφευγαν να κά- δοπωλείο «Το Σπίτι μου», ήταν αποθήκη χρωμάτων. νουν μεγάλα έξοδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πε- Ο «Δίαυλος» ήταν αποθήκη κηπευτικών και φρούρισσότερα ελαιομεσιτικά γραφεία ήταν νοικιασμέ- των. Θυμάται τους εργάτες να μεταφέρουν στην να. Η αγορά ενός γραφείου ήταν μια πάγια δαπά- αποθήκη τα καρπούζια με τα χέρια από το λιμάνι. νη που θα περιόριζε το κεφάλαιο των ελαιομεσιτών Πίσω από τα «λαδάδικα», ήταν η ψαραγορά της γι’ αυτό αποφευγόταν, σημειώνει ο Στρατής Ξένος. Μυτιλήνης, ο μπαλουχανάς. Εκεί ήταν συγκεντρωΟι ελαιομεσίτες της Μυτιλήνης είχαν πολύ καλή συ- μένα όλα τα ιχθυοπωλεία της πόλης. Λίγο πιο μέσα, νεργασία με εμπόρους και ελαιομεσίτες της Θεσσα- στην περιοχή «Πηγαδάκι», βρίσκονταν τα πρατήλονίκης και γενικότερα της βορείου Ελλάδας. ρια χονδρικής εμπορίας λαχανικών και κηπευτικών. Οι συναλλαγές με εμπόρους ελαιολάδου της Αθή- Αυτή ήταν η λαχαναγορά της Μυτιλήνης. ● ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Τα αγαπημένα μαγαζιά πίσω από τη βιτρίνα της πόλης

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΛΑΔΑΔΙΚΑ

ίμαστε αρκετές και αρκετοί όσοι τη… βγάλαμε στα Λαδάδικα τα τελευταία 15 χρόνια, κατά το διάστημα που ελάχιστοι ήταν εκείνοι που έπαιρναν το ρίσκο να ανοίξουν καφέ, μπαρ ή εστιατόριο στην περιοχή. Επρόκειτο για έναν πιο… underground �� τόπο συνάντησης εναλλακτικών νοοτροπιών, ο οποίος ακόμα και σήμερα που επεκτείνεται και γνωρίζει άνθηση κρατά ακόμα αυτό το ταυτοτικό στοιχείο. Θα έλεγε κανείς ότι για μια σειρά καταστημάτων και δύο δρόμων, δύο κόσμοι δεν γνωρίστηκαν ποτέ: αυτός της Προκυμαίας και αυτός των Λαδάδικων. Μέχρι που η προκυμαία «εισέβαλε» στα Λαδάδικα, επιθυμώντας να γνωρίσει κάτι διαφορετικό. Πλέον τα Λαδάδικα είναι πιο όμορφα και σίγουρα πιο πολυσύχναστα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, «κοντράροντας» τη βιτρίνα της πόλης, την προκυμαία. Γυρίσαμε λοιπόν στο παρελθόν, ενθυμούμενοι τα βράδια που γυρνούσαμε στα σοκάκια τραγουδώντας μετά από κάποιο πάρτι στο «Μουσικό» ή στο «�� Lazy�� », κάποιο γλέντι στο «Δίαυλο» ή το «Ζουμπούλι», ξαναπερπατήσαμε αυτά τα σοκάκια στο παρόν για να παρουσιάσουμε… το μέλλον. Μας λείπει πολύ η «Ψάθα», οι μερίδες της και η τυροκαυτερή της, αλλά και το γιαούρτι του «Γράμμη», αλλά για το τελευταίο μαθαίνουμε ότι υπάρχει ακόμα το εργαστήριο. Ποιος ξέρει αν θα ανοίξουν άλλα μαγαζιά τους επόμενους μήνες… Ένα είναι σίγουρο, τα Λαδάδικα είναι στέκι, οι ιδιοκτήτες τους κατεβάζουν κατά πολύ το μέσο όρο ηλικίας και ο κόσμος μπορεί να βρει όμορφες γωνιές να ψυχαγωγηθεί και να διασκεδάσει, χωρίς να ξοδέψει μια περιουσία.

της ΑΝΘΗΣ ΠΑΖΙΑΝΟΥ 12

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

«Δίαυλος» από τα παραδοσιακά και νόστιμα! Ήταν Λόγος και Διάλογος ο «Δίαυλος» με τα πεντανόστιμα εδέσματα, που άνοιξε στις 25 Μαρτίου του 2004 φιλοδοξώντας να φέρει την κουλτούρα των λίγων μεζέδων συνοδεία κρασιού, ούζου ή μπύρας. Θυμάμαι πάντα τον «οικοδεσπότη», τον Παναγιώτη, να μου εξηγεί: «Δεν γίνεται να πίνεις κάτι χωρίς έναν μεζέ. Έτσι είναι το σωστό και το καλό για την υγεία!» Φιλοξένησε παραστάσεις �� stand up comedy�� , μουσικές βραδιές, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, βιβλιοπαρουσιάσεις. Έγινε στέκι για τους φοιτητές και αμέσως οι τελευταίοι… το παρέδωσαν στους Μυτιληνιούς, οι οποίοι με τη σειρά τους «απαίτησαν» και πλέον τους προσφέρονται απλόχερα πολύ περισσότεροι μεζέδες, μεγάλες μερίδες και ποικιλία γεύσεων. «Ο Μυτιληνιός ήθελε ταβέρνα. Αυτό το ρακάδικο που ήταν στυλ του Μυ-

τιληνιού δεν το ήθελαν. Οπότε μπήκε τηγάνι, μπήκε ψησταριά και προσφέρουμε μεγάλη γκάμα μερίδων», μας λέει. Εξάλλου, η ποικιλία γεύσεων, όπως και η ανανέωσή τους, είναι κάτι που ακολουθούν πιστά τόσο ο Παναγιώτης όσο και η Αθανασία -πάντα μου άρεσε να τη φωνάζω έτσι, ο ίδιος την αποκαλεί Σούλα- η γυναίκα του. Πίτα καισαρείας, παστουρμαλίκι, μπουρέκι πολίτικο -όπως και να το αποκαλεί κανείς- το είχε παλέψει από το 1993 σε άλλο μαγαζί, αλλά δεν έπιασε. Στο «Δίαυλο» όμως γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, όπως και οι τοματοκεφτέδες και οι ρεβυθοκεφτέδες. Τελευταία είσοδος στο μενού; Ρολάκια μελιτζάνας με κεφτεδάκι! Τα δύο του παιδιά ήταν μόλις 10 και 11 ετών όταν άνοιξε το μαγαζί και τώρα αποφοιτούν από το Πανεπιστήμιο. Χρειάστηκαν αρκετοί μήνες για να συμμαζέ-

ψει το χώρο, αφού το βρήκε αποθήκη. Πολύ παλαιότερα λειτουργούσε ως το «Γενικό Εμπόριο» που έλεγαν οι παλιοί! Μπήκε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα και διαμόρφωσε το χώρο σε ένα πέτρινο παραδοσιακό καφενείο σε έναν χώρο 110 τετραγωνικών, αφού πρώτα καθάρισε και βρήκε αρκετά… κρομμ’δουκούκια! «Τα προγράμματα προέβλεπαν δωμάτια, κάποιους τομείς εστίασης και έτυχε να βρούμε την κατηγορία του παραδοσιακού καφενείου και το ξεκινήσαμε με αυτό τον τρόπο», λέει ο Π. Μολυβιάτης. Γύρω γύρω είχε μανάβικα μόνο, ελάχιστα κέντρα διασκέδασης, κρεοπωλεία, σιδεράδικα από πίσω και ήταν στην ουσία, όπως λέμε οι Μυτιληνιοί τα «κατουρλοσόκακα»! Λίγο καιρό πριν ήταν δίπλα το «Captain Hook», που πρόλαβαν οι παλιότεροι. Γιατί αγαπάει τα Λαδάδικα; Γιατί αγάπησε τα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης όπου σπούδαζε. «Ναι, μπορεί κάποιος να έβλεπε ένα ερείπιο, ένα γκρέμισμα. Όμως μπορείς να το αλλάξεις, να το φτιάξεις. Αν είναι κάτι καινούριο, δεν μπορείς να φτιάξεις αυτήν την πέτρα για παράδειγμα», επισημαίνει. Θεωρεί ευχής έργο «το να έχουμε ένα υπέροχο Κέντρο, για το οποίο είχαν δοθεί χρή-

ματα και μελέτες -κυρίως στην αγορά περισσότερο- αλλά είναι αμαρτία να έχεις αυτό το πράγμα και να μην το εκμεταλλεύεσαι τουριστικά. Να μπορείς να κρατήσεις τους τουρίστες που έρχονται στο ιστορικό κέντρο». Τι θα ήθελε να αλλάξει; Να καθαριστεί αυτός ο δρόμος, η Αγίου Ευστρατίου, που βρίσκεται ακριβώς πίσω από τη βιτρίνα της πλατείας Σαπφούς και ασχημαίνει την περιοχή.

Ο Παναγιώτης μιλά για το «Δίαυλο»

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Με τον Τέλη… σαν «το σπίτι μου»! Σίγουρα ο προσωπικός τόνος, το ύφος και η φιλοξενία ενός ιδιοκτήτη παίζουν σπουδαίο ρόλο στην προσέλευση των πελατών. Έχω την αίσθηση ότι στο «Σπίτι μου» στα Λαδάδικα οι θαμώνες δεν είναι πελάτες. Ή αν είναι, σταδιακά γίνονται φίλοι του Τέλη, του Αριστοτέλη Ξένου. Το «Σπίτι μου» είναι μόλις 2,5 χρόνων και νιώθουμε ότι ήταν πάντα εκεί, ένα στέκι νεολαίας για μεγάλες παρέες με πολύ γέλιο ή και για ερωτικές εξομολογήσεις! Ο ίδιος ήθελε αυτήν την περιοχή. «Υπήρχαν και υπάρχουν προοπτικές στα Λαδάδικα. Και πήραμε την πρωτοβουλία με το “Παράταιρο” να συνεργαστούμε με το Δήμο και να φτιάξουμε επιτέλους τα κατουρλοσόκακα!» λέει και γελάει. Είναι 34 χρόνων, αισθάνεται κα-

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

θημερινά ότι έχει πάρει ένα μεγάλο ρίσκο, όμως μπήκε σε πρόγραμμα και έκανε το σχέδιό του πράξη. Εξάλλου, είχε ήδη συμπληρώσει 15 χρόνια δουλειάς το βράδυ και έφτασε ο καιρός να φτιάξει κάτι δικό του. «Τον τελευταίο μισό χρόνο, παρότι ο κόσμος, και τον ευχαριστώ, ανταποκρίνεται, λόγω της πτώ-

σης του τουρισμού και της οικονομικής δυσχέρειας, έχουμε λίγα προβλήματα, όπως όλοι. Όμως συνεχίζουμε», μας λέει. Το μενού του; «Ο μισός κατάλογος είναι δικός μου και ο άλλος μισός του μάγειρα! Οι τιμές είναι πολύ πιο χαμηλές σε σχέση με την ταβέρνα και αυτό συμφέρει και τον κόσμο».

Ο Τέλης μάς κάνει να νιώθουμε σαν «το σπίτι μου»

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

«Ζουμπούλι»: το παλαιότερο στα Λαδάδικα! Από το 1983 κρατάει την ταβέρνα «Ζουμπούλι» ο Χρήστος Κοντέλλης, έχοντας πάρει τα ηνία από άλλους ιδιοκτήτες, με την ταβέρνα, να μας λέει, ότι συμπληρώνει 80 χρόνια λειτουργίας! Μάλιστα, έξω από το «Ζουμπούλι» ήταν πλακόστρωτο και η περιοχή ήταν πολύ όμορφη. Όταν, πάντως, το ανέλαβε ο κ. Κοντέλλης, θυμάται μόνο τη «Φοντάνα» στην προκυμαία, τους λουκουμάδες «Φωτίου» και την Ψάθα, αφού για εκείνον η αναβάθμιση της περιοχής σφραγίζεται πρώτα από την αναβάθμιση της προκυμαίας, αρκετές δεκαετίες πίσω, με το άνοιγμα των καφέ-μπαρ. Και βέβαια σήμερα είναι πολύ χαρούμενος που βλέπει τα Λαδάδικα πιο περιποιημένα ενώ θα ήθελε να πεζοδρομηθεί

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

όλο το ιστορικό κέντρο της πόλης. Οι «μεζεδοπενιές» είναι το σήμα κατατεθέν της ταβέρνας το χειμώνα, ενώ αρκετοί στέκονταν τα καλοκαίρια στα τραπεζάκια έξω για να παρατηρήσουν την ιδιόμορφη διακόσμησή της. Μουσικές και λαϊκά τραγούδια, ρεμπετοκαταστάσεις αλλά και γενναίες μερίδες ήταν ο λόγος που ανέκαθεν το «Ζουμπούλι» συγκέντρωνε νεολαία και φοιτητές. Όμως τα τελευταία τρία χρόνια, μας λέει, «οι φοιτητές έρχονται και πίνουν περισσότερο παρά τρώνε. Έτσι κι αλλιώς τα λεφτά που τους δίνουν οι δικοί τους έχουν λιγοστέψει».

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

«50-50», μόλις πέντε μηνών ουζερί! Ο Κωνσταντίνος Βόγκλης έχει ανοίξει το καφέ-ουζερί «5050» στα Λαδάδικα. «Ξεκίνησα το στυλ από το έργο, μετά έβαλα και πιο προσωπικό ύφος. Μου άρεσε το όνομα και το κράτησα», μας λέει. Άνοιξε πριν από πέντε μήνες και βρίσκει ανταπόκριση: «Τους προσέχω και τους κυνηγάω τους πελάτες», λέει και γελάει ο μόλις 23 ετών ιδιοκτήτης. «Θέλω να δουλεύω για μένα, όχι για ξένους. Πιστεύω ότι έτσι αξίζει τον κόπο. Έκανα αρκετές δουλειές παλαιότερα, σε φούρνο, ως διανομέας, πολλές. Και τώρα ήθελα κάτι δικό μου», τονίζει. Πιστεύει ότι σε έναν χρόνο θα είναι ακόμα καλύτερα από άποψη κόσμου και ότι τα Λαδάδικα αναβαθμίζονται. «Η πίτα εί-

Ο Κ. Βόγκλης σερβίρει τα πάντα στο «50-50»

ναι για όλους, όλοι θα φάνε από αυτή, άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο, όλοι μας θα παλέψουμε», προσθέτει. «Σερβίρω τα πάντα, από ψάρια,

από κρέατα, κρασιά, μπύρες με πολύ προσιτές τιμές. Έχω τέσσερα πιατάκια με οποιοδήποτε ποτό επιλέξεις στα 10 ευρώ», μας είπε για τις τιμές του.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

To «Μonje» έχει γενέθλια την 1η Αυγούστου!

Ο Στέλιος Αλμπάνης καμαρώνει για το «�� Monje, espresso bar & tapas», που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το «Πι» και που άνοιξε ακριβώς πριν από έναν χρόνο στα Λαδάδικα. Μάλιστα, την 1η Αυγούστου φυσά το πρώτο του κεράκι. «“Monje” στα ισπανικά σημαίνει καλόγερος. Τα τάπας είναι ισπανικά μεζεδάκια κι έτσι προέκυψε η ονομασία», εξηγεί. Ο κ. Αλμπάνης είχε παλαιότερα το μεγάλο beach bar «Mayotte» στη Θερμή και ο γιος του μια μπυραρία επί της προκυμαίας. «Η αγοραστική δύναμη του κόσμου μειώνεται συνεχώς, αλλά πρέπει να είμαστε και αισιόδοξοι για να τα βγάλουμε πέρα», μας λέει. Ωστόσο, εκτιμά ότι τα Λαδάδικα είναι μια αναπτυσσόμενη περιοχή, ειδικά για τη νεολαία. Γι’ αυτό κι εκείνος επέλεξε να ανοίξει στην περιοχή το «�� Monje�� ». «Αν βοηθήσει η δημοτική αρχή, θα σημειωθεί μεγαλύτερη ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να γίνει

μια μελέτη για τα Λαδάδικα, να φτιαO Στ. Αλμπάνης μάς χτούν οι μιλά για το «Monje» προσόψεις των κτηρίων, οι πεζόδρομοι, με τη βοήθεια των επιχειρηματιών της περιοχής», σημειώνει. «Ο κόσμος διασκεδάζει πολύ το βράδυ, περιηγείται στα μαγαζιά και μια μπύρα με λίγο φαγητό θα πιει και θα φάει. Τα Λαδάδικα έχουν γίνει πιάτσα», προσθέτει.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

«Παράταιρο»… από το 2012! Ο Κώστας Αναγνωστόπουλος είναι από το Παλαιό Φάληρο και διαχειρίζεται το «Παράταιρο» συνολικά τέσσερα χρόνια. Δεν έχει καμία σχέση με τη Μυτιλήνη, αλλά είχε δουλέψει στα «Κοχύλια» το 2007 και έμαθε το νησί. Επανήλθε το 2011 ξανά για το ίδιο μαγαζί και το 2012 πήρε την απόφαση να ανοίξει το «Παράταιρο». Θα μπορούσε, λέει, να φύγει στο εξωτερικό ή στην Αθήνα, αλλά αγαπά την ποιότητα ζωής και τους πιο αργούς ρυθμούς της σε σχέση με τα μεγάλα κέντρα. Για εκείνον τα Λαδάδικα φαίνονταν από παλιά ότι θα γίνουν κέντρο και σημείο αναφοράς, παρά τις λάσπες του γύρω γύρω, όπως λέει. «Ο κόσμος θέλει κάπου να πάει. Όπως κι εγώ, είμαι 32 χρόνων και τη μόδα της προκυμαίας δεν μπορώ να την ακολουθήσω. Οπότε φαντάζομαι όπως κι εγώ, έτσι ένιωσε κι ο κόσμος και η περιοχή σταδιακά κέρδισε τον κόσμο», επισημαίνει. Δε μπαίνει στη διαδικασία ανταγωνισμού, αλλά συναγωνισμού, «για να γίνει ο

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Η Παναγιώτα Κουτζαγιώργη και ο Ηρακλής Σγουρέλλης μαγειρεύουν στο «Παράταιρο» από τα γεννοφάσκια του!

ένας καλύτερος από τον άλλον». Το κτήριο ήταν αποθήκη φύλαξης λαδιού και στη συνέχεια αποθήκη των ναζί! Γύρω απ’ αυτό υπήρχαν ψαράδικα, ενώ η πλατεία μπροστά ήταν μάντρα οικοδομών και… κατεδαφίστηκε.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Κοκτέιλ μπαρ… «Barcode»! Το «Barcode», εξελισσόμενο στη διάρκεια των χρόνων από «μεταλλάδικο» με συγκεκριμένο ακροατήριο σε κοκτέιλ μπαρ από το νέο του ιδιοκτήτη Παναγιώτη Σαμιακό, έδωσε το στίγμα του από το προηγούμενο καλοκαίρι, ανοίγοντας την πίσω πόρτα και βγάζοντας τραπεζοκαθίσματα σε ένα μικρό στενό όπου περπατούσαν… ελάχιστοι! Άλλωστε κάθε μέρα περνούν τουλάχιστον δέκα περαστικοί από το στενό για να το φωτογραφίσουν! Το μπαρ βρίσκεται στο δεύτερο χρόνο λειτουργίας του και αποφάσισε να το αναλάβει λόγω του χαμηλότερου κόστους των ενοικίων στην περιοχή. Ο Παναγιώτης Σαμιακός είναι 31 ετών και βλέπει τη δουλειά του να αποδίδει καθώς και τα Λαδάδικα να αναβαθμίζονται λόγω του ανοίγματος νέων καφέ-μπαρ. Δούλευε με την οικογένειά του στις «Καλαμιές» και αποφάσισε να κάνει κάτι δικό του.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Ο Παναγιώτης Σαμιακός λάνσαρε το… «Barcode»!

«Οι τιμές είναι από τις πιο χαμηλές που μπορείς να βρεις στο νησί. Ειδικά στον καφέ και τα ποτά», μας λέει, και επισημαίνει ότι δεν ανέβασε την τιμή τους γιατί, όπως αναφέρει, «όταν κόβουν στον κόσμο το μισθό του και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, δεν μπορώ εγώ να κάνω απαγορευτική την έξοδό του».

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

υΣ

µύ

Beja

Αιγαίου

ακο

ρου

Ερµ

άνδ

ού

άρο

Bar Code Παλ. Π

Θάσ Καλντερίµι ου

Βο νοσ

υτσ

Ερ µο ύ 26

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

ύλο

υΚ

ου

ντο υ

ριώ

τη

Πα

αίου

Παύλου Κου

φού

Αλκ

∆ Αγ

Πλατεία Σ

Αρίω

Σαπ

ινά

Piatsa

Αθ

Ικαρίασ

Λ ήµνου

Πινδ

Τερ π

Χρυ σοσ τόµ ου Σ

Πιττ

Τυ ρτ αί ο

ού

Υ Ο Π Σ Ι Ε ΞΕΡ ; Ι Α Τ Ν Ο Κ Σ Ι Ρ Β

ρ νησ

υµ

εώ

Ερ µ

Αθη νά

Α γί ο

Μεθοδί

ίου

Hub

Παράταιρον

Doggy Style

άκη ναρδ ρ ε Β ίου ρ τ η ∆ηµ υ

Κιλκίσ

ωσ λε πό τρο Μη

Μια φορά και ένα γλυκό

ανίο Μπιζ

50/50

Vasilikis Bakery Shop Ζουµπούλι

Valhala

ών

Γιαννιτσ

µνη

Κο

νάκ

Στοά Μαλλιαρού

Σάµου

Αρχιπελάγουσ

Χίου

ανού Μουσικό καφενείο Πατρ. Γερµ Lazy Fish Σπίτι µου ) έλια (Λαδάδικα Barrio θανασίου Μητρ Υπουργείο Κραιπάλησ & Καταχρήσεων ∆ίαυλοσ Monje γ. Ευστρατίου

Σαπφούσ

υντουριώτη

λου

Παύ του

ν Κου η

τ ριώ

Σκρα

Τενέδου Vasilikis Bakery Shop

Ίµβρου ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

«Valhalla»: μια μπυραρία από τους Βίκινγκς! Από τη μυθολογία των Βίκινγκς και ένα ξακουστό παλάτι «βαφτίστηκε» η νέα μπυραρία «�� Valhalla», που βρίσκεται απέναντι από το «Μουσικό Καφενείο» και άνοιξε στις 8 του περασμένου Απριλίου. Ανήκει στον Αθηναίο Άρη Ηλιού, μόλις 24 χρόνων, που βρίσκεται στη Μυτιλήνη τα τελευταία τρία χρόνια, σπουδάζοντας στο Περιβάλλον. «Είχα μια μπυραρία στην Αθήνα, αλλά έβλεπα ότι τα πράγματα δυσκολεύουν. Και είπα, μιας που είμαι στο νησί, ας ανοίξω κάτι εδώ. Έτσι πούλησα αυτό στην Αθήνα και ήρθα εδώ», μας λέει.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Ο Άρης Ηλιού σερβίρει 64 ετικέτες μπύρας!

Για εκείνον τα Λαδάδικα είναι μια αναπτυσσόμενη περιοχή, γιατί μπροστά στην προκυμαία δεν υπάρχει χώρος για να ανοίξει κανείς κάτι άλλο. Προσπαθεί να έχει προσιτές τιμές και πο-

ντάρει στην ποιότητα του φαγητού -κανονικού, όχι μεζέδωνκαι της μπύρας. Νεολαία, φοιτητές, αλλά και μεγαλύτεροι έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν 64 ετικέτες μπύρας!

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

«Lazy fish» για όλες τις ώρες! Έμπαινες στο χώρο και έμενες με ανοιχτό το στόμα, γιατί ο Γιώργος Κατσαρός πάλι κάποια περίεργη κατασκευή θα είχε βάλει στη διακόσμηση. Κυρίως όμως ήξερες ότι θα μυηθείς στην πιο ροκ και πανκ μουσική. «Guns of Brixton», «London Calling» ήταν μόνο η αρχή για να χορέψεις με την παρέα, εσύ που πήγαινες από νωρίς. Γιατί μετά τις 12 το «Lazy» ήταν σταθμός όλου του φοιτητόκοσμου και των εικοσο-τριαντάρηδων. Λίγο κομμάτι γης να πατούσες ανάμεσα στον κόσμο και ήσουν πανευτυχής που έβρισκες και χώρο να χορέψεις! Την καλύτερη μουσική, πέρα από τους διαπρεπείς ντι-τζέι, για να λέμε την αλήθεια, έβαζε ο ιδιοκτήτης, ο Βαγγέλης Πετράς. «�� Oba la vem ela�� » έχετε ακούσει στο κλείσιμο; Βάλτε το τώρα στο �� youtube �� και θα καταλάβετε, ταιριάζει και με το καλοκαίρι. «Ήταν το εναλλακτικό μαγαζί της Μυτιλήνης και της διασκέδασης για όλα τα 14 χρόνια λειτουργίας του», μας λέει ο Βαγγέλης, παρατηρώντας ότι, 30

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

παρά το ότι η περιοχή δεν ήταν καθόλου στα πάνω της παλαιότερα, αλλά μες στις λάσπες, «τα Λαδάδικα τραβούσαν κόσμο που ήθελε αποκλειστικά να έρθει στο “Lazy”». Τα πάνω-κάτω ήρθαν πρόσφατα στο αγαπημένο μπαράκι -«after»- των Λαδάδικων μετά και τη συμβολή του μηχανικού κ. Ζουμπούλη, που κράτησε όμως το ύφος του μαγαζιού. Η αλήθεια είναι ότι ο Βαγγέλης πάντα έκανε αλλαγές για να μη βαριούνται οι θαμώνες, όπως λέει, όμως μετά τις πεζοδρομήσεις ξεκινά καθημερινά νωρίτερα τη λειτουργία του. Πλέον το «Lazy» ανοίγει από τις 12 το μεσημέρι, ενώ αξιοποίησε τις δύο εισόδους του στα στενά των Λαδάδικων. Σερβίρει μεζέδες, διαφορετικά πιάτα, ποτό και καφέ, αλλά συνεχίζει το πάρτι μέχρι πρωίας, με κοκτέιλ μοχίτο μόνο στην τιμή των 5 ευρώ! Αξίζει να συντονιστείτε με τα live του!

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Λαδάδικα και ...εκεί γύρω

Ατέλειωτες οι επιλογές μέρα και νύχτα

«Υπουργείο Κραιπάλης και Καταχρήσεων»

Προτείνουν: ΣΤΕΛΛΑ ΗΛΙΑ & ΜΑΡΙΛΟΥ ΚΟΤΟΥΜΠΑ 32

Ο Μιχάλης Σοφός παρά το νεαρό της ηλικίας του, μπήκε πολύ ενεργά και δυναμικά στον επαγγελματικό στίβο και ανέλαβε να στήσει από το μηδέν, ένα νέο κουτουκάκι, έχοντας σαν στόχο να παρέχει μέσα από το μαγαζί του, φτηνή και ποιοτική διασκέδαση. Ξεκίνησε να λειτουργεί τον περασμένο χειμώνα σε ένα χώρο που όλοι γνώριζαν σαν στέκι φαγητού, το περιβόητο «Αυγό του Κόκκορα». Σιγά σιγά κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου και αυτό οφείλεται όχι μόνο στην άψογη και οικονομική του κουζίνα, αλλά και στον εξωστρεφή και πολύ αγαπητό χαρακτήρα του Μιχάλη, που υποδέχεται ο ίδιος τις παρέες, τις εξυπηρετεί και πάντα έχει μια κουβέντα και ένα καλό λόγο για όλους. Φρέσκα μυαλά, έξυπνες ιδέες, απλότητα και πρωτοτυπία, είναι συνταγή της επιτυχίας στην συγκεκριμένη επιχείρηση.

«Μια φορά κι ένα Γλυκό» Ένα εργαστήρι ζαχαροπλαστικής που από το όνομα και μόνο, δηλώνει τη διαφορετικότητα και την πρωτοτυπία του. Έκλεισε ένα χρόνο λειτουργίας τον Ιούνιο που μας πέρασε υπό τη διεύθυνση της γλυκύτατης Γαβριέλας Κούτρα. Η Γαβριέλα ασχολήθηκε με τη ζαχαροπλαστική καθαρά και μόνο από αγάπη για το αντικείμενο. Με πολύ προσωπική δουλειά και φυσικά αναζήτηση και μελέτη, κατάφερε να σταθεί στον απαιτητικό και άκρως ανταγωνιστικό αυτό χώρο. Άνοιξε μια μικρή αλλά καλαίσθητη γωνία στη Μητροπόλεως στον αριθμό 12, στην ευρύτερη περιοχή του ιστορικού κέντρου της πόλης, που πάντα της άρεσε, αλλά και που σε σχέση με άλλες περιοχές, έδινε τη δυνατότητα (από άποψη ενοικίων) σε νέους και ορεξάτους ανθρώπους να δραστηριοποιηθούν και να δημιουργήσουν. Το «Μια φορά κι ένα Γλυκό» περπάτησε καλά και σύντομα μεγαλώνει. Η Γαβριέλα επεκτείνεται και δημιουργεί νέο χώρο καφέ - ζαχαροπλαστείου ακριβώς δίπλα απ’ την υπάρχουσα επιχείρηση. Εκεί μπορούμε να καθίσουμε και να απολαύσουμε τον καφέ και το γλυκό μας. Ζωντάνεψε για τα καλά η περιοχή, μύρισε βούτυρο, σοκολάτα και βανίλια. Αυτό που μένει στον πελάτη που θα καθίσει να απολαύσει επί τόπου ή θα πάρει κάτι για το ...δρόμο, είναι η φανερά εκπληκτική ποιότητα σπιτικών υλικών, μακριά από συνηθισμένες καταστάσεις ετοιματζίδικων. Περιμένουμε την συνέχεια με ανυπομονησία Γαβριέλα…

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Υπουργείο Κραιπάλης και Καταχρήσεων Μια φορά κι ένα Γλυκό

«Doggy Style»

Doggy Style

Δεν είναι όλα μονοδιάστατα και κλασσικά στη διασκέδαση. Δεν είναι μόνο φαγητό με τον κλασσικό τρόπο (σε ταβερνούλες ή μεζεδοπωλεία) ή ποτό σε μπαράκια και club. Ναι, είναι ωραία όλα αυτά και όλοι μας τα επισκεπτόμαστε και πολύ όμορφα περνάμε. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που ακούει στο όνομα «�� Doggy�� Style�� ». Είναι το όνομα του μοναδικού και αυθεντικού hot�� dog�� -γκάδικου της πόλης, το στέκι των ψαγμένων της γεύσης και της απόλαυσης. Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτό το μαγαζί. Για την τεράστια ποικιλία σε λουκάνικα και σως; Για την ταχύτατη εξυπηρέτηση, το αστραπιαίο delivery ή τις χαμηλές τιμές του;

«Hub»

Hub

Τ�� o�� ν Αύγουστο του ΄15, το πάλε ποτέ γαλακτοπωλείο του Γράμμη στα Λαδάδικα, μετατράπηκε σε ταχυφαγείο. Άλλαξε χέρια ο χώρος. Άλλαξε χρήση, άλλαξε εντελώς εμφάνιση σαν κτίριο εσωτερικά και φυσικά άλλαξε και πελατεία. Νεαρόκοσμος ως επί το πλείστον οι πελάτες του, αλλά και εργαζόμενοι που περνάνε από εκεί για να ξαποστάσουν και να αναπληρώσουν τις δυνάμεις τους

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

σε φαγητό ή καφέ. Το κατάστημα υπό τη διεύθυνση του Σοφοκλή Αθανασσέλλη, γνωστού στο χώρο της εστίασης, συμβάλλει και αυτό με το δικό του τρόπο, στην ανανέωση της περιοχής και το βασικότερο, δίνει κίνητρα στους πελάτες να το προτιμήσουν. Καρτούλες συγκέντρωσης πόντων με κάθε αγορά από το κατάστημα με δωράκια σε καφέ, ειδικές τιμές για τις δημόσιες υπηρεσίες της τάξης του 1 ευρώ σε ό,τι καφέ παραγγελθεί και πολλά ακόμη μικρά - μικρά, αλλά νόστιμα, περιμένουν όσους το προτιμήσουν.

«Barrio» Προχωρώντας προς τη στοά Μαλλιαρού, συναντήσαμε τον Παναγιώτη. «Το Barrio», μου λέει, «σημαίνει γειτονιά». Αυτό ακριβώς θέλανε να πετύχουνε με το συνέταιρό του, τον Ηλία, να φτιάξουνε μια ιδιαίτερα ξεχωριστή γειτονιά για όλους μας. Και το πετύχανε! Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά τους και το «Barrio» έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα στέκια της νεολαίας. Ποιοτικός καφές, καθαρά ποτά, περίτεχνα cocktails και εναλλακτικές live μουσικές βραδιές, συνθέτουν το πιο όμορφο σκηνικό. Συνεχώς επισημαίνει πως το πιο σημαντικό κατόρθωμα όλων αυτών των νέων

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Barrio

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Beja

επιχειρηματιών στα Λαδάδικα, είναι η σχέση αλληλεγγύης που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους. «Είμαστε όλοι μια παρέα», λέει χαρακτηριστικά. Εμείς λοιπόν, αυτό κρατάμε για το τέλος και με αυτή τη φράση, αξίζει να πορευτούμε και στη συνέχεια του αφιερώματός μας…

«Beja Tapas Coffee Bar» Νέο στέκι, νέα γωνιά για τη βραδινή μας βόλτα στην πόλη. Όμορφο περιβάλλον, με την υπογραφή του Αντώνη Γκιγκιλίνη και των συνεργατών του. Το κατάστημα είναι κοντά μας από τον περασμένο Μάιο και καθημερινά γεμίζει από κόσμο, που είτε πάει για πρώτη φορά, είτε το επισκέπτεται ξανά και ξανά, ενθουσιασμένο από το χώρο και τις παροχές του. Γεμίζει ασφυκτικά, δίνοντας ζωή και ρυθμό στην αρχή των Λαδάδικων και συγκεκριμένα στην περιοχή «Κουμιδιά». Τα live events που συνδιοργανώνονται με το «Βar Code», σημειώνουν τρομερή επιτυχία και είναι θέμα συζήτησης για αρκετές ημέρες. Άλλη λοιπόν μια πρόταση για την έξοδο μας για ποτό ή ελαφρύ φαγητό στην πανέμορφη γωνιά που δημιουργήθηκε στην Αιγαί-

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Piatsa

ου 7, στο κέντρο της πόλης, και που υπόσχεται χαλαρή διασκέδαση, ευχαρίστηση και πολλά - πολλά χαμόγελα.

«Piatsa» Άλλαξε διεύθυνση, άλλαξε μενού και έδωσε έμφαση στην ποιότητα και στην ποικιλία των προϊόντων του!! Εδώ και ένα χρόνο ο Τάκης Στεφανής έχει καταφέρει να προσαρμόσει το μενού του, στις ανάγκες των καταναλωτών και να πετύχει τις πιο οικονομικές τιμές της «πιάτσας». Τονίζει πως στόχος τους είναι η φιλική και γρήγορη εξυπηρέτηση των πελατών τους και μας προτείνει να δοκιμάσουμε τον μοναδικό «μπιφτεκόγυρο»!! Μας προ-(σ)καλεί να επισκεφτούμε το «Piatsa», απολαμβάνοντας μία παγωμένη μπύρα στο πλακόστρωτο σοκάκι στα στενά των Λαδάδικων και επισημαίνει πως όντας ο ίδιος ποδοσφαιρόφιλος, έχει διαμορφώσει τον πρώτο όροφο του καταστήματος κατάλληλα για όλους όσους ξέρουν από μπάλα!!!

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Vasiliki’s bakery shop

«Vasiliki’s bakery shop» Ανεβαίνοντας στη Βερναρδάκη, συναντάμε το «Vasiliki’s bakery shop». Πρόκειται για ένα νέο χώρο, που ήρθε για να στεγάσει την παράδοση και την τεχνογνωσία, 50 και πλέον χρόνων, της οικογενειακής επιχείρησης του Παναγιώτη Κέλπαλη. Η επιχείρηση ξεκίνησε από το «Φουρνάκι της Κουλμπάρας», μεγάλωσε και μετεγκαταστάθηκε στην οδό Ίμβρου 2 και Κομνηνάκη, διατηρώντας το αρχικό της κατάστημα επί της Βερναρδάκη. Το Vasiliki’s bakery shop» κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου χάρη στην εργατικότητα, την ευγένεια και την εμπειρία όλων των συντελεστών του. Καθημερινά μάς προσκαλεί να δοκιμάσουμε λαχταριστές λιχουδιές από αγνές πρώτες ύλες και μυρωδάτο φρεσκοαλεσμένο καφέ. Η Βασιλική, συνεχιστής της οικογενειακής επιχείρησης, μας δήλωσε: «Προσπαθούμε πάντα να βελτιώνουμε την ποιότητα μας και να εξελίσσουμε τα προϊόντα μας, σύμφωνα με τις γαστρονομικές επιταγές της εποχής και τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Το στοίχημα για μας είναι προϊόντα υψηλών προδιαγραφών σε προσιτές τιμές».

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

ΤΑ «ΛΑΔΑΔΙΚΑ» ΩΣ ΤΟ ΝΕΟ ΣΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Του ΜΑΡΙΝΟΥ ΟΡΦΑΝΟΥ

ο «ιστορικό κέντρο της Μυτιλήνης» και ξανά μανά το «ιστορικό κέντρο της Μυτιλήνης». Μία στις δύο κουβέντες των Μυτιληνιών για χρόνια ολάκερα και πολύ περισσότερο των εκλεγμένων δημοτικών μας αρχόντων, έχουν αναφορά σε αυτό και στις μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης που μπορεί να έδινε. Η βαθιά προσδοκία όλων ημών των Μυτιληνιών όμως να δούμε το «ιστορικό μας κέντρο» και στην πράξη… ως κεντρικό σημείο αναφοράς της πόλης μας, καταβροχθιζόταν πάντα από το εξίσου βαθύ στη ρίζα του, μυτιληνιού μας «χούι»: που δεν διαπραγματεύεται ούτε… δράμι από την καθημερινή μας ευκολία. Είναι στιγμές όμως που τα «χούγια» τελικά πάνε περίπατο, όταν υπάρχει θέληση και αποφασιστικότητα. Και να που επιβεβαιώνεται πως τη φυσιογνωμία ενός τόπου, μιας ιδιαίτερης περιοχής, τη διαμορφώνουν τελικά οι ίδιοι οι άνθρωποι. Και μια χούφτα εξ αυτών, αποφάσισε να μην περιμένει άλλο να δει τι μπορεί να γίνει το «ιστορικό κέντρο» και μέσα σε δύο καλοκαίρια κλείδωσε τα κακά μας «χούγια» σε ένα παλιό «λαδάδικο» και έδειξε το δρόμο για το μέλλον μιας περιοχής που έχει όλα τα φόντα να γίνει το νέο σήμα κατατεθέν ενός τόπου, που μένει χρόνια χαμένος μεταξύ ούζου και σαρδέλας. Το καλό νέο για 40

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

αυτούς, είναι ότι συμπαρέσυραν για τα καλά όχι μόνο τον κόσμο που έκανε ξανά περατζάδα τα Λαδάδικα. Αλλά και την αυτοδιοίκηση, η οποία πια έχει την αφορμή και ξεκινά αποφασιστικά το σχέδιό της για την ανάπλαση του «τριγώνου» μεταξύ Αγοράς - Μητρόπολης και Κουμιδιάς. Έχοντας διαβάσει λοιπόν το Νίκο Μανάβη για την ιστορία των Λαδάδικων και το κέντρο «ελαιοεμπορίου» που αποτέλεσε για δεκαετίες, αλλά και την Ανθή Παζιά-

Πώς μια χούφτα επιχειρηματιών, ενεργοποίησαν -επιτέλους- την αυτοδιοίκηση για να σχεδιάσει την ανάπτυξη στην περιοχή

νου, που έκανε το πρόσφατο σεργιάνι στη νέα φυσιογνωμία που πασχίζουν να πάρουν τα κτήρια - λείψανα της παλιάς Μυτιλήνης, είσαι έτοιμος να διαβάσεις από εδώ και για το τι σχεδιάζεται να γίνει στο εξής. Μη βιαστείς να δώσεις ένα ακόμη ανάθεμα για μελέτες που θα… γίνουν και εξωραϊσμούς που έρχονται. Είπαμε, η μισή δουλειά για τα Λαδάδικα έχει ήδη γίνει από τους επιχειρηματίες που είδαν μέσα σε αυτά, τις μεγάλες δυνατότητες που κρύβονται για την ανάπτυξη (επιτέλους) του ιστορικού μας κέντρου. Που είναι ίσως -να ένα μικρό ακόμη ανάθεμα και από εμάς- το μοναδικό στην Ελλάδα που δεν έτυχε της προσοχής που θα έπρεπε από τις τοπικές αρχές και τους ίδιους τους πολίτες.

Η πλακόστρωση που δεν είχε συνέχεια Πριν προχωρήσουμε όμως, θα πρέπει να σου πούμε ότι το ιστορικό κέντρο και κατ’ επέκταση τα Λαδάδικα, θα μπορούσαν να είχαν απογειωθεί από την περασμένη δεκαετία. Στις αρχές της οποίας έγινε η πλακόστρωσή τους επί πρώτης δημαρχίας Γιακαλή. Αλλά η πνοή που φαινόταν πως έπαιρνε τότε όλη η περιοχή, για να αναδείξει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του, ποτέ δεν φύσηξε στη συνέχεια. Όμως τώρα που τα Λαδάδικα εξελίσσονται σε χαρακτηριστικό στέκι, τα πράγματα αλλάζουν.

«Ε

ίναι γεγονός ότι πάντα υπήρχε η βούληση δικα. Μήπως όμως μιλάμε για ένα ακόμη σχέδιο… να γίνει κάτι με τα Λαδάδικα και το ιστο- μακρινό, που μπορεί να εξωθηθεί ξανά στις καλένρικό μας κέντρο γενικότερα, αλλά ποτέ δες; «Κοιτάξτε, δεν είναι κάτι δύσκολο και δεν θεωδεν κατέστη δυνατό να προχωρήσει κάτι αποφα- ρώ ότι δεν μπορεί να μην γίνει η ανάπλαση στα Λασιστικά. Δεν χρειάζεται βέβαια να γυρίσουμε πίσω δάδικα μέχρι το καλοκαίρι του 2018. Θα σας κουκαι να πούμε ξανά γιατί μείναμε τόσο πίσω και δεν ράσω για τελευταία φορά με ολίγη γραφειοκρατία, αξιοποιήσαμε το ιστορικό μας κέντρο. Τα τελευταία αλλά το μόνο που βλέπω ότι θέλει έναν επιδέξιο δύο καλοκαίρια, πράγματι ο κόσμος έδειξε από μό- χειρισμό για να προχωρήσουμε αποφασιστικά, είναι νος του ότι θέλει να γίνουν το πώς θα χρηματοδοτηπράγματα και εμείς έχοθεί ο Βιολογικός που πρέΟ αντιδήμαρχος ντας προετοιμάσει το έδαΑνάπτυξης και Οικονομικών, πει να περάσει κάτω από φος εδώ και καιρό, έχουμε την περιοχή, πριν γίνουν οι Κώστας Κατσαρός αποφασίσει πια οριστικά σχεδιαζόμενες νέες πλαΒάζοντας να κάνουμε την τομή που κοστρώσεις. Όμως βούληχρειάζεται η περιοχή…», ση δική μας και του δημάρτα Λαδάδικα λέει στο «�� View�� » ο αντιδήχου φυσικά, είναι σε κάθε στη Βιώσιμη μαρχος Ανάπτυξης και Οιπερίπτωση η ανάπλαση να Αστική Ανάπλαση γίνει…», πρόσθεσε ο κ. Κακονομικών, Κώστας Κατσαρός. Αποκαλύπτοντας τσαρός. Δίνοντας και εμείς μάλιστα πως στα τέλη Αυγούστου, θα βγει σε δι- με τη σειρά μας μία ακόμη κουραστική γραφειοαβούλευση το σχέδιο της δημοτικής αρχής για το κρατική λεπτομέρεια, που έχει αξία να γνωρίζεις, πρόγραμμα της βιώσιμης ανάπλασης που χρημα- θα σου πούμε ότι το πρόγραμμα των Αστικών Ανατοδοτεί το ΕΣΠΑ και το οποίο εστιάζει στο τρίγω- πλάσεων που χρηματοδοτεί το ΕΣΠΑ, αγγίζει τα 20 νο που σχηματίζεται μεταξύ Αγοράς - Μητρόπολης εκ. ευρώ και απευθύνεται στους δήμους Λέσβου και και Κουμιδιάς. Εκεί ακριβώς που αρχίζει και χτυπά η Χίου. Οι μελέτες λοιπόν που ξεκινούν τάχιστα, βολικαρδιά μιας νέας όμορφης κατάστασης στα Λαδά- δοσκοπούν την απορρόφηση αυτών των χρημάτων.

Προβλέπονται δηλαδή αντικαταστάσεις όψεων μαγαζιών, πλακοστρώσεις αλλά και φωτισμός της περιοχής στο ύφους του χαρακτήρα του ιστορικού κέντρου

α δούμε λίγο πιο αναλυτικά το τι και πως ρα του ιστορικού κέντρου. «Θέλουμε να δώσουμε μπορεί να γίνει στην περιοχή και να ενισχύ- επιπλέον κίνητρα στον κόσμο που έχει αποφασίσει σει την προσπάθεια των επιχειρηματιών που να δουλέψει στην περιοχή και να βοηθήσουμε στο να έχει ήδη ξεκινήσει; Ο αντιδήμαρχος Ποιότητας Ζωής, γίνει κάτι που θα μείνει και θα γίνει σημείο αναφοράς Νίκος Καρασάββας, από της πόλης μας. Έχουμε δουτα χέρια του οποίου πέραΟ αντιδήμαρχος Ποιότητας λέψει προς αυτή την κατεύσε μεγάλο κομμάτι της προθυνση και παρά τα προβλήΖωής και Περιβάλλοντος, οπτικής των Λαδάδικων, ματα, πιστεύω ότι θα είμαΝίκος Καρασάββας υποστηρίζει πως το σχέδιο στε σε θέση να ανταποκριΔίνοντας της δημοτικής αρχής εστιθούμε στην πρόκληση που άζει στην ενίσχυση της τοεπιπλέον κίνητρα μας παρουσιάζεται. Ο κόπικής επιχειρηματικότητας σμος στην περιοχή έδειστην τοπική και στο να δοθούν κίνητρα ξε το δρόμο και εξασφάεπιχειρηματικότητα λισε με τον τρόπο του, και για νέες επενδύσεις. Προβλέπονται δηλαδή αντικαμια συναίνεση που ποτέ δεν ταστάσεις όψεων μαγαζιών, πλακοστρώσεις αλλά υπήρχε για το τι θέλουμε να κάνουμε με το ιστορικό και φωτισμός της περιοχής στο ύφους του χαρακτή- μας κέντρο», κατέληξε ο κ. Καρασάββας. ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

να ισχυρό χαρτί στα χέρια της σημερινής δη- μας ως κόρη οφθαλμού…». Ο Πάνος Πίτσιος βέβαια, μοτικής αρχής και ένας παράγοντας που ομο- γνωστός για την… απέραντη επιχειρηματολογία του λογουμένως έσπρωξε τις δυσκίνητες διαχρο- για αλλαγές προς όφελος της πόλης, η αλήθεια είνικά, μικρές και μεγαλύτερες παρεμβάσεις στο ιστο- ναι ότι έχει μιλήσει για την ανάπλαση στα Λαδάδιρικό κέντρο, είναι ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοι- κα εδώ και πολλά χρόνια. Και είχε σταθεί στην ανανότητας Μυτιλήνης, Πάνος Πίτσιος. Εκείνος που γκαιότητα, προκειμένου να συζητήσουμε οτιδήποτε άντεξε όλες τις εξαντλητικές διαβουλεύσεις μέχρι αναπτυξιακό στην περιοχή, να αποκλείσουμε την είτέλους για να γίνει πεζόδρομος ο «πεζόδρομος» σοδο των οχημάτων μας εκεί. «Σήμερα που βλέπω της Κομνηνάκη, προσπάθησε να ισορροπήσει στα πως όλα εκείνα που κανονικά εμείς σαν αυτοδιοίκακά «χούγια», που λέγακηση έπρεπε να είχαμε προμε πρωτύτερα, των Μυτιληωθήσει, τα δρομολογούν με Ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας τον τρόπο τους έστω αυνιών, αλλά και να αξιοποιήΜυτιλήνης, σει έξυπνα την «ενεργοποίητοί οι επιχειρηματίες που ση» των επιχειρηματιών της κάνανε στέκι τα Λαδάδικα, Πάνος Πίτσιος περιοχής. Το μυστικό άλλωδεν μπορούμε να μην στηΠολεμώντας στε που έκανε την Κομνηνάρίξουμε την προσπάθεια με τα κακά μας κη πεζόδρομο, όπως το εκόλες μας τις δυνάμεις. Εγώ «χούγια» μυστηρεύεται στο «View», αυτό προσπαθώ από τη μεήταν ο άτυπη οδηγία του να ριά μου. Να βάλουμε τάξη βγάλουν οι μαγαζάτορες τα τραπεζάκια τους επί της στο ιστορικό μας κέντρο και να πείσω ότι η ευκοοδού, με γρήγορη διαδικασία αδειοδότησης. «Μόνο λία του ενός, δεν μπορεί να καταδικάσει μια ολόκληαν βγάζανε τα τραπεζάκια, θα σέβονταν οι υπόλοι- ρη προοπτική και να καθηλώνει τη Μυτιλήνη. Υπάρποι, οι δύσκολοι συμπολίτες μας ότι η Κομνηνάκη εί- χουν πολλά που μπορούν να γίνουν στην περιοχή. ναι πεζόδρομος και ότι τα Λαδάδικα είναι μια πε- Είναι καλό που φαίνεται ότι ξεκινάμε», σχολίασε χαριοχή η οποία πρέπει να προστατεύεται από όλους ρακτηριστικά. ●

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Μουσικό Καφενείο Η πρώτη μας μεγάλη αγάπη

της ΑΝΘΗΣ ΠΑΖΙΑΝΟΥ

ουσική, πολιτική, κοινωνία, ανάλυση, χαζομάρα, θρησκευτικές αναζητήσεις, προβληματισμοί, τέχνη και συζήτηση. Φοιτητικές γενιές και γενιές μεγάλωσαν στο «Μουσικό Καφενείο». Εργένηδες που σύχναζαν εκεί και γίνηκαν παππούδες έρχονται με τα εγγόνια τους στο «Μουσικό», το χώρο που στέγασε και συνεχίζει να στεγάζει όλες τις όμορφες ιδιοτροπίες μας, το στέκι που γίνεται σπίτι σου, σχολείο, πανεπιστήμιο, εξεταστική και βάσανο, γιατί δεν μπορείς να του ξεφύγεις -παράδεισος όμως, γιατί γιατρεύει τον πόνο σου. Σιγά τον πολυέλαιο, θα πεις αν δεν έχεις πάει. Τους πιο όμορφους πολυελαίους όμως τους είδαμε εκεί, 44

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

στην ιδιόμορφη και εναλλακτική διακόσμηση της Ματίνας, όπως καθιερώθηκε να λέγεται της «μαμάς- Ματίνας». Μπορεί τα χρέη να έφταναν ως το λαιμό, όμως το «σπίτι» της ήταν πάντα κουκλίστικο κι εκείνη, μπορεί να είχε νεύρα ως τον ουρανό, όμως θα σου φίλευε τη πιο νόστιμη πίτα Καισαρείας. Και μετά μπορεί να άκουγες κανά μπαγλαμαδάκι, αφού ο Μουφλού είχε πιει το ουζάκι του και ο κ. Τάκης είχε πληρώσει το κονιάκ του. Η Ματίνα μπορεί να «έφυγε» και να στενοχωρηθήκαμε πολύ που δεν την ακούμε να φωνάζει «Απόστολε» στο δρόμο, φωνάζοντας το γιο της ή σ’ εμάς για να μας τα ψάλλει με τη χαρακτηριστική φωνή της και

Η «μαμά Ματίνα» φωτό Δ. Αθανασέλος

μετά να μας κεράσει. Έχει αφήσει όμως μια τεράστια πολιτιστική, και κυρίως, πολιτισμική, κληρονομιά πίσω της. Ήταν πολύ νέα όταν έφυγε από την Αθήνα και ήρθε με τους γιους της στη Μυτιλήνη για να κάνει μια νέα αρχή. Και αυτήν την αρχή την έκαναν μαζί της και τα Λαδάδικα. Συγύριζε το «Μουσικό», ανακαίνιζε το «μαγαζί» όπως το ’λεγε, και βούιζε ο τόπος. Λίγοι γνωρίζουν ότι το «Μουσικό» στέγαζε κρυφούς και ενίοτε… παράνομους έρωτες. Αλλά η Ματίνα δεν χαμπάριαζε από τέτοια, ήταν φύσει προοδευτική και ανοιχτόμυαλη, μια γυναίκα που έβαζε κάτω με τη φωνή της πολιτικούς και πολιτικάντηδες. Η Θοδώρα είναι ακόμα εκεί και θυμά-

ται με κάθε λεπτομέρεια… Και πόσοι εργαζόμενοι πέρασαν από κει; Φοιτητές που έβγαλαν τη σχολή, κάποιοι και το μεταπτυχιακό, μην πούμε διδακτορικό, ακόμα και γάμο! Η Βαλάντω, η Βάσω, η Κατερίνα, η Νεφέλη, η Ειρήνη, ο Μητσουλίνος, ο Χρήστος, ο Γιώργος και η λίστα μακραίνει έως το 1987 που πρωτάνοιξε και συγκεντρώνει δεκάδες ιστορίες, πάθη, καημούς κι ευτυχίες. Δίπλα τους και οι ντι τζέι, που μας έμαθαν όλες τις όμορφες και περίεργες μουσικές. Μα πάνω απ’ όλα τα παιδιά της, ο Αποστόλης κι ο Μάκης, που θυμούνται να φορούν κοντά παντελόνια και να τρέχουν πάνω-κάτω στο «Μουσικό» -ενίοτε και να σερβίρουν από νιάνιαρα, όπως μαρτυρά ο Μάκης. ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Η νέα εποχή

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

πό τα παλι

ι Μάκης α

ς κα Αποστόλη

Το πρωί του Σαββάτου, ο τόπος βουίζει από τις φωνές… του Μάκη Αξιώτη. Όλο και κάποιον θα έχει περιλάβει… Είναι αυτοί οι «Καφελόγιοι Μασελάδες», που ιδρύθηκαν εκεί και κάθε Σάββατο ζωηρεύουν! Η περίφημη διάσπαση του σωματείου -που καθένας έχει διαφορετικές αιτίες να σου πει γι’ αυτήν- θέλει μερίδα «Καφελογίων» να συνευρίσκονται την ίδια μέρα στο «Δίαυλο»! Κι ο χώρος βουίζει και παρέσυρε και το διπλανό και έγινε δικός του. Είναι τα δρώμενα, τα μπαζάρ, οι εκθέσεις, τα πάρτι, η ζωντανή μουσική, τα νέα καλούδια που λανσάρει ο Αποστόλης Μπενάκης, ξαφνιάζοντας πολλούς που είδαν το «Μουσικό» να ανθίζει αντί να μαραζώνει τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Δεν το έβαλε κάτω ο Αποστόλης. Κουβαλά πάντα μέσα του τις ομορφιές της Ματίνας και τα ταξίδια του με τον Κώστα, τον πατέρα του. Που, αν διάβαζε η Ματίνα ότι τον ανέφερα, θα μου έσερνε τα μύρια όσα… Όμως οι πάντες ελπίζουμε ότι εκεί στη μετά-ζωή έχει επέλθει, αν όχι ησυχία, τουλάχιστον εκεχειρία! Δυναμωτικοί χυμοί για πρωινό αλλά και ντόπιες συνεργασίες, με μανάβικα, αρτοποιία, εργαστήρια, συνεταιρισμούς. Νέα εποχή για το μενού του «Μουσικού», που έβαλε όλη του τη μαεστρία για να ικανοποιήσει ακόμα και τους βίγκαν. Έπαιξε δε σπουδαίο ρόλο καθ’ όλη τη διάρκεια έντασης του προσφυγικού, προσφέροντας ό,τι μπορούσε στον ταλαίπωρο κόσμο. Έτσι όμως είναι ο Αποστόλης. Ομορφαίνει τα άσχημα, θέλει χαμόγελο, αλλά και κριτική. Νοιάζεται για τη γνώμη του άλλου και για τη ζωή του. Εκτός από τον Μάκη και τους φίλους του, είναι όλη η ομάδα του «Μουσικού» που τον στήριξαν στα δύσκολα και τους ευγνωμονεί. Κι έτσι δεν μετανιώνει που δεν άφησε το «Μουσικό», όταν είχε την ευκαιρία να κάνει κάτι άλλο. Κι εμείς, οι Μυτιληνιές και οι Μυτιληνιοί, τον ευχαριστούμε.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Ο τόπος είναι οι άνθρωποι του Ο Χρήστος Χατζηδιάκος δεν είναι χθεσινός στο χώρο της ποιοτικής ψυχαγωγίας. Έχει στο ιστορικό του πολλές «ώρες πτήσης» μαζί με τον αδερφό του Τάκη σε μαγαζιά, είτε εδώ στη γενέτειρά τους, είτε στη δεύτερη πατρίδα τους, τη Θεσσαλονίκη, όπου χάρισαν πάμπολλες ευχάριστες στιγμές στην πελατεία τους και έχτισαν ένα σημαντικό όνομα ως πετυχημένοι επιχειρηματίες.

Συνέντευξη στον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΥΡΙΤΖΗ

ε δεδομένο ότι ο Χρήστος είναι από τους πρώτους που είχαν επιχειρηματική παρουσία στα ...πιο διάσημα πανελλαδικά Λαδάδικα, αυτά της Θεσσαλονίκης, θελήσαμε να μιλήσουμε μαζί του και να ζητήσουμε τα έγκυρα σχόλιά του στηριγμένα στη μεγάλη πείρα του. Να πούμε ότι προφανώς στο κάλεσμά μας «μίλησε μέσα του η πατρίδα», γιατί ανταποκρίθηκε αμέσως με χαρά. Ιδού λοιπόν…

γωγίας, είτε γιατί ευτυχήσαμε να διασκεδάσουμε στο εμβληματικό «Γατελούζοι» στο Μόλυβο, είτε γιατί κάθε φορά που βρισκόμασταν στη Θεσσαλονίκη, σπεύδαμε να σε αναζητήσουμε στον εκάστοτε χώρο σου, για ...ν’ ανάψουμε κερί! Πού σε βρίσκουμε να κινείσαι επαγγελματικά τώρα; «Στο βασικό μου στέκι εδώ και 25 χρόνια, στο ουζερί “Αγορά” στα Λαδάδικα. Είναι ένα μαγαζί με ιστορία, που η επιτυχία δεν το “χάλασε” και γι’ αυτό συνεχίζει μέχρι σήμερα να έχει φανατικούς φίλους και να κερδίζει συνεχώς καινούργιους. Παράλληλα, το χειμώνα λειτουργώ τη μουσική σκηνή “Βεντέτα” (στην Εθνικής Αμύνης, απέναντι από το ΚΒΘΕ) που δουλεύει κατά περιόδους με επώνυμα μουσικά σχήματα. Ενδεικτικά το φετινό χειμώνα είχαμε κατά καιρούς την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τη Μελίνα Κανά, τους “Χειμερινούς Κολυμβητές” κ.ά..»

Χρήστο, οι παλαιότεροι σε θυμόμαστε ως πετυχημένο επιχειρηματία στο χώρο της ψυχα-

Η τόσο πετυχημένη ιστορία με τους “Γατελούζους” πώς ξεκίνησε; Θύμισέ μας λίγο και ...κάνε

Μ 48

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

μας να νοσταλγήσουμε! «Πάντα ήθελα να κάνω κάτι στον τόπο μου και πράγματι, η κινητικότητα γύρω από τον τουρισμό στο νησί τη δεκαετία του ΄80, μου έδωσε το πρώτο κίνητρο. Στην αρχή ήταν οι παλιοί “Γατελούζοι” απέναντι από το “Olive Press�� ”, ένα μερακλήδικο μαγαζί που στεγάστηκε σε αναπαλαιωμένες παλιές αποθήκες. Μας αγάπησε ο κόσμος, φτάσαμε να ...μην μας χωράει, και βγήκαμε παραέξω φτιάχνοντας τους μεγάλους “Γατελούζους” στο δρόμο προς την Πέτρα. Το μαγαζί αυτό γνώρισε μεγάλες πιένες, διασκέδασαν ποιοτικά χιλιάδες άνθρωποι, φέραμε σημαντικές εκδηλώσεις, τι να πρωτοθυμηθώ, Boney M, Νίκο Παπάζογλου, Σωκράτη Μάλαμα και τόσους άλλους». Κι όπως όλα τα ωραία, είχαν ένα τέλος; «Περισσότερο προσωπικοί και συναισθηματικοί ήταν οι λόγοι, το μαγαζί πήγαινε καλά, όπως ξέρεις, όμως χάσαμε με τραγικό τρόπο την αδερφή μας, δεν είχα ψυχικά το κουράγιο να μείνω κοντά σε ό,τι μας πλήγωνε». Πες μας για το πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τα Λαδάδικα στη Θεσσαλονίκη. Ήσουν από τους πρώτους που δραστηριοποιήθηκαν; «Ναι, από τους πρώτους. Από το 1990. Μέχρι τότε η διασκέδαση και το φαγητό στη Θεσσαλονίκη, ήταν συγκεντρωμένα σε συγκεκριμένες περιοχές, όπως τα “Κάστρα” και η Κρήνη. Το ευτύχημα είναι ότι είδαμε την ευκαιρία σχεδόν ταυτόχρονα, κάποιοι νέοι επιχειρηματίες με κοινές αντιλήψεις και αυτό δημιούργησε τη μαγιά για να έρθουν και άλλοι να επενδύσουν και να δημιουργηθεί το επώνυμο στέκι». Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει μια γειτονιά, επώνυμο στέκι διασκέδασης; «Ο Τόπος είναι οι άνθρωποι που τον δημιουργούν και τον χαρακτηρίζουν. Χρειάζεται να πιστέψουν και να βάλουν χρήμα και χρόνο, αλλά κυρίως μεράκι και ψυχή κάποιοι που θα ξεκινήσουν πρώτοι και θα βάλουν ψηλά τον πήχη της ποιότητας. Παρεμβάσεις θεσμικές ή ανάπλασης από την πολιτεία -συνήθως από την αυτοδιοίκηση- είναι ευπρόσδεκτες, αλλά συνήθως ακολουθούν την ιδιωτική πρωτοβουλία. Από κει και πέρα, όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι προς το συμφέρον τους το να κρατήσουν σταθερή και σε υψηλά στάνταρ τη φυσιογνωμία της περιοχής».

Πρέπει να ανακατευτούν άνθρωποι με μεράκι που πιστεύουν στη δουλειά τους, δεν τη βλέπουν σαν “αρπαχτή” και βάζουν ψηλά τον πήχη της ποιότητας. Από εκεί και πέρα, να υπάρχει συνεννόηση μεταξύ τους για τα στοιχειώδη, να καταλάβουν ότι στην ανάδειξη της περιοχής είναι σύμμαχοι και όχι ανταγωνιστές και να αναλάβουν πρωτοβουλίες να προβάλουν αυτό που δημιουργούν από κοινού

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

Τον τελευταίο καιρό, έγιναν και γίνονται κάποια βήματα για να αναδείξει και η Μυτιλήνη σαν χώρο ποιοτικής διασκέδασης, τα δικά της Λαδάδικα. Το έχεις μάθει; «Φυσικά και το έχω μάθει και είπα “καιρός ήταν”. Αν δεν αναδείξει η Λέσβος, η Μυτιλήνη, ένας τόπος όπου το λάδι ήταν και είναι “σήμα κατατεθέν”, τα Λαδάδικα της, ποιος θα το κάνει; Άλλωστε, και στα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης, δραστηριοποιούνταν παλιά στην παραδοσιακή τους χρήση, δεκάδες έμποροι από τη Μυτιλήνη. Επιχειρηματικά τώρα, πάντα πίστευα και αν κοιτάξει κανείς ανά την Ελλάδα θα με δικαιώσει, ότι περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας έχουν οι δράσεις που αναπτύσσονται γύρω στην πρωτεύουσα ενός νησιού, παρά απλά σε μια τουριστική του περιοχή. Κι αυτό γιατί, στηρίζονται μεν και στον τουρισμό, έχουν όμως δυνητική πελατεία και τον τοπικό πληθυσμό που είναι συγκεντρωμένος εκεί, οπότε μπορούν να προσδοκούν ότι επενδύουν σε κάτι που θα δουλεύει 12 μήνες το χρόνο». Με βάση τη μεγάλη πείρα σου, ποιες συμβουλές 50

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

ή ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους συναδέλφους σου στη Μυτιλήνη; «Ξαναλέω, τα πάντα είναι οι άνθρωποι. Πρέπει να ανακατευτούν άνθρωποι με μεράκι που πιστεύουν στη δουλειά τους, δεν τη βλέπουν σαν “αρπαχτή” και βάζουν ψηλά τον πήχη της ποιότητας. Από εκεί και πέρα, να υπάρχει συνεννόηση μεταξύ τους για τα στοιχειώδη, να καταλάβουν ότι στην ανάδειξη της περιοχής είναι σύμμαχοι και όχι ανταγωνιστές και να αναλάβουν πρωτοβουλίες να προβάλουν αυτό που δημιουργούν από κοινού». Και με σένα τι γίνεται; Πέρα από την παρουσία σου στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει περίπτωση να σε ξαναδούμε να δραστηριοποιείσαι στο νησί μας; «Ποτέ μη λες ποτέ! Πάντα το μυαλό μου και η καρδιά μου είναι στο νησί μας και δεν αποκλείω να ξανακάνω κάποια στιγμή κάτι ποιοτικό στον τόπο μου». Σ’ ευχαριστούμε και ...σε περιμένουμε! «Κι εγώ σας ευχαριστώ!»

ΙΟΥΝΙΟΣ 2016