O samaín:
PROPOSTA DE ACTIVIDADES
unha festa celta A tradición do Samaín comezou hai moito tempo, durante o século V a.C., na época dos celtas. Estes organizaban o ano de acordo co calendario agrícola marcando a transición dun ano a outro o 31 de outubro.
•
Adornar os corredores cos traballos realizados polo alumnado nas aulas.
•
Exposición de cabazas.
•
Algunhas lecturas relacionadas co Samaín: •
A celebración orixinal chamábase SAMAN, SAMAIN ou SHAMHAIN ( a verba pronúnciase “xaoin”.
• • • • •
•
•
A noite de Xahaun caracterízase por: Ser a festa dos mortos. Serlle permitido aos mortos camiñar entre os vivos. Celebrar a fin da estación do verán e polo tanto do ano celta. Marcar o retorno dos pastores das montañas, para pasar o inverno. Prender un lume sagrado que despois servía para acender novos lumes en cada fogar. Celebrar xogos (algúns de adiviñación do futuro), carreiras de cabalos, disfrazarse de animais,… Baleirar nabos e cabazas para colocarlles luces dentro, etc.
Corre, corre cabaciña (OQO)
•
Os tres bandidos (Kalandraka)
•
Verloika (OQO)
•
A bruxa regañadentes (OQO)
•
A bruxa desdentada (Xerais)
•
A pantasma da torre (Xerais)
•
O misterio do cemiterio vello (SM),…
•
Cancións: •
O Samaín (Mamá Cabra)
•
Monstros e demais (Mamá Cabra)
•
Samaín (Andrea Picos Rodiles/ Jesús Pareja)
•
Corre, corre cabaciña (Contos en cantos)
•
Curtametraxe (3º Ciclo): A meiga chuchona (Flocos.tv)
CEP de Ventín
Home do saco: Home alto, feo, desastrado, cun saco ao lombo. Rouba nenos para facer-
PEQUENA ESCOLMA DE PERSONAXES
Chuchasangues: Ten figura de home. No
DA MITOLOXÍA GALEGA RELACIONA-
inverno agarda no escuro das rúas a que saian os ne-
DOS CO MEDO
nos dos colexios para colle-
lles quen sabe que malda-
los e chucharlles o sangue. É Olláparo: Xigante que ten un ollo na fronte e, algúns, outro na calugo. Viven nas covas dos bosques e dos montes e son brutáns e malencarados.
des.
Mariamanta: Muller con figura de esmolante fea, cun papo moi grande e envolta
un dos nosos vampiros.
Meiga chuchona: Sábese se unha meiga chuchona entrou nunha casa onde haxa nenos porque estes van mirrando e en-
nunha manta. Rouba ne-
fraquecendo sen que se
nos e logo xa non se sabe
saiba o motivo. É que esta
nada máis deles Papón: Paparrasolla, zampón, pispota, zamparrampa, rapeo e outros moitos nomes para referirse
Urco: Toma moitas figuras, preferentemente a de can negro que sae do mar arrastrando cadeas. Anuncia a morte alí onde se ve.
meiga chuchona lles zuga o sangue cada noite, a pouquiños.
a un xigante de boca
Felo: Home feo, horroso e
enorme, ollos de lume e bandullo prominente. O papón, xa o di o nome, papa nenos e nenas.
Meiga dos dentes verdes: Muller que ten os dentes verdes. Percorre os camiños de noite en busca de nenos que se recollen tarde de máis
Estadea: Pantasma altísima cunha caveira con ollos vermellos coma brasas, e que bota bafaradas pola boca. Preséntase soa e é un aviso de norte. Para saber máis: • Pequeña Mitoloxía de Galicia (ed. Xerais) • Diccionario dos seres Míticos Galegos (Ed. Xerais) • Galicia encantada: enciclopedia de Fantasía Popular de Galicia: www.galiciaencantada.com/
agresivo; asusta moito aos nenos
Tía Xoana: Vive no faio dunha casa da Pontenova. É unha muller vella co pelo branco e longo, cun só ollo e un só dente. Dorme nunha hucha.