Αναστενάρια Αγίας Ελένης
Ο χορός της αγάπης «Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε, μόνο σας αγαπήσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε…»
Θάλεια Νουάρου Θάλεια Νουάρου, Πολυδεύκης Ασωνίτης
Σ
τον οικισμό της Αγίας Ελένης στο Σκουτάρι, μερικά χιλιόμετρα νότια της πόλης των Σερρών, κάτοικοι κι επισκέπτες συνεχίζουν να τελούν ένα ιδιότυπο λατρευτικό έθιμο: τα Αναστενάρια, ένα πανάρχαιο τελετουργικό που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από το Κωστί της Ανατολικής Θράκης. Στις 17 του Γενάρη, ανήμερα του αγίου Αθανασίου, αναζητούμε το κονάκι όπου τελείται η σπάνια και τόσο ιδιαίτερη παράδοση που ριζώνει στην αρχαία διονυσιακή λατρεία κι ακόμη πιο βαθιά, έως τα πρωτογονικά στάδια της θρησκείας, όπως διαβάζω στα «Διονυσιακά» της λαογράφου-εθνολόγου δρ Κατερίνας Ι. Κακούρη – μια σπάνια διατριβή επάνω στη λαϊκή λατρεία του σύγχρονου ελληνισμού. Μαζί με τους χωριανούς αλλά και τους δεκάδες επισκέπτες που έρχονται από την Αλεξανδρούπολη, τη Θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα αλλά και 42 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ
