RECENZJE
GRY
Bo my wszyscy chcemy być gwiazdami rocka
Na
przełomie wieków, wraz ze wzrostem popularności PlayStation 2 i przemijaniem epoki automatów miał miejsce boom na gry imprezowe. Wykorzystując różnorakie plastikowe gadżety i kładąc nacisk na grę wieloosobową, szybko zdobyły serca ludzi – zwłaszcza tych, którzy na co dzień nie interesują się tym typem rozrywki. ~Hefajstos Tak też w 2005 roku swoją sklepową premierę miało „Guitar Hero“, pierwsza odsłona popularnego cyklu gier rytmicznych. Produkt stworzony przez amerykańskie studio Harmonix i wydany przez RedOctan na konsolę PlayStation 2 miał przybliżyć amerykańskiej publice rozgrywkę z klasycznych japońskich automatów GuitarFreaks. Wykorzystując mechaniki automatówki i oferując graczom covery czterdziestu siedmiu popularnych rockowych kawałków (pokrywających pół wieku gatunku, od lat 60’ aż do 2005 roku), „Guitar Hero“ stało się zalążkiem serii, która przyniosła dochód przekraczający dwa miliardy dolarów. Nie dziwi więc fakt wydania kilkunastu sequeli i dodatków, serii pokrewnej („DJ Hero“) oraz konkurencji („Rock Band“). Nad tą ostatnią zresztą pracował sam Harmonix po tym, jak studio zostało zastąpione przez Neversoft.
18
Skoro krótki rys historyczny mamy za sobą, przejdźmy do samej gry. Rozrywka jest prosta niczym zagranie e-moll na gitarze. Na ekranie w ramach planszy mamy gryf złożony z pięciu ścieżek. Każda ścieżka to osobny „dźwięk“ na naszym instrumencie, który ma przypisany odpowiedni klawisz – tych jest pięć, kolejno zielony, czerwony, żółty, niebieski i pomarańczowy. Wciskając w odpowiednim czasie wskazane klawisze, „gramy“ wybrany wcześniej utwór, tym samym zdobywając sławę gwiazdy rocka. Pomyłki skutkują zmniejszeniem wskaźnika i brakiem części gitarowej w utworze. Dodatkowo mamy tu mnożniki (będące nagrodą za długie sekwencje bez pomyłek) i „Star Power“, po uruchomieniu której dostajemy kolejny boost punktacyjny. Skomplikowane? W opisie być może. Ale wystarczy wziąć kontroler do ręki i odpalić pierwszy utwór, by przekonać się o prostocie rozgrywki. Gra oferuje nam kilka typów zabawy. W ramach kampanii tworzymy własny zespół, ustalając jego nazwę (w moim przypadku jakże poetyckie Coffee’s Kiss) i wybierając naszego avatara reprezentującego podgatunek rocka (grajków jest ośmioro; w przypadku mojej postaci – Pandory – gothic rock). Następnie zaczynamy koncertowanie – najpierw w knajpach, potem na pomniejszych scenach, by wreszcie dać czadu na festiwalu. W ramach każdej
