bladerdoc 2016-01

5 OKTOBER 2016

reformatorisch familieblad

» 34E JAARGANG » NUMMER 1

Prinsjesdag 2016

Zending in PERU

Koningspaar in Glazen Koets door Den Haag.

Nellie van Dooijeweert: „De Heere zorgde altijd.”

het is weer herfst

Getrouwd met

psychiatrische patiënt: „In eigen kracht

» WWW.TERDEGE.NL

hield ik

het niet vol” 5 oktober 2016 . 34e jaargang nummer 1 . losse nummers € 4,50

“Het moeilijkst vind ik dat ik lief en leed niet kan delen met mijn eigen man”

8

terdege • 5 oktober 2016

20161005-008-TDE-MAIN-AR03.pdf 8

9/27/2016 2:01:22 PM

Lijden aan de

ander Weinig ziekten zijn zo ingrijpend als psychische stoornissen. Niet alleen voor degene die ermee door het leven moet, ook voor de naaste omgeving. Die lijdt er soms nog meer onder. „Mijn hart breekt als ik zie dat hij met niemand echt verbonden is.� tekst Huib De Vries beelD sjaak VerbooM

9

20161005-009-TDE-MAIN-AR03.pdf 9

9/27/2016 2:01:27 PM

NELLIE VAN DOOIJEWEERT Neeltje Jacoba van der Slikke werd in 1942 geboren in het Zeeuwse Oostburg. Ze groeide op in Schoondijke, waar haar ouders een boerderij hadden. Toen ze trouwde met Jan van Dooijeweert, verhuisde ze naar Tricht in de Betuwe. Later vertrok het echtpaar naar Tilburg, waar Jan jarenlang evangelist was op de post Tilburg van de Gereformeerde Gemeenten.

Nellie beheerde in die tijd de Bijbelwinkel en ving mensen op die problemen hadden. Ruim zestien jaar geleden leidde de weg naar Peru, waar ze nu al jaren Bijbelonderwijs geven. Ze kregen zes kinderen. Een ervan overleed op jonge leeftijd. Nu hebben ze 22 kleinkinderen en 10 achterkleinkinderen. Het echtpaar is lid van de geref. gemeente van Moerkapelle.

20

terdege • 5 OKTOBER 2016

20161005-020-TDE-MAIN-AR06.pdf 20

9/21/2016 8:21:17 AM

INTERVIEW

“HET IS MOEILIJK OM AF TE BOUWEN”

Getuige van Gods werk in Peru Nellie van Dooijeweert (74) zit vol herinneringen. De verhalen buitelen over elkaar heen. Soms gaat het over Peruanen in bergdorpen, soms over de indianenstammen diep in de jungle. Maar het refrein is telkens hetzelfde: „De Heere is goed en trouw.”

TEKST NELINE BOOGERT-FLOOR BEELD ANTON DOMMERHOLT EN FAM. VAN DOOIJEWEERT

terdege • 5 OKTOBER 2016

20161005-021-TDE-MAIN-AR06.pdf 21

21

9/21/2016 8:21:24 AM

Prominente plek voor verdrukten in de krant Ze komen uit een hervormd domineesgezin en kozen alledrie voor een beroep in de journalistiek. Reiny, elix de Fijter kregen thuis mee dat ook de Nico en Felix onaanzienlijken van waarde zijn.

TEKST J. VISSCHER BEELD ANDRÉ DORST

36

terdege • 5 OKTOBER 2016

20161005-036-TDE-MAIN-AR11.pdf 36

9/21/2016 3:30:26 PM

Nico de Fijter (37).

V

ader kocht een zak patat, iedereen volgde het nieuws. Bij historische gebeurtenissen zat huize De Fijter aan de buis gekluisterd. Toen de Berlijnse Muur viel, de Golfoorlog uitbrak, een Boeing van El Al op de Bijlmermeer stortte. „Thuis kregen we een brede blik op de wereld mee”, zegt Nico de Fijter (37), sinds 2002 journalist bij dagblad Trouw.

Hij is chef van de redactie religie en filosofie en had eerder onder meer justitie en asielzaken als aandachtsgebied.

In stadscafé De Observant in Amersfoort zit hij om tafel met zijn zus Reiny (39) en broer Felix (30). Alle drie studeerden ze journalistiek aan de Christelijke Hogeschool Ede en verdienen ze hun brood in de schrijverij.

Het trio komt uit een domineesgezin van zes kinderen. Hun vader, ds. G. de Fijter, is emeritus gereformeerde-bondspredikant en was van 2007 tot 2009 preses van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN).

Reiny de Fijter, sinds 2004 journalist bij het Nederlands Dagblad, nu als eindredacteur: „Vooral mijn moeder, een fervent krantenlezer, stimuleerde ons om veel te lezen. Dat bevorderde onze taligheid. We waren geabonneerd op het RD en NRC Handelsblad. Ik was blij met de NRC, ook vanwege het vele nieuws over cultuur. Een NRC-verslag over bijvoorbeeld de EO Jongerendag las ik met interesse. Die krant schreef objectief, onbevangen en op een leuke manier over zo’n festijn.”

KLADBLOK Felix de Fijter, mede-eigenaar van Tekstbureau Vakmaten (dat heeft onder meer de eindredactie van De Nieuwe Koers, opvolger van CV/Koers, onder zijn hoede), kreeg interesse voor de journalistiek door toedoen van broer Nico. „Hij had in 2000, tijdens zijn journalistiek-opleiding, een baantje bij het Kamper weekblad De Brug. In dat jaar werd het 15-jarige meisje Maartje Pieck uit Kampen verkracht en vermoord door een buurtbewoner. Nico ging met pen en kladblok de wijk in om reacties op te tekenen. Die oervorm van journalistiek sprak me erg aan.”

Nico: „Toen Pim Fortuyn op 6 mei 2002 in Hilversum werd vermoord, liep ik stage bij Trouw. Die moord was natuurlijk vreselijk, maar journalistiek was het een interessante tijd.

Ik raakte verslingerd aan de dagbladjournalistiek.”

Thuis leerden ze dat het belangrijk is om op de hoogte te zijn van wat er in de wereld gebeurt en oog te hebben voor minderbedeelden.

Reiny: „Mijn vader stond ook op de preekstoel in zijn gebeden stil bij de actualiteit. Bovendien wezen onze ouders ons vaak op mensen die aan de rand van de samenleving

terdege • 5 OKTOBER 2016

20161005-037-TDE-MAIN-AR11.pdf 37

37

9/21/2016 3:30:50 PM

INTERVIEW

DEEL 3 46

terdege • 5 OKTOBER 2016

20161005-046-TDE-MAIN-AR14.pdf 46

9/22/2016 8:37:04 AM

Scheppingswonder voor de lens Soldaten met grote geweren joegen hem weg bij de Israëlisch-Libanese grens. M.H. Schot, vorige maand tot predikant bevestigd in de Gereformeerde Gemeente van Hendrik-Ido-Ambacht, liep er echter met een vreedzaam doel: orchideeën fotograferen. Die hobby zorgde voor ontspanning, ook tijdens vier jaar theologische studie. „Even je hoofd helemaal leegmaken.” tEkSt L. VoGELAAr bEELD rubEn ScHIppEr En DS. M.H. ScHot

P

al voor de wilde orchideeën in de achtertuin van zijn vorige huis (in de Amersfoortse wijk Nieuwland) gaat Schot door de knieën. Met de macrolens op enkele centimeters afstand van de bloemen drukt hij af. „Zulke opnamen zijn haarscherp. Je kunt de haartjes zien.”

En dan is dit nog een grote orchidee. „Er zijn ook exemplaren van slechts enkele centimeters. Maar de opbouw is hetzelfde: zes blaadjes, waarvan de middelste als lip naar beneden hangt. Hoe klein ook, alles zit erop en eraan. Ik heb me vaak verwonderd over de schoonheid van de schepping. Het toont iets van de Schepper.”

OVERPLANTEN De fascinatie voor de bloemensoort ontstond in zijn kindertijd. „We gingen in de vakanties vaak naar Frankrijk; wandelen in de bergen. Ik begon Alpenbloemen na te tekenen;

soms plukte en droogde ik ze. Later begon ook de Nederlandse lora me te interesseren. Het werd te veel, dus in mijn tienerjaren heb ik me gespecialiseerd in wilde orchideeën in Europa en het Middellandse Zeegebied. Als je je ergens in verdiept, wil je er meer van weten en ga je ervan houden.”

Schot trok veel het veld in om orchideeën te fotograferen. „Wereldwijd zijn er tienduizenden soorten. In Europa zijn het er duizend; het gros kan ik vrij snel van een naam voorzien.” Hij kreeg enkele honderden verschillende soorten voor de lens. In Nederland bestaan er ruim dertig.

De wilde orchideeën in zijn tuin redde Schot van een locatie waar een parkeerplaats werd aangelegd. „Het is een beschermde bloem, dus normáliter is overplanten verboden.

Het is vaak ook zinloos; alleen als je goed weet hoe je ze moet verzorgen, overleven ze zo’n verhuizing.”

WERKGROEP Schots voorgeslacht komt van Tholen, zelf groeide hij op in RotterdamIJsselmonde. Zeventien jaar woonde hij in Amersfoort, een omgeving met vrij weinig orchideeën. „In het hele land komen globaal dezelfde soorten voor, met name in natte gebieden en in de duinen. Alleen Zuid-Limburg, met zijn kalkgrond, wijkt af.”

Twee jaar geleden werd de Amersfoortse student gevraagd een onbekende bloem te determineren. „De vinder kon niet thuisbrengen om welke soort het ging. Het bleek een verdwaalde orchidee uit NoordAmerika te zijn.”

Schot werd ingeschakeld via de Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging (KNNV), waar hij jarenlang voorzitter van de werkgroep Europese orchideeën was.

Die functie gaf hij jaren geleden op; tot afgelopen februari hield hij het vindplaatsenarchief nog bij.

terdege • 5 oktober 2016

20161005-047-TDE-MAIN-AR14.pdf 47

47

9/22/2016 8:37:06 AM

De Glazen Koets is voor het koningspaar, de Gala Glasberline voor prins Constantijn en prinses Laurentien.

Foto rechts: Twee minuten en twintig seconden zwaait het koninklijke gezelschap naar de menigte.

54

terdege • 5 OKTOBER 2016

20161005-054-TDE-MAIN-AR17.pdf 54

9/23/2016 8:24:05 AM

VORSTELIJK

De koningin draagt een japon van nachtblauwe zijde.

Prinsjesdag met de Glazen Koets Prinsjesdag kent een aantal vaste ingrediënten. De Troonrede, de Ridderzaal, de kleurrijke hoedjes en natuurlijk: de Gouden Koets. Toch ontbreekt juist dit element de komende jaren, vanwege een renovatie. Gelukkig zijn de koninklijke stallen niet zomaar leeg en is er een prachtig alternatief: de Glazen Koets.

TEKST JOSINE DROOGENDIJK BEELD ANP

terdege • 5 OKTOBER 2016

20161005-055-TDE-MAIN-AR17.pdf 55

55

9/23/2016 8:24:07 AM

„Een zeearend is net een vliegende deur.”

„Mijn hobby is geen bevlieging.”

„Het gaat om het verhaal áchter de foto.”

64

20161005-064-TDE-MAIN-AR20.pdf 64

9/23/2016 9:11:54 AM

JONGEREN

Het verhaal achter een vogelfoto „O, jo, kijk! Een hele groep lepelaars.”

Bliksemsnel draait Julian de Frel (14) uit Barendrecht zich met camera en al om. ‘Klik klik klik’, die staan op de foto. „Wauw.”

TEKST ARIEN VAN GINKEL BEELD SJAAK VERBOOM

en kiekendief, een aalscholver of een boomkruiper, Julian herkent ze in één oogopslag. Het wemelt van de vogels in het natuurgebied bij het Zuid-Hollandse Strijensas, langs het Hollands Diep. Het pad is bezaaid met vogelpoep. Mét kaplaarzen en verrekijker maar zónder legerbroek – daarmee loop je voor gek – gaat Julian volledig op in de vogelgeluiden om hem heen.

Hoog in de lucht beweegt een zwarte stip langs de horizon.

Wat zou het zijn? Geen meeuw, want die herkent Julian direct aan de manier van vliegen.

E

Er is geen tijd om eerst de verrekijker te pakken. De anders zo belangrijke fotoregels (scherpte, compositie en een groene achtergrond) lapt hij aan zijn laars. De cameralens zoomt in. Een drietal foto’s. Op het beeldschermpje van zijn camera

bekijkt Julian het resultaat. „Een scholekster.”

Hoewel de vogels gretig op de gevoelige plaat worden vastgelegd, is Julian nog niet tevreden. Het lijkt wel alsof hij ogen in zijn achterhoofd heeft. Wanneer een groep grauwe ganzen plotseling opvliegt, slaat Julians hart een slagje over. Zou het de zeearend zijn waar ze voor vluchten?

„Zo groot is-ie.

Hij vreet zo een complete gans als middagmaal.”

VISDIEF De liefde voor vogelfotografie ontstaat zomaar als Julian op een middag anderhalf jaar geleden terugfietst uit school. Zijn camera heeft hij bij zich, want natuurfotografie vind hij leuk.

Een vogel op het gebouw van

ACTIEF Die arend staat met stip boven aan het verlanglijstje van Julian. Dat de vogel actief is, bewijzen verschillende ganzenkadavers aan weerszijden van het pad. Al verschillende dagen is de zeearend in dit gebied actief, rapporteren ook verschillende vogelaars op de vogelspotterswebsite waarneming.nl. „Als hij vliegt, is het net een deur”, zegt Julian met ontzag in zijn stem.

“ IK ZIT NU OP DE 10.000.000 FOTO'S”

“LATER WIL IK GRAAG BOSWACHTER WORDEN” 20161005-065-TDE-MAIN-AR20.pdf 65

terdege• •245DECEMBER terdege OKTOBER 2015 20165

65

9/23/2016 9:12:07 AM

76

20161005-076-TDE-MAIN-AR26.pdf 76

9/23/2016 8:51:21 AM

Van onbewoonbaar krot tot droomhuis Hulp kwam er van vele kanten en ieder vrij uurtje werd benut. Na meer dan veertien maanden slopen en vooral bouwen mag het resultaat er zijn. Ard de Kraker en Marisca Harthoorn vormden een heuse bouwval om tot een fraaie woning. „We vielen op deze prachtige plek.”

TEKST AD ERMSTRANG BEELD ANTON DOMMERHOLT EN ARD DE KRAKER

terdege • <%D> <%M> <%Y>

20161005-077-TDE-MAIN-AR26.pdf 77

77

9/23/2016 8:51:22 AM