Περιοδικό Unlocking the Truth (Τεύχος 12)

Page 1


ΙΔΡΥΤΗΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ Νίκος Αποστολόπουλος

Το Unlocking the Truth σας καλωσορίζει σε ένα νέο ταξίδι στην «άλλη πλευρά»

ΒΟΗΘΟΙ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ Γιάννης Σφιγκάκης Δήμητρα Καλλινίκου

13 Λίνα Αθανασίου

ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Μαρία Καμπουρέλη Rosmary Andonelos

Ένα Παράλληλο... Ταξίδι 17 Αγγελική Παπανικήτα Hellfire Farm – To Ουαλικό Αmityville 23 Έρικ Σμυρναίος Το Χρονοξενοδοχείο 27 Νίκος Αποστολόπουλος Οι Μυστηριώδεις Κλησεις SOS που Δύο Αδέρφια Υποστηρίζουν ότι Κρυφάκουσαν σε Διαστημικές Μεταδόσεις 33 Στάθης Γλιάτης Δελφικό Έψιλον – Σύμβολο Πολιτισμών 37 Ματθαίος Αικατερινίδης Το Μεγάλο Κύμα ΑΤΙΑ Πάνω από την Κύπρο το 1978 47 Νίκος Αποστολόπουλος Αμερικανική Έκθεση για τα UFO – Τι Μάθαμε για τους Εξωγήινους το 2021

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Νίκος Αποστολόπουλος Σ’ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΓΡΑΦΟΥΝ Λίνα Αθανασίου Έρικ Σμυρναίος Αγγελική Παπανικήτα Στάθης Γλιάτης Νίκος Αποστολόπουλος Ματθαίος Αικατερινίδης ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ – ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Θανάσης Βέμπος Απόστολος Χειρδάρης Γιώργος Λεκάκης Μηνάς Τσικριτσής Αντώνης Αντωνιάδης Δημήτρης Μακριδόπουλος Παναγιώτα Πρέκα Παπαδήμα Γιώργος Χαραλαμπίδης Ειρήνη Σπανοπούλου Στελίνα Μαργαριτίδου Δήμητρα Παράσχου Σταυρούλα Κωνσταντοπούλου Βαγγέλης Βενιζέλος Jose Antonio Caravaca Ματίνα Μαντά Edoardo Russo Αγγελής Μπεκιάρης Σταύρος Χατζόπουλος Email: UtTmagazine2017@gmail.com

3 Ψυχικές Έρευνες 5 Space News 7 Cosmos News 9 Μυστήρια από την Αρχαιότητα 11 Ανατριχιαστικοί Θρύλοι και Μύθοι 51 Στενές Επαφές 54 Ο Ελληνικός Τύπος στην Υπηρεσία του Παραφυσικού

Το Unlock the Truth, είναι ένα τετραμηνιαίο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα περιοδικό που διανέμετε ΔΩΡΕΑΝ και ασχολείται με την έρευνα των ανεξήγητων φαινομένων. Ολόκληρο το έργο στηρίζεται αποκλειστικά σε δωρεάν παραχώρηση υλικού ερευνητών, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στο χώρο της εναλλακτικής αναζήτησης. Οι παραπομπές σε ιστοσελίδες δεν αποτελούν διαφημιστικό μήνυμα, καθώς είναι blog μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, και δημοσιεύονται δωρεάν. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.



Η Ελληνική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών (ΕΕΨΕ), η πρώτη εταιρία που ασχολήθηκε επιστημονικά με τη μελέτη και τη καταγραφή παραφυσικών φαινομένων στην Ελλάδα, ιδρύθηκε επίσημα το Δεκέμβριο του 1924 από τον Άγγελο Τανάγρα, ψυχοφυσιολόγο και για πολλούς «πατέρα» της ελληνικής παραψυχολογίας. Η εταιρεία του αναγνωρίστηκε από την αντίστοιχη Βρετανική Εταιρία Ψυχικών Ερευνών, και σύντομα πραγματοποιήθηκαν πολλά πειράματα, πάνω στην τηλεκίνηση και την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Από το 1925 εξέδιδε το επιστημονικό περιοδικό «ΨΥΧΙΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΙ», δημοσιεύοντας ψυχολογικά και παραψυχολογικά κείμενα. Μέσα από τη συγκεκριμένη στήλη του περιοδικού «Unlocking the Truth» θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε σπάνια άρθρα από το πλούσιο και εντυπωσιακό αρχείο του περιοδικού που έχουν διασωθεί, κόντρα σε μια εποχή που έχουμε απομυθοποιήσει και καταρρίψει τα πάντα.



Το τηλεσκόπιο James Webb άνοιξε τα μάτια του και είδε το πρώτο του άστρο … 18 φορές! Η πρώτη εικόνα που μας έστειλε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb απέχει πολύ από το να είναι εκπληκτική. Βλέπουμε 18 θολές λευκές κουκκίδες σε μαύρο φόντο και όλες αντιστοιχούν στο ίδιο αντικείμενο: το άστρο HD84406 που βρίσκεται στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb πλησιάζει στην ολοκλήρωση της πρώτης φάσης της πολύμηνης διαδικασίας ευθυγράμμισης του πρωτεύοντος κατόπτρου του χρησιμοποιώντας την κάμερα Near Infrared Camera (NIRCam). Προς το παρόν επιβεβαίωσε ότι η NIRCam μπορεί να συλλέξει φως από ουράνια αντικείμενα και στη συνέχεια να αναγνωρίσει το αστρικό φως από το ίδιο άστρο σε καθένα από τα 18 κύρια τμήματα του κατόπτρου. Τον επόμενο μήνα, οι αστρονόμοι που χειρίζονται το τηλεσκόπιο θα προσαρμόσουν σταδιακά τα τμήματα του κατόπτρου έτσι ώστε τα 18 είδωλα να φαίνονται ως ένα μοναδικό άστρο.

Ανακαλύφθηκαν 70 αδέσποτοι εξωπλανήτες Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν στον γαλαξία μας τουλάχιστον 70 «ξέμπαρκους» σκοτεινούς εξωπλανήτες, οι οποίοι δεν ανήκουν σε κάποιο αστρικό σύστημα και δεν κινούνται πέριξ κάποιου μητρικού άστρου, αλλά περιφέρονται μοναχικά στο διάστημα, «ελεύθεροι και ωραίοι» μεν, χωρίς όμως τη ζεστασιά και το φως του ήλιου τους. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη «φουρνιά» τέτοιων ιδιαίτερων πλανητών, καθώς έως τώρα είχαν ανακαλυφθεί μόνο μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις. Οι αστρονόμοι εκτιμούν πλέον ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι τέτοιοι μοναχικοί εξωπλανήτες, οι λεγόμενοι «Ελεύθερα Κινούμενοι Πλανήτες» (Free Floating Planets-FFP), που τριγυρνούν στο σύμπαν, ίσως ακόμη και αρκετά δισεκατομμύρια. Η ανακάλυψη – που σχεδόν διπλασιάζει τον αριθμό των γνωστών εξωπλανητών χωρίς άστρο – έγινε με τέσσερα τηλεσκόπια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή (το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο-VLT, το VISTA, το VST και το MPG/ESO), καθώς επίσης τηλεσκόπια στη Χαβάη (Subaru και άλλα) και στην Αριζόνα των ΗΠΑ. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αστρονόμο Νουριά Μιρέ-Ρουάγκ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Μπορντό στη Γαλλία και του Πανεπιστημίου της Βιέννης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy». Όλοι οι εξωπλανήτες που βρέθηκαν, κυρίως στον αστερισμό του Σκορπιού σε απόσταση περίπου 420 ετών φωτός από τη Γη, είναι μεγάλοι, έχοντας μάζες ανάλογες του Δία, του «γίγαντα» του ηλιακού μας συστήματος. Οι μοναχικοί εξωπλανήτες, που κινούνται πολύ μακριά από οποιοδήποτε άστρο-ήλιο για να τους φωτίσει, είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν από τα τηλεσκόπια. Παρόλα αυτά, αυτή τη φορά το «κυνήγι» τους αποκάλυψε ουκ ολίγους. Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει με βεβαιότητα σε μια εξήγηση για το πώς δημιουργούνται τέτοιοι «ξέμπαρκοι» εξωπλανήτες. Μερικοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι μπορούν να σχηματιστούν από τη βαρυτική κατάρρευση ενός νέφους αερίων, το οποίο είναι πολύ μικρό για να οδηγήσει στη δημιουργία ενός άστρου. Μια άλλη πιθανότητα είναι μερικοί πλανήτες να εξοβελίζονται από τα μητρικά αστρικά συστήματα τους στο αχανές διάστημα και πλέον να περιπλανιούνται μόνοι τους. Τα μελλοντικά ισχυρότερα τηλεσκόπια, όπως το υπό κατασκευή Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (ELT)του ESO στην έρημο Ατακάμα της Χιλής που θα αρχίσει τις παρατηρήσεις του στο τέλος της δεκαετίας, αναμένεται να ρίξουν περισσότερο φως στα μυστήρια αυτών των πλανητών.


Ανακαλύφθηκε ο πρώτος τετραπλός αστεροειδής με τρεις μικρούς δορυφόρους Τέσσερις παλαιότερες φωτογραφίες του αστεροειδούς 130 Ηλέκτρα με δύο από τους τρεις δορυφόρους του.

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά στο ηλιακό μας σύστημα έναν αστεροειδή που συνοδεύεται από τρία φεγγάρια. Πρόκειται για τον "130 Ηλέκτρα", στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ 'Αρη και Δία, ο οποίος φαίνεται πως είναι τετραπλός. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι ο εν λόγω αστεροειδής διαθέτει δύο συντρόφους και τώρα ανακάλυψαν κι έναν τρίτο δορυφόρο του. Εκτιμούν ότι δεν είναι η μοναδική περίπτωση αστεροειδούς με πάνω από δύο φεγγάρια. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί περισσότεροι από 150 αστεροειδείς που έχουν έναν ή δύο δορυφόρους. Η "Ηλέκτρα", που είχε ανακαλυφθεί το 1873, είναι ένας μεγάλος οβάλ αστεροειδής μήκους άνω των 160 μιλίων, ο οποίος συμπληρώνει μια τροχιά πέριξ του Ήλιου κάθε πέντε χρόνια. Το 2003 είχε ανακαλυφθεί ο πρώτος δορυφόρος του και το 2014 ένας δεύτερος. Οι ερευνητές, που έκαναν την ανακάλυψη με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου (ESO) στη Χιλή και τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής "Astronomy & Astrophysics", σύμφωνα με τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης", ανέφεραν ότι ο τρίτος δορυφόρος έχει διάμετρο περίπου ένα μίλι, έναντι 1,2 και 3,7 μιλίων των άλλων δύο δορυφόρων. Κινείται σε απόσταση 220 μιλίων από τον αστεροειδή και συμπληρώνει μια περιφορά γύρω του κάθε 16 ώρες.

Ανακαλύφθηκε εξωπλανήτης σε τροχιά γύρω από λευκό νάνο που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή Βρετανοί αστρονόμοι εντόπισαν την παρουσία ενός κατοικίσιμου πλανήτη σε τροχιά γύρω από ένα άστρο που πεθαίνει. Εφόσον επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για την πρώτη φορά που ένας πιθανώς κατοικήσιμος πλανήτης θα έχει βρεθεί σε τροχιά γύρω από έναν λευκό νάνο, με τον πλανήτη αυτόν να εντοπίζεται σε αυτό που θεωρείται «κατοικήσιμη ζώνη» από το θνήσκον άστρο, καθώς η τροχιά του δεν είναι ούτε υπερβολικά μακριά ούτε υπερβολικά κοντά και έτσι η θερμοκρασία της επιφανείας του πρέπει να είναι ανεκτή. Η σχετική αναφορά περιλαμβάνεται στις μηνιαίες ανακοινώσεις της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας, με τον Τζέι Φάριχι, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, που ήταν επικεφαλής της μελέτης, να δηλώνει πως η παρατήρηση αυτή ήταν εντελώς νέα για τους αστρονόμους. «Πρόκειται για την πρώτη φορά που έχει βρεθεί οτιδήποτε στην κατοικήσιμη ζώνη ενός λευκού νάνου. Επομένως υφίσταται η πιθανότητα ζωής σε έναν άλλο κόσμος στην τροχιά αυτή», δήλωσε ο Βρετανός επιστήμονας στο BBC. Ενώ τα πολύ μεγάλα αστρικά σώματα προκαλούν μαύρες τρύπες όταν πεθαίνουν, τα μικρότερα (όπως ο δικός μας Ήλιος) μετατρέπονται σε λευκούς νάνους, δηλαδή άστρα που έχουν κάψει όλο το καύσιμο του πυρήνα τους και έχουν χάσει τα εξωτερικά τους στρώματα. Συνήθως έχουν το μέγεθος ενός κοινού πλανήτη και βγάζουν ένα λευκό-γαλάζιο χρώμα στην αρχή τους. Ο πιθανός πλανήτης, που εντοπίστηκε βρίσκεται 117 έτη φωτός από τη Γη, είναι 60 φορές πιο κοντά στον λευκό νάνο από ό,τι η Γη στον Ήλιο. Η αναφορά γίνεται σε πιθανό πλανήτη διότι δεν έχει ακόμη καταγραφεί το αστρικό αυτό σώμα αλλά οι ανωμαλίες στην κίνηση 65 σωμάτων στην τροχιά της κατοικήσιμης ζώνης αυτού του λευκού νάνου δείχνουν ότι εκεί υπάρχει κάποιος πλανήτης που τα επηρεάζει με τη βαρύτητά του.


Ίχνη Homo Sapiens 54.000 ετών στη Γαλλία – Ευρήματα που «ξαναγράφουν» την ευρωπαϊκή προϊστορία Λίθινα εργαλεία και ένα παιδικό δόντι που βρέθηκαν σε ένα σπήλαιο στη νότια Γαλλία και χρονολογούνται προ περίπου 54.000 ετών, αποτελούν την αρχαιότερη ένδειξη για την παρουσία των σύγχρονων ανθρώπων (Homo sapiens) στη Δυτική Ευρώπη, πολύ νωρίτερα – κατά 10.000 έως 12.000 χρόνια – από τις έως τώρα εκτιμήσεις για το πότε πρωτοέφθασαν οι πρόγονοι μας από την Αφρική. Κάτι που – αν επιβεβαιωθεί – θα οδηγήσει στο να γραφτούν ξανά τα βιβλία της ευρωπαϊκής προϊστορίας. Η ανακάλυψη φαίνεται επίσης να αναιρεί την καθιερωμένη αντίληψη ότι οι Homo sapiens εξαφάνισαν βίαια τους “παλιούς” Νεάντερταλ μετά την άφιξη τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο, καθώς είναι πιθανό ότι τα δύο είδη συνυπήρξαν για μερικές χιλιάδες χρόνια στις ίδιες περιοχές, πιθανώς πότε σε συνθήκες ειρηνικών ανταλλαγών και πότε ανταγωνισμού. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή ανθρωπολογίας Λουντοβίκ Σλιμάκ του Πανεπιστημίου της Τουλούζης “Ζαν Ζωρές” και του Εθνικού Γαλλικού Κέντρου Ερευνών (CNRS), οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Science Advances”, σύμφωνα με το “Nature”, το BBC και το “New Scientist”, εκτιμούν ότι δεν πρόκειται για απομεινάρια Νεάντερταλ, οι οποίοι όμως έζησαν στο ίδιο σπήλαιο τόσο πριν όσο και μετά από τους Homo sapiens. Δεν αποκλείεται τα δύο είδη να συναντήθηκαν, αν και δεν εντοπίστηκαν ίχνη πολιτισμικών ανταλλαγών μεταξύ τους. Η παρουσία των τελευταίων στο σπήλαιο Μαντρέν στην κοιλάδα του Ροδανού, 140 χιλιόμετρα βόρεια από τη Μασσαλία, εκτιμάται ότι διήρκεσε μόνο τέσσερις δεκαετίες, ενώ των Νεάντερταλ για δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Λόγω των πολλών άλλων ευρημάτων στο Μαντρέν, τα οποία θα παρουσιαστούν στο μέλλον από τους ερευνητές, ο Σλιμάκ χαρακτήρισε το εν λόγω σπήλαιο “ένα είδος νεαντερτάλειας Πομπηΐας αλλά χωρίς καταστροφικά γεγονότα”.

Στοίβα από υλικά μουμιοποίησης βρέθηκαν στον τάφο του Abusir Μια μεγάλη κρύπτη υλικών και τεχνουργημάτων που συνδέονται με τη διαδικασία ταρίχευσης και μουμιοποίησης που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Αίγυπτο έχει αποκαλυφθεί σε μια ομάδα εξαιρετικά μεγάλων ταφικών πηγαδιών στο νεκροταφείο Abusir βόρεια της Saqqara κοντά στο Κάιρο. Τα ταφικά πηγάδια ανακαλύφθηκαν και ανασκάφηκαν από το Τσεχικό Ινστιτούτο Αιγυπτιολογίας, το οποίο ερευνά την περιοχή για περισσότερα από 60 χρόνια και έχει κάνει αμέτρητες ανεκτίμητες ανακαλύψεις όλα αυτά τα χρόνια. Το Abusir (ή Abu Sir) είναι μια τεράστια νεκρόπολη που χρονολογείται από την περίοδο του Παλαιού Βασιλείου της Αιγύπτου που περιλαμβάνει πυραμίδες, τάφους, ναούς και μασταμπά. Τα τελευταία ευρήματα βρίσκονται σε ένα «νεότερο» τμήμα του συγκροτήματος, που χρονολογείται από την 26η Δυναστεία (664–525 π.Χ.) στην περιοχή που ονομάστηκε Abusir West. Ο Γενικός Γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, Mostafa Waziri περιέγραψε τη θέση του ευρήματος ως «ένα τεράστιο πηγάδι διαστάσεων 5,3 x 5,3 μέτρα σε βάθος περίπου 14 μέτρων. Εδώ οι αρχαιολόγοι βρήκαν 370 μεγάλα αγγεία και σε αυτά υπήρχαν υπολείμματα των υλικών που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία μουμιοποίησης, σύμφωνα με δήλωση του αιγυπτιακού υπουργείου Αρχαιοτήτων.


Επιβεβαιώθηκε τελικά το ναυάγιο του Captain Cook’s Endeavor στα ανοιχτά του Ρόουντ Άιλαντ; Το HMS Endeavour είναι το διάσημο πλοίο που χρησιμοποίησε ο Captain James Cook στην πρώτη αποστολή στην Αυστραλία το 1768 μ.Χ. Το ναυάγιο του πλοίου που επέτρεψε αυτό το ταξίδι πιστεύεται τώρα ότι βρέθηκε στα ανοιχτά της αμερικανικής πολιτείας Ρόουντ Άιλαντ στο Νιούπορτ Χάρμπορ, όπως υποστηρίζουν Αυστραλοί ερευνητές, και αναφέρει η DW. Ωστόσο, ενώ οι Αυστραλοί επιμένουν ότι η ανακάλυψη του ναυαγίου του Endeavor είναι το πραγματικό, οι ναυτιλιακές αρχές του Ρόουντ Άιλαντ λένε ότι είναι πολύ νωρίς για να είναι σίγουροι. Ο Βρετανός εξερευνητής και πλοηγός, πλοίαρχος Τζέιμς Κουκ από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, είναι γνωστός για τα τρία ιστορικά ταξίδια του στον Ειρηνικό τον 18ο αιώνα, ιδιαίτερα το ταξίδι που οδήγησε στην ανακάλυψη της αυστραλιανής ηπείρου. Ο Κουκ ξεκίνησε το 1768 αναζητώντας μια «άγνωστη νότια γη» γνωστή ως Terra Australis Incognita, με περισσότερους από 90 ναυτικούς πάνω στο σκάφος HMS Endeavour, σύμφωνα με μια αναφορά στους New York Times. Όταν έριξε την άγκυρα του Endeavour στα «αυστραλιανά ύδατα», έθεσε σε κίνηση αιώνες βρετανικής αποικιοκρατίας στην περιοχή. Το πλοίο Endeavor χρησιμοποιήθηκε αργότερα για τη μεταφορά στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Επαναστατικού Πολέμου. Και το 1778 το Endeavor βυθίστηκε στη μάχη, μαζί με μια ορδή άλλων πλοίων, στα ανοιχτά του Ρόουντ Άιλαντ στο λιμάνι του Νιούπορτ. 254 χρόνια αφότου απέπλευσε ο καπετάνιος Τζέιμς Κουκ, το Εθνικό Ναυτικό Μουσείο της Αυστραλίας (ANMM), που ψάχνει στο λιμάνι του Νιούπορτ για περισσότερα από 22 χρόνια, ανακοίνωσε την ανακάλυψη του ναυαγίου του Endeavor. Ο Kevin Sumption, διευθυντής του ANMM, δήλωσε: «Από το 1999, ερευνούμε πολλά ναυάγια του 18ου αιώνα σε μια περιοχή όπου πιστεύαμε ότι βυθίστηκε το Endeavor. Με βάση αρχειακά και στοιχεία, είμαι πεπεισμένος ότι είναι το Endeavour. Η εστίαση είναι τώρα στο τι μπορεί να γίνει για την προστασία και τη διατήρησή του." Πρόσθεσε ότι το σκάφος είναι ένα από τα "πιο σημαντικά και αμφιλεγόμενα" στη ναυτική ιστορία της Αυστραλίας.

Είκοσι πέντε «Νέοι» αξιωματικοί του Κινεζικού Στρατού από τερακότα ανακαλύφθηκαν κοντά στον τάφο Ο Τσιν Σι Χουάνγκ, ο πρώτος Αυτοκράτορας της ενοποιημένης Κίνας και ο πρώτος Αυτοκράτορας της δυναστείας Τσιν θάφτηκε με τον παγκοσμίου φήμης πλέον στρατό από τερακότα του, για να τον προστατεύσει στη μετά θάνατον ζωή. Ανακαλύφθηκε κατά λάθος από μια ομάδα ντόπιων αγροτών από την κομητεία Lintong στην επαρχία Shaanxi της βορειοδυτικής Κίνας το 1974. Τώρα, το China Global Television Network ανέφερε την ανακάλυψη 25 ακόμη γλυπτά πολεμιστών από τερακότα, από τον λάκκο 1, έξω από τον μυστικό τάφο του αυτοκράτορα. Σημειωτέων, αυτά τα ευρήματα περιλαμβάνουν το άγαλμα ενός στρατηγού και ενός μεσαίου αξιωματικού του στρατού, κάτι που αποτελεί διάλειμμα από τον κανόνα. Ο λάκκος 1 είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση μορφών του Στρατού Τερακότα, στρατιωτών πεζικού και αρμάτων, και καλύπτει μια έκταση 14.260 τετραγωνικών μέτρων (153493 τετραγωνικά πόδια). Τα νέα ευρήματα περιλαμβάνουν στρατιώτες υψηλότερης βαθμίδας, που αναγνωρίζονται από τα πιο περίτεχνα καλύμματα κεφαλής τους. Υπολογίζεται ότι στο τέλος των ανασκαφών στον χώρο, συνολικά 6.000 κεραμικές φιγούρες και άλογα θα προστεθούν στον συνολικό αριθμό. Αυτό είναι ένα μικρό κομμάτι του πραγματικού εδαφικού στρατού του Qin Shi Huang, ο οποίος πιστεύεται ότι είχε τουλάχιστον 500.000 άνδρες σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις.


Η Στήλη του Παλέρμο ή Λίθος του Παλέρμο, η μαύρη πέτρα από βασάλτη, είναι ένα από επτά θραύσματα που έχουν διασωθεί από μια στήλη του Παλαιού Βασιλείου της αρχαίας Αιγύπτου, και πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας από τις πρώτες δυναστείες πριν από σχεδόν 5.000 χρόνια. Ονομάστηκε έτσι για την πόλη της Σικελίας όπου διατηρείται από το 1877. Η στήλη περιείχε τον κατάλογο των βασιλέων της Αιγύπτου από την Πρώτη Δυναστεία (περ. 3150–2890 π.Χ.) μέχρι την αρχή της Πέμπτης Δυναστείας (περ. 2392–2283 π.Χ.) και είχε σημειωμένα σημαντικά γεγονότα σε κάθε χρονιά της βασιλείας αυτών των βασιλέων. Κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε κατά την Πέμπτη Δυναστεία. Η Στήλη του Παλέρμο φυλάσσεται στο Περιφερειακό Αρχαιολογικό Μουσείο Αντόνιο Σαλίνας στο Παλέρμο, από όπου έχει πάρει και το όνομά της. Ο όρος «Στήλη του Παλέρμο» κάποιες φορές αναφέρεται και στα επτά θραύσματα των Βασιλικών Χρονικών, περιλαμβανομένων και εκείνων που φυλάσσονται στο Μουσείο του Καΐρου και εκείνο του Λονδίνου. Τα θραύσματα επίσης κάποιες φορές περιγράφονται συνολικά στα αγγλικά ως "Χρονικά της Στήλης του Καΐρου" (Cairo Annals Stone), αν και ο όρος «Στήλη του Καΐρου» (ή Λίθος του Καΐρου, Cairo Stone) χρησιμοποιείται επίσης για τα θραύσματα των


Βασιλικών Χρονικών που βρίσκονται σήμερα στο Κάιρο. Στα ελληνικά η Στήλη του Παλέρμο αναφέρεται επίσης και ως (η) Λίθος του Παλέρμο. Η Στήλη του Παλέρμο και τα άλλα θραύσματα διαφυλάσσουν αυτό που ίσως είναι το παλιότερο γραπτό κείμενο που έχει σωθεί από την αρχαία Αίγυπτο, και αποτελεί βασικότατη πηγή για την Αιγυπτιακή ιστορία του Παλαιού Βασιλείου. Μεταξύ των πληροφοριών που βρέθηκαν στην Πέτρα του Παλέρμο, παρόμοια με άλλα αρχαία έγγραφα με παρόμοιες πληροφορίες, υπάρχει ένας κατάλογος των Βασιλέων πριν από τις πρώτες δυναστείες της Αρχαίας Αιγύπτου και των αντίστοιχων Φαραώ των πέντε πρώτων δυναστειών. Το πιο μυστηριώδες μέρος της πέτρας του Παλέρμο είναι εκεί που αναφέρει εκείνους τους μυστηριώδεις βασιλιάδες που σύμφωνα με τις περιγραφές τους, ονομάστηκαν από τους συμβατικούς αρχαιολόγους ως «μυθολογικά όντα». Το κείμενο γραμμένο σε ιερογλυφικά, αναφέρει μια λίστα με 120 βασιλιάδες πριν από τις πρώτες δυναστείες, και οι οποίοι κυβέρνησαν σε μια περίοδο πριν η Αρχαία Αίγυπτος θεωρηθεί επίσημα ως πολιτισμός. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ της Πέτρας του Παλέρμου, του Πάπυρου του Τορίνου, που χρονολογείται από τη βασιλεία του Ραμσή Β’, και που αναφέρει τα ονόματα των Φαραώ που βασίλεψαν στην Αρχαία Αίγυπτο, προηγηθέντων από τους «θεούς» που κυβέρνησαν πριν από τους Φαραώνους χρόνους, και ο Κατάλογος των Σουμέριων Βασιλέων, ένας σουμερικός πήλινος πίνακας που χρονολογείται από το 1800 π.Χ., ο οποίος απαριθμεί τους δέκα «βασιλιάδες που κατέβηκαν από τον ουρανό» και κυβέρνησαν για 432.000 χρόνια, από τη Δημιουργία έως τον Κατακλυσμό. Και τα τρία αυτά κείμενα αναφέρουν τους «θεούς» που ήρθαν στη Γη και κυβέρνησαν για χιλιάδες χρόνια.


Bachelor's Grove Cemetery Το στοιχειωμένο νεκροταφείο του Σικάγου

Το Bachelor's Grove Cemetery, ένα μικρό νεκροταφείο σε ένα δάσος στα περίχωρα του Σικάγο έχει κερδίσει τη φήμη του πιο στοιχειωμένου νεκροταφείου στις Ηνωμένες Πολιτείες, χάρη σε περισσότερες από 100 τεκμηριωμένες θεάσεις φαντασμάτων, παράξενων φώτων, αλλά και πολλών άλλων υπερφυσικών φαινομένων. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, μετά από ένα ξέσπασμα βανδαλισμών στην απομακρυσμένη τοποθεσία, αρκετοί άνθρωποι ισχυρίστηκαν ότι είδαν μια ολόκληρη αγροικία φάντασμα να λαμπυρίζει πάνω από το νεκροταφείο, η οποία χανόταν καθώς το πλησίαζαν. Άλλοι λένε ότι έχουν δει το φάντασμα ενός αγρότη και το άλογό του που πέθαναν όταν τους έσυραν μέχρι θανάτου σε μια κοντινή λίμνη.


Μερικοί άνθρωποι που οδηγούσαν στους δρόμους κοντά στο νεκροταφείο τη νύχτα ανέφεραν ότι συναντήθηκαν με ένα αυτοκίνητο φάντασμα τύπου «γκάνγκστερ» της δεκαετίας του 1940 που εμφανιζόταν μπροστά τους, πριν βγουν από το δρόμο. Άλλοι ισχυρίστηκαν ότι έπεσαν πάνω στο αυτοκίνητο – φάντασμα, αλλά αφού πέρασε το σοκ, δεν υπήρχε ζημιά, αλλά ούτε κι άλλο αυτοκίνητο. Το 1991, η εφημερίδα Chicago Sun-Times δημοσίευσε μια περίφημη φωτογραφία που τραβήχτηκε από έναν επισκέπτη στο νεκροταφείο, που φαινόταν να δείχνει την ημιδιαφανή μορφή μιας γυναίκας με ένα παλιομοδίτικο φόρεμα που καθόταν σε μια ταφόπλακα. Ο φωτογράφος, μέλος μιας ερευνητικής ομάδας παραφυσικών φαινομένων, ισχυρίστηκε ότι η γυναίκα δεν ήταν ορατή όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία. Η φιγούρα της φωτογραφίας έχει γίνει γνωστή ως «Madonna of Bachelor's Grove», και μπορεί να συνδέεται με τον θρύλο της «Λευκής Κυρίας», το φάντασμα μιας γυναίκας που είναι θαμμένη δίπλα στο μικρό της παιδί και που λέγεται ότι περνάει από εκεί τις νύχτες της πανσελήνου, με το βρέφος τυλιγμένο στην αγκαλιά της.


Δείτε ψηλά, και ψάξτε ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο... Κάποιοι από εσάς ίσως ακούσουν τον ήχο του μυστηρίου... Γράφει η ΛΙΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ


Τί είναι πραγματικά τα ταξίδια στο χρόνο; Είναι εικασίες ή πραγματικότητα ενός απόκρυφου κόσμου; Είναι άραγε το σύμπαν μας, η οντότητα μας στο εδώ και τώρα μια συνέχεια ενός μακρινού παράλληλου σύμπαντος; Πολλά τα ερωτήματα, λίγες οι απαντήσεις αλλά οι έρευνες που συνεχώς αυξάνονται έχουν έρθει να αλλάξουν τα δεδομένα που είχαμε έως τώρα και να γραφτεί η ιστορία... απο την αρχή! Εδώ και χρόνια, υπάρχουν εικασίες ότι μπορεί να υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ του παραφυσικού , των μαθηματικών και των επιστημών που συνδέονται με τις έννοιες των ανώτερων διαστάσεων. Ξεκινώντας το φανταστικό ταξίδι της εξερεύνησης, στα μέσα της δεκαετίας του 1800 με την ανακάλυψη των μαθηματικών της 4ης διάστασης από τους Bernhard Reimann, Charles Hinton και Edwin Abbott, όσοι ασχολήθηκαν με τον πνευματισμό και τα φαντάσματα έκαναν παραλληλισμούς μεταξύ των περιγραφών της έννοιας του χώρου της 4ης διάστασης και του πεδίου των πνευμάτων. Το πρώτο δημοσιευμένο δοκίμιο του Hinton. "What Is the Fourth Dimension?", το οποίο εμφανίστηκε το 1880 στο περιοδικό του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου, εκδόθηκε τελικά ως φυλλάδιο, από την Swann Sonnenschein & Co. το 1884 με τον υπότιτλο Ghosts Explained. Αργότερα, αυτοί οι παραλληλισμοί έγιναν με διάφορους τρόπους με την κβαντομηχανική και τέλος με την ερμηνεία των παράλληλων κόσμων. Πολλοί άνθρωποι εκτός του επιστημονικού κλάδου ανέφεραν ότι καταστάσεις που είχαν βιώσει ήταν βγαλμένες απο εναν άλλον κόσμο και όχι απο αυτόν. Λόγω των διαφορετικών πεποιθήσεων και των δεδομένων που επικρατούσαν εκείνη την εποχή, δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση τόσο βάση των δηλώσεων αυτών όσο και των ερευνών των επιστημόνων πάνω σε ενα κλάδο ΄΄ταμπού΄΄. Από τη δεκαετία του 1920 οι φυσικοί προσπαθούν να βρουν τη λύση σε ένα πρόβλημα που μοιάζει βγαλμένο απο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Όταν προσπαθούν να βρουν την ακριβή θέση ενός ατομικού σωματιδίου, αυτό φαίνεται να εμφανίζεται σε πολλαπλές θέσεις. Οι φυσικοί αγνοούσαν μέχρι πρόσφατα το ερώτημα πού βρίσκονται τα σωματίδια όταν ανοιγοκλείνουν τη πύλη μεταξύ των σημείων, επειδή η μόνη απάντηση που φαινόταν να λειτουργεί ήταν τα παράλληλα σύμπαντα ή οι εναλλακτικές πραγματικότητες όπως αποκαλούνται πλέον. Όταν η ιδέα των παράλληλων συμπάντων προτάθηκε για πρώτη φορά, απορρίφθηκε ως πολύ ευφάνταστη για να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους επικρατέστερους επιστήμονες για δεκαετίες, αλλά χάρη στην Θεωρία

των Πάντων αυτό θα άλλαζε. Η ιδέα που κάποτε αποτελούσε πεδίο δράσης των μυστικιστών και μέσο πλοκής της επιστημονικής φαντασίας θα γινόταν αποδεκτό γεγονός από τους επιστήμονες. Το μακρύ ταξίδι για την ΄΄σύγχρονη΄΄ εξερεύνηση ξεκίνησε με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Προς το τέλος της ζωής του, ο Αϊνστάιν αφιερώθηκε στη δημιουργία μιας ενιαίας θεωρίας που θα συνόψιζε τα πάντα στο σύμπαν, από το μεγαλύτερο δυνατό γεγονός μέχρι το μικρότερο. Ο Αϊνστάιν δεν πέτυχε ποτέ τον στόχο του, αλλά από τον θάνατό του στις 18 Απριλίου 1955 και έπειτα , οι φυσικοί έχουν γοητευτεί από τη θεωρία αυτή. Ίσως τελικά όλα να είναι πιο απλά απο όσο φανταζόμαστε. Για δεκαετίες η μία θεωρία μετά την άλλη αποτύγχανε και τη δεκαετία του 1980, εμφανίστηκε μια απίστευτη ιδέα. Οι φυσικοί πίστευαν ότι τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων, αποτελούνται από μικρά σωματίδια. Αυτό που συνειδητοποίησαν είναι ότι τα σωματίδια που μελετούσαν επί δεκαετίες είναι στην πραγματικότητα μικροσκοπικές μονοδιάστατες χορδές. Η θεωρία που είναι γνωστή ως θεωρία χορδών υποστηρίζει ότι όλη η ύλη προέρχεται από τη δόνηση αυτών των χορδών. Η πραγματικότητα που όλοι γνωρίζουμε είναι κυριολεκτικά μια συμφωνία που προκύπτει λόγω της δόνησης αυτών των χορδών. Η τρέχουσα θεωρία χορδών υποστηρίζει την ύπαρξη 11 διαστάσεων και ονομάζεται θεωρία Μ. Το τι σημαίνει το Μ φαίνεται να είναι θέμα... γούστου αλλά για τους περισσότερους φυσικούς ανα το κόσμο σημαίνει μεμβράνη. Η μεμβράνη ή 11η διάσταση αψηφά την κοινή λογική. Η διάσταση αυτή είναι θεωρητικά άπειρη αλλά έχει διάμετρο μόλις ενα τρισεκατομμυριοστό του χιλιοστού. Σε αυτήν επιπλέει ολόκληρο το σύμπαν μας και το πιο εκπληκτικό απ' όλα ; Είναι ένας άπειρος αριθμός άλλων παράλληλων συμπάντων. Να σας υπενθυμίσω πώς οι φυσικοί προβληματίζονταν με το πώς τα ατομικά σωματίδια μπορούσαν να ανοιγοκλείνουν πύλη μέσα και έξω από την υπόσταση. Σήμερα λοιπόν, πιστεύουν ότι η ύλη


ταξιδεύει στην 11η διάσταση και εμφανίζεται για σύντομες στιγμές σε έναν άπειρο αριθμό παράλληλων συμπάντων. Είναι μια τρομακτική ιδέα ότι όλα όσα αποτελούνται από εμάς ταξιδεύουν κατά μήκος αυτής της διάστασης και εμφανίζονται σε έναν άπειρο αριθμό άλλων συμπάντων. Είναι δυνατόν ολόκληρα αντικείμενα και όχι μόνο σωματίδια να ταξιδεύουν τυχαία μεταξύ άλλων συμπάντων ή κάποιας εναλλακτικής πραγματικότητας; Μήπως κάτι παρόμοιο είναι και το φαινόμενο ΑΤΙΑ, οι εξωγήινοι, τα φαντάσματα και τα κρυπτοειδή όπως ο Μεγαλοπόδαρος; Αυτό θα εξηγούσε γιατί είναι αδύνατο να αποκτηθούν φυσικές αποδείξεις, όσο αξιόπιστος κι αν είναι ο μάρτυρας. Τα αποδεικτικά στοιχεία έχουν απλώς επιστρέψει στο σύμπαν από το οποίο προήλθαν. Σε ένα σενάριο βγαλμένο από τη "Ζώνη του Λυκόφωτος", μια ομάδα επιστημόνων της NASA που εργάζονται σε ένα πείραμα στην Ανταρκτική εντόπισαν στοιχεία για ένα παράλληλο σύμπαν , όπου οι κανόνες της φυσικής είναι αντίθετοι από τους δικούς μας σύμφωνα με μια έκθεση. Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν ένα γιγαντιαίο αερόστατο για να μεταφέρουν την Ανταρκτική Κεραία Παλμικών Μεταβολών της NASA, ή ANITA, ψηλά πάνω από την Ανταρκτική, όπου ο ψυχρός, ξηρός αέρας παρείχε το τέλειο περιβάλλον με ελάχιστο έως καθόλου ραδιοφωνικό θόρυβο για να αλλοιώσει τα ευρήματά της. Ένας συνεχής "άνεμος" σωματιδίων υψηλής ενέργειας φτάνει συνεχώς στη Γη από το διάστημα. Σύμ-

φωνα με την έκθεση, τα υποατομικά νετρίνα χαμηλής ενέργειας με μάζα κοντά στο μηδέν μπορούν να περάσουν πλήρως μέσα από τη Γη, αλλά τα αντικείμενα υψηλότερης ενέργειας σταματούν από τη στερεά ύλη του πλανήτη μας. Αυτό σημαίνει ότι τα σωματίδια υψηλής ενέργειας μπορούν να ανιχνευθούν μόνο όταν έρχονται "προς τα κάτω" από το διάστημα, αλλά το ANITA της ομάδας ανίχνευσε βαρύτερα σωματίδια, τα λεγόμενα νετρίνα tau τα οποία έρχονται "προς τα πάνω" από τη Γη. Το εύρημα υποδηλώνει ότι αυτά τα σωματίδια ταξιδεύουν στην πραγματικότητα προς τα πίσω στο χρόνο, γεγονός που αποτελεί ενδείξεις για ένα παράλληλο σύμπαν. Ο επικεφαλής ερευνητής της ANITA Peter Gorham, ένας σωματιδιακός φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης, πρότεινε ότι ο μόνος τρόπος για να συμπεριφερθεί έτσι το νετρίνο tau είναι να μετατραπεί σε ένα διαφορετικό είδος σωματιδίου πριν περάσει από τη Γη και στη συνέχεια να επιστρέψει. Ο Gorham, σε μια εργασία του στο Πανεπιστήμιο Cornell περιγράφει το περίεργο φαινόμενο, και σημείωσε ότι ο ίδιος και οι συνάδελφοί του είχαν δει αρκετά από αυτά τα "αδύνατα γεγονότα", για τα οποία κάποιοι ήταν επιφυλακτικοί. "Δεν ήταν όλοι άνετοι με την υπόθεση", δήλωσε στο New Scientist. Η απλούστερη εξήγηση για το φαινόμενο είναι ότι τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια σχηματίστηκαν δύο σύμπαντα το δικό μας και ένα που από τη δική μας οπτική γωνία τρέχει αντίστροφα, με το χρόνο να πηγαίνει προς τα πίσω. Φυσικά, αν υπάρχουν κάτοικοι ενός πιθανού παράλληλου σύμπαντος, θα θεωρούσαν εμάς ως αντίστροφους. "Μας μένουν οι πιο συναρπαστικές ή οι πιο βαρετές πιθανότητες", δήλωσε ο Ibrahim Safa, ο οποίος εργάστηκε επίσης στο πείραμα. Το κατά πόσο πιθανό είναι να υπάρχει ένας ή και παραπάνω εαυτοί μας εκεί έξω είναι κάτι το οποίο θα φανεί με το πέρασμα του χρόνου και την συνεχόμενη έρευνα των επιστημόνων. Σίγουρα για πολλούς αποτελεί μονάχα αξιόλογο θέμα για νουβέλα, όμως σε ενα άπειρο σύμπαν, όλα είναι πιθανά. Πόσο μάλλον να υπάρχει ζωή κάπου εκεί πάνω, μακριά ή και κοντά στο χρονικό μας κέλυφος... Μην ξεχνάμε ότι τα μυστικά του σύμπαντος, γράφουν τη νέα ιστορία... Δείτε ψηλά, και ψάξτε ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο... Κάποιοι απο εσάς ίσως ακούσουν τον ήχο του μυστηρίου... Λίνα Αθανασίου, Parapsychologist, Criminal Profiler


Υπάρχουν κάποια μυστήρια που ζητούν απάντηση. Ένα από αυτά είναι και το φαινόμενο των ΑΤΙΑ (Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα)

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΤΕΥΧΟΣ ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

unlockingthetruthproject.blogspot.gr


ΤΟ ΟΥΑΛΙΚΟ Μια σειρά ανεξήγητων γεγονότων τα οποία συγκλόνισαν την παγκόσμια κοινότητα του παραφυσικού Γράφει η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΝΙΚΗΤΑ


Τα όνειρα του Bill και της Liz Rich έμοιαζαν τελικά να πραγματοποιούνται το 1989. Το ζευγάρι που αναζητούσε ένα όμορφο αλλά και οικονομικό σπίτι στη Ουαλική επαρχία για να εγκατασταθεί και να προσφέρει ένα ευχάριστο μέρος για την ανατροφή των παιδιών τους, τελικά τα κατάφερε. Ένας αγρότης προθυμοποιήθηκε να τους νοικιάσει ένα παλιό αχυρώνα που είχε ανακαινιστεί σε ένα υπέροχο άνετο σπίτι, το οποίο ικανοποιούσε τις απαιτήσεις της οικογένειας -μια τεράστια καταπράσινη αυλή για να παίζει ο γιος του Bill από προηγούμενο γάμο, Laurence, ένα στούντιο για να μεταφέρει στον καμβά τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες ο καταξιωμένος στο χώρο της ζωγραφικής Bill, και μεγάλοι άνετοι χώροι για τη Liz και το νέο παιδί που κουβαλούσε. Αυτό ωστόσο που έκανε την ευκαιρία αυτή μοναδική ήταν το γεγονός πως το ενοίκιο, παρά την έκταση και τις παροχές του σπιτιού, κυμαινόταν σε φυσιολογικές τιμές, κάτι που τότε οι Rich θεώρησαν απίστευτη τύχη. Δεν χρειάστηκε τίποτα περισσότερο για να υπογράψουν τα συμβόλαια και να μετακομίσουν στην ειδυλλιακή φάρμα Heol Fanog, στους πρόποδες του καταπράσινου Εθνικού Πάρκου Brecon Beacons. Ήταν πια πεπεισμένοι πως εκεί, στα ζωηρόχρωμα λιβάδια, ανάμεσα στους ανεμοδαρμένους λόφους και τα χωράφια με τις γεροδεμένες μηλιές, θα ζούσαν ευτυχισμένοι, και πράγματι, έτσι είχαν τα πράγματα μέχρι που φάνηκε το πρώτο προειδοποιητικό σήμα.


Την οικογενειακή τους ηρεμία στην απόμακρη φάρμα ήρθε να κλονίσει κάτι τόσο κοινό όσο ένας λογαριασμός ρεύματος, μόνο που στο κάτω μέρος αυτού αναγραφόταν το εξωφρενικό ποσό των εφτακοσίων πενήντα λιρών, αντίστοιχο ποσό με αυτό που θα πλήρωνε μια κλινική. Ο Bill και η Liz, φανερά σοκαρισμένοι, άρχισαν να κοιτούν ο ένας τον άλλο ερωτηματικά, προσπαθώντας να κατανοήσουν πως μπορούσαν να έχουν καταναλώσει τόσο πολύ ηλεκτρικό ρεύμα. Κανείς τους δεν είχε διοργανώσει κάποιο πάρτι-υπερπαραγωγή, ούτε φωταγωγούσαν το σπίτι τους σαν εμπορικό κατάστημα σε καιρό εορτών. Αντίθετα μάλιστα, προσπαθούσαν να κάνουν οικονομία στην κατανάλωση, όπως έκαναν και γενικότερα στη ζωή τους. Όσο πιο πολύ το σκέφτονταν, τόσο κατέληγαν στο συμπέρασμα πως ακόμα και να είχαν κάθε μια οικιακή συσκευή τους να δουλεύει υπερωρίες ο λογαριασμός δεν θα ήταν τόσο υψηλός. Ο Bill προσπάθησε να δει μήπως υπήρχε κάποιου είδους βλάβη αλλά έμεινε να ξύνει το κεφάλι του προβληματισμένος, καθώς όλα έμοιαζαν να είναι στη θέση τους. Επικοινώνησε με τον πάροχο του ελπίζοντας πως το πρόβλημα θα λυνόταν -είχαν απλά προσθέσει κατά λάθος ένα μηδενικό στο τέλος- αλλά εκείνος ήταν κατηγορηματικός. Δεν είχε γίνει κανένα λάθος, κανείς δεν έκλεβε ρεύμα από τους Rich, δεν υπήρχε καμία βλάβη στη σύνδεση, και εκείνοι θα έπρεπε να εξοφλήσουν άμεσα το λογαριασμό τους αν δεν ήθελαν να μαγειρεύουν στη φωτιά και περνούν τις νύχτες τους υπό το φως των κεριών. Ο Bill, που οι πωλήσεις των πινάκων του είχαν αρχίσει να μειώνονται δραματικά χωρίς κανένα προφανή λόγο, είχε πια έναν καλό λόγο για να χάσει τον ύπνο του τα βράδια. Σύντομα όμως, άρχισαν να συμβαίνουν πολλά περισσότερα περίεργα πράγματα στη φάρμα, η οποία αργότερα έγινε γνωστή ως το Amityville της Ουαλίας, που έκαναν τους Rich να μην κλείσουν τα μάτια τους για καιρό. Το καλοκαίρι του ’89 ξεκίνησε μια σειρά ανεξήγητων γεγονότων τα οποία ήρθαν να συγκλονίσουν την παγκόσμια κοινότητα του παραφυσικού. Το πρώτο πραγματικά αλλόκοτο συμβάν μετά τους υπέρογκους λογαριασμούς που καλούνταν να πληρώσουν, ήταν τα βήματα. Η οικογένεια Rich ήταν μαζεμένη σε ένα σημείο στον κάτω όροφο του σπιτιού

αλλά με τις καρδιές τους να καλπάζουν στη στήθος άκουγαν περιοδικά τριξίματα από τον πάνω όροφο, ακριβώς τον ήχο που θα έκανε οποιοσδήποτε άνθρωπος περπατούσε σε σανίδια. Μόνο που ό,τι ήταν αυτό δεν ήταν άνθρωπος καθώς οι Rich ήταν μόνοι στο σπίτι, να κοιτούν προς τα πάνω λουσμένοι στον ιδρώτα. Όταν ωστόσο τα βήματα δεν ακούγονταν, οι Rich δεν κατάφερναν να βρουν την ηρεμία τους καθώς ακόμα περισσότερα ακατανόητα συμβάντα τους πολιορκούσαν σθεναρά, παίζοντας με τη ψυχική τους διαύγεια κάθε λεπτό που περνούσε. Η Liz μίλησε για δεσμίδες λευκού και μπλε φωτός που τρυπούσαν το σκοτάδι και κατέληγαν ακριβώς πάνω στο σπίτι τους, σαν κάποιο σατανικό πλάσμα να έπαιζε μαζί τους. Με κανένα σπίτι να βρίσκεται σε μικρή εμβέλεια, ήταν πια δύσκολο να αρνηθούν ότι κάτι πέραν της λογικής συνέβαινε στον αχυρώνα Heol Fanog. Εκτός όμως από τα βήματα και τα περίεργα φώτα, υπήρχε μια διάχυτη μυρουδιά θειαφιού στην περιοχή, ενώ πολλές φορές, απουσία κάποιου ρεύματος αέρα πόρτες έκλειναν μόνες τους. Εκείνη την περίοδο ήταν περίπου όταν τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο αλλόκοτα. Τα ζώα που διατηρούσε η οικογένεια στη φάρμα της άρχισαν να πεθαίνουν αιφνίδια αν και φαίνονταν να χαίρουν άκρας υγείας, ή να γεννούν παραμορφωμένα ή νεκρά μικρά. Όσα δεν τα έβρισκαν πεσμένα στο πλάι, με μάτια γυάλινα, να κρύβουν ένα μυστικό που κανείς δεν ήθελε πραγματικά να μάθει, τα παρατηρούσαν μουδιασμένοι να φέρονται αλλόκοτα, και να μετατρέπονται από χαριτωμένα οικόσιτα ζώα σε επιθετικά πλάσματα που δεν τολμούσαν να πλησιάσουν. Ένα γουρούνι της οικογένειας άρχισε να τρέχει λυσσασμένα, σχεδόν παρανοϊκά σε κύκλους στη μέση του σπιτιού, αδυνατώντας να σταματήσει έως ότου αναγκάστηκαν να του κάνουν ευθανασία. Παρόμοια συμπεριφορά εμφανίστηκε και στις κατσίκες τους. Όμως, και η συμπεριφορά των Rich άρχισε να αλλάζει και όχι μόνο γιατί


ήταν ψυχικά επηρεασμένοι από τους υπέρογκους λογαριασμούς που συνέχιζαν να έρχονται, ή από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των κάποτε αγαπημένων ζώων τους. Ο νεαρός Laurence, ένα ήρεμο παιδί που ποτέ δεν είχε ανησυχήσει τους Rich με οποιονδήποτε τρόπο, ξαφνικά άρχισε να κλείνετε στο δωμάτιο του και να βάφει τους τοίχους κόκκινους. Όπως και τα ζώα τους, γινόταν απότομος και επιθετικός, φτάνοντας στο σημείο να χτυπήσει τον πατέρα του κάποια στιγμή, άνθρωπο για τον οποίο έτρεφε μεγάλη αγάπη. Έφτυνε τη θετή του μητέρα και δεν τσιγκουνευόταν καθόλου χυδαίες λέξεις και εκφράσεις. Σε αυτό το σημείο ήταν που η Liz ήταν πια βέβαιη ότι κάποια άυλη χθόνια οντότητα ελλόχευε στις σκοτεινές γωνιές του σπιτιού, καθώς ο Laurence δεν θα μπορούσε να αλλάξει ποτέ τόσο δραματικά. Τελικά αναγκάστηκαν να τον στείλουν εσώκλειστο σε ένα σχολείο μέχρι την ενηλικίωσή του. Στο διάστημα της παραμονής του εκεί, η προηγούμενη βίαιη, σχεδόν παρανοϊκή συμπεριφορά του εξαφανίστηκε όσο απότομα είχε εμφανιστεί, αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπο του Laurence. Ο Bill όμως που έμεινε πίσω στη φάρμα του τρόμου όδευε και εκείνος προς το χειρότερο. Δύσκολα πλέον έβρισκε κάποιον να θέλει να αγοράσει τους πίνακές του αλλά τα έξοδα του σπιτιού συνέχιζαν να τρέχουν. Είναι αδύνατο να πει κανείς αν έφταιγε μόνο η απελπισία του από την τωρινή του οικονομική κατάσταση ή κάτι ακόμα, κάτι περισσότερο διαβολικό, αλλά οι πίνακές του γίνονταν όλο και πιο σκοτεινοί, ζοφεροί, τίποτα που θα ήθελε να στολίσει κάποιος στον τοίχο του. Κλεινόταν για ώρες στο μικρό του στούντιο, μερικές φορές μέρες, διαβάζοντας μανιωδώς για μαύρη μαγεία, δαιμονισμούς και παραφυσικά γεγονότα και όλα διοχετεύονταν στους διεστραμμένους πίνακές του που έβριθαν σατανικών συμβόλων, πτωμάτων και μακάβριων σκηνών που δεν είχαν καμία σχέση με τους πίνακες που τον είχαν κάνει διάσημο και τον

βοηθούσαν να πληρώνει το νοίκι. Η αισιοδοξία που είχε όταν μετακόμισε με τη Liz στον αχυρώνα είχε χαθεί, αφήνοντας χώρο σε σκοτεινές σκέψεις να τον ζώσουν, σκέψεις που ενίοτε άγγιζαν τα όρια της αυτοκτονίας. Δεν ήταν ο άντρας που κάποτε είχε ερωτευτεί η Liz αλλά κάποιος άλλος, κάποιος ξένος. Η Liz από την άλλη, πλέον όχι μόνο άκουγε πράγματα αλλά άρχισε και να βλέπει. Μπαίνοντας στην κουζίνα κάποια στιγμή διασταυρώθηκε με μια «γυναίκα» που άγγιζε τα δύο μέτρα, με μύτη γαμψή, θυμίζοντας μάλλον την κακιά μάγισσα των παραμυθιών, να στέκεται εκεί, και να την κοιτάζει, πριν αρχίσει να λιώνει και χαθεί. Είχε την ατυχία να συναντηθεί μαζί της άλλες πέντε φορές στο διάστημα παραμονής της στη φάρμα, με μια από αυτές, η γριά να στέκεται στο δωμάτιο του παιδιού της. Την ίδια οντότητα όμως φαίνεται να έβλεπαν και τα δύο παιδιά που είχε αποκτήσει το ζευγάρι όσο ζούσαν στη φάρμα, η Rebecca και ο Ben, τα οποία όμως, αποστασιοποιημένα από το γυμνό αχαλίνωτο τρόμο που βίωναν οι γονείς τους, είχαν απλά καταλήξει να πιστεύουν ότι ήταν κάποια περίεργη, ομολογουμένως άσχημη, κυρία που έκανε παρέα με τη μητέρα τους. Πολλές άλλες φιγούρες, εξίσου ανατριχιαστικές με τη γυναίκα με τη γαμψή μύτη, τριγυρνούσαν στο σπίτι τους, κάνοντας πια τη Liz να πειστεί ότι το μέρος ήταν στο έλος σατανικών οντοτήτων οι οποίες αντλούσαν ενέργεια από το σπίτι τους, εξού και η τεράστια κατανάλωση ρεύματος, η οποία είχε πια διαπιστωθεί ότι δεν οφειλόταν σε οικιακές συσκευές καθώς ένας τεχνικός είχε βρει μεγάλη κατανάλωση όταν κάθε μία συσκευή ήταν απενεργοποιημένη. Οι φήμες για τα αλλόκοτα γεγονότα είχαν απλωθεί στην περιοχή και οι κάτοικοι βρήκαν ένα τρόπο να διαφύγουν από την ανιαρή πραγματικότητα βομβαρδίζοντας τους ήδη τρομοκρατημένους Rich με διεστραμμένες φήμες για το παρελθόν του μέρους που τώρα βρισκόταν το σπίτι τους. Λεγόταν ότι αιώνες πριν χτιστεί ο αχυρώνας, στο σημείο εκείνο πραγματοποιούνταν συνάξεις μαγισσών και αιματηρές τελετουργίες υπό το φως του φεγγαριού. Κάποιοι μίλησαν για ένα νεκροταφείο και άλλοι για ένα φόνο. Η Liz από την άλλη, απέδιδε όλη αυτή την παράνοια που εκτυλισσόταν σε μια Αιγυπτιακή κατάρα. Χρόνια πριν, εκείνη και ο Bill είχαν ταξιδέψει στην Αίγυπτο και φυσικά, δεν μπόρεσαν να παραλείψουν μια επίσκεψη στην εμβληματική πυραμίδα του Χέοπα. Περπατώντας γεμάτοι δέος στους στενούς σκοτεινούς διαδρόμους, έφτασαν σε ένα μέρος που δεν προοριζόταν ποτέ για τα μάτια των ζωντανών, ένα μέρος με το οποίο τόσες κατάρες ήταν δεμένες, το νεκρικό θάλαμο του φαραώ. Τότε ήταν που η Liz άρχισε να βλέπει δεσμίδες φωτός, ολόιδιες με εκείνες που θα παρατηρούσε χρόνια μετά στη


φάρμα τους. Το ίδιο βράδυ, όταν κουρασμένη ξάπλωσε σε ένα ξενοδοχείο πλάι στον Bill, στα όνειρά της την επισκέφτηκε μια γριά γυναίκα που επίσης θύμιζε τρομακτικά πολύ εκείνη που είχε δει στην κουζίνα. Είχε πια πειστεί ότι αυτό που βίωνε η οικογένειά της ήταν μια τιμωρία για τη διατάραξη της αιώνιας ανάπαυσης του φαραώ. Τελικά, η έντρομη Liz κατέληξε να ζητήσει τη βοήθεια ιερέων της περιοχής, ελπίζοντας πως ένας εξορκισμός θα κατάφερνε να δώσει ένα τέλος στον τρόμο τον οποίο βίωναν πλέον σε καθημερινή βάση, καθώς ο σύζυγός της γινόταν όλο και πιο απόμακρος και αλλόκοτος, χαμένος σε μια δική του ζοφερή πραγματικότητα στο εργαστήριο που είχε πια καταστεί τόπος μόνιμης κατοικίας του. Ο Βαπτιστής David Holmwood, ήταν ο πρώτος που αποκρίθηκε στο κάλεσμά της και πρότεινε ρητά την καύση όλων των διεστραμμένων πινάκων και βιβλίων του Bill, πιστεύοντας ότι η ρίζα του κακού κρυβόταν εκεί, κάτι που και έγινε. Το γεγονός αυτό όμως πυροδότησε την εμμονή του Bill, ο οποίος συνέχισε την μανιώδη απεικόνιση διαβολικών φιγούρων στον καμβά. Ανίκανος πλέον να συμμεριστεί τους φόβους της γυναίκας του και να αναλάβει τα πατρικά του καθήκοντα, κλεισμένος στο εργαστήριό του και μουρμουρίζοντας ασυναρτησίες, η Liz αποφάσισε ότι είχε ανεχτεί αρκετά την κατάσταση. Ήξερε ότι πλέον δεν είχαν χρήματα για μετακόμιση μιας και ο Bill δεν πουλούσε τίποτα, αλλά ταυτόχρονα, ο άντρας της αρνούνταν να σταθεί στο πλευρό της, μάλλον επηρεασμένος από τις οντότητες εκείνες που έκαναν τη Liz να τρέμει κάθε φορά που το σκοτάδι έπεφτε στη φάρμα. Έτσι, σε μια στιγμή απόγνωσης, πήρε τα παιδιά της και πήγε να μείνει με τους γονείς της. Ωστόσο, με τις

τηλεφωνικές τους εταιρίες να τους έχουν κόψει τη σύνδεση μιας και δεν είχαν πια την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν, η Liz δεν είχε τρόπο επικοινωνίας με τον σύζυγό της. Αποφάσισε λοιπόν να τον επισκεφτεί, καθώς ακόμα έτρεφε έντονα αισθήματα για τον πατέρα των παιδιών της. Όταν έφτασε στο σπίτι που μοιράζονταν μέχρι πρόσφατα, το θέαμα του άντρα της ήταν κάτι παραπάνω από τρομακτικό. Το παρουσιαστικό του ήταν άθλιο, μετά βίας μπορούσε να σταθεί όρθιος και μιλούσε ασυνάρτητα. Αν καθυστερούσε την επίσκεψή της λίγες μέρες ακόμα ίσως και να τον έβρισκε νεκρό. Ο τελευταίος ιερέας που τόλμησε να πατήσει το πόδι του στο σπίτι ήταν ο Eddie Burks, ο οποίος φαίνεται ότι έκανε και την πιο αποτελεσματική δουλειά. Είπε στους Rich πως δεν υπήρχε κανένας Αιγύπτιος Θεός ή σατανική μάγισσα, αλλά ένα Κελτικό προ-Χριστιανικό πνεύμα το οποίο και κατάφερε εν τέλει να εξορκίσει, κάνοντας ξαφνικά το μέρος να φανεί πιο φωτεινό, ευχάριστο και ζεστό απ΄ό,τι ήταν ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, οι Rich δεν κατάφεραν ποτέ να ξαναπιάσουν τα όνειρά τους από το σημείο που τα είχαν αφήσει το καλοκαίρι ’89. Η αλλόκοτη αυτή ιστορία είχε ανυπολόγιστο ψυχολογικό αντίκτυπο και στους δύο, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στο διαζύγιο και τον Bill να πεθαίνει λίγα χρόνια αργότερα. Τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας έχοντας βρει πια τη γαλήνη, αντικρούουν τις κατηγορίες πολλών περί ιστοριών φαντασίας και μέχρι και σήμερα υποστηρίζουν πως όλα όσα έχουν αφηγηθεί είναι πραγματικά, κάτι που καθιστά την υπόθεση αυτή μια από τις πιο weird περιπτώσεις δαιμονισμών.



Μια από τις πιο παράξενες γωνιές του κόσμου του παράξενου, αφορά τις λεγόμενες «χρονομεταθέσεις» κατά τη διάρκεια των οποίων, ανυποψίαστοι άνθρωποι, για λόγους που προς το παρόν μας είναι εντελώς αδύνατον να κατανοήσουμε, υπερπηδούν τα όρια του χρόνου και βρίσκονται για λίγο σε μια άλλη εποχή. Οι περισσότερες από αυτές τις εμπειρίες είναι πολύ αληθοφανείς για αυτούς που τις βιώνουν καθώς περιλαμβάνουν τοπία, ρούχα, συμπεριφορές και τρόπους ομιλίας που τις περισσότερες φορές ταιριάζουν απόλυτα με περασμένες ιστορικές περιόδους. Πιο εντυπωσιακό είναι ωστόσο το γεγονός πως εμπειρίες αυτού του είδους ενδέχεται να είναι πολύ πιο συχνές από ότι νομίζουμε, απλά δεν γίνονται αντιληπτές ως τέτοιες. Για παράδειγμα, πόσες φορές δεν έχετε περάσει μπροστά από κάποιο κτίριο που ήσαστε σίγουρος ότι έχει κατεδαφιστεί και πόσες φορές δεν έχετε προσέξει κάποιον περαστικό που είναι ντυμένος παλιομοδίτικα ή που μοιάζει να μην ανήκει απόλυτα στο δικό μας κόσμο; Ορισμένες ωστόσο από αυτές τις ιστορίες ξεχωρίζουν, κυρίως γιατί περιλαμβάνουν παραπάνω από έναν μάρτυρα, κάτι που τις κάνει πολύ πιο αξιόπιστες.



Τον Οκτώβριο λοιπόν του 1979, δυο ζευγάρια, ο Len και η Cynthia Gisby και ο Geoff και η Pauline Simpson αποφάσισαν να κάνουν ένα μικρό ταξιδάκι. Ξεκίνησαν από το Dover της Αγγλίας και επιβιβάστηκαν σε ένα φέρυ-μποτ που πήγαινε στη Γαλλία με σκοπό να περάσουν δυο βδομάδες οδηγώντας στην όμορφη Γαλλική εξοχή και ίσως και στη Βόρεια Ισπανία. Στόχος τους ήταν να διανυκτερεύουν σε επαρχιακά ξενοδοχεία και πανσιόν, ν’ απολαύσουν τις ομορφιές της υπαίθρου και να ξεφύγουν για λίγο από τις πιέσεις της καθημερινότητάς τους. Ούτε καν φαντάζονταν ότι θα κατάληγαν να ταξιδέψουν όχι μόνο στον χώρο αλλά και στον χρόνο. Ύστερα από την πρώτη μέρα του ταξιδιού τους στη Γαλλική εξοχή, ανακάλυψαν ένα όμορφο μοτέλ στην περιοχή Μontelimar, όπου αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν καθώς φαινόταν πολύ κομψό και πολυτελές. Στην ρεσεψιόν τους υποδέχτηκε ένας υπάλληλος που φορούσε μια ασυνήθιστη στολή η οποία είχε το χρώμα του δαμάσκηνου, όπως ισχυρίστηκαν αργότερα, ο οποίος τους πληροφόρησε ότι το ξενοδοχείο δεν είχε διαθέσιμα δωμάτια. Βλέποντας την απογοήτευση που χαράχτηκε στα πρόσωπά τους, πρόσθεσε ότι ήξερε ένα μικρότερο ξενοδοχείο εκεί κοντά που θα μπορούσε να τους φιλοξενήσει για τη νύχτα. Εκείνοι τον ευχαρίστησαν, βρήκαν εύκολα το δρόμο που τους είχε υποδείξει αλλά πολύ γρήγορα πρόσεξαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά: Ο συγκεκριμένος δρόμος ήταν ασυνήθιστα στενός, λιθόστρωτος και ανώμαλος. Προσπέρασαν κάποια σπίτια με παλαιική και εγκαταλειμμένη εμφάνιση και κάποιους αφισοπίνακες που έμοιαζαν να διαφημίζουν ένα περιπλανώμενο τσίρκο το οποίο φαινόταν πολύ παλιομοδίτικο. Ο ίδιος ο δρόμος ήταν ασυνήθιστα ερημικός. Εντούτοις, τα δυο ζευγάρια συνέχισαν απτόητα το ταξίδι τους απολαμβάνοντας την αναπάντεχη εκείνη περιπέτεια. Κάποια στιγμή έφτασαν μπροστά σε δυο αρχαϊκά κτίρια εκ των οποίων το πρώτο έμοιαζε με αστυνομικό σταθμό και το δεύτερο με το ξενοδοχείο που τους είχε συστήσει ο ρεσεψιονίστ με την ασυνήθιστη στολή. Πάρκαραν το αυτοκίνητο τους μπροστά του και πρόσεξαν πως το διώροφο εκείνο κτίριο είχε μια παλιομοδίτικη αρχιτεκτονική. Όταν μπήκαν στο εσωτερικό του ένιωσαν σαν να ταξίδευαν πίσω στο χρόνο. Η ρεσεψιόν του ήταν φτιαγμένη εξ’ ολοκλήρου από βαρύ ξύλο και δεν υπήρχαν ούτε ανελκυστήρες, ούτε τηλέφωνα. Ο υπάλληλος που τους υποδέχτηκε φορούσε μια στολή που ταίριαζε περισσότερο στις αρχές του εικοστού αιώνα. Επίσης δεν μιλούσε αγγλικά και επειδή και εκείνοι δεν ήξεραν καθόλου γαλλικά, κατέφυγαν στη γλώσσα των νοημάτων για να του δώσουν να καταλάβει τι ακριβώς χρειάζονταν.

Το δωμάτιο που κατάφεραν να κλείσουν τελικά έμοιαζε το ίδιο παρωχημένο και εκτός χρόνου, όπως και κάθε τι άλλο στο παράξενο εκείνο ξενοδοχείο: Τα παράθυρα δεν είχαν ούτε τζάμια ούτε κουρτίνες και έκλειναν απλά και μόνο με ξύλινα πατζούρια. Δεν υπήρχαν τηλέφωνα στα κομοδίνα, τα κρεβάτια είχαν σεντόνια και κουβέρτες που ήταν ασυνήθιστα βαριά, είχαν πελώριες μαξιλάρες αντί για τα μαξιλάρια που θα περίμενε κανείς ενώ οι πόρτες δεν είχαν κλειδαριές αλλά μάνταλα από ξύλο. Τα υπόλοιπα έπιπλα ήταν εξίσου αναχρονιστικά. Έμοιαζαν περισσότερο με καλοδιατηρημένες αντίκες παρά με αντίγραφα παλιών επίπλων. Τα υδραυλικά του μπάνιου ήταν πολύ απλά και ξεπερασμένα. Εκείνοι πίστευαν ότι το ξενοδοχείο ήταν επίτηδες φτιαγμένο για να προσομοιάζει τους ξενώνες των αρχών του 20ου αιώνα, πράγμα που τους φάνηκε αρκετά γοητευτικό, οπότε αποφάσισαν να απολαύσουν και αυτή την ασυνήθιστη εμπειρία και να κατέβουν στο εστιατόριο του όπου απόλαυσαν ένα δείπνο από αυγά, μπριζόλες και πατάτες, προτού επιστρέψουν στο δωμάτιο που είχαν κλείσει για τη νύχτα. Το επόμενο πρωινό ξανακατέβηκαν στο εστιατόριο για να πάρουν το πρωινό τους και εκεί πρόσεξαν πως οι υπόλοιποι ένοικοι του ξενοδοχείου φορούσαν τα ρούχα μιας άλλης εποχής. Για παράδειγμα, μια γυναίκα φορούσε μια φαρδιά τουαλέτα από μετάξι και κρατούσε στα χέρια της ένα μικρό σκυλάκι. Η Pauline είπε αργότερα ότι η εμφάνισή της, της είχε φανεί πολύ ασυνήθιστη: Έμοιαζε σαν να είχε μόλις έρθει από κάποια δεξίωση ενώ η ώρα ήταν επτά το πρωί. Ύστερα από λίγο εμφανίστηκαν δυο άνδρες οι οποίοι φορούσαν μπλε στολές με κάπες και φαρδιά μυτερά καπέλα. Έμοιαζαν με αστυνομικούς αλλά τα ρούχα τους δεν θύμιζαν σε τίποτα τις σύγχρονες στολές των γάλλων αστυνομικών. Τα δυο ζευγάρια των ταξιδιωτών με δυσκολία μπόρεσαν να συγκεντρωθούν στο φαγητό τους καθώς κοίταζαν καταγοητευμένα τους ασυνήθιστους εκείνους ανθρώπους.


Αφού ολοκλήρωσαν το πρωινό τους γεύμα, φωτογράφισαν ο ένας τον άλλο μπροστά από τα ασυνήθιστα πατζούρια του δωματίου τους και κατέβηκαν για μια ακόμα φορά στο ισόγειο του ξενοδοχείου για να εξοφλήσουν τον λογαριασμό τους ο οποίος ήταν 19 φράγκα συνολικά ή τρία δολάρια. Νομίζοντας πως είχε γίνει κάποιο λάθος, έκαναν ότι μπορούσαν με νοήματα για να εξηγήσουν στον υπάλληλο του ξενοδοχείου ότι η τιμή ήταν τρομερά χαμηλή, εκείνος ωστόσο τους διαβεβαίωσε ότι η τιμή που τους χρέωνε ήταν φυσιολογικότατη. Τελικά τον πλήρωσαν με μετρητά και βγήκαν από το ξενοδοχείο όπου ρώτησαν τους παράξενους αστυνομικούς ποιος ήταν ο καλύτερος δρόμος για να βγουν στον αυτοκινητόδρομο που έφτανε μέχρι την Avignon και τα Ισπανικά σύνορα. Εκείνοι δεν φάνηκαν να κατανοούν την έννοια της λέξης «αυτοκινητόδρομος.» Τελικά, με τα πολλά, κατάφεραν να βγάλουν κάποια άκρη και ακολουθώντας τον λιθόστρωτο δρόμο με τον οποίο είχαν φτάσει το προηγούμενο βράδυ στο ξενοδοχείο, βρήκαν τον αυτοκινητόδρομο που έψαχναν και πέρασαν την υπόλοιπη μέρα συζητώντας για την παράξενη νύχτα που είχαν περάσει. Οι υπόλοιπες δυο βδομάδες των διακοπών τους κύλησαν δίχως περαιτέρω περιπέτειες και κατά την επιστροφή τους αποφάσισαν να περάσουν ξανά και να διανυκτερεύσουν στο παράξενο κτίριο. Ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο που είχαν πάρει και πριν, προσπέρασαν το μεγάλο ξενοδοχείο στο οποίο δεν είχαν καταφέρει να βρουν δωμάτιο, εντόπισαν τον στενό λιθόστρωτο δρόμο, αντίκρισαν και πάλι τα εγκαταλειμμένα σπίτια και τις διαφημιστικές αφίσες του τσίρκου αλλά όταν έφτασαν στο μέρος όπου υποτίθεται ότι θα έπρεπε να βρίσκεται ο αστυνομικός σταθμός και το ξενοδοχείο τους, δεν βρήκαν τίποτα. Όταν επέστρεψαν απογοητευμένοι στο πρώτο ξενοδοχείο, ο ρεσεψιονίστ που τους υποδέχτηκε δεν έμοιαζε σε τίποτα, ούτε στην όψη ούτε στα ρούχα, με αυτόν που τους είχε κατευθύνει στο μυστηριακό κτίριο και μάλιστα τους είπε ότι ποτέ δεν είχε δουλέψει κάποιος με αυτή την εμφάνιση εκεί. Ακόμα πιο παράξενο ήταν το γεγονός πως όταν επέστρεψαν στην Αγγλία και εμφάνισαν τις φωτογραφίες που είχαν τραβήξει, εκείνες που είχαν τραβήξει στο εσωτερικό του δωματίου τους είχαν εξαφανιστεί, σαν να μην είχαν υπάρξει ποτέ. Ύστερα από όλα αυτά, αποφάσισαν αρχικά να μην μιλήσουν με κανέναν για όλα αυτά τα παράξενα που τους είχαν συμβεί. Ανακάλυψαν ωστόσο ότι οι στολές που φορούσαν οι περίεργοι αστυνομικοί ανήκαν σε μια ιστορική περίοδο από το 1900 έως το 1905. Κάποια στιγμή, όταν έκαναν το λάθος να μιλήσουν σε κάποιους φίλους για την αλλόκοτη εκείνη εμπειρία,

η ιστορία τους διέρρευσε στον τύπο με αποτέλεσμα να μεταμορφωθούν, προς μεγάλη τους δυσαρέσκεια, σε πρόσκαιρες διασημότητες. Φυσικά υπήρξαν και αυτοί οι οποίοι άκουσαν την όλη ιστορία με ένα εύλογο σκεπτικισμό. Για παράδειγμά, η διακεκριμένη ερευνήτρια παραφυσικών φαινομένων Jenny Randles που ασχολήθηκε με την παράξενη αυτή υπόθεση, εντόπισε ορισμένα σημεία που την έκαναν φιλύποπτη, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι ο υπάλληλος του ξενοδοχείου και οι υπόλοιποι πελάτες του δεν φάνηκαν να εκπλήσσονται από τα ασυνήθιστα, για τα μάτια τους, ρούχα που φορούσαν ή με το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσαν τα δυο ζευγάρια. Επίσης, τα χρήματα που είχαν δώσει στον υπάλληλο του ξενοδοχείου είχαν γίνει δεκτά, παρά το γεγονός ότι προέρχονταν από το έτος 1979 και επομένως ήταν εντελώς διαφορετικά σε εμφάνιση από τα χρήματα παλαιότερων εποχών. Οι τέσσερεις ταξιδιώτες από την άλλη, εξακολούθησαν να ισχυρίζονται ότι η περιπέτεια που είχαν ζήσει ήταν πέρα για πέρα πραγματική αλλά από τη στιγμή που δεν ήταν σε θέση να προσκομίσουν χειροπιαστές αποδείξεις που να στηρίζουν τα λεγόμενά τους, τελικά ο μόνος τρόπος που μπορεί να δει κανείς την όλη περίπτωση, είναι σαν μια συναρπαστική αφήγηση την αληθοφάνεια της οποίας κανείς δεν μπορεί να αποδείξει. Επομένως δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη πραγματικά σε αυτούς τους τέσσερεις ταξιδιώτες στη γαλλική εξοχή. Ταξίδεψαν πραγματικά πίσω στο χρόνο ή επινόησαν το όλο περιστατικό προκειμένου να απολαύσουν, για λίγο έστω, τα φώτα της δημοσιότητας; Εσείς το νομίζετε; -

-

-

https://www.dailymail.co.uk/home/you/arti cle-9565865/Have-experienced-timeslip.html https://medium.com/inside-thesimulation/three-convincing-cases-of-timetravel-ab675d0b9548 https://www.youtube.com/watch?v=1OMz_ Diq-Gw



Μεταξύ του τέλους της δεκαετίας του 1950 και τις αρχές της δεκαετίας του 1960, δύο αδέρφια από το Τορίνο της Ιταλίας που άκουγαν στο όνομα Achille και Giovanni Judica Cordiglia, παθιασμένοι με τις τηλεπικοινωνίες και υποστηριζόμενοι μόνο από απίστευτη θέληση και ενθουσιασμό, όπως πολλοί άλλοι ραδιοερασιτέχνες, κατασκεύασαν στο σπίτι τους με αυτοσχέδια μέσα που προέρχονταν κυρίως από περισσευούμενο πολεμικό εξοπλισμό του Β’ ΠΠ, έναν σταθμό ακρόασης ραδιοφώνου, χάρη στον οποίο πρώτοι, και συχνά μοναδικοί σε εκείνα τα περιπετειώδη χρόνια που ο διαστημικός αγώνας ήταν συνεχώς στα χείλη και στις σκέψεις όλων, να συλλάβουν τα σήματα που εκπέμπονταν από τεχνητούς δορυφόρους αλλά και τις φωνές των αστροναυτών που μεταδίδονταν από το διάστημα. Το ενδιαφέρον των δύο αδερφών για το ραδιόφωνο και τις τηλεπικοινωνίες γεννήθηκε μέσα τους από πολύ μικρή ηλικία όταν στα τέλη της δεκαετίας του '40 με τη βοήθεια του οικογενειακού ηλεκτρολόγου και ενός φίλου μηχανικού των γονιών τους, κατάφεραν να φτιάξουν τους πρώτους δέκτες και τις πρώτες κεραίες, δοκιμάζοντας αρχικά τις δυνάμεις τους σε εκπομπές σε κώδικα Μορς. Ήταν τότε που γεννήθηκε η φήμη των δύο αδερφών όταν το 1957 κατάφεραν να «πιάσουν» τα σήματα που εξέπεμπαν οι Sputnik 1 και 2. Ο Σπούτνικ 1 ήταν ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος στην ιστορία. Εκτοξεύτηκε, ώστε να μπει σε τροχιά στις 4 Οκτωβρίου 1957 από τη Σοβιετική Ένωση, και αποτελεί το πρώτο αποφασιστικό βήμα της ανθρωπότητας στην εξερεύνηση του διαστήματος. Εκτοξεύτηκε το 1957 από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, με έναν πύραυλο R-7. Κατασκευάστηκε και εκτοξεύτηκε από τη Σοβιετική Ένωση ως συμβολή στο Διεθνές Γεωφυσικό Έτος 1957. Ήταν ο πρώτος μιας σειράς δέκα δορυφόρων με το ίδιο όνομα. Ο επόμενος Σπούτνικ 2 μετέφερε τον πρώτο ζωντανό οργανισμό στο διάστημα, τη σκυλίτσα Λάικα. Τα επόμενα χρόνια, τα δύο αδέρφια μπόρεσαν να καταγράψουν και να ηχογραφήσουν σε κασέτες τις τεχνητές «φωνές» όλων των κύριων δορυφόρων που έβαλαν σε τροχιά οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ καθώς και τις φυσικές φωνές των αστροναυτών. Μία από τις πιο διάσημες καταγραφές, σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, και με την οποία θα ασχοληθούμε σε αυτό το άρθρο, ήταν όταν εντόπισαν σοβιετικές φωνές που προέρχονταν από το διάστημα πριν από το πρώτο διαστημικό ταξίδι του Γκαγκάριν, το οποίο έληξε με τον θάνατο των κοσμοναυτών. Η Σοβιετική Ένωση δεν επιβεβαίωσε ποτέ την ύπαρξη αυτών των υποτιθέμενων ανθρώπινων αποστολών πριν από το Βοστόκ. Η αλήθεια είναι ότι στο διαστημικό πρόγραμμα της Σοβιετικής Ένω-

σης ο στρατιωτικός τομέας είχε αυξημένες αρμοδιότητες, κάτι που επέτρεπε την αποδοτική πολιτική της απόκρυψης και της μυστικότητας, καθώς και τη δημιουργία ελεγχόμενων εντυπώσεων στη Δύση σχετικά με τις δυνατότητες της ΕΣΣΔ. Έτσι το διαστημικό πρόγραμμα παρέμεινε απόρρητο -όπως και οι περισσότερες δραστηριότητες στην ΕΣΣΔ εκείνης της εποχής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα δύο αδέρφια να αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες στην προσπάθεια τους να ηχογραφήσουν τους σοβιετικούς. Με την μανία τους για μυστικότητα, οι σοβιετικοί δεν κοινοποιούσαν ποτέ τις εκτοξεύσεις εκ των προτέρων, όπως έκαναν οι Αμερικανοί, αλλά μόνο όταν η αποστολή είχε ξεκινήσει ή ακόμα και τελειώσει ώστε σε μία πιθανή βλάβη ή ένα ατύχημα να μην σπάσει ο μύθος της τεχνολογίας αιχμής που ήθελαν να συνδεθεί αναπόφευκτα με όλα όσα παρήγαγε ο κομμουνιστικός κόσμος. Με άλλα λόγια, ενώ οι ΗΠΑ ανακοίνωναν πάντα εκ των προτέρων κάθε διαστημική τους αποστολή, με τον κίνδυνο να εκτεθούν αν κάτι πήγαινε στραβά στα μάτια των μέσων ενημέρωσης σε όλο τον πλανήτη, οι Ρώσοι προφανώς δεν απέτυχαν ποτέ, γιατί ανακοίνωναν με μεγαλοπρέπεια μόνο τις εκτοξεύσεις που ολοκληρωνόντουσαν με ευνοϊκό τρόπο. Αυτή η στάση σήμαινε ότι για πολλά χρόνια αρκετές ιστορίες σοβιετικών διαστημικών προγραμμάτων δεν ήταν γνωστές στη δύση παρά πολύ μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, και η μόνη πηγή πληροφόρησης του κοινού για αυτά τα μυστικά ήταν ακριβώς τα δύο αδέρφια, που τα αποκάλυπταν στον κόσμο όπως ξετυλίγονταν, ζωντανά! Με εξοπλισμό που ανακτήθηκε όπως αναφέραμε νωρίτερα από απομεινάρια πολέμου, αλλά κυρίως με την εξαιρετική ευφυΐα τους, ο Achille και ο Giovanni Judica Cordiglia είχαν καταφέρει να κατανοήσουν τα σήματα που αντάλλαζαν οι


μυστικές σοβιετικές βάσεις όταν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί ένα διαστημικό πείραμα, οπότε όταν ο πύραυλος έφευγε πραγματικά - εν αγνοία όλων – τα δύο αδέρφια περίμεναν να πιάσουν τη στιγμή μετάδοσης δεδομένων στο έδαφος (είτε επρόκειτο για αυτόματο είτε για πιλοτικό όχημα). Η θέση του Τορίνο ήταν τέτοια, σε σχέση με την τυπική τροχιά που ταξίδευαν τα σοβιετικά διαστημόπλοια, ώστε να επιτρέπει τη βέλτιστη λήψη των ραδιοεπικοινωνιών. Και οι δυο τους δεν έχασαν καθόλου, αποκτώντας με κάθε νέο δελτίο που έβγαζαν στον Τύπο με αφορμή τις σοβιετικές διαστημικές αποστολές, νέα εκτίμηση από τους δημοσιογράφους, που τους θεωρούσαν όλο και πιο πρωταρχικές και καταρτισμένες πηγές πληροφόρησης. Άλλες φορές ήταν οι Αμερικανοί που παρά τη διαφάνεια που τους διέκρινε, δημιουργούσαν προβλήματα που δύσκολα λύνονταν. Παραδειγματικός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι δυο τους έλυσαν μια θεμελιώδη έλλειψη δεδομένων εν όψει της εκτόξευσης του πρώτου Αμερικανού σε τροχιά, του Τζον Γκλεν, στις 20 Φεβρουαρίου 1962. Ο Γκλεν ήταν το πέμπτο άτομο στο διάστημα, μετά από τους κοσμοναύτες Γιούρι Γκαγκάριν και Γκέρμαν Τίτοφ και τους συναδέλφους του στην αποστολή Mercury 7, Άλαν Σέπαρντ και Γκας Γκρίσομ. Οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να αποκαλύψουν τις ραδιοσυχνότητες για την κάψουλα, μήπως οι Σοβιετικοί προσπαθήσουν να τους ενοχλήσουν. Η άγνοια αυτού του θεμελιώδους γεγονότος θα εμπόδιζε τα δύο αδέρφια να ακούσουν τη φωνή του Γκλεν από το διάστημα, κι έτσι άρχισαν να δουλεύουν πάνω σε αυτό, και ως συνήθως βρήκαν τη λύση, χάρη στην ιδιοφυΐα που έδειχναν πάντα. Ανάμεσα στο υλικό που διέθεσαν οι Αμερικανοί στο κοινό και είχαν στην κατοχή τους και τα δύο αδέρφια, υπήρχε μια φωτογραφία που απεικόνιζε την ανάκτηση στη θάλασσα μιας κάψουλας Ερμής. Στη φωτογραφία μπορούσες να δεις πολύ καλά την κεραία του ραδιοφώνου που προεξείχε από την κορυφή του διαστημικού σκάφους. Αν μπορούσαν να υπολογίσουν με ακρίβεια το μήκος της κεραίας θα τους επέ-

τρεπε να φτάσουν στη ραδιοσυχνότητα που χρησιμοποιούσαν από αυτήν. Η δουλειά δεν ήταν εύκολη γιατί στην φωτογραφία υπήρχε έλλειψη ακριβών σημείων αναφοράς. Αλλά με την ιδιοφυΐα που τους διέκρινε, τα δύο αδέρφια αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τα πρόσωπα δύο ναυτικών που εμφανίζονταν στη φωτογραφία ως μέτρο σύγκρισης. Ζήτησαν επομένως την βοήθεια του πατέρα τους, ειδικό στην ιατροδικαστική, για να λάβουν τις ακριβείς μετρήσεις των οστών των προσώπων των δύο ναυτικών, που ο πατέρας τους πέτυχε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Έχοντας διαθέσιμα συγκεκριμένα δεδομένα, τα δύο αδέρφια μπόρεσαν να εντοπίσουν τη μέγεθος της κεραίας και η συχνότητα δεν ήταν πλέον μυστικό για αυτούς. Χάρη στη συμμετοχή τους στην τηλεοπτική εκπομπή του Mike Bongiorno "The fair of dreams", οι δυο τους είχαν την ευκαιρία τον Φεβρουάριο του 1964, να επισκεφτούν διαστημικές βάσεις και εγκαταστάσεις της NASA, και μαζί τους έφεραν μια βαλίτσα με 30 κιλά έγγραφα και ηχογραφήσεις που έθεσαν υπόψη των ανώτερων στελεχών της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας, αφήνοντάς τους άφωνους με αυτά που είχαν καταφέρει. Σε αυτή την επίδειξη, η ηχογράφηση της φωνής του Γκλεν και η εξήγηση του πώς κατάφεραν να την απαθανατίσουν ήταν το κερασάκι στην τούρτα: οι δυο τους επέστρεψαν στο Τορίνο με πολλές εμπιστευτικές πληροφορίες για τη σοβιετική διαστημική δραστηριότητα που τους παρείχε η NASA σε αντάλλαγμα με άλλα πολύτιμα στοιχεία που είχαν στην κατοχή τους. Μια συνεργασία που θα είχε σημαντικές εξελίξεις τα επόμενα χρόνια. Με την πάροδο του χρόνου, η αύξηση του εξοπλισμού και των κεραιών (συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης που υπήρχε εκείνη την εποχή στην Ιταλία) ανάγκασε τα δύο αδέρφια να μεταφέρουν τα κεντρικά γραφεία τους πρώτα - το 1961 - σε ένα πρώην γερμανικό καταφύγιο στο Torre Bert, στους λόφους του Τορίνο, και τον Απρίλιο του 1962 στο San Maurizio Canavese, περίπου 20 χλμ. από το Τορίνο.


Όλη η δεκαετία του 1960 ήταν ένα κρεσέντο επιτυχίας και δημοτικότητας για τα δύο αδέρφια που είχαν την τιμή να σχολιάσουν ζωντανά για το ιταλικό ραδιόφωνο και την ελβετική τηλεόραση τις φάσεις της προσγείωσης της σεληνιακής μονάδας Apollo 11 τον Ιούλιο του 1969. Τόλμησαν επίσης σε εκδοτικές δραστηριότητες: το 1961, εκδίδοντας τον τόμο "Voices from space" για τον εκδοτικό οίκο LICE στην Πάντοβα και το 1965 επιμελώντας την εγκυκλοπαίδεια "Man and space" για τον Fratelli Fabbri Editori στο Μιλάνο, σε τρεις τόμους (42 εβδομαδιαία τεύχη που συνοδεύονται από 42 δίσκους που περιέχουν ηχητικά έγγραφα). Το «Man and space» προτάθηκε ξανά στο κοινό, και επεκτάθηκε σε τέσσερις τόμους, το 1969, σε συνδυασμό με την πρώτη ιστορική προσγείωση στη Σελήνη. Ωστόσο, όσο περισσότερο οι επιχειρήσεις τους εξαπλώνονταν παντού, τόσο περισσότερο η επιχείρηση τους άρχιζε να ενδιαφέρει τις υπηρεσίες πληροφοριών, επειδή αυτό που έκαναν τα δύο αδέρφια με τον ενθουσιασμό και την ασυνειδησία που χαρακτηρίζει τις νεαρές ιδιοφυΐες, ταίριαζε στο θανατηφόρο παιχνίδι που έπαιζαν οι υπερδυνάμεις στο ευρύτερο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου. Επομένως, δεν ήταν τυχαίο που οι δυο τους δέχθηκαν μια μέρα επίσκεψη από έναν αυτοαποκαλούμενο σοβιετικό δημοσιογράφο που τους πρόσφερε τεχνική συνεργασία με αντάλλαγμα εμπιστευτικές πληροφορίες, και αμέσως μετά την φυγή του άνδρα, εκείνη ενός αξιωματούχου των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος τους εξήγησε πώς ο φερόμενος ως ρεπόρτερ ήταν κατάσκοπος τον οποίο παρακολουθούσαν εδώ και αρκετό καιρό. Έκτοτε, οι ιταλικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν πάντα διακριτικά τις δραστηριότητες όσων περιφέρονταν κοντά στους αδελφούς Judica Cordiglia για να αποφύγουν την ανεπιθύμητη προσοχή. Αλλά αν οι δραστηριότητες των δύο αποτελούσαν αρχικά πηγή ενδιαφέροντος για τους Σοβιετικούς, που ήλπιζαν να ανακαλύψουν σε ποια από τα μυστικά τους είχαν καταφέρει να αποκτήσουν πρόσβαση τα αδέρφια, κάποια στιγμή έγιναν πραγματικό αγκάθι. Στην πραγματικότητα, ήρθε η μέρα που τα δύο αδέρφια άρχισαν να παίρνουν σήματα και μηνύματα που κανείς στη Δύση δεν έπρεπε να ακούσει: τα στοιχεία ότι υπήρξαν εκτοξεύσεις σοβιετικών διαστημικών σκαφών, πριν και μετά του Γκαγκάριν, που είχαν καταλήξει σε καταστροφή. Ο κανόνας της αναγγελίας στον κόσμο μόνο αποστολών που τελείωναν καλά σήμαινε ότι μια άμεση αυλαία σιωπής έπεσε σε αυτές τις αποστολές - και στους ηρωικούς κοσμοναύτες που αποτελούσαν το πλήρωμά τους. Αλλά τα αδέρφια του Τορίνο ήταν πάντα σε επιφυλακή, και με αυτόν τον τρόπο ήταν

και σε θέση να τεκμηριώσουν - μέσω ακριβών δελτίων που εκδόθηκαν μέσω του πρακτορείου ANSA την εκτέλεση ορισμένων από αυτές τις τραγικές αποστολές: Στις 28/11/1960 μια μετάδοση σε κώδικα Μορς καταγράφηκε στην αγγλική γλώσσα που επαναλαμβανόταν ασταμάτητα: «SOS σε όλο τον κόσμο», προφανώς προερχόμενη από έναν κοσμοναύτη σε τροχιά. Το ραδιόφωνο της Μόσχας την 1η Δεκεμβρίου ισχυρίστηκε ότι ένα σκάφος 5 τόνων είχε τεθεί σε τροχιά στο πλαίσιο προγραμμάτων που στόχευαν στην προετοιμασία της αποστολής ενός ανθρώπου στο διάστημα. Το όχημα εντοπίστηκε από τα αδέρφια σε τροχιά μακριά από τη Γη, σαν να είχαν αποτύχει οι διαδικασίες επανεισόδου. Στις 2/2/1961, ακούστηκαν ήχοι που αναγνωρίστηκαν ως συριγμός και καρδιακός παλμός. Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν από τον επιφανή κλινικό καθηγητή Dogliotti και την ομάδα του, οι οποίοι άκουσαν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί ο «ζωντανός» θάνατος του υποτιθέμενου κοσμοναύτη. Στις 4 Φεβρουαρίου, οι Σοβιετικοί ανακοίνωσαν την εκτόξευση ενός «σκάφους Sputnik» 6,5 τόνων, το οποίο θα παρέμενε σε τροχιά λίγες μέρες πριν διαλυθεί στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης. Μεταξύ 16 και 23/5/1961 οι φωνές δύο ανδρών και μιας γυναίκας ανελήφθησαν από ένα διαστημόπλοιο


σε τροχιά. Μετά από λίγο οι αντρικές φωνές θα έπαυαν να εκπέμπουν και θα έμενε μόνο η γυναικεία φωνή, που τις τελευταίες στιγμές παραπονιόταν ασταμάτητα για μεγάλη θερμότητα και έβλεπε φλόγες, μέχρι μια τελευταία διαπεραστική κραυγή πριν την οριστική σιωπή. Φαινόταν προφανές ότι το διαστημόπλοιο είχε καεί στη φάση της ατμοσφαιρικής επανεισόδου. Στις 14/10/1961 ηχογραφήθηκε η φωνή ενός κοσμοναύτη, του οποίου το διαστημικό σκάφος θα διαλυόταν μετά την επαφή με την ατμόσφαιρα. Η υπομονή των σοβιετικών αρχών, δοκιμασμένη για χρόνια, έληξε ξαφνικά στις 7 Απριλίου 1965, όταν εμφανίστηκε μια μακρά και πολύ σκληρή επίθεση στους δύο αδερφούς του Τορίνο στο «Ερυθρό Αστέρα» της Μόσχας από τον υποστράτηγο Νικολάι Καμάνιν, επικεφαλής της εκπαίδευσης κοσμοναυτών. Ο Καμάνιν ήταν σοβιετικός αεροπόρος, στον οποίο απονεμήθηκε ο τίτλος του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης το 1934 για τη διάσωση του πληρώματος SS Chelyuskin από ένα αυτοσχέδιο αεροδρόμιο στην παγωμένη επιφάνεια της θάλασσας Chukchi κοντά στο νησί Kolyuchin. Ο Καμάνιν ισχυρίστηκε ότι οι δύο, που ορίζονται ως «ληστές» και «ραδιοπειρατές» αμειβόμενοι από την αμερικανική αντικατασκοπεία, είχαν αποκαλύψει ψευδείς πληροφορίες για σοβιετικές διαστημικές καταστροφές που δεν συνέβησαν

ποτέ, και ότι οι κοσμοναύτες που ανέφεραν με όνομα και επίθετο δεν υπήρχαν ποτέ στην πραγματικότητα. Οι δυο τους απάντησαν σε αυτή τη σκληρή επίθεση με ανακοίνωση που εξέδωσε η ANSA την επόμενη μέρα, επιβεβαιώνοντας τα όσα ισχυρίστηκαν και συνοψίζοντας την ορθότητα των διαδικασιών ακρόασης τους. Οι δυο τους τόνισαν πώς η ακρόαση τους γινόταν πάντα παρουσία μαρτύρων και απάντησαν με τον ίδιο τρόπο στον κατήγορο τους, δείχνοντας ότι οι φωτογραφίες και τα αποφθέγματα εκείνων των κοσμοναυτών που σύμφωνα με τον Kamanin δεν είχαν υπάρξει ποτέ είχαν ληφθεί από σοβιετικές μεταδόσεις! Η υπόθεση των υποτιθέμενων χαμένων κοσμοναυτών είναι μια ιστορία που μέχρι σήμερα, ελλείψει επιβεβαίωσης από τους άμεσα εμπλεκόμενους (πρώτα η ΕΣΣΔ και μετά η Ρωσία), δεν έχει βρει οριστική διευκρίνιση. Μια διευκρίνιση που ίσως δεν θα υπάρξει ποτέ. Με τα χρόνια, πολλοί σχολιαστές και ειδικοί έχουν πει τη γνώμη τους για το θέμα, και το εύρος των απόψεων που εκφράζονται κυμαίνεται από πιθανολογικές έως αρνητικές μέσα από μια σειρά από αποχρώσεις στο ενδιάμεσο. Αλλά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν όλοι, ότι το υλικό που συγκέντρωσαν οι αδερφοί Judica Cordiglia δεν είναι τίποτα λιγότερο από εντυπωσιακό. Ένα εξαιρετικό έπος από πολλές απόψεις, αυτό του Achille και του Giovanni Battista Judica Cordiglia, που το θυμήθηκαν στο βιβλίο: Dossier Sputnik "...questo il mondo nonlo saprà..." (Υπόθεση Sputnik «…ο κόσμος δεν θα το μάθει αυτό ...»), που εκδόθηκε το 2007 στο Τορίνο. Ένα διασκεδαστικό και συναρπαστικό βιβλίο, απαραίτητο για να γνωρίσουμε και να θυμόμαστε ένα εκπληκτικό παράδειγμα όλης της ιταλικής ευρηματικότητας και εφευρετικότητας σε μια εποχή όπου η επιστήμη και η τεχνολογία φαινόταν να είναι αποκλειστικό προνόμιο των Μεγάλων Δυνάμεων και μόνο. (Achille-Giovanni J. Cordiglia σε μεγαλύτερη ηλικία).


Πως Μπορώ να Συμμετέχω στο Unlocking the Truth Το Unlocking the Truth σας δίνει το βήμα.

Αν θέλεις να εκφράζεσαι μέσα από τις λέξεις και έχεις όρεξη, μεράκι, και επιθυμείς να γίνεις κομμάτι μας, μπορείς τώρα να έχεις το δικό σου χώρο για να καταθέσεις με το προσωπικό σου άρθρο, σκέψεις και προβληματισμούς που ενδιαφέρουν το κοινό, με σεβασμό στη νοημοσύνη, την αντίθετη άποψη, την ελεύθερη σκέψη, και την ευαισθησία του αναγνώστη. Το περιοδικό θα φροντίσει για την αυτούσια δημοσίευσή του. Μπορείς επίσης να στείλεις φωτογραφίες που θες να περιλαμβάνει το άρθρο σου. Απαραίτητες προϋποθέσεις: - Το κείμενο να μην ξεπερνάει τους 1500 χαρακτήρες. - Να αποτελεί πρωτότυπο κείμενο. - Να είναι γραμμένο στα ελληνικά. - Να υπάγεται στη θεματολογία και το ύφος του περιοδικού. - Να περιλαμβάνεται βιβλιογραφία με τις έντυπες ή ηλεκτρονικές πηγές. - Να μην χρησιμοποιήσετε το βήμα που σας δίνει το Unlocking the Truth για να κάνετε κάποιο είδος απροκάλυπτης προπαγάνδας για το συγκεκριμένο περιοδικό, πίστη ή σύστημα που υποστηρίζετε. Διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύσουμε το άρθρο σας, αν δεν πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις ή αν κρίνουμε ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να το κάνουμε αυτό (παραβίαση νόμων, σοβαρά αρνητικά συναισθήματα σε κάποιες ομάδες ανθρώπων οι οποίοι θίγονται σημαντικά από το άρθρο σας κ.α.) Στείλτε το άρθρο, την εργασία ή την μελέτη σας στο e-mail του περιοδικού: UtTmagazine2017@gmail.com


ΔΕΛΦΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ Κάπου, κάτι απίστευτο περιμένει να γίνει γνωστό. Καρλ Σαγκάν

Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΓΛΙΑΤΗΣ

Το Δελφικό Ε ή αλλιώς το «Έψιλον εν Δελφοίς» είναι ένα αρχαίο ελληνικό σύμβολο που σχετίζονταν με την μύηση του ανθρώπου στο φως. Το σύμβολο είναι ευρέως διαδεδομένο σε όλον τον κόσμο. Το συναντάμε με διαφορετικές μορφές. Το βρίσκουμε σε αγγεία, αγάλματα, κτίσματα, πέτρες, σφραγιδόλιθοι, ψηφία, σημαίες ακόμα και σε λογότυπα συνεδρίων. Στην αστρολογία αναπαριστά τους Ιχθύς ενώ επίσης είναι το σύμβολο του ορυκτού sal ammoniacus. Λέγεται ότι ήταν το έμβλημα της Αργώ. Μήπως όμως το συγκεκριμένο σύμβολο ήταν σύμβολο κάποιων αγνώστων επισκεπτών που επισκέφτηκαν τον πλανήτη μας και οι πρωτόγονοι άνθρωποι τους θεώρησαν θεούς και έτσι διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο; Ο Δίας, ο Νορβηγικός θεός Οντίν, ο θεός των Βαβυλωνίων Marduk, ο Indra θεός του ινδουισμού, απεικονίζονται να κρατούν έναν κεραυνό ή Vajra (σανσκριτικά) σχήματος διπλού Έψιλον. Όπως και ο θεός της Μεσοποταμίας Οάννες απεικονίζεται με το διπλό Έψιλον στην αρχαϊκή του μορφή. Το 1947 στην περιοχή Νέο Μεξικό των ΗΠΑ στο Ρόσγουελ στα συντρίμμια του ΑΤΙΑ που βρέθηκαν υπήρχε η επιγραφή με την λέξη " ΕΛΕΦΘΕΡΙΑ" που στη θέση των Έψιλον υπήρχε το διπλό Έψιλον. Στην Ισπανία στο San Jose De Valderas την 01/07/1967 εμφανίστηκε ένα ΑΤΙΑ με το διπλό Έψιλον στο κάτω μέρος του. Το ΑΤΙΑ φωτογραφήθηκε από τον Ισπανό Fernando Sesma. Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1989 στο Βόρονετς της Ρωσίας μετά από προσγείωση ΑΤΙΑ οι αυτόπτες μάρτυρες περιγράφοντας το εξωγήινο ον που εμφανίστηκε ανέφεραν ότι στην ζώνη του είχε το συγκεκριμένο σύμβολο.


Το γράμμα Έψιλον σαν σύμβολο σχετίζεται άμεσα με την Δελφική Ηλιακή μυσταγωγία, την μύηση του ανθρώπου στο φως. Υπήρχε στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς για να δηλώσει την αέναη σχέση του με το φως. Το γράμμα Ε ως αριθμός συμβολίζεται με τον αριθμό 5. Τα 4 κοσμογονικά στοιχεία της Γης, του Αέρα, του Νερού και του Πυρ με την πεμπτουσία του Ουράνιου – Αιθέρα. Τρείς φορές τοποθετήθηκε στην κορυφή του αετώματος του ναού. Το έβλεπε οποίος πλησίαζε την κεντρική πύλη στην ανατολική πλευρά, πάντοτε συνοδευόμενο από τα γνωστά σαν "Δελφικά παραγγέλματα", ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ στην κάτω αριστερή γωνία και το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στην κάτω δεξιά του ιδίου αετώματος. Το πρώτο Έψιλον ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σαν ”Ε των Σοφών ”, κατά μία εκδοχή αφιερώθηκε από τον Σόλωνα, ενώ σε μια άλλη από όλους μαζί τους τότε αναγνωρισμένους φιλοσόφους. Όταν το ξύλινο είχε φθαρεί οι Αθηναίοι τοποθέτησαν το δεύτερο, το οποίο ήταν χάλκινο. Για να αντικατασταθεί με χρυσό από την Λιβία Δρουσέλλα, σύζυγο του Αυγούστου. Η μοναδική πληροφορία για το Ε των Δελφών προέρχεται από τον Πλούταρχο (46-127 μ.Χ.), ο οποίος ως διά βίου ιερέας του Απόλλωνα, ήταν γνώστης των Δελφικών Μυστηρίων. Το ότι ένα γράμμα του αλφαβήτου, είναι το αποκλειστικό αντικείμενο μιας ολόκληρης διατριβής του, δείχνει την μεγάλη σημασία πού ένας συγγραφέας του διαμετρήματος του, απέδιδε σ’ αυτό. Το ότι κανείς άλλος δεν έγραψε γι’ αυτό, αλλά κι ο τρόπος (σε μορφή διαλόγου) πού ο ίδιος ο Πλούταρχος το παρουσιάζει, συνηγορούν ότι πρόκειται για κλείδα των Δελφικών Μυστηρίων. Μέσα από το διάλογο προβάλλονται διάφορες ερμηνείες από τους συμμετέχοντες ως προσωπικές τους απόψεις, χωρίς να είναι όλες τεκμηριωμένες και πολλές φορές αλληλοαναιρούνται. Σε κάποιες παρεμβαίνει ο Πλούταρχος, παραθέτοντας πληθώρα αναλύσεων χωρίς να παίρνει θέση, ωστόσο καθοδηγεί διακριτικά τον αναγνώστη χωρίς να κατηγορηθεί ότι αποκαλύπτει τα μυστικά των Δελφικών μυστηρίων. Η αποκάλυψη πληροφοριών ήταν ηθικό και ποινικό αδίκημα. “Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ”. Ηράκλειτος Η πρώτη άποψη που εκφράζεται είναι από τον αδελφό του Πλουτάρχου Λαμπρία, ότι οι πέντε από τούς επτά Σοφούς – οι Χίλων, Θαλής, Σόλων, Βίας και Πιττακός θέλοντας να διαχωριστούν από τούς άλλους δύο, τον Κλεόβουλο τον Λίνδιο και τον Περίανδρο τον Κορίνθιο, αφιέρωσαν το Ε=5 στον θεό δηλώνοντας έτσι τον πραγματικό αριθμό τους. Η δεύτερη άποψη που εκφράζεται είναι πως το Ε, όντας το δεύτερο των γραμμάτων που έχουν φωνή (φωνηέντων),

δηλώνει τον Απόλλωνα, τον δεύτερο μετά τον Δία. Η τρίτη άποψη είναι του ιερέα Νικάνδρου ότι επειδή το Ε γράφεται και ΕΙ είναι χαρακτηριστικό των προς χρησμοδότησιν ερωτημάτων (εάν), αλλά και μόριο ευχής ή παράκλησης (ΕΙ-θε). Ακολουθεί η άποψη του Θέοντος ότι ο θεός χρησιμοποιώντας το (ΕΙ) συχνά στους χρησμούς του, προτείνει τη χρήση του στους φιλοσόφους. Ο Έυστροφος ο Αθηναίος υποστηρίζει πως το Ε δηλώνει την έννοια των αριθμών ως Πεμπάς. Εκφράζει έτσι την Πυθαγόρεια θέση ότι ο αριθμός είναι πρώτη και απόλυτη αιτία των πάντων κι ότι ο θεός "αεί γεωμετρεί". Την άποψη αυτή συμπληρώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, λέγοντας ότι οι αριθμοί διαιρούνται σε άρτιους και περιττούς και η μονάδα είναι κοινή κατά τη δύναμη και στα δύο είδη, αφού προστιθέμενη, κάνει τον άρτιο περιττό και τον περιττό άρτιο. Το δύο είναι ο πρώτος άρτιος και το τρία ο πρώτος περιττός. Το άθροισμα αυτών των δύο δίνει αριθμό εξαιρετικής τιμής, γιατί πρώτος αυτός αποτελείται από πρώτους και έχει ονομασθεί από τούς Πυθαγόρειους γάμος, λόγω της ομοιότητάς του με την ενωτική σχέση τού άρτιου προς το θήλυ και τού περιττού προς το άρρεν. Γιατί από καμιά ανάμιξη τους δεν γεννιέται άρτιος, μα πάντα περιττός και ποτέ άρτιος όταν προστεθεί σε άρτιο δεν γεννά περιττό, ούτε βγαίνει από τη φύση του, από αυτήν ακριβώς την αδυναμία του να γεννήσει άλλον. Αντίθετα, περιττοί όταν προστεθούν σε περιττούς, γεννούν πολλούς άρτιους, γιατί πάντα αποτελούν το γόνιμο στοιχείο. Το πέντε (Ε) λέγεται και φύσις γιατί με τον πολλαπλασιασμό επί τον εαυτό του τελειώνει πάντα στον εαυτό του. Γιατί και στη φύση ο σπόρος δίνει και πάλι σπόρο. Κι όταν αυτό (το Ε) προστίθεται στον εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τον εαυτό του ή την δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ’ άπειρον. Η ένωση λοιπόν της Πεμπάδος (Ε) με τον εαυτό της δεν γεννά τίποτε


ατελές ή αλλιώτικο, αλλ’ έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τον αριθμό του είδους της ή τον τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κοινόν με τον Απόλλωνα, γιατί ο θεός υμνείται ως αιώνιος και άφθαρτος από την ίδια του την φύση, και άλλοτε ως πυρ τα πάντα εξομοιώνει προς τα πάντα (ΠΥΡΟΣ Τ’ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΣΘΑΙ ΠΑΝΤΑ), άλλοτε καταφεύγει σε μεταμορφώσεις του εαυτού του ως προς τη μορφή, τη διάθεση και τη δύναμη, όπως ακριβώς κι ο κόσμος. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, αν υπάρχουν περισσότεροι από έναν κόσμοι, τότε αυτοί είναι πέντε. Αλλά κι αν υπάρχει μόνο ένας σύμφωνα με τον Αριστοτέλη αυτός αποτελείται από πέντε κόσμους, της Γής, του Ύδατος, τού Πυρός, τού Αέρα και τον Ουρανό σε διαφορετικές απόψεις Φως, Αιθέρα ή Πέμπτη Ουσία (Πεμπτουσία). Αρκετοί Φιλόσοφοι συσχετίζουν με αυτούς τούς πέντε κόσμους, τις πέντε αισθήσεις. Ο διάλογος τελειώνει με την άποψη τού Αμμωνίου ότι είναι προσαγόρευση και προσφώνηση του θεού. Επίσης ο Πλούταρχος αναφέρει ότι αφιερώθηκαν δύο Ε στον θεό χωρίς να διευκρινίζει αν είναι αντεστραμμένα. Ενώ σε αρχαίο ελληνικό νόμισμα που απεικονίζεται η μετόπη του ναού υπάρχει μόνο ένα Ε. Άλλες ερμηνείες αναφέρουν ότι συμβολίζει τον αριθμό του σύμπαντος, ενώ στο έργο "Περί της εν Τίμαιο Ψυχογονίας" ότι είναι ένας τύπος της φύσης, ενώ ο Πυθαγόρειος Νικόμαχος αναφέρει ότι το φως έχει άμεση σχέση με το αριθμό 5 (Ε=5 ). Από τούς νεότερους συγγραφείς μόνο δύο έχουν γράψει για το Ε των Δελφών. Ο Στέφ. Καραθεοδωρής, γιατρός και ο Γ. Λευκοφρύδης, δικηγόρος (Αθήνα 1977), οι οποίοι αφού αναφέρονται στον Πλουτάρχο διατυπώνουν διαφορετικές απόψεις. Ο Στεφ. Καραθεοδωρής επισημαίνει ότι το Ε συμβολίζει τον Θεό, το συνδέει με το Εβραϊκό αλφάβητο και την Εβραϊκή θρησκεία. Ο Λευκοφρύδης, συνδέει το Δελφικό Ε με την κατά την άποψη του αποκωδικοποίηση τού έργου τού Αριστοτέλη ”Οργάνων Όργανον”, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για το σύμβολο ενός Πλανητικού συστήματος στον αστερισμό τού Λαγού και συνωνύμου ενός διαστημόπλοιου. Δελφικό Έψιλον, σύμβολο του Σείριου; Πολλοί ήταν οι αρχαίοι πολιτισμοί που είχαν αστρονομικές γνώσεις, ο Σείριος αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας σε πολλούς απ' αυτούς, γνωστός με διάφορα ονόματα όπως Σουριά, Σουρ, Όσιρις που σημαίνει φωτεινός. Οι γνώσεις για το διάστημα αλλά κυρίως για τον Σείριο των Ντογκόν μιας φυλής που κατοικεί στο Μάλι στην Αφρική και οι παραδόσεις τους ξεπερνούν τα 5000 χρόνια είναι εντυπωσιακές αν και οι επιστημονικές γνώσεις τους είναι ανύπαρκτες. Όταν το 1931 οι Γάλλοι ανθρωπολόγοι Marcel

Griaule και Germaine Dieterlen επισκέφθηκαν τη φυλή, έμειναν έκπληκτοι όταν οι Ντογκόν τους μίλησαν για το σύστημα του Σείριου, εξηγώντας τους ότι τις πληροφορίες τις πήραν από εξωγήινους επισκέπτες που ήρθαν από το άγνωστο αστρικό σύστημα. Οι Ντογκόν γνώριζαν τον αστέρα Σείριο Α' επιπλέον γνώριζαν τον αστέρα σύνοδο Σείριο Β'. Τον οποίο ονομάζουν Πο Τολό σημαίνει αστέρι και Τολό πολύ μικρός σπόρος. Για αυτούς είναι το πιο μικρό αστέρι αλλά και το πιο βαρύ. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Σείριος Β' είναι ένας λευκός νάνος που διαφέρει από τα άλλα αστέρια της κατηγορίας του, αν και είναι πολύ μικρός είναι τόσο βαρύς που ασκεί έλξη βαρύτητας στο Σείριο Α'. Το χρώμα του είναι λευκό και η τροχιά του είναι ελλειπτική. Πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από το Σείριο Α' κάθε πενήντα χρόνια κάτι που ήταν γνωστό στους Ντογκόν, για το γεγονός αυτό διοργανώνουν ειδική τελετή που ονομάζεται Σίνγκι. Οι Ντογκόν έχουν γνώσεις της τροχιάς, της πυκνότητας και των χαρακτηριστικών των άστρων αυτών. Επίσης περιγράφουν ένα τρίτο αστέρι που ονομάζουν


Έμμε Για, μεγαλύτερο και ελαφρύτερο από τον Σείριο Β' γύρω από το οποίο περιστρέφεται ένας κατοικήσιμος πλανήτης. Οι γνώσεις των Ντογκόν δεν περιορίζονται μόνο στο Σείριο έχουν γνώσεις για τα δαχτυλίδια του Κρόνου, τους τέσσερις μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία. Επίσης έχουν τέσσερα ημερολόγια για τον Ήλιο, την Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Σείριο. Οι ιερείς Ντογκόν κατά την διάρκεια τελετής φορούν μάσκες με το διπλό Έψιλον στο κεφάλι, επιπλέον υπάρχει στα τελετουργικά σκεύη τους ακόμη και στις καλύβες τους. Το 1844 ο αστρονόμος Φρίντριχ Μπέσελ μελετώντας το Σείριο, ύστερα από μαθηματικούς υπολογισμούς και παρατηρώντας ανωμαλίες στις κινήσεις του υπέθεσε ότι υπάρχει και ένα δεύτερο άστρο σύνοδος του οποίο η έλξη της βαρύτητας του επηρέαζε το πρώτο αστέρι. Ο Σείριος Β' εντοπίστηκε το 1862 για πρώτη φορά από τον Αμερικανό αστρονόμο Άλβιν Κλαρκ, είναι 10.000 φορές πιο αμυδρός από τον Σείριο Α'. Ο Σείριος Α' είναι 25 φορές πιο φωτεινός από τον Ήλιο. Φωτογραφίες για τον Σείριο Β' υπάρχουν μόλις από το 1970, ενώ ο Σείριος Γ' ανακαλύφθηκε το 1995 και πρόκειται για ένα μικρό κόκκινο αστέρι. Ο Σείριος απέχει από την Γη 8.57 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυανούς. Αν πάρουμε την τροχιά του Σείριου Β' και την συνδέσουμε με τις τρεις οριακές θέσεις του Σείριου Α' σχηματίζεται ένα Ε. Οι θέσεις που επιλέχθηκαν είναι οι ορατές θέσεις του Σείριου Β', ανατολή, δύση, ζενίθ κατά την διάρκεια της ορατής τροχιάς του. Οι πυραμίδες έχουν κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε η διάταξη τους να δείχνει τον Σείριο. Στα αρχαία Βερβερικά μια γλώσσα που προήλθε από την Καρχηδονιακή γραφή γύρω στον 6ο π.Χ. συναντάμε το διπλό Έψιλον. Χρησιμοποιήθηκε σε όλη την βόρεια Αφρική έως τον 3ο μ.Χ. Έως τώρα δεν έχει γίνει κατορθωτό να διαβαστούν οι επιγραφές καθώς οι γλωσσολόγοι δεν μπορούν να συνδέσουν την γραπτή γλώσσα με τις σύγχρονες των γύρω περιοχών.

Η γλώσσα αυτή χρησιμοποιείται και σήμερα κυρίως από τις γυναίκες των Τουαρέγκ . Ονομάζεται Tifinagh. Σύμφωνα με μελετητές σημαίνει Φοινικικά ή Καρχηδονιακά γράμματα. Σε έρευνες στην πυραμίδα της Βοσνίας Ερζεγοβίνης στο Visoko επιστήμονες με επικεφαλής τον Semir Osmanagich ανακάλυψαν σε πέτρα αστρονομικό χάρτη ηλικίας 100.000 ετών, στον οποίο χάρτη υπάρχει τρεις φορές το γράμμα Ε. -

www.Pyli-Apokalypseis.com el.m.wikipedia.org arxaia-ellinika.blogspot.com www.pronews.gr thatakoute.blogspot.com periergaa.blogspot.com diodos.gr difernews.gr kosmos-zine.gr Αρχείο Ερ.ε.ν.ζω. lifo.g


Το Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1978, στην πόλη της Πάφου στην Κύπρο, συνέβησαν μια σειρά από παράξενα γεγονότα. Δεκάδες Κύπριοι, μεταξύ των οποίων και επιστήμονες, ισχυρίζονταν ότι έγιναν μάρτυρες πολλών θεάσεων ΑΤΙΑ πάνω από τον ουρανό της Κύπρου και κυρίως πάνω από την Πάφο. Το γεγονός αυτό προκάλεσε ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις σ’ ολόκληρο το νησί και δεν άφησε αδιάφορες τις αρχές. Η αστυνομία πήρε καταθέσεις από αυτόπτες μάρτυρες και η CICAP (Κυπριακή Επιτροπή Έρευνας Αγνώστων Ιπτάμενων Αντικειμένων) που είχε ιδρυθεί μόλις δύο μήνες νωρίτερα από τον καθηγητή του Ανώτατου Τεχνολογικού Ινστιτούτου Αντρέα Αχιλλίδη, άρχισε έρευνες για να εξακριβώσει την αλήθεια και να βγάλει συμπεράσματα. Το Κυπριακό περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ, στην προσπάθεια του να παρουσιάσει την πραγματικότητα και να δώσει επιστημονικές εξηγήσεις, επισκέφτηκε την Πάφο, πήρε συνεντεύξεις από τους αυτόπτες μάρτυρες, ήρθε σε επαφή με την CICAP, φωτογράφισαν τις περιοχές που εμφανίστηκαν τα ΑΤΙΑ, είδαν τις φωτογραφίες που τα αποθανάτισαν και δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της δημοσιογραφικής τους έρευνας. Με οδηγό λοιπόν την συγκεκριμένη έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 1978, πάμε να δούμε αναλυτικά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την περίοδο, και υποχρέωσαν όλους του Κύπριους να στρέψουν το βλέμμα τους προς τον ουρανό.


Οι τρεις επιβάτες ενός διερχόμενου αυτοκινήτου κατέβηκαν και μαζί με τους άλλους τρεις που στέκονταν ήδη εκεί, στην περιοχή «Καυκάλλα» της Πάφου, απόμειναν να κοιτάζουν έκπληκτοι το μυστηριώδες φωτεινό αντικείμενο που αιωρείτο ακίνητο στον ουρανό μεταξύ του Κάστρου και του ξενοδοχείου «Διόνυσος». Έτσι αφηγείται ο πρώην σχεδιαστής και τώρα εκτιμητής της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου Χρυσόστομος Παπαλλάς, 38 χρόνων, κάτοικος Γεροσκήπου, την εμπειρία του της 6ης Νοεμβρίου 1978. Ο Παπαλλάς, που πρώτος ισχυρίζεται ότι είδε το ΑΤΙΑ πάνω από το λιμάνι της Πάφου στις 10:10 μ.μ. είναι και ο άνθρωπος που σταμάτησε το διερχόμενο αυτοκίνητο για να δουν κι οι τρεις επιβάτες του το παράξενο θέαμα. Μεταξύ των τριών ήταν και κάποιος Γιαλλουρης, πρώην παίκτης του Ευαγόρα. Οι άλλοι δύο της παρέας του Παπαλλά ήταν ο Νίκος Αθηνοδώρου, 28 ετών, οδοντίατρος, και Γεώργιος Γέρου, 30 ετών, φωτογράφος, επίσης κάτοικοι Γεροσκήπου. Οι τρεις τους επέστρεφαν εκείνο το βράδυ από τον κινηματογράφο «Αττικό» της Πάφου στην Γεροσκήπου. Όταν έφτασαν στην περιοχή Καυκάλλα κι ενώ ετοιμάζονταν να στρίψουν αριστερά για να μπουν στον δρόμο που είναι παράλληλος της παραλίας το βλέμμα του Παπαλλά έπεσε στην περιοχή του λιμανιού. Η περιοχή ήταν φωτισμένη, όπως φωτισμένο ήταν και το κάστρο από προβολέα. «Το «Αλόη» (ξενοδοχείο), έχει τόσο φωτεινή ταμπέλα», αναρωτήθηκε. «Σταμάτα να κατέβουμε διότι δεν είναι ταμπέλα» του

είπε ο Γέρου που έστρεψαν το βλέμμα προς το Κάστρο, ενστικτωδώς, μαζί με τον Αθηνοδώρου. Είχε πορτοκαλί φως και άλλαζε σχήματα Οι τρεις φίλοι κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και συνέχισαν να παρατηρούν έκπληκτοί το φωτεινό αντικείμενο ενώ ο Παπαλλάς σταμάτησε το διερχόμενο αυτοκίνητο με τους τρεις επιβάτες. Όπως αφηγείται ο Παπαλλάς: «όταν το είδα για πρώτη φορά μέσα από το αυτοκίνητο είχε σχήμα παραλληλόγραμμου, χωρίς γωνίες, με ανώμαλες όμως γραμμές. Όταν κατέβηκα είχε σχήμα ημικύκλιου, μετά τριών τετάρτων του κύκλου και ύστερα επανήλθε στο αρχικό παραλληλόγραμμο. Μετά χωρίστηκε σε τρεις μεγάλες κουκίδες με κενά μεταξύ τους, στην συνέχεια έγινε με κουκίδες φωτός περίγραμμα τριών τετάρτων του κύκλου, και τελικά εξαφανίστηκε για 15 περίπου δευτερόλεπτα. Όταν επανεμφανίστηκε ήταν μια συμπαγής μάζα σε σχήμα κύκλου, που του έλειπε όμως μέρος του ενός τετάρτου του, αλλά εξέπεμπε πιο έντονο από την προηγούμενη φορά πορτοκαλί φως. Στην ίδια θέση ακίνητο έμεινε για 3-4 λεπτά και μετά άρχισε να απομακρύνεται, έτσι όπως ήταν συμπαγές. Με την απομάκρυνσή του, κατά την οποία φαινόταν να κινείται στο ίδιο ύψος το φως του εξασθενούσε μέχρι που χάθηκε. Και στις δύο περιπτώσεις φαινόταν ακίνητο και από το σημείο που το βλέπαμε είχε την εξής θέση: μεταξύ του Κάστρου και του ξενοδοχείου «Διόνυσος», 2-3 μέτρα πάνω και αριστερά του


Δεν φαινόταν με το μάτι, αλλά εμφανίστηκε στο φιλμ

Κάστρου, δηλαδή στα νότια του. Από τι στιγμή που το είδα για πρώτη φορά μέχρι που εξαφανίστηκε εντελώς, πέρασαν περίπου 10 λεπτά. Σε μέγεθος νομίζω ότι ήταν πιο μεγάλο από το Κάστρο». Τη δική του περιγραφή δίνει και ο Γεώργιος Γέρου: «Όταν το πρωτοείδα είχε φωτεινό πορτοκαλί χρώμα σαν λάβα φωτιάς. Ήταν ακίνητο και είχε ωοειδές σχήμα αλλά το πάνω μέρος του ωοειδούς δεν ήταν ευδιάκριτο. Εμείς βρισκόμασταν σε απόσταση 1.5 μιλίου περίπου απ’ αυτό και φαινόταν να αιωρείται πάνω από τη θάλασσα σε ύψος όχι μεγαλύτερο από 700 μέτρα από την κορυφή του Κάστρου. Ήταν μεγαλύτερο σε μέγεθος από το Κάστρο αλλά όχι διπλάσιο του Κάστρου. Όταν έγινε τρεις κουκίδες ακολούθησε η εξής αλλαγή: οι τρεις κουκίδες έγιναν δύο, αφού ενώθηκαν οι δύο από τις τρεις μεταξύ τους, και οι δύο που απέμεναν πλέον ενώθηκαν σε μία και ύστερα εξαφανίστηκε. Η πρώτη του εξαφάνιση κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και η δεύτερη εμφάνιση του διήρκεσε λιγότερο χρόνο από την πρώτη. Όταν εξαφανίστηκε εντελώς πρέπει να είχε απομακρυνθεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το βάθος, διότι το φως του φαινόταν να σβήνει σιγά, σιγά. Από τη στιγμή που το πρωτοείδα μέχρι που εξαφανίστηκε εντελώς πέρασαν 10 λεπτά περίπου». Ο οδοντίατρος Νίκος Αθηνοδώρου λέει ότι το μέγεθος του άγνωστου αντικειμένου ήταν περίπου το μισό του Κάστρου. Το σχήμα του ήταν ωοειδές, διακεκομμένο στο πάνω μέρος. Όταν το πρωτοείδα είχε σχήμα σχεδόν ημικυκλίου, κάπως ανώμαλου εσωτερικά. Το χρώμα του ήταν πορτοκαλί. Σιγά, σιγά έγινε πιο μικρό και κατέληξε σε γραμμή. Η γραμμή μεταμορφώθηκε διαδοχικά σε τρεις κουκίδες, σε δύο κουκίδες, σε μία κουκίδα, μέχρι που εξαφανίστηκε εντελώς. Όταν επανεμφανίστηκε είχε σχήμα πιο μεγάλο από ημικύκλιο και χρώμα πιο έντονο πορτοκαλί. Ύστερα μίκρυνε μέχρι που εξασθένησε το φως του και εξαφανίστηκε. Το αντικείμενο ήταν ακίνητο και βρισκόταν λίγο πιο ψηλά από το Κάστρο, προς τον ορίζοντα. Από τη στιγμή που το πρωτοείδα μέχρι που εξαφανίστηκε εντελώς πέρασαν περίπου 10 λεπτά».

Αλλά η ιστορία της εμφανίσεως του παράξενου αντικειμένου δεν επρόκειτο, τουλάχιστον για τους τρεις φίλους, να τελειώσει εκείνο το βράδυ. Το βράδυ της επόμενης μέρας, 7 Νοεμβρίου, ο Παπαλλάς με τον Γέρου και τις συζύγους τους, ο Αθηνοδώρου με την αρραβωνιαστικιά του και άλλα έξι άτομα πήγαν από τις 8 μ.μ. στην Καυκάλλα, ακριβώς στο ίδιο σημείο όπου είχαν δει την προηγούμενη μέρα το παράξενο φως, με την ελπίδα ότι θα απολάμβαναν ξανά το θέαμα. Ο Γέρου είχα μαζί του και μια φωτογραφική μηχανή. Έμειναν εκεί μέχρι τις 10:45 μ.μ. αλλά τίποτα δεν φάνηκε. Έτσι αποφάσισαν να φύγουν. Όταν επέστρεψαν στα σπίτια τους η αρραβωνιαστικιά του Αθηνοδώρου, Σοφούλα Ευγενίου, διαπίστωσε ότι είχε χάσει το σταυρό της. Κι επειδή υποψιαζόταν ότι τον είχε χάσει στο σημείο που είχαν πάει για να δουν το άγνωστο αντικείμενο ξεκίνησε με την αδερφή της και τον γαμπρό της Παπαλλά για να ψάξουν σε εκείνο το σημείο. Αλλά όταν έφτασαν, προς μεγάλη τους έκπληξη είδαν πάνω από το Κάστρο το μυστηριώδες φως. «Πράγματι», λέει ο Παπαλλάς, «το άγνωστο αντικείμενο σε σχήμα παραλληλόγραμμου, χωρίς γωνίες και με ανώμαλες γραμμές, βρισκόταν ακίνητο στο ίδιο σημείο που το είδαμε το προηγούμενο βράδυ. Η ώρα ήταν 11:35 μ.μ. περίπου. Δεν σταμάτησα το αυτοκίνητο. Επέστρεψα αμέσως πίσω κι είπα στις δύο γυναίκες να ξυπνήσουν τον Γέρου και να του πουν να πάρει την φωτογραφική μηχανή και να έρθει να με βρει στην Καυκάλλα. Ήταν 11:40 μ.μ., δηλαδή έκανα 5 λεπτά μέχρι να επιστρέψω. Κοίταξα αμέσως πάνω από το Κάστρο. Αλλά το μόνο που είδα ήταν μια συμπαγή μάζα από έντονο πορτοκαλί φως, σε σχήμα κύκλου από το οποίο έλειπε μέρος του ενός τετάρτου του κύκλου, να εξαφανίζεται. Ο Γέρου έφτασε εκεί 6-7 λεπτά μετά που εξαφανίστηκε το αντικείμενο». Όταν ο Γέρου είδε ότι είχε φτάσει αργά δεν έφυγε άπρακτος. Παρόλο που δεν έβλεπε τίποτα φωτογράφισε δύο φορές το σημείο στο οποίο είχε δει την προηγούμενη νύχτα το μυστηριώδες φως. Είχε διαβάσει για τα ΑΤΙΑ και είχε υπόψιν του ότι ένα ΑΤΙΑ αθέατο με γυμνό μάτι είναι δυνατό να εμφανι


έμεινε μαύρο. Ύστερα μεταμορφώθηκε σε κύκλο ολόφωτο και τελικά έγινε παραλληλόγραμμο χωρίς γωνίες, κάθετο προς την επιφάνεια της θάλασσας. Το έβλεπα για 10 λεπτά περίπου στα αριστερά του Κάστρου. Πρέπει να είχε μέγεθος 10 φορές πιο μεγάλο από το Κάστρο. Τελικά αποφάσισα να ανέβω στο Κάστρο για να το δω καλύτερα αλλά όταν έφτασα εκεί δεν φαινόταν πια τίποτα. Είχε εξαφανιστεί».

στεί πάνω σε φιλμ όταν φωτογραφηθεί. Για τις φωτογραφίες χρησιμοποίησε μηχανή «Μινόλτα» με Β (φακός ανοιχτός), με διάφραγμα 1,4, με φιλμ 400ASA Codak Colour και με τηλεφακό 205 , που φέρει τέσσερις φορές πιο κοντά ότι παρουσιάζεται σε αυτόν. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Όταν εμφάνισε το φιλμ διαπίστωσε ότι πάνω σε αυτό είχε αποτυπωθεί η συμπαγής μάζα φωτός σε σχήμα κύκλου από το ένα τέταρτο του οποίου έλειπε ένα μέρος. Δηλαδή στο φιλμ εμφανιζόταν το ίδιο σχήμα που είχε δει ο Παπαλλάς να εξαφανίζεται 6-7 λεπτά πριν πάει εκεί ο Γέρου˙ το ίδιο σχήμα που είχαν δει οι τρεις φίλοι να εξαφανίζεται το προηγούμενο βράδυ. Τις φωτογραφίες αυτές όσο και το φιλμ έδειξε ο Γέρου στους δημοσιογράφους που τον συνάντησαν στην Πάφο. Ο Γέρου είχε στα χέρια του δύο φωτογραφίες. Στη μία παρουσιάζεται μια συμπαγής μάζα φωτός σε σχήμα σχεδόν κυκλικό. Στην άλλη φωτογραφία, που όπως λέει την έβγαλε αμέσως μετά την πρώτη, η μάζα φαίνεται μισοδιαλυμένη και όχι συμπαγής. Ασημένιος δίσκος στις 7:30 το πρωί πάνω από την Πάφο Το ίδιο βράδυ, της 7ης Νοεμβρίου, ένα μυστηριώδες αντικείμενο ισχυρίζεται ότι είδε σε απόσταση 2-3 μιλίων από την ακτή στα δυτικά της Πάφου και ο Λεωνίδας Θεμιστοκλέους, 30 χρόνων, κομμωτής, κάτοικος Πάφου, με την Αγγλίδα αρραβωνιαστικιά του Τζέην Ουώλτερ. Βρίσκονταν έξω από το ξενοδοχείο «Αλόη» εκείνη την στιγμή – θα ήταν περίπου 10μ.μ.. Όπως λέει ο Θεμιστοκλέους: «Στην αρχή το αντικείμενο είχε σχήμα ημικυκλίου. Εξέπεμπε φως κόκκινο προς το πορτοκαλί. Νόμισα ότι ήταν το φεγγάρι αλλά φεγγάρι δεν υπήρχε εκείνη την νύχτα. Η αρραβωνιαστικιά μου μου είπε: «Είναι ιπτάμενος δίσκος». Μου έδωσε την εντύπωση ότι καθόταν πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας διότι άλλαζε σχήματα και νόμισα ότι αυτό οφείλεται στο ότι διάφορα μέρη του το κάλυπταν κατά διαστήματα τα κύματα. Από ημικύκλιο έγινε σχεδόν όπως το τρίγωνο, αλλά μόνο οι γωνίες του τριγώνου ήταν φωτισμένες. Το υπόλοιπο μέρος

Ο κατάλογος όμως των αυτοπτών μαρτύρων δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχουν κι άλλοι που ισχυρίζονται ότι εκείνες τις μέρες είδαν ΑΤΙΑ στον ουρανό της Πάφου. Ένας από αυτούς είναι και ο Θεοδόσης Μυλωνάς, 33 χρόνων ατμοκαθαριστής, κάτοικος Πάφου. Ο Μυλωνάς λέει ότι είδε ένα τέτοιο αντικείμενο στις 7:30 το πρωί της 7ης Νοεμβρίου από την βεράντα του σπιτιού του, που βρίσκεται στην οδό Μαυρογένους 11. Αφηγείται ο Μυλωνάς: «Εκείνη την στιγμή προγευμάτιζα. Ξαφνικά ένα ασημί αντικείμενο που αιωρείτο ακίνητο ψηλά, στα δεξιά του Κάστρου μου κίνησε την περιέργεια. Υπολογίζω ότι βρισκόταν σε ύψος 150 μέτρων μεταξύ της θάλασσας και των πολυκατοικιών του Ράφτη, πάνω από το δρόμο της Κάτω Πάφου. Έμοιαζε σαν δίσκος του καφετζή. Ήταν στρογγυλό κι είχε το μέγεθος τροχού του αυτοκινήτου. Το σπίτι μου από το σημείο που βρισκόταν το αντικείμενο απέχει περίπου 1,5 με 2 μίλια. Ξαφνικά το αντικείμενο έβγαλε πίσω του ένα ασημί φως κι άρχισε να κινείται. Ενώ είχε μέγεθος τροχού το φως που έβγαζε είχε μήκος 1,5 μέτρου. Δεν έβγαζε καθόλου ήχο. Προχώρησε μέχρι τους τάφους των βασιλέων, δηλαδή κάλυψε μια απόσταση σχεδόν ενός μιλίου, έκανε στροφή, επέστρεψε στο ίδιο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε κι απομακρύνθηκε προς την θάλασσα. Από την στιγμή που το πρωτοείδα μέχρι που εξαφανίστηκε πέρασαν τρία λεπτά περίπου». Στις 14 Νοεμβρίου ένα ασυνήθιστο φαινόμενο είδε και ο Κυριάκος Βλεβοταμάς, Διευθυντής της τράπεζας ¨Γκρίντλευς» Πάφου. Η ώρα ήταν 7-7:30 το βράδυ. Βρισκόταν στο χωριό Πάνω Αρόδες. Παρόλο που ήταν βράδυ, ο ουρανός είχε διαύγεια. Ξαφνικά ψηλά στον ουρανό, σε ύψος 10.000 μέτρων όπως υ


πολογίζει είδε μια άσπρη ουρά μήκους 15 μέτρων περίπου. Μπροστά της υπήρχε ένα ακίνητο φως, προς το κίτρινο, που φαινόταν να ανεβοκατεβαίνει. Αυτό συνεχίστηκε για 2-3 λεπτά μέχρι που κινήθηκε. Στην συνέχεια ακολούθησε την κατεύθυνση Βάσας – Τροόδους και εξαφανίστηκε. Αποκορύφωμα των εμφανίσεων ΑΤΙΑ στον ουρανό της Πάφου υπήρξε ο εντοπισμός ενός τέτοιου αντικειμένου στις 2:30 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου πάνω από μια φάρμα 300 μέτρα νότια του ξενοδοχείου «Θεοφανώ» κοντά στην ακτή. Εκείνο το βράδυ εργαζόταν στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου ο λογιστής Γεώργιος Γεωργίου, 21 ετών. Ο Γεωργίου αντικαθιστούσε κάποιον άλλο υπάλληλο που είχε ρεπό. Γύρω στις 2:30π.μ. άκουσε απ’ έξω ένα διακεκομμένο σφύριγμα όπως τον ήχο που εκπέμπει ο πομπός του ασυρμάτου. Κοίταξε από την πόρτα και έκπληκτος είδε δέκα μέτρα πάνω από τις κορυφές των κυπαρισσιών (που περιστοιχίζουν την φάρμα), ένα ωοειδές αντικείμενο χρώματος λαμπερού γκρίζου προς το ασημί το οποίο περιεβάλλετο από πράσινο φως. Το πράσινο φως δεν περιέβαλε ολόκληρο το αντικείμενο αλλά μόνο τη θεατή περίμετρο του. Είχε διάμετρο περίπου δύο μέτρων. Για μισό λεπτό περίπου συνέχισε να κοιτάζει το μυστηριώδες αντικείμενο. Ύστερα προσπάθησε να τηλεφωνήσει στο ξενοδοχείο «Αλόη», που βρίσκεται περίπου 200 μέτρα στα βόρεια από τέσσερις γραμμές. Η μια γραμμή φαινόταν κρατημένη ενώ οι άλλες τρεις έμοιαζαν σαν να είχαν κοπεί. Για πέντε λεπτά συνέχισε τις προσπάθειες του αλλά μάταια. Ύστερα από δέκα λεπτά ξανακοίταξε προς τα δέντρα αλλά το αντικείμενο είχε εξαφανιστεί. Πόσο δυνατό ήταν το πράσινο φως; Ο Γεωργίου λέει: «Φώτιζε τα δέντρα τόσο καθαρά ώστε ξεχώριζαν τα κλαδιά στις κορυφές τους. Το φως καθώς έφευγε από το αντικείμενο κι έπεφτε στις κορυφές των δέντρων σχημάτιζε ρόμβο». Όταν εξαφανίστηκε το αντικείμενο ο Γεωργίου δεν ξαναδοκίμασε να τηλεφωνήσει στο «Αλόη» για να δει αν θα κατάφερνε να επικοινωνήσει. Όμως την επόμενη μέρα ρώτησε τον υπάλληλο, που το προηγούμενο είχε την ευθύνη ν ‘απαντά στα τηλέφωνα του «Αλόη» για να μάθει αν

ήταν κρατημένες οι γραμμές του. Ο υπάλληλος, ονόματι Γιάννης Σταυρινίδης, τον διαβεβαίωσε ότι ούτε κρατημένα ήταν τα τηλέφωνα αλλά ούτε και κτύπησαν καθόλου. Ο Γεωργίου συσχέτισε την «εξουδετέρωση» των γραμμών με την παρουσία του άγνωστου αντικειμένου, κι αυτό τον πανικόβαλε. Αυτή ήταν η πιο σημαντική εμφάνιση άγνωστου αντικειμένου στον ουρανό της Πάφου. Ίσως να υπήρξαν κι άλλες που έγιναν αντιληπτές αλλά να παραμένουν στην αφάνεια επειδή αυτοί που τις αντελήφθησαν είτε δεν τους έδωσαν σημασία είτε φοβούνταν ότι θα χαρακτηριστούν σαν φαντασιόπληκτοι. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο ότι αυτή η πιθανότητα του «κακοχαρακτηρισμού» κρατά κλειστά τα στόματα πολλών αυτοπτών μαρτύρων σε πολλά μέρη του κόσμου. Εμφανίσεις ΑΤΙΑ έγιναν και σε άλλες πόλεις της Κύπρου. Σχετικές αναφορές υποβλήθηκαν προς την Κυπριακή Επιτροπή Ερεύνης Αγνώστων Ιπταμένων Αντικειμένων από τη Λευκωσία, Λάρνακα και Λεμεσό. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις της Λευκωσίας και της Λεμεσού. • Τρείς Άγγλοι από τη Δασούπολη και την Ακρόπολη ανέφεραν ότι είδαν στις 31 Οκτωβρίου και 16 Νοεμβρίου 1978, γύρω στις 5 το απόγευμα ένα αντικείμενο οβάλ προς τα βουνά της Πάφου. Ύστερα από λίγο αεροπλάνα άρχισαν να ψάχνουν γι ‘αυτό (προφανώς τ’ αεροπλάνα ήταν βρετανικά). • Μέλος της RAF (Βρετανική Πολεμική Αεροπορία) ανέφερε ότι προς το τέλος του 2ου 10ημέρου του Νοεμβρίου είδε πάνω από τη βάση Ακρωτηρίου αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο. • Εθνοφρουροί ανέφεραν ότι ένα βράδυ στις αρχές του 2ου 10ημέρου του Νοεμβρίου ενώ έκαναν νυχτερινή εκπαίδευση στην περιοχή Αγίας Φύλας Λεμεσού είδαν αγνώστου ταυτότητα ιπτάμενο αντικείμενο. Και οι περιπτώσεις εμφανίσεων αυτών των μυστηριωδών αγνώστων αντικειμένων δεν έχουν τέλος. Θα βρεθούν κι άλλοι πολλοί στο μέλλον να ισχυριστούν ότι τα είδαν σε διάφορα σχήματα και χρωματισμούς, ένα ή πολλά μαζί, όπως συμβαίνει σ ολόκληρο το κόσμο εδώ και αρκετές δεκαετίες. Κι άλλοι θα γίνουν πιστευτοί, άλλοι όχι. Αλλά το θέμα δεν εξαντλείται. Το θέμα θα εξαντληθεί, ίσως, μόνο όταν δοθούν απαντήσεις στα ερωτήματα: Από που προέρχονται τα ΑΤΙΑ και ποιοι οι σκοποί τους (γιατί ότι υπάρχουν είναι αποδεδειγμένο). Αλλά τότε άλλα ερωτήματα θα προβάλουν, πολλαπλάσια σε αριθμό και σε μέγεθος. Πηγή: Κυπριακό περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ, Δεκέμβριος 1978


Το εντυπωσιακό περιστατικό δευτέρου τύπου στην Πάφο το 1978 Ένα εντυπωσιακό περιστατικό δευτέρου τύπου, και το οποίο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχα περιστατικά του εξωτερικού σημειώθηκε το 1978 στην Κύπρο. Δευτέρου τύπου γιατί εξαιτίας του φαινομένου που θα δούμε παρακάτω, υπάρχει επίδραση και σημάδια πάνω στα ζώα, καθώς και ακρωτηριασμός ζώων, ένα φαινόμενο παντελώς άγνωστο στην Κύπρο εκείνη την εποχή. Πρωταγωνιστής του περιστατικού ένας γεωκτηνοτρόφος, ο κ. Επαμεινώνδας Σολογιάννης από τα Κούκλια της Πάφου και αργότερα κάτοικος του χωριού Τίμη, της ίδιας επαρχίας. Πηγή και πάλι το περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ και το τεύχος Ιανουαρίου του 1979.


Ο κ. Σολογιάννης (29 ετών την εποχή του περιστατικού), είναι ο πρώτος και ίσως μοναδικός Κύπριος αυτόπτης μάρτυρας στενής επαφής δευτέρου τύπου. Όπως αφηγείται ο ίδιος στο περιοδικό «Εικόνες» η επαφή έγινε στην ιδιόκτητη μάντρα του στην τοποθεσία «Σαλώμη», 500 μέτρα από την θάλασσα και τρία τέταρτα του μιλίου νοτιοδυτικά της Τίμης, μεταξύ 12 και 0.30 τη νύχτα της 16ης προς την 17η Δεκεμβρίου 1978. Εκείνη την ώρα πήγαινε στην μάντρα του με το αυτοκίνητο του, ένα βαν με τα στοιχεία BL 863, για να ξεγεννήσει μια αίγα. Η περιοχή σε μια μεγάλη έκταση είναι καθαρή, δηλαδή δεν υπάρχουν δέντρα και τα χωράφια είναι σχεδόν επίπεδα. Προεξέχει μόνο ένας βράχος που κατεβαίνει ομαλά, σαν μέρος λοφίσκου, προς τα νοτιοδυτικά όπου βρίσκετε η θάλασσα. Αλλά προς τα βορειοανατολικά κόβεται απότομα σχεδόν, έχει ύψος 2-2,5 μέτρα και σχηματίζει μικρές κοιλότητες σαν σπηλιές. Το μήκος του δεν ξεπερνά τα 30 μέτρα. Στην μια άκρη και κάθετα προς τον βράχο υπάρχει ένα πρόχειρο υπόστεγο και από την άκρη του υπόστεγου μέχρι την άλλη άκρη του βράχου δικτυωτό σύρμα και βαρέλια που κλείνουν ένα χώρο μικρής έκτασης που αποτελεί τη μάντρα του κ. Σολογιάννη. Όταν ο κ. Σολογιάννης έφτασε με το αυτοκίνητό του σε μια απόσταση 40 περίπου μέτρων από την μάντρα πάγωσε από την έκπληξη του. Απέναντι του μια μάζα φωτός, χρώματος πορτοκαλί, σε σχήμα μεγάλου ξύλινου βαρελιού του κρασιού, ύψους περίπου 1.5 μέτρου και διαμέτρου περίπου 3 μέτρων, ανεβοκατέβαινε μπροστά από το βράχο στο κέντρο σχεδόν της μάντρας. Μια έκταση 4 περίπου τετραγωνικών μέτρων φωτιζόταν μέσα στην μάντρα. Όταν το αντικείμενο ανέβαινε το φως του αδυνάτιζε ενώ όταν κατέβαινε γινόταν πιο έντονο. Ανεβοκατέβηκε περίπου 5-6 φορές, πάντα σε κατακόρυφη θέση, ενώ ακούστηκε κατά την άνοδο πριν την απομάκρυνση του δυο φορές μια παράξενη βοή που έμοιαζε με τον τελευταίο ήχο σε χαράδρα ή με πολύ μακρινό θόρυβο αεροπλάνου εν πτήση. Η βοή αυτή κατά την κάθοδο του αντικειμένου δεν ακουγόταν. Ούτε στην γύρω περιοχή αλλά ούτε και μέσα από τη μάντρα ακουγόταν άλλος θόρυβος. Μόνο το κλαψούρισμα των μικρών κατσικιών κατά διαστήματα. Ο Σολογιάννης έβλεπε αυτό το θέαμα για 7 περίπου λεπτά. Στο διάστημα αυτό έμεινε ακίνητος στο αυτοκίνητο του. Είχε σβήσει τη μηχανή αλλά άφησε τα φώτα το αναμμένα. Το φωτεινό αντικείμενο δεν εξαφανίστηκε απότομα. Ανυψώθηκε σιγά – σιγά κατακόρυφα σε ύψος 5 μέτρων περίπου, οριζοντιώθηκε και κατευθύνθηκε προς την θάλασσα. Κατά την άνοδο του η λάμψη του λιγόστευε. Ο Σολογιάννης περίμενε για λίγα λεπτά ακόμη κι όταν βεβαιώθηκε ότι το αντικείμενο είχε πράγματι χαθεί από τα μάτια του κατέβηκε από το αυτοκίνητο και ξεκίνησε για την μάντρα. Στην είσοδο της όμως στάθηκε για λίγο αναποφάσιστος. Τελικά άνοιξε τη χαμηλή ξύλινη πόρτα και μπήκε μέσα. Στο κέντρο της μάντρας ήταν ξαπλωμένη μια αίγα η οποία σε 40 μέρες θα γεννούσε. Η δεξιά πλευρά του λαιμού της ήταν μαυρισμένη. Ήταν όμως βράδυ και η αίγα είχε μαύρο χρώμα. Θυμήθηκε τότε ότι είχε φέρει μαζί του κλεφτοφάναρο αλλά από την σύγχυση του το είχε ξεχάσει στο αυτοκίνητο. Επέστρεψε αμέσως και το πήρε. Και τότε εξετάζοντας καλά την αίγα και την προβατίνα που βρισκόταν κι αυτή ξαπλωμένη πιο πέρα διαπίστωσε κάτι ανατριχιαστικό. Η αίγα ήταν «ψόφια», αλλά η προβατίνα ανασηκώθηκε αργά – αργά. Έριξε το φως του φαναριού πάνω της για να δει μήπως είχε πάθει τίποτα και τότε με δέος διαπίστωσε ότι ένα μεγάλο μέρος της δεξιάς πλευρά της σαν να είχε ξυριστεί και μάλιστα πολύ προσεκτικά. Τόσο βαθιά και τόσο καλά που όχι μόνο δεν είχε απομείνει ούτε μια τρίχα, αλλά και κάτω από την επιδερμίδα φαίνονταν οι φλέβες. Της αίγας το ξύρισμα άρχιζε από το δεξί μέρος του λαιμού – που ήταν καμένος και μαύρος σαν κάρβουνο -και κατέληγε στο δεξί πλευρό και την κοιλιά που είχαν «σχισμή» κάτω και κατά μήκος της τελευταίας πλευράς. Φαίνονταν από μέσα τα έντερα αλλά όχι και το συκώτι, που πρέπει να έλειπε από τη θέση του. Παρόλα αυτά, ούτε μια τρίχα, ούτε μια σταγόνα αίματος δεν υπήρχε στο έδαφος, εκεί που ήταν ξαπλωμένα τα ζώα ή οπουδήποτε αλλού στην μάντρα. Αλλά ούτε αναδυόταν μυρωδιά καμένου από τα σημάδια των δυο ζώων. Ο Σολογιάννης είχε περίπου 95 ζωντανά και 50 μικρά αρνιά και κατσίκια. Όλα τα ζώα εκτός από 3 κατσίκια ήταν στριμωγμένα στο υπόστεγο σαν μουδιασμένα και δεν άνοιγαν το στόμα τους. Είχαν φαίνεται τρομοκρατηθεί από την εμφάνιση του άγνωστου αντικειμένου κι έτρεξαν όλα προς τα



εκεί. Τα 3 μικρά είχαν ξεκόψει από τα άλλα επειδή δεν πρόφτασαν να τα ακολουθήσουν, είτε επειδή δεν «καταλάβαιναν» τι συνέβαινε. Έτσι χώθηκαν σε μια κοιλότητα του βράχου. Και να ήθελαν δεν μπορούσαν μετά την εμφάνιση του UFO να συνενωθούν με τα άλλα ζώα γιατί τα χώριζε από αυτά το άγνωστο αντικείμενο. Αυτά άκουγε να κλαψουρίζουν ο Σολογιάννης κατά την διάρκεια της παραμονής του UFO στη μάντρα. Ήταν πράγματι ασυνήθιστη συμπεριφορά για τα ζωντανά του Σολογιάννη το στρίμωγμα τους στο υπόστεγο. Πάντοτε τα βράδια ήταν σκορπισμένα σε όλη την έκταση της μάντρας. Αλλά και ο σκύλος του, η «Ρόζα» ηλικίας 9 μηνών, ουδέποτε έλειπε τα βράδια από τη μάντρα. Κι όμως εκείνο το βράδυ ο Σολογιαννης διαπίστωσε ότι δεν ήταν εκεί. Είχε εξαφανιστεί. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, ο Σολογιαννης ήταν ανήσυχος. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Κι όταν η γυναίκα του κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε και τον ρώτησε τι είχε, δεν τις είπε τίποτα. Όμως την άλλη μέρα δεν άντεξε και περιέγραψε σε γνωστούς του στο χωριό την εμπειρία του. Κι από εκεί έμαθε η αστυνομία το συμβάν. Το μεσημέρι της Δευτέρας, 18ης Δεκεμβρίου, με εντολή του κ. Τσαδιώτη, αξιωματικού υπεύθυνου του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων Πάφου, άνδρες του τμήματος επισκέφτηκαν τον Σολογιάννη για να ερευνήσουν το θέμα και να πάρουν καταθέσεις. Τους συνόδευαν φωτογράφοι της αστυνομίας και ανεπίσημα – για να βοηθήσει στο έργο της Αστυνομίας – ο επαρχιακός κτηνίατρος λειτουργός κ. Αντρέας Ιωαννίδης. Έγιναν έρευνες επί τόπου, λήφθηκαν φωτογραφίες τόσο του ζωντανού όσο και του ψηφισμένου ζώου και ο Σολογιάννης σε κατάθεση του περιέγραψε με λεπτομέρειες τι είδε, άκουσε και έκανε. Λίγα μέτρα πιο πέρα από τη μάντρα ήταν πεταγμένη σε μια ξέβαθη φυσική λακκούβα, η ψηφισμένη αίγα. Την είχε μεταφέρει ο Σολογιάννης εκεί το πρωί της επομένης, δηλαδή στις 17 Δεκεμβρίου. Έξι μέρες είχαν περάσει από τότε. Κι όμως ενώ σταθήκαμε σε απόσταση ενός μέτρου από την ψόφια αίγα, δεν βρωμούσε. Το κρέας του δεν είχε μαυρίσει, δεν είχε λιώσει και δεν είχε σκουλήκια ενώ ήταν γεμάτο μύγες. Η θέα του έδινε την εντύπωση ότι μόλις την προηγούμενη μέρα είχε ψοφήσει το ζώο. Ήταν ακόμα έντονα κόκκινο το χρώμα του κρέατος. Ωστόσο παρατήρησε και άλλα παράξενα. Ο σκύλος τους, η Ρόζα που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε απομακρυνθεί από το κοπάδι, και που έλειπε από την μάντρα το βράδυ που ο Σολογιάννης είδε το UFO, επέστρεψε στην μάντρα το μεσημέρι της άλλης μέρας. Δηλαδή υστέρα από εξαφάνιση 12 ωρών. «Και δεν είναι σκύλος που φοβάται. Έκτος από μένα και τον Τουρκοκύπριο βοσκό μου κανέναν δεν άφηνε να πλησιάσει τη μάντρα. Μπορούσε να ξεσκίσει άνθρωπο. Άλλα από την ώρα που επέστρεψε δεν ξαναμπήκε στη μάντρα. Τα βράδια κάθεται πάνω στο βράχο έξω από την μάντρα. Και μάλιστα σε απόσταση από το σημείο του βράχου, πάνω από το οποίο πέρασε το UFO τη στιγμή που το είδα να εξαφανίζεται. Μόνο μια φορά μπήκε ξανά στη μάντρα η Ρόζα, όταν της φώναξα και της έδωσα γάλα». Η προβατίνα του που επέζησε, ενώ είχε γεννήσει δυο αρνάκια 40 ημέρες πριν και έπρεπε να κατεβάζει γάλα μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι, από τη μέρα εκείνη δεν είχε καθόλου γάλα. Και επιπλέον άρχισε να χάνει βάρος ενώ τρέφεται κανονικά όπως πρώτα. Πριν από το επεισόδιο, ο Σολογιάννης έπαιρνε από αυτήν μισή οκά γάλα κάθε μέρα. Μπορεί να δοθεί σε μερικά από αυτά τα φαινόμενα επιστημονική εξήγηση; Κύπριος κτηνίατρος τον οποίο πλησίασαν λέει: τα σημάδια τόσο στην ζωντανή προβατίνα όσο και στην νεκρή αίγα δεν προέρχονται ούτε από εγκαύματα, ούτε από κούρεμα ούτε από ζεστό νερό. Αλλά ούτε και από δερματοπάθεια διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο οι τρίχες θα έπεφταν σιγά – σιγά. Δεν θα έπεφταν σε μια νύχτα και οπωσδήποτε δεν θα εξαφανίζονταν. Το ζώο μπορεί να σταματήσει να κατεβάζει γάλα λόγο στρες, αλλά λόγο στρες δεν μπορεί να χάνει βάρος. Στην προκειμένη περίπτωση η προβατίνα του Σολογιάννη έπαθε και τα δυο. Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν μαζί τα δυο πιο πάνω φαινόμενα, αλλά προηγείται το αδυνάτισμα και μετά σιγά – σιγά σταματά το γάλα. Έξι μέρες μετά που ψόφησε η αίγα οπωσδήποτε έπρεπε να είχε φαγωθεί από όρνεα κλπ. Και προηγουμένως έπρεπε να είχε γεμίσει σκουλήκια από τις μύγες.



του ΝΙΚΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ Το 2021 ήταν μια χρονιά αναθέρμανσης για το φαινόμενο των UFO, και αφορμή υπήρξε η πολύκροτη έκθεση του αμερικανικού Πενταγώνου για τη διερεύνηση των U.A.P. (Unidentified Aerial Phenomena ή Αγνώστου Ταυτότητας Εναέρια Φαινόμενα – η νέα ονομασία που δόθηκε για τα UFO). Αιτία για αυτή την έκθεση ήταν η καταγραφή ηλεκτρονικά ορισμένων ασυνήθιστων φαινομένων που είχαν ξεκινήσει από το 2004 και ήταν σχεδόν καθημερινά. Το 2017 το Πεντάγωνο έδωσε στη δημοσιότητα μερικά από αυτά τα βίντεο, που τώρα είναι ελεύθερα στο YouTube, ενώ πρόσφατα δημοσιοποίησε μια νέα, επίσημη αναφορά, όπου με πολύ απλά λόγια δηλώνονται τα εξής: Τα συγκεκριμένα ιπτάμενα αντικείμενα δεν ξέρουμε τι είναι, αν είναι γήινα ή εξωγήινα, μπορεί να είναι ρωσικά ή κινεζικά, πάντως το σίγουρο είναι πως ΔΕΝ είναι αμερικανικά και σίγουρα ΔΕΝ ξέρουμε τι είναι. Αυτό, από μόνο του, ως δημόσια παραδοχή, δεν έχει

προηγούμενο. Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός ότι λίγους μήνες αργότερα και στον απόηχο της έκθεσης, το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε πως θα δημιουργήσει μια νέα ομάδα η οποία θα ερευνά αναφορές για παρουσία Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενων Αντικειμένων (ΑΤΙΑ, UFO) σε ελεγχόμενο εναέριο χώρο. Τη νέα ομάδα με την ονομασία Airborne Object Identification and Management Synchronization Group (Ομάδα Συγχρονισμού Ταυτοποίησης και Διαχείρισης Ιπτάμενων Αντικειμένων) θα επιβλέπουν ο υφυπουργός Άμυνας αρμόδιος για τις Υπηρεσίες Πληροφοριών, ο διευθυντής του Μεικτού Επιτελείου και αξιωματούχοι του Γραφείου του Διευθυντή Εθνικών Υπηρεσιών Πληροφοριών. Η υφυπουργός Άμυνας Κάθλιν Χικς ανέφερε σε χωριστή δήλωσή της πως η παρουσία άγνωστης ταυτότητας εναέριων φαινομένων (UAP) σε ελεγχόμενο εναέριο χώρο δημιουργεί εν δυνάμει κίνδυνο για την ασφάλεια πληρωμάτων αεροσκαφών και εν δυνάμει ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια. Η νέα ομάδα, η οποία θα διαδεχθεί τη Δύναμη Κρούσης του Πολεμικού Ναυτικού για Άγνωστης Ταυτότητας Εναέρια Φαινόμενα, θα εργάζεται για να ανιχνεύει, να αναγνωρίζει και να ταυτοποιεί αντικείμενα, καθώς και για να αξιολογεί και να μετριάζει οποιεσδήποτε απειλές συνδέονται με αυτά, ανέφερε το Πεντάγωνο. Πάντως η ίδρυση του νέου γραφείου, που υπογράφηκε με νόμο λίγο πριν την Πρωτοχρονιά, έχει διχάσει τη


κοινότητα των ερευνητών που κυνηγούν την απόδειξη ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν. Ορισμένοι χαιρετίζουν τη νομοθεσία για τη δημιουργία του νέου γραφείου, ενσωματωμένη στην ενότητα 1683 του μαζικού νόμου περί εθνικής άμυνας, και για την παροχή νέων πόρων. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση κρύβει το μεγαλύτερο μυστικό στην ιστορία, και δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι οι ομοσπονδιακοί θέλουν να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από την συγκάλυψη του φαινομένου. Παραπονιούνται για την έλλειψη εμπλοκής πολιτών στο νέο γραφείο και υποθέτουν ότι το Πεντάγωνο απλώς θα ταξινομήσει οτιδήποτε ενδιαφέρον βρει, και οι αταξινόμητες αναφορές να μην είναι κάτι περισσότερο από απλά φύλλα συκής. Η έκθεση για τα UFO: Χωρίς εξήγηση 143 από τα 144 μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα Στις 25 Ιουνίου, το Γραφείο του διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ODNI) δημοσίευσε την πολυαναμενόμενη έκθεση με τίτλο «Προκαταρκτική αξιολόγηση: Μη αναγνωρισμένα εναέρια φαινόμενα». Το έγγραφο είναι μια σύντομη εννεασέλιδη έκδοση μιας μεγαλύτερης απόρρητης έκθεσης που διατέθηκε στις επιτροπές του Κογκρέσου, η οποία εκτιμά «την απειλή που θέτουν τα UAP και την πρόοδο που έχει σημειώσει η ομάδα άμυνας και αντιμετώπισης μη ταυτοποιημένων εναέριων φαινομένων». Βέβαια δημοσιοποιεί όσα θέλει να δημοσιοποιήσει. Υπάρχουν ακόμα πράγματα απόρρητα και θα παραμείνουν απόρρητα για πολλές δεκαετίες, για λόγους εθνικής ασφάλειας. Είναι πάντως το αποτέλεσμα αναλύσεων ειδικών του Πενταγώνου. Δεν περιμέναμε φυσικά να μας πούνε ότι είναι εξωγήινα σκάφη, αλλά το γεγονός πως αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο, δεν έχει ξανασυμβεί. Η πολυαναμενόμενη στρατιωτική έκθεση απέτυχε να εξηγήσει δεκάδες εμφανίσεις UFO και προειδοποίησε για πιθανούς κινδύνους για την εθνική ασφάλεια. Σύμφωνα με την αταξινόμητη έκθεση της ομάδας εργασίας UAP δεν βρέθηκε «καμία σαφή ένδειξη ότι υπάρχει κάποια μη επίγεια εξήγηση» για τα αεροσκάφη, αλλά επίσης δεν το απέ-

κλεισε. Οι πιθανές εξηγήσεις περιλάμβαναν κοινά εναέρια αντικείμενα όπως πτηνά και drones, ατμοσφαιρικά φαινόμενα όπως παγοκρύσταλλοι, νέες τεχνολογικές εξελίξεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ ή ιδιωτικούς φορείς, και τεχνολογίες που αναπτύσσονται από ξένους αντιπάλους (Κίνα – Ρωσία). Οι αξιωματούχοι εξέτασαν 144 περιστατικά από τις δύο τελευταίες δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένων τριών βίντεο που το Πεντάγωνο αποχαρακτήρισε πρόσφατα, και περιέγραψε ότι έδειχναν «ανεξήγητα εναέρια φαινόμενα». Από τις 144 περιπτώσεις άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων που έχουν αναφερθεί από μαχητικά αεροσκάφη, οι κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν τις 143, και το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ήταν ότι δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα προκειμένου να κατηγοριοποιηθούν τα εν λόγω αντικείμενα πλην ενός που επρόκειτο για ένα μεγάλο μπαλόνι που ξεφούσκωνε. Άλλες 18 περιπτώσεις έδειξαν πιθανώς τεχνολογική τεχνογνωσία άγνωστη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως αντικείμενα που κινούνται χωρίς παρατηρήσιμη πρόωση, να παραμένουν ακίνητα ψηλά στους ανέμους, να κινούνται αντίθετα στον άνεμο, να ελίσσονται απότομα ή με γρήγορη επιτάχυνση που πιστεύεται ότι είναι πέρα από τις δυνατότητες άλλων επίγειων εθνών, χαρακτηριστικά πτήσης, που κατέπληξαν αυτούς που τα παρατήρησαν. Για τον αμερικανικό στρατό και τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών αυτό που χρειάζεται να εξηγηθεί πάνω από


όλα είναι εάν τα φαινόμενα αυτά εγείρουν απειλές για τις ΗΠΑ. «Τα ανεξήγητα εναέρια φαινόμενα εγείρουν ερωτήματα για την ασφάλεια των πτήσεων και για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ», αναφέρεται σε ένα απόσπασμα στο εννέα σελίδων κείμενο. Σύμφωνα με τον Μαρκ Γουόρνερ, τον πρόεδρο της επιτροπής της Γερουσίας που είναι αρμόδια για τις υπηρεσίες πληροφοριών, ο αριθμός των περιστατικών βαίνει ογκούμενος από το 2018. «Η έκθεση μάλλον δεν επιτρέπει να εξαχθεί σαφές συμπέρασμα και δεν είναι παρά η αρχή των προσπαθειών για να εξηγηθεί ένα ζήτημα που εγείρει κινδύνους για την αεροπορία σε αρκετές περιοχές της χώρας και του κόσμου», σημείωσε ο κ. Γουόρνερ σε ανακοίνωση Τύπου. Όπως ανέφερε στη Deutsche Welle ο καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Άβι Λεμπ, «αυτή η νέα έκθεση διαφέρει από τις προηγούμενες συζητήσεις σχετικά με τα UFO ή τα UAP, καθώς περιλαμβάνει τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία που συλλέχθηκαν από στρατιωτικό προσωπικό, μέσω ανίχνευσης από πολλαπλά όργανα (ραντάρ, υπέρυθρες κάμερες, οπτικές κάμερες)». Γιατί μας νοιάζει τώρα; Η δημόσια πίεση στις ΗΠΑ να απελευθερώσουν ό,τι γνωρίζουν για τους εξωγήινους έχει δημιουργηθεί εδώ και δεκαετίες, καθώς ομάδες πολιτών, των αποκαλούμενων ουφολόγων, υποστηρίζουν ότι τα στοιχεία της ύπαρξής τους έχουν αποσιωπηθεί από την κυβέρνηση. Το Πεντάγωνο συλλέγει δεδομένα αθόρυβα από το 2007 ως μέρος του ελάχιστα γνωστού Προηγμένου Προγράμματος Αναγνώρισης Αεροδιαστημικών Απειλών του στρατού. Τα χρήματα για το πρόγραμμα ήρθαν μετά από αίτημα του γερουσιαστή της Νεβάδα, Χάρι Ριντ, ενός Δημοκρατικού που εκπροσωπούσε την περιοχή που περιλαμβάνει την Περιοχή 51 - ο στρατιωτικός χώρος όπου οι θεωρητικοί της συνωμοσίας πιστεύουν ότι υπολείμματα από συντριβή ιπτάμενου δίσκου έχουν μελετηθεί από το 1947 (υπόθεση Ρόσγουελ). Πρώην ανώτατοι αξιωματούχοι, ακόμη και πρόεδροι των ΗΠΑ, έχουν πρόσφατα εξετάσει αν η αλήθεια είναι πραγματικά εκεί έξω. Ο διευθυντής της εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον, Τζον Ποντέστα, οπαδός εδώ και πολύ καιρό των

θεωριών των ΑΤΙΑ, υποσχέθηκε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της το 2016 ότι θα δημοσίευε απόρρητες κυβερνητικές εκθέσεις για εξωγήινους εάν εκλεγόταν. Σε συνέντευξή του πέρυσι, ο τότε πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είπε ότι δεν θα αποκάλυπτε -ακόμα και στην οικογένειά του- τι είχε μάθει για τους εξωγήινους. «Δεν θα σου μιλήσω για αυτά που ξέρω, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον», είπε. Ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα το έθεσε πιο ξεκάθαρα τον Μάιο, όταν είπε αργά το βράδυ στον τηλεοπτικό οικοδεσπότη Τζέιμς Κόρντεν: «Όταν ανέλαβα τα καθήκοντά μου, ρώτησα... υπάρχει εργαστήριο κάπου όπου φυλάμε τα εξωγήινα δείγματα και το διαστημόπλοιο; Και ξέρετε, έκαναν λίγη έρευνα και η απάντηση ήταν όχι». «Αυτό που είναι αλήθεια, και στην πραγματικότητα μιλάω σοβαρά εδώ, είναι ότι υπάρχουν, υπάρχουν πλάνα και αρχεία αντικειμένων στον ουρανό, που δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι», συνέχισε ο κ. Ομπάμα. «Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πώς κινήθηκαν, την τροχιά τους... Και έτσι, ξέρετε, νομίζω ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να παίρνουν σοβαρά την προσπάθεια να ερευνήσουν και να καταλάβουν τι είναι αυτό». Η προσπάθεια να απελευθερωθούν όσα είναι γνωστά για τα UFO βρήκε επίσης οπαδούς στο Κογκρέσο - τόσο Ρεπουμπλικάνους όσο και Δημοκρατικούς - που υποστηρίζουν ότι η έκθεση θα δώσει τέλος στο στίγμα που μπορεί να εμποδίσει στρατιωτικούς να αναφέρουν στους ανώτερους τους μια ανεξήγητη συνάντηση. Μολονότι δεν προέκυψαν οι συντριπτικές αποκαλύψεις, η ύπαρξη μιας κυβερνητικής έκθεσης για ένα θέμα που έχει γελοιοποιηθεί πολύ, δείχνει πώς τα ΑΤΙΑ έχουν εκτοξευθεί από τη σφαίρα της ποπ κουλτούρας και της καθαρά επιστημονικής φαντασίας, στον κόσμο της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Η έκθεση είναι σημαντική γιατί ανοίγει την πόρτα για μια σοβαρή ματιά στα UFO. Συγκεκριμένα, ενθαρρύνει την κυβέρνηση των ΗΠΑ να συλλέξει καλύτερα δεδομένα για τα UFO και νομίζω ότι η δημοσίευση της έκθεσης αυξάνει τις πιθανότητες οι επιστήμονες να προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν αυτά τα δεδομένα. Ιστορικά, τα UFO βρίσκονται εκτός ορίων για την επιστήμη, αλλά ίσως όχι από εδώ και πέρα.


Μία από τις σημαντικότερες έρευνες για την μελέτη των ΑΤΙΑ, την εποχή που ήταν πρώτο θέμα στα ΜΜΕ, ήταν η έρευνα που ανατέθηκε στο πανεπιστήμιο Κολοράντο και έμεινε γνωστή ως «Επιτροπή Κόντον» που διήρκεσε δύο χρόνια. Επικεφαλής της επιτροπής ήταν ο διάσημος φυσικός και καθηγητής του Κολοράντο, Έντουαρντ Κόντον. Ο 64χρονος Κόντον ήταν μία πολύ γνωστή φυσιογνωμία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, μόλις πήρε το πτυχίο του από τ οπανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, πέρασε δύο χρόνια στην Γερμανία συνεργαζόμενος με αρκετούς από τους καλύτερους φυσικούς του κόσμου. Είχε διδάξει στα πανεπιστήμια του Πρίνστον και της Μινεσότα πριν γίνει διευθυντής ερευνών των εργαστηρίων Γουέστινχαους και είχε γίνει γνωστός για τη συμμετοχή του στην τελειοποίηση του ραντάρ και της ατομικής βόμβας. Έτσι υπήρχε μεγάλη αισιοδοξία σ’ όλες τις πλευρές όταν η επιτροπή Κόντον ανέλαβε να λύσει το μυστήριο των ΑΤΙΑ. Με δώδεκα μέλη που ήταν κορυφαίοι επιστήμονες σε διάφορους τομείς και την πρόθυμη συνεργασία μερικών οργανισμών όπως η NICAP, τα πράγματα φάνηκαν να πηγαίνουν πολύ καλά. Πριν όμως περάσει πολύς καιρός έσβησαν οι ελπίδες για αντικειμενική αντιμετώπιση του θέματος – στα μάτια τουλάχιστον των θερμών οπαδών των ΑΤΙΑ. Πολλές από τις ελπίδες αυτές έσβησαν εξαιτίας του ίδιου του Κόντον. Μια μέρα μετά τον διορισμό του, λέγεται ότι είπε πως «δεν υπάρχουν αποδείξεις για την ύπαρξη αναπτυγμένων μορφών ζωής στους πλανήτες». Και τρεις μήνες αργότερα ξάφνιασε τόσο τα μέλη της επιτροπής όσο και τους επικριτές του όταν ανήγγειλε σε μια δημόσια συγκέντρωση: «Σκέφτομαι να προτείνω αμέσως τώρα στην κυβέρνηση να διακόψει αυτό το πρόγραμμα. Η θέση μου αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν πρόκειται να βγει τίποτα σημαντικό, υποτίθεται όμως ότι δεν πρέπει να καταλήξω σε κανένα συμπέρασμα πριν περάσει ένας ολόκληρος χρόνος». Ο Κόντον στην πραγματικότητα δεν ήξερε ούτε και ήθελε να μάθει τίποτα για τα ΑΤΙΑ. Θεωρούσε ότι ερευνούσε αναφορές απάτης, και πολύ πριν από το τέλος των ερευνών είχε πειστεί ότι τα ΑΤΙΑ είναι ανοησίες. Το προσωπικό στα μέσα των ερευνών θεώρησε ότι ο Κόντον προκαταλάμβανε τα αποτελέσματα, η έρευνα δεν ήταν και τόσο αμερόληπτη, με αποτέλεσμα οι έρευνες να σταματήσουν και πολλοί να απολυθούν. Παρά τα ισχυρά επιστημονικά διαπιστευτήρια του καθηγητή η επιτροπή θα συνεχίσει να υπολειτουργεί και ο ίδιος ο Κόντον θα δηλώσει ότι η μελέτη είναι ελλιπής και θα χρειαστεί ίσως κάποιο άλλο σχέδιο. Η NICAP απέσυρε επίσημα την υποστήριξη της, ενώ ο διευθυντής της Ντόναλντ Κίχοου, ζήτησε αγανακτισμένος τη διεξαγωγή μιας νέας κυβερνητικής έρευνας, λέγοντας ότι η NICAP θα συνέχιζε εντονότερα τις προσπάθειες της για να αντισταθμίσει αυτό που ο ίδιος ονόμασε «αποτυχία του Κολοράντο».


Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΛΟΤΑΣ Ο 38χρονος Χαρόλντο Γουέσντεντορφ, ιδιοκτήτης ενός εργοστασίου επεξεργασίας ρυζιού στην πολιτεία της Βραζιλίας Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, ήταν ένας πιλότος πρωταθλητής στα ακροβατικά, ο οποίος τα σαββατοκύριακα συνήθιζε να πετάει με ένα Embraer EMB-712 πάνω από την πολιτεία. Το πρωινό της 5ης Οκτωβρίου 1996, απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Πελοτάς, πέταξε προς την ακτή Λαρατζάλ, και στην συνέχεια κατευθύνθηκε πίσω στο Πελοτάς, γύρω στις 10.30. Ενώ πετούσε στα 5.500 πόδια, ο πιλότος ξαφνιάστηκε όταν αντίκρισε ένα πελώριο σκάφος. Το αθόρυβο αντικείμενο περιστρεφόταν αργά γύρω από τον άξονα του, κατευθυνόμενο προς την ακτή του Ατλαντικού με ταχύτητα γύρω στους 100 κόμβους την ώρα. Πλησίασε να δει πιο κοντά. «Ήταν πελώριο, πραγματικά γιγάντιο», είπε στους ερευνητές της βραζιλιανικής ομάδας ερευνών GPCU. «Είχε σχήμα πυραμίδας και οκτώ πλευρές η κάθε μία από τις οποίες είχε ακριβώς τρία πεταχτά εξογκώματα ίσως να αποτελούσαν τα παράθυρα του». Υπολόγισε πως η βάση του αντικειμένου είχε διάμετρο 100 μέτρα και το ύψος του έφτανε τα 50 με 60 μέτρα. Έστειλε μήνυμα στον πύργο ελέγχου του Πελοτάς και ρώτησε αν γνώριζαν τίποτα για το αντικείμενο. Ο Μέντες ντα Σίλβα, ο οποίος είχε βάρδια εκείνη την ώρα, έπιασε τα κιάλια και αμέσως εντόπισε το πελώριο σκάφος, όπως έκαναν κι άλλοι πάνω στον πύργο ελέγχου. Ο Γουέστεντορφ ήρθε σε επαφή με το κέντρο ραντάρ της Κουριτίμπα, που ελέγχεται από την CINDACTA, η οποία παρακολουθεί τον εναέριο χώρο της Βραζιλίας. Αυτοί επιβεβαίωσαν πως ο πιλότος βρισκόταν 35 μίλια


μακριά από τον ανατολικό τομέα της Πελοτάς, αλλά είπαν πως δεν υπήρχε άλλο αεροσκάφος σε ακτίνα 200 χιλιομέτρων από τη θέση του. Ο πιλότος ζήτησε άδεια να περάσει σε ειδική ραδιοσυχνότητα, ώστε να μπορέσει να τους περιγράψει καλύτερα το αντικείμενο, μα εκείνοι του αρνήθηκαν. Τότε αποφάσισε να πετάξει γύρω από το άγνωστο σκάφος, ενώ στην συνέχεια αποτόλμησε και δεύτερο πέρασμα. Καθώς έκανε το γύρω της βάσης του σκάφους, πρόσεξε πως ένας θόλος είχε ανοίξει στην κορυφή. «Δεν ξέρω πως αλλά φαντάζομαι ότι θα πρέπει να τραβήχτηκε προς τα μέσα», είπε. Ξαφνικά, ένα δισκοειδές σκάφος με μέγεθος περίπου τρεις φορές αυτό του αεροπλάνου του Γουέστεντορφ, βγήκε από την κορυφή του γιγάντιου σκάφους και σηκώθηκε κάθετα. Ένα λεπτό αργότερα, ο δίσκος σταμάτησε, πήρε κλίση 45ο, και στην συνέχεια πέταξε με απίστευτη ταχύτητα προς τον Ατλαντικό Ωκεανό. Λίγες στιγμές αργότερα, δέσμες κοκκινωπού φωτός άρχισαν να βγαίνουν από την κορυφή του «μητρικού διαστημοπλοίου», μοιάζοντας με κύματα θερμότητας. Απτόητος ο θαρραλέος πιλότος αποφάσισε να κάνει ακόμα ένα γύρω. Καθώς συνέχιζε να πετάει γύρω από το αντικείμενο σε μια απόσταση γύρω στα 40 μέτρα, το πελώριο σκάφος άρχισε να περιστρέφεται όλο και πιο γρήγορα. «Εκείνη τη στιγμή άρχισα να πανικοβάλλομαι», είπε. «Σκέφτηκα πως είχε έρθει το τέλος μου. Από στιγμή σε στιγμή περίμενα την έκρηξη που θα κατέστρεφε το αεροπλάνο μου». Κατάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και άρχισε να ακολουθεί τις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης περιμένοντας την τρομερή έκρηξη. Όταν το σκάφος άρχισε ξαφνικά να πετάει, με μια ταχύτητα που υπολόγισε σε 12.000 χλμ ανά ώρα, δυσκολεύτηκε να πιστέψει πως ήταν ακόμα ζωντανός και πως το αεροπλάνο του είχε μείνει αλώβητο. «Ξέρω τι ακριβώς είδα, επειδή βρέθηκα μόλις 40 μέτρα μακριά από το αντικείμενο», δήλωσε ο πρωταθλητής πιλότος. «Κανείς δεν μπορεί να με κάνει να το αρνηθώ. Είμαι βέβαιος πως αυτό που αντίκρισα δεν είχε καμία σχέση με αυτόν εδώ τον πλανήτη». Από το βιβλίο του Timothy Good: «Alien Base: Earth's Encounters with Extraterrestrials»


Κι όμως, υπήρξε μια εποχή που ο ελληνικός τύπος κατακλυζόταν από χιλιάδες άρθρα και πρωτοσέλιδα που αφορούσαν τα παραψυχικά φαινόμενα, τα φαντάσματα και τα αιθερικά όντα, τα ΑΤΙΑ, τις οπτασίες και τα στοιχειώματα, και όλα εκείνα τα παράξενα φαινόμενα που πρώτος μίλησε ο Τσαρλς Φορτ. Μια τόσο μακρινή και σχετικά κοντινή εποχή, που οι εφημερίδες δεν ήταν εχθρικές απέναντι στο παραφυσικό και τα ανεξήγητα φαινόμενα, σε αντίθεση με τον χλευασμό, τις διαψεύσεις, και την ελλιπείς και – πιθανός – εσκεμμένα παραπλανητική σημερινή πληροφόρηση. Μέσα από τη συγκεκριμένη στήλη θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε ένα μεγάλο μέρος από το πλούσιο και εντυπωσιακό αρχείο που έχει διασωθεί, κόντρα σε μια εποχή που έχουμε απομυθοποιήσει και καταρρίψει τα πάντα.

ΑΘΗΝΑΙΚΗ, 20/3/1957 Ένα παράξενο φαινόμενο θα προκαλέσει την περιέργεια του κόσμου στο χωριό Δηγελιώτικα της Αιγιαλείας, αλλά και στον συνοικισμό Αγίων Αποστόλων Αιγίου στις 18 Μαρτίου του 1957. Ένα φωτεινό και πολύ θορυβώδες αντικείμενο θα κάνει την εμφάνιση του πάνω από τις συγκεκριμένες περιοχές, όμως το σπουδαιότερο αυτής της εμφάνισης είναι οι απτές αποδείξεις όπως η καταστροφή, μερική ή ολική, των στεγών ορισμένων οικιών, των οποίων μάλιστα τα κεραμίδια ευρέθησαν την επομένη περιέργως κομμένα εντελώς κάθετα, και ανακατωμένα κατά τρόπο παντελώς ανεξήγητο. Σύμφωνα με τους κατοίκους της κοινότητας Δηκελιώτικα, μέσα στην νύχτα ακούστηκε ένας αλλόκοτος και παράξενος κρότος, που ερχόταν από μακριά, σχεδόν από την κατεύθυνση της θάλασσας. Στην αρχή δεν δόθηκε μεγάλη σημασία, αλλά όταν αργότερα ο θόρυβος μεγάλωσε και πλέον αυτού, όταν παράξενοι κρότοι, κάτι σαν περίεργες εξατμίσεις έφθαναν η μία μετά την άλλη στα αυτιά των κατοίκων, οι περισσότεροι απόρησαν, άλλοι ανησύχησαν, και όλοι μαζί βγήκαν έξω από τα σπίτια για να δουν τι συμβαίνει. Ένα φωτεινό αντικείμενο με τον ίδιο κρότο διέτρεχε τον ουρανό πάνω από το χωριό προκαλώντας μεγάλο θόρυβο μέχρι που εξαφανίστηκε προς την κατεύθυνση του Αιγίου. Από εκεί ακούστηκε λίγο αργότερα μία μεγάλη έκρηξη, και είδαν τα φώτα του αντικειμένου να σβήνουν και τον κρότο να σταματά. Την επομένη το πρωί, έγινε γνωστό ότι το ίδιο ακριβώς


φαινόμενο είχε παρατηρηθεί και στον συνοικισμό Αγίων Αποστόλων Αιγίου. Το τι συνέβη στην περιοχή, περιγράφει ο ιερέας Κ. Ντρέκης, εφημέριος του Ιερού Ναού Ταξιαρχών Αιγίου. «Ευρισκόμουν εις το σπίτι μου, με την παπαδιά και το παιδί μου, όταν ακούσαμε τον κρότον που άκουσαν και οι άλλοι γείτονες που είχαν βγει έξω στο δρόμο παρατηρώντας το φωτεινό αντικείμενο. Σε κάποια στιγμή νομίσαμε ότι ο μεγάλος θόρυβος, που ήταν ταυτόχρονα και παράξενος, είχε φθάσει πάνω από τα σπίτια μας, όταν αιφνιδίως ακούστηκε μια μεγάλη έκρηξη και φάνηκε να έγινε κάτι σαν σεισμός. Όταν οι πρώτες εντυπώσεις παρήλθον επέσαμε να κοιμηθούμε, αλλά το πρωί ευρέθημεν προ νέας εκπλήξεως. Τα κεραμίδια του σπιτιού μας, τα περισσότερα, είχαν ανακατωθεί εντελώς ανεξήγητα και τα περισσότερα, όηως περιέργως, είχον κοπή κάθετα σαν να επέρασεν επ’ αυτών ειδικό μαχαίρι». Μέχρι την στιγμή που γραφόταν το άρθρο καμία ευλογοφανείς εξήγηση δεν είχε δοθεί.

Τρεις μέρες αργότερα από το ΑΤΙΑ του Αιγίου που είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, ίσως το ίδιο αντικείμενο, έκανε την εμφάνιση του στην Μακεδονία και συγκεκριμένα πάνω από Σέρρες και Δράμα. Σύμφωνα με το άρθρο της ΑΘΗΝΑΙΚΗΣ στις 23 Μαρτίου 1957: «Τηλεγραφούν εκ Σερρών ότι την 8:30 πρωινήν της χθες, περίεργον φαινόμενον άνωθεν της πόλεως, προεκάλεσε την προσοχήν των κατοίκων, χωρίς όμως ουδείς εξ αυτών να δυνηθή να δώσει εξήγησιν αυτού. Το φαινόμενον εθεάθη, ερχόμενον εκ της οροσειράς Μπέλλες εις ύψος 2.000 περίπου μέτρων, με ταχύτητα 400 περίπου χιλιομέτρων την ώραν βορείως των Σερρών με κατεύθυνσιν προς Δράμαν, εξαφανισθέν όπισθεν του Παγγσίου». Σύμφωνα με το άρθρο το σχήμα του αντικειμένου ήταν επίμηκες, μεγάλου μήκους, και πολύ φωτεινό. Αποκλείστηκε η εκδοχή να ήταν αεροπλάνο, διότι η εμφάνιση του και ο τρόπος που κινούταν ήταν τελείως ασυνήθιστος. Το ίδιο φαινόμενο αντελήφθησαν και οι κάτοικοι της Δράμας, υπό τη μορφή φωτεινού μετεώρου, εκπέμποντας ελαφρύ καπνό και διαγράφοντας με μεγάλη ταχύτητα καμπύλη τροχιά.

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 2 Οκτωβρίου 1960 Σύμφωνα με τον φυσικομαθηματικό Σοβιετικό επιστήμονα Άγκρεστ, η υδρόγειος μας αποτέλεσε αντικείμενο (στους προϊστορικούς χρόνους) επισκέψεων διαστημοπλοίων από άλλους πλανήτες. Κατά τον επιστήμονα υπάρχουν στην γη ίχνη των επισκέψεων αυτών, μεταξύ αντικειμένων των οποίων η προέλευση παραμένουν ανεξήγητα. Προς υποστήριξη της θεωρίας του, ο σοβιετικός επιστήμονας επικαλείται την ύπαρξη στην επιφάνεια της γης, και ειδικά στην έρημο της Λιβύης, υελωδών αντικειμένων, εντός των οποίων ανακαλύφθηκαν ραδιοϊσότοπα αλουμινίου. Όλες οι προσπάθειες για την εξήγηση της προέλευσης των αντικειμένων αυτών απέβησαν μάταιες και γι αυτό ο κ. Άγκρεστ εξέφρασε την γνώμη, ότι τα ανωτέρω αντικείμενα αποτελούν ίχνη προσγείωσης διαστημοπλοίων, προερχομένων εκ διαφόρων κατοικουμένων αστέρων.


Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, 4 Φεβρουαρίου 1953 Είναι άραγε ο θάνατος το τέλος της ύπαρξης; Κι αν δεν είναι, υπάρχει αληθινός τρόπος να επικοινωνήσει, να μιλήσει, κάποιος με τους νεκρούς- και μάλιστα με δική τους πρωτοβουλία; Όπως μας πληροφορεί ο δημοσιογράφος κ. Μπέλλος στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της 4ης Φεβρουαρίου 1953, όσο απίθανο κι αν φανεί, είναι γεγονός, ότι έγινε τηλεφωνική επικοινωνία με ένα νεκρό! Όπως αναφέρει στο άρθρο: «Δεν θα μπορούσα να το πιστέψω, παρ’ όλη την καλόπιστη μεταψυχική μου διάθεση, αν δεν μου περιέγραφε ο κ. Νικόλαος Αντωνακέας, συγγραφέας και πολιτευτής, το παρακάτω συνταρακτικό γεγονός που επιβεβαίωσαν και τα αναφερόμενα πρόσωπα, γνωστότατα στην Αθηναϊκή κοινωνία. Την 17η Ιανουαρίου, ημέρα Σάββατο, έφυγε από την ζωή ο Μιχαήλ Ρουμάνης, αδερφός του βουλευτού Λακωνίας, κ. Γ. Ρουμάνη. Την Κυριακή στις 5μ.μ. κηδεύτηκε, και την Δευτέρα στις 5:30 μ.μ. η κυρία Χρ. τηλεφώνησε στην οικία του κ. Ρουμάνη για να μάθει νέα της οικογένειας, χωρίς να έχει ιδέα για το θάνατο του Μ. Ρουμάνη. Παρόντες στο τηλεφώνημα αυτό ήταν ο σύζυγος της κ. Χρ. και μια φίλη της. Στην τηλεφωνική κλήση που ακολούθησε η κ. Χρ. αναγνώρισε αμέσως την φωνή του κ. Ρουμάνη». Στον διάλογο που ακολούθησε η κ. Χρ. αναφέρθηκε στην ανησυχία της επειδή είχαν πολύ καιρό να περάσουν από το σπίτι της, ενώ στην ερώτηση της για τον Γιώργο (ο βουλευτής αδερφός του Μιχάλη Ρουμάνη), πήρε την απάντηση: «Δεν ξέρεις ότι ο Γιώργος είναι στην Βουλή και τα λέει όπως πάντα;». Στον μικρό διάλογο που ακολούθησε συμφώνησαν ότι το επόμενο διάστημα θα συναντηθούν στο νέο σπίτι της κ. Χρ. στην οδό Επτανήσου, και κάπου εκεί τελείωσε η επικοινωνία. Την επομένη μέρα, Τρίτη 20 Ιανουαρίου, η κ. Χρ. τηλεφωνεί στο δικηγορικό γραφείο του κ. Γ. Ρουμάνη και επικοινωνεί με τον γραμματέα του. Τότε μαθαίνει ότι λόγω πένθους απουσιάζει αυτές τις μέρες από το γραφείο. Και φυσικά στην ερώτηση της ποιανού πένθος, η έκπληξη της είναι τεράστια: «Αδύνατον! Χθες το απόγευμα μίλησα στο τηλέφωνο με τον Μιχάλη… θα τρελαθώ, μην επιμένετε… Γνώρισα την φωνή του… Μου είπε για πράγματα που μόνο εκείνος έπρεπε να γνωρίζει… Και κάτι άλλο που δεν γνώριζε, ότι μετακομίσαμε στην οδό Επτανήσων». Αναστατωμένη, επισκέφτηκε την οικογένεια Ρουμάνη, και κατάπληκτη βρήκε το σπίτι γεμάτο κόσμο και πένθος. Ο Μιχάλης Ρουμάνης είχε πεθάνει δύο μέρες πριν την τηλεφωνική τους διάλεξη. Την Δευτέρα στις 5:30 μ.μ. που τηλεφώνησε, ούτε τηλέφωνο είχε ακουστή, ούτε συνδιάλεξη καμία είχε γίνει στο σπίτι, όπως δήλωσε κατηγορηματικά ο βουλευτής κ. Ρουμάνης και η αδερφή του.

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 20/8/1946 Η Σελήνη ανέκαθεν έπαιζε ιδιαίτερο ρόλο στη διερεύνηση του ηλιακού συστήματος. Ως εφαλτήριο για τον Άρη, ως τόπος έρευνας, ως τηλεσκοπικό μάτι μέχρι τα πέρατα του σύμπαντος. Από καθαρά οικονομική σκοπιά ήταν πιο εύκολο να κατακτήσεις την Λούνα, σε σύγκριση με τον Άρη. Χρειαζόσουν λιγότερα καύσιμα για να πας, έφτανες γρηγορότερα και ξαναέφευγες γρήγορα. Κάποιοι φιλόσοφοι δικαιολογούσαν τα ταξίδια στη Σελήνη παραπέμποντας στην αξία του εγχειρήματος ως πνευματικής τροφής,


ήλπιζαν να βρουν αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού ή το αντίθετο, και γενικά ενορατική γνώση σε σχέση με το στάτους του Χόμο Σάπιενς. Το 1946, θα ιδρυθεί η Βρετανική Διαστημική Εταιρία η οποία υπολόγιζε ότι εντός 15ετίας θα μπορέσει να πραγματοποιήσει απόβαση στην Σελήνη με πυραυλόπλοια 1500 έως 2000 τόνων. Σύμφωνα με το άρθρο εκείνη την εποχή ασχολούνταν με την εξέρευση κατάλληλου σημείο απόβασης. Αυτά ανακοίνωσε ο μηχανικός Μ. Μάθιους μέλος της Εταιρίας, στην Daily Mail. Κατά τον ίδιο μηχανικό οι αστροναύτες θα φέρουν συσκευή οξυγόνου και ειδικά ρούχα, για να προστατεύονται από τις έντονες υπεριώδεις και κοσμικές ακτίνες, καθώς και από τις μέγιστες μεταβολές της θερμοκρασίας. Επίσης θα φορούν χιονοπέδιλα 4 έως 5 ποδών, για να μπορούν να βαδίζουν εύκολα πάνω στους βράχους της Σελήνης, οι οποίοι, λόγω της μικρής δυνάμεως της βαρύτητας, είναι μαλακοί και θα υποχωρούσαν με την ελάχιστη επαφή. Άλλο μέλος της Εταιρίας, ο κ. Χούλευ έκανε γοητευτική περιγραφή των συνθηκών που θα συναντήσει ο αστροναύτης που θα ταξιδέψει στον δορυφόρο της γης. «Όταν θα κατέλθη εις το έδαφος της Σελήνης, είπε, θα έχη την αίσθησιν καταπληκτικής ελαφρότητος , διότι η δύναμις της βαρύτητος είνε το έν έκτον της γης. Κατόπιν θα του έκανε εντύπωσιν η βαθυτάτη σκιά και το εκτυφλωτικόν φως: ένας κατάμαυρος ουρανός με λαμπρότατα αστέρια. Ο ήλιος θα του είνε αφορήτως φωτεινός και θα προβάλλη το φλογοβόλον στέμα τουεις όλην του τη δόξαν.

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 20/8/1946 Η Σελήνη ανέκαθεν έπαιζε ιδιαίτερο ρόλο στη διερεύνηση του ηλιακού συστήματος. Ως εφαλτήριο για τον Άρη, ως τόπος έρευνας, ως τηλεσκοπικό μάτι μέχρι τα πέρατα του σύμπαντος. Από καθαρά οικονομική σκοπιά ήταν πιο εύκολο να κατακτήσεις την Λούνα, σε σύγκριση με τον Άρη. Χρειαζόσουν λιγότερα καύσιμα για να πας, έφτανες γρηγορότερα και ξαναέφευγες γρήγορα. Κάποιοι φιλόσοφοι δικαιολογούσαν τα ταξίδια στη Σελήνη παραπέμποντας στην αξία του εγχειρήματος ως πνευματικής τροφής, ήλπιζαν να βρουν αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού ή το αντίθετο, και γενικά ενορατική γνώση σε σχέση με το στάτους του Χόμο Σάπιενς. Το 1946, θα ιδρυθεί η Βρετανική Διαστημική Εταιρία η οποία υπολόγιζε ότι εντός 15ετίας θα μπορέσει να πραγματοποιήσει απόβαση στην Σελήνη με πυραυλόπλοια 1500 έως 2000 τόνων. Σύμφωνα με το άρθρο εκείνη την εποχή ασχολούνταν με την εξέρευση κατάλληλου σημείο απόβασης. Αυτά ανακοίνωσε ο μηχανικός Μ. Μάθιους μέλος της Εταιρίας, στην Daily Mail. Κατά τον ίδιο μηχανικό οι αστροναύτες θα φέρουν συσκευή οξυγόνου και ειδικά ρούχα, για να προστατεύονται από τις έντονες υπεριώδεις και κοσμικές ακτίνες, καθώς και από τις μέγιστες μεταβολές της θερμοκρασίας. Επίσης θα φορούν χιονοπέδιλα 4 έως 5 ποδών, για να μπορούν να βαδίζουν εύκολα πάνω στους βράχους της Σελήνης, οι οποίοι, λόγω της μικρής δυνάμεως της βαρύτητας, είναι μαλακοί και θα υποχωρούσαν με την ελάχιστη επαφή. Άλλο μέλος της Εταιρίας, ο κ. Χούλευ έκανε γοητευτική περιγραφή των συνθηκών που θα συναντήσει ο αστροναύτης που θα ταξιδέψει στον δορυφόρο της γης. «Όταν θα κατέλθη εις το έδαφος της Σελήνης, είπε, θα έχη την αίσθησιν καταπληκτικής ελαφρότητος , διότι η δύναμις της βαρύτητος είνε το έν έκτον της γης. Κατόπιν θα του έκανε εντύπωσιν η βαθυτάτη σκιά και το εκτυφλωτικόν φως: ένας κατάμαυρος ουρανός με λαμπρότατα αστέρια. Ο ήλιος θα του είνε αφορήτως φωτεινός και θα προβάλλη το φλογοβόλον στέμα τουεις όλην του τη δόξαν.


Αποφθέγματα μεγάλων προσωπικοτήτων


UNLOCING THE TRUTH Διαβάστε Δωρεάν τα Προηγούμενα Τεύχη από την Διθυνση: http://issuu.com/erenzw Τεύχος 1: Ο Διάβολος και η υπόσταση του ανά τις θρησκείες και τις φιλοσοφίες στον κόσμο – Εκτόπλασμα: Η φυσική απόδειξη της επικοινωνίας με τους νεκρούς - Θανά-σης Βέμπος - Συνέντευξη του εξερευνητή του Αλλόκοσμου - Υδάτων παράδοξα - Λα-τρεία των άστρων – Ιερά ζώα και συλλογική μνήμη - Υποβρύχιες γεωμετρικές και μεγαλιθικές κατασκευές στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Google Earth - Το συμβούλιο των «Εννέα» και τα απόρρητα πειράματα του Puharich. Τεύχος 2: - «Ταξίδια Μινωιτών στον Καναδά - Αργώ, μια Χρονοδότρα - Υπνοσκόπη-ση: Ο Δρόμος για να Βλέπεις Μέσα σου - Η Προέλευση της Ζωής και η Κατευθυνόμε-νη Πανσπερμία- Η Γένεση του Ανθρωπίνου Είδους κατά την Ελληνική Μυθολογία - Πνευματική Αφύπνιση και Συνειδησιακή Μοναδικότητα» - 27ο Διεθνές Συνέδριο UFO - Δράκοι, Μυθικά Πλάσματα ή Πλάσματα μιας άλλης Εποχής; Τεύχος 3: – Φυσική ή Μεταφυσική; – Ομήρου Ιλιάς: Αστρονομικά φαινόμενα Αποδι-δόμενα σε Θεϊκές Παρεμβάσεις - Η Μαγική Τοπογραφία των Αθηνών – Μαυροφό-ρες, Η Θηλυκή Εκδήλωση του Μαύρου – Οι Δαίμονες της Κρήτης – The Mandela Effect – Ταξίδι στο Εσωτερικό των Μεγαλύτερων Μυστηρίων του Κόσμου. Τεύχος 4: – Περί του Εμφαινομένου Προσώπου τω Κύκλω της Σελήνης – Οι Δαίμονες στην Αρχαία Ελλάδα – Όταν οι Ψυχές Επιστρέφουν στον Κόσμο των Ζωντανών - Συνέντευξη – Γιώργος Ιωαννίδης – Ελένη Κικί-δου, Η Τελευταία Μαθήτρια του Άγγελου Τανάγρα – Τα Κρανία που Ουρλιάζουν – Γοργόνες – Αποκυήματα της Φαντασίας ή Υπαρκτά Πλάσματα; - Τα Μυστήρια των Μαθηματικών – Εκείνοι που Μιλάνε με τις Φάλαι-νες. Τεύχος 5: – Τα Ονόματα των Δορυφόρων των Πλανητών – Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας και η Χωροχρονι-κή Επέμβαση στους Περσικούς Πολέμους - Η Διαχρονική Μαγεία του Πεντελικού Όρους – Το Δαιμονισμένο Μοναστήρι της Loudun - Το Στοιχειωμένο WinchesterMystery House – Η Τεχνολογία στα Ινδικά Έπη. Τεύχος 6: – Παράξενες Ιστορίες από το Παρελθόν - Αφιέρωμα στον Σωκράτη Αι-κατερινίδη - Θυμηθείτε το Περλ Χάρμπορ – Συγχρονικότητες - Έρευνα: Γραμμέ-νες Πέτρες – Η Αποθηκευμένη Ιστορία του Σύμπαντος. Τεύχος 7: Η χωροχρονική παγίδα της Ρ’ Λυε - Οι ψιλοκομμένες φέτες του χρόνου - Ελληνικό μουσείο μετεωριτών - Τα οφέλη του συνειδητού ονειρέματος, η κατα-σκευή ονειρομηχανής, και η σχέση REM και κατάθλιψης - Ψυχολογικά αρχέτυπα και ο κόσμος των ορυκτών - Καλώς ήλθατε στο μυστηριώδες 1960. Τεύχος 8: - «KIC8462852» Βρήκαμε την πρώτη σφαίρα Ντάισον - Ταξίδι στο χρόνο: Ξεκλειδώνοντας την φαντασία - Σκοτεινά πηγάδια και ψυχές στον καθρέπτη. Παλιά έθιμα και δοξασίες - Μυστηριώδεις εξαφανίσεις ανθρώπων – Γεγονότα και φαντασία - Η μυστική ζωή των ουρανών - Το κόκκινο βιβλίο του C.G. Jung - Κατασκοπεύοντας υπό το φως των άστρων. Κατασκοπεία και αστρολογία στον αρχαίο κόσμο. Τεύχος 9: - Μαύρες Αιρέσεις: Όταν οι Θεοί Ζητάνε Αίμα - Αστρική Προβολή – Αφήνοντας Πίσω το Σώμα – Gremlins - Οι Άγγελοι της Mons - Ο Ψυχολογικός Κόσμος του Howard Phillips Lovecraft - Μονόκεροι – Μόνο στα Παραμύθια ή Μήπως Όχι. Τεύχος 10: - Ανατριχιαστικές Τηλεφωνικές Κλήσεις από την «Άλλη Πλευρά» - Α-στρική Προβολή – Αφήνοντας Πίσω το Σώμα - Σκέψεις για το Παρελθόν, το Παρόν, και το Πιθανό Μέλλον της UFOλογίας Είναι οι Εξωγήινοι Προϊόν μιας Άγνωστης Ψυχικής Αρχιτεκτονικής; - Συνέντευξη: Σωσσάνα Μανουσαρίδου - Κέρβερος: Ο Άγριος Φύλακας του Κόσμου των Νεκρών - Η Νεράιδα στην Ελληνική Παράδοση. Τεύχος 11: - Το Καταραμένο Δάσος - Οι Παραφυσικές Πτυχές της Μοντέρνας Ουφολογίας - UFO: Αυτά που Γνωρίζουμε Σήμερα - Foo Fighters: Το Μεγάλο Μυστήριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου - Ιπτάμενες Μηχανές στην Αρχαιότητα - Νταβέτι: Η Μυστικιστική Τελετή της Κρήτης


© Ερ.Ε.Ν.Ζω


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.