GRATIS | tweemaandelijks magazine van CityLight Alkmaar
Nr.42 | maart-april 2018
,,Mijn genade...� Arno Klomp
MIJN GENADE... een dialoog
Shirley Maronier en Marcel Stijkel
WONDERGEBIED IN JUNGLE
In Uw hoede geborgen aan Uw hart is er rust Uw eeuwig erbarmen ons hart gerust. Genade gekregen Uw trouw is oneindig uit liefde verkregen dank voor zegen. Petra Groeneveld
2
2 CITAAT:
Mattheüs 11:28
12 HUWELIJK AANSTAANDE Dirk Best
3 INHOUD
13 NAAR ELKAAR OMZIEN
4
GENADE IS:
Pieter-Jan v.d. Wolf
5 GEMEENSCHAP MET GOD
Shirley Maronier
16-17 AMAZING GRACE
Maria Walraven-Bos
18 FIRECHOIR
Conny van Leeuwen
Arno Klomp
8-9 INTERVIEW MET ESTHER vd WERF
14-15 WONDERGEBIED IN DE JUNGLE
Mevr. Kemper-Dijk
6-7 MIJN GENADE Dialoog
SiS - Sylvia Kerkhof
19 TEKENING voor TEKENING
Ingrid Boellaard
Christina Jones
20 INFORMATIE: 10-11 KIDSCORNER
4
Een verhaal
Colofon Belangrijke data Medewerkers CityLight
3
GENADE IS: …In de storm de juiste hulp op de juiste tijd ontvangen Hebr 4:16 Door: Pieter-Jan vd Wolf
Tijdens Pasen vieren wij dat Jezus de straf heeft gedragen en de dood heeft overwonnen zodat wij vrije toegang mogen hebben tot God. We mogen en kunnen God persoonlijk leren kennen. Wat een geweldig voorrecht is dat. De 40 dagen voor Pasen zijn inmiddels gestart. Tijdens deze 40 dagen verlangen wij ernaar om de diverse namen en eigenschappen van God te leren kennen. De manier waarop we Hem vaak beter en dieper leren kennen is onder andere door de beproevingen en worstelingen heen. In het huwelijk leer je pas echt de ander kennen wanneer je samen door moeilijke tijden heengaat. Soms geeft zelfs de worsteling met elkaar een diepte die daarvoor niet aanwezig was. Je leert jezelf beter kennen en ook de ander. In onze relatie met God kunnen wij een diepte ervaren wanneer we bereid zijn om de stormen in het leven niet te ontwijken en soms met Hem de worsteling aan te gaan. We zijn echter vaak geneigd om moeilijke perioden, diepere vragen rondom God, niet bespreekbaar te maken en zelfs uit de weg te gaan. Of we ontwijken God helemaal of we verschuilen ons achter een theologisch simplisme die oppervlakkig is en niet eindigt in een persoonlijke ontmoeting met God. God staat echter beproevingen toe om ons naar Hem zelf toe te trekken zodat Hij zichzelf aan ons kan openbaren. Het dieper leren kennen van God is een levenslange speurtocht en avontuur.
Emoties Zoals gezegd leven wij in een tijd waarin we liever de moeilijkheden en vraagtekens ontwijken. We ervaren ze als lastig en willen ons altijd blij en gelukkig voelen. Er zijn zelfs mensen die bepaalde emoties als boosheid, angst en onzekerheid willen uitbannen en plaats willen laten maken voor valse zelfgemaakte emoties van blijdschap. Hierdoor missen we echter de diepgang in de relatie met God. Het lijkt zelfs te suggereren dat lastige periodes in ons leven buiten Gods raadsbesluit om
4
zou gaan. Dit is echter in strijd met Gods alwetendheid. Elke situatie, hoe moeilijk ook, kan door Hem gebruikt worden ten goede. De kunst is om de moeilijke momenten in het leven niet te ontwijken maar er samen met Hem doorheen te gaan. Wetende dat Hij jou nooit boven vermogen zal beproeven.
Genade van God Hebreeën 4:16 spreekt over krijgen van genade die bestaat uit hulp van God op het juiste moment in een moeilijke tijd. Het woord voor hulp ‘boetheia’ komt een keer vaker voor in de Bijbel en geeft een prachtig beeld hoe Gods genade eruit ziet in moeilijke tijden. Het staat in Handelingen 27:17 waar wij lezen dat tijdens de bootreis van Paulus een zware storm uitbreekt. Destijds waren de boten van hout. Tijdens stormen kwamen grote krachten vrij op het hout. Zo groot zelfs dat het risico bestond dat de spanten van hout het zouden begeven. Om te voorkomen dat dit gebeurde bevestigde men touwen om het schip heen zodat de boot bij elkaar gehouden werd. Deze touwen gingen van de ene kant van het dek onder de boot door naar de ander kant van het dek. Dit gaf de boot extra stevigheid ten tijde van de storm en voorkwam dat de boot uiteen zou spatten te midden van de storm. Dit geeft een prachtig beeld van de genade die God wil geven. Hij zal in moeilijke tijden in je leven de gepaste hulp en versteviging geven zodat je door de storm heen kunt gaan. Zonder dat je boven vermogen beproefd wordt en het levensschip uit elkaar spat.
Je aandacht richten God zal niet snel de stormen uit ons leven halen maar toestaan dat wij erdoorheen gaan. Het is zijn manier om ons te vormen, onszelf beter te leren kennen en bovenal Hem beter te kennen. Weet dat Zijn koorden van liefde en hulp je zullen bijstaan. De volgende keer wanneer je door moeilijke omstandigheden heengaat, richt je aandacht dan niet op de storm of probeer de worsteling ook niet uit de weg te gaan. Richt je aandacht op God en vertrouw op Gods liefdevolle koorden die je door de storm heen zullen leiden. Alleen zo zal je dieper en verder in je relatie met God groeien.
GEMEENSCHAP MET GOD ,,Je bent van mij”, zegt God. ,,Je hebt jezelf aan mij gegeven; Nu geef ik jou mijn liefde om te leven!” ,,’k Ben er voor jou”, zegt God. ,,Maar deel dan ook je vreugde en je zorgen Met Mij, je Váder, elke nieuwe morgen.” ,,Heer, dank U wel! Uw kind Leert luisterend Uw stem verstaan; ’t Is heerlijk sâam met U te gaan, Ik word door U bemind!”
AVONDMAAL Ik at het brood, ik dronk de wijn Die beelden van Uw lichaam zijn, Lijdend tot in de dood. Voor zoveel zonden, zoveel schuld, Kwam U in ’t mens’lijk kleed gehuld Mij redden uit mijn nood! Nu mag ik leven voor Uw doel: Vanuit Uw Geest, niet uit gevoel, Gehoorzaam aan Uw wil. Dat is zó mijn aanbidding waard, ‘k Ontdek Uw plan voor mij op aard’. Dat maakt mij blij en stil! Mevrouw Kemper-Dijk
5
MIJN GENADE... een dialoog
Door: Arno Klomp Mijn genade... Ik moet er niet aan denken, dat ik van iemand anders afhankelijk moet zijn. Ik zoek het zelf uit. Ik weet wel wat goed is om te doen en ik kan dat ook... Als ik iets doe, dan kan het altijd beter, ik ben nooit klaar en moet mezelf aansporen om door te zetten. Waarom lukt het me dan toch niet? Ik walg van mijn eigen fouten en falen. Mijn genade... Ik kom er alleen niet uit. God, kunnen we niet een deal sluiten? Als ik nu goed leef, neemt u mij dan op in uw hemel? ,,Want allen hebben gezondigd en allen zijn verstoken van de goddelijke heerlijkheid” (Rom 3:23 W95). Wat zegt U nu? Dat gaat zo niet? Ik doe toch mijn best en dat verdient toch waardering! Die verdien ik niet? Wat verdien ik dan wel? ,,Het loon, dat de zonde geeft, is de dood” (Rom. 6:23a NBG). De dood zegt u? Wat is het alternatief? ,,Niemand is goed dan Een, namelijk God. Doch wilt gij in het leven ingaan, onderhoud de geboden” (Mat. 19:17 SV). Wat u vraagt dat kan ik niet. Hoe moet dat nu verder? ,,Maar de genade, die God schenkt, is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Here” (Rom. 6:23b NBG). Mijn genade... Ik heb geen opties meer over, ik kan het niet zelf, ik kan het niet verdienen. Ik moet mij overgeven aan uw genade. ,,Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf: het is een gave van God; niet uit werken, opdat niemand roeme. Want zijn maaksel zijn wij, in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, die God tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen” (Ef. 2:8-10 NBG). Ik begrijp dat U mij onvoorwaardelijk wil behouden. U heeft mij alles gegeven wat daarvoor nodig is. Ik hoef er helemaal niets voor te doen... Dat vind ik lastig. Ik wil zo graag mijzelf redden, zelfstandig zijn... Maar ik zie in dat ik het zonder U niet kan. Onvoorwaardelijk! Ik moet dat wel accepteren ik zie geen andere weg. Uw genade is mij genoeg.
6
Maar wacht even. Ik mag toch wat doen! Dank U, God, voor uw onvoorwaardelijke liefde voor mij, Dank U, dat Uw mij behouden hebt en eeuwig leven hebt gegeven. Dank U wel, dat U voor mij goede werken heeft voorbereid om die te doen. Ik bid zo, dat ik mag ontdekken wat U voor mij hebt bedacht om daarmee aan de slag te gaan. Help mij om Uw stem te verstaan en te Uw wil voor mij leven te ontdekken en daarmee aan de slag te gaan.
7
MET ESTHER VAN Door: Christina Jones
Voetbal, dat speelt in haar leven een rol! Voetballen? Hoezo dan? Wel, lees maar even verder, dan zal je het begrijpen.
geen relatie moet beginnen met een jongen die Jezus niet kent. Ze praten er wel samen over, want Arno wil weten waarom God dan wel zo belangrijk voor haar is. Ze legt hem uit dat God voor haar op de eerste plaats komt. En ze geeft hem een voorbeeld: ,,Als God tegen mij zou zeggen: ‘Esther, ik wil dat jij je huis verkoopt en naar Afrika gaat, nou dan dóe ik dat”. Ze zegt hem dit 3 maanden nadat ze elkaar leerden kennen, niet wetende dat……. Esther wéét het wel: ik moet hem loslaten en God de eerste plaats geven. Daarom verbreekt zij hun vriendschap. Maar Arno wil er meer van weten en gaat op zoek. Zo komt hij in Sjaloom (Heerhugowaard) en voelt zich thuis in een mannengroep waar hij al zijn vragen kwijt kan. Geleidelijk groeit hij naar het moment toe waarop hij de beslissing neemt Jezus aan te nemen als zijn Verlosser en Hem te volgen.
Rondtrekken door Europa Anderhalf jaar zijn voorbij gegaan. Esther hoort over de keuze van Arno en wil hem graag weer ontmoeten. En daar is opnieuw die klik en vonk! Op een wonderlijke manier bevestigt God dat het nu goed is. In augustus 2006 trouwen zij en trekken ze 6 weken rond door Europa. In de 2 jaar die volgen hebben ze het samen vaak over dat ze Nederland wel eens uit willen. Nieuwe dingen ontdekken, andere culturen proeven. Maar dan niet 6 weken zoals toen, maar langer, 2 jaar bijvoorbeeld. ,,Maar áls we dan gaan, kunnen we het beste voor God gaan!” besluiten ze.
Voetbalschool Esther is bijna 35 jaar geleden geboren in Heiloo. Voetballen, dat vindt ze leuk en als 11-jarig meisje wordt ze lid van een voetbalclub. Natuurlijk zit ze ook af en toe gezellig met anderen in de kantine. Even uitblazen, wat drinken en bijkletsen. Vandaag zit ze daar ook. Ze is inmiddels 19. ,,Hé, wie is die leuke knul die ik daar zie?!” vraagt ze zich af. Ze maken kennis met elkaar en ……. al snel springt de vonk over en is ze verliefd! Op Arno. Ze trekken een tijdje met elkaar op, maar ze komt al gauw achter dat hij geen christen is. Oh wat is dat moeilijk, ze worstelt ermee. Ze weet dat ze
8
Zij gaan op zoek. En wat komen ze tegen? De WEC (Wereld Evangelisatie voor Christus) gaat een Voetbalschool in Equatoriaal Guinea in Afrika starten en zoekt daar medewerkers voor! Als voetballiefhebbers móeten ze natuurlijk reageren en gaan ze in gesprek. Het klikt direct en ze beginnen ook meteen met voorbereidingen. Een jaar lang elke week Spaanse les bijvoorbeeld. Ze sparen. Dan gaat het huis in de verkoop (wordt rap verkocht), de banen worden opgezegd. Maar wat gebeurt er? Ze krijgen geen visum! Er is in het land een coupe-poging geweest en daarom worden er geen visa uitgegeven. Dus, zij hebben geen huis en n geen werk, staan in fei-
DER
WERF-VELZEBOER
te met hun koffers op straat. Gelukkig vinden ze onderdak bij vrienden én ze hebben een lijftekst. Spreuken 19:21: ‘Een mens maakt allerlei plannen, wat wordt uitgevoerd, is het plan van de HEER’ (NBV). Met andere woorden: wíj plannen van alles en nog wat, maar als het niet úw plan is, dan laten wij het los! Opnieuw wordt met de WEC overlegd en besloten dat ze 2 maanden naar Madrid gaan voor de taal en om te helpen met kinderwerk als verdere voorbereiding. In die tijd wordt opnieuw een visum aangevraagd wat opnieuw wordt afgewezen. Die 2 maanden zijn niet makkelijk. Ze wonen in één kamer op elkaars lip. Moeten álles samen doen, terwijl ze eerder ieder hun eigen werkplek hadden. Achteraf gezien, is ook dit een voorbereiding voor de komende jaren. Weer is er overleg met de WEC. Ze geven aan dat ze toch wel héél graag naar Afrika willen en zo wordt besloten dat ze voorlopig niet naar Equatoriaal Guinea gaan, maar naar Gambia.
Moslimmeiden In Gambia, een eigenaardig gevormd moslimland aan de westkust van Afrika, wonen ze in Brikama in het huis wat al jarenlang een ontmoetingsplek is van de WEC. In dat huis zijn ook de samenkomsten van de kerk, waar mensen uit verschillende stammen komen die niet allemaal goed met elkaar overweg kunnen. Arno en Esther helpen de kerk draaiende te houden en samen met de WEC zorgen ze er voor dat een eigen kerk gebouwd wordt. Esther geeft de basisschool kinderen van de kerk bijles in lezen en schrijven. Het onderwijs daar is minimaal. Arno geeft kleine jongens, maar ook volwassenen voetbaltraining. Natuurlijk wordt Esther ook lid van een vrouwen voetbalteam, allemaal ‘moslimmeiden’. Er wordt twee keer per week getraind en in het weekend is er een wedstrijd. En dat allemaal in de hitte. Maar Esther denkt: ,,niet zeuren, maar spelen, hoppa!” Ze ervaren sterk het verschil tussen de twee culturen waar ze in zitten.
Met de koffers op straat Elke vrijdag gaan ze met het openbaar vervoer naar een afgelegen dorp waar een man woont, een christen, met 8 kinderen.
Zijn vrouw is moslima. Hij wil graag dat zijn kinderen christelijk onderwijs krijgen. Zo ontstaat een kidsclub waar ook alle kinderen uit het dorp welkom zijn. Soms zijn er 10, soms wel 50 kinderen. Daar is ook kritiek op. Er wordt gefluisterd: ,,Het is niet waar hoor wat ze vertellen!” Tóch mogen de kinderen er wel heen. Arno en Esther vinden dat de mensen van de kerk in Brikama meer selfsupporting moeten worden. Ze hebben nu hun eigen gebouw en moeten nu zélf de kerk leiden en onderhouden, onafhankelijk van de WEC. Het huis wordt gesloten. Ze huren een ander huis. De koffers worden gepakt. Op de dag van de overdracht en dat ze het huurhuis in kunnen zegt de verhuurder: ,,Sorry, de huur gaat niet door, ik heb het aan een ander verhuurd!” Daar staan ze voor de tweede keer, nu letterlijk, met de koffers op straat!
Zwanger Noodgedwongen reizen zij 30 km naar het noorden, naar Fajara, meer aan de kust van Gambia, waar ook het hoofdkantoor van de WEC is. Op een goede compound. Ze besluiten daar te blijven. Ze reizen nog wel elke vrijdag naar de kidsclub in het dorp en blijven voetballen. Arno geeft leiding aan de mensen die praktisch werk doen op de compound. Dan blijkt al snel dat Esther zwanger is. Vijf maanden lang is ze zó ziek. Wat een zegen dat ze nu hier wonen en dat Arno altijd in de buurt is. Ze wil niet direct naar huis, maar de tijd vol maken. Dat lukt, maar na de 32e week zwangerschap mag ze niet meer vliegen, dus een week ervoor sluiten ze hun werk in Gambia af en reizen terug naar Nederland. Dat is hier weer heel erg wennen. Al snel pakken ze hun oude werk als jeugdleiders weer op. (Vorig jaar zomer waren ze met 10 jongeren bij Marieke en Jeroen Baks in Roemenië) Ook hun vorige baan krijgt Esther weer terug en Arno vindt snel nieuw werk. Arno is Vastgoedbeheerder, Esther beleidsmedewerker onderwijs en kwaliteit. Arno is lid van Teambeheer in de gemeente, Esther volgt de 318 leiderschapstraining. En hun gezin? Ze hebben 3 prachtige kindjes, Yara 6, Nathan 4 en Lisa bijna 2 jaar. Deze zomer gaan ze met het hele gezin 2 weken naar Gambia, naar Fajara en Brikama, de voetbalvrienden opzoeken en vrienden van WEC.
9
DIT KEER EEN VERHAAL OM (VOOR) TE LEZEN IN DE KIDSCORNER “Hé Bas, wat zullen we doen? Ik verveel me”. Tom en Bas stonden nog op het schoolplein en waren vrij, maar ze hadden niet echt zin om aan hun huiswerk te beginnen. “Ik weet het niet Tom, zullen we voetballen? Of misschien een computergame spelen?”. “Voetballen lijkt me wel leuk. Kom, dan gaan we naar mijn huis en dan pak ik de bal”. Zo gezegd, zo gedaan. Mama riep nog wel uit de woonkamer: “Passen jullie wel op voor de tuin van de buurvrouw? Ze heeft net nieuwe plantjes geplant en ze is er zo trots op. Doe voorzichtig met de bal!”. “Jaaáá, dat doen we!”, riep Bas tegen zijn moeder en weg was hij. Samen met Tom ging hij lekker buiten voetballen. Ze waren nog maar net begonnen toen de bal toch per ongeluk over het plein de tuin in vloog. Via het hek, zo tegen een pot met plantjes die daardoor kapot viel. “Oh nee, snel…… pak die bal en vlug we moeten hier weg. Dat is niet goed! We krijgen vast straf als de buurvrouw en mijn moeder erachter komen”, zei Bas. Vlug renden ze de tuin in en pakten de bal. Zo her en der werd er nog wat recht gezet, maar je kon meteen zien dat er mensen in de tuin geweest waren en dat ze plantjes kapot hadden gemaakt. Bas en Tom renden snel weg…… “Pfff, niemand heeft ons gezien”, zei Tom. De volgende morgen hoorde Bas zijn moeder praten met de buurvrouw. Gelijk werd hij zenuwachtig….. Oh nee, straks kreeg hij straf als zijn moeder erachter kwam dat hij dingen kapot had gemaakt. Had de buurvrouw hen dan toch gezien? Maar nee…. De buurvrouw vertelde aan zijn moeder dat ze zo verdrietig was, omdat haar plantjes en pot kapot gegaan waren en dat iemand dat gedaan had, maar er geen sorry voor gezegd had. Nu moest ze weer naar het tuincentrum om nieuwe plantjes en een nieuwe pot te kopen. Mama vond het ook niet leuk voor de buurvrouw. Een paar dagen gingen voorbij en de buurvrouw had haar tuin weer prachtig gemaakt. En Bas en Tom? Die gingen weer lekker met de bal buitenspelen. Opnieuw riep de moeder van Bas: “Passen jullie op voor de tuin van de buurvrouw? Ga anders even bij het voetbalveld met de bal spelen en niet in de straat. Dan weten we zeker dat de bal niet in de tuin van de buurvrouw komt”. “Jaááha, mam!”, riep Bas. Maar toen hij naar buiten liep, dacht hij: “Daar heb ik geen zin in. Ik ga lekker in de straat voetballen”.
10
En je raad het zeker al…… het gebeurde weer…….. De bal vloog over het plein en in de tuin van de buurvrouw…. En weer gingen er plantjes kapot. Tom stond te stuntelen in de tuin om snel de bal te pakken en kwam met zijn voet op een klein plantje die daardoor helemaal plat was. Weer waren er dingen kapot gegaan, omdat de jongens niet geluisterd hadden. “Hé!, wat zijn jullie aan het doen in mijn tuin?”. De deur vloog open en daar stond de buurvrouw! Oh nee, nu waren ze betrapt. De jongens schrokken zich een hoedje. Tom en Bas werden gelijk een beetje bang, want de buurvrouw sprak heel streng….. en ze hadden dingen kapot gemaakt. Het was hun schuld. De buurvrouw zou vast heel boos zijn. “Kom eens hier!”, zei de buurvrouw streng. “Wat hebben jullie gedaan…. Mijn prachtige plantjes…… oh wat zonde. Waren jullie het ook van de week die mijn plantjes en pot kapot hadden gemaakt en niets gezegd hadden?”. Tom en Bas waren heel bang, want nu zouden ze straf krijgen. Hadden ze maar geluisterd naar de moeder van Bas. Dan waren ze nu niet zo bang en was er niets kapot gegaan in de tuin van de buurvrouw. “JJJJAAAAA”, stamelde Tom. “Dat waren wij ook”. “Eigenlijk verdienen jullie straf…. Want jullie hebben dingen kapot gemaakt, jullie hebben geen sorry gezegd en jullie hebben het ook nog een tweede keer gedaan. Wat voor straf zal ik jullie geven?”. “Doe jullie ogen dicht en maak van je hand een kommetje”, zei de buurvrouw. De jongens dachten dat ze geslagen zouden worden op hun handen en stonden te trillen op hun benen. Tom leek wel een beetje te gaan huilen….. Maar er gebeurde iets heel bijzonders op dat moment. De buurvrouw gaf geen straf, ze gaf de beide jongens een hand vol met snoepjes. “Doe jullie ogen maar open”, zei de buurvrouw. Tom en Bas keken in hun handen en keken weer naar de buurvrouw. Dit snapten ze niet. Snoep? Kregen ze geen straf? Huh? “Ik weet dat wat jullie gedaan hebben niet goed is”, zei de buurvrouw. “Eigenlijk horen jullie daarvoor straf te krijgen, maar ik wil jullie helemaal geen straf geven. Ik wil jullie vriend zijn. Samen leuke dingen doen, in plaats van ruzie te hebben met jullie. Daarom heb ik jullie snoepjes gegeven. Zullen we samen de rommel opruimen en ervoor zorgen dat
mijn tuin weer netjes wordt?” “Ja buurvrouw”, stamelde Bas. Tom en Bas keken elkaar aan. Beide zeiden ze sorry tegen de buurvrouw. Dit hadden ze niet goed aangepakt en ze beloofden dat ze voortaan als er wat kapot ging, dit eerlijk te vertellen en niet meer weg te lopen en niets te zeggen. Die middag verveelden Tom en Bas zich niet. Samen met de buurvrouw hadden ze een superleuke middag om alles weer in de tuin op orde te maken.
Genade Genade is een moeilijk woord, maar het betekent iets heel moois. Het betekent: iets krijgen wat je niet verdient. Tom en Bas verdienden eigenlijk straf, maar kregen snoepjes van de buurvrouw. Zij kregen genade van de buurvrouw. God wil ons ook genade geven. Hij heeft dat gedaan door Jezus. Hij kwam naar de aarde om het weer goed te maken tussen God
en de mensen. Hij zei: “Eigenlijk hebben de mensen straf verdiend voor de verkeerde dingen die ze gedaan hebben, maar God wil ze helemaal niet straffen. Daarom kies Ik ervoor om die straf te krijgen”. En dat is ook gebeurd: Jezus werd geslagen, er werd op Hem gespuugd en uiteindelijk ging Hij dood aan een kruis. Maar dat is niet het einde van het verhaal! Jezus is veel sterker dan de dood! Hij werd weer levend. Hij zei: “Ik heb alle straf gedragen voor alle verkeerde dingen van de mensen. Als ze geloven dat Ik dat heb gedaan, dan kunnen ze weer vrienden worden met God. Ik wil ze graag de verkeerde dingen die ze gedaan hebben vergeven”. En Gods genade is altijd genoeg. Niets wat jij ook gedaan hebt, en zal doen, zal niet door God vergeven kunnen worden (dit hele verhaal kun je lezen in je bijbel in Romeinen 5:12-21).
11
ER IS EEN HUWELIJK AANSTAANDE Door: Dirk Best
De apostel Paulus schrijft aan de gemeente te Korinthe: “Ik heb u aan één man verloofd om u als een reine maagd voor Christus te stellen” (2 Kor. 11:2). Sommige vertalingen zeggen: “Ik heb u uitgehuwelijkt”. Christus heeft de gemeente liefgehad en Zichzelf voor haar overgegeven, opdat Hij haar zou heiligen (apart zetten). Haar reinigend door de wassing met water, door het woord, opdat Hij de gemeente voor Zich zou stellen, heerlijk, zonder vlek of rimpel, opdat zij heilig en onberispelijk zou zijn (Efeze 5:2527). Hier gaat het om de gemeente wereldwijd. Vanaf het moment dat de Heilige Geest werd uitgestort op de apostelen tot het moment dat wij de hemel worden binnen gevoerd (zie Hand. 2:1 en verder). Het wordt persoonlijker als we in Efeze 5:2 lezen dat Christus ons heeft liefgehad en Zichzelf voor ons heeft overgegeven als een offerande en een slachtoffer voor God tot een welriekende reuk. Mogen wij hierbij denken aan gelovigen in Alkmaar? Het wordt helemaal intiem als we lezen in de brief aan de Galaten (Gal. 2: 20b). Paulus: “Ik leef door het geloof in de Zoon van God die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven”. Daar word je stil van als je bedenkt dat Hij jou en mij op het oog had in het afschuwelijke lijden aan dat ruw houten kruis met de dood voor ogen (zie ook Joh. 12:32).
12
Jezus nam ons mee in Zijn dood opdat wij daardoor vrij van straf zouden zijn. Hij dronk de beker vol van gramschap van Gods oordeel die Hem zo bitter smaakte (Matth. 20:22). Nu mogen wij zingen met de componist van Hooglied 5:16: “Zijn verhemelte is enkel zoetigheid”. Psalm 45:3 is een bruiloftslied: “Gij (de Heer Jezus) zijt schoner dan de mensenkinderen, liefelijkheid is over uw lippen uitgegoten”. Zijn woorden klinken liefdevol en geruststellend: “Kom, vertrouw Mij. Ik houd van je, Mijn oog is op je”. Uw en mijn toekomst zijn nu onlosmakelijk verbonden aan onze Heer Jezus. Vlak voor zijn sterven zei Jezus tot zijn discipelen: “Ik ga heen om u plaats te bereiden”. Hierbij doelde Hij enerzijds op Zijn kruisdood waardoor wij vrije toegang kregen tot de Vader. Anderzijds ging de Heer Jezus na zijn opstanding als de verheerlijkte Mens de Hemel binnen om ook daar plaats te bereiden in het Vaderhuis (Joh. 14:1-7). Vanaf het moment dat de Heer Jezus zijn bruid (de gemeente) zal halen, dit lezen we in 1 Thess. 4:13-18. In vers 17 lezen we over dat heel intieme moment dat wij de Heer zullen ontmoeten in de lucht, los van de aarde en buiten de deur van het Vaderhuis. Even helemaal alleen met onze Heiland, daarna zullen wij voor altijd met de Heer zijn. Tot die tijd mogen wij rustig onze taken hier op aarde verrichten. Dit, terwijl wij zien op Jezus, de overste leidsman en voleinder van het geloof, die om de vreugde die vóór Hem lag, het kruis heeft gedragen, terwijl Hij de schande heeft veracht, en is gaan zitten aan de rechterhand van God. Wat een heerlijk vooruitzicht. Houd moed! * Genoemde teksten uit het Nieuwe Testament zijn uit de Telos-vertaling. De teksten uit het Oude Testament zijn uit de NBG-vertaling).
NAAR ELKAAR OMZIEN Door: Sylvia Kerkhof
Het nieuwe jaar is alweer een paar maanden geleden begonnen en voor velen (onder andere mezelf) is het toch altijd een gevoel van een nieuwe start. Toch weer die voornemens die vaak een beetje wegvagen in de loop van de maanden en ook een aantal waar ik echt wat mee doe. Want patronen doorbreken en je gedrag blijvend veranderen is moeilijk. Daarom is het goed om er telkens weer aan herinnerd te worden. In Hebreeën 10:24-25 staat: “Laten we opmerkzaam blijven en elkaar ertoe aansporen lief te hebben en goed te doen, en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen, en dat des te meer naarmate u de dag van zijn komst ziet naderen.” (NBV) En? Durven we dat? Tegen iemand zeggen waar je misschien niet zo veel mee praat of niet goed kent: ,,Hé, ik heb je al een poosje niet in de kerk gezien. Hoe komt dat? Hoe gaat het met je?” Zulke vragen stellen we elkaar dan niet zo gauw. En ik moet zeggen dat ik dat ook niet doe. Maar waarom eigenlijk niet? In Hebreeën 12:1 vergelijkt Paulus ons christelijk leven met een wedstrijd, die we vastberaden moeten uitlopen. Daar kun je iedere aanmoediging bij gebruiken, net als wanneer je samen gaat sporten. Dat houd je ook beter vol met een maatje, of in een groep. Het leven gaat met ups en downs, met vallen en opstaan en daar is de Heer waar je naar toe kunt gaan en Die je helpt. Maar heel vaak gebruikt Hij ook mensen: jou en mij. Als je merkt dat iemand moe wordt of niet meer verder kan, vraag dan simpelweg: ,,Kan ik je ergens mee helpen? Mag ik een poosje met je oplopen?” En de volgende keer kunnen de rollen ook omgedraaid zijn en ben jij degene die het even niet meer trekt. Dan hoop je ook dat die ander jou helpt.
We hebben elkaar nodig om de wedstrijd uit te lopen, door alle seizoenen van het leven. En is dit misschien wel een heel goed voornemen voor ons allemaal in 2018! Dat wij mogen omkijken naar de vrouwen om ons heen, in ons dagelijks leven maar ook in CityLight!
SIS Potluck Zaterdag 27 januari hadden wij onze eerst activiteit van dit jaar, een potluck. Wat is een potluck? Dat is gezamenlijk eten meenemen en delen met de andere aanwezigen en in dit geval natuurlijk: vrouwen! Rond 16.30 uur kwamen de eerste vrouwen binnen en om 17.30 gingen we aan tafel en werd eerst de avond geopend met gebed en bovenstaande tekst. Daarna was het lopend buffet en konden we genieten van al het lekkers: soepen, lasagne, hartige taart, diverse schotels en salades en natuurlijk sloten we af met een toetje! Het was (alweer) een supergezellige avond! Bedankt iedereen! Wil je ook een keer komen op een activiteit en andere vrouwen ontmoeten van Citylight, of ben je nieuw en wil je meer informatie, mail ons: sis@citylightalkmaar.nl Wij hopen jou daar te ontmoeten! Lieve groet, Namens het kernteam Alita, Winnie, Pauline en Sylvia.
Als vrouw zijn wij altijd geneigd om ons te excuseren, ik tenminste, dus is het altijd goed al er iemand of iets ons eraan herinnert juist hoe krachtig wij zijn als vrouw. Winnie
13
WONDERGEBIED IN DE
LIVING WATERS VILLAGE Door: Shirley Maronier en Marcel Stijkel
Enkele jaren geleden zagen Marcel en ik een documentaire van Ronny Heyboer. Ronny, die samen met zijn vrouw Kay, sinds 1997 actief als zendeling op Borneo is.
Gods liefde uitdelen onder de Dayaks. Tijdens deze bediening zag Ronny een grote nood onder de bevolking. De armoede was enorm groot. Met als gevolg veel ziekte en sterfte waardoor veel kinderen wees werden. Samen met zijn vrouw besloot hij om aan het dorpshoofd te vragen of hij voor deze kinderen mocht zorgen. Het dorpshoofd gaf toestemming. Ook al hadden Ronny en Kay de financiën er niet voor, begonnen zij met de opvang van 5 kinderen. Aan het eind van de maand zagen zij dat ze niets te kort kwamen. Ronny bad tot God: ,,Als U het voor 5 kinderen kan doen kunt U het ook voor 10 kinderen”. En al snel zorgden Ronny en zijn vrouw voor 60 kinderen.
Vision In deze periode kreeg Ronny een visioen van God. God liet hem zien dat hij land zou krijgen. Land voor 1000 kinderen om te wonen en waar 2000 kinderen naar school gaan. Op bijzondere wijze is Ronny aan land gekomen, midden in de jungle van Borneo. 300 Hectare en met geestelijke ogen zag hij het bouwplan van God en is gaan bouwen in het vertrouwen dat God zou voorzien in de financiën en hulp. In de documentaire laat Ronny zien hoever hij is met de bouw. Marcel en ik waren zeer onder de indruk. Op dat moment woonden er 300 kinderen, die ook
14 16
naar school gingen. De blijdschap en vreugde straalde van de kinderen af. Vanaf dat moment groeide bij Marcel en mij een verlangen om daar naar toe te gaan. Een jaar voor ons vertrek hebben wij contact gezocht met Ronny met de vraag of wij als vrijwilliger een korte periode mochten komen. Al snel kregen wij antwoord dat wij van harte welkom waren en begon onze voorbereiding.
Wonderen Oktober 2017 was het zover en zijn wij naar Borneo gegaan, om drie weken te dienen op het project Living Waters Village. Vanuit Nederland is het drie dagen reizen. Het laatste deel is een 12 uur durende busreis. Vanuit Kuching (Maleisië) naar Nanga Pinoh (een dorp dat vlakbij het project ligt). In het begin zijn de wegen redelijk, maar naarmate je verder komt wordt het steeds slechter. Het laatste deel is zelfs onverhard en dan rijd je de poort door van Living Waters Village. Voor ons brak een bijzondere en heerlijke tijd aan. De eerste week waren wij zeer onder de indruk. Het dorp is prachtig. Her en der zie je goed verzorgde gekleurde gebouwen met een wegennet die voorzien is van een goed afwateringssysteem ( nodig voor de enorme tropische regenbuien). Goed sanitair, tuintjes met fruit en groenten, scholen, kerk, een naaiatelier, een bakkerij. Grote watertorens o.a. voor het opvangen van regenwater voor drinkwater. Wij kwamen ogen te kort en konden het moeilijk bevatten wat God hier mogelijk maakt. Als je niet in wonderen gelooft raad ik je aan hier te gaan kijken. Als God iets doet, doet hij het niet goed, maar héél goed (Gen.1:31: Toen overzag God alles wat Hij gemaakt had en het was heel goed) .
Bouwrijp maken Wij hoorden dat bijna alle bouwmaterialen en de spullen voor levensonderhoud uit Kuching komen. Niet te bevatten dat Ronny zelf met een paar medewerkers elke maand meerdere malen naar Kuching rijdt om spullen te halen. Ook het enorme terrein wat bouwrijp gemaakt is. Dat gaat niet zomaar, gezien de steile hellingen en begroeiing. Uit de hele wereld zijn mensen komen helpen om dit project mogelijk te maken. Ronny vertrouwde op God en God deed wat hij in zijn visioen zag. Voor ons een groot voor-
JUNGLE VAN BORNEO:
beeld hoe je op God kan vertrouwen. Het is ontroerend te zien hoe hij met de kinderen om gaat. Voor iedereen heeft hij oog, ondanks zijn drukke bestaan. De kinderen groeien beschermd op. Het onderwijs wat de kinderen krijgen is officieel erkend door de Indonesische regering en naast onderwijs leren de kinderen ook hygiëne en hoe een huishouding te runnen. Jong en oud helpt mee en de vreugde straalt er van af. Elke dag wordt om 5.30 uur gestart met gebed. Wat is dat heerlijk en een zegen om zo gezamenlijk de dag te beginnen. De natuur is dan op zijn mooist en je hoort de jungle ontwaken. Drie keer per week is praise-avond en het enthousiasme spat eraf. In het begin was het voor ons lastig om mee te zingen. Maar in de tweede week zongen Marcel en ik in volle borst mee (de tekst wordt geprojecteerd en in het Engels stond de vertaling erbij). Zo leerden wij snel de klanken van de taal (Maleis) en veel woorden. Zodra de kinderen op het project wonen leren zij ook Engels, wat de communicatie met de oudere kinderen mogelijk maakte. Waar je helpt, kan iedere dag verschillen, zoals bouwen, schilderen, naaien, schoonmaken, broodbakken. Ook mag je bijvoorbeeld op school kijken hoe onderwijs wordt gegeven. Zo bijzonder om te zien hoe docenten, die opgegroeid zijn bij Ronny, voor de klas te zien. Wat zou ervan hun geworden zijn als zij in de jungle waren gebleven. Andere kinderen die volwassen zijn geworden, helpen op andere plekken op het project, gaan terug naar hun dorp of zijn kerkplanters op Borneo.
mogen zij in hun dans (Dayak), zang en muziek, vrij van Animistische gewoonten God groot maken. Het feest is niet alleen voor het project, maar ook voor de bewoners uit de wijde omgeving. Op deze wijze wordt het evangelie in de omgeving verspreid.
Project Living Waters Village Marcel en ik zijn diep geraakt door dit project. Wij willen ons inzetten om dit project Living Waters Village onder de aandacht te brengen in onze omgeving. Geregeld hebben wij contact met een aantal zendelingen die werkzaam zijn op het project. Komende februari ontmoeten wij Ronny in België, waar hij verschillende spreekbeurten geeft. In september komt hij in Nederland. Ons voornemen is om begin 2019 terug te gaan naar Borneo. Mocht u geraakt zijn door ons verhaal, meer willen weten, een kind willen sponsoren of graag met ons mee willen om het met eigen ogen te zien, dan horen wij het graag. Wij staan u graag te woord en laten met veel plezier onze foto’s en filmpjes zien. Geïnteresseerd in Ronny’s levensverhaal? Dan raden wij zijn boek ‘Wondergebied in de jungles van Borneo’ aan. U leest het in een adem uit. Wij hebben een aantal exemplaren die wij uitlenen. Op internet vindt u de documentaire ‘Miracle in the jungle’. Of raadpleeg de website. www.heyboer. org/nl.
Dayakfestival Eens per jaar wordt het Dayakfestival gevierd. Wij hadden het voorrecht dit mee te maken. Ronny vindt het belangrijk dat de kinderen hun afkomst niet vergeten. Tijdens het Dayakfeest
Rumah-ku akan disbut rumah doa bagi segala bangsa (Jes. 56:7b).
15 17
AMAZING GRACE Door: Maria Walraven-Bos
Om de brede betekenis van genade te kunnen vatten moeten we kijken naar zowel het Hebreeuwse als Griekse woord voor genade. In het Oude Testament zien we vaak ‘chesed’. Dat staat voor zoiets als bevrijd worden van tegenslag, pijn en vijanden en het ovegeven aan macht, leiding, of vergeving en bescherming. In het Nieuwe Testament zien we het woord ‘charis’. Dat betekent: het voorzien in verlossing. Het vissersdorp waar ik opgroeide was van oudsher bekend met geloof, ziekte en dood. Nagenoeg iedereen bezocht een kerk. De vissers kwamen niet altijd gezond terug van hun zoektocht naar zwemmende lekkernijen op het IJsselmeer. Moeders hielden er zelfs rekening mee dat hun hardwerkende echtgenoot niet levend terug kon komen. Ondanks de soms moeilijke momenten dankte men God uiteindelijk voor de dingen die ze nog wel hadden en die wel goed gingen. Kerk, dood en ziekte waren onderdeel van het leven. Dat kreeg je mee in je jeugd. Tanden op elkaar en doorgaan. Daar werd je hard van.
Zelfstandig Toen ik op mijn 21e voor het eerst zelfstandig in Utrecht ging wonen, werd het me al gauw duidelijk dat dit buiten het dorp soms anders was. Ik werd geconfronteerd met allerlei verzekeringen om een veilig gevoel te creëren. Een maakbare samenleving? Ik vroeg me af of we binnen de christelijke wereld ook bezig zijn met een maakbare samenleving. We creëren een gevoel van controle houden door het proclameren van teksten en tongentaal alsof het toverspreuken zijn. Het ‘Uw wil geschiedde’ verdwijnt meer en meer naar de achtergrond. De Bijbel spreekt genoeg over zwakheden en tegenslag. Maar juist samen met God kom je er doorheen. Of het lukt je om het kranig en geduldig te dragen. Nemen wij het leven nog wel zoals het komt? Hebben we genoeg aan Gods genade zoals Paulus dat ooit eens hoorde van God?
16
Part of life Ook ontmoette ik mensen die worstelden met de theodiceevraag, zelfs boos waren op God en niets meer van Hem wilden weten. Later tijdens een studie, kwam ik in aanraking met het werk van Elisabeth Kubler–Ross. Zij was een Zwitsers-Amerikaans psychiater en een pionier op het gebied van stervensbegeleiding. Het viel haar op dat in West-Europa mensen moeite hadden met het accepteren van ziekte en dood. In niet-westerse landen werd dit heel normaal gevonden. ‘Part of life’. Als individualistische westerlingen is het eng om kwetsbaar en afhankelijk te zijn. Pas tijdens een crisis in ons leven lukt het vaak om te komen tot volledige overgave aan Jezus. Ik heb dat zelf helaas ervaren. Na mijn scheiding was ik even alles kwijt. Mijn huis, mijn inkomen, alles was onzeker. Maar wat was het moeilijk en tegelijk zo heerlijk om Jezus uiteindelijk zo dichtbij te kunnen laten. Ik moest wel volledig afhankelijk zijn maar kon daardoor juist zoveel ontvangen. En wat zorgde hij goed voor mij. Wat een genadig God.
Ter dood veroordeeld In het boek Timoteüs 1 en 2 lezen we over Paulus en de brief die hij schrijft aan zijn leerling Timoteüs. Paulus had al vele moeiten in zijn leven. In die tijd was Paulus ter dood veroordeeld onder het gruwelijke bewind van Nero. Hij zit in een donkere, vochtige warme gevangenis. Alleen door wat gaten in de muur komt wat licht en frisse lucht naar binnen. In 2 Tim. 2:9 lezen we dat hij gevangen zit als een misdadiger. De dood is in zicht. Maar hij gaat niet bij de pakken neerzitten, hij gaat schrijven aan zijn leerling! In het boek Korinthiërs lezen we dat God hem zegt: ‘Mijn genade is u genoeg’.
Zijn genade is genoeg Timoteüs was vaak ziek. Hij had een zwakke maag en andere kwalen (1 Tim. 5:23). Was hij een minder christen of had het een demonische oorzaak? Nee, daar lezen we hier niets van. Sommige mensen zijn sterk en anderen zwak. Maar ook als je (meer) gaat werken voor God kun je tegenstand verwachten. Hoewel Paulus God diende met een zuiver geweten (2 Tim 1:3), bleef hij niet gespaard voor lijden. Ook hier zien we weer dat een goed christen zijn niet betekent dat je nooit zult lijden of ongemakken zult hebben. Mijn moeder zei altijd: ‘Als je de duvel niet tegenkomt op je pad, dan loop je waarschijnlijk samen met hem dezelfde kant op’. Maar het mooie is: zelfs door onze zwakheden en tegenslagen worden jij en God verhoogd.
Dit lezen we ook in 2 Kor. 12:9 en verder. Paulus verheugt zich zelfs in zijn zwakheden! Timoteüs kon gelukkig ondanks zijn kwaaltjes veel goed werk doen. Hij had zelfs de leiding over een gemeente. We hoeven niet perfect te zijn dankzij de genade en liefde van God. Zijn genade is ons genoeg.
Amazing Grace Tenslotte de Nederlandse vertaling van het mooie lied ‘Amazing Grace’:
Genade, zo oneindig groot. Dat ik, die ‘t niet verdien het leven vond, want ik was dood en blind, maar nu kan ‘k zien.
Want Jezus droeg mijn zondelast en tranen aan het kruis. Hij houdt mij door genade vast en brengt mij veilig thuis.
Genade die mij heeft geleerd te vrezen voor het kwaad. Maar ook - als ik mij tot Hem keer dat God mij nooit verlaat.
Als ik daar in zijn heerlijkheid mag stralen als de zon, dan prijs ik Hem in eeuwigheid dat ik genade vond.
Voor de liefhebbers nog wat teksten over genade: Efeziërs 1:7 Efeziërs 2:8-10 Johannes 1:17
Romeinen 3:22-24 Romeinen 5:17 Romeinen 11:6
17
Door: Corry van Leeuwen
Gedreven door een missie kwam Doug Raught, met zijn vrouw Jackee, in 2008 vanuit New-York naar Amsterdam. Die missie was: een (American) black gospelkoor oprichten in Amsterdam. Door middel van flyers en andere vormen van pr meldden zich zo’n 30 leden aan. FireChoir was ”geboren”. Onder begeleiding van een speciaal hiervoor samengestelde band werden de eerste concerten gegeven in en rond Amsterdam. De percussionist van de band, een aangetrouwde neef van mij, nodigde mij uit om eens te komen kijken bij een van de concerten. Dat beviel mij goed. Het enthousiasme van het koor en de teksten van de liederen spraken mij aan. Na een tweede concert te hebben bezocht, heb ik in 2010 de stoute schoenen aangetrokken en me aangemeld. Door mijn enthousiasme wist ik meerdere vrouwen uit onze gemeente (Pauline van Oyen, Alice Scholing, Juliette Andrews en later ook Joke Gankema en Monica Weigle) over de streep te trekken. Carpoolend togen we iedere donderdagavond naar Amsterdam, waar FireChoir de Keerpuntgemeente als thuisbasis heeft. Het ene seizoen reden we met een volle auto en het andere seizoen, zoals nu, met 2 personen, omdat het koor niet altijd te combineren valt met werk en andere verplichtingen. Dat is ook fijn aan dit koor, je kunt ieder seizoen weer instromen. FireChoir is inmiddels uitgegroeid tot een multicultureel koor met meer dan 100 leden uit verschillende landen en van diver-
18
se denominaties (er komen leden tot bekering door de teksten die ze zingen!). Per jaar zijn er twee zangseizoenen, in voor- en najaar. Een seizoen duurt 14 weken en in die periode leren we om een repertoire van 12 tot 15 liedjes onder de knie te krijgen en werken we toe naar 3 tot 4 concerten. Als afsluiting hebben we nog een afterparty, waarin terug gekeken wordt op het afgelopen seizoen en alvast het repertoire van het volgende seizoen te beluisteren is. Lid zijn van dit koor heeft ons al op vele plekken gebracht. De concerten zijn gratis en daardoor laagdrempelig (om zoveel mogelijk mensen kennis te laten maken met black gospel) en vinden meestal plaats in kerkgebouwen. Zo hebben we veel kerken bezocht. Van Amsterdam, Leiden, Almere, Medemblik, Alkmaar (2 x in CityLight) en Maastricht tot Münster in Duitsland. Het multiculturele karakter van het koor bracht het management rond wereldster Barbra Streisand er in 2013 toe om, uit alle koren die er zijn in Amsterdam (en geloof maar, dat zijn er heel veel!), FireChoir uit te kiezen om met haar op te treden tijdens twee concerten in Ziggo Dome! Dit seizoen viert FireChoir het 10-jarig bestaan met een jubileumconcert in het Zaantheater in Zaandam, met als gasten o.a. Dwight Dissels (bekend van The Voice of Holland en The Passion in 2017) en Pam Usher. Voor FireChoir heel spannend, omdat dit voor ons de eerste keer is dat we een betaald concert geven en dan ook nog in zo’n groot theater! Het belooft een geweldig concert te worden en we nodigen iedereen uit om dit jubileum met ons mee te vieren. Datum van dit concert is 8 juni 2018. Kaarten kosten € 12,50 en zijn te bestellen via www.zaantheater.nl/tickets/firechoir. Graag tot ziens op 8 juni!!!
Tekening voor Tekening
Nederlandse kinderen ruilen tekeningen met de kinderen uit Brazilië Speciale actie voor het kinderhuis de Lar da Infância uit Brazilië. We gaan met alle kinderen van groep 3 t/m 8 uit City Light een tekening maken voor de kinderen die in Brazilië naar het kinderhuis gaan. Dan vragen we de kinderen uit Brazilië om een mooie tekening te maken voor de kinderen uit Nederland. Je mag zelf bedenken wat je tekent. Wil je misschien ook de postzegel van 1 euro betalen? We hebben vandaag een speciaal spaarpotje. Heel leuk als je mee doet.
Datum evenement : 18 Maart Tijdstip evenement : Tijdens de Kingkidsochtend 19
Colofon:
Belangrijke data om te noteren:: Volgende data zijn belangrijk om in uw agenda te zetten: 10 mrt : SiS-activiteit 7 april : SiS-activiteit - Creamiddag 20 april : Inspire-avond jeugd (20:00-22:00 uur)
20
Medewerkers binnen CityLight Alkmaar: