Her şey bir çay bahçesinde son bulmuştu doktor. Bir eylül rüzgârı esmişti aramızda. Bir bitti kelimesiydi dilinde bize dolanan, dolanıp rüzgârın önüne koyup yıkan. Bir çay bardağında kalan karıştırılmamış şekerdim. Bu hikâye dibe çöken şeker ve çaydı. Çay buharlaşmış şeker dipte yalnız kalmış gibiydi. Evet, doktor her şey bir eylül günü başlamıştı aslında ve ben daha normaldim sabah saatlerinde eylül sonlarına kadar süren bir iç savaşın yenilgisini kabullendiğimde artık sizin hastanızdım. Size göre hasta, aileme göre deli, sevdiğim kıza göre saplantılı, şairler ve yazarlara göre âşık, bana göreyse sadece terk edilmiş biriydim. Terk edilmiş yalnız biri, biraz fazla yalnızlıktı bütün kendimle konuşmalarım bütün karabasanlarım Yoksa delilik değildi. Ama size göre bunlar zaten delilik koşularıydı. Ve ben yenilgimi kabullenmiştim bana ne değiniz, beni hangi kategoriye koyduğunuzun bir anlamı yoktu. Çünkü bu onu bana geri getirmeyecekti.
Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)
1